Strijd tegen algemene apathie
Kweekschooldebat in Tweede
Kamer voortgezet
STEEKT
EENS WAT OP, HEREN!
Bondsraad te Bonn ratified
het plan-Schuman
l
LEVENSLANG voor
misdadige chirurg
Jury acht Rinchard voor zijn
daden verantwoordelijk
üon
Si'*1"
te
te
het anp- ,s\
Mensen op
N
Is
nV;
asnss-w» yf
sw
f
Hi
W
It is still time (3)
Brandweerladder bedierf propagandafilm
Oorlog op de tegel
vloer
Televisie
„Nieuwe opleiding
moet groeien
Eisenhower
naar Lissabon
hit
k
?ii
Kl><
CS»
"Z1.
S&"
?<N
«,v.
xy
KRACHTIG PROTEST TEGEN FRANs®
MAATREGELEN IN HET SAARGEBlE"
Ophefmakend rechts
geding vereiste
81 zittingen
y
Een protestant Dll'j
ambassadeur te R°'
Sn'
fx,
Nu
t b
A',
Jft v
A
P
KV
ZATERDAG 2 FEBRUARI 1952
PAGINA1
En om de ironie ten
top te voeren plaatste
de inleider aan het slot
van zijn betoog een
enorme parapluie-vor-
mige kolom van watten
op de stad:
de atoombom.
IR. W. H. VAN
LEEUWEN
Dr. Ch.'Winckel 70 jaar
Medisch standpunt
Nato rekent tot
op zijn dienst#'
Cj^'0
Herleving van oU^
discussies J
"to
«V
Amerikaanse wapenj
Januari aan Ned®1" J
Nb"
Kk'
w'
A
V! i*1
f5 i;
y&
'Ji
V' av
biêJezandi"
(Van een dhzer redacteuren)
Alle propagandavergaderingen, alle films, folders, demonstraties en lezingen
hebben tot dusver niets kunnen veranderen aan het feit, dat in Engeland
de belangstelling voor de Civil Defence gering is. Op een bevolking van
13 millioen zielen telt men 130.000 aanmeldingen. Dat betekent dus, dat na twee
jaar ingespannen werving slechts een derde procent der bevolking zijn mede
werking heeft toegezegd en zelfs dat cijfer is geflatteerd, aangezien 150.000 in
schrijvingen nog niet hetzelfde is als 150.000 werkelijk actieve vrijwilligers. Dit
feit is betreurenswaardig. Het enige lichtpunt is misschien, dat men van over
heidswege geen pogingen in het werk stelt om deze gang van zaken te verdoe
zelen. Tijdens besprekingen op het Home Office heeft men ons herhaaldelijk ge
wezen op de apathie der Engelse burgerbevolking. Men is de oorlog moe. Men
realiseert zich waarschijnlijk eerst nu wat men heeft doorstaan en als enig
afweermiddel tegen de gevaren van de toekomst sluit men de ogen. Men wil de
verschrikkingen niet zien, men verschuilt zich achter een fictief tijdgebrek en
als deze verschansingen door een op dit punt meedogenloze voorlichting worden
weggenomen, haalt men als laatste redmiddel berustend de schouders op.
Wat wilt u van mij? Kunnen wjj met onze blote handen het geweld van een
atoombom weerstaan?
Voor deze impasse heeft men ook in
Engeland geen uitweg gevonden. Men
heeft het wel geprobeerd. Men heeft
films vervaardigd, waaruit blijkt, dat
.luist zij, die werkelijk over weinig vrije
tijd beschikken, zich hebben gemeld als
vrijwilliger. Een daarvan is de prachtige
„Fire the enemy". Een cinematogra
fisch meesterstukje, dat in een beklem
mende opeenvolging van beelden laat
zien welke de verschrikkingen zijn van de
alles verwoestende oorlogshandelingen en
hoe daartegen alleen met succes kan
worden opgetreden door goed getrainde
manschappen. Toch heeft deze rolprent
geen succes. Oorzaak? Op een bepaald
ogenblik schiet in deze film een enorme,
lange magyrusladder, met daarbovenop
een brandweerman de lucht in De
cineast heeft zich hierop uitgeleefd. In
een reeks flitsende beelden ziet men
die ladder hoger en hoger stijgen en het
zijn nu juist deze filmische heerlijkhe
den, die de gehele opzet bederven. Want
het steevaste commentaar der aspirant-
vrijwilligers is: „Brandweerman? Waar
om? Ik durf toch niet op die ladder".
Ook andere, klemmender betogen, heb
ben tot dusver geen resultaat afgewor
pen. De verzekering, dat ook in een
komende oorlog de burgerlijke verde
diging niet machteloos is, wordt bijna
onverschillig geaccepteerd. De uit
spraak, dat hij die zich eerst meldt wan
neer het gevaar acuut wordt mede
schuldig staat aan een nodeloos hoog
aantal slachtoffers, vermag al evenmin
indruk te maken. Er is sprake van een
algemene, doffe apathie.
Men vleit zich in Engeland dan ook
niet met de hoop, dat de Civil Defence in
het uur van het gevaar voor honderd
procent voor haar taak berekend zal zijn.
Dat is echter, zo zegt men, geen reden
om de arbeid te staken. Iedere stap ver
derop betekent minder slachtoffers.
Iedere getrainde man meer minder kans
op paniek. Iedere snel uitgevoerde hulp
verlening versteviging van de „moraal",
de basis voor een overwinning. Boven
dien, zo betoogt men, men kan de ver
dediging tegen een mogelijke aanval
toch niet volledig „plannen". Over hoe
veel geheime gegevens men ook beschikt
en met hoeveel zorg men ook probeert
vast te stellen wat de meest kwetsbare
punten zijn, de aanval wordt uitgevoerd
door een onbekende tegenstander wiens
oogmerken op een bepaald moment
kunnen spotten met alles, wat nu
nog redelijk, juist en waarschijnlijk
lijkt- Men heeft ook op dit terrein in
Engeland ervaring.
En men heeft ons b.v. gewezen op een
fout in de laatste oorlog die een maca
ber licht werpt op wat „planning" voor
Civil Defence eigenlijk betekent. Tijdens
de aanvallen op Londen heeft men het
aantal benodigde doodkisten verre over
schat. Men heeft voor die tak van het
apparaat meer krachten vrijgemaakt dan
noodzakelijk met het gevolg, dat men
deze manschappen elders ontbeerde. Het
lust ons niet om de consequenties daar
van volledig uit te werken maar het
beeld dat ontstaat wanneer men zich een
dergelijke „regiefout" slechts een ogen
blik voor ogen stelt is zo afzichtelijk,
dat alleen dat reeds voldoende argument
lijkt voor Civil Defence, nu.
Het is dan ook op deze basis, dat men
ln Engeland werkt aan de opleiding van
hen, die plaatselijk de Civil Defen
ce zullen moeten leiden. Men doet dat in
het Staff College te Sunningdale, het op
leidingsinstituut, dat Nederland als eer
ste Europese natie in Barneveld geïmi
teerd heeft. Wij hebben dat een middag
meegemaakt. Sunningdale is een van die
prachtige landhuizen, die daar even
als hier om financiële redenen door
hun eigenaar verkocht zijn. Het ligt
midden in de golvende heuvels. De lanen
zijn omkranst met hoge rhododen-
dronhagen. In het park staan tal van
exotische boomsoorten en in de hoge
gotische hal met perzen, Hollandse
meesters en lange brandende kaarsen
geeft men college. Op de grote betegelde
vloer ligt de rubber-maquette van een
stad. Southampton. Rondom, in diepe
leunstoelen weggedoken, zitten de cur
sisten. En terwijl men vecht tegen een
gevoel van opkomende slaap, spreekt de
cursusleider in korte, lapidaire volzinnen
over wat Southampton zou kunnen over
komen in geval van oorlog. Terwijl de
zon langzaam wegzinkt en duizend kleu
ren tovert uit het oude glas van de
boogvensters, jaagt hij bommenwerpers
en jagers over haven- en woonwijken.
Met twee. drie handgrepen verbreekt
een lieftallige jongedame alle verbindin
gen in de stad. grote massa's bewegen
zich stuurloos door de kapot geslagen
straten, miniatuur hulpcolonnes spoeden
zich naar de bedreigde punten en juist
als een cursist weer een nieuwe weg tot
hulpverlening heeft aangeduid, maakt
de scherpe stem van de inleider ook
die oplossing onmogelijk.
Het is een fascinerend en luguber spel.
Over het televisieprogramma, dat on?
gisteravond door de N.C.R.V. werd
aangeboden, valt zelfs in negatieve zin
niets bijzonders te vertellen. Het was
vlak en eentonig. Het kabbelde voort
van precies kwart over acht tot precies
tien uur en het kan alleen van belang
geweest zijn voor hen die zich nog
grondiger vervelen dan de Bussumse
programmaleiders. Wij zullen ons dan
ook niet wagen aan een gedetailleerde
bespreking. Wij volstaan met een
plichtmatige opsomming. De uitzending
werd geopend met een vraaggesprek
over de slag in de Javazee. Daarna
volgde een journaal, het weerpraatje,
een gerekte en een onbenullige uit
zending over vliegen en vliegtuigbouw
en als laatste nummer voor de pauze
een onduidelijk filmpje over een doden
feest bij de Toradja's. Na de pau/e: een
soort Hongaars orkest. een jongleur, de
dagsluiting en Gode zij dank de
klok van tien uur.
Alb. W,
Men speelt met een wereldstad en om
de ironie ten top te voeren plaatst de
inleider aan het slot van zijn betoog een
enorme parapluie-vormige kolom van
watten op de stad: de atoombom. Een
touw, dat rond deze kolom gelegd wordt,
geeft aan welk deel der stad na dit
ingrijpen heeft opgehouden te be
staanMen kan deze dingen en
dat is misschien niet eens de meest on
gezonde reactie natuurlijk van zich
werpen. Men kan er met het gros der
Engelsen de ogen voor sluiten. Er zijn
echter een aantal feiten, die men niet
kan ontkennen.
Ook voor Nederland wordt de „Be
scherming bevolking" voorbereid. Ook
de Nederlandse regering houdt officieel
rekening met een beperkt gebruik van
atoombommen op de allerbelangrijkste
doelen. Ook in Nederland bestaat een
ljjst van zgn. A-gemeenten met op die
lijst aldus de officiële tekst de ma
ximum tonnages aan bommen, waar
mee deze belangrijke gemeenten per
aanval hebben rekening te houden. Een
lijst ook van de mogelijke frequentie
van die aanvallen. Daarnaast bestaat
nog een lijst van zgn. minder gevaar-
aantrekkende B-gemeenten, waarbij
men rekening heeft gehouden wij ci
teren letterlijk met aanvallen van be
perkte omvang op voor de oorlogvoe
ring van belang zijnde objecten, alsme-
ledere getrainde man meer, een slacht
offer minder.
de van beschietingen op communicatie
middelen en toevalstreffers.
En het communiqué gaat verder:
Vooral dank zij onderzoekingen in het
buitenland, gebaseerd op de ervaringen
uit de jongste wereldoorlog, is bekend,
hoe een bombardement moet worden
uitgevoerd om een maximum effect te
bereiken, hoeveel tonnen bommen per
vierkante kilometer moeten worden afge
worpen en welke verschillende soorten
bommen, en in welke onderlinge ver
houding, daarvoor moeten worden ge
bruikt. Uitgaande, in het algemeen, van
de ongunstigste mogelijkheid is globaal
berekend, wat de uitwerking zal zijn,
hoeveel branden ontslaan, over welke
oppervlakte, met hoeveel slachtoffers
rekening moet worden gehouden en wel
ke de verhoudingscijfers zijn van do
den, zwaar- en lichtgewonden. Tevens
en dit is vooral van belang bij meer
gespreide bombardementen hoeveel
woningen per ton afgeworpen bommen
naar verwachting onbruikbaar zullen
worden, hetgeen voor de dienst der eva
cuatie met al wat daarmede samen-
Hangt, van betekenis is. Bij bombarde
menten van grotere dichtheid wordt het
aantal onbruikbare woningen uiteraard
bepaald door het verwoeste oppervlak.
En dit gaat niet langer over Enge
land. Dit gaat over ons land en ook
daarvoor geldt: It's still time.
Alb. W.
De stad op de vloer. De cursisten
zijn gaan staan.
Advertentie
Beschermt
tegen
yy
Bij het begin van de vergadering van
de Tweede Kamer heeft de heer De
Loorn (Arb.) Vrijdagmiddag aan de mi
nister van Economische Zaken gevraagd,
of hij het in de geest van de „nota inzake
de electriciteitspoiitiek" acht, dat volgens
de „richtlijnen voor de vaststelling der
nieuwe electriciteitstarieven" wel het ge
wone tarief, maar niet 't vastrechttarief
tot 240 kwh. wordt vrijgesteld van ver
hoging? Minister Van den Brink zei, dat
het aanvankelijk de bedoeling was het
vastrechtbedrag wel vrij te stellen; de
prijs van de kwh.-prijs zou daardoor
met 60 pet. stijgen. Uit sociale overwe
gingen is men tot de huidige prijsstelling
gekomen.
Voortgezet wordt de algemene beraad
slaging over het wetsontwerp tot rege
ling van de vorming van onderwijzers en
onderwijzeressen voor het algemeen vor
mend lager onderwijs en van de be
voegdheden. verbonden aan de akten van
bekwaamheid tot het geven van dat
onderwijs. De heer De Ruiter (C.H.)
betoogde, dat het zo goed als uit
gesloten is. dat de ouders met smalle
beurzen de kosten der opleiding zullen
kunnen dragen. Thans is de opleiding
vier jaar en niet duur. Volgens de nieu
we regeling zal men na vier jaar Mulo
vijf jaar kweekschoolopleiding krijgen.
De jonge leerkrachten zijn dus 21 of 22
jaar als ze voor de klas komen en als ze
dienstplichtig zijn komen ze daar pas
op 23- of 24-jarige leeftijd. Dat zal voor
velen te kostbaar zijn.
De heer Roosjen (AR) verklaarde het
ontwerp zeer belangrijk te achten, om
dat de financiële gelijkstelling geregeld
wordt en omdat het onderwijs aan de
kweekschool nu duidelijk het stempel
van vakonderwijs krijgt. Volgens het
ontwerp zou de aanspraak op vergoeding
Onder grote belangstelling heeft ir.
W. H. van Leeuwen, president-directeur
van de Koninklijke Nederlandse Gist
en Spiritusfabriek te Delft zijn veertig
jarig jubileum gevierd in dienst van de
onderneming Hem zijn vele geschenken
aangeboden o.a. een geschilderd portret
De jubilaris ontving voorts het traditio
nele gouden kruis van veertig jaren
trouwe dienst.
In de ruime hal van het kantoorge
bouw, te midden van een weelde van
bloemen, heeft ir. Van Leeuwen vervol
gens gerecipieerd. O.a. verschenen de mi
nister belast met de opvoering van de
productiviteit, prof. dr. A. H. M. Al-
bregts en het hoofd van de M.S.A. in ons
land, de heer Clarence Hunter.
Dr. Ch. Winckel, die leider is geweest
van de Nederlandse Rode Kruis-expeditie,
die in 1935 naar Abe;:«ynië is vertrokken,
wordt 13 Februari 70 jaar.
Dr. Winckel is oud-inspecteur van de
dienst Volksgezondheid op West-Java en
oud-medewerker van het Instituut Pasteur
aldaar. In 1916 heeft hij op verzoek van
de Ned. regering een studiereis gemaakt
naar Panama en Cuba, in 1927 heeft hij op
verzoek van de Volkenbond in Brits In-
dië een vergelijkende studie gemaakt van
de geneeskundige diensten in Oost-Azië.
In 1939 kreeg hij van de regering op
dracht de openbare gezondneidsdienst op
Curacao te reorganiseren.
Toen in 1940 een Nederlandse ambulance
naar Finland zou worden uitgerust, zijn
hem de voorbereidingen daartoe opgedra
gen.
Sedert 1936. na zijn terugkeer uit Abes-
synië. is dr. Winckel adviseur van het Kina
bureau te Amsterdam.
Hoe lang de geurige bla
deren van de tabaks
plant op Gods aarde
pronken, is niet op duizend
jaren nauwkeurig te zeggen.
Vrijwel zeker is, dat de
mensen er sinds vijf eeuwen
gebruik van maken, de bla
deren versnijden, ineenrollen
tot sigaren, sigaretten en
„kauwballen", of samen
proppen in een pijp of ver
pulveren tot snuiftabak.
Waarschijnlijk is men er toe
gekomen tabak als een ge
notmiddel te gaan beschou
wen. toen iemand bij een
tropische bosbrand opmerk
te. dat bepaalde planten met
langwerpige bladeren een
bijzonder aangenaam rieken
de rook verspreidden. In de
loop der tijden is de wijze
van tabaksgebruik een be
schavingsvorm geworden.
Denken we bijvoorbeeld eens
aan de heren aan het hof
van de Franse Zonnekoning,
hoe deze met een aan eti-
quettaire voorschriften ge
bonden gebaar elkander de
snuifdoos presenteerden, een
kleine hoeveelheid poeder
tabak in de holte tussen
twee duimpezen neerlieten,
met veel elegant misbaar op
snoven en tenslotte lustig
uitniesden. De wijze waarop
een hedendaagse mens zijh
koker hanteert, sigaar of si
garet opsteekt, de rook in
geijkte figuren laat opkrin-
gelen en de zilvergrijze as
aftikt mag eveneens een cri
terium- heten voor uiterlijke
beschaving. Zelfs de sierlijke
boog waarmede overtollig
tabakssap de mond ontvliedt
herinnert hieraan. Het ta
baksgebruik is meer dan een
streling van reuk- en smaak-
zintuig: het is geworden tot
„een houding in de wereld",
die tot voor kort typisch was
voor een mannelijke allure.
Dit mannelijke allure is on
tegenzeglijk de belangrijkste
overweging van kleine jon
gens om ook eens een roker
tje te proberen en op dit ge
bied vader en buurman te
imiteren. Dat in de meeste
gevallen bleek-worden en
misselijkheid de reactie is
op genoemd eerste rokertje
bewijst, dat de menselijke
natuur zich verzet tegen
deze liefhebberij.
Dit lijkt me het aangewe
zen moment om Uw aan
dacht te vragen voor de na
delen van de rokerij. De be
langrijkste werking van de
in tabak voorkomende nico
tine is vernauwing van de
slagaderlijke bloedvaten. Het
gevolg hiervan is stijging
van de bloeddruk en een.
slechtere doorbloeding van
de hartkransvaten en dus
van de hartspier. Bovendien
is nicotine schadelijk voor
de maag en voor het ge
zichtsvermogen. Mensen, die
reeds te hoge bloeddruk
en/of een slecht hart heb
ben. moeten het roken dan
ook tot het uiterste beper
ken, liever nog geheel nala
ten. Hetzelfde geldt voor
maagpatiënten en voor hen,
die op grond van uitgebrei
de aderverkalking of de
ziekte van Bürger neigen
tot bloedeloosheid van han
den en voeten. Anders dreigt
een afsterven van de onvol
doende gevoede lichaams
delen. De ziekte van Bür
ger. die populair gezegd
neerkomt op een dicht
groeien van de slagaders der
ledematen, wordt door velen
beschouwd als te worden
veroorzaakt door overvloe
dig roken.
In onze dagen, die in het
teken schijnen te staan van
(atoombommen en) kanker
bestrijding, wordt alle moge
lijke moeite gedaan om het
verband te bewijzen tussen
roken en longkanker. Met
statistieken kan men. gelijk
bekend is. alles bewijzen. In
tussen is het verband nog
twijfelachtig. Statistieken
maakten duidelijk, dat 80"
van de longkankerpatiënten
heeft gerookt, maar dat daar
naast circa 90% van alle
mensen in aanraking komt
met tabaksartikelen. De con
clusie zou kunnen zijn:
„steek eens op heren!", want
uw kans om longkanker te
krijgen lijkt gezien de statis
tieken kleiner te worden. Uit
het voorafgaande kunnen de
heren echter beter ietg an
ders „opsteken": te weten dat
nicotine toch niet onschade
lijk is voor het lichaam. Niet-
inhaleren moge het euvel iet
wat verzachten, maar beslist
niet uit de wereld helpen.
de aandacht afleiden van
eigen stunteligheid. Nicotine
brengt de „zenuwen" niet
tot bedaren; de bezigheid
van het roken verbloemt
echter veel onervarenheden
Speciaal voor de lezers no
teer ik hier, dat nicotine een
gifstof is voor sommige vrou
welijke organen en dat het
voor haar onraadzaam is in
de meisjestijd meer te roken
dan een gelegenheidssigaret
je. Bovendien wijs ik er op,
dat nicotine overgaat in de
moedermelk en dat roken in
de voedingsperiode dus een
verboden bezigheid is.
Zojuist werd opgemerkt
dat roken een „houding in
de wereld" kan worden ge
noemd. We gaan nog iets
verder: roken is zeer vaak
een verlegenheids
maskerade. Men wil iets
om handen hebben, men wil
en is geworden tot een vrij
wel onmisbare omgangsvorm
en gezelligheidsfactor.
Noemde ik zojuist het ro
ken een symptoom van man
nelijk vertoon, anderzijds is
het een voortzetting van in
fantiele duimzuigerij. De be
hoefte om te zuigen bege
leidt de mens blijkbaar van
zijn eerste tot zijn laatste
dag. Wat voor het jonge kind
echter de aangewezen weg is
om tot lustbevrediging te ge
raken. moet op rijpere leef
tijd eigenlijk plaats maken
voor andere, meer volwassen
wegen.
t. M.
aan bijzondere kweekscholen verloren
gaan als een kweekschool gedurende
drie achtereenvolgende jaren door min
der dan gemiddeld vijftien leerlingen per
klasse in de eerste en tweede leerkring
wordt bezocht. De heer Roosjen vroeg
hoe de minister denkt over een terug
brengen van dit getal tot twaalf.
Mevr. Fortanier—de Wit (VVD> achtte
het van groot gewicht, dat de leraren
aan de kweekscholen de bevoegdheden
zullen moeten bezitten, die ook gelden
voor het voorbereidend hoger en het
middelbaar onderwijs. Met de minister
is zij het eens, dat de derde leerkring
van veel belang is; het zal gewenst zijn
deze leerkring te stimuleren door finan
ciële bijdragen in de vorm van beurzen.
De-heer De Loor (Arb.) meende, dat
de nieuwe opleiding zal moeten groeien
en vorm krijgen. De onderwijzers-oplei
ding is niet meegegroeid met het middel
baar onderwijs. Hij zei concentratie van
kweekscholen nodig te vinden, omdat
men daardoor een behoorlijke bezetting
met vakleraren kan krijgen.
De heer Hoogcarspel (CPN) was van
oordeel, dat men er met goed opgeleide
onderwijzers alléén niet komt; er zullen
ook materiële voorzieningen nodig zijn.
Spr. wilde een plan opgesteld zien.
De heer Schmal (C.H.) drong er op
aan de mogelijkheid te ondervangen, dat
het geschiedenisonderwijs minder tot
zijn recht zou kunnen komen.
Minister Rutten heeft hierna een begin
gemaakt met zijn antwoordrede, welke
hij volgende week zal vervolgen.
gde#»*
een eenparig
|Frankr«ks
De Franse politie inzake Saarland heeft gisteren voor het eerst dr,
en zijn socialistische tegenstanders tezamen gtebracht in
schuwing aan Frankrijk, dat het Duitse vertrouwen in
plannen ernstig geschokt is. Ondanks de Saarkwestie heeft de West-Du'
raad, de vertegenwoordiging van de landelijke regeringen, gisteravo
discussie besloten, zijn sanctie te geven aan het plan-Schuman, waardoor
ficatie van het plan in West-Duitsland definitief is geworden. f(
Ook de socialistische leden hebben in de Bondsraad geen bezwaren
ratificatie gemaakt, een houding* waartoe zij besloten, nadat in langd"
van de commissie voor buitenlandse zaken van de Bondsraad bet 1 |fh
genomen, de ratificatie gepaard te doen gaan met een krachtig Pr0
de Franse maatregelen in het Saargebied.
„In brede kringen is het geloof ge
schokt. dat in Frankrijk een werkelijk
bondgenootschap der Bondsrepubliek,
zoals dit als grondslag voor een verde
digingsgemeenschap nodig is, ernstig ge
wenst wordt", aldus verklaarde Ade
nauer in de Bondsraad.
De Bondsraad heeft de regering een
stemmig verzocht „met versterkte na
druk de pogingen voort te zetten om de
Duitse rechten met betrekking tot de
Saar te verdedigen en de vrijheidsrech
ten van de Saarbevolking te herstellen".
Volgens het besluit van de Bondsraad
zouden de jongste Franse maatregelen
in strijd zijn met de volkenrechtelijke
status van het Saargebied. Dit is volgens
de Bondsraad „nog steeds een deel van
Duitsland". De Bondsraad protesteerde
ook tegen „de onverdraaglijke wijze
waarop de politieke vrijheid in het Saar
gebied is beperkt".
In Saarbrücken heeft Granval giste
ren verklaard, dat hij de door zijn be
noeming in West-Duitsland verwekte
storm „onbegrijpelijk" vond. Deze be
noeming was reeds bij de conventies
tussen Frankrijk en Saarland in Maart
1950 voorzien, aldus Granval.
Supporters van de beweging, die Eisenhower op de presiderctsstoel wensen ie
zien, hebben in hun enthousiasme een tent opgeslagen voor het luxueuze Marr-
guery Hotel in het hart van New York. In dit schamele kantoor, of het een sym
bool is van het leven „te velde" van de generaal weten we niet, tracht men
nieuwe supporters te winnen en men bereidt er een grote meeting voor, die
S Februari 'in Madison Square Garden gehouden zal worden.
F (Telefonisch van onze Belgische correspondent)
BRUSSEL, Vrijdagavond.
Célestin Rinchard, de misdadige chirurg van Braime-l'Alleud, hoorde zich heden
avond. na een proces dat niet minder dan twee en een halve maand geduurd
heeft, veroordelen tot levenslange dwangarbeid. De jury verklaarde hem schuldig
aan de moord op een journalist, die hij eerst tijdens de oorlogi al aan de Duitsers
verklikt had. Verder veroordeelde zij hem voor een moordaanslag op een ver
pleegster, en twee moordaanslagen met voorbedachten rade, de laatste op een
geneesheer, die de gendarmerie alarmeerde, wat nog tot een schietpartij leidde
alvorens de chirurg gearresteerd kon worden. Hij werd door de jury verant
woordelijk verklaard voor zijn daden, hoewel het psychiatrisch onderzoek hem
erfelijk belast en onder invloed van verdovende middelen achtte, terwijl hij op
het ogenblik van de laatste aanslag ernstig in zijn evenwicht gestoord zou zijn
geweest.
Samen met Rinchard stonden nog
acht andere personen terecht, in hoofd
zaak figuranten in de verschillende
drama's. Vijf van hen werden vrijge
sproken, waaronder de pantoffelheld
Carlot. die echter zijn manhaftige echt
genote, een weerstandster, veroordeeld
zag als medeplichtig aan de moord op
de journalist. Zij kreeg hiervoor tien
jaar. Twee andere vooraanstaande
weerstanders werden schuldig bevonden
aan moord met voorbedachten rade op
personen, die zij als ten onrechte van
rechtsvervolging ontslagen economische
collaborateurs beschouwden. Terwyi
Rinchard wraakgevoelens koelde en de
weerstandster met haar kwade fong de
mannen het hoofd op hol bracht, wa
ren de beide andere veroordeelden in
hoofdzaak op hol geslagen idealisten,
die zelf recht wilden doen uit afkeer
voor een huns inziens teleurstellende
repressie.
In dit opzicht heeft het proces
Rinchard en consorten de troebele
sfeer van de naoorlog nog eens scherp
voor de geest geroepen en het on
derhavige geval is slechts één van
de vele misdadenreeksen, die die pe
riode gekenmerkt hebben, doch
waarover de tongen pas jaren later
durfden loskomen. Beide weerstan
ders, die thans veroordeeld werden,
waren echter mannen met een schit
terende staat van dienst in het ver
zet. De ene sleept zich thans voort
op krukken, lijdende aan een slo
pende ziekte. Hij hoorde zich in aan
wezigheid van zijn zevenjarig zoon
tje, zijn vrouw en zijn moeder ver
oordelen tot acht jaar. Eenzelfde
straf keeg ook een nog jeugdig stu
dent, die na afloop van het proces
door de voorzitter om zijn zeer goede
mentaliteit werd geprezen, welke een
gemakkelijke rehabilitatie deed ver
hopen.
Tot de chirurg zeide de president van
het Assisenhof na het voorlezen van de
straffen: „Rinchard, uw fouten zijn zeer
zwaar geweest. Nochtans blijft de weg
der verlossing voor u open. Uw hou
ding tijdens het proces lijkt erop te
wijzen,'dat u in uw cel reeds tot inkeer
zijt gekomen. Wanneer men beschikt
over uw intelligentie, dan moet men
niet wanhopen."
Dit ophef makende rechtsgeding, waar
voor 81 zittingen nodig waren, haalt nog
eens een rechtsprocedure op het voor
plan. welke in Nederland minder bekend
is. Voor zekere misdaden kan de be
klaagde hier namelijk naar een Assisen
hof worden gezonden, dat is samenge
steld uit gezworenen. Dit zijn gewone
burgers, die verplicht worden hun be
zigheden in de steek te laten en het
proces onafgebroken te volgen. Het hof
zelf bestaat uit een voorzitter met twee
assessoren, die instaan voor de leiding
van de debatten en van de ondervra
gingen. Wanneer het debat eenmaal voor
gesloten is verklaard, moeten de jury
leden antwoorden op een aantal vragen.
Is dit aantal gewoonlijk beperkt, in het
huidige proces bedroeg het niet minder
dan 135, waarop telkens door een af
zonderlijke stemming geantwoord moet
worden.
Deze stemming geschiedt in een apart
lokaal, waar de juryleden afgesloten
van elk contact met de buitenwereld
worden opgesloten, en waar zij niet uit
mogen alvorens het vonnis gevallen is.
Is dit eenmaal met de hand op het hart
door de president van de jury voorge
lezen en door het hof op zijn regelma
tigheid gecontroleerd, dan trekken de
drie rechters zich samen met de jury
leden nogmaals terug om te beraadslagen
over de eventuele verzachtende omstan
digheden en over de strafmaat, doch
niet dan nadat de verdedigers hen een
laatste maal tot uiterste clementie heb
ben aangespoord.
De uitgesproken straffen houden dus
rekening met verzachtende omst/ndighe-
den. Rinchard ontkwam aan de dood
straf. die de advocaat-generaal tegen
hem geëist had, daar men voor hem een
lichte vermindering van verantwoorde
lijkheid in aanmerking nam tengevolge
van een door erfelijkheid belaste gees-
tesgesteltenis. Zijn advocaten hadden op
sluiten in een krankzinnigengesticht be
pleit, doch hiervoor bleek de jury, ge
zien het dikwijls brillant optreden van
de chirurg tijdens de debatten, niet te
vinden.
De Canadese minister van
se zaken Lester Pearson bee"
verklaard, dat de Noord-A'
verdragsorganisatie tot Juni op
sten van generaal Dwight D- r»
wer rekent. Pearson is voor»1
de Noord-Atlantische Raad.
lik
«i !al
Op een persconferentie V-tCL
Pearson niet te verwachten, da1 Afi
Eisenhower op 16 Febr. de t P;'
van de Noord-Atlantische Raa« I
bon zou bijwonen.
Generaal Dwight D. Eiscnb"^® Ji'i
gisteren in een radiorede gezf»
bjj de opbouw van de Western t
„goede vorderingen" zijn SeI" <f<'
waarschuwde echter, dat er D
doen is en dat „een ieder offerS
ten brengen". De Nato was ff11
senhower „nog weinig meer dï®
raamte". De radiorede van fcl?e( t',
vond plaats in het kader van f
programma „Atlantic Allianf®, ,p t
u'« 1
hower oefende geen critiek - -«
zonderlijke Nato-landen, doch
dat 1952 een jaar moet wordp
nog groter totale prestaties ,v°
leverd dan in 1951.
Naar het ANP uit Bonn tnelujl>K
verwacht, dat prins van H0", ('V
Langenburg, een protestant, fttK
ambassadeur der West-Dui'sl spt
republiek bij de H. Stoel zal
noemd. f
Dit heeft, volgens ANP. de s^e
jaar gevoerde discussies wU
ting van de diplomatieke P° pui' ef-l
1. "si
fCite
Vs h
£S:
B
>t
010
Vaticaan weer doen herleven "^k^i
was vroeger door een niet-ka"! f f,
tegenwoordigd. Bij de
verdeling van katholieken en -
ten in West-Duitsland acht mej*>
vatting dezer gewoonte in jj.9
kringen niet meer verantw"0
Thang heeft de aartsbisschop yd
len als zijn mening te kenne'1 "jef.tl
dat in de huidige omstandig
zenden van een katholieke d'P'
verkiezen zou zijn. j|j
rivr i»
Gedurende Januari 1952
A
onder het
ons land:
wapenhulpprc
Voor de landmacht: 'X
stukken artillerie van 155
mede het totaal aantal gel©v
ken op twaalf werd gebrac
stuks mitrailleurmunitie; tie" u
waarnemingsinstrumenten 'e, aiit£l>
van de luchtafweer; 22
sche electronische vuurlek
ten voor luchtdoelgeschut;
heid zware artilleriemunt"
vuurpijlen. er0..Jr
Voor de luchtmacht: eeb
tal raketten voor de Thunde
iets haan te Qheveul
vraagt de Bel9isC df.
■man, „ewel, loep k'
door, eeh." liS/
Achter de ketting
D-treintje klaar, voor
Brussel-
In de
-Parijs,
coupé zitten
twee
verveeld sigaretten te 0
ons komt nog een fft°'e,\ f
jongeman met rustige Pfl' j
binnen. gefi
„Ben jij soldaat?" vr(Ut%e
sigarettenrokers, naar ,tc
winterjas, die rond de P |;j">
de Blozende gebonden -rd'
„Net afgezwaaid," arl ee"
gaat op zijn dooie gent
draaien. y
„Waar is de reis heen-
Ostende
„Moet je daar' doen. ycf-
„Werken cp een z°u
„Een Hollander?"
„Tuurlijk." rr"
..Ben je Rotterdamse
«t
„Sliedrechter."
zijn
uit het peukje d
de buurman hem v00J-
„Saai werk zeker, n
oP
Blo
ze»'
J
Vt
zuiger?
„Hmmm". gorgelt ae
ter in zijn keel. AntWer?et
„Wij gaan naar a r (n
de buurman het ^a"J.0(,rde^ .f,
boeg. Wij zijn ^°Vev, «nn e d
moeten een paar sa'O
A
een beetje JjPkna^e^0rdt j
•iP'te t>v'-
te'
Van de Blozende
minstens enige „„„tic
wacht. Als enige reo
kalm een grote roo j
voort te zett,®n „jièdrech^oP./-,.
De blozende Mt hff
keer langzaam m ch ii' f
„Maar nou z'e ptt j»- j
als er wat op ee net. 1' M
water gebeuren,.en" jd N
landers nodig e ,(tj j
A 0
kVi'O
k
De Blozende kmfJJn. V'
„Genadige
ae ma"' nf"
hemel JT aW(<.
spraakzaam op fl(j?"
jullie soms ook
blozende
wat. Zijn %e
f-'1
De
stomverbaasd en
..Zand' Nee,
pap."
antl
,-oof
■dV ,f
eten
d'
