RECLAME is het verkopen
van ideeën
Instituut voor de Tropen
in het zilver
i/lMota
1
Nederlanders gaan huizen
bouwen in Queensland
Georg
aniseerde vooriicnting no
voor eenheid van actie
Atoomkernreactor in werking
op 28 November
Ned. autoriteiten dan naar Noorwegen
Geen verboden
vervoer
DOBBELMANN...
SYMBOOL VAN DE GLORIETIJD
ONZER KOLONIALE EXPANSIE
Voorzitter Kath. Mijnwerkers-
bond bij min. Van den Brink
„Voor belangrijk deel vertrouwen in
directie Staatsmijnen verloren"'
Kazernebouw lag
één uur stil
TOERISME IN
NEDERLAND
fê
li
lekker man!
VRIJDAG 5 OCTOBER 1951
PAGINA 3
ALLAN WILSON OP RECLAMECONGRES TE UTRECHT
Katholieke onderwijzers:
Landbouwonderwi j s
hoort bij 0.,K. enW.
Hiaat in Onderwijsnota
Geen audiëntie
Volgens Transport-burectii
T f"
?x>
x>
x>
x>
X>
P
xyxxxx^
xxxx^
mm
xxxx
x
heerlijke
Virginia
xx
MIX
XX
x>
mm
XiP
XS>
XX
XX
XX
XX
Slechts „stille viering
MIDDELPUNT VAN
STEDELIJK LEVEN
Een eeuw oud
DOOR ALEXANDRA ORME m
Uitkering
Oudewatersche Bank
Duitse expressionisten
in Amsterdam
Arbeiders in conflict
met directie
Vreemdelingenbezoek
gestegen
Zeepost
70 bouwvakarbeiders
naar Australië
(Van onze correspondent)
Niemand minder dan mr. Allan Wilson, vice-president van de Advertising
Council, het enorme centraal georganiseerde reclame-apparaat in de Verenigde
itaten, is gisteren ter ochtendzitting verschenen van de tweede congresdag van
kct Genootschap voor Reclame. Deze man, in taal en gebaar herkenbaar als een
)oImaakt organisator, heeft hier in Utrecht op uiterst bondige wijze ontvouwd,
vat men in Amerika door reclame doet voor het algemene particulier belang.
Wat is reclame? vroeg de heer Wilson, sprekende voor het talrijke gezel
schap congressisten, zich af. Meer dan het aan de man brengen van waarden, is
reclame het verkopen van ideeën. Natuurlijk, het is een eerste vereiste, aldus
de heer Wilson, een vraag te scheppen, een behoefte te verwekken, waardoor
de productie de kans krijgt te stijgen. Maar het geheim van de verwerkelijking
van dit proces ligt in de overtuigingskracht van de idee.
De Amerikaanse Advertising Council
leeft deze gedachte als richtsnoer. Dit
nstituut werd opgericht toen Amerika
n oorlog kwam. Men begreep, dat goed
georganiseerde voorlichting het enige
rhddel was om eenheid van actie te be
werkstelligen, en dat vele ondernemin
gen die het landsbelang ten doel hadden
slechts konden slagen indien zij ge
steund werden door een goed geïnfor
meerde publieke opinie.
De heer Wilson gaf vervolgens een
overzicht hoe dit jn Amerika, onder de
druk en dreiging van de oorlogsomstan
digheden, in snel tempo tot stand kwam.
Hechte samenwerking van overheid en
particuliere ondernemers in het Ameri
kaanse zakenleven bewerkte meer dan
honderd „thuisfrontacties". Het Ameri
kaanse volk ging door deze acties besef
fen zijn bijdragen te moeten leveren
aan de strijdkrachten, aan de voedsel
positie, aan distributie, prijscontrole en
de verkoop van „warbonds". Het gevolg
was een sterke groei van het verant
woordelijkheidsbesef in alle lagen van
het land. De ontdekking van deze gun
stige uitwerking leidde tot voortzetting
van de Advertising Council ook toen de
tweede wereldoorlog voorbij was. Zo
was het afgelopen jaar getuige van een
grote campagne voor de .Crusade for
freedom". De geleverde bijdragen en
deze zijn niet gering worden ge
bruikt om de radio voor Vrij Europa te
financieren, een machtig wapen voor de
vrije naties tegen de acties van Rusland
en zijn satellietstaten. Tweeërlei zijn de
campagnes: die welke erop, gericht zijn
de burgers te activeren en die Welke
ten doel hebben een beter begrip te wek
ken. „Nederland kan zeker zijn van de
hulp 'van de Amerikaanse zusterorga
nisatie indien het dit maar wenst". Met
deze woorden besloot de heer Wilson
zijn kernachtige uiteenzetting.
In de middagzitting van deze laatste
dag van het congres belichtte'de heer
E. Hollander Public Relations Advi
seur te Den Haag. de middelen
die Nederland ten di ffste staar,
om tot een dergelijk resultaat te ko
men als in Amerika is mogelijk ge
worden. De situatie van thans, aldus
Verwacht wordt, dat het atoomreactor-
instituut in Noorwegen 28 November In
tegenwoordigheid van hoge Noorse en
Nederlandse autoriteiten, onder wie
minister Rutten, officieel zal worden
geopend.
Reeds in Augustus heeft de reactor
®en ogenblik gewerkt op het maximale
v<?rmogeo. Momenteel worden de laatste
Voorzieningen getroffen, die het moge
lijk zullen maken de reactor veilig en
e<irijfszeker constant op dat vermogen
doen werken. Deze voorzieningen
te
Nederlandse wetenschapsbeoefe-
hJl- k*eft een hulpmiddel van onschat
y. VAUKIl Weih-C». -
^üsten zowel op theoretisch-physische
ev^Wegingen als op de resultaten der
erimenten van de laatste maanden.
Nederlandse
b S
nat6 1l'aarde gekregen, zowel voor de
aiüurkundig-e onderzoekingen, die met
react«r verricht kunnen worden, als
v. •moc*er,ie medische, biologische en
Chemische research, waarvoor de radio
actieve isotopen in de reactor gemaakt
Kunnen worden. Onze geleerden en
technici krijgen bovendien de gelegen
heid aan problemen cn technieken te
werken, die van grote practiscbe beteke
nis zullen worden, zodra de productie
van atoomenergie op economisch ver
antwoorde wijze mogelijk wordt.
Dc organisatie Z.W.O. stelt de geld
middelen ter beschikking voor de be
kostiging van het Nederlandse aandeel
in de onderneming en voor de salari
ëring en het verblijf van door de stich
ting voor fundamenteel onderzoek dei
materie aangestelde onderzoekers, die
ten dele voor lange tijd, ten dele telkens
yhsselend voor korte perioden, in Kjel-
:er gestationneerd zullen worden of daar
®ëös aanwezig zijn.
1
artikel van de heer J.
van het Katholiek
Bhjkens
Onderw'- Voorzitter van
afleveH^Zersverbond. die in de 3ongste
hlad pni Yan "Het Katb
bH 6ie vo°rlopige aantekeningen
ter Rutten is °nderwijsnota van mims"
yan „Het Katholieke School-
maakt hi i a ,Y00rl°Pige aa:
ter Rutten Onderwijsnota
tholieke onderwijzers 06 kring de,r ka_"t
hot rnpt nn»flt l jzers van oordeel» dal
van het land- eïf?mnbbeschouiYing
bedoeld onderw! spian ?rW1iiS
betekent. P an een ernstl§ hlaat
Als men het geheei der onderwiis.
voorzieningen wil bekijken dan is hi-
aldus deze beschouwing, onjuist daar'
van een niet onbelangfyiTdeel N I
sluiten, omdat dit toevallig ondfer een
ander departement ressorteert.
Bovendien wordt het onjuist eearht
dat een deel van het onderwijsdat'
zelfs onderricht aan leerpiiChUge kinÜ
tieren omvat is ondergebracht bii
een anaer departement dan o. k. en
"Wel biiiijKt men het, dat ook
"Landbouw en Voedselvoorziening'
en'ge bemoeienis wil hebben en hou-
®eh met het land- en tuinbouw0nder-
YJJs, maar men acht het niet logiscn
a8ruit te concluderen, dat dit onder-
richt onder laatstgenoemd departe
ment zou ressorteren. De consequentie
Van deze opvatting zou zijn, dat han
dels- en nijverheidsonderwijs bij „Eco
nomische Zaken" zou thuisbehoren.
"et BcO bij „Sociale Zaken en Volks
gezondheid enz. Dit gaat in tegen de
bedoeling van 1918, toen een afzon-
net'lijk ministerie van O., K. en W.
wern ingesteld om één centrale te
jCnePPen, van waar uit het onderwijs
zijn totaliteit zou kunnen worden
eeregeid en overzien.
v m°r°rtS Wordt in de genoemde beschou-
het nog bezwaar aangetekend tegen
verhemVen 0!n ln navolging van het mj-
tumhnm°nclei'wiis 00k "'J het lanci" en
moee "l erwiJs de kinderen zo jong
Va„ "J„ le. brengen naar inrichtingen
naalri Aenvijs, die opleiden voor een be-
onrierw; r0ep- Men acht dit funest. Alle
het 5,„ J5ersorëanisaties hebben zich op
leidinEr n PUilt geplaatst, dat beroepsop-
spliite ?i ent beginnen na een de
gelijke algemene vorming.
-a?' 5.yc' de Bisschop van Haarlem
anriilA- Dlnsdag en Woensdag geen
«Udientie verlenen.
Toen de gezamenlijke onderneming
voor het eerst met succes werd bekroond
heeft de echtgenote van ir. Dahl, bij het
uiteenspatten van een fles champagne
tegen het grote betonnen omhulsel, de
reactor met een Engelse naam gedoopt:
Joint Establishment Experimental Pile,
bij afkorting J.E.E.P.
Als bijzonderheid zeide de heer Ban
nier nog, dat de J.E.E.P., voor zover be
kend, tot nu toe de enige kernreactor is,
die direct bij de eerste poging tot inge
bruikneming zonder haperen en zonder
verrassingen gewerkt heeft.
de heer Hollander, is even nij
pend. De beproefde methoden, aie het
bedrijfsleven in Nederland reeds ja
ren toepast. zijn ook hier dringend
nodig. Het is vele malen gebleken dat
de overheidsvoorlichting niet over
kwalitatief en kwantitatief gelijke er
varing beschikt.
Anderzijds heeft de overheid een be
langrijke taak de eenheid te bewerkstel
ligen tussen de verschillende takken van
dc particuliere handel. Slechts als een
heid immers zijn wij opgewassen tegen
bedreiging. Allereerst moet dit besef
groei an in de kringen van het bedrijfs
leven. Daarna dient eendrachtig te wor
den samengewerkt om het Nederlandse
volk voor de harde problemen te inte
resseren. Naarmate men beter ingelicht
is. zo zëi de heer Hollander, is men
positiever ingesteld. Dit is uit statistie
ken zonneklaar gebleken. Wanneer men
door een „Nederlandse Raad van Re
clame" zover komt, zouden ook dé gel
den die voor de defensie worden gere
serveerd hun volle effect verwerven.
„Een samenkomen van algemeen en
particulier belang moge leiden tot heil
van ons allen", zo besloot de heer
Hollander.
Naar aanleiding van de maatregel,
die door het Amerikaanse departement
van Handel is genomen tegen Van
Fdens Transport Bureau N.V. te Rot
terdam. deelt ons de directeur, de heer
Kolisch, mee, dat de houding van zijn
onderneming volkomen in orde is.
Het betreft hier het transport van
een boor- en draai-ir.stallatie uit Cin
cinnati naar Hongarije; de opdracht
kwam van een Hongaarse expediteur.
Aan de firma Van Uden werden de
documenten voor het transport ver
strekt door de Rotterdamsche Bank, die
op haar beurt de documenten van de
Hongaarse Bank had ontvangen. Er
bestaan geen voorschriften het trans
port niet te doen. zo deelde de heer
Kolisch ons mee. De zaak loopt reeds
van Februari 1950 af. De Nederlandse
instanties, zoals het ministerie van
Economische Zaken en het directoraat-
generaal van de Scheepvaart, waren
erin gekend.
Met de zaak werd in 1950 door het
Amerikaanse Consulaat een begin ge
maakt. Op aanraden van een Neder
landse instantie heeft de N.V. Van
Uden's Transport Bureau zich te
Washington doen vertegenwoordigen
door iemand uit Rotterdam.
De heer Kolisch deelde mee, dat er
gecn^ sprake van is, dat zijn onder
neming zou geweten hebben. dat de
goederen naar Italië moesten in plaats
van naar Hongarije, zoals in enkele
berichten is gezegd.
Verder vernemen wij, dat het hier
een administratieve zaak betreft, waar
mee de regeringsinstanties niet on
middellijk te maken hebben. Zij staan
hier buiten.
Dezer dagen maakte een deputatie van de Algemene R.K. Ambtenaren Vereni
ging een pelgrimstocht naar Rome. Het hoofdbestuur werd door Z. H.' de Paus
in audiëntie ontvangen, bij welke gelegenheid Zijne Heiligheid zich te midden
vcm hot hoofdbestuur liet fotograaf eren.
Advertentie
xxx>
x.xx>
X
X>
><J>
O
X
X'
XXXXXX
XXXX
XXXX
BX*XX
XiX
XXj
X>
Xi;>
XX
XX
Met een enkel woord en een luchtphoto hebben wij al melding gemaakt van het
zilveren bestaansfeest van het Kon. Instituut voor de Tropen a.s. Dinsdag. Dit
zilveren jubileum wordt onder ietwat moeilijke omstandigheden gevierd, in zo
verre een reorganisatie er. een uitbreiding van doelstelling altijd moeilijkheden
veroorzaken. Want het Instituut, opgericht voor ons toenmalig Ned. Oost- en
West-Indië, heeft thans zijn belangstelling ook gericht (moeten richten) op an
dere tropische gebieder, zoals Zuid-Amerika, Australië en Afrika, nademaal ons
Indië thans een buitenlandse mogendheid is geworden.
In verband daarmede zal de prach
tige, nog te weinig bekende, verzameling
gedeeltelijk vervangen, gedeeltelijk uit
gebreid worden met voorwerpen uit
andere tropische landen dan het hui
dige Indonesië, waarvan het zulk een
uitgebreide collectie bezit. Eigenlijk is
men daarmede al veel vroeger begon
nen want eenzijdigheid heeft het Mu
seum nooit gekenmerkt. En naast een
Museum een van de uitgebreidste,
overzichtelijkste en schoonste van onze,
aan zovele musea rijke stad is het
een centrum geweest van volkenkunde
maar ook in zijn aula een middelpunt
van het rijke maatschappelijke en so
ciale leven van Amsterdam, Wat al
congressen, vergaderingen en lezingen
zijn in deze aula, en verder in dit ge
bouw, niet gehouden. De wonderlijk
schone lezingzaal met dat zeldzaam
fraaie houtsnijwerk heeft heel wat uit
eenlopende toehoorders (en toeschou
wers als het film of voorstellingen be
trof) gehuisvest, die er ongetwijfeld
goede herinneringen aan hebben be
waard. Het gebouw is een van de
schoonste van onze stad. rijk aan op
pervlakte, inhoud en architectuur. Het
is dan ook gebouwd in de rijke „kolo
niale" tijd, toen men anderhalf millioen
gld. kon besteden voor de stichting van
een museumNu heeft men nauwe
lijks zo'n bedrag voor de woningbouw
beschikbaar!
Alhoewel het Instituut pas 25 jaar
bestaat is de eigenlijke museumcollectie
(Van onze speciale verslaggever
De heer Fr. Dohmen voorzitter van dc
Nederlandse Kath. Mijnwerkersbond,
heeft gistermorgen, vergezeld door de
heer Palmen, secretaris, een bezoek ge
bracht aan de minister van Economi
sche Zaken, prof. dr. v. d. Brink, ten
einde deze een overzicht te geven van
de moeilijkheden die tussen de R.K.
Mijnwerkersbond en de Directie van de
Staatsmijnen zijn gerezen n.a.v. een ar
tikel dat in „De Mijnwerker", orgaan
van de Bond, onder de titel „Alarmtoe
stand op de Staatsmijn Maurits" is ver
schenen.
Zoals bekend heeft de Bond gemeend
in dit. schrijven de aandacht te moeten
vestigen op enige door haar gesignaleer
de mistoestanden op de ..Maurits", waar
van vooral de ondergrondse mijnwerkers
de dupe zouden zijn geworden. Door
een en ander is een zo grote spanning
tussen de R.K. Mijnwerkersbond die
veruit het merendeel van alle georga
niseerde mijnwerkers omvat en de
directie van de Staatsmijnen ontstaan,
dat de heer Dohmen. naar hij ons mede
deelde, als voorzitter van de R.K. Bond,
voor een belangrijk deel het vertrouwen
in genoemde directie heeft verloren. De
heer Dohmen zei. dat de arbeidsvrede
in ons kolenbekken die van zo enorm
DE RUSSEN
VERTALING) FRANS VAN OLDENBURG ERMKE 1
KOMEN
Waarom het horloge! Wat kon er nu
voor gevaarlijks in een horloge schui
len? Maar ja, als ze een horloge wens
ten, hier was het dan. Opnieuw tracht
te ik duidelijk te maken, dat we een
pas van de majoor hadden, en dat ze
geen recht hadden om ons te arresteren,
want dat men ons terug naar huis ge
stuurd had.
„We zullen jullie pas gauw genoeg
controleren," spotte de soldaat, terwijl
hij met zijn kleuldoze ogen knipperde.
„Overigens geven we geen cent om jouw
majoor. Dat is een ander regiment. Een
majoor! Wat zegt ons een majoor? Of
een generaal? Ga daar binnen en hou'
je koest."
Zo werden we door die deur naar bin
nen geduwd, waar ik al die tijd naar had
staan kijken, en die daarna weer ach
ter ons dichtgegrendeld werd. In die
kleine ruimte, half in het donker, stond
een groep mensen stond, want plaats
om te zitten was er met. Het waren al
lemaal mannen, allemaal arm, en alle
maal roken ze naar zweet, knoflook en
vuil. Jumbo wrong zich in een hoek, ik
in een andere, en we begonnen de eerste,
schuchtere poging tot een gesprek. Al
gauw begonnen ze vertrouwen in ons te
krijgen. We hoorden, dat sommigen (Van
hen hier al drie dagen waren zonder ook
maar iets te eten, maar waarom ze hier
waren, wist niemand.
Toen kwam er een jonge, aardige Hon
gaar binnen. Het was de plaatselijke tolk
en Jumbo nam hem onder het vuur van
zi.in befaamde welsprekendheid. Ik be
greep niet veel van die Hongaarse woor
denvloed, maar ik was maar al te Dlij,
toen ik zag, dat die jongeman zeer be
reid scheen om te helpen. Hij knikte
maar met het hoofd, beloofde met de
commandant te spreken. Toen ging hij
weg en we hoorden de grendel weer op
zijn plaats schuiven. Het wachten viel
ons lang. Ik was er in geslaagd een plek
je te vinden, waar ik neer kon hurken
op de vloer, die te vuil was om op te
zitten zo dit mogelijk geweest was. De
gevangenen fluisterden onder elkaar,
hoewel er ook veel waren, die zwijgend
en dof voor zich uit staarden. Plotseling
ging de deur open. De schildwacht riep
mij, en ik sprong naar voren, terwijl
Jumbo met onze koffer zich een weg
door de menigte baande. Achter de
schildwacht kon ik het gezicht van de
aardige tolk zien; dus had hij het mis
schien toch weten klaar te spelen.
„En nu vlug naar huis jullie! Hier Is
je pas."
„En het horloge?" vroeg ik, want Jum
bo had my aangestoken met zijn Euro
pese ideeën.
„Je kunt beter nergens naar vragen,"
zei de zestienjarige schildwacht ernstig.
„Loop liever naar huis, zo vlug als jG
benen je dragen kunnen. Dit is geen ge
zonde plaats. Ik geef je een goede raad.
Maak, dat je weg komt."
Ik wist, dat de kleine schildwacht ge
lijk had.
„Kun je niet een eind met ons mee
gaan, zodat ze ons niet opnieuw pak
ken?" vroeg ik.
„Gaat niet. Ik heb dienst," antwoord
de hij spijtig. ..Maar ze gaan nu allemaal
eten, zodat, als jullie je haasten, wellicht
niemand je aanhoudt."
We gaven elkaar een stevige hand
druk, welke bewees, dat w.e elkaar be
grepen, hoewel ive elkaar nauwelijks
dertig seconden kenden.
Ik had de pas; Jumbo droeg de koffer,
en zo haastten we ons weg, naar huis,
zo vlug als onze benen ons dragen kon
den, zoals de jonge schildwacht ons aan
geraden had. We passeerden de ongeluk
kige plek, waar zij ons voordien gepakt
hadden: geen spoor van een Rus te be
kennen. Waarschijnlijk waren ze nog
steeds aan het eten. We kwamen voorbij
de laatste huizen: geen sterveling te zien.
Wat een prachtkans voor spionnen! We
praatten zelfs niet. We liepen maar. heel
vlug, doch durfden niet te rennen, bang,
dat dit argwaan wekken zou, als iemand
ons zien mocht. Eindelijk waren we het
dorp uit en buiten op het vrije veld. We
gaven elkaar plechtig een hand, en toen,
nauwelijks gelovend in onze vrijheid,
haastten we ons. haastten we ons naar
huis.
Telefoondraden lagen over de weg, en
een keer zagen we soldaten in een lege
greppel, die wat blikjes warm maakten
boven een vuur. Een stem riep ons ach
terna: „Waar gaan jullie naar toe?"
..Wacht," fluisterde ik Jum(?o hijgend
toe, ..beweeg je niet. Ik ga er heen en
zal' zelf wel met hen praten."
En ik ging op hen af, langzaam eh
schijnbaar zorgeloos en onbekommerd
op mijn stuk zwart brood kauwend.
„Wat wou je. mijn jongen?" vroeg ik.
„Wat zijn jullie daar aan 't kokerellen?
Blikjes? Ik ga ook dadelijk eten. Ik ben
onderweg naar huis. Ik heb een pas."
„Goed, ga dan!" zeiden ze, me niet in
teressant vindend, en wijdden hun aan
dacht weer aan hun vuur en hun blikjes.
Ik vloog meer dan ik liep, terug naar
Jumbo. En voort snelden we over akkers
en weiden, over landwegen vol gaten,
meer dan tien mijl. en steeds tegen de
wind in. We maakten ruzie, over wie de
koffer zou dragen, rustten in greppels
langs de weg, sneden voortdurend om
wegen af langs paadjes, die Jumbo van
uit zijn kinderjaren kende, totdat we.
eindelijk de grens van ons dorp bereik
ten. Het optornen tegen de wind had ons
veel tijd gekost. Jumbo bleef staan, niet
bij machte om nog een stap te verzetten.
Het werd donker, en het hele landschap
was een witte wildernis, waarover de
sneeuw in wolken danste, opgejaagd
door de venijnige wind. We voelden ons
als Nobile of Captain Scott. Ik was bang,
dat we in het donker het dorp niet zou
den vinden en joeg Jumbo op, terwijl ik
voor de honderdste keer trachtte om
hem de kolfer af te nemen, maar hij
wilde hem niet loslaten.
Toen liepen we door het dorp zelf.
Daar, aan ons tuinhek stonden Rudi en
Marietta. Rudi had ons gezien en rende
ons tegemoet; toen draaide die goeie
Marietta zich om en liep in de andere
richting om het grote nieuws te vertel
len.
Er waren geen Russen in Mora achter
gebleven. De laatste was die morgen met
een vrachtwagen weggereden, drie res
ten van wagens in onze tuin achter
latend.
(Wordt vervolgd).
belang is voor de energievoorziening
van ons land door deze affaire in ge
vaar is gebracht.
Tot. nu toe was het mogelijk verschil
lende kwesties die tussen werkgevers
en werknemers in hèt mijnbedrijf waren
gerezen, informeel en in onderling over
leg te behandelen en tot een oplossing
te brengen. De problemen rond de
„Maurits" hebben bewezen dat dit thans
moeilijk meer kan. Alle informele be
sprekingen, waarin zelfs door directie
leden is verzocht de zaak niet bij de
Mijnindustrieraad aanhangig te maken,
zijn genegeerd en mij is nu verweten,
dat ik de kwestie niet bij de officiële
organen ter sprake heb gebracht", al
dus de heer Dohmen.
Vragen aan de minister
De heer Maenen (K.V.P.), lid der
Tweede Kamer, heeft aan de minister
van Economische Zaken o.a. de vragen
gesteld:
Heeft de minister kennis genomen
van de publicatie in „De Mijnwerker",
orgaan van de R.K. Mijnwerkersbond,
van 22 September, met name van de
daarin vermelde klachten over onge
wenste toestanden op staatsmijn „Mau
rits"?
Is de minister bereid te bevorderen,
dat een objectief ondeizoek wordt inge
steld naar de gegrondheid dezer klach
ten, in het bijzonder voor wat betreft
het volgende:
Wordt door opzichters en leiding met
de rechten van de mijnwerkers omge
sprongen alsof er geen verordeningen
van de M.I.R. bestaan?
Neemt de bedrijfsleiding eigen
machtig beslissingen over bedrijfsaan-
gelegenheden, die krachtens verorde
ningen van de M.I.R. slechts in overleg
met de werknemers kunnen worden
genomen?
Is het voorgekomen, dat mijnwerkers,
die hun ontevredenheid over deze gang
van zaken hebben gelucht, naar een on
gunstiger werkpunt zijn vei plaatst?
Werd aan mijnwerkers het rechtvaar
dig verdiend loon onthouden door het
aanbrengen van wijziging in het over
eengekomen accoord, als de mijnwer
kers door hard werken in de "ijIers
naar de mening van de opzichter een
te hoog loon hadden verdiend?
Nu met de Amsterdamsche Bank
overeenstemming is bereikt over de
beschikbaarstelling van een bedrag van
f 25.000 aan de crediteuren van de
Oudewatersche Bank is door de credi
teuren een stichting opgericht tot ver
deling van dit bedrag niet pro rata
maar op grond van sociale overwegin
gen. Er wordt naar gestreefd eind 1952
de eerste uitkering te doen.
Van 12 October tot 10 December a.s.
zal in het Stedelijk Museum te Am
sterdam een tentoonstelling worden ge
houden van werken uit de collefctie
Haubrich. Deze expositie van het Duit
se expressionisme is de eerste, die na
de oorlog tot stand is gekomen met de
officiële medewerking van de Bonds
republiek Duitsland.
De verzameling Haubrich omvat
hoofdzakelijk kunstwerken van de 20ste
eeuw uit het Walliaf-Richartz museum
te Keulen.
Advertentie
Bij de bouw van een nieuwe militaire
kazerne in de buurt van Nunspeet is
Donderdag een korte staking uitgebro
ken onder de ongeveer vijfhonderd
bouwvakarbeiders. Deze arbeiders ko
men voor het merendeel uit Amsterdam
en Rotterdam. Zij legden het werk neer.
toen werd medegedeeld, dat er ook op
Zaterdag zal worden gewerkt. Hiertegen
haddeft de arbeiders bezwaar. Er zou
namelijk eerder met de „N.V. Midden
Nederland", die dit werk uitvoert, over
eengekomen zijn. dat de arbeiders op
Zaterdag niet behoefden te werken en
dat ze nog op Vrijdag naar huis konden
gaan. De korte termijn, waarin de ka
zernes gebouwd moeten worden, maakt
echter het werk op Zaterdag noodzake
lijk. De staking heeft slechts ongeveer
een uur geduurd, want de directie deel
de mee, dat deze week nog op Zaterdag
vrij zal worden gegeven. In de loop van
de volgende week zal een definitieve
beslissing worden genomen. De arbei
ders hebben het werk toen direct hervat.
veel ouder. Die is a) bijna een eeuw
oud, bijeengebracht door de Ned. Maat
schappij voor Nijverheid en Handel,
wier secretaris, de heer F. W- van
Eeden. de allereerste voorwerpen bij
eengebracht en op dezolder van
zijn woning te Haarlem bewaarde.
De collectie groeide en verhuisde
daarom naar het vroegere paleis van
Koning Napoleon, het paviljoen „Wel
gelegen" in de Haarlemmerhout, thans
de Provinciale Griffie van Noord-Hol
land. In 1865 kwam het z.g. Koloniaal
Museum te Haarlem tot stand. Maar de
verzameling groeide zo snel dat ten
slotte ook de portalen volstonden en
daarom werd een vereniging opgericht,
die zich ten doel stelde een apart mu
seum voor de verzameling en de be
studering van wat daaruit voortvloeide
te stichten. De architecten J. J. en
M- A. van Nieukerken ontwierpen in
1913 toen het huidige gebouw, waarvoor
de gemeente Amsterdam gratis de
grond afstond, maar waarvan de bouw
dertien jaar duurde doordat de eerste
wereldoorlog er tussen kwam. Einde
lijk. op 9 October 1926, kon H„ M. Ko
ningin Wilhelmina het museum openen
Haar wens. dat Nederland en de over
zeese gewesten altijd één zouden blij
ven, is echter niet in vervulling gegaan.
Kon men bij de bouw nog acht mil
lioen gld. bijeenbrengen voor de finan
ciering en de inrichting, thans behoort
het Kon. Instituut, wier drie namen de
politieke veranderingen in onze over
zeese gewesten weergeven, tot de nood
lijdende instellingen. Het regerings
subsidie is verlaagd en dat geeft wei
nig aanleiding om het jubileum opge
wekt te vieren. Het zal dan ook bij
een „stille herdenking" blijven.
Het vreemdelingenbezoek in 1951 is,
voor zover thans volgens gegevens van
de A.N.V.V. bekend is, gestegen. Uit de
Ver. Staten kwamen minder toeristen,
doch deze teruggang werd ruimschoots
gecompenseerd door veel groter be
zoek var. Amerikaanse soldaten uit
West-Duitsland. Het aantal Belgen en
Scandinaviërs liep eveneens terug,
waarschijnlijk door concurrentie van
Spanje. West-Duitsland en Oostenrijk.
Bovendien schijnt de Deense reislust
door het heffen van reisbelasting in
dat land verminderd te zijn. Deze be
lasting zal waarschijnlijk in Maart 1952
verdwijnen.
Tengevolge van de A.N.V.V.-propa-
ganda-actie in Noord-Frankrijk is het
Franse bezoek aan ons 'land aanzienlijk
gestegen. Ook het aantal Engelsen steeg
als gevolg van de verdubbelde devie-
zentoewijzing voor Engelse toeristen.
Uit de overige delen van Europa, spe
ciaal uit West-Duitsland. kwamen meer
toeristen dan voorheen, hoewel de
Duitsers nog weinig reisdeviezen krij
gen. De A.N.V.V. hoopt door intensieve
propaganda in Zwitserland en Zuid-
Afrika (Jan van Riebeek-herdenking)
in het komende jaar het bezoek aan
Nederland uit die landen te verhogen.
Met de volgende schepen kan zeepost
worden verzonden, de data, waarop de
correspondentie uiterlijk ter post moet zijn
bezorgd, staan tussen haakjes achter de
naam van het schip vermeld: Indonesië
m.s. „Sibajak" (11 Oct.): Nieuw-Guinea,
m s. „Blitar" (16 Oct.); Antillen, m.s. „Sar-
pedon" (15 Oct.); Suriname, m.s. „Aga
memnon'' (23 Oct.); Australië via Enge
land (ff Oct.); Canada s.s. „Rijdam" (10
October).
Daar de Framse leraren in staking zijn, heeft de regering vrijwilligers moeten
aannemen, om bij het afnemen van de examens aanwezig te zijn. Deze personen
krijgen uitbetaald volgens vakbondtarieven. Een oude dame geeft een van de
slachtoffers zijn examenopgaven'.
-1
Een Utrechts aannemingsbedrijf heeft,
in samenwerking met een Australische
onderneming te Brisbane in de staat
Queensland, een dochtermaatschappij
opgericht onder de naam „Concrete
developments pt. lt.". Deze maatschap
pij heeft met de regering van Queens
land een overeenkomst aangegaan, vol
gens welke in Brisbane eerst driehon
derd en daarna zevenhonderd huizen
zullen worden gebouwd, terwijl verdere
bouwopdrachten in het vooruitzicht zijn
gesteld. Het bouwmateriaal wordt gro
tendeels van Nederland uit in Queens
land ingevoerd. Vrij geregeld vertrek
ken uit Utrecht rijnaken vol Bouwmate
riaal naar Rotterdam, waar dit materiaal
wordt overgeladen in een speciaal ge
charterde Oceaanstomer, welke de goe
deren naar Australië zal overbrengen.
Dit schip zal ook vele machines en an
der materiaal naar Brisbane overbren
gen voor de daar op te richten eigên
betonfabriek. Het personeel van de
nieuwe Nederlands-Australische bouw
onderneming en van de geprojecteerde
betonfabriek zal grotendeels uit Neder
landers bestaan. Het ligt in de bedoeling,
dat in December in drie Skymasters van
de K.L.M. zeventig, met zorg uitgekozen,
bouwvakarbeiders naar Australië wor
den overgebracht, waarvan er dertig
vergezeld zullen zijn van hun echtgeno
ten en van in totaal ongeveer vijftig
kinderen.
