Vroegere Links-Christelijkenin Italië
onderwerpen zich aan de Kerk
Grote dag voor
Neder 1. meisje
Onvoorbereid moet de Prins
aan de lunch spreken
LEen hand door
de mist
V.S. zullen zich van stemming
onthouden
»Him terugkeer was een logische en
geestelijke noodzaak'5
Koningin
neemt regie over
Eremedailles
Namen van nieuwe ministers in Tunis
nog niet gepubliceerd
DINSDAG 8 APRIL 1952
OPZIENBARENDE VERKLARING IN DE „OSSERVATORE ROMANO"
Koninklijk bezoek aan New York
De lunch
KWESTIE-TUNIS EN DE VEILIGHEIDSRAAD
(Van onze Romeinse correspondent)
ROME, 3 April.
Gisteravond publiceerde de Osservatore Romano een verklaring van een vijf
tal vooraanstaande exponenten van de vroegere „Links Christelijke Partij",
die waren overgegaan tot de communistische partij, toen hun eigen bewe
ging was opgeheven na een scherpe vermaning van de kerkelijke overheden. Zij
Verklaren nu, dat zij reeds in 1951 de communistische partij hebben verlaten,
„aangezien het hun duidelijk geworden was, dat een katholiek onmogelijk lid
kan zijn van een communistische partij of er steun aan geven, zoals ook door de
Kerk is vastgesteld. Naar aanleiding van de Kerstboodschap en de Oproep van
de Heilige Vader tot het volk van Rome, maken zij hun stap thans bekend, daar
hun positie als katholieken willen ophelderen en blijk willen geven van hun
Volledige gehoorzaamheid aan de Paus met het oog op al degenen, die door hun
gedrag wellicht in verwarring zouden zijn geraakt".
De Osservatore levert op deze verklaring een lange commentaar en noemt haar
„een eerlijke en moedige daad, die de aandacht en de overdenking waard is van
ieder eerlijk en verstandig mens".
„Deze mensen hebben de moed gehad, om openlijk hun geestelijke crisis te be
kennen, waardoor zij er tenslotte toe gekomen zijn, op grond van hun ervaring
te erkennen, dat hun toetreden tot het ommunisme een dwaling was en hun terug
keer tot de katholieke stellingen een logische noodzaak en een geestelijke nood
zaak. Deze daad is te merkwaardiger, omdat het er een is van bewuste en man
nelijke eerlijkheid in een tijd van opportunisme, conformisme en compromissen."
De commentator van de verklaring is
professor Pietro Parente, consultor van
de Opperste Congregatie van het Heilig
Officie, die theologisch aantoont, dat de
katholieke godsdienst onverenigbaar is
met de marxistische leer. Daarna ver
volgt hij aldus: „De tegenstelling tussen
Christendom en communisme is niet
oppervlakkig en betreft met alleen het
een of ander bijzonder beginsel, doch
het is een radicale en wezenlijke tegen
stelling, die voortkomt uit twee volko
men tegengestelde wereldbeschouwin
gen en waarderingen van de mens. Een
Christen kan zich in goede trouw de
illusie maken, dat hij onderscheid
maakt tussen een sociaal program van
actie en een sociale leerden dat hij het
een kan aanvaarden zonder de andere
Anderen kunnen denken dat de com-
Het was vandaag voor Renee Hamel,
een Nederlands meisje uit Hilversum,
dat pas sinds tien maanden in Amerika
Woont, een zeer bijzondere dag. Zij
Woont in Bronxville, New York, en is
lid van de girl scouts. Als zodanig was
I tij met nog vijf andere girl scouts uit
gekozen om vanmiddag Koningin Julia
na in haar apartementen in het Waldorf
Astoriahotel te bezoeken. De Koningin
heeft geruime tijd met de zes Ameri
kaanse meisjes gesproken en toonde
hoe kan het anders veel belangstel
ling voor Renee. Dit meisje is familie
I Van wijlen Jacob Hamel, de vroegere
dirigent, van het Avro's kinderkoor,
die bij het vijfentwintigjarig jubileum
Van Koningin Wilhelmina een aubade
op de Dam dirigeerde.
Koningin Juliana begint reeds te
wennen aan de vrijmoedigheid,
waarmee de Amerikaanse persfoto
grafen plegen op te treden. Maan
dag scheen zij er zelfs plezier in te
krijgen, want tijdens de receptie van
de in New York. wonende Nederlan
ders nam Hare Majesteit voor een
ogenblik zelf de regie over. Cor
nelia Schepper, het vierjarig doch
tertje van de vice-president van de
Nederlandse club in New York, zou
de Koningin een bosje bloemen over
handigen. Cornelia bleek nogal be
deesd te zijn. „Je zal toch hier moe
ten komen, Cornelia," zei de Konin
gin, „er helpt geen lieve moedertje
aan. je moet op een plaatje en je
moet nog lachen ook."
munistische leer zelf met haar hetero
gene structuur vatbaar is voor correc
ties, voor verzachtingen en misschien
zelfs voor een „doopsel". Maar na de
eerste contacten en na een ernstige er
varing zal ieder eerlijk en verstandig
mens zijn dwaling inzien en de nood
zaak voelen van een keuze in deze on
overbrugbare tegenstelling".
Het artikel besluit: „De communis
tische eisen voor een morele en eco
nomische verheffing van het proleta
riaat en voor een eerlijker verdeling
van de goederen kunnen alleen in
het klimaat van het evangelie, van
gerechtigheid en liefde ten volle en
op vreedzame wiize verwezenlijkt
worden"
Ook professor Gedda, de voorzitter
van de Katholieke Actie, wijdt aan deze
„bekering" hedenmorgen een hoofdarti
kel in zijn dagblad „II Quotidiano".
Hij constateert, dat de ondertekenaars
van de verklaring van mening waren,
dat er een daadwerkelijke en levend
makende „presence" nodig was van de
christenen in de wereld van de dringen
de sociale eisen en dat het daartoe zelfs
nodig kon zijn, dat zij braken met de
zichtbare eenheid van de Kerk, om te
gaan staan op de plaats, vanwaar deze
sociale beweging werd geleid, namelijk
op de politieke lijn van het communis
me. Maar onze vrienden hebben inge
zien, dat zij gedwaald hebben en „dat
het communisme niet die vernieuwende
kracht is in staat om de crisis van
de moderne wereld te boven te komen
maar alleen een omverwerpende en
onderdrukkende kracht, die uiterst con
sequent anti-christelijk is en die elke
werkelijke sociale orde met wortel en
tak wil uitrukken. Juist deze moderne
ideologie, die in de meest radicale ter
men het probleem gesteld heeft van
de sociale ontwikkeling, is niet in staat
gebleken haar werkelijk te verzekeren".
Professor Gedda noemt deze terugkeer
een „terugroepen tot de verantwoorde
lijkheid en de plicht, gericht tot de ka
tholieke intellectuelen", die al te vaak
het antwoord op de problemen van de
moderne maatschappij zoeken buiten
het „gemeenschappelijk erfdeel".
Koningin Juliana tekent het register in de Independence Hall in Philadelphia
Vervolg van pag. 1
Koningin Juliana beantwoordde de
£ede met een toespraak, waarin zij er
I «aar blijdschap over uitdrukte, dat Ne
derlanders hebben meegewerkt aan de
Grootheid van de stad New York, waar
een werkelijk internationale gemeen
schap huist. De Koningin vroeg zich
vervolgens af wat de plicht van ieder
'ia dezer gemeenschap is. Hoe moeten
Vij ons in een tijd met zoveel spannin
gen op die plicht bezinnen? Het heeft
Seen zin de wereld te laten beredderen
door zenuwpatiënten.
Ik zou willen, aldus de Koningin, dat
«r een wereldomvattend program was
?oor al die streken, waar de techniek
«en grote macht heeft over het dagelijks
'«ven van de mens. Terwijl aan de ene
kant de techniek het leven gemakkelij
ker maakt, neigt zij er aan de andere
kant toe over mensen terug te brengen
tot de staat van louter nummers en
'obots. Dat programma zou moeten in
houden, dat iedereen een plaats zou
'•"achten te vinden, waar hij alleen kan
'ijn, om een goede gelegenheid te heb
ben zich te bezinnen en te denken over
«Ues waar een volwassen en verant
woordelijk mens over behoort te denken.
Na haar toespraak werd de Koningin
'Uide toegejuicht. Voordat hierna de pa-
'«de een aanvang nam, zag de Koningin
''og kans gedurende zeven minuten
'Udiëntie te verlenen aan een delegatie
van Amerikaanse padvindsters, die ge-
tchenken voor de vier Prinsessen kwam
'"nbieden. De Koningin vertrouwde de
Meisjes toe, dat zij de verleiding haast
''iet kon weerstaan om de pakjes open
maken. Een padvindster uit Orange
jb New Jersey, Elizabeth Gibson, zeide
'«ter: „Het was net of ik met mijn eigen
h'oeder sprak. Je zou heus niet denken,
"at je met een Koningin te doen had."
De parade van de in de stoet meemar-
Jherende eenheden besloot de plechtig
heid voor hel stadhuis. Door de straten
Jan New York ging het nu terug naar
[Jet Waldorf Astoria hotel. Wederom
?®dden zich tienduizenden langs de stra
th geschaard en fladderden de resten
I van de ticker-tape uit de wolkenkrab-
I i«rs. Het was reeds half twee, toen het
hotel werd bereikt. Hare Majesteit en de
ftins begaven zich naar hun apartemen-
[On om zich gereed te maker, voor de
'"hch, waaraan 600 genodigden, onder
*ie kardinaal Spellman, aanzaten.
Burgemeester Impellitteri van New
York heeft Maandag de ere-medaille
van de stad overhandigd aan Konin
gin Juliana en Prins Bernhard. „Wij
geven hem u ook", zo zei de burge
meester tot de Prins, „want u bent
een goed vader van vier dochters en
de rechterhand van Hare Majesteit".
De burgemeester zeide in zijn tafelre
de, dat voor zover hij zich kon herinne
ren de stad nooit een warmer welkom
oor enig ander bezoeker had bereid.
V^andaag is New York weer Nieuw-
hbisterdam", zo riep hij uit.
Daarna sprak mevrouw Roosevelt en-
Ne woorden en. gaf uitdrukking aan
«*r trots over haar Hollandse afstam
ming. De Nederlanders weten hoe zij
wereldproblemen moeten aanpakken, zo
zeide zij.
Hierna gaf dg president van deze
middag, Grover Whalen het woord
aan prins Bernhard, die hierop ge
heel onvoorbereid was.
Onder donderend applaus van de
600 aanwezigen merkte de prins dan
ook op: „Ik weet niet wat voor een
poets mij gebakken wordt, maar in
elk geval is het een goede poets.
Dit welkom is voor ons een geheel
nieuwe ervaring. Het toont ons dui
delijk de nauwe banden die bestaan
tussen onze beide landen".
De koningin stemde volkomen met de
woorden van de prins in en zei dat
New York op haar een grote aantrek
kingskracht uitoefent. Eens toonde ik
mijn kinderen New York, toen we op
een regenachtige dag aan boord van de
„Queen Mary" stonden. Plotseling zagen
we uit de mist een hand oprijzen, een
hand die een toorts vasthield. Deze hand
is nog het enige wat mijn kinderen zich
van New York herinneren. Wij weten
niet altijd waar we heenvaren, maar
deze hand zal ons altijd wijzen waar
we zijn, zo zeide de koningin.
ten uur rusi...
Onmiddellijk na de lunch ontvingen
koningin en prins in een zaal van de
grote ballroom van het Waldorf Asto
ria hotel ruim 2000 Nederlandse bur
gers en tot Amerikaan genaturaliseerde
Nederlanders, onder wie alle in New
York werkende correspondenten van
Nederlandse bladen. Toen deze bijeen
komst voorbij was konden de koningin
en prins van zegge en schrijve écn
uur rust genieten. Om half acht waren
zij weer aanwezig, opnieuw in de grote
ballroom van het Waldorf Astoria ho
tel, om het diner bij te wonen dat de
„Netherlands American Foundation" te
hunner ere gaf.
Ook aan dit diner sprak de koningin
een rede uit. De koningin wees daarin
op het verlangen naar vrede en de mo
numenten, die wij doorgaans overhouden
van de oorlog. Zij wees wederom op het
goed benutten van de tijd, het gevaar
van de haast en overijld handelen. Zij
besloot: Laat ons de tijd nemen om de
Pax Atlantica te maken, een kring van
landen, van nature aan elkander ver
want door hun culturele erfenis, rond
een oceaan van water om het hoofd
mee af te koelen indien nodig die
zich op erewoord verbonden hebben
bovenal voor de vrijheid op te komen.
Misschien wordt deze eerder bereikt
dan wij nu verwachten.
De woordvoerder van het Amerikaanse
ministerie van Buitenlandse Zaken te
Washington McDermott heeft Maandag
verklaard, dat de V.S. zich van stem
ming zullen onthouden, wanneer het Tu
nesische vraagstuk in de Veiligheids
raad in behandeling komt. McDermott
deelde mede, dat de Amerikaanse ver
tegenwoordiger in de Veiligheidsraad,
wanneer het tot een stemming komt, een
officiële verklaring zal afleggen over de
beweegredenen van de Amerikaanse de
legatie om zich van stemming te onthou
den.
De nieuwe Tunesische premier heeft
zijn nieuwe kabinet gereed, maar de
publicatie van de samenstelling wordt
nog opgehouden. Naar in sommige wel
ingelichte kringen verluidt, zouden pre
mier Salah Eddine Baccouche en de Bey
met opzet de zaken traineren in de hoop,
dat politieke ontwikkelingen in Frank
rijk of de V.N. ten gunste van de natio
nalisten zouden werken. Het lag aan
vankelijk in de bedoeling, dat de zeven
door Baccouche uitgekozen mannen
Maandag naar de Bey zouden gaan,
maar dit bezoek werd uitgesteld, zon
der dat hiervoor enige verklaring Verd
gegeven.
Naar verluidt zou Baccouche de vor
ming overwegen van een uit 14 personen
bestaande FransTunesische hervor-
mings-commissie, die op 24 April haar
taak zal beginnen. Baccouche acht deze
commissie even belangrijk als zijn rege
ring. De Tunesische leden van deze
commissie zullen vertegenwoordigers
omvatten van alle belangrijke partijen
en secties. Waarnemers zien hier de re
den in waarom Baccouche de publicatie
van zijn ministerslijst zo lang rekt.
