KLEURENPRACHT uit de
Franse Kathedralen
IN MUSEUM BOYMANS
TE ROTTERDAM
jBPaBjN ^ü'ggPy"
CHIEF WHIP
Naastenliefde
H'
"VI
ifu*C
IvH -•
MM
a «e r*
DANTE, BEATRICE en „Het Nieuwe Leven''
De schepper van „de zoete
nieuwe stijl
D
Romantisch jeugdwerk
Mgr. Huurdeman gehuldigd
De brief
uit Rusland
VERZORGING VAN KAMERPLANTEN
OP IEDERS LIP!
f SrJff®*- -41P
ilill wl
Kard. De Jong en Mgr. Alfrink
verlenen pontificale assistentie
De heer Pos niet
naar Suriname
Paraplu-plantje
iflJY N
MOD. BEDRIJFSADMINISTRATIE
HILVERSUM (Bekende schriftelijke cursus)
Vraagt ons prospectus
LITERAIRE KRONIEK
ZATERDAG 16 AUGUSTUS 1952
PAGINA 3
Prof. Petit rector-magnificus
Standbeeld Yan Olden-
barnevelt in Den Haag
Internationaal pianisten
concours
Liefde van Kaj Munk
Het gouden feest van
pater H. Hermans O.P.
Speciale gelukwens van de
H. Vader
Leden van het „International
Ballet" naar Nederland
F elici tatieschr i j ven
van de H.Vader
Wilt Gij in 1953 slagen
Benoeming rechterlijke
macht
Audiënties
104-jarige overleden
Verblijfsvergunning
opgeschort
De ILSY en de Zondagsrust
Kon. onderscheiding voor
Kitty Ament
„De Mirakelridder" bij het
Rotterdams Toneel
•1
Het bestuur der Sint Radboudstichting
heeft voor het studiejaar 1952-1953 be
noemd tot rector magnificus der R.K.
Universiteit prof. mr. Ch. J. J. M. Petit.
ÜaiMiÉ IMililiWMI' t n, mm
SS-nA mmmr Vk «H w mmmiM,. wwffim? Mg,
■ME Is >-1
De glas-in-lood kunst, zoals wij die
heden ten dage kennen, heeft een
lange geschiedenis èn een lange
°orgeschiedenis gehad.
Het vroege christendom heeft reeds
c?glsasde basilieken gekend. De oude
..Pieterskerk van keizer Constantijn
de'c 6 met §las! in de zesde eeuw was
j st- Germain-des-Prés te Parijs er
alk versierd- Maar dat moet alles
«ast zijn geweest of vlak glas, gevat
a roosters van hout of steen. Uit de
J^eede helft van de tiende eeuw stam
men de eerste berichten, dat er ramen
,et geschilderde voorstellingen waren te
die dan vermoedelijk ook in lood
bu en- gevai- Te St. Denis en te Augs-
urS is dat vroege werk tot ontwikke-
De beeldhouwer prof. L. O. Wencke-
?ch heeft een standbeeld vervaardigd
rioA de raadpensionaris Johan van Ol-
.enbarnevelt. Het is 2.34 m. hoog; het
- atstuk is 1.65 m. lang en 1.10 m. breed.
Het beeld stelt de raadpensionaris op
zetel voor. B. en W. van Den Haag
v'en het een plaats geven aan de
'Jverdam. De raad wordt gevraagd
ana*" bet le§gen van een fundering en
ndere werkzaamheden, een bedrag
ari f 11.000 beschikbaar te stellen.
In Juni 1953 zal te Parijs de „con
cours international Marguerite Long
accïues Thibaud" voor jonge pianisten
n violisten worden gehouden.
.Aan deze wedstrijden kunnen pianis-
ah en violisten uit alle landen deelne-
die op 1 Januari 1953 minstens 15
n ten hoogste 32 jaar zijn.
Het secretariaat van het concours is
vestigd: 46, Rue Molitor, Parijs (16).
ij, De Stichting Het Nederlands Volks
toneel, artistieke leiding Ben Groene
nd en Perd. Sterneberg, zal in het ko-
fr6ne seizoen ten tonele brengen' „Kaer-
ghed" van Kaj Munk, van welek to-
oolstuk onder de titel „Liefde" in De-
otnarken de opnamen zijn begonnen
°°r een film. Evenals bij „Het Woord"
.ah dezelfde schrijver, zal Johan Wink-
er voor de vertaling zorgdragen.
luverleitt'.ir
wereld wordt hoe langer hoe
KJ onbewoonbaarder door het toe-
Ij.,nemend gebrek aan onderlinge
me. Ieder leeft voor zichzelf alleen.
V **n, die werkelijk iets over hebben
ty..r hun medemensen, zijn zeldzaam.
vA2ijn ons S°ed bewust, dat deze be-
k"®.S kan tegengesproken worden. Er
"e i 'mrrrers collecten gehouden aan
b 'opende band, inzamelingen voor ge-
gebieden georganiseerd, welda-
Ov^eidsvoorstellingen gegeven enz. En
stgif Itot algemeen is de opbrengst uit
end. Dit rechtvaardigt toch enigs-
6® oon minder pessimistische kijk op
ig nQerlinge hulpvaardigheid. Er blijkt
«UI ®der geval uit, dat velen graag en
de2®even. Wij zullen de laatsten zijn om
medelevende zielen de achting en
k®r aering te onthouden, waarop zij ze-
blaaj °ht hebben. Maar wanneer wij de
d°elin 0verwegen, die, naar Christus' be-
kve,. 1 en gebod, de naastenliefde in het
'1 te Van ieder goed Christen behoort
ten, jnerncn, dan moeten wij constate-
a' bovenbedoelde goedgeefse wei-
Mei^ toch eigenlijk maar een veel te
e1h6j2eeI uitmaken van de hele Chris-
Vehdi„ en dat deze goede gevers bo-
Gaae\ meestal dezelfden zijn.
"Is y.5 komt dan nog bij, dat ze, zo goed
tot uitzondering, allen behoren
aSfdSe """der welgestelden. De met
*e^ootT?ederen r Ij It bedeelden laten
^aast vefstek gaan.
V ij h r, en'iefde is echter een heel wat
Ondanks het feit, dat misschien de
meeste Christenen het ideaal van hun
geloof niet in hun persoonlijk leven
verwezenlijken, is de liefde in de prak
tijk toch zozeer het meest op de voor
grond tredend kenmerk van het Chris
tendom, dat dit daardoor alleen reeds
zich de eerste plaats verworven heeft
onder alle godsdiensten.
"et
er
-<■ Vevi begrip dan alleen maar
mrrn va nen van bulp en steun in de
j fsbe] ge*d en S°ed. De wondermooie
1*. Volri„Varl de barmhartige Samaritaan
vgeen 0ndp bekend. En toch zou me-
yerWar.-Vet"legenheid raken, als hij on-
j ®tn voor de noodzakelijkheid
ii?r W0A,,staan de juiste zin ervan on
tbét va„ j Ie brengen. Het wezenlijke
a„r!ijke gelijkenis ligt in het mees-
1,->o0rd noe kan het ook anders?
oNigd"w Van Christus, toen Hij uitge-
va2e Haast' te_zeSSen. wie eigenlijk
tl» dit t18, ®en nadere beschouwing
6» dat Ch °°rd doet ons aanstonds
bipAaatenijUU5 hier geen bepaling van
teD algem„„ geeft, een soort formule
It^hdee] be geldigheid. Hij vertelt in-
i.^ders a verhaal, en stelt zijn toe
sla,,®' dunktntT°P Zijn beurt de vraag:
O' die .N u- was de naaste van de
2Ohaeling 7c r°v®!"shanden viel?" Jesus'
haa;fi" ei-,iD„ duidelijk. Alle mensen,
Z® den. a i f uitzondering, ziin onze
?f hl^esche^"?6118611 moeten wij, als on-
®n *er SezpCTri u Van GocI, liefhebben,
«lle Alaar hltd-.bereid zijn lief te heh-
,CLi7lensen te h'S Praktisch onmogelijk
Vil ilUs' beri„ r nnen' Dat is dan ook
bprent|doehng niet. Wat Hij ons
dfe 'Heete
act
n ,-c j-4 Hij ons
- *s' dat wij in zoverre alle
en beminnen, dat wij ieder-
nns, waar en hoe dan ook.
'ft, als onze naaste be-
V Al7 Sebod riL6?.1 ™ie God ons a,s Zijn
zó 7 belde bevolen heeft.
S. samarit=gehjkenis van de barrr|-
ook an. verstaan, dan begrli-
^hii.ene,
als onze naaste
de heeft s"?rt theoretische men-
h,H te7bc'pte willen leren, maar een
SehSpb overgtdIle« werkende, die zich
H, rriet w, van die bepaalde
k„°d2akeliiv AJ\ waar ter wereld
dien. of toevallig in aanra-
dat Christus
begrij-
ons geen vage,
et is dan ook duidelijk, dat wij
onder geen enkele voorwaarde
ooit een medemens mogen uit
sluiten van onze daadwerkelijke liefde.
Zolang er nog leven is, is er nog hoop,
zelfs voor de meest verstokte zondaar.
Gaf Jesus ons tijdens Zijn kruisiging
daarvan niet het sprekendste bewijs,
toen Hij de rouwmoedige moordenaar
in liefde opnam? En vergeten wij voor
al niet, dat de door Christus gepredikte
naastenliefde een bovennatuurlijke
deugd is-
Het gaat er in de verste verte niet
om vriendelijk, voorkomend en hulp
vaardig te zijn tegenover mensen, die
ons sympathiek zijn. Ai vallen die na
tuurlijk net zo goed onder Gods gebod,
toch is het zonder meer duidelijk, dat
ons gedrag tegenover dezen geen bij
zondere moeilijkheden met zich brengt,
al moeten wij eerlijkheidshalve toege
ven, dat de motieven van onze liefde
tegenover hen niet eens altijd vrij zijn
van zelfzuchtige factoren.
Moeilijker wordt de beoefening der
naastenliefde, wanneer wij staan t-p.v.
degenen, met wie wij dagelijks hebben
om te gaan; mensen, wier karakter ons
tot in details bekend is, wier hebbelijk
heden ons vaak onverdraaglijk voor
komen en tegenover wie wij ons ten
onrechte overigens ontslagen achten
van de meest fundamentele eisen van
welvoeglijkheid en burgerlijke beleefd
heid. En wat dan te denken van vol
slagen vreemden, die wij toevallig ont
moeten?
Op al deze mensen is Christus' eis
van echte, eerlijke en praktische liefde
dwingend toepasselijk! Daar bestaat
geen uitzondering op. Verkeert zo
iemand in nood, dan zijn wij de aan
gewezen personen, die hulp moeten bie
den binnen het raam van onze mogelijk
heden.
Onverschillig, waarin deze hulp door
de persoonlijke omstandigheden van
onze naaste bestaat: een vriendelijk
woord, een behulpzame hand of een
aalmoes. Dit is Christus' eerste gebod-
Wij kunnen en mogen ons daaraan
niet onttrekken.
Wanneer wij het goed menen met ons
zelf en het lot der hele wereld, dan
is morgen onder de H. Mis een eerlijk
en vurig gebed om verlichting wel heel
bijzonder op zijn plaats, een gebed om
door Gods genade klaar en duidelijk te
mogen inzien, wat Christus in dit op
zicht van ons verlangt. En zou het nog
niet voldoende tot ons doorgedrongen
zijn, hoe noodzakelijk dit is, wel, laten
wij dan een ogenblik onze gedachten
gaan over deze woorden van Christus,
waardoor Hij Zichzelf onvoorwaarde
lijk gelijk stelt met ieder, die onze
naaste is: „Ik zeg U, alles, wat gij aan
de minsten der Mijnen hebt eedaan,
dat hebt gij aan Mij gedaan! En wat
gii aan dezen niet hebt gedaan, dat
hebt gij niet aan Mij gedaan".
Zegt ons dat iets?
ling gebracht, in de 11de eeuw; de
glasschilderkunst, zoals we die nu nog
kennen, wordt dan beoefend en princi
pieel is er aan het mooie vak eigenlijk
niets veranderd, al gebruikt men een
electrische oven in plaats van een hout
vuur, al heeft men vijfhonderd kleuren
instede van de twintig.
De hoofdzaak was echter, dat de aan
dacht van het gelovige volk door de
geschilderde glazen „van de materiële
naar de immateriële dingen" werd op
gevoerd. Het glas venster deed dienst
als geschilderde bijbel en daarom is het
zo'n onzin, als moderne museumconser
vatoren trachten de wijsheid aan de
man te brengen, dat de kathedraalven
sters er alleen maar waren „om een
zekere sfeer te scheppen".
De prachtige tentoonstelling van frag
menten van glasvensters uit Franse
kerken, die thans in het museum Boy
mans wordt gehouden, biedt ons overi
gens „sfeer" genoeg. Het is haast niet
te geloven dat het royale Frankrijk ons
deze onvervangbare dingen, delicaat
gerestaureerd waar dat nodig bleek,
tijdelijk heeft willen afstaan. Moge de
tijd niet ver zijn, dat alles weer prijkt
in de lichtopeningen waarvoor het ge
maakt is! Welsprekender dan ieder po
litiek betoog toont zo'n expositie aan,
wat Europa aan geestelijk goed te ver
dedigen heeft tegen de vijanden van
buiten en de verblinden in de veste
zelve. Iedere Europeaan moet Chartres,
Bourges, Reims, Straatsburg en de
Sainte-Chapelle gezien hebben, maar
ook een blik op de 28 stukken, die nu
in 't Museum Boymans vertoeven, geeft
al een indruk van de verhevenheid die
de kern van onze beschaving heeft op
geleverd.
Men kan de stukken van vlakbij be
kijken. Men wordt direct geconfron
teerd met de voorstellingen, met de
zinrijke iconographie, met de vaste en
zorgvuldige tekening, met de eenvou
dige en heilige uitdrukking, met de
diepe fonkeling van de kleur en met
de liefde en eerbied waarmee het hand
werk is verricht.
In kort bestek geeft de tentoonstelling
een overzicht van de twaalfde eeuw, de
aanvang der grote periode, tot de Re
naissance. De Renaissance zelf ver
schijnt er lieflijk en voltekend, bij
voorbeeld in de Triomfwagen van Adam
en Eva, voortgetrokken door Fides en
Fortitudo, het middenstuk van een ven
ster uit de Saint-Vincent te Rouaan.
Deze voor Nederland unieke ex
positie kan nog worden bezocht tot 29
September.
f $v?
Het vroegst gedateerde fragment van een gekleurd glasvenster op de prachtige
tentoonstelling „Kleurenpracht uit Franse Kathedralen", die in het Museum
Boymans te Rotterdam wordt gehouden: een stuk van het Hemelvaart-raam uit
de Kathedraal van Le Mans, midden 12e eeuw.
e Nederlander, die, zonder kennis van het oude Italiaans, Dante wil lezen,
kan uit een menigte vertalingen keus maken. De Divina Commedia, De
Goddelijke Komedie, Dante's hoofdwerk, vond hier sinds 1864, toenA.
S. Kok de eerste berijmde vertaling leverde, steeds enkele vurige bewonderaars,
die er behagen in schepten de elegante terzinen, waarin het dichtstuk ligt ver
vat, in een Nederlands te transponeren, dat de oorspronkelijke „klankkleur"
zo goed en zo kwaad als het gaat weergeeft. Uitnemende overzettingen van vrij
recente datum zijn van de hand van Albert Verwey, pater Chr. Kops O.F.M. en
Frederica Bremer. Een prozavertaling van het gehele werk werd ons door H. J.
Boeken bezorgd.
Dante's jeugdwerk, La Vita Nuova.
Het Nieuwe Leven, vond hier minder
pleitbezorgers. Nico van Suchtelen le
verde in 1915 een vertaling met inlei
ding, en thans komt als tweede de
dichter H. W. J. M. Keuls ons warm
stemmen voor dit liefdesverhaal uit
het einde der dertiende eeuw. Ja, een
liefdesverhaal par excellence; jeugdig,
zinvervoerend en de ziel verterend,
maar zonder inwijding vooraf moeilijk
als zodanig genietbaar voor de heden
daagse lezer.
Keuls heeft voor zo'n inwijding zorg
gedragen. Hij begint met het resumeren
van de algemeen bekende feiten: hoe
Dante Alighieri tegen zijn tiende jaar
een meisje zag, iets jonger dan hijzelf,
dat zo'n indruk op hem maakte, dat hij
steeds aan haar bleef denken en zich
telkens naar, die plaatsen begaf, waa'
hij haar kon terugzien.
Dit meisje is Beatrice. Feitelijk
weten wij weinig van haar. Historici
houden haar. in navolging van Boccac
cio, voor de dochter van de Florentijn
se koopman Folco Portinari. Diens huis
zou in Florence vlak naast dat van
Dante's vader, Alighiero, hebben ge
staan. Beatrice's vader stierf in 1289;
Beatrice een half jaar later, in 1290, en
deze feiten stemmen overeen met het
geen Dante ons in zijn liefdesverhaal
toevertrouwt.
De historische Beatrice zou gehuwd
geweest zijn met zekere Simone dei
Bardi. Deze mededeling kan bij de ar
geloze lezer misschien even verwonde
ring wekken, wanneer hij leest, hoe
Dante haar zonder ophouden, van zijn
eerste ontmoeting af, met dichterlijke
een kaderwerk van proza gevat en er
een vemuftig-symbolische waarde aan
gegeven. Het boekje dat toen ontstond,
in 1292, sloot hij af met de verklaring,
dat hij over zijn uitverkorene van nu af
niets meer zou zeggen, voor hij „op
waardiger wijze over haar zou kunnen
spreken." En hiermee zinspeelde hij,
naar men meent, op de conceptie van
het oeuvre, dat tussen 1314 en 1317 het
aanzijn zou krijgen: de drie delen va»
zijn Goddelijke Komedie.
Vrijdag vierde pater Hyacinth Hei
mans O.P. zijn 50-jarig priesterfeest. Hij
is tevens 50 jaar verbonden aan de re
dactie van „De Maasbode", 's Morgens
droeg hij in de kerk van O. L. Vrouw
van de H. Rozenkrans een H. Mis op,
waarna hij in intieme kring met tami-
lieleden het ontbijt nuttigde, 's Middags
recipieerde de jubilaris. Er was zeer
veel belangstelling. Onder de ingeko
men telegrammen en brieven waren er
van minister Rutten, die namens de re
gering de gelukwensen aanbood. van
Z. Em. Kardinaal de Jong en van de
bisschoppen Mgr. Huibers en Mut-
saerts, van minister Beel en zeer velen
uit journalistieke kringen. Mgr. Paolo
Giobbe de Pauselijke internuntius over
handigde een speciale gelukwens van
Z. H. de Paus in de vorm van een
schrijven van Mgr. Montini, substituut
van het Pauselijk Staatssecretariaat.
Zondag wordt het dubbele feest van
de priester-journalist met kerkelijke
luister gevierd.
Eind Augustus zullen de eerste bal
lerina van het International Ballet, Lon
den, dat op het ogenblik sedert enkele
weken in de Arena te Verona voorstel
lingen geeft, Claudie Algeranova en de
eerste karakterdanser en choreograaf
van hetzelfde ballet Algeranoff, een der
laatste partners van Anna Pavlova, als
mede de partner van Algeranova, Vla
dimir Brosko, enige voorstellingen in
ons land geven. Ook zal op 26 Augus
tus door de KRO-televisie een program
ma van dit ensemble worden uitgezon
den. De eerste avond is op Woensdag
27 Augustus in Grand Théatre Gooiland
te Hilversum.
Op luisterrijke wijze heeft het Aarts
bisdom gisteren zijn verdienstelijke vi
caris-generaal, mgr. D. Huurdeman, ge
huldigd ter gelegenheid van zijn 50-ja
rig priesterjubilé.
In de stampvolle, met witte bloe
men rijk versierde kathedraal cele
breerde de jubilaris omstreeks elf uur
een solemnele hoogmis met pontificale
assistentie van Z. Em. Joh. Kardinaal de
Jong en Z. H. Exc. mgr. dr. B. J. Alfrlnx,
aartsbisschop-coadjutor. Mgr. Huurde
man werd hierbij geassisteerd door mgr.
dr. Hartman, president van het groot
seminarie, als presbyter-assistens, mgr
dr. Geerdinck, Officiaal van het Aarts
bisdom, diaken en mgr. dr. Ramselaar,
president van het klein-seminarie, suo-
diaken. Als ceremoniarius fungeerde de
secretaris van het Aartsbisdom, de zeer-
eerw. heer Geurts. Het parochiale zang
koor voerde o.l.v. H. Zomerdijk de mis-
sa „Sine Nomine" uit van Philip de
Monte, terwijl de plechtigheid werd be
sloten met psalm 150 van César Franck.
Toen de kardinaal, die zich Vrijdag
voor het eerst sinds lange tijd weder
om in het openbaar vertoonde, met
mgr. Alfrink de kathedraal verliet
deed het talrijk aanwezige publiek in
de kerk door een hartelijk applaus
zijn grote ingenomenheid blijken ovei
de aanwezigheid van de algemeen be
minde kerkvorst. Zichtbaar ontroerd
dankte de kardinaal met een vriende
lijk gebaar voor deze spontane hulde.
Advertentie
Sluit U dan zo spoedig mogelijk aan bij
Keuze uit tal van opleidingen o.a. BOEKHOUDEN M.O. en S. P. D.
Cursusadres: Soesidijkerstraatweg 83 Telefoon 5432
Na afloop van de H. Dienst had in het
parochiehuis aan de Zuilenstraat een
druk bezochte receptie plaats, eerst voor
de geestelijkheid, vervolgens voor de
leken.
In een hartelijke toespraak vertolkte
mgr. dr. Alfrink de erkentelijkheid van
het geestelijk gezag in het Aartsbisdom
voor de grote toewijding en nauwgezet
heid waarmede de jubilaris zjjn pries
terlijke arbeid in de loop der jaren
heeft verricht. Met name prees mgr. de
wijze, waarop mgr. Huurdeman zijn zwa
re en verantwoordelijke taak als vicaris-
generaal gedurende 22 jaar heeft ver
vuld en wenste hem nog lange jaren
van zegenrjjiie arbeid. De aartsbisschop
coadjutor deed ten slotte nog voorlezing
van een persoonlijk felicitatieschrijven
van Z. H. de Paus aan de jubilaris.
Namens de geestelijkheid boog mgr.
v. Schaik, Proost van het Metropolitaan
Kapittel, de jubilaris het geschenk van
de geestelijkheid in het Aartsbisdom
aan, bestaande uit een grote som gelds
onder couvert., bestemd voor de inrich
ting van de kapel van het nieuwe philo-
sophicum Dijnselburg.
Tijdens de hieropvolgende receptie
voor de burgerij kwamen vele deputa
ties uit het katholieke kerkelijke ver
enigingsleven de jubilaris geluk wensen.
Het Provinciaal Bestuur werd hier ver
tegenwoordigd door mr. De Vink, lid
van Ged. Staten, en het gemeentebestuur
van Utrecht door wethouder Winkel.
Bij K.B. is benoemd tot rechter in de
arrondissementsrechtbank te Rotterdam,
mr. A. R. Jolles, thans substituut-griffier
bij de arrondissementsrechtbank te Zut-
phen, tevens rechter-plaatsvervanger in
dat college.
De aartsbisschop-coadjutor van Utrecht,
Z. H. Exc. mgr. dr- B. J. Alfrink, zal in
de komende week geen audiëntie verle
nen.
Te Nijmegen is overleden de ruim
honderd en vierjarige mejuffrouw Enes-
tina Schultz. Zij was een der oudste
inwoonsters van Nederland.
DANTE ALIGHIERI
liefdesverklaringen heeft overstelpt en
daar ook na haar dood mee is doorge
gaan. Bovendien is de lezer, die weet,
hoe Beatrice ook tijdens de hoofdmo
menten van De Goddelijke Komedie een
sublieme liefdesrol speelt, geneigd
vast te houden aan de illusie, dat de
ze vrouw, die niet aan Dante kon toe
behoren, tenminste aan niemand an
ders dan de hemel heeft toebehoord.
Daar, in het Paradijs, waar Dante haar
een plaats geeft aan de voeten van Eva
en Maria, betekent haar naam letterlijk
zaligspreekster en is het haar taak de
dichter door alle sferen der zaligheid
te leiden en zijn denken te verhelde
ren tot juist begrip van alles wat hem
om zijn lange tocht door Hel en Lou
teringsplaats werd geopenbaard.
Van deze tocht is de Divina Comme
dia het zielsverslag. En de geliefde Bea
trice is uit dit verslag niet weg te
denken. Zij speelt er de rol in van de
Uitverkoren Vrouw uit de hoofse avon
turenromans der ridderromantiek, de
Vrouw om wier edel wezen de held
zijn moeilijke tocht tot een goed einde
weet te brengen, de Vrouw om wier
hart en hard eeuv'^o aedongen moet
worden, de Vrouw die de inzet is van
alle ridderidealen en die in de minne
lyriek van Dante's tijd tot een boven
persoonlijk idool uitgroeit, een sym
bool van de liefde in haar opperste
vorm
Dante leefde van 1265 tot 1321. Zijn
,werk. gesitueerd in de geest van zijn
'tijd, is op dubbelzinnige wijze te ver
staan. Ten eerste als het verslag van
de pelgrimsreis der ziel naar het he
melse einddoel van dit aardse leven.
En ten tweede als de hartstochtelijke
belijdenis van de man, die zichzelf
zoekt te overwinnen in zijn liefde voor
de vrouw.
Zo beschouwd is Beatrice eenvoudig
het symbool van de liefde, zowel aards
als hemels, zowel in amoureuze als in
vergeestelijkte zin. En zo beschouwd
doet het aan de intentie van de dich
ter niets af, of zij inderdaad die be
paalde jonkvrouw uit de Florentijnse
Burgerlijke Stand is, waarvoor Dante's
biografen haar houden.
Gedichten met uitleg
Toen Dante de sonnetten, balladen en
canzones van het Nieuwe Leven
schreef, was hij een jonkman van tus
sen de 18 en 25 jaar. Beatrice zal in die
tijd ongetwijfeld een reële figuur voor
hem zijn geweest: een houvast voor zijn
aspiraties. Een paar jaar na haar dood
heeft hij zijn gedichten voor haar in
Wanneer de lezer thans Het Nieu
we Leven, in de galante ver
taling van Keuls, ter hand wil
nemen, doet het beste, dit jeugdwerk
niet al te diepzinnig te beschouwen.
Het Nieuwe Leven is, zonder Dante's
hogere bedoelingen te miskennen, als
een eenvoudige romance opgezet. En
Dante is waarachtig niet de enige dich
ter, die met zulk een romance zijn gro
te scheppingswerkzaamheid inluidde!
Wat hij er om heen bouwde is meren
deels modieuze versiering: trouba
dourlatijn, mystiekerige geleerdheids-
toon en dichterlijke behaagzucht. Men
kan hier verklaringen voor vinden, die
gelegen zijn in de tijdsomstandigheden.
Niet te miskennen is in dit verband ook.
het feit, dat Dante als een der eersten
zijn minnepoëzie in het Italiaans, de
volkstaal, schreef. Tot dan toe was het
Latijn de geijkte taal voor dichterlijke
uitingen geweest, en het is te begrij
pen, dat de initiator van „de zoete
nieuwe stijl" zich zelfbewust schrap
moest zetten tegen betweters.
NICO VERHOEVEN
Oorspronkelijk
verhaal door
LEO BROEKSMIT
om hun hoge „onkosten"-rekeningen te
kunnen betalen. Omdat onware berich
ten de mensen in het vaderland een te
vreden, zelfvoldaan gevoel gaven, schre
ven ze vervalste rapporten. Ze begrepen
niet, dat er een nieuwe tijd was aan
gebroken. Alle Europese landen gingen
samenwerken, zoals de Amerikaanse
staten al lang geleden hadden gedaan.
Door radio en vliegtuigen waren er
geen afstanden meer. Wilde men nu
toch trachten om het Russische volk
13 De chef frommelde het papier tot een onwetend en afgezonderd te houden?
Alexandrow drukte hem de hand nn bal ineen. „Je beweert, dat je onze be- Alexandrow voelde zich verward en
hij was al bij de deur, toen de ander richtgeving van het laatste halfjaar hebt eenzaam en hij kon ook geen raad vra-
hem terugriep. ,Haal de fles voor mtl doorgezien. Heb je daar ooit zoiets in gen aan Dr. Iborgrad, want die was al
uit de kast. wil je? En zet ér maar een gevonden?" een paar dagen ondergedoken in het
nieuwe bij. Zeg morgen tegen Perpetrof, Alexandrow richtte zich hoog op. nachtleven van Montmartre, het toe
dat ik pas 's middags pp kantoor kom." „Nee, daar heb ik zoiets niet in gevon- vluchtsoord voor z'n melancholieke
Alexandrow werkte nog slechts en- den. Ik heb daarin alleen volkomen on- buien. Alexandrow staarde somber naar
kele dagen op zijn nieuwe afdeling, toen ware voorstellingen gevonden, waaruit buiten. De eerste herfststormen hadden
hij felle ruzie kreeg met de perschef, onze mensen moesten opmaken, dat de de donkere iepen van hun bladeren
Nikolai Berginko. Uit de verslagen der bevolking hier het erg beroerd heeft." beroofd. Hun kale takken rilden in de
Franse dagbladen moest hij een over- „Dat heb ik je niet gevraagd!" beet striemende regenvlagen. Enkele schaar-
zicht samenstellen over de stakingen in de ander hem toe. „Ga naar de lees- se voorbijgangers haastten zich over het
de kolenmijnen en dat had hij naar z'n zaal en bestudeer de berichten over natglimmende asphalt, maar voor zijn
beste weten gedaan. Hij had zich veel Frankrijk, zoals we die het laatste pension bleef een meisje zoekend staan
moeite gegeven om de sfeer zo zuiver halfjaar hebben gepubliceerd. Misschien Alexandrow keek naar het slanke fi-
mogelijk weer te geven en hij was diep dringt het dan tot je door, dat onze guurtje, dat aarzelend rondzag; een
verontwaardigd, toen de perschef het buitenlandse politiek een vaste lijn eenzame gestalte in de trieste straat,
papier met een grijns in de prullemand volgt. Hij voelde zich onbewust aangetrokken
mikte. „Ik had je gezegd, eerst onze Toen Alexandrow die avond thuis tot dat meisje, misschien wel omdat hij
berichten van het laatste halfjaar te le- kwam, was hij ontsteld en terneergesla- ook eenzaam en verlaten was in een
zen" zei Nikolai Berginko. „In de lees- gen. Hij liet zich in een stoel bij het sombere omgeving. Toen ze even op
zaal 'liggen alle Russische bladen." raam neervallen en trachtte zijn ge- keek, kreeg hij een schok. Ze leek op z'n
„Die heb ik gelezen", zei Alexandrow dachten te ordenen. Hij moest van die zusje Nikitoesjka! Dezelfde donkere
en' de chef zag hem verbaasd aan. „Hoe persafdeling weg. Nicolai Berginko was ogen onder zwarte wenkbrauwen, de
kan je dan schrijven dat de mensen hier een schoft; hij stuurde valse berichten zelfde volle rode lippen in het ronde
in welstand leven zonder het te besef- naar Moskou en hij verwachtte, dat zijn gezichtje met de hoge jukbeenbogen.
ten?" Hij streek het verfrommelde pa- assistenten daaraan zouden medewer- Dat meisje moest een Russische zijn!
pier glad. „Hier! De werkende bevol- ken. Dacht hij werkelijk het vaderland Alexandrow was nu al maanden in
king hier heeft het ideaal van Lenin zo te dienen? Alexandrow was er van Parijs, maar zij was de eerste landgeno-
ongeveer bereikt. Zelfs in de grote ge- overtuigd, dat alleen de waarheid Rus- te, die hij hier zag. Er waren Russische
zinnen krijgen de kinderen voldoende te land kon helpen. Als hij maar eens de café's en restaurants, Russische hotels
eten en vaak wordt op het gesmeerde kans kreeg om dat te bewijzen. Bergin- en taxibedrijfjes. Er was zelfs een Rus
brood nog kaas of worst gelegd. De een- ko, Perpetrof en Markolnijef, het waren sisch dagblad in Parijs, maar hij had
voudigste arbeiders leven hier in een allen mannen zonder fantasie, zonder opzettelijk vermeden om landgenoten
weelde, die bij ons de ingenieurs zou geestdrift, zonder jeugd. Ze leefden hun te ontmoeten. Hij had een vage vrees
vérbazen, en dat ze toch ontevreden zijn, weelderige leven in de elegante licht- voor die ontaarde graven en hertogin-
is dan ook geen gevolg van persoon- stad, hadden slechts belangstelling voor nen, die het volk hadden laten verhon-
lijke ellende, maar van de vergelijking vrouwen, drank en luxe en bekommer- geren om goud en juwelen te kopen,
met de rijken, die over nog veel meer den zich niet om Rusland, zo lang daar
luxe beschikken." maar voldoende geld vandaan kwam (Wordt vervolgd.)
N. a. V. Dante: „Het Nieuwe Le
ven", vertaald en ingeleid door H. W. J.
M. Keuls. In de reeks „De Onsterfelij-
kenUitg. Contact, Amsterdam.
De procureur-generaal van Suriname
heeft besloten de aan de heer W. Plu
Pos, directeur van de Toneelschool te
Amsterdam, verleende verblijfsvergun
ning te weigeren.
Het kort geding tussen de heer Pos
(eiser) en de Stichting voor Culturele
Samenwerking tussen Nederland, In
donesië, Suriname en de Nederlandse
Antillen (gedaagde), dat vanmorgen
voor de president van de rechtbank te
Amsterdam zou dienen, gaat niet
door. Een toelichting, waarom hiertoe
besloten is, wilde geen der betrokkenen
geven.
In deze zaak ging het om een besluit
van het algemeen bestuur van de Sti-
cusa om een met de heer Pos aange
gaan contract voor diens uitzending
naar Suriname niet te aanvaarden.
Op vragen van het Eerste Kamerlid
mr. Rip (A.R.) betreffende de versto
ring van de Zondagsrust gedurende de
Ilsy, heeft de minister van Verkeer en
Waterstaat o.m. bet volgende geant
woord: Hoezeer het te betreuren valt,
dat ondanks de genomen voorzorgs
maatregelen sommige kerkdiensten ge
durende korte tijd hinder hebben on
dervonden van geluiden, die inhaerent
waren aan het houden van de demon
straties kan gezegd worden dat het re
delijke is en ook in de toekomst zal
worden gedaan om storing te voor
komen.
Bij Koninklijk Besluit is benoemd tot
ridder in de orde van Oranje-Nassau
mejuffr. C. A. M Ament, muziekpaeda-
goge, emerita presidente van de „Ver
eniging tot bevordering der Toonkunst
in Indonesië" te Malang, thans woon
achtig te 's-Gravenhage. Zoals bekend is
Kitty Ament Donderdag 70 jaar gewor
den.
Het Rotterdams Toneel, directeur K.
Arnoldi, ziet in de loop van September
de première tegemoet van „De Mirakel
ridder" van Lope de Vega.
Wie in een modern interieur een
zeer decoratieve plant wil plaat
sen, moet beslist eens gebruik
maken van de Cyperus. het „Paraplu
plantje". Dit plantje wordt veel te
weinig gebruikt, want niet alleen dat
het zo sierlijk is en tussen de andere
planten scherp afsteekt, het is boven
dien een gemakkelijke plant om te ver
zorgen. Vooral als wij nogal eens ver
geetachtig zijn en gemakshalve water in
de schoteltjes gieten, dan is dit „Para-
piuplantje" bij u op zijn plaats.
De Cyperus is een sierbladplantje, dat
afkomstig is uit Australië en Madagas
car; het groeit daar op moerasgrond en
hierdoor weten wij dan direct, dat het
noodzakelijk is de plant goed nat te
houden. Voor de meeste kamerplanten is
een voetbad slecht, voor dit „Paraplu
plantje'' is deze manier van water geven
de meest ideale. Men heeft dus practisch
anders nergens voor te zorgen dan dat
er steeds water in net schoteltje staat.
Ook is het goed de plant iedere week
een oplossing kunstmest te geven, want
door deze bijvoeding worden de lange,
ongelede stengels flink stevig en don
kergroen van kleur. In het hart van de
plant ontwikkelen zich de nieuwe blad
stengels, die in het begin lichtgroen van
kleur zijn en waarin de lijnvormige
bladeren netjes verpakt zitten. Als deze
bladstengel een bepaalde lengte bereikt
heeft, dan eerst ontplooien zich de bla
deren en wordt het paraplu'tje gevormd.
Tussen de lijnvormige bladeren ontwik
kelen zich na de volgroeiing er van
kleine bloemaartjes, die de plant nog
aantrekkelijker maken.
Het is noodzakelijk de plant ieder
jaar te verpotten in een voedzame aar
de; door voor een goede voedingsbodem
te zorgen, bereiken wij, dat de plant het
gehele jaar door blijft groeien. Zowel
in een verwarmd als in een koud ver
trek kunnen wij de Cyperus goed hou
den en zal zij zich gunstig ontwikkelen.
Wanneer het in de winter echter hard
vriest, dan zetten
wij haar op een
beschut plaatsje.
In een modem
interieur tekent rie
Cyperus zich bui
tengewoon mooi af;
zij leent zich ook
om te worden ge
bruikt bij planten-,
combinaties, maar
dan met planten,
die ook veel vocht
nodig hebben.
Vaak zien wij,
dat er planten met
zeer uiteenlopende
levenseisen bij el
kaar in een pot of
schaal worden ge
plant. Na enige tijd
krijgt men hierme
de onherroepelijk
moeilijkheden, want
het is in een schaal
niet mogelijk iedere
plant afzonderlijk
de verzorging te
geven, die zij nodig
heeft.
Planten, die maar
weinig vocht nodig
hebben, gaan in
combinatie met
planten die veel
water nodig hebben
sterk achteruit en
2 op den duur dood
