mm
Uit Vaticaanstad
M
I Dichters en tekenaars I
voor
I kinderen
Boeken over Rusland ,,ln de schaduw van het
Kremlin "en „Mijn indrukken uit de Sovjet-Unie
Sinterklaas brengt zak vol
meisjesboeken
H
Van zes tot zestien jaar
Geschiedenis ener kathedraal
m
Roofoverval in
Nd.-Limburg
Sanaairin
Eindelijk herdrukt
V
DINSDAG 2 DECEMBER 1952
PAGINA 5
„4711" Echte Eau de Cologne
,,47ii" Tosca Parfum, Poeder, Crème
38
Bgj >kölnischJ
eaudecologn£
vsv
viv
ragen over „Fairsea"
Pauselijke retraite
Vaderlijke zorgen voor
Romeins boerenmeisje
Benedetto Croce
overleden
V
Derde maal in één
maand
viv
viv
ViV.
V»
viv
ïvi%
I i
De dood van Rodrigues
Lopes
Man in arrest
Regering bekrachtigt
sociale voorzieningen B.B.
Er is wat goeds te lezen
de klassieke Eau de Cologne met haar frisse
geur.
„4711" Tosca Eau de Cologne
de frisse geur van „4711" Eau de Cologne,
gecombineerd met het zo beminde Tosca
Parfum.
Voor St. Nicolaas speciaal verpakt in
fantasie geschenk-cartons.
Diverse assortiment-dozen, inhoudende:
1 fles "4711" Eau de Cologne of
1 fles "4711" Tosca Eau de Cologne
met 1 stuk "4711" Eau de Cologne-zeep.
VêVi
a een verblijf van meer dan
vier maanden in Castelgandolfo
heeft de H. Vader thans weer
|Ün intrek genomen in het Vaticaan.
Zijn terugkeer, daags voor de eerste
Zondag van de Advent, viel samen
toet het begin van het nieuwe liturgi
sche kerkelijke jaar. In het Vaticaan is
<ht, zoals gebruikelijk, ingeluid met een
Plechtige retraite. Het initiatief hiertoe
heeft Paus Pius XI genomen
In het begin van Zijn pontificaat, toen
Hij in een gedenkwaardige encycliek de
geestelijkheid opriep regelmatig op re
traite te gaan. Om een voorbeeld te
stellen, besloot Pius XI toen tevens, dat
in het vervolg ieder jaar gedurende de
Advent in het Vaticaan een retraite ge
houden zou worden, waaraan naast de
Heilige Vader ook kardinalen en hoge
Prelaten zouden deelnemen en de ie
Rome verblijvende oversten en procu
reurs van religieuze ordes. Deze retrai
tes, tijdens welke gewoonlijk een Jezuïet
de predicaties verricht, worden gehou
den in de kapel van de Heilige Ma-
thilde. Deze kapel bevindt zich in de
tweede loggia van het Pauselijk paleis
en grenst aan de grote „Sala Clemen
tina", waardoor men zich naar die Pau
selijke vertrekken kan begeven die de
officiële vertrekken worden genoemd
om de tegenstelling aan te duiden tot
de privévertrekken, welke zich een
etage hoger bevinden. De prelaten gaan
via de loggia naar de kapel van de H.
Mathilde, terwijl de H. Vader zich
daarheen begeeft door de „zaal van de
Vuren", die gelegen is tussen de sacris
tie van de kapel en de zaal van het
Consistorie. De „zaal van de vuren
Wordt zo genoemd, omdat men daar in
Vroeger jaren enorme grote kachels
stookte, waarmee men zo goed en zo
kwaad als dat ging de grote Pauselijke
Vertrekken trachtte te verwarmen.
De H. Vader volgt de retraite vanuit
een inspringende ruimte bij de deur van
de Sacristie, waar licht traliewerk hem
Onttrekt aan de blikken van de andere
deelnemenden. Slechts door het komen
en gaan van de geheim kamerheren
kunnen de aanwezigen gewaar worden
Wanneer de H. Vader de kapel betreedt
of verlaat.
Pius XI nam zeer regelmatig deel aan
de retraites. Zijn eerste afwezigheid tij
dens deze plechtigheid nam een drama
tisch aspect aan en moest later wel ge
zien, worden als een waarschuwend te
ken. Het gebeurde in 1937 en kardinaal
staatssecretaris Eugenio Pacelli, de la
tere Paus Pius XII, kondigde bij die
gelegenheid aan dat de Heilige Vader
ziek was. De bijzondere ernst waarmee
deze mededeling vergezeld ëin£> 2®*
aanleiding tot een zekere ongerustheid,
die maar al te zeer gerechtvaardigd
bleek te zijn, toen nadere mededelingen
over de gezondheidstoestand van de
Paus bekend werden. Pius XI, die door
zijn sterke lichamelijke constitutie ge
vrijwaard scheen te zijn voor de gevol
gen van de ouderdom, leed aan de ziek
te die iets meer dan een jaar later een
eind zou maken aan zijn lang en vrucht
baar pontificaat.
Pius XII heeft met dezelfde nauwge
zetheid de traditie voortgezet van de
jaarlijkse retraite, waaraan hij in weer-
wil van zijn talrijke bezigheden deel
neemt. Op zeer zeldzame uitzonderingen
na worden evenals gedurende hei
Voorgaande Pontificaat ,tljd|ns.,®
retraite geen audiënties verleend. Aan
het einde van de retraiteweek ontvangt
de H. Vader echter wel de geestelijke,
die de predicaties heeft verricht.
Deze hele week heerst er dus een nog
vrediger stemming in het Vaticaan, dat
eens te meer het rijk van het gebed is
geworden, waarin de H. Vader zich
verenigt met de eenvoudigste onder de
religieuzen.
Terwijl het Pauselijk Hof zich voorbe
reidt op de viering van O.L. Vrouw On
bevlekt Ontvangen, feestdag van he
moederschap en dus van goedheid en
toewijding, heeft de Romeinse pers ge
wag gemaakt van een voorval, waaruit
opnieuw de vaderlijke goedheid van
Pius XII duidelijk naar voren komt. Ja
ren geleden werd een klein boerenmeis
je uit de omgeving van Rome in haar
wieg zo ernstig gebeten door een zwijn,
dat haar gezicht ernstig misvormd werd.
Het beest beet de ongelukkige kleine in
een aanval van razernij de bovenlip, een
deel van haar wang, haar neusje en een
oortje af. Toen het kind ouder was ge-
Worden werd deze ernstige mismaakt
heid een kwelling voor haar. Op de een
of andere manier men weet niet pre
cies hoe geraakte de Paus van deze
tragische geschiedenis op de hoogte. Hij
droeg er zorg voor dat het meisje be
handeld werd in de afdeling gelaatschi-
rurgie, die op dat moment nog slechts
sedert kort geopend was in het zieken
huis van het Kindje Jezus, dat gesticht
is door de H. Stoel. Na vier jaar lang
liefderijk verzorgd te zijn, in welke pe
riode dertig operaties werden verricht,
heeft het kleine slachtoffer, dat thans
vijftien jaar is, haar gelaat weergekre
gen. Voordat het meisje naar haar ge
boortedorpje terugkeerde, heeft Pius XII
haar in een particuliere audiëntie ont
vangen.
Benedetto Croce, een bekend Italiaans
filosoof, is gestofven zonder het gebaar
te maken, dat hem zou hebben verzoend
toet de Kerk, die in 1934 al zijn werken
verboden heeft. Hij heeft een burgerlijke
begrafenis gehad, maar een geestelijke,
toet wie hij vriendschappelijke betrek-
hingen onderhield, heeft het stoffelijk
overschot van de geleerde gezegend op
het moment van de teraardebestelling.
Zoals altijd, heeft de Kerk ook in deze
öe houding aangenomen van een ver
gevensgezinde moeder die, ofschoon zij
de fouten van de mens afkeurt, hem niet
onherroepelijk veroordeelt. Deze hou
ding heeft pater Raimonde Spiazzi, een
eminent theoloog, synthetisch samenge
vat in een artikel in de Osservatore Ro-
toano. De auteur heeft de verdiensten
erkend, die Benedetto Croce zich heeft
Verworven als historicus, criticus, ge
leerde, schrijver en zelfs als filosoof op
grond van het feit dat hij zich -gericht
heeft tegen het positivisme van hen, die
06 geestelijke waarden voortdurend blij
den ontkennen, en de theorieën van
ijcgel. Maar tegelijkertijd veroordeelde
h}J de fouten van de filosoof op het ge-
pied van de religie en verweet hij hem
to het bijzonder zijn afzijdigheid. In de
beschouwingen van de geest kon naar de
mening van Croce geen plaats zijn voor
en De onsterfelijkheid van de ziel
h het bestaan van God waren geen pro-
ernen voor hem; zij vormden naar zijn
«tong hoogstens een soort tijdverdrijf
eei?r fil°sofische theologen, waarvoor hij
n duidelijk merkbare minachting
v°elde. Pater Spiazzi stelde
in zijn ar-
(K*Vr> ?e£s*e Kamerlto mr. E. Sassen
-'tof heeft aan de minister van So
ciale V
gesteirikelI en Volksgezondheid vragen
heden °totrent de feiten en omstandig
heden' zich he laatste dagen voor-
per "„met betrekking tot de emigratie
°°rdè'eiairs^"' Is de minister niet van
hat zui'v s vraagt de heer Sassen,
onaunjf- gebeurtenissen de emigratie
Wen beïnvloeden en het vertrou-
2ore /tototo.jnen in bepaalde, met de
belaste organisatie der emigratie
toede te°^®^nen? Is de minister bereid
bf zullen n; welke maatregelen zijn
*tog van ,wnrden getroffen om herha-
van d«ze feiten te voorkomen?
tikel duidelijk in het licht dat Croce, ge
trouw aan zijn opvattingen, de Open
baring, de dogma's, de Sacramenten en
de theologie verworpen heeft doch het
idealisme en de historische instelling
beschouwd heeft als de hoogste ver
diensten van het Christendom. Dit alles,
aldus het artikel, mag ons niet weer
houden de hoop uit te spreken, „dat
een straal van de werkelijke geest
op het laatste moment is doorge
drongen in de dichte duisternis", die
heerste in de ziel van de filosoof.
De kwestie van de hervorming van
de kleding voor religieuzen heeft de
uiterst linkse pers in Italië een voor
wendsel aan de hand gedaan om zich
over te geven aan stekeligheden en on
eerbiedige aanvallen aan het adres van
de kloosterordes voor zusters. Een groot
geïllustreerd weekblad kwam op het
idee artisten en bekende couturiers te
vragen hun inzicht over deze kwestie
kenbaar te maken en enkele hunner
hebben in een aantal schetsen de kle
ding ontworpen die de religieuzen naar
hun mening zouden moeten dragen,
daarbij rekening houdend met de eisen
van de moderne tijd. Deze ontwerpen
heeft men aan de religieuzen getoond,
die ze met beleefde reserve in ogen
schouw hebben genomen. Onder de tal
rijke ontwerpen bevond zich er een
van de meest excentrieke onder de
vooraanstaande Romeinse couturiers,
dat minder herinneringen aan het
strenge kloosterleven voor de geest riep
dan aan de fantasieën van de zeventien
de eeuw. En het was dit model dat ver
scheidene extreme Romeinse bladen
hebben afgedrukt vergezeld van de me
dedeling dat de kloosterzusters er zich
reeds mee accoord hadden verklaard en
dat de Zusters van Nazareth de eersten
zouden zijn die het zouden dragen. Men
kan volstaan met te constateren dat de
religieuzen hun kleding reeds daadwer
kelijk gemoderniseerd hebben doch
op een wijze waaraan de H. Vader zelf
zijn goedkeuring heeft gehecht o'm
zich rekenschap te geven van de boze
opzet van deze bladen.
Toen Zondagavond te Wellerlooi in
Noord-Limburg vrijwel de gehele
dorpsgemeenschap op een liefdadig-
heidsfancy-fair vertoefde stapte een in
militaire uniform gekleed persoon de
winkel van de familie C. binnen om
met een geweer de in huis zijnde jon
geman en oude heer tot kalmte te ma
nen. Totaal overbluft zag dit tweetal
toe hoe de man zich van de inhoud der
geldlade in de winkel meester maakte,
en daarna weer ijlings vertrok.
De politie heeft een diepgaand onder
zoek ingesteld. Of dit allemaal aan een
meer dan ongezonde lust tot imitatie
van de gangsterfilms te wijten is, is
moeilijk uit te maken, maar met dat al
werd Zondag de derde gewapende roof
overval tijdens de maand November in
Noord-Limburg geregistreerd. Op negen
November betrapte de Venlose politie
's nachts op heterdaad twee inbrekers
gewapend met een geladen stengun.
Een week later meende iemand uit
Horst zich een zwembroek over het
hoofd te moeten trekken om ook al
met een stengun het station Horst-
Sevenum te bezoeken. Alles bij elkaar
een weinig fraaie November-balans. Dat
er zo langzamerhand in de Noord-Lim
burgse dorpen een zekere onrust begint
te heersen is niet verwonderlijk.
Advertentie
Exclusieve
geschenken voor
St.Nicolaas!
Kélv»r,lr. 124 "/''"buig
Geopend t/m 4 Dec. tot avonds 9 uur.
Advertentie
V»
4*4
4
.VVV
.VVV
•JsvJ
Vanf 1.75
tot 24.
uniiiiuiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiHiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiimimuiiiHiiMiiiiiiuiiiiiiiiiiiiMiimiiiiiiiiiiiiiMiiiMf
Van f3.65
tot 8.80
Het is moeilijk uit te maken, waar
om precies kleine kinderen sommi
ge boeken mooi vinden en andere
niet: Wij voor ons denken altijd, dat
zij niet houden van het geforceerd-
opgewekte miniatuur-grote-mensen-
toontje, waarin sommige volwasse-
nen vervallen als zij aardig willen
doen tegen kleine kleuters. Ook in
boeken. Het is een beetje verwar
rend, dat de kleine luisteraartjes er
nog plezier in lijken te hebben ook,
Maar misschien lachen ze alleen
maar omdat ze het topntje zo mal
vinden en op de duur moeten ze er
niets van hebben. Als u nu voor Sin
terklaas iets echt goeds wilt hebben
voor het kleine grut, dan moet u
eens lezen hoe een dichter als Han
G. Hoekstra in „Rijmpjes en versjes
uit de nieuwe doos" (uitg. J. M. Meu-
lenhoffj op een dichterlijke manier
met zijn fantasie speelt, zoals kin
deren dat ook doen. Hij heeft een
goed gevoel voor hun nog beperkte
taalvermogen en hij kent de echt
kinderlijke humor, die zich bijvoor
beeld uit in een voorkeur voor malle
namen: dag meneer Juttepeer, dag
mevrouw Zoetekauw. En Fiep Wes
tendorp weet, hoe zij voor kinderen
moet tekenen. U kunt overigens ook
uitstekend terecht bij de jonge dich
teres Mies Bouhuis, die zich in
„Hand in Hand" tot iets oudere kin
deren richt. Het kenmerkende is
ook hier, dat zij de echte kinderfan
tasie speels en bekoorlijk onder
woorden brengt, zachtmoediger van
toon dan Hoekstra en ook teerder
van humor. De uitgeefster Daamen
heeft er iets heel aantrekkelijks van
gemaakt: goede tekeningen van Henk
Krijger en bladzijden in verschillen
de kleuren. De rijmpjes van Marian
HesperSint daarentegen horen op
een heel wat lager niveau thuis. Daar
is een volwassene aan het woord, die
haar best doet om haar eigen kijk op
lieve kindertjes voor de peuters be
vattelijk te maken. Met miniatuur
toontjes dus eigenlijk en grote-men-
senfantasie, niet alleen in de twee
bundeltjes „Kom je op schoot" en
„Een huisje vol", in een aantrekke
lijk klein formaat uitgegeven, maar
ook in het grotere vertelselboek „Nog
eventjes Klaas Vaak", Miep van der
Velde, die bij dezelfde uitgeverij een
bundeltje Kerstverhalen „Kaarsjes
voor Kerstmis" heeft uitgegeven
met de plaatjes van Henk Krijger
ziet 't er aantrekkelijk uit moest
trouwens helemaal niet dichten, want
dat kan zij beslist niet. Maar haar
verhalen zijn aardig, met wat een
voudige poëzie, goed verteld.
Heel eenvoudige versjes heeft de
schilder Matthieu Wiegman gemaakt.
Zij zijn als „Zwart en Wit" versche
nen in de goedkope serie „De Rode
De Gelaarsde Kat getekend,
door J. L. Huens
Roos" van Allert de Lange, met de
aardige tekeningen van Piet Worm
die in dezelfde serie opnieuw ..Een
emmertje water halen" heeft laten
verschijnen, het getekende verhaal
van „Gi en Raf", en Tia Worm, die
ook de zeer mooie zomerpostzegels
van dit jaar had getekend en 't kleu-
renboekje ..Bloemen uit Meeldraad
jes tuin", alles in mooie kleuren.
Als we het dan toch over gekleur
de platen hebben, dan moeten we
zeker de zeer mooie tekeningen noe
men, die J. L. Huens gemaakt heeft
voor het boek „Assepoester", dat is
uitgegeven bij Costerman; daar is 'n
man aan het woord met waarlijk
dichterlijke fantasie en hij uit zich
in vormen, die iets hebben van de
precieuze nauwkeurigheid der mini
aturen en tegelijkertijd in hun sfeer
iets hebben van de poëtische onwer
kelijkheid, die het sprookje eigen is.
Jammer dat de tekst er ongunstig
bij afsteekt Dezelfde uitgever brengt
ook nog een serie stripverhalen in
groot formaat op de markt, span
nend, niet zonder humor, maar toch
van het bekende leesvoer-genre.
Voor een niet gering deel is het aan de koude oorlog te danken, dat er
tegenwoordig zoveel boeken over de Sovjet-Unie verschijnen. Aan dezelfde
omstandigheid moet het natuurlijk ook worden toegeschreven, dat de boeken,
die over de Sovjet-Unie verschijnen, het werk zijn van de enige Westerlingen
die krachtens hun ambt nog gelegenheid hebben gedurende enige tijd in de
Sovjet-Uniemet name in Moskou, te verblijven, d.w.z. de diplomaten.
Dr. P. C. Visser, oud-ambassadeur
van Nederland in Moskou, is geduren
de enkele jaren op zijn diplomatieke
post in de gelegenheid geweest het da
gelij kste leven in de Russische hoofd
stad en het een en ander van het Russi
sche leven daarbuiten gade te slaan.
In zijn boek „Mijn indrukken uit de
Sovjet-Unie" vertelt hij in levendige
trant, zijn persoonlijke ervaringen en
observaties en schetst hij onbevoor
oordeeld een beeld van de voornaam
ste aspecten van het Russische leven
na de oorlog. Bij de belangrijkste
diplomatieke gebeurtenissen die zich
tijdens zijn ambtsperiode in Moskou
hebben voorgedaan is dr. Visser als
vertegenwoordiger van een kleine mo
gendheid uiteraard slechts zijdelings
betrokken geweest. Maar misschien
heeft hij juist daardoor meer gelegen
heid gehad om de situatie in de Sovjet-
Unie te observeren. Zijn verhaal, dat
in een vijftiental hoofdstukken zowel
oewel wij het „vol
verwachting klopt
ons hart"-stadium
langzamerhand te boven
zijn, blijft de jaarlijkse
zending meisjesboeken,
die ons zo tegen Sinter
klaas bereikt, altijd nog
verrassend voor ons.
Kort en goed kunnen wij
zelfs zeggen, dat ze dit
jaar grotendeels een aan
gename verrassing bete
kende.
Teleurstellend was
„Sproet" geschreven door
Elisabeth Stelli en uitge
geven door Kluitman,
Alkmaar. Hoewel wij voor
de jeugdige lezeressen, zo
van 10—14 jaar, de voor
keur geven aan katholiek
georiënteerde lectuur,
zouden wij ons ook kun
nen verenigen met zui
ver neutrale boeken, op
voorwaarde, dat deze aan
bepaalde eisen voldoen.
Wanneer een -schrijfster
het echter nodig oordeelt
te schrijven: „Sommigen
zeiden, dat daarboven de
hemel was en God en
sommigen zeiden dat het
malligheid was, zoiets te
geloven. Ieder moest het
maar voor zichzelf uitma
ken", dan maakt zij daar
door haar boek als katho
lieke jeugdlectuur onge
schikt. Voor wie in God
gelooft, kan het nooit een
kwestie van vrije keus
zijn of men al dan niet
wil geloven. Daarenboven
kunnen wij de toon van
jongedames, die haar
moeder, die ze op een
nogal onwaarschijnlijke
manier aan het schrikken
hebben gemaakt, ant
woorden met een „Ach,
mens, niks", maar kwa
lijk appreciëren. Waar
mee wij maar zeggen dat
er betere lectuur is.
Daartoe zouden wij ze
ker willen rekenen „Ton-
ny Berger" door Esther
Hagers (uitg. L. C. G-
Malmberg, 's-Bosch). Dit
is een fris, door en door
gezond meisjesboek over
het gezellige clubje uit 3
M.M.S., dat uit kamperen
gaat. Het tragische onge
val, dat de sympathieke
Tonny in deze vacantie
treft, is ook in zijn gevol
gen boeiend beschreven.
Het zal zeker door bak
visjes gewaardeerd wor
den.
Voor de iets ouderen is
er „Spieghelken", dagboek
van een jong meisje, door
Maria Rosseels, uitg. Lan-
noo, Tielt. Eveneens een
prettig boekje, waarin een
Vlaamse gymnasiaste
haar ervaringen en bevin
dingen gedurende haar
laatste twee studiejaren
neerschrijft. Misschien
doet ze dat hier en daar
wel eens met wat erg gro
te zelfbewustheid en
soms vraagt men zich af,
of de schrijfster haar
hoofdpersoon niet wat te
veel inzicht en te scherp
oordeel toeschrijft, maar
van de andere kant
spreekt er uit Spieghel
ken zoveel eerlijke over
tuiging en zoveel goede
wil, dat wij ons haasten
te geloven, dat de jeugd
van nu misschien nog zo
slecht niet is.
Guusje Erica door Mar-
tie Verdenius, uitg. Hol-
landia-Baarn graaft min
der diep. Het is genoeg
lijke amusementslectuur,
waar men plezierig mee
lachen kan, maar waar
ook niemand rijker van
wordt Het is het on
waarschijnlijke verhaal
van een zeventienjarige,
die om een gril van haar
ouders opeens het huis
houden moet gaan doen.
Nadat ze de eerste dag
voor 18 gulden zweze
rikken verknoeid heeft,
heeft ze blijkbaar opeens
de kneep van de kokerij
te pakken. Natuurlijk
krijgt ze voor het ver
haal uit is; ook nog de
zeer charmante, zeer rij
ke man van haar dro
men. Meisjes, die een
goed, vooral ook een in
goed Nederlands geschre
ven boek, zoeken, moeten
wij adviseren wat ver
der te kijken.
De „Zeven engelen
rond Selma" door Rie
van Rossum (uitg. Jan
van Tuyl - Antwerpen,
Zaltbommel), vertellen
van de mooie, idealis
tische Selma, die zich in
al te grote opofferingsge
zindheid wil verloven
met de zwakke Baltha-
sar, die zich aan haar
vastklampt als aan een
reddingsboei. Van Sel-
ma's jeugd af hebben al
tijd 7 engelen rond haar
bedje gestaan en nu tre
den de engelen gereïncar
neerd in goede vrienden
van Selma op, om haar
van dwaasheden te weer
houden. Een boeiend ge
schreven, prettig boek.
Voor de jongedames
van om en nabij 10 jaar
is er een heel plezierig
boekje: „Vreni helpt"
van de hand van de
Zwitserse schrijfster Mar
tha Maag—Socin (uitg.
L. J. VeenA'dam).
Vreni is een lief meisje
met veel fantasie, die
door haar hartelijke en
spontane hulp een eind
weet te maken aan de
werkloosheid van de va
der van haar vriendin
netje. i. de P.
zijn persoonlijke belevenissen als zijn
karakteristiek van de verschillende
facetten van het Sovjet-regiem weer
geeft. is goed leesbaar en wordt be
sloten door een algemene conclusie,
waarin dr Visser zegt. dat het Westen
tegenover het gevaar van de Sovjet-
Unie. een samenleving moet stellen
van weerbare en samenwerkende de
mocratische staten, die hun burgers een
beter materieel en een rijker geestelijk
bestaan waarborgen. Het boek is ge
ïllustreerd met talrijke fraaie foto's.
Het is uitgegeven door de Uitg. Mij.
Van Holkema en Warendorf te Amster
dam.
„In de Schaduw van het Kremlin",
(Oorspronkelijke titel „My three years in
Moscow" door de Amerikaanse Lt. Ge
neraal Walter Bedell Smith, voormalig
Amerikaans ambassadeur in Moskou,
houdt zich bezig met de diplomatieke
ontwikkeling in de verhouding Rusland-
Amerika gedurende de belangrijke jaren
19461949. De feiten, waarop dit relaas
betrekking heeft zijn natuurlijk bekend
voor ieder, die de na-oorlogse geschiede
nis met enige belangstelling heeft ge
volgd. Onthullingen worden in deze
mémoires dan ook niet gedaan. Doch
velen zal de gelegenheid om de bekende
feiten in hun onderling verband te zien
tegen de door Bedell Smith getekende
achtergrond welkom zijn. Bedell Smith'
ambtsperiode in Moskou is samengeval
len met de periode, waarin de V.S. en
de andere Westerse mogendheden voort
durend getracht hebben een basis
te leggen voor de coëxistentie, waar
over Stalin toen en daarna zo dik
wijls heeft gesproken. Bedell Smith'
diplomatieke vredesmissie had daarin
haar eigen plaats. Uit zijn omstandig
cn gedocumenteerd relaas, dat een
levendige schildering geeft van de
diplomatieke methoden van het Kreml,
blijkt, dat het niet aan hem of aan de
regeringen der Westerse democratieën
heeft gelegen, dat deze vredesmissie niet
met succes is bekroond.
De schrijver gaat uitvoerig in op de
politiek van het Kreml in haar verschil
lende facetten, die hij stuk voor stuk
ontleedt en die hij historisch zowel als
anderszins poogt te verklaren. De diplo
matieke geschiedenis van de jaren 1946—
1949, waarin de blokkade van Berlijn
zulk een grote rol heeft vervuld, her
leeft onder zijn pen. Daarnaast bevat
zijn werk een boeiende karakterschets
van verschillende leidende figuren in de
Sovjet-Unie en weidt de auteur uit over
de economische, religieuze en culturele
aspecten van het moderne Russische
leven. Bedell Smith besluit met een plei
dooi voor de vorming in Europa van een
groep vrije, krachtige en progressieve
staten, die, in harmonie tezamenlevend
en samenwerkend op alle gebied, niet
langer afhankelijk zou zijn van de Ver
enigde Staten of bevreesd voor aanvallen
uit het Oosten en een stabiliserende fac
tor van de allergrootste betekenis zou
vormen. Deze statengroep zou een be
volking omvatten, groter dan die van de
Sovjet-Unie, beter geoutilleerd in tech
niek en verder gevorderd in wetenschap,
met beter ontwikkelde hulpbronnen en
een industriële organisatie, die veel doel
treffender en productiever is.
Een dergelijk Europa, meent de schrij
ver, zou op effectieve wijze weerstand
kunnen bieden aan de aanmatigingen van
het communisme en zou een vitale en
dynamische demonstratie zijn van de
superieure waarden van de vrije levens
wijze; zij zou een grote aantrekkings
kracht vormen voor alle onderdrukte en
verarmde volken, die thans zuchten on
der het communistische juk. Het boek is
uitgegeven door Moussault's Uitgeverij
te Amsterdam.
C. d. Gt.
Zaterdagmiddag is, naar wjj reeds be
richtten, te Amsterdam plotseling over
leden de heer L. A. Rodrigues Lopes.
Hu werd terwijl hij in de Lutmastraat
in de hoofdstad fietste door een hart
aanval getroffen en overleed tijdens het
vervoer naar het Wilhelmina-Gasthuis.
De Amsterdamse politie heeft een man
in arrest genomen van wie wordt on
derzocht of hij iets uitstaande heeft met
de dood van de heer Lopes. Het is na
melijk vast komen te staan, dat de heer
Lopes vlak voor zijn dood zich ernstig
heeft opgewonden tijdens een twist van
persoonlijke aard met deze man. Na
deze twist schijnt de heer Lopes 'bij de
politie aangifte gedaan te hebben van
mishandeling. Van de zijde der politie
werden ons desgevraagd geen inlich
tingen verstrekt, over deze arrestatie.
Zulks in overleg met de Officier van
Justitie.
Advertentie
tegen kou - koorts griep
Koker 50 leb Mie* 80 at 25 tabletten 45 cl
In het Staatsblad zijn bepalingen gepu
bliceerd, welke tezamen de sociale voor
zieningen vormen voor de organisatie „Be
scherming Bevolking" en die tevens de
rechtspositie van de vrijwilligers regelen.
Met deze publicatie is een laatste hinder
paal ,die het begin van de werving voor
de B. B. in de weg stond, verwijderd;
men heeft zich nl. zoals bekend steeds op
het standpunt gesteld, dat met de werving
niet begonnen mocht worden, voordat men
aan de vrijwilligers zou kunnen vertellen,
op welke wiize voor hen gezorgd zou wor
den,
Gi slaapt al en Raf krijgt nog een nachtkusje (uit „Gi en Raf" van Piet Worm)
De kunst van het vertellen voor kin
deren is moeilijker dan sommige schrij
vers lijken te denken, maar de Ameri
kaan Sterling North kan het op een
bewonderenswaardige manier, zoals blijkt
uit Jerry en het zwarte schaap" Het is
ook prachtig vertaald door A. Rutgers
van der Loeff-Basenau (uitg. Ploegsma.
Amsterdam) en rijkelijk geïllustreerd
door Kurt Wiese. Het gaat over de
hartelijke genegenheid van een jongen
voor een zwart schaap, zonder enige
zoetelijkheid, maar met een helder ge
voel bondig verteld. Zijn reële humor
stelt de schrijver in staat alle figuren
in een paar woorden hun eigen duide
lijke karakteristiek te geven, de eenvou
dige avonturen worden zonder omhaal
boeiend verteld, en uit die beknoptheid
groeit een mooie, ontroerende sfeer, die
he't verhaal een heldere behoorlijkheid
geeft.
In de oprechtheid van het gevoel
schuilt voor een groot deel de kracht
van een schrijver van jeugdboeken. De
inmiddels al befaamd geworden Lisa
Tetzner bijvoorbeeld begrijpt de kin
deren in de natuurlijkheid van htm ge
voelens. Daarom is ook haar nieuwe
boek „"Wat er aan het meer gebeurde"
Prof. F. /an der Meer's eersteling,
tenminste als men zijn dissertatie over
de vroeg-christelijke archeologie buiten
beschouwing laat, „De geschiedenis
ener kathedraal" is eindelijk herdrukt.
Dit boek, waarmee de Nijmeegse pro
fessor naam maakte, is thans uitge
groeid tot een omvangrijk platenboek
met zeer fraaie foto's van Hans Sib-
belee, die Frankrijk van loord naar
Zuid en van Oost naar West in alle
richtingen doorkruiste om zijn mate
riaal te verzamelen. Als een wervel
wind zijn de eerste twee drukken van
dit boek in het begin van de oorlog
over ons land uitgewaaid en gelukkig
is het boek, dat een weergave is van
de schone mbachten, de sensibiliteit
en de liturgie van de heerlijkheid der
Kerk, thans weer verkrijgbaar-
In zijn poëtisch beeldende taal ver
haalt F. van der Meer de geschiede
nis van de bouw ener kathedraal van
de armzalige basilica tot aan de ver
waarlozing na de revolutie en de
restauraties aan het eind van de vo
rige eeuw. die het begin vormden
van de nieuwe glans en glorie voor
de meesterwerken der Christelijke
bouwkunst. Daartussen ligt heel de
geschiedenis beschreven van de Ro
maanse, Gothische, Renaissancisti
sche, Barokke en klassicistische bouw
perioden. Dit alles beschreven in zijn
kloeke, gecomprimeerde, lyrische en
visioennaire taal tot een boeiend
verhaal.
Sinds ,,De geschiedenis ener kathe
draal" is Van der Meer's oeuvre ontzag
lijk uitgebreid: De catechismus, Augus-
tinus zielzorger, Praeses van Schaik,
Christus' oudste gewaad. Sens keerpunt
der Middeleeuwen, Rome, Chartres,
Atlas der Westerse beschaving. Hij is
een bron, die niet uit te putten schijnt.
In een luttel aantal jaren schrijft hij,
wat anderen tot een geheel levenswerk
zouden maken en buiten dat tekent hij,
:akt hij kaarten, geeft colleges en
lezingen en behoudt ondanks alles zijn
onafhankelijke reële en brillante kijk
op de wereld, zich niet storend aan de
macht van roem en succes of wat dan
ook.
De geschiedenis ener kathedraal is
destijds zo uitvoerig in ons blad be
sproken, dat wij het laten bij deze
vreugde-exclamatie bij de herverschij
ning bij „Het Spectrum".
M.
(vertaald door Annie WinklerVonk,
uitg. Ploegsma) weer zulk een goed
boek. Zij zoekt wel wat ongewoner
gebeurtenissen bij elkaar dan Sterling
North nodig heeft gehad, maar zij weet
in ieder geval hoe jongens en meisjes
van tien, twaalf jaar daar op reageren
en dat maakt haar verhaal warm en
boeiend.
Erich Kastner kan kinderen, m hun
doen en laten ook heel zuiver beschrij
ven, met een lichtelijk ontroerende hu
mor. maar in „De 35ste Mei" (vertaald
door Theo v. d. Wal, uitg. L J. Veen)
zoekt hij het toch meer in de merk
waardige gebeurtenissen. Ook hier laat
zijn hartelijke humor hem niet in de
steek, zodat het een heel plezierig boek
geworden is, waarin een jongetje en
zijn oom in toverland eigenaardige din
gen meemaken. Voor de grote mensen
schuilt er enige satyre in. Zoals trou
wens ook in „De Grote Tovenaar van
Oz" van Frank L. Baum (vertaald door
Henrik Scholte, uitg. L. J. Veen). Maar
voor de kinderen zelf zijn natuurlijk de
zonderlinge gebeurtenissen in het tover
land het belangrijkste en die worden
onderhoudend en niet zonder hart en
humor verteld.
De boekjes van Douwe Helder „Koning
Bastiaan in Tetteraorp" en „De Avontu
ren van baron Van Tetteren" (Uitg.
Kluitman) vermengen het sprookje wat
meer met de werkelijkheid, een beetje
een speelgoed-achtige en daardoor wel
plezierige werkelijkheid met spannende
avonturen Dat doet Dick Laan ook,
sprookje en werkelijkheid bij elkaar
brengen, maar weer anders: het bekende
kaboutertje Pinkeltje gaat dit keer naar
Artis om daar met alle dieren kennis
te maken. Daar wordt in „Pinkeltje in
Artis" heel plezierig van verteld.
De Utrechtse uitgeverij Can-
tecleer heeft de jeugd van 10 tot 15
jaar weer eens aan zich verplicht door
de uitgave van „De prins en de
straatjongen", het bekende ver
haal van, Mark Twain. De geschiedenis
van de straatjongen, die met een prins
van kleding verwisselt, waardoor Dei
den een overvloed van avonturen door
maken, blijkt het nog steeds goed te
doen. Het verhaal werd bewerkt door
Jook Steenhoff en de tekeningen kwa
men van de hand van Frans Lammere.
Aanbevolen.
Eveneens vestigen wij de aandacht
op „De ridders van de tafel-
ion d e een boek voor de jeugd van
12 tot 16 jaar, geschreven door D. L.
Daalder en ook bij de Cantecleer uitge
geven De oude verhalen van koning
Arthur, Perceval, Walewein en Lance
lot worden in dit boek op prettige wijze
opnieuw verteld.
