Verkiezingsshow in de V.S.
Onvriendelijkheden over en weer
Pater Bonaventura Kruitwagen
zestig jaar kloosterling
&uc de Hotrvman :^ei£efuUm van dt&zaMd^
Meesterproeven der schoenmakers
UITBAGGEREN VAN DE
„COCKBURN SOUND"
rDe
eenzame
Reizig
er
Truman: „I like Ike"; Eisenhower
„een moeizaam, orthodox denker
zonder verbeeldingskracht"
TWEE MEISJES
OVERREDEN
Auto door trein
gegrepen
Via televisie in
onze huiskamers
Verkoudheid
Ned. kustvaarder
gezonken
„De Nederlander is eigenlijk te arm om zich de weelde
van confectie-schoenen te kunnen veroorloven
Werk van drie en een half jaar
N.
J
DONDERDAG 2 OCTOBER 1952
PAGINA 3
Beiden op slag gedood
Op onbewaakte overweg
Eén zwaar gewonde
wmË
Kroning Koningin Elizabeth
Plannen in vergevorderd
stadium van ontwikkeling
K-L.M. NAAR
SANTIAGO
Broers krijgen f 29.000.-
boete
Huiden verkocht zonder
vergunning
Grap viel niet in goede
aarde
Ned. regering accoord
Hervatting bespreking
met Indonesië
VQ.eniu\xenif
idenen*)09
YlootomVove"'
Uns
Drie opvarenden vermist,
vijf gered
Verklaring van de
A.V.R.O.
Orthopaedisch schoeisel
verbluffend
Opdracht voor Hollandse Aannemings Mij.
door ANTONIA WHITE
TZook -Amerikaans ^N-rook
H. Mis aan boord van
de „Willem Ruys"
Men is het er in Amerika over eens, dat president Truman zich op zijn
verkiezingsveldtocht nog meer inspant dan in 1948, toen hij streed voor zijn
eigen verkiezing. In zijn speciale trein toert de president door de V. S. en tussen
iedere stopplaats bedenkt hij nieuwe slagzinnen om zijn toehoorders te bewegen
niet op de republikeinse candidaat Eisenhower te stemmen. „Ik houd van Eisen
hower" (I like Ike), zo verklaarde hij bijvoorbeeld gisteren tijdens een opont
houd te Belton in Montana, „doch alleen als opperbevelhebber van de strijd
krachten. Als president moet ik hem niet".
Advertentie
wondert, kloven, geschaafde huid
imm
Een vrachtauto heeft gistermiddag bij
het dorpje Oude Bildtzijl in de ge
meente Het Bildt twee acht-jarige meis
jes overreden; zij werden op slag ge
dood. De meisjes, Frederika Roodenhuis
en Doetje van Dijk, resp. wonende aan
de Nieuwe Bildtdijk en te Oude Bildt
zijl, reden samen op één fiets en be
gonnen op het moment dat met matige
snelheid een vrachtauto haderde door
tot nu toe onbekende oorzaak te slinge
ren. Zij vielen daarbij op straat en
kwamen precies voor de wielen van de
auto terecht, die over hen heen gingen.
De trein van Stavoren naar Leeuwar
den heeft gistermiddag op de onbe
waakte overweg tussen Hindeloopen en
Workum een personenauto gegrepen en
volkomen vernield. De bestuurder, de
heer W. Kleijn uit Haarlem, inspecteur
van de Kon. Noord- en Zuid-Hollandse
Redding Mij., en zijn zoontje liepen
geen noemenswaardige verwondingen
op; zijn echtgenote kreeg een zware
hersenschudding. In een nabijgelegen
boerderij werd eerste hulp verleend. De
auto, waarmee de heer Kleijn, die on
derdelen voor de reddingsboot in Hin
deloopen had. weggebracht, reed, sloeg
na de botsing enkele malen over de
kop en werd zwaar beschadigd.
En deze mening steekt de Ameri
kaanse president niet bepaald onder
stoelen of banken. Hij heeft Eisenho
wer achtereenvolgens „een stroman
voor particuliere belangen", „een bok-
kenschieter" en „een militaire geest"
genoemd. En als we A. P. mogen gelo
ven, dan heeft de Amerikaanse presi
dent met een opmerking tijdens de
openingsplechtigheid voor de aanleg
van een dam alle voorgaande bewe
ringen naar de kroon gestoken. Truman
stak een spade in de grond en bracht
vervolgens een hoeveelheid dynamiet
tot ontploffing, waardoor een grote zuil
aarde en stenen de lucht in vloog.
„Hetzelfde gaan wij met Eisenhower
doen", zei hij toen door de luidsprekers.
Op deze aanvallen van Truman heeft
Margaret Truman speldt haar vader een Stevenson-speldja
op tijdens de propagandatournee, die Truman voor de
democratische candidaat maakt.
de New York Times gereageerd met
een hoofdartikel onder de kop: „Goed
koop, mijnheer de President".
Het Republikeinse Nationale Comité
heeft bekendgemaakt, dat een vliegen
de „Waarheidsbrigade" van Republi
keinse senatoren president Truman op
zijn verkiezingstournee zal volgen. Ar
thur Summerfield, landelijk voorzitter
van de Republikeinse partij, zei, dat
Truman de Republikeinen tot deze
„ongehoorde maatregel" gedwongen
had. „Wanneer de president van de
Verenigde Staten zijn ambt verlaagt
voor het uitvoeren van hakbijloperaties
waarbij hij zich van verdraaiingen, on
verantwoordelijke laster en, ik betreur
het te moeten zeggen, politieke dubbel
zinnigheden bedient, dan is het tijd om
handelend op te treden", zei Summer
field.
Ondertussen heeft Eisenhower het
verbruid bij de studenten van de Co
lumbia Universiteit te New York.
Zijn vroegere leerlingen zijn tot de
conclusie gekomen, dat de republi
keinse president getoond heeft „een
moeizaam, orthodox denker te zijn
zonder verbeeldingskracht".
Wellicht hebben zij de vroegere pre
sident van de universiteit in zekere zin
onderschat,want een van Stevenson s
voornaamste aanhangers heeft ver
klaard de bewijzen in handen te heb
ben van het bestaan van een republi
keins plan, om twee millioen dollar te
steken in een „blitz-programma", dat
in twaalf belangrijke staten elk uur
over de radio zal worden uitgezonden,
om te trachten die staten voor Eisen
hower te winnen. De democraten heb
ben nu gebelgd verklaard, dat de repu
blikeinen geen normale verkiezings
campagne op touw hebben gezet, maar
ten koste van mil-
lioenen dollars een
„super-kolossaal"
programma bren
gen, „waarmede
zij op dezelfde
wijze als zeep,
tandpasta, haarwa
ter en kauwgum
een ontoereikend
partij programma
aan het publiek
willen verkopen".
Tussen de vele
kwalijke sketches
in de Amerikaanse
verkiezingsshow is
gouverneur Adlai
Stevenson met een
sportief nummer
voor de dag geko
men. Hij heeft alle
staatsambtenaren,
die onder zijn ju
risdictie vallen,
vandaag een uur
vrijaf gegeven, op
dat zij in Spring
field een verkie
zingsbijeenkomst
van generaal Eisen
hower zouden kun
nen bijwonen. Bij
de terugkeer van
Stevenson van zijn
verkiezing stournee
zijn de bureaux
ook allemaal geslo
ten geweest. Ste
venson heeft ver
klaard, dat hij de
ambtenaren niet de
gelegenheid wilde
ontnemen om ook
zijn grote rivaal
eens te zien.
Plannen om het volgend jaar de
kroningsplechtigheid van Koningin
Elizabeth van Engeland via de televisie
in Nederlandse huiskamers te brengen,
zijn thans in een vergevorderd stadium
van ontwikkeling. Mr. J. W. Renge-
link, secretaris van de Nederlandse
Televisiestichting heeft medegedeeld,
dat het plan bestaat- een keten van
verschillende relayeer-stations in te
richten, waardoor Frankrijk, België,
Nederland en misschien West-Duits-
land en Denemarken als het ware in
een Europees televisienet zijn opgeno
men.
„Hoe dan ook, Nederland zal de kro-
ningspechtigheid op de televisie kun
nen ontvangen", zo verklaarde mr.
Rengelink met nadruk. „De methode
volgens welke de ontvangst verzekerd
zal zijn hebben we nog niet vastgesteld,
maar door de technici wordt daaraan
hard gewerkt".
Het ligt in de bedoeling van de K.L.M.
om in de eerste week van November de
ienst AmsterdamRioMontevideo
uenos Aires door te gaan trekken naar
Santiago. De lijn op de Chileense hoofd
stad zal éénmaal per week gevlogen
worden, terwijl de K.L.M. zoals tot nu
toe tweemaal per week op Buenos Aires
blijft vliegen.
De noodzakelijke goedkeuringen met
betrekking tot de nieuwe lijn moeten
nog verkregen worden.
Pater dr. Bonaventura Kruitwagen, die
morgen zijn zestig-jarig professiefeest
viert wellicht te kort na zijn gouden
priesterfeest en zijn 75ste verjaardag in
1949, toen hij zeer hartelijk werd gehul
digd, om nu opnieuw aanleiding te wil
len geven tot veel feestvertoon is in
ternationaal vooral als mediaevist be
faamd. Zijn roem geldt dan meer be
paaldelijk zijn uitgebreide en gedegen
kennis van de incunabelen en de post
incunabelen. Hij is evenwel eveneens
thuis in de gebieden van de paleografie
en de paleotypie, van geschiedenis en
liturgie, van kalendalia en grammatica
lis. Hij is een autodidact, die zich we
tenschappelijk wonderlijk veelzijdig
heeft ontwikkeld en die ook nooit zijn
soepelheid van geest heeft verloren, zo
dat hij daadwerkelijk in de actuele za
ken belang bleef stellen. Daadwerkelijk,
want zij deden hem dikwijls naar de pen
grijpen, ook, zoals vermoedelijk de
meeste kunstredacties met de onze tot
hun genoegen ervaren zullen hebben,
als het hem niet zozeer om publicatie te
doen was dan om blijk te geven van zijn
belangstelling of van zijn altijd behar-
tenswaardige critiek, en zo nu en dan
deed hij dat zelfs in versvorm. Intussen
maakte hij ook in het openbaar over
velerlei zaken zeer steekhoudende op
merkingen over sociaal-economische on
derwerpen even goed als over missio
nering in Indonesië, over de academi
sche opleiding van de journalist zo goed
als over aflaten en windhozen, over de
katholieke hekjeszetterij zo goed sis
over prae-romaanse bouwkunst, en daar
mede zijn dan zeker nog lang niet alle
onderwerpen genoemd, waarover hij een
behartenswaardige mening verkondigd
heeft. Als de priester, die hij bij alles
bleef, heeft hij zich altijd zeer verdraag
zaam betoond, bezield met de ware oecu
menische geest, altijd bereid om de me
ning van anderen te begrijpen en te
waarderen, zonder dat iemand aan zijn
goede katholieke gezindheid kon twijfe
len.
Het Gerechtshof te Leeuwarden heeft
de vijf gebroeders R-, te Harlingen,
veroordeeld tot een gezamenlijke boete
van f 29.000, wegens het kopen en be
waren van runder- en schapenhuiden,
zonder daarvoor in het bezit te zijn
van een vergunning van het Rijks
bureau voor Huiden en Leder. De
Leeuwarder rechtbank had verdachten
veroordeeld tot f 59.000 boete, terwijl
de procureur-generaal een boete van
f 100.000 had gevorderd plus verbeurd
verklaring van het in beslag genomen
zwarte geld tot een bedrag van ruim
f 18.000.
De wachtmeesters van de S.R.O.A. in
Breda, die uit de gebouwen van de
K.M.A. bij wijze van grap de befaamde
Citadel van de K.M.A. ontvoerden, heb
ben nun buit in alle stilte met enkele
mannen teruggebracht. De grap was bij
de K.M.A. niet in goede aarde gevallen.
Het ministerie van Buitenlandse Za
ken en het Hoge Commissariaat van In
donesië delen mede."
De waarnemend Hoge Commissaris
van Indonesië, Susanto Tirtoprodjo,
heeft onlangs namens zijn regering het
voorstel gedaan de besprekingen tussen
beide landen, die in Februari 1952 wa
ren onderbroken, te hervatten.
De minister zonder portefeuille, mr.
Luns, heeft Woensdagmiddag aan de
waarnemend Hoge Commissaris van In
donesië medegedeeld, dat de Nederland
se regering hiertoe in principe bereid is
en hem tevens in kennis gesteld van de
inzichten van de Nederlandse regering
omtrent de basis en de wijze waarop de
besprekingen volgens haar zullen kun
nen worden hervat.
Advertentie
van neus. keel of borst,
snuift en wrijft U weg met
36. Orm deinst verschrikt achteruit, wanneer een magere, totaal vervuilde gestalte
zich uit de schemer losmaakt.
„Wow doet de spookachtige gedaante geheimzinnig, de roerganger vol trots
zijn lege vuist tonend. „Ikik heb een mes, ziet ge welHa, ha, een echt
mes heb ik! Maar ge moogt het niet verklappen, hoor? Het is voor Kara... Voor
Kara, begrijpt ge welWow, een goed, scherp mes voor KaraDat is slim,
nietwaar?"
Hij komt loerend nader door het zwarte water. Trillend als een net waggelt Orm
terugmaar de vreemde verschijning stort zich plotseling piepend op hem en zwaait
bestraffend de vinger onder zijn neus. tl.
„Neen, neen niet weglopen niets verklappen 3 kakelt hij bezwerend, „ik
ken u ik doorzie u Maar ik ben te slim voor uw streken, hoor! Veel te shm...
ha, ha, ha
„Ga toch wegstottert de roerganger hulpeloos. „Ik heb u nooit eerder ge
zien ik
„Ik ken uik ken hem ik ken iedereen." De ander laat zijn stem makken
tot een schril gefluister. „Ge moogt het niet verklappen, dat ik een mes heb, hoor...
het is voor Kara Als Kara hier ooit komt dan zal ik
Hij heft dreigend zijn lege vuist op, alsof hij toe wil stoten, maar schijnt zich
dan ineens te bedenken.
„Neen, neenik zeg u niet wat ik dan doen zalDaar ben ik te slim voor
Veel te slim..."
„Wees niet bang, Orm," zegt de Noorman rustig. „Ge ziet toch zelf, dat ny in
het geheel geen wapen bezit."
Er glijdt een triomfantelijke uitdrukking over het ingevallen gelaat van de arm*
man. „Ge ziet geen mes, nietwaar?" giechelt hij sluw. „Wow Dat is goed
Want het is onzichtbaarhet is een onzichtbaar mes begrijpt geanders zou
mijn zusje het merken en het mij afnemen Neen, neen, dit is een onzichtbaar
mes, slim nietwaar?" Hij draait zich plotseling om en rent weg door het waterde
armen stijf op de rug geklemd. „Ha, ha, niemand is zo slim als ik.
„Ge moet maar niet veel aandacht aan hem besteden, heer, mompelt een van
Eric's mannen zacht. „Hij is de halfbroer van Kara. De heks heeft hem hter ve.e
jaren geleden opgesloten, toen hij zich tegen haar probeerde te verzetten. Arme
dwaasHij huivert. „Soms vrees ik, dat wij allemaal zo zullen worden, heer.
Niemand blijft lang bij zijn verstand in deze hel
In de verte schieten een paar ratten weg in de duisternis.
Advertentie
\_.\nnde«
Vertegenwoordigers van Lloyds te
Cherbourg hebben Woensdagavond me
degedeeld dat Dinsdagavond de Neder
landse kustvaarder „Luctor" tussen Kaap
Levi en Barfleur is gezonken. Drie op
varenden worden vermist. Vijf leden der
bemanning, onder wie de kapitein, zijn
Woensdagavond door de Franse trawler
„Louis Leon" opgepikt en in Barfleur
aan land gezet. De „Luctor" was met
een lading steen onderweg van Guernsey
naar Londen.
Vermist worden: de stuurman R. Da-
tema, 30 jaar, uit 's-Gravenhage, tweede
machinist J. J. van Oosten, 30 jaar, uit
Rotterdam, matroos M. J. Aarnoutse,
18 jaar, uit Dordrecht. Gered zijn: kapi
tein J. Wensing uit Haarlem, machinist
J. Visser uit Vlaardingen, kok A. M.
Knijff uit Rotterdam, matroos A. Kom-
merowsky uit Cuxhaven en matroos T.
de Blom uit Rotterdam.
Uit de schaarse berichten, die tot dus
ver bij de rederij zijn binnengekomen, is
niet duidelijk geworden wat er precies
met de „Luctor" is gebeurd. Nadat het
schip begon te zinken, hebben de boven
genoemde vijf leden van de bemanning
vermoedelijk hun heil kunnen zoeken in
de reddingssloep van de „Luctor". Daar
mede hebben zij bijna een ganse dag
rondgedreven voor zij werden opgepikt.
Op een persconferentie van de A.R.V.O
heeft de voorzitter van het bestuur de
heer G. de Clercq o.m. de volgende ver
klaring afgelegd:
Het algemeen bestuur heeft besloten,
zich op hoog niveau te doen voorlichten
over de vraag, welke voor de A.V.R.O.
de meest aanbevelenswaardige organi
satievorm moet worden geacht en welke
de rechten harer leden behoren te zijn
Het algemeen bestuur is voornemens,
drie hoogleraren aan Nederlandse uni
versiteiten uit te nodigen, over bedoelde
aangelegenheden gezamenlijk van advies
te dienen.
Het ligt in de bedoeling, het aldus uit
gebrachte advies te publiceren.
De Nederlander is eigenlijk te arm om zich de weelde van confectieschoe- -
nen te kunnen veroorlovenzei ons glimlachend een van de deelnemers - m
aan de nationale vakwedstrijd voor maat- en orthopaedisch schoeisel, die
onder de sierlijke titel „De gecroonde Leersse" dezer dagen in Utrecht gehou
den wordt De bedoeling van deze wonderlijke paradox was duidelijk: maat-
schoeisel lijkt duur, maar is goedkoop.' Het is minder onderhevig aan slijtage,
want het is speciaal voor uw eigen voet gemaakt. Men heeft bovendien ae vorm,
en het materiaal maar voor het kiezen, en de ambachtsman maakt er een kunst
stuk van.
Dikwijls echter is men tot aanmeting
van het schoeisel wel verplicht: in die
gevallen namelijk waarin afwijkingen
aan de voet of aan het onderbeen dit
noodzakelijk maken. Hier heeft de
schoen een corrigerende, of aanvullen
de functie. Het is daarom zonder meer
verheugend op de expositie te Utrecht
behalve het fraaie luxe maatwerk, ook
de zeer bijzondere meesterproeven te
zien van de Nederlandse orthopaedisch^
schoenmaker. Men heeft natuurlijk vol
komen gelijk wanneer men bij de dege
lijke, mannelijke en toch lichte wandel
schoen bewonderend toekijkt; wanneer
men als man zelfs genoegen krijgt in
de voor dames ongetwijfeld ravissante
avondschosntjes. die tot aan de laatste
grenzen zijn verfijnd; wanneer men de
weloverwogen en soepele contouren
van rijlaarzen bij zichzelf met niets
dan lof bekroont. Maar men begaat een
vergissing wanneer men de werkstuk
ken voor de minder volmaakte, of zelfs
n.ismaakte, voet onverschillig voorbij
gaat.
De orthopaedische schoeisels zijn
met inzicht, zorg en kunde vervaar
digde producten, die een gebrek dik
wijls op verbluffende wijze volledig
maskeren, die een normale beweging
mogelijk maken en die dit doen zon
der enige pijn te veroorzaken. In vroe-
Ravissante avondschoentjes
ger jaren werd hierbij vooral de na
druk gelegd op de statiek, de laatste
tijd steeds meer op het tevens berei
ken van een functioneel volwaardig
resultaat.
Een voorbeeld ter toelichting: Het
is bekend dat als blijvend gevolg van
de kinderverlamming nog al eens be
paalde spiergroepen uitvallen, met
name die spieren, die de beweging van
de voet verzorgen. Resultaat is dan zeer
vaak een in de enkel zeer slappe voet,
met beperkte of eenzijdige bewegings
mogelijkheden, een voet die er willoos
„by hangt". Vangt men deze voet nu
op in een schoen of prothese, welke de
enkel geheel vastzet of fixeert, dan
geeft men de nodige stevigheid om deze
slappe voet te maken tot een „stelt", met
het oog op de stabiliteit, doch dit heeft
veelal een verslechtering van de bewe
gingsfunctie tengevolge. Verstijving
van de voet betekent immers verloren
gaan van de nog aanwezige functies
Indien er dus nog mogelijkheden res
ten, is het zaak deze te behouden en uit
te buiten.
Dit nu is het streven van de moderne
orthopaediscne schoenmakerij: te trach
ten, naast het geven van voldoende
steun, een functioneel zo goed mogelijk
resultaat te bereiken, door het uitbui
ten van alle nog aanwezige functiemoge-
l'jkheden en met gebruik te maken van
hulpmiddelen, die deze functie kunnen
aanvullen en verbeteren.
Zoals gezegd. „Da gecroonde Leersse"
is een vakwedstrijd. Men reept hiermee
een edele traditie wee: ten leven. In^
het verleder werd door Keizer Karei V
in uitzonderingsgevallen aan een
schoenmaker de gunst verleerd de Kei-
Volmaakte rijlaarzen.
zerlijke kroon boven zijn leersse" op
het uithangbord aan te brengen. Mi-
chiel de Zwaan vertelt erover in zijn
Vastenavondstuk „De verheerelijckte
schoenlappers of de gecroonde leersse".
Thans is het een zeer critische jury die
de vervaardiger van het fraaiste maat-
schoeisel, dat op een nationale vakwed
strijd wordt ingezonden, die hoge eer
zal waardig keuren. De winnaar ont
vangt namelijk voor twee jaar in leen
een zilveren wapenschild, dat is ontwor
pen en uitgevoerd door de edelsmeden
Jan Eloy en Leo Brom te Utrecht. Te
vens ontvangt hij in eigendom een gou
den draaginsigne. In 1950 werd deze
vakwedstrijd voor het eerst georgani
seerd. De onderscheiding viel toen ten
deel aan de firma Buch en Frielink te
Amsterdam.
De regering van West-Australië heeft
bekend gemaakt, dat zij het uitbaggeren
van de „Cockburn Sound", ten Zuiden
van Fremantle, heeft gegund aan de
Hollandse Aannemings Maatschappij te
's-Gravenhage. De „Cockburn Sound"
is de toegangsgeul tot Kwinana, de
plaats waar de „Anglo Iranian Oil Com
pany" een nieuwe zeer grote raffina
derij zal laten bouwen ten bedrage van
circa 32 millioen pond sterling. Deze
toegangsgeul moet bevaarbaar worden
Vertaald
door
J. W. HOFSTRA
22
Er was niets waar ze niet aan gehecht
was, van het potje muskus op het bam
boe tafeltje voor het hermetisch geslo
ten raam tot de vlekkerige staalgravure
van de terechtzitting van Strafford bo
ven het buffet toe. Toen ze echer dacht
aan de vreemde ogen die straks alles cri-
tisch zouden opnemen overviel haar
schuwheid haar weer. In paniek voelde
ze het verlangen bij zich opkomen om
weg te hollen en de hele boel in >de
steek te laten. Toen bedacht ze zich dat
Isabel en Clara er zouden zijn en haar
moed keerde terug. Dat waren haar
lievelingen; ze hield zelfs nog meer van
Isabel dan van Clara nu dat kind in
eens zo groot werd. Ze vond de vrouw
van Claude de belichaming van een
heldin uit haar romannetjes en Isabel
beloonde haar toewijding met een on-
critische genegenheid die ze tegenover
niemand anders aan de dag legde. Isa
bel zou haar bijstaan en die schreeu
werige Batchelors, die „vooruit" geko
men waren in de wereld en de neiging
hadden om haar en Leah tot voorwerp
van hun spot te maken, de pin op de
neus zetten.
Ze wierp een blik op de oude groot-
vadersklok, die een wijzerplaat had die
groenig was als eendeneieren en vol zat.
met kleine barstjes. De wijzers wezen
bijna één uur. De begrafenisstoet zou nu
elk ogenblik kunnen thuiskomen. De
klok had iets menselijks gehad in haar
ogen toen ze nog klein was en trou
wens nu nog; zijn zwaar resonerend ge
tik klonk door het gehele huis als het
kloppen van een hart. Verleden Maan
dag was 's avonds zomaar ineens een
van de grote loden gewichten met
een klap naar beneden gekomen. Zij en
Leah waren er wakker van geworden.
Zij had geen oor willen hebben voor
Leah's „wetenschappelijke" verklarin
gen; het was haar vaste overtuiging
dat de klok op het ogenblik van Fred's
dood was stil blijven staan. Was hij de
avond dat moeder stierf ook niet op de
zelfde geheimzinnige manier stil blijven
staan, en ook niet maar even voor zij
hoorden dat Bertiè Hoadley, die knappe
neef, die zich de ongenade van de fa
milie op de hals had gehaald en naar
de oost gestuurd was over boord geval
len was en verdronken? Toen de wijzer
versprong kreeg ze het eensklaps be
nauwd bij het idee dat ze de volgende
twee uren en misschien nog langer op
gesloten zou zijn in een kamer vol
rook, mensen en wijnlucht. In paniek
draafde ze naar de keuken, stapte in
haar klompen en glipte door de achter
deur de tuin in.
Ze kletterde over het natte bakstenen
pad, 't leek wel of de hoefjes van een
klein paardje er over gingen, en snoof
de frisse lucht op. Het had 's ochtends
geregend en heldere droppels vielen van
de bomen op haar gezicht en haren,
't Was half Maart; van deze tijd van
het jaar hield ze het meest. Na weken
van zware sneeuwval was de wind
plotseling gaan luwen; de dooi was snel
ingetreden, gevolgd door twee zoele
zonnige lentedagen. Bomen en heggen
kon je bijna zien uitlopen, hoewel er
nog hoopjes sneeuw bleven liggen op
de verdorde dolle kervel in de greppels
en in beschutte hoekjes van het dak.
Vlokkige of languitgeveerde wolkjes
dreven aan een helblauwe, bijna door
zichtige hemel; hoog in de lucht tuimel
de een leeuwerik en juist boven haar
hoofd vloog een lijsterpaar nijver af en
aan bij 't verzamelen van twijgjes voor
hun nest in de grote noteboom. Met de
tegelijk nuchtere vreugde van een tui
nier lette zij op elke spruit en alle zwel
lende knoppen.
Onder de oude appelboom waren haar
crocussen uitgekomen en er stonden nog
wat sneeuwklokjes bij de heg van de
moestuin. Ze vergat helemaal dat ze
haar beste zwarte japon aan had en dat
de grond vochtig was, want ze knielde
neer om ze te betasten. De wind woei
haar weinig zachte haren, die ze voor
de gelegenheid keurig had opgemaakt,
helemaal los. Ze plukte een paar
sneeuwklokjes voor Isabel vol bewon
dering voor hun smetteloos witte kleur
en hun tere groene kelkjes. Isabel hield
van bloemen en wat meer zei, ze keek
er naar. dat was meer dan je van de
meeste mensen kon zeggen. In de zo-
mervacanties ging Sophy voor het ont
bijt altijd vlug de tuin in om een
roos, een viooltje of een takje tijm te
plukken om naast Isabels bord te leg
gen. Toen ze in haar zak naar een
stukje raffia zocht om haar boeketje
bij elkaar "te binden, realiseerde zij zich
plotseling' dat ze niet haar huisjurk.
maar haar beste aan had en dat ze de
gehele begrafenis vergeten had. En dit
was nog wel het ogenblik, waarop men
misschien de verse aarde aanstampte
op het graf van een man, die ze bijna
vijftig jaar gekend had en op wie ze
eens op haar eigen schuwe manier ge
neigd was geweest verliefd te worden.
Ze vond het lelijk van zichzelf maar
hier buiten waar de wind woei en het
gras blonk, kon ze haar gedachten niet
bij de dood houden, hoezeer ze ook zou
willen. Het was haast de eerste goede
dag van het jaar om in de tuin te wer
ken; ze zou tussen de perken willen
scharrelen om te zien waar ze deze len
te het zaad zou kunnen uitzetten. Zou
dit Fred's aandenken meer bezoedelen
dan het eindeloos zitten in een benauw
de kamer met het oog op die vreselijke
neef van Fred, Horace, die zich natuur
lijk zou overeten, en luisterend naar
die bespottelijk jammerklachten van
Louie? Echt in de tuin werken ging na
tuurlijk niet, maar ze kon het toch niet
over haar hart verkrijgen om niet nog
een rondje te maken over de zo geliefde
halve are, de sneeuwklokjes zo voor
zichtig vasthoudend alsof het vlinders
waren. Het was een revolutionnaire
daad, want Leah zou onderdehand wel
klaar zijn met haar gebeden en haar
natuurlijk in alle vertrekken zoeken.
Ze liep rond het grote groentebed,
waaromheen de bessenstruiken ston
den en het pad af langs de schuur met
het rieten dak. Tegen de muur daarvan
waren een perzikboom geleid en een
paar perelaren. Ze wrong zich door de
opening tussen de kletsnatte laurier
struiken en een gesnoeide arbor vitae
heg en trad op het mossige pad aan
het eind waarvan de notebom stond. Die
had haar moeder geplant als jong meis
je nu bijna negentig jaar geleden en
nu spreidde hij zijn bemoste takken en
twijgen vanuit zijn stam als een drie
dubbele pilaar uit in een enorme halve
cirkel. Elk jaar kreeg 'hij iets minder
blad, maar toch vormde dit iedere zo
mer een geweldige symmetrische groe
ne wolk van groen, zodat men het huis
op meer dan een mijl afstand kon lo-
caliseren door de noteboom. de grootste
van het dorp. De gedachte aan zijn
langzaam verval kon ze bijna niet ver
dragen. De laatste tijd braken de stor
men 's winters droge takken af en was
de weide voor het huis bezaaid met af
gebroken twijgen. Sophy vroeg in haar
gebed zelden iets voor zichzelf,
maar ze smeekte vaak dat ze mocht
sterven voordat de boom moest worden
omgehakt. Zonder hem zou Paget's
Fold nooit weer de oude zijn. Net als
de klok was die boom haast een mens
voor haar; de geest van de tuin. zoals
de klok de geest van het huis was. Toen
ze er onder door ging, gaf ze een klop
je tegen zijn stam en rukte een slinger
van de verstikkende klimop af. zoals
een moeder een haarlok van een kind
terug zou strijken. Achter de noteboom
leidden een paar vervallen treedjes on
der een wirwar van seringen en labur
num naar de twee ongelijke grasveldjes
voor het huis. Er tussen in liep een
bakstenen pad van het hek in de ijzeren
omrastering dat hen scheidde van de
open plek voor de wankele houten ve
randa die niet veel meer was dan een
stut voor de jasmijn en Franse kamper
foelie die deze geheel overwoekerden.
gemaakt voor tankschepen tot een
grootte van 40.000 ton.
Te bevoegder plaatse te Den Haag
vernemen wij, dat er voor dit werk in
schrijvingen waren binnengekomen uit
Amerika, Duitsland, België en Neder
land. Verwacht wordt, dat de werk
zaamheden in de „Cockburn Sound"
niet minder dan drie en een half jaar
in beslag zullen nemen. Het zal voor
het grootste deel worden uitgevoerd
door het personeel dat thans voor de
Hollandse Aannemings Maatschappij te
New Castle aan de Oostkust van Aus
tralië met het uitbaggeren van havens
bezig is. Dit werk is bijna gereed; de
daarvoor gebruikte zelfvarende hopper
zuiger zal volgende maand naar de
plaats van nieuwe werkzaamheid aan
de Westkust van Australië varen.
In de eerste helft van deze maand,
vermoedelijk Zaterdag 11 October a.s.,
zal een andere zelfvarende hopper-zui
ger Rotterdam verlaten om zich naar
de „Cockburn Sound" te begeven. Van
Nederland uit zullen nog circa acht
werknemers naar Fremantle gaan om
zich daar bij het andere Nederlandse
personeel te voegen en deel te hebben
aan het uitbaggeren.
Advertentie
Made frem
"sun-kissed" tobaccos
Hedenmorgen om tien uur is de
jaarlijkse bijeenkomst van het Neder
lands Medisch Missie Comité „Memi-
sa" aan boord van de „Willem Ruys"
begonnen met een H. Mis, welke werd
opgedragen door Z.H. Exc. mgr A. E.
J. Albers O.C., apostolisch vicaris van
Malang. Hierbij was tevens aanwezig
dr. M. J. Ondersteijn, prelaat van de
Abdij te Berne en het volledig bestuur
van de „Memisa".
Na de H. Mis werd de jaarvergade
ring gehouden in de aula van het Sf
("Wordt vervolgd). Franciscus Gasthuis in Rotterdam.
