TEKORT aan vrouwen in
immigratielanden
Geschoolde krachten
vinden er werk
Eric de Noorman: Hei land der duisternis
m
m
Personeel van N.S. naar
Z.-Rhodesia
ÏES
de dader?
xoutloos
Senaat accoord met het
wetsontwerp
Beroepsoriëntatie ontbreekt
a
Kif
I
Ëmigratie-mo gelijkheden
voor Z.-Afrika groter
goed nieuws voor U!
ANTON HUNINK
S.s. Maasdam 15.000 Brt.
vaart de Nieuwe Waterweg uit
i
Begin van ruimere emigratie
naar dit land
Luisteraars onaan
genaam getroffen
Oud-Nederlandersstaan garant
■■'■as*
mam
zoutloze leverpastel van
Aanwinst Ned, handelsvloot
DONDERDAG 31 JULI 1952
PAGINA 3
„Houen Zo" krijgt
praedicaat „aanbevolen"
Reportage afgebroken
In het vervolg overleg
met R.V.D.
de nieuwe ballpen
dubbele garantie
slechts f. 1.50
^ert Haanstra naar
p Indonesië
.QilméQuiPe voor B.P.M.
Oorspronkelijk
detective-verhaal
V
dan is er
Anton Hunink was de eerste die
leverpastei maakte en... is nu weer
de eerste die zoutloze leverpastei
in de handel brengt in kleine blikjes
van 100 gram (Goudmerkkwaliteit).
Van nu af ook voor hen die een
zoutloos diëet voorgeschreven kregen
toch... een smakelijk en pikant
belegde boterham met
HOFLEVERANCIER DEVENTER
raadpleeg altijd eerst Uw huisartsl
Uitbreiding Tweede Kamer
Ir. W. Post overleden
de
(Van onze verslaggeefster)
Er emigreren te weinig vrouwen. Niet alleen boven de twintigjarige leeftijd,
waar ook daaronder als dochter van het emigrerend gezin. En dat geeft
bezwaren, die zich op de duur steeds sterker zullen doen gelden. De statistiek
de leidraad van de moderne mens wijst uit, dat er van Maart tot December
*51 in de leeftijd van 1524 jaar op de 4549 mannen, die emigreerden, slechts
0? vrouwen zich in een der nieuwe landen vestigden.' In de leeftijdsgrens 2534
J'ri deze getallen (doorsneegetallen voor alle immigratielanden) op de 4179 man-
*e«. 2979 vrouwen.
°°r de geëmigreerde mannen in de huwbare leeftijd geeft dat moeilijkheden.
Ver het algemeen trouwt de nieuwkomer niet wet een meisje van het land, een
■j'onier bouwt zijn aanvankelijk moeilijk bestaan ook beter op samen met een
roUw in dezelfde situatie. Met name is er op het ogenblik in Nieuw-Zeeland een
rote groep jonge mannen, die geen levenspartner hebben. Er is daar op het aantal
aWien tussen de twintig en de dertig nog geen derde aan Nederlandse meisjes
a« die leeftiid
«er?U 's ^et begrijpelijk, niet slechts dat
j^aum alléén eerder uit het moeder-
»f Wegtrekt, maar ook dat het immi-
onn d liefst ongehuwde mannen
jPieemt. Zij brengen hun arbeidskracht
v en verbruiken niet veel. Ze hebben
aral voor huisvesting niet veel nodig,
tie vU toe heeft de gevoerde emigra-
itiek dan ook vooral de weg vrij
e3aakt voor de jonge man die wilde
au 'Sferen. Maar daarmee loopt men aan
e kanten vast.
De emigratie is méér dan alleen een
économische aangelegenheid, want het
bestaan van de mens is méér dan dat
"'leen. En de vrouw vanouds de hulpe
jan. de man moet ook hier haar wel-
?a<tig aandeel kunnen hebben omzijn
bestaan menswaardig te maken en
lj.?ard om geleefd te worden. Zake-
bker gezien: ook demografisch kan
y'en de vrouw niet uitschakelen. De
genen die officieel met de leiding en
fganisatie der immigratie belast zijn,
veilen voor een goede gang van za-
h de man die het land binnenkomt
j h ook méér moeten zien als een
Ij oeidskracht mét de entourage die
6 mens zich van nature nu eenmaal
j.chept. Omdat jonggehuwden zo moei
lijk worden toegelaten, emigreren
.bans reeds toekomstige paren vóór
at ze getrouwd zijn,, wat zeker niet
6 ideale oplossing is.
is op het ogenblik alles voor te
fc{3en' dat jonge vrouwen die aan het
iof'n Van haar leven staan en een be-
e b hebben, dat gaan uitoefenen in
te? ^er nieuwe landen met op de ach-
tySfond de mogelijkheid van een hu-
5[j'jk. Men kan echter de emigratie van
(j éenstaande jonge vrouwen niet zon-
jjb meer pousseren. In de regerings-
van het Commissariaat voor de
w 'gfatie. die op het tekort aan vrou-
vtr wijst, wordt voorgesteld om een
ktg uW"alleen die wegtrekt, te laten
ereizen wet een emigrerend gezin.
°°k om een gezin aan te wijzen m
het immigratieland, waar een meisje
eventueel als paying guest zou kunnen
wonen. En tenslotte om tehuizen in te
richten, waar de jonge vrouwen voor
lopig een onderdak kunnen vinden.
Nu is dat allemaal goed en wel, maar
al ligt er nog zo'n groot veld braak voor
vrouwelijke arbeidskrachten, een aller
eerste vereiste is tóch, dat een analyste,
een kapster, een onderwijzeres, een
pedicure, een verkoopster, een masseu
se, wéét of er speciaal voor haar daar
emplooi zal zijn, of er in haar vak wer
kelijk handen tekort zijn.
Enige vertegenwoordigsters van de
Ned. Kath. Vrouwenbeweging die
zeer actief is t.o.v. de emigratie van
de Meisjesbeschermingen van het Ka
tholieke Jeugdwerk zijn naar aanlei
ding van deze voorstellen dan ook tot
de volgende reële conclusies gekomen.
Namelijk dat er zo spoedig mogelijk
een goede documentatie moet komen
van de beroepsmogelijkheden en de op
leidingen voor jonge vrouwen in de im
migratielanden. En ten tweede dat 'Ne
derlandse diploma's zowel van school
als van een beëindigde of gedeeltelijke
beroepsopleiding aangevuld dienen te
worden met een Engels certificaat, dat
in Angelsaksische landen wordt erkend.
Een van onze vooruitstrevende ver-
pleegstersscholen vermeldt bijvoorbeeld
reeds bij het diploma, welk onderricht
er genoten is en geeft hiervan een equi
valent in het Engels.
In de verpleging en de Kinderver
zorging kan men voorlopig in de immi
gratielanden steeds terecht. Ook in het
onderwijs is emplooi en natuurlijk in
de huishoudelijke beroepen, zowel in
gezinnen als in inrichtingen. Het huis
houdelijk beroep staat in deze over
zeese landen in veel hoger aanzien dan
bij ons. Het wordt er ook veel beter
betaald. Uitstekend betaald wordt ook
met name in Zuid Afrika alle admi
nistratieve werk, want aan steno-typis
tes is een schreeuwend tekort. En de
eisen zijn er niet zeer hoog.
Wat echter zoals gezegd, ten enen
male ontbreekt, is een goede oriëntatie
aangaande de werkzaamheden voor de
geschoolde vrouw. Er zijn tot nu toe
veel te weinig gegevens over en dat
bevordert de „trek" niet. Want de
vrouw met pioniersgeest die het aan
durft en die niet terugschrikt voor het
offer dat het achterlaten van het be
kende ongetwijfeld meebrengt en die
gestimuleerd wordt door de natuurlij
ke drang om waar dit nodig is van zich
zelf te geven, die moet daarnaast toch
een zekerheid hebben dat ze bij aan
komst voorlopig in haar beroep aan het
werk kan gaan. En ook dat ze ais
eenlinge in een vreemd land op een
aanvaardbare wijze wordt „opgevan
gen".
De leidende vrouwen in onze emi
gratiebeweging gaat een en ander
zeer ter harte. En het is vei heugend
dat de Kath. Emigratie Stichting van
plan is een vrouw te benoemen als
vrijgestelde om speciaal de belangen
van de emigrerende vrouw te behar
tigen. Wat de vrouwelijke activiteit
in de leiding der emigratie aangaat,
welke activiteit zich vooral richt op
de belangen van het gezin, spant Ne
derland wel de kroon. Wij stellen het
gezin, d.i. man en vrouw samen, nu
eenmaal hoog.
Betreffende het emigreren van ge
zinnen, blijkt uit de statistiek ook, dat
er meer gezinnen met jongens dan met
meisjes het land uitgaan. Wat na ver
loop van jaren het aantal huwbare
mannen weer opvoert. Wanneer over
de gunstige beroepsmogelijkheden voor
de meisjes in de immigratielanden meer
bekend is, zal ook dit misschien ver
anderen.
COBM»8l(H rOONOEk STUDIO'S
159. Als de stappen op de trap nader komen, wenkt de Noorman zijn vol
gelingen achteruit. Een ogenblik later staan zij verscholen in de schaduw en
zien een dichte rij Beer-krijgers voorbij trekken. In hun armen dragen zij
bossen droog rijshout Een ogenblik vraagt Eric zich af, wat dat kan beteke
nen, tot hem plotseling een angstig vermoeden invalt. ,,'Alhabar! Waarheen
voert de trap, die deze krijgers thans beklimmen?" „Naar de hoofdtoren!"
antwoordt de voerman gesmoord. „He, he, he.... het ziet er uit of onze
kleine makkertjes wat kouwelijk zijn. Zij gaan daar vuurtjes stoken". „Ik
was er al bang voor!" zegt de Noorman bitter. „Ook dat deel van ons plan
moet verraden zijn! Zij gaan het afgesproken teken geven, dat de hoofd
macht van het Verbond der Dolken doet aanvallen. Als dat gebeurt, zijn ook
die krijgers reddeloos verloren".
„Verraad! Verraad! Verraad!" kakelt Alhabar. „Wat kan men anders verwach
ten in deze stad, waar de haat regeertDoch de Noorman luistert niet naar
hem. Haastig heeft hij zich ontdaan van boog en pijlenkoker en steekt deze
thans de verbaasde Orm toe, die door de snelle ontwikkeling der gebeurtenis
sen toch al hoe langer hoe meer overdonderd wordt. „Snel, Orm! Beklim die
toren en belet de krijgers het vuur te ontsteken. Aarzel niet de boog te ge
bruiken. Ik haat onnodig bloedvergieten, maar thans hebben we geen keus. Al
moet gij hen allen doden, zorg, dat het vuur niet ontstoken wordt
„D, d, d.... doden!" stottert de kleine man ontzet. „AU.... allemaal! Ma-ma>
ma-maar ik.... mijd-dat gaat zo maar niet...."
Doch hij spreekt in de leegte, want reeds heeft de Noorman zich omgewend en
is met twee, drie sprongen verdwenen langs de trap, die naar de hoofdpoon
voert.
Buiten trekt Kaldra niets vermoedend aan het hoofd van zijn vermomde krij
gers op naar de hoofdpoort. Zijn ogen glijden snel over de zware torens en kan
telen. Behalve de dreunende voetstappen van zijn troep verbreekt geen enkel
geluid de stilte. „Het ziet er naar ifit, dat onze list gelukt!" gromt hij. „Ze zien
ons voor krijgers van de Beer aan en zullen zonder argwaan de poort voor ons
openen. En als wij eenmaal bintien zijn
Vaster klemt zijn hand zich om zijn lans. Maar hij ziet niet hoe vanuit ae
schaduw een gebogen gestalte, wiens gelaat verborgen is onder een berenmasker,
dreigend zijn nadering begluurt.
„Laat hen dichterbij komen zonder verrassing te tonen. sist de Grote Moe
der van de Beer de angstige wachters op de trans toe. „Spreek hun aanvoerder
aan alsof hij werkelijk een krijger van de Beer is". Zij wendt zich om tot een
andere dienaar. „Liggen onze krijgers in hinderlaag?" De man knikt. „Goed. Sta
hem dan een ogenblik te woord en laat vervolgens de poort openen. Doch lang
zaam. Hij mag geen argwaan krijgen".
(Van onze Haagse redactie)
Binnenkort, zo vernemen wij, zal een
eerste groep van 47 Nederlandse emi
granten naar Zuid-Rhodesia vertrekken
om in dienst te treden by de Spoor
wegmaatschappij van Rhodesia. Er be
staat in deze Engelse kolonie een zeer
grote behoefte aan spoorwegemployé's.
Voorlopig denkt men in aantallen van
Ongeveer 250 mensen.
Uit Engeland heeft men niet vol
doende personeel kunnen krijgen en
thans ligt vooral Nederland zeer gun
stig in de arbeidsmarkt. Verder denkt
men ook aan Italiaans spoorwegperso
neel.
De Nederlandse Spoorwegen heeft
voor het uitkiezen van deze eerste
groep haar selectie-apparaat ter be
schikking gesteld. Het ligt in de oe-
doeling om nog een 40-tal Nederlan
ders naar Rhodesia te doen uitzenden.
Ook hiervoor zal de N.S. haar selectie
apparaat ter beschikking stellen. Het
zullen conducteurs, rangeerders, ma
chinisten en stokers zijn, die naar Zuid-
Rhodesia gaan.
Men kan in dat alles een begin zien
van een ruimere emigratie naar Rho
desia. Aan het leggen van een gezonde
emigratie-basis is echter alles gelegen.
De voornaamste problemen, waarmede
Zuid-Rhodesia te kampen heeft, zijn:
kapitaalsgebrek; gebrek aan transport
middelen; woningnood en een te kleine
sociale dienst cm de emigranten te
kunnen opnemen.
De culturele adviescommissie van de
Nederlandse Bioscoopbond heeft beslo
ten om aan de film van de heer Her
man van der Horst „Houen zo" de
hoogste onderscheiding te verlenen,
die de bond kent n.l. het praedicaat
„aanbevolen".
Het blijkt dat vele radioluisteraars
onaangenaam zijn getroffen door het
afbreken van de reportage van de Olym
pische waterpolo-wedstrijd tussen Ne
derland en Joegoslavië ten behoeve van
een regeringsuitzending. Hieromtrent
deelt de R.V.D. ons het volgende mede:
De uitzending op Maandag van 19.25
19.45 uur uit Helsinki was een extra
uitzending, waartoe eerst in de loop van
die dag werd besloten. De programma
leiding van de AVRO rekende er op dat
de wedstrijd op tijd zou beginnen en dat
dus het eind van de wedstrijd uitgezon
den zou kunnen worden. Zoals bekend,
begon de wedstrijd later en duurde hij
bovendien langer. De dienstdoende om
roeper van de AVRO besloot de repor
tage om kwart voor acht te beëindigen
ten behoeve van de aangekondigde rege
ringsuitzending (landbouwrubriek). Noch
het betrokken departement, noch de
R.V.D. was van de programmawijziging
op de hoogte, terwijl bovendien de uit
zending niet in de studio in Den Haag
geschiedde. De landbouwrubriek was
namelijk op platen opgenomen die in de
AVRO-studio werden uitgezonden
aar wij vernemen zal de Nederland-
^é^igratiestaf in Zuid-Afrika met drie
br 5ratie-ambtenaren worden uitge-
Daarnaast zullen er, naast de
^staande, nieuwe emigranten-
tlje 'té's worden opgericht. Deze comité's,
gevorind worden door Nederlanders
^^oud-Nederlanders" in Zuid-Afrika,
zeer nauw gaan samenwerken met
Nederlandse emigratiestaf.
het 6Plaatsingsmogelijkheden, {jie er in
b6ri tand zijn, kunnen opgegeven wor
ker). zodat het resultaat kan zijn een
Versverklaring of een garantie-
Vh?i[!S bekend hebben de Nederlandse
tiefo„ianten in Zuid-Afrika een garan-
btini ln bet leven geroepen. Hierdoor
verkla aan de Unie-Regering garantie-
tfokvmgen worden afgegeven, zodat de
Vefkl= n emigrant geen werkgevers-
Seriote ng nod'S heeft; zijn eigen land-
staan daar komt het dus op neer
btq t-, 0or hem garant. Dit alles gebeurt
%i„ a? en heefttot doel een gezonde
-1. r> e van Nederlanders te bevorde-
tjQf Plaatsing geschiedt dan eveneens
n ue emipvanfpn.onmitó's
de karaktereigenschappen van de per
soon het belangrijkst. De indruk, die be
stond, dat de Unie-Regering slechts be
hoefte heeft aan zeer hoog geschoold
personeel is niet juist gebleken. Goede
vaklieden op velerlei gebied kunnen in
de Unie een uitstekend bestaan vinden.
Tenslotte, zo vernemen wij nog, zullen
de gezamenlijke emigrantencomité's in
samenwerking met de emigratie-ambte
naren er naar streven een zo juist moge
lijk overzicht te krijgen van de behoefte
aanarbeidskrachten, die er bestaat. De
opbouw van een organisatie, die op
snelle wijze de plaatsing van Neder
landse emigranten kan bereiken was
noodzakelijk. Men mag aannemen, dat'
deze thans gevonden is in de nauwe
samenwerking tussen emigratie-comité's
en Nederlandse emigratiestaf. Aan de
transportmogelijkheden zal het liggen of
het aantal emigranten van ongeveer
4000 per jaar groter zal kunnen zijn.
%ces bbans werken deze comité's met
d Zuia11 tot ®rote tevredenheid ook van
WbUj"' Afrikaanse Regering. De emi-
h? het Worden hij aankomst opgewacht
Jhet ui b°mt zelfs dikwijls voor, dat ze
v^hen uerste moeilijkheden geholpen
rip' Jret Nederlandse Commissariaat
'h, stp Emigratie, zo vernemen wij ver-
athe de activiteit van de comité's
y
ts is gebleken, dat men in Zuid-
er$Chji?en ruimere behoefte heeft aan
Jrhvanu cateê°rieën arbeiders, dan
a daad gedacht werd. Het zijn in-
am„niet alleen bouwvakarbeiders
w u°"m°nteurs, die in Zuid-Afrika
nen vinden. Er bestaat in het
n> dip gesProken behoefte aan men-
een vak kennen en daarbij zijn
Advertentie
(j, 's in opdracht van de
denast Bert w1 e Shell groep) de
Ver( hiet p„„ R.aanstra voor vier maan-
van opnamen, be
aantal documentaire
ygt. ">et e_ IJf'ra voor vier maan-
hej r°kken J :méquipe naar Indonesië
-^ihdervaai-ni~-- °Pdracht bestaat uit
%s J,°or
aq V'elkp j"~ «""ai documentaire
iNu?a,rdoljp opsporing en winning
te» Ha„„ beeld zullen brengen.
L ft h Indorii - zullen aan het pro-
E. Dpu ,Ie deelnemen de heren
"SsistiS (geh)ia? tleire (camera) en A.
ég p^ht), d), J. Marzuki (productie-
Vjj éh Ho» t' i°.ole (assistent-geluid)
Bait Indnp ,Diakarta nader aan te
>n Jhstra ?es'sche camera-assistent.
Utn i Koninuv-, z°iuist in opdracht
ihbo,,h Shell groep de
Va«t Sire- voltooid, een docu-
Oostnpfj 1 wek aan de dijk
Advertentie
OP REIS 'n flacon CARBOVIT
Mijnhard t) tegen spijsverterings
stoornissen.
Wmrn T
40
De moordenaar was een geslepen
man. Hij was ook goed met de plaatse
lijke gesteldheid op de hoogte, omdat
hij reeds vaker hier geweest was, in
ditzelfde logement. Hij beging evenwel
een grote fout een fout, die hij reeds
dikwijls in zijn leven begaan had, en
die zich ditmaal wreken zou: hij liet
alles door een ander doen. Voor deze
misdaad bediende hij zich van een jon
geman, die hij indertijd, door zijn tus
senkomst, uit een pijnlijke situatie had
gered, en die hij daarom aan zich ver
plicht had. Ook deze jongeman beging
een fout maar zonder dat hij het
wist en daaraan had i k mijn leven
te danken. Hij vergewiste zich van te
voren, of de persoon, die hij „behande
len" moest, reeds aanwezig was. Zijn
bedoeling was natuurlijk, om te weten
te komen, welke kamer ik had. Hij kon
niet weten, dat er een omruiling met
mr. Lonsdale had plaats gehad, en hij
kwam net op een ogenblik, dat mr.
Brooks de naamkaartjes nog niet ver
wisseld had. Op dit ogenblik stond i k
dus nog genoteerd op kamer 10, die in
tussen door mr. Lonsdale was betrok
ken. Zo kwam het, dat mr. Lonsdale
het slachtoffer werd.
Het was doodstil in de gelagkamer.
De meesten zaten met open mond te
luisteren.
Ik moet er, ten gunste van de jonge
man, bij zeggen, ging Fielding verder,
dat hij zelf niet geweten heeft, dat hij
een moord beging. De eigenlijke dader
had hem wijs gemaakt, dat het om een
zware verdoving ging, om een gevaar
lijk persoon voor enige tijd uit de weg
te ruimen. De jongeman, die helemaal
onder de invloed van de moordenaar
stond, geloofde dat. Hij was niet al te
snugger in dat soort dingen; in het me
chanisch afwerken daarentegen des te
sluwer. Hij was precies het werktuig,
dat de ander nodig had. Hoe geweten
loos de moordenaar van de diensten
van een ander gebruik maakte, blijkt
ook nog uit het feit, dat hij zelfs het
voorwerp, waarmee de moord gepleegd
werd, de injectie-spuit, van iemand
leende, die zich in zijn macht bevond
een vrouw
Hier en daar klonken kreten van af
schuw.
Een vrouw, zei Fielding, verder
gaande, die jaren lang door hem werd
uitgeplunderd, om zijn speelschulden
te betalen, totdat zij eindelijk het be
sluit nam. hem te trotseren. Heiaas, te
laat! Zij is thans heengegaan naar een
plaats, waar wij hopen, dat haar tekort
komingen haar niet al te zeer zullen
worden aangerekend.
Velen van zijn toehoorders waren ont
roerd. Mi s. Brooks pinkte heimelijk een
traan weg.
Het heeft veel moeite gekost, zei mr.
Fielding tenslotte, mr. Townsend te
achterhalen. Hij heeft het ons echter
iets gemakkelijker gemaakt, door van
avond hier te komen, om zich in koe
len bloede van de stand van zaken op
de hoogte te stellen". Hij sprong over
eind. Doch de rechter was eveneens op
gesprongen. Hij bevond zich vlak bij de
deur, en trachtte naar buiten te ren
nen. Inspecteur Stanley was hem even
wel te vlug af. Er volgde een korte
worsteling, en de voormalige rechter
Archibald Pinkerton, alias mr. Towns
end, alias mr. Williams, zat enkele
ogenblikken later weerloos in zijn
stoel
Dat was sluw van je. Fielding, zei
inspecteur Stanley later op de avond,
toen de misdadiger was weggevoerd, en
zij beiden alleen waren op Fielding's
kamer, dat was sluw van je, toen je dat
van die compagnons van mr. Lonsdale
zei, waar Pinkerton bij was. Anders was
hij misschien nog weggeglipt.
Daar was ik bang voor, zei Fielding
eenvoudig.
Hoe is het mogelijk, zo'n man, met
zo'n carrière, zei Stanley hoofdschud
dend.
Hij heeft nooit gedeugd, Stanley. En
ik zei je toch, dat er misdadigers ge
vonden worden, waar je ze helemaal
niet verwachten zou.
Ja, ja. Tussen haakjes: hoe wist je
eigenlijk, dat Fred Slater de daad ge
pleegd had, en niet Pinkerton zelf?
Slater bekende het!
Jawel, maar je ging toch uit van de
veronderstelling, dat h ij het geweest
was.
Waarom dacht je dat?
Wel, dat is nogal eenvoudig, Stanley,
Pinkerton kende mij toch! Hij zou direct
gezien hebben, dat hij de verkeerde
vóór had.
Ach ja, natuurlijk.
Eigenlijk heeft die Slater nog veel
geluk gehad, die avond, als je het ach
teraf beschouwt. Bijvoorbeeld, toen
Lonsdale om negén uur de tuindeuren
uitkwam. Daar was niet op gerekend,
want van Lonsdale's bewegingen wisten
ze niets af. Dat was een meevaller.
Ja, en dat die jongeman om elf uur
door de tuindeuren weer ontsnapte,
zonder dat iemand hem zag. Hij had
het licht aan gelaten!
Zeer juist. Maar dat zijn van die toe
valligheden zoals er zoveel die avond
waren, die de uitvoering van de daad in
de hand werkten.
Wat gebeurt er nu met de Slaters,
denk je? Met Harry Slater?
Och, Harry Slater is niet zo heel
veel ten laste te leggen. We kunnen
niet bewijzen, dat hij de hand heett ge
had in de moord. Het komt me voor,
dat hij Pinkerton alleen maar heeft
willen waarschuwen orrt te vluchten
bijvoorbeeld.
Wie zou Pinkerton met de „verrader"
bedoeld hebben, die zijn verdiende loon
zou krijgen?
Een van de beide Slaters zeker niet.
Misschien Dillinger. Of anders was net
maar zo een gezegde van hem, om mrs.
Benson niet te laten denken, dat hij mij
bedoelde. Wat Dillinger betreft, dat
doet me eraan denken, dat ik hem di
rect een dikke brief moet schrijven.
En ik ga naar mijn bed, zei Stanley
geeuwend.
EINDE
De „Maasdam", varende op de
Maas, trok de belangstelling van
velen op de ogvers.
I
i
Verschenen is het voorlopig verslag
van de commissie van rapporteurs uit de
Eerste Kamer over het ontwerp van wet
tot verandering in de Grondwet, strek
kende tot uitbreiding van het aantal
leden van de Tweede Kamer. Ook de
Memorie van Antwoord van de regering
hierop is reeds verschenen, zodat de
Eerste Kamer hedenmiddag met de be
handeling van het ontwerp kan begin
nen. Uit het voorlopig verslag blijkt
o.m., dat veie leden zich met het wets
ontwerp kunnen verenigen. Noch het
argument van mindere noodzaak, noen
dat van minder doelmatige werkwijze,
noch dat van de kosten, aan de uitbrei
ding verbonden, kunnen aeze leden in
dit stadium der behandeling van vol
doende betekenis achten om tot verwer
ping van het ontwerp te besluiten. Zij
waarschuwen er tegen, de betekenis
(Van onze speciale verslaggever)
Buiten Hoek van Holland, in het zicht van de kust, heeft minister Staf Woensdag
middag de maatschappij-vlag gehesen op het nieuwe, 15.000 brt. metende s.s.
„Maasdam", dat hiermee toegevoegd werd aan de vloot van de HollandAmerika
Lijn. Minister Staf verrichtte de plechtigheid rap als een lichtmatroos. En een
montere bries uit het Westen blies het schuim van de champagne, die hierbij op
het promenadedek aan het talrijk gezelschap van genodigden werd geschonken.
Het Wilhelmus weerklonk. De „Maasdam" wendde de steven om als het jongste
H.A.L.-schip in de Rotterdamse haven terug te keren, vanwaar zij 11 Augustus a.s.
voor haar eerste reis naar Montreal en New York zal vertrekken.
In de eetzaal aan boord had tevoren
tijdens de lunch ir. S. van West na
mens de directie van Wilton-Fijenoord
de genodigden op deze officiële proef
tocht begroet, o.a. de ministers Staf en
Joekes, de gezanten van Ierland en
Cuba en tal van leden van het consu
laire corps. Ir. v. West bood vervolgens
het schip, waarvan de bouw een mil-
lioenenwerk is geweest, dat de Neder
landse welvaart ten goede is gekomen,
aan de reders ter overname aan. Bij
monde van haar president, de heer W.
H. de Monchy, heeft de directie van de
Holland-Amerika Lijn het schip aan
vaard.
De thans opgelevérde „Maasdam"
is een stoom-turbine schip, dat met
zijn helder witte dekken boven de
zilvergrijze romp nieuwe luister
heeft toegevoegd aan de toch al In
drukwekkende vloot van de H.A.L.,
welke thans 33 schepen telt met een
totale inhoud van 334.880 brt. Een
opmerkelijk accent vormt de schoor
steen, met een soort narrenkap ge
dekt en als een vliegtuig-vleugel
verticaal gestroomlijnd, waardoor een
wervelende luchtbeweging ontstaat,
die de roet van de oliestook-innch-
ting ver omhoog en buiten het schip
voert.
De nieuwe „Maasdam" is een zuster
schip van de „Rijndam" en evenals
deze speciaal ingericht voor het vervoer
van toeristenklasse-passagiers, die o.m.
de beschikking hebben over het gehele
promenadedek met alle daar gelegen
salons, alsmede over een ongeëvenaar
de dekruimte. De toeristenklasse heeft
354 hutten, voor 75 pet. tweepersoons,
die plaats bieden aan 842 assagiers. De
eerste klasse telt 15 hutten, alle met
bad of douche en toilet, berekend voor
39 passagiers, die de beschikking heb-
van de amendementen-Andriessen c.s. tc
overschatten. In elk geval zal men naar
hun mening niet mogen spreken van
het overdrachts-systeem. Het is wel
duidelijk geworden, dat van een systeem
geen sprake zal zijn. De wet zal slechts
bij uitzondering stemoverdracht moge
lijk moeten maken. Zou het desbetref
fende wetsontwerp aan deze eis niet
voldoen, dan heeft de Eerste Kamer het
in haar macht, het te verwerpen.
Vele andere leden handhaven hun
aanvankelijke bezwaren tegen de in dit
wetsontwerp verwekte vermindering
van het aantal leden, waarmede rechts
geldige besluiten zullen kunnen worden
genomen. Zij vleien zich echter met de
hoop, dat de Grondwetscommissie deze
aangelegenheid nog eens onder het oog
zou zien. Andere leden zijn van oordeel,
dat het thans aanhangige wetsontwerp
dient te worden verworpen. Verschei
dene leden tenslotte zien zich genoopt,
gezien het summiere karakter van de
memorie van toelichting en van de
schriftelijke en mondelinge vertogen der
regering in de Tweede Kamer, zich
nauwkeurig rekenschap te geven van
hetgeen wordt voorgesteld.
Aan het verslag van de commissie is
een nota toegevoegd van de heer Ger-
retson, waarin hij de regering nadere
motivering vraagt van het standpunt,
dat hernieuwde indiening van een wets
ontwerp tot herziening van de Grond
wet, nadat het in eerste lezing wet is
geworden, staatsrechtelijke plicht is van
elk kabinet.
Aan de leden, die vragen, wat de rege
ring verstaat onder stemoverdracht,
deelt minister Beel in de Memorie van
Antwoord mede, dat het voorgestelde
artikel lila het zó uitdrukt, dat een
afwezig lid z ij n stem kan doen uit
brengen door een zijner madeleden. Dit
is denkbaar zowel zonder als met in
structie hoe te stemmen.
Te Nijmegen is op 85-jarige leeftijd
overleden ir. W. S. G. T. Post, officier
in de orde van Oranje-Nassau en offi
cier in de Belgische Kroonorde. Hij was
een der leidende figuren in de N.V.
Waterleiding Maatschappij Nijmegen,
welke de watervoorziening verzorgde in
een deel van Noord-België.
ben over een afzonderlijke eetsalon,
rook- en zitkamer. Het schip is uit
gerust met de allernieuwste navigatie
middelen en de inrichting munt uit
door lichte, montere kleuren, die voor
al in de Palm Court, met zijn rotan
meubelen en vele planten en bloemen
de sfeer van een zonnige binnentuin,
een reusachtige serre scheppen. Voor
aanstaande Nederlandse binnenhuis
architecten hebben hieraan gewerkt. De
bemanning van de „Maasdam" telt 306
man.
