Britten antwoorden niet
op Mossadeq's pleidooi
|o죣
4
Aardgasproductie is met
70.000 m3 verhoogd
ij Niets te maken met aan de
orde zijnde zaak
Recht moet stap voor stap van
overheid afgedwongen worden
De familie DELUSSON
Vertaling
Pater Schins heeft vele malen
onder vuur gelegen
Ambtenaren zijn
bevooroordeeld
wlometeiB
\~ldoor Jacques Ducharme
Nieuwe vondst bij Koevorden—
Gramsbergen
Jehova-getuigen
DINSDAG 10 JUNI 1952
PAGINA 3
V
De ontvoering te Bandung
Van Bosscliieter nog
geen spoor
>n.
Tweede nota-Reyers over zaak-Menten
-
22-25 Juli 1952
de
de opwekkende tochtgenoot
de
een aansporing om te volharden
de
de overwinnaar van vermoeidheid
de steun voor de laatste etappe
Het beste dagelijkse middel
ter opwekking en verkwikking
BOERDERIJ EN TWEE
SGHUREN AFGEBRAND
Landskampioenschap van
kath. kappers
RIJWIEL MOTOR
106 I
'éf
liJi*
^ternationalisatie van
^despaleiscomplex
2es
1 H
--^Üyehd
OFFICIEREN
NAAR KOREA
Examens
AALMOEZENIER IN KOREA
Hij heeft nog niet genoeg
van Korea
Aan kinderverlamming
overleden
h« ®nSeIsman McNair had, omdat hy behoort tot eer, natie, welke party is in
geschil, zijn voorzitterszetel bij de behandeling van de Perzische oliekwestie
*uT het Internationale Gerechtshof afgestaan aan de vice-president J. Guerrero
v' El Salvador. Deze heeft dr. Mossadeq soepel behandeld. Immers, hoewel
i ?f°Pg:esteld was, dat partijen zich dienden te beperken tot het twistpunt of
Hof bevoegd is de aanhangige zaak te behandelen, heeft de Perzische pre-
d'1" gisteren een aardige dosis politiek weggegeven. Het optreden van dr. Mossa-
w'as een wonderlijke vertoning. Als een troetelkind was hij door zyn land-
j.iaten opgevangen uit zijn auto; ondersteund door een hele club medestanders,
hij z.'.ch verdrongen om ook een stukje arm van de premier vast te houden, had
IjH 2Ön entree gemaakt in de rechtszaal en even later hield hij met een rede-
Si i (,°sis élan een pleitrede van ruim drie kwartier. Deze minister-president
Hif 'U? geen vitale figuur meer, maar of hy zo afgeleefd is als de show wil
'Sereren, is op z'n minst aan twijfel onderhevig.
"iirAnu de in zijn redevoe-
Iv betreft, dr. Mossadeq stelde, dat
be nationalisatie van de olie-indus-
Hjj kWam- Engeland begon met inti-
'eri„ e' militaire maatregelen, complot-
"g in de binnenlandse politiek van
.-. ''e. economische sabotage en propa-
i'at *e8en Iran. Dit klonk allemaal
"ist 00'c van waar moge wezen
w bijster vriendelijk en had bepaald
I CorJ.111^ van doen met de juridische
I hSj Petentiekwest,ie, doch het Hof nam
j en de premier kon verder gaan....
Vj ""slotte speelde Engeland de rol
j slachtoffer en nu kan de nouding
L Britten om zich voor oplossing van
li0 geschil te wenden tot het Interna
ls a'e Gerechtshof een vooruitgang
Iji'lhen, doch voor dr. Mossadeq be-
Letlbe dit alleen maar, dat men thans
ïoifts rechterlijke weg Perzië weer tot
fcejlj be en economische afhankelijk-
tracht te brengen.
4l|??'en de negentiende eeuw, aldus de
"b ,ater-president, was Iran het ont-
C n88Punt van het Russische en
'«V i 6 imperialisme. Na de Russische
tn» begon de overheersing van
b ,<l'an'l alleen; zo kregen de Britten
W 19 de leiding van het Perzische
'«h 'een Br'tse zegsman in Den Haag
H^brentarieerde deze uitlating gisteren
K de opmerking, dat een en ander
C geschied om een barrière te vor-
tegen de Russen). De premier ging
Vt De Britse diplomatie had de
H begunstigd van een despoti-
j," Perzische regering, die twintig
I lang aan de macht is gebleven.
(j^.at Verenigd Koninkrijk wilde de
«Ij bsieve eigendom van de Perzische
]f. Zodoende werd datgene wat voor
I fen bron van rijkdom had kunnen
I ié a 00rzaak van zijn beproeving. Uit
I 'rl() Slo-Iranian hebben de Britten zich
IL voordelen verworven: in 1948
l| ^'as de winst der oliemaatschappij
fjb'llioen pond sterling; hiervan kreeg
slechts negen millioen.
i, ationalisatie, zo besloot de premier,
tjA®0 prerogatief van een zelfstandige
U er zijn zeer redelijke voorstellen
j. schadeloosstelling aan de Britten ge-
üj'n. doch de tegenpartij wilde een
ij,,uk'e Britse oliemaatschappij en voor
v, resultaat had Perzië zich de moeite
het nationaliseren kunnen bespa-
H?"er interessant was in dit betoog de
V'bg, dat de Britten de nationalisatie
f«? de Anglo-Iranian Oil Company ten
C® van de onderhandelingen van Har
pij" zelf zouden hebben aanvaard.
H.,11 Engelse woordvoerder ontkende
J, rcb echter dat men ten principale
"Mionalisatie geaccepteerd zou heb-
w Dit punt zal zeker in de pleidooien,
"n gaan, terug keren.
Ij?1*! te beginnen is de Belgische jurist
C!f' Rolin. die de "erzen zich als ver-
«U 'j>er hebben aangemeten, er grondig
K doorgegaan. Inderdaad, zo zeide hij,
"lip er Perzië die erkenning van de
le«h n aanvoert, dan slaat dat op het-
lid" gepasseerd is bij de onderhande-
doch dat W|i „jet zeggen, dat de
I i|. bning afhankelijk is geweest van
(r. onderhandelingen. Dit laatste is
ll». r 'Uist wat de tegenpartij bestrijdt.
Valt dan echter, vroeg de Belgische
W/kaat, te rijmen, dat Sir Gladwyn
iü® dest" - in de Veiligheidsraad ver-
Wrd heeft, dat het principe der natio-
0<ie ook voor de Engelsen met
V r in het geding was? Op dit punt
th het verder, dat de Britten vonden
V "'en het hun te moeilijk maakte.
Rolin had namelijk notulen uit de
I Vv he ministerraad in discussie ge-
welke voor de Britse regering
Waren- De president van het Hof
O ®et met Sir Eric Beckett eens, dat
Vu dit voor één keer kon accepteren,
R#t het daar bij moest blijven.
"a merkwaardige figuur, deze Engel-
hu ocureur H'i leeft kennelijk in het
Vrhationale recht en al betreurt hij
l v.°°rval, hij glimt van voldoening
V "ij er een puntige opmerking over
">aken. Men zal hem deze week
vVel meer horen.
HsSl gisteren en voor vandaag en
V "hien ook nog wel voor morgen was
"ta ""oord aan de heer Rolm, die het
«W, «en zeer welluidende dictie weet te
'iV?". Zijn uitvoerige betogen kwamen
V" neer, dat Iran zijn aanvaarding
V» rechtspraak van het Internatio-
l%„ Gerechtshof destijds met zoveel
heeft omringd, dat men zyn
Vwuenheid aan het Hof ook slechts
Vj-hi mag
I i"rhend - -
Sra i Hof vrijwillig aanvaard moet
tón. dan is het ook zeker, dat in
1(if "'gevallen de bevoegdheid van hgt
b« "fdwijnt.
V, Canadese tolk. die de sterkste is
ï'WÜet vertalerskwartet, heeft deze
Vt 1"Zetting in het Frans weer eens
^itrailleursnelheid in het Engels
Slit?1' Hr. Mossadeq liet in de mid-
v lmg verstek gaan.
Skïl Britse woordvoerder heeft o.m.
V ard, dat de z.g. Harriman-formule
tQrmule was voor de onderhande-
de concessie en de onteigening van de
onderneming in Perzië wettig is. zij be
reid is door onderhandelingen te komen
tot een regeling van het geschil, waarbij
rekening wordt gehouden met de wens
van Perzië om te nationaliseren.
„Dr. Mossadeq beweert, dat de aanne
ming van een formule voor onderhande
lingen de aanvaarding betekent van de
formule voor altijd en voor alle doel
einden. Natuurlijk zouden onderhande
lingen zelden, indien al mogelijk, kun
nen worden gehouden, als deze doctrine
waar was".
Naar het A.N.P. verneemt zal Sir
Eric Beckett of een der andere leden
van de Britse delegatie bij de behan
deling van het Brits-Perzische oliege
schil de kwestie der jurisdictie,
welke door Perzië betwist wordt niet
antwoorden op het pleidooi van premier
Mossadeq. Men staat op het standpunt,
dat dit een politieke uiteenzetting was,
welke niets te maken had met de aan
•de orde zijnde zaak.
Naar aanleiding van de ontvoering in
de nacht van 15 op 16 Mei van de heer
J. C. A. Bosschieter te Bandung verne
men wij uit welingelichte bron, dat deze
geschiedde door twintig merendeels ge-
uniformeerde personen, die in vier jeeps
voor zijn woning arriveerden. Deze
jeeps waren voorzien van normale re
gistratienummerborden Enkelen der ont
voerders omsingelden het huis. Ande
ren doofden de buitenverlichting en ook
de booglampen van het naastgelegen
geologisch museum. De telefoon-aan
sluiting werd onklaar gemaakt. De heer
Bosschieter werd. in pyama, wegge
voerd. Alle in het huis aanwezige papie
ren werden meegenomen. Uit het feit,
dat de heer Bosschieter de deur onmid
dellijk heeft geopend, meent men te
mogen afleiden, dat hij óf bezoek ver
wachtte óf de stem van degene, die toe
gang verlangde, heeft herkend.
De commandant der militaire politie
staat met deze ontvoering vooralsnog
voor een raadsel.
5 Juni heeft de Nederlandse Hoge
Commissaris een nota gericht tot het
Indonesische ministerie van Buitenland
se Zaken. Hierin wordt er op gewezen,
dat door de ontvoering van de heer
Bosschieter in de gemoederen der Neder
landers, zowel in Indonesië als in Ne
derland. grote ongerustheid is gewekt.
Er wordt in deze nota op aangedrongen,
het onderzoek krachtig voort te zetten
en al het mogelijke te doen de heer Bos
schieter te bevrijden.
De Engelse vertegenwoordiging
in det oliegeschil tussen Engeland
en Iran, dat momenteel door het
Internationaal Gerechtshof in het
Vredespaleis behandeld wordt.
V. 1. n. r.: Eric Beckett. Lionel
Heald, prof. Haldark, H. Fisher en
B. Johnson. Enkelen van hen kij
ken naar Mossadeq. die juist bin
nen komt.
interpreteren. Wanneer
Verkend wordt, dat de competentie
Be Britse regering heeft aanhou-
dfezegd, dat, hoewel zij ontkennen,
Unilaterale ongedaanmaking van
Het Eerste Kamerlid J. Reyers heeft
opnieuw een uitvoerige nota aan die
Kamer overgelegd, waarin hij zyn uit
spraken, gedaan in de vergadering van
16 April 1952 over de behandeling van
de zaak Menten preciseert t.a.v. een
aantal punten, die in de eerste nota-
Reyers niet ter sprake zyn gekomen.
De heer Reyers zegt in deze tweede
nota, dat er geen overheid is, die in
zaken als de zaak-Menten recht doet,
doch een overheid, waarvan het recht
stap voor stap moet worden afgedwon
gen. Voorts weerspreekt hy, dat er
ernstige pogingen om tot een schikking
met de heer Menten te komen, onder-,
nomen zijn.
De heer Reyers noemt zijn nota
een vertraagde repliek op de rede,
waarmede de minister van Justitie
zijn 'betoog in de Eerste Kamer
heeft beantwoord. Hij is van me
ning, dat de minister niet steunt
op de stukken welke hij zelf bezit,
doch op de mededeling van bevoor
oordeelde ambtenaren, waarin hij.
aldus het adres ten onrechte
vertrouwen stelde*
De heer Reyers vraagt, waarom het
onderzoek naar de diefstal van vier
schilderijen, door hem van grote waar
de genoemd, niet gevolgd wordt hop1'
een maatregel van de Justitie. Hij
vraagt, waarom het plegen van vrij
heidsberoving nooit is vervolgd, waar
om niets is gedaan aan het vorderen
van huis en inventaris en het open
breken van bergplaatsen van bezit
tingen van de heer Menten door de
Bloemcndaalse B.S. Voorts klaagt de
nota over het vervalsen van processen-
verbaal. zonder dat deze daden door
straf zijn gevolgd. Verder wordt ge
vraagd waarom de dossiers van het
onderzoek door mr. Hassoldt, rechter
commissaris, en jhr. mr. Reygersman,
Officier van Jusitie, geheim gehouden
worden.
In de nota wordt een uitvoerige brief
van de heer Reyers aan de staatssecie-
taris van Oorlog geciteerd. Daarin
wordt betoogd dat inzake de afwikke
ling van de schaderekening van de heer
Menten niet het departement van Ju
stitie, doch het departement ven Oor
log competent is. omdat de schade zou
zijn toegebracht door de B.S.
De heer Reyers concludeert In zijn
nota tot het bestaan van rechtsongelijk
heid in ons land.
ÏÜ&iëïSi i- v
- -• .v I W:
HtJ
Maandagavond is een felle brand ont
staan in de buurtschap Houtdorp, te Gar-
deren, waarbij een boerderij en twee
schuren in vlammen zijn opgegaan.
De brand is vermoedelijk ontstaan,
doordat kinderen met lucifers speelden.
De boerderij werd door twee gezinnen,
bestaande uit zeven personen, bewoond.
Onder auspiciën van de landelijke
bond van katholieke technische clubs
van kappers is te Tilburg een kapcon-
cours gehouden om het landskampioen
schap. De uitslagen waren als volgt:
Herenkappen: landskampioen J. Hor
vers, Tilburg. Dameskappen: lands
kampioene mej. T. van Melis, Eind
hoven.
Advertentie
De Nederlandse vertaling door Gabnël Smit is verschenen bij de
UITGEVERIJ HET SPECTRUM
aW
Vr
Nederlandse Regering heeft aan-
het Vredespaleiscomplex te
fjNw'^derlandse Regering heeft aan-
hst Vredespaleiscomplex te
a "ht °"al'serén, indien besloten
"v°i"den het Gerechtshof voor de
ttNbe* e van het Schuman-plan en de
vrfein óefensiegemeenschap op het
bh»fipVan het Vredespaleis te 's-Gra-
k ah 'p vestigen.
HaPRt i„ dergelijke internationalisatie
tk "'sprnL b®ginsel in. dat het Vredes-
»"1, ""Plex onschendbaar zou wor-
W dé h?' dat het wordt onttrokken
(r 'enjh„ lrecte Nederlandse gezagsuit-
L"verpf' Wei blijft de Nederlandse
af(f "Sit over het gebied gehand-
an ''v* zullen zes Korea-vrijwilli-
MQe8tpin efficieren,, met het KLM-
i eld t naai" Tokio vertrekken om in-
borden bij het Nederlands
ent Verenigde Naties.
Voor zij naar Granby trokken waren
hun levens vervuld van duizend-en-één
kleinigheden; sommige daarvan waren
belangrijk, doch de meeste waren van
weinig betekenis. De overgang naar het
altijd rustige en weinig afwisselende
buitenleven had zich spoedig voltrokken
en binnen korte tijd hadden zij zich op
de gewoonten daarvan ingesteld.
Jaar na jaar zouden zij op dezelfde
•tijd dezelfde dingen doen. Hun moeder,
enboven was hij de oudste en kon hij
zich dus nog het best het leven op de
boerderij te Saint Valérien herinneren.
Hij vond het daarom vanzelfsprekend,
gebracht. Iedere week ging Adelaide er
dus heen, nam het geld in ontvangst,
schreef het op in het kasboek en hield
dan een praatje met de huurders. Was
alles in orde? Moest er niets gerepa
reerd worden? Zij was buitengewoon
ervaren jn de omgang met huurders; in
de loop der jaren had zij dit wel ge
leerd. Wanneer zij een herstelwerkje,
waarom de huurders haar hadden ge
vraagd, niet dadelijk nodig vond, wist
zij daarvoor altijd zeer overtuigende
redenen aan te voeren. Zij was ook niet
weinig trots op deze bezigheid, die haar
in zekere zin verantwoordelijk deed zijn
voor het geregelde inkomen van haar
familie.
Alleen Marie bleef bij haar werk in
bif met ten h^erfen Holyoke. Wilfrid was volmaakt, tevre-
hij er over praatte met zijn broers en zijn met zyn werk ajs bijenhouder en
zusters, vroeg hij altijd wat hen nog aan
de stad binden kon. Wanneer zij veel
waren uitgegaan,, zouden zij misschien
nog een reden hebben gehad om er te
blijven. Zij waren echter altijd thuisblij-
die het buitenleven kende, had zich wel vers geweest,
eens afgevraagd of haar kinderen er te- Adelaide vond de nieuwe woning een
gen bestand zouden zijn. Zij had hen er paradijs en daarin was zij één met haar
voor gewaarschuwd vóór zij Holyoke
verlieten, maar zij hadden om haar be
zorgdheid gelachen. Zij zagen reikhal
zend naar de nieuwe mogelijkheden van
het boerenleven uit en zij zagen dus graag
de eventuele bezwaren ervan over het
hoofd.
Toen zij echter enige tijd in hun nieu
we huis woonden,, vonden zij allen min
of meer, dat de tijd er erg lang duurd.
Etienne was de enige uitzondering. Hun
moeder had veel zin om te zeggen: „Ik
moeder, want beiden waren zij altijd ech
te huisvrouwen geweest. Het huis in
Granby vertegenwoordigde alles wat zij
zich van een huis dromen kon. Er was
zelfs een bloementuin, die haar ontspan
ning gaf, want verder was zij altijd bezig
het huis schoon te maken. Adelaide was
een vrouw, die binnenshuis haar levens
met de andere kleine karweitjes, die hij
op verzoek en onder waakzaam toezicht
van Etienne op de boerderij verrichtte.
Sinds hij zijn werk in de stad had op
gegeven en naar Granby was verhuisd,
kon hij niet meer van het leven ver
langen.
Met Marie stond het echter geheel
anders. Zij had haar zaak. zei zc, en aJ
was zij aanvankelijk van plan geweest
zich na enig'e tijd er uit terug te trek
ken. zij stelde dit afscheid van jaar tot
jaar uit. Eindelijk besloot zij zonder
meer te blijven. De waarheid was, dat
Pierre haar niet graag verdwijnen zag.
Hij was een man die veel van zijn
werk hield, maar zijn gezin nam hem
werk vond. Toen zij, jong was had zij
slechts een paar maanden in een fabriek 70 "rn0gelij k' nog meer in beslag. Enkele
gewerkt en zij had haar moeder ge- keren per week liet hij de winkel in
smeekt haar er af te nemen. Haar moe- steek en ging hij naar huis om met
hétTIe gewaarschuwd", maar in plaats der was op dit verzoek graag ingegaan, zijn kinderen bezig te zijn. Marie kon
daarvan zon zij op middelen hen bezig want zij kon toen best enige hulp in de dan voor aUes zorgen. Het gebeurde na-
huishouding gebruiken. Sinds die dag, tuurlijk ook wel eens, dat Marie graag
vele jaren geleden, voelde Adelaide zich
nergens ter wereld zozeer op haar plaats
als thuis.
Haar belangrijkste en vrijwel enige
contact met de buitenwereld was het
Wekelijks ophalen van de huur. Toen
de familie ging verhuizen naar de grote
woning in Maple Street, had zij toch
te doen zijn. Achter de verveling, die
haar kinderen van tijd tot tijd bekroop
stond het feit, dat zij niet meer voor hun
levens behoefden te vechten. Er was geen
enkele noodzakelijkheid, die hen van dê
vroege morgen tot de late avond tot wer
ken dwong.
Etienne was volmaakt tevreden met
het leven in Granby. maar hij was er an-
k .lui iljXV. A/V/XX vv v-i -■
een* paar dagen wegbleef en vanzelf
sprekend stond Pierre haar dan onmid
dellijk een korte vacantie of een week
end in Granby toe.
CWordt vervolgd).
ders op voorbereid. Zijn rondzwervingej»i geen afstand willen doen van het grijze
hadden hem hevig teleurgesteld. Daar- huis, waarin het leven zoveel geluk had
De Nederlandsche Aardolie My.
(N.A.M.) heeft de totale productie-ga
rantie voor aardgas, welke oorspronke
lijk voor de komende 10 jaar op 130.000
kubieke meter per etmaal was gesteld,
thans kunnen brengen op 200.000 kubie
ke meter per etmaal.
Dit resultaat is mede bereikt door het
feit, dat het gasvcld Wanneperveen (bij
Giethoorn) thans 150.000 kubieke meter
aardgas kan leveren per etmaal, terwijl
de oorspronkelijke productie-garantie
100.000 kubieke meter bedroeg. De gas-
vondst bij Denekamp heeft het boven
dien mogelijk gemaakt, de voor Twer.the
voor 10 jaar in het vooruitzicht gestelde
gashoeveelhcid van 30.000 kubieke me
ter te verhogen tot 50.000 kubieke me
ter per etmaal.
Nader vernemen wij nog, dat gis
teren ook bij de boring te Coevorden
Gramsbergen nabij de Krim op ca.
2700 meter diepte gas aangetroffen is.
De betekenis van deze vondst zal door
verdere proefnemingen dienen te wor
den onderzocht.
Zoals indertijd is gemeld, werd met
spanning afgewacht, of de destijds bo
rende derde put te Wanneperveen een
gashoudend zand zou bevatten, evenals
in put Wanneperveen-I was geschied. In
dat geval zou de gasreserve belangrijk
hoger mogen worden gesteld dan op
grond van de resultaten van de eerste
put te Wanneperveen mocht worden
aangenomen.
Inderdaad trof men in deze derde
put te Wanneperveen de bedoelde zand
laag aan. welke echter reeds voor een
groot deel waterhoudend bleek, zodat
hiermede de Westelijke begrenzing van
het veld kon worden bepaald.
Vervolgens trof men bij de onlangs
voltooide vierde boring te Wanneper
veen, gelegen op circa 1500 m. afstand
van de eerste twee putten, geen gas aan.
De kansen op verdere uitbreiding van
dit veld zijn hierdoor zeer gedaald.
Ook bij de tweede boring is het gas-
veld van Tubbergen gelegen op slechts
1200 m. afstand van de gasvoerende put
te Tubbergen trof men geen gas aan in
de formatie, die in de eerste put gas-
voerend bleek. Ook hier ziet het er der
halve naar uit, dat het gasarsenaal
slechts van beperkte omvang is.
De boring wordt thans naar diepere
lagen voortgezet, teneinde vast te stellen
of deze misschien nog mogelijkheden be
vatten
Te Denekamp (Breklenkamp) wordt
thans door middel van een tweede bo
ring de uitgestrektheid van het gasarse
naal aldaar onderzocht.
•Wie de thans ter beschikking staande
grotere hoeveelheden aardgas zal af
nemen staat nog niet vast. De beslissing
hierover ligt bij de regering, die het gas
van de N.A.M. koopt. Naar wij verne
men ligt het echter in de bedoeling om
eerst het Noord-Oosten van het land
van aardgas te voorzien.
Een klein nichtje, dat pas
op Franse les is. kwam mij
gisteren met haar prille uit
heemse conversatie verrassen.
U kent het wel: „Je frappe
ma soeur avec la canne" en
..J'ai deux poires"; heel inte
ressante mededelingen, waar
over een mens uren kan
peinzen en die de samenstel
lers van leerboekjes zo maar uit hun
mouw schudden. Om mijn summier
familielid een plezier te doen zei ik
wat in het buitenlands terug en wij
moesten samen uitbundig lachen toen
ik haar „ma petite nièce" en zij mij
„mon cher oncle" noemde. Toen onze
woordenschat uitgeput was verzucht
te ik „Tja. la douce France".
Het nichtje keek mij even verwon
derd aan en zei toen: „Wat zegt u:
„Twaalf Fransen?''
(Vervolg van pag. J)
Toen deze gegevens de politie be
kend waren, heeft men twee maatre
gelen genomen. Op <Ie eerste plaats
heeft de loco-burgemeester in over
leg met de op dat tijdstip nog uit-
stedige burgemeester Zaterdagavond
bevolen, dat de voor de Eerste Pink
sterdag tegen drie uur aangekondigae
bijeenkomst van de Getuigen van Jeno-
va een besloten karakter moest dragen.
Op deze wijze voorkwam men, dat or-
deverstorende elementen de tent kon
den betreden. Een der leiders van het
congres werd uitgenodigd zich zelf
aan de ingang op te stellen, teneinde
te bepalen wie wel en wie niet kon
binnengaan. Een twintigtal demon-
stranten die zich reeds voor de komst
van de politie naar binnen hadden be
geven, werd verwijderd, een dertigtal
anderen later geweigerd. De Getuigen
van Jehova hebben inmiddels via hun
advocaat, mr. v. d. Tas uit Amster
dam, de politie meegedeeld, dat zij met
dit gedwongen besloten karakter van
hun godsdienstoefening niet accoorü
gaan. Zij zullen bij de Raad van State
beroep aantekenen.
Op de tweede plaats heeft de politie
de adspirant-demonstranten nadrukke
lijk de zeer ernstige gevolgen van hun
voorgenomen optreden onder het oog
gebracht. Na dit vermaan heeft men
hoewel de pamfletten inmiddels ge
drukt waren van verspreiding en
demonstratie afgezien. Desniettemin
bevonden zich op Eerste Pinksterdag
ongeveer 2 a 300 personen, meest jon
gemannen, in de onmiddellijke naby-
heid van de congrestent. Zij joelden,
zongen Carnavalsliederen, doch zijn na
tien a vijftien minuten en nadat de
burgemeester, die inmiddels gearriveerd
was, met een van hen een. jeugdlei
der had gesproken, verdwenen. Zy
zongen tot slot he„Aan. U, 0 Koning
der Eeuwen" en begaven zich geza
menlijk naar de St. Martinuskerk. On-
regelmatigheden zijn niet voorgeval
len. De congresleiding heeft op bevel
van de politie een luidspreker, die op
de openbare weg' gericht was, moeten
uitschakelen. Voor het overige heeft
het congres, dat op beide voorgaande
dagen geen enkele storing ondervond,
normaal doorgang gevonden.
Tenslotte zij medegedeeld, dat de
Getuigen van Jehova tegen de „zan
gers" een gerechtelijke vervolging ge-
eist hebben. Ook hebben zij daags na
het congres verklaard, dat ofschoon
de politie voordien geen enkele onre
gelmatigheid gemeld was een van
hen in het gezicht gespuwd was. dat
men een exemplaar van „De Wachtto
ren" zou hebben verscheurd en er mee
gevoetbald.
De kath. geestelijkheid van Venlo
heeft zich van het. boven omschrevene
volstrekt afzijdig gehouden. Zij heeft
er zich toe bepaald de katholieken te
voren middels de plaatselijke pers te
verbieden aan het congres deel te ne-
AMSTERDAM. (R.K. Gymnasium). -
Tweede groep. Afd. A. Gesl.: P. Luykx.
R Mollevanger, W. Schneider, J. Spaapen
en W. Winkel. Het examen wordt voort
gezet met 3 candidaten.
DEN BOSCH. Gymnasium A (St. Jans
lyceum) Gesl. M. Bakkers, Waalwijk; Chr.
Boeren, Vught; J. Hoogbergen, H. Jong-
mans en J. Ogier, Den Bosch; M. Raay-
maakers. Vught; F. v. d. Veerdonk, Dmther
cn T. Voets. Den Bosch. Gymnasium B
(St Jans-lyceum) H. v. Leusden, Vught;
H 'v. Osch. Den Dungen; F. Pacilly, J.
Vrehen en M. Zwetsloot, Den Bosch.
HILVERSUM. (Afd. Gymnasium R.K.
Lyceum). Afd. A: R. Boerebach, Hilver
sum; A Bongaerts, Utrecht; J. Brumng.
Laren; P. Guljé. Hilversum; G. Krijnen.
Laren. Afd. B: A. van Dam. Hilversum;
S. Drost, Naarden.
UTRECHT. Doctor wis- en natuur
kunde: Chr. J. M. Aarts, Eindhoven op
proefschrift „onderzoek van een boog-
ontlading, die gestabiliseerd is
schroefvormige luchtstroom
door een
Tengevolge van kinderverlamming is
in het ziekenhuis te Sittard overleden
het ongeveer vierjarige dochtertje van
de familie H. uit Nieuwstadt bij Sittard.
Blijkens berichten uit Paramaribo
schijnt thans vast te staan, dat de re
gisseur Paul Storm, die gedurende een
jaar in Suriname heeft gewerkt, per
1 Augustus a.s. zijn tenten op Curacao
zal opslaan om zijn diensten aan te bie
den aan het amateurtoneelleven op Cu-
racao. De heer Storm is uitgezonden
door de stichting Culturele Samenwer
king.
Pater Schins uit Vijlen (Vaals)
heeft nog lang niet genoeg van
Korea, zo schrijft kapitein B. M.
Koster, oorlogscorrespondent bij het
NDVN. Hij is er ongeveer een jaar
geweest en is pas afgelost door pater
dr. Brouwer. Pater Schins is van
Korea gaan houden, hoe gek dat ook
klinken moge. Het is misschien een
beetje raar om het neer te schrijven,
maar diep in het hart hoopt de aal
moezenier van het Nederlandse de-
.tachement Verenigde Naties, dat hij
straks opnieuw naar Korea mag
gaan. Niemand begrijpt daar iets
van.
Pater Schins lacht maar zo'n beetje.
Hij vertoeft thans in Tokio, omdat „men"
van mening was, dat hij een beetje op
verhaal moest komen. Hij weet niet pre
cies of hij van Tokio uit weer naar
Nieuw-Guinea zal moeten gaan, vanwaar
hij gekomen is, of straks mogelijk de
reis naar Nederland moet aanvaarden.
Doch als hij voor de keus gesteld zou
worden, dan zou hij onmiddellijk zeggen:
Stuur mij maar weer een jaartje naar
Korea. Het is een gezond leven daar en
iedereen weet dat oorlogvoeren een ge
vaarlijk spel is, dus dat moet men maar
op de koop toenemen. Pater Schins kan
mooie verhalen vertellen. Het duurt
alleen een poosje voor hij op zijn praat
stoel zit. De Chinezen hebben het hem
niet gemakkelijk gemaakt. Hij heeft vele
malen onder vuur gelegen en als hij
eenmaal over de eerste schrik heen is,
dan kan hij gemakkelijk lachen als hij
achterstevoren weg moet schuiven om
uit het vuur of tot een gewonde te ge-
rskên
Hoewel pater Schins niet meer tot de
jongsten van het NDVN behoort, kan
men toch gerust zeggen, dat hij zijn
mannetje, ook al is die een jaar of twin
tig jonger, nog staat. Niet. dat hij met
een gemak en de snelheid van een klip
geit de Koreaanse heuvels „neemt'doch
in ieder geval komt hij bij de compag
nieën. hoe hoog of hoe ver die zich ook
mogen bevinden.
Een van de mooiste gebeurtenissen,
die deze aalmoezenier heeft meege
maakt, was wel in Yanggu. Hij
kwam van een heuvel af en er werd
geschoten alsof kruit geen geld kost.
Toen hij zo ongeveer buiten het vuur
had weten te kruipen, zag hij een
Chinees liggen, die deerlijk gewond
bleek. Een gat, als een vuist zo groot,
111 de borst. In alle talen, die pater
Schins zo'n beetje machtig is, wist
hij de Chinees te vragen of hij m
een God geloofde. Ja, dat deed de
Chinees. Öf hij gedoopt wilde wor
den? Ja. dat wilde de Chinees wel.
Pater Schins doopte hem in de naam
van de Vader, de Zoon en de Heilige
Geest, Toen glimlachte de Chinees
en zuchtte nog een keer. Hij was
van de pijn en van het leven af
Pater Schins had in Indonesië al de
roep, dat hij vuur trok. De aalmoezenier
kon zich niet in een convooi begeven of
er werd op geschoten. Er waren veel
soldaten, die er niets voor gevoelden met
de pater in een convooi te vertoeven. In
Korea wist hij het ook altijd klaar te
spelen om vuur te trekken, want overal
wilde hij fotograferen. „Met pater Schins
meegaan?" vragen de mannen. „Hele
maal niet. We kijken wel link uit". Pater
Schins lacht maar. Het liep en het loopt
steeds goed af. Zijn devies is: „Als er
iets gebeurd is en je hebt weer kame
raden zien vallen, dan moet je dat ver
schrikkelijke gevoel dat je bekruipt, van
je af zetten. Anders ga je er onder door.
