taiCiG.3 Aardappels, Russen
en een Hollandse pastoor
Sovjets trachten Oostenrijk te
vangen met wijn en suiker
Proces tegen dagblad inzake
onrechtmatige bejegening
Luiers in kleur van rammelaar
-"■
tl
Beraadslagingen over tweede
Technische Hogeschool
Probleem
f 850 millioen Marshall-gelden vrijgegeven
De familie DELUSSON
Speelse overvloed van textiel op de
voorjaarsbeurs te Utrecht
Voorlopig verslag der Tweede Kamer
„Verschrikkelijke schildpad"
Voor schuldaflossingmijnenvegers en
opvoering productiviteit
[3 p'door Jacques Ducharme
RHEUMIN
LENING VAN VEERTIG MILLIOEN
VOOR NIEUW-GUINEA
DINSDAG 25 MAART 1952
PAGINA 3
Si
Graanvracht verlaagd
Nog geen nieuws over
richting der prijzen
Eiser wenst schade
vergoeding van 10 mille
Examens
Wetsontwerp bij Tweede Kamer ingediend
„RADMAR" IS TE KOOP
het
iief
v v J JL JL
Ze zyn toegankelijker geworden, niet
alleen onder journalisten. Het is de
nieuwe Russische tactiek. Vroeger na
men ze slechts zelden deel aan ge
meenschappelijke reizen, en wanneer
ze het deden, dan alleen in hun eigen
auto. Nu zitten ze met de anderen in
dezelfde bus. Ze zoeken contact, waar
ze maar kunnen: met socialisten, intel
lectuelen en vooral met z.g. vooruit
strevende (progressieve) katholieken.
Zij interesseren zich voor de kerkelijke
.politiek" van de „Stefansplatz 6" (de
Weense Maliebaan) en zouden willen
weten of kardinaal Innitzer een andere
politieke richting heeft dan zijn coad
jutor dr. Jachym-
Zjj trachten ook de bevolking voor
zich te winnen en hebben in steden en
£en autobus vol met journalisten rijdt door het zogenaamde Marchfeld. Het is
de streek ten Noord-Westen van Wenen, een grote laagvlakte, niet zeer aan
trekkelijk voor Oostenrijkse begrippen, maar vruchtbaar. Het Marchfeld is
jfe graanschuur van Wenen, het is ook het gebied van de aardolie. Men passeert
hier het berucht geworden Zistersdorf met zijn honderden boortorens en
verderop Aderklaa. het nieuwe oliecentrum.
De autobus rijdt langs de grens van Slowakije. Hier geen spoor van diepe
Prikkeldraadversperringen zoals aan de Hongaarse grens. De scheidingslijn wordt
hier getrokken door het riviertje de March Hier liggen twee werelden vlak naast
maar ook tegenover elkaar, alleen gescheiden door een smalle rivier Wanneer
de Oostenrijkse jongens in de zomer een bad willen nemen, moeten ze oppassen
"iet over de streepprecies in het midden te zwemmen, want aan de
hndere kant staan de Slowaakse gendarmen met het geweer in de aanslag.
4*3echische jongens schijnen niet te zwemmen.
Wij zijn journalisten onder elkaar en
?'J zoeken naar een „story". Maar de
Kussische olievelden zijn ontoegankelijk
'b Zistersdorf en het gaat ook niet aan
0rn even in Deutsch-Wagram uit te stap
an en daar de bevolking uit te horen
®f de Russische bezetting inderdaad zo
veel huisraad „organiseerde". Er zijn ook
■Kussen in de bus.
Toch spreken de honderden boortorens
®en eigen taal over de grote rijkdom
men op de Oostenrijkse bodem die voor
^ostenrijk verloren zijn. Soms vliegt er
6en bon mot heen en weer: Waarom is
,er nu toevallig geen bootje met vluch te-
Kogen de March overgestoken, zoals op
f* februari j.l. toen zes Slowaken in een
acr-phibie-wagen de grens overstaken?
£ij kwamen veilig en wel in de Ameri
kaanse zone. Slechter ging het met een
®®ntal Tsjechische priesters die twee
•baanden geleden het water overzwom
men en in het land van de vrijheid door
Oostenrijkse gendarmen aan de Russi-
8ehe commandant werden uitgeleverd
••Befehl ist Befehl!"
De wereld aan de andere kant is een
Stoot vraagteken. Wat weten wij er van?
.Maar wanneer men in Stillfried op de
"euvel gaat staan, ziet men in grove lij
ben toch al verschil: aan de Oostenrijkse
?aöt kleine stukjes land, verkaveld, door
"eggen van elkaar gescheiden indivi
dualistisch aan de andere zijde één
Stote vlakte, zonder afscheidingen, zon
der persoonlijk karakter één grote
«olchóse.
Vroeger...., niet alleen onder de
Oostenrijkse monarchie, maar ook onder
de Tsjechische republiek gingen de Slo
waakse jongens in Mistelbach op het
fjunnasium. Er lag een brug over de
parch. Die brug is er nog, maar zij is
jb onbruik geraakt. De Oostenrijkers
Krijgen zelfs geen brieven meer van hun
vroegere vrienden op één kilometer
af stand.
Het is een vruchtbaar land, rijk aan
Staan, wijn en zuivelproducten, bekend
d°k om zijn goede aardappels. Deze
eldvrucht werd hier bijna tweehonderd
«ar geleden f1761) door een Hollandse
""stoor bekend gemaakt. De bewoners
ab het Marchfeld wilden er eerst niets
ab weten. Ze begonnen met het lof
8n dat vonden ze niet lekker; toen aten
6 de rauwe knol en die beviel hun
niet- Toen leerde hun de Hollandse
bastoor ook de kookkunst. Tweemaal bij
hongersnood in 1770-1771 en in 1816-
#17. redde deze vrucht het leven van
Veel inwoners van het Marchfeld. Die
hollanden heette Joannes Jonkbloed, hij
'tar pastoor in Prinzendorf bij
'nistelbach en later hebben zijn
"dankbare parochianen" een gedenkte
ken voor hem opgericht dat in stumpe-
«ge verzen zijn roem verkondigt:
Wandelaar neem af uw hoed:
Hier ligt Johann Eberhard Jungblutt.
Men stapt weer in de bus: Oostenrij
ks, Italianen. Duitsers, Hollanders en
f-bssen. Men stapt in Mistelbach uit en
bewondert in de nieuwe landbouw
school niet alleen de moderne installa-
Je- maar vooral de wijnkelder Wie de
•Oostenrijkse wijn heeft Ieren waarde-
be.n, komt hier niet bedrogen uit. De
""Jn maakt de tongen los, men praat
;v"r van alles heel laat zelfs over
Politiek, over begane „fouten" aan beide
ahten.en de Russen klinken met
dorpen hun coöperatieve U.S.I.A-win-
kels geopend in de laatste weken
zelfs hun eigen wijnlokalen waar zij
levensmiddelen, stoffen, likeur en wjjn
verkopen, ver beneden de Oostenrijkse
prijzen.
Het doel? Niet op de eerste plaats om
de Oostenrijkse belasting te ontduiken
of de handelsbalans in gevaar te bren
gen, maar eigenlijk om de Oostenrijkse
bevolking voor zich in te palmen met
hun lage prijzen Voorlopig willen ze
niet aan politiek doen. Wijn en suiker
zijn neutraal- Iedereen kan denken wat
hij wil, maar hij zal moeten toegeven
dat de Russische levensmiddelen en de
wijn van de Balkan goedkoper zijn
en zeker niet slecht. En de Russen? Het
moet zover komen dat men het verle
den vergeet en straks zegt: Die zijn zo
kwaad nog niet.
Intussen zit Oostenrijk weer midden
in een nieuwe regeringscrisis- Het
wordt zo langzamerhand een latent
verschijnsel. Na het loven en bieden
om de bezittingen van vorst Starhem
berg hebben de socialisten een compro
mis gesloten waarmee de ras-Marxisten
niet tevreden zijn. Het recht heeft zijn
beloop gekregen en Starhemberg blijft
de jure eigenaar van zijn kastelen en
landgoederen. Zijn de socialisten kort
zichtig geweest?
Toen volgde de flater van minister
Gruber die de communisten het argu
ment in de hand speelde dat de Oosten
rijkse regering met bewapeningsplan
nen bezig was. Tot tweemaal toe was
Gruber's positie in gevaar; hij wordt
aangevallen door de socialisten en zijn
Advertentie
eigen volkspartij en toch zit hij nog
altijd achter de regeringstafel.
Daarna ging de socialistische vice-
kanselier, dr. Scharf, naar Amerika en
verklaarde kort voor zijn vertrek uit
de Verenigde Staten dat de socialisten
zich niet kunnen verenigen met de fi
nanciële politiek van de volkspartij.
Wanneer daar geen verandering in zou
komen, zien zij zich gedwongen de coa
litie te verbreken en nieuwe verkiezin
gen te laten uitschrijven.
Een nieuwe crisis. En daarbij schijnt
men hier te vergeten dat de vijand
reeds binnei. de muren is, dat hij op
de loer ligt en niets liever ziet dan dat
de socialisten in een isolement geraken-
Dat gevaar is niet denkbeeldig.
En intussen zijn dc Russen vriendelijk
en drinken op de gezondheid van Oos
tenrijk .-. met een glas volksdemocra-
tische wijn.
(Van onze verslaggeefster)
De handel leeft van verkopen, en om te verkopen in een verzadigde samen
leving moet men nieuwtjes bedenken. Een van de nieuwtjes op de vandaag
geopende textielbeurs (met 53 Nederlandse en zes Belgische standszijn de
mannenhemden met dikker geweven rug. Het menslievend motief daarvoor is,
dat de rug het meeste werk doet, het meeste warmte nodig heeft en het snelst
afkoelt! Volgend jaar hopen wij op hemden met ingebouwde infrarode stralen, uit
volkgezondheidsoogpunt nodig in een land met meestal grauwe hemel.
Er is, op het gebied van dessous rijkelijk vertegenwoordigd in de Beatrix-
en de Irenehal van het Utrechtse Jaarbeursgebouw een vooruitgang te be
speuren in de verwerking van nylon. Er is nu ook de kous van geheel Neder
landse nylon, uit enkalon (dit is Nederlandse nylon) garen geweven, en gebreid
in een Nederlandse kousenfabriek.
In de fraai ingerichte stands is de
textiel op boeiende wijze geëxpo
seerd. Men heeft niet de indruk te
dwalen in een stug bos, doch eer
der tussen luchtig struweel.
Het vraagstuk van de tweede Tech-
Jjsche Hogeschool heeft de Tweede Ka-
j"er in de afdelingen bezig gehouden
'a-v. het wetsontwerp, dat beoogt
p 5.000 te voteren voor de voorbereidin-
voor dat instituut. Van verschillende
Oden is, blijkens het voorlopig verslag,
W'nformeerd naar de strekking van dit
htwerp: verklaart men zich, door vóór
,®t bedrag te stemmen, ook voor het
eede instituut en misschien zelfs voor
vestiging daarvan in Eindhoven,
aarop de regering voorlopig haar keu
rt® heeft laten vallen? Voor men over
®Ze beide zaken beslist, zou men echter
tparne nog met de regering van gedach-
wisselen over allerlei bezwaren.
Op de eerste plaats zijn niet alle
Jeden het eens met het bevestigend
"htwoord op de vraag, dat decentrali
satie van het Technisch Hoger Onder-
'is inderdaad noodzakelijk is. Vele
•eden onderschrijven wel de motieven,
?le de minister daarvoor aangevoerd
JJeeft, maar zij zouden daar toch gaar
de een nadere adstructie op vernemen
vooral na de geconstateerde terug-
«ang van het aantal studenten in Delft.
andere leden achtten opvoering
het aantal ingenieurs inderdaad
jjbdzakelijk i.v.m. de industrialisatie,
aar zij wezen toch op de grote werk-
l93Jh®id onder de academici in de jaren
1940 en op de mogelijkheid, dat de
teaKstrialisatie kon mislukken. De gro-
»hpn hoefte aan ingenieurs aangeno-
lpdjzien zij drie mogelijkheden; 1) vol-
"ati 6 concentratie op Delft; 2) combi-
6h„.? Van de decentralisatie met univer-
*Ute elders; 3) onafhankelijke insti-
hit d' eMers. Zij wilden graag de keuze
Zien Ze hrie mogelijkheden gemotiveerd
tfa|. en wezen er verder op, dat decen-
g «atie nuttig is voor hen, die wel be-
(ta. zïni maar financieel te weinig
tp ,tghrachtig om ver van de woonplaats
tJoOI. heren. Men kan hen ook helpen
d6ce ®en. beurzenstelsel, maar als men
kiezatrahsatie ook om die reden zou
ken waarom zich dan slechts beper
kt eén nieuw instituut?
Studieprogram
J** het vormen van drie studie-
Wf>„il1,ngen voor het tweede instituut
»- rKtuigbouwkunde.
?h
electrotechniek
cnemische technologie bleek men
t>r0~eens- Wel wilden vele leden -het
a8), ,am gericht zien cp de behoefte
'ngenieurs voor het bedrijfsleven
en zij pleitten daarom voor een proef
met het z.g. coöperatieve systeem in
samenwerking met het bedrijfsleven.
Vele andere leden vroegen om een re
geling, die afgestudeerden van de MTS
gemakkelijker toegang kan verlenen tot
het technisch hoger onderwijs. Zij gingen
er mee accoord, dat de specialistische
studie voor speurwerk- of ontwikke
lingsingenieur, voor Delft gereserveerd
zou blijven. Zij waarschuwden zelfs te
gen een begrijpelijke expansiedrang,
waardoor het tweede instituut een du
plicaat zou kunnen worden van Delft.
Over de verhouding tot Delft is
trouwens nog uitvoerig gesproken en
met name is uitdrukkelijk gevraagd
of de voorgenomen uitbouw van
Delft tot een beter geoutilleerd, vol
waardig instituut voor 3500 studenten,
niet vertraagd wordt door de plannen
voor het tweede instituut.
Vooruitlopende op de uitslag van het
onderzoek van 'n nog in te stellen com
missie ad hoe hebben vele leden ook
reeds gesproken over de vraag, of een
gemeenschappelijk bestuur voor Delft
en het tweede instituut wenselijk zou
zijn: zij achtten wel samenwerking,
maar ook zelfstandigheid noodzakelijk.
Vele anderen suggereerden een gemeen
schappelijk curatorium, waartegen van
andere zijde weer bezwaren rezen.
De meeste leden wilden van het nieu
we instituut een openbare en geen bij
zondere instelling maken; enkele leden
waren voor een bijzondere (neutrale)
instelling.
Wat de plaats van vestiging betreft:
vele leden, die meenden dat vooral het
Zuiden in aanmerking komt en die
Maastricht, Eindhoven en Den Bosch ge
lijkelijk geschikt achtten, legden zich
bij de keuze van Eindhoven neer. Van
verschillende andere zijden zou men die
keuze gaarne nader gemotiveerd willen
zien.
De Noord-Atlantische scheepvaartcon
ferentie heeft besloten om de vrachtprijs
voor het vervoer van gestort graan naar
Antwerpen en Rotterdam van Noord-
Amerikaanse havens uit met een dollar
50 cent te verlagen tot 12.50 dollar. Deze
verlaging gaat onmiddellijk in.
Wij kunnen op het gebied van nylon
nog wel niet concurreren met het bui
tenland, maar het gaat crescendo, zowel
wat betreft de toepassing van nylons
voor lingerie, waar hier een en ander
van wordt getoond, o.a. in nylon-char-
meuse, als ook bij de nylonstoffen. Ge
heel nieuw is een luchtig nylonmateri
aal, doorweven met cellophaan, wat
een lamé-effect geeft. Het oxydeert
echter niet. Aantrekkelijk is om diezelf
de reden ook de hier geëxposeerde
rayon ribszij, met goudachtig cello-
phaandraad doorwerkt.
Nog niet zo heel ang ggleden, een
jaar of zeven, waren er moeders, die
haar kindertjes bij gebrek aan tex-
tielluiers bakerden in kranten. Als
ze die tenminste hadden! Nu zijn wij
wel zover, dat men baby een luier
aan kan doen die het beste kleurt bij
zijn wieg of zijn rammelaar. Er zijn
op deze textielbeurs groene, rose,
blauwe en gele luiers, om uit te kie
zen! Proefondervindelijk getest door
de babies van de jaarbeursdirectie, en
wat de kleurvastheid betreft, bestand
bevonden tegen wassen, koken en ook
wat aan bevochtiging daaraan vooraf
pleegt te gaan. Een uitkomst voor ge
breid babygoed zijn de allernieuwste
breigarens, die door een tiental fabri
kanten thans zodanig worden ver
vaardigd, dat het gebreide bij wassen
niet krimpt en niet vervilt.
Zestig stands met louter textiel: stof
fen, lingerie, bovenkleren, kousen, de
kens, shawls, tafelgoed, truitjes, schor
ten, kant, gordijnstoffen, geven heel wat
te zien. Hef zou vermoeiend zijn als
het niet zo boeiend was geëxposeerd.
En daar wordt intensief naar gestreefd.
Evenals vorig jaar heeft de bezoeker
niet het gevoel rond te dwalen in een
stug bos met logge bomen, hij waant
zich eerder tussen luchtige struiken die
het doorzicht niet belemmeren. Dit we
derom dank zij de vernuftige construc
ties mef smalle witte ijzeren buizen,
waardoor het geheel iets zeer lucide
krijgt. De verlichting speelt daarin op
ingenieuze wijze mee. En het artistiek
vernuft van de heer Martin Engel
man heeft in menige stand nogal saaie
textielproducten op hoogst aantrekke
lijke wijze weten te bezielen. Met een
paar fel gekleurde stukken wollen stof
maakte hij o.a. een „Venetiaans feest
door vier gemaskerde marionet-ridders
elk een lap als mantel om het lenige
lijf te werpen.
Er zijn ook èóhte mannequins. Ze pa
raderen op een smal podium dicht bij
de confectiestands, niet als attractie
voor het publiek, maar slechts voor de
cliënten van de verschillende expose
rende confectiefabrikanten, die vooral
midzomergoed laten zien. Want tot Me»
zijn de winkels nu wel bevoorraad, en
aan voorjaarsgoed wordt alleen bijge-
kocht zodra de detaillist ziet in welke
richting de voorkeur van het publiek
gaat. Een midzomerartikel is in de man
tel-branche bijvoorbeeld de topper. Wij
zagen een halflang „stoppy Joe" jasje
met bolle rug en band op de heup, en
een „demi" met de door Parijs voorge
schreven laag aangebrachte „martinga
le". De lage ceintuur is zomernieuws!
Nieuws over de richting der prijzen
in de textielbranche kon zelfs een inge
wijde als de heer P- F. Fentener van
Vlissingen, voorzitter der Stichting „Ne
derlandse Textiel Jaarbeurs", in zün
uitgebracht exposé niet geven. Er is nog
steeds geen stabiliteit, gevolg van het
gebrek aan internationale politieke sta
biliteit. Wel gaf deze insider in de
beurswereld als zijn mening, dat. in
deze tijd waarin wij moeten leren zuinig
te zijn, er niet in een jaar vijf textiel
beurzen moeten zijn, zoals dit voorjaar
het geval is geweest. Er mogen dan ar
gumenten ziin voor een aparte vakbeurs
(besloten deelneming, gunstig seizoen,
keuze van stad), de versnippering heeft
grote nadelen, omdat deze zoals ge'
zegd verspilling van kostbare tijd en
werkkracht tot gevolg heeft en de pro
paganda in het buitenland bemoeilijkt
Een oplosing is te vinden door, in over
leg met de Jaarbeurs, een „eigen" beurs
te houden, „waarbij de verschillende be
langen zo goed mogelijk in elkaar wor
den gepast, onder behoud van het gro
te geheel." Zie deze textielbeurs!
Voor de civiele kamer van de recht
bank te Amsterdam zijn gisteren de
pleidooien gehouden in de zaak, die de
Rotterdamse parfumeriehandelaar P.
L. H. (eiser) begin 1951 aanhangig heeft
gemaakt tegen „de Volkskrant" als ge
daagde. De heer H. achtte zich door
een publicatie in dit blad van 15 Juli
1950 onrechtmatig bejegend. Hij dag
vaardde het blad wegens onrechtma
tige daad en eiste een schadevergoe
ding van f 10.000.
De advocaat van eiser. mr. J- C. van
der Steenhoven uit Dordrecht, besprak
allereerst het bewuste bericht, dat de
koppen droeg „Groot smokkelcomplot
in prikkelfilms ontward", „Op zoek
naar compagnon van „Oom Tom". In
dit bericht wordt gezegd, dat de zeden
politie van Amsterdam, Rotterdam,
Groningen, Apeldoorn en Enschede
heeft samengewerkt bij nasporingen
enz. ter ontwarring van genoemd com
plot. Volgens een verklaring van een
getuige zou P. L- H. als koper van de
films zijn opgetreden en deze hebben
vertoond in Den Haag en Rotterdam.
Voorts aldus mr. Van der Steenho
ven wordt in dit bericht vermeld,
dat mijn cliënt zich beweegt op smok-
kelgebied. In het artikel aldus plei
ter wordt de naam van mijn cliënt
ook genoemd in samenhang met die
van Kitty van der Have (de geliqui
deerde Rotterdamse koerierster). Dit is
overigens niet vreemd, omdat mijn
cliënt, als zovelen, daarover is gehoord
Maar de indruk wordt gewekt, dat hij
in die zaak betrokken zou zijn geweest
Bovendien werd gepubliceerd, dat H.
door veertien instanties zou worden ge
zocht. Ik ontken zo ging de advocaat
verder dat mijn cliënt betrokken is
geweest bij de import van pornografi
sche films- Dat hier sprake is van een
smokkelzaak, zoals de tegenpartij aan
voert, is uitgesloten.
Mr. Van der Steenhoven zei, dat zijn
cliënt na de gewraakte publicatie met
zijn leveranciers enige tijd moeilijk
heden heeft gehad over het betrekken
van goederen- Hoe groot de hierdoor
geleden schade bedraagt is niet te be
palen.
Spr. wilde het geëiste bedrag vermin
deren naarmate de rechtbank een of
meer delen van het bericht als onrecht
matige daad zou vaststellen. „Het gaat
niet om het geld", aldus de advocaat.
Van onrechtmatigheid is
geen sprake
Mr- A- J. M. van Dal uit Den Haag
trad op voor de gedaagde. „Het is een
zakelijk, rustig gesteld bericht wat de
vorm betreft. Het bevat geen persoon
lijke kwalificaties en is niet sensatio
neel opgemaakt", aldus deze advocaat,
die vervolgde: „Hier is geen sprake
van onrechtmatigheid. De waarheid
houden wij staande in de vorm waarin
het gesteld is- Eveneens, dat als tussen
persoon in de smokkelarij van de films
een Parijzenaar heeft gefungeerd. In
besloten gezelschap, waarbij geen min
derjarigen aanwezig waren, zijn de
films vertoond. Daarom aldus mr
Van Dal heeft de politie er niets
tegen kunnen doen. Dat de wijze van
invoeren niet is onderzocht was voor
gedaagde een justitieel raadsel. Voorts
weet iedereen in Rotterdam, dat er tus
sen H. en „Oom Tom", A- K-, een
nauwe relatie heeft bestaan Voorts
heeft H. J. de G- in dienst genomen
voor het smokkelen op Praag. En deze
juffrouw is aldus de aHvocaat wel
betrokken geweest in de zaak Kitty
van der Have"
Er is wel degelijk zorgvuldigheid be
tracht; gedaagde is niet zo maar tot
publicatie overgegaan. De naam van
eiser zo vervolgde mr. Van Dal
is de voorafgaande jaren talloze malen
genoemd. Nooit is het in die zaken tot
een vervolging gekomen-
Dinsdag 6 Mei zal de rechtbank uit
spraak doen-
Toen ik Zondagmiddag
met mijn neefje Hans een
wandelingetje door de Am-
sterdame Haven maakte,
kwamen wij ook voorbij het
„Lloyd-hotel"; precies op het
moment dat de gevange
nen werden gelucht en ge
boeid en wel hun per pas
afgemeten wandelingetje ach
ter de tralies maakten. Hans zag het;
en ineens zat hij vol problematiek, dat
was duidelijk.
„Wat dóén die mannen", vroeg hij.
„Wandelen", zei ik euphemistisch.
„Waarom komen ze dan niet hier
wandelen", vroeg Hans.
„Mag niet van de politie." Nou ja,
ik moest tóch iemand de schuld geven.
„Waarom niet?"
„Die mannen hebben allemaal een
bekeuring gehad", antwoordde ik.
„Kèn jij die mannen?"
,„Nee."
Het broeide in het summier innerlijk
van mijn neef. Hij zweeg een poosje
en toen zei hij ineens:
„En laatst had je het nog over
Manus Oly."
AMSTERDAM. Doctoraal aardrijkskunde
mej. S. Bakker Schut (Arnhem) en de heer
A. de Haas (Amsterdam); cand. soc. aard
rijkskunde mej. A. Meertens en mej. A.
Hootsen (Amsterdam).
LEIDEN. Doctoraal Ned. recht: W
Molenaar, Leiden, W. Blokzijl, Den Haag.
UTRECHT. Semi-arts. ex. P. Walma
v. d. Molen, Utrecht; P. v. Abeelen, Val-
kenswaard; J. Pijnenburg, Den Bosch; F.
Sloof, Jutphaas; S. Mishre, Zeist; mej. E.
Spijkerboer, Utrecht. Arts-examen: W. de
Heus, Rotterdam; F. de Stoppelaar, Drie
bergen; A. Boel, Utrecht.
A?£A
Vt*t TIL nTCR TtfVx' PEDA -
Een Amerikaanse uitvinder Les G. Scherer te Los Angeles heeft een één-mans
tank ontworpen, welke hij „verschrikkelijke schildpadgedoopt heeft. Uit bo-
venstaande tekeningen blijkt, hoe het voertuig door de enige inzittende wordt
bediend De tank kan een snelheid bereiken van bijna 50 kilometer per uur. Zij
kan een raket afschieten door middel van een intrekbare afvuurinrichtinp bo
ven het zware stalen omhulsel. De bestuurder ligt op 'n rubber matras. Door middel
van periscopen vóór en achter kan hij zich oriënteren. Hij kan behalve de ra
ketten twee 30 mm machine-geweren bedienen, terwijl in het stalen omhulsel
650 kleine 'granaten zijn bevestigd, die langs electrische weg in alle richtingen
kunnen worden afgevuurd.
De minister van Financiën heeft aan
de Tweede Kamer aangeboden een nota
inzake de met de regering van de'Ver.
Staten van Amerika bereikte overeen
stemming inzake de besteding van 856,3
millioen gulden ten laste van het saldo
der speciale rekening ten name van de
Nederlandse regering bij de Nederland-
sche Bank, waarop de tegenwaardegel-
den worden gestort, voortvloeiende uit
de economische en militaire hulpverle
ning.
Voor de volgende drie projecten werd
thans overeenstemming bereikt over de
financiering ten laste van de genoemde
speciale rekening.
1. Schuldaflossing bij de Ned. Bank
f 750.000.000.
2. De bouw van 14 mijnenvegers
f 76.300.000.
De Nederlandse vertaling door Gabriel Smit is verschenen bij de
UITGEVERIJ HET SPECTRUM
NEGENDE HOOFDSTUK
Toen Etienne even later thuis kwam
vertelde zijn vader hem van het nieuwe
plan en hij vroeg hem de volgende dag
mee te gaan naar de eigenaar van het
huis. Etienne was blij, want hij besefte
dat deze uitnodiging een onderscheiding
was; zij wees hem duidelijk aan als de
oudste zoon. Daarenboven vond hij het
prettig dat zij de benedenstad zouden
verlaten, want de meesten van zijn
vrienden waren Amerikanen of- Ieren
en zij woonden allen op de heuvel. Zij
hadden hem vaak bespot omdat Jiij
een Fransman was, maar dat vond hij
niet erg. Dat hij in de oude stad woon
de vond hij erger en later dacht hij
altijd met schaamte aan het huis in de
Ely Street terug.
Hij sprak over deze dingen met nie
mand, doch het vooruitzicht van de
andere woning stemde hem gelukkig
Hij besloot alles te doen om de verhui
zing te bespoedigen. Morgen zou het
feest beginnen. De gehele familie ging
die avond in een opgewonden stemming
naar bed.
Voor zij zich terugtrokken, zei Jean
Baptiste nog tegen zijn vrouw:
„De kinderen schijnen het heerlijk te
vinden".
Zijn vrouw knikte:
„Ja. Ik geloof, dat de benedenstad
niet meer zo geschikt is om te wonen.
Alle goede families gaan verhuizen.
Louise vertelde het mij vanavond. An
dere kinderen plagen hen er mee, da»
ze hier zitten."
Jean Baptiste werd even kwaad bij
de gedachte dat zijn kinderen het voor
werp waren van spot en plagerij, maar
dadelijk zakte het weer. Hij glimlachte
en zei:
„Wanneer alles loopt zoals we dat ho
pen, zijn we hier al over een paar da
gen weg. Wat mij betreft, ik zal er blij
om zijn." Hij gaf de reden van die
blijdschap niet op, doch de laatste tijd
begon hij erg de ruimte te missen, die
hij op de boerderij in Saint Valérien
jarenlang om zich heen had gezien.
Cécile beaamde zijn wens, want zij wil
de wat haar man en haar kinderen wil
den. Wanneer zij in een ander huis ge
lukkig zouden zijn dan zij ook.
De volgende morgen ging Jean Bap
tiste naar de eigenaar van het huis;
Etienne vergezelde hem. Na de gebrui
kelijke praatjes over het weer en de
zaken kwam Jean Baptiste voor de
dag: „Ik heb het huis in Maple Street
gezien, dat je verkopen wilt." De eige
naar heette Mercure en hij was, evenals
Jean Baptiste, een Canadees. In alle
Canadezen stroomde nog jets van het
oude veehandelaarsbloed, waardoor zij
erg veel hielden van loven en bieden.
Daarom zei Mercure spottend:
„Wil ik dat werkelijk verkopen?"
Daarna lachten zij en Jean Baptiste
vroeg:
„Hoeveel moet je er voor hebben?"
„Vijftienduizend."
„En de hypotheek?"
„Vijfduizend op de bank van North
ampton."
„Dan blijft er tienduizend over. Dat
ie een héél bedrag, Mercure."
„Zoveel heeft het mij ook gekost."
„Heus?"
Nu was het Mercure's beurt om te
lachen en lachend zei hij: „Ik zal je een
redelijk voorstel doen, Delusson. Hoe
veel kan je contant betalen?"
Jean Baptiste haalde zijn schouders
op.
„Zeg maar hoeveel je hebben wilt,
dan zal ik je zeggen of ik het betalen
kan."
„In orde. Vijfduizend contant. De
rest in jaarlijkse termijnen van vijf
honderd, tien jaar lang."
Jean Baptiste dacht er over na. Hij
had ongeveer zevenduizend dollar op de
bank, er zou dus nog tweeduizend over
blijven. Natuurlijk hoopte hij het oude
huis te verkopen en daarenboven had
hij geregeld de binnenkomende bedra
gen, die zijn kinderen verdienden. Hij
kon Mercure's voorstel dus best aan
nemen. maar hij besloot nog verder af
te dingen:
„Luister, Mercure; als ik zesduizend
contant betaal, kan ik het dan kopen
voor negenduizend?"
Mercure schudde zijn hoofd:
„Nee, Delusson, dat gaat niet. Het is
mijn uiterste prijs."
Jean Baptiste had niet verwacht, dat
zijn bod zou worden aanvaard, maar
het gaf hem tijd om vlug in zijn hoofd
alles uit te rekenen. Het zou toch al
goedkoop zijn. Plotse "ag dacht hij nog
aan wat de makelaar nem gezegd had:
„Mijn vrouw en ik zouden graag de
benedenverdieping in één kamer ver
anderd willen zien."
„Dat kan. Je hebt een groot gezin?"
„Zeven kinderen."
„Dan heb je je tijd goed gebruikt. Hoe
lang ben je al getrouwd?"
„Bijna twintig jaar."
(Wordt vervolgd).
3. Productiviteitsbevordering »s> Ne
derland f30.000.000.
De f 750 mill, zullen worden besteed
voor aflossing van de schuld, welke is
ontstaan door de overneming van de uit
de Duitse bezetting stammende rijks-
marksaldi van de Ned. Bank door de
staat.
Ter handhaving van de monetaire sta
biliteit is het gewenst om een aanzien
lijk deel van de geaccumuleerde gelden
voor schuldaflossing te bestemmen. Met
de beschikbaarstelling van 750 millioen
voor schuldaflossing wordt een belang
rijke bijdrage geleverd tot de sanering
van de Nederlandse schuldenpositie.
De 14 mijnenvegers zullen op Neder
landse werven voor de Nederlandse ma
rine worden gebouwd. De bouw van
deze 14 mijnenvegers maakt deel uit van
een meer omvattend plan, hetwelk de
constructie van in totaal 32 mijnenvegers
beoogt. Over de bouw van de overige 18
mijnenvegers, door Nederlandse werven
af te leveren voor Amerikaanse reke
ning, zijn thans nog onderhandelingen
gaande.
Wat de besteding van een bedrag van
30 mill, voor de opvoering van de pro
ductiviteit betreft, ligt het in de bedoe
ling van de Nederlandse regering om
deze gelden te gebruiken voor een sub
sidiëring van technische bijstandprojec
ten, de financiering van een aantal pro
jecten ter verhoging van de productivi
teit van het Nederlandse bedrijfsleven,
alsmede voor subsidies aan de Contact
groep Opvoering Productiviteit en an
dere instellingen, die zich tot doel stel
len de productiviteit in Nederland te
bevorderen.
Advertentie
Op voordracht van de minister van
Financiën is bij de Tweede Kamer een
wetsontwerp ingediend, waarin de Sta-
ten-Generaal machtiging wordt gevraagd
aan Nieuw-Guinea een crediet te ver
lenen ten bedrage van veertig millioen
gulden. Het crediet is bestemd tot dek
king van tekorten op de kapitaaldiensl
van de begrotingen van Nieuw-Guinea
voor de dienstjaren 1950 en volgende.
In de Memorie van Antwoord betoogt
de minister van Financiën, dat de ont
wikkeling van Nieuw-Guinea middelen
vraagt, die niet in dit Rijksdeel zelf
kunnen worden gevonden. Het is daar
om nodig, dat Nederland steun biedt
Aangezien het hier kapitaalsuitgaven
betreft, acht de minister het redelijk
dat deze steun gegeven wordt in de
vorm van een lening. Een lening van de
noodzakelijke omvang kan echter niet
in Nieuw-Guinea zelf worden geplaatst;
plaatsing daarvan op de vrije kapitaal
markt hier te lande stuit op het bezwaar
dat deze de politieke status van het
Rijksdeel onvoldoende zeker acht. zodal
de" lening alléén kan worden verstrekt
uit 's Rijks schatkist.
Volgens de huidige plannen is voor
haven-, vliegveld-, en wegenverbetering.
inclusief de aankoop van een drijvend
dok, bestemd 11.6 millioen gulden; voor
de bouw van tweehonderd woningen,
een centraal gouvernementskantoor en
een ziekenhuiscomplex 5.7 millioen
gulden; voor energievoorziening en
werkfclaatsverbetering 3,3 millioen gul
den; voor werken op de buitenposten op
het gebied van haven- en wegenverbete
ring en gebouwen 4,5 millioen gulden.
Enige kleinere projecten zoals de aan
schaffing van schepen ten behoeve van
zeevisserij, bestuur en politie en ver
beteringen van technische outillage van
het boswezen, de radio, de luchtver
keersbeveiliging enz. vragen een bedrag
van omstreeks tien millioen gulden.
Het is de bedoeling de lening te ver
strekken voor vijf en dertig jaar te re
kenen van 1 Januari 1952 af, tegen een
rente van vier pet 'sjaars.
De Britse vrachtboot „Radmar" die
begin van dit jaar bij het verlaten van
de nieuwe Waterweg aan de grond is
gelopen op de Maasvlakte en die geruime
tijd later werd geborgen, is thans te
koop. Het schip Ugt in de Wilhelmina
haven te Schiedam.
