Vacant ie in Zwitserland een
verkwikking
Modern comfort in ongerepte
schoonheid van de natuur
Hoger pensioen Kamer- en oud-
Kamerleden voorgesteld
Eric de Noorman: Hef land der duisternis
Nat. Bedevaart naar Dokkum
Veiligheid
Wie was
de dader?
Mensen op reis
Op reis
in Europa
Eenvoudige toerist
warm onthaald
Mgr. Alfrink sal H. Vormsel toedienen
ZATERDAG 28 JUNI 1952
PAGINA 5
Comp
ensatie voor de
Huurverhoging
Oosterpolder in 1957
droog
Werkzaatnheden vorderen
goed
1 r-
Tijdvak seizoenopruiming
Dat de offervaardigheid
in ons moge groeien
Pamfletten verspreid
bij dodenherdenking
3 communisten
veroordeeld
Deviezenvoorschfiften
overtreden
Boete voor leiders van
autobedrijf
Dokter Roebroeck te
Maastricht overleden
C.A.O. BIJ PHILIPS
VERLENGD
Sabu in
Nederland
Oorspronkelijk
detective-verhaal door F. J.
N
Audiëntie,
(Van onze Zwitserse correspondent)
Andere tyden, andere gasten! Ook nu nog vindt men in de wereldberoemde
kuuroorden van Zwitserland de hotelpaleizen, die aan het eind van de
vorige eeuw en in het eerste decennium van deze eeuw gebouwd werden,
toen de buitenlanders en wel de arristocratie uit die dagen in het bijzonder,
Zwitserland als vacantieland ontdekten. Maar vandaag de dag is er geen vraag
maar naar deze grote hotels. De toerist van heden zoekt meer moderne, kleinere,
comfortabelere hotels, waar hij het comfort vindt, dat aan zijn beurs niet te
hoge eisen stelt. De twee wereldoorlogen, vooral echter de laatste, maakten, dat
ook Zwitserland niet meer een vacantieoord van de rijker.,, maar van de mid
denstand, ja men kan wei zeggen van de gewone man is geworden. Wel domi
neren in bepaalde kuuroorden ook nu nog de belangrijkste hedendaagse figuren,
zoals bijv. in St. Moritz, Arose, Gstaad en Adelboden. maar in de 6887 hotels ver
toeven tegenwoordig toeristen die voor de tweede wereldoorlog Zwitserland
haast niet bezochten.
Ook al stammen de vacantiegangers
van Zwitserland uit geheel andere krin
gen, in zoverre is Zwitserland zelf niet
veranderd als de bergen, meren, dalen
en idyllische dorpjes, de eigenaardige
berghuisjes, hier chalets genoemd, de
zelfde zijn gebleven, ook al zijn zij in
overeenstemming gebracht met de eisen
van de tijd en gemoderniseerd. Men
kan gerust zeggen, dat de Russische
vorsten, die indertijd Zwitserland bij
voorkeur bezochten, lang niet zoveel van
de schoonheid der natuur in dit land
hebben genoten als de eenvoudige tou
rist van vandaag. Bergspoortjes, tand
radbanen, skiliften en stoelliften maakt
het ook die vacantiegangers, die al
een dagje ouder zijn en toch naar de
bergen willen, mogelijk om de schoon
heid van het Alpenland van de hoogste
toppen der bergreuzen te bewonderen.
Vroeger bood men de vacantieganger
alleen het comfort van de hotels en het
uitzicht, eventueel een tocht op trage
primitieve stoomboten op het Vierwoud-
stedenmeer. Tegenwoordig kan de tou
rist met een bescheiden beurs,, zo hij er
zin in heeft concerten bijwonen met
kunstenaars van wereldfaam en dat niet
alleen tijdens de „Festspiele" in Luzern,
De heer W. Steinmetz, tweede voor
zitter van de Nationale Woningraad,
heeft op de algemene vergadering te Hil
versum een inleiding over het huurprij-
zenprobleem en de woningexploitatie ge
houden. Hij bouwde zijn betoog op de
basis, dat een gezonde en ongestoorde
woningvoorziening een doeltreffende
regeling van de huurprijzen eist. Het
kunstmatig lage huurniveau bedreigt
het woningpeil, aangezien de voortdu
rend stijgende lasten uit hoofde van de
woningbouwsubsidies onvermijdelijk een
steeds sterkere druk uitoefenen op
grootte, gerief en kwaliteit van de
woningen.
Indien een algemene huurverhoging
leidt tot een huurpèil voor de goede
voor-oorlogse woningen van 145 pet. van
de huurprijzen van Mei 1940, dan zullen
ook de huurprijzen van de tijdens en
de in de eerste jaren na de oorlog ge
bouwde woningen tot dit peil verhoogd
moeten worden.
Voor de vast te stellen algemene huur
verhoging zal op enigerlei wijze com
pensatie verleend moeten worden. Deze
compensatie zal zeker ook moeten gelden
voor ouden van dagen, pensioentrekkers,
kleine zelfstandigen e.d. Eventueel zul
len tenslotte aan hen, die door de alge
mene compensatieregel niet worden be
reikt. individuele huurtoeslagen ver
leend moeten worden.
Uit de discussie bleek, dat de inleiding
over het algemeen met grote instemming
was ontvangen. Een afgevaardigde van
het platteland was echter van mening,
dat men zolang de gemeentelijke classi
ficatie nog bestaat, bij de regering niet
moet spreken over de differentiatie in
de verhoging der huurprijzen. De dis
cussies werden onderbroken door de
komst van minister In 't Veld, die nog
maals een uiteenzetting gaf van net
probleem dat hij aan het einde van ziin
ambtsperiode aan net Nederlandse volk
had voorgelegd. Dit probleem betreft de
toekomst van onze woningbouw en alles
wat daarmede samenhangt. Aan de ene
kant willen we namelijk allemaal zo
vlug mogelijk door de woningnood heen
en aan de andere kant moeten de waar
borgen voor werkgeleenheid in het
bouwbedrijf stabiel blijven.
Terwijl de voorbereidingen van het
feest ter gelegenheid van het tienjarig
bestaan van de Noordoostpolder in volle
gang zijn, wordt er hard gewerkt aan
de nieuwe Zuiderzeepolder, die ten
Zuiden van de Noordoostpolder aan de
Veluwekust zal ontstaan: de 54.000 ha.
grote Oosterpolder. De werkzaamheden,
waarbij thans enkele bonderden arbei
ders zjjn ingeschakeld, verlopen vlot.
Schokkerhaven, gelegen aan de zuide
lijke dijk van de Noordoostpolder, is een
der uitvalshavens voor de werkzaam
heden aan het nieuwe land. Daar liggen
materialen en daar maakt men zink-
stukken, welke voor dijkaanleg moeten
worden gebruikt. Slechts enkele kilo
meters van Schokkerhaven wordt ge
werkt aan de dijkvakken Q en R, die
voorlopig van elkaar gescheiden blijven
door een sluitgat, dat ten behoeve van
de scheepvaart zo lang mogelijk open
blijft en dat pas zal worden gesloten,
wanneer de dijk van de Oosterpolder
practisch gereed is. De baggermachines
zijn hier bezig met het wegbaggeren van
de slappe grondlagen, die later met
steviger grond worden volgestort, opdat
de grote kranen er het keileem voor het
dijklichaam kunnen gtorten. De keileem-
dammen worden op enige afstand van
elkaar als kleine verkenners voor het
dijklichaam uitgelegd; de opening wordt
later volgespoten met zand en de dijk
wordt dan weer met keileem afgewerkt.
Behalve de dijkvakken maakt men bij
Schokkerhaven ook een bouwput voor
één van de drie gemalen, die t.z.t. de
polder droog zullen malen. Deze bouw
put, althans de omringende dam, is
practisch gereed. Als de put droog ge
malen is kunnen de werkzaamheden aan
het gemaal beginnen. Ook bij Harder
wijk en bij Flevostad zullen dergelijke
bouwputten worden gemaakt.
Men verwacht, dat eind 1955 de dijken
creed zullen zijn en dat de polder in
'56 drooggemalen kan worden. Dat zal
ina een jaar duren. Nederland zal dan
'nieuw met een flinke oppervlakte uit-
kende cultuurgrond verrijkt zijn.
maar ook in kerkjes van afgelegen dor
pen in de bergen. Hij kan in de mo
dernste autocars tochten ondernemen
voor weinig geld z.g. halve en hele
dagtochten en hij kan genieten \)an
prachtige panorama's, die vroeger uit
gesloten waren, tenzij men er een moei
lijke bergtocht voor over had. De meeste
seriand om concerten te bezoeken. Ze
willen om andere redenen van hun ver
blijf in Zwitserland genieten en niet in
toeristen gaan evenwel niet naar Zwit-
het minst, omdat het goed staat je va-
cantie in Zwitserland door te brengen.
Dit land is een stuk levend verleden ge
worden. De toerist vindt hier wat eens
overal was, in één woord: de goede oude
tijd. Geen vernielde huizen, geen ver
waarloosde wegen,, geen ellende. Inte
gendeel! Moderne straten, mooie wegen,
prachtige bouwwerken, moderne woon
wijken ook voor arbeiders fraai
aangelegde tuinen, netheid en welstand,
In zo'n land te reizen en je vacantie
door te brengen is een genot. Het bete-
De „Kleine Scheidegg" in Berner Oberland.
kent een ware verkwikking voor de
geest.
Dit genot is heden ten dage binnen
ieders bereik. Zwitserland heeft reke
ning gehouden met de kommervolle
omstandigheden van vele landen en
ervoor gezorgd, dat ook zij hun vacan
tie in Zwitserland kunnen doorbren
gen, die maar over een beperkt aantal
deviezen beschikken. Niet naar St.
Moritz, Gstaad, Adelboden en ande
re luxueuze oorden trekt de massa,
maar naar vele honderden kleine en
grote plaatsen voor vreemdelingen,
waar een vacantieverblijf maar 9 tot
12 Zwitserse francs per dag kost. Bij
deze prijs zijn zowel de kamer als de
drie belangrijkste maaltijden inbegre
pen. Naar vermogen kan die prijs tot
50 frs of meer per dag stijgen.
Het berust op een vergissing, wan
neer men denkt, dat men een betere
verzorging geniet in de dure hotels dan
in de eenvoudige, erg nette landelijke
hotels. Luxe moet men in ieder land
duur betalen. In de landelijke hotels,
pensions en kleinere hotels, die door
de eigenaars zelf worden gedreven, ge
niet iedere gast een aparte verzorging
en wordt er op gelet, dat het hem aan
niets ontbreekt. De verzorging is zeer
zeker beter en rijker dan in menig luxe
hotel, iets wat wij persoonlijk hebben
ondervonden.
Een van de moeilijkste problemen van
ie&ere vacantieganger is waar hij zijn
vacantie zal doorbrengen en hoe hij dat
het best en voordeligst doet. Men kan
bijvoorbeeld in de plaatsen gelegen rond
St. Moritz, Arosa, Adelboden en Gstaad
van dezelfde alpenwereld en na
tuurschoonheid voor aanzienlijk minder
geld genieten. Gaat men een winkel
binnen dan wordt er gevraagd wat of
men wil kopen. Past men dit toe op
Zwitserland dsn is Zwitserland als een
warenhuis, waarin iedereen kan vinden
wat hij zoekt.
De lente schenkt de toeristen in nex
zuiden van Tessino onvergetelijke va-
cantiedagen. Nauwelijks is de sneltrein
de St. Gotthard-tunnel uit of men voelt,
dat er iets heel anders op komst is. in
de lucht hangt een onbestemd iets, dat
een vermoeden wordt van iets zeer
moois. Hoe meer men daalt, des te dui
delijker neemt hef
landschap een zui
delijk karakter aan.
Kastanjebosscn,
wijnranken op hoge
granietzuilen. Ach
ter platte stenen
daken rijst een
verouderde Cam
panula op. Dorpen
dragen namen met
een warme klank.
Bellinzona ligt daar
met zijn trotse
burchten en daar
onder Langensee,
Locarno, Ascona,
Brasago. Hoogge
legen dorpjes blin
ken in de zon. Het
wilde dal van de
Verzasca. het dal
van de Maggia en
het Lago Maggiore
lokt de kunsthisto
ricus en schilder.
En ook het gevaar
lijke Lugano, ge
vaarlijk, omdat het
met zijn wonderlij
ke omgeving ieder
een overrompelt.
Daar is de Monte
Bre de San Salva-
dore, hoekstenen
van dit zuidelijke
paradijs. Hier, in
het Italiaanse deel
van Zwitserland
kan de toerist zeer
goedkoop zijn va
cantie doorbren
gen en genieten
van de heerlijke
Nostrano-wijn.
Bij de wet van 1 Augustus 1947, inmid
dels vervangen door de wet van 2
Augustus 1950, is het bedrag van het
pensioen van de afgetreden leden van de
Tweede Kamer met ingang van 1 Januari
1947 verhoogd van f 150 tot f 187,50 voor
elk jaar, gedurende hetwelk zij lid van
de Tweede Kamer waren, en zijn de pen
sioenen van hen, die vóór die datum zijn
toegekend, met ingang van dat tijdstip
dienovereenkomstig herzien. Bij deze
herziening werd aangesloten bij het sy
steem van de wet van 28 Februari 1947
tot toekenning van een uitkering ineens
aan gepensionneerden ten bedrage van
25 pet. van het pensioen.
Voorts zijn in aansluiting aan de eer
ste wet bij de wet van 18 Maart 1948 de
pensioenen van weduwen en wezen van
overleden leden en overleden gewezen
leden van de Tweede Kamer, die voor
1 Januari 1947 zijn verleend, eveneens
met ingang van deze datum herzien.
Gelet op de sedertdien opgetreden
stijging in de kosten van levensonder
houd. is de regering van oordeel, dat
aanleiding bestaat het bedrag van het
pensioen van de leden der Tweede Ka
mer andermaal te verhogen zomede
reeds verleende pensioenen bij deze ver
hoging aan te passen.
Er van uitgaande dat het ambtenaren-
pensioen dat vergelijkbaar is met het by
de wet van 1 Augustus 1947 verhoogde
Kamerlidpensiocn, gemiddeld ligt tussen
f 1800 en f 1900 en dat hierop een bij
zondere toeslag ad f 200 of ruim 10 pet.
is verleend, meent de regering, dat een
verhoging van het pensioen van de le
den van de Tweede Kamer van f 187,50
tot f 207,50 voor elk jaar, gedurende het-
Binnenkort zal een algemene maat
regel van bestuur afgekondigd worden,
waarbij voor de komende seizoenoprui
ming het tijdvak, beginnend 12 Juli en
eindigende 9 Augustus, wordt aangewe
zen voor de volgende groepen van win
kelneringen: de kleinhandel in electri-
sche verbruikstoestellen, in glas, por-
celein en aardewerk, in huishoudelijke
artikelen, in luxe- en kunstnijverheids-
artikelen, in galanterieën, in speelgoed,
in gouden en zilveren werken en juwe
len, in koffers en lederwaren, in meube
len, in parfumerieën, cosmetische arti
kelen en toiletartikelen, in schoenen, in
textielgoederen in al zijn vormen, in
verwarmings- en kookapparaten en de
warenhuizen.
welk zij lid van de Kamer waren, tot een
maximum van f 3750, billijk is te achten.
In aansluiting hieraan waren de reeds
verleende pensioenen van gewezen Ka
merleden en van weduwen en wezen
van overleden Kamerleden en overleden
gewezen Kamerleden dienovereenkom
stig te herzien.
De regering wil deze herzieningen,
waarvan de kosten op f 25.000 per jaar
worden geraamd, in werking laten tre
den met ingang van 1 Januari 1951. Al
dus de toelichting op een desbetreffende
wetsontwerp.
131 Doch de Beer maakte een uitnodigend gebaar. Daar deze trap af," gromde
liet dier. Ga steeds rechtuit en aan het einde van deze weg zult ge uw beloning
vinden!"
Alhabar aarzelde. „Wilt ge niet meegaan om uw nederige dienaar zelf zijn be
loning te overhandigen? Alhabaris vermoeid van alle gebeurtenissen en hij mocht
zich eens vergissen in de weg, hé hé hé!" kraste hijterwijl hij een argwanende blik
wierp in de donkere afgrond die zich voor hem uitstrekte. Docji de Beer maakte een
ongeduldige beweging en de voerman, die wist dat hem geen andere keuze bleef,
begon aarzelend de brokkelige treden van de stenen trap af te dalen.
Voor hem gaapte een ondoordringbare duisternis. Achter hem in het licht van
de poortopening zag hij de donker omlijnde gestalte van de Heilige Moederbeer.
Plotseling merkte hijdat de treden ophielden. Voor hem strekte zich een donkere
gang uit. En nu zijn ogen eenmaal aan de duisternis gewend waren, zag hij ook
verschillende zijgangen op dit punt uitkomen. Alhabar wendde zich om en riep
naar boven: „Is het niet beter een der zijgangen in te slaan, o grootheid? Misschien
leiden zij vlugger naar het doel. Hé, hé, hé!"
Doch beslist klonk de stem van de Beer: Rechtuitheb ik u gezegdDaar zult
gij de opdracht vinden, die u tonen zalhoe groot mijn vertrouwen in u is!"
Tastend zocht de voerman zijn weg door het duister, dat hem aan alle kanten
omringde. Hol klonk het geluid van zijn voetstappen door de ruimte en zo kwam het
dat hij niets hoorde van het zachte kabbelen van water. Ook zag hij niet de
snel heen en weer schietende tongetjes, die zich wiegend boven het wateropper~
vlak bewogen. Doch voor de Beer, die nog steeds boven aan de trap gespannen
stond te luisteren, waren dit geen geheimen en toen, na korte tijd uit de geweldige
gewelven het doffe geluid van een plons en een rauwe kreet tot hem doordrong
sloot hij met een tevreden gebaar de poort
7 Juli a.s. zal de Aartsbisschop-coad
jutor van Utrecht, Mgr. dr. B. J. Al
frink, op de plaats, welke nu bijna
twaalfhonderd jaar geleden werd ge
heiligd door de marteldood van St. Bo-
Na de jaarlijkse dodenherdenking op
3 Mei in het Rosarium te Hilversum
heeft een drietal mannen namens de
communistische vredesraad pamfletten
uitgereikt Dit feit ergerde velen. Een
gewaarschuwd politie-agent nam de
pamfletten in beslag en maakte tegen
de mannen proces-verbaal op. De in
houd van de pamfletten bleek, zoals
later kwam vast te staan, niet straf
baar. Het uitreiken daarentegen bete
kende een overtreding van de politie
verordening. De drie mannen stonden
Vrijdag terecht voor de Hilversumse
kantonrechter, die opmerkte, dat hij
de keuze van het tijdstip der uitreiking
niet erg kies vond.
De ambtenaar van het O.M. noemde
het moment van de uitreiking smake
loos gekozen en eiste f50.— boete of
een maand gevangenisstraf voor ieder.
De kantonrechter zei in zijn vonnis
dat het moment waarop de pamfletten
verspreid zijn, niet in de strafmaat
verdisconteerd kan worden. Hij veroor
deelde elk der verdachten tot f35.—
boete of drie dagen
De economische strafkamer heeft uit
spraak gedaan in de zaak tegen het
Rotterdamse automobielbedrijf dat de
deviezenvoorschriften zou hebben over
treden door een verkoop van vracht
auto's op de Nederlandse markt Aan de
bepaling, verbonden aan de invoerver
gunning en die luidde, dat de wagen
binnen acht maanden geëxporteerd
zouden moeten worden, zou daardoor
niet zijn voldaan.
De bij deze zaak betrokken industrië
len zijn veroordeeld (behalve een hun
ner, die werd vrijgesproken) tot twee
maal een geldboete variërend van f 750
tot f 3000, subs, hechtenisstraffen va
riërend van twee maal een maand tot
tweemaal vier maanden.
Bovendien, zo luidt het vonnis, moe
ten twee hunner elk een waarborgsom
van f 12.000 storten voor de tijd van een
jaar, die echter teruggevorderd kan
worden als de auto's binnen die tijd
geëxporteerd of op andere wettige wij
ze verkocht zijn.
Vrijdagmorgen is te Maastricht op 83-
jarige leeftijd overleden dokter M. H.
N. Roebroeck, een der oudste practise-
rende geneesheren van ons land. In
1895 behaalde dokter Roebroeck het
ajtsdiploma cum laude.
nifacius en zijn Gezellen, tydens 'n
Pontificaal Lof, aan circa zeventig ge
lovigen het H. Vormsel toedienen. Is
het op zichzelf reeds indrukwekkend,
dat Dokkum gelegen in de verste
uithoek van de Friese diaspora tel-
kenjare zo velen de grondvester van
het katholicisme in Noord-Nederland in
grote dankbaarheid doet gedenken, nog
treffender wordt het, wanneer men een
parallel trekt tussen het hoogtepunt
van de a.s. Nationale Bedevaart en Bo-
nifacius' laatste tocht naar Friesland,
ook ondernomen om het H. Vormsel toe
te dienen.
Niet alleen zal de plechtigheid de
eenheid en onveranderlijkheid van het
geloof in twaalf eeuwen tot uiting
brengen, doch tevens zal de toediening
van het Sacrament van een diepe sym
boliek zyn. Op het Martelveld wordt
het verlenen van de ridderslag des ge-
loofs een heilige vergelding voor de
slagen, aan Bonifacius en de Zijnen toe
gebracht.
Mgr. Alfrink, onder wiens leiding de
21ste Nationale Bedevaart zal plaats
hebben, koos als bijzondere gebedsin
tentie: „Dat de offervaardigheid in ons
moge groeien". Immers, zonder de of
fervaardigheid, voortkomend uit de
liefde, kan er van een bezield Christen
dom geen sprake zijn, hetgeen toch in
'n tijd, waarin het geloof wederom door
heidense machten wordt bedreigd, een
noodzakelijkheid tot behoud is.
Behalve de kerkelijke Hoogwaardig
heidsbekleders zullen de Provincialen
van de reguliere orden en vele verte
genwoordigers van Broeders- en Zus
tercongregaties aan de pelgrimage deel
nemen. terwijl voorts uit het hele land
duizenden priesters en leken worden
verwacht, opdat de bedevaart met recht
een nationale genoemd zal kunnen
worden.
Diep in ieder mensenhart leeft een
onweerstaanbare drang naar ge
luk. Literatuur en kunst hebben
alle eeuwen door in dit streven een on
uitputtelijke bron van inspiratie ge
vonden, omdat hierin het menselijk ka
rakter in zijn eindeloze verscheidenheid
zo duidelijk aan de dag treedt. Nu is het
waar, dat niet ieder onder geluk het
zelfde verstaat. Al naar gelang van het
verschil in levensopvatting hebben den
kers en dichters in de loop der tijden
hiervan sterk van elkander afwijkende
bepalingen gegeven.
Geen enkele definitie echter is zó dui
delijk, zó bevredigend en zó allesomvat
tend als die, waarmee een groot filosoof
het geluk aanduidde als de „rust in het
bezit". Wanneer een mens zich een be
paald doel stelt, met al zijn krachten
naar de verwezenlijking daarvan streeft,
en deze eindelijk bereikt, dan is zijn vol
doening des te groter naar mate hij meer
ongehinderd en door minder belemmerd
van zijn verworven „bezit" genieten kan.
Zoals echter elke medaille haar keer
zijde heeft, zo is ook geen aards goed
vrij van zorgen en schaduwzijden. Hier
door wordt het „bezit in volkomen
rust" een onmogelijkheid. Stoffelijke za
ken zijn nu eenmaal niet bij machte de
algemeen-menselijke oneindigheidsdrang
geheel te bevredigen. Dit te wil
len ontkennen helpt niets. Het kan al
leen de innerlijke onrust verergeren.
En ons tenslotte alle houvast doen ver
liezen.
Hierop doelt het diepe woord van de
H. Augustinus: „Ons hart is niet gerust
tot het rust in U, o. God". Daarom kun
nen wij ook met zekerheid, aan de hand
van bovengenoemde definitie van geluk,
aannemen, dat alléén het veilige
bezit van de waarheid in staat
is de mens het geluk te schenken, waar
naar zijn hele wezen smacht.
De waarheid omtrent aard en doel
van zijn bestaan, de waarheid betref
fende de juiste waardeverhouding van
alle dingen in het leven, en vooral de
waarheid omtrent God. Als wij die be-
Tussen de N.V. Philips en de samen
werkende Unies voor fabriekmatige be
drijven en de metaalnijverheid is over
eenstemming bereikt over de wijzigin
gen, welke zullen worden aangebracht
in de C.A.O. voor de handarbeiders
der Philipsfabrieken, werkzaam in de
bedrijven te Eindhoven, Geldrop en
Valkenswaard. In de nieuwe C.A.O.
worden grondlonen opgenomen, waar
in de loonbijslagen van September 1950
en Maart 1951, zomede compensatie
voor de werknemerspremie voor de
werkloosheidsverzekering zijn verwerkt,
terwijl tegelijkertijd aanpassing van
deze grondlonen aan de thans geldende
landelijke richtlijnen tot stand wordt
gebracht. Onder voorbehoud van goed
keuring door het College van Rijksbe
middelaars zal de huidige C.A.O. met
J de daarin aangebrachte wijzigingen
met ingang van 1 Juli worden ver-
lengd tot 31 Maart 1954.
De uit vele films
bekende filmacteur
Sabu (Elephant
Boy) is Vrijdag met
een vliegtuig van
de K. L. M.-Sabe-
nalijn uit Brussel in
Nederland aange
komen, waar hij in
een circus als oli
fant-dompteur zal
optreden. Bij zijn
aankomst werd Sa
bu, die sedert zijn
eerste optreden als
„Elephant Boy"
steeds een tulband
draagt, verwelkomd
door de „lange
man" van 't circus.
de drijfveer voor de misdaad te zijn
geweest, merkte Stanley op, toen hij
Fielding de inhoud van de portefeuille
toonde. Zijn gouden horloge heeft
men trouwens ook op de tafel laten
liggen. Zeg, Fielding, wat denk jij eigen
lijk van het smeren van die spagnolet?
Hoe bedoel je dat?
Wel, het komt mij voor, als we
wisten, wie er aan die spagnolet ge-
12 Onderwijl de tongen nu loskwamen, weest is, dat we dan heel wat verder
t het gezelschap in verschillende toon- zouden zijn.
aarden de situatie besprak, gaf mr. Misschien wel, zei Fielding. Maar
w lu„ ilu OIJUW 1K Stanley een kort bevel aan 'brigadier het is heel goed mogelijk, dat het 't werk
geen minuut langer hier houden dan sh°rt- De man salueerde, en betrok zijn van een of andere reparateur geweest is,
strikt noodzakelijk is. P0?1 aa.n de ingang. Vervolgens begaven en dat nu een ander daar handig gebruik
Hij liet zijn blik glijden, langs het ge- heide inspecteurs zich weer naar ka- van heeft gemaakt.
mer 1° - Wel wat heel toevallig, vind je niet?
- Ik zal met uw belangen rekening gezelschapen vers<AiÜend_eJoon-
houden, zover ik dat kan en mag, mijn
heer, zei hy tot mr. Snow Ik zal u
zelschap aan de half gedekte tafeltjes.
Het zal wel het beste zijn, ging hij Jl'E, n'.e^ lan8 we,rk Dat is inderdaad de moeilijkheid,
voort, als ik u thans meedeel; wat er in „«.wl„StvflJey' z,??rijl1J Bovendien, ging Stanley voort,
werkelijkheid gebeurd is.
de deur weer gesloten had. We heb- j -Duveuuien, gmg
"«"j»™'" gcucuiu ctraks al delak Je eens goed ae ligging van deze
Hy schraapte zijn keel en vervolgde: yael meer bij zfch had riL de pp kamer in' Het is het meest afgelegen
~i is namelijk geen gewoon sterf- reis_ en toiletartikelen Tk hen deel van het huis- Het lijkt me niet zo
n heeft ook g?on alleen benieuwd naar de panieren die moeilijk, voor iemand, die daar buiten
- de papieren, die -
wat meer licht kunnen werpen op de tussen de bomen op de loer ligt, zijn tijd
identiteit van het slachtoffer te- kiezen, om hier een kwartiertje of
Mr. Fielding knikte. zo te werken, zonder gestoord te worden.
Tussen haakjes, Fielding, zei in- Ja> en de hele indeling van het huis
tegen haar aan. Mrs. Snow, daar net specteur Stanley, heb jij eigenlijk al is zo, Stanley, dat iemand gemakkelijk
nog zo strijdvaardig, was nu met stom- ontbeten? Door de drukte heb ik hele- zijn kamer kan verlaten, zonder direct
heid geslagen. Miss Marsh, de dame van maal vergeten, je dat te vragen. gezien te worden. Als er niemand in de
Maak je niet ongerust, Stanley, zei gelagkamer is, kan iemand, die van bo
de ander glimlachend Wat dat be- ven komt, vrij in- en uitgaan door de
zelfmoord gepleegd. Hij is vermoord.
De uitwerking, die zijn woorden had
den, was geweldig. Mrs. Bright uitte
een gil. en greep de arm van haar man.
Haar dochtertje vlijde zich verschrikt
kamer 8. had, ondanks haar lichte doof
heid, de woorden van inspecteur Stan
ley verstaan, en zat er zielig bij te treft, ben ik een heel gemakkelijk buitendeur. De eetzaal is op bepaalde
kijken. Mr. Brooks wilde iets "zeggen,
wierp een blik op zijn vrouw, die ont-
mens. Ik kan wachten. Wil jij de tijden helemaal verlaten, zodat men
- - zakk?" van z'Jn costuum nakijken? Dan daaruit ófwel yia het terras, öfwel via de
daan was opgesprongen, en nu weer op zal ik nog eens mijn oog laten gaan aehteruiteane nnnneemerkt kan ver
haar stoel ging zitten.' slikte eens, en over de inhoud van de koffer, en wat Sf™. de kamera
zweeg. Aller ogen waren op de inspec- ik verder m de kamer vind. awijnen. voor wie in een van ae xamers
teur gericht. Mr. Stanley verklaarde zich accoord. b?ne dn .ls. moet het al heel gemakke-
U begrijpt zonder twijfel wel, zei Behalve de gewone voorwerpen, zoals hjk zijn, ongezien weg te komen.
mr. Stanley, dat hier eerst enkele een zakmes, een portemonnaie, een pot- Dus jij denkt
formaliteiten vervuld moeten worden, lood, en nog enkele andere dingen, vond M TriPid;np piimlaehte Hii moest nn-
vóór ik iemand onder u verlof kan ge- hij in de binnenzak van de overledene f**1™"® 1^dfoudTi'uö?ouw Marsh
ven, om deze zaal te verlaten. Dat is een portefeuille. Daarin bevonden zich
een kwestie van voorzorg, die u zich een paspoort -ten name van Albert Lons- "enken, die op het ogenblik de enige
geen van allen persoonlijk behoeft aan dale, geboren te Londen, de 14de Oc- was. dle beneden woonde,
te trekken. Mi'. Fielding en ik zullen nu tober 1852, van beroep makelaar, enkele Ik wilde alleen maar zeggen, Stanley,
allereerst nog een kort onderzoek in- aantekeningen en krantenknipsels, die dat het net zo goed een van de gasten
stellen op de kamer van mr. Lonsdale, op de beurs betrekking hadden, een kan geweest zijn, als een toevallige be
en daarna zullen wij genoodzaakt zijn, bewijs van inschrijving aan de beurs te zoeker, of iemand, die van buitenaf
u een voor een te ondervragen. Ik ver
zoek u dringend, u rustig bij de stand aan gel
van zaken neer te leggen. Dl
Melbourne, en een aanzienlijk bedrag kwam
eld.
efstal schijnt in ieder geval niet
(Wordt vervolgd.)
„Hij is koksmaat" wijst onze buur
man naar 'n gebloemd blauw hemd „en
dat is onze steward".
De steward neigt „aangenaam".
De trein naar Rotterdam stuift langs
de Zuidhollandse weilanden.
„Wat een hoop luie koeien toch",
wijst onze buurman, die machinist en
droogkomiek is, naar buiten. -
„Gisteravond zijn wij binnen geko
men met de schuit, na een reis van
negen weken. Vannacht verhalen wij
van Rotterdam naar Amsterdam".
„Hoe lang is dat varen?"
„Laat eens kijken, acht uur over zee
drie uur Noordzeekanaal, nou, een uur
of twaalf".
„Wanneer gaan jullie dan weer naar
zee".
„Dat weet je nooit precies. Volgen
de week of zo. En dan wordt het weer
tijd ook. Als wij te lang thuis zijn.
worden onze vrouwen zo brutaal. Elke
dag moet je voor Sinterklaas spelen.
Jurk, nieuwe gordijnen, een paar
schoenen, brrr!"
Onder het gelach schijnt toch ook
nog een andere gedachte te zitten. En
de machinist bekent dan ook eerlijk:
„Eerlijk gezegd, zou ik een baantje
aan de wal niet erg vinden. Als je een
gezin heb, moet je eigenlijk niet meer
varen. Maar jaje zit nu eenmaal
in het schuitje".
Even valt een stilte tussen de zeelui.
Maar geloof je ook niet, dat je ae
sbhuit en de zee zou missen, met een
walbaantje", wil de steward weten.
De machinist haalt zijn schouders op:
„Een mens verlangt toch altijd naar
'de dingen, die hij'niet heeft".
De aartsbisschop-coadjutor, Z. H. Exc.
mgr. B. J. Alfrink, zal in de komende
week alleen Maandag en Donderdag, en
wel alleen na afspraak, audiëntie verle
nen.
zitten zijn wij in staat het leven en de
wereld in het juiste licht te zien, bij
zaken van hoofdzaken te onderscheiden,
en ons leven zó in te richten, dat wij
niet, door onze belangstelling verkeerd
te richten, zelf oorzaak worden van
blijvende onvoldaanheid of, erger nog,
volslagen mislukking. De waarheid is
één en onveranderlijk. God zelf heeft
ze ons geopenbaard. Geen andere, veili
ge weg staat voor ons open, dan het vol
gen van Gods leiding in al ons doen en
denken.
Nooit zal het leven een probleem kun
nen opwerpen, waarin Zijn H. Wet geen
klaarheid brengt. Omdat Hij, onze
Schepper en ons Doel, Zelf de weg heeft
uitgestippeld, die wij te gaan hebben,
en ons alle hulpmiddelen heeft geschon
ken om deze taak mogelijk en gemak
kelijk te maken.
Strikt genomen is het allemaal zo een
voudig. De Heer van hemel en aarde
heeft de mens geschapen om eeuwig ge
lukkig te zijn. De kortste, dus: de
rechte weg naar dit doel heeft Hij
ons gewezen: een onwankelbaar geloof
in Zijn leiding.
Een blind vertrouwen, dat het alléén
zó maar goed kan zijn! Niemand ver
dient dit geloof, dit vertrouwen méér dan
God. Slimmer willen zijn dan de Wet
gever van het heelal is zoals zeer te
recht werd opgemerkt een zonderling
soort hoogmoed, die met dit geloof direct
in strijd is.
En toch ligt hier de voornaamste grond
van alle ellende in de geschiedenis der
mensheid. Bibliotheken zouden vol te
schrijven zijn met bewijzen om dit te
staven. Maar de eigenwijze mens weet
alles beter, en liever dan zijn hoofd ne
derig te buigen voor God. meent hij zelf
de kracht te bezitten het leven naar zijn
hand te zetten. Alsof de jongste geschie
denis alleen niet reeds meer dan afdoen
de bewijs levert van de hopeloze en on
vermijdelijke verwarring en verwilde
ring, waartoe wij komen, als wij Gods
wetten miskennen.
Het tragische hiervan is in zekere zin
niet op de eerste plaats, dat wij door een
dergelijk gedrag Gods geboden naast ons
neerleggen, maar vooral dat wij zó blind
zijn, dat wij nog niet eens inzien, hoe
zeer wij daardoor onze eigen natuur mis
kennen en geweld aandoen, die precies
dezelfde strevingen in zich heeft ais
waartoe Gods wet ons verplicht. Geen
wonder overigens, want God heeft de
mensen immers geschapen! Buiten Gods
geboden bestaat er eenvoudig geen vei
ligheid voor ons! Dit betekent natuurlijk
niet dat een nauwgezette naleving daar
van ons een hemel op aarde garandeert.
Om veel goede redenen zou eerder het
tegendeel te beweren zijn. Maar wèl
houdt dit in, dat een overtuigd geloof in
God en in de waarde van ons mens-zijn
ons vrijwaart van alle Innerlijke onrust,
ons alle lijden en leed in het juiste licht
doet zien en ons leven d i e eeuwigheids-
zm geeft, die het de moeite waard maakt.
Op de vierde Zondag na Pinksteren
staat de liturgie van de H. Mis
geheel in het teken van dit nood
zakelijke vertrouwen op God. Direct
reeds bij de Introïtus klinken de woor
den van de psalmist „De Heer is mijn
licht en mijn heil; wie moet ik vrezen?"
En de collecte bidt om vrede en geluk:
„onder de leiding Uwer Voorzienigheid".
St. Paulus vertelt ons dan in het EpisteL
dat het lijden in dit leven niet te ver
gelijken is bij onze toekomstige heerlijk
heid. De hele schepping verlangt daar
naar. Alleen de waarheid schenkt de
vrijheid van de kinderen Gods. Graduale
en Alleluia-vers vragen opnieuw om Gods
hulp en steun, en het Evangelie van de
wonderbare visvangst illustreert af bij
zonder duidelijk de uitwerking van het
vertrouwen op God. „De hele nacht heb
ben wij niets gevangen, maar op Uw
woord zullen wij opnieuw de netten
uitwerpen". Offertorium en Secreta bid
den om verlichting van het verstand
en versterking van de wil. om in te
zien, dat wij zonder God niet kunnen
klaar komen, om steeds de kracht te
hebben ook naar onze overtuiging te
leven. En nadat de Communio nog
eens ons geloof in God, „onze kracht,
onze toevlucht en onze Redder" heeft
beleden, smeekt de Postcommunio door
het lichaam en bloed van Christus ge
zuiverd te mogen worden en door Zijn
genadekracht beschermd.
Zo geeft de liturgie van morgen ons
weer een nieuw bewijs van de waarheid,
dat de veiligheid van ons leven staat of
valt met ons geloof en vertrouwen in
God. De waarheid kennen wij: door onze
rede en door de goddelijke openbaring.
Een waariyk gelukkig leven, waarnaar
ieder mens streeft, is niet mogelijk bui
ten het onvoorwaardelijk aanvaarden en
consequent beleven van deze waarheid.
Het is van het grootste belang voor
tijd en eeuwigheid ons eerlijk af te
vragen, hoe het in dit opzicht met ons
staat. Voordien hebben wij zeker
geen recht tot klagen. En nadien heb
ben wij onze handen te vol om daarvoor
nog tijd te vinden.
