te Helsinki geopend
Kleurrijk en bont festijn, ondanks
voortdurende drenzende regen
PACIFISTE VEROORZAAKT INCIDENT
Zatopek weer kampioen 10.000 m.
Fransman Mimoun sijn laatste
maar kansloze tegenstander
SAAT in
RUSLAND haalt grote
achterstand op!
Van 5—1 tot 5—5 in prachtige
en zeer faire wedstrijd
999
halve finale
NURMI draagt Olympisch
het stadion binnen
vuur
Uitverkochte
tribunes
Olympische eed
Slijkhuis alleen op
de 1500 meter
Iweede in serie en
kwart-finale
Te zwaar bevonden
NIEUW RECORD
11-2
MAANDAG 21 JULI 1952
PAOTttA 4
OLYMPIA
ia
52
OLYMPIA
VÓÓR DE OPENING
NAAR HUIS!
Paasikivi spreekt
OLYMPIA
Dames-tennisteam doof
Frankrijk verslagen:
Vijftiende Olympische Spelen
XV
Indrukwekkend was het entrée van de eerste Russische ploeg, die ooit aan
de Olympische Spelen heeft deelgenomen. De vrouwelijke athleten droe
gen blauwe jasjes en witte rokken, de mannen witte costuums met rode
dassen, met uitzondering van een groep in militair uniform, welke de
stoet afsloot. De imposante Russische groep werd ontvangen met een
beleefd applaus. De rode vlag, gedragen door de gewichtheffer Koezenko,
werd niet genëigd.
(Van een speciale verslaggever)
HELSINKI, 19 Juli. Terwijl een gestadig drui
lende motregen nog altijd bleef neerdalen op
het drassig geworden veld en op de opgehe
ven gezichten van 70.000 toeschouwers op de
tribunes van het Olympisch Stadion, die ge
boeid naar het platvorm van de Marathonto
ren staarden, waar de beroemde athleet Paavo
Nurmi zo-even het Olympisch vuur had ontsto
ken, terwijl de massa ontroerd luisterde naar
de plechtige klanken van de statige Olympi
sche hymne, kwam onwezenlijk als in een
droom, zonder dat iemand op dat ogenblik
wist waarvandaan, een jonge vrouw in een
lang wit gewaad, het spreekgestoelte van de
ereloge oplopen. In een drafje ging zij door
de Noordelijke bocht over de loopbaan, stom
verbaasd nagestaard door de tienduizenden
op de tribunes, door de verbijsterde officials
en door de als aan hun plaatsen genagelde
mannen van de ordedienst, die tevoren elkeen,
die zich in de buurt van dit centrum der Olym
pische plechtigheden durfde wagen, met koele
en bijna grimmige nauwgezetheid om zijn ge
loofsbrieven hadden gevraagd.
Wie was die wonderlijke jonge vrouw met hel
blauwe ogen en roodblonde haren, gekleed
in dat opmerkelijke, slepende gewaad en met
Griekse sandalen aan de blote voeten? Nie
mand wist het, niemend realiseerde zich, dat
het theatraal effect van deze verschijning tè
fel contrasteerde met de sobere eenvoud van
de plechtigheid zelf, om er deel van te kunnen
uitmaken. Voordat iemand zich van zijn verba
zing had kunnen herstellen, had de jonge vrouw
het spreekgestoelte beklommen, diep adem
gehaald en, terwijl ze een rol papier ontvouw
de, zich voorover gebogen naar de microfoon.
„Meine Freundezei ze. Maar voordat
haar volgende woorden tot de massa waren
doorgedrongen, was de voorzitter van het
Fins Olympisch Comité, baron Erik von Frenckel,
op haar toegesprongen en had hij haar met be
hulp van enkele andere officials, het spreken
belet.
Krampachtig greep de jonge vrouw zich aan
de balustrade van het spreekgestoelte vast.
Zij wilde zich niet laten wegleiden en wierp een
blik om zich heen alsof ze een beroep op de
toeschouwers wilde doen om haar te helpen.
Maar toen zij zag hoe de Finse politieagenten
op haar kwamen toelopen, gaf ze zich gewon
nen en liet zich wegleiden. De openingsplech
tigheden van de Olympische Spelen konden
worden voortgezet
lllTLaï™"', St0e K en Stram' maar b8seIovis als
5 *1 s?mber voorspeld, dat het met die
opening; van de Spelen niet naar wens zou gaan. Deze
Zaterdag is het namelijk de „Sara", dat is de vrouwen
naam die de Finse almanak aan deze dag geeft, zoals
ook de zeven volgende dagen vrouwennamen hebben,
tn deze vrouwenweek, beweert het Finse bijgeloof, zal
regenen, omdat de vrouwen wenen.
Bijgeloof of met, m ieder geval, heeft de ongunst van
de weergoden het kleurrijk schouwspel van deze altijd
indrukwekkende ceremonie wel wat verstoord. Juist
toen tegen half twaalf de eerste groepen deelnemers
in het oude stadion arriveerden om zich daar op te
weersbui, die het veld in
de officials merkten wij op mr. J Lint
horst Homan, voorzitter van het N.O.C.,
dr. J. N. van den Houten, secretaris
N.O.C.; jhr. L. J. Quarles van Ufford
chef d'equipe hockeyploeg; ir. A. A. Pau-
len, bestuurslid N.O.C.; H. J. Slingen-
berg, bestuurslid N.O.C.; dr. C. D. Ver-
rijp, medicus Olympische ploeg en drs
W. van Zijl, die de heer Lotsy als as
sistent bijstaat. De athleten liepen, even-
Wij zagen gymnasten o.l.v. Nun Ver
als de officials, in rijen van twee.
hoeff, hockeyers, roeiers, athleten, de
(uitgeschakelde) voetballers o.l.v. ir. H.
F. Hopster, enz. enz. In totaal ruim 70
athleten, spelers en officials.
De ploeg maakte een keurige indruk;
de heren gekleed in korenblauwe jas
jes, grijze broek, wit overhemd met
grijze das en witte sportpet, op de borst
het oranje embleem met de goud ge
stikte Nederlandse leeuw en de letters
„Nederland". De datnes droegen met
zwier haar gebreide oranje mutsjes met
pompoen, en gingen gekleed in dezelfde
kleuren als de heren: blauw jasje, witte
sportblouse en grijze rok. Zij werden
luide toegejuicht op de tocht van Elain-
tarna naar het stadion en tijdens de ge
hele gang langs de tribunes. Naar Fanny
blankers zochten de Finse athletieklief-
hebbers tevergeefs. Die zat, om risico's
te vermijden, het défilé op de tribunes
gade te slaan.
Japan, dat voor de eerste keer sinds
1936 weer aan de Spelen deelneemt, be
groette de president door het nijgen van
de vlag met de rijzende zon. Japanse
toeschouwers zwaaiden met kleine Ja
panse vlaggetjes toen hun delegatie
voorbij kwam. De Zuidkoreaanse dele
gatie kreeg een extra applaus bij het
passeren van de loge.
Maar rustig, zonder gelamenteer
zonder haastig gedraaf van nerveuze
en gejaagde officials, werd het proto
col afgewerkt. Toen de poorten van
het stadion werden gesloten, waren er
op de enorme betonnen tribunes geen
open plekken meer. Tegen één uur
stelde het bestuur van het I.O.C., on
der aanvoering van vice-president
Avery Brundage zich met de leden van
het Finse organisatiecomité voor de
eretribune op, waar de Finse president
i Faasikivi hen volgens protocol aan
zich zou laten voorstellen en dan de
parade van de deelnemende ploegen
zou afnemen.
Het grijze staatshoofd arriveerde om
klokke één uur in gezelschap van de
voorzitter van I.O.C. Sigfried Edström
en de president van het organisatie
comité, baron Erik von Frenckel. Ter
wijl het Finse volkslied werd gespeeld,
zochten de ogen van velen het electrisch
scorebord, waarop het devies van de
stichter der Spelen, baron Pierre de Cou-
bertin, stond te lezen: Het belangrijkste
van de Olympische Spelen is niet ze te
winnen, maar eraan deel te nemen; een
devies waarvan de juistheid in ónze tijd
het middelpunt van hartstochtelijke dis
cussies is geworden
Schilderachtig défilé
Nog altijd viel de regen neer. Traag
bewogen de vlaggen van de deelnemen
de landen zich aan de hoge masten; op
het grootste gedeelte van de open tri
bunes zag men een scherm van para-
pluien, dat slechts even werd wegge
nomen, toen hoog op de Marathontoren
het Olympisch vuur even flakkerend
oplaaide.
Ondanks die sombere entourage was
het entree van de ploegen der deelne
mende landen schilderachtig als steeds.
Der traditie getrouw geschiedde de op
komst in alphabetische volgorde, met
uitzondering van de Griekse deputatie,
die als vertegenwoordigster van het land
waar de Spelen zijn ontstaan, de rij
opende. Een Finse vlaggendrager ging
de Grieken vooraf. Hij droeg een bord
met het woord „Kreikka" (Griekenland)
en daarachter kwam de Griekse vlag
gendrager Nicolas Syllas, een speerwer
per die al voor de derde keer aan de
Spelen deelneemt.
En dat was het begin van een bonte,
kleurrijke optocht, een schijnbaar niet
meer eindigende stoet van jonge man
nen en vrouwen in vrolijk contrasteren
de costuums: Argentijnen in wit en
blauw, Australiërs in groen en wit, Bul
garen in grijze pantalons met bontge
kleurde boerenhemden, Spanjaarden in
correct militair uniform. Zuid-Afrikanen
met witte Panamahoeden, de Philip-
pijnen, Guatamala en dan....
Nederland! De zeiler
I Simon de Wit ging als
vlaggendrager voorop,
daarna volgdle de heer
K. Lotsy als chef de mission en onder
In tegenstelling tot het Nederland
se team, dat aan de openings plech
tigheid heeft deelgenomen, is het
Roemeense voetbalelftal uit Helsinki
vertrokken voordat de Olympische
Spelen geopend werden. De Roeme
nen werden in de voorronde uitge
schakeld en alle 23 spelers werden
Vrijdagavond prompt per vliegtuig
naar huis gestuurd. Ook het basket
ballteam, dat niet verder dan de
voorronde kwam, werd naar het
vliegveld gestuurd, waar echter
bleek, dat het toestel al weg was.
De Russen
Bij de Russen droeg de zwaarge-
wicht-gewichtsheffer Jacob Koezenko de
rode vlag aan het hoofd van de grote
Russische afvaardiging. De Russische
vrouwen droegen blauwe jasjes en witte
rokken, de mannen witte costuums met
rode dassen, met uitzondering van een
groep in militair uniform achteraan. De
Russische deelnemers wuifden toen de
presidentsloge gepasseerd werd, maar
de vlag werd niet genegen. De menigte
bepaalde zich tot een beleefd applaus.
De Noren, die achter de Russen kwa
men, werden met gejuich begroet. De
Russen liepen in rijen van zeven om
hun grote ploeg samen te persen over
een kleine afstand.
Voor de eerste keer liep ook Israël,
iiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiifiiiiimiiiimiiiiiii iiifiiiiiiiiiM
Een psychiater, die Barbara Potrant-
Pleyer gisteravond twee uren heeft onder
zocht, verklaarde: ,,Ze zit een beetje in de
knoop en is geestelijk wat in de war. Zij
ijvert voor vrede en godsdienst, en meende,
de wereld een boodschap te kunnen bren
gen. Overigens een heel aardig meisje".
minimum mmmitmmmimmimmimmmmmimmm
het land dat pas vier jaar bestaat, in
een Olympische parade mee. De klein
ste afvaardiging was die van Panama,
alleen een vlaggedrager.
Prins Bertil liep aan het hoofd van de
Zweedse delegatie. De Zweden hadden
wel regenjassen bij zich, maar die droe
gen ze dapper over hun arm. Als na
buurland van Finland, kreeg Zweden
een enorm applaus. Ook het applaus
voor Duitsland, dat voor de eerste keer
sinds 1936 op de Spelen uitkomt, was
flink.
Sommige delegaties bestonden slechts
uit enkele personen, andere, zoals die
van Amerika met 360, Frankrijk met
145, Groot-Brittanmë met 175, Honga
rije met 250, Polen met 200 en Rusland
wel met meer dan 400 deelnemers,
trokken op in gesloten gelederen.
Alleh kregen ze hun deel in het ap
plaus, dat echter aanzwol tot een
orkaan, toen de sterke Finse ploeg van
ruim 300 man als laatste het stadion
binnen marcheerde.
Na het défilé en de opstelling der
ploegen schaarden de leden van het
I.O.C. en van het organisatiecomité zich
in een halve kring om het spreekgestoel-
te voor de eretribune en hield de heer
Erik von Frenckell, zich achtereenvol
gens van de Franse, de Engelse, de
Finse en de Zweedse taal bedienend, de
protocolaire begroetingsrede aan het slot
waarvan hij de Finse president uitnodig
de de Spelen geopend te verklaren. „Wij
zijn uiteraard trots en gelukkig", aldus
de heer Von Frenckell, „dat 71 naties
zich bereid hebben verklaard deel te
nemen aan de Spelen van de 15e Olym
piade, en dat zij meer dan 5800 sportlie
den naar Helshinki hebben gezonden.
Wij zijn verheugd, dat Finland in de ge
legenheid is gesteld de neutrale plaats
te worden, waar West en Oost in een
edele strijd met elkaar kunnen wed
ijveren, waar gelukkige winnaars zullen
worden bekroond, zonder dat er bij de
verliezers gevoelens van bitterheid en
wraakgedachten zullen worden opge
wekt. Als de Olympische geest en het
internationale wederzijdse begrip ver
sterkt worden bij de jeugd van de we
reld, dan zal dit betekenen, dat de
organisatoren de gouden medaille ver
worven hebben, welke zij met de groot
ste ernst getracht hebben te behalen."
Na deze rede van Von Frenckell
verhief de president van de Finse re
publiek Faasikivi zich van zijn zetel
en in een ademloze stilte sprak hij de
korte, klassieke openingsformule uit:
„Ik verklaar de Olympische Spelen
van Helsinki ter viering van de vijf
tiende Olympiade van de moderne tijd
voor geopend."
Langzaam rees de wit
zijden Olympische vlag,
overgedragen aan de pre
sident van het I.O.C. door
sir Frederick Wells, die in 1948 Lord
Mayor van Londen was, aan de hoge
mast. De Olympische fanfare schalde
door het stadion, zwermen postduiven
werden losgelaten en wiekten rond in
cirkels voor ze hun richting kozen. Een
batterij geschut loste 21 saluutschoten.
Nog éénmaal Nurmi
De eer om de Olympische vlam op
zijn laatste etappe van de berg Olym
pus in Griekenland het stadion binnen
te dragen was verleend aan Paavo
Nurmi, de beroemde Finse hardloper
uit de twintiger jaren. De oude „held"
bleek nog een held te zijn. De menigte
bracht hem een geweldige ovatie en de
sportlieden op het middenterrein ver
braken de gelederen om de man, die
zoveel gedaan heeft voor de athletiek
en voor Finland, beter te zien. De 55-
jarige Nurmi, wat kaalhoofdig en wat
dik om zijn middel, liep met groot ge
mak de stadionronde. Opnieuw steeg
gejuich op, toen hij de toorts in de
drie meter grote bokaal stak en het
vuur ontstak.
„Wij zweren, dat wij op eer
lijke wijze bij de Spelen zul
len mededingen met inacht
neming van de bestaande
voorschriften en in de geest
van ware sportiviteit tot eer
van ons land en tot roem
van de sport."
Toen liep Nurmi naar de rand van
de arena en sprong over het hek bij de
303 treden tellende trap die naar de
top van de toren leidt, welke het sta
dion domineert. Daar zal de vlam tij
dens de spelen blijven branden. Nurmi
gaf de toorts nu over aan Hannes
Kohlemainen, in zijn tijd ook een groot
Fins athleet en Olympisch winnaar. Hij
stak het vuur aan op de toren.
Een koor van 200 vrouwen en man
nen, gekleed in oud Fins boerencos-
tuum, begon een speciaal lied te zingen,
dat door de Finse componist Jaakko
Linjama gemaakt is. Het gezang ont
roerde eenieder. De menigte bewaarde
een eerbiedig stilzwijgen tijdens het
zingen, maar barstte los aan het eind
van het lied, toen de vlam op de toren
begon te branden.
De onbekende vrouw
Toen speelde zich het incident met de
geheimzinnige vrouw in het wit af. Zij
bleek een studente te zijn uit West-
Duitsland. Haar naam is Barbara
Rotraut Pleyer. Zij kwam twee dagen
geleden te Helsinki aan en heeft een
audiëntie aangevraagd bij president
Paasikivi, hetgeen werd geweigerd.
Vandaag had zij het nog eens gepro
beerd, maar opnieuw werd haar ver
zoek afgewezen. Later werd nog be
kend gemaakt dat zij een fanatiek paci-
fiste is en dat zij op deze plaats had
willen pleiten voor eensgezindheid on
der de volkeren.
Na een godsdienstige plechtigheid,
geleid door aartsbisschop Ilmari Salo-
mien, begaf de 29-jarige Finse turn-
kampioen Heikko Savolainen zich naar
het podium voor de eretribune, ge
volgd door de vlaggedrager Vaino Su-
vivuo, de Finse hordenloper. En terwijl
alle athleten in het stadion een arm
omhoog hieven sprak hij met krachtige
stem, het onderste gedeelte van de
Finse vlag met zijn rechterhand aan
vattend, de eedsformule uit. Met bege
leiding van het orkest zong het koor
daarna het Finse volkslied „Ons land".
Hiermee was de plechtigheid van de
opening geëindigd.
Evenals in 1948 te Londen heeft de Tsjech Emile Zato
pek ook nu de gouden medaille op de 10.000 m. behaald.
Hjj deed dit met hetzelfde imposante machtsvertoon, en
in dezelfde, geheel op spier- en wilskracht gebaseerde
stijl, zijn aanval inzettend op het moment dat hem gele
gen kwam, en daarna successievelijk al zijn tegenstan
ders achter zich latend en tal van concurrenten een of
meermalen lappend. De Fransman Mimoun volgde hem
ongeveer vijftien ronden lang als zijn schaduw. Er zat
nauwelijks een halve meter tusserjruimte tussen de twee.
Na d® negentiende ronde raakte hij even los toen Za
topek spelenderwijs het tempo iets verhoogde. Hij kon
zich herstellen en kreeg de Tsjech weer te pakken, tot
grote vreugde van de Fransen op de tribunes die hun
dappere landgenoot stormachtig aanmoedigden. Het duurde niet lang, want een
kwart ronde later ging Zatopek er in alle ernst vandoor en van dat ogenblik af
was Mimoun een geslagen man.
ook zijn hinderlijke volger Mimoun van
zich af. Wel bood de Fransman vertwij
felde tegenstand, maar het hielp niets,
hij moest de wet van de sterkste onder
gaan.
En toen leek het werkelijk alsof de
Tsjech vleugels kreeg, hij stoof door in
Na de eerste ronde van vierhonderd
meter passeerde eerst de Australiër
Perry, gevolgd door Rashió uit Pa
kistan en de Rus Anoufrlev. Zatopek
ging toen schuil in de zwerm van de
ruim vijftig deelnemers, maar we za
gen zijn rode trui in de tiende posi
tie. Enkele ronden lang bleef het veld
bijeen en betwistten Perry, Anoufriev
die een zeer vastberaden en agressief
loper bleek te zijn en Mimoun die
steeds in de voorste rijen te vinden
was, elkaar de leiding.
Zatopek bekommerde er zich weinig
om, hij verloor een paar plaatsen en was
na vier ronden weer iets ingelopen. Na
vijf ronden zette hij wat aan, met het
gevolg dat hij na enkele tientallen me
ters aan het hoofd ging, een plaats die
hij tot het einde toe zou behouden. Het
veld werd uiteengerukt tot een lange
sliert, die weer tot tal van kleine groepen
en groepjes verbrokkelde. De kopgroep
bestond uit Zatopek, Mimoun, Pirec,
Anoufriev en Perry.
Men keek slechts naar dat kleine
groepje dat aangevoerd werd door de
man in de rode trui, die met de bekende
slingerende beweging van zijn hoofd,
het gezicht krampachtig vertrokken en
de rechterarm gebogen tot op de hoogte
van zijn heup onverstoorbaar doorliep
in het tempo dat hem goed dacht. Tot
in de zestiende ronde bleef de positie
aan de kop ongewijzigd, toen versnelde
Zatopek zijn vaart en kon alleen Mi
moun, die hem als gangmaker gebruikte,
in zijn kielzog blijven. Norris, Pirie,
Posti, Sando en Anoufriev lagen spoe
dig twintig en meer meters achter, doch
bleven elkaar hardnekkig strijd leveren
voor de derde plaats waarbij de onder
linge rangschikking telkens veranderde.
In de twintigste ronde schudde Zatopek
een soort van roes, de een na de ander
doublerend alsof ze stil stonden. Mimoun
lag zeker honderd meter achter, en de
rest nog meer, er was niemand die bet
phenomeen uit Praag iets in de weg kon
leggen, hij won zoals hjj wilde. En hü
wilde een nieuw record, dat bleek toen
hij met nog slechts driehonderd meter
voor de borst het tempo andermaal ver
hoogde en welhaast spurtend door de
finish ging, onder de oorverdovende
toejuichingen van zeventigduizend »n
vervoering geraakte sportmensen op de
tribunes. Het Olympisch record, dat hij
zelf hield, werd inderdaad verbeterd,
en niet alleen door Zatopek, maar ook
door de vijf die op hem volgden, wel
een bewijs dat het hard gegaan is!
Naar wij vernemen, zal Wim Slijk
huis alleen op de 1500 m. uitkomen en
niet op de 5000 m„ dit omdat men et
voor terugschrikt onze landgenoot een
te zware taak op te leggen. Zoals men
weet beginnen de series 1500 m. enige
uren nadat de finale van de 5000 m. is
gelopen.
De enige sprinter, die ons land bij de
Olympische athletiekwedstrjjden ver
tegenwoordigt, Theo Saat, heeft zich
uitstekend geweerd. In zijn serie vertrok
liij iets te laat, maar liep prachtig in en
eindigde als tweede achter de zwaar
gebouwde Rus Soukharev, die hij juist
niet meer kon bereiken. Hij noteerde
een tijd van 10.9, die hij echter belang
rijk overtrof, toen hij in de kwart-finale
een uitstekende wedstrijd liep tegen de
Amerikaan Remigini, die won in 10.4.
Onze landgenoot noteerde 10.6.
Maandagmiddag komt hij in de tweede
halve finale uit op de derde baan. Zijn
tegenstanders zijn op baan 1: Remigno
(V.S.), op baan 2 McKenley (Jamaica),
op baan 4 Treloar (Australië), op baan
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiii minimum
Alle Chinese bladen in Formosa hebben
Zondag aangekondigd dat zij geen nieuws
zullen opnemen over de Olympiade uit pro
test tegen het „oneerlijke besluit" ten
aanzien van de athleten van Vrij China
door de toelating van communistisch China.
immmmmmimimmmmmmimimimmm minimum
5 Fortun Chacon (Cuba) en baan 6 Jack
(Gr.-Br.).
In de éerste halve finale van de 100
meter heren komen aan de start: Mac-
Donald Badly (Gr.-Br.), Dean Smith
(V.S.), Arthur Bragg (V.S.), Vladimir
Soukharev (Rusland), Lavy Pinto (Im
dia) en Alain Porthault (Frankrijk).
Een van de meest bedroefde man
nen in het Olympisch dorp was de
jonge Philippijnse worstelaar Floren
tine Real. Hij heeft duizenden mijlen
gereisd om aan de Spelen deel te ne
men, maar werd bij weging te zwaar
bevonden. Het scheelde slechts eni
ge onsjes. Toen hij des morgens
op de schaal was gestapt, was hij an
derhalf pond te zwaar. Hij trok zijn
dikste kleren aan en ging een eind
hardlopen. Daarna werd hij behan
deld door massetirs en één minuut
voordat de weging beëindigd werd
liet hij zich nogmaals wegen. Hij was
nog te zwaar en daardoor uitgescha-
keid voor deeineming.
Na een sensationele
wedstrijd waar Rusland
een 51 achterstand in
het laatste half uur in
een,gelijk spel wist om te zetten, waar
bij in de verlenging van twee maal een
kwartier niet meer werd gescoord gaven
de Zuid-Slavische en Russische spelers,
die het opgetogen publiek twee uur
prachtig voetbal hadden voorgezet, als
goede vrienden elkaar de hand. Het
vreedzame sportgevecht tussen beide
landen, waarbij uitermate fair werd ge
speeld, had de sportmensen tot elkaar
gebracht en in de wetenschap, dat men
na 48 uur elkaar weer zou ontmoeten
in een tweede wedstrijd, op hetzelfde
veld, en onder leiding van dezelfde
scheidsrechter, de Engelsman Ellis, lie
pen zij broederlijk naar de kleedkamers.
De sport had tot stand gebracht, wat
andere middelen blijkbaar niet vermo
gen te doen, namelijk respect te kwe
ken voor eikaars capaciteiten in een op
hoog peil staande partij voetbal.
Drie minuten voor het einde stond
Rusland nog met 35 achter, maar in
die resterende 180 seconden wisten de
Russische spelers nog gelijk te maken,
waarbij, toen het vijfde doelpunt was
gescoord de schijnbaar zo gelaten Rus
sen hun vreugde niet meer konden be
dwingen, over dit onverwachte succes.
Opmerkelijk was de zeer sportieve
houding van het publiek. Aanvankelijk
namen de vele duizenden toeschouwers
een neutrale houding aan en juichte
men de prachtige staaltjes voetbal, wel
ke men op de windstille en zonloze
avond in het op 200 km van Helsinki
gelegen fabrieksstadje kreeg voorge
schoteld, enthousiast toe. Maar toen de
Russische ploeg met 51 achterstand
binnen twee minuten twee doelpun
ten scoorde, moedigden de Finse toe
schouwers de Russen vurig aan.
De kwaliteit van het spel stond twee
klassen hoger dan die welke men Za
terdagavond in het Olympisch Stadion
te Helsinki had kunnen constateren. In
de ontmoeting tussen Oostenrijk en
Finland. In beide teams viel veel te
bewonderen. Bij de Russen bleek,
vooral in de verlenging, de lichaamscon
ditie iets beter te zijn, dan bij de te
genstanders. Het aangeven, de snelheid
van handelen, de uitstekende balcon
trole bleven ook in die verlenging na
twee maal een uur spelen in een zeer
hoog tempo, uitstekend. Het positie kie
zen, het zich vrij spelen was prachtig
verzorgd en alle handelingen gebeurden
zo geruisloos en mathematisch zeker,
dat men bijna de indruk kreeg, dat
de Russen mechanisch speelden, juist
omdat het allemaal zo gemakkelijk ging.
Bij de Zuidslaviërs viel vooral het ge
acheveerde spel te roemen, de grote
startsnelheid en de beweeglijkheid,
waardoor deze spelers, vooral in de
eerste helft, een veldmeerderheid kon
den verkrijgen. Ook het koppen van de
Zuidslavische spelers geschiedde zuiver
der waarbij zij over het algemeen iets
groter van lichaamslengte waren. In
technisch opzicht gaven de spelers van
beide partijen elkaar weinig toe.
Voortreffelijk was het stoppen van de
bal of het onmiddellijk doorspelen, het
plaatsen en het schieten, en indien men
bedenkt, dat de bal op het door de re
gen, welke in de middaguren was ge
vallen, wat gladde veld glibberig was
en veie malen doorschoot, betekent dat
slechts lof voor het hoog opgevoerd®
technisch kunnen van alle spelers.
In één opzicht hebben de Zuidslaviërs
teleurgesteld. Zij zijn er namelijk niet
in geslaagd, om een ogenschijnlijk veili
ge voorsprong van 51 te handhaven-
En deze zwakheid van psychologischs
aard heeft hun de zege gekost.
Duitsland wint verdiend
Het Duitse voetbalelftal heeft zich
door een 31 overwinning op Egypte
de tegenstander van Nederland tijdens
de revanches in het Olympisch Stadion
in de kwart-finale van het Olym
pische voetbaltournooi geplaatst. D®
overwinning kwam de Duitsers volko
men toe. Er werd uitstekend 'gecombi
neerd en in de eerste helft beheersten
de Duitsers het veld. Zij drukten dit
toen uit in twee doelpunten, gescoord
door Klug en Schroeder.
Luxemburg verliest eervol
Met meer dan vijfduizend toeschouwers
zagen we in Kotka het Braziliaanse
voetbalelftal, dat in de voorronde Neder
land heeft uitgeschakeld, met 21 van
Luxemburg winnen. Toch is het over
wicht van de Brazilianen groter geweest
dan deze uitslag doet vermoeden. D®
Zuid-Amerikanen hadden een supérieu
re techniek en gaven een prachtige de
monstratie van voetbal ten beste.
Finland uitgeschakeld
Onder 'n grijze lucht werd enkele vrefl
na de openingsplechtigheid Zaterdag
avond het stadion ingewijd met eed
Olympische voetbalwedstrijd: Finland--
Oostenrijk. Maar welk een teleurstelling
werd het resultaat van deze match xoot
het Finse publiek. Na een eerste helft
waarin het Finse team volkomen domi
neerde en met een 32 voorsprong nog
maar slecht beloond werd, waren d®
rollen na de rust precies omgekeerd-
Toen lieten de Oostenrijkse amateur5
pas zien, dat zij in hun land aan de pro
fessionals goede leermeesters hadde"
en met een verdiende 43 zege verlietcd
zij het veld. Naar Nederlandse begrip
pen toonden de Finnen overigens slecht®
matige belangstelling voor deze voOr
Finland toch belangrijke ontmoeting-
Het stadion was nauwelijks half gevuld-
De Nederlandse damesploeg, d»n'£
verzwakt door de onverwachte afwez'jT
heid van Nel Hermsen, heeft de We
strijd tegen Frankrijk, welke Zatcrd»»
en Zondag op de banen van de Hilv®L
sumse Lawntennis Club werd gesp®e
met 112 verloren, nadat ze op de eC
ste dag al met 51 had achter gestaaIe
Slechts één enkelspel, dat van
jeugdige Fenny ten Bosch, die tm
Bourbonnais in drie sets overwon,
op de eerste dag voor de Nederland
ploeg.
T
Op de tweede dag hebben mevr.
mevr. G- Bi»**
Roos-v. d. Wal en
Terwindt het dubbelspel gewonnen
mme S. Mathieu en mme C. Gaz®
(63, 62). Maar daar bleef hot v
der b$. UStsteg 2—1L
