Nieuwe Haarlemsche Courant | 1952 | 12 maart 1952 | pagina 3

Twintig minuten in een

loster Meteor

dartelend door de lucht
als een vogel in het
vroege voorjaar

Lr

k

i

„DOMME JONGEN" EEN
HANDIGE VERVALSER

SNELLE ONTKERSTENING
IN GRONINGEN

°Uverneur van Suriname voor

overleg in ons land

Ieder moet zich voor de vrijheid
willen inzetten

De familie DELUSSON

Melancholie

Lt.-kol. Gualtherie van Weezei
draagt commando over

iisfs
«r>

5®

"^ERVARENHEID van jonge piloten
°orzaak van veel ongelukken

Ufj'

12.000 onderdelen

Chefarine „4"
doet wonderen

1Ü«

k'

hele waslijst met onderwerpen

Baviaan korte tijd
in vrijheid

Minister Staf over J\at. Reserve
en Steun Wettig Gezag

Grote wedstrijden
op werkdag?

Een jaar geëist tegen gewezen loket
ambtenaar der P T T.

\~~door Jacques Ducharme

„De Hoeksteenkersteningswerk der
paters Jezuïeten met ondergang bedreigd

WOENSDAG 12 MAART 1952

PAGINA 3

-> de a

pP '%10&

d® Jltf

ten $e1

Gi C/ -» «-

Weinig vlieguren door
Hrek aan materieel

tS:

pi.' s

'■t

y

<*;>-

is»

n,

K

V

Ongelukken door
onervarenheid

Een Duits consulaat,in
Rotterdam

Tweede-Kamerleden over
de Zondagswet

Een kwakkelwinter

Onderscheiden

it aanv£

is

de P<

niveau
de wil"™;
%daald 1

•nhoog

•ring® "5,

S]ag
30.- f

sonde»
st. De

•d®

«ul yan
Ithaal-
/28-'v?

soorten v'

f»er kis'-

y rond
®n d<t

wijting' jo

,<ten

D(Van onze speciale verslaggever)
e eerlijkheid gebiedt mij te erkennen, dat ik de uitnodiging van de Lucht-
'dacïituoorlichtingsdienst om een vlucht met een straaljager te maken met
|),j, gemengde gevoelens heb ontvangen. Toen ik die vriendelijk gestelde
ae vorige week ontving had ik zojuist een spannend verhaal gelezen
-Saturday Evening Post" van een Amerikaanse straaljager-piloot, die het
|,li had gehad levend uit de wrakstukken van zo'n duivelse machine te
Wl!en> nadat hij door het uitvallen van zijn motor gedwongen was een nood-
n9 te maken. In dat voortreffelijk geschreven verhaal over een worsteling
Rechts twintig seconden tussen leven en dood, werd onder meer verteld
sL "et slechts heel weinigen gegeven is met een „dode" straalmotor heelhuids
W schoot van Moeder Aarde weer te keren. Uit het feit dat deze regels'
•w "Pgewekt worden neergeschreven, mag de lezer concluderen dat de boze
Vei die mij de laatste dagen benauwd hebben, ijdel bedrog zijn gebleken en
'l Jfjntasie een naargeestig spel met mij heeft gespeeld Want in tegenstelling
}in druilerige verwachtingen, speet het mij oprecht dat de forse wielen
■'oJ*® Gloster-Meteor-trainer, waarin ik mijn straal-luchtdoop ontving, weer de
taakten, na een vlucht van ruim twintig minuten, die de prettigste is
est. welke ik tot nu toe meemaakte.

i>»:

->
za' „rf
vis«fï%

e

har®?#

ice'Tl

and zal het mij kwalijk nemen dat
\J steeds minder lekker ging voelen
ij "late het moment naderde waarop
twijfelachtige eer te beurt zou
(e als eerste Nederlandse journalist
1 heuselijke straaljager te klimmen
V^armede enige kilometers dichter
fle

zon te stijgen.

.elf'

cel>d<

.elf'

tiJarnaast echter trok het avontuur
5r. c*e,'staanbaar. De straaljager had
Romantische geheimen van zijn
Ie i nog niet aan mij geopenbaard.
wran§ naar het avontuur en de
lij verdrongen zich om een eerste
He?ts, totdat alle zorgen en proble-
V 'Wegvielen zodra ik mij gistermid-
vilri een Gloster Meteor 7 in de
v°lmen bevond. Het was een bijna
Caakt genoegen. Met trillende mo-
'lelh ?poot bet toestel met een kruis
ig aaid van meer dan 800 kilometer
«,61 uur door het luchtruim; een
^e'd, die nauwelijks merkbaar was
t[f anneer niet één van de vele me-
j^yoor mijn met een zuurstofmasker
Ho 6 neus dit getal had aange-
zou ik het moeilijk hebben
jj en geloven.

stemming was dus bepaald ge-
Xi voordat de vlucht begon. De
2'chten werden beslist niet vro-
A-y Hen Flight-Lieutenant C. W
■SVj. 'e mij zou vliegen, mij in zijn
I HijgRëels begon te vertellen, wat ik
Atn moest doen, wanneer er onver-

V mankement aan het toestel
'o o n en WÖ genoodzaakt werden

'fSaehutes te beproeven. Deze
Hike piloot kwelde mij met
H ®^ndige uiteenzetting, hoe ik het
ijj ..de cockpit kon klimmen en
■'s; Hij via de vleugel uit het toestel
Shij Eken- Een troost was te weten,
Ntó Z1''n +>est zou doen mij daarbij

Y m zi.in door, indien moge-

uans, zo langzaam mogelijk te

'it'jHyal ingegespt en vastgeregen in
i' w en °P de tweede zitplaats van
U^oestel, kon hij niet nalaten mij
•3t I waar ik allemaal niet aan
\ea0nien. want anders zouden de

stoppen en zou weet ik niet

'■'tei, I verschrikkelijks kunnen ge-
Een feit is echter, dat alles mij
/^afschrik wekkend scheen, zodra
'Hltr?9gezeten was en de kap van
P't boven mij gesloten werd.

H table" is er geroepen tijdens
%ty«n de grote internationale
VCt) aomoeuvres, welke de laatste
l'fkrirjziin gehouden. Op een Ne
V rts vliegveld snellen piloten
ae gereedstaande Gloster Me-
L teors.

In een hangar van de vliegbasis
Twente staan drie Gloster Meteors
met „dode" motoren te wachten op
nieuwe onderdelen uit Engeland.
Elke dag dat deze toestellen hier
staan, gaan even zovele vlieguren
voor de popelende piloten verloren.
Die toestellen staan daar al gerui
me tijd te wachten. Ook bij Fokker
staan er enige in revisie. En ook
daar is het wachten op nieuwe
onderdelen. Men verbaast zich
daarover. Tenslotte zijn wij niet
overmatig bedeeld met vliegtuigen
en moeten wij uit elk toestel bij de
opleiding van piloten het grootste
rendement trachten te halen. De
Luchtmacht kan toch weten, zo kan
men vragen, dat een straaljager een
kwetsbaar toestel is en niet erg be-
drijfszeker. Men kan toch weten
dat. er aan dergelijke toestellen dik
wijls onderdelen moeten worden
vernieuwd en daarom zou men kun
nen zorgen dat men die onderdelen
in voorraad heeft. Dat is echter het
probleem. Een Gloster Meteor is sa
mengesteld uit meer dan twaalf
duizend verschillende onderdelen en
men kan moeilijk verwachten dat
de Luchtmacht van elk onderdeel
honderd stuks in voorraad neemt. En
elk onderdeel is vitaal. Er kan aan
zo'n straaljager a.h.w. geen schroefje
gemist worden. Vandaar dat alles uit
Engeland moet komen en daarop is
het nog wel eens lang wachten.

Advertentie

BEROEMDE GENEESMIDDELEN
IN EÉN TABLET

l

TEGEN PIJNEN EN GRIEP - 20 TABLETTEN i F 0.75

Door zijn eenvoudige samenstelling
wat men in luchtvaartkringen dan ten
minste eenvoudig noemt is de Gloster
Meteor 7 een ideaal lestoestel. De enorm
snelle ontwikkeling op het gebied van
de straalvliegtuigbouw heeft dit toestel
echter feitelijk alweer verouderd. Het
heeft een maximum snelheid, welke by
gunstige weersomstandigheden loopt tot
1000 kilometer per uur. Maar dat is al
niet meer snel genoeg om vijandelijke
bommenwerpers te onderscheppen voor
dat zij hun vernietigende opdrachten
kunnen uitvoeren. Maar op die verou
derde Gloster Meteor in Engeland is
reeds een nieuw model gefabriceerd, dat
veel sneller is kunnen de Nederlandse
jachtvliegers voortreffelijk trainen. En
dat is voorlopig uitzonderlijk belangrijk

Met een gemiddelde snelheid van 850
kilometer per uur kruiste Fl.-Lt. Clark
onze 17 over Nederland. Ik merkte nau
welijks, dat met een dergelijke hoge
snelheid gevlogen werd. Het was een
openbaring. Ik wérd mij pas goed be
wust van deze enorme vaart toen wij
een Beechcraft passeerden en dit char
mante tweemotorige toestel achter ons
lieten alsof het een trage slak was. De

0"'

iP

1»

jï

55

(V;

55

'T ÏOi 6en onzer verslaggevers)

isPr»<n.r van Suriname, mr. J.
j\ „Sisteravond in ons land ge-
i<iaÜ? 11164 de Nederlandse rege-
"met iedereen die iets met
maken heeft" algemene
besprekingen te voeren
i ij."" korT" ei> meer in het bijzonder
k-K de Ronde Tafel Conferen-

i.'i 'L. be 6SNaast de kwestie van
'kj aMijSj 1 mr. Klaasesz „nog een
C til ®let andere onderwerpen"

idat ïlnma staan, die zo belang-
v ïjA'-i er ook voor naar Neder-
b'kj 'C. gekomen indien er van
dez„ et> sprake zou zijn geweest,
ki; "r ?nderwerpeu zijn, kon de
a 61 édelen.

h Hr a^E°mst op Schiphol ver-
de de asesz> dat er in Suri-
laatst PoliGeke ontwikkelingen
stem6 ^jd eigenlijk nog geen
j, 'b °°td n8 valt waar te nemen,

Pon ranl Vi 5i rlnl

vatl ,een vraag zei hij, dat
een de bladen gepubliceerde
d (jrridantal demonstranten die
eSen met het onschrift

„Suriname voor de Surinamers", bepaald
niet van recente datum is, maar reeds
jaren geleden genomen moet zijn. „Bij
de laatste interpellatie in de Kamer is
gebleken, dat dit de stem van een roe
pende in de woestijn is", aldus mr.
Klaasesz. „Zij die deze leuze uiten, vor
men slechts een kleine minderheid. Het
verlangen naar volledige onafhankelijk
heid leeft zeer zeker irASuriname, maar
men weet ook wel dat dat thans een
practische onmogelijkheid is, o.a. in ver
band met de financiële en economische
factoren. Wbar men in brede lagen op
hoopt is de verwezenlijking van de
wens, in een koninkrijk met Nederland
verenigd te zijn", aldus mr. Klaasesz.

De gouverneur van Suriname blijft
tot de 28ste Maart in Nederland. Voor
zijn terugkeer naar Suriname zal hij
eerst nog een ontmoeting hebben met de
eerste helft van de Surinaamse delegatie
voor de R.T.C. met de West. Toen mr.
Klaasesz gisteravond tegen elf uur op
Schiphol arriveerde werd hij o.a. be
groet door ir. L. A. H. Peters, ministei
voor Uniezaken en Overzeese Rijks
delen.

Een Gloster Meteor 8 tijdens een lood
rechte, pijlsnelle duikvlucht.

Gloster dartelde door de lucht als een
vogel in het vroege voorjaar. Boven de
wolken, die onder ons lagen uitgespreid
als een besneeuwd plateau in een berg
landschap, blonk het zilvergrijze metaal
in een verkwikkende zon. De beide mo
toren sponnen als twee enorme stof
zuigers, eentonig en onverstoorbaar.

Plotseling draaide Fl.-Lt. Clark een
scherpe bocht. Het vliegtuig helde ne
gentig graden en door de middelpunt
vliedende kracht stroomde mijn bloed
naar beneden. Het werd mij vreemd
te moede. Op een gegeven moment
schemerde het grijs voor mijn ogen en
ik besefte dat dit het moment moest
zijn,, waarop de zo gevreesde „Black
out" kan optreden, waarbij de vlie
gers voor een ogenblik niets meer
kunnen zien of horen en zelfs bewuste
loos kunnen worden. Ik slaakte een
zucht van verlichting toen de hele
zaak weer keurig recht lag en de aar
de niet meer als een rechte wand naast
mij stond, maar weer als een vriende
lijke staalkaart onder mij lag uitge
spreid.

De Gloster Meteor is een prachtig
vliegtuig. De meeste ongelukken die er
mee gebeuren zijn dan ook te wijten
aan de onervarenheid van de jongere
vliegers. Overste Jhr. Wittert van Hoog
land heeft dat probleem nog eens duide
lijk geformuleerd.

„Een straaljager als de Gloster", zo
zeide hij, „is zodanig uitgebalanceerd
en geperfectionneerd, dat hij weinig
fouten in de besturing toelaat, zonder
dat deze vrijwel onmiddellijk gewro
ken worden. De jeugd van de meeste
vliegers laat echter wel fouten toe.
Door hun jeugd laten de piloten, die
hun opleiding op straalvliegtuigen ont
vangen, zich gemakkelijk verleiden tot
overmoedige bravourstukjes of raken
zij spoedig in een paniekstemming
wanneer zich tijdens hun vlucht even
tualiteiten zouden voordoen. Soms zijn
zij nonchalant met hun uitrusting, het
geen gemakkelijk brokken kan veroor
zaken. Daar komt nog bij, dat door
een gebrek aan materiaal de jonge
vliegers te weinig vlieguren achter el
kaar ontvangen."

Inderdaad! Op de vliegbasis Twenthe,
spraken wij jonge officieren, die reeds
een volledige opleiding als piloot van
propeller-vliegtuigen achter de rug heb
ben en thans moeten leren een straalja
ger te besturen, die in de afgelopen vier
maanden slechts vijftien minuten in een
Gloster-trainer gevlogen hebben. Nor
maal is, dat zij in drie maanden ongeveer
dertig uur volmaken! Dit is niet direct
bevorderlijk voor hun stemming. Dag
in dag uit brengen zij zoek op het vlieg
veld of in de cantines, zonder iets be
paalds te doen te hebben. Dagen aan een
stuk zitten zij te kaarten of te schaken
in afwachting van het moment waarop
zij weer eens de lucht in mogen. Ver
schillenden trachten dan ook nog voor
dat zij hun opleiding als straaljagerpi
loot voltooid hebben een baan te krijgen
in de burgerluchtvaart, omdat het leven
van wachten hun niet zint. Mijn vlucht
betekende voor een vrijuit kankerende
piloot de opschorting van een les, waar
op hij al maanden had zitten wachten

Advertentie

Uit het Noorder Dierenpark te Ern-
men wist gistermorgen de grootste ba
viaan „Kea" te ontsnappen. Deze enor
me vrouwelijke beren-baviaan vlucht
te door het dorp via de Oosterstraat
naar de Markeweg, waar het dier een
woning binnendrong. In de bijkeuken
van deze woning deed de aap zich te
goed aan bloembollen, die met veel
smaak werden vero -berd. Verder maak
te ze busjes en flesjes open en onder
zocht zelfs de inhoud van de vuilnis
emmer. De oppassers van het park
hadden inmiddels een kist in het aan
grenzende halletje geplaatst.

De baviaan werd in het halletje ge
lokt en daar opgesloten. Zij liet zich
echter zelfs door lekkere koekjes en
appels niet verleiden om in de kist re
gaan. „Kea" toonde meer belangstel
ling voor de bijkeuken, maar de toe
gang daarheen werd versperd door de
directeur van het park, die zich intus
sen bij de jagers had aangesloten. Men
besloot de kist met de geopende schuif
in de bijkeuken tegen de deur naar
de hall te plaatsen en de deur zóver te
openen, dat de aap er juist door kon.
Deze methode had succes: de aap dacht
te kunnea ontsnappen, maar zat toen
spoedig in de kist.

Het ligt in de bedoeling binnenkort
in Rotterdam een consulaat te openen
van de federale Duitse republiek. De
heer A. Reuschenbach is tot consul be
noemd.

Advertentie

De Lucifer:

Er worden veel Amerikaanse
toeristen verwacht deze zomer.
DE ROXY:

Ze zullen zich hier best thuis
voelen met ROXY.

Het is onverantwoordelijk als Neder
land de verdediging van zijn vrijheid
alleen zou overlaten aan de dienstplich
tige jongemannen. Van ieder wordt de
bereidheid gevraagd zich voor dit hoge
doel in te zetten en zover hij daartoe
geschikt is zijn plaats in te nemen in
de Nationale Reserve, hierbij bedenken
de, dat er grotere belangen op het spel
staan dan bijvoorbeeld het ongestoorde
behoud van een vrije Zaterdagmiddag

In deze woorden culmineerde de rede,
die de minister van Oorlog en Marine,
ir. C. Staf. Dinsdagavond in Ede hield
tijdens een druk bezochte landelijke
bijeenkomst van Steun Wettig Gezag.
Onder de genodigden bevonden zich o.a.
de commissaris der Koningin in Gelder
land, jhr. dr. C. G. C. Quarles van Uf-
ford; de commissaris der Koningin in
Overijssel, ir. J. B. G. M. Ridder de van
der Schueren (landelijk voorzitter van

In het voorlopig verslag van de com
missie van rapporteurs uit de Tweede
Kamer over het wetsontwerp houdende
voorschriften ter wegneming van belet
selen voor de viering van en ter verze
kering van de openbare rust op Zondag
(Zondagswet), merken verscheidene le
den o.a. het volgende op:

Het oogmerk van de overheid behoort
te zijn: handhaving van de uitwendige
rust. Want belangrijker dan wat tussen
vier muren plaats vindt, is als regel het
geen zich op de openbare weg en in de
open lucht afspeelt, niet het minst ook
omdat juist bij manifestaties op de open
bare weg en in de open lucht grote
mensenmassa's betrokken kunnen zijn.

Deze gedachte moet er, naar de me
ning van deze leden, toe leiden, dat het
beleid der overheid er op gericht moet
zijn om het mogelijk te maken, dat de
grote sportwedstrijden en demonstraties
van soortgelijk karakter van de Zondag
verplaatst kunnen worden naar een dag
in de week. De overheid richte er haar
beleid op, dat de Zondag zoveel moge
lijk worde vrijgemaakt van de Zondags
rust storende gebeurtenissen.

Dit betekent niet, dat sportbeoefening
of ontspanning als zodanig op de Zondag
zou behoren te worden verboden. Men
behoort in dezen de vrijheid van de
burger te eerbiedigen. Maar wel dient
te worden voorkomen, dat niet het om
gekeerde geschiedt en dat de vrijheid
van de Christen, n.l. het ongestoord be
zit van een Christelijke Zondag, wordt
aangetast door een usurpatie van die dag
door rustverstorend rumoer.

eist veel van Uw lichamelijk uithou
dingsvermogen. Zorg daarom voor een
goede, volledige voeding en gebruik
dagelijks VITAMINE GISTVLOKKEN
bij Uw maaltijden. Want VITAMINE
GISTVLOKKEN. een product van de
Koninklijke Nederlandse Gist- en
Spiritusfabriek, bevatten het volledige
Vitamine B complex, benevens een
hoog percentage eiwit. Zij houden U
lichamelijk op peil.

„Ik vind u een allemachtig gevaarlijk
mannetje", dit zei mr. Veltman, de pre
sident van de Haagse rechtbank, tot de
20-jarige F. B. uit Den Haag die tot
December van het vorige jaar als loket
beambte werkzaam was geweest bij de
P.T.T. in Den Haag. Even te voren had
B. op een velletje papier aan de recht
bank moeten tonen op welke wijze hii
in December van het vorige jaar een
drietal handtekeningen had vervalst.
Aan hem was namelijk ten laste gelegd,
dat hij toen bij het postkantoor te Lei
den een spaarbankboekje had aange
vraagd ten name van een niet bestaande
O Mulder.

Door middel van valse handtekenin
gen, valse stempels en gefingeerde inla
gen had B. op dit boekje eind December
f1190 staan. Eind December probeerde
hij wederom bij het postkantoor te
Leiden f 500 van dit boekje te krijgen.
De P.T.T.-recherche had inmiddels
echter reeds ontdekt, dat er met een
boekje ten name van C. Mulder iets niet
in orde was. Op het postkantoor te
Leiden werd B. gearresteerd.

De president kon niet geloven, dat

deze keurig geklede en zeer jeugdig uit
ziende knaap eigenhandig drie totaal
verschillende handtekeningen had neer
gezet. „Heeft niemand u hierbij gehol
pen?" wilde hij weten. ..Niemand", ant
woordde B. ..Niet te geloven", vond de
president. „Heb je daar veel op geoe
fend?' vroeg de Officier. ..Nee", ant
woordde B. Het rapport dat over de
jeugdige verdachte was uitgebracht
luidde uitstekend. Hij werd oen intelli
gente jongen genoemd, die uit een zeer
goed milieu kwam. B. zelf had ook een
excuus klaar voor zijn malversaties. „Bij
P.T.T. hielden ze mij allemaal voor
een domme jongen, maar ik wou een»
laten zien, dat ik best wat kon." „Een
gevaarlijke methode", vond de president
De Officier wenste bij het bepalen van
de strafmaat Tekening te houden met
het feit, dat B. nog nimmer met de
Justitie in aanraking is geweest, hij nog
zeer jong is en er een uitstekend rap
port over hem was uitgebracht. Het ten
laste gelegde feit zelf echter noemde hij
zéér ernstig. Hij eiste één jaar gevange
nisstraf met aftrek, waarvan drie maan
den voorwaardelijk met een proeftijd
van drie jaar en toezicht van de R.K.
reclasseringsvereniging.

?2

De Nederlandse vertaling door Gabriël Smit is verschenen bij de
UITGEVERIJ HET SPECTRUM

Alleen met haar man had zij in dit op
zicht moeite. Soms scheen hij enigszins
verstrooid en wanneer hij van kleren
verwisselde vergat hij een en ander wel
eens op te bergen. Cécile wees hem rus
tig op die tekortkomingen en legde dan
alles weer op de goede plaats.

Zo leefde de familie Delusson vijftien
jaar. Op de vijftiende jaardag van hun
huwelijk, een Woensdag gingen zij
's morgens allen gezamenlijk naar de
vroegmis. Jean Baptiste had werk die
dag, maar er was een feestelijke maal
tijd in het vooruitzicht gesteld en allen
verlangden naar de avond. De kinderen
vonden, dat de dag erg lang duurde en
zij gingen onwillig naar school. De twee
jengsten, Adelaide en Léopold, begre
pen nog niet wat er aan de hand was,
doch zij werden de gehele dag door hun
moeder verwend; Cécile speelde met
hen, iets waarvoor zij gewoonlijk geen
tijd had. Eindelijk brak dan de avond
aan en toen hij thuiskwam droeg Jean
Baptiste een geheimzinnig pak onder
zijn arm. Allen wilden wij weten wat er
in zat, maar hij glimlachte en stopte
het weg in de keuken. Zijn vrouw volg
de hem, terwijl alle kinderen rondom
de feestelijk gedekte tafel bleven zitten.

Het was buitengewoon, een heerlijke
kalkoen vormde de hoofdschotel. Voor
het dessert had Cécile een bizondere
lekkernij bereid, „Charlotte Russe", die
anders alleen op Nieuwjaarsdag ter ta
fel kwam. Toen zij dit gegeten nadden
ging Jean Baptiste even weg om het
geheimzinnige pak te halen dat een fles
champagne bleek te bevatten. De kin
deren hadden wel gezien, dat er glazen

bij hun borden waren gezet, doch zij
hadden alleen op hun eten gelet.

Jean Baptiste rommelde even met de
kurk, een luide knal volgde en schuim
bruiste over de hals van de fles. De kin
deren juichten en Jean Baptist zei, ter
wijl hij de wijn in de glazen schonk;

„Mes enfants, we krijgen alle
maal champagne, want je moeder en ik
zijn vandaag vijftien jaar getrouwd. Ja,
ook Léopold krijgt wat," voegde hij er
aan toe in antwoord op een blik van
zijn vrouw en hij vulde half het glas
van de kleinste jongen. Toen alle gla
zen gevuld waren stond hij op van zijn
plaats aan het hoofd van de tafel, hief
zijn glas op de wijze van de oude Ca
nadezen en zei:

„We drinken op je moeder en op ons
allen!" Hij dronk van de champagne
en ging weer zitten.

„Het is lekker," zei Etienne, genie
tend van de drijn.

De oudste kinderen voelden zich plot
seling volwassen, want zij hadden nog
nooit champagne gedronken. Soms had
den zij op een feestdag een klein glas
port gehad, maar dit was iets buiten
gewoons, iets verrukkelijks.

Allen bleven die avond thuis en enkele
buren( die van het feest hadden gehoord,
kwamen gelukwensen. Oók Dulhut wist
ervan en hij kwam feliciteren met zijn
vrouw die gebracht werd in een rijtuig.

Zij waren gelukkig en de kinderen
werden niet vroeg naar bed gestuurd.
Er werd ivijn geschonken en koek ge
presenteerd. de kaarten kwamen op ta
fel en er werd veel gelachen. De man
nen raakten gezamenlijk in gesprek en
vele onderwerpen kwamen aan de orde.

Dulhut begon natuurlijk over zaken te
spreken, want dat was zijn lust en zijn
leven. Hij vroeg Jean Baptiste hoe het
met het timmerwerk ging. Het was
juist vrij stil en Dulhut kreeg een enigs
zins ontwijkend antwoord. Hij legde zijn
hand op Jean Baptiste's schouder en
zei:

„Het wordt weer gauw beter. Deze
slapte duurt niet lang. Je hebt trouwens
altijd gewerkt, dus de rust zal je goed
doen."

„Ik heb vandaag gewerkt."

„Goed, maar wanneer je niet werkt,
moet je je niet ongerust maken. Kijk
naar mij. Ik heb al een jaar lang niet
gewerkt en het bevalt mij best."

„Maar jij hebt je plicht gedaan. Ik
moet mijn gezin nog vooruit helpen."

„Alles komt in orde."

Dulhut had iets te veel wijn gedron
ken en zijn opmerkingen waren niet
alle even logisch meer. Hij was beurte
lings joviaal en melancholiek; even la
ter ging hij terug naar de huiskamer
om naast zijn vrouw te zitten, die van
deze gelegenheid om uit te gaan volop
genoot. Maar de opwinding had haar
vermoeid en toen het tien uur was. ging
zij naar huis; haar man en haar kinde
ren hielpen haar in het rijtuig.

Even later vertrokken ook de andere
gasten en Jean Baptiste en Cécile gin
gen de trap op; de kinderen waren in
tussen keurig naar bed gegaan. Het
zevental had het kamervraagstuk wel
even moeilijk gemaakt, maar de drie
meisjes hadden de grootste gekregen, de
jongens de andere, behalve Etienne. die
als oudste zoon een eigen kamer had.
Jean Baptiste en Cécile keken in de
kamers, zoals ze altijd deden en zij za
gen dat allen in bed lagen, behalve
Etienne en Marie, die nog in de huis
kamer zaten te lezen. Zij gingen stil
naar beneden en voegden zich bij hun
oudste kinderen.

Het was voor beiden een gelukkige
dag geweest en jij waren blij dat de
kinderen hun geluk hadden gedeeld.

(Wordt vervolgd)

Steun Wettig Gezag), de burgemeesters
van Ede en Arnhem.

Minister Staf releveerde het feit. dat
de huidige opvoering der defensie een
gevolg is van internationale samenwer
king, die als uiteindelijk doel heeft het
behoud van vrede en vrijheid. Met de
opbouw van het leger zijn enorme finan
ciële offers gemoeid. Ook het persoon
lijke offer weegt zwaar, indien men
alleen maar denkt aan de duizenden
jongemannen, die voor de krijgsdienst
opgeroepen worden.

Daarnaast is er de noodzaak, onder
alle omstandigheden achter het
front, het wettig gezag, orde, rust
en veiligheid te handhaven. Hier ligt
o.m. een taak voor de Nationale Re
serve. Velen staan helaas nog aan de
kant. al is er een kentering in de
geesten merkbaar. Het is dringend
nodig grotere eenheden te vormen
en zich niet langer te verschuilen
achter argumenten, die alle grond
missen, aldus de minister. Wanneer
wij werkelijk in staat willen zijn
Nederland in tijd van nood te verde
digen, zal ieder thans reeds bereid
moeten zijn te doen. wat van hem
gevraagd wordt.

Er is een onverzettelijke wil nodig
de vrijheid ongeschonden te bewaren
en wij kunnen ons verantwoordelijke
gevoel in dit opzicht niet beter bewij
zen dan door plaats te nemen in de
rijen van hen, die onder het vaandel
van Steun Wettig Gezag pal willen
staan voor Koningin en Vaderland.

Na deze spontaan toegejuichte rede
sprak de commissaris der Koningin in
Gelderland, jhr. dr. C. G. C. Quarles
van Ufford. Hij stelde met trots vast,
dat de reserve grensbewaking en de re-
serve-politie in Gelderland bijna com
pleet zijn en dat de nationale reservis
ten beginnen toe te stromen. En komen
er te veel dan is er nog het vierde
wapen: de burgerlijke bescherming,
waar vrouwen en meisjes een taak kun
nen vinden.

De belangrijke man die
ik ten behoeve van de
krant naar zijn mening
omtrent zekere levens
vraagstukken moest on
dervragen. bleek net naar
de tandarts te zijn; een
tactloosheid zijnerzijds,
die mij op een hele mid
dag wachten kwam te
staan. En om mij mijn laatste restant-
je levensvreugde te ontnemen, was hij
ook nog in een van de vervelendste
stadjes gaan wonen, die ik ooit heb
gezien. Ik zal de naam van de stulp
hier niet vermelden, want ik wil niet
het risico lopen dat ik ook maar één
abonné de deur uitschrijf.

Maar goed. Ik slenterde dus doel
loos door het grijze gat waarvan elke
steen gaapte van immense verveling.
Ergens stapte ik een koffiehuis bin
nen en las beduimelde afleveringen
van een K.N.A.C.-tijdschrift uit.
Toen zei ik „Boe" tegen de ober. die
mij de hele tijd kwaadaardig had
staan opnemen, liep de straat weer
op en vroeg aan de eerste de beste
tegenligger in het wilde weg de
weg, alhoewel ik nergens naar toe
moest, ,,'k Wee nie". zei de man,
zoals ik van tevoren had zien aan
komen. In een dwarsstraat begon
nen twee kleine meisjes mij met
steentjes te gooien. Ik glimlachte
vriendelijk tegen ze. want zij be
reidden mij een welkome afwisse
ling. Tenslotte had ik heel die
langoureuze middag al wandelend
weggeduwd en kon ik aanbellen bij
mijn „slachtoffer". De man ontving
mij. wrakkerig gezeten in een leun
stoel en met hevig getourmenteerde
gelaatsuitdrukking. Dat bezoek aan de
tandarts had hem niet onberoerd ge
laten. dat was kennelijk. Eerst vertel
de hij mij uitvoerig en zonder mij een
"detail te besparen hoe het toegegaan
was met die kiezentrekkerij. Daarna
gaf hij mij hakkelend zijn zeer pessi
mistische zienswijze op de problemen
die ik aarzelend aansneed. Over zekere
punten begon hij zelfs te vloeken en
te tieren. Zodat ik zo snel mogelijk
blocnote en papier wegborg en de
deur uit, naar het station holde. In de
trein kwam ik weer enigszins tot me-
zelve. Maar halverwege de reis over
viel mij ineens een barre kiespijn. Ik
wil maar zeggen dat het onder be
paalde omstandigheden niet zo heel
gek is als een mens aan de drank
raakt

Dinsdagmiddag heeft tijdens een mili
taire plechtigheid op de Engelbrecht
van Nassaukazerne te Roosendaal de re
serve luit.-kol. J. H. A. K. Gualtherie
van Weezei, die, zoals bekend, benoemd
is tot hoofdcommissaris van politie te
Den Haag, het commando over de com
mandotroepen overgedragen aan majoor
T. Beets, die tot waarnemend comman
dant is aangewezen. Onder de zeer vele
belangstellenden waren generaal-majoor
H. M. G. J. Lentz. inspecteur van de in
fanterie, de oud-commandant van de
afd. Zuid generaal-majoor J. A. A. Sit
sen generaal mr. H. J. Kruis, burge
meester mr. F. M. A. Schokking uit Den
Haag, de waarnemende commissaris van
politie -de heer Vrijdag en het voltallige
college van B. en W. van Roosendaal.

Nadat de scheidende commandant te
zamen met zijn opvolger en generaal
Kruis de aangetreden manschappen had
geïnspecteerd, sprak luit.-kol. Gualthe
rie van Weezei de aanwezigen toe. Hij zei
er zich diep van bewust te zijn, dat hij
met zijn officieren, onderofficieren en
manschappen het corps heeft gemaakt

Bij zijn afscheid inspecteerde
overste Gualtherie van Weezei nog
éénmaal de troep. Naast de schei
dende commandant rechts gene
raal Kruis, links de paradecom
mandant.

tot wat het is. Twee idealen hebben
hem daartoe steeds geleid: Het verkrij
gen van een discipline, die op vertrou
wen, eerbied en plichtsbetrachting is ge
baseerd en het oude ideaal van de' Ro
meinen: een gezonde geest te kweken
in een gezond lichaam.

Majoor Beets aanvaardde vervolgens
het commando over een corps, dat hij,
naar hij zei, eigenlijk niet kent, maar
waarvan hij veel heeft gehoord en dat
hij kort na de oorlog in Indonesië wei
heeft meegemaakt.

Na een défilé op de Markt, dat door
de autoriteiten van het bordes van het
raadhuis af werd gade geslagen, ontving
het Roosendaalse gemeentebestuur de
genodigden op het gemeentehuis.

De stad Groningen ontkerstent in ont
stellend snel tempo. Op het ogenblik is
in deze stad ruim 42 procent van de
bevolking volkomen onkerkelijk tegen
21 procent in 1930. Hierbij is dan nog
een groot percentage te teilen van Her
vormden, die enkel uit traditie zich als
„Hervormd" opgeven bü een volkstel
ling, maar wier godsdienstig leven tot
het nulpunt is gedaald. En voorts een
bedenkelijk groot aantal Katholieken,
dat van de Kerk volkomen is ver
vreemd, vooral door het zonder dispen
satie gesloten gemengde huwelijk.

Deze gegevens en ontstellende cijfers
komen voor in een circulaire, die de
Katholieken van Groningen dezer da
gen hebben ontvangen en waarin de
Katholieke bevolking wordt aangespoord
mee te werken aan de instandhouding
van het kerstenings- en herenigings-
werk in Groningen.

Wat het apostolaat tot kerstening en
hereniging betreft. Groningen heeft in
deze al een achterstand in te halen bij
vele andere plaatsen en streken in ons
land. In 1947 werd hier een eerste ge
specialiseerde activiteit tot kerstening
en hereniging ingezet. Het in Groningen
gestichte centrum voor kerstening en
hereniging, genaamd „De Hoeksteen",
werd voorlopig gevormd door vier Pa
ters Jezuïeten, een voor de provincie en
drie voor de stad, die practisch geheel
voor dit werk zijn vrijgemaakt. Zij ver
zamelden rondom zich een kern van
leken-catechisten, gaven deze een pas
sende vorming en waren aldus in staat
enkel in de stad Groningen aan meer
dan honderd doopleerlingen tegelijk
elke week les te geven. Ook streeft „De

Hoeksteen" er naar vooroordelen om
trent het Katholicisme weg te nemen
door het houden van lezingen, het ver
spreiden van lectuur en het doen van
publicaties.

Geheel deze activiteit van „De
Hoeksteen" wordt nu echter mei de
ondergang bedreigd. Het spreekt van
zelf, dat voor de meeste van de ge
noemde werkzaamheden generlei ver
goeding wordt gevraagd. Tot nu toe
was het mogelijk zonder een apart
beroep te doen op de Katholieken van
Groningen in de onkosten van het
werk en het onderhoud van de Paters
te voorzien. Bij de dit jaar intredende
nieuwe situatie voor de Paters Jezu-
ieten in Groningen zullen echter de
oude inkomsten grotendeels verdwij
nen. Indien Katholiek Groningen hier
geen afdoende hulp biedt, zal dit jonge
bloeiende werk moeten worden op
gegeven

Daarom heeft zich uit de Katholieke
burgerij een comité gevormd om de in
standhouding van dit onmisbare werk
in de stad te garanderen.

Drie Nederlanders, die in oorlogstijd
in Berlijn belangrijke diensten hebben
bewezen aan Nederlandse gevangenen,
hebben uit handen van de Nederlandse
ambassadeur te Bonn de erkentelijk
heidsmedaille ontvangen. Het zijn de
leider van de Duitse dochteronderneming
van de N.V. P. de Gruyter en Zn„ mr.
P. de Gruyter. de procuratiehouder dezer
N.V.. de heer H. Bekkers en de heer
M. van Hoof, eveneens voor genoemde
N.V. in Berlijn werkzaam.