fausto Coppi op jacht in grazige
weiden van 't Heike
rif deylTwrmm: HET MOERASMONSTER
Peters: één uitgangspunt bij de
heffing van schoolgelden
uiMota
I
Chefarine -4'
„Noord-Nederlandschoot in
sociaal opzicht te kort
Prijs
En St. Willebrord ziet de maestro
in de schijnwerpers
Wielrentheorie voor
de microfoon
...en in de
Gf&vzerv
Meer diepgaand
toezicht
-bed is ook voor U ideaal!
<^Tiïrm
CORK
PLAIN
Faust raakt met
rapier Valentijn
4 beroemde middelen
met extra geneeskracht
Tegemoetkoming in
ziektekosten
Nasleep van relletjes
te Eindhoven
Gift voor kankercentrum
te Nijmegen
Twee jaar voor poging
tot doodslag
OUDE
GENEVER EXTRA
Bestuurderen namen
afscheid
O. K. en W. in Tweede Kamer
Twee moties
v
De zagende pijnen
WOENSDAG 19 DECEMBER 1951
PAGINA 3
A
De 4 beroemde geneesmiddelen in
één tablei Chefarine „4" verenigd,
zorgen voor extra geneeskracht.
Door de juiste samenwerking wordt
een beter resultaat verkregen, zodat
zij bij hevige pijnen en griep ook dan
helpen, als andere middelen falen.
VIERVOUDIGE WERKING
cCoeé ntoruteieHf
Interimregeling voor
ambtenaren
Pi Wijnand I
MILITAIR GEDOOD
RIJ AUTOBOTSING
Overheidspersoneel
Lekker warm en volkomen geruisloze vering
DOOR ALEXANDRA OR ME
„.en 'n doos
Haagse literaire prijzen
uitgereikt
(Van onze sportredacteur)
't Heike was er vól van. Al dagen. Sinds de dag waarop Wim van Est,
St. Willebrordg beroemdste zoon, in Dax een beetje beduusd stond te kijken naar
de frisse gele trui, die ze hem daar met man en macht over zijn brede schouders
sjorden en sinds die volgende, waarop ze hem met diezelfde trui, maar nu ge
scheurd en besmeurd uit een tachtig nieter diep ravijn totaal ongedeerd op de
weg takelden, was er in Brabants Zuid-Oosthoek niet meer zo'n lawaai geweest.
Maar wat wil je, wanneer daar, zomaar o-lso;f het helemaal niets is, een plxeno-
meen als de heer Fausto Coppi uit een bestoven, blauive limousine stapt! Niet
toegerust met een racefiets en reservewielen ditmaal, maar gewapend met een
respectabel jachtgeweer en een hoeveelheid ammunitie, waar je als eerzaam
haas of konijn hartkloppingen van zou krijgen. Om u te dienen, Fausto Coppi
in hoogst eigen persoon had voor deze keer zijn jachtterrein in de Alpen, Apen
nijnen, Pyreneeën en Dolemieten prijsgegeven, om zijn jagersgeluk te beproe
ven op de grazige, mistige en vochtig-kille weiden en velden, over de greppels
en dwars door de heggen en struiken van de uitgestrekte gemeente Rucphen.
Men had ons, onwaardige, de eer aan
gedaan, ons te verzoeken signor Coppi
voor het forum van St. Willebrord een
interview af te nemen. Dat was niet bij
voorbaat een aangename plicht, aange
zien grote mannen op alle gebied kleine
sprekers plegen tc zijn en ons dus wel
eens de weinig aanlokkelijke taak op
de schouders kon worden gelegd, de
afwisselende „ja's" er. „nee's" van de
heer Coppi met voldoende variatie voor
het auditorium te vertalen.
Maar, zoals gezegd, de maestro hield
Allicht was 't Heike cr vol van! Zó
vol, dat een paar uur voordat de cam-
pionissimo. in gezelschap van burge
meester Alberts, Pellenaers, Van Est en
enkele anderen de veiligheidspal van
zijn geweer overhaalde, een hele konij
nenfokkerij a raison van 500 waarde
volle exemplaren haar boeien verbrak
en het hazenpad koos.
Dat had een oprecht drama kunnen
worden, want de geschiedenis vertelt
ons, dat de gewezen slagersjongen uit
Novi Legure, behalve over een mes
scherpe demarrage, ook over een tame
lijk zuiver schot beschikt. Het was dus
stellig niet denkbeeldig, dat een ver
twijfeld konijnenfokker het gelag van
deze aan Artemis gewijde dag met een
diepe greep in zijn bedrijfskas zou
moeten betalen.
Maar in St. Willebrord gaat dat zo
niet. Op het groot alarm van de rade
loze dorpsgenoot vaardigde de plaatse
lijke schooi onder leiding van een
even strijdlustige als eerwaarde broeder
drie klassen geestdriftige jongelieden
af om de vluchtelingen te omsingelen.
En vóórdat het eerste schot van Coppi
C.s. over de mistige landauen weer
galmde, zat de vrijwel complete inven
taris van de konijnenfokker weer
bloemkoolstruiken en knolrapen te
knabbelen in haar gerestaureerde ge
vangenis.
Deskundigen beweerden, dat Fausto
het tijdstip van zijn offensief minder
goed had gekozen dan hij zulks in de
wielerwedstrijden pleegt 'te doen. Het
was een nogal vochtige affaire en
ieder zichzelf respecterend haas of
konijn, zat in het ouderlijk hol zijn
hazen- of konünenslaapje te doen.
(Hetgeen, alweer volgens deskundi
gen. slechts een gradueel verschil
uitmaakt). Toen het jachtgezelschap
's avonds weer met bemodderde laar
zen en zwaargeworden benen door de
straten van St. Willebrord stapte, was
de man van het scorebord niet verder
gekomen dan tien voltreffers, van
welke de eregast er vier voor zijn
rekening had genomen.
Maar toen vond St Willebrord dat
het welletjes was geweest. Het gunde
de koene jagers nog een stevige maal-
lUd haas!? bil de burgemeester,
maar toen was het z ij n beurt. Met vier
honderd man sterk dromde het tegen
acht ïfur het Luma-theater binnen om
de maestro eens op zijn gemak onder
het licht van de schijnwerpers te kun
nen bekijken. Het maakte zich meester
van de zitplaatsen, propte zich samen in
het middenpad, klauterde tegen de
deurpost klom op de piano en zag
Het zag op het kleine toneeltje een
glunderend gezelschap, rond een spitse
wat verlegen Coppi; een stille, door al
dat geestdriftig lawaai wat verschrikte
man. die plichtmatig boog en glim
lachte, wanneer hjj in een toespraak
zijn naam hoorde noemen en het oor
verdovend applaus door de zaal hoorde
klateren, maar die in zijn carrière ge
noeg van het publiek had ondervonden
om te weten, dat het voor minder nu
eenmaal niet ging. En die zich stipt
aan de regels van het spelletje hield.
Advertentie
laat 't
MEDEfi-jenever
il|n die U
in huil heeft
NEDERLAND IS MEDEftAND
zich op loffelijke wijze aan de spel
regels. Hij verklaarde tamelijk welwil
lend en ongewoon uitvoerig, dat hij
het uurrecord en de Tour de France
van 1949 als de schoonste triomfen van
zijn carrière beschouwde; dat hij rust.
regelmaat en matigheid tot voornaamste
voorwaarden voor een goede conditie
rekende; dat het enthousiasme van het
publiek wel eens tamelijk vervelend
kon zijn en dat hij dan in arren moede
naar het platteland pleegt te vluchten;
dat de Tour de France de moeilijkste is
van alle ronden; dat hij er desondanks
dit jaar zeker aan zai deelnemen; dat
hij tamelijk gerust is op de terugkeer
van de conditie die hij had vóór zijn
val in de Ronde van Italië 1950; dat hij
het uurrecord voorlopig rustig aan de
anderen overliet; dat hij tegenwoordig
meer van gewone wedstrijden dan van
ritten tegen het horloge houdt; dat „on
der ons gezegd" zijn vrouw het wiel
rennen maar lala vindt signora
Coppi, óók aanwezig, knikte nadrukke
lijk en nog veel meer. Maar al had
hij een uur lang alleen maar „oui" of
..non" gezegd. St. Willebrord zou er
vrede mee hebben genomen. Fausto
Coppi himself zat een half uur lang
onder de schijnwerpers op het kleine
toneeltje in het Luma-theater en er is
geen schouwburg in Nederland die dat
ooit heeft klaargespeeld.
O zo!
De jagers gereed voor do jacht.
Tweede van links Fausto Coppi,
vierde Wim van Est, daarnaast
Pellenaers en Valentijn.
7. Als hij zijn hengst verzorgd heeft, treedt Eric peinzend het halfduistere woon
vertrek binnen en het treft hem onmiddellijk, dat zijn komst de boer en diens
vrouw blijkbaar in verlegenheid gebracht heeft. Donkere schaduwen vallen over de
verweerde gezichten en het onrustige licht in hun ogen vertelt de Noorman, dat zij
zich allerminst op hun gemak voelen. Bedaard kruist de koning de armen over de
borst en met een doordringende blik op de boer zegt hij:
,,lk vond aan de rand van het moeras een man, dia van radeloze angst gestorven
schijnt tc zijn. Vertel mij. welk onheil is het, dat u er toe brengt uw eigen land
te vervloeken?"
De boer kijkt schuw naar zijn vrouw en slaat de ogen neer.
„Er is een oude legende!" zegt hij op gedempte toon.
„Houd u er buiten!" snauwt de vrouw uit de duistere hoek van de kamer, „wilt
ge ook stervenEric ziet de verwarring van zijn gastheer, doch niet het minst uit
het veld geslagen door de woorden van de vrouw, zet hij zich aan tafel neer en
vraagt:
„Een legende? Er bestaan vele oude verhalen en er zijn cr, die grote tüijsneta
bevatten. Maar..." Hij wacht even en werpt een onderzoekende blik op de stuurse
vrouw
„Vrat heeft dat te maken met een brutale moord?" De koning legt een sterke
nadruk op dit laatstwoord en de boer blijft verlegen voor de tafel staan. Eindelijk,
schuw omziende naar zijn vrouw, vertelt hij:
„Deze kolenbrander werd niet vermoord... hij is gestraft..." De man laat zijn
stem dalen tot een hees gefluister:
„Door het monster de geest van de Wilde Walran
„De géést?" herhaalt Eric ongelovig, „verklaar u nader, man.'
Zonder verder nog op 2tjn echlgenote te letten, spreekt de boer snel verder,
haastig, struikelend over zijn woorden:
,,Eens waren de torens van W oir cut's burcht de hoogste van het gehele rijk, maar
de wilde ruiter, die geen leven telde en geen vrouw ontzag en die van de nacht
een dag maakte om z'n woeste gelagen te houden hij hij werd vervloekt en
zijn burcht zonk in de grond, de dag dat hij stierf... Op diezelfde plaats ontstond
een moeras waar giftige dampen uit opstijgen." De boer huivert.
Voor hen, die dit niet weten," gaat hij verder, „betekent een langer verblijf in
het moeras onafwendbaar de dood, want de gassen zijn reukloos Men wordt hun
aanwezigheid pas gewaar, als het reeds te laat is! Walran doolt daar rond; hij kan
geen rust vinden, al honderden jaren lang nietAls de maan vol is kunt ge hem
met fakkels zien lopen over het water en boven het suizen van de wind hoort ge
hem dan snikken, omdat de vloek zijn menselijke gestalte heeft vervormd tot een
afzichtelijk monster, het spiegelbeeld van zijn duistere ziel."
„Genoeg!" onderbreekt de Noorman korzelig, „een mooie legctide, doch dat ver
klaart nog steeds niet, wie de man in het moeras vermoordde, cn wat deze
nacht in dit huis afgespeeld heeft!" De boer schijnt ineen te krimpen onder die
laatste opmerking. Éindelijk slaat hij de ogen op.
De beweeglijke rosse gloed van de vlammen in de haard tekent vlekken op het
doorgroefde gelaat en vermengt zich met het schemerig daglicht, dat door het
venster valt tot een vale, donkere doodskleur. En terwijl zijn ogen koortsachtig schit
teren stoot hij er uit: Hij de "Wilde Walranis teruggekeerd.
Advertentie
Bij K. B. is een interim-regeling vast
gesteld voor een tegemoetkoming over
1951 in de kosten, verband houdende
met ziekte, aan het burgerlijk Rijksper
soneel, alsmede aan het personeel van
inrichtingen voor onderwijs, voor zover
dit niet verplicht verzekerd is inge
volge het ziekenfondsenbesluit of het
besluit geneeskundige verzorging politie
1951.
neeskundige verzorging politie 1951.
Ingevolge deze regeling zal een bedrag
van 1.8 pet. van het jaarsalaris worden
uitgekeerd tot een maximum van 50
gulden voor gehuwden en van 25 gulden
voor ongehuwden. Zij, die in de loop
van dit jaar de dienst hebben verlaten,
komen op hun daartoe vóór 1 Februari
3952 in te dienen verzoek in aanmerking
voor een evenredig deel van de tege
moetkoming.
In Augustus was het kermis in Eind
hoven en het is daar toen nogal warm
toegegaan. Ook enige militairen waren
bij deze relletjes betrokken. De Krijgs
raad te Velde te 's-Hertogenbosch sprak
in verband hiermede indertijd de vol
gende twee veroordelingen uit; soldaat
G. K. uit Apeldoorn: een jaar gevange
nisstraf waarvan tien maanden voor
waardelijk met een proeftijd van drie
jaar. wegens een schermutseling met
een adjudant-onderofficier van de Ko
ninklijke Marechaussee; soldaat N. B.
uit Amsterdam: zes maanden, waarvan
vier voorwaardelijk met een proeftijd
van drie jaar wegens verzet tegen de
politie.
Tegen G. K. werd thans voor het
Hoog Militair Gerechtshof vier maan
den geëist, tegen N. B. zes maanden met
aftrek, met vernietiging van de gewe
zen vonnissen.
Tegen de soldaat T. W. uit Wormer,
die door de Krijgsraad te Velde was
vrijgesproken werd door het Hoog Mi
litair Gerechtshof twee maanden ge-
eist. Uitspraak 8 Januari.
De medische faculteit der R. K. Uni
versiteit te Nijmegen heeft door bemid
deling van de afdeling Nijmegen van
het Koningin Wilhelmina Fonds een gift
van f 5000 ontvangen uit het Antoon
Jurgensfonds té Londen voor het te
stichten Kankercentrum te Nijmegen.
Het college van toezicht als bedoeld
in de Ziektewet heeft aan de minister
Van Sociale Zaken cn Volksgezondheid
rapport uitgebracht omtrent de uit
komsten van het door dat college in
gestelde onderzoek naar de tegen dc
bedrijfsvereniging „Noord-Nederland"
ingebrachte klachten betreffende de
uitvoering der ziekteverzekering door
bic bedrijfsvereniging.
In dat rapport komt het college tot
de conclusie, dat deze bedrijfsvereniging
te kort geschoten is op het punt van de
sociale uitvoering der ziekteverzeke
ring.
Naar het oordeel van het college is
net beleid der bedrijfsvereniging te een-
yaig gericht geweest op het streven
n» o.m. door een toegespitste controle
e kosten der verzekering binnen zeke-
e grenzen te houden. Dit heeft er toe
«oieid, dat in verschillende gevallen de
uitkering van het verschuldigde zieken
geld niet zo tijdig is geschied als moge
lijk was geweest, wanneer de belangen
der verzekerden op de eerste plaats
hadden gestaan.
In verband met die bevindingen
heelt het college van toezicht het ge
wenst geacht voorshands op deze be
drijfsvereniging een meer diepgaand
toezicht uit te oefenen door een daartoe
speciaal aan te wijzen kracht.
De Arnhemse rechtbank heeft von
nis gewezen ten aanzien van de door
de Arnhemse betonarbeider A. W. K.,
te Arnhem, op 26 Sept. gepleegde po
ging tot doodslag op zijn echtgenote. W.
werd veroordeeld tot twee jaar gevan
genisstraf. De eis luidde zes jaar.
De fabrieksarbeider G. H v. D., te
Doetinchem werd conform de eis ver
oordeeld tot twaalf maanden gevange
nisstraf met aftrek, waarvan drie maan
den voorwaardelijk. Verdachte heeft
tijdens een vechtpartij te Doetinchem.
waarbij hij partij trok voor zijn vader
zekere B. van het leven beroofd.
Advertentie
Fockink
Bij Culemborg is een auto uit een
militaire colonne op een tegenligger ge
botst. Een militair werd dodelijk ge
wond; twee anderen liepen ernstig let
sel op.
Op de tweede dag van de te Utrecht
gehouden bondsvergadering van de Ka
tholieke Bond van Overheidspersoneel
(KABO) is afscheid genomen van het
hoofdbestuurslid H. M. van Lieshout, die
als zodanig heeft bedankt Namens de
afdelingen werd hem een klok aange
boden. In zijn dankwoord memoreerde
de heer van Lieshout het feit, dat in het
zuiden van het land het aantal leden
van de KABO is vervijfvoudigd.
Tevens werd afscheid genomen van de
bondsvoorzitter H. A. Vulink, die met
pensioen gaat. De vice-voorzitter van de
bond, de heer F. W. Spits, stelde de
verdiensten van de scheidende voorzit
ter in het licht Namens de afdelingen,
omvattende alle 25.600 leden, werd de
heer Vulink een radiotoestel aangebo-
den.
De voorzitter van de Katholieke Ar
beidersbeweging, de heer A. C. de
Bruijn, bracht de dank over van het
Verbondsbestuur voor het vele werk,
door de heer Vulink in de afgelopen
dertig jaar verricht. Eveneens kreeg de
scheidende voorzitter hulde voor zijn
werk in ontvangst te nemen, van de
heer Paul Casaert, die sprak namens de
Christelijke Centrale van openbare
diensten in België.
In de Dinsdagmiddag gehouden ver
gadering van de Tweede Kamer is aar
de orde gekomen de stemming over de
bij de behandeling der begroting van
Landbouw, Visserij en Voedselvoorzie
ning door de heer Droesen (K.V.P.i
ingediende mede door de heer Den
Hartog (V.V.D.) ondertekende motie
betreffende de mogelijkheid van finan
ciële tegemoetkoming bij de bouw van
boerderijen.
Minister Mansholt verklaart de motie,
hoewel ongevaarlijk, overbodig te achten
na zijn toezegging. De heer Droesen
(K.V.P.) trekt zijn motie in.
Minister Mansholt bespreekt vervol
gens de z e e v i s s e r ij. Hij becijfert,
dat de productie en de uitkomsten in dit
bedrijf lonend zijn geweest. Er zijn niet
onbelangrijke vernieuwingen aan de
vloot tot stand gebracht door het bedriif
zelf.
De bedoeling van de maatregelen
inzake de maaswijdte zijn genomen om
te bereiken, dat er steeds voldoende
snoekbaars in het IJsselmeer zal zijn.
,Spr. heeft besloten eeir commissie van
overleg in te stellen. Komt men niet tot
een besluit, dan zal de minister het be
streden Kon. Besluit intrekken, maex
dan moet men straks niet komen met
een verzoek om subsidie, omdat er niet
voldoende snoekbaars is.
De begroting werd vervolgens goed
gekeurd (C.P.N tegen). Ook de begro
ting van het Landbouwegalisatiefonds
werd aangenomen (eveneens C.P.N.
tegen).
Hierna werd begonnen met de beraad
slaging over de begroting van Onder
wijs, Kunsten en Wetenschappen. Hier
bij is tevens aan de orde gesteld de nota
inzake experimenten, die in scholen van
onderscheiden aard gaande zijn.
Mag. Stokman (K.V.P.) be
spreekt de verdere pacificatie van
Advertentie
DE RUSSEN KOMEN
VERTALING! FRaNS VAN OLDENBURG ERMK.E
97
Intussen liep de arme Fifi vlug naar het
bureau van de commandant om onze
luie schildwacht te halen. Ze kwamen
buiten adem aan zetten, toen de bandie
ten al weer weg waren. We zaten die
middag juist aan tafel, toen de kreet
„Lida, Lida!" opnieuw weerklonk. Er
waren drie soldaten die dc papieren van
al de mannen wilden zien. Onze schild
wacht was plotseling doof en blind ge
worden en deed alsof er niets aan de
hand was. De mannen lieten hun papie
ren zien, maar natuurlijk kon geen van
de Russen Latijnse letters lezen.
Alleen Jack wist zich er langs te
draaien. Hij lag in bed en liet hun een
kaart zien, getekend door majoor Ser-
giej, die verklaarde, dat hij werkzaam
was op het veterinair hospitaal.
„Da's met jou dus in orde," zeiden de
soldaten, lieten hem verder met rust,
maar dreven de anderen als een kudde
vee naar het kantoor van de comman
dant. De schildwacht keek een andere
kant uit en liet ze allemaal door zonder
een woord te zeggen.
Behoedzaam door de tuin sluipend,
volgden we om te zien waar ze onze man
nen mee naar toe namen. Het ergste met
die Russen is, dat je nooit van iets zeker
kunt zijn Je weet nooit, wat ze doen
gaan. We konden zien, dat de soldaten,
die onze mannen als vee het huis uitge
dreven haddenslechts voorwendden,
dat ze hen naar het bureau van de com
mandant brachten, want ze liepen kalm
dat kantoor voorbij en verdwenei\ om
de hoek. We renden de weg op en onder
vroegen enkele boeren. We waren nu
echt ongerust, sinds we wisten, dat de
soldaten ons wat voorgelogen hadden
en niet door de commandant waren ge
stuurd; dus gingen we naar huis terug
om te beraadslagen.
We waren daar nog mee bezig, toen
Franzi en zijn vader terugkwamen. Men
had hen ondervraagd en weer vrijgela
ten, maar Jumbo en Rudi werden vast
gehouden, omdat de boeren hen aange
bracht hadden, omdat ze officier waren
althans dat veronderstelde de Zwij
ger. Het deed er niets aan af, dat noch
Jumbo noch Rudi ooit in enig leger ge
diend hadden, want de Russen waren
toch niet in staat hun papieren te lezen.
Ook wisten we niet of wat de Zwijger
en Franzi in het dorp gehoord hadden,
misschien enkel maar een gerucht was.
Hoe konden we te weten komen, waar
van Jumbo en Rudi beschuldigd wer
den? De tolk, een communist uit het
dorp, wilde ons niets vertellen. De Zwij
ger was bang, dat ze helemaal niet in
Mora ondervraagd zouden worden, maar
dat zij, als de aanklacht ernstig was, zou
den worden doorgestuurd naar het'
hoofdkwartier van de contraspionnage-
dienst aan het front. Ik ronde naar het
bureau van de commandant, maar daar
wisten ze nergens van. Het raakte hun
niet. Dit was iets voor het N.K.V.D.
Ik ging verder en ontdekte tot mijn
verbazing, dat er verschillende com
mandanten in het dorp waren, ieder
van hen onafhankelijk en autoritair,
iets wat bij de Russen niet ongewoon
was. Maar waar moest ik de comman
dantuur zoeken, waar ze mijn man
vasthielden? Ik liep naar de dokter,
omdat ze me verteld hadden, dat daar
het bureau van een commandant was.
De vrouwelijke dokters van de Russen,
die de boel daar in beslag genomen
hadden, zeiden, dat ze zelf de baas wa
ren en geen commandant nodig had
den. Toen vertelden een paar boeren
me, dat er een andere commandantuur
op de grote hoeve van het Herenhuis
was. Ik ging er heen. „Zeker, zeker",
zei een soldaat me, „dit is het bureau
van onze commandant. Ja, dat is hier,
maar we hebben vanmorgen niemand
opgehaald. Ga naar het huis van de
priester; daar zitten nieuwelingen en
die zijn waarschijnlijk uit arresteren,
want ze zijn vanmorgen pas gekomen".
Dus rende ik naar het huis van de
priester. Daar hoorde ik van de huis
houdster, dat de commandant bij de
buren was- Ik was daar In een oog
wenk. De wacht wilde me niet binnen
laten. Er liep een officier in de buurt
rond. Ik smeekte hem mij aan te ne
men, als tolk. Hij wilde niet naar me
luisteren. Hij zei, dat ze al een tolk
hadden, een man uit het dorp. een heel
nette kerel met een rode band om zijn
arm. En de officier verdween. Toon.
zoals zo vaak gebeurde, vergat de
schildwacht, dat hij geweigerd had om
me binnen te laten en stond ik hijgend
in de gang. Daar, in een kleine, glazen
veranda, zaten de twee onschuldigen,
Jumbo en Rudi. Ze wisten niet, waar
van ze beschuldigd waren en ook niet,
wat ze met hen gingen doen. Ze waren
al ondervraagd, maar dat was niets an
ders geweest dan enkel het vertalen
van de inhoud van hun papieren ten
behoeve van de Russen. Er was niets,
dat ik voor hen doen kon. Ik maakte
me ongerust over hen.
Ik begon grappen met de schildwacht
tc maken. Mijn oude „aai-poes-systeem".
Misschien zou het lot van de arme Jum
bo van die man afhangen. Stilletjes
haalde ik een stuk brood uit mijn zak
en probeerde het aan Jumbo te geven,
maar de schildwacht sprong op me toe
en hield me tegen. Ik probeerde hem
milder te stemmen, maar hij liet zich
niet vermurwen. Het was duidelijk,
dat ik niets meer doen kon; dus rende
ik naar huis om iedereen te vertellen,
waar Jumbo en Rudi waren.
Daarna liep ik opnieuw het veld
over. Sinds vanmorgen was ik op stap
en zo uitgeput, dat ik nauwelijks nog
adem kon halen. In de verte zag ik
de Zwijger en Franzi op de weg; ze
gingen de tolk ter plaatse opzoeken, of
die misschien wist, wat dit allemaal te
betekenen had. Plotseling zag ik Jumbo
en Rudi, begeleid door twee gewapende
bewakers. Ze liepen de grote weg af,
die naar het Westen leidde. O, goeie
hemel! Nu moest ik weer teruggen in
plaats van naar het dorp de richting
van de grote weg op. Dat betekende de
greppel en het smalle voetpad. Ik glib
berde de gladde helling af, gevolgd
door een kleine lawine van modderige
stenen, en werd met modder bespat als
de planten waaraan ik me vastklampte
met wortel en al loslieten. Toen het
water in. Ik kwam er aan de andere
kant weer uit, nat en met modder be
dekt. Ik moet er fraai hebben uitgezien.
Nog een paar meter modder en dras.
en toen rende ik de grote weg af, ter
wijl me het hart in de keel klopte. Dit
werd een Marathon: ik had nu twee
uur aan een stuk hard gelopen zonder
een ogenblik rust.
(Wordt vervolgd).
het onderwijs. Tegen een goede be
hartiging van de belangen van het
openbare onderwijs binnen het raam
van de ondcrwijspacificatie kunnen
de voorstanders van het bijzonder
onderwijs geen bezwaar hebben,
meent hij.
Naar sprekers oordeel kunnen er
objectieve wettelijke normen gesteld
worden voor de oprichting van bijzon
dere scholen voor voorbereidend hoger-
en middelbaar onderwijs. Vastgehouden
moet worden aan eigen katholieke en
protestants-christelijke scholen. De voor
standers van bijzonder onderwijs wen
sen geen federale school.
De heer Van Sleen (Arb.) betoogt, dat
het gevaarlijk is op cultuur te bezuini
gen. Er kan geen goed functionnerende
samenleving zijn als kunsten en weten
schappen worden verwaarloosd.
Spr. betoogt, dat alle kinderen, die
daartoe de geschiktheid bezitten, uni
versitaire studies moeten kunnen vol
gen.
De heer Van Sleen prijst de brede visie,
welke blijkt uit s ministers onderwijs
nota's en hij hoopt, dat het hem gegeven
zal zijn de daarin ontwikkelde denk
beelden tot realiteit te brengen.
Naar zijn oordeel wil de K.V.P. de
pacificatie zo beschouwen, dat er voor
gezorgd moet worden, dat de bijzondere
scholen aan hun trek komen. Zij ziet er
echter geen been m het openbare onder
wijs te verwaarlozen. In verschillende
gevallen is er sprake van veronacht
zaming.
Het moet niet zo zijn, meent hij, dat
als er een openbare nijverheidsschool is
er automatisch ook een bijzondere moet
worden opgericht. Daarbij moet plan
matig worden opgetreden en hij is van
oordeel, dat er een bevredigende rege
ling te vinden zal zijn. Het is best mo
gelijk, dat het plan ieder jaar herzien
moet worden, maar van belang is, dat
er in ieder geval een plan komt.
De heer Peters (K.V.P.) merkt op, dat
dc minister van Financiën z\jn toezeg
ging, dat het schoolgeld zou worden ge
halveerd, niet gestand heeft gedaan.
Daarover zal hij hem niet hard val
len, omdat er inmiddels een en ander
geschied is, maar sprekers fractie is van
oordeel, dat er binnen het raam van dc
financiële mogelijkheden belangrijke
verbeteringen kunnen worden aange
bracht.
Spr. is van oordeel, dat bij de heffing
var. schoolgelden voor verschillende
vormen van onderwijs van het zelfde
uitgangspunt moet worden uitgegaan; er
zijn nu zonderlinge verschillen. Een be
vredigende oplossing van het hele
schoolgeldvraagstuk is z.i. noodzakelijk,
Zolang een wettelijke regeling ontbreekt
komt men er niet.
De heer Peters dient vervolgens twee
moties in. Zij luiden als voigt: „De
Kamer, van oordeel, dat een wettelijke
regeling van het geheel van schoolgeld
heffingen, waarin het beginsel van ge
zinsreductie tot uitdrukking komt, voor
alle takken van het geheel of ten deie
door rijksgelden in stand gehouden
onderwijs wenselijk is, gaat over tot de
orde van de dag/' En „De Kamer, over
wegende, dat het vaststellen van een
hoger vermenigvuldigmgscijfer dan één
ten aanzien van het schoolgeld voor het
lager onderwijs en het uitgebreid lager
onderwijs de daaruit voortvloeiende
lasten voor de schoolgeldplichtigen in
veie gevallen in belangrijke mate ver
zwaart en een duidelijke ongelijkheid in
schoolgeldheffing in de verschillende
gemeenten voor dezelfde takken van
onderwijs tengevolge heeft, spreekt als
haar oordeel uit, dat het Rijk zich be
hoort te onthouden van elke invloed,
welke tot vaststelling van een hoger
vermenigvuidigingscijfer dan één zou
kunnen leiden."
Mevrouw Fortanier-de Wit (V.V.D.)
verklaart bijzonder grote waardering te
hebben voor de nota inzake de reorgani
satie van het onderwijs. Zij vraagt o.m.
hoever de minister gevorderd is met zijn
bemoeiingen ten aanzien van de leraren
in psychologie. In de experimentennota
heeft zij gemist het jongste experiment
van onderwijs aan fabrieksmeisjes in
arbeidstijd. Zij vraagt het aantal experi
menten met lagere school en nijver
heidsschool nog te vermeerderen om een
betere indruk te krijgen over de ge
wenste aansluiting dezer scholen.
De minister zou vanmiddag aan het
woord komen.
Advertentie
van rheumatiek, spit, ischias, hoofd- en
zenuwpijnen worden snel en afdoende
verdreven door Togal. Er is geen beter
middel tegen dan Togal. Togal baat waar
andere middelen, falen. Togal zuivert de
nieren en is onschadelijk voor hart en maag.
Bü apoth. en drog. f 0.83, f 2.08 en f 7.94.
Advertentie
IN LUXE DOZEN VAN 50 STUKS
De uil is gisteren weer
eens langs gekomen. Om
SPS zijn licht op te steken over
de verhoging van de abon-
ffc'ill nementsprijs. „Per slot van
IBsSn rekening ben ik medewer-
VWB/ ker van dit blad", zei hij
rjtTft niet zonder trots, toen hij
had plaatsgenomen op de
asbak op mijn bureau.
Daarin ben ik hem direct bijgevallen
en ik heb hem zelfs, omdat het toch
tegen Kerstmis loopt, bedankt voor de
belangrijke diensten die hij tot nu toe
aan onze krant had bewezen door ge
regeld op pagina 3 te gaan zitten.
„Tja", zei de Uil peinzend, „ik zou
best wat opslag kunnen gebruiken-"
Nu. ik heb toen wei duidelijk la
ten doorschemeren, dat daar niets
van kon komen; en ook heb ik hem
gewezen op de enorme stijging van de
kosten verbonden aan de vervaardi
ging van onze krant.
„Hoe kómt het eigenlijk", vroeg de
Uil, „dat de prijs v*an het krantenpa
pier zo sterk gestegen is?"
„Precies weet ik het ook niet", ant
woordde ik, „maar ik vermoed dat de
oorzaak hierin is gelegen, dat er zo
weinig van is."
De Uil dacht even na en zei toen:
„Er zijn ook nog maar weinig Uilen.
En zeker maar weinig deftige Uilen,
zoals ik er een ben."
Op die (dierlijke) gedachtensprong
ben ik maar niet verder ingegaan.
„Is dat in de mensenmaatschappij
altijd zo, dat, wanneer er weinig van
iets is, het in prijs gaat stijgen in
formeerde de uil verder.
„Meestal wel", antwoordde ik.
„Waarom maken ze dan niet méér
papier", vroeg hij met onwrikbare lo
gica.
„Omdat de prijzen dan zouden zak
ken misschien", zei ik.
De Uil zweeg een poosje. Toen zei
hij nadrukkelijk:
„Ik ben het er niét mee eens. Zet
dat maar gerust in de krant. Ik ben
het er niét mee eens."
„Tja", zei ik, „het papier wordt
duur betaald."
Gistermorgen heeft de burgemeester
van Den Haag, mr. F. M. A. Schokking,
in de oude raadzaal van het stadhuis te
Den Haag de prijzen van de Jan t'am-
pertstichting uitgereikt. Willem Elsschot,
bekroond met de Constantijn Huijgens-
prijs, ad f 2006, was daarvoor met zijn
echtgenote overgekomen, evenals Jo-
sepha Mendels. bekroond met de Vijver
bergprijs, ad f 1500, voor haar werk „Als
wind en rook".
Tijdens de voorstelling van Faust in
de Amsterdamse Stadsschouwburg door
de Nederlandsche Opera gebeurde een
ongeluk dat nog goed is afgelopen. In de
vierde acte komt een schermscène voor,
waarin Faust (de tenor Chris Reumer)
Valentijn (de bariton Jos Burcksen)
moet doden. In deze scène is Reumer
waarschijnlijk uitgegleden, waardoor hij
met zijn rapier Burcksen vlak onder
het oog stak. Burcksen viel, krabbelde
weer overeind en heeft, hoewel het
bloed hem over het gelaat gutste, de
sterfscène uitgezongen. Direct nadat hij
van het toneel was gedragen werd zijn
wonde, die enige centimeters groot en
vrij diep is, door een medicus verzorgd.
