de
Öwars door de Sahara naar
Afrika's Goudkust
Sp
fy/<
tm
"U
I
m
ef geheim van lichtgevende
dieren en planten
üs ^vhans;
KWESTIE-NIEUW-GUINEA
MOEILIJK OPLOSBAAR
't Flesje
Elizabethbekend en bemind om
haar waardigheid en
charme
De familie DELUSSON
s '4
■y
t
T
VIII. Woestijnpick-nick met zand
Hollywood-décor in In Salali
Ahmed doet onze huishouding
ende Arabieren
■f'i
F
Urvraagstuk
Brandweerman
overleden
RHEUMIN
Indon. kabinet heeft
standpunt bepaald
„The King is dead. long live the Queen!"
Prins-gemaal zal zijn rol met
tact en bekwaamheid spelen
\~door Jacques Ducharme
R
M J»
DINSDAG 12 FEBRUARI 1952
PAGINA 3
r"N
-
p
eO-If
OK
V.
w
zf
elV«'
iestS'
üfe4
Si
0
iSrfl
>A
,lU
oi
>uv
'k
Li"
'If
k
flu
l ^'Jk koopt gobelins
Negerjongen met vliegen
leU\ve lichtgevende chemicaliën ontdekt
,°°°r de
M.llPk, 'W
'V^rzoPUtrstof of lücht.
Qmerleden over
''Cf
kabinet zijn stand-
bepaald?
Hartaanval na blussen
van brand
f.b vail "°e dit luidt. Sommige
iX S\ °°rdeel, dE'
Sft tot^dzakelijk
bein
ie hi
Gedicht over Nederlandse
emigranten
DR. PREES IN INTERVIEW IN V. S.
Besprekingen weinig kans
van slagen
Mening It.-adm. Helfrich
Haar man en vriend
vergiftigd?
Oud-burgemeester Van
Hoeve overleden
Yamin morgen naar
Den Haag
Nederlandse zakenleiders
naar Frans-Afrika
Uitvaart en begrafenis
van vlieger C. Kohier
Nieuwe voorzitter K.V.P.-
jongerenorganisatie
R. graaf de Marchant et
d'Ansembourg t
si
Amerikaanse kolen voor
Nederland
Commissie van bijstand
buitenlandse dienst
ju
aifl'JV
iter^i
Volgende étappe naar het pittoreske stadje In Salah hebben
we ver-
4"««Stijnen moeten overnachten in een bordj, een onderkomen midden in
Zoa|s men op zijn tochten door de Zwitserse bergen op regelmatige
'r''bÜ son tegenkomt. Een bordj is een soort blokhuis van witte kalk,
S r Cl' soms. seen mensen wonen. In een van de bordj's troffen wij
ïnaÜ" aan.' tlie zorS droeg voor de langskomende reizigers. Een eon-
l(i s 2iin ..ljd' finite voor de veldbedden, ja zelfs een aperitiefje. Andere
V^isn -"..windvrije ruimten. Ze zijn erg belangrijk, wanneer de étappe
kVb» 'n ru't van oase tot oase te rijden, want zomaar in de woestijn
!ii 'bii'» <S cen straf. Er waait 's nachts een ijskoude wind, terwijl het over-
'le?t is. Bij zonsondergang daalt de temperatuur enorm en de wind
man". Waaien- KruiP je 's avonds in de donszak, dan is het nog lekker
®ien 1 ln nack' 's tiet ijskoud en dan moeten er extra dekens aan te
eie"
UV» V
of"
e
OfVJ
scers
>ans
het
feest- -
maal moesten wij over-
sW1 een b°rdj, waarbij we geen
v9chtaantr°flen. We hebben er voor
■V9t w ^ns kampement opgeslagen,
Kei. eventjes anders is dan een
"j ie w;"! G°oi. Alles, de plunjezak-
''I s, d met voedsel, de camera-
«njPf dekens en de pyama's zaten
u eö "et zand. Lepels, vot ken,
V* 'so onder het zand. Natuurlijk
Ai j6en Pretje, de hele reis zo te
'iNng uen ofschoon het steeds zijn
v6j en daarom waren wij
ic-t, ''J. toen we in In Salah aan-
is een prachtig stadje, hele-
i Veel Uwd van roodbruine stenen
3 in ,°Pengewerkte muurtjes en da-
3 2 9 versierde randen. Glooiingen
bats met uitlopers tot aan de
jj, waar de huizen staan. Van
Jtt t, sommige niet meer bewoon-
3 {fn,.c" is de totaalindruk die van
jWUyw°od-décor. In de hoofd-
Pergpy?..staan rijen bomen in een on-
r*en 'inlijk fel groene kleur en de
iop,,ziin versierd met rhythmisch
1. ei'kte randen. Het lijken
vestingen.
^Iil??rbtje tegenover het hotel is
SStd s®" on wij hebben dan ook ge
ilt i« daar een reportage te maken.
f'ftS tot uiet ëelukt- Je moet je be-
vjige u "et maken van zeer opper-
v'tjlsg ®elden en kunt nooit een be-
3ts> vn'Sl"ot schieten" omdat ie in-
i-alv°ral de vrouwen, die in een
u. e cirkel rond hun koopwaar
'er a£ ..blijkbaar niet op gesteld
tie h Jn 'e mei ie camera, dan
Wt oiu ve familie gillend en joe-
1 elk
V'e, dg ®ar en vlucht ergens in een
V dd p oofddoek strak omzichheen
be mannen blijven wat rus-
'iet staren en staren. Een close
M,JS niet gemakkelijk, of liever
Hk et> aaf3'Cf|n van ons hotel, hadden
-'6 uitzicht over het stadje en
Op een gegeven moment
V"1" n-St bedekt met eigenaardige
l0h 'Kenvormingen, die vanaf de
^amen aandrijven. Nog geen
et
w
}i
<4^
IF
li riik
iW; beeft een serie van zeven go-
V6tlokgel£0cht die „De gelijkenis van
&>S=tn 2oon" uitbeelden. Zij wor-
iM^ard^d by de handweverij De
M lo J-e Laren én Edmond de
1st. u-aarn naar ontwerpen van
Ki^is ^i^jbders Kurpershoek, Jaap
'ii p öai - Roelofsz, Andreae, Chr. de
hj en Guno van den Steene.
«Vb,,11 weverij De Knipscheer is
aeens in bewerking een gobe-
ontwerp van Nel Claesen,
V» VanSt:emd is als jubileumge-
?eikr de vereniging van Neder-
"teenten.
tien minuten later was de gehele om
geving van In Salah verduisterd. Er
stak een stevipe bries op en wolken zand
joegen over het stadje. Beneden ons
zagen we Arabieren door de straatjes
hollen; een bijzonder ongewoon beeld.
Na tien minuten was het voorbij. Het
was het begin van de zandstorm geweest,
maar fantastisch om te zien.
De volgende dag zetten wij onze tocht
voort naar Tamanrasset. Het is een on
gelooflijk zware étappe vol kuilen en
verzande stukken. De „Hup" heeft
enorm te lijden gehad van het onbarm
hartige voortjagen over de piste en hij
is er dan ook niet zonder kleerscheuren
af gekomen. Daarom hebben wij in Ta-
marasset voor enkele dagen ons kamp
opgeslagen om de wagen te reviseren,
want dat is hard nodig. En trouwens,
wij zelf moeten ook gereviseerd worden
en eventjes op adem komen.
Voor de huishoudelijke aangelegen
heden hebben wij een negerjongen
in dienst. Hij heet Ahmed en is fan
tastisch. Hij heeft de hele keuken
affaire onder zijn noede genomen.
De pannen blinken en het vuur
blijft branden. We moesten hem gis
teravond naar huis jagen, anders
was hij ons vannacht blijven bewa
ken. Hij maakt het hele kampleven
mee en we geven hem zo goed te
eten als we maar kunnen. Een siga
retje wil hij ook nog wel eens paf
fen en met 100 francs gaat hij
's avonds naar huis. Ahmed is een
lief en ijverig joch. De vliegen vin
den dit blijkbaar ook, want zij ko
men rustig op zijn gezicht zitten,
•%s i -
Een andere maal moesten wij Overnachten in een bordj,
waarbij wij géén bewoners aantroffen. We hebben er voor
één nacht ons kampement opgeslagen.
Ahmed is een lief en ijverig joch. De
vliegen vinden dit "blijkbaar ook, want
zij komen rustig op zijn gezicht zitten,
zonder dat hij hen wegjaagt.
zonder dat hij hen wegjaagt. Toch is
het knaapje pienter en steeds op z'n
qui vive.
Hij houdt zijn mededingers, die om
het kamp dwalen, op een afstand met
krachtig Arabisch, dat wij gelukkig niet
verstaan. Hij adviseert ons ook met de
aankopen van waren, die door kooplie
den aan de deur worden aangeboden.
Eieren 10 francs, een bosje radijs 35
francs, 1 kilo wortelen 30 francs, vette
koek 5 francs per stuk en ook wel
snuisterijen..Touaregg-tasjes of slo
ten, maar het is niet veel bijzonders,
grof en lelijk.
Trouwens, nadat we Tamanrasset had
den verlaten werd alles veel schaarser
en slechter. Vooral ook het wassen van
onszelf en onze kleren is een groot pro
bleem, vanwege het groter wordende
gebrek aan water.
Eten gaat tot nu toe. Onze blikken
betekenen veel. Brood en wijn wordt
moeilijker naarmate
we Zuidelijker ko
men. Groente is in
kleine hoeveelheden
wel te krijgen. Aard
appels zelden, soms
frites in een hotel.
Mandarijnen en si
naasappelen zijn
ook schaars, want
die groeien hier
niet meer en zijn
erg duur, vanwege
de enorme trans
portkosten.
De Satt. heeft dit
laatste eeheel in
handen met ziin
wagenpark en de
enorme camions,
die gieregeld van
Algiers naar Ta
manrasset 'n dienst
onderhouden. Soms
gaat een camion
door naar In Guez-
zam, Zinder en
Kano, terwjjl de
toeristenbus van de
Satt (zelf mee-
duwenook deze
route volgt. Ten
minste als er vol
doende passagiers
zyn.
i
l!(\y Oratoria van de Princeton
(tyV, j..'® de Amerikaanse staat New
tljjNt twee nieuwe groepen licht-
V ««hiealiën. die in levende or-
\^lijk°°,I<0men. ontdekt. Dat opent
V «e», hcid dat men er eens in zal
hnieuw soort „chemische" ver-
(i. ft. gang te doen vinden.
'°r middel van een chemische
r- i.' de 2 o .lunpfprine" nnpfp-
doo nameliJk door levende or-
KC® ,2-g- „luceferine" opge-
V terinen. die tot nu toe ont-
tNt -li 'borden door deze organis-
3ht maakt en stellen deze in
7 geven.
•Si i" ril ®even. De luceferine, die
onderzoekers van
WchU,'Versity geïsoleerd is, geeft
v9 „^et -,,s het in .contact wordt ge-
st,strüet, rs 2Wn bezig de che-
adere Uur van deze verbindingen
er> na te gaan of het mo-
synthetisch samen te stel-
verschillende groepen
B groepen planten (bac-
fta°ii!!g verslag van de Com-
•'•iiNlV v®r ei» u eurs uit de Eerste
v 4 v begroting van Weder-
V dll dcuci-
of U shuisvesting, vragen
nu de minister
't-iiS u®,1 hü^amer 21Jn persoonlijke LJ
ii% ^Pa^'det 7i\raagstuk heeft gege- 1S nog niet bekend.
11 d «iaald ïJn standpunt ter zake 6
teriën en hogere vormen van schimmels)
hebben het vermogen licht te geven.
Er zijn dieren, die licht in drie kleuren
kunnen geven. Een diepzee pijl-inktvis,
die men nog slechts eenmaal levend in
handen heeft gekregen, heeft organen
voor rood, wit en blauw licht. Het be
kendste dier, dat in twee kleuren licht
geeft, is de Zuid-Amerikaanse spoorweg
worm; deze worm heeft een rood licht
en twee rijen gele lichten waardoor hij
er uit ziet als een trein bij nacht.
Door onbekende oorzaak is Maandag
avond brand uitgebroken in de sigaren
fabriek „Graaf van Pallandt" van
de fa. J- M. Derks in de Lange
Meent te Culemborg. De Culemborgse
vrijwillige brandweer was snel ter
plaatse en wist de brandschade spoedig
te bedwingen. Bij terugkomst van de
brandweer deed zich een tragisch voor
val voor. Een van de leden van de
brandweer, de heer A. Bonder, kreeg
een hartaanval en overleed ter plaatse.
Later werd de brandweer opnieuw
gealarmeerd voor brand in de sigaren
fabriek. Ditmaal was het groot alarm.
Onmiddellijk rukte het vrijwillige corps
uit, maar ditmaal was er weinig te
redden. De fabriek was een grote vlam
menzee. De brandweer slaagde er
slechts in de belendende percelen te
redden. De sigarenfabriek „Graaf van
Pallandt" brandde geheel uit. De scha
de, die door verzekering wordt gedekt.
Üw F>n u ■Jkauupiuil, tci ZdBc
iedej
ligt zulks ook nog
oordeel, dat verhoging
CV ji 'Ot 0<izakelijk is om lang-
sti *0lheri 'enA meer gezonde toe
's! v. 'XrL v"n' hiïndere leden achten
i'li,, 5eUjk ,et vraagstuk van het
'3 !.3>tJB Pen brengen van de hu-
èh l 1Qt yeU
ih ^„btie^'i® huizenbezit ctoor ai-
ti-dii k >XeriiÜJ3'el overbodig. Nu
Sn!?6dop];® ekng van de minis-
h ligt. 7.iilkc nnk nn2
b' iyrSpp,,Con°mische Raad voor
veft of de minister de
'Cp vraagstuk nog vóór
°Plossiv. iezinSen tot een
USs'Pg te brengen.
De Nederlandse dichter Koos Schuur,
die zich bijna een jaar geleden in Syd
ney (Australië) heeft gevestigd, heeft
in een interview met United Press me
degedeeld, dat hij hoopt tegen eind
Maart een gedicht van 480 regels over
Nederlandse immigranten in Australië
gereed te hebben. Hij schrijft het ge
dicht in opdracht van het Nederlandse
ministerie van Onderwijs, Kunsten en
Wetenschappen.
Advertentie
In een interview, dat hij tijdens zijn
verblijf in de Verenigde Staten heeft
gehad met een vertegenwoordiger van
het weekblad „The United States News
and World Report" en dat eerst thans
te Washington is gepubliceerd, werd
aan dr. Drees de vraag gesteld, of Ne
derland in staat zou zijn het bestuur
over West-Nieuw-Guinea te blijven uit
oefenen. Dr. Drees antwoordde, dat
daarover te Den Haag onderhandelingen
gaande zijn, doch dat hij niet gelooft,
dat er in deze kwestie een oplossing
kan worden gevonden en ook niet, dat
de besprekingen in Den Haag, wat de
kwestie Nieuw-Guinea betreft, met suc
ces zullen worden bekroond.
Zolang, aldus dr. Drees, de bevolking
nog niet het ontwikkelingspeil heeft
bereikt waarop zij zelf over dit punt
zal kunnen beslissen, blijft Nieuw-Gui
nea onder Nederlands bewind. Intussen
vormt het vraagstuk Nieuw-Guinea
ongetwijfeld de voornaamste moeilijk
heid in de verhouding Indonesië en
Nederland. Dr. Drees voegde hieraan
toe, dat hij het bewind over Nieuw-
Guinea door Nederland, voor Neder
land niet een kwestie achtte van stra
tegisch belang, doch dat het dit wel was
voor Australië, dat in West-Nieuw-
Guinea een schild ziet voor zijn veilig
heid, hetgeen het in de laatste oorlog
ook inderdaad gebleken is te zijn. Aus-
stralië is zich hiervan zeer sterk be
wust en stelt zich op het Nederlandse
standpunt, aldus dr. Drees.
Over het experiment met de onaf
hankelijkheid van Indonesië zej dr.
Drees, dat het in sommige opzichten
bemoedigend is geweest, in andere op
zichten weer ontmoedigend. De Indo
nesiërs, zei hij, hebben hun best gedaan
en veel volbracht, maar met betrekking
tot het nakomen van hun staatkundige
overeenkomst met Nederland hebben
wij natuurlijk wel enigszins reden tot
klagen.
Met betrekking tot de vorming van
een West-Duits leger heeft dr. Drees
volgens A.F.P. nog verklaard: „Wij aan
vaarden de noodzaak er van, hoewel wij
droevige ervaringen met de Duitsers
hebben gehad. Natuurlijk zullen de
Duitse eenheden onder bevel moeten
staan van Duitse commandanten, hoewel
de grote eenheden waarschijnlijk onder
het bevel van andere officieren zullen
moeten staan." Wat betreft het herstel
van de Duitse oorlogsindustrie is dr.
Drees van mening, dat de vervaardiging
van wapens in West-Duitsland niet ge
heel kan worden verboden. „De vraag
is, of aan Duitsland moet worden toege
staan alle soorten wapens te vervaar
digen."
In een vraaggesprek met genoemd
weekblad heeft luit.-adm. b.d. C. E. L.
Helfrich gezegd, dat, indien Indonesië
ooit het beheer over Nederlands-Nieuw-
Guinea zou krijgen, „ook dit gebied een
strategisch vacuum in het Zuid-Weste
lijke deel van de Stille Oceaan zal wor
den, evenals dit in geheel Indonesië
thans reeds het geval is". Hij voegde
hieraan toe; „Nieuw-Guinea zal van
enorm belang zijn, indien de Nederlan
ders daar met hun militairen, marine en
luchtmacht blijven, wanneer de rest van
Indonesië communistisch wordt. Het ge
bied zal echter geen waarde hebben,
indien Sukarno daar de macht krijgt,
het tot een strategisch vacuum maakt
en een chaos schept tussen Australië en
de Philippijnen", aldus Helfrich.
De Katholieke Volkspartij, afdeling
Abcoude, heeft een motie aangenomen,
waarin zij er bij het partijbestuur met
klem op aandringt „rekening te houden
met de in het katholieke volksdeel sterk
levende opvatting, dat het Nederlandse
gezag, over Nieuw-Guinea onverkort
moet worden g'ehandhaafd, totdat de
bevolking door middel van een vrije
uitspraak blijk geeft, anders te willen."
Verdacht van haar man en vriend te
hebben willen vergiftigen is een 34-ja-
rige weduwe uit Hoensbroek gearres
teerd. In het ziekenhuis te Heerlen
werd geconstateerd, dat de winkelier M.
uit Hoensbroek, die met de vrouw be
trekkingen had aangeknoopt, lijdende
was aan een ernstige arsenicum-vergif-
tiging. De vrouw heeft in dit geval een
volledige bekentenis afgelegd. Haar man
is in 1950 gestorven. Zij ontkent hem
eveneens om het leven te hebben ge
bracht. Intussen is het stoffelijk over
schot van deze man opgegraven.
Te Vlissingen, waar hij een vergade
ring had bijgewoond, is in zijn auto op
weg naar huis plotseling overleden de
heer S. van Hoeve, oud-burgemeester
van Zaamslag.
De koerier van de Indonesische dele
gatie, Yamin, die te Djakarta verslag
heeft uitgebracht over de besprekingen
in Den Haag, zal Woensdag naar Ne
derland terugkeren. Hij heeft heden
ochtend gedurende twee uur de bijeen
komst van de ministerraad bijgewoond.
De minister van Voorlichting, Mono-
nutu. deelde mede, dat het kabinet zijn
standpunt bepaald heeft ten aanzien
van de besprekingen inzake de Neder
lands-Indonesische Unie en Nieuw-
Guinea. De Indonesische delegatie zal
de besprekingen voortzetten tot eind
Februari, zo zei hij.
Een dezer dagen zijn 17 Nederlandse
zakenlieden vertrokken naar Frans
Equatoriaal Afrika. Dit is het resultaat
van een verzoek, dat van Franse zijde
gedaan is aan het Afrika-Instituut, om
een plan op te stellen voor de uitzending
van Nederlandse zakenlieden, die zich
voor de ontwikkeling van Frans Afrika
interesseren. Frankrijk zal gaarne Ne
derlandse cultuur-ondernemingen in
Afrika zien.
Op het R.K. kerkhof St. Barbara te
Alkmaar is onder grote belangstelling
en met militaire eer het stoffelijk over
schot van de vorige week verongelukte
Alkmaarse reserve sergeant-vlieger C.
Kohier ter aarde besteld. Majoor-aal
moezenier P. Verbeeten van het vlieg
kamp Volkel, droeg de Requiemmis op.
De chef van de luchtmacht was verte
genwoordigd door de waarnemend com
mandant tactische luchtstrijdkrachten
te Zeelst, kolonel J. L. Zegers. Voorts
waren aanwezig de waarnemend com
mandant van de vliegbasis Volkel, over
ste Benus, en kapitein Bakker van het
squadron 311 te Leeuwarden.
Militaire vrienden en collega's droe
gen de kist naar het graf, waarboven
een vuurpeloton van de vliegbasis Leeu
warden een salvo loste.
Op een in het vormingsinstituut der
K.V.P. te Baarn gehouden bijeenkomst
van de Nationale Jongerenraad der
K.V.P. is de heer M. Debats te Maas
tricht, benoemd tot algemeen voorzitter
van de jongerenorganisatie in deze
partij. De heer Debats is daardoor te
vens lid van het dagelijks bestuur der
K.V.P.
Te Brussel is overleden de heer R-
graaf de Marchant et d'Ansembourg,
kasteelheer te Gulpen, Kamerheer i.b.d.
van H.M. de Koningin en ridder van de
Souvereine Orde van Malta.
Op de kostschool werd
ik eens aangezocht om een
rol te vervullen in een
toneelstuk. Daarbij werd
minder gelet op mijn ca
paciteiten als acteur dan
wel op de omstandigheid
dat degene, die oorspron
kelijk was uitverkoren,
plotseling ziek was gewor
den. En alhoewel het mij altijd de
.grootste moeite kostte (en nog kost)
om in het openbaar ander; dan schrif
telijk gék te doen, zwichtte ik, nadat
men een beroep had gedaan op mijn
overigens niet bar sterk ontwikkeld
gemeenschapsgevoel. Goed. Ik moest
dan een huisknecht uitbeelden, die
zijn oude patroon op een gegeven
moment met een toverdrank ver
raste, die hem weer geheel deed
verjongen. Iets a la Faust dus. Op het
beslissende moment wandelde ik dan
met een koffertje de „Bühne" op,
waar mijn „baas" opzichtig ..oud"
zat te doen. Nadat ik hem uitvoerig
had gepaaid met Mephisto-achtige
voorspiegelingen, opende ik het va
liesje. Alleen overigens om tot de
ontstellende ontdekking te komen,
dat het flesje-dat-het-hem-doen-moest
er niet in zat. Ik voelde de léémte.
Wat Albert van Dalsum in zo'n geval
zou doen wéét ik niet, maar i k bood
in het openbaar mijn verontschuldi
gingen aan, omdat ik iets vergeten
had en wandelde naar de coulissen
terug om het onmisbare flesje in ont
vangst te nemen. En inderdaad stond
daar al een makker gereed; hij ge
baarde wild met zijn handen; naar
mijn overtuiging volkomen ten on
rechte.
,,'t Flesje", siste ik tussen mijn tan
den.
,,'t Steekt uit je zak. ellendeling",
fluisterde hij vehement
Nou ja, ik had ze van te voren ge
waarschuwd.
(Telefonisch
van onze Londense correspondent)
oen in het midden van de vorige week de Accessieraad
bijeen kwam in het Paleis van St. James om „the
High and Mighty Princess Elizabeth Alexandra
Mary" te proclameren tot „Queen Elizabeth the
Second, bij the Grace of God, Queen of this realm and all
her other realms and territories, Head of the Common
wealth, Defender of the Faith", werd de traditionele heil
wens uitgesproken, waarin op zo ontroerende wijze de con
tinuïteit van het koningschap is vastgelegd: „The King is
dead, Long live the Queen!" en daarmee had Engeland
voor het eerst sinds vijftig jaren een koningin op de troon.
Nimmer voorheen in de geschiedenis van Groot-Brit-
tannië heeft een koningin de troon bestegen en de harde
weg van het koningschap aanvaard omringd door een zo
grote genegenheid van haar volk. Koningin Elizabeth J en
koningin Victoria waren voor hun volk vrijwel onbekende
personen, toen zij de kroon erfden. De nieuwe koningin
daarentegen is, dank zij haar veelvuldig verschijnen in het
publiek (vooral toen zij steeds meer representatiefunc:es
overnam van de zieke koning) allerwegen bekend en aller
wegen bemind om haar waardigheid en haar charme. De
eindeloze publiciteit van de moderne wetenschap, van
radio, televisie en film heeft het volk bijna even ver
trouwd gemaakt met haar persoonlijkheid als met die van
de overleden koning. En het volk heeft deze persoonlijk
heid leren liefhebben.
Indien men al vooraf moet zeggen, dat
de nieuwe Koningin een zware taak
wacht, moet men tegelijkertijd consta
teren, dat zij deze taak begint met zeer
grote voordelen. In de eerste plaats is
haar erfenis kostbaar, die van een hech
te troon, een troon in meer dan oud
aanzien hersteld door haar vader, die op
zo onverwachte wijze tot het Koning
schap werd geroepen in 1936.
De Nederlandse vertaling door Gabriël Smit is verschenen ba «te
UITGEVERIJ BET SPECTRUM
Jean Baptiste schudde zijn hoofd. Hij
had de hele morgen niet aan eten ge
dacht, zó was hij verdiept geweest in
het land, dat hij doortrok. De reis had
wel een droom geleken, doch nu wai
hij zich plotseling weer van de werke
lijkheid bewust geworden en deze ver
andering deed hem tegenover Dulhut
erkennen, dat hij honger had.
Zij gingen naar een restaurant en
Dulhut bestelde een maaltijd voor hem,
sprekend in vloeiend Engels met toch
af en toe een vreemd accent-
Jean Baptiste kende niets van die taal,
behalve dan een enkele uitdrukking, die
hij vaak had gehoord, zoals „How do
you do?" Hij luisterde ingespannen naar
al wat er gesproken werd, maar hij kon
er niets uit opmaken. Hij vroeg Dulhut:
„Is het moeilijk om Engels te leren?"
„In het begin wel. Maar wanneer je
er eenmaal iets van kent, gaat de rest
gemakkelijk. Het is het accent, dat me
altijd verraadt. Ook jij zult er niet mak
kelijk achter komen."
Jean Baptiste lette haast niet op het
maal, dat voor hem stond; hij at onge
veer automatisch, doch langzaam en be
hoorlijk. Zijn vrouw drong aan op goede
manieren in huis, opdat aan de kinderen
een keurig voorbeeld zou worden gege
ven en omdat ze er nu eenmaal van
hield, Jean Baptiste at dus makkelijk
met mes en vork, terwijl Dulhut verder
praatte over werk, huizen en lonen. Hij
had zich langzamerhand fanatiek in dit
onderwerp vastgebeten, dat was, zei
men, ook de oorzaak van zijn succes en
zijn steeds groeiende fortuin.
Jean Baptiste was van een geheel an
dere opvatting. Hy stelde belang in alles
wat Dulhut vertelde, maar zijn komst
naar Holyoke had een geheel ander doel-
Hij wenste de zijnen te verzekeren van
een woning, waar zij prettiger zouden
kunnen leven dan in een klein dorp als
Saint Valérien, dat sinds een halve eeuw
niet was uitgebreid en dat altijd een
klein dorp zou blijven. Hij droomde van
iets beters en met de hulp van Dulhut
was hij begonnen deze droom te verwer
kelijken.
Dulhut nam Jean Baptiste's koffer en
gaf hem de kellner; zij zouden hem ko
men halen, wanneer zij een voorlopig
logies hadden gevonden. Daarna gingen
zij naar buiten en waar zij gingen keek
Jean Baptiste zijn ogen uit.
De fabrieken beheersten al het gehele
stadsbeeld. Zij kwamen langs de werk
plaatsen van Parson, de molens van Ly
man en Hadley, de fabrieken van Skin
ner, Mackintosh en anderen. Om deze
fabrieken heen stonden in lange rijen de
houten en stenen huizen van de arbei
ders, ze vormden het grootste deel van
de groeiende stad. Het leven van Holy
oke was samengepakt rondom het sta
tion en slechts weinig mensen behoef-
vonden de afkondigingen en de preken
alleen in het Engels plaats. Het twee
talen-probleem deed zich steeds scher
per gevoelen en veel Canadezen, die
reeds lang in Holyoke waren, spraken
meer Engels dan Frans. Zij werden niet
openlijk van verraad beschuldigd, want
er scheen weinig aan te doen, maar toch
werd dit feit door velen betreurd. De
leider van de Canadese kolonisten was
Nicholas Dulhut en Dulhut was van de
top tot teen Amerikaan geworden; zijn
voorbeeld werd gevolgd door allen die
zijn succes wilden evenaren en spoedig
rijk wilden zijn. Zodoende was het
Frans, dat nog in Holyoke gesproken
werd, vol van Engelse woorden en er
kwamen er steeds meer bij. Terwijl zij
door de straten liepen stelde Dulhut
Jean Baptiste van dit alles op de hoogte
en Jean Baptiste luisterde scherp toe,
opdat hem niets ontgaan zou. Zij gingen
nu naar de Lymansfabrieken, zei Dulhut,
waar Jean Baptiste zeker werk zou
vinden. Hij zou daar een machine mo
gen bedienen, hetgeen hij makkelijk
kon leren. Tot jiog toe had Jean Baptiste
haast niets gezegd, maar nu maakte hij
een enkele opmerking:
„Ik kan timmeren wanneer dat nodig
is
Dulhut keek hem verrast aan en bleef
plotseling stilstaan:
„Dat heb je me nooit verteld. Er is
hier veel werk voor timmerlui. Zou je
dat niet alléén willen doen?"
Jean Baptiste schudde zijn hoofd;
„Ik moet eerst de taal leren. Daarom
is het beter, dat ik voorlopig in een fa
briek ga werken. Ik kan dan op mijn
gemak naar iets anders uitkijken."
Dulhut stemde toe. Ja, dat was de
beste weg. Even later kwamen zij bij de
Lymacs-fabrieken, die enigszins achteraf
den over de heuvels te lopen om hun
woningen te bereiken in Baptist Village
of aan de tolweg naar Northampton. Jagen, het verst verwijderd van het sta
Het leek of, de bewoners dicht bij elkaar |jon. 0e fabriek bestond uit twee grote
waren gekropen om meer kracht te heb
ben.
Er waren al zoveel Canadezen naar
Holyoke gekomen, dat zij een eigen wijk
hadden en op die eerste Januari 1879
was in de Park Street ook hun eigen
kerk ingewijd, de kerk van het Kostbaar
Bloed. Voordien gingen alle katholieken
naar de Sint Hieronymuskerk, doch daar
stenen gebouwen, zonder enige versie
ring, kaal en zakelijk. Hier had ook
Dulhut het eerst gewerkt, want hoewel
hij naar de Verenigde Staten was ge
reisd om geld te verdienen in de papier
fabrieken. had hij gemerkt dat in de
katoenmolens van Lyman hogere lonen
werden betaald.
(Wordt vervolgd).
In tegenstelling met Elizabeth I en
Victoria heeft de nieuwe Koningin een
lange practische leerschool doorlopen en
treedt zij niet als vreemdeling voor haar
volk. Voorts is zij moeder van een ge
lukkig gezin en beantwoordt daardoor
van af het allereerste begin van haar
koningschap aan een van de fundamen
tele eisen, welke het Engelse volk heeft
leren stellen aan het moderne consti
tutionele koningschap, de eis, dat de
Koning of Koningin omringd zal zijn
door een eigen en gelukkig gezin, een
model van maatschappelijke en burger
lijke deugden.
Er is evenwel nog een verdere
factor, welke de nieuwe Koningin
zal helpen in haar moeilijke taak.
Zoals reeds gezegd, was Victoria,
toen zij op 18-jarige leeftijd de troon
besteeg, aan het volk onbekend. En
zij had reeds twee jaren geregeerd,
toen zij in het huwelijk trad met
Albert. Albert is door de Engelsen
nooit aanvaard. Zyn gehele leven
lang is de man beschouwd geble
ven in dit xenophobe land als bui
tenlander. Het duurde zeventien jaar
voordat Victoria, en zulks dan nog
slechts krachtens eigen Koninklijk
gezag en niet op grond van een par
lementaire wet, haar echtgenoot
verhief tot de waardigheid van
Prins-Gemaal en „first gentleman of
the country".
Voordien had de man, dank zij een
nog heden bestaande leemte in de En
gelse constitutie, geen enkel prerogatief,
geen enkel privilege, geen enkele voor
rang voortvloeiende uit zijn positie. En
hij bleef zijn leven lang miskend. Mis
schien is het niet te veel gezegd dat hij
de meest miskende figuur uit de Engelse
geschiedenis is geweest, en eerst in de
laatste tien jaren heeft men eindelijk
ontdekt hoeveel invloed hij uitoefende
achter de schermen, en hoeveel goeds
hij tijdens zijn leven verrichtte.
Vandaag is dit anders. De gemaal van
de nieuwe Koningin, de Hertog van
Edinburgh, is bekend in het land, is
populair en, ofschoon hij van buiten
landse, Griekse, afkomst is, is hij een
verwijderd familielid van bet huidige
Koninklijke Huis en, evenals Elizabeth,
een rechtstreekse afstammeling van Vic
toria. Hij heeft zijn gehele opvoeding
genoten in Engeland, is officier bij de
Britse marine, bezit veel charme, is
en dit is in Engeland nu eenmaal van
meer belang dan elders een bekwaam
en veelzijdig sportman. Hij zal zijn moei
lijke rol zonder enige twijfel met grote
tact en bekwaamheid spelen. En hij is
een goed huisvader, hü is bescheiden, en
heeft meerdere malen getoond dat hij
een scherp brein heeft. En er is niemand
die zou durven twijfelen aan bet feit
dat het huwelijk van Elizabeth en Philip
een huwelijk is uit liefde.
Dank zij al deze factoren mag men
verwachten dat deze Koningin een ze
genrijk bewind zal voeren. Doch naast
dit alles, heeft zij ook nog mee dat zij
een bijzonder grote persoonlijke charme
paart aan een waardigheid, die werkelijk
koninklijk mag heten. Zij is slank en
tenger, en nog heden denkt men eerder
aan haar als een meisje dan als een
gehuwde vrouw. De Manchester Guar
dian gewaagde terecht van de zware
last gelegd op de schouders „van het
meisje dat nu onze Koningin wordt".
Doch de waardigheid van de nieuwe
Koningin valt, ondanks haar jeugd, niet
te betwijfelen. Men was trots op haar
als Prinses, men zal trots op haar zijn
als Koningin. En nauwelijks was dan
ook het nieuws omtrent 's Konings dood
enige uren oud, toen men reeds aller
wegen herinnerde aan het feit, dat En
geland zijn grootste bloei had doorge
maakt onder twee koninginnen, Eliza
beth I en Victoria. Indien men evenwel
vandaag uiting geeft aan zo hoopvolle
verwachtingen, is dit niet uitsluitend
op grond van louter precedent of zelfs
wellicht van op de historie gefundeerd
geloof, het is tevens omdat men weet,
dat Koningin Elizabeth II kwaliteiten
bezit, die het niet onredelijk maken te
hopen, dat ook zij zal behoren-tot de
grote koninginnen van Engelands ge
schiedenis.
Richard Schoonheim, directeur van
de te Rotterdam gevestigde N.V. Rot-
terdamsche Kolencentrale, heeft voor
zijn vertrek uit de V.S. medegedeeld,
een contract te hebben gesloten voor
de levering, in het eerste kwartaal van
1952. van 500.000 ton Amerikaanse
steenkool aan Nederland. Over verdere
aankopen in de loop van dit jaar was
de heer Schoonheim nog niets bekend,
maar hij gaf als zijn mening te kennen,
dat eventuele verdere aankopen sterk
worden beïnvloed door de zachte win
ter in Nederland, alsmede door de stij
ging van de Europese productie.
Bij K.B. is ingesteld een commissie
van bijstand voor personeelszaken voor
de buitenlandse dienst. Tot voorzitter
van deze commissie is benoemd mr. dr.
J. Donner, president van de Hoge Raad
der Nederlanden; tot leden zijn benoemd
F. J. Kist, vice admiraa^ b.d., en mr. H.
F. van Walsem, directëhr van de N.V.
Philips Gloeilampenfabrieken-
