Nieuwe Haarlemsche Courant | 1952 | 29 april 1952 | pagina 3

Mohammedaanse en Christelijke
Gereld naderen elkander in Pakistan

Gesprek met Mgr. A. v. Miltenburg O.F.M.

briest voorval
te Rome

i

RIDGWAY een briljant soldaat
en een kundig leider

Koninklijke Onderscheidingen
in stad en streek

I Terug in het vaderland

De familie

Troost

Garage Den Hout

Onderwijs belangrijkste missiewerk
Op soek naar

nonnen

Vluchtige indruk
ken uit Pakistan

Gen. Mark Clark

Spoedig verloving
koning Boudewijn

kilomet

\~~door Jacques Ducharme

DINSDAG 29 APRIL 1952

PAGINA 3

V

BM—W

m i

ÏÏu&t.ooi o/Slrcand/

^andante M.A.R.VA.
Com, de dienst verlaten

(Slot)

Met prinses Marghe-
rita van Savoye-Aosta

Liever medeleven dan
medelijden

Overeenstemming „BBB
en Steun Wettig Gezag

RIJWIEL MOTOR

[RS

BETER!

Prof: dr. Buytendijk
65 jaar

Roomboter 12 cent
per pakje goedkoper

50 doden bij gevecht
met bende

Over

gesproken!

RESULTATEN TULPENRALLYE

Groep 1 en 2 (wagens mei cyl.inh. ioi 1150
cc) van de 5 geplaaisien 1,2 en 4 RENAULT
(Inh. slechis 748 cc)

Groep 3 (wagens
1 en 5 SIMCA

van 1150 ioi 14O0 cc)«

(boven
sportwagens

cc)l
boven

JAGUAR

cc) t

1500

Groep 7
Groep 9

1, 2 en 3 JAGUAR

WAGENWEG 166—168

TELET.

9

pie

if.»

Miltenburg

O.F.M.

?6'de'n en'ge persbureaux weten te
w ,er> ook door onze Romeinse cor-

wordt bevestigd, heeft
hagen geleden een pater-Jezuïet

z'ch op nogal geruchtmakende
partij 12nges'°ten bij de communistische
wndi 01 voor kort was deze Alighiero
keliSien,eCretaris van het Instituut voor
Nek. e cultuur, welk instituut ver-
S'teH. ?.'s aan be Gregoriaanse univer-
ScruJ,n. levensgang was een bijzonder

'uerL i - A,-vcll-'ocitt& was een uijzuuuci

^.tig i^e. Hij stamt uit een ongods-

|efi i,}Vas daarnaast artistiek van aap-

''"vaJfu Toscaansc familie en werd
opgeleid tot bouwkundig

fi gu v UQdl lldflöl cJl tiotictv

>aan. or>twikkelae zich tot een be
N schilder. Na het behalen van
N A'chitectendiploma bekeerde hij
1)1 ór. aet katholicisme en trad hij toe
file u,0rde der Jezuïeten. Na nog niet
beeft '•'dingen te hebben ontvangen
'tfijjb'j echter plotseling het klooster
d'ïeh h!1 orn' zoa's een semi-communis-
t v met veel ophef wist te mel-
j®1 bljT 'n woord en daad aan te slui-
jij p]1de communistische partij, waarin
n bat? i in§ aHe heil zou zijn gaan zien.
V delfde blad publiceerde hij onlangs
'St kei, waarin hij inderdaad ge-
bcVc„ 'cb tot het communisme te hebben
L.seerd" tr:i J--J

vcSei? be trouwe partijgangers zich
'N v u't te drukken, d.w.z. met volle-,
Nsm erioochening van alle christelijke
x tw en hartstochtelijk scheldend op
Ni'- het Vaticaan, de Paus en de
2ijn aüsche vrijheden.

Mlt0 overste bleek door dit alles
ts Ün verrast. Nooit te voren im-
is Nu, d Tondi blijk gegeven van
Xu stische sympathieën of van
aan zijn roeping en levens-
f'Sste iflfs had hij behoord tot de vu-
'f> lta,.bestrijders van het communisme
H "fbpfi In woord en daad was hij een
%r e"Üg priester gebleken, vereerd
jfuiop n leerlingen en hartstochtelijk
?9ar(j.bb voor de christelijke levens
ein Welke hij na zijn plotselinge
All/ 6 was gaan kennen.
bijeengenomen staat men aldus
broevig raadsel. Gelet op de
0(8tf Ve"t?^en schijnt de enig aanvaard-

Hij deed dit op een wijze,

Jj|£klaring, dat de man op de een
Ver Va

Nrs ',stahdsverbijstering kan men

'n

K. Ver.

manier het slachtoffer is ge-

ver Van een geestesstoornis. Slechts
--rs fondsverbijstering kan men im-
a4rva» zu'ke daden komen als die
N be,a be communisten in Italië thans
Vji, 'S propagandistisch gebruik ma-

>gee,;raabselachtig een en ander ook
N tripl' z°veel is zeker, dat het hier
B^hsta Sj voorval betreft, waarvan de
r 9rt\c nbers van kerk en Christendom
°rf]rt,, Gebruik zullen maken voor hun
doeleinden.

Advertentie

fieiT" *0nc*er. «Is je die eenmaal
geen andere
ie portemonnaie

VERLAAGDb,otWan,dePrli,iS

Stdeli«g

ante van
Mevrouw

manne-vrou-
van Slooten

l' v f - xs, v dl i OlUUlvIif

ui4AFiVA' der tweede klasse,
Zal de dienst gevraagd Ver-
X>C2h«korp.

op 1 Juli ver-
2al opvolgen is nog niet

In een ruime maar hoogst sobere voorhal van zijn verblijf
naast de St. Patrick-kathedraal zit Mgr. A. van Milten
burg O.F.M., aartsbisschop van Karachi. Een slanke,
rijzige figuur in zijn hagelwitte toga, afgezet met biezen in
het aartsbisschoppelijk purper; een jong gezicht boven de
dunne blond-rossige baard; een man van die natuurlijke
eenvoudige onbevangenheid, waaraan men altijd de gees
telijke stand „from abroad" herkent. Deze man in de kracht
van zijn jaren, maar eerder jong dan oud, is de hoogste
gezagdrager van de Kerk in dit land. Hij is apostolisch
delegaat van heel Pakistan en metropolitaan van Oost-
Pakistan en er zijn zelfs berichten geweest, dat hij binnen
kort internuntius zou worden van de H. Stoel. Maar van
dit laatste weet Mgr. van Miltenburg echt niets af. Het zou
wel een heel nieuw vak voor mij zijn, merkt hij op,

diplomatie, internationaal recht. Zijn vak is geloofsver
kondiging en daar heeft hij de handen vol aan.

Nochtans verwijlt het gesprek een tijdje bij het feit, dat
het met Pakistan zover is gekomen, dat er een internun
tius op komst is en een gezant bjj het Vaticaan. De betrek
kingen tussen dit orthodox Mohammedaanse land en Rome
zijn goed, en het is merkwaardig, dat de verstandhouding
tussen het Katholicisme, het Christendom in het algemeen,
en de Islam meer en meer verbetert. Beide werelden na
deren elkander, omdat zij beide een monotheïstisch ge
fundeerde levensbeschouwing hebben en die moeten ver
dedigen tegen de stormloop van het communisme. De
Islam is naast het Katholicisme en het Protestantisme
voor zover dit laatste nog orthodox is het belangrijkste
bolwerk tegen het communisme. Geen wonder, dat beide
machten elkander goed hebben leren verstaan.

Het communisme is in Pakistan welis
waar een niet geheel onbekende zaak,
doch het is er toch zeker nog niet in een
stadium aangeland, dat het nodig maakt
zich er bijzondere zorgen om te maken.
Men heeft er een extreem aangelegde
socialistische groepering die vermoede
lijk hier en daar ook wel communistisch
geïnfiltreerd is. Het is de vraag of
daarom de hele partij communistisch
genoemd kan worden. Men noemt in
zulke landen spoedig extreem, wat in
onze ogen nog niet zo bijzonder veront
rustend is Feit is, dat men in Pakistan
nog niet een doorgefourneerde democra
tie naar Westers model heeft, omdat men
het land daarvoor nog niet rijp acht.
Men moet uit chaotische toestanden een
staat opbouwen en een volkshuishouding
in elkaar zetten. Voorlopig acht de
Pakistanse regering het verstandiger over
een volk. dat nog niet voldoende gees
telijke rijpheid bezit en de traditie nog
niet kent. een bewind met grote be
voegdheden uit te oefenen. Een volks
vertegenwoordiging heeft nog niet zo
veel in de melkte brokkelen; extremis
tische lieden worden van tijd tot tijd,
als zij het naai' het oordeel der regering
te bont gemaakt hebben, voor een poosje
opgepakt en in de bak gezet, hetgeen
hun geestverwanten en hunzelf (als zij
weer los zijn) niet behoeft te beletten
in persconferenties of rechtstreeks alle
critiek te publiceren, die zij op het hart
hebben. Men moet voorzichtig zijn voor
men met woorden als „dictatuur" gaat
rondslingeren en er staten van beschul
digt, dat zij niet zonder meer politieke
stelsels in practijk brengen, die in het
naar verhouding geringste aantal landen
overigens ook maar met wisselend suc
ces worden toegepast.

Maar om dan na deze uitweiding het
gesprek met Mgr. van Miltenburg te her
vatten (over politiek spreekt een bis
schop uiteraard nooit), Mgr. staat dan
aan het hoofd van wat men een bloeien
de Missie noemt. Hij heeft wel vieren
zeventig priesters, van wie vijfentwin
tig Pakistanse wereldgeestelijken en een
achtendertig Nederlanders. Er zijn in
West-Pakistan drie suffragaan-bisschop
pen, n.l. een Italiaanse Dominicaan, een
Belgische Capucijn en een Nederlander,
Mgr. Hettinga van Mill-Hill te Rawal
pindi. In Oost-Pakistan is een aartsbis
dom, Dacca, dat door een Amerikaan
wordt bezet, daarnaast zijn twee suf
fragaan-bisschoppen, een Amerikaan en
een Italiaan. Daarmee is de Pakistanse
kerkprovincie dan opgebouwd. Vijfhon

derdduizend Katholieken telt Pakistan
in totaal, verspreid over onmetelijke
gebieden met grotendeels zeer gebrek
kige communicaties, althans in het Oos
ten.

Een van de voornaamste taken, die
de Missie op maatschappelijk gebied
verricht, zo vertelt mgr. Van Milten
burg, loopt parallel met de landher
vorming, die de Pakistanse regering
thans doorvoert. De Missie koopt
gronden, die gedeeltelijk in het bezit
biyven van het diocees, maar ander
deels worden uitgegeven aan kleine
boeren in een soort van huurkoopstel
sel, waardoor zij na verloop van een
jaar of tien de grond in eigendom
krjjgen. Dit is kolonisatiewerk van de
eerste orde, dat de Missie voor de
oorlog reeds begonnen was en thans
weer heeft hervat.

Maar het allerbelangrijkste werk in
de maatschappelijke orde is het onder
wijs. Een deel daarvan kan mgr. ons
aanstonds tonen: achter zijn kathedraal
strekt zich een werkelijk enorm com
plex scholen uit, scholen van allerlei
soort in uitgestrekte gebouwen, helder en
luchtig geconstrueerd door een der pa
ters van de Missie zelf, die een bijzonder
architectonisch talent heeft. Twee dui
zend leerlingen zijn op deze scholen, die
een zo voortreffelijke reputatie in Ka
rachi hebben, dat de aanmeldingen ook
uit de Mohammedaanse wereld veel
groter zijn dan de plaatsingsmogelijk
heid, En dit is nog maar een deel van
het onderwijswerk, dat de Missie ver
richt. Elders bevinden zich ook nog
Scholen.

Elders.... De blik van mgr. Van Mil
tenburg heeft die wijdheid, waaraan
men onmiddellijk de mensen herkent,
die in grote ruimten leven en denken.
Het werk ligt zelden naast de deur. Het
speelt zich altijd af in onmetelijke ge
bieden. De mogelijkheden zijn onbe
perkt de taken die wachten, raken nooit
uitgeput. Terwijl men mgr. Van Milten
burg hoort spreken, denkt zijn bezoeker
aan zo menige Hollandse pastorie met
de veilige geborgenheid van de kudde
vlak daarom heen. Hier treedt een man
buiten zijn begrenzingen in een onaf
zienbare wereld. Zijn woorden Wekken
de ruimte voor u op en hij ademt rus
tige zelfverzekerdheid. Hij vertelt van
reizen, die hij maakt over de wereld;
hoe hij naar Amerika is getrokken met
het vaste voornemen niet thuis te komen
zonder nonnen. Hij spreekt daarover met
de zakelijke gedecideerdheid als een
directeur van een onderneming over zijn
aibeidskrachten. Geen half bovennatuur-

Generaal Matthew Ritlgway wordt in
Amerika beschouwd als een briljant
soldaat en een kundig leider. Ridgway
heeft in de tweede wereldoorlog een
reputatie van moedig en inspirerend
leiderschap verworven, welke roep hij
nog versterkte met zijn tactiek in de
Koreaanse oorlog. Hij kreeg vrjjwel alle
onderscheidingen, die een militair maar
kan verwerven. Meer dan dertig decora
ties wijzen op zijn waarde als krijgsman.

In de tweede wereldoorlog leidde
Ridgway de Amerikaanse parachutisten
In de campagne op Sicilië in 1943 voerde
hij de eersteliike nachtelijke luchtlan
dingen uit, die ooit ondernomen werden.
Hij kreeg hiervoor de op een na hoogste
Amerikaanse legeronderscheiding, het
„distinguished service cross". Vier uur
voor de geallieerden in 1944 op de Nor-
mandische kust landden, was Ridgway
er al. Om twee uur 's nachts was hij
met de 82ste luchtlandingsdivisie ge
daald.

Ridgway raakte gewond, toen hij
de Rijn overgestoken was. Een Duit
se handgranaat vernielde de jeep,
waarin hij zat. Hij werd aan de
rechterschouder gewond. In de slag
van de Ardennen eind 1944 nam
gen.-maj. Ridgway actief deel aan
de infanteriegevechten.

De generaal is als het ware geboren
en getogen in het leger. Zijn vader was

Generaal Mark Clark heeft de volgende
verklaring uitgegeven; „Ik voel mij ver
eerd, dat de president mjj heeft aange
wezen als opvolger van mjjn goede
vriend Matt Ridgway in het Verre Oos
ten. Ik realiseer mij de verantwoorde
lijkheden van zulk een opdracht en de
moeilijkheid zulk een pracht soldaat te
vervangen. Ik zal mijn uiterste best
doen om de instructies van mijn rege
ring en het beleid van de V.N. met be
trekking tot Korea uit te voeren."

De 56-jarige generaal Mark Clark
voerde in de tweede wereldoorlog het
bevel over in Europa strijdende Ameri
kaanse troepen. Zijn huidige functie is
opperbevelhebber van het Amerikaanse
veldleger. Truman heeft generaal Clark
verleden jaar voorgedragen als Ameri
kaans ambassadeur bij het Vaticaan,
doch het krachtige verzet van het Con
gress tegen een dergelijke benoeming
heeft de president er toe gebracht de
voordracht terug te nemen.

Generaal Mark Clark maakte, als chef
van de generale staf, deel uit van het
eerste Amerikaanse expeditieleger, dat
in de afgelopen oorlog naar Europa
werd gezonden. Aan de vooravond der
geallieerde landingen in Noord-Afrika
zwom hij uit een onderzeeboot naar de
kust om de landingsoperatie persoonlijk
voor te bereiden. Hij was ook de man,
die van het vijfde Amerikaanse leger,
dat zich vechtend in Italië een weg
baande, een hechte eenheid maakte, on
danks het feit, dat dit leger uit troepen
van vele nationaliteiten was samenge
steld.

kolonel. In 1917 werd hij tweede luite
nant na de opleiding aan de militaire
academie van West Point gevolgd te
hebben. Tot 1939 heeft hij deel uitge
maakt van tal van missies naar het
buitenland, o.a. China. Nicaragua, Pana
ma, de Philippijnen en Brazilië. Hij was
vertegenwoordiger van generaal Eisen
hower in de militaire commissie van de
V.N. (1947) en militair adviseur van de
Amerikaanse delegatie bij de V.N. Op
9 November 1950 werd hij aan het hoofd
geplaatst van de inter-Amerikaanse ver-
dedigingsraad.

Op 25 December 1950 keerde generaal
Ridgway naar het strijdtoneel terug. Hij
verving in Korea de verongelukte be
velhebber van het achtste Amerikaanse
leger, generaal Walker. 11 April 1951
werd hij benoemd tot opperbevelhebber
van de strijdkrachten der V.N. in Korea,
in de plaats van generaal MacArthur. De
generaal is getrouwd en heeft een zoon
tje van vier jaar.

lijke wezens achter een sluier, de „eer
waarde zusters", neen, nonnen moesten
er gehaald worden om te werken op
de school en in het ziekenhuis. En als hij
haar niet in Amerika kon vinden, dan
zou hij naar Canada gaan, en als het
ook daar niet lukte dan zou hij door
gaan naar Ierland, maar hij zou nonnen
mee terugbrengen. Hij heeft ze mee
teruggebracht.

Intussen zit hij alweer te zinnen op
een reis naar Spanje, want het schijnt,
dat daar op schappelijke termen pries
ters en nonnen te krijgen zijn. Men
moet in missiegebieden komen om te
begrijpen hoe bovennationaal de Kerk
is.

Mgr. Van Miltenburg is in een klein
plaatsje bij Utrecht geboren, hij zal
het zijn leven lang niet vergeten, maar
als zijn bezoeker hem het beeld van
werkverhoudingen in Nederland op
roept, kijkt hij vreemd op. Neen,
zegt hij, als ik me ooit weer in Neder
land zou gaan vestigen, dan zal het
niet eerder zijn, dan wanneer ik ver
sleten ben. Maar tegen het eind van
dit jaar zal ik de stoute schoenen maar
weer eens aantrekken en op reis gaan.
Naar Nederland, want mijn moeder
heeft me nog nooit als bisschop ge
zien.

Ziedaar een Missiebisschop. Na lange
tijd zet hij zijn bezoekers in een auto,
die hen zal terugbrengen. „Gods beste
zegen", zegt hij met een gracieus gebaar
en terug wandelt hij door de harde zon
over de vlakte van een speelplaats tus
sen zijn schoolgebouwen door. kaars
recht, volkomen zichzelf. Hij ziet de
benijdende blik niet, die zijn gast van
zoëven hem achterna zendt.

L. H.

De „Giornale d'Italia" schreef Maan
dag uit diplomatieke en aristocratische
kringen in Rome vernomen te hebben,
dat spoedig officieel de verloving zal
worden bekend gemaakt van koning
Boudewijn van België met prinses
Margherita van Savoye-Aosta, de 22-
jarige dochter van wijlen de hertog van
Aosta en prinses Anne van Frankrijk.
Het bericht werd tegengesproken door
een woordvoerder voor prinses Anne
van Frankrijk, hertogin van Aosta.
Prinses Margherita is het oudste kind
van wijlen de hertog van Aosta, die in
Maart 1942 als gevangene der Engelsen
overleed in een krijgsgevangenenkamp
te Nairobi.

In Haarlem, Kennemerland en de Bol
lenstreek zijn aan de navolgende per
sonen koninklijke onderscheidingen toe
gekend:

Ridder in de Orde van de Nederlandse
Leeuw: L. J. P. N. A. Bouwman, lid van
Ged. Staten van Noord-Holland, te
Heemstede.

Officier in de Orde van Oranje-Nassau:
M. J. van Thiel, hoofdingenieur bij het
P.E.N. te Bloemendaal; mr. J. F. Janso-
nius, burgemeester van Haarlemmer
meer; dr. A. la Fleur, rector van het 2e
Chr. Lyceum te Haarlem; J. van der
Meulen, directeur van de Rijkskweek
school te Haarlem; kapitein ter Zee
arts A. W. Mellema (bij bevorde
ring), commandant van het marine-hos
pitaal te Overveen; ir. W. M. Vink,
hoofdingenieur van de Prov. Waterstaat
in Noord-Holland; A. D. Huijsman, ge
delegeerd commissaris van de N.V. Joh.
Enschedé en Zn. te Haarlem; ir. J. C.
Kaars Sijpesteijn te Vogelenzang, pre
sident-commissaris en gedelegeerd direc
teur van de Ned. Linoleumfabriek te
Krommenie; A. Kouwenaar, directeur
van de N.V. Houthandel Peltenburg en
Zn. te Haarlem; ir. F. Thiel te IJmuiden,
directeur van de V.E.N.; dr. A. J. Ver-
hage te Voorburg, voorzitter en directeur
van het B.V.S., v/h voorzitter van
„Bloembollencultuur".

Ridder in de Orde van Oranje-Nassau:

S. Rijkes te Heemstede, bestuurslid der
afd. Haarlem van het Ned. Genootschap
tot reclassering; K. Blauw, hoofdcom
mies ter provinciale griffie te Haarlem;
H. Holthuis, oud-penningmeester van de
Ned. Jeugdherbergcentrale te Overveen;
C. van Geel te Driehuis, directeur van
het radiostation; A. C. Tolk te Heem
stede. inspecteur der K.L.M.; F. G. N.
Haase. arts te Lisse; A. H. Beenhakker
te Haarlem, administrateur van het
Haarlemsch Ziekenfonds.

Eremedaille, verbonden aan de Orde
van Oranje Nassau, (goud): P. A. de

Ridder, adjudant der Rijkspolitie te Aals
meer; C. Holsbergen, bedrijfsleider der
strafgevangenis te Haarlem; H. J. te
Marvelde, adjudant van de gemeente
politie te Heemstede; L. Sieutelberg,
controleur der belastingen te Haarlem;
W. F. van der Schraaf te Haarlem, tech
nisch ambtenaar bij Wederopbouw; E.
J. Mooi te Heemstede, hoofdemployé
der PTT; G. van Waard te Haarlem, oud
administrateur der Haarlemse Vereni
ging tot bestrijding der TBC;

(zilver): J. Oudshoorn, opperwacht
meester der rijkspolitie te Uitgeest; J.
Steijn,. oud-laboratorium-assistent bij
het PEN te Beverwijk; W. de Koning,
brigadier van politie te Haarlem; P.
Veenstra, adjudant van de gemeente
politie te Bloemendaal; B. H. van der
Horst, opzichter gemeente-bedrijven te
Velsen; J. Cornet te Haarlem, chef-hof-
meester. en P. de Borst te Haarlem,
scheepstimmerman bij de stoomvaart
maatschappij „Nederland"; Th. van Hei-
mondt te Haarlem, ploegbaas bij de Ned.
Spoorwegen; H. van Ginkel te IJmuiden,
le ploegbaas bij de Ned. Spoorwegen;
F. W. Weijers te Heemstede, boekhou
der bij de N.V. Rookmaker en Zn. te
Haarlem; J. Smit en C. J. Oostenrijk te
Meer en Bosch,. Heemstede; mej. A. J.
Verleun (zuster Marie Henrica), ver
zorgster van het St. Joseph-rustoord te
Beverwijk, en mej. M. Westelaken (zus
ter Isabella) idem;

(brons): D. Visser, wachtmeester der
rijkspolitie te De Zilk; H. Wolterman,
timmerman der gemeente Velsen; J. W.
Loof te Haarlem, en J. van der Jagt te
Haarlem, bestellers der PTT; A. van Op-
stol te Haarlem en G. de Jong te Haar
lem. Verkzaam bij de Ned. Spoorwegen;
J. Elderbroek, kalkblusser bij de kalk
zandsteenfabrieken te Hillegom.

De vijftig Belgische oorlogsinvaliden,
die dezer dagen d egast zijn van „Mo-
veo", de Nederlandse stichting, die zich
ten doel stelt ernstige oorlogsgewonden
meer ontspanning te bezorgen, zaten
Maandagavond aan een diner in het
Victoriahotel te Amsterdam.

De staatssecretaris van Oorlog, vice-
admiraal W. H. C. Moorman, zei het een
voorrecht te achten te vertoeven temid
den van hen, die zo grote offers hebben
gebracht voor hun land en de zaak van
de vrijheid meer en beter hebben ge
diend dan van een mens verwacht kan
worden. Sympathiek zei hij ook te staan
tegenover het werk van Moveo, dat zo
voortreffelijk aansluit bij de staatszorg
voor de oorlogsgewonden.

De Belgische oorlogsgewonden, die
voor het merendeel behoren tot de zeer
ernstig gewonden uit de oorlog van 1914
1918 die één of meer ledematen mis
sen waren des middags na de kransleg-
ging bij het Nationaal Monument op de
Dam te Amsterdam in het Internationaal
Cultureel Centrum ontvangen door het
bestuur van die gemeente. Vervol
gens genoten zij op Schiphol van een
door de K.L.M. aangeboden vlucht in
een „Convair" over zee- en bollenstreek.
Zij waren allen opgetogen over deze
attractie.

Een hartelijke ontvangst ten huize van
de penningmeester van Moveo, en zijn
echtgenote te Blaricum gaf hun het
overtuigend bewijs, dat niet alleen de
harten maar ook de huizen van hen. die
Moveo steunen, voor hen openstaan.
Of, zoals een der leden van de groep
van Nederlandse oorlogsinvaliden, die
de tocht meemaakt, het uitdrukte, dat
medeleven met de oorlogsinvaliden be
ter is dan medelijden.

Vandaag hebben de invaliden een be
zoek gebracht aan Aalsmeer en Den
Haag, waar zij op de Belgische ambas
sade werden begroet door Prins Bern-
hard.

De dagelijkse besturen van de stich
ting „Bevordering Bescherming Bevol
king" en van het nationaal instituut
„Steun Wettig Gezag", die Maandag te
Utrecht gezamenlijk hebben vergaderd,
zijn tot wederzijdse overeenstemming ge
komen omtrent de basis, waarop in den
vervolge de meest vruchtbare samenwer
king bereikt zal kunnen worden.

„Kn hoe ts u de reis bevallen?"
schijnt Prinses Beatrix aan Prins
Bernhard te vragen'. Maandag
middag bij de aankomst van het
Koninklijk Paar op Schiphol zal
de oudste dochter haar vader
zonder twijfel verteld hebben van
haar succes, behaald bij de ruiter
sport.

Advertentie

72 I

De Nederlandse vertaling door Gabriel Smit is verschenen bij de
UITGEVERIJ HET SPECTRUM

In die jaren deden de Frans-Canade
zen in Holyoke ook een vergeefse po
ging om een deel van de politieke
macht te verwerven. De poging misluk
te, grotendeels tengevolge van de
„Union St. Louis". De groei van deze
vereniging had gelijke tred gehouden
met de ontwikkeling van de stad en zij
omvatte nu vrijwel alle Frans-Canade
zen, hetzij als actieve leden, hetzij als
houders van een verzekeringspolis of
een spaarbankboekje. Natuurlijk had
deze macht ook een belangrijke poli
tieke waarde, maar de Frans-Canadezen
waren in dit opzicht aangetast door een
kwaal, die zij als erfenis van het verre
Frankrijk in zich omdroegen: zij waren
ongeneeslijk individualistisch en wen
sten daarvan geen afstand te doen,
wanneer een gemeenschappelijk doel op
het spel stond. Geen van hen had ook
een zo overwegende invloed op zijn
landgenoten, dat hij hen door zijn per
soonlijkheid zijn wil kon opleggen en
dientengevolge liep de politieke strijd
op een mislukking uit.

Jean Baptiste en Pierre hadden aan
deze politieke actie deelgenomen, niet
als candidaten, maar als actieve leden
van de partij. Het had over het geheet
genomen misschien weinig om het lijf.
maar Pierre had er veel plezier in en
zijn vader was niet blind voor het vuur,
waarmede zijn zoon zich in de strijd
wierp. Toen alles achter de rug was en
de Frans-Canadezen weer naar hun da
gelijks werk terugkeerden om er troost
te zoeken voor hun nederlaag, besloot
Jean Baptiste zijn zoon over deze kwes
tie eens te polsen.

„Voel je iets voor het politieke leven,
Pierre?"

Pierre, nog vol van de opwinding der

afgelopen dagen, antwoordde;

„Ja, vader, erg veel."

„Maar, Pierre, je hebt het nu nog
maar van één kant gezien."

„Hoe bedoelt u dat, vader?" vroeg
Pierre, die begon te vermoeden, dat
achter de vraag van zijn vader een be
paalde bedoeling schuil ging.

Zijn vader maakte een gebaar van
minachting en zei:

„Het is geen zuivere koffie, Pierre.
Zou jij eerlijk kunnen blijven, wanneer
je stemmen nodig hacl? En zou je, wan
neer je op een bepaalde post gekozen
was, sterk blijven tegenover de beloften,
die je zouden worden gedaan? En zou je
je altijd vrij kunnen houden van om
koperij?"

„Maar, vader", protesteerde Pierre, „ik
denk er niet over om in de politiek te
gaan, althans niet voor lang. En wan
neer ik het doe, zal ik proberen eerlijk
te blijven."

Jean Baptiste schudde zijn hoofd. Hij
wist, dat zijn zoon een eerlijk mens was.

„Ik weet, dat je dat zou doen, Pierre.
Maar ik zou niet graag willen, dat een
zoon van mij iets met de politiek had
uit te staan. Op het ogenblik zitten de
Ieren in het zadel, maar ik kan niet
zeggen, dat ik hun methoden in deze
bewonderd heb."

zichzelf daardoor gedeeltelijk ontheven
van de financiële zorgen. Hij werd lang
zamerhand moe van het werk, want
sinds hij in Holyoke kwam was hij on
onderbroken aan de arbeid geweest.
Zijn enige, echte vacantie was zijn reis
naar Canada, toen Louise trouwde.

Op een avond sprak hij over deze
dingen met zijn vrouw en hij zeide
haar. dat hij besloten had zich uit de
zaken terug te trekken zodra de ge
legenheid daartoe zich voordeed.

Maar Cécile was het helemaal niet
met hem eens.

„Maar wat wil je dan, Jean, wanneer
je niet meer naar je werk moet?"

Jean Baptiste haalde zijn schouders
op en antwoordde:

„Er valt hier in huis genoeg voor mij
te doen. En ik mag af en toe wel een
beetje rust nemen."

Cécile schudde haar hoofd.

„Ik geloof niet, dat je hier genoeg te
doen zult hebben, Jean. Je hebt nu zo
lang gewerkt, dat het nietsdoen je erg
lastig en ontevreden zou maken."

Jean Baptiste lachte om de toekomst,
die zijn vrouw hem voorspiegelde, maar
plotseling werd hij weer ernstig:

„Weet je Cécile, ik heb er over ge
dacht, dat wij nu misschien een boer
derij zouden kunnen kopen."

Het gezicht van zijn vrouw klaarde
op:

„Ja, dat zouden wij kunnen.

En de gedachte hield hen lange tijd
bezig. Maar het zakenleven onderging
plotseling een ongekende opleving en
Jean Baptiste, met alle drift die karak
teristiek was voor zijn ras. kon zijn
kans om nog méér te sparen niet on
benut voorbij laten gaan. Het gehele
gesprek van die avond werd dus ver
geten en Jean Baptiste dacht er niet
meer aan zich uit de zaken terug te
trekken. Doch toen hij op zekere dag
in zijn kantoor zat, scheen zijn hart

verkiezingscampagne

Jean Baptiste sprak verder nooit over plotseling op te houden met kloppen
deze kwestie en buiten dit politieke en hij vermoedde, dat de dagen van zijn

meningsverschil was er vrijwel niets,
dat de harmonie van het gezinsleven
kwam verstoren. De beide ouders ver
stonden de kunst op beminnelijke en
verstandige wijze oud te worden. Cécile
bleef het grootste deel van haar tijd
thuis. Jean Baptiste was meer een
raadsman in zijn aannemersbedrijf dan
een actief medewerker. Hij had een ge
deelte van de aandelen verkocht en

werk hier waren geteld. Alles werd
zwart voor zijn ogen en enkele ogen
blikken kon hij geen adem halen. Het
was binnen een minuut voorbij, maar
toen hij 's avonds naar huis ging, liep
hij even bij zijn dokter aan. Die stelde
hem in zekere zin gerust:

(Wordt vervolgd).

Nee, ik heb, na de ganse
lintjes-pagina met spanning
te hebben doorgelezen, zelfs
niet het geringste onder-
scheidinkje voor mij kun
nen vinden. Wél voor al
lerlei nietswaardige kennis
sen. Die wél. heb ik bitter
gedacht, en ik niet. Hij offi
cier en ik zelfs geen héél
klein riddertje; hij een groot kruis en
ik niet eens een blikken medaille. Toen
viel mijn oog ineens op die advertentie
van „Kop op. Steek een sigaar op". En
dat heb ik toen maar gedaan.

Vandaag viert prof F. J. J. Buytendijk
zijn 65ste verjaardag, In zijn geval be
tekent zulks, dat hij nog in de kracht
van zijn leven is en onverdroten zal
voortgaan met zijn hoogleraarsopdrach
ten te Utrecht, Nijmegen en Leuven,
alsmede met zijn wetenschappelijke
arbeid, die hem niet alleen, zoals eens
van hem geschreven is. tot een van de
zes origineelste geleerden van Nederland
heeft gemaakt, maar hem ook interna
tionale faam heeft bezorgd.

Aanvankelijk is de belangstelling van
prof. Buytendijk op de biologische weten
schappelijke studie gericht geweest; zijn
eerste hoogleraarszetels waren die in
de biologie en de physiologie te Am
sterdam en Groningen. Sinds 1946 even
wel is hij hoogleraar in de psychologie.
Allengs had zijn studie zich vooral ge
richt op de philosophisch-speculatieve
beschouwing.

Kenmerkend voor zijn wetenschappe
lijk werk is niet alleen de grote rijk
dom aan nieuwe ideeën, die er uit op
bloeit; het tekent hem tevens als een
harmonisch mens, die waarneemt met
zijn geest èn zijn hart, geleid door een
wel gefundeerd wijsgerig inzicht. Daar
in liggen al opgesloten de karaktertrek-

De productie van boter is dit jaar
tot dusverre ongeveer 25 procent lager i
geweest dan in de overeenkomstige pe-
riode van het vorige jaar. Eensdeels j
was dit een gevolg van de lagere melk-
productie. Daarnaast heeft een hogere
productie van de andere zuivelproduc
ten een rol gespeeld.

Hierin is thans een wijziging ont
staan. Vooral door de gunstige weers
omstandigheden gedurende de laatste
weken en de intrede van het nieuwe
weideseizoen, kon belangrijk meer bo
ter worden geproduceerd, hetgeen heeft
geleid tot verlaging van de boterprijs.
Deze verlaging bedraagt circa 50 cent
per kg. of tenminste 12 cent per half-
pondspakje.

Bij een gevecht in de omgeving van
de Desa Blado (25 kilometer ten zuid
oosten van Penkalongan) tussen militai
ren en een gewapende bende zijn vorige
week vijftig doden gevallen aldus be
richt Aneta te Semarang. De omvang
van de bende wordt geschat op tweehon
derd man. De militairen verloren twintig
man. de politie drie en de bende vieren
twintig. Voorts vielen drie slachtoffers
onder de bevolking.

ken, die hem als mens sieren: zijn een
voud en zijn hartelijkheid, gekruid door
zijn gevoel voor humor, en daarbij zijn
bescheidenheid, die hem niet slechts van
het openbare leven terughoudt, maar
bovendien zijn wetenschappelijke instel
ling sterk beïnvloedt: „Het geheim van
te kunnen werken, een blik te kunnen
slaan op de samenhang der dingen be
staat op de eerste plaats uit een eer
biedige houding tegenover de werkelijk
heid en die verkrijgt men alleen in
stille, tijdloze, vrijwillige, geconcentreer
de arbeid" heeft hij geschreven. D»
samenhang der dingen, daarop heeft
prof. Buytendijk wel altijd het oog ge
richt; hij ziet voor het onderdeel nooit
het geheel voorbij, maar is ontvankelijk
voor de veelvormige rijkdom van het
levende en blijft altijd op zoek naar de
volheid ervan.

ras-automobielen

300O

Alleen vertegenwoordiging Haarlem en omgeving voor
RENAULT, SIMCA en JAGUAR:

12138