VAN JUICHKREET TOT FLUITCONCERT,
IL N'Y A QU'UN PAS
met draw tegen de Finnen
Op het nippertje nog gelijk4-4
Teleurstellins echter overtroffen door schaamte
o j JJ j
over sportieve armoede op de tribunes
eerst 0—1
Geen steunpunten
toen 2—1
ruststand 2—2
en tenslotte 4—4
Totaal ontwricht
In duizend bochten
Kansen vóór rust
Odenthal beste
debutant
Toch een overwinning
Van Melis: hattrick
Yan Melis „groggy" bij poging om
zege uit het vuur te slepen
daarna 24
Speciaal genoegen
Fangio wereldkampioen
TOCH EEN ACHTERSTAND VAN TWEE
DOELPUNTEN INGELOPEN
„....aangroeiend tot een koor van hoonlachende saters
Tegenslaggepaard aan
onvermogen
MAANDAG 29 OCTOBER 1951
PAGINA 4
met Mascotte gaat-ie goed!
Gesprek onder zoveel
ogen met het legioen
Europa—Ol. hockey-kam-
pioen 1952 te Amsterdam
(Van onze sportredacteur)
ROTTERDAM, ZATERDAGAVOND De proloog van exira-
ediiies en ochfenduiigaven heefl aan duidelijkheid nieis ie
wensen overgelaten: hei Nederlands Elfial heefi iegen
Finland een bijzonder teleurstellende en in bepaalde op
zichten zelfs slechte wedstrijd gespeeld en wie zijn best
doei daar anders over ie oordelen, is als een Don Quichot,
die zich heefl belast mei de onmenselijke taak, te bewijzen,
dat zwart wit is. Maar teleurstellender dan de wedstrijd en
minderwaardiger dan hef spel van ons oranjeteam, is de
houding van het Nederlandse publiek geweest. Dat heeft
zich niet ontzien, gedurende een periode waarin onze
spelers volkomen de kluts kwijt waren, waarin hun werke
lijk alles iegen zat, ja waarin de eervolle onderscheiding van
de oranje trui als een loden last op hen allen drukte, zijn on
genoegen over een achterstand van 42, die inderdaad een
bittere desillusie was, te uiten, in een schril en honend ge
fluit bij elke mislukte poging en dat waren er helaas
maar al te veel van een onzer landgenoten om de bal
te spelen. Wil men die achterstand inderdaad een blamage
noemen, dan was de houding van de Nederlanders op ds
tribune een zó afgrijselijke en verwerpelijke uiting van
hier te lande gelukkig zelden vertoonde onsporiiviieii, dat
zelfs een dubbel zo grofe achlersfand en een zo mogelijk
tweemaal zo slechte wedstrijd, er geen excuus voor waren
geweest. En dat de tribunes plotseling weer daverden van
uitbundig gejuich en dolzinnig enthousiasme, toen een kop
bal van Van Melis juist onder de lat in hei net zeilde, was
alleen maar een accent teméér op de sportieve armoede
van de flierefluiters op de peripherieën van hei Feijenoord-
siadion. Hei gelijke spel waarmee onze landgenoten zo
waar en ietwat iegen de verhouding in, tóch nog een
pleister op de wonde legden, was een absoluut onver
diende compensatie voor hei wangedrag van de duizen
den, die zich. niet ontzagen op een dergelijke minderwaar
dige wijze ie laten merken, dat ze zich excusez le mot
bekocht" voelden.
gekomen zou zijn, wanneer de zwarte
krullen van Terlouw niet een vervaar
lijke kogel van een der Finse aanvallers
van de doellijn hadden weggeduwd en
wanneer de inksbuiten van de gastheren
toen Kraak al gepasseerd was, niet zo
vriendelijk was geweest, de bal uit de
Nederlandse doelmond weg te koppen.
Maar het kwam en in het onderdeel van
de seconde, dat Van Melis nodig had
om er met een prachtige kopbal 43 van
te maken, veranderde de vuurspuwende
draak op de ommegangen van het sta
dion in een tornado van enthousiasme.
Het werd zélfs nog 44, maar minder
dan dit resultaat telt tenslotte de enor
me mentale kracht van de verguisde elf,
daar op de smetteloze grasmat van de
Feijenoordkuip. Het was bij alle narig
heid en teleurstelling, vanwege het
schraal resultaat, tóch nog een overwin
ning!
„Niet groots," zeiden wij al terloops
van het Finse spel. Aardig, kwiek en
gedragen door een puike athletische con
ditie, maar geen hopeloos probleem voor
het Nederlands Elftal in gemiddelde
conditie. Toch sloeg dat spel de Neder
landse ploeg behoorlijk uit elkaar en
dreef haar dan hulpeloos opeen in een
gedrang om de bal, waar niets goeds
uit kon voortkomen. Het was lopen en
nog eens lopen geblazen en de goed uit
gebalanceerde athleten van het Finse
elftal, met hun snedige, zij het kort ge
houden positiespelletje waren hun te
genstanders op dit stuk verre de baas.
In werkelijkheid waren slechts hun bei
de binnenspelers en rechtsbuiten en hun
spil, wiens spel overigens eerder een
stijve, dan een soepele indruk maakte,
werkelijk zeer goede krachten. Maar
het Nederlands Elftal was er zo absoluut
uit vandaag en bood hun zoveel gelegen
heid om in te grijpen, dat het veldover-
wicht van de Nederlanders, gedurende
vrijwel de gehele wedstrijd, pas in de
laatste tien minuten werkelijk vruchten
afwierp
Een der voornaamste oorzaken van de
tenslotte zelfs dreigende débacle was het
feit dat dit gedesillusionneerde Neder
lands Elftal eigenlijk geen enkel steun
punt had, waaraan het zich kon opwer
ken. £elfs de legendarische onverzette
lijkheid van T e r 1 o u w bestond alleen
maar in ogenblikken, die op de vingers
van één hand te tellen waren. Bakers
maakte een debuut, dat men zelfs zijn
ergste vijand niet zou gunnen; zijn spel
werd niet gedragen door de onontbeer
lijke rust en het zelfvertrouwen, dat zo'n
debutant behoeft en deze Bakers, ver
spelend beneden zijn kampioensvorm
van het vorig jaar, maakte het behalve
Terlouw ook de Amsterdammer
Wiertz niet gemakkelijk, zich frank
en vrij aan zijn eigen taak te wijden. De
DWS'er probeerde wel zich daardoor
niet te laten intimideren, mar tenslotte
sleepte het gemis aan fundament in deze
sector van het verdedigingsblok ook hém
mee.
Van Schijndel had meer steun
aan de Haarlemmer Odenthal, die
van alle debutanten de beste indruk
op ons maakte en het spelletje om de
langste adem uitstekend heeft volge
houden. De Schiedammer zat er weer
heel vaak uitstekend tussen, maar het
plaatsen, dat ditmaal wel bijzonder
zwakke punt van vrijwel onze hele
ploeg, was ook nu weer zijn slechte
zijde. Zelfs Kraak ontkwam niet
aan de depressie in de linies voor hem.
Het was alsof die ook hem weifel
moedig en onzeker maakte en wan
neer wij vaststellen dat de beide eer
ste doelpunten, maar vooral het eer
ste, te wijten waren aan zijn iets te
gedurfde opstelling vóór en niet in het
doel hebben we daarmee de producti
viteit van de Finnen, naar wij menen,
in het juiste daglicht gesteld.
Middlesex Wanderers de beste man van
de voorhoede, kon die vorm ditmaal bij
lange niet halen en ook Biesbrouck,
tien dagen geleden een brillant uitblin
ker en de ster van het veld, slaagde er
niet volledig in. zich uit de impasse te
werken, al behoorde hij tot de gunstige
uitzonderingen. K u n e m a n, die hem
na zijn blessure moest vervangen, kon
er tijdens de impasse begrijpelijkerwijs
niet al te best inkomen. Lenstra be
wees zijn al vaak bezongen talenten ook
nu weer in de vijf of zes ogenblikken,
die zijn opstelling altijd weer rechtvaar
digen en Van Melis, die nu eenmaal
niet van het type Stormram is en die
geen kanonskogels in zijn schoen heeft
als Bakhuys of Lagendaal, stelde dege
nen, die het nog altijd niet met zijn op
stelling eens zijn, voor een wei zeer
moeilijk probleem, door zich met drie
doelpunten weer eens te onderscheiden
als de productiefste aanvalsleider van
het oranjeteam uit de na-oorlogse perio
de. En méér dan door zijn doelpunten
aai het legioen zich maar ineens
alle illusies ontnemen: wij heb
ben er een erg nare smaak van
in onze mond gehad. Nooit heejt
het ons ontbroken aan goede wil
- jfe om publiek te zijn met het pu
bliek, maar evenzeer poogden wij voet
baller te zijn met de voetballer. Za
terdagavond hadden we alleen nog maar
zin in dat laatste, zo schaamden wij
ons. We wilden onszelf in die zestig
duizend niet terugvinden en hebben
onszelf als Invisible Man (twaalfde
man) binnen de krijtlijnen begeven. Hoe
we ons na afloop voelden? Als de ge
folterde inhoud van een oranjeshirt,
kersvers bevrijd van de pijnbank der
publieke tribune. En nóg snerpt het
door je heen: „Hdaó daar schopt ie
er wéér naast... Sjonge daar laat ie
een mooie bal lopen! Heb ik je niet
gezegd, dat ze er maar beter mee kun-
nen ophouden? Ach, ach. wat een zon
de van m'n centen en kijk es, wal daar
nou weer gebeurt.... Héééé
Zou je dan als speler niet echt iets
gaan voelen voor een interland zonder
toeschouwer? Mét trainer Van der Leek
zaten we op dat kleine bankje binnen
de afrastering op onze tong te bijten
en vlak daarop voelden we ons één met.
Kraak-na-zijn-vierde. Onze anders zo
standvastige verdediger kreeg het zwaar
te verduren, had niet alleen de Finse
schoten te verwerken, maar moest óók
nog weerstand bieden aan een groot
gedeelte van 60 mille schreeuwende Ne-
derlandertjes. Getruide Piet lag bijwij
len vuur te spuwen bij zoveel voetbal-
narigheid.
TT T ij waren dus oranjeman met de
oranjemannen. Maar moeten wij
ook niet Fin zijn met de Fin
nen? Het zag er echt een paar keer
naar uit, dat ze medelijden hadden met
onze misère en met het luidkeels mis
baar van de tribune. Was het niet Ryk-
konen die de bal uit het Nederlandse
doel kopte toen Kraak al gepasseerd
was, of waren wij toen een van die an
dere „konens", waar op bepaalde mo
menten zo weinig tegen te beginnen
bleek? What 's in a name. Het gebeur
de. Merci. Wij kruipen weer in het
oranjehemd terug en vragen ons af wat
de schoenmaker op de hoek zou doen,
wanneer een klant hem bij iedere ver
keerd geslagen spijker zou uitlachen.
In het vel van deze schoenmaker ge
stoken, zouden wij de klant de schoen
naar diens hoofd mikken en misschien,
onze goede opvoeding ten spijt, een
onparlementair woord bezigen. Maar
met een krant kun je moeilijk gooien
en met een onparlementair tvoord al
léén bereik je zo weinig. Dus sluiten
we zo goed en kwaad als dat gaat onze
oren voor alle onsportieve ongerechtig
heden en schoppen na vijf missers met
evenveel enthousiasme voor de zesde
keer naar de bal. Om bewondering voor
ons moreel uithoudingsvermogen vra
gen we niet langer, zélfs niet om be
leefdheid. We doen met een jubelend
hart, omdat ze ons tenslotte nog niet
alle plezier hebben kunnen ontnemen,
een achterstand van twee doelpunten
teniet. Op een door elkaar geschudde
hersenpan en een blauw oog kijken we
niet, maar koppen opnieuw naar de
bal, omdat het misschien tóch nog wel
eens 5—4 zou kunnen worden. Maar
maak Uzelf vooral niet wijs, dat wij,
Abe Lenstra, erkentelijk zijn geweest
voor het uitgelaten eerherstel aan onze
persoon, of dat wij, Van Melis, de juich
kreten bij ons drievoudig succes nog
au sérieux hebben genomen. Een voet
baller, die nog geen dertig seconden te
voren bij een missertje een duizend
stemming fluitconcert te verwerken
heeft gekregen, trapt daar niet in.
TT/ ilt gij ook nog niet even het
yl/ woord richten tot de H.H. De-
r butanten? Misschien zijt ge be
nieuwd, of zij de schok hebben iveer-
staan en of ze vanochtend weer monter
aan het werk zijn gegaan. Verdient het
volgens U geen aanbeveling om de trai
ning voor Het Elftal uit te breiden met
een cursus in de psychologie van de
Nederlandse voetbalsupporter? Een an
dere mogelijkheid zou misschien zijn,
de toegangsprijzen voor de eerstvol-
gende interland met een tientje te ver
hogen, teneinde de bouw van een spe
ciaal rusthuis voor pas beginnende
oranjehemden te bouwen.
Och, waarom zouden wij bij wijze
van contrast niet óók nog even
onze aandacht vestigen op de
man, die onder alle omstandigheden
zijn kalmte scheen te bewaren. Is dit
een eigenschap van de Schotten in het
algemeen, dan wel van de heer Mit
chell in het bijzonder? Wij weten het
niet, maar beivonderen hem deson
danks, temeer daar hij géén watten in
zijn oren had gestopt. Gehuld in zijn
purperen ambtsgewaad, wekte de hand
haver van de plaatselijke voetbalorde
de indruk. King Soccer in hoogst eigen
persoon te zijn! De nauwkeurigheid,
waarmee hij bij de rust het leder op
de „stip in het midden" deponeerde,
was zonder meer ontroerend. En had
zijn laatste fluitsignaal niet iels van
een „Gaat heen, mijn broeders, en ver
galoppeert U niet meer"?
Hel leek na afloop al op de brug naar
de stad vrij rustig. Dat kan zo maar een
reactie zijn geweest, maar ook een
eerste opwelling van berouw. In ons
hart z ij n we toch immers zo kwaad
niet? Kom legioen, foeter nou es niet
dagenlang op de Keuze-Commissie,
zend haar hoogstens een bewijs van
medeleven en geef niemand de schuld,
maar klop Uzelf deemoedig op de borst.
Stuur Uw vriend een briefje en herroep
daarin Uw hartelijke afscheidsgroet
„Tot de volgende nederlaag!" Enne
gooi wanneer ge op 25 November weer
BB of WW, of in ieder geval een plaats
je op de bovenste omloop hebt, niet
meer uit ergernis en kivaadheid Uw si-
garereltenpeukje op het hoofd van
Ad Z.
Maar ondanks de vier doelpunten is
het resultaat van de wedstrijd tegen de
Finnen een gelijk spel geweest en dat is
ook achteraf beschouwd niet vol
doende. Er zat zonder meer een behoor
lijke overwinning voor het oranjeteam
in deze krachtmeting, zelfs voor een
oranjeteam, dat in zuivere kwaliteit bij
veruit de meeste van zijn voorgangers
achter stond. Dit elftal had een offday,
best. Maar omdat een offday tenslotte
de grootste gemene deler is van kwali
teit, conditie en mentaliteit, moet dit
resultaat zónder verzachtende omstan
digheden worden geregistreerd ais
een slechte beurt. Een slechte beurt ove
rigens, die men heel wat gemakkelijker
verdraagt dan de sportieve armoede van
„de tribune"! JAN COTTAAR
Van Melis, die in de wedstrijd tegen Fin
land in de tweede helft met keeper Laak-
sonen in botsing was gekomen, is Zaterdag
avond per ziekenauto naar Eindhoven over
gebracht. Men vreesde voor een hersen
schudding. De Eindhovenaar is er echter
met een stevig blauw oog afgekomen.
GroeneveldWiertz en trainer Jaap van
der Lectc omringen Naud van Melis -met
hun kameraadschappelijke zorg bij de
aftocht der gladiatoren naar de kleed
kamer.
De Schotse scheidsrechter Mitchell
verklaarde aa nhet officiële diner
na afloop van de wedstrijd spontaan,
dat hij ten zeerste was getroffen door
de sportiviteit waarmee beide ploe
gen hadden gespeeld.
„De houding van alle spelers
gedurende de gehele wedstrijd
maakte het leiden van deze wed-
v strijd voor mij tot een zeer spe
ciaal genoegen; een genoegen
waarvan ik helaas niet kan zeggen,
dat het ook in onze professiona-
listische voetbalgemeenschap be
staat."
Overigens bleek de heer Mitchell
ook zelf de sportiviteit een goed hart
toe te dragen. Gevraagd naar zijn
mening over het spel van de Ne
derlanders vertelde hij, dat volgens
hem de buitenspelers vervangen
moesten worden.
„That will be easy tot do" voegde
hij eraan toe.
„Ja", antwoordde hem een onzer,
„datzelfde heeft men in het Engelse
team met zes spelers gedaan na de
draw tegen Frankrijk en het blééf
een sof."
Er trok een glimlach over het ge
zicht van de heer Mitchell, welke
met Schotse zuinigheid niets van
doen had. „You're right", antwoord
de hij spontaan.
Helaas, aan uie gemiddelde vorm
kwam het Nederlands Elftal pas toe,
toen het al te laat was om toch nog een
bescheiden overwinning uit het vuur te
slepen. Hoewel zelfs in de periode, dat
onze jongens een achterstand opliepen,
het veldoverwicht van de oranjetruien
aan duidelijkheid maar heel weinig te
wensen overliet, mislukte de greep naai
de macht keer op keer. De kansen lagen
bij de heus niet zo solide defensie van
de gasten keer op keer voor het grijpen,
maar de Nederlandse voorhoede zag ze
eenvoudig niet of was bij haar pogingen
om die te benutten onfortuinlijk tot en
met. Een strafschop moest ons aan de
gelijkmaker helpen en toen Van Melis
uit een prachtige pass van Lenstra ten
minste het gezicht van onze landgenoten
had kunnen redden, bleven de Finnen
het antwoord niet schuldig, doordat ze
nog juist voor rust de stand weer op ge
lijke voet brachten: 22.
De tweede helft moest dus de ver
wachte ommekeer brengen en eerlijk
gezegd maakte niemand zich er erg on
gerust over, dat die niet zou komen.
Maar juist in een periode, dat de Neder
landers de tang rond het vijandelijk
doel steeds nauwer toeknepen en het be
vrijdende doelpunt, dat zonder twijfel
een onvervalst Hollands kwartiertje zou
inluiden, al van schim tot gestalte groei
de, scoorden de Finnen bij een onver
wachte uitval. En wat zich toen voltrok
was inderdaad een kwartiertje, zoals we
dat zo goed kennen; maar het werd ge
ïnspireerd en beheerst door het spel-in-
majeur van de Finnen.
Het was nog altijd niet groots of
verpletterend, maar het was voldoen
de om onze landgenoten met het
schaamrood op de kaken van links
n,ar rechts te sturen. Het versloeg hen
keer op keer, het dreef de spot met
hen, het ontwrichtte hen. Er klopte
letterlijk niets meer in hun ontredderd
paniek-voetbal. Niets deugde meer en
niets lukte; geen trucje, geen pass en
geen schot. Er viel een doelpunt, maar
dat bracht de stand wie had dat
ooit kunnen denken! op 42 voor
de Finnen. Op de tribunes begon zo
Advertentie
Ned. Elftal behaalt ONVOLDOENDE
Van de vier wedstrijden, die tot op heden
tussen Nederland en Finland zijn gespeeld,
was dit de eerste, die in een draw eindigde.
De tot nu toë genoteerde resultaten waren:
1912 (Ol. Spelen) NederlandFinland 90,
1949 FinlandNederland 14, 1950 Finland
Nederland 41, 1951 Nederland—Finland
met een inderdaad prachtige kopbal:
4—4.
De onzen hebben zich daarna nog in
duizend bochten gewrongen om de zege
van de grasmat te slepen. Oranje's mid-
voor en doelman Laaksoncn vlogen op
het allerlaatste moment zelfs zo hard in
de lucht tegen elkaar op, dat zij beiden
gewond ter aarde stortten Van Melis
verliet min of meer groggy het veld.
Geen mens kon echter meer redden, wat
in tweemaal drie kwartier spelen voor
ons vaderlands voetbal over boord was
gegaan.
Want ook in de eerste helft zijn er
vele en goede kansen geweest. Voor er
vijf minuten verstreken waren, hadden
Oranjes vleugelspelers al ieder een
hoekschop mogen nemen. Een prima
•schot van Biesbrouck scheerde rakelings
langs de legger van Finlands doel. Een
meesterlijke pass van Van Melis stelde
Lenstra in staat een van zijn bekende
„directen" in te schieten; Laaksonen
verrichte echter een pracht save. Rechts
achter Martin miste een keer zó royaal,
dat Abe ervan schrok en ook maar faal
de. Allemaal feiten dus, die op een Ne
derlands overwicht duidden. Helaas,
onze defensie stond niet sterk in haar
schoenen. Zonneklaar kwam zulks tot
uiting, toen in de 24e minuut het Finse
binnentrio aan de wandel ging. In drie-
hoekspel kwam Lethovista vrij voor
Kraak te staan, die te ver voor zijn doel
stond en daardoor het kind van de re
kening werd: 01. Een „vergissing" van
linkshalf Bergaz, die Van der Tuyn te
gen de grond liep, vlak bij de doellijn,
hielp ons aan een penalty, die Lenstra
gebruikte om de stand op 11 te bren
gen.
Toen liad het moeten gebeuren! Na
veertig minuten was Nederland volledig
de meerdere in het veldspel. Van der
Tuyn demonstreerde zulks, toen hij enige
Finnen omspeelde en Lenstra het leer
correct aangaf. De Heerenvener tikte
vliegensvlug door naar Van Melis, die
voor een „ouderwets" doelpunt zorgde:
21. De grondslag voor de zege was ge
legd. Het fundament bleek echter te
week te zijn!
In de middenlinie is de depressie be
gonnen. Wiertz beging één minuut voor
de pauze een overtreding. Hij stond toen
net buiten het strafschopgebied. De
daarop volgende vrije trap van Letho
vista deed het appiaus van de tribunes
dalen. Suizend verdween het leer van
de Finse voet in de touwen: 22. Kraak
moet ondanks de stralende herfsthemel
toen reeds nattigheid gevoeld hebben,
het kan haast niet andersEnfin, wij
zijn het gewaar geworden.
De Argentijnse coureur Fangio heeft
te Barcelona de Grote Prijs van Spanje
gewonnen, waarmede hij tevens het we
reldkampioenschap der autocoureur»
1951 behaalde
Maar intussen kan, zoals gezegd, al
het water van de zee het feit niet uit
wassen, dat het Nederlands Elftal een
slechte, ja misschien wel zijn slechtste
wedstrijd sinds de oorlog heeft gespeeld.
Het spel, dat de Finnen vanmiddag eta
leerden, kon dan gebaseerd zijn op een
goede athletische basis en op een ver
dienstelijke groei van hun voetbalkwaii-
teit, maar wij zien in dat spel geen en
kele reden om achteraf onze prognose
te wijzigen: dat het Nederlands Elftal
de Finse voetballers voorlopig nog best
kon hebben. Toegegeven, het was fris en
kwiek, dat Finse spel. Het getuigde van
een degelijke voorbereiding, van een
supreme conditie en ook van een zekere
voetbalintelligentie. Maar gescheiden
van de dankbare achtergrond, welke een
totaal ontredderd Nederlands Elftal voor
dit aardige spel aanvalsspel vooral
van de Finnen vormde, was het toch al
tijd nog geen team, waarvoor 'n oranjc-
pioeg in gemiddelde conditie van angst
behoefde te klappertanden.
hier en daar een afkeurend gefluit te
klinken en als in een nachtmerrie
hoorden de spelers het aangroeien tot
een koor van hoonlachende saters;
links en rechts, achter, voor en boven
hen: vernederend en dreigend.
Het was niet minder dan een meester
stukje van mentaliteit, dat die elf tot
speelbal van 'n vijandige toeschouwers
massa gemaakte oranjemannen daar nog
bovenuit konden komen. Dat zij, de he
mel weet waarvandaan, nog de morele
moed en de kracht haalden om zich te
hergroeperen. Nee, het ging nu niet lan
ger tegen de Finnen, het was een bit
tere, onbehaaglijke strijd tegen het deni
grerend massief van de tribunes. Niemand
onzer zal beweren, dat dit offensief óók
Na afloop van het Olympisch hockey-
tournooi zal in het Olympisch Stadion
te Amsterdam een wedstrijd gehouden
worden tussen de Olympisch kampioen
en een Europees selectie-elftal. Een da
tum is nog niet definitief vastgesteld,
doch de heer Quarles van Ufford, presi
dent van de F.I.H. deelde mede Zater
dag 2 Augustus op het oog te hebben.
Van de voorhoedespelers kan, ondanks
de vier doelpunten, in feite niet veel
anders worden gezegd, dan dat ook zij
niet boven het niveau zijn uitgekomen.
Groeneveld nam wel actiever aan
het spel deel dan tijdens zijn eerste wed
strijden voor het oranjeteam, maar de
nuttige clubspeler, die hij voor Haarlem
is, staat'nog altijd een klasse hoger ge
noteerd. Van der Tuin, tegen de
(Van een onzer verslaggevers)
Vijf minuten nadat de Schotse scheidsrechter Mitchell de in onzekerheid door
gebrachte rust had afgefloten, moest worden vastgesteld dat de gasten min of
meer de toon aangaven. Gelukkig ontwikkelde Van der Tuyn in de volgende
periode een grote activiteit, die eenmaal de Finse spil Pylkkönen zelfs zeer in
het nauw bracht. Een lage voorzet van de Nederlandse rechtsbuiten trapte hij
haast in eigen doel. Het leverde Oranje een hoekschop op. Rechtshalf Asikai-
nen maakte even later hands in het Finse strafschopgebied. Mr. Mitchell legde
het leer echter even buiten de gevaarlijke zone. Van Schijndel deed weinig
goeds met de vrije schop. Nog meer mogelijkheden kreeg Oranje echter. Tien
minuten na Van Schijndel's slappe boogballetje, plaatste Lenstra fraai naar Van
Melis, die met de bal vrij voor het F'inse doel belanddejammerlijk ging
zijn schot naast.
nog door de intelligentie waarmee hij
zich op momenten, dat er eens even
schot in zat, onderscheidde als een zeer
beweeglijke en gevaarlijke aanvalsspits.
Tegenslag paarde zich aan onvermo
gen. Zichtbaar voor iedereen lieten de
onzen het voor een wijle verworven
overwicht uit de handen glippen. Keer
op keer plaatste men het leer juist
voor de voeten van de tegenstanders
en het was allerminst een wonder, dat
de aal-gladde Rytkönen rechtsbin
nen plotseling voor Terlouw op
dook, hem rustig liet aarzelen, daarna
Kraak uit zijn hok op zich af het ko
men en met een beheerst schot de
kroon op uitstekend werk zette.
Tweedrie was de stand. En Neder
land volhardde in de boosheid. Lenstra
miskende een opgelegde scoringskans.
Van Melis liep als met kogels aan zijn
voeten. Terlouw speelde het liefst van
twee meter afstand keihard op Kraak
terug. Letterlijk geen bal werd er meer
correct geplaatst. Biesbrouck, geblesseerd,
werd vervangen door Kuneman: applaus
op de tribone, maar geen goal op het
bord.
Volslagen hopeloos werd de toestand
in de 24ste minuut. Groeneveld, ver te
rug gekomen, raakte de bal aan een der
Finnen kwijt, geen voet van onze ver
dedigers was bij machte een pass naar
rechtsbuiten Vaikela te onderscheppen
en het schot, dat de Fin afvuurde, zag
Kraak nog niet staan: 4!!!
Het joelfeest ter ere van de Finnen
nam een aanvang. Achteraf is het bijna
een soort wonder, dat het geval met een
gelijk spel is afgelopen.
Dit soort wonder voltrok zich dan als
volgt: vierendertig minuten was de
tweede helft oud toen Van der Tuyn een
hoge voorzet gaf, die het leer precies
bij Van Melis deed terecht komen. De
Eindhovenaar sprong net iets hoger dan
zijn Finse schaduw, doelman Laaksonen
vergiste zich in de hoogte van die sprong
en over zijn handen heen verdween Van
Melis' kopbal in de touwen: 34. Het
legioen werd er ineens weer pro-Neder
lands van!
Twee minuten later werd zelfs Ter-
louw naar de aanvalslinie „gebruld".
Vari der Tuyn moest echter eerst een
van zijn beste corners nemen, alvorens
Van Melis de hattrick kon verrichten
