KAZERNES VOOR 12.000 MAN
worden uit de grond gestampt
Mastbos op de Veluwe van
metalen bekistingsstutten
ü\Mota
Bravourstukje van onze genie
Gen. Van Fleet
naar ons land?
RHEUMIN
TSgPono vertroffen-"j
NOBELPRIJS VOOR DE VREDE
Zuid-Molukkers voor militair
ambtenarengerecht
Boter clandestien
naar België
Vrouwen hebben de brei-koorts
Ï5INSDAG 6 NOVEMBER 1951
PAGINA 3
Gigantisch wagenpark
Mordt centraal geleid
Koortsachtige haast
Kazernes met zwembaden.
Speciale maatregelen
voor ontspanning. Wo
ningen voor beroepsmili
tairen. Twee emmertjes
water halen.
Ambtenaar veroordeeld
Probleem der recreatie
Chaotische bedrijvigheid
Loopt visserij-staking
ten einde?
Rijdend postkantoor
Voor het Kind
Op uitnodiging v. A.N.V.V.
„Graag, zo gauw ik er de
gelegenheid voor heb
Minder vluchten
AmsterdamNew York
ALTIJD
WELKOM
Toegekend aan Franse vakbondsleider Jouhaux
Ontslag uit K.L.-dienst
bestreden
DOOR ALEXANDRA ORME r^-i
Iedere maand één
millioen kilo
Brieven en geschenken
voor Tokio en Sydney
Bij begin van K.L.M.-
lijndienst
„Eerste vlucht-enveloppen"
Grensarbeiders krijgen
achterstallig loon
Naalden rikketikken overal
Prachtige resultaten
worden bereikt
(Van onze speciale verslaggever)
Er wordt op het ogenblik op en nabij de Veluwe een viertal
kazernes uit de grond gestampt in een tempo, dat zelfs een
ervaren Amerikaanse generaal van pure bewondering zijn
kostelijke tijd deed vergeten.
Op 15 Juni n.l. gaf minister Staf opdracht ogenblikkelijk met de
bouw van vier kazernes voor in totaal 12.000 man te beginnen.
Op 23 Augustus schoof voor het eerst een woedende bulldozer
over de weerbarstige bosgrond. Vandaag wordt het oog ver
rast door een mastbos van ontelbare metalen bekistingsstutten
en op 1 Februari a.s. zullen de nieuwe kazernes, braafjes aan
geharkt en met de vlag in top, haar eerste bewoners ontvan
gen. Prompt daarop zal de genie echter andermaal een bra-
vourstunt moeten uithalen, want na deze zullen er nóg eens
vier kazernes voor 12.000 man uit het niet te voorschijn moeten
Worden getoverd. Maar waar, dat kon zelfs de inspecteur der
genie, generaal-majoor Kok, ons niet vertellen.
Overigens, er is daar op en rond de
Veluwe, ook in onze ogen, werkelijk
sprake van een ongehoorde bedrijvig
heid. Op ieder werk staat per dag rond
1000 man personeel. Men heeft kranen
moeten aanvoeren zo groot, dat op de
spoorlijnen, die men passeerde in de
hacht, de electrische bovenleidingen
moesten worden neergehaald. Men
heeft speciaal voor dit object uit zeven
aannemersfirma's één kolossale N.V.
Midden-Nederland gevormd en heel het
gigantisch wagenpark van bulldozers,
draglines, betonmolens en kranen wordt
Vanuit een centraal punt geleid aan de
hand van grote kaarten met veelkleu
rige vlaggetjes, als gold het een aan-
yalsoperatie in oorlogstijd. Kortom, het
is een stunt, een hoogtepunt in de
roemruchte geschiedenis van het wapen
der genie,
Afgezien echter van dit organisato
risch en bouwtechnisch kunnen, bestaat
er werkelijk geen reden om zich over
de bouw van deze kazernementen te
Verheugen. Immers wanneer men ze
hezoekt en men ondergaat iets van de
koortsachtige gejaagdheid, waarmee dit
Werk is aangevat, dan realiseert men
Zich scherper dan ooit, dat een Atlan
tisch Pact ert een Atlantische Verdedi
ging klaarblijkelijk geen uitstel dulden.
Er is haast en de stunt is alleen maar
stunt in zoverre men er in slaagt zijn
ogen te sluiten voor de daarachter lig
gende werkelijkheid.
Bovendien; voordat de ratelende
betonmolens hier hun werk konden
beginnen is menige hectare kostelijk
bos gesneuveld. En ook al kan men
dan inzien, dat hier niet van vanda
lisme of gebrek aan inzicht, doch uit
sluitend van bittere noodzaak sprake
is, men behoudt dat onaangename ge
voel dat weer een stukje van onze
schaarse recreatiegebieden is afge
knabbeld.
In de gemeenten, die hier het nauwst
oij betrokken waren (de kazernementen
staan resp. in Steenwijkerwold, in Ol-
denbroek, vlak bij het station, in Ermelo
"ij de Jan van Schaffelaarkazerne en
tussen Nunspeet en Elspeet in het zoge-
haamde .,Jodenbos") heeft deze kwestie
hatuurlijk het meeste stof op doen
Waaien. Het ging immers iedere keer
over een gebied van rond 25 ha en men
kan zich voorstellen, dat b.v. Ermelo,
dat nu twee van die militaire „steden''
eXtra, op zijn grondgebied heeft gekregen
daarmee niet bijzonder gelukkig was.
Er is dan ook menige bespreking nodig
geweest voor en aleer deze zaken tot
ieders tevi-edenheid (voor zover bereik
baar-, althans) waxen opgelost. De plek,
Waar de kazernementen moesten komen,
is daardoor zo nu en dan nogal eens
gewijzigd, ook al omdat het nu eenmaal
militaire noodzaak is dat oefenterrein
en kazerne zo dicht mogelijk bijeen lig
gen.
Een kleine verschuiving, zo heeft
•hen ons voorgerekend, die tijdens de
besprekingen aan de orde kwam, zou
het leger jaarlijks 5 ton extra hebben
Sekost alleen aan benzine.
Enfin, de terreinen zijn nu onherroe
pelijk bepaald.
Maar nu de vier kazernes met
grote snelheid huri voltooiing naderen,
duikt er al weer een nieuw probleem
De rechtbank te Rotterdam heeft de
3'-,iarige ex-ambtenaar bij de dienst
)'oor Volkshuisvesting te Rotterdam, J.
w- H„ veroordeeld tot een gevangems-
®'raf vtn tien maanden met aftrek, waar-
^an 4 maanden voorwaardelijk met een
^r°eftijd van drie jaar. De man zou ten
®dele van een familielid f 673 hebben
„'6rduisterd; ook zou hij gegevens over
vordering van woom-uimte, die voor
"tern ambtelijk gebruik waren bestemd.
ah een tweetal personen hebben bekend
g6lhaakt.
op. Het is het probleem, waarop de
Noord-Veluwse burgemeesters vorige
week de aandacht hebben gevestigd.
Wat moet er tei-echt komen van de
openbare orde en de Zondagsrust als
er straks rond 3000 man hun vertier
moeten zoeken in gemeenten, die daarop
geenszins berekend zijn? Denk b.v. aan
Doornspijk, waar bij raadsbesluit (dit
raadsbesluit is overigens inmiddels ter
Als een mastbos verrijst het steigerwerk voor de nieuwbouw.
x>- Z.
.f v m.
f
Staalconstructies
vormen het geraamte voor de nieuwe
kazerne.
capaciteit, eindeloze rijen autobussen
met arbeiders spoeden zich nog m het
nachtelijk duister over de Veluwe en op
de plaats, waar straks de sergeant van
de week onverstoorbaar rapportjes zal
opmaken, heerst nu de schier chaoti
sche bedrijvigheid van het moderne
bouwbedrijf. Men heeft er zo een ver
schrikkelijk tempo ingezet, dat men al
aan betonstorten toe was op het moment,
dat de waterleiding nog niet function-
neerde en de arbeiders het water em
mertje voor emmertje moesten aandra
gen.
Alle vier de kazernes worden vervaar
digd volgens een speciaal montage
systeem, ze zullen in tegenstelling tot
b.v. de kazerne in Stroe centraal wor
den verwarmd, de toiletten worden niet
langer ergens bij elkaar op een afgele
gen plaats gebouwd, doch normaal in de
logiesbarakken en o droom op
ieder kazerneterrein is wel ergens een
klein hoekje bos uitgespaard, zodat lich
telijk poëtische jongelieden zich moge
lijkerwijs straks nog in een vacantie-
kolonie kunnen wanen.
Voor het overige: ondanks het razen
de tempo, waarmee
hier op waarlijk
Amerikaanse wijze
kazernementen in
bliksemtempo wor
den opgericht, vindt
men toch nog tijd
om bij iedere mo
gelijke archeologi
sche vondst een
Prof te waarschu
wen, die zo men
zei „dan met een
lepel in de grond
komt kx-assen".
Zo tegelijk
voortvarend en be
dachtzaam bouwt
het leger zich een
onderkomen en
straks op 1 Februax-i
is het vaderland
weer viermaal 8
logiesgebouwen,
viermaal een keu
kengebouw met eet
zaal, viermaal twee
cantines, viermaal
x magazijnen en
viermaal een riool-
zuiveringsinstallatie
rijker. Kosten: iets
in de ox-de van 30
millioen. Dat het er
in vrede van profi-
tere!
vernietiging aan de Kroon voorgedra
gen) 's Zondags de dierentuin en de
beide café's gesloten moetexi zijn.
Bij ons bezoek hebben wij ook deze
kwestie aan de orde gesteld en
heeft ons nadrukkelijk verzekerd, dat
dit probleem door het ministerie terdege
ender het oog wordt gezien en dat men
op dit terrein speciale maatregelen mag
verwachten. In onderzoek is b.v. de
vraag of er in de kazernes geen zwem
baden kunnen worden aangelegd. Zou
dit gebeuren, het zou een novum in
onze militaire geschiedenis betekenen.
Ook de kwestie van de militaire tehui
zen houdt hiermede natuurlijk ten
nauwste verband en al is dit geen zaak,
die direct de overheid aanbelangt, men
heeft ons toch wel doen verstaan, dat
verzoeken om medewerking door de re
gering met grote bereidwilligheid zullen
worden ontvangen.
Een andere kwestie, ook van eminent
belang, is die van de huisvesting van het
beroepskader. Te veel beroepsmilitairen
zien hun gezinsleven teruggebracht tot
wat men in die kring „weekend-huwelij
ken" pleegt te noemen. In ons gesprek
hierover met generaal-majoor Kok en
het hoofd van het Centraal Bouwbureau
kolonel J. C. Stumphius heeft men ons
gezegd, dat er bij het ministerie plannen
bestaan om ook hierin te voorzien. In de
eerste plaats in de vorm van dienstwo
ningen, annex aan de kazerne, en op de
tweede plaats zij het nog niet in zo'n
vergevorderd stadium in de vorm van
normale woningen, speciaal voor militai
ren, die in de uitbreidingsplannen der
onderscheidene gemeenten zouden moe
ten worden opgenomen.
Wat nu de bouw zelf betreft: het
schijnt of er plotseling in midden-Ne
derland vier nieuw© steden in aanbouw
zijn. Grote Rijnaken voeren enorme la
dingen hoogovenslakken aan, waai'mee
vele tientallen kilometers weg worden
verhard. Zeven betonfabrieken werken
dag en nacht op het maximum van haar
ïn redex-skringen verwacht men. dat
de staking van de trawlerbemanningen,
welke nu dertien dagen duurt, ten ein
de loopt. Zoals bekend weigerden de op
varenden naar zee te gaan, omdat voor
de bepaling van hun gage bij opgehou
den haring niet langer de stopprijs van
f 10,zou gelden, maar de prijs, die de
vismeel-industrie daarvoor wil betalen,
zijnde momenteel f 7,50 per kist. Het
is de O.V.B. geweest en later ook de
E.V.C., die hier een mogelijkheid tot
strubbelingen zagen en deze dan ook
hebben aangegrepen. De trawlers bleven
liggen, terwijl tussen de Unie Verkeer
en de Redersvereniging geen verschil
van inzicht meer bestond
Het is, duidelijk, dat bij deze stand
van zaken een volkomen impasse werd
bereikt, omdat er geen sprake is van
een mogelijkheid tot onderhandelen. Wij
vernemen thans echter, dat het einde
van de staking in zicht komt en men
grondt deze mening op het feit. dat ver
schillende opvarenden zich bij hun re
ders hebben gemeld en zich bereid ver
klaarden weer te gaan varen. Mocht de
bemanning niet comoleet zijn, dan werd
de reder verzocht uit te zien naar ver
vangers.
Bij deze stand van zaken kan het uit
varen van de trawlers niet lang meer
uitblijven. Dat is trouwens ook nodig,
want niet alleen liggen nu nog grote
kapitalen renteloos in de haven, maar
ook dreigt in de aanvoer van verse vis
stagnatie te gaan optreden, gezien «het
geringe aantal schepen, dat van de
trawlervloot nog ter visserij is.
Van 12 November tot exi met 29 De
cember zal de stichting „Voor het Kind-
wederom een rondreis door Nederland
maken om de verkoop van kinderpost
zegels te bevorderen. Deze rondreis zal,
evenals vorige jaren, met een rijdend
postkantoor worden gemaakt. In dit
postkantoor zullen kinderpostzegels 1951
worden verkocht en met deze zegels ge
frankeerde gewone aangetekend© stuk
ken worden aangenomen.
De Amerikaanse legende over een
Nederlands jongetje, dat bij Spaarndam
een dijkbreuk voorkwam door een hele
nacht, 'lang zijn duim in een gat in die
dijk te houden, inspireerde blijkbaar
luitenant-generaal James A. van Fleet,
opperbevelhebber der UNO-troepen in
Korea. Aan het begin van de herfsteam-
pagne op Korea bracht hij n.l. zijn man.
nen van het achtste leger hulde, door
hun moed te vergelijken met die van
dat jongetje. De gehele zomer hadden zij
tot taak gedurende de onderhandelingen
van Kaesong „de duim op het gat" te
houden, dus om peneti'atie van de vijand
te voorkomen.
De Algemene Nederlandse Vereniging
voor Vreemdelingenverkeer stuurde aan
generaal Van Fleet, die van Nederlandse
afkomst is, een foto-reportage uit 1950
over de onthulling door Prinses Mar-
gi'iet van het beeldje op de Woerder
sluis te Spaai-ndam, welk beeldje aan
het heldenfeit van het Nederlandse jon
getje herinnert. Een uitnodigiiig voor
een bezoek aan ons land ging daarbij.
In een brief aan de A.N.V.V.. waarin
luit.-generaal Van Fleet bedankt voor
de foto's, schrijft hij: „Niets zou me
meer plezier doen dan om Nederland,
het stamlaxxd van mijn vaderen, te be
zoeken. Ik ben van plan te komen, zo
gauw ik er de gelegenheid voor heb.
Veel dank voor uw uitnodiging naar een
vrij cn gastvrij land."
De dienstregeling van de Pan Ameri
can World Airways voor het winter-
seizoen 1951-1952 is ingegaan. Het aan
tal vluchten AmsterdamNew York is
van drie per week gebx-acht op twee en
het aantal vluchten New YorkAmster
damFrankfort eveneens van drie op
twee per week.
Advertentie
Bij hoofd-, kies- of
keelpijn, verkoudheden,
maandpijnen enz. bren
gen de volstrekt be
trouwbare R h e u m I n -
tabletten uitkomst I
Bovendien populair ge
prijsd 20 tabletten 45 ct
Advertentie
is de pittige smaak, het
fijne aroma van Drosie's
Verpleegster Cacao.
In cartons van ''u, V», fa en 1 kg.
Sleeds verkrijgbaar en...
De Nobelprys voor de vrede van het
jaar 1951 is toegekend aan de Fransman
Leon Jouhaux-
Leon Jouhaux is vakbondsleider der
Franse „Force Ouvrière" en sinds 1949
voorzitter van de internationale raad
der beweging voor een verenigd
Europa.
De Nobelprijs bedraagt dit jaar onge
veer 11.500 gulden en is toegekend door
een commissie van het Noorse parle
ment. Jouhaux is de zevende Fransman,
die deze prijs wint. De overige Nobel
prijzen (voor litteratuur, geneeskunde,
natuurkunde en scheikunde) worden
toegekend door een Zweedse commissie
te Stockholm.
Jouhaux trad al voor de oorlog van
'39-'45 op de voorgrond. Toen de Fran
se socialist Leon Blum in 1936 zijn op
socialisten en communisten steunende
„regering van het volksfront" vormde,
werd Jouhaux algemeen als de „man
achter de schei-men" beschouwd. Hij
werd lid van de directie der Franse
staatsbank. Van 1936 tot 1940 was hij
vice-voorzitter van de internationale
federatie van vakvex-enigingen.
In de afgelopen oorlog is Jouhaux
door de Duitsers gevangen gezet. Na de
oorlog hervatte hij zijn politieke be
drijvigheid. Hij wex-d secretaris-gene
raal van de C.G.T., het algemene Fran
se vakverbond, waarin sinds 1945 socia
listen en communisten waren verenigd.
Het militair ambtenarengerecht te
Den Haag heeft Maandagmorgen het be
roep behandeld van een aantal Zuid-
Molukse K.N.I.L.-militairen tegen het
aan hen bij aankomst in Nederland
verleende ontslag' uit de tijdelijke K.L.-
dienst. Er bestond voor deze zaak grote
belangstelling. De grote zaal van de
Hoge Raad was geheel gevuld met Am
bonezen en andere Zuid-Moiukkers. Uit
elk der Ambonese woonoorden hadden
twee Ambonezen verlof gekregen de
zitting bij te wonen.
Mr. K. van Rijckevorsel, de raads
man van de Zuid-Molukkers, voerde
Advertentie
DE Dfcsafi
HU «tl BESJE iAH»
NEDERLANDSCHE HOEDENFA BRIEK BUSSüM
Beton wordt gestort in de bouwput.
DE RUSSEN
VERTALINGi FRANS VAN OLDENBURG ERMK.E 11
KOMEN
„Goed"
zei ik, „maar wacht even".
„Waarom?" vroeg Sashka zeer ad rem,
en hij was zo verrast, dat hij me losliet.
„Sashka!" werd er buiten geroepen.
„Sashka, waar ben je gebleven? De ka
meraad luitenant heeft naar je ge
vraagd". Precies een Amerikaanse film,
kon ik net nog denken. Het leven imi
teert de kunst!
Toen rende ik de stal uit, gevolgd
dooi* de woedende Sashka.
De Tsjechische detective had een di
ner laten aanrichten, had wijn laten
aanrukken en tracteerde nu zijn onder
geschikten. Mijn deugd kostte de Hon
garen een pond spek, een paar meter
worst, een heel wittebrood en twee Hes
sen rode wijn. Maar aangezien zij nooit
iets van die geschiedenis te weten kwa
men, hadden ze zelfs die troost niet. Ik
schaamde me zo over mijn eigen stom
miteit, dat ik het hun nooit verteld heb.
Wat Sashka betrof, was het mijn schuld
niet, dat men hem was komen roepen,
en hij bleef griezelig vriendelijk en uit-
sloverig beleefd. De Hongaren sloten
vriendschap met de Tsjech en praatten
heel gewoon met hem, zodat de Russen
niets verstonden van wat er gezegd
werd. Stefan verscheen in de eetkamer,
maar kreeg zelfs geen sigaret aangebo
den. Na gegeten, gedronken en gerookt
te hebben namen de Russen eindelijk
afscheid. We scheidden als de beste
vrienden. Sashka drukte mijn hand heel
stevig en glimlachte zelfs nog tegen me,
toen hij al op de wagen zat. Daar ik vu
rig hoopte, dat dit de laatste keer zou
zijn, dat ik hem ooit nog zag, glimlachte
„Ik ben een Poolse. Drie van ons hier was eerder vriendelijk dan wat anders,
zijn Polen". Hij wist niet, wie hem had aangegeven,
„Zo, dan heb ik nieuws voor jullie, maar veronderstelde, dat het Stefan was.
Ons leger heeft zonder slag of stoot P zeiden de twee boeren tenminste.
Krakau genomen". Ik stond de volgende morgen niet op.
Dat was het begin van het gebruike- Ik was zo moe, dat ik Fifi en Jack mijn
lijke, eindeloze gesprek, waarbij de hond werk liet doen. Toen kleedde ik me uit,
vergeten werd, want het dier had na- iets wat ik 's nachts nooit doen kon, en
tuurlijk nooit bestaan. Ze hadden het genoot van mijn bed en van mijn rust
beest weliswaar zeer uitvoerig beschre- en mijn eigen luiheid,
ven, want hun Russische verbeelding Om het er echt goed van te nemen
stond voor niets* Ze waren enkel maar en een poging te doen om alles te ver
eens naar ons komen kijken, zoals men geten. nam ik een van de boeken van
naar een museum gaat of naar een lach- mijn schoonmoeder zaliger, een bundel
huis op de kermis. Ons huis, ons en onze novellen van Guy de Maupassant, schonk
schilderijen te bekijken was een grote mezelf een groot glas wodka in en leun-
attractie, en geen Rus die zichzelf res- de genoeglijk achterover om te lezen
pecteerde, verzuimde ooit, ons een be- van een voorbije wereld, waarin liefde
zoek te brengen; maar daar de Russen en vrouwen de hoofdrol schenen te spe-
een Oosters volk zijn, zeiden ze dat ie Goeie hemel, wat soort van ver-
nooit rechtuit halen zou De Maupassant niet geschre-
Later die middag kwam de kleine Alec ven hebben, als hij nu geleefd had!
buiten adem de kamer binnen. „Oom is Door het raam kon ik de saai grijze,
terug! Oom is teruggekomen!" riep hij. bewolkte winterhemel zien en een paar
„Wat een banaal einde van een hoogst naakte takken, welke me onbeweeglijk
originele dag" zei ik tegen Elsie, en leken aan te staren. Het scheen, alsof we
we liepen naar de deur en door de keu- de Lange Majoor niet meer terug zouden
ken het erf op, waar we de arme Zwij- zien, alsof ook hij bang voor ons was,
ger, klaarblijkelijk uitgeput, moeizaam
de heuvel op zagen komen. Toen we
hem eindelijk de hall in gekregen had
den. omringden we hem en overstelpten
hem met vragen. „Hebben ze je gesla
gen?" „Waarom schreef je die stomme
brief?" „Heb je het dorpshoofd gezien?"
„Hebben ze je die boterhammen met
net als de boeren. Jumbo zat bij het
raam in zijn grootmoeders stoel en las
zijn Richelieu. Ik kon de Zwijger en
Rxidi horen, die hout aan het hakken
waren in het houtschuurtje en van de
hall uit klonk het geluid van Elsie's
stem, die Alec een sprookje voorlas. Hoe
goed was het om uitgekleed in bed te
-aan, dat het ontslag volgens de R.T.C.-
regeling der landstrijdkrachten en de
dienstvoorwaarden van het K-N.I.L.
slechts moent geschieden, gelijktijdig
met de afvloeiing. Dit is niet gebeurd-
De sociale rechtspositie van deze be
roepsmilitairen, zo vervolgde de raads
man, is beschermd tot op het tijdstip,
waarop zij hun uiteindelijke bestem
mingsplaatsen hebben bereikt, zodat de
regering hen niet tussentijds in de toe
stand van armlastige ontheemde bur
gers had mogen brengen door hen uit
de dienst te ontslaan- Mr. van Rijcke
vorsel bestreed ten slotte het beroep
van de legering op de onbevoegdheid
van het militair ambtenarengei*echt. De
raadsman was van oordeel, dat zowel
uit de geschiedenis van de tot stand-
koming van het militair ambtenaren
gerecht ais uit de aanstelling van de
Zuid-Molukse oud-KN.I.L.-militairen
tot tijdelijke beroepsmilitaii*en van de
K.L. blijkt, dat het militair ambtenaren-
gex*echt bevoegd is in deze zaak- Het
bestreden ontslag ligt bovendien uit
sluitend in de Nedei*landse rechtssfeer,
omdat het is een ontslag uit de Neder
landse militaire dienst, vei'leend door
de Nederlandse regering en in Neder
land, terwijl het ontslag in strijd is
met het Nederlands recht, zo besloot de
i*aadsman.
Het standpunt van de minister van
Oorlog inzake deze ontslagprocedure
werd toegelicht door mr. D. J. Veegens.
Hij verklaarde, dat de Zuid-Molukse
K.N.I.L.-militairen naar zijn mening
niet onder de militaire ambtenarenwet
1931 vallen. Zij moeten zich dus niet
tot de militaire ambtenax-enrechter
wenden, zo zei hij, maar tot de burger
lijke ^rechter. Hij betoogde, dat het ge
geven ontslag niet ongeldig is, wan
neer de gewenste afvloeiing niet heeft
plaats gevonden. Naar zijn inzicht heb
ben de Zuid-Molukse oud-K.NI.L.-mi-
litairen geen absoluut recht kunnen
doen gelden op afvloeiing naar Ceram
of Nieuw-Guinea. Deze afvloeiing
mocht de regering op grond van mili
taire of staatkundige overwegingen
weigeren zo vervolgde mr. Veegens.
Dx raadsman besloot met de opmer
king, dat de Ambonezen, die niet terug
willen, er goed aan zouden doen het
woord van de Koningin ter harte te
nemen, uit haar brief van September
aan president Truman over het interna
tionale vluchtelingenprobleem. In deze
brief schrijft de Koningin, dat verlos
sing van het gevoel van onvrede en
mislukking en herwinning van onaf
hankelijkheid en zelfrespect slechts
kunnen worden verkregen door inscha
keling in het economische leven, waar
door zij wederom zelf de verantwoorde
lijkheid kunnen dragen voor hun ge
zinnen.
Uitspraak 26 Nov.
Jouhaux kreeg evenwel meningsver
schil met de communistische meerder
heid in de C-G-T. Hij trad uit en vorm
de een nieuw algemeen vakverbond, de
„Force Ouvrière". Hij organiseerde de
steun der Franse niet-communistische
vakverenigingen aan het Plan-Mars
hall. Jouhaux liet zich ook kennen als
een krachtig voorstander van de Raad
van Europa.
Toen een aantal Westerse vakbonden
uit de wereldfederatie van vakverbon
den trad, omdat deze organisatie onder
communistische leiding was gekomen.,
werd de nieuwe anti-communistische
„Internationale Federatie van Vakver
enigingen" gevormd, met Jouhaux als
vice-voorzitter.
Volgens het Belgische blad ..Het be
lang van Limburg" wordt maandelijks
één millioen kilo boter, dat is 1/8 ge
deelte van het totale Belgische verbruik,
uit Nederland naar België gesmokkeld.
De douanediensten staan tegenover deze
goed georganiseerde smokkel op grote
schaal machteloos; nog geen twee tot
drie procent kan in beslag worden ge
nomen.
De boter wordt meestal verpakt als
Belgisch product en dikwijls vermengd
met minderwaardige vetten
Zoals bekend zal de K.L.M. 4 Decem
ber haar geregelde lijndienst beginnen
tussen Schiphol en Tokio cn 7 Decem
ber de geregelde lijndienst tussen Schip
hol en Sydney. Het eex*ste vliegtuig
naar Tokio zal een brief meenemen van
de burgemeester van 's-Gravenhage voor
de burgemeester van Tokio, vergezeld
van een geschenk van de stad 's-Graven-
hage. Voorts zal het eex*ste vliegtuig een
jonge eik uit Boskoop overbx*ergen, die
aan de bevolking van Tokio zal worden
aangeboden en zo spoedig mogelijk na
aankomst van het vliegtuig op een plein
in de stad zal worden geplant.
Het eerste vliegtuig naar Sydney zal
brieven meenemen van de burgemeesters
van Amsterdam en Rotterdam, vergezeld
van een cadeau dxer beide gemeenten
voor de burgemeester van Sydney. Deze
brieven en geschenken zullen zo spoe
dig mogelijk na aankomst van het
vliegtuig aan de burgemeester van Syd
ney worden overhandigd, evenals een
brief met cadeau van de burgemeester
van Lutjegast, waar Abel Tasman, de
ontdekker van Austx*alië, is geboren.
In verband met de eerste vluchten
naar Tokio en Sydney heeft de K-L.M.
ten gerieve van de vele vei'zarr.elaars
van „erste-vlucht-enveloppen" bijzon
dere enveloppen ontworpen met voor
gedrukt adres welke, als brief naar To
kio en/of Sydney verzonden, door de
zorgen van de posterijen en de K.L.M.
wederom aan de afzenders zullen wor
den terugbezorgd.
De enveloppen zijn verkrijgbaar bij
alle K.L.M.-passagekantoren en -agen
ten in Nederland.
In April 1945 werkten vele Twentena
ren als z.g. grensarbeiders in de nabije
textielfabrieken te Gronau, Epe, Nord-
horn enz. De oorlogshandelingen in die
maand waren oorzaak dat de uitbetaling
van hun lonen plotseling stagneerde.
Daar bovendien de verbindingen voor
lange tijd verbroken waren, raakte deze
kwestie in het vergeetboek. Geen van
de rechthebbenden 'dacht meer aan de
mogelijkheid dit geld ooit te zullen ont
vangen.
De Nederlandsche Bank heeft nu ech
ter medegedeeld, dat deze lonen in ont
vangst kunnen worden genomen. Circa
duizend textielarbeidex*s zullen bedra-
gen variërend van veertig* tot hondeid-
vijftig gulden, ontvangen.
Advertentie
ham gegeven?" We wilden allemaal alles liggen. Wat een klein, alledaags genoe-
tegelijk weten. gen, en toch hoe heerlijk nu.
Eindelijk kx*eeg de Zwijger kans om te huwde de deur tussen de hall en
ik zo liefjes mogelijk terug, tot groot spreken. Ze hadden hem goed behandeld, de eetkamer kraken. Lxna, die cokes op
_i die reeds de hele ge- Hij was opgesloten samen met twee boe- de kachel komt doen, dacht ik. Maar dat
ren uit het dorp, die ze twee keer in het was nIe.t z°; onmiddellijk daarna
gezicht geslagen hadden, maar hem n°ord£ lk ,Elsle Zdrastvujtie zeggen met
hadden ze met rust gelaten. Ze hadden haar Engels accent, en ik maakte uit de
hem te eten gegeven, één keer, brood tocm van haar stem op, dat ze glimlachte.
plezier van Fifi
schiedenis wist.
Na 't eten zaten we na te praten oVer
de brief van de Zwijger, toen de deur
openging en er twee Russen binnenkwa
men en zonder verdere inleiding vroe- met soep. De kapitein had hem met de
gen: „Ergens een herdershond gezien?"
En ze keken in de kamer rond, als dach
ten ze het dier tussen de schilderijen te
zien hangen.
„Er is er geen hier geweest", zei ik.
„En waar leerde jij Russisch?" vroeg
de oudste van de twee.
revolver op de borst gedwongen om die he Lange Majoor met een glimlach op
brief te schrijven, maar was overigens zlJ,n gezicht. „Mag ik binnenkomen, zei
een behoorlijke vent. Ze hadden hem hij.
vandaag na het eten laten gaan zonder (Wordt vervolgd).
een reden op te geven, maar de boeren
hadden ze daar gelaten. Ze hadden hem
helemaal niets gevraagd. De kapitein
Nu de avonden lang worden, rikke
tikken de naalden in ieder gezin. Er
is bijna geen vrouw in Nederland, die
niet breit. Het kledingstuk, dat zij onder
handen heeft is óf voor de baby, voor
de kinderen, óf voor haarzelf, terwijl
manlief af en toe ook bedacht wordt met
een prachtige pullover of warm vest.
Voor deze dames is de nieuwste ont
dekking op wasgebied als het ware een
geschenk uit de hemel. Eindelijk is er
een wasmiddel gevonden, waarmee zij,
zonder gevaar voor krimpen of vervilten,
de prachtigste wollen kleding grondig
kunnen reinigen. Het is het alkali vrije
Castella Wolwas met Kleur Actief (rost
pak). Deze nieuwe vinding is afkomstig
van de N.V. Dobbelman te Nijmegen,
die de huisvrouwen al eerder verblijdde
met Castella voor de gezinswas met
Actief Wit. Het alkalivrije Castella Wol-
was echter is een weldaad voor zachte
wol en tere zijde, omdat geen schadelijke
kalkzeep wordt gevormd en daardoor de
vezels onaangetast blijven. Het heeft
niet alleen een grote reinigende kracht,
doch het toegevoegde Kleur Actief zorgt
er bovendien voor, dat pasteltinten of
sprekende kleuren niets van hun oor
spronkelijke aantrekkelijkheid verliezen.
Door bovengenoemde eigenschappen is
in de practijk reeds bewezen, dat kleding,
op deze manier gewassen, viermaal zo
lang meegaat. Is dit voor alle breisters
geen reden om zich uitbundig te ver
heugen?
