Eindhoven draagt zijn grote
burger ten grave
Schat van bloemen uit alle delen
van de wereld bedekt het
graf van dr. A. F. Philips
Gedurende 3 jaar moet productiviteit
met 8 procent opgevoerd worden
Ter eliminering van het tekort
op de betalingsbalans
„FOODDROPPER" van 1945 wordt farmer
N
Kath. Schilderspatroons
congresseren
Noordelijk spoorwegverkeer
met Duitsland hersteld
inMota
m
LEKASIN
Het belang van het verkeer
voor de productiviteit
m
K.L.M.-gezagvoerder LE GOOD naar Australië
Twintig jaar
vliegen is genoeg
Felle critiek op middenstandspolitiek
GEI
Zuinig met kapitaal
en energie
PIJNEN
Mercier-herdenking
te Leuven
WOENSDAG 10 OCTOBER 1951
PAGINA 3
Tal van prominenten
aanwezig
Metallic wint kort
geding contra Philips
Productiviteitsnota
ROOK-KATED
Nauwe samenwerking
Korea-vrijwilligers naar
Australië
Feestelijkheden te
Nleuweschans en Weetier
DOOR ALEXANDRA ORME
een van
ZWITSALETTEN 3
Josef Baar bij auto-ongeval
gedood
Nieuwe leerstoel te
zijner gedachtenis
(Van onze Brabantse redactie)
Een stralende zon bescheen hedenmorgen de rouwende stad Eindhoven. Van alle
Philipsfabriekcn, nog zo kort geleden getooid met de driekleur van de vreugde
ter gelegenheid van het zestig-jarig jubileum van het bedrijf, hingen nu de vlag
gen halfstok omdat de grote leider, de man die door zijn wilskracht en energie
dit wereldbedrijf mede had geschapen, was heengegaan. Dr. A. F. Philips is niet
thccr en Eindhoven betreurt zijn grote burger. In spontane dankwoorden jegens de
Wan, die voor zovelcn nog altijd eenvoudigweg „meneer Anton" is gebleven, heb
ben deputaties van alle afdelingen der bedrijven deze ochtend bloemen aange
dragen naar zijn standbeeld dat daar staat in het centrum van de stad, nabij
het station, als een getuigenis van de eerbied en de waardering voor wat hier in
een mensenleven werd tot stand gebracht.
Een schat van bloemen, maar slechts
Weinige in vergelijking met de enorme
hoeveelheden blomcn en kransen die
Van alle delen van de wereld naar huize
>,De Laa" werden gezonden in de afge
lopen dagen. Vier grote zwartgespoten
opleggers brachten deze bloemenweelde
over naar het rustige kerkhof „De Oude
Toren", waar dr. A. F. Philips zijn laat
ste rustplaats kreeg. Bloemen, die rond
het graf werden gelegd en die tenslotte
Zelfs de omrastering achter het graf
geheel bedekten. Inmiddels hadden zich
de duizenden en duizenden arbeiders en
belangstellenden langs de vijf kilometer
lange weg van „De Laak" naar de be
graafplaats opgesteld.
Stil ontroerd wachtte men om hem
die Eindhoven groot maakte en die voor
zovelen hier werk en voedsel bracht
voor het laatst te groeten. Om half
twaalf zetten alle klokken van Eindho
ven een droeve samenzang in voor de
overledene. Inmiddels verzamelden de
genodigden zich op de begraafplaats.
Vele vooraanstaanden uit het industriële
leven, directeuren van de binnen- en
buitenlandse fabrieken van Philips en
Van grote bedrijven te Eindhoven, deken
H. Heezemans. als vertegenwoordiger
Van mgr. Mutsaerts, bisschop van Den
Bosch, prof. Holst, wetenschappelijk ad
viseur der Philips' bedrijven, prof. Hal-
bertsma, dr. Fentener van Vlissingen, de
directeur-generaal der PTT, de heer L.
Neher, ir. Z. Fetter, directeur-generaal
van de arbeid, en de Commissaris van
de Koninging in Friesland, mr. H. Lint-
Horst Homan, waren daar eveneens aan
wezig.
Toen het stoffelijk overschot de be
graafplaats werd binnengedragen, zette
het Philips' muziekcorps het „Wilt heden
nu treden" in. Achter de dode volgden
mevr. Philips—de Jong en haar zoon,
ir Frits Philips, en de verdere naaste
verwanten.
In de stoet volgden voorts minister
dr. J. P. v. d. Brink als vertegenwoordi
ger van de regering, dr. F. A. de Graaff,
secretaris van Prins Bcrnhard, die na
mens de Koningin en Prins Bernhard
een kras op het graf legde.
Verder waren aanwezig ir. De Groot
als vertegenwoordige van het ministerie
van O.. K. en W., de secretaris-generaal
van Sociale Zaken, mr. dr. A. A. v Rhijn
namens minister Joekes, de rector-mag-
nificus van De Economische Hogeschool
te Rotterdam, prof.dr. Witteveen, prof.
dr. J. E. de Quay, commissaris van de
Koningin in Noord-Holland, burgemees
ter en wethouders van Eindhoven, de
leden van de Raad van Bestuur, depu
taties van de gepensionneerden en leden
van de personeelsraad en van de hoofd
staf.
Nadat het stoffelijk overschot in
het graf was neergelaten, dankte ir.
F. Philips voor de belangstelling bij
de. begrafenis en tijdens de ziekte
aan zijn vader bewezen. In roerend
eenvoudige woorden richtte hij zich
daarna tot zijn overleden vader, die
hij een onvervangbaar en voortref
felijk vader voor de familie en een
meest charmante grootvader voor
zijn kleinkinderen noemde. „Uit
naam van moeder kan ik U maar
weinig zeggen", aldus spreker,
„alleen dat wij, kinderen, dankbaar
zijn dat gij haar zo gelukkig hebt
gemaakt".
Namer-s de medewerkers van Anton
Philips zei hij dat deze hem node zagen
gaan en dat Anton Philips voor hen
steeds een inspirerende maar levend
voorbeeld zou blijven. Hij dankte voor
de hulp die hij steeds had verleerd
waar hij maar kon helpen. „Lieve va
der, beste ouwe baas, rust in vrede. Het
is een troost voor ons te weten, dat gij
wordt opgenomen in Gods vaderarmen
en daar een heerlijkheid tegemoet gaat,
die alle verstand te boven gaat. Dag
Vader." Met deze woorden besloot F.
Philips zijn toespraak die velen tot tra
nen toe roerde.
(Ongecorrigeerd)
Enige tijd geleden heeft het parket
uit Amsterdam een onderzoek ingesteld
in het bedrijf van de N.V. Metallic te
Hilversum, zulks na aangifte door de
N.V. Philips Gloeilampenfabriek te
Eindhoven. Enkele maanden later, on
geveer zes weken geleden, liet Philips
onverwacht beslag leggen op de bank
en girorekening en de verdere bezittin
gen van de Metallic in afwachting van
een schadeproces van anderhalf millioen
gulden. De directie van Metallic teken
de onmiddellijk protest aan en eiste in
kort geding opheffing van het beslag.
Voor de N.V, Metallic traden als raads
man op mr. H. van Krimpen en mr. J.
Roelse, voor de N.V. Philips mr. F. Ba
ron van der Feitz en mr. H. J. Sluyter.
De president van de Amsterdamse
rechtbank, voor wie deze zaak diende,
heeft thans uitspraak gedaan en bevo
len het gelegde beslag onmiddellijk op
te heffen. Daardoor is het de Metallic
Industry mogelijk geworden de bouw
van een groot nieuw fabriekspand op
de grens van Hilversum en Loosdrecht
verder te verwezenlijken.
1 - - iiAvrobfiffnn ziaIz onti
het aannemelijk, dat wü in het jaar 1951
niet of niet ver boven de normale i'/i
pet. zullen uitkomen. Het lijkt derhalve
doelmatig, de jaren 1952, 1953 en 1954 te
nota betreffende de productiviteit belasten met de extra-verhoging van ca.
dr Pe minister zonder portefeuille prof.
M. Albregts en de minister van
sociale Zaken en Volksgezondheid a.i.
dr. W. Drees hebben de Tweede Kamer
een
in Nederland" aangeboden..
De genoemde ministers schrijven in de
nota o.m., dat het, teneinde aan de be
moeiingen van de regering en de acti
viteit van het bedrijfsleven inzake de
productiviteitsbevordering een duidelij
ke inhoud te geven, gewenst is een meer
concrete doelstelling te formuleren.
Het blijkt, zo delen de ministers ver
der o.m. mede, dat de jaarlijkse stijging
van de arbeidsproductiviteit van vier en
een half procent, die als „normaal" voor
de na-oorlogse periode wordt beschouwd,
onvoldoende is om onze economie, ge
neven de bevolkingsaanwas en de defen
sie-inspanning, in evenwicht te brengen.
®en dergelijke jaarlijkse stijging zal, bij
!*et huidige niveau van consumptie en
'Ivestering, een betalingsbalanstekort
'ïten bestaan, dat, wat de orde van
Srootte betreft, op bijna een milliard of
vijf procent van het nationale inkomen
kan worden gesteld.
Een betalingsbalanstekort van 5 pet.
Van het nationale inkomen kan wor
den overwonnen door een product!-
viteitsverhoging van 10 pet. Dit cijfer
geeft een minimum aan in die zin, dat,
,ndien de binnenlandse bestedingen
eer zouden stijgen dan met de ver-
n erstellingen overeenkomt, of indien
p erkloosheid zou ontstaan, het ver
eiste percentage hoger ligt. Voorts zó
in „„f" herinnerd, dat de genoemde
W!n extra-verhoging is, die bo-
y?n 5* "onnale jaarlijkse stijging va»
pet* uitgaat.
VP™*** extra-productiviteitsver-
ïf i-ÜLJa r" ,n één Jaar worden ge
realiseerd. Een verdeling over een drie
tal jaren komt Waarschijnlijk het meest
in aanmerking. Dit houdt dus in, dat in
de drie eerstkomende jaren een produc
tiviteitsverhoging van i'i ca.3l- - ca.
8 pet. wordt aangevraagd. Schattingen
van het Centraal Plan Bureau maken
Advertentie
Naargeestig* gedachten, tobberijen
en angstgevoel worden verdreven door
MIJNHARDT'S ZENUWTABLETTEN
Versterken het zelfvertrouwen en
stemmen U weer moedig en rustig,
bs-
314 pet., zodat voor elk dier jaren een
verhoging van de arbeidsproductiviteit
met bijna 8 pet. wordt gevergd. De nog
resterende maanden van het jaar 1951
kunnen dan als aanloopperiode worden
gezien. Op deze wijze kan de producti
viteitsverhoging bijdragen in het totaie
regeringsprogramma, waardoor het be-
talingsbalanstckort zal zijn geëlimineerd
en het uitgangspunt voor een verdere
stijging van de welvaart zal zijn ge
vormd door het voorhanden zijn van een
efficiënt productie-apparaat, opgewas
sen tegen de buitenlandse concurrentie
en van voldoende capaciteit om de grote
quanta goederen te exporteren, die de
basis van die welvaart moeten vormen.
De hier geschetste cijfers dienen uiter
aard slechts om de gedachten te bepalen, en
om de ordl van grootte van het probleem
aan te geven De mogelijkheid is immers
allerminst uitgesloten dat i de uit
voering van het productiviteitsprogramma
onverwachte weerstanden voordoen in dat
geval dient de extra-product.yiWiUverho-
ging over een groter aantal jaren
dHetVbedre1ken van de jaarlijkse verhoging
van de arbeidsproductiviteit Kan
volgt worden gegroepeerd:
Ten eerste: de verbetering van net
nomische klimaat, teneinde zo gunstig -
gelijke voorwaarden te scheppen voor ae
ontplooiing van het productiviteitsstreven
van de ondernemer. Dit doel kan o.m. woi-
den bereikt door een prijspolitiek en een
kartelbeleid die er op gericht zijn een ge
zonde concurrentie te bevorderen en door
de handhaving en verdere doorvoering van
de liberalisatie van het handelsverkeer met
het buitenland.
Ten tweede: een versnelde activering van
de produetiviteitsreserve, welke in de inter
ne en de externe organisatie van het be
drijfsleven is gelegen. Dit geschiedt o.m.
door propagering van de organisatiegedach
te in ruimere zin, door verbreiding van
kennis van organisatiemethoden en door
overleg met de desbetreffende ondernemevst.
Ten slotteHet versterken van het produc-
tivit'eitselement in het sociale beleid. Dit
houdt in de bevordering van tariefbeloning,
van waarderingstoeslagon en van werkclassi-
ficatie, teneinde langs deze weg en op an
dere wijzen de nivellering in de beloning
op verantwoorde wijze te verminderen.
De ministers besluiten hun nota met er
op te wijzen dat de jeugd van thans weer
de overtuiging zal moeten veroveren, dat
haar toekomst niet uitsluitend behoeft te
liggen in werelddelen ver af maar ook kan
gevonden worden op de vaderlandse grond
dichtbij. Zeker, zo zeggen zij, het is be
grijpelijk dat onder de middelen om aan de
jeugd arbeid te verschaffen ook emigratie
behoort. Daarnaast geldt evenwel het woord
van een na de eerste wereldoorlog jong
gestorven dichter: „Delven wij waar wij
staan, want waar wij staan is Klondykc".
Dc groei der bevolking behoeft geen re
den te zijn voor een sombere toekomstvisie
indien deze groei juist een aansporing te
meer vormt om te bewerkstelligen dat de
voorwaarden worden begunstigd om Neder
lands plaats in het bestel der volken te
behouden en te versterken.
Advertentie
(Van onze luchtvaartmedewerker)
u velen vam ons, om dure kolen te sparen, 's avonds
in de kou zitten, denken we onwillekeurig nog wel
eens aan de hongerwinter. En wie aan de honger
winter denkt, hoort in gedachten het'geronk van de laag
vliegende „voedselvliegtuigen", die ons in het voorjaar
van 1945 de eerste voedselpakketten kwamen brengen!
In een van de vliegtuigen, die op die gedenkwaardige
dagen boven de Nederlandse steden vlogen en die zo
kwistig met het voedsel strooiden, zat Wing Commander
Captain Le Good. Hij vloog recht op de rode merkbakens
af, die de mensen van de voedselorganisatie op de vlieg
velden hadden uitgezet en pal boven het grote witte kruis
in het midden van het vliegveld opende hij de deuren van
het bommenruim. -In plaats van bommen kwam er echter
een lading thee, chocolade, gedroogde melk en allerlei
andere heerlijkheden naar beneden, die zorgvuldig werd
bijeen gezocht en die de voorbode bleek te zijn van be
tere tijden.
5?
5?
Buiten het vliegveld en in de steden
op de daken van de huizen zaten de
mensen, die zó hard juichten, dat het
motorgeronk bijna overstemd werd. Of
Captain Le Good, die toen op nog geen
60 meter hoogte boven het Hollandse
Een felle critiek op de Middenstands-
politiek van de regering op het spelletje
om de belastingschroef steeds klemmen
der aan te draaien bij de Middenstand,
werd geuit door de voorzitter van de
Nederlandse Katholieke Bond van Schil
derspatroons „St. Lucas", de heer H.
Kok, in zijn rede tijdens het najaarscon
gres van de Bond, dat gistermorgen te
Amsterdam werd geopend.
Meer dan honderd katholieke schil
derspatroons uit de afdelingsbesturen
van Nederland waren te gast in Amster
dam, waar op een twee-daags congres
de belangen van het schildersvak wor
den besproken. Dat dit niet in bedekte
termen geschiedt, bleek uit de rede van
de Bondsvoorzitter, die de Midden
standspolitiek! van de regering duidelijk
en fel-gekleurd uit de doeken deed en
die in een scherpe critiek zijn misnoe
gen te kennen gaf over de gang van za
ken, die de Middenstand en in het bij
zonder de schildersstand steeds meer in
een hoek drijft.
.Stelselmatig heeft men de laatste ja
ren onze reserves weggehaald", aldus de
voorzitter. „Deze kunnen wij nu weer
gaan opnemen in de vorm van credie-
ten". Dit is slechts als het oppoetsen
van de doffe en lelijke kant van de me
daille, want in de keerzijde blijft onuit
wisbaar de hoge belastingdruk geponst.
„Maar het spel, om die belasting-
schroef op de bedrijven steeds meer aan
te draaien, kan niet eeuwig duren", al
Advertentie
dus spr. Duizenden schilders zien met
angst en vreze de winter tegemoet, om
dat het seizoenkarakter van het bedrijf
noopt om financiën over te sparen voor de
winterperiode, hetgeen de hoge omzet
belasting, de loonbelasting, de sociale
lasten en de winstbelasting momenteel
absoluut onmogelijk maken. „Het komt
thans op practische daden aan om ons
moeilijk bedrijf op gang de houden. Wij
hebben er dik en dik genoeg van", be
klemtoonde de voorzitter zijn betoog.
„En ik zou de regering willen toeroepen:
Maak geen ongelukken in het bedrijfs
leven!"
Voorts wees spr. op enkele punten, die
verlichting in de zorgen van het bedrijf
zouden kunnen brengen en becritiseerde
hij de „ongebonden" concurrentie, die
toelaat om tegen abnormaal lage prijzen
voor schilderwerk in te schrijven, waar
onder het vak te lijden heeft.
Op het belang van de middenstands
centrale wijzend drong spr. aan op een
nauwe samenwerking onderling want
„een hechte middenstandsorganisatie
kan grote invloed uitoefenen op het ten
goede keren van de middenstandspoli
tiek. Daarom bouwen wij thans een
krachtige Nederlandse Vakcentrale, om
op te komen voor onze rechten. Nu is
het de tijd. Het heeft ons geld genoeg
gekost!", aldus de heer Kok.
De geestelijk adviseur van „St. Lucas",
pater L. Engelbregt O.F.M., nam de
ernst van de zaak onder de loupe en
wees op de saamhorigheid in het bedrijfs
leven, die hij de voornaamste voorwaarde
noemde voor het bereiken van het ge
zamenlijke doel. „De middenstand zal
een eenheid moeten uitmaken" aldus
spr. „wil zij opgewassen kunnen zijn
tegen de tè ver doorgevoerde nationa
lisatie en socialisatie. Denkt U bij dit
algemeen belang niet te veel aan uw
persoonlijk belang en ziet ons devies:
„Ik waeck in eigen saeck" niet uitslui
tend voor Uzelf maar voor het belang
van uw gehele stand".
Vijf Nederlandse Vrijwilligers, die deel
hebben genomen aan de strijd op Korea,
zijn vanmorgen in Sydney aangekomen.
Het zijn gedemobiliseerde militairen van
het oorspronkelijke Nederlandse deta
chement Verenigde Naties, dat vorig jaar
October naar Korea vertrok. Vijftien
andere Nederlanders, die ook deel uit
maakten van het Korea-detachement,
zullen volgende week als immigranten in
Sydney aankomen.
Wan onze correspondent)
m£S het dochtertje van de burge-
JonV u Van Nieuweschans, Marijke dc
nen r°od-wit-blauwe lint, gespan-
doo 4"ss?n twee vlaggestokken, had
trU(IrL pt reed de trein uit Weener
soha™®0rg,n de spoorbrug bij Nieuwe-
w(™Jer en was officieel de spoor-
ïdinS met Duitsland via
hrpltiï 8 hersteld. Na een onder-
deze h Van meer dan zes jaar was aan
ui* handicap een einde gekomen en
zowel Was hierover feestvreugde
,n Nieuweschans als in Weener
„f, aan beide zijden van de grens be-
men volkomen, dat deze verbinding
...J"18cbatbare waarde is voor de'wel-
Aiiu Va." beide landen. Voorlopig betreft
"°C slechts het goederenver-
er, doch men heeft alle hoop bur
gemeester De Jong van Nieuweschans
heeft er in zijn rede nog eens op gewe
zen dat binnen niet te lange tijd ook
het personenvervoer via deze lijn weer
mogelijk zal zijn.
Vele Nederlandse en Duitse genodig
den, onder wie verschillende burge
meesters uit naburige plaatsen en ver-
tegenwoordigers uit handels- en indus
triekringen, waren getuige van dit
plechtig moment op de spoorbrug over
de Westerwoldse A. Toen stapten ook
zij in de trein. Met een wagon vol
autoriteiten, onder wie de wnd. Regie-
rungsprasident Schmeisser, reed het
gezelschap naar het station Nieuwe
schans. Hier verwelkomde de burge
meester alle genodigden. Nadien reisde
het gezelschap terug naar Weener, waar
in hotel Rheiderland opnieuw door ver
schillende woordvoerders werd betoogd,
dat de herstelde verbinding van grote
betekenis was voor de industrie, zowel in
Duitsland, als in Oostelijk Groningen.
De wnd. Regierungsprasident Schmeis
ser sprak op deze bijeenkomst o.m.
DE RUSSEN KOMEN
VER TALING i FRANS VAN OLDENBURG ERMKB
„Maar hoe kunnen ze kinderen op- nemen millioenen en milhoenen er op
sluiten en jaren gevangen houden? Het gewekt aan deel. En waarom? Kom.
is ontzettend! Waarom doen ze dat?" Llda- ze§ me eeIlsf waarom?
„Waarom?" herhaalde Nicolas met »Ik weet het met Nicolas."
een glimlach. „Waarom? Wat een vreem- »Zie je nu wel! En toch vraag je,
dc vraag. De mensen hier vragen altiid waarom ze me opsloten, toen ik een
waarom. Ik zal je eens wat zeigen: stel, kleme jongen was en waarom ze me ja-
ei- een paar dronkaarde ie h1.i„ h.n- ren in de gevangenis hielden, en hon-
nen komen aUes kort l klefn sïaaniê derdduizenden zoals ik. Wat is mijn
man vermoorden, jou onteren, en dan verspilde jeugd in vergelijking met wat
ook nog de ramen inslaan, voor ze weg- e>' »u gebeurt? Het laat me steenkoud,
„M zit ip daar te huilen en vnae waarom ik in de gevangenis zat."
je je af waaróm. Waarom deden ze het? W'mi "'diiidpfV't' antyf00r(?,eIl -
Fn zii die het deden, gaan terug naar ??.u: Ik trachtte duidelijk te maken, dat deugena naar me. „Ja. Lida, waarom?
F"-21-1, „V„nen eens soel uit en als ze Hitier de schuld, van alles was, maar
tehuis, een nieuw gezin voortkomen uit
ons twee dakloze wezen." En er vloog
een glimlach over zijn gezicht.
„En wii je leven, Nicolas, en kinderen
hebben?"
„Ja, inderdaad. Ik heb toch nog hele
maal niet geleefd. Ik heb alles van het
leven in het kamp geleerd. Toen ik zag,
dat het mogelijk is om een gezin en
kinderen en een vrouw van jezelf in je
eigen huis te hebben, dacht ik onmid
dellijk, dat ik zo zou willen leven.
Waarom?" en hij glimlachte even on-
huis. slapen eens goed uit. en als ze
i „mr/Ion nphnrvn 70 Pr r» vapp in it-uicto, "ici
wakker" worden, hebben ze er 'n vage ^icoias nier een ernstig hoofdschudden,
waKKer yvy denken bii zich- weigerde dit aan te nemen,
herinnering aan, en aenxen dij zien Neen_ Lida" zei hij Vandaag is
zelf: tja, waarom deden we dat nu. En het Hiüer maar morgen zal het iemand
omdat er men-
niemand weet bet waarom bet^ge- anders zijn En altijd
enUniemInd had er enig voordeel van." sen__zijn, die het zo hebben willen."
„Het mensdom is slecht", zei ik.
„Dat is allemaal goed en wel. Nicolas, iiOi neen!" en Nicolas maakte met de
maar dit zijn particuliere aangelegen- hand een gebaar als om een oude, at-
heden tussen individuele personen, wel- tandse leugen weg te vagen. „De men-
ke door de staat gestraft worden. Maar sen zjjn njet siecht, maar het zijn alleen
de staat kan niet volgens dergelijke maar mensen. Noch goed, noch slecht,
maatstaven beoordeeld worden. De staat En Wat verwacht je van hen, van die
is geen dronkaard en ook geen weerloze arme dwazen? Ze kunnen niet anders
vrouw." zijn. Ze zijn, zoals ze zijn. Enkel maai
De staat Dat is precies hetzelfde, mensen", en Nicolas spreidde zijn han-
Ooic de staat zijn mensen, alleen mogen den uit in een hopeloos gebaar, daar hij
ze meer. Luister nu eens," zei Nicolas zag, dat ik hem met begreep. „Hun leven
geduldig en ernstig, als trachtte hij iets is te kort; dat is de tout. Zie je, ais ze
heel eenvoudigs aan een dom kind uit langer konden leven, n tweehonderd
te leggen, „er zijn staten, die rijk zijn, jaar of zo, dan zouden ze misschien Dij
en ze hebben in vrede geleefd en zou- machte zijn om in te zien, welke dingen
den hebben kunnen doorgaan met in er op deze wereld de moeite waard zijn
vrede te leven, ja, konden het misschien en welke met. Maar wat kun je er aan
zelfs nog beter hebben, maar neen, ze doen? Voordat iemand tijd heeft om
wilden oorlog, dus lieten ze de mensen, eens behoorlijk om zich heen te kijken,
die hen daarbij wilden helpen, aan de
macht komen en ze brachten oorlog
over het land. En de andere staten, hun
buren, hebben ook dezelfde soort men
sen gekozen om zich als staat behoorlijk
te verdedigen. .En honderdduizenden
mensen zijn gedood, verminkt, boerde
rijen verbrand, vee geslacht, en waar
voor? Waarom? En toch is het altijd zo
geweest. Kijk nu eens naar de wereld!
Heeft iemand daar enig voordeel van?
Wordt iemand er beter door? En toch
is alles al voorbij en is het tijd om te
sterven."
Een poosje zwegen we beiden. Toen
begon Nicolas over een ander onder
werp.
„Nicolas", vroeg ik, alsof ik zijn vraag
niet gehoord had, „waarom kwam je me
opzoeken? Hoe kwam je hier?"
„Ze vertelden me in het dorp, dat er
een van de onzen in dit huis hier was.
Een vrouw, die Russisch sprak. En ik
liep eens binnen voor een praatje."
Hm, dus ik ben „een van de onzen",
dacht ik en voegde er toen hardop aan
toe: „Ijc ben blij, dat je gekomen bent.
Kom nog eens terug; iedere dag als ie
wilt."
„Zolang ik in het dorp ben, zai ik
iedere dag komen."
Toen stond Nicolas op, gaf me zijn
hand, trok zijn pet zo mogelijk nog die
per in zijn ogen en ging heeri, terwijl ik
terug ging naar mijn werk.
Bij het doorkijken van de aantekenin
gen, welke de grondslag vormen van
dit boek, om na te zien, wat er na Nico
las' bezoek die dag verder nog gebeurde,
vond ik de nogal geheimzinnige nota:
„De gebruikelijke huiselijke intriges.
En toen herinnerde ik me alles weer.
We maakten in die tijd gewoonlijk de
hele dag ruzie. Ruzie is misschien niet
het juiste woord, want het was een
ruzie, die nooit „uitbrak", maar enkel
vlak onder het oppervlak ziedde, als
lava in een vulkaan. Ieder koesterde de
een of andere wrok tegen de andet;
„Ik ben nu sergeant. Zoveel promotie ieder klaagde over deander, maar nooit
wist ik te maken. Misschien zai ik niet
sneuvelen, en dan zal ik naar Rusland
terug gaan. Ik heb geen familie en geen
tehuis, maar misschien zal ik een meisje
vinden, dat ook geen tehuis, ook geen
familie heeft; en dan zal er een nieuw
in diens gezicht, steeds achter zijn rug.
We intrigeerden tegen elkaar, en ik
werd er handiger in dan ik ooit eerder
had behoeven te zijn.
(Worrdt vervolgd).
land vloog, dit ge
juich ook gehoord
heeft, weten we
niet. Blijkbaar
heeft het enthou
siasme van de be
volking hem
wel getroffen,
want nog geen
jaar la\er kwam
hij terug. Nu niet
als R.A.F.-officier,
maar als gezag
voerder van de
K.L.M. Dat was
in het prille voor
jaar van 1946, toen
de vernielde start
banen op Schiphol
nauwelijks hersteld
waren en een aan
tal in der haast
omgebouwde Da
kota -en Skymas-
ter-transport vlieg
tuigen, gekocht van
het Amerikaanse
leger, voor de K. L,
Captain H. J. F. Le Good als Jooddropper" met het kruis
van verdienste van de Australische Luchtmacht en twee
R. A. F.-onderscheidingen, de D. S. O. en het D. F. C. (Dis
tinguished Service Order en Distinguished Flying Cross).
M. de verbindingen
lussen de Europese steden zouden on
derhouden. Captain Le Good wa§ een
van de eersten, die de burgerpassagiers
naar hun plaats van bestemming zou
brengen. Tenslotte was hij in Europa
geen onbekende! Als Wing-Commander
van een „Pathfinder" Squadron, die de
vloot van bommenwerpers vooraf ging,
kende hij dit deel van de wereld op
zijn duimpje. Zelfs in de donkerste
nacht wist hij de gekleurde fakkels zo
goed neer te planten, dat de bommen
werpers hun doel niet misten!
Direct na de capitulatie hielp zijn
Squadron ook mee om de geallieerde
krijgsgevangenen in Duitsland weer
naar hun vaderland terug te brengen.
Meer dan duizend vliegtuigen waren
hiermede in de weer. Per dag werden
ongeveer 40.000 man naar het Britse
eiland overgebracht en na precies tien
dagen waren de kampen leeg!
In de loop van het jaar 1946, toen
de Indië-route weer werd geopend,
werd Captain Le Good gezagvoerder op
de Indië-vliegtuigen: eerst op de Sky-
master en later op de Lockheed Con
stellation. Meer dan vijf jaren lang
heeft hij nu de K. L. M. trouw gediend,
zonder dat de aan zijn zorg toever
trouwde vliegtuigen één ongeval over
kwam en ook zonder zelf grote avontu
ren tè beleven. Zijn grote avontuur be
gint nu, want Captain Le Good gaat de
K. L. M.-dienst verlaten. Hij wordt far
mer in Australië!
„Twintig jaar vliegen is meer dan
genoeg", meent hij, „en als je in die
twintig jaren meer dan 16.000 uren in
de lucht bent geweest waarvan 7000
uur in een K.L.M.-vliegtuig en in to
taal meer dan 80 verschillende vlieg
tuigtypen hebt bevlogen, dan wordt het
tijd om er mee uit te scheiden en een
baan op de grond te zoeken!"
Captain Le Good is niet de eerste
K.L.M.-gezagvoerder, die het in een ver
land met een farm gaat proberen. Maar
hij is wel de enige K.L.M.-vlieger, die
ons. nu al weer zes jaar geleden, voor
de hongerdood behoedde. Daar zijn wc
hem nog steeds dankbaar voor!
Advertentie
Prof. dr. A. Albregts, minister zonder por
tefeuille, heeft Dinsdag in de Witte So
ciëteit te Den Haag de productiviteitsdag
van het Nederlands Verkeerslnstituut met
een korte rede geopend. Prof. Albregts
schetste hierbij het grote belang van de
verkeerssector voor de productiviteit, door
de opvoering waarvan een oplossing kan
worden gevonden voor de moeilijkheden van
het ogenblik. Het verkeer verbindt de eco
nomische activiteiten aan elkaar.
De inefficiency van het verkeersapparaat
wreekt zich op velerlei plaatsen. De invloed
hiervan is echter moeilijk aan te wijzen.
Wel staat vast, dat het verkeer van invloed
is op de arbeidsverdeling tussen de be
drijven.
Prof. Albregts heeft verder nog betdogd,
dat het verkeer een stimulans kan zijn voor
de ontplooiing van de Nederlandse volks
huishouding.
„De plaats van Nederland in de wereld",
aldus de minister, „hangt voor een groot
gedeelte af van onze deelname in het we
reldverkeer"
Prof. J. Tinbergen hield vervolgens een
inleiding over de vraag hoe de verkeers
sector een bijdrage zou kunnen leveren tot
verhoging van de productiviteit. De produc
tie wordt op het ogenblik beheerst door
gebrek aan kapitaal en aan energie. Des
ondanks is de productiviteit de laatste jaren
in ons land verhoogd en wel in een tempo
als nog nooit tevoren. Naast dit verheu
gende feit is er ook, vooral door de sa
menwerking met de vakbeweging, begrip
voor het probleem ontstaan.
In de toekomst zal het verkeer echter voor
zware opgaven gesteld worden. Het zal er
o.a. in moeten slagen een zo zuinig moge-
Hik gebruik te maken van twee factoren
kapitaal en energie die slechts schaars
aanwezig zijn. Voor de landseconomie Is
het van uitermate groot belang, dat door
het verkeer zo min mogelijk gebruik wordt
gemaakt van energie. Het zou volgens prof.
Tinbergen beter zijn om b.v. benzine uit te
sparen dan chauffeurs.
Het gebruik van het materiaal, dat nu
eenmaal zeer kapitaals-intensief is, moet zo
zuinig mogelijk geschieden, b.v. door een
snellere omloop, minder rusttijden en min
der halflege ritten.
Tenslotte heeft prof. Tinbergen nog ge
pleit voor standaardisatie van vervoermid
delen.
Op de productiviteitsdag van het Ne
derlands Verkeersinstituuf heeft dr. A.
M. Groot gistermiddag gesproken over
de bijdragen, die de verkeerssector kan
leveren tot verhoging van de productivi
teit. Hij pleitte vooral voor een grotere
verantwoordelijkheid,, zelfstandigheid en
bevoegdheid van de regionale leiders en
de onder hen ressorterende krachten, zo
als dat b.v. in Amerika het geval is. Dn
zou een gunstige invloed kunnen hebben
op de productiviteit in de bedrijven.
Hiervoor is echter allereerst nodig, dat
de elementaire kennis van werkrege-
ling, transportmethoden, methoden van
laden en lossen en wat dies meer zij, bij
de lagere functionarissen in de trans
portbedrijven ontwikkeld wordt. Van
de normale gang van zaken en de orga
nisatie van het bedrijf moeten zij pre
cies op de hoogte zijn.
Verder heeft dr. Groot nog gepleit
voor een verbetering van de outillage en
meer vrijwillige samenwerking tussen
de verschillende ondernemingen bij de
eindpuntenbehandeling in het goederen
vervoer. Dit zou n.L ook ruime moge
lijkheden bieden voor besparing. Op het
ogenblik wordt in Nederland de eind
puntenbehandeling dikwijls te veel ver
waarloosd.
Ook de standaardisatie of zoals dr.
Groot het noemde: „systematische ty-
penbeperking", bij de keuze van ver
voermiddelen kan belangrijke besparin
gen opleveren bij het technische onder
houd en bij de revisie. Voorbeelden
hiervan zijn thans reeds te vinden bij
sommige tramwegmaatschappijen e» hij
de Nederlandse Spoorwegen."
Advertentie
DE ANTlfUN TABLETIEN s
De conferencier Josef Baar is Dins
dag bij een auto-ongeluk in An-
dernach bij Koblenz om het leven ge
komen. Zijn vrouw is met een schedel
breuk en enkele gebroken ribben in het
ziekenhuis te Koblenz opgenomen. Joset
Baar, die de leeftijd van 58 jaar bereikte,
was met zijn echtgenote in zijn auto van
een vacantieverblijf in Zwitserland op
terugreis naar Nederland. In Andernacr.
kwam zijn auto in botsing met een gro-e
vrachtauto. Baar was Wener van ge
boorte en woonde sinds 1933 in ons
land. Hij heeft vooral bekendheid ge
kregen als sneldichter. Vroeger trad hij
veel op in de revue's van Rudolf Nelson.
(Telefonisch van onze Belgische
correspondent)
Vandaag wordt te Leuven met grote
plechtigheid de honderdste verjaardag
herdacht van de geboorte van Kardinaal
Mercier.
De viering van vandaag geschiedt met
«rote luister, in aanwezigheid van de
Koning aan wie bij deze gelegenheid
het ere'-doctoraat zal worden aangebo
den van de Pauselijke nuntius, Kardi
naal Van Roey, het diplomatieke corps,
de regering en tal van vooraanstaande
genodigden. Gedurende de twee daarop
volgende dagen vinden er studieverga
deringen plaats in 't Instituut, waar een
hele reeks filosofen van wereldfaam re
feraten zal houden.
Intussen heeft het herdenkingscomité
als meest passende viering besloten tot
de oprichting aan het Hogere Instituut
voor Wijsbegeerte te Leuven van een
buitengewone leerstoel, genoemd naar
de Kardinaal, waar filosofen uit alle
landen de resultaten van hun werk zul
len kunnen uiteenzetten. Aldus hoopt
men bij te dragen tot het oorspronke
lijk opzet van de stichter; het Instituut
zo nauw mogelijk in contact te brengen
met de moderne filosofische stromingen.
