Nieuwe Haarlemsche Courant | 1952 | 26 juni 1952 | pagina 3

Met een Rijnsleep naar boven

Ook op het strand

Gespecialiseerd missiewerk
op Suriname

NIEUWE
ENGELSE THEE-MELANGE

de dader?

Het vliegongeluk bij Den Helder

VERZORGING VAN KAMERPLANTEN

MEESTAL MET LEGE SCHEPEN
TERUG NAAR ROTTERDAM

Naar Duitsland met
een sleep van
1300 meter

Mgr. J. M. Kuypers C.ssR., apostolisch
vicaris, in Nederland

Vlieger te geconcentreerd op doel
van de aanval

De Braakman
spoedig afgesloten

De pers over de
verkiezingen

De Chlorophytum

Wacht niet

DONDERDAG 26 JUNI 1952

PAGINA 3

,JVaar beneden

„A chteruitgang"

Ramp met Zwitsers
vliegtuig

Naderingsvlucht foutief
uitgevoerd

Minimale maatstaven
sociale zekerheid

heeft groot succes!

Oorspronkelijk Wie was

detective-verhaal door F. J.

Ruim 1300 HA. nieuw land

Trouw

Het Vrije Volk

Mevrouw Jeanne Landré
85 jaar

Nieuwe commandant
Marva

it®»

QV.QA.B-'

(Van onze speciale verslaggever)

Op de Rijn tussen Rotterdam en Bazel vaart een enorm Nederlands kapi
taal. Van elke honderd schepen varen er twee en vijftig onder het rood,
wit en blauw; van de sleepboten 'is zelfs 60 pet. van Nederlandse afkomst.
De overige schepen horen thuis in de andere drie landen', die door de Rijn met
elkaar gebonden worden: Duitsland, Frankrijk en Zwitserland. Bovendien is de
Belgische vlag ook geen onbekende op de riv'ier.

leren of alles goed gaat en zien wij wat
van elk van die wereldjes, die ieder
schip op zich vormt.

Bij Xanten varen wij halve kracht om
een boodschap van de wal aan te nemen.
Bij het optrekken knappen drie van de
zeven sleepkabels en het humeur van
alle opvarenden. Een hele middag is de
„Uri" in de weer, om de sleep opnieuw
samen te stellen.

Bij Ruhrort en Duisburg zomen fabrie
ken en ruïnes de Rijn af. Over het woe
lige water varen tientallen schepen.
Vuile slierten rook vegen over de Rijn.
Duitsland werkt weer hard.

Aan de Rotterdamse Feijenoordkade
stappen wij aan boord van de „Uri", de
grootste sleepboot, die de Rijn bevaart.
De boot is eigendom van de Neder
lands-Zwitserse Scheepvaart Mij. Het
schip is maar liefst 77 meter lang en 10
meter breed. Vier grote schroeven wor
den aangedreven door vier diesselmo-
toren van elk 900 p.k.

Kapitein Kauder draait aan de tele
graaf en wij varen naar IJselmonde,
waar drie enorme Rijnkasten aan de
sleepkabels gehangen worden. In
Dordrecht volgen er nog vier en de to
tale sleep is dan precies 1300 meter
lang. Van de sleepschepen zijn er drie
van Nederlandse, drie van Zwitserse
en één van Belgische nationaliteit. Als
de hele sleep samengesteld is, zijn wij
vier uur ouder en geeft de kapitein
drie slagen op de grote scheepsbel. Ter-
Wijl iedereen aan boord zijn pet af
neemt, prevelen de lippen: „In Gods
naam".

„Al is de Uri nog zo sterk, harder dan
7 km. per uur halen wij niet, achter
Nijmegen wordt dat 5 en verderop
hoogstens vier km.", vertelt de schip
per ons.

Bij Zaltbommel valt de duisternis in
en een paar harde stoten op de fluit
scheuren de stilte boven de rivier open.
's Nachts wordt normaliter niet geva
ren op de Rijn. dus gaat de hele sleep
voor anker. In de prettige moderne
kapiteinshut schenkt mevrouw Kauder
koffie, spelen de zoon en het dochtertje
een spelletje kaart, terwijl de schipper
zijn rapporten bijwerkt.

Bii de tweede kop koffie vertelt de
kapitein het een en ander over de Rijn-
Vaart.

„Voor de oorlog voeren de Neder
landers ook vrachten binnen Duitsland
zelf, bijv. tussen Duisburg en Mann
heim. De Duitsers hebben daar nu een
stokje voor gestoken. Na de oorlog
is de Zwitserse Rijnvloot enorm sterk
uitgebreid, terwijl er ook meer Franse
schepen op de rivier kwamen. Dit zyn
de redenen, dat liet percentage Hol
landse schepen kleiner is geworden,
ofschoon het altijd nog meer dan de
helft is.

Het Rijnprobleem is niet van vori
ge week. Het is reeds zo oud, als de
dag dat Duitsland ging zoeken naar
een goede verbinding tussen het in
dustriegebied aan de Rijn en de zee.
De goedkoopste weg is dan altijd nog
de Rijn naar Rotterdam".

„Waar bestaat over het algemeen de
lading uit"?

„De tankers vervoeren natuurlijk
olie en benzine en dat is heel wat. In
de sleepschepen wordt meestal graan,
erts en kolen vervoerd".

„Is er veel concurrentie"?
„De spoorwegen van de diverse lan
den proberen de Rijnvaart wel degelijk
concurrentie aan te doen. Evenals de
Vrachtauto's. Met grote partijen wordt
dat vervoer echter veel te duur. Er va
ren op de Rijn sloffen van 3500 en 4000
ton. Hoeveel spoorwagons of auto's staan
daar niet tegenover? Maar de kust
vaarders varen tegenwoordig van Enge
land via Rotterdam gewoon de Rijn op
tot diep in Duitsland. En dat merken
Wij wel degelijk".

De volgende dag arriveren wij aan de
grens. Bij Lobith-Tolkamer komen twee
douaniers en een marechaussee aan
boord en goochelen met stempels in
monsterboekjes en paspoorten.

Met de puinhopen van Emmerich aan
bakboord ondergaan wij van de Duitsers
bog eens hetzelfde. Achter ons liggen
dan weer de schepen aan hun trossen.
Alleen door de verrekijker is te contro-

Welkomme menier. dat ies pertang
spijtig. Ge zijt te laat voor het noen
maal", verwelkomt ons Kapitein Ver-
gauwen. een ronde Vlaming en schipper
op de sleepboot „Prinses Beatrix."

Na tien minuten springen de matro
zen Gilles en Piet tussen de trossen op
het achterdek en maken de „Kembal"
en de „Kawi" vast, bij elkaar zo'n 4600
ton. Daarachter bungelt nog een bootje
van „maar" 700 ton.

„Tja, we gaan natuurlijk weer met
lege schepen naar Rotterdam terug. Dat
is meestal het geval", vertelt stuurman
De Lange.

„Waar zit 'm dat in?"

„Ik heb me laten vertellen, dat Duits
land liefst zo min mogelijk steenkolen
exporteert. En waarmee ze de andere
spullen verzenden, weet ik niet, maar
vast niet over de Rijn."

Met een vaartje van 25 km. per uur
stuiven wij langs de Rijnoevers. In 24
uur zullen wij de terugvaart doen, waar
voor wij heen, tegen de stroom op, 3'A
dag nodig hadden.

Bij het vallen van de avond hebben
wij net de grens bij Lobith weer te pak
ken en gaan wij met kapitein Vergau-
wen en zijn vrouw aan wal. In °nfe
„De Karseboom" zit het vol met schip
pers, die sterke verhalen vertellen.

„Ene avvekaot en twee piels" bestelt
onze kapitein en vertelt van het grote
gebrek aan jonge mensen op de Rijn
vaart.

„Ze voelen er niet genoeg voor en
willen metien maor as kaptein op de
brug staon. Ja zekers, ik bien toch sjuust
ook als lichtmatroos begonne. En op de
Ollandse schuite is het goed vaore,
zunne, bij de Zwietsers bende in touw,
zolang as het licht is."

De „Spido" brengt de schippers weer
terug naar hun schepen. Het snelle
bootje stampt over de nachtzwarte ri
vier, van het ene schip naar het an
dere. Telkens neemt een zwarte schip-
persschim een katachtige sprong tegen
een hoge aak en klapt een kajuitdeur
even licht naar buiten.

De volgende morgen droogt de was
aan de lijn op de „Kawi" vlug door de
vaart, waarmee de stroom en meester

Maas ons over de rivier jagen.

Bij IJselmonde stevent een bootje
van de Havendienst op ons af.

„Neem ze maar mee naar de Plan
tage" schettert de luidspreker boven
op de stuurhut. Daar worden de kabels
losgegooid en drijven de sloffen naar
hun ligplaats. Als wij weer voor de wal
aan de Feijenoordkade liggen, komt er
een telefoontje van de rederij voor de
kapitein: „Morgen weer varen naar
Straatsburg. Met een sleep van zes
schepen."

Een commissie uit de Raad voor de
Luichtvaart heeft beslist, dat de Raad
geen onderzoek zal instellen naar de
oorzaken van het ongeval, dat 14 De
cember 1951 nabij Schiphol aan het
vliegtuig HBILO van de Swissair is
overkomen.

Hierbij is overwogen, dat bij het
vooronderzoek niet is gebleken, van
enige nalatigheid of fout van het grond
personeel op Schiphol; van enige sto
ring of gebrekkige werking van de op
deze vlieghaven aanwezige technische
middelen,, welke gediend hebben om bij
de naderingsvlucht van de HBILO
aanwijzingen te geven; van enige me
chanische storing aan boord van de
HB—ILO, voorafgaande aan het onge
val.

De commissie is met de vooronderzoe
ker van oordeel, dat de oorzaak van
het ongeval gelegen is in de wijze,
waarop de bemanning van het Zwitser
se burgerluchtvaartuig de naderings
vlucht heeft uitgevoerd, waarbij in
aanmerking is te nemen, dat de door de
Swissair voor Schiphol vastgestelde
„break-off-height" niet veilig is te ach
ten.

Zoals bekend is het toestel volledig
uitgebrand. Alle passagiers konden zich
in veiligheid stellen.

De jaarvergadering van de internatio
nale arbeidsorganisatie heeft met over
weldigende meerderheid een conventie
aanvaard, waarbij voor de gehele wereld
geldende minimale maatstaven voor so
ciale zekerheid worden vastgesteld. De
conventie, die na twee jaar voorberei
ding is gereed gekomen, werd aanvaard
met 109 tegen 22 stemmen bij 14 ont
houdingen. De meeste tegenstemmers
waren werkgeversvertegenwoordigers,
die uitgingen van het standpunt, dat de
conventie het particuliere initiatief in
het gedrang zou brengen.

Advertentie

(Van een onzer verslaggevers)
Mgr. Stefanus J. M. Kuijpers C.ss.R.,
Apostolisch Vicaris van Suriname en
titulair bisschop van Termesso, vertoeft
sinds een drietal weken in ons land. Een
tijdlang heeft hij zijn intrek genomen
bij de paters Redemptoristen in Amster
dam, maar gisteren is hij naar Brabant
vertrokken, naar het plaatsje Borkel en
Schaft, waar hij bijna drie en vijftig
jaar geleden geboren is en waar zijn
twee en tachtigjarige moeder nu nog
woont. Zes maanden ongeveer zal mgr.
Kujjpers in ons land doorbrengen en in
die periode denkt hij ook een bezoek
aan Rome te brengen. Daarna keert hij
weer terug naar zijn missiegebied, waar
hij zes en twintig jaar geleden als jeug
dige pater Redemptorist zijn missiewerk
is begonnen.

Deze arbeid in de binnenlanden van
Suriname, waar o.a. ongeveer vierdui
zend Indianen en twintigduizend bos
negers wonen, die nog nooit met de be
schaving in contact zijn geweest, is bij
zonder zwaar. Naast deze wilde stam
men, die niet onder de normale registra
tie van het gouvernement vallen, omdat
men officieel eigenlijk nog niet van hun
bestaan afweet, telt Suriname ongeveer
200.000 inwoners, die verspreid wonen
over een grotendeels vrijwel onbegaan
baar gebied, dat vier en een half maal
zo groot is als Nederland.

De benedenlandse stammen zijn gro
tendeels slechts per boot, dat wil zeggen
per uitgeholde boomstam, te bereiken.
De corjaal, die soms een lengte van
meer dan tien meter heeft, is het enige
vaartuig, dat geschikt is voor de snel-
stromende rivieren met hun talrijke
stroomversnellingen en obstakels. Iedere
andere boot zou op de keien en in het
dikwijls ondiepe water lekslaan.

Enige tijd geleden heeft mgr. Kuij
pers nog een tocht door de binnenlan
den gemaakt, die vijf, zes weken in
beslag heeft genomen en waarvan hij
bijna twee weken al reizende louter
en alleen in zijn corjaal heeft doorge
bracht. Vóór zijn bischopswijding be
hoorden dergelijke tochten tot zijn
dagelijks werk. Bij al deze jarenlange,
moeizame arbeid is mgr. Kuijpers
echter wonderlijk jong en vitaal ge
bleven.

Met grote energie wijdt hij zich nu al
jaren lang in Paramaribo aan de bestu
ring van zijn missiegebied. Heel lang
zaam boekt men vooruitgang, want de
geloofsverkondiging wordt in belang
rijke mate bemoeilijkt doordat de be
volking zeer heterogeen is.

Om al de uiteenlopende rassen met
succes te kunnen benaderen hebben de
missionarissen zich gespecialiseerd op
bepaalde stammen. Er zijn missionaris
sen, die uitsluitend onder de bevolkings
groep werken, die oorspronkelijk van
Brits-Indië afkomstig is, er zijn er, die
studie hebben gemaakt van de gewoon-

Advertentie

Thee van het pittige Engelse karakter werd in Nederland
nog weinig gedronken. De voornaamste reden was wel
de kostbaarheid van deze speciale theesoorten.

Nu Douwe Egberts echter voor
76 cent per pakje een heerlijke
Engelse melange brengt (Pick
wick thee met groen etiket), wordt
deze terstond alom gevraagd en
gedronken. Het blijkt dat velen
iets voelen voor de Engelse smaak.
Het nieuwe pakje Douwe Egberts
PICKWICK THEE is in minder
dan geen tijd aan het populair
worden

De nieuwe PICKWICK THEE
- de fijne Engelse melange - is

thans alom verkrijgbaar.

Neem eens de proef met deze
bijzonder krachtige, zeer rijk
afschenkende thee van DOUWE
EGBERTS

tot het laatste ogenblik
met het opgeven van
Uw vacantie-adres.

Stel ons minstens 5 dagen vóór
Uw vertrek op de hoogte van Uw
tijdelijke adres, onder vermelding
van Uw vaste adres.

Slechts dén kunnen wij er voor
instaan, dat Uw lijfblad prompt
bezorgd zal worden.
Weekabonné's gelieven over de
periode, dat ze afwezig zijn, het
abonnementsgeld vooruit te vol
doen aan de bezorger, van wie
2il op hun vaste adres de krant

ontvangen.

DE ADMINISTRATIE

10

Het is inderdaad mogelijk, verklaar
de hij, dat een stervende, ten gevolge
van pijn of anderszins, meer dan
eens krampachtige bewegingen met
zijn handen maakt.

Dat is dan dat. zei Fielding.
Maar lijkt het u waarschijnlijk, dokter,
dat iemand, die zichzelf met een injec
tie-spuit een pijnlijke verwonding toe
brengt, bii de eerste scherpe pijn ge
neigd is dat instrument in zijn vingers
te klemmen? Zal hij het niet veeleer
laten vallen daar, waar hij het gehan
teerd heeft?

Daar is inderdaad wel wat voor te
zeggen, zei de dokter aarzelend.

Dat was de reden, waarom ik aan
stonds verbaasd was, de injectiespuit
onder zijn linkerhand te vinden, legde
Fielding uit. Hij moest al die tijd het
instrument vast in zijn hand geklemd
hebben, om het tenslotte links van het
bed op de grond te deponeren, waarna
hif zijn hand weer sloot. En wat ik vra
gen wou: is zo'n glazen spuit onbreek
baar?

Er heerste een poos lang stilte. De
beide anderen verwerkten blijkbaar,
wat mr. Fielding daar juist gezegd had.
Ten laatste nam inspecteur Stanley het
woord.

jIk erken, zeide hij, dat er waar
heid schuilt in wat je zegt, Fielding.
Misschien kan de injectiespuit zélf ons
nog wat leren ik bedoel de vingeraf
drukken hoewel ik niet begrijp.

Dat is juist, wat ik je wou voor
stellen, Stanley. Laten we direct be
ginnen. Jij hebt de leiding.

Inspecteur Stanley haalde een doosje
poeder uit zijn zak, nam de injectie
spuit voorzichtig van de grond op, leg

de haar op het tafeltje bij het bed,
strooide wat van het poeder over het
instrument, en blies het daarna af.

Het resultaat was verbluffend. Er
was geen spoor van vingerafdrukken te
zien! Sprakeloos staarden de mannen
elkander aan. Weer was het Stanley,
die het eerst sprak.

Fielding, zeide hij, dat heb je knap
gedaan. Dit is het bewijs. Hier is geen
sprake van zelfmoord. Het is moord.

Hij was aanstonds een en al actie.

Dokter, zeide hij, wilt u al vast
het vergift onderzoeken, voorzover er
nog wat aanwezig is in dat ding? Fiel
ding, nu moeten we direct aan het
werk. Deze hele kamer moeten we
duim voor duim onderzoeken. Hoe i s
het mogelijk, zou je zeggen! En toch
moet hier iemand geweest zijn. Dok
ter, zei hij tot mr. Froud, die aanstalten
maakte om te vertrekken wilt u zo
goed zijn van hieruit het bureau op te
bellen? Ik heb dringend assistentie no
dig voor bewaking. Niemand mag
voorlopig dit huis verlaten. O ja, nog
wat. Als u straks klaar bent met dat
goedje in die spuit, wilt u het dan
even afgeven aan de plaatsvervangende
inspecteur? Die zal het dan wel naar
Londen sturen voor verder onderzoek.

De beide achterblijvende mannen
verdeelden de werkzaamheden onder
elkaar. Inspecteur Stanley belastte zich
met het aftasten van wanden, vloer en
zoldering, terwijl Fielding het interieur
van de kamer voor zijn rekening nam
in de hoop hier of daar een aanwijzing
te vinden voor de aanwezigheid, de
vorige avond, van een tweede persoon.

Zij werkten geruime tijd, doch zon
der resultaat. De bezittingen van de
overledene, die hier en daar in de ka

mer verspreid lagen, of zich in de
half uitgepakte koffer bevonden, wa
ren cck niet in staat, enig licht te ver
schaffen. Stellig zouden zij straks haar
nut kunnen hebben, om de beide man
nen in te lichten omtrent de persoon
van de overledene. Voor hun onmiddel
lijk doel hadden zij er evenwel niets aan
Dat doel was het beantwoorden van de
viaag: hoe was het mogelijk geweest,
dat iemand hier in deze kamer was, en
weer verdween, terwijl alles potdicht
bleef? Terwijl de enige persoon, die
zich met hem in het vertrek bevond,
door hem vermoord was? Gesteld al,
dat de moordenaar was binnengelaten:
er was niemand geweest, om hem weer
uit te laten, en de deur weer achter
hem dicht te doen. Hier stond men wer
kelijk voor een raadsel. Zoveel was
zeker: die dit gedaan had, was een
van de sluwste misdadigers, die er op
deze wereld rondliepen.

Naar vingerafdrukken hoeven we
hier niet te zoeken, dat is één voordeel,
bromde mr. Stanley mismoedig, die
kerel heeft natuurlijk met zijn hand
schoenen aan gewerkt.

Al kruipend was hij vlak bij de tuin
deuren gekomen, waar Fielding bezig
was, de sluiting nog eens nauwkeurig
te onderzoeken.

Hé, wat is dat? riep inspecteur
Stanley eensklaps uit.

Hij bekeek zijn vuile vingers, die iets
kleverigs bij de drempel hadden gevon
den. Fielding knielde naast hem neer,
en ontdekte, bijna onzichtbaar in de
schaduw van de gesloten deuren, een
paar druppels van een olie-achtige
vloeistof.

Allemachtig, Stanley! riep hij uit.
Dat is olie! Begrijp je het niet? Die
spagnolet is pas gesmeerd.

Nu, en wat zou dat? bromde Stan
ley, die er niets van begreep.

Maar, man, waar smeer je een
spagnolet voor? Om ze gemakkelijker
op en neer te laten gaan, natuurlijk. En
dat is hier gebeurd. Kijk, zo.

(Wordt vervolgd).

ten en gebruiken van de nazaten van de
Javanen, die indertijd naar Suriname
geëmigreerd zijn, weer anderen zijn ge
specialiseerd in het missiewerk onder de
Hindoes en de Mohammedanen. In de
practijk is gebleken, dat men slechts op
deze wijze in Suriname succes kan
oogsten.

Onder de 200.000 inwoners telt men
thans 36.000 katholieken. 22.000 daarvan
z(jn inwoners van Paramaribo. Maar de
overige veertienduizend wonen her en
der over Suriname verspreid. Een mis
sionaris doet er soms twee maanden
over om zijn gelovigen te bereiken en

De apostolisch vicaris in Suriname, de Brabander mgr.
J. M. Kuijpers, temidden van enkele jeugdige patiëntjes
van de Gerardus Majellastichting, waar melaatsen worden
verpleegd

in die tijd is hij volkomen op zichzelf
aangewezen.

Nog geen driehonderd paters, broe
ders en zusters zijn met deze enorme
taak belast. Op Suriname zijn 37 paters
Redemptoristen werkzaam, 5 paters
Oblaten van Maria (O.M.I.), 19 broeders
Redemptoristen, 32 fraters van Tilburg,
69 zusters van Liefde van Tilburg, 33
zusters Franciscanessen van Ouden
bosch, die een doofstommeninstituut
verzorgen, waar zelfs kinderen uit
Curagao naar toe trekken om verpleegd
te worden, 71 zusters van Liefde van
Tilburg, die in de Gerardus Majella
stichting melaatsen verplegen, waarvan
Suriname altijd toch nog een kleine dui
zend telt, en 21 zusters van de Dochters
van O. L. Vr. Onb. Ontvangen, een in
landse congregatie.

Voor het gespecialiseerde werk onder
de zo heterogene bevolking, die over een
enorme oppervlakte verspreid woont, is
dit getal van driehonderd eigenlijk on
voldoende. Maar met elkaar presteert,
men veel. Men hoopt dit jaar nog te
beginnen met de uitbreiding van een
ziekenhuis in Paramaribo, dat slechts
ever tachtig bedden beschikt, maar waar
desondanks in het afgelopen jaar 2609
patiënten werden verpleegd, de 12260
bezoekers van de polikliniek niet
meegerekend. Men
hoopt het aantal lig
plaatsen spoedig te
verdubbelen en dan
zal men ook hulp
kunnen bieden aan
de talrijke zieken,
die tot nu toe we
gens plaatsgebrek
afgewezen moesten
worden. In heel
Suriname zou nog
veel meer gedaan
kunnen worden,
maar veel werk op
het gebied van de

geloofsverkondi
ging, het onderwijs
en geneeskundige
verzorging moet
blijven rusten, om
dat men niet over
vqldognde finan
ciële middelen be
schikt. Hoewel de
moeilijkheden groot
zijn, blijft men ge
staag doorwerken,
zo verzekerde ons
mgr. Kuijpers. Maar
men blijft hopen op
financiële steun ijit
Nederland, die de
overheidssubsidie
prachtig zou aan
vullen.

Bij het gerechtelijk vaststellen van de
doodsoorzaak van een bij het ongeluk
met een Nederlands vliegtuig en een
Brits patrouillevaartuig (dat geschiedde
bij Den Helder tijdens een Navo-vloot-
oefening, waarbij het vliegtuig op het
Britse vaartuig stortte) om het leven
gekomen Britse onder-officier-stoker, is
de vlieger van een der twee Nederland
se toestellen, die tweemaal schijn-
aanvallen op de patrouilleboot hebben
uitgevoerd, voor bij de derde aanval
het ongeluk geschiedde, als getuige
gehoord. Hij zei, dat de oorzaak van het

Als alles volgens de plannen verloopt,
is de Braakman volgende week afge
sloten. Dan zal er een eind zijn geko
men aan het bestaan van deze ruim
vijfhonderd jaar oude inham van de
Westerschelde in Zeeuwsch Vlaanderen.
De afsluiting levert dertienhonderdvijf
tig hectare nieuw land op en schept be
tere afwateringsmogelijkheden voor
Belgisch en Nederlands gebied, zij maakt
de dijklengte vijf en twintig kilometer
korter, komt tegemoet aan een goede pla
nologische ontwikkeling van Zeeuwsch
Vlaanderen en is een eerste poging om
te komen tot afsluiting van de Wester
schelde (die misschien over tweehon
derd jaar een feit zal zijn). Tenslotte
stelt zij in staat een zoetwaterreservoir
te vormen en geeft aan Zeeuwsch Vlaan
deren, dat er arm aan is, recreatiege
bied. Aldus somde ir. H. A. M. C. Dib-
bits, hoofdingenieur-directeur van de
Rijkswaterstaat, ons dezer dagen de
punten op die tot de afsluiting van de
Braakman hebben doen besluiten. Na
zes jaar voorbereiding is in Februari
met het werk aan de dijk begonnen. De
afsluiting begint Zaterdag en wordt
Maandag voltooid. Zij geschiedt onge
veer anderhalve maand eerder dan het
plan was.

In de tweede wereldoorlog is de
Braakman van betekenis geweest. Ge
durende September en October 1944 be
letten de Duitsers het oprukken van de
Canadezen naar de Schelöemond. De
Duitsers beheersten door het bruggen
hoofd West-Zeeuwsch Vlaanderen en
Walcheren de monding van de Schelde
en daardoor sloten zij de toegang tot de
haven van Antwerpen af.

Het bruggenhoofd West-Zeeuwsch
Vlaanderen werd in het Oosten afge
sloten door de Braakman en in het Zui
den door inundaties van de Passaguele-
linie. Een opmars van de Canadezen van
het Zuiden uit over het Leopoldkanaal
werd door de Duitsers tot staan ge
bracht voor de inundaties van de Pas-
saguele-linie. De Canadezen ondernamen
daarna om de weerstand van de Duit
sers te breken, op 9 October 1944 van
Terneuzen uit over de Westerschelde
een verrassende landing op de Westelij
ke oever van de mond van de Braak
man. De Canadezen vielen daardoor de
Duitsers in de rug aan en het gevolg
was dat de bevrijders spoedig West-
Zeeuwsch Vlaanderen konden verove
ren.

ongeluk z.i. kan zijn geweest, dat de
vlieger van het verongelukte toestel
zich te veel heeft geconcentreerd op
het doel van zijn schijnaanval en dat
dit mogelijk is gegaan ten koste van de
besturing van het vliegtuig.

(Vervolg van pag. 1)

„Trouw" acht de stembusuitslag zeer
teleurstellend.

Het verlies der Anti-Revolutionnairen
en der Katholieken enerzijds, de winst
van de heer Weiter, de WD en de
PvdA anderzijds bewijzen, dat wij in
de Nederlandse politiek op een zeer dui
delijke wijze met het doorbraakver
schijnsel te maken hebben. Doorbraak
naar het socialisme en doorbraak naar
de reactie.

Het feit dat nog een zeer groot getal
kiezers voor de christelijke partijen
koos mag ons het oog niet doen sluiten
voor deze eerste les, die deze verkie
zingen ons bieden

En de christelijke partijen zullen zich
op het verstaan van deze les moeten
concentreren.

Want hier hebben wij met een zeer
ontstellend verschijnsel te maken.

Er is sinds de bevrijding niet zoveel
gerechtvaardigde vreugde in de rijen der
socialisten geweest als op de avond van
de verkiezingsdag, aldus Het Vrije Yolk.
In verreweg het grootste deel van het
land heeft de P.v.d.A. een aanzienlijke
stemmenwinst behaald. Het aantal ge
meenten, waar zij de absolute meerder
heid heeft, is gestegen, in vele plaatsen
is zij van een kleine groep gegroeid tot
een kracht van betekenis, in gemeenten,
waar zij reeds een sterke positie innam,
heeft zij haar positie verbeterd.

Het opmerkelijkste feit, dat door de
stemmencijfers aan het licht is gebracht,
is de kracht van de doorbraak. Vooral in
de overwegend katholieke provincies,
maar ook in protestants-christelijke de
len van het land is de winst van de
P.v.d.A. voor een deel behaald ten koste
van de K.V.P., de A.R.-party en de
C.H.U.

De honderden malen doodverklaarde
doorbraak is, aldus het blad, niet tot
staan gekomen, is niet mislukt, zij werkt
door. Aan de confessionele politiek is een
slag toegebracht door de kiezers. De ge
vleugelde partijen hebben enerzijds aan
de zuiver conservatieve partijen, ander
zijds aan de duidelijk progressieve P-v.
d.A. stemmen moeten afstaan, tiendui
zenden stemmen.

Onder voorzitterschap van Jan Out, di
rigent van 't Gelderse Orkest, is te Nijme
gen een huldigingscomité gevormd ter
kunstzinnige viering van de 85ste ver
jaardag van de muziekpaedagoge en
zanglerares mevr. Jeanne Landré.

Op 6 October wordt zij 85 jaar. Het ligt
in het voornemen op 14 October a.s. een
erefeestavond te organiseren in „De Ver
eniging". De burgemeester van Nijme
gen, de heer mr. Ch. Hustinx heeft het
voorzitterschap aanvaard van het ere-
comité, gevormd door vooraanstaande
kunstenaars.

Voor het huldigingsconcert hebben
o.a. hun medewerking toegezegd: Willem
Andriessen, Herman Krebbers, Sophie
BothHaas, Leo Pappenheim, Cornells
Kalkman. Jacq. v. d. Zand.

Mevrouw J. Landré was van 1897 tot
1918 lerares aan Toonkunst en heeft in
de loop der jaren honderden solisten
opgeleid. Ook nu nog wijdt zij zich aan
deze taak.

Hoofdofficier Marva der 2e klasse H.
van Slooten verlaat de dienst. Zij was
sinds 22 October 1945 belast met de func
tie chef der marine vrouwenafdeling en
zal met ingang van 1 Juli worden opge
volgd door kapitein luit. ter zee A. M.
Valkenburg.

Met ingang van 1 Juli a.s. is be
noemd tot organist van de kathedrale
kerk te Roermond de heer Henry Zeijen,
Hij is leerling van prof. Flor Peeters.

De Chlorophytum of meestal ook
Phalangium genoemd, is een zeer
snel groeiende kamerplant en een
merplant.

Ondanks de tropische afkomst zij
komen in velerlei soorten voor in tro
pisch Azië, Afrika en Amerika doet
deze plant het uitstekend in onze inte
rieurs.

De hierbij afgebeelde, is de Chloro
phytum elatum variegatum; zij maakt
bladeren, die wel 45 cm. lang en 4 cm.
breed worden en die, naar gelang de
stand van de plant, mooi bontgekleurd
zijn. De verzorgingseisen zijn nogal
eenvoudig, want de plant is zeer goed
bestand tegen de droge kamerlucht, zo
dat wij hier geen omkijken naar heb
ben.

Wij moeten haar goed in het volle
licht plaatsen, want juist dan krijgen
wij die mooie bonte kleuren. Een plant,
die te donker geplaatst wordt, zal die
kleuren spoedig verliezen en er blijft
dan niets anders over dan een groen
blad.

Gedurende de zomermaanden moeten
wij flink water geven, daar de dikke
vlezige wortels het vocht gemakkelijk
opnemen. De aarde moet ook goed
voedzaam zijn en bovendien moeten wij

É£sÉiÉv;

om de veertien dagen bijmesten met
wat vloeimest.

Als wij aan de hierboven genoemde
eisen voldoen, dan zien wij, dat de plant
zich snel ontwikkelt en dat na enige
tijd uit het hart van de plant dunne
ranken te voorschijn komen.

Deze ranken nu kunnen flink lang
worden en aan de top ervan ontwikkelt
zich dan de bloeiwijze. Die bloemen
hebben geen speciale aantrekkelijkheid,
want zij zijn maar klein en wit van
kleur. Zeer interessant is echter de ver
dere ontwikkeling van die ranken;
wanneer de bloemetjes zijn uitgebloeid,
dan verschijnen er op die ranken een
groot aantal jonge plantjes, die zich
vrij snel ontwikkelen. Door de groei
van deze plantjes wordt het gewicht
aan de bloemstengel steeds zwaarder en
dan zien wij, dat deze ranken zich naar
beneden buigen. Laten wij dit groei
proces zo doorgaan, dan krijgen wij op
de duur een enorme hangplant, die
eigenlijk bestaat uit allemaal jonge
plantjes.

Wanneer wij hier de ruimte voor
hebben, dan is het aan te bevelen de
plant zo te laten staan.

Maar ook kunnen wij de jonge
plantjes alle afzonderlijk in een potje
zetten, door ze van de bloemstengel te
halen. Zo is het mogelijk om deze ka
merplant gemakkelijk te vermenigvul
digen. De jonge plantjes groeien ge
makkelijk aan, mits wij ze in wat zan
derige aarde plan
ten. Zodra voldoen
de wortels gemaakt
zijn, hetgeen wij
kunnen constateren
aan de groei, ver
planten wij de jon
ge plantjes in blad-
aarde vermengd
met wat oude koe
mest. Indien wij
niets voor die jon
ge plantjes en ook
niets voor een hang
plant voelen, dan
is het goed de
bloemranken te ver
wijderen, zodra zij
uit het hart van de
plant te voorschijn
komen.

Het is n.l. zo, dat
door de bloei en
later door de jon
ge plantjes veel
voedsel aan de
oude plant wordt
onttrokken. Deze
wordt er dus niet
mooier van en daar
om verwijderen wij
de bloemstengels,
als wij prijs stellen
op een goede ont
wikkeling van de
oude plant.

Zo'n oude pïant,
bezet met tientallen
jonge plantjes is
echter een attractie
in Uw interieur;
probeert U dit daar
om eens en U zult
er geen spijt van
hebben.