Luchtmanoeuvres geslaagd
doch onbevredigend
Nieuwste vliegtuigtypen Operatie „Jupiter
kwamen niet in actie
Seic de Noor wan: DE V1ZUS DEP WRAKE
t
Werkloosheid lager in tweede
kwartaal 1951
WIE TYPT HET SNELSTE?
RUILBEURS voor merk
waardige verzamelaars
w
Waarschuwing tegen heerschappij
van het communisme
in/Hotci
NA DRIE DAGEN „CIRRUS"
22.454 personen
emigreerden
Wedstrijd te Den Haag om de
nationale tik-titel
Verschrikkelijker dan vervolgingen der
Romeinse keizers
I scsSlf
17 October opening
Medische faculteit
HOOFDPIJN?
MAANDAG 1 OCTOBER 1951
PAGINA 3
Nederland Zondag
„potdicht"
Nederlanders in veertig
minuten over de Rijn
Een „phillumenist"
is een verzamelaar
van lucifersmerken
VIER BOODSCHAPPEN VAN Z. H. DE PAUS
Enerverend geval
DOOR ALEXANDRA ORME
„ANTWOORDMAN" UIT
DE AETHER
Benoemingen
(Van een onzer verslaggevers)
PARIJS, Zondagavond. De grootste naoorlogse luchtmachtmanoeuvre
boven West-Europa, „Cirrus", is afgelopen. Zij heeft vooral in het Noordelijk
deel van het gevechtsterrein veel hinder ondervonden van het slechte weer
en vandaag waren vrijwel alle Nederlandse vliegbases volkomen gesloten van
wege de weersomstandigheden. Maar over het algemeen zo luidt de onofficiële
eindindruk zijn de manoeuvres „goed geslaagd". En dat is de commentaar,
dat wel iedereen had kunnen verwachten; zelden wordt een militaire oefening
door haar eigen leiders „afgekraakt". Van vele officieren hoorden wij (reeds
vóór de commandant, luitenant-generaal Launs Norstad. zijn mening had uit
gesproken), dat de interceptie van bommenwerpers door jagers goed was ge
slaagd en dat de tactische luchtmacht verdienstelijk ondersteuningswerk heeft
gedaan bij de landmachtmanoeuvres. „Jupiter" in de Franse zone van West-
Duitsland. Maar.
De Nederlandse luchtmacht heeft ook haar aandeel gehad in de luchtmacht
oefening „Cirrus." Op alle afdelingen van de Nederlandse luchtmacht werd onder
hoogspanning gewerkt. In de „operatiekamer" waren de posities van de vlieg
tuigen nauwkeurig op de piottafel aangegeven door de vrouwelijke leden van
de staf, die telefonisch aanwijzingen ontving.
concentratiekamp gezeten. Een „goed'
politiek verleden, wordt van iedereen,
die m de kleine Italiaanse luchtmacht
wil dienen gevergd. Want al is zij dan
door het vredesverdrag tot een getal
van 350 vliegtuigen beperkt, de Italia
nen willen hun luchtwapen een goede
kwaliteit aan personeel geven. En af
gaande op wat wij vandaag van hen
zagen, zijn zij er ook in geslaagd een
goede jacntvloot op te bouwen met bij
Fiat in Italië gebouwde Vampires.
Er bleef écn belangrijke vraag onbe
antwoord: Waarom deden nog Spitfires
(van 1938), Mustangs (van 1941), Mosqui
to's (van 1942) en andere, even oude
toestellen aan Cirrus mee? Waar blijft
het hyper-moderne vliegtuigmaterieel,
waar de Westelijke luchtmachten zo
prat op gaan en dat zij b(j herhaling met
Russische vliegtuigen vergelijken? Wij
misten de Amerikaanse „Sabre een
succes in Korea en op vele plaatsen in
Engeland gestationneerd De Havil-
land, de „Venom" pijlsnelle nieuwe
versie van de Vampire en de middel
zware straal-bommenwcrper Lockheed
„Canberra", waarvan wij vandaag toe
vallig enkele exemplaren op de Ame
rikaanse basis Wiesbaden zagen staan.
Ongebruikt. Want om welke reden dan
ook, vierde het oude, in een hedendaag
se oorlog volstrekt waardeloze materiaal
hoogtij.
Dat neemt een belangrijk deel van de
•waarde van Cirrus weg. Want al is er
hara. heel hard gewerkt, door het per
soneel van de acht deelnemende lucht
machten en al zijn er inderdaad door
de tactische luchtmacht opmerkelijke
successen beho'd. en al is tenslotte
ook de overbrenging van gehele squa
drons naar een basis in een ander land
overal goed geslaagd, het feit blijft, dat
dit een onvolledige manoeuvre was; ver
ouderd op het moment, dat zij begon en
dat alleen door het ontbreken van de
nieuwste vliegtuigtypen.
Wiesbaden, het vliegveld, waar de
speciale fairchild „Packet" van de Ame
rikaanse luchtmacht ons vandaag bracht,
nadat bekend geworden was, dat a'lle
Nederlandse velden „potdicht" zaten,
werd gekenmerkt door een bruisende
activiteit. Schitterend in het zonlicht van
een prachtige Zondagochtend stonden
honderden vliegtuigen op dat enorme
veld in Zuid-Duitsland opgesteld:
B-29's, Dakota's, Skymasters, Thunder-
jets en Vampires van de Amerikaanse
luchtmacht. Canberra's van de RAF.
Mustangs van de Franse luchtmacht en
Vampires van de Italianen, de debutan
ten in dit internationale milieu. Begin
nelingen overigens, die zich voor hun
„6 gruppo intercettori", een soort mo
del-tentenkamp, hadden gebouwd langs
de grenzen van het veld.
En sergeant-majoor Mario Leglio,
Uit Napels, leidde ons met trots door
het kamp, voortdurend verklaringen
gevend in bijna perfect Duits. Want
vijf jaar lang heeft Leglio wegens hulp
aan Joden in zijn land in een Duits
Op het vliegveld Wiesbaden bleef het
verder de gehele dag zeer druk. Het
geronk van vliegtuigmotoren was niet
De geallieerde troepen hebben gisteren
de operatie „Jupiter", de grote drie
daagse manoeuvres aan de Rijn, beëin
digd, die plaats vonden in combinatie
met de grote luchtmanoéuvre „Cirrus".
De Amerikaanse en Franse genie legden
in recordtijd bruggen over de Rijn voor
het zware materiaal van de Amerikaanse
tweede tankdivisie en de Franse tanks,
die in Oostelijke richting optrokken.
Generaal Dw.ght D. Eisenhower heeft
twee dagen lang de manoeuvres bijge
woond.
De manoeuvres stelden de troepen in
de gelegenheid zich te oefenen in het te
rugdrijven van een agressor, die, uit het
Oostende komende, snel tot dé Rijn was
doorgestoten.
De oefeningen verliepen vlot. Een
Nederlandse regimentsgevechtsgroep stak
bij een aanvalsoefening bij Oppenheim
de Rijn over in veertig minuten, wat
sommige officieren een recordtijd noem
den.
De Amerikaanse officieren waren zeer
tevreden over de prestaties van de troe
pen en zeiden, dat de enige moeilijkheid
die der vier verschillende talen was.
Gaandeweg werd deze echter opgelost.
lllllllllllllllllHIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIHIIIIHIIIIimilllllll
van de lucht en telkens weer schoten
dicht achter elkaar de straaljagers de
lucht in, op zoek naar hun prooi, die
ergens in de wijde omgeving was gesig
naleerd. Dat alles duurde tot zes uur.
Toen was de luchtoorlog Cirrus uitge
woed. Talloze steden in West-Europa
hebben in de afgelopen drie dagen bom
aanvallen te verduren gehad, waaronder
ook Den Haag en Rotterdam. Maar de
+44MSG.
KRESSE
80. „Laat ons naar de hui van de oude vrouw gaan," stelt Eric daarop zijn
aanvoerders voor, als de boodschapper naar koning Langha is vertrokken. „Daar
kunnen wij verder overleg plegen, zonder de kans te lopen dat vijandelijke spionnen
ons beluisteren." Haastig volgen de anderen de Noorman naar de afgelegen woning
van „De Schemer van het Woud". Allen zijn onder de indruk van het snelle verloop
der gebeurtenissen. Alleen Yark de Stijfhoofdige heeft niets van zijn oude vechtlust
verloren.
Wij moeten aanvallen!" schreeuwt hij opgewonden. „Zo zeker als mijn goed
zwaard Hovin velde, zo zeker kunnen wij z'n aanhangers het bos injagen als een
troep verschrikte vossen
„Is Hovin gevallen?" vraagt Eric verwonderd.
„Tijdens het gevecht bij het ravijn zag ik inderdaad hoe hij door z'n mannen
bewusteloos werd weggedragen," zegt Svitjold rustig.
Zwaarden spreken beter dan woorden," brult Yark driftig. „Met één slag
deed ik
„We kunnen niet aanvallen eer Langha zich met zijn krijgers bij ons voegt," zegt
Eric beslist. „Maar indien Hovin werkelijk gewond is, zal hij minstens tien dagen
zijn mannen niet kunnen aanvoerenen dat betekent heel veel voor ons. Ik vraag
me verder af, waar Erwin en de koningin zich bevinden. Vermoedelijk zal men
hen naar de burcht hebben gebracht."
„Laat mij naar de burcht gaan en zien wat ik te weten kan komen, heer," valt de
oude vrouw, die de „Schemer van het Woudgenoemd wordt, hem in de rede. ,Jndien
Hovin gewond is, zal hij behoefte hebben aan dezelfde geneeskrachtige kruiden
waarmee ik u eenmaal van de dood redde. Het zal mij niet moeilijk vallen in de
burcht te worden toegelaten en ik kan u bericht zenden door middel van een
getrouw dienaar
Eric staat haar na enige aarzeling toe het waagstuk te ondernemen, en by het
aanbreken van de dag kijken zij de oude vrouw na, als zij langzaam in het bos
verdwijnt. „Alles hangt thans van haar af," mompelt de Noorman, ,^n van Langha'8
tijdige komst
Advertentie
Mijnhtidt'* Hoofdpijnpoeder*. Doos 47 cent
bewoners van die steden hebben mis
schien wel niets gemerkt van de „zware
aanvallen" waar het communiqué van
generaal Norstad's hoofdkwartier van
spreekt. En zolang de luchtoorlog nog
zó onschuldig blijft, is zij geheel onge
vaarlijk. Zy oefent slechts. Het ware
echter te wensen, dat men de moge
lijk kostbare, maar onbetaalbaar nuttige
stap zou doen van het inschakelen der
nieuwste Engelse en Amerikaanse vlieg
tuigen. Dan pas kan men zich werkelijk
oefenen. Voor vliegers, het grondperso
neel, noch staven, kan Cirrus werkelijk
bevrediging hebben gegeven.
(Van een speciale verslaggever)
Een mens kan in een niet te onderschatten aantal takken van sportieve of
semi-sportieve bedrijvigheid „kampioen van Nederland" worden. Nog nimmer
echter had men tot nu toe aan typisten de gelegenheid geboden tot het streven
naar die ongetwijfeld loffelijke onderscheiding. Dit nu gebeurde Zaterdag j.l. in
Den Haag voor de eerste maal. En wel op de Damesbeurs, die er in deze dagen
in Houtrust wordt gehouden. Honderdzesenzestig dames en twaalf heren
kwamen daar elkaar het nationale tikkampioenschap betwistenen de daaraan
onlosmakelijk verbonden wisselbeker. Al deze type-experts waren reeds uit
verkoren in beperk te kring, nademaal elk van hen had deelgenomen aan v oor
wedstrijden, die in diverse Nederlandse bedrijven waren uitgeschreven. Naar
verluidt zijn enige tijd geleden op diverse Rijksbureaux circulaires verspreid,
waarin naar goed ambtenaarlijk gebruik de „wenselijkheid" werd uitge
sproken, dat zoveel mogelijk Rijksambtenaren naar het nationale kampioenschap
zouden meedingen en de nog grotere wenselijkheid, dat één van hen de titel
Seizoeninvloeden waren er voorname-
lijk de oorzaak van, dat in de maanden
April, Mei en Juni van dit jaar het aan
tal werkloze mannen terugliep met ruim
29.000 en daardoor op 56.492 kwam (te
gen 60.668 op 30 Juni 1950). Het werk
loosheidscijfer vertoonde echter in de
loop van de maand Juli weer een stijging
tot 62.056.
(Van
(Van onze verslaggever)
eet U wat een
„phillumenist" is?
Dat is een verza
melaar niet van post
zegels, want dan zou hij
een philatelist zijn, maar
van lucifersmerken.
Dat deze verwoed worden
verzameld, ontdekten wij
Zondagmiddag op de eer
ste nationale tentoonstel
ling en landelijke ruil
beurs van de verzamelin
gen „van alles", die de
Nederlandse vereniging
„De Verzamelaar" in Am-
sterdam heeft georgani
seerd.
De phillumenist de
lucifermerkenverzamelarij
is een hobby, die
eigenlijk nog in de kin
derschoenen staat. Er be
staan nog geen catalogi
op dit gebied en men kent
nog maar 76.000 merken.
Omdat echter luciferseti-
ketten geen officiële waar
depapieren zijn, zoals post
zegels, zal elkeverzame
ling en elke 'catalogus
steeds onvolledig blijven.
Dit is volgens de heer R.
Gelink, die pas 15.000
merken bezit, een van de
charmes van de phillume-
nie: het steeds blijven
ontdekken en het altijd
weer vinden van nieuwe
variëteiten. Op de ten
toonstelling lagen tien
tallen series uit alle mo
gelijke landen; waar
schijnlijk incompleet. Phi-
latelisten zijn er ook op de
tentoonstelling. De heer
N Zilver b.v. is reeds 50
jaar postzegelverzamelaar,
maar streeft niet naar
„compleetheid", waaraan
de meeste postzegelvrien
den laboreren. Zijn enige
doel is, om bepaalde se
ries zegels te koppelen
aan een historisch feit.
Zo toonde hij aan de hand
van postzegels en in
beeld gebracht door fo
to's het leven van
Alexander van Joego
slavië, vanaf zijn aan
komst in Marseille tot
aan zijn begrafenis in
1934. Ook heeft deze ver
zamelaar zich gespeciali
seerd op de hurqoristische
zijde van de philatelie:
Oostenrijkse zegels, waar
op een boertje staat afge
beeld met omgekeerde
oren, enkele zegels uit
Nijassa, waarop een gi
raffe cocosnoten eet van
een palmboom. Een bij
zonder lange hals, volgens
het bijschrift bij de zegels.
Zo treft men alle mo
gelijke eigenaardigheden
aan tussen de veelsoor
tige verzamelingen van
munten, sluitzegels, mon
sterflesjes, prentbrief
kaarten, Madonna-afbeel
dingen, hals- en hoofd
doeken, uit allerlei landen
en velerlei plaatsen, die
Zondagmiddag waren ten
toongesteld. De meeste
van deze verzamelingen
geven een historisch
beeld, zoals b.v. de uit
gebreide collectie insignes
en distinctieven, die het
ganse verloop van de
tweede wereldoorlog „in
beeld" brengt: het bin
nenvallen in ons land door
de nazi's, de tegenstand
van ons leger, het uitwij
ken van de regering, de
bezetting van ons land,
winterhulpactie, verzet,
hongerwinter en tenslotte
de bevrijding. Dat alles
gaat weer leven bij het
zien van de frappante
verzameling van de heer
H. Vastenhoud, van be
roep glazenwasser, die
een van de meest enthou
siaste verzamelaars is en
dag in dag uit in touw is,
om de historische gebeur
tenissen van '40 tot '45 in
zijn waardevolle even
wel niet alledaagse
documentatie zo volledig
mogelijk vast te leggen.
faas Plug XII heeft gisteren een beroep gedaan op de katholieken om zich
i, laneen te sluiten en te strijden tegen de steeds heviger wordende aanvallen van
de communisten, teneinde de beschaving te redden. De Heilige Vader sprak tot
vier verschillende groepen gelovigen. Via de radio zond hij boodschappen naar
de Eucharistische Congressen in Frankrijk en Zwitserland en naar de Eucha
ristische dagen op Madagascar en in de St- Pieter richtte hij zich tot de leden
van de Italiaanse Katholieke Actie voor de vrouwelijke jeugd, aldus meldt A. P.
In zijn rede tot het l.iue Franse Eucha
ristische congres, dat in Nimes gehouden
verd, zei de Paus, aat de dreiging van
•en nieuwe wereldoorlog ..als een zwarte
tvolk boven de mensheid hangt". De
ïeilige Vader betoogde, dat er „wereld
omvattende problemen" waren, die de
oorzaak waren, dat er „twee geweldige
roalities tegenover elkaar stonden". Een
botsing tussen deze beide zou de meest
rampspoedige gevolgen kunnen hebben,
ildus de Paus.
De Paus verklaarde volgens A. P
dat de vreugde, die het congres der
Franse Katholieken in Nimes hem
schonk, overschaduwd werd door „ae
verschrikkelijke en zo veelvuldige
plagen, waarmee zielen en lichamen
worden bezocht en die drukken op de
essentiële waarden en het lot der vol
keren."
In een tweede boodschap richtte de
Paus zich tot het eucharistische congres
van Zwitserse katholieken, dat in de
abdy van Einsiedeln werd gehouden. H<j
waarschuwde, dat de mensheid, mocht
het communisme de overwinning beha
len, te lijden zou krijgen onder een anti-
christciyke en anti-menselyke heer
schappij, die verschrikkelijker zou zqn
dan de vervolgingen van de Romeinse
Keizers in de eerste eeuwen van het
christendom. De Heilige Vader verklaar
de, dat de katholieken bereid moeten
zün, hun geloof „tot de uiterste conse
quenties" te verdedigen.
In het bijzonder dienden zij te letten
op „de Zondagheiliging, de beoefening
van rechtvaardigheid en naastenlief
de, het aankweken van de wil tot vrede
en verzoening, de heiliging van het hu
welijk in overeensterrmüng met het ge
bod van Christus, het handelen in over
eenstemming met het geweten en de leer
van de kerx, waar het betreft de pers.
film en het theater, en tenslotte de be
oefening van de meest volmaakte ge
hoorzaamheid, wanneer Christus spreekt
door kerkelijke autoriteiten". De Paus
drong er bij de katholieken op aan om
met hem te 'bidden om vrede en saam
horigheid onder de volken.
Tot de katholieken van Madagascar
richtte de Paus het verzoek, de ver
deeldheid van stammen en kasten, cul
tuur en ontwikkeling, die er onder
hen heerst, te vergeten en zich te ver
enigen, opdat de Christelijke idealen
zouden zegevieren over de machten
van het kwaad.
In zijn vierde rede gisteren sprak dg
Paus tot 10.000 jonge meisjes, leden van
de Katholieke Actie voor de Italiaanse
vrouwelijke jeugd, die zich in de St. Pie
ter verzameld hadden. Het was de eerste
maal sinds Juli, dat de Paus zijn zomer
residentie Castel Gandolfo had verlaten
om naar het Vaticaan te gaan. De Paus
werd op zijn troon de basiliek binnen
gedragen onder het gejuich van de aan
wezigen. De Paus spoorde de meisjes
aan zich te wijden aan het lekenaposto-
laat en de kuisheid te beoefenen. Ir.
antwoord op de toespraak dankten de
meisjes de Heilige Vader in spreekkoor
voor zijn vaderlijke zorg en vroegen hem
zijn apostolische zegen, aldus A.P.
De gunstige ontwikkeling van de
werkgelegenheid in 1951 weerspiegelt
zich ook in de cijfers aangaande de vraag
naar mannelijk personeel, welke vraag
ir. de verslagperiode in totaal met 4300
toenam, aldus een overzicht van het mi
nisterie van Sociale Zaken.
Bij de beoordeling van bovenstaande
gegevens moet rekening worden gehou
den met de natuurlijke aanwas der
mannelijke beroepsbevolking, de emi-
gratie, de demobilisatie en enkele afi-
dere factoren, welke aantonen dat de
toeneming van de werkgelegenheid voor
mannen in bedoelde periode circa 60.000
arbeidsplaatsen bedraagt.
De werkloosheid in het 2e kwartaal
1950 steeg enigermate in de bedrijfsklas-
sen kleding, textiel, leder en rubber. De
vraag naar arbeiders nam het sterkst toe
in de metaalindustrie, de landbouw en
het bouwbedrijf.
De gemiddelde werkloosheid van Juli
1950 t.m. Juni 1951 bedroeg 24 per 1000
beroepsbeoefenaren. Voor de provincie
Drente was dit cyfer het hoogst, n.l. 62
en voor Overijsel het laagst, n.l. II per
1000.
Het overzicht zegt voorts, dat er veel
vraag is naar personeel voor Indonesië,
de belangstelling hiervoor is echter ge
ring. Voorts hebben de steenkoolmijnen
een tekort van 1200 ondergrondse arbei
ders. In de handeJ is de werkgelegenheid
beperkt.
In de eerste zes maanden van 1951
emigreerden in totaal 22.454 personen
naar landen buiten Europa uitgezonderd
Indonesië en de overzeese gebiedsdelen.
Het aantal bij de arbeidsbureaux in
geschreven gerepatrieerde mannen steeg
in het tweede kwartaal van 1854 tot 2109,
waarvan 1962 werkloos.
Het totale aantal geregistreerde in Ne
derland in loondienst werkzame vreem
delingen bleek op 30 Juni sedert 1 Ja
nuari gedaald te zijn van 26.875 tot 26.035
mannen en van 12.461 tot 12.267 vrouwen.
zou behalen.
De gang van zaken bij deze type
wedstrijd was een vrij ingewikkelde.
Het aantal deelneemsters en deelne
mers was dérmate omvangrijk, dat zij
met het oog op de plaatsruimte in
drie groepen moesten worden ver
deeld. Elk van deze groepen werd dan
een half uur ter beschikking gesteld
voor het uittikken van het uitgereikte
model, dat voor deze eerste keer en
zulks leek haast symbolisch bestond
uit de laatste Troonrede. U moet dan
weten, dat dit staatsstuk bij alle andere
merkwaardigheden déze voegt, dat het
op de kop af 14728 aanslagen op de ty
pemachine telt. Een eenvoudige be
somming nu wijst uit, dat degene, die
het onderhavige document in een tijds
bestek van een half uur vermag over
te typen, er zich op kan beroemen on
geveer 500 aanslagen per minuut te
maken. Niemand echter heeft deze
krachttoer Zaterdag in Den Haag vol
bracht. Wat overigens niet te verwon
deren is, aangezien een Troonrede, lit -
terair-stijlkundig gezien, een vrij ge
compliceerd stuk is. Althans voor de
genen, die gewend zijn aan de betrek
kelijk gelijkvormige structuur van
correspondenties en rapporten. Noch
tans werden er reeds schone resultaten
geboekt, Zaterdag. Er waren er velen,
die gemiddelde snelheden boven de 400
aansltgen in de minuut bereikten. Ter
vergelijking diene '■ierbij, dat het we
reldrecord, dat natuurlijk in handen is
van een Amerikaan, ongeveer 700 aan
slagen bedraagt; maar het werd dan
ook behaald op een hyper-moderne
electrische machine.
Ook zonder wereldrecord-prestaties
echter is een type-wedstrijd een zeer
enerverend bedrijf. Toen Zaterdag, na
dat de eerste tachtig deelneemsters en
deelnemers enkele minuten gelegen
heid hadden gehad om „in te tikken"
en om het voorgelegde stuk door te
lezen, een heer met een ferme slag op
een gong het sein tot de aanval gaf;
brak een doordringend geratel los; een
geratel van dien aard, dat een tikcon-
cours uw verslaggever een uitnemen
de gelegenheid leek om jonge recru-
ten te doen wennen aan de verbijste
rende geluiden van een mitrailleur
gevecht.
Hoe dit zij, naar het ons wilde voor
komen, is het behalen van een nationale
tik-titel, behoudens een kwestie van
techniek, vooral ook een aangelegen
heid van temperament. Een jongeda
me, „ie zich met groot en zeer aan
vallig élan op de toetsen wierp, leek
ons beslist minder kansrijk dan een an
dere dame, die met verbluffende zelf
beheersing en zonder één ogenblik haar
ogen van de naast haar machine lig
gende Troonrede op te slaan met schier
beangstigende regelmaat en trefzeker
heid haar vinger^ op het toetsenbord
deed neerdalen. De perfecte onver
stoorbaarheid wint het bij een type
wedstrijd, vermoeden wij.
Inmiddels: het criterium inzake het
behalen van de titel is niet alleen ge
legen in de snelheid. Wel degelijk
wordt ook gelet op de netheid en accu
ratesse. Een uitgebreide staf van cor
rectoren samengesteld uit leraren
van gemeentelijke scholen gaat alle
proeven van tikvaardigheid nauwkeu
rig nakijken. En dat het daarbij streng
zal toegaan moge het feit illustreren,
dat een half procent foute aanslagen
op een totaal van, zoals gezegd, vijf
tienduizend reeds voldoende is iemand
zonder meer te disqualificeren. De uit
eindelijke beslissing is echter in han
den gelegd van een jury, waarvan de
heer W. J. Bastiaan, directeur van de
Stenografische Afdeling var. de Staten-
Generaal. de voorzitter is. Haar taak is
waarachtig geen gemakkelijke. Hetgeen
u nog duidelijker zal worden als u
weet, dat zij zelfs rekening zal moeten
houden met de omstandigheid of een
bepaalde proeve van bekwaamheid is
afgelegd op een machine met twee dan
wel op een met één toets voor de lét
ter ii. Het aanslaan immers van een
i en een j vergt, zoals de vernuftige
lezer reeds begrepen zal hebben meer
tijd dan het aanslaan van een com
plete ii ineens
Volgende week Zaterdag wordt in
Den Haag de naam van de titelhouder
(ster) bekend gemaakt. Wü hopen u
dan er van op de hoogte te brengen
wie de Fanny Blanker?Koen onder de
vrouwelijke dan wel de Abe Lenstra
onder de mannelijke typisten is gewor
den.
DE RUSSEN
VERTALING: FRANS VAN OLDENBURG ERMKE L—
KOMEN
Het werd al donker, toen we vcor
een boerenhuis stil hielden. Onze sol
daat verdween door de deur, waarvoor
een schildwacht op en neer liep. Jumbo
stapte van de wagen en ging op straat
op zijn koffer zitten, steunde het hoofd
in de handen en probeerde te rusten.
We vergaten, hoe we hier gekomen wa
ren, zochten enkel slechts beschutting
tegen de ijzige wind onder de overste
kende dakrand, welke echter generlei
beschutting bood. Het kleine plaatsje
was als dood en lag voor een groot
deel in puin. Plotseling, terwijl we
daar zo bijeen hurkten, werd alles om
ons heen stil en toen steeg de maan op
in het duister en lag daar als de paar-
lemoerkleurige binnenkant van een
schelp op het zwarte fluweel van de
hemel.
Ik voelde me hopeloos verlaten en vol
boze voorgevoelens Gemengd met mijn
angst was een andere aandoening, wél
ke ik eerder verdriet dan weemoed
noemen moest, want onder dergelijke
omstandigheden kun je niet weemoedig
zijn. Weemoedigheid is een weeïde-ar-
tikel, dat je je niet altijd permitteren
kunt, en op dat moment had ik niet
voldoende gemoedsrust om me er zelf
ook maar vijf minuten van te gunnen.
Eenvoudige mensen zijn gewoonlijk niet
melancholisch; ze zijn bang, verontrust
of in een, kwaad humeur, maar de wa
re. echte weemoed, waarvan de eigen
lijke oorsprong onbekend is, is hun
vreemd.
De kleine schildwacht, trappelend
met de voeten, kwam naar me toe.
..Wat kom je hier doen'" vroeg hij
met een kinderlijke stem. terwijl zijn
gezicht in het donker bijna onzichtbaar
was.
„Weet ik niet."
„Waar leerde je Russisch? Hoe heet
ie? Hoe oud ben ie?"
En zo begon het gewone, Russische
gesprek, begeleid door het onophoude
lijk voetgestamp van de kleine schild
wacht. Het waren vreemde dingen,
waar we over spraken in dat verlaten,
vernielde plaatsje, terwijl we huiver
den van die ijzige vrieswind. De klei
ne schildwacht vertelde, dat hij pas
negentien jaar was geworden. „Ik ben
al twee jaar in het leger. Ik ben een
vrijwilliger. Daarvóór was ik op school
en zou naar de universiteit gegaan
zijn."
„Wat wou je gaan studeren?"
„Alles. Ik weet alles al."
„Wat, bijvoorbeeld?"
„Je mag dat gerust vragen, maar ben
je zelf ontwikkeld? Ben je beschaafd?
Ik leerde alles van litteratuur en mu
ziek. maar misschien denk je. dat ik
lieg? Wel. we zullen spoedig zien, wat
j ij weet." En het kleine soldaatje vroeg
ineens heel listig:
„Wat is de beste opera?"
„Weet ik niet," antwoordde ik. „Er
zijn zoveel opera's en ze zijn zo ver
schillend, dat geen enkele de beste
is. Men kan enkel zeggen, van welke
opera men het meeste houdt."
„Neen. neen, dat is niet goed. Daar
heb je het. Je weet het niet. Je hebt
daar geen studie van gemaakt. Ik weet,
welke de beste is, „Rigoletto", en op
één na de beste is .Tosca", en de derde,
geloof ik, ..Carmen", maar dat ben ik
vergeten. Weet je, aan het front vergeet
je zo makkelijk iets. Maar de op twee
na beste is niet erg belangrijk; op de
beste komt het aan."
„Juist", antwoordde ik. en in het don
ker kon hij mijn glimlach niet zien.
„En wat weet je van litteratuur?"
„Welke? Ik ken ze allemaal, hoor: de
Engelse, de Duitse, de Franse, en na
tuurlijk ook onze eigen litteratuur. Het
is waar: ik heb niet alles gelezen, maar
ik weet, wie de verschillende dingen
geschreven hebben. Ik," de kleine knaap
sprak vlug, alsof hij bang was. dat ik
plotseling verdwijnen zou, en hij weer
alleen zou zijn. „ik houd het meest van
het Frans, want het is de mooiste taal.
Wist jij dat?"
„Voor ons is ergeen mooiste taal.
Iedereen houdt van zijn eigen taal het
meest."
„O. neen! Dat is niet juist. Ik ken
geen Frans, en dat is jammer, maar ik
weet, dat het de mooiste taal is. En ken
jij de Russische litteratuur?"
„Ja, zowel de oude als de nieuwe."
„Ik geef de voorkeur aan de oude.
En jij?" En zonder een antwoord af te
wachten: „Wat vind je van Leo Tol
stoi het beste?"
„Jeugdherinneringen, Jeugd en Oor
log en Vrede".
„Dat heb je mis. Je hebt al weer het
verkeerde antwoord gegeven. Anna Ka-
renina is zijn mooiste boek. Zie je? Je
wist het niet. En de beste Duitse schrij
vers zijn Schiller en Goethe, en de En
gelse Shakespeare, en de Franse Zola,
Victor Hugo of Maupassant. Wie vind
jij het best, Leo Tolstoi of Maupassant?"
Tolstoiantwoordde ik stomver
baasd, „als ik kiezen mag".
„Fout! Fout!" triomfeerde de jongen.
„Je weet het niet. Dat is weer iets dat
je niet weet. Het is duidelijk, dat Mau
passant beter is, omdat het Frans de
mooiste taal is. Je bent natuurlijk nooit
op de universiteit geweest?"
„Neen", antwoordde ik op een heel be
schaamde toon, en dacht bij mezelf:
Hemeltje, wat leren ze die arme kinde
ren daar?
„En ken je Frans?" vroeg ik. „Maar
je zei zelf, dat je het niet kende. Hoe
weet je dan, dat het de mooiste taal is?"
„Neen", antwoordde de kinderlijke
stem in het donker met een zucht. „Neen,
ik ken geen Frans, maar ik heb er over
geleerd. En de beste musici? Kom eens
op en vertel me, wie de beste musici
waren. jij. die beschaafd en ontwikkeld
moet heten".
„Ik ben beschaafd en ontwikkeld,
maar niettemin weet ik niet, wie de bes
te zijn. Er zijn veel besten, en uit die
kiest ieder, wie hem het meest bevalt".
„Daar heb je het weer. Je weet het
alweer niet. Je probeert je er alleen
maar uit te redden. En je zei, dat je
ontwikkeld was. De drie beste musici
zijn Bach, Beethoven en Moljer".
„Wie?" vroeg ik.
„Molière", herhaalde de kinderlijke
stem, dit keer heel duidelijk.
Ik corrigeerde hem niet. Wat had het
voor nut?
Eindelijk vond de koetsier, weliswaar
niet het hoofdkwartier, maar een stal
in een halfvernieide hoeve, met een ka
mer waar men ons toestond ons te war
men.
(Wordt vervolgd).
Een grote groep deelneemsters en
deelnemers met hun type-ma
chines op weg naar het terrein,
waar de strijd om het landskam
pioenschap typen zal worden uit
gevochten.
Op de dies natalis van de R.K. Uni
versiteit te Nijmegen, 17 October a s., zal
men plechtig de Medische Faculteit op
richten en openen, 's Morgens om half
tien draagt Z. H. Exc. Mgr. Dr. B. J.
Alfrink, aartsbisschop-coadjutor, in de
St. Joseph-kerk aan het Keizer Karei-
plein een pontificale H. Mis op, waar
onder hij een toespraak zal houden. Om
twaalf uur zegent Z. H. Exc. het Prae-
clinische Instituut op het landgoed
Heyendael in. 's Middags om half drie
wordt in ,,De Vereniging" een acade
mische zitting gehouden, waarbij Mgr.
Alfrink als voorzitter van het bestuur
der St. Radboudstichting plechtig de
oprichting der Medische Faculteit zal
afkondigen. Om vijf uur volgt een re
ceptie op Heyendael.
Nadat de rubriek „De Antwoordman*
van de AVRO was voortgezet in samen
werking tussen de AVRO en de Bruce
Chapmanorganisatie in Parijs, is thans
in de pers te verstaan gegeven als zou
voor de financiering van deze rubriek
een andere Amerikaanse instantie zijn
benaderd. Bovendien wordt het voorge
steld als zou de ECA dit hebben verhin
derd.
Hoewel beide suggesties iedere grond
van waarheid missen, hebben beide in
stellingen thans, zij het met leedwezen,
besloten dit programma zo lange tijd op
te schorten als nodig is om de atmosfeer,
welke men er om wil hangen, volledig
te zuiveren.
Z. H. Exc. de bisschop van Haarlem
heeft benoemd tot: distr. aalmoezenier
van het mannelijk en vrouwelijk
jeugdwerk van het district Haarlem
de weleerw. heer D. de Wit; tot kape
laan te 's-Gravenhage (H. Paulus) de
weleerw. heer H. W. A. Brans; tot ka
pelaan te Goes de weleerw. heer M. W.
A. van Langen (Neom.).
