Geen bemiddeling kan tegenstelling tussen
twee wereldbeschouwingen oplossen
Vrije
van
doortocht in het
essentieel belang
Suez-kanaal
Het gebed van Maimonides
l
Mensen op reis
Churchill wi
voorzichtig
D
V.S. zouden Frankrijk steunen
in de kwestie Marokko
Vraag IVOROL, dan hebt U de beste tandpasta!
Sluiting sou beweeglijkheid van
de vloot verminderen
DE WERELD VAN DEZE WEEK
Luchtgevechten
boven Korea
„Osservatore" over de wereldcrisis
Grootste gevaar
achterdocht
is wantrouwen,
en vrees in
beide kampen
Truman ontvangt
cadeau
Elisabeth
bij
Truman,
zi|n
Duits waarnemer naar Parijs
Eisenhower naar
Washington
CHURCHILL EN DE
NEDERLANDSE
ZAKENMAN
ZATERDAG 3 NOVEMBER 1951
PAGINA 4
Politieke oplossingen
kunnen rampen niet
uitsluiten
Bij vertrek van Prinses
Elizabeth
FIN ANCIëN EN ECONOMIE
Nederland wacht af
Deze week:
CHEF VAN AMERIKAANSE MARINE-OPERATIES VERKLAART:
Diplomatieke activiteit
rond het conflict
Medisch standpunt
Plan voor 20 gevechtsklare
divisies in 1952
(Van onze Romeinse torrespondent)
Zeet belangwekkend is het hoofdartikel van de hoofdredacteur der „Osserva-
tore Bomano", Graaf Delia Torre, waarin deze de diepste oorzaak van de hui
dige wereldcrisis niet meer ziet in belangenconflicten der verschillende mogend
heden, maar in een tegenstelling tussen twee wereldbeschouwingen, die door
geen bemiddeling meer is op te lossen. Een tegenstelling, die zelfs door geen
derde wereldoorlog kan worden aangetast. Weliswaar moet men alles vermij
den, wat tot een derde wereldoorlog kan leiden, maar men moet zich niet ver
beelden. dat men het conflict zal kunnen houden binnen bepaalde perken. Het
enige, dat men op dit ogenblik nog doen kan, is het wegnemen van de oor
zaken van het conflict, door de volkeren gerechtigheid, vrede en werk te geven
en door de economische en sociale ongelijkheden te vernietigen, die nog in deze
twintigste eeuw de wetten van het leven schenden. Men moet aantonen, dat
de gerechte aanspraken van ieder mens kunnen worden verwezenlijkt, zonder
dat het nodig is, de rechten van het geweten te schenden en zonder de mense
lijke waardigheid, de godsdienstige en politieke vrijheden of de christelijke ze
denleer te verkrachten.
Dit hoofdartikel van de Osservatore
Is een der belangrijkste „politieke" uit
spraken van het Vaticaan. Het is een
directe voortzetting van de reeks hoofd
artikelen over de oorlog, die in het jaar
1947 zoveel opzien baarden in de hele
wereld. Helaas moet Delia Torre er
kennen, dat er sinds 1947 veel veran
derd is. Dit wordt volgens hem uit het
oog verloren door Ziliacus, die in „As I
see it" heeft beweerd, dat het probleem
van de verhouding tussen Oost en West
kan worden opgelost in een accoord,
waartoe Engeland zou moeten bemidde
len.
Dit artikel, waarvan ik hierbij een
uitvoerig uittreksel geef, is eens te
meer en ten overvloede een impliciete
maar krachtige weerlegging van de
bewering, dat het Vaticaan een soort
honorair-lid zou zijn van het Atlan
tisch Pact; een bewering, die men on
langs weer heeft kunnen horen naar
aanleiding van Truman's voornemen,
een ambassadeur hij het Vaticaan te
benoemen.
„Het eerste vereiste", zo schrijft Zi
liacus, „en de eerste voorwaarde voor
een succes in de buitenlandse politiek
is, dat men een helder beeld heeft van
wat er in de wereld voorvalt. In grote
lijnen ben ik het eens met de inhoud
van de vier artikelen, die in Juni 1947
zijn verschenen in de Osservatore Ro
mano van de hand van zijn hoofdredac
teur. In die artikelen trok hij een paral
lel tussen de toestand van anderhalve
eeuw geleden en die van het ogenblik.
Toen zoals nu „maskeren de nationale
belangentegenstellingen het ideologisch
conflict en de principiële kwesties": toch
„is er geen kwestie, die niet door onder
handelingen en compromissen kan en
moet worden opgelost. Een derde we
reldoorlog zou dat kleine beetje, wat er
nog van de beschaving is overgebleven,
vernietigen, en met de vrede kan men al-
les herwinnen".
Daarvan gaat Ziliacus uit, zonder te
merken, dat er in werkelijkheid wel
het een en ander in de situatie is ver
anderd. In 1947 citeerde Delia Torre
de woorden van Paus Pius XII; „Te
genover de trieste werkelijkheid van
de vele funeste tegenstellingen, die de
wereld van 't ogenblik verscheuren en
de weg naar de vrede versperren, zou
het al even verkeerd zijn. de ogen te
sluiten om niet te zien of de armen
te kruisen om niet te handelen, door
te zeggen, dat er niets meer aan te
doen valt. Niets meer aan te doen?
Voor hen, die alias zien in het licht
van de goddelijke orde, is er zelfs in
de ernstigste belangentegenstellingen
altijd nog wel plaats voor een vreed
zame oplossing." Maar nü heeft de
Paus als volgt de wereldsituatie ge
schilderd: „De vele netelige proble
men, die de mensen van thans be
nauwen, zijn helemaal niet op weg
naar gelukkige en bevredigende op
lossingen en zelfs niet naar gedeelte
lijke en voorlopige oplossingen. Inte
gendeel. van dag tot dag worden ze
ernstiger. Ze schokken het wéreld-
evenwicht zo, dat men moet vrezen
voor een uiteindelijke en fatale bot
sing. Het zijn geen problemen meer,
die zijn gebonden aan de belangen en
het lot van een of ander land. maar
het zijn universele problemen, die
coalities tegen elkaar opzetten, die zo
ontzaglijk zijn, dat haar botsing
Fan Bergen op Zoom naar de Bel
gische grens rijden wij door een
galerij van gouden herfsttinten.
De vallende bladeren zigzaggen naar
beneden en worden boven de motor
kap van ons autootje gegrepen door
de wind.
Bij het grenskantoor sta at een chauf
feur de lading uien opnieuw vast te
sjorren.
„Heeft U Nederlands geld bij U?'"
vraagt de ambtenaar.
In ons paspoort komt een krabbel-
tie.
Als blijkt dat wij geen van tweeën
Belgische franks bij ons hebben en
ook geert deviezenboekje, worden wij
blijkbaar een verdacht geval.
Terwijl onze collega zijn zakken uit
mag laden.' ondergaan wij met een
vernederend gevoel een complete
fouillering. Terwijl wij onze handen
omhoog houden, peutert de douaneman
in het borstzakje van ons jasje, dczt
ons de schande aan om een niet
brandschoon zakkammetje uit het étui
te halen en de plooien van een zak
doek, die twee weken zijn onmisbare
dienst verricht heeft, na te zoeken.
De schone keurt hij geen blik ivaar-
dig.
„Zoekt U heus maar niet verder, me
neer, U zal niets vinden", horen wij
onze collega trachten de ambtenaar tijd
te besparen.
Dat werkt blijkbaar averechts, want
nu moet hij mee naar een kamertje en
zich helemaal uitpeilen.
Bij de auto vinden wij elkaar terug.
„Zien wij er soms uit als spionnen",
moppert onze collega, „van mijn kle
ren zit er niks meer op zijn plaats."
Honderd meter verder, bij de Bel
gische post, slentert een douanier met
een enorme grijze snor, naar ons toe.
Op zijn uniform schitteren vijf verdie
pingen ridderordes en onderscheidin
gen.
„Ut bewais van d'n waogen, uste-
blief."
Hij frommelt het nationaliteitsbewijs
even open.
„In orde,"
Wij wachten gelaten.
„Allé zulle, ge kunt verder bollen",
Zegt de Snor, „we zain ier niet so gek
as dien Ollander daor."
rampzalige gevolgen zal
de meest
hebben".
Het hoofdartikel vervolgt dan als
dus; „Zo kwam men tot een toestand,
waarin de afzonderlijke politieke mach
ten en de grote mogendheden zijn gaan
samenvallen met universele idealen en
doelstellingen. De Idee-staat, waar we
op 14 Juni 1947 over spraken, zag dat
idee niet meer op zich zelf, zoals men
toen nog kon veronderstellen, maar
werd er het militaire, politieke en diplo
matieke werktuig van, om het idee in
de wereld te doen ovenvinnen." Delia
Torre trekt dan de parallel tussen
Frankrijk van 1789 en Sovjet-Rusland.
„Het conflict van dit ogenblik gaat uit
boven territoriale aanspraken, boven
bondgenootschappen, burgeroorlogen, ge
schillen over de Perzische olie of het
Suez-kanaal. Dat zijn allemaal bijzon
dere problemen, die zoal niet geheel en
bevredigend, toch in elk geval voorlopig
en ten dele kunnen worden opgelost.
„Daarom is een politiek geschikte be
middeling, gericht op die speciale pro
blemen, tegenwoordig onmogelijk, want
de crisis is niet meer politiek en zelfs
niet overwegend politiek; het is geen
crisis meer van speciale politieke en
economische kwesties van of tussen
bepaalde staten, maar het is een morele
crisis. Het is een crisis van opvattingen
over essentiële waarden, over het lot
der volkeren, die de toekomst van de
hele wereld bedreigt".
„Kortom wij zijn op het gebied der
ideeën en niet op dat der feiten en ma
teriële belangen. En in tegenstelling tot
deze laatste doet de idee geen concessies
en sluit geen overeenkomsten. De idee
wacht hoogstens af".
Als Ziliacus ook de latere artikelen
van de Osservatore Romano had gelezen,
dan zou hij gezien hebben, dat de
Osservatore het grootste gevaar ziet in
het wantrouwen, de achterdocht en da
vrees, die zich van beide kampen heeft
meester gemaakt; vrees dat deze uni
versalistische idee niet onveranderd en
dynamisch zal blijven voortbestaan.
„Dat blijkt uit de ontelbare proces
sen aan gene zijde van het ijzeren
gordijn en uit de anti-communistische
polemieken aan deze zijde. Het com
munisme en zijn idee en program wor
den in het Westen beschouwd als in
dienst staande van de macht en de
doelstellingen van de Sovjet-Unie. In 't
Oosten wordt elke ware of vermeende
tegenstander van het communisme
gezien als staande in dienst van de
macht en de doelstellingen van de
„kapitalistische reactie, geleid door
Amerika". Evenzo wordt de bewape
ning van het Westen ter voorkoming
van een oorlog juist beschouwd als
een aanduiding voor en een voorberei
ding op de oorlog, net zoals de bewa
pening van het Oosten, die ook defen
sief genoemd wordt. De Wereldbewe
ging van vredes-partisanen zelf wordt
ervan beschuldigd, zich alleen maar
tegen de oorlog te verzetten omdat de
vrede het voortschrijden van de Rus
sische hegemonie minder kostbaar en
riskant maakt.
Niets ontsnapt er aan deze polarisatie
van het wederzijds wantrouwen. Alles
kristalliseert zich aan beide kanten „sub
specie universali" van de bedoelingen en
de ideële doelstellingen. En het plan
van Ziliacus van een afgesproken sa
menwoning van de tegenstanders in
twee zones van de aardbol kan al even
min de oplossing brengen.
Want beide halfronden eisen voor
zich de vrijheid op en het recht om de
beschaving op zó van elkaar verschil
lende wijzen op te lossen, dat elk be
vreesd is voor wederzijdse besmetting.
De vrees en de kans op een desastreuze
botsing zou er niet door worden geëli
mineerd maar bestendigd. Want de
halve wereld is nog niet genoeg voor de
universaliteit van de idee, die alles eist,
omdat een half universum een contra
dictio in terminis is. En bovendien zal
de expansionistische drang onweerstaan
baar blijven. De beide halfronden zou
den wel hun politieke en economische
belangensferen kunnen afgrenzen, maar
ze kunnen dat niet voor de idee, voor
de propaganda en het doordringen er
van. Steeds zal men bang blijven voor
de nationale vijfde kolonnes van de In
ternationale der idee. De idee is als de
moeder uit de Bijbel, die tegen Salomon
zei, dat ze ajles wilde hebben of niets.
En pas dan. als een idee heel de we
reld tot haar uiteinden toe heeft ver
overd. is ze tevreden.
„Daarom zijn de zorgen van Pius XII
veel groter en zijn oproepen veel drin
gender dan in 1947. Daarom zijn politie
ke oplossingen, zelfs in de omvang, die
Ziliacus zich voorstelt, onvoldoende om
de vorming van formidabele coalities te
verhinderen en er de meest rampzalige
gevolgen van te bezweren. Deze poli
tieke oplossingen kunnen deze rampen
uitstellen maar ze niet uitsluiten. Ze
kunnen misschien alleen de vreedzame
zones veranderen in zones, waar de uit
eindelijke botsing des te ongestoorder
en met des te meer intensiteit wordt
voorbereid."
„Men moet beseffen, dat men niets
mag nalaten om het conflict op te
lossen. Alle mensen van onze genera
tie hebben erkend, dat de oorlog al
evenmin een oplossing is als het mes,
dat kan snijden in een gevaarlijk ab
ces, maar dat niet kan verhinderen
dat de kwaal zich verder uitbreidt in
een lichaam dat bovendien nog is uit
geput door de operatie. Men moet in
zien, dat bewapening om de tegen
stander er van af te brengen oorlog
te gaan voeren net zo is als kinine,
waarmee men wel de koorts doet af
nemen, maar de oorzaak onaangetast
laat. Het zijn daarentegen de oorza
ken van dit enorme conflict, die men
moet aantasten en vernietigen. De
mensen en de volkeren vragen om
gerechtigheid en vrede, om werk en
om het einde van de sociale en econo
mische ongelijkheden, die nog in deze
twintigste eeuw de wetten van het
leven aantasten en schenden. Men
moet bovenal aantonen en bewijzen
dat deze rechtvaardige aspiraties
verwezenlijkt kunnen worden zonder
dat men de rechten van het geweten
opgeeft en zonder dat men de waar
de van de menselijke persoon, de
godsdienstige en politieke vrijheden,
de democratische orde en de christe
lijke zeden schendt."
„Zonder deze moedige, integrale en
afdoende visie op het ware. het
rechtvaardigde en op het dringend
noodzakelijke op het fatale, kunnen
we nu wel zeggen zonder een
werkdadig plichtsgevoel van de men
sen en de staten, zai alles tevergeefs
en ijdel zijn. Alles; en zeker de op
lossing van de oorlog.
Dan zal het gaan als met de zelf
moord van de wanhopige. Dan zullen
de volkeren tenslotte tot de grote bot
sing besluiten, omdat ze inzien dat de
prijs van de vrede zó ondraaglijk en zo
enorm groot is, dat ze het risico van
het dodelijk gevaar zullen nemen om
tenminste aan zulk een vrede een eind
te kunnen maken."
Prinsese Elizabeth van Engeland heeft
aan het einde van haar bezoek aan
Washington president Truman eeri ge
schenk van haar vader overhandigd, be
staande uit een stel van een landschap,
spiegel en versierde kandelaars, die Dij
elkaar horen. Het stel is achttiende
Zij zeide, dat de restauratie van het
Witte Huis de belangstelling van de ge
hele wereld had getrokken en dat haar
vader ter herinnering aan zijn verblijf
aldaar dit geschenk wenste te geven.
Het was bedoeld voor de blauwe kamer.
De president zeide in zijn antwoord,
dat de betrekkingen tussen Amerika en
Engeland zich steeds verbeterd hadden.
Een oorlog tussen beide landen was even
ondenkbaar als een oorlog tussen sta
ten der V.S. onderling. Hij zeide te ho
pen, dat spoedig de tijd zou komen, dat
dit van alle landen gezegd kon worden
en dat oorlog eenvoudig onmogelijk zou
zijn.
Even na zeven uur besteeg het prin
selijk paar het vliegtuig, dat naar Mon
treal zal vliegen. Tevoren hadden prin
ses Elizabeth en prins Philip nog een
snelle tocht langs de bezienswaardig
heden van Washington gemaakt.
Voor het diner, dat
prinses Elizabeth en
prins Philip Woens
dagavond op de Ca
nadese ambassade
te Washington ter
ere van president
en mevrouw Tru
man hebben gege
ven, maakten de
prinses en de Ame
rikaanse president
nog even een
praatje in de bi
bliotheek van de
ambassade. Over
haar avondjapon
draagt de prinses
het lint van de Orde
vam de Kouseband,
in haar haar een
tiara.
De achter ons liggende week heeft
in het teken gestaan van de uit
slag der verkiezingen in Engeland,
welke vanzelfsprekend voor het Ne
derlandse zakenleven belangrijk moest
zijn, waar Groot-Brittannië nu eenmaal
ons grootste afzetgebied is. Wanneer
men in aanmerking neemt dat Neder
land, evenals zovele andere Europese
landen hoofdzakelijk aangewezen is op
zijn export bij de bijna wanhopige po
gingen, die in het werk moeten wor
den gesteld om de handels- en beta
lingsbalans in de richting van even
wichtigheid te doen gaan, moet men
dubbel tot de overtuiging komen, dat
de overwinning van de conservatieve
partij en de daarvan te verwachten ont
wikkeling op economisch en financieel
gebied ook voor ons land van het groot
ste belang zullen zijn.
Nederland immers heeft, sinds de be
vrijding, niet alleen op economisch en
financieel gebied, doch ook op het ter
rein van de politiek systematisch in het
Engelse zog gevaren. Uiteraard vonden
de gezichtspunten van de Labour-rege-
ring op zulke voorname punten als te
werkstelling, sociale voorzieningen en
geleide economie de instemming van
het Nederlands coalitie-kabinet, dat
meermalen zijn inspiraties vond in de
door Engeland gevolgde richtlijnen en,
met dit voorbeeld voor ogen, krachtige
argumenten kon aanvoeren voor de
hier gevolgde politiek.
Als uitwassen van de Engelse straf
geleide economie kon men daar twee
voorname factoren vaststellen, welke
voor de Labour-regering tegelijkertijd
twee zorgenkinderen zijn geweest, na
melijk goedkoop geld, (kunstmatig laag
gehouden rente) en inflatiegevaar.
Deze twee elementen zullen dan ook
in zekere mate hebben bijgedragen tot
de ontevredenheid van een bepaalde ca
tegorie van Britse kiezers, die ditmaal
hun voorkeur hebben gegeven aan de
conservatieve partij in de hoop, dat deze
in staat zou blijken te zijn aan hun per
soonlijke verlangens tegemoet te komen.
De geringe meerderheid, behaald dooi
de nieuwe Engelse regering, doet echter
op deze en vele andere punten de on
zekerheid voorlopig nog voortduren, zo
dat het optimisme, dat zich zou hebben
voorgedaan bij een meer uitgesproken
nederlaag van Labour in financiële en
handelskringen, in omgekeerde evenre
digheid ook gematigder is geworden dan
men het anders zou hebben kunnen ver
wachten.
e keuze van de heer Butler als
nieuwe Kanselier van de Schat
kist, zoals men in Engeland de mi
nister van Financiën pleegt te noemen,
wijst op het verlangen van Churchill om
de geleide economie niet als bij tover
slag ongedaan te maken. Butler is een
der vroegere oppositie-mannen, die bij
Labour in goed aanzien stond. Deze be
windsman zal de aan deze partij zo dier
bare geleide economie slechts verzachten
in zoverre zij regelrecht indruist tegen
het ontplooien van de individuele onder
nemingsgeest en de bloei van het parti
culiere bedrijfsleven. Hij zal dus de kool
en de geit sparen om te voorkomen, dat
binnen twaalf of achttien maanden weer
opnieuw verkiezingen zouden moeten
worden gehouden.
De vraag is echter of door het nemen
van halve maatregelen, door het bewan
delen van de zogenaamde gouden mid
denweg Engeland weer het geschokte
vertrouwen zal kunnen herwinnen, en
's lands solvabiliteit herstellen.
Het land heeft, evenals Nederland, bo
ven zijn stand geleefd. De terugkeer tot
de oude leer van de tering naar de ne
ring zetten zou het nemen van impopu
laire maatregelen noodzakelijk maken.
Zal Churchill's ploeg hiertoe genoeg
moed en macht bezitten? Dit zal moeten
worden afgewacht. Uiteraard zullen de
Nederlandse bewindslieden en het Ne
derlandse volk de komende gebeurte
nissen met de grootste aandacht volgen,
want de richting waarin ons eigen land
koers gaat zetten, zal in grote mate af
hankelijk zijn van de ondervindingen,
welke Engeland zal opdoen. Nederland
kampt met vrijwel dezelfde problemen,
waarmede Engeland sinds het einde van
de jongste oorlog geworsteld heeft. Ook
ons land heeft de economie in vele ge
vallen ondergeschikt gemaakt aan de
politiek. Ook Nederland vraagt, zich af,
in hoeverre het inslaan van de omge
keerde weg nuttig en mogelijk zal zijn.
Advertentie
De Engelse minister van Buitenlandse
Zaken, Anthony Eden, zal waarschijn
lijk spoedig in Parijs een onderhoud heb
ben met de Egyptische minister van Bui.
tenlandse Zaken Salah El Din Pasja, al
dus is Vrijdag op het Foreign Office ver-
I-..ard.
Het Foreign Office heeft het aanbod
van de minister van Buitenlandse Zaken
van Pakistan, Zafrullah Khan, die aan
geboden heeft te bemiddelen in het ge
schil tussen Engeland en Egypte, toege
juicht, doch tegelijkertijd verklaard, dat
Egypte op het ogenblik niet in stemming
is om te onderhandelen.
Intussen gaat Engeland voort zjjn troe.
pen in de kanaalzone te versterken.
Vliegtuigen van de B.A.F. brengen thans
onderdelen van de eerste Britse divisie
en de daartoe behorende gardebrigade
over van Tripolis naar de Suez-kanaal-
zone. Om de tien minuten landt een
vliegtuig met zestig soldaten.
Het Britse hoofdkwartier van marine
en landmacht heeft te Cairo een commu
niqué uitgegeven, waarin gezegd wordt,
dat het Vrijdag in de kanaalzone rustig
is gebleven. Het lossen en laden door
niet-militairen ligt te Port Said en Suez
geheel stil waardoor op geen enkel schip
gewerkt wordt. „Schepen met voorraden
voor de Egyptische luchtmacht en de
Egyptische spoorwegen zijn niet gelost.
Zij zijn derhalve gedwongen koers te
zetten naar het Verre-Oosten", aldus het
communiqué.
Admiraal William Fechteler, chef van
de Amerikaanse marineoperaties heeft
op een persconferentie als zijn oordeel
uitgesproken, dat vrjje doortocht in het
Suez-kanaal onder bescherming van
Britse troepen tegen mogelijke acties van
Egyptische nationalisten essentieel is.
Hij zei verder, dat hij eventuele slui
ting van het Suez-kanaal voor de scheep
vaart niet beschouwt als een gevaar
voor de Amerikaanse marine, maar wel
als een maatregel die de beweeglijkheid
van de Amerikaanse vloot zou vermin
deren.
Fechteler kon zich niet uitlaten over
de vraag of de Amerikaanse 6e vloot zou
interveniëren, indien het Suez-kanaal
werkelijk werd bedreigd, omdat de be
trokken regeringen daarover zouden
moeten beslissen.
Vrijdag heeft een woordvoerder vi
het Egyptische ministerie van Buiten
landse Zaken te» Cairo verklaard, dat
Egypte plannen maakt om een groep
Amerikaanse senatoren uit te nodigen
om zelf de Britse handelingen in de Ka
naalzone te komen zien.
De Australische minister van Buiten
landse Zaken R. G. Casey heeft tijdens
een persconferentie verklaard, dat zijn
land zich vastbesloten schaart aan de
zijde van Engeland in het conflict met
Egypte.
Hij deelde voorts mee, dat hij afgelo
pen week-zijn standpunt heeft doen ken
nen aan de minister van Buitenlandse
Zaken van Egypte tijdens een bezoek
aan Cairo.
Franse autoriteiten hebben Vrijdag
volgens A.P. meegedeeld, dat Amerika
Frankrijk steunen zal in zijn oppositie
tegen enigerlei onderzoek door de V.N.
naar de toestand in Frans-Marokko.
Egypte is van plan de kwestie van
Frans-Marokko in de Algemene Verga
dering van de V.N., die Dinsdag in Pa
rijs begint, ter sprake te brengen.
Frankrijk houdt vol, dat de kwestie
er een van binnenlandse aard is en geen
onderwerp voor een onderzoek vormt.
Een Franse woordvoerder heeft ver
klaard, dat uit de laatste diplomatieke
telegrammen van de Franse ambassade
in Washington blijkt, dat Amerika zal
stemmen tegen de Egyptische klacht.
Van Amerikaanse officiële zijde in Parijs
kon hiervan geen bevestiging verkregen
worden.
Dc Amerikaanse delegatie bij de V.N.
heeft Ernest Gross aangewezen om over
de Marokkaanse kwestie te spreken, in
dien deze in de Algemene Vergadering
ter sprake komt. De delegatie heeft nog
niet definitief besloten in te stemmen
met toelating van de kwestie op de
agenda.
De Canadese minister van Buitenland-
Se Zaken Lester Pearson heeft bij zijn
aankomst te Parijs gezegd, dat hij zich
niet candidaat zou laten stellen voor het
voorzitterschap van de Algemene Ver
gadering.
Staat U toe, dat ik het
mij deze week gemak
kelijk maak en voorna
melijk een werkelijk-groot
arts aan het woord laat. Het
zij mij vergund hem tenmin
ste in te leiden.
In 1202 overleed in Grana
da de Joodse wijsgeer, wis
kundige, astronoom, arts en
weergaloos kenner van de
Talmud; Moses Ben Maimon,
beter bekend als Maimoni
des. Over het juiste jaartal
zijn de historici het oneens.
Sommige nemen aan, dat
Maimonides pas in 1204 ten
grave werd gedragen. Wij
houden echter 1202 aan en
herdenken Maimonides' sterf
dag, die tennaastebij 750 ja
ren in het verleden is weg
geschoven. Moses Ben Mai
mon werd in 1135 te Cordo
ba uit Portugees-Joodse
ouders geboren. In 1148 sta
ken hij en zijn verwanten
over naar Noord-Afrika we
gens de geloofsvervolging der
Alhomaden. Even later werd
hij gesignaleerd in Palestina,
nog later arriveerde ij in
Egypte, alwaar hij philoso
phic doceerde, rabbijn werd
in Cairo, practiseerde als
arts en lijfarts was van Sul
tan Saladin.
Maimonides' wereldbe
schouwing steunde op Aristo-
teles en de Bijbelse Open
baring. Zijn God is onstoffe
lijk, alwijs en algoed. Hij be
nadrukte, dat Gods voorzie
nigheid de psycholc _'.sch-
ethische vrijheid van de men
selijke wil niet verhindert,
de wil van de mens, wiena
ziel substantieel en onsterfe
lijk is. Het hoogste goed, zei
Maimonides, is kennis, in het
bijzonder de kennis van God.
Ziedaar enige proeven van
zijn wijsheid.
De grootste Joodse philo-
sooph van de Middeleeuwen,
die nog zo vele atidere qua-
liteiten in zijn ruime mense
lijke persoonlijkheid beslo
ten hield, was en bleef een
nederig schepsel Gods. Dit
bleek onder meer uit zijn
houding van arts tot patiënt
en blijkt bij uitstek uit zijn
gebed, dat hij dagelijks uit
sprak. Bedenkt bij het lezen
van hierondervolgende, dat
vele hedendaagse artsen dit
gebed kennen en beleven en
dagelijks voor zichzelf lezen,
het gebed van Maimonides:
„Sta mij bij, Almachtige,
in het volbrengen mijner
moeilijke taak, opdat zij ge-
lukke. Want zonder Uw bij
stand is een mens zelfs niet
tot het geringste in staat.
Beziel mij met liefde tot
mijn kunst en Uw schepse
len. Laat niet toe, dat geld of
roemzucht mijn daden beïn
vloeden. Want deze vijan
den der waarheid en men
senliefde kunnen mij licht
op dwaalwegen voeren en
mij. van mijn plicht, Uw kin-
deren wel te doen, afhou
den.
Verruim mijn hart, zodat
dit steeds bereid is, arm en
rijk, vriend en vijand, de
kwade zowel als de goede,
te helpen.
Laat mij in de lijder al
léén de mens zien; geef mi]
de kracht, mij aan het bed
■van de zieke te beheersen,
zodat geen vreemde gedach
ten zich aan mij opdringen
en al mijn ervaring en ken
nis mij geheel ten dienste
staan om hem te helpen.
Schenk mijn zieken ver
trouwen in mij en mijn
kunst, opdat zij mijn voor
schriften en aanwijzingen
getrouwelijk opvolgen. Ver
leen mij, o God, geduld en
zachtheid, wanneer Uw zie
ke mij weerstreeft. Schenk
mij gematigdheid in alles
behalve in mijn verlangen
naar kennis.
Geef mij bescheidenheid,
zodat hoogmoedige gedach
ten over mijn bekwaamheid
ver van mij blijven. Omgord
mijn lendenen als met een
pantser, wanneer onkundi
gen my bespotten, opdat
mijn geest ongekwetst blijve
en ondanks andere invloe
den de waarheid oprecht
zoeke. Indien echter wijze
re mannen mij het beter
willen leren, laat mijn geest
dankbaar de aangewezen
weg volgen, want het gebied
der artsenijkunst is groot.
Amen."
J. M.
Churchill, die zijn ka
binet reeds een paar da
gen geleden voltallig had,
heeft als eerste
daad- zijn eigen
salaris met een
bedrag van dertig
duizend gulden per
jaar verminderd
Hij houdt dan als
premier nog f70.000
per jaar over De
andere ministers zullen
inplaats van met f50.000
met f 40.000 genoegen ne
men. Dit is natuurlijk een
sympathiek gebaar, maar
de wereld stelt méér be
lang in de pogingen, die
Churchill heeft beloofd te
zullen ondernemen om de
wereldvrede te bevorde
ren. Men herinnert zich,
dat Churchill heeft ver
klaard een voorstander te
zijn van besprekingen op
hoog niveau namelijk
tussen Stalin, Truman en
Churchill zelf om te
komen tot betere verhou
dingen tussen de grote
mogendheden. Reeds is
Churchill's bezoek in
Washington aangekondigd,
en men kan inderdaad
verwachten, dat er pogin
gen zullen worden gedaan
om aan de huidige koude
oorlog gen eind te maken
of om in elk geval alles te
doen om te voorkomen,
dat die koude oorlog heet
loopt, Overigens zijn er
door de Verenigde Staten,
volgens een mededeling
van de Amerikaanse mi
nister van Landsverdedi
ging. Frank Nash in de
laatste dagen pogingen in
dezelfde richting onder
nomen. Dat klinkt alle
maal dus tamelijk hoop
vol
Ook van het front in
Korea komt goed nieuws.
Niet wat de krijgsverrich
tingen betreft,
daór is niet veel
schot in en men
krijgt de indruk,
dat elke kilo
meter terrein
winst met zware
offers aan bloed
moet worden betaald. Ook
wekt het bericht, dat in
Korea de eerste sneeuw is
gevallen, sombere voor
stellingen op. Maar, als
gezegd, er is gunstig
nieuws: de Noor
delijken hebben nieuwe
concessies gedaan inzake
de demarcatielijn op Ko-
rea, waardoor de hoop op
een spoedige wapenstil
stand aanmerkelijk is ge
stegen. En wanneer het
inderdaad zou gelukken
de strijd in Korea te be
ëindigen, dan openen zich
waarschijnlijk vele ver
dere mogelijkheden om
ook in andere delen der
wereld tot een vergelijk
te komen. Gemakkelijk
zal dat niet zijn, want op
tal van plaatsen is de
toestand zó, dat een ge
ringe aanleiding misschien*
reeds voldoende is om een
ramp te ontketenen. Er is
geen gebrek aan feiten,
die deze situatie kunnen
illustreren. En dan hoe
ven we nog niet eens naar
Egypte, Marokko of Per-
zië te verwijzen. Kortge
leden werd op Malakka
de Britse Hoge Commis
saris vermoord en enkele
dagen geleden was de
Franse Hoge Commissaris
in Cambodja, De Ray
mond, hetzelfde lot be
schoren
Dc situatie in Egypte is
overigens tamelijk critiek.
Niet alleen dat zich ge
wapende
Egyptische
gevechtstroe
pen hebben
gevormd, die
een terreur-
campagne tegen de Engel
sen voeren, maar ook on
der de burgerbevolking
neemt het verzet tegen de
Engelse bezetting toe.
Niet meer dan 14 000 vSn
de 70.000 arbeiders in
dienst der Engelsen, heb
ben het werk gestaakt. De
ha ven werkzaamheden in
Port Said en Suez liggen
volkomen stil, alleen in
Alexandrië worden Au
stralische. Zuid-Afrikaan,
se en Amerikaanse sche
pen nog gelost. De toe
stand wordt verscherpt
door een ultimatum van
de organisaties der haven
arbeiders aan de Suez-
kanaaimaatschannij, dat
onmiddellijke stopzetting
verlangt, van alle arbeid
ten behoeve van Britse
oorlogsschepen. De Egyp
tische regering, schijnt de
gewapende Egyptische
benden niet officieel als
haar geregelde troepen te
erkennen; dat daarvoor
aanleiding bestaat mag
blijken uit het feit, dat
onder de aanvoerders van
die Egyptische „partisa-
nen" zich de moordenaar
bevindt van wijlen koning
Abdullah van Jordanië!
Ter „geruststelling" in
tussen van de verontruste
wf' n,d kon men in de af
gelopen week
verschillende be
richten verne
men met betrek
king tot proeven
met atoombom
men. In Amerika
moeten deze
proeven uitnemend ge
slaagd zijn, men wierp in
Nevada een dergelijke
bom uit een vliegtuig en
prompt volgde een ont
ploffing. Nu wordt mee
gedeeld, dat Amerika over
zulke kleine atoombom
men beschikt, dat ze te
gen oprukkende leger
scharen en tegen bepaalde
industrieën gebruikt zou
den kunnen worden. Een
Amerikaans Congresslid
Albert Gore ver
klaarde in verband hier
mee reeds, dat er nooit
weer een atoombom op
steden diende gegooid te
worden en dat er daarover
internationale overeen
komsten moesten worden
gesloten, evenals ten aan
zien van het gebruik van
werd gedaan. Het
klinkt nogal utopisch.
®n.meer aan de werke
lijkheid beantwoordend
beeld krijgt men uit me
dedelingen van een Joe
goslavische generaal, Pet-
ko Daptsievitsj, die ver
klaarde, dat de Verenigde
Staten over 600 atoom
bommen beschikken en
Rusland daarentegen
slechts over een honderd
stuks. De Russen verlan
gen daarom een volkomen
verbod van de atoombom,
de Amerikanen willen lie.
ver het gebruik er van
reglementeren. Het is nog
niet goed te zien hoe men
deze twee standpunten tot
elkaar zou kunnen bren-
gen.
Minister van Buitenlandse Zaken An
thony Eden, minister van Staat Selwyn
Lloyd en sir Gladwynn Jebb zullen aan
het hoofd staan van de Britse delegatie
naar de Algemene Vergadering van de
U.N.O. in Parijs.
Kanselier Adenauer heeft Herbert
Blankenhorn, zijn adviseur voor Buiten
landse Zaken, aangewezen om West-
Duitsland als waarnemer op de Parijse
zitting van de U.N.O. te vertegenwoor
digen.
De West-Duitse regering had verzocht
een waarnem^j' te mogen zenden en
men verwacht, dat dit verzoek zal wor
den ingewilligd. Het zou de eerste maal
zijn, dat Duitsland op een zitting van de
Assemblee der U.N.O. is vertegenwoor
digd, hoewel de Duitsers reeds, lid van
diverse organen der U.N.O. zijn. De 46-
jarige Blankenborn kwam in 1929 in de
Duitse buitenlandse dienst. In 1938 trad
hij toe tot de Nazi-partij.
Terwijl Vrijdag op Korea aan het front
weinig viel te beleven, in afwachting
van de resultaten der bestandsbesprekin
gen, heerste in de lucht grote activiteit.
Meer dan 300 geallieerde en rode straal
jagers raakten boven Noord-West-Korea
in negen luchtgevechten gewikkeld. De
geallieerde jets schoten hun 100ste Mig
neer en beschadigden er vier. Alle ge
allieerde vliegtuigen keerden op hun
basis terug.
De geallieerde en Noordelijke onder
handelaars zijn hedenmorgen twee en
een half uur bijeen geweest om tot een
beslissing te komen aan welke zijde der
bestandslijn de vroegere conferentie
plaats Kaesong zal moeten komen te lig
gen. Generaal William Nuckols, de offi
ciële woordvoerder der V.N., deelde na
afloop mede, dat „geen waarneembare
vooruitgang" was gemaakt.
De geallieerde delegatie heeft een aan
zienlijke tijd besteed aan het bepleiten
van het aanbod, dat de afstand aan de
Noordelijken inhield van „belangrijke
strategische eilanden" aan beide kusten
en het gebied van het front bij Kumsong,
beide in ruil voor Kaesong. De Noorde
lijken hebben dit niet aanvaard.
Generaal Eisenhower zal velgende
week met president Truman een plan
bespreken om de West-Europese troepen
in versneld tempo gevechtsklaar t«
maken, aldus verneemt Reuter van ge
zaghebbende zijde te Washington.
Eisenhower gaat er van uit, dat 20 ge
vechtsklare divisies in Juli 1952 meer
waard zijn dan een plan voor 60 divisie»
in 1954. In Noord-Atlantische militaire
Kringen is men van gevoelen dat het
vc7,edige Russische leger van een 180-tal
divisies geen onmiddellijk gevaar op
levert maar wel de gevechtsklare Rus
sische en Duitse divisies die thans i*1
Oost-Ouitsland oefenen.
Het plan van Eisenhower zou wij»*"
gingen in de schema's voor de wapen*
productie in Europa en de V.S. meebren
gen.
Generaal Eisenhower is Vrijdagavond
per vliegtuig naar de V.S. vertrokken-
Voor zijn vertrek had de generaal een
bespreking met de Amerikaanse c°*
ordinator van het program voor weder
zijdse veiligheid, W. Averell Harriman.
die juist uit Londen gearriveerd wa
Tegenover de pers wees dc generaal
op, dat Harriman te maken heeft met a
productie en financiële aspecten van
Westerse verdediging. De generaal zeiu
dat hij in Washington alleen de militair
aspecten van de situatie zou behandelen-
