1
WIE IS „THE BEST MAN"?
Een kruidenier die meer
dollars wil drukken
Het opinie-onderzoek
MEN VER-GALLUP-EERT
1948, GEEN TWEEDE
en
ZICH,
KEER
de verkiezing
NA
Eindphase van een verbitterde strijd
Standpunten
De Republikeinen
en bet communisme
Ook zij willen in het Witte Huis
lAinsdag 4 November a.s. gaan de Amerikaanse burgers
mei uitzondering van de inwoners van Washington,
die geen stemrecht bezitten, omdat er onder hen zoveel
regeringsdienaren zijn van wie men geen onafhankelijke
uitspraak mag verwachten naar de stembus om zich
o.m. een nieuwe president ie kiezen. Onder meer, want het
gaai bij deze verkiezingen, waarop meer dan ooit te voren
de aandacht van hei Amerikaanse volk niet alleen, maar
ook die van de gehele wereld, en in het bijzonder van
Europa, geconcentreerd is, óók om de aanwijzing van
531 kiesmannen, die volgens een historische fictie de eigen
lijke vertrouwensmannen van het Amerikaanse volk zijn
en in zijn naam de president aanwijzen. Het gaai boven
dien om de aanwijzing van 32 senatoren en 435 leden van
het Huis van Afgevaardigden, om de verkiezing van tien
duizend afgevaardigden, rechters en functionarissen in
de verschillende staten, om die van 54.000 regionale func
tionarissen, 60.000 leden van gemeenteraden en gemeente
lijke lichamen en naar schatting driekwart millioen andere
functionarissen op de meest uiteenlopende posten. Een
klein millioen mensen is dus zowel passief als actief bij
deze stembusstrijd beirokken. Hoeveel er alleen actief aan
deel zullen nemen valt niet bij benadering ie zeggen, want
sen van de paradoxen van de Amerikaanse democratie is,
dat meestal een groot percentage van hen aan de stembus
verstek laai gaan.
„Binnen negen minuten
geen communisme meer"
VRIJDAG 31 OCTOBER 1952
-
KV® WW
it» ;:-
o >-->•
I -
H15H
I IWEl
WWIM
1 w «is;
met het accent van een grote persoon
lijkheid, maar dat hij misschien ook wel
de belichaming is van sommige kwalitei
ten, die in een groot Amerikaans
staatsman moeten worden veronder
steld."
Stevenson heeft aanvankelijk even
min als Eisenhower de candidatuur
voor het presidentschap gezocht. Zij
is hem min of meer opgedrongen,
maar niemand kan in twijfel trekken,
dat de Democratische partij geen be
tere keus had kunnen doen. Als ie
mand in staat mag worden geacht de
Democratische partij opnieuw naar
de overwinning te leiden, ondanks het
in de V.S. wijdverspreide gevoel, dat
Zulks ondanks het feit, dat de presi
dentsverkiezingen in de V.S. gepaard
Plegen te gaan met een in Europese ogen
ongelooflijke hoeveelheid tam-tam, cir-
cus-achtige reclame en humbug. Ameri
kaanse verkiezingen zijn vol van een
soort lawaai, kinderlijke en soms kin
derachtige „fun", luidruchtige en spec
taculaire reclame-optochten, die alle
maal sterk appelleren aan de hevige
emotionaliteit van tiet vaak ten onrechte
als alleen maar hard en zakelijk en be
rekenend afgeschilderd Amerikaanse
Publiek. Maar het merkwaardige is, dat,
terwijl vrijwel iedere Amerikaan zijn
deel krijgt van de algemene en openbare
vermakelijkheid, die Europese politici
waarschijnlijk in strijd met de ernst van
hun functie en de waardigheid van hun
persoon zouden achten, zeer velen van
hen op de dag van de stemming thuis
blijven. Men spreekt al van een zeer
grote opkomst van het kiezerscorps,
wanneer er niet meer dan 40% van de
kiezers absent blijven. In 1944 b.v. werd
er druk gestemd. Maar dat betekende
toen toch niettemin, dat ruim veertig
millioen van de 88V2 millioen kiezers
niet in de stembureaux waren komen
opdagen. En bij een zeker niet geringer
aantal stemgerechtigden in 1946 daalde
het aantal uitgebrachte stemmen toen
tot rond zeven en twintig en een half
millioen. Dat is een van de redenen,
waarom er zo weinig peil valt te trek
ken op de uitslag van de presidentsver
kiezingen in de Verenigde Staten.
Grote opkomst verwacht
Ditmaal wordt op 4 November a.s. een
grote opkomst van de kiezers verwacht.
Gezien de felheid en de verbittering.
Waarmee gedurende de laatste maanden
zowel van Republikeinse als van Demo
cratische zijde de strijd is gevoerd en de
hartstochtelijkheid waarmede van weers
zijden een beroep is gedaan op het
scheidsgerecht van de kiezers, mag men
dan ook veronderstellen, dat er in totaal
meer stemmen zullen worden uitge -
bracht dan de 48.833.680, die in 1948 ge
teld zijn, toen president Truman zijn
verrassende zegepraal heeft behaald op
zijn Republikeinse rivaal, Dewey, die
zich reeds zeker waande van de over
winning. Maar ook in dat geval kan
met stelligheid worden voorspeld, dat
de niet-stemmers een beslissende in
vloed zullen uitoefenen op de uitslag.
Voor het overige neemt men in het
algemeen aan, dat een grote opkomst
van het electoraat gunstig is voor de
Democratische partij, die haar aanhang
Voor een belangrijk deel recruteerton
der de leden van massa-organisaties, zo
als die van de Amerikaanse arbeiders.
Daar staat echter tegenover, dat de
massa gemakkelijk in de ban kan ge
raken van een sterke persoonlijkheid,
die t.ot haar verbeelding spreekt en haar
°P die manier voor zich vermag te win-
hen. De grote vraag van het ogenblik is
of generaal Dwight Eisenhower, wiens
Persoonlijke populariteit ongetwijfeld
dog stèeds enorm is, al heeft zij in de
verkiezingsperiode waarschijnlijk enkele
deuken opgelopen, in staat zal blijken
die ommekeer bij een groot deel van de
Amerikaanse kiezers te bewerkstelligen,
die de voorwaarde is voor een Republi
keinse overwinning.
Eisenhower's kansen
Wil men zich een goed denkbeeld vor
men van generaal Eisenhower's positie
in deze politieke race, waarvan het Wit
te Huis in Washington de finish is, dan
dient men te beseffen, dat de Republi
keinse partij hem op haar conventie te
Chicago in Juli j.l. candidaat heeft ge
steld minder omdat de Republikeinse
Politici met zijn persoon en zijn denk
beelden sympathiseren de partijlei
ding zou wat dat betreft veeleer de
voorkeur hebben gegeven aan senator
Robert Taft dan omdat zij hem be
schouwen als de man, die in staat is de
Republikeinse partij te verlossen uit de
oppositionele positie, waarmee zij zich
Slnds twintig jaar heeft moeten verge
legen.
pit verklaart waarom men in Juli j.J.
enigszins voorbarig de overwinning van
"et vooruitstrevende element in de Re
publikeinse partij op het conservatieve
gehele verkiezingscampagne heeft be
wezen, dat dit te vroeg gejuicht was. De
strijd om de macht in de Republikeinse
partij zelf duurt voort én Eisenhower
heeft zich keer op keer genoodzaakt ge
zien concessies aan de z.g. oude garde
te doen om op die manier zeker te zijn
van de steun van heel zijn directe poli
tieke aanhang.
Doch in de mate. waarin hij zich tot
deze concessies heeft geleend waarbij
het overigens goed is te bedenken, dat
verkiezingsbeloften in Amerika evenmin
bindend zijn als elders ter wereld
heeft Eisenhower verzaakt aan de rol,
die zijn vrienden voor hem gereserveerd
hadden, t.w. die van de staatsman, die
het in politicis verdeelde Amerikaanse
volk rond zijn persoon zou kunnen her
enigen. De Republikeinse partij is n.l.
essentieel een minderheidspartij. Zij kan
slechts op een overwinning hopen wan
neer zij behalve haar eigen trouwe vol
gelingen, ook een flink deel van de kie
zers zonder bepaalde voorkeur en zelfs
van hen. die gewoonlijk op de Democra
tische lijst stemmen, voor zich weet te
winnen.
Eisenhower had de candidaat kunnen
zijn van de eenheid van het Amerikaanse
volk. Zijn politieke onbedrevenheid, de
adviezen van zijn naaste omgeving en de
omstandigheden van een verkiezings
strijd, die soms het karakter heeft aan
genomen van een ruwe boksmatch,
waarin de tegenstanders er niet voor
terugschrikken elkaar onder de gordel te
treffen, hebben hem gemaakt tot de
candidaat van een in zich zelf verdeelde
De ezel, symbool van de democratische partij, bespeelt een
Taft" B opschrift draagt: „Ike is de gevangene van
„Waar blijven de anderen nu?" roept
Stevenson vertwijfeld uit. Het bordje
naast hem draagt het opschrift: „Ver
kiezingscampagne 1952: Op hoog ni
veau". („The Washington Post").
partij en hem gedwongen ter wille van
althans de uiterlijke eensgezindheid
daarvan, een zo scherp mogelijke toon
aan te slaan tegen de Democratische
partij. Het zal moeten blijken of de een
heid van het Amerikaanse volk geba
seerd kan worden op een program, dat
als eerste punt vermeldt de plechtige
en verontwaardigde verzaking aan Har
ry Truman c.s. en al hun werken.
Het lijdt geen twijfel, dat Eisenhower
in deze verkiezingscampagne ziin aan
vankelijke tegenstanders in de Republi
keinse gelederen meer vreugde heeft
bereid dan zijn vrienden, wier grote
verwachtingen hij min of meer heeft be
schaamd. zozeer zelfs dat sommigen, die
hem hebben overgehaald zich candidaat
te stellen, zich inmiddels van hem heb
ben afgewend en verklaard, dat zij op
Stevenson zullen stemmen. Dat betekent
niet, dat Eisenhower's verkiezingskansen
bedorven zijn; het betekent wèl, dat de
zekerheid van een door hem te behalen
overwinning verdwenen is. En ook, dat
als Eisenhower de volgende week ge
kozen zou worden tot president van de
V.S.. de strijd in de Republikeinse partij
eerst recht zal ontbranden over de vraag
welk deel van deze partij de daden zal
besturen van de president, die geacht
wordt het land te besturen.
Adlai Stevenson „the best man"
„And may the best man win" is een
van die vrome, onpartijdige verkiezings
wensen, die de taak van de Amerikaanse
kiezers nu niet bepaald zullen verge
makkelijken. Want wie van de twee
voornaamste candidaten is eigenlijk „the
best man"? Het pleit zeker voor de
Amerikaanse democratie, dat zij het haar
kiezers zo moeilijk maakt een keuze te
doen tussen twee persoonlijkheden, die
behalve een onaanaastbare persoonlijke
integriteit, een onmiskenbare begaafd
heid bezitten om op staatkundig gebied
in grote verhoudingen te denken en te
handelen.
Dat Adlai Steven
son, de gouverneur
van de staat Illi
nois, zulk een per
soonlijkheid is,
wordt ook door zijn
tegenstanders niet
bestreden. Integen
deel, zijn staat van
dienst, zijn breed
en diep inzicht in
de gecompliceerde
problemen waar
voor het wereldlei
derschap de Vere
nigde Staten plaatst
en de intelligente,
bijkans aristocrati
sche wijze waarop
hij van zijn kant de
verkiezings
strijd heeft ge
voerd, hebben ge
leid tot wat Walter
Lippmann, zelf
een aanhanger van
Eisenhower, in de
N. Y. Herald Tribu
ne heeft genoemd
„het groeiende ver
moeden van het
land, dat Stevenson
niet slechts spreekt
De buitenlandse politiek is het
voornaamste onderwerp geweest van
de debatten in de verkiezingsstrijd.
Ten dele hebben de beide candidaten
overeenkomstige opvattingen over
die volitiek, ten dele wijken hun
meningen sterk af.
Eisenhower en Stevenson zijn het
onder meer eens over:
De strijd voor de vrede
Eisenhower: „Wij moeten elk volk
er van doordringen dat het ons ernst
is met onze toewijding aan de vre
de".
Stevenson: „Wij moeten de wereld
bewijzen dat wij, als het er op aan
komt. voor de vrede zullen vechten.
Wij willen geen München meer."
De betekenis van de V.N.
Eisenhower; „De Verenigde Naties
vormen een levensvatbaar en werk
zaam geheel".
Stevenson: „De Verenigde Naties
blijven de hoeksteen van onze poli
tiek vormen".
Eisenhower en Stevenson zijn het
onder méér oneens over:
De bedwingingspolitiek
Eisenhower; „ik geloof dat er al
leen maar een hechte wereldorde
kan worden gevestigd op waarach
tige samenwerking tussen souverei-
ne naties".
Stevenson: „In de voortzetting van
onze naoorlogse politiek, die gericht
is op verzet tegen de Russische
J1? enige hoop op nationale
veiligheid en vrede".
De oorlog in Korea
Eisenhower: „Als ik gekozen wordt,
zal ik eerst trachten een einde te
maken aan de Koreaanse oorlog.
Dat vereist een reis naar Korea. Ik
zal die reis maken. Ik zal zelf naar
Korea gaan". „Wij kunnen de trai
ning en de bewapening van de Zuid-
Koreaanse strijdkrachten doen toe
nemen. Wij moeten hen zoveel mo
gelijk in staat stellen zelf hun gren
zen te verdedigen".
Stevenson: „Het denkbeeld dat wij
ons op een vlugge en handige manier
aan de Koreaanse oorlog zouden
kunnen onttrekken is vals".
„Als wij bij de communistische
aanvallers de indruk wekken dat wij
de Zuid-Koreanen zelf de hele strijd
voor de idealen van de V.N. willen
laten voeren dan geven wij het oor
spronkelijke doel van het collectief
optreden in Korea prijs".
Eisenhower: „Wat zal ik zeggen
Stevenson: „Wat zal ik zeggen?"
Eisenhower: „Wat heb ik nu weer gezegd?"
Stevenson: „Wat heb ik nu weer gezegd?"
er verandering moet komen in Wash
ington, dan is hij het. Anders dan Ei
senhower heeft hij geweigerd zich
vast te leggen op gemakkelijke ver
kiezingsbeloften, waarvan niemand
kan zeggen in hoeverre zij gehono
reerd zullen kunnen of moeten wor
den. Dat siert de man, maar is op
zichzelf geen waarborg voor electo
raal succes, voor zover dit van de
gunst en de luim der kiezers afhangt.
In Amerika zijn succesrijke candida
ten soms zeer middelmatige presidenten
gebleken, terwijl mensen, die door ka
rakter, kennis en bekwaamheid uitste
kende presidenten hadden kunnen zijn,
de kans nooit hebben gekregen omdat
zij als candidaat niet voldoende aan
trekkingskracht konden ontwikkelen.
Hoe de verkiezingsuitslag ook zal zijn
en dit jaar ontbreken de voorspellin
gen daaromtrent geheel en al, mede uit
vrees voor een herhaling van de ge
beurtenissen van 1948 toen alle politie
ke profeten behalve president Truman
door de kiezers beschaamd zijn het
is duidelijk, dat er in de Amerikaanse
politiek grote veranderingen op til zijn.
Talrijke urgente vraagstukken van eco
nomische, financiële en buitenlands-po
litieke aard wachten op de nieuwe be
woner van het Witte Huis. En het is,
wanneer men alle smakelijke en on
smakelijke verkiezingsrhetoriek laat
voor wat zij is, gebleken, dat Eisenho
wer's en Stevenson's opvattingen hier
over niet zo heel ver uiteenlopen.
Nochtans maakt het een groot verschil of
Eisenhower dan wel Stevenson presi
dent zal worden. Want de eerste zal,
wanneer hij zich niet vereenzelvigt met
de zeer conservatieve oude garde der
Republikeinse partij, kunnen rekenen op
Democratische steun in het Congress.
Doch een overwinning van Stevenson
zou de Republikeinse fracties in Huis
en Senaat geheel in de ban plaatsen van
Taft c.s., waardoor de tweepartijen-po
litiek ook in de volgende regeringspe
riode een illusie zou worden en de De
mocratische president mogelijk sterk
gehandicapt zou worden.
Eisenhower en
Stevenson zijn
/n 1948 heeft de verrassende uitslag van de verkiezingen niet alleen bij de Re
publikeinen, maar ook bij de politieke journalisten en vooral bij de instituten
voor opinie-onderzoek, grote verslagenheid gewekt. Want de voorspellers had
den, met Dewey, een nederlaag geleden. Vrijwel unaniem hadden zij diens over
winning aangekondigd. Dat is een harde les geweest en de Amerikaanse pers is
nu dan ook heel wat voorzichtiger geworden. Zulke stellige uitspraken als vier
jaar geleden werden gedaan treft men er niet meer in aan. Daar komt nog bij,
dat ditmaal een ongewoon groot aantal kiesgerechtigden maar niet kan be
sluiten wat te doen. Het is voor velen dan ook een uitzonderlijk moeilijke keuze. De
Amerikanen spreken in dit verband van een aanzienlijke „floating vote."
Enige jaren geleden heeft de grote
man van het moderne opinie-onderzoek,
Dr. Gallup, een inmiddels gepubliceer-
de rede gehouden over de „Nauwkeurig
st heeft geproclameerd. Eisenhower's heid van moderne peiltechnieken bij het
-e« historische
foto uit 1948. Truman toont met welgevallen een voorbarige
krant, die Dewey al president gemaakt had.
doen van verkiezingsvoorspellingen".
Gallup onderscheidt daarin acht factoren
die bij het inrichten van een opinie-on
derzoek overwogen moeten worden.
1) Wat de omvang van de groep onder
vraagden aangaat: Het percentage van
het totaal aantal kiezers behoeft niet
groot te zijn. 2) Het aantal personen dat
op zal komen is, vooral in de V.S. waar
het stemmen niet verplicht is, moeilijk
te bepalen. 3) De te raadplegen proef
personen moeten tot verschillende be
volkingsgroepen behoren. 4) De metl^p-
de van ondervragen is van het grootste
belang. Die-methode is in de loop van
de jaren geperfectionneerd. 5) Het tijd
stip van het laatste onderzoek moet zo
dicht mogelijk voor de verkiezing lig
gen. Soms kan vlak voor de stemdag
nog een belangrijke nieuwe factor in
het spel komen; zoals in 1946 in Fran-
rijk gebeurd is, toen de H. Vader aan
de vooravond van de stemming duide
lijk te kennen gaf dat de M.R.P. moest
worden gesteund. 6) Corruptie bij de
stembureaux komt in Amerika vrijwel
niet voor. (Bij het voorspellen van Ita
liaanse verkiezingsuitslagen houdt men
er echter ernstig rekening mee.) 7) Het
weer kan vooral de kiezers op het plat
teland weerhouden naar de stembus te
gaan. 8) De techniek van het stemmen
levert in Amerika bij onontwikkelde
kiezers soms moeilijkheden op.
Ook al zijn al deze factoren nog zo
grondig bestudeerd, toch kan de voor
spelling nog wel eens aanzienlijk van
de uitslag afwijken. Een groot succes
stemmen onder vijf partijen werd met
een fout van slechts 3% geraden.
In 1935 is Dr. Gallup met zijn on
derzoek begonnen. En een jaar later
wierp hij zich voor het eerst op een
presidentsverkiezing. Ook het tijd
schrift „Literary Digest" deed een
poging de uitslag te voorspellen. Het
systeem dat door dit blad toegepast
werd bleek echter niet te voldoen. Het
tijdschrift koos namelijk uit telefoon
boeken ongeveer twee millioen wille
keurige proefpersonen en zond deze
mensen een formulier met het ver
zoek dit ingevuld terug te sturen. Hier
werd de grote fout gemaakt, dat de
groep met het laagste inkomen en de
minste ontwikkeling, de mensen die
geen telefoon hebben en zij die niet
zo vaardig met de pen zijn, zich niet
had kunnen uiten. Gallup daarentegen
nam een aantal onderzoekers in
dienst die, goed geïnstrueerd, de men
sen persoonlijk afgingen. Het bleek
dat men met een veel geringer aantal
proefpersonen, mits deze zorgvuldig
gekozen werden, kon volstaan. Er
werden dan ook slechts 3000 Amerika
nen ondervraagd. In één slag was de
naam van Gallup gemaakt, want zijn
succes was opmerkelijk. Roosevelt
kreeg 60% van de stemmen. Gallup,
die hem als winnaar had aangeduid,
had hem 53,8% voorspeld. De „Lite
rary Digest", die op de andere candi
daat, Landon, had gewed, was er met
42,6% voor Roosevelt nog al ver naast.
Al werd de proef van Gallup zeer ge
roemd, toch was zijn fout toen, in
1936, nog vrij groot. Maarhij had
de juiste man aangewezen.
De vermaarde leider van het Ameri
kaanse Instituut voor Opinie-onderzoek, ln ieder geval mag men nief bewe.
dr. Gallup (rechts), wordt hier, door ren dat de mislukte voorspelling van
een radio-reporter, zelf naar zijn me
ning gevraagd.
in Engeland gemiddeld 7 tegen 2 ge
wed dat de Conservatieven aan het be
wind zouden blijven en zelfs de leiders
van Labour hadden tot het laatste ogen
blik weinig hoop. Het Britse Gallup-
instituut hield echter vol dat het La
gerhuis „om" zou gaan. De fout van
vol-
1948 bewijst dat het opinie-onderzoek
waardeloos is. Tenslotte is toen slechts
een geringe fout gemaakt, en bovendien
kan iemand als Gallup ook op tal van
successen wijzen.
Maandag j.l. heeft Dr. Gallup ver
klaard dat zijn laatste opinie-onderzoek
had aangetoond dat Eisenhower en Ste
venson tot voor kort vrijwel gelijk ston
den. De geleerde opinie-onderzoeker is
natuurlijk weer hoogst gewetensvol te
Gallup was slechts 1%! Niet zo
maakt, maar toch nog zeer goed, waren werk gegaan bij zijn steekproeven. Maar
heeft Dr. Gallup in 1945 geboekt bij de de resultaten bij de Zweedse verkiezin- hij had geen veiliger uitspraak kunnen
Britse parlementsverkiezingen. Er werd gen van 1944. De verdeling van de doen over de toekomstige winnaar.
de enige twee
candidaten die kans
maken president van
de Verenigde Staten
te worden maar zij
zijn lang niet de
enige deelnemers
aan de wedloop naar
het Witte Huis. On
der die andere ge
gadigden bevinden
zich tal van won
derlijke figuren. De
strijd tussen de
Grote Twee ver
toont al heel wat
vermakelijke aspec
ten, maar de riva-
andere „would be"-
Amerika is wel bij
zonder potsierlijk. Vier November moet
er beslist worden over een hoogst be
langrijke zaak, een zaak die niet alleen
de Amerikanen maar de bewoners van
de hele wereld aangaat. De manier
waarop, meer dan een jaar lang, voor
bereidingen voor die gewichtige dag ge
troffen worden doet evenwel soms aan
een geweldige kermis denken. Een ker
mis waarop de candidaten, figuurlijk
gesproken, als vuurvreters, koorddan
sers en krachtpatsers en (ook letterlijk)
Stuart Hamblen.
liteit tussen
•taatshoofden
de
van
als clowns plegen op te treden. Bijzon
der verbazingwekkend zijn alle verha
len over de Amerikaanse verkiezings
strijd voor ons Nedei landers. Want een
grotere tegenstelling dan die welke er
tussen een Amerikaanse en Nederlandse
campagne bestaat kan men zich moei
lijk indenken.
Een der merkwaardigste candidaten-
op-het-tweede-plan is ongetwijfeld Stuart
Hamblen. Stuart Hamblen is namelijk
een 43-jarige cowboy, liedjeszanger en
bekeerd alcoholicus, wiens verkiezings-
Danier aan ook met de blauwe knoop
gesierd is. De man wil namelijk zijn land
weer „droog leggen".en dat is eigen
lijk zijn hele programma.
evrouw Ellen Linea W. Jensen,
een vijftigjarige grootmoeder uit
de staat Miami, vraagt zich af.
waarom een vrouw geen president zou
kunnen worden. Mevrouw Jensen is,
volgens het Amerikaanse weekblad
„Time", een astrologe. Zij beweert, op
occulte wijze, nu en dan gesprekken te
voeren met de oud-president George
Washington. Mevrouw Jensen schijnt
dan ook over grote capaciteiten te be-«
schikken: Volgens haar eigen woorden
zal zij „binnen negen minuten na haar
inauguratie een einde maken aan het
communisme".
Wat wij niet begrijpen: Waarom is het
maximaal benodigde aantal minuten nu
juist 9. Maar tenslotte is mevrouw Ellen
sterrenwichelaarster. En die mensen zijn
soms wat eigenaardig. Haar horoscoop
schijnt haar een goede kans te geven.
Dat Amerika gered kan worden, wan
neer de mensen maar geen vlees meer
zouden eten. is de vaste overtuiging van
Herbert C. Holdridge, een zestigjarige
gepensionneerde generaal. Het verkie
zingsprogramma van deze man zou de
1 Amerikanen dus tot vegetariërs willen
maken.
Er is ook een „toekomstig president",
die een tijd in de gevangenis heeft geze
ten, en wei wegens belediging van de
Justitie. Het is Vincent Hallinan, een
schatrijke jurist uit San Francisco, die
een heel eenvoudige oplossing aan de
hand doet voor de moeilijkheden in de
wereldpolitiek: Alle landen moeten ont
wapenen en Amerika moet samenwerken
met Rusland. Nee, daar had Truman nog
nooit aan gedacht. Die Hallinan toch
Fred C. Proehl, een 72-jarige kruide
nier uit Seattle, heeft ook zo'n lumineu
ze inval gehad. Hij beweegt zich, zoals
men dat van een kruidenier niet anders
zou verwachten, meer op economisch
dan op politiek gebied. De heer Proehl
vindt, dat als er geld te kort is meer
dollarbiljetten gedrukt moeten worden.
Hij zegt dat nog
wel niet in zoveel •■^Stesfc
woorden, maar zijn j
theorie komt er „i. 1
toch op neer.
Tenslotte is ook
MacArthur
daat, en wel voor B
twee partijen, maar flSB^|§§i(%gug ff
de eerlijkheid go- HHVhK#.:
biedt er bij te ver-
tellen, dat dit tegen
de wil van de gene- j
raai gebeurd is. jQSHHHEkj
Ook op het ge- yMQHHnrajl
bied van verkie- li#
zingen is Amerika jfjl
het land van de on-
begrensde moge
lijkheden.
Ellen W. Jensen,
„Men kent het verhaal van de drie
mannen van verschillende nationaliteit,
die een boek moesten schrijven over
olifanten. Het boek van de Pool had tot
titel „De olifant en de Poolse kwestie",
dat van de Engelsman „How to Shoot
an Elephant" en dat van de Fransman:
,,L' Eléphant et L' Amour". De geschie
denis maakt geen melding van een
Amerikaaxse auteur, maar als die er
ook bij geweest was, zou de man zijn
werk ongetwijfeld „The Elephant and
Communism" genoemd hebben. Want de
olifant is het symbool van de Republi
keinse partij, en er is geen onderwerp
waarover de leden van die partij zo veel
praten als over het communisme, ter
wijl er ook weinig onderwerpen zijn
waarvan zij zó weinig afweten."
„In het begin van de verkiezingscam
pagne werd door de Republikeinen in
alle ernst beweerd, dat Stevenson geen
president mocht worden, omdat, toen hij
indertijd tegelijk met de wegens spion-
nage veroordeelde Alger Hiss in het
State Department werkte, niet onmid
dellijk gemerkt had dat de man een
verrader was. Een soortgelijk verwijt
zou Churchill gemaakt kunnen worden,
als hij naar het presidentschap van de
V. S. zou solliciteren, omdat Churchill
immers premier was toen de spion
Fuchs in Britse dienst kwam."
(Uit het vooraanstaande Brits®
weekblad „The Economist").
Amerika kiest zijn president
