Nieuwe Haarlemsche Courant | 1952 | 5 februari 1952 | pagina 3

Üwars door de Sahara naar
Afrika's Goudkust

NIEUWBOUW VOOR DE
KONINKLIJKE MARINE

in/Wcta

Een jaar nonchalance
het luchtruim geveild

Organisatie van de emigratie

in

Wetsontwerp thans spoedig in
behandeling in Tweede Kamer

r

VIDertig formulieren tegelijk
reisgids met opdracht schone
straten visontbiit en....visa!

U.

V,

M

Grote bedrijvigheid op de we/ven

Gelijkstelling

AKKERTJE

Noordoostpolder
tien jaar

Sterke stijging Europese industriële

productie

DINSDAG 5 FEBRUARI 1952

PAGINA 3

I t

V1

^C?aad. het waren weer de douane-
q ói ,.e ons he nek hebben omge

D

e komende weken

paging in treinen-
°°P rond Utrecht

tyj

e8e»s uitvoering van
Werkzaamheden

s^lijke onderscheiding
°r rnr. Teulings en

b ^rs- De Gruvter

ft. te

st"8h'

rf'"'ThR GEVANGEN

>er heiloo

^Op

«til -hussel over
hg politiek

n- Vr,A—ijj -

wim?'

GealE pantserscliool te
Leopoldsburg geopend

Tien Nederlanders op
Patton-tanks

DOOR ALEXANDRA ORME

Nieuwe K.L.M.-film

Grieperig

Neem
'n

Slangenhuiden en
rubberbootjes in
,,'t Dorstige Hert"

Festiviteiten in Juli

Regering en organisaties
aan het touwtrekken

vo°r

voed'

ffl5cW

gec^'

«ri»1
^eW»;
Vo»

4^'

1 °"f<' belevenissen in de Casbah, in de Oosterse wijk van Algiers, hebben
"rUik ook veel indrukken opgedaan in de Westerse buurten, die een aan-
Sttluk ^eter aanzien hebben en in alle opzichten een hemelsbreed verschil
'"et de Muzelmannen-wjjk. Niet, dat we alleen maar zo'n beetje hebben
do cn<ieid en wat f°t°'s hebben gemaakt, integendeel, nu we aan de rand

1 UlM ia a^aii is er een neieuuei wem ue wnmei g

Si,,;.kolonel Nabal, die de Sahara op zijn duimpje kent

^fjl nnHpr n ernn hrdnhf ileorl nnc hPsluilnn A** ónni

'"■ff,

en ons de talloze

eden onder ogen bracht, deed ons besluiten de équipe in te delen in
°ePen, opdat we de laatste voorbereidingen zo degelijk mogelijk zouden

'1W '°eske werd tijdelijk toegewezen aan Piet en beiden namen de afdeling

lr< Voa. v -

V°0r llun rekening. De afdeling BEELD (totdat we in Accra zijn 's de

Ö,«l»ck?ELUID

op non-actief) berustte by Theo en Frits, terwijl Louis het
chtige genoegen had, de afdelingen PAPIEREN te moeten verzorgen.

Li

5A'b 1 ''ever de Franse autoriteiten
ji'fe p. e ambtenarencorps in Algiers.
X,^te keer werden we met liefst
"'heren naar ons hotel terugge-
(i 'fi nïda* v°ll?ens zeggen de visa
>i "looft e waren. Door al dat gehan-
imr* blr we liefst vijf dagen in Al-
■J^en, ondanks het feit, dat wij
"'oedrijke mensen in de arm

(o '1 (5®n°men om de werkwijze, die
de douane-ambtenaren ,,très
jSeirr,J}" op zijn elf en dertigst is,

i(^Ur]inteubespoedigen
i tqufn .heeft het overige deel van

n'et stilgezeten. Doordat we

hll^Sbai ng waren gekomen met kolo-

i» Am' v°orzitter van de vereniging

j. If du Sahara", die al 21 jaar

bemerkten we,

onze „Hup"

Jt Sahara zwerft,

Cft »ehg heel wat aai

iAn i.®Ur?n alvorens we de woestijn

Wash V""CK-Ken- ^e veren moesten
ft de h ZWaard, extra bescherming
|An „benzinetanks enz.
S'l "hwkeurige controle van kó-
't. a.,al bracht bovendien aan het

n °nze bagage volkomen onvol-
ii!Wabevestigd. Alles moest in
V v! vel"Pakt, die op hun beurt
v'it'f, ei" van de wagen moesten
(A hcXasigesjord. Er werden ringen
C ^e mm van de auto Selast, waar-
koAj riemen en touwen de hele
"aen vastsjorren

j °nze gesprekken met kolonel
hieilcj°n enkele van zijn kennissen en
*1* raif'1 Verrjamen we,, dat de kolonel
''biSo ye Méditerranée-Cap had geor-
6rd en dat hij hem zelf had ge-
tn®i; een speciaal vervaardigde
Vol tr^e"woestijnwagen, die hij ons
6n^r s loonde. Het is een charmante

c0nfro' ^6Ze kolone' Nabal, die
^'hara eer<3e met de ernst van onze
acjv .cr°ssing en die er met zijn goe-
'h: a'62®11 geen gras over liet. groei-

#av.

•Ce

ez jrn esl Pas une sinécure,

vous
vele

"Vaardev ^ahara". Hij gaf ons W

b°ck, c: inlichtingen en een hand
ed hij in opdracht van de Shell
Kru!!!lreven: „Guide de Tourisme
zfciet een re's8'ds voor Sahara-
®h. waarin werkelijk elk facet

Hi" het p

\he fj„„htraal Station te Utrecht
S de °°rdzjlde moeten in de eerst-
Vf Hito» en werkzaamheden wor-
v ho wV?erd- dm verband houden

V de „5"l'keri te Blauwkapel, waar-
JdhC^t-A2Pacateat van de baanvakken

V be]a„ ers,I°ort en Utrecht-Hilver-
ke \ver^grijk zal worden verhoogd.
•,t;?.0n,Kzaamheden. die in de nacht

*6 op Maandag zijn begonnen,
Sht'ïiiiBe nda8morgen vrÜ ernstige
Jij '1 oj? v veroorzaakt in de aan-
i'v1 vertrek van de treinen
he richtingen Amersfoort,
[k,f Amsterdam en Gouda, voor
aa Ireinen niet op de buurt-
"komen of vandaar vertrek-

aJbeu:

onder de loupe wordt geijpmen. Wij
kregen een exemplaar van hem, met
een opdracht voorin, een gebaar van
grote waarde, want iedere militaire
en civiele post in de woestijn kent zijn

Aangezien onze visa nog steeds niet in
orde zijn en wij moeten blijven wachten,
hebben we intussen Algiers steeds beter
leren kennen en zijn Frits en Theo al ze
ker vijf keer met hun foto- en filmcame
ra de Casbah in geweest. Mimi zorgt pri
ma voor alle huishoudelijke aangelegen
heden en natuurlijk ook voor ons. Pieï
heeft enige tijd met een mankement aan
zijn oor gelopen, waarschijnlijk vanwege
de zeereis, en Louis liep een keelontste
king op, waar hij enkele dagen zoet mee
was. Mimi nam ons mee naar de dokter
en kocht bij een apotheker op de vis
markt medicijnen, zodat we spoedig weer
waren genezen.

Het is aardig te vermelden, dat we
even voor het meren van de „Comman
dant Quéré" aan de kade van Algiers
hoorden roepen: „Hallo, zijn jullie Hol
landers? Dan hoop ik jullie dadelijk
even te zien". Het was de heer Wurtz,
een Nederlander van geboorte, die sinds
enige jaren in Algiers woont. Aan hem
hebben we veel te danken wat betreft
het zien van de stad en het kennismaken
met de verschillende autoriteiten. In zijn
wagen heb ik de eerste middag van half
drie tot kwart voor zes rondgereden
door Algiers, waarbij we een tiental in
stanties bezochten We stoven door de
straten en over de boulevards en vooral
op de Boulevard Carnot werden snelhe
den genoteerd, die beangstigend waren.
Het merk van zijn wagen weet ik niet
meer. maar wel weet ik. dat de Amster
damse verkeerspolitie hem illang in
beslag had genomen „wegens gevaar
voor de burgerij". Trouwens. Algiers is
niet te vergelijken met Amsterdam. De
heer Wurtz was er trots op, dat Algiers
kan wedijveren met de schoonste stad
ter wereld in de zin van: geen papieren
op straat! Voor zover het althans de
Westerse wijk betreft

Als Amsterdammers zijn wij trots op
onze brandweer en op onze schone stra-

'leji aanrijding met een auto
VHlh en een storing in de stroom-
\'akt g verergerden deze en ver-

te

qaar andere vertragingen.

Er

gestreefd de overlast, die
0 hiQ Publiek in de komende
iS^'hirm worhen aangedaan. tot
'\V'b d *e beperken, zo vernemen
«V?ahttu-jNeh. Spoorwegen. Zo zijn
IfV'bc! en te Utrecht enigszins
*o ènZjdat he aansluitingen al-
mogeHjk kunnen zijn. In
kVsjelle,, en Amersfoort zijn echter
,'t; bip gestationneerd. zodat de
J'fiu °t> aatsen vertrekkende treinen
i' eventueel met vertraging

A yo0rt treinen behoeven te wach-
V'ts J? zullen vertragingen door
bgeli-t. re loop der treinen zo-
'Jk worden ingehaald.

b?s 5 ,?aus heeft minister

mr. F.

•ik-1, - ----- en drs L. de, Gruy-

f diem,ï Michielsgestel wegens
lAj. n. Tasten tijdens de viering van
If- Vis u onderscheiden. Minister
hftbtfe benoemd tot commandeur
iXiftt ai aP de H. Gregorius de Gro-
U-}h ripque en drs de Gruyter tot
°rde van de H. Gregorius

m V

V h

hp,!l6bbelneft'aterspolder onder Runx-
to; twee tuinders uit Heiloo.

n0»i

ginder

Het

en Kok, een visotter

hier, dat door een hond

vStjn Mac uuui cvn »4v "w

trA Si^hder0^' had een lengte van
v'Ai» ds he staart, die 40 cm lang
't- geenerisenHeugenis is in deze
1 visotter meer waargeno-

de kf j ruari' 's middags half
Hr-i? voor Recht en

N a hm ?Ue te Amsterdam
'"«ei Uden' Prof. mr. dr. G.

•ek'

vue te Amsterdam een

M.

voorzitter der federatie.
"ZIng houden over „Be-

Het is een charmante figuur, deze kolonel Nabal, die ons
confronteerde met de ernst van onze Sahara-crossing.

ten, maar de directeur van de Stadsrei
niging zou er van watertanden als htj
de Rue Michelet zag op het drukste uur
van de dag, de Boulevard Carnot, als
de vrachtwagens af en aan rijden, de
vismarkt 10 minuten nadat de vangst is
afgevoerd! Natuurlijk, de vuilnismannen
van Algiers zijn niet geüniformeerd en
hebben niet de voortreffelijke alumi
nium bakfietsen en bezems. Integendeel
zij lopen op een schoen en een slof en
hun materiaal Is een soort handstoffér
met een rieten boodschappentas. Ieder
papiertje, ieder vuiltje wordt opgepakt
met de hand als het te klein is om r-o in
de tas te steken. Hun arbeidskracht zal
niet duur betaald worden; vandaar dat
er relatief meer zijn dan in Amsterdam,
maar hun werktempo is dan ook
„doucement".

De heer Wurtz heeft ons meegenomen
naar de Casbah en naar verschillende
restaurants en eetgelegenheoen in de
stad. De visa zijn nog niet in orde. Op
een morgen zouden we een vis-ontbijt
gaan nuttigen, iets wat vrij veel in Al
giers wordt gedaan. Hij stond al vroeg
met zijn wagentje voor de deur véél
te vroeg zelfs, vonden enkelen van ons
en hoe het ons is gelukt weten we
niet meer, maar zes man sterk zijn we
in het wagentje gegaan, dat overigens
een voortreffelijke automobiel is.

Op de vismarkt verwonderde geen
enkele Arabier zich over ons „opge
propt" gedrag; we stapten rustig uit en
gingen naar het restaurant van Madame
Antoine Scotto. Bar du Petit Mousse.
Het restaurant ligt aan de voet van de
moskee Hanefite en is niet zonder con
currentie, omdat het in die omgeving
wemelt van kleine onooglijke eetgele-
genheldjes. Eén ding hebben zij alle ge
meen: men kan er uitsluitend vis eten.
We hebben hier werkelijk kennis ge
maakt met iets, waarvoor weinig toeris
ten zich moeite zullen geven en er
tussen zes en half zeven voor uit hun
bed zullen komen. Wij hebben het wel
gedaan, zii het heel moeilijk, en heb
ben er zeker geen spijt van gehad.

Op een van de laatste de visa wa
ren al on komst dagen van ons vér-
blijf in Algiers hebben we gedineerd in
de Rue des Chevaliers dé Malte. in het
restaurant ..Cosmopolite", waarvan de
eigenares uit de buurt van Maastricht
komt.

Onze teleurstelling was niet gering
toen we na la'.ig zoeken het „restaurant"
hadden gevonden.

Maar we ziin er toch binnen gegaan,
net als Generaal Eisenhower. Montgo
mery en andere grote figuren. Dit laat
ste vertelde de eigenares ons en ze deed
het voorkomen alsof genoemde heren
haar ï-eStaurant waren in- en uitgelopen.
„Op die bank heeft hij nog gezeten,
Eisenhower, een aardige vent. heel ge
woon en helemaal niet trots, dat hij Ge
neraal was!" Het is
een bescheiden
maaltijd geworden,
die ons verder nog
de wetenschap op
leverde, dat Johan
Kaart er gegeten
had. Dat is altijd
nrettig om te weten.

We hebben de ge
dwongen vijf dagen
aan oponthoud zo
aangenaam mogelijk
doorgebracht. De
visa voor Nigeria
zijn in orde geko
men en wij hopen
nu eindelijk te
kunnen vertrek
ken, want het is
niet gunstig voor
het moreel van de
troep om al aan het
begin van zo'n
moeilijke tocht zo
lang te moeten blij
ven plakken. En
buitendien moeten
we op tijd zijn voor
-'e cacao-oogst in
\ccra; we zullen
flink aan moeten
poten.

Het gemeentebe
stuur van Culem-
borg heeft een
schilderij laten ver
vaardigen, om dit
ter gelegenheid van
't derde eeuwfeest
van de Unie van
Zuid-Afrika en
Kaapstad aan de
stad Kaapstad ten
geschenke aan te
bieden bij de a.s.
herdenking van de
stichting der Kaap
kolonie door Jan
van Riebeeck. Het
stelt een doorzicht
door de St. Barba-
rakerk voor, gezien
vanuit de N.W.
hoek. In deze kerk
werd Jan van Rie
beeck in 1618 ge
doopt. Het doek is
een meter hoog en
in gedempte tonen
vcm blauw en geel
grijs gehouden. Het
is van de hand van
de schilder W.
Brinkgreve te Loe-
nen.

Zoals wjj onlangs reeds meldden, zul
len de nieuive kruisers De Ruyter en de
Zeven Provinciën het volgend jaar in
dienst worden gesteld. Op het bouwplan
van de Koninklijke Marine staan echter
nog meer schepen dan genoemde krui
sers. Bij Wilton-Fijcnoord zijn nog in
aanbouw de torpedobootjagers Gelder
land en Overijssel, bij de Rotterdamse
Droogdok Maatschappij de onderzee
bootjagers Holland en Rotterdam, bij De
Schelde te Vlissingen de onderzeeboot
jagers Zeeland, Noord-Brabant, Limburg
en Utrecht en bij de Nederlandse Dok
en Scheepsbouwmaatschappij te Amster
dam de onderzeebootjagers Friesland,
Groningen, Drenthe en Amsterdam. Voor
een viertal nieuwe onderzeeboten, die
bij de R.D.M. en Wilton-Fijenoord ge
bouwd zullen worden, is thans het de
finitieve ontwerp bijna gereed. De eerste
materiaaibestellingen zijn al geplaatst.

Bij de opstelling van dit bouwplan
negentig procent van de onderdelen
wordt in ons land gemaakt heeft de
gedachte voorgezeten, dat de nieuwe
schepen in 1954 deel zouden moeten
uitmaken van de varende vloot, tezamen
mét een aantal mijnenvegers van deze
schepen moeten er nog twee-en-dertig
worden gebouwd zes van Amerika
gekregen fregatten en een aantal nieuwe
hulpvaartuigen en opnemingsvaartuigen.
Deze Vernieuwing van de vloot zal er toe
leiden, dat een groot aantal van de thans
varende schepen uit de vaart genomen
en gedegradeerd zullen worden tot
instructieschip. Op het ogenblik bestaat
er evenwel geen zekerheid, dat het
bouwplan in 1954 afgewerkt zal zijn, al
vordert men gestadig.

Op de beide" kruisers zijn thans de
voor- en achtértorens geplaatst. Alle
kanonnen zijn beproefd op het schiet-
terrein nabij Petten. Zij hebben daar-

De gealli«erde pantserschool te Leo-
poidsburg is Maandagmiddag geopend.
Het escadron van acht Patton-tanks.
dat zij bezit, werd aan de overheid
voorgesteld door luitenant-generaal
.Jooris. inspecteur-generaal van het
pantserwapen en van de rijkswacht.

Veertig leerlingen, onder wie twintig
Belgen, tien Denen en tien Nederlan
ders. zullen de lessen volgen die be
stemd zijn om de bemanningen van
Sherman-tanks vertrouwd te maken
met het besturen van Patton-tanks,
waarmee voortaan de pantsereenheden
van de West-Europese légers zullen
worden uitgerust.

DE RUSSEN

VERTALING. FRANS VAN OLDENBURG ERMK.E

135

KOMEN

„Noem jij dat houthakken, jij arme,
ondervoede stakker?" begroette ik hem.
Toen kreeg ook ik een stuk van de vla
en vergat de hele majoor. Om de waar
heid te zeggen ging ik helemaal niet
meer terug maar langs een omweg naar
huis. Een uur of wat later kwamen de
Zwijger en Rudi stralend terug. Wat
een man. die majoor! Een uitstekende
kerel! Hij had het vorige dorpshoofd
uitgescholden, hem verteld, dat volgpns

dit ook zij, ik merkte een beslissende deren kwamen met klachten, omdat ze
verandering op in de houding van het Ho Zwiieei- c+o^h

Rode Leger ten aanzien van de Geal
lieerden. Ik durfde niet langer toe te
geven, dat ik vrienden in Engeland had,
noch dat mijn zwager daar als politiek
vluchteling verbleef. Dat was een zonde
geworden. Toen ik de Russen voor het
eerst leerde kennen, hadden ze enkel
maar om Engeland gelachen als om het
„land van de Lords", terwijl ze over de

Stalin een prins en een boer op de- Verenigde Staten spraken als over de
zelfde manier behandeld moesten wor- gelijke der Sovjet-Unie.
den. dat dat de kern was van het nieu
we recht en dat. als hij dit niet wist.
hij een slecht communist was.

,,We hebben over de hele linie onze
zin gekregen," zei de Zwijger. „Mor
genochtend gaan Rudi en ik hem bezoe
ken. Hij heeft ons alle twee uitgeno
digd. We zullen dan alles met zijn ko
lonel kunnen bespreken." En het meis
je, dat door het vorige dorpshoofd ln
het gezicht was geslagen, moest komen
om haar aanklacht persoonlijk in te die
nen. Eindelijk recht! Dat meisje was de
enige in het hele dorp, die de moed
had om een klacht in te dienen tegen
de vroegere leider van het dorp. De
achterdochtige boeren, die gevaar vrees
den zelfs waar dat niet was en afgin
gen op een eeuwenoud instinct, hadden
hun klachten tegen de opperste Crusoë
ingetrokken.

Ik kan hier onmogelijk de hele gees
telijke en materiële achtergrond be
schrijven, waartegen sindsdien ons leven
zich afspeelde, maar er ia één ding. dat
vermelding verdient. Zodra het volko
men duidelijk werd, dat de Russen zou
den winnen, veranderde hun houding
ten aanzien van de westerse Geallieer
den volkomen. Ik bedoel niet in hun
bladen, welke ik vaak las, maar onder
de soldaten. Hoe kwam dat zo? Ik weet
het niet. Maar ik ben er zeker van, dat
de gedachte, dat de Engelsen en Ameri
kanen hun vijanden waren, niet uit
zichzelf bij de Russische soldaten op
kwam. Misschien volgden zij speciale
cursussen of voordrachten of misschien
was het enkel maar een leuze, welke
onder hen doorgegeven werd. Maar hoe

dachten, dat de Zwijger goed stond met
de Russische majoor, omdat hij de Rus
sische autoriteiten de volgende dag een
bezoek zou gaan brengen. Het huis-
zoemde van onze bezoekers.

We smeekten Rudi om toch te probe
ren van de Russische autoriteiten een
bewijs te krijgen, dat ze ons toestonden
naar de hoofdstad te gaan. Hij zag hen
immers de volgende morgen. Zonder
zo'n bewijs konden we geen stap buiten
het dorp zetten. De Zwijger was nog vol
Nu de oorlog bijna gewonnen was, hoop en we hadden met hem te doen.
werd Engeland hun natuurlijke vijand. Voor ons Polen scheen de oorlog bijna
veracht, belachelijk en aan de grond een heerlijke tijd. vergeleken met zo'n
gelopen, en Amerika een soort mededin- vrede. De oorlog was een tiid geweest
ger naar de wereldheerschappij. De boe- van gespannen wachten op een einde-
ren in Mora, zoals boeren zijn, voelden lijk geluk. Maar het geluk bleek mon-
dit onmiddellijk en reageerden dien- sterachtige ellende. Wat ging er nog ge-
overeenkomstig. beuren? Wat hing ons nog boven het

Waar was nu de Sahib? Hij was ver- hoofd? O. die vervloekte, driedubbel
dwenen. Misschien viel hij in Singapore vervloekte vrede! En we begonnen te
of Tobroek? Ik weet het niet, maar in praten over die goede, oude tijd van de
ieder geval was hij verdwenen. Hoe lang oorlog, alsof het de Gouden Eeuw- was.
was het geleden, dat ik Victor Klimof En dit al na een paar dagen sinds de
Engelse les gegeven had? Slechts een oorlog voor ons voorbij was. Na het in-
paar weken. En in die tijd was de reus, vallen van de schemering hoorden we in
die slechts door één hand geleid wordt, het dorp een vrachtauto. Jack en ik gin-
volkomen van richting veranderd. We gen naar het lege erf en liepen naar het
wilden het eerst niet geloven, maar toch hek. Voor het huis van het vroegere
zei ons instinct ons geen Engels onder dorpshoofd probeerde een reusachtige,
elkaar te spreken. Niet. dat de Russen Russische vrachtauto te parkeren. We
onderscheid zouden kunnen maken tus- kenden die vrachtwagen maar al te
sen de ene Europese taal of de andere, goed. De voormalige dictator van Mora
maar de Hongaarse boeren zouden ons had waarschijnlijk zijn burgerwachters
wel eens hebben kunnen aangeven als om hulp laten vragen en Sashka's man-
Anglophilen. De verandering was vol- schappen hadden getrouw aan die op
komen onverwacht gekomen en we roep gevolg gegeven. Wat zou de dag
stonden er verslagen van. Waar was on- van morgen ons brengen? Hoewel, daar
ze plaats op de wereld? Waar zouden we nog tamelijk naïef waren, weiger-
we eindelijk vrij zijn van angst? En den we te geloven, dat Sashka's man
vooral, waar was nog rechtvaardigheid? schappen zich met burgerlijke aangele-
De boeren kwamen voortdurend van genheden zouden inlaten.

alles terug brengen wat ze gestolen had
den, want je kon nooit weten, hoe alles
afliep; maar ze brachten van alles, maar
lang niet alles. Het was maar een
schijntje: een schoen, een klokkenkast
zonder de klok, onderdelen van gesto
len costumes, handschoenen die niet bij
elkaar hoorden, een paar schilderijen
van de soort, die hun niet beviel. An-

(Slot volgt)

DE RUSSEN komen in MORA is

in boekvorm verkrijgbaar. Uitgave
Nederlands Boekhuis Tilburg.

voor hun eerste vaart gemaakt, zij het
dan op een schuit door het Noordhol
lands Kanaal. Onder in de kruisers lig
gen ook reeds alle electrische leidingen.
Voor de kruisers wordt staal 52 gebruikt.
De platen komen uit Oostenrijk. Dit
staal is bijzonder moeilijk te verwerken
en de lassers, die er mee moeten werken,
moeten iedere drie maanden een proef
afleggen. Een andere bijzonderheid is
de toeneming van het electrische ver
mogen van de kruisers. Deze oorlogs
bodems zullen een vermogen kunnen
opwekken, dat in staat is steden als
Leeuwarden en Maastricht met inbegrip
van de industrie van elêctriciteit te
voorzien. In noodgevallen zullen zij ook
stroom aan de wal kunnen leveren.

Voor een uitgelezen gezelschap ge
nodigden is op het vliegveld Hato op
Curagao de wereldpremière gegeven
van de nieuwste propagandafilm in
kleuren van de K.L.M., ..European Ho
liday". De film, die vijftig minuten
duurt en de verschillende aanlokkelijk
heden op elk gebied van de Europese
landen, die met de K.L.M. kunnen
worden bezocht, in beeld brengt, is
vervaardigd door de cineasten Gerard
J. Raucamp en Ted de Wit naar het
ontwerp van de propagandachef van de
K.L.M.de heer Joop Rijkens. De mu
ziek, die de film begeleidt, is geschre
ven door mevr. Van Epen-de Groot.

Radio Nederland Wereld
omroep vraagt een „Repor
ter". Minimum leeftijd 25
iaar. En dan lees ik: Man
nelijke gegadigden dienen
zich met uitvoerige inlich
tingen schriftelijk te wenden

totNu vraag ik: en

v r o u w e 1 ij k e gegadigden
dan? Mogen die zich meteen
m o n d e 1 i ng melden? En zo ja. van
waar dan die voortrekkerij? Een ieder
weet toch, dat één vrouw, die zich
mondeling meldt, tien mannen, die
zich schriftelijk melden, te erg is? Het
wordt tijd. geloof ik mijne heren, aat
wij de strijd aanbinden voor de gelijk
stelling van de man.

Aavertentte

(Van een onzer

verslaggevers)

Aan vele, rijk geva
rieerde dromen van de
heer W. Fluitsma. be
heerder van de afdeling
gevonden voorwerpen
van de K.L.M., is giste
ren weer een einde ge
komen. In de loop der
jaren is hij weliswaar
enigszins gewend geraakt
aan de verwonderlijke
vergeetachtigheid van de
luchtreizigers, e maar ge
vonden voorwerpen als
bijvoorbeeld een badstoel
doen zijn fantasie toch
nog altijd geweld aan. Op
de jaarlijkse traditionele
veiling in het toneelzaal
tje van ..'t Dorstige hert"
in Amstelveen is gisteren
het resultaat van één jaar
nonchalance in het lucht
ruim onder grote belang
stelling van de hand ge
daan. En we kunnen ons
indenken dat de heer
Fluitsma zich onderhand
een beeld gevormd zal
hebben van de passagier,
die in 1950 voorzien van
twee complete rubber
bootjes in het vliegtuig
heeft plaats genomen.
Deze pessimist zal onge
twijfeld ook in bet bezit
van een levensverzeke
ring zijn geweest en het
feit dat hij zijn privé red
dingboten tenslotte ach
teloos in. de machine
heeft achtergelaten kan

zowel duiden op êen vol
ledige genezing van een
wel wat al te grote vrees
als op een vast voorne
men om ondanks de
goede afloop van de tocht
nooit meer de lucht in
te gaan. Al met al een
dankbaar object voor
aanhangers van Freu
diaanse theorieën, dunkt
ons.

De aanwezigheid van
een ouderwetse zitstok

lig-

(een wandelstok. waar
van het handvat uiteen-
geklapt een zij het dan
weinig stabiele zit
plaats biedt) moet alle
aanwezige K.L.M.-ers in
grijpend geïrriteerd heb
ben als een wel bijzonder
sprekende aanfluiting
van de zo vermaarde ser
vice van hun maatschap
pij. Het zal verder voor
de beheerder van Gevon
den Voorwerpen wel al-
lijd een raadsel blijven
hoe iemand, die twee me
terslange slangenhuiden
uit een of ander oerwoud
naar de bewoonde wereld
meeneemt, deze toch wel
omvangrijke souvenirs
keurig verpakt in het

vliegtuig kan laten
gen.

Naast een „poncho",
een merkwaardig Mexi
caans kledingstuk. een
nest kampeerpannen van
Japans fabrikaat, dat een
volkomen mislukte va-
cantie doet veronderstel
len, een met de hand ver
vaardigde Indische sier-
prauw van leder, enkele
tropenhelmen en een
enorme parasol, die een
heel gezin tegen de zon
zou kunnen beschermen,
waren er weinig opval
lende verschijningen op
de veiling. De andere
goederen waren meer
partijtjes en gros: dozen
hoeden, handschoenen,
brillen, vulpennen, lin
nengoed, ringen en
brochjes, tientallen jas
sen. waaronder een (ver
sleten) bontjas, koffers,
tassen en zakken vol an
dere, meer gangbare
voorwerpen. De belang
stelling was zo overwel
digend. dat met de ver
koop eerst veel later dan
aanvankelijk het plan
was begonnen kon wor
den. Toen eindelijk in de
loop van de middag de
deuren van ,,'t Dorstige
hert" opengingen storm
den de kooplustigen ge
woon naar binnen. En al
les ging weg, ook de
prachtige borsalino. waar
wij met te veel anderen
onze zinnen op hadden
gezet.

De viering van het tienjarig bestaan
van de Noordoostpolder zal geschieden
van Woensdag 2 tot en met Zaterdag
5 Juli. De eerste dag zal de herden
kingsdag zijn. De tentoonstelling „Land
uit Zee", welke een indruk zal geven
van hetgeen er gedurende de afgelo
pen tien jaar in de polder 's tot stand
gebracht, zal dan officieel worden ge
opend. In de kerken zullen herdenkings
diensten worden gehouden. Ook staat
voor die dag de opvoering van een
openluchtspel over de polder op het
programma. De volgende dag is een
speciale agrarische dag. De derde dag
is aan de sport gewijd, met o.a.
concours hippique.

gen ten aanzien van de emigratievraag
stukken leven, doch kunnen niet als
blijvende vertegenwoordiging voor de
emigranten gelden". Blijkbaar gaat deze
„functionele* decentralisatie" de minis
ter te ver. Daarom tracht de regering
de touwtjes zoveel mogelijk in eigen
handen te houden door het verenigen in
één persoon van de functies van verte
genwoordiger van de minister, voorzit-

(Van onze Haagse redactie;

Een dezer dagen naar alle waarschijnlijkheid deze week nog zal in de
Tweede Kamer dan eindelijk in behandeling komen het wetsontwerp op de
organisatie van de emigratie, waarmee dus de slotphase is ingetreden van
het touwtrekken tussen overheid en maatschappelijke organisaties over beleid
en uitvoering bü de emigratie, zodat aan het einde van de strijd ieders positie
bij de streep en ook ieders spierkracht bepaald zullen zijn. De wedstrijd is reeds
begonnen in 1946 toen de eerste maatschappelijke organisaties zich op het terrein
van de emigratie begaven en daar de Stichting Landverhuizing Nederland als
hinderpaal vonden. Groter werd dit obstakel toen de S.L.N. volledig een instru
ment van hel Rijks Arbeids Bureau dreigde te worden (niet alleen financieel,
doch ook in beleidskwesties). Het R.A.B. wilde namelyk de werkzaamheden van
de S.L.N. passen in zijn kader en visie van internationale arbeidsbemiddeling.
Een helder beeld van de verhouding der begrippen emigratie en arbeidsbemid
deling is zelfs aan de vooravond van de verheffing var> het anderhavige wets
ontwerp tot wet nog niet'voor de dag gekomen.

De strijdbijl over dit punt lijkt wel
begraven en men zoekt het nu in een
practische basis voor samenwerking.

Ook de commissie-Schilthuis is er niet
in geslaagd een eenstemmig oordeel
hierover uit te spreken; zij heeft ge
streefd naar het compromis voor de
praktijk. Toch ware het wenselijk, dat
door de Kamer de huidige mening van
de regering over deze principiële kwes
tie nog eens gevraagd werd. Met een
duidelijke uitspraak van de regering is
het immers slechts mogelijk een wer
kelijke en bli.jvende basis te vormen
voor een goede samenwerking in de
praktijk.

Na de eerste krachtmeting in deze
slotphase dóór de Kamer op vrij
heftige wijze ingezet met het Voor
lopig Verslag is het ministerszeven
tal schoorvoetend en krampachtig,
zoals te doen gebruikelijk bij touw
trekken, dichter bij de streep geko
men door op enkele punten, als daar
zijn: definitie van maatschappelijke
organisaties, voordrachten voor zetel
bezetting en enkele benoemingsrech
ten, de maatschappelijke organisaties
meer tegemoet te komen. Het schijnt
echter voor de regering onoverkome
lijk te zijn. aan de wens van de
Kamer tè voldoen; een gemengd or
gaan te creëren dat met een voldoen
de mate van autonomie de emigratiè-
zaak in zijn geheel kan behartigen.

De uitspraken van de te vormen Emi-
gratieraad en van 't Emigratiebestuur
kunnen slechts het karakter krijgen
van een sterk advies. De minister
schijnt o.a. te vrezen dat deze orga
nen niet voldoende het „emigranten-
volk" zouden vertegenwoordigen.

Blijkbaar veronderstelt hij dus, dat
de vrije emigratie-organisaties niet in
staat zijn om de algemene belangen van
de emigrant te behartigen. Dit is nu
juist het recht, waarvoor ze jaren lang
gestreden hebben! De Memorie van
Antwoord zegt letterlijk: „De organisa
ties welke de belangen van de emigran
ten behartigen zijn representatief voor
de opvattingen welke in bepaalde krin-

ter van het ..onafhankelijke" bestuur,
vice-voorzitter van de Emigratieraad en
directeur van het Uitvoerend Orgaan
(van wie de organisaties ook hun in
structies ontvangen! Nu gaat de kruik
zolang te water tot ze breekt, of anders
gezegd: een coördinatie van uiteenlo
pende visies in het brein van één per
soon eist wel een zeer grote soepelheid
van geest, die soms bij geluk gevonden
kan worden, zoals toevallig hier het
geval is. Waarom kan nu het Emigra
tiebestuur optredend als het directo
rium. niet een aan hem verantwoorde
lijk directeur aanstellen, temeer daar
zijn besluiten de sanctie van de minis
ter hebben gehad?

Een ander punt is de financiering
van het te verrichten werk. Plotseling
ziet daar het ambtelijk apparaat als een
van de voornaamste door iedere mede
werker uit te voeren taken: administra
tie, invullen van paprieren. Daarvoor
wordt betaald. Voorlichting en voorbe-
teiding. dus fundamenten van een per
manente, goede, vanzelf lopende emi
gratie, krjjgen een te veel om te ster
ven en een te weinig om te leven: vijf
tigduizend gulden voor alle emigranten,
die niet betalen kunnen, en dit op een
begroting van notabene twintig mil-
üoen gulden. De maatschappelijke or
ganisaties en ook toekomstige emigran
ten zullen met grote belangstelling de
touwtrekkerij volgen. Er staan voor hen
grote belangen op het spel.

Maandag is een gedeelte van het Oefensmaldeel 5 uitgevaren onder bevel van
commandeur F. T. Burghard. Het smaldeel, waarbij zich later de ..Karei Door
man" zal voegen, bestaat uit de torpedobootjager „Banckert". de fregatten ,JDe
Zeeuw" en „Van Zijll" en de onderzeeboten ..Tijgerhaai" en „Zwaard
vis". 5 April worden de schepen weer in Nederland terugverwacht De onderzee
boten zijn uit de Waalhaven, de fregatten uit de Parkhaven te Rotterdam ver
trokken. Op de foto het vertrek van Hr. Ms. fregat „Van Zijll,"

In bet tweede deel van haar econo
mische overzicht over Europa in 1051
laat de economische commissie voor
Europa van de Ver. Naties de waar
schuwing horen, dat waarschijnlijk de
binnenlandse inflationistische druk in de
Europese landen dit jaar groter zal zijn
dan verleden jaar. Zij voegt er echter
aan toe, dat mogelijk inflationistische
druk van buiten af minder groot zal
worden. Waarschijnlijk zullen moeilijk
heden met de betalingsbalans een nieu
we reeks invoerbeperkingen met zich
brengen, hetgeen op zichzelf inflationis-
tiseh werkt.

Wanneer de regeringen haar inspan
ningen tot bestrijding van de inflatie
niet vergroten, zullen zij zich mogelijk
vroeger of later geplaatst zien tegenover
dezelfde toestand als in 1949 (dit slaat
klaarblijkelijk op devaluatie).

Wat de productie aangaat, wordt me
degedeeld. dat de industriële productie

in Europa thans ongeveer 40 pet. groter
is dan voor de oorlog, maar de agrari
sche productie slechts enkele procenten
groter.

De textielindustrie van de kleinere
West-Europese landen schijnt zich te
veel te hebben uitgebreid. Nu de zeer
grote na-oorlogse vraag naar textiel be
vredigd is, is het buitengewoon onwaar
schijnlijk, dat deze landen in staat zullen
zijn om op grote schaal textiel uit te
voeren. Daardoor bestaat gevaar voor
een herleving van de beschermende
rechten voor de textielindustrie in de
kleinere landen, hetgeen de grote Euro
pese textielproducenten in nog grotere
mate afhankelijk zou maken van uitvoer
naar overzeese gebieden. Ondanks de zeer
sterk vergrote vraag, waaraan de tech
nische industrieën van West-Europa m
1951 moesten voldoen, kon met betrek
kelijk gemak aan deze vraag voldaan
w orden.