KONING LEOPOLD ONDERTEKENT
ACTE VAN TROONSAFSTAND
"Eric de Noorman: DE Pt2US DEP WRAKE
RUST IN TEHERAN WEERGEKEERD
TOT DE RAND VAN DE AFGROND
„Eensgezindheid is verwezenlijkt'
„Nog te groot wantrouwen''
A Is geschil bevredigend wordt opgelost
krijgt Mossadeq Amerikaanse hulp
KRUIS EN RING VAN MGR. ALFRINK
m**
Koning verlaat paleis
te Laeken
w
Harriman spreekt met
Perzische premier
DE GASPERI DIENT
ONTSLAG IN
DOOR LEO BRADY
Nehru verwerpt klacht
van Pakistan
Riad El Solh vermoord
MacLean is bekend met
atoomgeheimen
DINSDAG 17 JULI 1951
PAGINA 3
In de troonzaal
De koning doet afstand
Woorden
HOGE COMMISSARIS LAMPING OP SCHIPHOL:
Leve de Koning
42
Onder geen beding een
aanval
Ex-premier van de Libanon
Nieuwe looneisen
in Indon. havens
MMMHMMPH
H.H. WIJDINGEN
VSSi. JhHAwfuCehrfn6NH.AW^aa?:'
ATL. CONFERENTIE
IN OTTAWA
(Telefonisch van onze Belgische correspondent)
BRUSSEL, Maandagavond.
Precies om 18 minuten over twaalf heeft Koning Leopold zoals wij m een
deel van onze oplage van gisteren reeds meldden Maandagmiddag de
acte van troonsafstand op het koninklijk paleis te Brussel ondertekend in
aanwezigheid van ruim 200 vertegenwoordigers van de natie. De Koning had
zich even tevoren samen met de Kroonrins, uitgeleide gedaan door enkele
honderden Leopoldisten, van het paleis van Laeken naar Brussel begeven.
Zijn gelaatsuitdrukking was somber. Ook voor het paleis m de hoofdstad
stonden Leopoldistische groepjes, die de Koning by zijn aankomst toejuichten.
Nadat de Vorst in de troonzaal zijn rede had uitgesproken, antwoordde de
Kroonprins met enkele woorden, waarbij de ontroering hem zichtbaar te sterk
werd. Zij omhelsden elkaar, waarna de notariële acte door de Koning onder
tekend werd en één minuut stilte in acht werd genomen. Van nu af plaatste
zich de afgetreden Vorst, die zich tot dan toe aan de rechterzijde van zijn
zoon bevonden had, aan diens linkerzijde, en toen hij na afloop van de
plechtigheid op het balkon van het paleis verscheen om de jonge Koning
Boudewijn aan de menigte voor te stellen, herhaalde hij dit gebaar. Voor
dien hadden eerste minister Pholien en de leiders der partijen nog rede
voeringen uitgesproken, waarin zij Koning Leopold dankten voor zijn on
baatzuchtigheid en waarin zij hun steun aan Koning Boudewijn beloofden.
Bij het verlaten van het paleis werden sommige parlementairen door een
deel van de menigte op gejouw en gefluit onthaald, waarbij Spaak en Van
Acker het vooral te ontgelden kregen.
Reeds tegen negen uur staat een
kleine groep Leopoldisten te Laeken
voor het koninklijk paleis, om tegen het
vertrek van de Koning stilaan aan te
groeien tot drie- a vierhonderd perso.
nen. Onder hen bevindt zich Graaf de
Loz-Corswarem, die zich verleden jaar
enige vermaardheid verwierf door een
rookgranaat te werpen in het parlement
uit protest tegen ae troonsafstand. Ook
vandaag weer geeft hij uiting aan zijn
verontwaardiging en kondigt de oprich
ting aan van een monarchistische bewe
ging. die de jonge Koning tegen de re-
volutionnaire intriges van de linksen
wil verdedigen. De Graaf is er tenslotte
van overtuigd, dat Koning Leopold een-
waal door een waarlijk nationale rege
ring zal worden teruggeroepen- Deze en
dergelijke gesprekken zijn trouwens
legio in dit gezelschap, dat echter
slechts een uiterst klein deel van de
bevolking uitmaakt.
Anderhalf uur later dan verwacht
werd verlaat Koning Leopold het pa.
leis van Laeken- De koninklijke auto,
waarin de Kroonprins links naast zijn
vader is gezeten, wordt voorafgegaan
door motorrijders van de politie en
gevolgd door een hofauto met enkele
leden van de hofhouding. Langzaam
rijden de wagens de lange oprijlaan
af, langs de in het gelid geschaarde
paleiswacht en door de erehaag van
een tiental gendarmen in groot tenue
aan w°erszijden van de ingangspoort.
Juist op dat ogenblik breekt een deel
der juichende Leopoldisten door de
politieversperring heen en een jong
meisje hc't tot vlak voor de konink
lijke auto, die ijlings moet stoppen-
De gendarmen grijpen in, de wagens
zetten zich onmiddellijk weer in be
weging, ve-snellen hun vaart, doch
we hebben net even tijd gehad om te
zien, hoe het gelaat van Koning Leo
pold, hoewel hij even de juichende en
met foto's zwaaiende menigte toe-
wuift, somber en bezorgd staat, ter
wijl de Kroonprins onbeweeglijk en
als in gedachten verzonken naast hem
zit- Maar reeds zijn de wagens weg
en nu ziet men pas hoezeer dit korte
moment velen ontroerd heeft, want
zakdoeken worden te voorschijn ge
haald en de overmoedige jongedame
van zoeven wordt als de heldin van
het ogenblik in vele armen gesloten.
Veel groter is echter de belangstel
ling voor het gebeuren in de stad zelf,
die weliswaar haast overal haar Maan.
dagmorgengelaat vertoont, wat noch
tans niet belet heeft enkele duizenden
Brusselaars voor het paleis te doen
samenstromen, wier aantal tot het mid
daguur nog aanzienlijk toeneemt. Sinds
elf uur arriveren hier de hoge gasten
voor de abdicatieplechtigheid, sommi
gen volgens hun rang begroet met spe
ciaal klaroengeschal. Voor het paleis
staat een militair muziekkorps alsmede
aan de ingang, voorbehouden aan de
koninklijke familie, een driedubbele
erehaag van leerlingen van de krijgs
school.
Geheel onverwacht rijden om kwart
voor twaalf de twee hofauto's en hun
escorte in volle vaart het plein voor
het paleis op en zwenken het gebouw
binnen, voordat de menigte goed en wel
begrepen heeft wat er gebeurt. Het
YMkslied wordt gespeeld, de bekende
kreet „Leopold, Leopold!" wordt weer
geroepen. Doch weldra heerst er onder
de mensen opnieuw kalmte in afwach
ting van wat gaat komen-
In de troonzaal zijn aan het ene uit
einde op een klein verhoog twee
troonzetels achter een tafel in empire-
stijl geplaatst. De gasten komen
groepsgewijze binnen. Het zijn depu
taties van Kamer en Senaat, gevolgd
door hun respectievelijke besturen,
aangevuld met oud-ministers, minis
ters van staat en de voorzitters van
rf Partijen en oe fracties, verder ver-
j-^dwoordigers van de magistratuur,
leger. de verschillende Kerken, de
_"'v?fsiteiten, de gouverneurs der
P[ovmcies de burgemeesters der pro-
nciale hoofdsteden, de secretarissen-
generaal der ministeries, de regering,
de voorzitters der verschillende ko
ninklijke academiën, van de oud-
strijdersorganisaties, en tenslotte enke
le uitgelezen leden van de pers.
Voorzover zij niet in uniform of ambts
gewaad verschijnen, dragen ze een rok
of veelal een geklede jas, waarvan de
gestreepte broek bij sommige leden van
de C.V.P. echter plaats heeft moeten
maken voor een effen zwarte, ten teken
van rouw. Juist om twaalf uur doen
Kening Leopold en de Kroonprins hun
intrede in de zaal. Zij groeten de aan
wezigen, die opgesteld staan aan weers
zijden van de zaal en begeven zich naar
het verhoog, waai Prins Boudewijn links
van zijn vader plaats neemt. Temidden
van een doodse stilte begint dan de Ko
ning zijn rede.
De Koning stelt in zijn rede vast, dat
de. eensgezindheid is verwezenlijkt Hij
wil niet uitweiden over het verleden. Hij
roemt de militaire en burgerlijke deug
den van het Belgische volk in de oor
logsjaren. Met trots de kroon overdra
gend aan zjjn zoon, die hjj steeds heeft
voorgehouden wat hjj zelf van zijn
vader, Koning Albert, geleerd heeft en
waarnaar hij zich steeds heeft gedragen,
doet hij afstand zonder vrees voor de
toekomst en in het volle besef van vol
brachte plicht. Hjj doet een beroep op de
vertegenwoordigers van de natie, de
jonge Koning te steunen en nooit te ver
geten dat het zijn grondwettelijke taak
is de nationale zelfstandigheid en terri
toriale onschendbaarheid van België en
van de Congo te behoeden. Hjj dankt al
wie hem trouw bleven en besluit: „Ik
bezweer U vereend te blijven".
Onmiddellijk nadat Koning Leopold
deze rede eerst in het Vlaams en dan
in het Frans heeft uitgesproken, ant
woordt de Kroonprins hem in de vol
gende bewoordingen, die hem aan het
einde amper meer uit de keel willen:
„Mijn lieve vader, ik ben zeer ont
roerd door de edele woorden die je zo
even hebt uitgesproken. Ik beloof je
alles te zullen doen om me je waardige
zoon te tonen." De Prins is niet meer in
staat nog verder te spreken en de beide
koninklijke personen omhelzen elkaar.
In de zaal hoort men snikken. Het ogen
blik is ontroerend en maakt een grote
indruk.
Dat de Prins slechts zo weinige woor
den gesproken heeft, was niet geheel te
wijten aan zijn ontroering. De rede, die
hij aanvankelijk had moeten uitspreken
en die de goedkeuring had van de eerste
minister, werd op het laatste ogenblik
ingetrokken, nadat Buset, de voorzitter
van de socialistische partij, de schrap
ping van sommige passages er uit geëist
had. Deze inmenging door een partijlei
der wordt door velen opgevat als een
teken, dat de socialisten de jonge Ko
ning naar hun hand hopen te zetten. Het
is stellig een slecht voorteken voor de
toekomst.
Het publiek, dat tot dan toe buiten
voor het paleis met behulp van draag
bare radiotoestellen ingetogen heeft toe
geluisterd naar de uitzending van de
plechtigheid, wordt rumoerig wanneer
achtereenvolgens Pholien en de partij
leiders aan het woord komen. Het blijft
nog vrij kalm tijdens de rede van de
eerste minister en van de voorzitter van
de CVP, die beiden in overigens zeer
bedekte bewoordingen de aantijgingen
weerleggen waarvan Koning Leopold
het slachtoffer is geweest en hem in
zijn eer herstellen. De CVP belooft wat
haar betreft steeds de wetten en de ge
plogenheden der parlementaire demo
cratie te zullen in acht nemen. Ook
Buset belooft een royale medewerking,
hoewel de socialisten republikeins blij
ven. doch de meerderheid van het land
wenst de monarchie. Maar hij vergt van
de jonge koning de scrupuleuze nale
ving van zijn grondwettelijke ambt. Zijn
rede klinkt als naar gewoonte als een
bedreiging. De liberale voorzitter Motz
betoogt tenslotte, dat de liberalen al
tijd de monarchie verdedigd hebben,
evenals de grondwettelijke instellingen
en vrijheden, wat dan waarschijnlijk
hun samengaan met de socialistische op
roerkraaiers moet verklaren.
Tijdens deze redevoeringen begint
het publiek buiten te roepen. Men
hoort „A bas Buset", „Buset aan de
galg", en „A Moscou", terwijl ook de
Brabangonne weer wordt gezongen.
De Nederlandse Hoge Commissaris in
Indonesië, de heer A. Th. Lamping, is
Maandagavond met het lijnvliegtuig uit
Djakarta in ons land aangekomen. De
beer Lamping zal overleg plegen met de
regering, in het bijzonder over de Indo
nesische' wensen ten aanzien van een
herziening van de Nederlands-Indone
sische Unie. Hij kon op dit punt bij zijn
aankomst nog geen mededelingen doen,
daar hij eerst rapport aan de regering
moet uitbrengen. Hjj deelde mede, dat
hij 13 Sept. weer in Indonesië ^rug
hoopt te zijn. De terugreis zal hjj met
de „Oranje" maken.
„Het is mijn indruk" aldus de Hoge
Commissaris „dat de verhouding tus
sen Nederland en Indonesië nog te vee'
wordt beïnvloed door een groot wan
trouwen. Ik geloof, dat als het mogelijk
is dit over en weer te doen vermin
deren of geheel te doen verdwijnen, dit
een zeer belangrijke verbetering teweeg
zou brengen." De heer Lamping zei dit
op een hem gestelde vraag over de po
sitie der Nederlandse ambtenaren. Hij
bevestigde, dat talrijke ambtenaren en
andere Nederlanders Indonesië verlaten,
omdat ze de toestand te moeilijk vinden.
Doch hij voegde hieraan toe, dat er ook
een grote groep bestaat, die meent ook
onder deze omstandigheden te moeten
blijven.
De veiligheid zo zei de heer Lam
ping is inderdaad een moeilijk punt.
In de laatste tien jaar heeft Indonesië
een soort revolutie doorgemaakt en de
hieruit voortgekomen spanning kan nu
eenmaal niet in één dag verdwijnen. Het
J? waar, dat guerillabenden bijdragen tot
?e onveiligheid. In sommige streken is
net leven hierdoor bijzonder moeilijk te
agen, speciaal op sommige onderne
mingen. „He heb respect voor de men
sen, die daar blijven", aldus de Hoge
Commissaris.
Hij wenste er echter de nadruk op te
leggen, dat het niet speciaal de Neder
landers zijn, die onder deze onveiligheid
hebben te leiden. Deze indruk heeft hij
V33K uit de -Nederlandse pers gekregen.
De benden vallen ook anderen aan, ook
Indonesiërs en vaak ook politieposten,
omdat ze wapens nodig hebben. Bij een
inspectiereis, die de heer Lamping heeft
gemaakt, is hem echter tot zijn groot
genoegen gebleken, dat op Oost- en
West-Uava in dit opzicht een verbete
ring is ingetreden. De Indonesische re
gering is zich volkomen bewust van deze
hoogst ongewenste toestand en doet al
les om hierin verbetering aan te bren
gen. Zij heeft daartoe en met succes
belangrijke militaire operaties ver
richt
Het is duidelijk, dat deze mensen de
- pil nog altijd niet hebben kunnen slik
ken.
Nauwelijks heeft de radio het einde
der plechtigheid aangekondigd, of de
menigte begint uit volle borst de komst
van de beide Koningen op het balkon
\e eisen, terwijl enkele luidsprekers de
auto's van de gasten oproepen. Daarbij
ontstaat een klein incident als om de
wagen van „Mijnheer de Kardinaal'
gevraagd wordt. Intussen verschijnt een
lakei op het balkon, die een staatsie
kleed over de balustrade uitspreidt, wat
door het volk op een luid gejuich wordt
onthaald.
En daar is dan Koning Leopold ge
volgd door Koning Boudewijn. Met een
wijde zwaai van zijn kepi begroet hij de
menigte, terwijl zijn zoon achter hem
blijft staan. De Koning legt hem de hand
op de schouder, haalt hem op de voor
grond, en plaatst zich tegelijkertijd aan
Boudewijn's linkerzijde met een teken
van zijn hand beduidend, dat alle hulde
hem voortaan ten deel moet vallen. Bou
dewijn groet, wat verlegen, wil zich op
nieuw terugtrekken, doch met de hand
op zijn schouder houdt de Koning hem
tegen.
Ondanks de grote afstand voelt men
opnieuw de ontroering die beiden heeft
aangegrepen en wordt men getroffen
door de vaderlijke bezorgdheid waarme
de de aftredende Vorst zijn zoon om
ringt, zoals men hem ook s morgens
deze jongeman naar diens zware taak
heeft zien begeleiden. Het volk blijft
juichen maar met een laatste groet ne
men de' Vorsten afscheid en trekken zich
terug in het paleis.
De parlementsleden die nu buiten
komen worden opnieuw het voorwerp
van de belangstelling. Wanneer de
Leopoldisten Spaak, Van Acker, Mer-
lot en andere socialisten herkennen,
beginnen zij luide te jouwen en te
fluiten. Spaak glimlacht vrij zuur en
gaat te voet verder. Tenslotte weet hij
drommels goed, dat de Leopoldisten
niet met stenen weerloze mensen te
lijf gaan, zoals de socialisten het tot
hun schande verleden jaar voor het
paleis in Laeken deden.
Weldra is het, voor het palels weer
rustig als de laatste gasten vertrokken
zijn. Een register wordt er ter onderte
kening opengelegd, waarin velen nog
maals hun hulde aan hun gewezen ko
ning komen betuigen. In het parlement
nemen Kamer en Senaat kennis van de
abdicatie-acte: reeds herneemt de partij
strijd zijn rechten. In de stad beginnen
nu koortsachtig toebereidselen voor de
troonsbestijging. Dc vlaggen gaan uit,
foto's van Boudewijn verschijnen over
al in de etalages, in enkele uren tijds
wil men aan de route, die de koninklij
ke stoet gaat volgen, nog een feestelijk
karakter geven. Ook hier mag men zeg
gen: „De Koning is dood. Leve de Ko
ning!"
De laatste officiële daad, die Leo
pold III als Koning der Belgen ver
richt: de ondertekening van de acte
van troonsafstand. Rechts Prins
Boudewijn, die enkele ogenblikken
tevoren, na de woorden van zijn
vader, zijn ontroering niet meer
meester had kunnen blijven. Verder
van links naar rechts de opperbe
velhebber van het Belgische leger,
generaal E. M. Leboutte en Graaf
Carton de Wiart.
IR. Hooin staart Draga een ogenblik onbewogen aan, en ze weet met hoe het
komt, maar eensklaps is het of die felle blauwe ogen haar als pijlen doordringen en
machteloos maken. Evenals Awain vroeger kan zij de demonische macht, welke
van de persoonlijkheid van de reus uitgaat, niet weerstaan.
..Ik heb een dure rekening met de Noorman te vereffenen zegt Hovin strak.
„Een oude rekening, die niemand iets aangaat, vrouwe! Hier achter my staan neer
Awain, die zijn bruid wil wreken, en heer Likar, die ook meent dat hv Eric nog
iets verschuldigd is." Een wolfachtige grijns glijdt een ogenblik over z n gezicht.
„Wij meenden dat heer Olaf er misschien iets voor kon voelen zich bu ons yeroona
aan te sluiten. Zijn dochter werd door Eric vermoord, nietwaarMet dat doei zijn
wij hier. Gezamenlijk willen wij de wraak voltrekken aan Eric de Noorman... ts aie
uitleg u voldoende?" w„
„Zij voldoet mij als bevestiging voor de woorden van vrouwe Draga, zegt ae
oude raadsman Hasil, zich tot heer Olaf wendend. „Onze rechtmatige vorst kan met
de rechtvaardige heerser zijn waarvoor wij hem hielden als zovelen zich tegen hem
verenigen!"
Heer Hovin," zegt de oude burchtheer, en men kan zien hoe zwaar hem aiz
besluit moet vallen, „ik twijfel niet langer aan de oprechtheid van uw woorden
En evenmin aan de uwe, vrouwe Draga! Ik sluit mij by u aan. Mijn burcht, mOn
krijgers, alles staat tot uw beschikking! Hoe denkt gij de Noorman te vernietigen
„Daarover kunnen wij thans overleg plegen," mompelt de vrouw met een behaag
ziek lachje naar Hovin. Doch met een schorre uitroep sprtnot deze overem
„Niets te overleggen! Daden!" gromt zijn zware stem. „Uitrit mijn pan. 1* "ja
naar Eric's burcht en maak mij meester van zijn zoon! Hebben wt) -pn kina
eenmaal in handen dan zal hij ons nergens meer in durven weerstreven
Ademloos luistert Draga toe. Dit vermetele plan bevalt haar. Maar geen der aan-
wezigen merkt de triomfantelijke lach op, die thans om Likar s lippen spec;. H er
heeft hij op gewacht. Thans kent hij Houin's plan. En dieper dan zijn haat voor
Eric is zijn machteloze woede tegen de reus, die hem eens zo gruwzaam verneae ae.
„Wacht maar. Hovin," mompelt hij, terwijl hij zich onhoorbaar en voorzichtig
naar de deur terug trekt. „Mijn wraak zal de uwe voor zijn.
En na een laatste blik op de samenzweerders te hebben geworpen haast nv zien
naar de stallen
Met het afkondigen van de staat van beleg is in Teheran een zekere rust te
ruggekeerd, nadat Zondagavond tussen communisten en aanhangers van premier
Mossadeq's regering bloedige gevechten plaatsvonden. Volgens een. communiqué
van de politie, dat door de radio werd uitgezonden, zijn bij de ongeregeldheden
één politieagent en drie burgers om het leven gekomen, terwijl 59 agenten en 51
burgers ernstig gewond werden.
De afkondiging van de staat vat» beleg valt samen met het begin van de be
sprekingen tussen premier Mossadeq en. Avereil Hamman, president Truman's
bijzondere vertegenwoordiger, die Zondag in Perzlë is gearriveerd om te trach
ten een oplossing van het Anglo-Iraanse olie-geschil te vinden.
sproken werd over verschillende inci
denten, welke in de laatste tijd in het
gebied, waar de „Anglo-Iranian" werk
zaam is, plaats vonden. Er werd van
beide zijden mede ingestemd dat het
noodzakelijk is in de bestaande moei
lijke omstandigheden samen te werken.
Er zullen voortaan dagelijks ontmoetin
gen plaats vinden tussen vertegenwoor
digers der maatschappij en van de mi
litaire gouverneur van Abadan, briga
de-generaal Azzizoellah Kamal.
Van gewoonlijk welingelichte Perzi
sche en Amerikaanse zijde werd gister
avond vernomen dat Harriman Perzië
Amerikaanse economische steun voor
zijn programma voor ontwikkeling van
hét land heeft toegezegd, mits het olie
geschil met de Anglo-Iranian „op bevre
digende wijze" wordt opgelost. Harri
man zou deze toezegging hebben ge
daan tijdens het onderhoud, dat hij gis
teren met premier Mossadeq had.
De hoofdvertegenwoordiger van de
„Anglo-Iranian" in Khoezistan Mason
heeft gisteren het verzochte onderhoud
met generaal Gailani. bevelhebber der
Perzische troepen in dit district, gehad.
Na afloop gaf de Brits-Perzische olie
maatschappij een verklaring uit, waarin
werd gezegd: „De besprekingen verlie
pen in vriendschappelijke geest. Ge-
De Italiaanse regering heeft gister
avond besloten af te treden.
Het aftreden der Italiaanse coalitie
regering, onder leiding van De Gasperi,
is geschied om kabinetswijzigingen mo
gelijk te maken. Het thans afgetreden
kabinet is het zesde, dat De Gasperi na
de oorlog heeft gevormd.
In een communiqué, uitgegeven na de
kabinetsvergadering die vooraf ging aan
het indienen door De Gasperi van het
ontslag der regering bjj president Elnau-
di, wordt medegedeeld dat de vijftien
christen-democratische en republikeinse
ministers besloten hun portefeuilles ter
beschikking van premier De Gasperi te
stellen, het aan hem overlatend of hij in
zou stemmen met het individueel aftre
den van bepaalde ministers, of dat hij
zou besluiten het kabinet in zijn geheel
te doen aftreden. De Gasperi besloot tot
het laatste.
Men verwacht te Rome thans, dat onge
veer één derde gedeelte der ministers
van het oude kabinet géén zitting zal
hebben in de nieuwe regering. Door het
aftreden der regering is de sinds het uit
treden der rechts-socialistische ministers
(in April j.l.) reeds latente crisis open
lijk aan de dag getreden. Te Rome wordt
verder verwacht, dat De Gasperi een
nieuwe regering zal vormen, wederom
steunende op de christen-democratische
en republikeinse partijen. Socialisten
en liberalen zouden dan een „grondwet
tige oppositie" vormen, ter linker zijde
geflankeerd door de communisten en
de hiermede verbonden linkse socialis
ten onder Nenni en ter rechter zijde
door de neo-fascisten en koningsgezin-
den.
(Uit het Engels vertaald door André Noorbeek
en uitgegeven door Het Spectrum, Utrecht.)
Hef had haar niets gedaan. Er was
niets, dat minder voor haar betekende
dan de dood van haar oom, dacht zij.
Stellig voelde zij geen waarachtig ver
driet, het was alleen maar de zwakke
gewaarwording van een doffe pijn. Op
haar kamer betrapte zij zichzelf er op,
dat ze telkens kleine dingen opnam en
weer neerlegde of bezig was de onver
mijdelijke bloemen van Mary Jane een
beetje anders te schikken. Ze had al
twee boeken ter hand genomen, zonder
haar gedachten bij de lectuur te kunnen
houden. Als een lichtsignaal in de mist
flitste er iets van een waarschuwing door
haar heen, waarvan zij de betekenis niet
begreep. Zij voelde alleen een vage woe
de, omdat er in het optreden van die
onbeschaamde rechercheur iets beschul-
digends had gelegen. Maar ze zei bij
zichzelf, dat zoiets behoorde bij het ge
bruikelijke onderzoek, bij de methodes
van zo'n stuntelige politic-man, die alles
ondersteboven moest halen en gewoon
was, bangelingen voor zich te hebben,
die hij zijn autoriteit kon doen voelen.
De nuchtere feiten kwamen alleen hier
op neer, dat haar oom dood was of
hij nu was vermoord, dat maakte voor
haar geen verschil en dat haar huwe
lijk was uitgesteld. Maar dat laatste was
maar uitstel, dat door een onzinnige con
ventie werd verlangd.
Zij streek het haar glad voor de spie
gel in de hal en liet nog eens bellen voor
zij opendeed om Malcolm te ontvangen
op de vlotte manier, die haar eigen was.
Maar de gestalte, die met opgetrokken
schouders in de gang stond en één secon
de de indruk maakte van een gehangene,
was Malcolm niet. Het was Mandel, de
rechercheur.
„Neem me niet kwalijk," zei hij. „Ik
wilde u nog eens spreken."
Haar gezicht en de onwillige berusting
in haar stem gaven haar ergernis te ken
nen. „Alweer?" vr'oeg zij afwijzend. „U
wilt zeker binnenkomen?" Hij liep met
grote stappen de hal door naar de vrou
welijk ingerichte voorkamer en ging on.
handig zitten temidden van het tweeslach
tige meubilair, dat de kenmerken droeg
van het verschil tussen haar smaak en
die van Mary Jane.
„Ik hoop, dat u niet gekomen bent om
mij te beledigen," zei ze, gebruik ma
kend van de positie, die zij dankte aan
haar tranen van enkele uren geleden.
„Dat niet" antwoordde hjj met ge
bogen hoofd,' de ogen op de grond ge
richt, terwijl zijn lange armen zo diep
neerhingen, dat zijn handen bijna de
vloer raakten. „Ik heb hulp nodig, dat
is de kwestie."
Zij had gemeend, dat de politie heel
systematisch te werk ging. dat recher
cheurs allerlei lijsten nazochten, vinger
afdrukken vergeleken, interlocals tele
foongesprekken voerden op foto's in
de kranten had zij wel van die man-
ren met speurdersblikken bezig gezien
met bet bladeren in een kaartsysteem.
Dat had er allemaal zo onpersoonlijk
uitgezien: een methode, waardoor de
misdadiger ten slotte werd overwon
nen. onverbiddelijk achterhaald door
het doeltreffende systeem. Maar ergens
in de stad liep, sigaretten rokend en
zenuwachtig achteromkijkend, de man
op straat, die haar oom had vermoord;
dat was een nieuwe, ontstellende ge
dachte voor haar.
„Ik heb helemaal geen houvast", zei
Mandel somber starend naar de gera
niums van Mary Jane cn naar dc piaien
van haar zelf. die op keurige afstanden
aan de muur hingen. „Er is iemand ver
moord. Maar er is geen motief te vin
den. Geen wapen Geen mens heeft ie
mand gezien. De huishoudster heeft een
vrije avond. De koster zij ergens boven
in de toren en als hij naar beneden
komt, ziet hij ook niemand. Het is ge
woon een spokenjacht voor me."
Hij zag er uit om medelijden mee te
krijgen, zoals hij daar in die stoel hing
en de woorden opdreunde met zijn be
daarde doodse stem. Zij wachtte af. wat
hij verder zou zeggen. Wat kwam het er
eigenlijk op aan of de dader ooit ge
vonden werd?
„Twee dingen zou ik willen weten,"
vervolgde hij. vaag starend naar het
heiligenbeeld van Mary Jane, dat in een
schemerige hoek stond en met een vage
blik langs het boekenrek. „In de eerste
plaats, dat u eens goed nadenkt. Is er
iets in verband met uw familie, waar ik
wat aan kan hebben? Een of andere
nu ja, „vete" zeggen we tegenwoordig
niet meer onaangenaamheid Een
geldkwestie, een oude wrok?"
Dat was natuurlijk onmogelijk. Zij kon
niets bedenken en het was ook erg on
waarschijnlijk; van haar moeder her
innerde zij zich niet veel meer, alleen
maar, dat ze erg fatsoenlijk was ge
weest. Zij kon zich niet voorstellen, dat
iemand haar oom zou hebben gehaat
„behalve ikzelf", bekende ze hem met
een zwak stemmetje.
Hij deed of hij niets had gehóórd en
zei: „Dat is het ene; probeer u iets te
herinneren. Het andere zal u misschien
moeilijker vallen. U zult mensen op
bezoek krijgen, die hun deelneming ko
men betuigen; of ze schrijven of zo. Zou
u er op willen letten, of daar iets ver
dachts bij is? Het moet iemand zijn,
die hem kende." Zij herinnerde hem er
aan. dat haar wereld en die van haar
oom niet dezelfde waren, dat ze maar
weinig met haar oom te maken had ge
had; het was een relatie, waar ze niet
openlijk voor uitkwam, dacht ze bij
zichzelf. „Het is eenvoudig een oude
pastoor," had ze verlegen tegen Mal
colm gezegd, de eerste keer dat haar
oom zich met hun zaken bemoeid had.
„Niemand zal hier komen," zei ze te
gen Mandel.
„(Maar in de rouwkamer," hield Man
del aan, op vriendelijke, ontwijkende
manier. „Daar komen wèl vrienden en
kennissen om voor hem te bidden en
om deelneming te betuigen. U heeft
het recht, daar aldoor te zijn en dan
ziet u, wie er komt." Hij keek trooste
loos langs zijn eigen magere gestalte en
zei: „Ik val te veel op."
„Bedoelt u, daar blijven bij het
lijk?" Ze schrok van de gedachte. Zij
had dat altijd een beetje barbaars ge
vonden: de levenden, die als vampiers
om h<-t lijk heen zaten, mompelend bij
het kaarslicht, aldoor maar weer pra
tend over de laatste uren van de over
ledene. „Dat zou ik niet kunnen;" ze
keerde zich van hem af in haar stoel.
(Wordt vervolgd).
De premier van India, Jawaharlal
Nehru, heeft gisteren de Zondag door
premier Liaquat Ali Khan van Pakistan
afgelegde verklaring, dat het leger van
India de veiligheid van Pakistan be
dreigde, „een grove leugen" genoemd.
Pakistan heeft gisteren bij de voor
zitter van de Veiligheidsraad geprotes
teerd tegen „massale Indiase troepen
concentraties" aan zijn grenzen. Er werd
niet om bepaalde maatregelen verzocht.
Riad El Solh, ex-premier, is gisteren, naar
te Damascus wordt gemeld, in Amman, de
hoofdstad van Jordanië, vermoord.
Gemeld wordt, dat de 59-jarige voor
malige Libanese premier vermoord werd
door een lid van de Syrische nationalis
tische partij. Deze partij werd opgericht
door Saadehh, die in 1949 door de rege
ring van Solh werd terecht gesteld. In
Maart van het vorig jaar werd reeds een
aanslag gepleegd op Solh, toen hij nog
premier was. Hij liep toen geen letsel op.
De dader werd geïdentificeerd als een
jonge Syriër. Deze aanslag werd te Bei
roet gepleegd. Solh werd premier in 1943
en bekleedde deze functie tot October van
het vorig jaar.
De Libanese ministerraad is gisteren bij
eengekomen. Er is een periode van open
bare rouw afgekondigd. Koning Abdoellah
van Jordanië heeft de president van de
Libanon, Betsjara El Khoery, telefonisch
zijn deelneming betuigd met de dood van
Solh.
Advertentie
Het Amerikaanse departement van Bui
tenlandse Zaken heeft gisteren bekendge
maakt, dat Donald MacLean, de vermiste
Britse diplomaat, lid was van de commissie
die in de oorlogsjaren toezicht uitoefende
op de uitwisseling van gegevens over de
atoombom tussen de Verenigde Staten en
Groot-Brittannië.
Verder wilde het State Department zich
niet uitlaten over een artikel in het tijd
schrift „United States and World Report",
waarin verklaard is, dat MacLean wist,
hoeveel atoombommen het Westen bezat,
hoe groot de Westerse uraniumrijkdom-
men waren, en hoeveel bommen gemaakt
konden worden met de aanwezige voor
raden en materialen.
Maandag hebben 55.000 Indonesische ha
venarbeiders erkenning van en voorrechten
voor hun communistische vakvereniging
geëist, aldus bericht A.P. uit Djakarta.
Zij willen een jaarlijkse gratificatie van
twee maanden loon en een loonsverhoging
van 30 pet. Hun werkgevers hoofdzake
lijk Nederlandse ondernemingen zeggen,
dat zij de eisen zullen bestuderen, maar
dat er weinig kans is, dat zij alle ingewil
ligd zullen worden. Een weigering zou tot
een algemene staking in alle Indonesische
havens kunnen leiden.
TJ et gouden kruis van Mgr. Alfrink
f~1 heeft een zeer eenvoudige, stren-
ge hoofdvorm. Aan de voorzijde
is deze vorm geaccentueerd door een
smal kruis van geprofileerd tuit goud,
waarop het devies van de nieuwe bis
schop in niello-werk is aangebracht:
„EVANGEL1ZARE DIVITIAS CHRIS-
TI."
Vanuit het midden van het kruis
ontspringen vier stromen de vier Pa
radijsstromen die uitbeelden de ver
kondiging en verspreiding van de heils
leer van Christus over de wereld. Deze
stromen zijn uitgevoerd in goud file-
grainwerk; tussen de golflijnen zijn
kleine visjes aangebracht, die het beeld
verlevendigen. De vissen zijn een oud
christelijk symbool van de Christenzie
len, die in de wateren des heils zijn on
dergedompeld. Het motief der paradijs
stromen is gekozen in verband met het
wapen van de Aartsbisschop.
De zijkanten van het kruis zijn rond
om verrijkt met een rand van filegrain.
letters, welke de schenking vermelden
in de volgende woorden: VENERABILI
SUO F1LIO QUO DIE PLENITUDINEM
SACERDOTII ACCEPIT VENERABUN-
DE D.D. UN1VERSA PAROECIA S.
CATHAR1NAE IN NIJKERK.
Op de achterzijde is het bisschoppe
lijk wapenschild, getooid met kruis,
kromstaf en mijter, aangebracht in gra
veerwerk, terwijl daar ook de datum
der bisschopsconsecratie: „XVI KAL.
AUG. M.CM.LI." een plaats kreeg.
Het middendeel van het kruis bevat
in een verzegelde gouden theea relieken
van de H. Bernardus, naampatroon van
Mgr. Alfrink en van de H. Joannes
Vianney, pastoor van Ars.
De gouden keten, waaraan het kruis
hangt, is samengesteld uit met de hand
vervaardigde ronde, geprofileerde scha
kels.
De gouden ring heeft een eenvoudige
forse vorm met hoge, achtzijdige vat
ting voor de steen, een grote, achtkan
tig geslepen donkere goudtopaas.
Op de zijvlakken der steenvatting zijn
in kleine filigrainletters de woorden
aangebracht, die de consecrator tijdens
de plechtigheden der bisschopswijding
spreekt bij het overreiken van de ring:
..ACCIPE SIGNACULUM F1DE1". E*:
ring wordt met deze woorden het sym
bool van trouw aan Kerk en Bisdom.
Uit het inschrift in de binnenzijde van
de ring blijkt, dat deze een geschenk ts
van de klasgenoten van Mgr. AIfnnk.
PONTIFICI CONSACERDOTES AN.
M.CM.XIV."
Het bisschopskruis en de ring zyn
ontworpen door de edelsmeden Ja
Eloy Brom en Leo Brom en in hun
werkplaatsen te Utrecht uitgevoerd.
Z H Exc. de bisschop van Haarlem
heeft 16 Juli in de kapel van het Philoso-
phicum te Warmond de kruinschering toe
gediend aan de volgende eerw. heren: T.
A. M. v. d. Akker. K. H. M. Bunse, C. J.
Th. v. Boxmeer, P. J. A. Boogaerts, A. W.
Braakhuis, H. J. M. Cocu, J. M. v. Dijk. L.
P Th Dijkstra, G. W. Franse, J. J. de
Graaf R V. d. Haak. Bern. P. M. Hemel-
soet A. S. Hetem, A. J. C. M. Janssen,
J P Jonker. S. Fr. J. Kapteyn. Th J.
Kempers, J. C. v. d. Klink. B. J. A. Kort
man C B. Kouwenhoven. J. J. M. Kwaai-
taalH c. Laan. G. H. E. Lammertink, J.
C v d. Linden. C. A. Paardekooper. W.
Fr. M. Postma, J. C. v. Roode, B. J. Fr.
Rozestraten, W. C. J. Ruigrok, J. M. Schlat-
Uit doorgaans geloofwaardige bron wordt
door Reuter te Londen vernomen dat de
ministers van Buitenlandse Zaken en van
Financiën van de twaalf Atlantische mo
gendheden voornemens ztln einde Septem
ber te Ottawa, bijeen te komen.
Op deze conferentie zouden beslissingen
moeten genomen worden over drie proble
men, die sedert vier maanden In de orga
nisatie besproken worden: De West-Duitse
deelneming aan de Westelijke verdediging,
de organisatie van het commando in het
gebied van de Atlantische Oceaan, de Mid
dellandse Zee en het Midden-Oosten en de
uitwerking van de algemene begroting van
de Atlantische verdediging.
De Amerikaanse Hoge Commissaris in
Duitsland, John J. McCloy, heeft gisteren
te Frankfort verklaard, dat de onmiddellijke
herbewapening van West-Duitsland van vi
taal belang is voor de gallieerde verdediging
tegen Sovjet-agressie in Europa. Hij deelde
mee, dat de militaire leiders en de regering
van Amerika er van overtuigd zijn, dat een
volledige verdediging alleen mogelijk is als
West-Duitsland daaraan deelneemt. Hij be
loofde dat West-Duitsland een eervolle rol
in het verdedigingssysteem van West-Europa
zou worden toebedeeld.
