JUi leep Jle&iqxjmisatie lïetko&p Onze nieuwe confectie prijzen GEWONE en BUITENGEWONE MAALTIJDEN De eerste para De HEKS met de lange neus Telcencursus UITVERKOOP o®.©©©© VU A AG N A AH osóakmans in de MIDDELEEUWEN NAAR-*„0E RUSTENDE JAGER" Ons gehele bedrijf moeten wij hierdoor reorganiseren! 69.- 89.- 159.- VUURMAN SYNCHRO BOX {Jit on** annonce 35.- 49.- 59.- 57.- tot 79.- tm* Een goed geheugen beloond Onze 5-daagse begint morgenochtend om 9 uur! HAARLEM-KEVELAAR VRIJDAG 27 JULI 1951 GEEF UW KINDEREN EEN VOOR HUN VACANTIE Damen: A. 21.50 im FLITS FOTO'S «.t d. AGFA SYNCHRO BOXI ZENTRA-TIJD SPOOR-TIJD "SERVICE" HELPT DIRECT! Grote Houtstr. 94 Onze Kleding- en Herenmodezaak in de Gen. Cronjéstraat 3—5 is door brandschade tijdelijk gesloten 0 De bekende kreukherstellende COSTUUMS uit de beste kam- garens en tropicals nu voor 0 Vlotte moderne SPORTCOLBERTS nu voor Weatherproof Engelse Import REGENJASSEN. Uitsluitend eerste kwa liteit. Nu van Verkoop in GROTE HOUTSTRAAT V. en KLEINE HOUTSTRAAT 58 BEi I» SSMê De cbraaJ<,ie n«et vecKfen. $9 21 - 22 - 23 Augustus sMmimim: AGFA brengt U een grootse foto-verrassing: de AGFA SYNCHRO BOX. De wereldbekende AGFA BOX 50, met o.m. ingebouwde geelfilter en de scherp tekenende Meniskuslens, Is thans vervolmaakt tot een camera, waarmede U zomer en winter - binnen of buiten - de hnooiste opnamen maakt. Vraag er naar bij Uw foto- handelaar. Hij zal U gaarne alle prachtige AGFA camera's tonen. Prijs, zonder apparatuur voor kunstltchtop- Binnenkort heeft Uw fotohandelaar het fhts-apparaat. dat uiterst eenvoudig èp de AGFA SYNCHRO BOX wordt aangebracht. Prijs van AGFA SYNCHRO BOX mèt flits-apparaat. inclusief batterij en n 35 en reflector:-u. Ji'J" N.B. Vraag Uw fotohandelaar vooral naar de portretlens voor de AGFA SYNCHRO BOX. 3 25 A FILMS EN CAMERA r Een ZENTRA-HORLOGE is TWEE jaar verzekerd tegen VERLIES, DIEF STAL, BREUK, BESCHA DIGING en BEROVING. Prijzen vanaf 45.—. Alleenvcrkoop 'T SILVER STOEPKE, Grote Houtstraat 49 J. FORTGENS en Zn. Koningstraat 14 H. v. d. VLERK en ZN., Zijlstraat 5 Horlogerie H. MULDER, Kampervest 51 NIC. GROENLAND Binnenweg 10, Heemstede t/o HaarL Dagblad Telefoon 17077 Onze costuums, sportcolberts en regen jassen zijn gemaakt van de beste kwaliteit IMPORT stoffen. Zij hebben een PRIMA PASVORM en ook U zult ongetwijfeld uit onze grote sortering een keus kunnen maken. Wij brengen deze in alle effen kleuren en nieuwste dessins. COSTUUMS vanaf ƒ129.tot ƒ240 SPORTCOLBERTS vanaf 59.— tot 89.75. REGENJASSEN vanaf 14.— tot 105.— Kostermans-Kreuk vrij e-Costuiims yj/.v/.; .v.'av mm Vorstelijke maaltijd in de middeleeuwen Een tijdje geleden hebben wij jullie verteld over tour- nooien of steekspelen (Jeugd krant No. 34 en 35). Wij wil len nu iets vertellen over de maaltijden, die gewoonlijk na afloop van zulk een tournooi werden gegeven. Dit waren geen gewone, maar echt wat je noemt buitengewone feest maaltijden. Alvorens echter daar over te spreken, willen wij eerst mededelen, hoe een gewone maaltijd er in de mid deleeuwen uit zag. Om met het meubel, de ta fel zelf te beginnen, deze werd voor de maaltijd in de meeste gevallen, in de betrekkelijk kleine vertrekken van de hui zen, iedere kaer opgesteld. Het blad hing aan de wand of stond tegen de muur. Twee of meer schragen werden neer gezet, het blad er op gelegd en het amelaken (tafellaken) er over gespreid. Om vingers af te vegen, diende de afhan gende rand van het amelaken zelf. En waar men bij gebrek aan vork, met mes en vingers at, terwijl men de van ouds bekende lepel alleen voor vloeibare spijzen gebruikte, was juist dit afvegen van de handen uiterst noodzakelijk. Een groot, meestal koperen wasbekken met water, dat werd rondgedragen na ieder gerecht, was dus geen weelde. De vork ontbrak lang en werd voor het eerst in de zes tiende eeuw gebruikt bij bij zondere gelegenheden. Pas in het begin van de achttiende eeuw werd het gebruik van de vork meer algemeen bekend. Men bediende zich van 't mes, dat niet naast *t bord, zo men er een had, lag, maar men bracht het, evenals de lepel, zelf mee. Mes, lepel en later ook de vork droeg men dus bij zich. Ook het bord was in de middel eeuwen niet altijd in gebruik. Men stelde zich tevreden met een snede zwart brood om er de spijzen op te leggen en kleiner te snijden. Alleen de grote, meest tinnen schotel met het gebraad of de vis werd opgediend en in het mid den gezet, tot de houten bor den in gebruik kwamen en kort daarna ook tinnen bord jes. Aan rijke tafels dronk men uit een rondgaande (dus steeds doorgeven aan zijn buurman), rijk versierde beker van goud of zilver. Voor het gewone ge bruik dronk men uit kleine kroezen en glazen. Zo, deze uiteenzetting dan even om je enig inzicht te ge ven, dat het eten vroeger heel anders toeging dan tegenwoor dig. Maar nu moet je eens luisteren hoe het bij zo'n feest maal na een steekspel aan het hof van Karei de Stoute toe- ging, zoals dat in een boek over hem wordt verhaald door Jan Walch: Dertig schepen, blauw en goud, dienden als vleesschotels; elk van hen droeg de naam van een van 's hertogs gebieden. De scheepskabels waren met het puurste goud verguld. Om de grote vleesschepen zag men kleine bootjes varen met fruit en kruiderijen. Naast ieder van de dertig schepen stond bo vendien een reusachtige pastei met torens er boven op, die de glorierijke steden van de ver schillende landen van de heer vertegenwoordigde. Dan wa ren er de vrolijke tussenge rechten! In de eerste plaats verscheen er een eenhoorn; een van de aan het Bourgondische hof bij zonder geliefde fabeldieren. Die, welke onder trompetgeschal de zaai kwam binnenwandelen, was zo groot als een paard. Op zijn rug zat een luipaard, die in de linkerklauw een vlag en in de rechter een margriet hield. Toen de eenhoorn te genover de zetei van de her tog was gekomen, nam de hof maarschalk de bloem en reikte die met enige woorden in naam van de fiere en geduch te luipaard aan de vorst over. De eenhoorn werd gevolgd door een leeuw, geheel ver guld en zo groot als een ge weldig strijdros. Hij droeg een zijden kleed met het hertoge lijk wapen; er op zat een dwerg. Bij zijn tocht door de zaal zong de leeuw een lied, waarbij hij op een bij de voortgebrachte klanken zeer juist passende wijze de muil opende en sloot. Je begrijpt natuurlijk wel, dat dit geen echte dieren waren, maar kunstig nagemaakte, waaron der een of meerdere mannen zaten Wat er allemaal nog meer gebeurde tijdens zo'n vorste lijke maaltijd vertellen we volgende week. H. Ignatius Ja, dat was me een geschie denis, toen die meneer Jones Hanway met zijn paraplu te voorschijn kwam. Zo'n ding hadden de mensen in Londen nog nooit gezien. Zeker, de mensen zagen wel, dat de neerstortende regen de man onder dat gekke regenscherm niet raakte, maar ja, wie gaat er nu met zo'n gek ding over de straat lopen. Daar moest je net zo iemand als die Jonas Hanway voor wezen. Die was overal geweest; die had van zijn verre reizen zoveel van die vreemde dingen meege bracht. Zijn huis stond er vol van. Maar dat ie nou met zo'n regenscherm door de straten ging lopen, dat was toch wel een beetje al te gek. De men sen lachten hem dan ook har telijk uit, de straatjongens kwa men er ook aan te pas en joel den de man met het regen scherm na. Waar hij langs ging kwamen de spotters uit de huizen te voorschijn. Maar Jones Hanway trok zich van al die belangstelling niets aan. Hij had gezien, hoe de mensen in China een derge lijk regenscherm gebruikten en natuurlijk ook zo'n ding mee genomen naar zijn stad Lon den en nu .wenste hij het ,te gebruiken, als hij er zin in en voordeel van had. Jonas Hanway bleef ook bij volgende regenperioden met zijn regenscherm lopen. Het duurde niet lang, of iemand, die ook drijfnat dreigde te worden, schoot op de wande lende Jones toe en vroeg: „Zou ik ook even onder uw regen scherm mogen lopen?" Natuurlijk mocht dat. Wel dra waren er nog meer, die van zo'n beschermend ding wilden profiteren. Langzamer hand verstomde dan ook de spot. Het duurde echter nog enkele jaren voor ook andere mensen met zo'n regenscherm boven hun hoofd door de stra ten durfden lopen. Nu, een tweehonderd jaar nadat Jones Hanway leefde, vindt niemand er meer iets vreemds in, als iemand een paraplu opsteekt, om zich te gen de regen te beschermen. Maar de bloeitijd van de pa raplu is alweer voorbij; de meeste mensen hullen zich lie ver in een regenjas, dan zo'n zwiepend regenscherm boven hun hoofd mee te sjouwen. Italiaans meisje met een familie-parapluie" Dinsdag 31 Juli vieren de Je- zuieten over de hele wereld groot feest. Dan herdenkt de H. Kerk namelijk de sterfdag van de stichter der Jezuïetenorde: de H. Ignatius. Ignatius betekent zoveel als Vuurman. Inderdaad, een vurige man was die Ignatius. Eerst al als officier! Wat een geweldenaar was hij! Wat een moed legde hij aan de dag! Niets was hem liever, dan roem en eer te behalen en groot te worden in de ogen van de mensen. Maar dat liep verkeerd. Na een waarlijk heldhaftige verde diging van de Vesting Pampe- luna, in Spanje, werd Ignatius zwaar gewond. Weldra bleek, dat hij voor zijn hele leven ge brekkig zou blijven, hij zou nooit meer goed kunnen lopen! Daarmede was zijn toekomst droom van groot officier ver vlogen Wat nu? Op zijn langdurig ziekbed gaat Ignatius, uit pure verveling levens van heiligen lezen. Wel dra echter wordt deze vurige strijder getroffen door de held haftigheid. die vele heiligen aan de dag gelegd hebben. Hij heeft tijd om over zijn leven en dat van de heiligen na te denken. En weldra heeft Ignatius be slist. Hij zal het voorbeeld van de heiligen volgen. Hij gaat zich in de eenzaamheid terugtrek ken, om daar God alleen te dienen. Maar God beschikt anders. De eenzaamheid is niet het arbeidsveld voor zo'n vurige strijder. Ignatius trekt opnieuw de wereld in; nu als officier in „Ik begrijp er niets van", zei Jodi kwaad. „Waarom mogen wij nooit eens een verre wan deling maken. Ik zou best dat grote bos eens inwillen". ,.Het moet er heerlijk zijn", gaf Judi haar broertje toe, „maar Judocus zegt, dat er een lelijke heks in het bos woont". „Wat zou dat nou? Die zal ons toch niets doen? Ik zou haar best eens willen zien". „En ik zou ook haar huisje wel eens willen bekijken. Dat moet van allerlei heerlijke dingen gemaakt zijn". „Maar wij mogen niet weg. Neen hoor, wij moeten maar altijd netjes en rustig op het kasteel blijven". „Wij moeten steeds maar pre cies doen, wat meneer Judocus zegt". „Maar dat nemen we niet langer, Judi!" besloot Jodi op een morgen. „Wij gaan naar Judocus en zeggen, dat we Drukte in de eetzaal van een mid deleeuws kasteel na een tournooi. Geheel paarden en een eenhoorn. achterin zie je zelfs Gods Kerk. Zijn vurig woord weerklinkt op tal van plaatsen. De hervorming, die in zijn tijd steeds meer veld wint. vindt in Ignatius een groot bestrijder. Met Petrus Faber en Fran- ciscus Xaverius sticht Ignatius, op de feestdag van Maria ten Hemelopneming van het jaar 1534. de thans zo beroemd ge worden orde van de Jezuieten. Het doel van.deze orde was natuurlijk op de eerste plaats, dat de leden zelf zich zouden oefenen in alle deugden, dat zij zelf in zuiverheid en volkomen gehoorzaamheid aan hun over sten zouden leven. Maar daar naast moesten zij ook alles doen, om de naasten tot een beter beleven van de gods dienst te brengen. Inderdaad heeft de arbeid van Ignatius en zijn volgelingen heel veel bijgedragen om de steeds groeiende hervorming een halt toe te roepen. Na de stichting van zijn orde werd Ignatius tot priester ge wijd. Hij stierf in het jaar 1556 en werd te Rome begraven. Gaston van Foix, Hertog van Nemours, die in het begin van de zestiende eeuw een der yoornaamste edellieden van Frankrijk was, kreeg eens be zoek van een gewezen school makker, die door onverstandige uitgaven en allerlei geldverspil lingen zeer verarmd was. In hun schooljaren had die ver armde makker hem eens geld geleend, doch het nooit terug gekregen, en daar hij het nu best gebruiken kon, kwam hij het bij de machtige en schat rijke edelman terug vragen. De hertog stond op, haalde uit een kast een half versleten boek en zei; „In mijn schooljaren kreeg ik van mijn leermeester dit boek als beloning voor mijn goed geheugen! Gij hebt het meer verdiend dan ik; neem het en ga heen!" (Ingezonden door Th. v. d. Wiel, Haarlem). Wij gaan nog enkele weken door met leuke filmfiguren (nu niet meer voor prijzen, hoor!) Deze week geven wij een afbeelding van een draak die niet vechten wilde. In het zelfde programma van de prachtige tekenfilm Dombo, de vliegende olifant, draait ook een gekleurde film „Walt Dis ney's geheimF en daar komt deze draak in voor. Als je over een draak hoort spreken, dan denk je altijd aan een zeer gruwelijk dier, een met schubben bedekt monster dat vuur spuwt. Een jongetje graag eens naar het bos willen. En al zegt ie nou honderd keer, a la la, we houden net zo lang vol, tot we mogen". ,,A la la!" zie meneer Judo cus, de kamerdienaar, dadelijk, toen hij het plan van de kin deren vernam. „A la la. Willen jullie naar het bos". ,,Ja" zei de jongen dapper „en we willen ook 't huisje van de heks zien". „A la la", deed de kamer dienaar erg streng. „Dat gaat natuurlijk niet. Die heks heeft een lange spitse neus en als ze je daar een prik mee geeft, dan verander je in een struik of een bloem. Soms zelfs in een stuk steen of een blok hout". Jodi en Judi lachten maar eens. Daar geloofden ze niet erg veel van. Dat was wel een beetje dom van ze. Want meneer Judocus was een knap man. Die kon het heus wel weten. Het eind van het liedje was natuurlijk, dat de twee kinde ren niet samen weg mochten. Wilden ze met alle geweld een kleine wandeling buiten het kasteel maken? Goed! Maar dan ging de kamerdienaar mee. Dat vonden de jongen en het meisje niet zo leuk. Maar ja, daar was niets aan te doen. Die kamerdienaar was er tenslotte om op hen te passen. En dus ging hij mee. Och, och, wat liep die deftige Judocus voorzichtig over de weg. Hij was maar bang, dat zijn mooie gouden laarzen vuil zouden worden. Jodi erj Judi trokken zich er niet veel van aan, of hun gelakte laarsjes met stof of vuil kwamen. Ja, ja. ze vonden het zelfs leuk, om door de plassen te stappen. ,,A la la!" zei meneer Judo cus dan. En dat betekende: „beter uitkijken, kinderen!" De twee deden maar net, of ze niets hoorden. Die lieten het water lekker rondspatten. (Wordt vervolgd) dat erg nieuwsgierig was, ging de draak zoeken. Hij vindt ech ter geen gevaarlijke, maar een lieve, zachtaardige draak, die op een fluitje speelt en gedich ten maakt! Een ridder, Gilles genaamd, wil daar niet van ho ren en zal de draak gaan be vechten. Het jongetje gaat de goede draak waarschuwen, maar de draak begrijpt er niets van, die wordt zelfs bang want hij wil en kan niet vechten. Toch komt het tot een (schijn) gevecht en de draak verliest het met opzet van de ridder Gilles. In bovengenoemde film brengt Walt Disney zijn eigen studio op het witte doek. Door middel van een komiek, die de studio bezoekt om te proberen Disney een filmverhaal te ver kopen, wordt een tipje van de sluier opgelicht van het ge heim van Disney's tekenfilm kunst. Op kostelijke wijze wordt de toeschouwer voorgeschoteld, wat er allemaal aan zo'n teken film vastzit. Tussen het bezoek van de komiek door zien wij opnamen van tekenfilms en tot besluit het prachtige komische verhaal van de draak die niet vechten wilde. COMPLETE MEUBILERING Barteljorisstr. 39-41 - Haarlem - Tel. 10250 Voor inlichtingen zie biljetten in de kerkportalen. BERGEN N—H. V bomt toch weer, W vermaken en amuseren TTff Trio Herman BöMer H Elke DinsdagVrfldag Dans-show Orkest II famiüe-gastavoitden Martin Eriehj H met attracties. Majoeo-Trio I QUADRAGESÏMO ANNO De encycliek van Z. H. Paus Pius XI over het herstel der sociale orde. Prijs f 0.75 MEDIATOR DEI De encycliek van Z. H. Paus Pius XII over de H. Liturgie. Prijs f 1.20 DIVINI REDEMPTORIS De encycliek van Z. H. Paus Pius XI over het godloze communisme. Prijs f 0.75 CASTI CONNUBII De encycliek van Z.H. Paus Pius XI over het Christelijk Huwelijk. Prijs f 0.75 SUMMI PON i n iCATUS De encycliek van Z. H. Paus Pius XH over de eenheid van het menselijk geslacht en het herstel van de vrede. Prijs f 0.50 Verkrijgbaar in de boekhandel en Djj de uitgeefster. Bestellingen aan N.V. Drukkerij De Tijd te Amsterdam worden slechts uitgevoerd bij vooruitbetaling van het verschuldigde bedrag per postwissel of overschrijving op girorekening 22884.

Krantenviewer Noord-Hollands Archief

Nieuwe Haarlemsche Courant | 1951 | | pagina 7