Prachtig landschap tussen Johannesburg en Durban
De tuin van Zuid-Afrika
Aan de poort van
Zocloeland
Mensen op reis
Van pendelaars en kankerhuizen
GEEN CORRUPTE TOESTANDEN IN HET
LEGER IN INDONESIË
wereldreis
volbracht
Spectaculaire
in 22 dagen
Auto en K.L.M.-vliegtuig klopten het
schema met acht dagen
Hit hefDagboek Van
ElAAk
h
H
li
Een besoek aan Zuid-Afrika
Twee schepen terug
uit Berlijn
„Stomdronken" achter
het stuur
HET WAPEN VAN
MGR. DR. ALFRINK
WÊBÊÊÊ
Geuite beschuldigingen raken kant noch wal
Coloradokevers vragen
Uw aandacht
Koningin en Prins
ook naar Urk
K.L.M.-steward valt
uit vliegtuig
ZATERDAG" 23JUNI 1951'
PAGINA 5
Volgen er binnenkort meer?
Vallei der duizend
heuvelen
1
m
Medisch standpunt
J. M.
RAPPORT ROND DE DOOD VAN VAANDRIG AERNOUT
HOOFDPIJN?
Overal larven waargenomen
CONVOOI-OEFENINGEN
„Onzuivere toestanden"
Bij bezoek aan N.O.-polder
Met moeite vinden we in Johannesburg de grote weg naar Durban, die aan
vankelijk weinig boeiend is. Hij voert door het Transvaalse „veld", heuvel op,
heuvel af, met af en toe een overzichtelijke bocht. Zo nu en dan zien we een
propere witte boerderij, kopjes en voor de rest veel grasland, waarop koeien wei
den. Het schijnt een welvarende landbouwstreek te zijn. Het stadje Heidelberg
tigt idyllisch op een heuvel, en zo heel uit de verte, als je je oogleden goed dicht
knijpt en er de Rijn en het „Schloss" bij en heel wat wegdenkt, zou je met veel
goede wil enige overeenkomst met zijn Duitse naamgenoot kunnen ontdekken.
En voortrijdende bereiken we de grens van Natal.
Hier begint de weg weer te klimmen.
Wij komen door een berglandschap met
uitgestrekte pijnboombossen, in de
diepte strekt zich het weideland uit. De
rode aarde geeft aan het landschap
een bijzondere bekoring. Charlestown,
op onze weg, ligt op een hoogte van
5500 voet; van daar af dalen we, behou
dens kleine stijgingen, voortdurend van
de Transvaalse hoogvlakte af.
Het is reeds laat op de middag; eigen
lijk behoorden aan onze rechterhand
de Drakensbergen te verrijzen. Maar de
Aan de strekdam bij Brienenoord te
Rotterdam zyn Vrijdagmiddag twee
motor-tanklichters van Phs. van Omme
ren N.V. gemeerd. Zij hebben een lan
ge reis achter de rug, van West-Berlijn
via de Elbe naar Hamburg. Verder van
Hamburg over zee naar Delfzijl. Daar
kwam een Nederlandse bemanning aan
boord en maakte het sleepbootje „Jan-
jo" vast voor de tocht naar Rotterdam,
die over de Lemmer en de Zuiderzee
via de Lek naar de Maasstad voerde.
Maar niet alleen een lange reis heb
ben zij achter de rug, ook een hele his
torie. Deze beide, de Polonia", van 671
ton en de „Catalonia van 570 ton, be
hoorden tot het vijftal schepen van Van
♦Ommeren, dat na de capitulatie in Ber
lijn werd aangetroffen. Ze waren tij
dens de bezetting met andere schepen
door de Duitsers gevorderd. Het viel
lang niet mee ze terug te krijgen.
In 1947 kon Nederland een veertigtal
schepen vrij maken, maar tot deze be
hoorde nog niet het genoemde vijftal.
Tot een achttal maanden geleden de
Russen de restitutiebevoegdheden dele
geerden aan de Duitse democratische
republiek. Dit werd aanleiding om op
nieuw stappen te ondernemen door be
middeling van de Nederlandse Kamer
iran Koophandel voor Duitsland De be
sprekingen met de Duitse democratische
republiek hadden een vlot verloop en zij
aebben tot het teruggeven van die vijf
schepen geleid. Drie er van zijn nu 'in
Hamburg achtergebleven om daar gere
pareerd te worden.
Naar de firma Van Ommeren meende
'e weten is er sprake van, dat er bin
nenkort nog vijfentwintig aan anderen
toebehorende en te Berlijn vertoevende
lehcpen een doorvaartvergrunning zullen'
krijgen, zodat deze vaartuigen dan naar
Nederland kunnen worden overgebracht.
Voor het Arnhemse gerechtshof heeft
terechtgestaan de Eerbeekse veekoper
A. L„ die op een avond in Januari van
dit jaar door politieambtenaren dronken
is aangetroffen achter het stuur van zijn
wagen. Verdachte heeft zich in een café
volkomen bedronken en is toen. na door
cafébezoekers in zijn auto te zijn gehol
pen, alleen naar huis gereden. Een op
perwachtmeester. die hem tot driemaal
toe sommeerde uit te stappen, trok ver
dachte, toen hij geen gehoor gaf, achter
het stuur vandaan. De man kon toen
niet meer staan.
De proc.-generaal bij het Arnhemse
hof zei. in zijn ambtelijke loopbaan nog
niet te hebben meegemaakt, dat verbali
santen zich zo positief hebben uitgelaten
over de staat van dronkenschap. In dit
geval was die conclusie: „Stomdronken".
De eis luidde bevestiging van het von
nis van de Zutphense politierechter, die
verdachte veroordeelde tot twee maan
den gevangenisstraf en ontzetting uit de
bevoegdheid motorrijtuigen te besturen
voor de tijd van drie jaar. Het hof zal
5 Juli arrest wijzen.
TT7 ij hebben een rusteloos le-
|/l/ ven. Dagelijks zitten wij m
treinenboten, autobussen
cn c afé's Nooit zijn wij ol-
leen, altijd onder de mensen. Nee, laai
niemand ons beklagen, want dit leven
is goed. Wij zouden niet anderswil
len. En wij hebben altijd vertrouwen
in de toekomst en de mensheid. Maar
er zijn momenten, dat het vertrouwen
een deuk dreigt te krijgen. Wij zitten
achter een kopje koffie in een rieten
stoel op het le perron Amsterdam C.S.
Wij lezen in de krant van een jonge
man die een ton achterover drukt. Wij
lezen van de sergeant, die kippenhok-
lichten op staatsstroom liet branden.
MacLean en Burgess zouden via Ant
werpen toch naar het aartssovjetpa
radijs vertrokken zijn. Wij lezen
„Wil de heer Jansen, zojuist aange
komen uit Rotterdam, direct zijn kan
toor opbellen", vraagt de luidspreker.
„Zo", denken wij, zou de bediende
van meneer Jansen uit Rotterdam ook
met de kas en de Noorderzon vertrok
ken zijn?"
Opeens gaan wij onze omgeving an
ders bekijken. Altijd hebben wij aan
genomen, dat onze medereizigers ge
wone nette burgers waren.
Maar die meneer daar, in die dure
kleren onder een zonverbrand gezicht?
Die geelleren koffer en dat litteken
v aast zijn mond? Is dat een heer of
een hotelrat?
En die stijlvolle Marva, die daar zo
beheerst de trap afgaat? Is dat inder-
daar een gewone, nette telexiste? Of
zou zij soms marinegeheimen door
geven naar de Russische ambassade?
Wij krijgen het er warm van en be
stellen appelsap.
Die goedgeklede dame een spionne.
Die Indonesiër met die ondoorgronde
lijke ogen en grote koffer een samen
zweerder? Die appelsap-ober een devie-
zensmokkelaar? En zou die hoge offi
cier met spijkers en balken op zijn
kraag niet stelen?
„Móge, ook weer op reis" horen wy
dan naast ons een oude kennis zeg
gen. „Zeg, een half jaartje geleden
heb jij mij eens een tientje geleend, Je
weet wel in Heerlen, hier en bedankt
voor het vertrouwen."
Met het tientje is ons vertrouwen tn
de mensheid weer teruggekeerd.
wolken hangen laag en hullen ze hele
maal Het is jammer! We hadden de
nacht in een klein hotel boven in de
Drakensbergen willen doorbrengen. Het
mocht niet zo zijn. We stappen in La-
dysmith uit, welk plaatsje even hoog
ligt als Pretoria '3500 voet), evenwel
is het niet door heuvels ingesloten. Er
waait een verfrissende bergwind, we
besluiten hier te overnachten en tot de
volgende dag onze kans af te wachten.
De volgende morgen hangen de wol
ken nog lager. We moeten het uitstapje
naar de Drakensbergen maar afschrij
ven en zetten koers op Pietermaritz-
burg. Nog één keer voert de weg om
hoog tot een hoogte van 5000 voet en
op het hoogste punt vertoont zich het
typische landschap van Natal aan onze
ogen.
Deze provincie wordt zeer terecht de
..tuin van Zuid-Afrika" genoemd. De
heuvels zijn glooiend en zacht van con
tour en met gras begroeid. Het groen
van Natal heeft een heel bijzondere tint;
als er van „smaragdgroen" wordt ge-
spr<m is dit geen gemeenplaats. Het
heeft werkelijk kleur en glans van een
edelsteen en de aarde, die openligt, is
nu eens oranje dan weer okergeel. Wij
dalen door schilderachtige ravijnen
langs bossen met hoge mimosabomen.
De geur van de bloeiende mimosa's komt
ons telkens in brede golven tegemoet.
Af en toe zien we het brede blad van
bananenstruiken aan de kant van de
weg.
En al dalende wordt Pietermaritzburg
(op een hoogte van 2000 voet) bereikt,
de hoofdstad van Natal. Ondertussen
begint het te regenen. We moeten maar
zien naar Durban te komen. Hoe langer
hoe meer hult ons de mist in. Het lijkt
of de toppen der mimosa- en pijnbomen
in watten gewikkeld zijn. Zij staan zacht
en teer als op een Japanse prent. En
als wij bij de vallei der duizend heu
velen komen, vanwaar zich een pano
rama van duizend zacht glooiende,
groene heuveltjes opent, is het uitzicht
geheel bedekt. Zodat we dit beroemde
dal in de letterlijke zin van het woord
hebben „gemist". Van hier af dalen we
serieus en zonder onderbreking. In ser
pentines voert de weg naar de woon
wijken van Durban en tenslotte door
een lijnrechte, brede straat naar het
strand van de Indische Oceaan.
Als we er aankomen zwiept de wind
hoge golven op, en het schuim spat hoog
op. Het weer is grijs, en teleurgesteld
moeten we constateren, dat het aan de
Noordzee ook niet anders stormt en re
gent.... behoudens dan een kleine scha
kering groen in de golven van de In
dische Oceaan.
Nu ik een keer Johannesburg en
Pretoria met Amsterdam en Den Haag
heb vergeleken zou ik de stijl van
Durban het best met die van Scheve-
ningen kunnen confronteren. Zij zijn
beide luxe-badplaatsen met een grote
stad er achter. Durban heeft even
eens brede boulevards.... maar deze
zijn met palmen begroeid, bovendien
staan er enkele torenhoge ultramoder
ne flatgebouwen.
Toen Durban werd aangelegd was
de eis van het stadsbestuur, dat een
volledig bespande ossewagen (met
zestien trekdieren) in de straten zou
moeten kunnen keren. Aan deze aan
leg heeft Durban zijn brede straten,
die voor het drukke autoverkeer uiter
mate geschikt zijn, te danken. Zij is
een welvarende stad, heeft een mu
seum en eigen stadsorkest. 's Zomers
is het weer er vochtig en kan het
soms heel warm zijn, maar "s winters
heeft het een prachtig droog klimaat.
Op de vroege morgen begint al de
Indische markt in Durban.
Er wonen hier namelijk veel Brits-
Indiërs, die indertijd als goedkope werk
krachten op de suikerplantages naar de
Unie werden gehaald. In vrijwel alle
hotels van Durban is Indisch personeel.
Het is een schilderachtig gezicht, de
vrouwen, wier kleding uit een bonte
doek bestaat, die om het lichaam heen
gedrapeerd is en als een sluier over het
hoofd afhangt, en mannen met tulbanden
tussen de stalletjes met kleurige groente
en fruit te zien. Op de rekken liggen
gele pompoenen, die zich als grote blaas-
trompetten in bochten wringen, andere
weer, langwerpig en opgeblazen, zijn
groen van kleur. Op de toonbank liggen
oranje worteltjes, glanzend-paarse eier-
vruchten, zijde-achtige uien en groene
kolen. Daartussen in leunen de vrouwen
achteloos tegen de ijzeren pilaren aan, in
hun donkere ogen een diepe zee van
melancholie, het gitzwarte glanzende
haar tot een wrong in de nek gedraaid.
In hun neusvleugels en oorlellen dragen
zij graag robijnen en gouden armbanden
om hals en polsen. Je raakt niet uitge
keken aan de pracht der kleuren, die nu
eens met elkaar harmoniëren, dan weer
contrasteren. Ieder stukje van de markt
is een volledig schilderij. Er tussen door
beweegt zich vaak een Zoeloevrouw met
hoog kapsel en een kind op haar rug,
een doek nonchalant over haar borst
geslagen.
Durban ligt aan de poort van Zoeloe-
land. In de stiateri zie je af en toe nog
een rickshaw, door een Zoeloe voortge
trokken. Deze rickshaw-Zoeloe's hebben
met het oog op het vreemdelingenver
keer een geheel eigen costuum ontwor
pen. Op hun hoofd dragen zij een tooisel,
niet alleen van grote veren, maar ook
van twee grote uitstekende horens voor
zien. Het verdere toilet is eveneens heel
bont en de benen zijn met wit-kalk in
gesmeerd.
De Indische Oceaan maakt hier een
diepe inham, zodat Durban eei^ prachtig
beschermde natuurlijke haven heeft. Met
een motorboot kun je een rondreisje
maken en kom je vlak bij het dichte
oerwoud, dat zijn oevers bedekt en waar
bomen en lianen een onontwarbaar net
vormen. Kr.S.
Overeenkomstig een sinds het midden
der vorige eeuw bestaande traditie is
ook de heraldieke samenstelling van
het wapenschild van de nieuw-benoem-
de Coadjutor van Z. Em Kardinaal ds
Jong, Mgr. Dr. B. Alfrink, opgedragen
aan een lid van het Utrechtse edelsme
den-geslacht Brom. Het door Mgr. Al
frink gekozen devies werd door de ont
werper van het wapen. Jan-Eloy Brom,
tot uitgangspunt genomen. De heraldi
sche omschrijving van het wapen luidt
als volgt;
„In azuur een opengeslagen boek van
goud, waarop van sabel de Griekse let
ters alpha en omega; naar vier zijden,
uitgaande van het boek, vier door drie
golvende balken van zilver gevormde
stromen."
Het aldus samengestelde wapen is een
uitbeelding van het devies, dat de zin
van het bisschopsambt typeert: „Evan-
gelizare Divitias Chnsti", verkondigen
de rijkdom van Christus, volgens het
woord van Sint Paulus in Eph. 3.8. Mid
den in het wapenveld ligt het boek van
de H. Schrift, waarin de rijkdom dis
Christus ons heeft gebracht, ligt vervat.
Van het boek der H. Schrift gaan de
vier paradijs-stromen uit. Deze zijn in
de ikonographie van ouds met de vier
evangeliën in verband gebracht; het
zijn de vier stromen des levens, die de
levenskracht brengen over geheel de
aarde, zoals de verkondiging van de rijk
dom van Christus vanuit de Schrift en
de evangeliën over geheel de aarde
trekt en geheel de wereld bevrucht.
De hoofdkleuren van het wapen zijn
goud en azuur; dit zijn de kleuren van
het wapen van Nijkerk, de geboortestad
van Mgr. Alfrink,'dat n.l. een klimmen
de leeuw van goud vertoont op een veld
van azuur. Het boek van de H. Schrift
in het midden van het wapen houdt
bovendien nog verband met het studie
vak dat Mgr. Alfrink geheel zijn leven
heeft beoefend.
Naar wij verder vernemen zal door de
katholieken van Niikerk, de geboorte
plaats van Mgr. Alfrink, op de dag van
de Bisschopswijding een gouden pecto-
raalkruis met keten worden aangebo
den. De priesters-klasgenoten zullen
Mgr. Alfrink de gouden pontificaalring
overhandigen. Beide zijn ontworpen
door de edelsmeden Brom en worden
thans in hun werkplaatsen te Utrecht
vervaardigd.
Ergens in onze streek
woont een vriendelijke
tuinman. Het bijzondere
van deze tuinman zit hierin,
dat hij per se iets ongewoons
om handen moet hebben,
iets waarover je met deze
en gene een beetje kunt pra
ten zonder dat de ar.der er
alles van begrijpt. Vóór 1945
liep het gesprek steeds over
v
politiek. De tuinman was
idealist en N.S.B.-er in één
adem. Na 1945 had hij spijt
van zijn politiek; hij dreig
de zelfs spijt te krijgen van
zijn idealisme, want dit had
zijn object verloren en stond
droog. In het „normale" na
oorlogse leven teruggekeerd
probeerde hij het met post
zegels. maar de magie hier
van liet hem koud. Hij sprak
er ook weinig over. Er
dreigde een inzinkingtrokken? Half September.
lachte. Hij had Mussert des
tijds ook geloofd en was
daarvoor het kamp in ge
gaan. Hij lachte; hem lever
den ze niet nóg een keer zo
iets. Hij lachtetotdat
hij merkte, dat het hem óók
lukte die ring te laten pen
delen. Hij was dus ook ..ge
voelig". En had dus weer
iets ongewoons om handen.
Tot diep in de nacht sloeg
de pendel, nu een indruk
wekkende houten eikel aan
een duur gekocht zilveren
kettinkje. De pendel zwaai
de linksom boven Moskou,
rechtsom boven Washington;
linksom boven de voordeur-
drempel, rechtsom boven
het kelderluik, want daar
onder lag een waterader;
linksom boven de benen van
buurman, rechtsom boven
diens handen, want daar zat
geen rheumatiek. Hij vroeg,
de pendel antwoordde, en
beiden sidderden van de
stralingen. Wanneer wordt
Nederland in de oorlog be-
der formules, en hij pendelt
dagelijks: over het weer, de
belastingen, de gezondheid
van zijn vrouw.
Wat hij doet. blijft voor
lopig iets ongewoons. Wat
hij echter kan, kunnen min
stens 25 pet. van alle men
sen. Velen zijn dus roede
en/of pendelgevoelig, weini
gen zijn echter uitverkoren
tot grote prestaties. De stra
lingen als verklaring van
roede- resp. pendelbewegin
gen acht parapsycholoog Zo-
rab. die dit nauwkeurig on
derzocht. onbewezen en on
waarschijnlijk. Kankerhui-
Totdat enige maanden gele
den de buitennatuur te hulp
kwam. Een oude kennis uit
Groningen vertoonde op een
avond, toen het aan de an
dere kant van de ramen pij-
pestelen regende, het kunst
je van de „uit eigen kracht"
aan een touwtje rondzwaai
ende trouwring boven de
foto van een overleden groot
mama. Magnetische stralin
gen! Regen, warmte, goede
sigaar, geheimzinnig krach
tenveld rondom oude lieve
omamaar de tuinman
Hoe gaat het met de zoon in
Engeland? De pendel draait
rechtsom: het gaat hem goed.
Waar is hij op het ogenblik?
De pendel wijst de weg over
de landkaart. Meestal blijkt
achteraf dat de pendel gelijk
had. Een geleerd man
hield eens een lezing, waar
van de conclusie luidde, dat
aardstralen en andere stra
lingen de pendelbeweging
veroorzaken. Ingewikkelde
formules, die niet te volgen
waren. Heel moeilijk. De
tuinman pendelt liever zon-
zen zijn toevalligheden, een
kist met een dode muis of
een verroeste bout erin ver
groot uw inslaapkansen niet
en verlost niemand van mi
graine, maagzuur of winter
tenen. Laat u niet bedotten
door de nar die met u speelt,
de nar genaamd Suggestie.
Het gehele verschijnselen-
complex, dat bij het wichel
roedelopen en het' pendelen
kan worden geconstateerd
(de spontane uitslag van het
instrument, de nerveuze
verschijnselen bij de proef
persoon) is volgens Zorab
e.a. te vangen onder de para
psychologische verklarings
theorie. „Iedere wichelroede
uitslag berust wat zijn oor
sprong betreft op een psy
chisch verschijnsel, hetzij
dat dit „normaal" dan wel
..paranormaal" is. De uitslag
zelf is terug te voeren tot
het ideomotorische principe
(d.i. psychomotorisch prin
cipe: omzetting van psychi
sche gebeurtenissen in bewe
gingen. bewust of onbewust,
J. M.). Hij wordt geheel be
heerst door de voorstellings
wereld van de rhabdomant
(roedeloper)".
Onze tuinman deed en
doet dus buitenzintuiglijke
waarnemingen met zijn pen
del. (Zowel in politierap
porten als in geneeskundige
verslagen, en natuurlijk ook
in parapsychologische bladen
vindt men beroemdere voor
beelden in groten getale).
Als hij dat idee van die stra
len nu maar kon laten glip
pen en inzien dat iets in zijn
onderbewustzijn reageert op
de buitenwereld hetgeen
wordt geregistreerd door een
beweging van zijn handen
(dus van de pendel of wichel
roede). als hij dan bovendien
nog de toekomst met rust
kon laten omdat in de toe
komst ..kijken" altijd teleur
stellingen biedt, dan zal hij
nog lang en prettig iets on
gewoons om handelt hebben.
Het is onaannemelijk, dat de vaandrig R. C L. Aernout, die in de nacht van 28 op 29
Februari 1948 in de dessa Lembang boven Bandung werd doodgeschoten, uit de
weg zou zijn geruimd in verband met een door hem gedaan corruptie-onderzoek.
Dit is een van de conclusies van de commissie van drie, die 18 October 1950 door
de toenmalige minister van Oorlog werd ingesteld ten einde een onderzoek in te
stellen naar misstanden, welke zich volgens verscheidene persberichten in het
voormalige K.N.I.L. zouden hebben voorgedaan. De commissie is tot de over
tuiging gekomen, dat er geen sprake is geweest van bepaalde corrupte toestanden
in het ieger in Indonesië. Misstanden werden, zodra zij tot uiting kwamen,
krachtdadig bestreden.
De legercommandant, wijlen generaal
Spoor, was een felle vijand van corrup
tie en placht aan klachten daarover
persoonlijk aandacht te besteden. Uit
niets is de commissie gebleken, dat door
samenspannirg van hoge officieren cor
ruptie-onderzoeken zouden zijn tegen
gewerkt en personen, die deze corrup
tie wilden bestrijden, uit da weg zou
den zijn geruimd. De commissie acht
het hoogst onwaarschijnlijk, dat onder
deze omstandigheden wijdvertakte
knoeierijen in het legff zouden hebben
bestaan. Zij heeft alleen kennis geno.
men van incidentele en ind iduele cri
minaliteit, zoals men die normaal over
al kan verwachten. De commissie is der
halve tot de conclusie gekomen, dat de
tegen het leger in Indonesië en ver
scheidene met name genoemde officie
ren geuite beschuldigingen zakelijke
gronden en redel.. :heid missen en ge
zien moeten worden als een lastercam
pagne. Aan deze lastercampagne acht
de commissie ir. het bijzonder schuldig
de heer F- H. van der P-, die in Indone.
sië vice-voorzitter is geweest van de
Bond van Burgerpersoneel in Militaire
inrichtingen (BBM-)
Naar het oordeel van de commissie is
de heer Van der P-, sinds I November
1950 als ambtenaar in vaste dienst
werkzaam bij het ministerie van Oor
log (Centrale Rimiwerkplaats te
Utrecht) door zijn geestesgesteldheid
ongeschikt on in 's lands dienst werk
zaam te zjjn. Zij adviseert hem aan een
psychiatrisch onderzoek te onderwer
pen.
Zij vraagt zich voorts af of hij niet
voor ontslag wegens wangedrag in aan
merking komt al dan niet na een
strafvervolging.
De commissie heeft naar conclusies
voornamelijk gebaseerd op de verkla
ringen van drie en veertig personen,
die zij heeft gehoord en op schriftelijke
bescheiden uit Indonesië, voorzover die
niet bij de souvereiniteitsoverdracht
vernietigd zijn. Deze en andere gege.
Advertentie
Mijnh»rdt'i Hoofdpijnpoeders. Doos 45 cent
(Van onze verslaggever)
De Austin A-40 heeft de wereldreis
die ondernomen was in samenwerking
met de KLM-Skymaster Edam volbracht.
Gisteren konden wij reeds in een groot
deel van onze oplage melden, dat de
Austin om tien minuten voor twaalf
Vrijdagmorgen op London Airport aan
kwam, op hetzelfde ogenblik, dat daar
de Edam daalde. De spectaculaire reis
is volbracht in twee en twintig dagen,
acht dagen minder dan men er in de
Een grote bron van inkomsten voor de
Unie van Zuid-Afrika vormt schapen
teelt. Hierboven: Een kudde schapen
van een wolbedrijf in Natal.
Op zeer veel aardappelpercelen in het
Zuiden, midden en Oosten van het
land worden sinds enige dagen larven
van de coloradokever .waargenomen. De
eitjes, die in de afgelopen weken in
vrij grote aantallen zijn gelegd, wettigen
het vermoeden, dat het aantal larven in
de komende dagen sterk zal toenemen.
De plantenziektenkundige dienst acht
het daarom beslist noodzakelijk, dat
terstond op grote schaal met de bespui
tingen of bestuivingen wordt begonnen.
Dit geldt speciaal voor Zeeuwsch-
Vlaanderen, Noordbrabant, Limburg,
Gelderland, Utrecht, Overijsel en ge
deelten van Drente en Friesland. Bij
enigszins warm weer dient er rekening
mede te worden gehouden, dat in een
periode van 7-10 dagen pratiseh alle
percelen een beurt moeten hebben ge
had. In ernstig besmette gebieden zal
de bespuiting daarna één of meermalen
moeten worden herhaald. De ontwikke
ling in het Noorden en Westen is iets
minder ver, zodat men hier op eer. wat
later tijdstip kan beginnen. Nogmaals
wordt er op gewezen, dat in gevallen
van ernstige nalatigheid zonder vooraf
gaande waarschuwing een proces-ver-
baal kan volgen.
Vrijdag heeft de Britse admiraliteit in
Londen bekendgemaakt, dat de volgen
de week in Het Kanaal en het zuidelijk
deel van het Noordzeegebied door de
Noord-Atlantische verdragsorganisatie
convooi-oefeningen zullen worden ge
houden, die twee dagen zullen duren.
f
et kan soms vreemd gaan. Dagen
tevoren worden er reeds plannen
gesmeed voor een visdag. Er
wordt gewikt en gewogen omtrent het
viswater, de vis, het aas en vooral niet
te vergeten het weer. Juist deze laatste
factor, in ons kikkerlandje zo onbere
kenbaar, spreekt een geducht woordje
mee. Daarom houden Piet en ik voort
durend de barometer'in het oog en luis
teren wij getrouw naar de weerberich
ten van de radio. En, zo er tussen de
vele depressies zich toch nog een e'maal
behoorlijk zomerweer durft aan te mel
den, dan grijpen wij haastig naar onze
karpersnoeren eri koken onze aard
appels op de nauwgezette wijze, ver
knochte karperaars eigen.
Toen wij dan ook hoorden, dat De
Bilt de mogelijke komst van zo'n zomer
se dag aankondigde, besloten we onver
wijld onze spullen in gereedheid te
brengen, zodat we de volgende morgen
in alle vroegte Noord-Holland in kon
den trekken.
In de buurt van Alkmaar woont een
soort bloedverwant van Piet, die ons de
weg zou wijzen naar een karperwater,
dat uren in de omtrek zijns gelijke niet
vond. Moordwater, volgens die bloed
verwant dan. Knapen van een pond of
acht waren er schering en inslag, terwijl
monsters van tegen de tien kilo's er
geen uitzondering waren.
U begrijpt, waarde collega, dat ik erg
gebrand was in zo'n dorado een hengel
tje te mogen uitleggen. Trouwens, dat
was Piet ook. Bovendien werd ons de
vergunning kosteloos uitgereikt met
slechts één voorwaarde. Er mocht maar
met één hengel per man worden gevist.
Hetgeen geen bezwaar mocht heten.
Het was goed drie uur in de ochtend
toen ik mijn eerste aasje aansloeg. Vol
goede moed legde ik in. Inderdaad leek
het een zeer gunstig plekje. Mooi diep
met een niet al te zachte bodem en er
groeiden niet veel waterplanten. Het
beloofde een mooie dag te worden. Toen
een half uurtje later mijn pen even
omhoog kwam om daarna langzaam weg
te zakken, sloeg ik kalm vast en haalde
weinige minuten later een mooie karper
binnen. Hij woog een pond of vijf en het
was de eerste van die dag. Eidoch. mijn
voorgevoelens, juist zeer hoog afgestemd,
zouden niet bewaarheid worden. Vol
strekt niet! Weinig bevroedden wij toen,
dat die eerste karper tevens de laatste
zou zijn. Piet heeft in het geheel geen
beet gezien, onze wegwijzer precies één
keer, en die sloeg hij nog mis ook.
Tot twaalf uur 's middags hebben onze
pennen vrijwel roerloos in het water
gestaan. Maar toen hadden we er dan
ook schoon genoeg van. We pakten onze
boel bijeen en begonnen aanstalten te
maken ons op onze basis terug te trek
ken. Onderwijl onze „derde man" met
schimpscheuten overladend. We veegden
hem op ouderwetse manier de jas uit.
en nodigden hem tot een tegenbezoek
aan de Bosbaan uit. Maar terwijl wij
zo'n beetje voortsjokten door het land,
blijft Piet, die ouwe stroper, ineens stil
staan bij een dichtgegroeide tocht. Eén
massa waterplanten was het. Maar hier
en daar waren toch kleine open plekjes,
waar zo nu en dan 'n aantal luchtbellen
naar boven kwamen. „Zeelt", fluisterde
Piet en in minder dan geen tijd had hij
weer een hengel opgetuigd met een
stevig sim. Het lood dicht bij de haak,
liet hij voorzichtig een stukje aardappel,,
bij gebrek aan wormen, tussen de plan
ten door op een „bellen"-plakkaat zak
ken, om een minuut later aan te tikken,
en een mooie zeelt buit te maken. Het
was dan misschien geen sierlijk, licht
hengelen, maar zeelt is toch nog altijd
beter dan geen karper. En in een kwar
tier tijd had hij er drie op de kop getikt.
"Vij bleven niet staan toekijken, doch
beproefden ons geluk insgelijks. Niet
zonder gevolgen, want toen we in de
namiddag voorgoed weggingen, waren
er in dat slootje liefst zeventien zeelten
verschalkt, waar Piet het leeuwendeel
van ving.
Niet alleen is zo'n gladde, groen
zwarte fluwelige zeelt een sterke sport
vis we verspeelden er nog verschei
dene maar tevens een tafelvis van de
eerste rang. Niet te versmaden!
DL
meest optimistische verwachtingen voor
had uitgetrokken.
De reis is een mooi succes voor gezag
voerder Bak en zijn bemanning, bestaan
de uit zes Nederlanders, een Engelsman
en een Canadees. Zij hebben sinds zij
1 Juni Londen verlieten honderd twin
tig uur in de lucht doorgebracht. De
directie van de KLM heeft de beman
ning van de Edam en ook de directie
van de Austin-fabrieken gelukgewenst
met het resultaat van de wereldreis.
Zij is heel voorspoedig verlopen. De
Austin heeft de reis voor twee-derde in
het vliegtuig en voor een-derde op eigen
wielen volbracht. Boven de Syrische
woestijn kregen de chauffeurs van de
Austin een verschrikkelijke dorst door
de verzengende hitte. Via de radio
installatie werd de Edam gevraagd om
een waterdropping die prompt werd uit
gevoerd op zevenhonderd meter van de
auto. Het moeilijkste deel van de reis
vond gezagvoerder Bak het traject Ho-
nol oeloe—Los Angeles. 4000 km lang,
dwars over de Stille Oceaan.
Ergens boven Guam, een halve aard
omtrek van ons land verwijderd, zonden
de vliegende wereldreizigers een tele
gram aan dr. Plesman. rechtstreeks uit
het vliegtuig. Nog nimmer werd uit een
Nederlands toestel een zo grote afstand
direct overbrugd.
De ontvangst was overal uitbundig. In
Honoloeloe waren er de niet te ontlopen
gitaarspelende meisjes, in Hollywood
was de gehele filmwereld uitgelopen.
De Amerikanen hadden weer een stunt
bedacht: de auto moest eenvoudig weg
door de hal van een hotel de receptie
kamer binnenrijden.
De laadbrug. die oud-gezagvoerder
Sillevis voor deze vlucht heeft gecon
strueerd. heeft uitstekend voldaan. Hel
in- en uitladen van de Austin geschiedde
in zeer korte tijd. Het is de bedoeling,
dat zij in de toekomst zal dienst doen
voor het in- en uitladen van olifanten.
De Austin had een onverwacht onple
zierige ontvangst bij de fabriek te Bir
mingham omdat de meeste van de er
werkzame 17.000 arbeiders in staking
zijn. Alan Hess, de leider van de be
stuurders-ploeg, zeide teleurgesteld: „M ij
zijn er op uitgeweest om voor Groot-
Brittannië een stuk werk te doen en
nu we terug zijn merken we dat hier
een staking aan de gang is. Wij zijn acht
dagen voor op ons schema en wTe hebben
bemerkt dat de fabriek al twee dagen
achter is".
De arbeiders bij de Austinfabriek sta
ken uit protest tegen hef ontslag van
zeven hunner.
vens zijn verwerkt in een rapport, dat
dezer dagen aan de minister van Oor
log is aangeboden. De commissie meent
als zeker te mogen aanmerken, aat een
pensioenaanvrage door de weduwe van
vaandrig Aernout, zal worden ingewil
ligd, nu alsnog is gebleken, dat bij een
rechterlijk vonnis officieel is vastge
steld, dat de dood van vaandrig Aer
nout aan extremistische activiteit te
wijten was-
Uit het lijvige rapport blijkt wel. dat
er in Indonesië, en speciaal in Bandung,
dat lange tijd geïsoleerd was, „onzuivere
toestanden" zijn geweest. In de chaoti
sche periode na de Japanse capitulatie
is er veel ongerechtigs gebeurd. Chaos
en goederenschaarste brachten mede, dat
er op veel groter schaal gestolen en ge
knoeid werd dan bij normale omstan
digheden het geval zou zijn geweest De
kans was bijzonder groot, dat overheids
dienaren van hun positie misbruik zou
den maken om voor zich zelf bijzondere
voordelen te behalen. De oud-procureur-
generaal, mr. Felderhof, plaatste in dit
verband de volgende opmerking: „De
inspecteurs van politie hebben weinig
tractement. Als een surveillerend poli
tieman langs kwam, terwijl Chinezen
bezig waren een goedang met textiel
leeg te stelen, behoefde hij zich alleen
maar om te draaien om 10.000 gulden in
handen gestopt te krijgen. Men moet
zich verwonderen, dat er niet veel meer
corruptie was." Ook in het leger werkte
het algemen beeld van chaos en goede
renschaarste misstanden in de hand. Zij
waren vooral te verwachten bij dien
sten, die goederen onder zich hadden:
de legeraanschaffingsdienst (L.A.D.), de
leger technische dienst (L.T.D.), in het
algemeen dus de dienst van de kwar
tiermeester-generaal (K.M.G.) en de
dienst welzijnsverzorging. Van de goe
deren waren speciaal de auto's belang
rijk wegens de daaraan verbonden mo
gelijkheden van clandestien vervoer. Het
misbruik om aldus wat extra's te ver
dienen was wijd verbreid.
De commissie zegt tenslotte, dat
men voor alles in het oog dient te
houden, dat het leger, naar wiens
toestand in Indonesië zij een onder
zoek heeft ingesteld en dat onder de
moeilijkst denkbare omstandigheden
werd opgebouwd, voor zijn taak be
rekend is gebleken en met ere zijn
plicht heeft gedaan. Het ware het
best, aldus het rapport, het oordeel
hierbij te laten en de hoofdtrekken
van het historische beeld niet te
verdoezelen door het uiten van cri-
tiek. Stof tot aanmerkingen is er al
tijd wel te vinden en natuurlijk vol
deden de toestanden in het Indone
sië van 19451949 al bijzonder slecht
aan de maatstaven van Nederlands
perfectionalisme.
Voor alles wil de commissie waar
schuwen tegen de hier dreigende ver
troebeling van het historische beeld. De
commissie weet zeer wel, dat haar ken
nis niet universeel is en dat er talloze
voorvallen zijn geweest, waarvan zij
geen kennis draagt. Voor een globaal
goed oordeel acht zij kennis van alle de
tails niet nodig en zelfs niet gewenst.
Zij acht het niet waarschijnlijk, dat er
alsnog feiten bekend zouden worden,
die haar algemene indruk achteraf zou
den wijzigen. Mocht dit wel het geval
zijn, dan verandert dit toch niets aan het
feit, dat de thans geuite beschuldigingen
kant noch wal raken.
Het Koninklijk bezoek aan de N.O,
polder op 13 Juli a.s.. zal worden onder
broken voor een officieel bezoek aan
Urk. Toen dit bericht bekend werd op
Urk verwekte dit allerwege grote vreug
de. De bevolking had aanvankelijk ge
hoopt dat ons Koninklijk gezin met de
Piet Hein de haven zou binnenkomen,
maar dit kan niet doorgaan. Koningin
en Prins komen nu van de landzijde
Urk binnen rijden. De vissersverenigin
gen zullen een grote hulde-betoging
door de Noordzee- en IJselmeervloot
organiseren.
De bezoekers van Schiphol, die Vrij
dag een Constellation tot voor het sta
tionsgebouw zagen taxiën, waren getuige
van het ongewone schouwspel, dat een
steward het toestel verliet zonder dat
de trap was aangereden. De ste
ward, Van Buuren. die bij de deur
stond opgesteld, gleed n.l. op ongeluk
kige wijze uit het toestel en kwam
uiterst onzacht op het beton terecht na
een val van circa 2H meter. Zijn vrouw,
die dit van af het terras van het bo-
venrestaurant zag gebeuren, rende on
middellijk naar beneden. Gelukkig bleek
het ongeval minder ernstig dan het zich
aanvankelijk liet aanzien. Het avontuur
van de steward eindigde met een knie-
weode en een flinke buil op het hoofd.
