Nederland is en blijft sterk land
■.■-■■-w111
kwaliteit
Een parlementaire missie
spoedig naar N.-Guinea
Brazilië betaalt een maand
de verblijfkosten
-I
Reizig
er
DE POSITIE DER LERAREN
goedkoper!
m
rDe
eenzame
HULP VAN ANGEL-SAKSISCHE ZIJDE ONMISBAAR
32 Ambonezen in
arrest
Aetherpiraten
veroordeeld
Aandacht voor rationeler werkmethoden
en betere coördinatie
Dr. v. d. Meerendonk
voorzitter
EXTRA VOORDEEL!
J
MDPASTa
Polemiek tussen voorzitter van St.
Bonaventura en prof. Romme
VRIJDAG 12 DECEMBER 1952
PAGINA 3
Mening nieuwe minister van Buitenlandse Zaken
Groeiende internationale
samenwerking
^°bertSchuman Zaterdag
ochtend in Tilburg
B.P.R.M.S. staat buiten
het conflict
Strenge straffen
uitgedeeld
De toeslag op lonen
van mijnwerkers
Vragen van Tweede-
Kamerlid
„Pro-Avifauna"
Tegemoetkoming aan Nederlandse immigranten
Bestuur Wit-Gele Kruis
door ANTONIA WHITE
N.
Raptim-vliegtuig heeft
vertraging
(Van onze parlementaire redacteur)
behandeling van de begroting van buitenlandse zaken is gisteren in de Twee
de Kamer beëindigd met een hoofdelijke stemnjing, waarbij alleen de commu
nisten zich tegen goedkeuring verklaarden. Weer waren de wandluchters aan,
minister-president kwam .acte de présence geven, de loges waren gevuld en
de Kamer au grand complet aanwezig, om de beide ministers te horen, die hun
geleid uiteen zouden zetten. De indrukken waren, de omstandigheid in aanmer-
'ng genomen, dat de beide bewindslieden vreemdelingen zijn in het parlemen
taire Jeruzalem, bevredigend, al is er geen vergelijking mogelijk met de brillante
"guur van minister Stikker, wiens functie zij tezamen overnemen. Mr. Beyen,
de partijloze, stond in zijn uitvoerige rede iets ten achter bij zijn collega zonder
Portefeuille, mr. Luns, maar deze laatste was in een belangrijk gunstiger positie,
daar hij als beroepsdiplomaat in de politieke wereld nog beter thuis is dan de
f'nancieel-economische expert met grote buitenlandse ervaring, die thans aan
«et hoofd staat van dit ministerie.
Bovendien heeft mr. Beyen in het
Parlement tegen, dat hij geen politieke
"deur bekent. Hij gaf daarvan een mo
vering, die eigenlijk niemand bevre
digde. Van geen partij kan men ver
dachten, zo zei hij, dat zij in staat is
«aar program en beginselen zo in te
Jj'chten, dat alle politiek-daklozen er
door worden gegrepen. Van de andere
«ant kan men ook niet van ieder indi-
vidu verwachten, dat hij zich naar een
Partij weet te vormen. Zowel de socia
listische heer Van der Goes van Naters
d's de liberale heer Korthals hebben bij
de replieken geprobeerd de minister Je
overtuigen dat hij alle kenmerken ver-
toonde bij hun groep te behoren!
Mr. Beyen is geen brillant en sugges-
•lef, maar een zakelijk en kun'dig spre-
«®r. Zijn debuut was bovenóidn moei
lijk omdat hij uiteraard nog bezig is
Zich in te werken in een veelzijdige
'aak. Beschouwt men het zo, dan was
er veel te waarderen. Hij hield zich
aanvankelijk op de vlakte en kwam
e®rst goed los bij de replieken, toen
*bn slagvaardigheid bleek in het reage-
ren op tal van opmerkingen die de Ka-
|her in tweede instantie maakte. Zijn
konnis van zaken over de Europese in-
•ogratie is duidelijk. Ook daarbij bleek,
?at hij deze zaken bij uitstek nuchter
"Okijkt en geen grote visionnaire plan
ben wilde ontvouwen. Zijn collega zon
aar portefeuille, mr. Luns, hield in zijn
dorste rede een betoog dat meer indruk
jhaakte. Hij lichtte zijn gehoor omstan
dig in omtrent tal van internationale
Waagstukken die de achtergrond vor-
bion van de buitenlandse politiek, spra^
over de grote Aziatische conflicten en
do ontwikkelingen in verschillende we-
rolddelen.
Het terrein is tussen de beide minis-
ors zo verdeeld, dat mr. Beyen de Eu-
r°pese zaken voor zijn rekening neemt
on mr. Luns de Benelux en verder de
Zaken die buiten Europa vallen. Vooral
?h zijn beschouwing over de Verenigde
fjaties, waarover de Kamer zoveel
kwaads heeft verteld in de afgelopen
«agen, heeft mr. Luns een uiterst reële
«ijk gegeven op de mogelijkheden die
Ons bij dit wereldforum gegeven zjjn.
Hij waarschuwde voor het forceren van
politieke aspiraties, waarin wjj als klei
ne natie geen kansen hebben en waar
door wjj mogelijkheden die er nog wel
voor ons zijn met name onze positie
•nlndonesië zouden kunnen verzwak-
Zijn mening over de klachten ui»
Kamer over onze slappe houding
dfZake van het onthouden van stem-
S1111? door Nederland in de kwestie of
"Panje tot de UNESCO moet worden
•pegelaten en of de rassenkwestie in
■f.Pid-Afrika bij de V. N. aanhangig
lent te worden gemaakt, luidde, dat dit
'en zaak is van practische politiek die
«oor Nederland met zorg en politieke
"'fkeiykheidszin is afgewogen.
Ook de minister van uniezaken en
overzeese rijksdelen, prof. dr. Kern-
k®mp, heeft nog even het woord ge
voerd. Hij was er slechts om formeel
®h moreel steun te geven, zoals hij het
uitdrukte en wilde alleen over 'n interne
kwestie betreffende Nieuw-Guinea spre-
Peh. Als zodanig kwam in aanmerking
*>et in hechtenis nemen van vertegen
woordigers van de republiek Zuid-Mo-
Wkken op Nieuw-Guinea, omdat zij zich
vaar niet aan de afspraak hebben ge
houden geen politieke activiteit te zul-
ontplooien. Prof. Kernkamp vond
bot een pijnlijke kwestie, waarbij hij
?.lch in hoogst voorzichtige termen uit
liet over ,.de aanleiding om te overwe-
Sen, dat ook deze Indonesiërs nog eens
baar Nederland zouden kunnen worden
®ezonden". Zij hebben namelijk vanwe-
die activiteit geen paspoort waarmee
*iJ elders terecht kunnen.
Mr Beyen begon zijn rede met een
antwoord aan degenen die de christe-
iJke basis der Europese cultuur ter
°Pfake hadden gebracht en stelde zich
fiet hen op het standpunt dat er geen
wijfei over bestaat dat de christelijke
Seginselen zo in onze beschaving zijn
voorgedrongen, dat iedere Europeaan in
diepste innerlijk zich daar de dra-
§?.r van weet. Hij sloot aan bij mej.
j Qmpé, tóen hij sprak over de gesple-
.ehheid in de wereld die tot ieders bit-
are ontgoocheling na de laatste oorlog
b°g dieper is geworden. Het grote licht-
j;üht dat de minister zag, was het alom
«roeiende besef dat de Westerse wereld
pkar internationale samenwerking moet
broeien. Het wezen van de taak van de
eSeringen zag hij dan ook gelegen in
et overbruggen van de tegenstellingen
Ussen de belangen van individuele sta-
g.i en het gemeenschappelijk belang,
ihds de oorlog is er in de opzet van
samenwerking tussen de volkeren
Wh wezenlijk verschil gekomen. De
«inden zijn inniger dan in de tijden,
.aarin de gouden standaard en idealen
(jbp financiële en economische vrijhan-
jJ1 hoogstens tot ongeorganiseerde sa-
jVenwerkingen voerden. De positie van
al®vorland zag mr. Beyen als een nog
belangrijke, ook al spelen
«tijd
r0V op materieel gebied een bescheiden
Nederland is en blijft een sterk
"d, met een hoopvolle toekomst.
ij®,®4 is evenzeer bedreigd als andere
ven maar het behoudt zijn karakter,
Advertentie
scherp, niette zuur; t£
heerlijk pittig en... nietduur
t,an°')fïrt. Schuman, de Franse minister
de fjuf'Urtenlandse Zaken, die Zaterdag
i ebi }n ontvangst zal nemen, waarbij
e Een er.e-doctoraat van de Katholie-
^ordt ri07Ti'sche Hogeschool van Tilburg
dens n Verlecnd, zal die dag des mor-
iaam„er trein in Roosendaal arriveren.
°Urg Vertrekt hij per auto naar Til
den V)aar om 11 uur de plechtigheid
invang neemt.
Nq, r?
*al de recePtie en de officiële lunch
b'ei" aJllellu,e doctor om. ongeveer half
land weer verlaten.
ook al wordt het steeds meer in inter
nationaal verband ingeschakeld. De
binding met de Angel-Saksische landen
is een eerste voorwaarde voor zijn toe
komst. Tegen deze achtergrond zette
mr. Beyen de Europese integratie uit
een waarin wjj niet het enge gebied
van defensie en dat van de steenkool
en staal moeten zien, maar een volko
men fusie van belangen, groeiend onder
het dak van een supra-nationaal orgaan
met politieke bevoegdheden. Op vragen
uit de Kamer deelde de minister later
mede dat concrete nieuwe voorstellen
van Nederland aangaande de integratie
van Europa zojuist vervat zjjn in een
memorandum, dat nog heden aan de
Raad van ministers der Kolen- en
Staalgemeenschap is verzonden. Daarin
wordt op de eerste plaats als nieuw en
vergevorderd plan de landbouwintegra-
tie aanbevolen.
Van de andere kant was de minister
gereserveerd ten aanzien van de poli
tieke vormgeving. Directe verkiezingen
voor een assemblée zag hij nog niet
mogelijk. Hij wilde daarvoor zelfs geen
enkele termijn noemen. Voor het ove
rige kwamen de inzichten van de Ka
mer, waarover wij de laatste dagen
reeds het nodige hebben bericht, wel
met de zijne overeen. Hij achtte het
prijsgeven van het unanimiteitsbeginsel
(vetorecht) in de Raad van ministers
van het politieke lichaam op dit mo
ment nauwelijks nodig of mogelijk,
evenmin als het toekennen van wet
gevende bevoegdheden. Bij de econo
mische integratie echter meende hij dat
het van grote betekenis kan zijn deze
beide wensen te verwezenlijken. De
heer Bruins Slot (AR) ging bij de re
plieken nader in op de tegenstellingen
tussen het standpunt van Nederland en
dat van de andere deelnemende landen
en drong erop aan dat wij ons terdege
doen gelden. Zonder ons, aldus deze
terzake kundige parlementariër, kun
nen de landen van het Schuman-plan
niet integreren. Laten wij dus het been
stijf houden.
Minister Luns bleek met grote
animo bezield om de Benelux over het
dode punt heen te helpen. Dienaan
gaande kon hjj mededelen dat het
ontwerp van een interparlementair
orgaan der drie landen thans in wor
ding is als een nieuw en zeer belang
rijk gesprekscentrumter aanwakke
ring van de Benelux-gedachten. Er
moet echter ook een goede tegenspeler
van dit parlement op regeringsniveau
worden gevonden en daar moeten de
drie landen weer unaniem aan mede
werken. Zoiets valt niet uit de grond
te stampen.
Lang en breed is er ook gepraat over
de verschillende slachtoffers van de
moeilijkheden in Indonesië, waarbij de
Kamer deze minister de practische resul
taten van het juridische en diplomatieke
spie dat Nederland volgens hem voert,
wel onder de handen vandaan wilde
halen. Van alle kanten werd er op
aangedrongen bij de vergoeding van de
achterstallige salarissen der ambtenaren,
die uit Indonesië zijn gerepatrieerd en
prof. Lemaire vroeg de regering om toe
te zien dat de arrestanten in Indonsië
nu niet binnenkort de derde verjaar
dag van hun arrestatie gaan vieren. Mr.
K. v. Rijckevorsel (K.V.P.) heeft zich
gemengd in het koor van sprekers die
de Ambonezen in bescherming namen.
Hij stelde voor de zaak op het interna
tionale forum aanhangig te maken waar
zij thuis hoort. Wij hebben destijds bij
de souvereiniteitsoverdraeht de ver
plichting op ons genomen om het zelf
beschikkingsrecht te erkennen. Waar
kan daarover beter beslist worden dan
voor de hoogste internationale rechter?
Door deze zaak in eigen kring te houden,
komen we nooit van de verantwoorde
lijkheid af, aldus deze katholieke spre
ker.
Een gepassionneerd woordvoerder van
vandaag was ook de heer Welter, die
weer op de Verenigde Naties terugkwam
en verder de socialist Goedhart van het
opdienen van wetenschappelijke larie
koek beschuldigde, omdat hij geen toe
komst voor Nederland in Nieuw Gui
nea zag vanwege de vele milliarden die
het openleggen van dit land ons zouden
kosten. Hoe kan de heer Goedhart dat
weten? Het land is namelijk niet eens
geëxploiteerd. En de zedelijke verplich
tingen ten opzichte van Nieuw-Guinea,
houden die bij de milliarden op? Met
verheffing van stem zei de heer Wei-
ter dat dit wel je reinste kapitalisme was
van de heer Goedhart. jfc
Later op de avond bij de replieken
heeft minister Luns erop gewezen dat
er meerdere malen in de geschiedenis
dezelfde kortzichtigheden ziyn voorge
vallen waaraan de heer Goedhart zich
schuldig maakte. Hij noemde met na
me het plan van Amsterdamse zaken
lieden in 1887 om Noord-Sumatra maar
prijs te geven en verder de domheid- die
na de val van Napoleon begaan Is toen
Nederland Nieuw-Zeeland alseen waar
deloze kale rots heeft afgewezen.
Minister Luns heeft in antwoord op
de rede van de heer Goedhart gezegd
dat de regering niet denkt aan inter
nationalisering van Nieuw-Guinea.
Advertentie
ln de nacht van Woensdag op Don
derdag zijn in het Ambonezenwoonoord
„Lunetten" te Vught 32 aanhoudingen
verricht en niet 27, zoals aanvankelijk
was gemeld. Vijf Ambonezen zullen
voor de Officier van Justitie te 's-Her-
togenbosch worden geleid, verdacht van
mishandeling, opruiing, vernieling en
het onbevoegd voorhanden hebben van
munitie en trotyl. Het onderzoek naar
de recente ongeregeldheden staat on
der leiding van de Officier van Justitie
mr. J. baron van Imhoff.
De gezinnen van de 32 aangehouden
Ambonezen werden gisteren, bij wijze
van strafmaatregel, naar een ander
woonoord overgebracht. Voor het ge
deelte van het wdonoord, waar de leden
van de CRAMS zijn gehuisvest, is een
uitgaansverbod ingesteld. Naar een me
dedeling van de politie te Vught heb
ben de leden van de B.P.R.M.S. (Ver
ging tot behartiging der belangen van
het Zuid-Molukse volk in kampen) zich
geheel af zij dit gehouden. Het rumoer
speelde zich alleen af tussen de
CRAMS en de Nederlandse politie.
Het clandestien uitzenden van radio
programma's. is door het gerechtshof te
Leeuwarden streng gestraft. De verdach
ten M. J., A. van der L., J. Sch., en A. J„
allen te Emmen waren indertijd door de
Asser rechtbank veroordeeld ieder tot
f 50 boete of 25 dagen hechtenis en een
maand voorwaardelijke gevangenisstraf
met verbeurdverklaring van de in be
slag genomen goederen.
Het hof veroordeelde hen gisteren
resp. tot vier weken, een week, twee
weken en drie weken gevangenisstraf,
met gedeeltelijke verbeurdverklaring. H.
de V., te Emmen, W. E. te 't Haantje, en
J. B., te Kerkenbosch waren veroordeeld
tot een maand met verbeurdverklaring.
Zij behielden- hun gevangenisstraf, doch
de verbeurdverklaring werd niet bevo
len.
Het Tweede. Kamerlid Van Lienden
(Arb.) heeft aan de minister van Eco
nomische Zaken o.m. het volgende ge
vraagd:
Is het juist, dat de Mijnindustrieraad
een verordening heeft vastgesteld, waar
door aan mijnwerkers een toeslag op het
loon wordt gegeven, die na hun 22ste
jaar 15 ondergrondse of 20 bovengrondse
dienstjaren bij eenzelfde mijnonderne
ming hebben?
Acht de minister deze verordening
redelijk tegenover de mijnwerkers, die
dit aantal jaren in dienst van verschil
lende Limburgse mijnondernemingen
hebben gewerkt, en is de minister bereid
te bevorderen, dat deze verordening als
nog wordt gewijzigd, waardoor deze
mijnwerkers een gelijke waardering ge
nieten?
In hotel 's Molenaarsbrug te Alphen aan
de Rijn is een actie-comité opgericht, ge
naamd Pro-Avifauna, dat zich t en doel
stelt Avifauna te beschermen en het vogel
park zowel moreel als financieel te steunen.
Het comité is er van overtuigd, dat het
noodzakelijk is, in het belang van Alphen
aan de Rijn en het vreemdelingenverkeer
voor geheel Nederland, dat Avifauna met
zijn huidge directie blijft bestaan.
De regering juicht het denkbeeld, dat
een parlementaire missie op korte ter
mijn een bezoek aan Nieuw-Guinea zal
brengen, toe, aldus lezen wjj in de Me
morie van Antwoord van de minister
voor Uniezaken en Overzeese Rijksdelen,
over de begrotingen van Nieuw-Guinea
voor 1950, 1951 en 1952 en over het wets
ontwerp: Credietverstrekking aan Nw -
Guinea.
De indruk bestaat, dat het gouverne
mentele apparaat in verschillende op
zichten nog niet bevredigend function-
neert. Meer dan tot dusver het geval
was zal aandacht moeten worden ge
schonken aan rationeler werkmethoden
en betere coördinatie terwijl verder een
goede personeelsselectie dient te worden
nagestreefd. Verwacht wordt, dat de
centralisatie van de landsdiensten te Hol-
landia-haven, alsmede het gereedkomen
van het scheepsbouw-programma tegen
het einde van dit jaar, waardoor de ver
bindingen te water aanzienlijk zullen
verbeteren, aan de coördinatie en effi
ciency der verschillende diensten in be
langrijke mate zullen ten goede komen.
Vanwege de bij velen gevoelde onze
kerheid over de uiteindelijke status zijn
moeilijkheden ondervonden bij de per
soneelsvoorziening. Om deze reden houdt
ook het grootkapitaal zich in het alge
meen afzijdig.
Het komt de minister voor, dat de
verdere verbreiding van het chris
tendom het grote medium is om de
Papoea de weg tot een zinvol be
staan te openen, doch voor een inte
grale deelneming aan de nieuwe
wereld zal de Papoea zich geheel
moeten omschakelen. Missie en zen
ding nemen een zeer belangrijke
plaats in dit gebiedsdeel in. Daarom
zijn o.m. practisch het gehele onder
wijs en een groot onderdeel van de
medische verzorging in haar handen
gelegd.
Aan zending en missie wordt materiële
steun verleend in de vorm van bekosti
ging van nieuwbouw en zware herstel
ling, alsmede subsidiëring van inrich
tingen van onderwijs en ziekenzorg.
Met de gouverneur wordt overleg ge
pleegd nopens de vraag of het wenselijk
is om verlening van materiële steun ook
(Van onze Haagse redacteur)
In aansluiting 0p onze mededeling
van Woensdag over nieuwe emigratiemo
gelijkheden naar Brazilië, waarbij
speciaal ook gedacht werd aan Indische
Nederlanders, vernemen wij thans van
het regeringscommissariaat voor de
emigratie, dat' dit commissariaat, in
Brazilië het belangrijkste industrie
land van Zuid-Amerika mogelijkhe
den ziet voor stedelijke werkers, voor
personen, die door hun bekwaamheid
in enig technisch vak aan de industria
lisatie aldaar hun medewerking kun
nen verlenen. Gedacht wordt hier aan
ongehuwde mannen van 18 jaar en
ouder en kleine gezinnen.
Men acht het verantwoord de emi
gratie naar Brazilië enigszins op te
voeren. De emigranten, die onder de
overeenkomst met de Braziliaanse auto
riteiten vallen, behoeven niet zoals tot
dusverre gebruikelijk was een arbeids
contract met een werkgever in Brazilië
te bezitten. Zij worden eerst na aan
komst in Brazilië geplaatst. Teneinde
deze plaatsing zo efficiënt mogelijk te
doen geschieden, zal deze door de Bra
ziliaanse autoriteiten, daarbij geas
sisteerd door Nederlanders, worden
uitgevoerd. Nederlandse emigranten
zullen daarbij worden geplaatst in Sao
Paulo en de Indische Nederlanders in
de staten Bahia of Pernambuco.
De Braziliaanse regering zal de kos
ten van de huisvesting en het levens
onderhoud, van iedere emigrant voor
een periode van een maand na zijn aan
komst op zich nemen. Emigranten, die
onder deze regeling zullen vertrekken,
ontvangen een bijdrage in hun ver
voerskosten.
Teneinde de hier te lande woonach
tige Indische Nederlanders zo goed mo
gelijk van voorlichting en advies te
dienen, zijn de in ons land bestaande
organisaties, die de belangen van deze
groep behartigen, bij het nieuwe emi
gratieschema ingeschakeld voor wat de
voorlichting in zeer algemene zin be
treft
(Van onze correspondent)
Dr. L. G. J. v. d. Meerendonk te Horst
(L.) is bereid gevonden het voorzitter
schap te aanvaarden van het bestuur van
de nationale federatie van het Wit-Gele
Kruis te Utrecht. Dr. v. d. Meerendonk
volgt in deze functie dr. L. Veeger op,
die in 1951 is overleden.
Advertentie
dameszakdoek cadeau!
U krijgt een prachtige, doorgeweven 1
dameszakdoek cadeau (dessin naar keuze)
bU 2 pakken 1.2.3. - het zelfwerkend
wasmiddel, dat een schonere was en
frissere kleuren garandeert! Per groot
pak 42 ct Jq
Vertaald
door
J. W. HOFSTRA
82
„Tante Monica, de zuster van Mam
mie, zegt dat zij een huistyran is en dat
Mammie haar op moet doeken." Hard
op voegde hij er aan toe: „Maar nie
mand zou zich Maryhall zonder Nan
kunnen voorstellen."
Clara begon toch wel een beetje bang
te worden, hoewel Lady Cresset haar
gewaarschuwd had. Toen ze er veer
tien dagen geleden geweest was, had
Nan zich op de achtergrond gehouden.
Maar het beeld van de kleine magere
vrouw met het gladde rode haar en het
bleke benige gezicht met de neergesla
gen zandkleurige oogleden was goed
bijgebleven. Lady Cressett had haar ge
zegd dat Nan gauw jaloers was op
iemand die bij Charles in de smaak
scheen te vallen. Bij Juffrouw Ste
phenson hadden we daar geen last van,
want Charles had nooit om haar gege
ven. Maar U schijnt hij ineens graag te
mogen."
Zij reden de oprijlaan in langs de
portierswoning en het huis kwam in
zicht aan het eind van de met taxis om
zoomde oprit. Clara zuchtte verrukt.
Het huis was even verrukkelijk als ze
zich herinnerde. Maryhall was een klein
Jacobijns landhuis van pruimenkleurt-
ge baksteen, gebouwd in de vorm van
een open vierkant met in het midden
een betegelde hof. Het stond op een
kleine hoogte, en grasvelden, omzoomd
met geschoren taxis, glooiden zacht
naar beneden aan de voet van een
laagommuurd terras. Er achter lagen
bossen in een halve cirkel, het gebla
derte schitterend in de zon als de veren
van een goudfazant en in de verte zag
jé het blauwe waas van de heuvelen
van Malvern. Toen de chauffeur de mo
tor afzette, hoorde ze de duiven koe
ren bij de stallen en het geklapwiek
van hun vleugels als ze van de til op
vlogen. De deur van het huis vloog
open en met grote sprongen kwam een
collie hevig blaffend op Charles af en
zette zijn poten tegen hem op toen hij
uit de wagen stapte.
„Af, Hero, af Doe niet zo zot!" De
hond liet zijn tanden zien en ging op
zijn achterpoten zitten. „Vooruit geef
de dame eens een poot."
De hond keek aarzelend van Charles
naar Clara en liet zich aaien, maar gaf
geen poot.
„Stomme hond!" zei Charles boos het
beest een klap op zijn bek gevend.
„Gauw doen wat de baas zegt. Geef op
die poot, Mijnheer!"
„Dat is niet de manier om hem af te
richten," riep zijn moeder vanuit de
>deur. „Laat Hero met rust en Juffrouw
Batchelor ook. U zult wel ontzettend
naar thee verlangen, Juffrouw Batche
lor. Kom maar gauw binnen en laat U
niet afblaffen."
Lady Cressett was een grote zware
vrouw van acht en dertig. Ze had een
bezadigd gezicht, wat haar ouder maak
te. Charles leek in geen enkel opzicht
op haar. Ze had een Vlaams gezicht
met een lange neus en doffe grijze
ogen. Haar peper-en-zoutkleurig haar
had ze opgemaakt in een gematigde
Pompadour-stijl, die mode geweest was
toen ze jongmeisje was: het was keurig
en handig gekapt, maar alle ijdelheid
was er vreemd aan. Alles aan Therese
Cressett was zeer eenvoudig, maar van
een goede en duurzame kwaliteit, van
haar gesneden en geperste tweed cos-
tuum tot haar wandelschoenen die
glommen als kastanjes. Haar eigen
uiterlijk en dat van het huis gaven de
indruk van voortdurend in uitstekende
conditie gehouden te worden. Clara
droeg een rode fluwelen mantel die
haar, toen ze hem kocht, zeer smaak
vol en geschikt voor buiten geschenen
had, maar ze voelde nu, dat ze met
haar wilde haren onder de rode baret
volkomen uit de toon viel. Maar Lady
Cressett lachte haar toe op de haar
eigen bijzonder aangename manier en
zodoende kwam Clara over haar verle
genheid heep. Van het eerste ogenblik
was ze in de ban van die glimlach ge
weest. Het was een bescheiden maar
toch prettige glimlach die te kennen
gaf, dat de enige persoon die lichtelijk
belachelijk kon wezen alleen Therese
Cressett zelf kon zijn.
„Ik zou eigenlijk moeten vragen of
U moe bent van de reis," zei ze toen ze
Clara bij de arm naar boven bracht.
„Maar U ziet er zo jong en blozend uit
dat het belachelijk schijnt. Ik hoop maar
dat U het hier niet te saai zult vinden."
„Ik heb de dagen geteld," zei Clara
enthousiast. „Ik herinner me alles nog.
Zelfs de geur van het huis."
„Hemel!" zei Lady Cressett. „Die is
me nooit opgevallen. Ik hoop maar dat
het geen nare lucht is."
„Het is een heerlijke lucht. Bijenwas
vooral, net als op Mount Hilary."
„Dat zal dan onze meubelwas wel zijn
Die koop ik bij de Carmelitessen. Toch
hoop ik maar. dat het hier niet naar
een klooster ruikt."
„O nee. De rest is werelds genoeg. De
geur van een haardvuur en kruiden, ro
zemarijn onder andere. En op de achter
grond iets van een heerlijke cake die
staat te bakken."
„Laten we dan maar hopen, dat de
heerlijke cake voor vandaag op tafel
staat te wachten."
Charles kwam de lage eiken trappen
achter hen afgeklotst, een van Clara's
koffers zwaaiend aan zijn hand.
„Schiet op, kom naar beneden en dan
een beetje vlug met de thee," gilde hij.
„Houd Uw jas maar aan. Ik heb U
buiten nog een hoop te laten zien."
Boven aan de trap stond Nan te wach
ten, Zij droeg een smetteloze witte zij
den blouse, en donkere rok en een
klein batisten schortje. Zij krulde haar
dunne lippen tot een aangename glim
lach toen ze zei: „Dag, Juffrouw Bat
chelor. Ik hoop dat U een goede reis
heeft gehad."
Maar toen Charles bleef brullen en
Clara aan haar mouw bleef sjorren, ver
dween haar glimlach.
„Kom onmiddellijk mee om je han
den te wassen en laat Juffrouw Batche
lor nu eindelijk eens met rust" zei ze
scherp en nam hem bij de schouder. Hij
probeerde los te komen maar ze had
stevige polsen hoewel ze niet veel gro
ter was dan hij, en dirigeerde hem de
gang door.
„Ik heb U de kleine blauwe kamer
gegeven die U zo prettig vond," zei
Lady Cressett. een deur openend.
Clara slaakte een kreet van verruk
king, maar vroeg zich tezelfdertijd af
waarom ze die kamer de blauwe kamer
noemden, omdat er, behalve het vloer
kleed en één pulletje, niets blauws te
bespeuren viel. De muren waren wit
gekalkt tussen de onregelmatige don
ker eiken panelen. Er lag een lappen
deken op het smalle ouderwetse ledi
kant en de gordijnen voor de open
slaande ramen waren geborduurd met
veelkleurige zijden bloemen, die eens
hel van kleur geweest moesten zijn,
maar nu verschoten waren.
(Wordt vervolgd).
uit te strekken tot andere terreinen van
zorg van zending en missie, zoals met be
trekking tot de evangelisatie-arbeid.
Economische aspecten
Een urgentieplan bevindt zich thans
in uitvoering- Het eerste werk, de bouw
van ruim 200 woningen, zal naar het
zich laat aanzien begin 1953 gereed zijn.
Een 110-tal kwam dezer dagen geheel
gereed. Voor het tweede werk, de weg-
verbetering Hollandia-Ha ven-vliegveld,
zijn de werkzaamheden inmiddels even
eens begonnen. Het betreft hier een to
tale weglengte van 38 km.
Uiteraard zal de regering de econo
mische ontwikkeling van Nieuw-Guinea
bevorderen, in elke richting waarin zich
op grond van weloverwogen plannen
mogelijkheden voordoen.
De grote schaarste aan arbeidskrach
ten eist zeer bijzondere aandacht voor
het mechanische element in de land
bouw, hetgeen een vraagstuk met vele
facetten betekent. Daarom is in overwe
ging de instelling op korte termijn van
een commissie van overwegend land
bouwkundige specialisten. Versnelling
van de exploratie is een gebiedende eis.
De afdeling mijnbouw moest mede
omdat mijnbouwkundige ingenieurs
moeilijk te verkrijgen zijn, zeer klein
worden opgezet. Een algemene explora
tie van Nieuw-Guinea, met name van
het centrale bergland, kofht eerst in een
later stadium aan de orde.
De regering hier te lande, zowel als
die in Nieuw-Guinea, is er van door
drongen, dat voldoende ruimte dient te
worden geboden aan het particuliere
bedrijfsleven, het grote en het kleine.
Ter stimulering van het bedrijfsleven
wordt overwogen rechtenvrije invoer cq.
opschorting van de betaling van rechten
te verlenen voor kapitaalgoederen (voor
duurzaam gebruik in de onderneming
bestemd), die voor een eerste inrichting
als essentieel kunnen worden beschouwd.
Voorts is bij de begroting 1952 gerekend
op credietverlening aan middenstands-
bedrijven door de Nederlandse Handel
maatschappij onder garantie van de
Overheid. Tot dusver zijn enige credie-
ten van beperkte omvang verstrekt door
het gouvernement.
De oprichting van een Volkscrediet-
bank wordt voorlopig als praematuur
beschouwd.
Eind 1950 bedroeg het aantal onder be
stuur gebrachte Papoea's 299.616. een
jaar later was dit toegenomen tot 316.878.
Omtrent de vraag op welke wijze op
de duur in de behoefte aan bestuurs
ambtenaren zal moeten worden voorzien
is nog overleg gaande. Voorlopig is het
aanbod van jonge bestuursambtenaren,
afgestudeerde Indologen en nog stude
rende Indologen voldoende om de eerst
volgende jaren in de noodzakelijke aan
vulling te kunnen voorzien.
Advertentie
'0e1
nal*
De voorzitter van de afd. Amsterdam
van St. Bonaventura, de heer M. A.
Allessie, preciseert in „De Volkskrant"
var. Woensdag nader het adres dat na
mens practisch alle katholieke docen
ten bij het Voorbereidend Hoger en
Middelbaar Onderwijs te Amsterdam
vorige week aan het bestuur der K.VJP.
is gezonden. Prof. Romme heeft in „De
Volkskrant" van Maandag dit adres
grievend genoemd door zijn „onge
gronde verdachtmaking van de voor
zitter der -Katholieke Tweede-Kamer
fractie".
De heer Allessie wijst er op, dat de
heer Romme op de Dag der Werkgroe
pen van de K.V.P. in Utrecht niet ver
der kwam dan te verklaren zich met
„de algemene geest" van het K.V.P.-
rapport te kunnen verenigen, een ver
klaring, waarmede hij nog alle kanten
uit kan. Hier ligt de kern van de „ver
dachtmaking", die naar de mening van
de schrijver, stellig niet ongegrond is.
Verder wordt aangehaald de toelichting
op de motie, aangenomen door de afd.
Amsterdam van St. Bonaventura op 23
November. Hierin wordt o.a. gezegd: „De
heer Romme heeft er zich (tijdens de
debatten over de begroting van Bin
nenlandse Zaken, waarbij de gehele
salarispositie der middengroepen ter
sprake is geweest) toe beperkt vast te
stellen, dat de achteruitgang der mid
dengroepen voortkomt uit hun inko
menspositie, zonder daaraan enige con
clusie of politieke eis te verbinden. Het
mag geen wonder heten, dat minister
Beel na het optreden van de
fractie veilig kon retireren zonder enige
toezegging te doen...."
Prof. Romme heeft, aldus de heer
Allessie, de noodtoestand1 onder de do
centen bij het V.H. en M.O. wel erkend,
maar zijn eigen aandeel en dat van de
Kath. Tweede-Kamerfractie in dezen
niet erkend.
Vandaag antwoordt prof. Romme in
„De Volkskrant" op deze opmerkingen.
Hij beticht de heer Allessie en zijn
mede-ondertekenaren niet van opzet,
maar hij noemt hun' opmerkingen wel
onverantwoord lichtvaardig.
De bewering, dat de fractie-voorzitter
zich bij de begroting voor Binnenlandse
Zaken „er toe beperkt heeft, vast te stel
len, dat de achteruitgang der midden
groepen voortkomt uit hun inkomens
positie, zonder daaraan enige conclusie
of politieke eis te verbinden," is on
waar. De fractie-voorzitter heeft bij de
begroting voor Binnenlandse Zaken
helemaal niet gesproken. Hij heeft, na
mens de fractie gesproken bij de Alge
mene Beschouwingen, en daarbij inge
leid zijn fractiegenoot dr. Lucas, die
over de positie van de intellectuele
middengroepen in het algemeen zou
spreken. De fractie-voorzitter heeft
daarbij tevens gelegenheid gevonden,
(wat overigens bij Algemene Beschou
wingen niet gebruikelijk is), om aan
één bepaalde minister, de minister van
O., K. en W., te zeggen, dat deze vele
beoefenaren van onderwijs en cultuur
uit de verdrukking moet halen, en dat
dit hem, minister van O., K. en W., aan
gaat, omdat de al te grote teruggang in
ae intellectuele middengroepen in het
wezen van de zaak niet uit hun belas
tingpositie, maar uit hun inkomensposi
tie resulteert.
De heer Romme verwijt zijn opponent
grote onvolledigheid. Zo heeft hij in zijn
stuk in „De Volkskrant" onware en on
volledige opmerkingen gemaakt aan het
adres van de Tweede Kamerleden Lu
cas en Van der Zanden.
Minister Beel heeft, aldus prof. Rom
me; zich niet op zo'n simplistische ma
nier geuit als de heer Allessie zegt.
Minister Beel zei, dat het wel gemak
kelijk zou zijn, van zijn plaats af te
zeggen, dat het ingewikkelde vraagstuk
„zijn belangstelling" had, maar dat hij
die gemeenplaats zeker niet wilde uit
spreken. Vooral als gevolg van de be
raadslagingen met de Kamer (en dat was
hier bepaald de K.V.P.-fractie) achtte
hij nadere bezinning over het vraagstuk
noodzakelijk geworden; en omdat her
zieningen in opwaartse richting geld
kosten, zou de Kamer uiteraard gelegen
heid krijgen, zich nader over het vraag
stuk uit te spreken.
Het is natuurlijk mogelijk, aldus prof.
Romme, dat de heer Allessie liever niet
uiil begrijpen en daarbij dan zijn be
derven van de zaak der middengroepen
niet telt maar dan ware het toch be
ter, dat hij, voorzitter van de afd. Am
sterdam der lerarenvereniging St. Bona
ventura zijnde en privé schrijvende,
privé niet meer zou schrijven en zijn
leden niet meer zou bewegen tot ge
zamenlijke privé-adressen met dingen
er in, die zij voor hun geweten niet
kunnen verantwoorden, zelfs niet al
gaat het tegen publieke personen.
Het adres der Amsterdamse docenten
sloot met de passage „dat alleen door
een krachtige actie kan worden voor
komen, dat nog meer docenten zich van
de K.V.P. zullen distanciëren."
De heer Romme acht dit een platte
bedreiging: „Als we op het gebied van.
onze salariëring onze zin niet krijgen,
dan lopen er van ons. ondertekenaren,
een massa uit de partij."
Als de heer Allessie tenslotte schrijft:
„Aan de voor de K.V.P. teleurstellende
verkiezingsuitslag hebben mede leraren
het hunne bijgedragen" dan moeten
we, aldus prof. Romme, tegen een in
tellectueel toch zeggen: neen, meneer
Allessie, niet teleurstellend voor de
K.V.P. het politieke instrument
maar teleurstellend voor de levensbe
langen van ons land en van ons volk,
en in het bijzonder teleurstellend voor
de katholieke zaak, waarvoor gij en uw
mede-ondertekenaren ook uw politieke
verantwoordelijkheid hebt, de katholie
ke zaak die zonder onze katholieke po
litieke eenheid in dit land naar de
knoppen gaat, met of zonder uw sala
risverhoging.
Adhaesie-betuigingen
Op het adres van de Amsterdamse
leraren zijn inmiddels uit het hele land
adhaesiebetuigingen binnengekomen, n.L
van het Bisschoppelijk College in Roer
mond 33, van het Kath. Gelders Lyceum
te Arnhem de rector en 25 docenten, van
het Titus Brandsma Lyceum te Oss de
rector en 30 docenten, van het St. Fran-
ciscus College afd. Gymnasium te Rot
terdam 21 docenten, van het St. Fran-
ciscus College afd. H.B.S. te Rotterdam
25 handtekeningen, van het Triniteitsly-
ceum te Haarlem de rector en 21 hand
tekeningen. van de Gemeentelijke H.B.S.
te Maastricht de directeur en 17 handte
keningen, van het Janseniuslyceum
Hulst 18 handtekeningen, van de R.
H.B.S. te Geleen de directeur, de mod*-
rator en 16 handtekeningen van docen
ten, in Boxmeer de directeur en 13 hand
tekeningen, het R. K. Gymnasium Aiè-
gustinianum te Eindhoven de rector
24 docenten, het Openbaar Lyceum t«
Terneuzen 4 docenten, de Rijks H.B.S. te
's Hertogenbosch 6 docenten en de R IL.
H.B.S. te Hengelo de directeur, de on
derdirecteur en 18 docenten.
Het Raptim-vliegtuig, dat Maandag met
missionarissen aan boord naar Afrika li
vertrokken, zal op zijn terugreis één dag
later op Schiphol aankomen, dan op he»
tijdschema was vastgesteld. Door een sta
king in Malakal, een der permanente pleii-
terplaatsen van de Raptim. is men nX ge
noodzaakt de route te verleggen over Luxor,
zodat het vliegtuig pas op 19 December in
Amsterdam kan worden terugverwacht.
