Nieuwe Haarlemsche Courant | 1951 | 7 november 1951 | pagina 3

Zij

kankeren op gezonde wijze

Beraad tussen Middenstand en

K.Y.P. op komst

Kleermaker in
het ongelijk

ENGELAND AAN DE RAND
VAN EEN BANKROET

Biak ingeschakeld in luchtverkeer

Van veel betekenis voor
West-Nieuw-Guinea

iflAtota

Tegengaan van lichtvaardige

echtscheidingen

Met brandkast
er vandoor

Ongevraagd ontslag Haagse

hoofdcommissaris

Stemming is best

Nationalisatie van de staalindustrie
ml worden ongedaan gemaakt

Dagelijkse dienst

op Djakarta

Een gevolg van ontevredenheid
over zijn beleid

Zweeds precisiewerk

schenkt ons
de volmaakte ballpoint!

nn

WOENSDAG 7 NOVEMBER 1951

PAGINA 3

FOX-HOLE ALS SLAAPKAMER

In de bunker

n

Centrale Raad Kath. Middenstand bisdom Haarlem

Aanvragen om hulp en steun stijgen schrikbarend

Eén jaar voor overval
op „Jockeyclub"

Gefortuneerde lieden
opgelicht

IVo en 2 jaar geëist

Krimpen van pijn

Motorschip na aanvaring
gezonken

In conflict met vak
groep kleermakerij

Churchill in Engelse Lagerhuis

DOOR ALEXANDRA ORME

WELVERZORGDE HANDEN
In elk jaargetij Hamea-Gelei

TWEEDE KAMERLEDEN OVER ZWIJGEN
VAN DE MINISTER TELEURGESTELD

Brutale inbraak in studenten
sociëteit te Groningen

Granaten

zoemen over
Korea-vrij willigere

de hooiden der

Luitenant B. M. Koster, oorlogscorrespondent by het Nederlandse detachement
Verenigde Naties, schrijft uit Korea aan de Leger voorlichtingsdienst:

•.Ze hebben weer een kruiwagen vol granaten", zegt soldaat Bootsman uit Den
Helder, en hij wijst met een vinger naar de heuvel tegenover ons, waar com
munistische Chinezen de vuurmonden laden en op onze „tjot" richten. Drie keer
doemen of hui/en wat granaten over ons heen en een „blindganger" valt dood in
bet zand van de heuvel, waarop we vertoeven. De mannen steken de hoofden
nauwelijks in de fox-hole die hun slaapkamer is. De nachten zijn lang en koud,
doch de stemming onder deze kerels is blijkbaar heel goed. Nu is het natuurlijk
niet zo, dat de Nederlandse soldaten zich buitengewoon prettig gevoelen in een
gat in de grond bij een natte en doordringende kou, boven op een honderd
meter hoge heuvel.

komt, knippert hij met de ogen de
dodelijke vermoeidheid van de
nacht waarin de opmars werd be
gonnen weg. „Ha, die oorlogscor
respondent", zegt hij. „Mannen,
mondje dichtDoch de mannen
slapen door, vast enrustig, on
danks het hevige vuur dat de onzen
wegzenden. De wachtposten hebben

Soldaat Jan van Anrooy, Meester
Bruntstraat 17 te 's Gravenhage, die als
ordonnans dienst doet, durft het gerust
te bekennen, dat hij deze eerste nacht
'n een fox-hole slecht geslapen heeft-
Benen buiten boord en de rug in de
gegraven kuil. Korporaal Brouwers,
Hastelweg 143 te Eindhoven, die sectie
commandant is, blijkt uitermate tevre
den over deze, nog niet zo lang geleden
aangekomen nieuwelingen, die het
maar weer best doen.

De avonturier van de mannen op
deze tjot is korporaal Bothmer uit de
Heiligerstraat te Brunssum. Hij heeft
met het 9e Amerikaanse leger reeds ge-
vochten tegen de Duitsers. Hij reed in
1944 al in de jeep van een Amerikaanse
kolonel naar huis, toen de Duitsers in
het gebied bij Brunssum nog tegenstand
boden-

De eerste luitenant Prins, Nassaukade
310II te Amsterdam, weet al van wan
ten, want hij heeft al meer acties in
Korea meegemaakt. Hjj laat de 75 m.m.
maar weer eens losbarsten en de trom
melvliezen van de hier vertoevenden
beproeven. Tweede luitenant Bosman,
Eikbosserweg 138 te Hilversum, tuurt
met een kjjker naar de inslagen van de
granaten, die worden afgevuurd. „Het
gaat best, ze liggen goed", concludeert
hij.

In de bunker liggen officieren en
minderen door elkaar te slapen. Do
minee Ph. P. Meerburg, Bergweg 24
te Maastricht, zit met opgetrokken
knieën op een margarinekist. Als
er wat daglicht op zijn gelaat

zoals dat bij ons heet fietsban
den om de ogen.

De plaatsvervangende bataljonscom
mandant, de kapitein J. H. Luykenaar,
Pelsrijkenstraat 22 te Arnhem, ligt met
de ogen open wat te turen. Zijn wandel
stok, die hij evenmin als zijn wapen
ooit zal vergeten, ligt naast hem. Zijn
Koreaanse oppasser heeft zich opge
rold als een stekelvarken.

„Nog nieuws?" vraagt kapitein Luy
kenaar. „Neen, dat kom ik bij jullie ha
len." „Weet je of er nog eten komt voor
de mannen?" „Ja, waarschijnlijk is het
al onderweg."

..Een uur geleden is de vijandelijke
aanval op de heuvel voor ons afgesla
gen", zegt kapietin G. C. van Gorcum,
Polsbroekstraat 65. Den Haag. „Het
gaat goed. De stemming is best. Zij kan
keren op gezonde wijze, nu over het
eten enals het niet komt, gaat het
nog goed."

Intussen zit korporaal K. L. Bauer.
Middellaan 77 te Haarlem, aan een
hardgenerator te draaien, die in de
volksmond koffiemolen wordt genoemd.
Hij tracht stroom op te wekken voor
do radio, doch er ontstaat geen enkel
contact. De gehele nacht en ook de dag
daarop volgend zit de commandopost
van het bataljon zonder verbinding en
dat is eigenlijk even erg als zonder mu
nitie.

Deze ZxCid-Koreaanse familie mag zich nog gelukkig -prijzen de beschikking te
hebben over twee onderkomens. Het verblijf links op de foto dient tot huisves
ting op koude dagen, daar het dichter bij de grond gebouwd is en daardoor war
mer. Het rechtse heeft een betere ventilatie en wordt op mildere dagen gebruikt.
De oorlog in Korea heeft slechts weinig huizen gespaard en' deze mensen, die
tenminste onderdak hebben, worden beschouwd „goed af" te zijn.

De voorzitter van de Diocesane Ka
tholieke Middenstandsbond in het bis
dom Haarlem, de heer F. C. de Hosson,
heeft vanmorgen de Najaars Centrale
Raad in de Stadsgehoorzaal te Leiden
geopend met een rede, waarin hij o.a. zei
zich gaarne aan te sluiten bij de voor
zitter van de N.R.K.M., de heer Koops,
die zijn vreugde heeft uitgesproken over
de ruimere voorziening van het fonds,
daaruit het Economisch Instituut voor
de Middenstand' kan putten, en over de
Aanbieding aan de Raad van State van
een nieuw ontwerp-Vestigingswet. Ook
^'ees de heer de Hosson op de grote stap,
Welke naar de verwezenlijking leidt van
een toporgaan van de Middenstand in
de P.B.O., als gevolg van het feit, dat
°nlangs een eensluidend rapport daar
over de S.E.R. werd aangeboden door
de betrokken werkgevers- en werk
nemersorganisaties.

Spr. becritiseerde de „beruchte" prij-
Zenbeschikking 1950, die de bewegings
vrijheid van de middenstanders aan
banden legde, die bleek onverdraaglijk
lc zijn en welker desastreuse gevolgen
zjch thans doen gevoelen. Hier wreekt
zich een psychologisch ministerieel ge
baar. De overweging, dat alles voor
sociaal verantwoord kan gehouden wor
den wat de gevoelens der massa ontziet,
Wijzen wij, aldus spr., met klem van
de hand.

Spr. pleitte er vervolgens voor, dat
de heffing van de omzetbelasting naar
de bron zal worden verlegd. Het ont
breken van de, volgens spr., hoognodige
y^'t op het cadeaustelsel maakt momen-
pt.el toestanden mogelijk „die naar de
srenzen van het krankzinnige gaan".

tenslotte wees de bondsvoorzitter op
de moeilijke liquiditeitspositie van de
middenstand. Het doet hem veel ge
degen. dat minister Albregts naar een
oplossing streeft.

°at in de textielbranche, die steeds
Voor een zeer gezonde doorging, reeds
Oen noodfonds is opgericht, spreekt toch
yel duidelijke taal; de aanvragen om
hulp uit het Chris Jansenfonds, het
^antos-, het Dr. van Beurdenfonds en
?et Voorschotfonds, stijgen in schrik
barende mate.

.De Haagse rechtbank heeft de 22-ja-
r'ge buffetchef R. de W. uit A dam en
25-jarige matroos W. H. van der W.
Den Haag ieder tot een gevangenis-
af van een jaar zonder aftrek ver-
brdeeld. De eis was anderhalf jaar.
De \v. en van der w. hebben met nog
'wee kornuiten in de nacht van 20 op
April een overval gepleegd in de
"J°ckeyclub" aan de Laan van Meerder-
oort te Den Haag. Gemaskerd en
gewapend kwamen zij de speel-
le- -i non- Onder het uiten van aller-
-I dreigementen fouilleerden zij snel en
dn?5 asIen<* de bezoekers. De buit, vier-
zend gulden, werd later verdeeld.

rechtbank01"-^ Justitie b« de Haagse

heeft

van anrfi.pv.vi# 4 en gevangenisstrai
tegen ri» rkaU Jaar met aftrek geëist
de v tt JN ge autohandelaar M. F.

trek \eeon ri«"r?"?er>"half jaai' met af'
M riie hYf 32-jarige boekhouder H.

ben rife v-n V1 de club vau !ie"
'chatriito o m goedgelovigheid van een
en ecn 7, PI ,f rerC!ammer' de heer B- c-

Sebrink- hoKn de Haagse freule

'affineerdebben gemaakt om hen op ge
smeerde wijze op te lichten.

Naar aanleiding van een actie van het
hoofdbestuur betreffende de houding

van de K.V.P. in de laatste tijd ten op
zichte van de middenstandsbelangen, zal
er binnen enige weken een beraad ge
houden worden tussen het partijbestuur
van de K.V.P., de Tweede-Kamerfractie
en vertegenwoordigers van de vak- en
standsgeledingen van de middenstand.
Gehoopt wordt hierdoor meer belang
stelling te kweken voor de inzichten
van de middenstand en diepere oriënte
ring in de middenstandsvraagstukken bij
de K.V.P.

Advertentie

door rheumatiek, spit, ischias, hoofd- en
zenuwpijnen is onnodig. Togal bevrijdt U
snel en afdoende van die pijnen. Togal baat
waar andere ronddelen falen. Togal zuivert
de nieren, is onschadelijk voor hart en maag.
Bij apoth. en drog. f 0.83, f 2.06, f 7.94.

Maandagavond is op de Nieuwe Maas
het motorschip „Door Vertrouwen"
schipper Terlouw uit Ouderkerk aan dé
IJssel, na een aanvaring gezonken. Het
schip kwam zo hevig in aanvaring met
het met zand geladen sleepschip „Mer-
wededat het binnen enkele minuten
zonk. De vier opvarenden konden zich
met een roeiboot in veiligheid brengen.

De president van de Haagse rechtbank
heeft de vordering van de kleermaker
M. J. Hulsman uit Amsterdam tegen de
vakgroep kleermakerij in Den Haag
afgewezen.

De heer Hulsman, uitvinder van een
nieuw coupesysteem voor maat- en con-
fectiekleding, achtte zich in zijn belan
gen geschaad door een schrijven van de
vakgroep, waarin wel werd medegedeeld,
dat een eerste proefneming met het
nieuwe systeem was mislukt, zodat de
vakgroep zich een oordeel over het
nieuwe systeem moest voorbehouden,
maar waarin een gunstig oordeel in bui
tenlandse kringen niet stond vermeld.
De heer H. verzocht daarom de presi
dent de vakgroep te bevelen, dat zij
moest overgaan tot publicatie van het
waarderend oordeel, dat Franse deskun
digen hadden gegeven en dat zij bij
nalatigheid een dwangsom van 250 gul
den zou moeten betalen voor iedere dag,
dat zij in gebreke mocht blijven.

De president oordeelde echter, dat de
vakgroep niets anders dan haar taak
heeft gedaan, namelijk het voorlichten
van haar leden. De vakgroep was niet
verplicht melding te maken van het
oordeel der Franse deskundigen, omdat
dit de leden der vakgroep reeds bekend
was uit een door de heer Hulsman ver
zonden prospectus.

Advertentie

Ziehier de Reporter! De
betere ballpoint, die al
lang „in de pen" was, nu
bij iedere goede kantoor
boekhandel en vulpenzaak
verkrijgbaar. Een triomf
van Zweeds precisiewerk*
Schrijft beter, mooier en langer
De enige ballpoint met
„Gold"-vulling - bevat
70% meer inkt- en S. K. F.
kogel.

In twee uitvoeringen
Reporter Forty f. 2.95«
Reporter

Sixty f. 3-90.

Eis steeds
vulling in
de originele
Reporter
verpakking.

Licht alt

N«d. Oct.

PAP

(Telefonisch van onze Londense correspondent)

LONDEN, hedenmorgen

Gisterochtend las de Lord Kanselier in het Hogerhuis namens de afwezige Ko
ning de Troonrede voor waarmede het nieuwe parlement zijn werkzaamheden
begon. Het hoofdpunt van de rede was een waarschuwing dat „drastische en
uitzonderlijke maatregelen" hoorden te worden genomen om Engelands economie
te saneren.

Churchill zelf, die zijn rol van bejaard staatsman accentueerde door in het La
gerhuis te verschijnen in een geklede jas, weidde uitvoerig uit over de grote
moeilijkheden welke overwonnen moeten worden, wil Engeland een bankroet
kunnen vermijden en prestige herwinnen in de wereld. Vooral in de eerste helft
van zijn rede werd hij herhaaldelijk onderbroken door luchthartige interjecties
van een strijdlustige Labouroppositie. Doch aan het eind van zijn rede. toen
Churchill het had over de koude oorlog en hij sprak als in dc majestueuze periode
van zijn beste rhetoriek, werd het Huis ernstig-

BOEK. AmlirGa

Na Attlee geluk gewenst te hebben
met de onderscheiding (de Order of
Merit) die hij 's ochtends van de Ko
ning had ontvangen, begon Churchill al
spoedig over het ene punt dat hij La
bour niet gemakkelijk zal vergeven:
hun lastercampagne tijdens de verkie
zingsstrijd. toen socialistische candida-
ten rond gingen langs de huizen, en
waarschuwden tegen Churchill als
„oorlogszaaier". Churchill noemde dit
„een wrede en ondankbare beschul-

In de eerste tien maanden van 1951
zyn reeds 3460 passagiers op eigen kos
ten per KLM naar Australië gereisd. Er
is een duidelijke vervoersstroom naar
Australië ontstaan, niet alleen van emi
granten, ook van zakenlieden, haven
bouwers, huizenbouwers, technische uit
voerders enz. en dan weer niet alleen uit
Nederland, maar uit geheel West-Europa,
waarbij Duitsland van betekenis is. Met
de vervoersstroom ontstaan belangen
verbindingen en de vermeerdering der
relaties brengt toeneming van vervoer,
van postvervoer ook. Redenen genoeg
zJj de heer B. G. van Os van Delden.
hoofd van de Oostgroep der KLM, toen
wq hem enige vragen ter zake stelden
om de nieuwe lijn naar Sydney, die 7 De
cember begint, met groot vertrouwen te
openen. Deze nieuwe lijn is in eerste op
zet geen emigrantenlijn. Immers de
meeste emigranten gaan in van rege
ringswege gecharterde vliegtuigen en dat
zal ook wel zo blijven.

De nieuwe lijn voert van Schiphol via
München, Cairo, Bagdad, Karachi en
Bangkok en dan via Manilla als techni
sche landingsplaats, naar Biak op Nieuw-
Guinea. Vandaar naar Port Darwin en
dan dwars over het vijfde werelddeel
naar Sydney als eindpunt. Dus ook naar
Biak: Nederlands overzees gebied. De
belangstelling voor Nieuw-Guinea neemt
toe en het verkeer neemt toe. Niet alleen
de „routine"-passagiers, ook vele zaken
lieden en handelsreizigers gaan zich voor
Nieuw-Guinea interesseren. De vervoers-
prognose is zowel voor Australië als voor
Nieuw-Guinea goed, zei de heer Van
Delden, en de belangstelling is in stij
gende lijn. Bovendien, zei hij, elke ver
binding brengt nieuw vervoer. Deswege
heeft de KLM Nieuw-Guinea in de route
van de lijn naar Sydney opgenomen.

Advertentie

DE RUSSEN KOMEN

VERTALINGi FRANS VAN OLDENBURG ERMKE

De Lange Majoor ging naast Jumbo dienden, stonden er reusachtige, glim-

zitten, legde een legerkrant op de grond, mend gelakte auto's voor ons klaar in

keek de kamer rond, slaakte een diepe de hete Egyptische zon. In de straten

zucht en liet zijn handen neervallen op klampten ons bedelaars aan, aan wie

zijn knieën, die hij wijd gespreid hield, we genadig onze aalmoezen gaven

„Ik ga hier weg", zei hij. „Mijn orders palmen stonden roerloos aan de rand

zijn gekomen van een woestijn, waarvan het zand

Het was toen eerst, dat ik besefte, soms lila, soms rose-rood was. Maar wat

hoezeer ik aan de Lange Majoor gehecht ons het meest interesseerde, waren de

was geraakt. Eerst wilden we hem niet menu's want onze voedselvoorraad

geloven, doch het was maar al te waar. liep op een eind. Terwijl Jumbo ons ver-

Hij beloofde om vanavond nog even aan telde over Arabische danseressen, bij-

te komen om afscheid te nemen. Nu dehante, kleine piccolo's, inhalige gidsen

had hij echter een paar goede berichten en de stroomversnellingen van de Nijl,

om ons te troosten. Hij raapte zijn krant keek ik uit het raam. waar ik juist nog

op en begon langzaam te lezen met zijn
eentonige stem, terwijl hij nu en dan
naar ons keek. „Warschau, Zyrardy,
Radom en Czestochowa door het Rode
Leger bezet", en de Lange Majoor glim
lachte van genoegen, dat hij zo'n goed
nieuws voor ons had. Daarop gaf hij
ons raad, hoe we ons het best konden
beschermen tegen het leger, waarin hij
diende. „Lieg, lieg brutaalweg", zei hij,
„en kijk hen recht in de ogen, want de
Russen hebben het bijgeloof, dat een
leugenaar je nooit in het gezicht kijkt.
Dus lieg en blijf liegen. Vertel hun. dat
je dokters bent. kunstenaars, en probeer
het zelf te geloven, maar houd je altijd
aan dezelfde leugen". We lachten en
dankten hem. Toen stond hij op. „Ik
kom vanavond nog even langs", zei hij.

„Kom toch vanavond bij ons eten".

„Goed".

Toen drukte hij ons stevig de hand en
ging.

Het was het grijze uur van de avond
schemer. In het leven zijn er momenten,
dat de tijd stil staat, en dat zijn de ogen
blikken, die je je herinnert, van die
grijze schemeruren, welke in de herin
nering dagen schijnen en toch maar een
half uurtje zijn. Dit was er een van. We
staken in die dagen, om petroleum te
sparen, maar zelden de lamp aan. en
het was nu te donker om te lezen. „Ver
tel ons iets", zei ik tegen Jumbo, en hij
koos iets, zover mogelijk verwijderd van
de tijd en de omstandigheden, waarin
we nu leefden. Hij sprak over Egypte.
Terwijl hij vertelde, konden we de luxe
hotels zien (we wilden van geen andere
hotels weten), waren we omringd door
zwermen onderdanig dienstvaardige be

de twee naakte takken kon zien en de
schimmige gestalte van een soldaat, die
voorbij glipte, onderweg naar de keu
ken wellicht. Toen was het tijd voor het
avondeten. Ik kreeg mijn maal op bed,
alleen op de bedelende Alf na, die op
een houtje moest bijten, zodat het water
hem uit de bek op de dekens liep.

Na het eten kwam de Lange Majoor.
Hij ging aan mijn bed zitten en we be
gonnen over litteratuur te praten en
over Russische humor. We moesten zo
lachen, dat we allemaal vergaten, dat
de majoor de volgende dag weg zou
zijn, totdat Lina op haar sloffen de ka
mer kwam binnenschuifelen met de
mededeling, dat er een paar boeren
waren met een soldaat om te zien, waar
de majoor bleef. Waarschijnlijk was het
uitschot van het front de huizen van die
boeren binnengevallen om te trachten
hun vrouwen mee te nemen. En nu
kwamen ze de majoor halen om te hel
pen, want hij had naam gekregen in het
dorp.

„Ik kom dadelijk weer terug. Ik maak
dit even in orde en kom terug", zei de
Lange Majoor, trok zijn gordel recht,
greep naar zijn zwaar pistool en rende
de deur uit.

We wachtten een uur, toen nog een,
maar hij kwam niet meer opdagen.

We zaten aan het ontbijt, de hele fa
milie, behalve Jumbo, die ziek was en
nog sliep, en aten onze laatste aardap
pels, die we wegspoelden met onze
laatste thee. Zware voetstappen weer
klonken in de gang; de deur ging open
en, ja, het was de Lange Majoor.

„Ik moet gaan. Ik heb geen tijd om
mijn jas uit te trekken. Of misschien

ook wel". En hij ontdeed zich van pet
en overjas. „Ik ben gekomen om afscheid
te nemen". Toen wendde hij zich tot mij
en fluisterde heel verlegen: „Als er
misschien wat wijn is, zou ik graag met
jullie drinken".

Ik haalde een fles Tokayer en schonk
ons ieder een glas in; toen stond de
Lange Majoor op en zei:

„Ik ben erg veel van jullie gaan hou
den, van jullie allemaal. Nu ga ik weg
en zal jullie misschien nooit meer zien".

Hij had Russisch gesproken, doch heel
langzaam en terwijl hij alleen de aller
eenvoudigste woorden koos, maar toch
moest ik vertalen, wat hij gezegd had.

De taal is een barrière wie haar niet
verstaat. Het waren enkel Fifi. ik en
de Lange Majoor, die aangedaan waren.
Terwijl Fifi en ik een man zagen, ten
prooi aan een grenzenloos verdriet, en
die slechts de eenvoudigste woorden
koos in de hoop, dat we hem dan beter
zouden begrijpen bèm en zijn ver
driet om het afscheid zagen de
Hongaren slechts het belachelijk tafe
reel van een reus in Russisch uniform
met een glas in zijn hand en tranen in
zijn ogen.

Toen maakte de Lange Majoor een
kleine buiging voor de Zwijger, raakte
met zijn glas het zijne aan, boog zich
toen diep voorover en kuste hem op de
wang. Hij deed hetzelfde bij ieder van
ons, om beurten met ons klinkend en
ons op de wang kussend. De Hongaren
zaten een beetje gek te kijken en na
men er wel enigszins aanstoot aan, maar
als mensen van de wereld hadden ze
genoeg manieren om pas te giechelen
toen hij weg was. Het gezicht van de
Lange Majoor stond ontzettend be
droefd en drukte een dodelijke ernst
uit. als verrichtte hij een godsdienstige
ritus, en hij werd steeds meer ont
roerd. Hij schaamde zich niet over zijn
tranen, noch was hij er trots op, maar
schreide, omdat er tranen waren, die
geschreid wilden zijn, als Odysseus ge
schreid had, als hij in die stemming
was, zoals mensen en goden schreiden
in de dagen van Homerus, toen mannen
zo onmiskenbaar mannen waren, dat
tranen hun roem niet konden deren.

(Wordt vervolgd).

Zij zal voor Nieuw-Guinea veel be
tekenen kunnen. Is Biak eenmaal lucht
haven, dan zal het vliegveld steeds ver
der gemoderniseerd moeten worden.
Thans reeds zal de KLM er in de kortst
mogelijke tijd een „station" gaan bou
wen, met bevredigende afhandelings-
ruimtcn en met een goed restaurant. De
bouw, die men in Juli of Augustus van
het volgend jaar gereed zal hebben, zal
prefabricated zijn. De bestaande start
banen kunnen zeer wel voor een uitge
breid intercontinentaal luchtverkeer
worden gereed gemaakt.

Biak en niet Hollandia is gekozen,
omdat jBiak het gunstigst is gelegen
voor de distributie van de aange
voerde reizigers: het ligt tussen So-
rong en Hollandia in. Vier uur vlie
gen naar beide zijden. Het verkeer
tussen Biak en de beide genoemde
vestigingen wordt op het ogenblik
met een Dakota uitgevoerd, maar
neemt het vervoer toe, dan zal het bij
dit ene (regerings)-vliegtuig niet
kunnen blijven. Er zijn nog geen
wegen, geen spoorwegen, het vlieg
tuig is de beste vervoersmogelijk-
heid.

Thans vliegt de KLM via Bangkok zes
maal per week naar Djakarta. Op 4 De
cember takt in Bangkok een lijn af naar
Tokio, 7 December een andere naar
Sydney. Daarbij zal Djakarta echter ge
nerlei schade lijden, want de KLM heeft
het uitvallen van de ononderbroken ver
binding op twee dagen der week niet al
leen opgevangen door tussen Bangkok
en Djakarta een afzonderlijk toestel heen
en weer te doen vliegen, maar ook door
een zevende lijn AmsterdamDjakarta
in te voegen. Men kan dus in December
op elke dag van de week via de KLM
naar Djakarta.

Een ander voordeel is nog, dat men nu
ook via Bangkok per KLM van Djakarta
naar Tokio kan vliegen. Ook hebben de

nieuwe lijnen aansluiting op andere
verbindingen, zodat men b.v. zonder tijd
verlies per KLM van New York naar
Sydney komen kan.

De lijn naar Sydney is mogelijk ge
worden door het sluiten van een verdrag
tussen Australië en Nederland, waar
door aan beide landen toestemming is
gegeven, dat een nationale luchtvaart
maatschappij de verbinding tussen bei
de onderhoudt. Dat is voor Nederland de
KLM, en voor Australië de Quantas.
d.w.z. de „Queensland and Northern
Territories Air Service".

Advertentie

Verscheidene Tweede-Kamerleden to
nen zich in het Voorlopig Verslag over
de Justitie-begroting ernstig teleurge
steld, dat de minister zwijgt over het
wetsontwerp in zake het tegengaan van
lichtvaardige echtscheiding. Er wordt op
aangedrongen, dat de minister zich zo
spoedig mogelijk een oordeel over dit
ontwerp zal vormen en dat hij binnen
kort de Memorie van Antwoord zal in
zenden, zodat het ontwerp nog voor de
zomer van 1952 in openbare behandeling
zou kunnen komen.

In verband met dit wetsontwerp wordt
er aan herinnerd, dat er nog altijd een
eerder wetsontwerp omtrent de echt
scheiding bij de Kamer aanhangig is, n.I.
het ontwerp-Goseling. Is het de bedoe
ling van de minister, zo vroegen sommi
ge leden, dit ontwerp verder met de
Kamer te behandelen?

Vele leden> zijn van oordeel, dat
aan een ingrijpende herziening van
onze burgerlijke rechtsvordering hoe
langer hoe meer behoefte ontstaat.
In het bijzonder menen zij, dat de
procesgang in het algemeen moet
worden versneld en vereenvoudigd
en minder kostbaar gemaakt. Het
ideaal moet zijn een snelle, goede en
goedkope rechtsbedeling. Nu is het
duidelijk, dat vooral- de elementen
snelheid en gedegenheid soms met
elkaar in strijd kunnen komen.
Men zal wel eens genoodzaakt zijn

In de studentensociëteit „Mutua Fi
des" is, naar thans bekend is geworden,
in de nacht van Zondag op Maandag
een brutale inbraak gepleegd. De in
brekers hebben de zware brandkast
naar buiten gesleept en zijn met het
gevaarte en de inhoud van ruim f 2000
verdwenen. De Groninger recherche
heeft deze zaak in onderzoek.

De ongenode gasten hebben juist de
Zondagnacht voor hun plannen uitge
kozen omdat dit de enige avond is dat
de sociëteit tijdig dat is om twee uur
sluit terwijl op andere dagen vaak
bij het ochtendgloren de laatste stu
denten naar huis gaan. Zij hebben zich
toegang tot het gebouw verschaft door
het vernielen van een ruitje en het
daarna openmaken van de deur,' in het
sousterrain. Onmiddellijk zijn de heren
naar de keuken gegaan en hebben in
het sleutelkastje de sleutel van het
kantoor, waar doorgaans de boekhou
der zetelt, gezocht. Uit een bureau,
waarvan de laden in een ommezien wa
ren geforceerd, werd een bedrag van
ongeveer f 40 geroofd. Maar het was de
heren om de brandkast te doen. Veel
tijd hebben zij zich overigens niet ge
gund om deze zware kast te forceren
en daarom hebben ze het gevaarte
doodeenvoudig met vereende krachten
weggesleept.

De inbrekers hebben de brandkast
onmogelijk op een fiets kunnen versle
pen. Wellicht is hierbij gebruik ge
maakt van een auto. Hoewel de Gro
ninger recherche onmiddellijk met de
nasporingen is begonnen, is er tot dus
ver van de inbrekers nog geen spoor
ontdekt.

de kwaliteit enigszins aan de snel
heid op te offeren. Doet men dit niet
dan kan het onrecht, dat een gevolg
is van het uitstellen van een beslis
sing. zo groot worden, dat de justi
tiabelen er de voorkeur aan geven
te berusten in het voortduren van de
onrechtvaardige toestand.
Van verschillende zijden verklaarde
men zich ingenomen met het krachtige
optreden tegen de clandestiene speel
gelegenheden. Men voegde daaraan toe
te vertrouwen, dat, indien de huidige
wetgeving onvoldoende mocht blijken
om deze speelgelegenheden de kop in t»
drukken, de minister niet zal nalaten
met de grootste spoed maatregelen voor
te stellen om hierin te voorzien.

Niettemin menen vele leden, dat uit
het drukke bezoek van deze clandestie
ne speelgelegenheden blijkt van het
bestaan van een zekere onbevredigde
behoefte aan spel. Men behoeft h.i. deze
behoefte niet volstrekt tegen te gaan.
Vandaar ook het toestaan, onder be
paalde voorwaarden, van loterijen. Zij
zouden niet onder alle omstandigheden
tegenstanders zijn van een zeker ge
reglementeerd toelaten van roulette,
bijv. in Scheveningen. Daarop zou dan
een streng toezicht kunnen worden uit
geoefend en men zou dan met des te
meer kracht kunnen optreden tegen on
gecontroleerde speelgelegenheden welk»
immers tot ernstige misbruiken aanlei
ding kunnen geven. Deze leden juichten
ook het optreden tegen de voetbalpools
toe.

Andere leden hebben ernstig bezwaa
tegen een reglementering van het rou
lettespel. Zij zijn van oordeel dat de
overheid aan de invoering van dit spel
waaruit voor de deelnemers de grootste
ellende kan voortvloeien, niet mag me
dewerken.

Vele leden menen tenslotte, dat de tijd
gekomen is om de gehele opbouw van
de rechterlijke macht te herzien. Dit
zou een principiële herziening van de
rechterlijke organisatie moeten mee
brengen. Zij vroegen of de minister
bereid is dit vraagstuk ter hand te
nemen.

ging". Hij schreef de geringe
meerderheid van de Conservatieven toe
aan deze lastercampagne en sprak de
verwachting uit dat degenen, die nu
profiteren van deze laster, hiervoor een
volgende keer dubbel en dwars zouden
moeten boeten. Hij hoopte overigens dat
het voorlopig uit zou zijn met de vin
nige partijstrijd in het Lagerhuis. In
dien de verkiezingsatmosfeer bleef be
staan, zou dit een schouwspel opleveren
„dat de wereld zou aanschouwen met
verbazing en rroRmdoeW met ver
slagenheid".

In dit verband herinnerde hij eraan
dat. krachtens het hun verleende man
daat, de Conservatieven het recht had
den de universiteitsvertegenwoordi
ging in het Lagerhuis te herstellen
(dit zijn twaalf zetels die meestal de
Conservatieve Universiteitscandidaten
plachten toe te vallen). Doch als
men-hierop terug zou komen en maat
regelen zou nemen, zouden deze slechts
effectief worden bij een volgende al
gemene verkiezing, omdat het herstel
len van deze zetels tijdens de duur
van het huidige parlement een twij
felachtig precedent zou scheppen

Vervolgens sprak Churchill over het
in de Troonrede aangekondigde voor
nemen van de Conservatieven om de
nationalisatie van staal en ijzer onge
daan te maken. Hij noemde deze natio
nalisatie een uitgesproken daad van
politieke partijdigheid.

Toen Churchui vervolgens aankon
digde. dat de regering besloten had
het parlement vroeg in December op
reces te sturen en eerst aan het begin
van Februari terug te doen keren om
de ministers de gelegenheid te geven
zich in te werken in hun portefeuilles,
groeiden de interrupties van Labour
tot een orkaan van verontwaardiging
en de Speaker moest tussenbeide ko
men om de bedreigde orde te herstel
len. Maar Churchill hield vol, dat dit
lange reces nodig was en gaf niet toe..
Hij kondigde aan, dat het Lagerhuis
een debat zou houden over buiten
landse zaken zodra Eden terugkeerde
uit Parijs en hij beloofde tevens een
geheime zitting over dc' n?,e.

Daarna begon iuj ovei ^..gtuands eco
nomische positie Hij verklaarde dat,
terwijl Engeland in de tweede helft van
het vorige jaar een surplus had op de
uitwendige betalingsbalans, hetwelk ge
durende een vol jaar 350 millioen pond
sterling zou hebben bedragen, de huidige
zes maanden een nadelige balans had
den geproduceerd van een omvang, wel
ke, voortgezet over een geheel jaar. 700
millioen pond zou bedragen. Indien de
omstandigheden hetzelfde zouden blijven
als nu, moest men voor 1952 rekenen op
een deficit van 600 millioen pond op de
uitwendige betalingsbalans. „Deze getal
len," aldus Churchill, „betekenen, om
kort te gaan. dat wij veel meer kopen
dan wij ons kunnen veroorloven op
grond van ons huidig inkomen. Op de
duur kan dit slechts leiden tot êen na
tionaal bankroet." Hij beloofde, dat de
nieuwe Kanselier van de Schatkist, R.
A. Butler, vandaag een volledig beeld
zou geven van de ernst van de toe
stand.

Over Perzië zei Engelands premier,
dat de regering met kon berusten in de
tot heden gevolgde methode, doch dat
zij bereid was tot een schikking, die
zowel Perzië als de oliemaatschappij
recht zou doen wedervaren. In Egypte
en de Soedan zou de regering de door
Morrison ingeleide politiek voortzetten.

Hierna kwam het hoogtepunt van een
rede die tot dan. dank zq de vrij con
crete punten welke noodzakelijkerwijze
moesten worden opgesomd, nuchter en
zakelijk was geweest. Churchill sprak
over de vijandelijke verhouding tussen
Oost en West. „Onze grote hoop," aldus
Churchill, „is een verzachting tot stand
te brengen van de koude oorlog door
onderhandelingen vanuit een positie van
kracht en niet van zwakte. De minister
van Buitenlandse Zaken en ik houden
ons aan het denkbeeld van een uiterste
krachtsinspanning om de kloof tussen
twee werelden te overbruggen, zodat de
twee kunnen leven, zo al niet in vriend
schap, dan toch tenminste zonder de
vrees en haat en verschrikkelijke ver
kwisting van de koude oorlog.

Ik moet hier een waarschuwend woord
tot U richten. De werkelijkheden, waar
tegenover wij ons geplaatst zien, zijn
talrijk, ongunstig en halsstarrig. Wij
moeten er voor oppassen, dat wij niet op
een golf van emotie overzwaaien van
desillusie tot optimisme. Het scheppen
van een nieuwe atmosfeer en een nieuw
geestesklimaat, herleefde betrekkingen en
een gevoel van menselijke kameraad
schap zouden, naar- mijn mening, een
enorme winst betekenen. Nooit moeten
wij toegeven, dat een derde wereldoorlog
onvermijdelijk is."

Een stroom van veronderstellingen is
losgebroken naar aanleiding van het feit,
dat de Haagse hoofdcommissaris van
politie ongevraagd eervol ontslag heeft
aangezegd gekregen. Tracht men de zaak
tot verantwoorde proporties terug te
brengen, dan lijkt vooralsnog slechts
vast te staan, dat men over het beleid
van de heer G. W. Valken niet tevreden
is geweest, hem verzocht heeft onder de
titel „overschrijding van de pensioen
gerechtigde leeftijd" ontslag te nemen
en dat men, toen de hoofdcommissaris
hierop niet inging, de leeftijdsgrens van
het ambtenarenreglement, welke voor
hogere politie-functionarissen met enige
soepelheid pleegt gehanteerd te worden,
in dit geval strikt geïnterpreteerd heeft.

De ontevredenheid bestond zowel by
het departement van Binnenlandse Za
ken als bij dc Haagse burgemeester, mr.
F. Schokking. Zü gold verschillende
aspecten van het beleid, welke voor het
merendeel terug te brengen zyn tot de
kernkwestie, dat het Haagse politiecorps
vrij slecht staat aangeschreven. Hoewel
men niet mag generaliseren, is onmis
kenbaar, dat by tal van gelegenheden
functionarissen van de politie getuigden
van weinig tact. De heer Valken wordt
verweten, dat hij hiertegenover geen
krachtig beleid heeft gesteld. Officiële
instanties biyven zich over de achter
grond van het ontslag in stilzwqger
hullen.