Nieuwe Haarlemsche Courant | 1952 | 23 februari 1952 | pagina 5

hipperlichten weinig veilig op
spoorwegovergangen

Trieste resultaten van een
geheime controle

'lekenfonds-
wet

y

s

Eric de Noorman: Kef land der duisternis

H.M. de Koningin bij opening
van de Boekenweek

Kazernekolder

H'

IN DE DONKERE KAMER

Hoogspanningsmasten
bij Schiphol

Mensen op reis

J

"W
S?'

ijfc

A

Van Parnassus naar Mont Parnasse

Bevorder
sp^Tienncj

GEERVLIET

Gevaar voor de luchtvaart en
nadeel voor de landbouw

1

Fit

4a

ZATERDAG 23 FEBRUARI 1952

PAGINA 5

pfn'^
"f k"»(

itrrf'J
an

M
-ocl»'-

dsJc'

leningen zijn zeer

kostb

aar

M*. i

y

Mt

iShtj 8ehechtUn goedkeuring hier'

ISSSft ten rii ,el één: een instel"

i^o

Kinderen speelden met
handgranaat

Opwinding te Meppel

Zwendel met auto's
in Engeland

Gevangenisstraf voor twee
Nederlanders

VOORBEREIDINGEN

Ook

hoort

hoortoestel

VELE BEZWAREN TEGEN:

Nieuw geneesmiddel
tegen t.b.c.

amateurfotografen

Aclit gewonde vrij
willigers terug

Vrouwen in burgerlijke
verdediging
Federatie opgericht

w

om W1,
któr
en t

schiJ'

ki»der -

letgeen

V o#

Hnsprf

docr

Hek t

■»ntie
je'
Ig V0 ;t

g 1»»-

jjrd'nS;
Irook'jj

"onb^f

zij»

i

,,aniff

JsulW

dn

Vt d 76 ^trechtse correspondent)

St de ,^ederlandsche Spoorwe-
b rails Vei'iS:,le'd op de kruisingen
l'. tZlf weg? Ir. F. Q. den Hol-
l'f te Vil der N.S., heeft gister-
ifeuiij .ht hieraan enige aan-
v °Paieï» n'et omdat de toestand
Piaar nu zo onhoudbaar moet
'horu.p °mdat het vraagstuk van
ft iÏOvergangen een zaak is
k(D en. zo niet allen, zijn be-

3 ken* r

J.hftg; 'Wee hoofdvormen van be-
,1 lp,. ,c afgesloten bewaking
aatse, hetzij op afstand be-
de onafgesloten onbewaakte
1 t\ve'pa.n de laatste categorie, die
'Jt ïpv "'eend overwegen omvat,
'Gallat"1 voorz'en van knipper-
\hart„ fs" Deze wijze van beveili-
«a|e volgens ir. Den Hollander
t^elii i?teem reeds in behoorlijke
\tiP n°g effectiever is een
J"Ve uan het knipperlicht met de
■\p„ "0f"en, terwijl geheel vrije
Sf;,.?°°f een verschillend niveau
autoweg, vanzelfspre-
gewenste oplossingen zou-

«>ve g
lij,, ""eest gev

i* hea' u'ege? doen al het mogelijke,

l tyiftv, ^Ggrünt Hat rlozo \Trtr\vn>ionin.

'er l "eg»'ijpt dat deze voorzienin-
i'ffe uY .aar zijn. Het maken van

U Kr,..-

"ising in een hoofdverkeers-
millioen gulden. Het om-
kjltart Van de spoorbaan b.v.
t?ra)s Leiden

kost 20 millioen

t°eh het Rijk, noch de N.S.
An, J dergelijke investeringen
i.CetlicU'0eWel het aanbrengen van

SiPh'nstallaties en

°P alle 2068

halve over-
onafgesloten

iaf„ev.eneens financieel onmoge-
;.A aan]Zlen van de investeringen
V\ 2q g.' zou er jaarlijks een be-
;,9tie) hfdlioen nodig zijn voor de
'i? v0ri)Wordt hiermee echter regel-
sbatin ?gaan- I" 1^51 werden er
V »)j "racht, terwijl op het ogen-
Ki."'orrittsing van nog zeventien
J" ?ie voorbereid. De halve bo-

Ned

«Uti

erland 30% duurder zijn

"matische lichtseinen, zijn

c**

et'f

1 Mh1.^ ^V*rvoL9 van pag' J1

I' opvattingen over de ge-

[f'scVip zich onder invloed van
rpa. der medische en psy-

■v»V

n

en wijzigden, naar
i h,.-'eO/ö!!JVeranderde de taak van
S tot en' Zii beperkten zich
c ih hef h0t incasseren van pre-
i Öe uitbetalen van honoraria,
'O Iw Z1 van hun verstrekkin-
V61 nastreven van belangrijke
(Is bfebegonnen ze zich op een
l f U', terrein te bewegen. We
ij aan de preventieve zorg
e kinderen, rustbehoevende
hst' hu 1161 huidige voorontwerp
IS» deja Zegt in de considerans wel,
jA>üntn? van de volksgezondheid
ItfL L, ,ls geweest (en we nemen
lp,,, daaf°elinS gaarne aan), maar

aa onmiddellijk deze tak
tak van overheidszorg.

1 j natuurlijk niet te ontken-

ak, S .tenSev°lge van c!e nood-

tot

NL de overheid zich steeds

vj "oir gaan bemoeien met alle
h (je s°ciaal-hygiënische, belan-
'e A,ec?nomisch zwakkeren ook

i OVjn ,r wu"oUl ^WdKKLIGn UUtv

,1t "fUWpheid een leidinggevende,
'aak S en een toezichthou-
Jtóftin- heeft. Op grond evenwel
'P'éle betekenis ener goede

(M-, jjjj j S fjion/lQ a ruforVioiH

Ki^id ï'00'
i ^°ïïier er
h4ï>la'

A 9'ëli

,0 g diende de overheid
iij^'niddenweg te kiezen: de

U\en maar dan aan die fond-
g te laten, die zij. gezien
°Pvattingen van die taak,

M g te hebben. Dit vooront-
aegdh .evenwel trekt nagenoeg
p aiitn 'l'6 kenmerkend zijn
Vy.h (jpPtnie, de zelfwerkzaam-
iJjSoj) 6 deelverantwoordelijkheid
V®1 de ^atonder het beslissings-
i°htjSl Ntoon. de minister en de
V^'dt 9 L)e Ziekenfondsraad
A ethtp]-e,®h overheidsorgaan met

>i

üp^hAkelijke goedkeuring de
niets kunnen onderne-

ffShV- f^n z'i dus volledig afhan
M a 5uitkelijk zegt artikel 89,

NslW 'rd«

;H^e Trae.i' ook bepaald worde,
Yilfn^ri -u aalfegel van de zieken-
.nSXJS?0»' zal ziin' voordat de

S*L bePaalt zelfs, dat de Zie-
zieveei\voudig een fusie van

3y ^rijveï m6'; ket andere

V ^heirianlastin8 van de mense-
,Terecht zegt de Bond
:t 5's v00r 5en. bat deze aantas-
ih hu,VQ0r ri de jhekenfondsverzeke-
.Asi 'ki aI Qe ziekenfondsmedewer-

V t) e 1 V00r het gehele maat-
t!tioe heer Ven gfote gevaren in-
is artiippiV" Lden betoogt in een
|\S *haarbat dit geen orde-
:!i5 h ."hjui-Yrordening, welke
'f6hebbon Leginsel steunt. Hier-
eh eiëenlijk ook al de
;I^Zr!l.eveW toegelicht. Immers
't -ia] 'dhpjj Van de zorg voor de

>«Nr V«r:

8

zorg voor de
Paar het terrein van

ij ffihg is een beginsel,
is. "atholiek moeilijk aan-

bii Y0°ro]

arKi.'l'werp van wet, te be-

PL. J ay An

St -eet "I

duidt er op, dat
s ziet als een ver
apparaat. Een zie-

i< <e "C in "eeaiaai. r,en zie-

V„ fiif,'g»nB t» stelt geneeskun-
v Wig 7; waarborgen aan de-
k v"- zt| daartoe v

Ut Sfia;,r e e n i, uaartoe verzeke-
fólbe *,k 0 m s t e n afsluit,
'twhdii het artikel 94 tenslotte
sbrpue"ze flnael van de vrije
volkomen illusoir.

totkePd

een J ,lt beginsel niet
Sg?„ aabzie>?nge Tuteerd aantal
föt ?^schh dat waarvan men niet
ie ".'"Weijji,ze °P een bepaalde
«e «-iWe basis steunen,

'li a» iebhon "Jn. are de grote

'jN?' is 31 ei' Ver00rzaakl die het
V va? Prau'Sen instellingen heb-

,'V v'h grakct'®en instellingen heb-
6 beg.vY Ptogolijk om met

itS i tien®11 boiio^ n' die nu reeds

kil tu* ivoerlandst ,en voorgestaan
vrbPrgeenVolk> da vrij-
tólt >lk teii' wimraan het Ne-
i»h kYan hart zo gehecht is.

daY °^e Staten-
t*! houdenfs^a^ volledig

reeds in drie plaatsen aangebracht, t.w,
te Heiloo, Dalfsen en Barneveld. Dat de
Spoorwegen hunnerzijds ter beveiliging
van de snijding tussen autoweg en spoor
weg al het mogelijke doen, houdt echter
tevens in, dat er een limiet bestaat bij
dit pogen. Een deel van de zorg voor
de veiligheid hangt af van hen die zich
van de verkeerswegen bedienen. Wat
van de weggebruiker mag worden ge
vraagd, is onverbiddelijke gehoorzaam
heid aan de signalen.

En dit is het wat nog veel te wensen
overlaat. Ir. Den Hollander maakte de
resultaten bekend van een verstoken
controle, die gedurende drie dagen van
acht tot vijf uur op twaalf door knip

perlichten beveiligde overwegen is
uitgeoefend. Terwijl de signalen op
rood stonden, en er dus treinen na
derden, is er als volgt gepasseerd: 52
auto's, 2 autobussen, 6 bespannen voer
tuigen, 24 motorrijwielen, 148 fietsers
en 11 voetgangers. Wanneer men deze
gegevens nu vergelijkt met de onge
vallenstatistiek, krijgt men ook géén
tegenstrijdige uitkomsten. Opvallend is
het hoge percentage ongevallen op
overwegen met knipperlichtbeveili
ging.

Ir. Den Hollander heeft nog enkele
opmerkingen gemaakt naar aanleiding
van bezwaren die men nog wel eens van
weggebruikers verneemt. Zo burust de
voorgeschreven snelheidsbeperking tot
20 km.per uur op een juiste basis. Op
heffing hiervan zou te grote snelheid in
de hand werken. Ten aanzien van de
klacht dat de overwegen zowel door het
wachten zelf als door verkeersopstop
pingen te veel oponthoud veroorzaken
in het wegverkeer, merkte ir. Den Hol
lander op dat de lange wachttijden vaak
niet te voorkomen zijn zonder de weg
gebruikers aan te grote gevaren bloot te
stellen.

H. Af. de Koningin heeft gisteravond in de Amsterdamse Stadsschouwburg de
opening bijgewoond van de zeventiende Boekenweek. Hare Majesteit onderhield
zich met schrijvers en schrijfsters en men ziet hier de schrijfster Top Naeff aan
haar voorgesteld worden door de heer Ch. Leeflang, voorzitter van de Commis
sie voor de propaganda van hét Nederlandse Boek.

Als één man. rees gisteravond de Ne
derlandse schrijvers- en uitgeversge
meenschap, die eens per jaar zich pleegt
te verenigen, op, toen H.M. de Konin
gin de zaal van de Stadsschouwburg te
Amsterdam betrad om de opening van
de boekenweek bij te wonen.

Het is al een schone traditie ge
worden dat de boekenweek geïn
augureerd wordt door een feest in de
Stadsschouwburg en ook dit keer waren
dan ook velen weer in gala gestoken om
„Het boek en de Muzen" mee te vieren.

Na het begroetingswoord van de voor
zitter der organiserende commissie voor
de propaganda, de heer Chr. Leeflang,
sprak de voorzitter van de Vereniging
van Nederlandse Letterkundigen prof.
dr. N. A. Donkersloot, een korte rede uit.
waarin hij voorbeelden aanhaalde van
schilders, die boeken als iets mense
lijks zagen en er door werden geïnspi
reerd. Boeken moeten ontzag en ont
roering wekken bij het zien reeds. „Een
boekenkast is met geest geladen stilte.
Stilte overtreft de gebeurtenissen in be
langrijkheid. Mogen allen deze avond,
vergeten in een boek".

Daarop voerde het gezelschap van
Wim Sonneveld een speciaal cabaret
programma op. dat geheel en al inge
steld was op de wereld van het boek.
Teksten waren geschreven door Ina
Philippo, Marti Verdenius, Willy van
Hemert en Evert Werkman. Wim Son
neveld was door ziekte verhinderd zijn
rollen zelf te vervullen, maar de regie
had hij nog zoveel mogelijk in handen
gehouden. Sonneveld had als pièce de
résistance voor deze avond een heel bij
zondere eenacter van Frederico Garcia
Lorca „De liefde van Don Perlimpin
voor Dona Belisa in zijn tuin" gekozen.
Dit stuk verbergt achter een roerende
liefdesgeschiedenis eigenlijk het drama
van de Spaanse revolutie. Het werd
wat te romantisch vertolkt en een gro
ter strakheid en 'n vuriger bewogen
heid zou het stuk zeker hebben doen
winnen.

Daarna beklom het cabaret de Par
nassus, die uitermate dicht bij Montpar-
nasse bleek te liggen en het cabaret was
dan ook „Van Parnassus naar Mont Par-
nassse" getiteld.

Apollo beleeft een reis vanaf het rijk
der Goden naar St. Germain des Pres
en verruilt de nectar voor het lauwe
water der existentialisten. Oubol van
de Groene verzorgde daarbij de confe
rence. Vooral het bezoek aan het huis
van Rhijnvis Feith was uitermate gees
tig en raak geschoten, niet in et minst
door de bijzondere décors van Friso
Wiegersma. „De stomme film" werd op
een haast extreem verrassende ma
nier uitgebeeld en de sfeer uit de boe
ken van Couperus was zo treffend, dat
Sonneveld zijn cabaret hiermede naai
de eerste orde bracht.

De tèksten waren doorspekt met ha
telijkheden aan de adressen van Ne
derlands gerenommeerde auteurs en
Anna Blaman, Simon Vestdijk, Her
mans en Simon van 't Reve waren er
uiteraard de dankbaarste onderwerken
voor. Overigens zaten deze auteurs zelf
dapper mee te lachen om op hun ge
maakte grappen en grollen.

De feestvreugde laaide hoog op toen
het doek zakte en de wijn ging stro
men. Metten Koornstra had de Stads
schouwburg tot één grote feestzaal om
getoverd en in zalen, op bordessen en
trappen verzoenden schrijvers en uit
gevers zich met elkander en tot diep
in de nacht gonsde de tempel .der
Muzen op het Leidseplein van dans
muziek en het doffe opzwepende rhyth-
me van de tamtams van het geëmi
greerde winternachtorkest van F,. M.
de Keizer van China San-Wan-Klang.

26. Tussen de grauwe heuvels duikt in de verte een in ruwe huiden geklede
krijger op. Een ogenblik staat hij scherp afgetekend tegen de lucht, spiedend, in
half gebukte houding. Dan schijnt hij de kleine groep in het oog te krijgen, want
met een ruk wendt hij zich om en schiet weg tussen de glooiingen. Als een schichtig
dier onttrekt hij zich aan hun ogen.

„Te deksel!" snuift Haifa verbitterd, „wat beduidt deze lompheid! Deze man dient
verheugd te zijn, dat aanzienlijke vreemdelingen als wijop deze armzalige kust zijn
geland. Het schijnt dat deze wilden om een les in wellevendheid vragen. Ik heb
grote lust hen die hardhandig bij te brengen!" Hij wil de vluchteling volgen, doch
Eric houdt hem gebiedend terug.

„Wij houden de kust!" zegt de Noorman. „Tussen die heuvels verdwalen wij zeker.
Ik houd liever ons schip als baken in het oog, dan rond te dwalen in een vreemd
gebied, waarvan de bevolking ons misschien zal aanvallen."

„Het was natuurlijk een wildeman," gromt Orm somber. „Let op mijn woorden,
die gaat zijn makkers halen! Sommigen zijn zo groot als een Drakar en hebben
drie hoofden, heb ik vaak horen vertellen. Maar misschien huizen hier alleen maar
oorlogszuchtige stammen, die elke vreemdeling gewoon doodslaan. We moeten het
beste blijven hopen wil ik maar zeggen En sputterend sjokt hij de Noorman
achterna die lenig de heuvel afdaalt en zijn mannen voorgaat. De zon rijst langzaam
hoger terwijl zij verder gaan. Eindelijk wenkt de Noorman die vooruit gelopen is
om vanaf een glooiing het land opnieuw te overzien zijn makkers haastig. Als zij

nader kotne?i, zien zij tot hun oerbazing hoe enkele van ruw op elkaar gestapelde
stenen wallen stukken grond afbakenen. In de verte tekenen zich enkele vervallen
woningen af.

„Mensen!" roept Haifa verheugd. „Zonder twijfel huist hier een eenvoudige boeren-
bevolking, die ons met ruwe doch eerbiedige hartelijkheid welkom zal heten. Laten
wij ons haasten, heer. Ik verlang naar het landelijke feestmaal, dat zij voor aan
zienlijke reizigers als wij wat bedeesd zullen aanrichten

Behoedzaam gaat de Noorman zijn mannen voor. Zijn ogen glijden zoekend over
de half ingestorte huizen, die er jammerlijk vervallen uitzien.

„Een armelijke bevolkingmompelt Haifa hoofdschuddend. „Wij moeten ons niet
te veel van het welkomstmaal voorstellen, vrees ik. De mensen zullen natuurlijk
doen wat zij kunnen, doch ik zal hun beletten uit overdreven bewondering hun
laatste geit voor ons te slachten

„Voorlopig is er niemand te zien!" zegt Eric droog. „Zelfs de akkers worden niet
bewerkt!"

„Er zullen de laatste jaren weinig ongelukkigen op deze kust gestrand zijndie
door de wildemannen tot slavenarbeid konden worden gedwongen!" verklaart Orm
naargeestig.

Doch zelfs de Noorman merkt niets van de stille figuren, die hun nadering vanuit

het struikgewas dreigend gadeslaan.

Het Oostelijke stadsdeel van Meppel,
de z,g. Ezingerbuurt, heeft enige uren
lang in >pwinding verkeerd over het
zoekraken van een handgranaat, die
vermoedelijk in handen van spelende
kinderen was terecht gekomen.

Aan de rand van dit stadsdeel wordt
gewerkt aan de egalisatie van braak
liggende terreinen voor de aanleg van
een sportpark- Bij deze werkzaam
heden vond een der werklieden een
handgranaat, een zg. eiergranaat, die
vermoedelijk ter plaatse tijdens de be
zetting bij oefeningen is gebruikt- De
vinder bedekte het gevaarlijke projec
tiel met een deksel en ging de politie
waarschuwen. Toen hij terugkeerde
was de granaat verdwenen.

Daar vermoed werd, dat kinderen uit
de buurt, die geregeld op dit terrein
spelen, zich er mee uit de voeten had
den gemaakt, ging de politie onmiddel
lijk de gehele buurt alarmeren. Nie
mand kwam evenwel de granaat terug
brengen.

Toen men evenwel later het terrein
nog eens ging inspecteren, werd het
projectiel, nu gedeukt, teruggevonden.
Men neemt aan, dat kinderen met het
gevaarlijke tuig zijn gaan spelen, onbe-

ust v--ï> het gevaar dat hen boven het
hoofd hing. Bang geworden door de
waarschuwingen moeten zij later het
projectiel hebben weggeworpen.

Naar de Daily Herald meldt, is in
Engeland een autozwendel uitgerafeld,
waarbij twee Nederlanders. H. H. en
T. G. S„ betrokken zijn geweest. Te
zamen met een zekere S. H. hadden zij
een zaak, genaamd „Continental Sales
Agency". Men gaf te verstaan auto's te
kunnen leveren zonder de in Engeland
gebruikelijke lange wachttijd, tegen
zwarte prijs uiteraard. De adspirant-
klanten stortten voorschotten, doch de
auto's kwamen maar niet. Werd een
klant te ongeduldig, dan kreeg Wij zijn
borgsom terug, betaald van bij ande
ren verzamelde gelden. Op deze wijze,
aldus de aanklacht, had men in een
jaar tijds 40.000 pond (ongeveer 400.000
gulden) ontvangen en hiervan aan on-
geduldigen 16.000 pond (160.000 gulden)
terugbetaald.

H. is een bekende autorenner. Hij
kreeg vier jaar gevangenisstraf en S.
drie jaar. Hun Britse medeplichtige
kreeg achttien maanden.

Advertentie

f et was erg opvallend. Het werd
zo druk op het kazemeterrein,
dat iedereen zich af ging vra
gen wat er aan de hand was. Soldaten
renden met biertonnen vol kogels en
bommen door de hoofdingang het ge
bouw in; daar stond een oude ser
geant-majoor opgesteld om bij wijze
van steekproef af en toe een lont aan
te steken met een afgesabbelde neus
warmer, en telken® weer veroorzaak
te dan de knal van de explosie een
golf van opgewonden hilariteit. Te
midden van al die herrie hield de
aalmoezenier spoeddiensten ten bate
van degenen, die in- het gewoel ge
sneefd waren, waarbij hij werd bijge
staan door de veldprediker, die zo
lang als misdienaar was gecharterd
bij gebrek aan soldaten. Een enorme
adjudant, die vroeger op een leegge
lopen voetbal had geleken, stond nu
strakgespannen als een enorme rode
varkensblaas kabelballons op te bla
zen, een bezigheid, die hem steeds zo
verhitte, dat twee mannetjes van de
Sladoodgarde vaak M. P. geheten
hem van tijd tot tijd als een plank
wegdroegen, en hem sissend in het
bad van de generaal lieten zakken.
Kennelijk was er dus wel iets zeer
bijzonders aan de hand.

Terwijl ik rustig in de cantine een
broodje verorberde, werd mijn aan
dacht getrokken door de figuur van
mijn luitenant, die nijver met mappen
vol papieren over de binnenplaats
ijlde in kennelijke staat van ronse-
larij. Grote troepen soldaten, korpo
raals en sergeanten, gillend van en
thousiasme en zwaaiend met geweren
en houwelen, volgden hem op de
(plat)voet. Nauwelijks had hij me in

de gaten, of hij snelde op me toe. „Ro
land, hè?" riep hij opgewekt. „Zeer
slechte staat van dienst, geringe lei
derscapaciteiten, praatjesmaker. Van-
wege dit laatste geschikt om als com
mandant op te treden".

Ik zei hem snel, dat ik nog niet eens
wist wat er aan de hand was, waarop
hij me verbaasd aanzag.

„We gaan ze in de Generaal Donders-
kazerne op hun bliksem geven!" riep
hij in vervoering. „Op de lagere school
al zaten ze ons steeds dwars. Weet je
nog van die veldtocht tegen die el
lendelingen van meester Jansen? Nu
krijgen ze het weer ongezouten op hun
broodje. Tjonge, wat zullen botten
knerpen onder onze kolven. Wat zul
len de afgehouwen hoofden onze
schoorsteenmantels sieren". Hij pinkte
een traan weg. „Ik beef bij de gedach
te, dat ik jullie nooit terug zal zien",
besloot hü toen somber.

„Maar luit!" riep ik troostend, „wij
gaan toch mee!"

„Dat is het hem juist" antwoordde hij
droef. „Ik ga zélf niet mee. Ik ben de
administrateur van de veldtocht maar
komaan' Ik mag niet klagen, ik heb
me vrijwillig aangeboden". Hij ging
heen met de wetenschap, dat nooit
het kruis van verdiensten de lege
plaats op zijn borst naast het vier-
daagse-speldje zou sieren.

Enige chauffeurs naderhand met
gescheurde spieren voor de militaire
dienst afgekeurd stonden bij de ga
rage te zwoegen om een vrachtwagen
naar buiten te krijgen. „Als een var,
jullie hem eens startte en wegreed?"
suggereerde ik, als leek, voorzichtig.
„Het zou een idee zijn", peinsde een
der werkers, „maar helaas! er is niet
genoeg' benzine om hem dan verder
naar het front te loodsen." Ik keek
hen na tot zij uit het gezicht verdwe
nen en zond toen de werkster achter
hen aan om hun zweetsporen uit te
wissen. Men vond haar later langs de
weg liggen en zelfs kunstmatige
ademhaling mocht niet meer baten.
Het goede mens heeft een begrafenis
met militaire eer gekregen, waarbij
twintig prille zangertjes klaagden:

„Ach, zag ik haar nog eenmaal
[door de gangen drabben;

We moeten nu het vuil zélf
[van de muren krabben

Al deze voorbereidingen hadden mij
zó afgemat, dat ik op aandringen van
mijn superieuren een wijle ging rus
ten. Helaas! toen ik uit mijn sluimer
ontwaakte, was de kazerne kaal en
verlaten. Ik zocht de luitenant op, die
me nors en met een pleister ontving.
..Daar heb'je hem ook!" riep hij hate
lijk en volmaakt overbodig. Hij heeft
me nooit de afloop van de veldtocht
willen vertellen, dedede su
perieur, zal ik maar zeggen.

FRANK ROLAND.

Advertentie

U

er weer bij met
een modern

▼an

Keizersgracht 411
Amsterdam-C

Vraagt gratis brochure.

Reeds meerder malen kregen wij
vragen van lezers om ook eens
iets over het zelf ontwikkelen en
afdrukken te schrijven. Wij willen gaar
ne hier enige aandacht aan besteden,
want eigenlijk begint bij het zelf afwer
ken de fotografie pas.

Veelal veronderstelt de amateur, dat
voor het zelf ontwikkelen en afdruk
ken veel apparatuur en benodigdheden
vereist zijn. mede omdat hij of zij geen
notie heeft van de gang van zaken in de
„doka". Dit is echter in het geheel niet
het geval; men kan met zeer weinig

Het Provinciaal Electriciteitsbedrijf
Noord-Holland heeft plannen om in de
gemeente Haarlemmermeer een boven
grondse hoogspanningskabel tussen
Haarlem en Aalsmeer aan te leggen.
Het heeft zich gewend tot de minister
van Verkeer en Waterstaat om een ver
gunning daartoe. De minister heeft een
eommissie ingesteld, om hem in deze
kwestie te adviseren,

Vrijdagmorgen vergaderde deze com
missie in een openbare zitting in het
gebouw van de Provinciale griffie te
Haarlem, waar belanghebbenden in de
gelegenheid waren bezwaren tegen het
plan kenbaar te maken. Namens d?
K.L.M. en de Directeur-Generaal van

Foordat de jongedame instapte had
zij al schichtig het hele perron
afgekeken. Vlug deed zij haar
mantel uit en dook er half achter weg.
in het hoekplaatsje, dat het verst van
het perron gelegen was.

Met een krak werden de stations
luidsprekers ingeschakeld:

„Wil mejuffrouw

Onze medereizigster schokte over
eind en trok wit weg,op weg naar

Den Haag.

Het witte hoofd tegenover ons ver
schoot naar diep rood, schudde ener
giek „nee" en zonk weer terug achter
de jas.

De naderende voetstappen in de
coupégang bleken te behoren aan een
zwaargebouwde wachtmeester van de
Rijkspolitie. Het meisje dook nu hele
maal achter haar mantel weg

Wij vonden het wel een beetje ver
dacht worden en kregen visioenen van
ontsnapte patiënten of belaagde blanke
slavinnen.

Precies op tijd ging de pannekoek
van de chef omhoog en trok de elee-
trische loc de exprestrein naar Maas
tricht weg.

.JPffff - - kwam een enorme zucht
en een opgelucht gézicht achter de
mantel vandaan.

„Waar stoppen wij nu het eerst
weert" vroeg het meisje.

„Op het Amstelstation", antwoordden
Wij effen.

„Wahhatzegtu? Amstelstation? Ooh".

„Het heeft er veel van weg. of U
voortvluchtig bent", konden wij niet
nalaten op te merken.

„Dat is ook zo", gooide het meisje
impulsief eruit; ,.ik mocht van mijn
ouders niet naar het Carnaval. Nu spij
bel ik vandaag van kantoor en ga stie-
kum. Maar ik heb zo'n idee, dat Pa
me dóór heeft. Die was de laatste dagen
zo onrustig".

„Komt U uit Limburg?"

„Ja, allemaal thuis. En dan kan je
met deze dagen niet in Amsterdam
blijven".

Wij reden het Amstelstation binnen
Het meisje keek het perron af, en
kreunde, terwijl haar gezicht ver
grauwde; „Daar is Pa!"

Even later kwam Pa de coupé bin
nen en lachte. „Je hebt gelijk. Ik ga
mee".

Een Amerikaanse arts heeft, volgens

Svenska Dagbladet, een nieuw genees
middel tegen T.B.C. van heel eenvou
dige samenstelling gevonden. Bijzon
derheden erover worden nog niet be
kend gemaakt, maar het wordt aange
duid met de namen Marsilid en Rimi-
fon.

De N.V. Organon te Oss, die zich
reeds gedurende enige jaren bezig
heeft gehouden met de research op het
gebied der anti-tuberculosemiddelen,
is, naar het A.N.P. verneemt, in staat
onmiddellijk met de productie van de
genoemde stof te beginnen. Deze stof
zal, naar wij verder vernemen, binnen
zeer korte tijd hier te lande onder de
naam „Nidaton" voor klinische toepas
sing beschikbaar zijn.

de Rijksluchtvaartdienst voerde de
heer U. F. M. Dellaert, directeur van
de luchthaven Schiphol, het woord. Hij
betoogde, dat er ernstige bezwaren te
gen het plan bestaan, in verband met
de ligging van het vliegveld. Schiphol
zal zich aanzienlijk uitbreiden en of
schoon de plaatsing van de kabelmasten
niet in strijd is met wettelijke voor
schriften, zullen zij in de toekomst gro
te moeilijkheden en gevaar opleveren.

De heer jSteensma lichtte de bezwa
ren namens de K.L.M. nader toe. Hij
betoogde, dat een hoogspanningskabel
in de omgeving van het vliegveld fu
neste gevolgen kan hebben voor bin
nenkomende en vertrekkende vliegtui
gen en zeide. dat dit in het verleden
reeds meermalen op tragische wijze is
gebleken. Hij pleitte er voor. dat Schip
hol een veilige luchthaven zal blijven
en dat er geen obstakels zullen worden
opgesteld in de nabijheid. Er waren nog
meer bezwaren binnengekomen, o.a. van
de landeigenaren in Haarlemmermeer,
voor wie mr. R. K, P. Kalbfleisch het
woord voerde. Hij legde vooral het ac
cent op de schade die aan de waarde
van de grond zou worden toegebracht,
indien het plan doorgaat.

De heer P. Kistemaker, voorzitter van
de afdeling Haai-lemmermeer van de
Stichting voor de Landbouw, be
toogde, dat de gemechaniseerde land
bouw niet in de nabijheid van die masten
komen kan. Bovendien zal het niet
meer mogelijk zijn de akkers uit vlieg
tuigen te bespuiten. De burgemeester
van Haarlemmermeer, mr. J. F. Janso-
nius, pleitte voor een ondergrondse ka
bel en voerde ook een aantal bezwaren
aan tegen de bovengrondse leiding in
verband met de moeilijkheden van de
landbouw.

middelen zelf werken. In de eerste
plaats hebben wij natuurlijk nodig een
ruimte, die wij volkomen van het dag
licht af kuiyien sluiten: dit kan bijv. zijn
een zolder, een badkamer, desnoods een
kast of i. d. Hierin maken wij een klein
werkbankje van een paar planken,
waarboven wij een lampfitting aanleg
gen op ongeveer 50 tot 75 c.m. hoogte.
Daarnaast hebben wij nodig een paar
schalen en een thermometer. terwijl
stromend water zeer is aan te bevelen.

De verlichting bij het ontwikke
len van negatieven.

Onze werkruimte moet volkomen
lichtdicht afgesloten zijn. d.w.z. als wij
ongeveer 5 min. in deze ruimte zijn en
dan nog geen licht door de kieren zien
komen, kunnen wij pas aannemen, dat
onze kamer voldoende lichtdicht is.
Zelfs het minste of geringste licht
straaltje is in staat om onze film te
doen „sluieren". Nu moeten wij natuur
lijk een verlichting hebben om straks
te kunnen zien wat wij precies doen.
Hiervoor is nodig een heel donkergroene
lamp. want wij beginnen natuurlijk met
het ontwikkelen van onze film en nemen
aan dat dit een panchromatische is, die
gevoelig is voor alle kleuren. Was het
een orthochromatische film. dan kon
deze zowel bij creze groene lamp ont
wikkeld worden als bij een donkerrode
lamp, voor welke kleur de film immers
niet gevoelig is.

Het ontwikkelen van de film

Wij nemen nu een der bedoelde scha
len of nog liever een ontwikkeldoos
voor films en vullen deze met een ont
wikkelaar. Over de soorten en samen
stellingen hiervan raden wij u aan in
lichtingen te vragen bij uw fotohancfe-
laar. Elke fabriek van fotomaterialen
brengt n.L zelf recepten of' ontwikke
laars voor zijn materiaal in de handel
en het is aanbevelenswaard de voorge
schreven ontwikkelaars te gebruiken,
daar deze precies aangepast zijn door
de betreffende laboratoria. Bovendien is
het raadzaam steeds dezelfde soort ma
teriaal en ontwikkelaar te gebruiken,
zodat men hieraan gewend raakt en
daardoor het karakter der materialen
beter onder de knie krijgt. De ontwik-
keltijd wordt eveneens meestal aange
geven. maar dit is ook een kwestie van
proberen. Voor wij echter de film in de
ontwikkelaar doen. moeten wij er zorg
voor dragen, dat deze 'n laatste tempera
tuur heeft van pl.m. 18 gr. C.: 'n tempe
ratuur. die meest aangehouden moet wor
den. Na de vereiste ontwikkeltijd kun
nen wij voorzichtig de film even gaan
controleren bij onze groene lamp; ech
ter moeten wij er voor oppassen, dat
wij deze niet te dicht en te lang bij de
lamp houden, want dan gaat deze film
onherroepelijk sluieren. Blijkt bij de
contröle. dat hij iets meer gedekt kon
zijn. dan kunnen wij de film nog iets
doorontwikkelen.

Na het ontwikkelen wordt de film
even afgespoeld en daarna gefixeerd in
schaal of doos, doch daarover volgende
maal.

Vrijdag zijn acht gewonde Neder
landse militairen van Korea op het
vliegveld Valkenburg aangekomen.
Kolonel J. Daniels heeft hen namens
de minister van Oorlog en de chef van
de Generale Staf hartelijk toegespro
ken. Vervolgens speldde hij de mannen
het kruis „Voor recht en vrijheid" op
de borst. Bij de acht onderscheiden
militairen bevond zich één West-Indiër.
De commandant van de groep, de eer
ste luitenant De Haas. vertelde, dat hij
ift Juni van het vorige jaar naar Korea
was vertrokken. Zij hadden voortdu
rend in de eerste linies gevochten, maar
de grootste moeilijkheden ondervonden
zij in October bij de Mondong-Ni Val
ley. Daar werden twaalf Nederlanders
gedood en vijfenzestig gewond. Op de
vraag of hij nog terug wilde gaan, ant-
woonide hij ontkennend.

Met het oog op de belangrijke plaats,
die de vrouw zal innemen in het com
plex van maatregelen ter bescherming
van de burgerbevolking, is dezer dagen
uit ongeveer twaalf wouwenorganisa
ties de Federatie voor Vrouwelijke Vrij
willige Hulpverlening gesticht. Deze
federatie zal een belangrijke taak krij
gen bij de voorbereiding van de sociale
verzorging van de burgerbevolking ia
oorlogstijd en bij de werving van vrou
welijke vrijwilligers voor de diensten,
welke zullen worden geformeerd in het
kader van de bescherming burgerbe
volking. In de komende maanden zal een
zeventigtal vrouwen een vijfdaagse cur
sus volgen op de stafschool bescherming
bevolking in huize „De Schaffelaar" te
Barneveld.