Honderdduizenden vertoefden
in feestende Mijnstreek
m
Eric de Noorman: Kef land der duisternis
Spoorbrug bij Arnhem toont
geen littekens van oorlog meer
num**'1™""
fk.P.
De familie DELUSSON
Jong Nederland wil leven in
vrij en zelfstandig Europa
Taak voor de
Fantastische illuminatie en
vuurwerk hoogtepunten
^tionale politiek
H l^chotisteboord
bekroond
Prof Kramers te
Leiden herdacht
Selden Chapin in
ons land terug
Tijdrovend en groots spel met
reusachtig meccano speelgoed
'door Jacques Ducharme
ouderen
De ..volbloed
Amerikaan/
y
HOOFDPIJN!
ai
MAANDAG 12 MEI 1952
PAGINA 3
e^Sratie naar N.-Zeeland.
"Landing permits"
*echts zes maanden
geldig
tóezien het boekingsaanbod in be-
hechts eenmaal zal plaatsvinden,
Nederlandse zijde generlei ga-
tvorden gegeven voor een her-
w®6 boekingsmogelijkheid indien
aanbod geen gebruik wordt ge-
terwijl aan hen die direct van het
gebruik maken vervoer
Gerbrandy over:
van thans is niet
l RX.S.P. van vroeger
%<il
^jzen te Cannes
Geen woningnood
Rede van zijn leermeester
dr. Niels Bohr
,Jiezoek van Koningin aan
de V.S. was kolossaal"
Technische herziening
omzetbelasting
Middenstand wil spoedige
behandeling wetsontwerp
Nation. St. Jorismarsen
rond Oegstgeest
Treinverkeer weer over dubbel spoor
Minister Rutten leidt jeugdweek in
R.K. Bond van glazeniers,
glas-in-lood- en glasbewer-
kingsbedrijven
Candidaten van de „Partij
voor Recht en Vrijheid"
Bisschop van Brugge f
(Van onze speciale verslaggever)
De Zuid-Limburgers zuilen nog lang praten over de viering
van het gouden jubileum van de Staatsmijnen. Zij zullen
dat niet doen omdat z\j niet gewend zijn te feesten wij
zijn zelfs bereid te beweren dat feestvieren tot hun dage
lijkse bezigheden behoort maar de grote omvang en rijke
verscheidenheid van de festiviteiten, de eminente illumina
ties en kleurige versieringen zullen in hun herinnering
blijven ais iets exceptioneels en zullen te allen tijde
stof voldoende opleveren voor gesprekken. Honderduizen
den, uit alle delen van het land, uit België en Duitsland,
hebben de voorbije drie dagen de feestende mijnstreek be
zocht. Door de mijndorpen trokken tot diep in de nacht
aaneengesloten files auto's. Als een soort gemotoriseerde
spring-processie trokken de wagens stapvoets rijdend langs
de feestverlichtingen en door de met feestgangers overbe
volkte straten. Een ronde per auto door Brunssum bijvoor
beeld nam tenminste twee uur in beslag terwijl men op een
normale dag deze rit in ruim vijf minuten zou volbrengen.
Uit alle café's klonk luid muziek door de openstaande deu
ren. Paling- en haringventers, die uit Amsterdam waren ge
komen, raakten in enkele uren tjjds hun hele voorraad
kwijt. In de verschillende feesttenten verzamelden zich dui
zenden op wankele dansvloeren. De steden en dorpen bui
ten de mijncentra waren deze dagen als uitgestorven. Een
ieder was naar de vijf rayons van de Staatsmijnen getrok
ken om daar in de feestvreugde te delen. Het was in deze
dag-en alsof heel Limburg uitsluitend in en rond de mijnen
leefde.
K,er0ron^se vakschool van „De
voerde een reus van een mijn-
werker mee.
kt® Commissaris voor de Emigratie
Üc-rl aa een bespreking met de Nieuw-
^'iijautoriteiten zijn instemming
haar voorstel om de geldig-
«Ur van de „landing permits" voor
beland van twee jaren op zes
terug te brengen.
hebbenden wordt derhalve
ie ?er*d aangeraden van een bestaan-
btyjPOskmgsmogelijkheid spoedig ge-
taf.te maken, mede in verband met
\h' dat de medische verklaringen
iinvi®an eveneens een beperkter gel-
e'dsduur zullen hebben.
worden gegeven.
rvoerspriori-
Het is zelfs niet bij benadering te
schatten hoevelen in deze dagen de
mijnstreek hebben bezocht. Maar hun
aantal moet enorm groot zijn. Wie een
maal in een der mijndorpen of in Heer
len in de massa verdoold was geraakt,
deed maar beter het zoeken naar de
juiste weg op te geven en zich voort te
laten deinen in de grote stoet. Men kon
er daarbij verzekerd van ztin dat men
van het ene evenement in het andere
verzeild zou raken. Want de organisa
toren van de feestelijkheden hebben geen
moment van deze hoogtijdagen verlo
ren laten gaan. In elk der mijnrayons
was vrijwel op elk moment van de dag
iets te doen. En mocht er een vrij
ogenblik overschieten, dan was onmid
dellijk een van de vele Limburgse har
monieën en fanfares bereid om de stilte
op te vullen.
Het is daarom onmogelijk alle gebeur
tenissen op te sommen Wij hebben ze
trouwens lang niet alle kunnen bijwo
nen. Indien wij dat gewild hadden zou
den wij ons tenminste in vijf delen
hebben moeten kunnen splitsen. En
zelfs dan zouden wij nog veel gemist
hebben.
De illuminatie en de feestversiering
vormden ongetwijfeld hoogtepunten in
dit feest,. Maar in zeker niet mindere
mate ging de belangstelling van de Zuid-
Limburgers en de vreemdelingen uit
naar de vier grote optochten die Zater
dag en Zondag door de mijnstreek rond
trokken. Zaterdag gingen bonte stoeten
door Geleen en Brunssum en Zondag
waren Hoensbroek en Heerlen aan de
beurt. In Geleen was de belangstelling
overstelpend.
In deze plaatsen was een speciale
verkeersregeling ontworpen om de enor-
Advertentie
-Vissei" tobaccos
Made from
gebouw voor Kunsten en We-
o9(]pk en te Utrecht is Zaterdag een
fu'^houne gehouden van de stichting
jw cn0U(j„ j-je eers(.e Spreker was
üplNrn P- s- Gerbrandy, die het on-
Sp, „Naar een nationale politiek"
elde"
oordeel is, dat
naai kabinet met een echte
h baf persoonlijk
Nna i0naal kabin(
v Zn politiek uitgesloten Is.
a1 kunnen wensen 'n coalitie
h^aar P' AR. CHU, SGP en WD.
,de KVP van thans onder
f'f _js niet de RKSP van vroe-
^yPder Nolens, Ruys of Ver-
J-sta,. De mogelijkheid zou alleen
Jföt, P. met een KVP onder Duyn-
hJ'eit e oprecht een nationale po-
F>tiiuVoorstaat. Ook dit zal in de
h «r Phmogelijk blijken. Daarom
h 'liet- j? kans voor een nationale
°bdev-.'e zich grondt op het zich
aan het zelf gegeven woord.
9- Gerretson besprak hierna
It-iJ5 aar, de wereld". Hij deed dit
'•i jWw hand van de thans behan-
^aari/?.ehde Grondwetswijziging. Hij
ï'stP* Dri 0 a- dat het zijn indruk is,
ttijv!fie 0Kressieve lieden aan het mi-
hjv'<lelenVoor Uniezaken en Overzeese
''et „_yan Nieuw Guinea afwillen
,._en op Buitenlandse Zaken,
h'ooipbruik' van dit gebied zal dus
hi. lf»to i-z. Irrtmon
terecht kunnen komen,
'ij „Jeh n Hid. dat de regering en de
mee e'ndelijk eens zeggen, wat
heer y.?or hebben, aldus spr.
elter tenslotte besprak
'oia'enir"Wat willen wii?" Wii wil
'et%in''Wat willen "wij?" Wij' willen
J'fio^'erie^ van het nationale belang,
X." Van onze eer, de verplich-
*e k alle,. k°men. het nationale belang
V he,alles ,°men-
a'e [ariR P.'aatsen en het internationa-
e'ah» jnen- voor zover het natio-
ng dat eist.
Schot is te boord" van de
t^t-r 's on cineast Herman van der
"et filmfestival te Cannes
hü^iJ'V M^.d,e Prijs voor de beste
Ic$t» e 'hou 'and heeft verder een
lin'acn^iectie °,ning gekregen voor de
"1 Vc. e u. .documentaire films. Deze
«Uit .t %ftL zoal® men weet, be-
l)V|, go lot is te boord", bestaan
«Ns een wereldhaven" van
L8- „Pani'u askerage" van Max de
int. ^e'" Van Bert **aan"
cfe1 rJ39?0 wi°na'e jury van filmcritici
tl ^(v'Son uiZe bpPaald op „Othello"
V0,t" ev es en op „Deux sous
aequo voor de grand
Te Goudriaan, een dorp je, in het
hart van de Alblasserwaard, dat onge
veer zeshonderd inwoners telt, is
door de echtgenote van de burge
meester de eerste steen gelegd voor
de bouw van twee arbeiderswoningen-
Het zijn de eerste woningen die van
gemeentewege worden gebouwd.
Burgemeester Van Slijpe zei bij deze
gelegenheid, dat na voltooiing van
deze woningen de woningnood te
Goudriaan zal zijn opgeheven.
(Van onze correspondent)
Het Kamerlingh Onnes-laboratorium
te Leiden wijdde Zaterdagmiddag een
herdenkingsplechtigheid aan prof. dr.
H. A- Kramers, hoogleraar in de theo
retische natuurkunde, die enige weken
geleden overleed. Men herdacht hier een
eminent geleerde, die zowel in de Ne
derlandse ais in de internationale we
tenschap groot gezag genoot en wiens
functie als voorzitter van de V.N.-com-
missie voor controle op de Atoomener
gie voor hem een onderscheiding en
voor Nederland een eer was. Het was
prof. dr. C. J. Bakker, hoogleraar in de
experimentele natuurkunde te Amster
dam, die tijdens deze herdenking de
verdiensten van prof. Kramers op dit
terrein in het licht stelde.
Een bijzonder cachet werd aap de
ze bijeenkomst, die door familieleden
van prof. Kramers, het Curatorium,
de rector-magnificus, prof. dr. J. H.
Boeke, veie leden van de Senaat en
een groot aantal vooraanstaande ge
leerden werd bijgewoond, gegeven
door de aanwezigheid van prof. dr.
Niels Bohr uit Kopenhagen, die van
1916 tot 1919 leermeester was van
prof. Kramers en daarna nauw met
hem samenwerkte. Prof. Bohr is een
vermaard physlcus, een van de ge
leerden, die Amerika in staat gesteld
hebben de atoombom te ontwikkelen.
De grijze leermeester schetste zijn
leerling en medewerker als een nobel
mens en herinnerde aan de revolution-
naire wijzigingen in de theoretische na
tuurkunde, die aan de orde waren in
de tijd, dat prof. Kramers in Kopenha
gen studeerde en onder leiding van prof.
Bohr zijn weg zocht. Het werk van prof.
Kramers op het gebied van de atoom-
physica is zeer gevarieerd geweest. Des
ondanks wist hij in ieder onderdeel een
eigen sfeer te leggen.
Tenslotte werd het woord gevoej-d
door prof, dr. H. B. G. Casimir, oud
hoogleraar te Leiden.
me toevloed van belangstellenden In
goede banen te leiden. Uit Noord-Lim
burg en Brabant waren daartoe een 150-
tal leden van de rijkspolitie gerequi-
reerd ter assistentie van de gemeente
politiecorpsen. De mannen van deze po
litiemacht hebben ervoor gezorgd dat
het immens drukke verkeer op enkele
zeer kleine uitzonderingen na nergens is
spaak gelopen. Ernstige verkeersonge
lukken bleven uit. Zonder één moment
zelfs maar een zweem van nervositeit
te vertonen, hielden de dienaren van
Hermandad de massale stroom aan de
teugel, soepel zoals Zuiderlingen zijn,
maar toch met een krachtige discipline-
Zaterdag - en Zondagmorgen zijn de
vijf rayons van de Staatsmijnen gewekt
met reveilles door tamboers- en pij
perscorpsen, door klaroengeschal, ka
nonschoten en klokkenspel. Dit luidde
nieuwe feestdagen in. Harmonieën
maakten rondgangen, de kermissen
draaiden weer, de café's, die gedurende
de nacht wegens ongelimiteerde permis
sie nauwelijks gesloten waren geweest,
openden weer en kregen het onmiddel
lijk zo druk, dat de kcliners vergaten
dat zij reeds twee nachten niet op hun
bed waren geweest-. Dat vergaten de
feestgangers trouwens ook.
Boven het vliegveld Beek konden
duizenden Zaterdagmiddag kjjken
naar een vliegfeest dat onder de vlieg
technische leiding stond van majoor
Flinterman. Hier dartelden vele soor
ten toestellen in de zomerlucht en
haalden de vreemdste capriolen uit.
Leden van de eerste Nederlandse pa
rachutistenclub en de K.L.M. gaven
er demonstraties jn parachutespringen.
Er waren voorts internationale voet
balwedstrijden, in Hoensbroek was
een wielerronde, waaraan vele promi
nenten uit binnen- en buitenland
deelnamen, in Terwlnselen was een
muziektournooi, in Geleen een dag
vuurwerk en wanneer iemand on
danks dat alles nog tijd over had. dan
kon hij de tentoonstelling „Bozige
Handen" in het kasteel te Hoensbroek,
het culturele centrum van de Staats
mijnen, gaan zien. Hier toonden de
mijnwerkers de producten die zij in
in hun vrije tijd hadden gewrocht.
Daar waren vele schone en beziens
waardige objecten bij. Veel modellen,
schilderwerk en vernuftigheden, zo
als een man die alleen maar in zijn
vrije tijd uit kan denken.
Gisteravond ziin deze feestelijkheden
besloten met een groot vuurwerk in de
hoofdplaatsen van de mijnrayons. Dat
wilde echter niet zeggen ctat met het
knallen der donderbussen en vuurpij
len de feestvreugde werd weggeschoten.
Want tot diep in de nacht vierde de
mijnstreek door en gegarandeerd kun
nen de inwoners het feestvieren van
daag nog niet zo maar aan dé kant
zetten. Tot Dinsdagavond brandt de
feestverlichting en dat mag een teken
zijn dat tot dat moment nog volop
vreugde zal heersen in de mijndorpen
en in Heerlen.
Deze jubileumviering was een zeer
speciaal feest. Door de grandioze en
overstelpende verscheidenheid van de
festiviteiten kregen de Zuid-Limbur
gers nauwelijks kans zich te vermeien
zoals wij dat van hen gewoon ziin op
carnaval, schuttersfeesten en wat dies
meer zij. Er was te veel te zien, te veel
mee te maken, zodat er weinig tijd over
bleef voor de hoogtij der zotheid en de
Limburgse humor. Daardoor kreeg deze
jubileumviering een zeer apart karak
ter. De Staatsmiinen hadden Limburg
door het besteden van "rote bedragen
herschapen in een wondertuin, waarin
de inwoners konden wandelen bii wijze
van vacantie in hun tot een ander
een sprookjesachtig land herscharen
eigen streek.
92. Terwijl zij snel voortgaat 'in de richting van de rookspiraal, laat de oude
vrouw enkele malen het zangerige geroep horen. Hoge bomen omzomen het
pad waarlangs zij gaan, en uit de schemer van dit woud wordt de roep
beantwoord. Orm slaakt een argwanend gegrom als een ogenblik later enkele
gestalten in de verte tussen het groen opduiken. Doch de Noorman schuift
lachenet zijn zwaard naar achteren. „Ik ben verlangend uw volk te ontmoe
ten", zegt hij. ..Een ieder, die Scorr en de Priesters tot vijand heeft, kan op
mijn hulp rekenen....!" Vele ogen staren naar de blonde krijgerwanneer
de oude vrouw hem het kamp binnen leidt. Hier en daar knielen groepjes
krijgers 'iond het vuur en bij de bron staat een troepje jonge meisjes pratend
en lachend bijeen. Sasrakrast de oude vrouw tegen een man, die juist
een hertenlende aan het spit roostert. „Zorg. dat mijn gasten een maaltijd
krijgen. Zij zullen hongerig zijn van de lange tocht". Zij wenkt Orm en de
Noorman plaats te nemen en roept enige meisjes toe vruchten en water te
halen. „Eerlijk gezegd valt dit oord me mee!" gromt de roerganger enkele
ogenblikken later. „Er is geen reden tot blijdschap natuurlijk! Ik hou vol,
dat ons niets dam. narigheid en ellende te wachten staat, maar toch En
met welgevallen laat hij zijn ogen op het meisje rusten, dat de Noorman
nu blozend een mand met vruchten voorhoudt.
„Dit zijn goede mensen, Orm!" zegt de Noorman rustig. „Ze leven in doods
angst vooi Scorr en zijn aanhangers, maar toch weten zij zichzelf te blijven.
Ik ben blij, dat we hier gekomen zijn".
Orm gluurt geestdriftig naar een troepje meisjes, die nu lachend het wild
braad brengen, op houten schotels, die feestelijk met groen vergiertl zijn.
.Zoals ik al zei!" mompelt de zeeman, verwoed zijn knevels draaiend. ..Het
is natuurlijk een ellendige toestand, waarin we verkeren. Maar toch begin
ik er iets in te zien
„Ik denk vooral aan Scorr. dlie ons elke minuut dichter op het spoor komtr
zegt de Noorman droog. „Het wordt tijd. dat er iets ga-at gebeuren. Orm!"
Maar voor eenmaal hoort de meesmuilende roerganger hem niet
Advertentie
Mijnhaidt'» Hoofdpijnpoeder*. Doos 47 cent
De ambassadeur van (le Ver. Staten
in ons land en mrs. Sclden Chapin, die
Koningin Juliana en Prins Bernhard
bij hun bezoek aan de Ver. Staten ver
gezelden, zijn Zondag met de Parijse
trein te Den Haag teruggekeerd. Staan
de temidden van de vele koffers en
zeer vele handen drukkend, antwoord
de hij op enkele vragen van journalis
ten over het bezoek van Koningin
Juliana. Dat kan met één enkel woord
worden gezegd: „tremendous" (kolos
saal). Onze landsvrouwe heeft in de
Ver. Staten een grote en diepe indruk
gemaakt, „Nog steeds wordt er in
Washington in de kringen van het
Congress over haar bezoek en haar
redevoeringen gesproken", zei hij.
Mrs. Chapin was al even enthousiast.
,Ik heb zoiets nog nooit meegemaakt.
Al de bezoeken van uw Koningin en
van Churchill aan de Ver. Staten
hebben op het Amerikaanse volk diepe
indruk gemaakt en groot enthousiasme
verwekt."
Bij de ontvangst Zondag waren aan
wezig mr. William C. Trimble, am
bassaderaad, die de Amerikaanse am
bassadeur tijdens diens afwezigheid
verving, en vrijwel alle leden van de
Amerikaanse ambassade en hun dames.
De commissie van overleg van de drie
centrale middenstandsbonden,- waarin
samenwerken de Chr. Middenstands
bond. de Kon. Ned. Middenstandsbond,
en de Kath. Middenstandsbond, heeft
een telegram aan de ministerraad ge
zonden, waarin deze dringend verzocht
wordt te bevorderen, dat, gezien de grote
belangen, welke hiermede voor het be
drijfsleven gemoeid zijn, de parlemen
taire behandeling van het wetsontwerp
technische herziening van de omzetbe
lasting zo spoedig mogelijk voortgang
vindt.
(Van onze correspondent)
In en rond Oegstgeest werden Zater
dagmiddag voor de zesde keer de Na
tionale St. Jorismarsen gelopen, waar
aan door meer dan 3.000 welpen, ka
bouters, verkenners, padvinders, gidsen,
padvindsters, voortrekkers en pionier
sters uit Noord- en Zuid-Holland werd
deelgenomen. De welpen en kabouters
liepen TA km. over Rijnsburg, de
voortrekkers en pioniersters 20 km.
over Rijnsburg en Warmond, de rest
15 km. over Warmond. Onderweg wer
den de groepen door een jury gekeurd
op houding, marsvaardigheid, kleding
c d. Bij terugkomst in „Het Witte Huis"
te Oegstgeest werd aan iedere deel-
nemer(ster) een herinneringsmedaille
uitgereikt.
(Van een onzer verslaggevers)
Klokslag zes uur Zondagmiddag klonk boven de Rjjn bjj Oosterbeek wat
verward hoera-geroep van de arbeiders, die boven op het bruggencomplex,
dat de beide Rijnoevers verbindt, stonden. Sleepboten en bokken stieten een
schel geloei uit en boven op de nieuwe overspanning, i31 nieter lang, liet
een arbeider het vaderlandse dundoek breeduit wapperen. Dit was het uur
V, het uur van de voltooiing. Na een nacht en een dag hard werken door
ongeveer 150 man waren de laatste werkzaamheden aan de spoorbrug over
de Neder-Rljn nagenoeg voltooid en had deze brug precies na twaalf jaar
en drie dagen weer een dubbel spoor.
Technisch personeel van de Ned.
Spoorwegen onder leiding van hoofd
ingenieur H. H. Foest, had de vooraf
gaande nacht en deze Zondag een tijd
rovend en groots spel gespeeld met
reusachtig meccano-speelgoed. Het had
gemanoeuvreerd met een viertal brug
gen, waarvan er drie bestaande door de
reusachtige drijvende dokken Hercules
en Adelaar van de pijlers werden ge
licht en op dekschuiten geplaatst.
Daarna moest de grote, 1540
ton wegende boogbrug, die reeds
was gemonteerd vlak naast de plaats
waar zij zou komen te liggen, over
acht meter verrold worden. De brug
rustte op rollen en zij werd met be
hulp van lieren met hydraulische trek
kracht heel voorzichtig en moeizaam
verrold. Men had hiervoor vier uur
uitgetrokken, doch reeds na ruim twee
uur was de brug op haar plaats. Toen
moesten de rollen verwijderd worden.
Daartoe werd het bruglichaam opgevij
zeld. Dit nam nog een slordige twee
uur in beslag.
Dit was dan het resultaat van lang
durige voorstudie, het feilloos werken
van de technische breinen en de toe
gewijde werklust en de vakbekwaam
heid van het N. S.-personeel, van hoog
tot laag. Wat er Zaterdagnacht en Zon
dag geschiedde was slechts de laatste
fas£ in het op dubbel spoor brengen
van deze verbinding. Reeds lang te vo
ren had men een vijftal uiterwaard-
bruggen ter vervanging van de na de
slag bij Arnhem van her en der aange
voerde tijdelijke bruggen geplaatst. Dit
is sinds Mei 1951 ongeveer om de drie
maanden geschied. Hiertoe moest tel
kens °P een Zondag de treinenloop ge
durende ongeveer negen uur worden
onderbroken.
Het werk van de afgelopen Zondag
was veel gecompliceerder, omdat
men met vier bruggen moest werken
en men deze soms op provisorisch
aangelegde steigers moest rollen. Een
en ander vereiste een grote mate van
technisch inzicht en het „uitknobbe-
len" van de beste mogelijkheid.
Waarbij men ook nog zo snel moge
lijk moest werken, want al wist men
dat de negen uur oponthoud van de
voorgaande Zondag zeker overschre
den zouden worden, het spoorweg
verkeer mocht niet langer onderbro
ken worden.
Na het monteren van de brug, die een
veel groter spoorwijdte heeft dan de
vorige dit is gedaan met het oog op
het uitzicht van de scheepvaart, die een
hinderlijke pijler ziet verdwijnen is
er met man en macht gewerkt aan de
verdere voorzieningen als het dubbel
spoor leggen, de aansluiting met beide
oever gereed maken, de electrische lij
nen leggen en het wijzigen van de sei
nen. Men had gedacht hiermede van
daar ongeveer tegen het middaguur ge
reed te zijn, doch boven verwachting
is het karwei bijzonder gunstig verlopen
en was men vannacht om vijf uur reeds
klaar. Toen werd de stremming in het
spoorwegverkeer tussen Arnhem en Nij
megen, welke verbinding Zondag onder
houden werd door bussen, opgeheven.
Een keurig staaltje snel werken door de
N.S.-techmci.
Nu is dan de oude spoorbrug, die in
1878 gereed kwam, geheel vervangen.
Niet door een samengeraapt stel over
spanningen als het ware vervaardigd
uit verschillende merken formidabele
meccanodozen, waardoor deze brug tot
nu toe zo'n „brokkelig" en onaesthe-
tisch aanzien had, maar door een ge
heel van gelijke constructie en. wat
het belangrijkste is, dubbelspong. Zo
zyn de wonden van 1940. toen het Ne
derlandse leger de brug in de lucht
liet vliegen, en die van 1945, toen bij
de gevechten om Arnhem bijna alle
overspanningen vernield werden, volle
dig hersteld. Zelfs de littekens van de
toen aangebrachte wonden zijn thans
niet meer te zien.
De drijvende bokken Hercules en
Adelaar hebben zo juist de laatste
„uiterwaard-overspanning" op dek
schuiten geplaatst. Thans moet de
131 meter grote overspanning, die
gedeeltelijk op de óude pijlers, ge
deeltelijk op een hechte uitbouw is
aangebracht, zeer voorzichtig over
een afstand van acht meter ver
rold worden
Advertentie
Niet te scherp, niet te xuur; if)
r*' hecrlijkpittigen,i.nielduur!
De Nederlandse vertaling door Gabriel Smtt is verschenen bij de
UITGEVERIJ HET SPECTRUM
De dood van zijn vader versterkte
deze visie op het leven. Na zijn wijding
was hij niet langer van de wereld, hij
leefde afgezonderd. Daaraan dacht hij
vaak, en soms vervulden de herinnerin- kere zin ervan verzadigd.
de, die hij tevoren nimmer had gekend.
Sinds zijn veertiende jaar had hij ge
streefd naar een ideaal en nu, op zijn
vijf-en-twintigste, voelde hij zich -in ze
gen aan zijn geboortehuis en zijn ouders,
broers en zusters hem met een gevoel
van verlies en heimwee. De zon van
Italië was niet de zon van Amerika,
het groen van het land was een ander
groen. Hij kon zich aanpassen aan de
gewoonten van het land, maar aan het
land zelf kon hij niet wennen.
Na vier jaar voelde hij, dat hij er
lang genoeg was geweest. De dood van
zijn vader verscherpte zijn heimwee en
hij verlangde xorte tijd zijn afgezon
derd, geestelijk leven te onderbreken.
Hij wilde terug naar de wereld van zijn
herinneringen, hij wilde de omgeving
zien waar hij was groot gebracht en dio
de roeping tot het priesterschap in hem
had gewekt.
Op een Decemberdag vertrok hij uit
Napels en het drong niet tot hem door
dat het winter was vóór hij door de
Straat van Gibraltar voer. Toen wendde
het schip de steven meer naar het
Noorden: de zee was stormachtig en de
wind was koud. Toch lette hij er nau
welijks op, want hij ging naar huis en
eenbeetje ongerief deerde hem niet.
Daarenboven was hij volkomen „zee
waardig". En tenslotte moest hij iedere
dag zijn brevier lezen, wat hem als alle
jonge priesters veel tijd kostte, want
het was moeilijk alle psalmen, officies
en gebeden in goede volgorde te vinden.
Hij ging steeds meer van zijn roe
ping houden: zij schonk hem een vre-
Pierre verwelkomde hem in New York
en vertelde hem alle nieuws van de fa
milie. Een stilzwijgende overeenkomst
deed hen echter geen van beiden over
hun vader spreken. In plaats daarvan
{•raatten zij over allerlei dingen van de
aatste maanden, hoe het met Pierre
ging in de zaak, dat Etienne was thuis
gekomen en nu op de fabriek werkte
en honderd andere zaken meer. Zijn te
rugkeer leek min óf meer op een H'iomf-
tocht. Van het ogenblik af dat Pierre
zijn broer een collard zag dragen, be
sefte hij dat Léopold ouder en volwas
sen geworden was. In de blijdschap en
het geluk van zijn thuiskomst lag een
diepe ernst en Pierre voelde, dat hier
een man stond, die in staat was een
grote taak op zich te nemen. En plot
seling zei hij tegen zhn broer:
„Wat jammer, dat je niet twee jaar
geleden hier kon zijn."
Léopold begreep wat Pierre bedoelde
en hij schudde zijn hoofd. Het zou hem
zijn gehele leven ernstig spijten dat hij
zi'in stervende vader geen geestelijke
bijstand had kunnen verlenen.
Toen zij laat in de middag te Ho-
lvoke aankwamen zorgde Pierre voor
Leopold's bagage en stuurde hij zijn
broer vast, vooruit om zijn moeder te
begroeten. Aarzelend trad Léopold bin
nen, want hij vreesde zijn moeder zeer
veranderd en verouderd te vinden. Maar
het was dezelfde kleine, grijze moeder
van vroeger,, als altijd stond zij op van
haar stoel, de rozenkrans in haar hand
en zij hief haar handen naar het ge
zicht van haar zoon, om het kind te ver
welkomen, dat zij vier jaar lang niet
had gezien en dat nu als priester thuis
kwam.
„Léopold."
„Moeder."
Hij kuste haar beide wangen en op
datzelfde ogenblik viel al zijn waardig
heid van hem af. Opnieuw voelde hij
zich weer de jongste van de familie,
het kind dat altijd een beetje was ver
wend omdat er zoveel van hem ver
wacht werd. Zij gingen zitten en toen
Pierre de kamer binnenkwam, zat Léo
pold zijn moeder te vertellen van zijn
wijding.
Zij had plaatsgevonden in de basiliek
van Sint Jan van Lateranen en zij werd
verricht door Monseigneur Rcspighl.
Enkele van zijri klassegenoten waren te
gelijk met hem op die glorieuze dag
gewijd, maar geen Amerikanen. Hij
was de enige uit de Nieuwe Wereld ge
weest en men had hem speciaal ge
vierd. Nu was hij priester, hij was
weer thuis en het was heerlijk hier te
zijn.
Even later kwamen Marie en Ade
laide binnen, daarna Wilfrid en Etien
ne van de fabriek. Etienne verschilde
van de anderen, maar hij verwelkomde
Léopold even hartelijk. Voor het eerst
sinds zijn terukeer voelde hij zich een
lid van de familie. Aan tafel vroegen
zij Léopold over duizend-en-één dingen
en hij probeerde hun allen te antwoor
den.
Hij wist niet zeker wanneer hij naar
zijn nieuwe parochie ging. Ja. hij moest
naar Springfield en hij zou hen vaak
kunnen zien. Hij wist niet hoe lang hij
daar zou blijven. Misschien erg lang.
wanneer hij tenminste voldeed.
Hij kende bisschop Coulin persoonlijk
en de bisschop had hem, tijdens een be
zoek aan Rome. eens opgezocht. Dit be
zoek had op zijn medeleerlingen veel
indruk gemaakt; zij beschouwden het
als een hoge onderscheiding, dat zijn
bisschop naar hem had gevraagd.
(Wordt vervolgd).
Ter inleiding van de Jeugdweek 1953
heeft de minister van O., K. en W„
prof. dr. F, J. Th. Rutten, Zaterdagavond
een radiotoespraak gehouden. Hij wilde
daarbij uiting geven aan de belangstel
ling en de waardering, die de regering
heeft voor het initiatief, dat door de
Nederlandse Jeugdgemeenschap is geno
men, De leuze van de jeugdweek van
dit jaar is: Jong Nederland wil leven
in een vrij en zelfstandig Europa, zo
zei de minister o.m.
De toekomstverwachtingen der Neder
landse jeugd zijn niet hoog gespannen.
Het optimisme, zo kenmerkend voor ae
jongere generatie uit de jaren na de
eerste wereldoorlog, schijnt onder druk
te zijn geraakt. De vraag, of voor alle
meisjes en jongens, die kunnen en wil
len werken, arbeid zal te vinden zijn,
gaat steeds meer klemmen, Het vinden
van een woning is voor alle jongeren,
die een huwelijk willen sluiten, een
zeer ernstig vraagstuk geworden. De
militaire dienstplicht, die bijna twee
jaar duurt, betekent een zwaar offer bij
allen en dit geldt zowel voor de
ouderen als voor de jongeren heerst
een gevoel van onzekerheid ten aan
zien van de naaste toekomst. Men
wacht in zekere zin gelaten af wat ko
men zal. Dat is een geesteshouding, die
niet bij de jeugd past. Men zegt dat de
jeugd cynisch geworden is, beheerst
wordt door wantrouwen. Ik weet. al
dus spr., dat zii gelooft ln de mogelijk
heid van een echte gemeenschap. Jong
Nederland vraagt een nieuwe gemeen
schap. die meer omvat dan het eigen
land alleen.
De gedachte aan een Europese samen
werking is niet langer een zaak van
enkelingen, en zeker niet alleen van
politici; ze wint geleidelijk aan meer
veld, maar ze leeft nog niet genoeg
ln alle lagen van ons Nederlandse volk.
Europa moet zich handhaven; het moet
zijn vrijheid behouden; het moet zijn
bijdrage kunnen blijven leveren aan de
christelijke cultuur en aan ae weten
schap, die van hieruit over de wereld
gegaan zijn.
Aan ons ouderen nu de taak om, elk
op de plaats waar God ons gesteld
heeft, door onze daden en onze woor
den. de jeugd te doen geloven in de
mogelijkheid van een vrij en zelfstandig
Europa, waar het goed zal zijn te leven
ook voor jong Nederland, zo besloot
minister Rutten zijn toespraak
Te Haarlem werd opgericht het ge
west Noord van de Ned. R.K. Bond
van glazeniers-, glas-in-lood- en glasbe-
werkingsbedrijven.
De afdeling verenigt bedrijven on
der katholieke directie in het aartsbis
dom Utrecht en het bisdom Haarlem.
Het bestuur wordt gevormd door de
heren: C. Verhaar uit Amsterdam; M.
Pater uit Heiloo en de secretaris-pen
ningmeester Frans Balendon g, Leidse-
vaart 142 te Haarlem.
De „Partij voor Recht en Vrijheid"
zal aan de verkiezingen voor de Tweede
Kamer deelnemen met de volgende can
didaten: W. Broertjes, A. F. Spanbroek,
P. H. Ritter, G. M. G. H. Russel, NL
Grunwald, T. Q. Dekker, C. E. Smit
Dyserinck, J. W. Mentel, R. A. Jacobs,
E. J. Muller, W. A. J. Roelof-
sen. A. E. MontijnZiedses des
Plantes, J. C. E. Striedèr, Justus Meyer,
G. A. de Zeeuw, A. G. van Blijen-
burghde Hondt, G. Sikkema. L. A.
van Kempen, J. A. M. de Heer.
In de St. Jozefskliniek te Brugge is
Zaterdagmiddag op 69-jarige leeftijd
overleden Mgr. Lamiroy, sedert 1931
bisschop van Brugge. In Augustus 1929
werd de overledene benoemd tot bis
schop-coadjutor van Brugge. In October
van hetzelfde jaar ontving hij de wij
ding.
