walvisvaarder-achtige ponten zwelgen
hun
voertuigen
Puistjes
1
Hl
BENELUX EN BONALUX
in
Mossel-orgieën
te Philippine
D.D.D.
„Het schip van goeden wille
in de hoofdstad
Openluchtspel op
de Amstel
Centrum-positie voor Weesp
■■I PP
Ir TS
1
DINSDAG 5 AUGUSTUS 1952
PAGINA 3
18 V4
ip V
iviflm re^el?
Voergraanregeling voor
oogst-1953
Gemiddelde dagproductie
gestegen in Juni
Record pontverkeer
over de Schelde
VWl MO^eiMte verfrissende
rel
att beter
r>r>
Reünie oud-Mill-Hill-ers
Grote verrassing voor
missiebisschop
„De Grote Herder"
Kath. Ec. Hogeschool te
Tilburg 25 jaar
Bevrijders terug in
Almelo
Ged, Staten Noord-Holland accoord met:
Expansie-m ogelijkheden
van s-Graveland
Kinderverlamming
MAATREGELEN VAN
MILITAIRE ZIJDE
Geschiedenis van de
kleding
Ned. inzending naar congres
te Venetië
Jeanne Landré ter aarde
besteld
t<$t
Belgen doen zich tegoed in
het Zeeuwsch-Vlaamse land
Advertentie
Duizenden Belgen komen, naar
Philippine voor mosselen a la
maison in het befaamde eethuis
„Au Port".
?f, ®elgische douanier buigt zich naar het raampje van onze auto.
iï'les in revolt
kJ bevestigen gretig.
- ks mgelaaie?
liets.
aPt 't dan maar af.
v„ "*seia
Tee. niets,
ifant h
En
„'onder verdere formaliteiten rijden wij door naar de Hollandse grens-
Daar wil men wel iets meer van ons weten, maar wie ooit de vader-
Pdse douane b.v. op Schiphol is gepasseerd, verbaast zich over een lank-
Yj digheid en schier vermetel vertrouwen, dat ons aan de Zeeuwsch-
\uaamse grens weldadig tegemoet komt.
Uj 's hier de drukte in deze zomerse dagen overstelpend. Bij Kapellebrug,
«ar vooral in de richting Sluis passeren per etmaal tienduizenden. Auto's
.futobussen, bijna alle met Belgische nummers, prachtige voitures,
^.'ten achter elkaar aan, eerst bij de grens en dan in eindeloze files, twee,
jj e rijen dik, te Breskens voor de oversteek naar Vlissingen.
am "Ureaulist van de provinciale boot, bij wie men zijn kaartje neemt, zegt
b^JUatisch: 9 Francs, mijnheer. Natuurlijk mag je ook in Nederlands geld
uen.
eeuwsch-VIaanderen, vooral het
esten, is een reusachtig doorgangsland
hr °rden voor Belgische toeristen. Zij
Uien aan de grens drie kwart van de
iSanten, terwijl hun aantal, vergele-
v Het vorig seizoen, nög weer met
iSêHI
Een
=erti
lS procent is toegenomen. Overal
jj9ait hun de Belgische vlag naast de
^«andse tegemoet. Zij vullen de
j 6 s en de terrassen. Zij doen allerlei
Yj °Pen. De tentoonstelling „Oost-
''anderer. vlag in Middelburg" is een
i-.'lc"tige trekpleister geweest en velen
v u ook doorgegaan naar Veere om de
uehting te zien. Die was overigens
jj erg schamel vergeleken met wat de
g gen zelf op dat gebied presteren, in
rgge vooral, in Gent, Antwerpen,
Ultne. Hierop richtte zich weer de
jj urigens veel kleinere stroom van
li i ders in het grensverkeer: de ver-
a) iug dus over en weer een grote
ractie, Benelux en Bonalux.
De Belgen komen hier om zich
*ens echt te goed te doen. Om mos
sen te eten in Philippine, oesters
ju lerseke, als die er weer zijn, een
Schiedammer te pakken. Wij hebben
Uet meegemaakt, dat het bekende
Utosselenhuis „Au Port" te Philip
pine vol Belgen zat. Slechts moei
zaam kregen wij een plaats aan de
Uge, gedekte tafels, waar grote
s°halen mossels werden opgediend,
jjjet brood en overvloedig bier. De
^üippenzen zijn meesters in het
6r®iden van dit gerecht en hun Bel-
jjische gasten de ware liefhebbers.
u kan er mosselen bestellen, ge-
5'°ofd, gekookt of gebakken, naar
Verkiezing ook rauw, als oesters,
Wat citroen, peper en zout. De
elgen zelf eten ze veel met patates
J"'l6s en een flinke kluts pickles,
j.aar dat haalt niet bij de Phi-
^Upenzer mosselen a la maison.
aut daar krijg je de soep er bij,
Pc,
Ulo:
4e
®§en ze, het gekruide sop, waar de
Sr,
Sselen in gekookt zijn. Daar dopen
hun brood in, de Belgische fijn-
Oevers, of ze drinken het op.
0^ Mossels voor deze orgieën groei-
vroeger als het ware voor de deur.
Jo d Ue Braakman is thans afgesloten
havens van Philippine en Boek-
'Shp6, 7-'jn sinds lang verzand. De Phi-
S«(l uer vl°ot- nog een zevental sche-
lv0' heeft elders domilicie gekozen. Er
SJh overigens nog altijd Braakman-
bhiij s: om hun kwaliteit de glorie van
sfsiüfWne, gekweekt, thans buiten de
i 'ik, want hef bovenste gedeelte
fh S? vertrouwde inham tussen Oost-
Nht est-Zeeuwsch-Vlaanderen is een
>s:sj van de Schelde genieven. In dit
nVa land van verzande havens, St.
ha,Cter Muyden, Sluis, Aardenburg,
fhinV1®» Axel, zou men net haventje van
5: J P'ne zo moeten laten als het nu
fklftzj E het dor gelid der naakte meer-
ïW het craquelé van de ingedroogde
de helmachtige onkruidwoeke-
A';.eeh plas water, waarin nog krab-
^(jUhdscharrelen, het voor altijd ge-
X* karkas van de P.I. 14 als een
'00, lGring aan de verbannen vissers-
Alt ^y'es,en a's ^erboren
Vjl weer met vreugde rijden wij
In het klassieke land van de ver
zande havens. Philippine deelt
thans het lot van Sluis, St. 'Anna
ter Muyden, Aardenburg, Datnme,
Axel.
V
f
dl 4onrfls in het zomertij met zijn luch-
ri e ee-, r weerga, de kreken en welen,
J frfinf bretie zeearmen zijn geweest,
beplante wegen met hun Ca-
«l.
Uis
de wilgen in het Vrije
eÉ wit. Pt), ntniplhlniim np.h
van
V vhs- w»t en nevelblauw gebloem-
ka? h ,f getrokken, maar de graanoogst
Èpfe'h dl gang- Bouen de witte boe-
th' ro0rir bloeiende bermbloemen umijt
,J?htere van klaprozen in de altoos
«Aken» Zeeuwse wind. Koeien als
th.^e, Jufferen het weideland, het
Itpof"elüu nse paardenras heeft op-
tJiik armV€el veulens Een land, betrek
H,er Jï1 aan historische monumenten,
P 7 '"hl/U) töCftlS 111>\J IL U* 11 VIZI V 1/& lv>
'ktq hoerrf^u. streekarchitectuur voor
bt vn n
fpeg, uit iedere waterloop
"Oej-r? oLreeKarcniieciuur vuuj
hikr[u, eryen, maar van een grillige,
b0' die SQboonheid en de geschiede-
*1 4 t>an ri°Ch weer spreekt uit elke
k,„ Frirt o Zeegat, Grote Vogel, Zout-
\ri rt*er i kinola, Statenboom., Spaans
Ir, *eye yp het Oosten, Passageule,
"'e* Ur't flikker aan de zeekant. In
lïe'rt'Paai lPn Overslag moet nog een
erlttrtdejt°an van Oostenrijksche
jhhjj'^anct1 de restauratie van het
Vel6hkort i? is voltooid, zodat het
?tèio Van heropend zal worden. De
'5«V?nrs; rio Basiliek gaat nu in de
^4 p'J?'hg v, schade, welke deze bij de
ige „heeft opgelopen, is practisch
Nkl CmEn^^llog. welke de Polen in
^t yJ?. hebben bij hun omzichtig °P-
hegj.^este,. en aangericht. De tol, die
betaaljan Zeeuwsch Vlaanderen
ï%rtest;' tnaa 's heel wat zwaarder
'Sr eh r opmerkelijk snel zijn de
tik® bet ho u Bet is een lust nu
®chnn^jh.uwde Breskens, IJzen-
h°ondqke, Oostburg te rij
den en te bedenken, hoe kort geleden
het nog maar is, dat wij hier de gruwel
van de verwoesting hebben aanschouwd.
Er werd goed gebouwd, huizen, Ker
ken, scholen, het is alles fris en blo
zend wat men ziet en bijzonder olij-
moedig. Bovendien boeiend, immers
oud cultuurland, m dit opzicht een op
merkelijk verschil met Wieringermeer
of N.O. Polder, waar ook alles nieuw is.
Natuurlijk bloedt het hart nog wel
om de rampspoed van Sluis, maar ook
hier is nieuw leven stralend opge
bloeid uit de puinen, de wederopbouw
zeer opmerkelijk en geheel in de sfeer
van het verleden. Sluis was, toen wij
er passeerden, vol Belgen en dus vol
vertier, de zomerse terrassen tot de
laatste plaats bezet. En dit beeld her
haalde zich langs heel de weg naar
Breskens, waar de brede muil van de
veerponten, deze Zeeuwse walvisvaar
ders, de lieve, lange dag maar auto's
zwelgt en spuwt, reusachtige drijvende
garages, die zo'n zestig tot zeventig
stuks per keer kunnen bergen, onge
acht nog een tweeduizend passagiers. Het
zijn de grootste en stellig best geoutil
leerde ponten van heel Europa, die hier
de verbinding onderhouden tussen
Zeeuwsch Vlaanderen, in letterlijke zin
overzees gebiedsdeel, en wat men noe
men mag: het Moederland, dat bij Vlis
singen begint.
Vroeg thuis een brave plicht
Met de ponten, hier te Breskens en
die van Perkpolder-Kruiningen, raakt
men een gevoelige plek van Zeeuwsch
Vlaanderen. Er is sprake van,
dat de tarieven voor het autovervoer
zullen worden verhoogd en de over
tocht voor. passagierswelke thans
voor de tweede klasse gratis is, niet
langer kosteloos zal blijven. Ondanks de
overstelpende drukte in het zomertij
legt de Provinciale Stoombootmaat
schappij geld toe op de exploitatie
Maar in Zeeuwsch Vlaanderen betoogt
men terecht, dat deze ponten de enige
verbinding vormen tussen gewest en
de rest van Nederland en het dus al te
dwaas is, dat men hiervoor betalen
moet. En verder lijk het ons inder
daad een grief, dat de laatste ponten
naar Z.-Vlaanderen zowel van Vlissin
gen als Kruiningen, om tien voor half
elf afvaren. Vroeg thuis wordt aldus 'n
brave plicht voor ieder die beneden
de Wester Schelde woont, tenzij men
de omweg nemen wil over Antwer
pen. dus door hel
buitenland. Op deze
manier wordt men
nog meer op Belgié
aangewezen dan
door heel de situa
tie toch reeds het
geval is.
In dit land, heb
ben wij bemerkt, is
altijd wat te doen.
Braderij of kermis,
een schieting óf
een expositie, de
steden en dorpen
bieden tegen el
kander op; het le
ven is er een bont
palet. Wij verna
men van een tra-
ditonele plechtig
heid, die zich te
IJzendijke had af
gespeeld. Daar was
de burgemeester
dertig jaar gewor
den; op zich niets
bijzonders. Maar hij
was op zijn dertig
ste jaar nog vrij
gezel en deswege
werd hem met ge
bruikelijk ceremo
nieel de sleutel
aangeboden „van
de ossewei". Aan
zulke dingen weet
men weer, dat hier
nog Vlaanderen is.
geneesmiddel tegen
HUIDAANDOENINGEN
Advertentie
Zuiveren ontsmet uw huid
met de helder vloeibare
D.D.D. De Jeuk bedaart,
de ziektekiemen worden
gedood en dehuid geneest
De hoofdafdeling akkerbouw van de
Stichting voor de Landbouw heeft zich
beraden omtrent een conceptvoergraan-
regeling voor oogst 1953 welke enerzijds
beoogt een al te hoog prijspeil te voor
komen doch anderzijds voldoende ze
kerheid geeft voor een lonende produc
tie.
Dit plan behelst een leveringsrecht
en een ter beschikkinghoudingsplicht.
Wanneer het prijspeil der vrije granen
al te hoog zou oplopen dan zouden de
telers kunnen worden verplicht per
maand een zekere hoeveelheid tegn
A.V.A.-prijs te leveren welke extra
hoeveelheid dan in de veevoederdistri
butie zou kunnen worden betrokken.
Het ligt in de bedoeling dit plan nog
nader uit te werken.
Ten aanzien van de afzetmogelijkhe
den van pootaardappelen meent de
hoofdafdeling akkerbouw dat er geen
reden is moeilijkheden te verwachten
en dat het prijspeil zich zeker boven
de garantieprijzen zal kunnen blijven
bewegen. De huidige garantieprijzen
liggen beneden de z.g. kale kostprijs.
De algemene productie-index van de
industrie daalde in de maand Juni j.l.
met 22 werkdagen tot 136 tegen in Mei
met 23 'A werkdagen 143. De gemidlelde
dagproductie steeg echter met 2 pun
ten n.l. 145.
De productie-index daalde o.m. in
de confectie-industrie tot 80 (85), in de
bedrijfstak leder, schoenen en rubber
tot 171 (180). en in de bedrijfstak tex
tiel tot 177 (188).
Tussen Breskens en Vlissingen
varen de grootste veerponten van
Europa. In deze zomerse dagen met de
wassende stroom van Belgische toe
risten bereikt het vervoer ongeken
de hoogtepunten. Donderdag, de tra
ditionele wekelijkse topdag, wan
neer het markt is in Middelburg,
hebben de Provinciale Stoomboot
diensten voor Zeeland hun drie gro
te ferry-ponten met koplading in de
vaart: de Koningin Juliana, Prins
Bernhard en Koningin Wilhelmina.
Maar ook dan nog wachten auto's
en bussen in lange files om te wor
den overgezet.
Het St. Joseph Studiehuis te Tilburg
verleende Zondag gastvrijheid aan een
groot aantal oud-studenten, die hun op
leiding aldaar begonnen en thans op di
verse sporten van de maatschappelijke
ladder de krachten bundelen om de mis
siegeest vaardig te houden. Een Hoog
mis gecelebreerd door father W. Bruyns,
moderator van de kring der oud-studen
ten van Mill-Hill, geassisteerd door oud
studenten, een plechtig lof door vertrek
kende missionarissen, ook al oud-stu
denten, leidden de grote gebeurtenissen
van 3 Augustus in. Om 7 uur arriveerde
Z. H. Exc. mgr. J. Vos, apostolisch vi
caris van Kuching in Serawak, aan het
station te Tilburg, opgewacht door een
deputatie van oud-studenten.
De reünisten-realisten brachten een
verrassend groot bedrag bijeen voor het
..spoorkaartje van de bisschop". Mgr.
Vos heeft deze som bestemd voor de op
leiding van de inlandse priesters in zijn
vicariaat. Een reünist,, die onbekend wil
blijven bood mgr. Vos een gouden- kelk
en ciborie aan als gave bij gelegenheid
van zijn bisschopswijding.
Het bestuur van de kring van oud
studenten van Mill-Hill deed daarop de
verrassende mededeling, dat 3 Augustus
het bedrag, vergaard door de oud
studenten ten behoeve van een studie
beurs voor de opleiding van een missio
naris, de thermometerstand van 1700
had bereikt.
Bij de uitgeverij Herder in Freiburg
(Duitsland) zal nog vóór Kerstmis een
nieuwe uitgave van de befaamde en
cyclopaedic „De Grote Herder" ver
schijnen. De uitgave za] tien banden
omvatten, twee minder dan de vorige
reeksen. Negen delen geven in alpha-
betische volgorde de trefwoorden. De
tiende band echter geeft als unicum
op lexicografisch gebied onder de titel
„De wereld van de mens" een totaal
overzicht van de menselijke cultuur.
„Het schip van goeden wille", bevolkt
met een goede dertig jongens en meis
jes uit diverse landen België, Duits
land, Engeland, Frankrijk, Italië, Ne
derland, Oostenrijk, Verenigde Staten,
Zweden en Zwitserland is van Ba
sel af langs de Rijn naar Amsterdam
komen afzakken. Het ligt nu in de
Amstel achter het Amstelhotel, en het
doet daar, wat het al in diverse ste
den in Zwitserland, Frankrijk en Duits
land gedaan heeft: het dient de „Jeugd
van Europa" als platform voor een
openluchtspel „Het spel 'van dezelfde
boot."
De reis met het schip, in April van
dit jaar begonnen, is beslist geen
spel, heeft een van de meisjes, die
meevaren, ons verzekerd. Niettemin
bestaat er een zeer nauw verband
tussen de hele tocht en het spel, dat
opgevoerd wordt, want zij illustreren
beide de opzet, die er bij voorgezeten
heeft, namelijk; aantonen, dat in aBe
landen de mensen ook mensen zijn,
met zo ongeveer dezelfde verlangens
naar een beetje geluk, naar vrijheid,
naar orde. Maandenlang samenleven
op de beperkte ruimte van een boot
zelfs al is die niet bepaald klein
vergt een inschikkelijkheid, die
niet zonder een behoorlijke dosis
zelfbeheersing is op te brengen, dat
zal men intussen wel ervaren hebben.
Het spel legt op die onontbeerlijke
voorwaarde niet de nadruk. Het begint
met een enigszins gemimeerd lied, dat
betoogt, dat de mensen uit verschillen
de landen op dezelfde boot zijn inge
scheept. Twee tegenvoeters, de idealist,
die in het Verenigd Europa gelooft, en
de realist, die de verdeeldheid ziet,
nemen dan het woord over. Enkele
korte scènes illustreren wat er betoogd
wordt: kleurige soldaatjes marcheren op
met veel kinderlijk geschetter en trom
geroffel; zij ruilen bal en hoepel en
kinderwagen van de meisjes in voor
kanonnetjes en het tumult van de oor
log breekt los; meisjes en andere sol
daten komen te voorschijn met tolbo
men en houden om de haverklap een ge
zelschap rondreizende toeristen tegen;
diplomaatjes scharen zich om de (denk
beeldige) groene tafel en sluiten het
grote verdrag van de eenwording, maar
krijgen ruzie over de vraag, wie de inkt
voor het opschrijven ervan mag leve
ren.
Dat zijn ook wel de beste scènes uit
het spel. Kleurig en beweeglijk, carica-
turaal opgezet in de trant van het pop
penspel, leveren zijn 'n humoristisch, 'n
amusant beeld op, dat er spottend uit
ziet, maar waaronder de ernst voelbaar
is. Dat wil dus zeggen, dat men er goed
in slaagt zo in een paar trekjes even
aan te geven, hoe het niet moet.
Met de constructieve ideeën intus
sen is het niet zo florissant gesteld.
Dat geeft de tekst ook openlijk toe:
„Wij weten óók niet hoe het moet,
want als wij het wel wisten, zouden
wij hier niet zijn, maar wellicht er
gens op een ministerszetel vertoe
ven". Het spel stelt eigenlijk alleen
maar, dat iedere mens recht heeft op
„vrijheid van vrees", en dat alle men
sen vreedzaam met elkaar kunnen
leven.
Men kan dat inderdaad als een uit
gangspunt beschouwen, waarvoor het
de moeite waard is ruimschoots propa
ganda te maken. Het is, zou men kun
nen zeggen, propaganda voor de goede
wil, die de vrede binnen zijn bereik
heeft. Maar goede wil is nog altijd meer
dan een nobel verlangen alleen, meer
ook dan idealisme. 'Werkelijk samenle
ven op een boot zal daar wel wat
meer van duidelijk maken. R-
29 Augustus en 8 October is het 25
jaar geleden, dat de Kath. Economische
Hogeschool te Tilburg resp. werd ge
sticht en plechtig geopend.
Een aantal Amerikaanse en Cana
dese vliegeniers van de „Air cadet
league of Canada" bracht Maandag
middag een bezoek aan Almelo. Zij
werden vergezeld door hooggeplaatste
Canadese, Amerikaanse en Nederland
se legerautoriteiten.
Een bijzonder woord van welkom
richtte de Almelose burgemeester, mr.
J. M. Ravesloot, tot de vliegenier-cadet
John Whiteley uit Port-Arthur. Port-
Arthur is de stad, waar een belangrijk
deel van de bevrijders van Almelo in
1945 vandaan kwam. Cadet Whiteley
begaf zich vervolgens naar de burge
meester van Almelo om hem een drie
tal brieven te overhandigen afkomstig
van de burgemeesters van Port-Wil-
liam en Port-Arthur, alsmede van de
commandant van het ..Lake Superior
Regiment". Daarna volgde onder grote
belangstelling op het marktplein een
plechtigheid bij het bevrijdingsmonu
ment. Deze begon met een inspectie
van een compagnie luchtstrijdkrachten,
waarna John Whiteley een krans legde
aan de voet van het monument. Het
bezoek werd besloten met een krans-
legging op de Canadese militaire be
graafplaats op de Holterberg te Holten.
Naar aanleiding van het rapport, dat
de commissie Ter Veen inzake de nieu
we indeling der Noordhollandse ge
meenten bij Gedeputeerde Staten van
Noord-Holland heeft ingediend, heeft
laatstgenoemd college thans een beslis
sing genomen ten aanzien van dat deel
van het rapport, dat handelt over het
Gooi en de Vechtstreek, waarbij dan nog
in aanmerking genomen moet worden,
dat de grote Gooise gemeenten nog niet
ter tafel zijn gekomen. Gedeputeerde
Staten zullen de Kroon adviseren de
volgende beslissingen te nemen:
De gemeente Weesp zal vergroot wor
den en een centrum-positie innemen,
waartoe zullen gaan behoren Muiden en
Weesperkarspel. Als grondslag voor deze
beslissing geldt, dat de industrie niet
gebaat is bij een verdeling van werk
gevers en werknemers over twee ge
meenten; in Weesp toch wonen de werk
nemers, die in Weesperkarspel hun em
plooi vinden. Een samenwerking tussen
de twee gemeentebesturen, zelfs op zo
breed mogelijke basis, kan nooit vol
doende resultaat geven. Voor Muiden
ligt de kwestie anders. Daar is uitbrei
ding van de industrie niet meer moge
lijk en anderzjjds is er niet voldoende
terrein beschikbaar voor woningbouw.
Door combinatie met de gemeente Weesp
wil men aan deze oneconomische toe
stand een einde maken.
Voorts brengt de combinatie het voor
deel op, dat de te vormen industriële
gemeente Weesp de beschikking krijgt
over de terreinen tussen de provinciale
weg Diemen-Weesp-Bussum en de
spoorlijn Amsterdam-Weesp-Bussum.
Het spel op het schip van Goeden Wille.
Oorspronkelijk
verhaal door
LEO BROEKSMIT
Het
renaissan ce-stadhuis van Hulst is gerestaureerd en
zal binnenkort officieel heropend worden.
„Daar komt Iwan Pretnikow", riep
toen een jongen en Alexandrow liep
zijn vader haastig tegemoet. De oude
man kwam van de gemeentewei. Hij
droeg een juk met twee melkbussen.
Die bussen waren groot en het leek,
dat de magere boer er een zware last
aan moest hebben. Maar Iwan had nog
slechts twee koeien op de meent en de
bussen waren voor driekwart leeg.
Toen hij zijn zoon zag, zette hij de
bussen neer en omarmde Alexandrow
driemaal, volgens het oude Russische
gebruik, want Iwan Pretnikow was
van goede afkomst en hij was er trots
op, de traditie te kennen. Het kleine
kamertje was ineens vol, toen de fa
milie en de meeste buren er verzameld
waren. Nikitoesjka schonk thee in de
glazen en Alexandrow glimlachte toen
hij zag, dat ze er bij hem een extra
stuk boter in deed. Katharina deelde
de schoteltjes kersenjam uit. Moeder
Lizaweta zat naast haar oudste en stop
te hem de hele kersen toe, die ze in
haar jam vond. Alexandrow voelde
haar hand op zijn arm. die werkzame
hand, die hem gesteund had, toen hij
als heel klein kereltje lopen leerde en
die z'n tranen had gedroogd, wanneer
hij zich bezeerd had. Er was altijd een
heel sterke band tussen zijn moeder
en hem geweest en terwijl hij zijn thee
dronk, lachten zijn ogen haar toe. Het
was heerlijk om weer thuis te zijn!
Natuurlijk moest hij vertellen, over
Leningrad en over het instituut, waar
hij had gestudeerd. De kinderen in
Dnjoroslav hoefden alleen naar de
dorpsschool. Daar leerden ze het ABC
en de geschiedenis der Sowjet-Unie,
die ontstaan was toen de klasse be
wuste arbeiders en boeren hun slaven
ketenen hadden verbroken en hun uit
buiters het land hadden uitgejaagd. Een
enkele maal hadden ze aardrijkskunde.
Dan vertelde de meester over andere
landen, waar het volk minder dapper
was en nog steeds onderdrukt werd
door dikke landgoedbezitters en andere
kapitalisten.
Deze opleiding was ruim voldoende
voor de kinderen van arbeiders "en
boeren.
Wie zijn kinderen nog geleerder wil la
ten worden, kon ze naar een hogere
school in Tasjkent sturen, die twee
jaar duurde. Maar Alexandrow had na
de dorpsschool nóg acht jaren gestu
deerd en terwijl ze hun kersenjam
snoepten, verwonderden de dorpelin
gen er zich over, wat men wel allemaal
in zoveel tijd kon leren. Alexandrow
zette zijn glas op tafel. „Ik heb ge
schiedenis geleerd en economie en poli
tiek en sociologie en ook vreemde ta
len: Frans, Engels en Duits. Op Frans
heb ik mij vooral toegelegd, want ik
heb gestudeerd voor buitenlands ambte
naar in Frankrijk. Ik heb nu twee we
ken vrij en dan word: ik uitgezonden
naar Parijs."
Even gleed een pijnlijke trek. over
zijn moeders gezicht, maar toch keek
Lizaweta Pretnikowa trots de kamer
rond. Buitenlands ambtenaar in Parijs!
Haar jongen, die zo geleerde was, dat hij
met die Westerse barbaren in hun eigen
taal kon praten.
Langzamerhand namen de gasten af
scheid. maar Alexandrow moest voor
zijn eigen familie verder vertellen over
het leven in de grote stad en in het in
stituut. waar de jongens van borden
moesten eten en elke maand een bad na
men met warm water!
„Je kunt hier ook van een bord eten",
zei z'n moeder trots en ze liet een tin
nen bord zien, waarin een wapen was
gegraveerd: een schild tussen twee
leeuwen, gedekt door een negenpuntige
kroon. Alexandrow bekeek het met ver
bazing. „Het is in elk geval een deftig
bord", zei hij peinzend. „Het is van een
graaf geweest. Zie maar, het kroontje
heeft negen punten en dat is een gra
venkroon."
Voorzichtig nam zijn moeder het bord
weer aan. ,.Ik heb het voor jou ge
kocht. Jij alleen zal er van eten. Jij
zal van het bord van een graaf eten!"
Ze wreef het bord op met een slip van
haar schort. „Je bent nu een_ geleerde,
je wordt regeringsambtenaar en je
praat vreemde talen; misschien maken
ze jou nog wel eens graaf."
Alexandrow lachte om haar bewonde
ring. „Dat zal niet gaan móeder. Ik
kan wel commissaris worden, of con
sul, of zelfs gezant in Parijs. Maar gra
ven en hertogen hebben we hier niet
meer."'
In gedachten herhaalde ze zijn woor
den; Alexandrowitsj Pretnikow, com
missaris of gezant in Parijs. Als mijn
moeder dat nog eens had beleefd
De schaduw van een gedachte gleed
over haar gezicht. „Maar het is jam
mer, dat je zo ver weg, naar Parijs,
moet." Ze legde het bord voorzichtig
op de kast. „En het is ook jammer dat
er geen graven meer zijn."
Over het feest, dat Alexandrow die
avond in de herberg van Andrej Novik
voor de dorpsgenoten gaf, zou nog lang
worden gesproken. Het was een prach
tig feest! De eerste gasten kwamen om
zes uur en anderhalf uur later moest
de zwetende herbergier al drie man
nen van onder de tafel wegslepen om
ze in de schuur hun roes te laten uit
slapen. Alexandrow was gewend om
met geleerde stadsmensen om te gaan,
maar hij was toch niet vergeten, hoe de
eenvoudige dorpelingen van Dnjoros
lav feest vierden. De waard en zijn
vrouw schonken wodka en cognac en
kwast en likeur en mjod; Stepanida
en een buurmeisje brachten de pirozj-
ki rond en de arme Fedor zat in een
hoek temidden van tientallen flessen en
keek wanhopig om zich heen, want de
dorstige feestgangers dronken vlugger
dan hij de flessen kon ontkurken.
(Wordt vervolgd.)
(Van het pompstation van de Amster
damse Waterleiding in het Westen tot
het fort Uitermeer in het Oosten). Te
vens wordt bereikt dat de gronden on
middellijk ten Zuiden van de reeds ge-
industrialiseerde strook en die op de
Oostelijke oever van de Vecht, ten Noor
den van de spoorbaan, economisch benut
kunnen worden.
Een ander agglomoraat zal gevormd
worden door de gemeenten Anke
veen, Kortenhoef en Graveland, met
als centrum deze laatste gemeente.
De aanleiding hiertoe vloeit voort uit
de gedachte dat deze gemeenten eeu
grote overeenkomst van belangen
vertonen. Graveland wordt steeds
meer een woonplaats van personen,
die in het Gooi en Utrecht hun werk
zaamheden verrichten; daardoor is
deze gemeente over de grenzen ge
groeid en is het dus van belang dat
ook in dit gebied expansie-mogelijk
heden worden geschapen.
Daardoor wordt een beter gevormde
gemeente verkregen. Ten Oosten van
Graveland zal een kleine grenscorrectie
plaats vinden, want een stukje gaat
over naar de gemeente Hilversum, ter
wijl deze gemeente op haar beurt enig
terrein aan Graveland afstaat.
Ook ten aanzien van de gemeente
Naarden hebben Ged. Staten een be
slissing genomen en vastgesteld, dat
een gedeelte van het Naardermeer, dat
thans tot Weesperkarspel en Muiden
behoort alsmede een thans onder Mui
den ressorterende strook grond tussen
het Naardermeer en de Naardertrek-
vaart, zal komen bij bovengenoemde
gemeente.
De in deze zaak betrokken gemeente
besturen hebben van Ged. Staten een
uitnodiging ontvangen vóór 1 Novem
ber hun visie op het plan bekend ie
maken.
In verband met het voorkomen van
kinderverlamming in ons land heeft
de chef Generale Staf aan alle troepen
commandanten opgedragen, zorgvuldig
toe te zien op reiniging van eet- en
keukengerei, controle te houden op het
keukenpersoneel en toezicht uit te oefe
nen op keukens, cantines en latrines en
vliegenbestrijding. Een en ander in nau
we samenwerking met de militaire ge
neeskundige dienst.
Dit geldt in hef bijzonder voor troe
pen, welke gelegerd zijn in de oefen
kampen of welke zich onder oorlogs
omstandigheden te velde bevinden.
Voorlopig zullen inentingen en herin
entingen niet geschieden en zal genees
kundig ingrijpen in mond- of keelholte,
zoals trekken van tanden of kiezen,
slechts in uiterste noodzaak worden ge
daan.
Jkvr. C. H. de Jonge, oud-directrice
van het Centraal Museum te Utrecht, en
Jan Duyvetter, werkzaam bij het Ne
derlandse Openluchtmuseum in Arnhem,
zullen de officiële Nederlandse inzending
voor de in Venetië te houden internatio
nale tentoonstelling van de geschiedenis
van de zijde verzorgen. Deze inzending
zal een aantal poppen in fraaie costuums
bevatten, waarbij ook twee in volkskle
derdracht, te weten een in Zaans en een
in Fries costuum. De Zaanse pop is uit
gerust met zeer fraaie en kostbare sie
raden uit particulier bezit.
Bij de Nederlandse inzending zullen
zich ook schilderijen en losse kleding
stukken als handschoenen en kousen uit
vroeger eeuwen bevinden. Van Jan Duy-
vetter zullen drie tekeningen van cos
tuums aanwezig' zijn.
De tentoonstelling is georganiseerd ter
gelegenheid van het eerste internationale
congres van de geschiedenis van de kle
ding, dat van 31 Augustus tot 8 Septem
ber a.s. in Venetië zal worden gehouden.
De president van dit internationale
congres is mr. James Laver. uit Londen.
Tot de vice-presidenten behoort onze
landgenoot prof. dr. Fr. W. S. van Thie-
nen, te Amsterdam. De grondgedachte
van het cragres is, dat tot nu toe de
geschiedenis van de kleding nog nimmer
in groot verband een onderwerp van
studie heeft uitgemaakt, hoewel zij toch
als een van de belangrijkste elementen
van de beschavingsgeschiedenis be
schouwd kan worden.
Maandagmiddag is op de begraafplaats
„Rustoord" te Nijmegen in het familie
graf het stoffelijk overschot van de
muziekpaedagoge mevr. Jeanne Landré
bijgezet.
Het Nijmeegse vrouwenkoor, onder
leiding van Jan Out zong aan het graf
het meerstemmige Kyrie van mevr. Rin
kelde Vos. Talrijke oud-leerlingen, di
rigenten, componisten en vele kunstmin
naars hadden zich om het graf ge
schaard, dat bedolven was onder een
schat van bloemen.
Mevr. C. DiepenbrockNïcolai sprak
aan het graf namens de oud-leerlingen.
Namens de familie dankte de heer Guil-
laume Landré voor de laatste eer aan
mevr. Landré bewezen.
