Britse Gemenebest ontwaakt nit lange slaap
Geld zonder waardemeter
is een fata morgana
Maatsch. werk in het bedrijf
DE ZIL VEREN VLOOT
WASBEER
LUCIA, de lichtende
De Kerstnacht van Matje de olie
vrouw en Bas, de dorpskwajongen
Wol-kapers
r*
s
c
O
A
R
FINANCIËN £N ECONOMIE
D-lrcinen stoppen
in Arnhem
'-Ï?
ZATERDAG 13 DECEMBER 1952
Deze week
In Londen ging de
wekker af
Ccn aangelegenheid voor
de personeelschef?
Recordomzet Langendijker
groentecentrale
Wedstrijd voor Ned.
componisten
Examens
Katholieke Philips beambten
wijzen beperkte C.A.O. af
Uitslag prijsvraag voor
delective-roman
PAl.livA II
De Conferentie van het Britse Gemenebest is deze week ten einde qeko-
men. Vele dagen hebben de belangrijkste ministers van de negen tot deze
Rijkseenheid behorende landen overwogen, welke doeleinden zouden moe-
en worden nagestreefd om het Pond Sterling, hun gemeenschappelijk centraal
taalmiddel, geleidelijk weer internationaal inwisselbaar te maken tegenover de
Klere munten, op de eerste plaats als ruilmiddel tegen de Amerikaanse dollar.
Erkend werd op deze conferentie, dat een blijvende verbetering van de
tonomische en financiële toestand van het Gemenebest niet mogelijk zou zijn
j»onder het herstel van deze hechte basis. Het monetaire aspect van de huidige
Problemen heeft derhalve de overhand op de economische en financiële moéi-
Vkheden van het Britse Rijk gekregen. Indien het Pond, zij het dan ook traps-
ywijze, weer de internationale munt zou kunnen worden, die het vroeger was,
®o« zouden de economische en financiële vraagstukken vanzelf een meer ge
makkelijke oplossing kunnen vinden. Toen generaal Eisenhower tijdens zijn
erkiezingscampagne zinspeelde op de wenselijkheid van een standaardisatie der
europese munteenheden, heeft hij wellicht de rehabilitatie van de Britse munt
"W centraal en belangrijkst Europees betaalmiddel op het Oog gehad.
Het bereiken van de inwisselbaar
heid van het pond tegenover de dollar
dan betekenen, dat de Amerikaanse
^Unteenheid als waardeme'jr zou blij -
en gelden van alle munten via het
"fitse metaalmiddel en bovendien voor
het zog van Engeland voer, toen de
Labour-regering zich de Keynes-theo-
rie eigen n aakte. Indien- om consequent
te blijven, 's ministers opvolger met
het Engelse vaarwater ook thans niet
te vermijden, tot meer klassieke be-
leidsmethoden wordt aangespoord, dan
zal ten slotte blijken, dat dr. Holtro^
niet op 't verkeerde paard heeft gewed.
In elk geval is alles als het ware op
een presenteerblaadje in gereedheid ge
bracht om de deviezenbeperl-ing te
kunnen opheffen en de Nederlandse
giilden, zodra het pond sterling het
voorbeeld zal hebben gegeven, interna
tionaal inwisselbaar te maken.
Zoals boven gezegd, er is veel tegen
stand te verwachten ten aanzien van
het Britse verzoek om de goudprijs te
verhogen. Zal Amerika op dit verzoek
gunstig ingaan? Dit is en blijft de
vraag, waar 't uiteindelijk om gaat.
4e
continentale West-Europese munten
egenover het pond, dat als tussenscha
kel dienst zou doen. Hiermede zou als
één toverslag Londen ais toonaan
gevend Europees financieel en han
delscentrum worden hersteld en het is
3an ook niet te verwonderen, dat van
Htse zijde deze hoop gekoesterd
^ordt.
Op het ogenblik is de dollar der V.S.
J^eds de enige overlevende waarde
meter voor ae verschillende wereld-
munten. Klaarblijkelijk zcu het Britse
gemenebest deze hoedanigheid wplis-
jaar bestendigd willen zien, doch on-
4er voorwaarde, dat aan het goud .op
hieuw gedeeltelijk of geheel de plaats
*°u worden toegekend, die 'iet vroeger
?ts waardemeter van het geld in de ge
hele wereld innam-
De Conferentie van het Gemenebest
4®cft aan de regering van de V.S. een
memorandum toegestuurd, waarbij
jordt aangedrongen op verhoging van
officiële goudprijs. Zij hieft natuur-
'3k het voordeel wel ingezien van een
'"'erhoogde waarde van het goud voor
6 goudproducerende landen, die niet
Seheel toevalligerwijze -juist in grote
mate zich in de gebieden van net Ge
menebest bevinden. Maar behalve deze
Egoïstische en bijkomstige drijfveer is
i?ft aan te nemen, dat zij op de eerste
Piaats een wijdere strekking heeft be-
®0gd, namelijk de geleidelijke terugkeer
;an het goud als practische maatstaf
tan alle betaalmiddelen, die iets in de
melk te brokken nebben. Hierbij kan
men allereerst denken aan de Ameri
kaanse dol -a-, die zelf is uitgehold door
een politiek van deficiet-ïinanciering
v®n onevenwichtige staatbegrotmgen.
De door de Britten voorgestelde
Verhoii ng van de ofGeiële goudgrijs
zou, indien de V.S. i.ierop gunstig
reageerden, vooral dan een zeer groot
nut hebben indien de dollar intern
weer inwj^selji^ar werd gemaakt tegen
Automatisch zouden alle we-
mdiOunten, naast hun theoretische
80Udwar.rde, dan ook een practische
|°Udwaarde verkrijgen, "omdat de
dollar ais maatstaf zijn plaats zou af-
staan aan het goud.
Het voordeel van de eventuele ver
hoging van de officiële goudprijs op
mchzelf zou voor de West-Europese
landen in eerste instantie gelegen zijn
1? een verlichting van hun dollartekort.
Pe goudvoorraden van de centrale ban
den zouden meer dollars waard worden
m de mate waarin de goudprijs zou
v'orden verhoogd. Doordat de goudpro-
Odcerende landen weer met winst zou-
?en kunnen werken, zouden deze hun
Productie kunnen uitbreiden. De cen-
O'ale banken zouder. hun voorraden in
atand kunnen houden of aanvullen als
4®kking n haar nationale betaalmid
delen. Door het aldus gewekte vertrou
wen zou het door particulieren opge
potte goud trouwens in de kelders der
Pentrale banken terugvloeien. Daar
Poort het thuis als gemeenschapsgoed,
?ei! der weinige aanbevelenswaardige
L°rmen van collectivisme, die men
P.ij het aanwenden van een klassieke
'•nanciële politiek kan aanvoeren.
Verruiming van de internationale
productie, handel ,en scheepvaart zou
aldus gepaard kunnen gaan met grotere
afzetmogelijkheden. Welvaart, levens
standaard en waardevaste koopkracht
zouden daadwerkelijk op internationaal
niveau worden beschermd.
De regulerende en stabiliserende in
vloed van het goud zon zich Uitstrek
ken tot de prijzen van grondstoffen,
voedingsmiddelen en kapitaalgoederen,
die moeten worden ingevoerd. Deze ar
gumenten zullen zonder twijfel bij de
Britse instanties op de voorgrond tre
den, maar de vraag is of zij ingang zul
len vinden in Washington.
Van overwegende invloed zou het na
tuurlijk zijn indien tussen Amerika en
het Britse Gemenebest overeenstemming
zou kunnen worden bereikt om de be
proefde orthodoxe monetaire beginse
len te doen herleven en de traditionele
rol van het goud als internationale
muntstandaard te herstellen.
Vrees voor Britse heerschappij op
handels- en commercieel gebied, tegen
kanting van alle instellingen en instan
ties, die tot nu toe kunstmatige wissel
koersen, deviezenbeperkmg en handels
belemmeringen in stand hebben gehou
den, zullen de hindernissen, die het
aanvaarden van het/Britse voorstel nog
in de weg staan, er wellicht voorlopig
niet kleiner op maken.
Dè mensheid kan geen twee Heren
dienen, maar het goud kan de mens
heid ondergeschikt worden gemaakt en
haar heilzaam zijn door het afschaffen
van schijnwelvaart, gebaseerd op apen-
geld, De systematisch in de laatste tijd
door de Nederlandsche Bank gevoerde
goudpolitiek wijst op de omstandigheid,
dat ons land zich voorbereidt op de mo
gelijkheid van monetaire gebeurtenissen
van ingrijpende aard- Het strekt onze
regering en onze centrale bank tot eer,
dat zij thans reeds de grondslag legt
voor de eventuele terugkeer tot een
meer orthodoxe munt- en deviezenpo-
litiek.
Nederland heeft in zijn geschiedenis
menigmaal blijk gegeven van een bui
tengewoon aanpassingsvermogen én van
een traditionele pioniersgeest. Deze
geest heeft ons land in staat gesteld aan
menig belangrijk wereldgebeuren deel
te nemen en zich herhaaldelijk op de
eerste rij der deelnemers te vertonen.
Het is minister Lieftinck verweten,
dat Nederland op financieel terrein in
v<Spals we reeds hebben gemeld, is
dag door de Ned. Vereniging voor
Matschappelijk Werk te Amsterdam een
°ögres georganiseerd met het doel tot
jEh beter inzicht te komen omtrent het
^Matschappelijk werk in de bedrijven.
jMsis van de gedachtenwisseljng was
Let prae-advies, door een viertal des-
hndigen uitgebracht en waarvan we
veeds gisteren een samenvatting gege-
ti<5n hebben. In zijn openingswoord zei
voorzitter van de organiserende ver
ding, mr. S. J. R. de Monchy, dat hij
j^PPte dat een al te grote eenstemmig-
w '4 de discussie niet nadelig zou beïn-
^Moclen. Een vrees die hem door de
®gal gelijkluidende conclusies van de
q ae-adviseurs aan de hand was ge
in n> maar die tijdens het verdere ver-
K,°P van het congres geheel ongegrond
'Eek,
waren er zelfs die met vuur en
tn*Ve de stelling poneerden dat de-
Matschappelijke werker niet in het be-
lyjüf thuishoort. De heer Landskroon,
u„n de Sociale Bijstand der N. S., was
öon mening dat zijn werk gevoeglijk
hn°l- afd- personeel kan worden be-
hn 9^. De heer Kamphuis, die 41 jaar
rtn enarbeider is geweest in Amster-
bltp. en te?icnwoordig voor sociale acti-
tna en is vrijgesteld, was met name de
(Jn?/sC>1- werkster, althans op het be-
hgV' weinig genegen. Rezen moeilijk-
Pe,.fn> dan was er de vakbond of de
°neelschef, die een kraan van een
Hph Wist ie onüerscheiden De aanwe-
'ee« van -'die juffrouw" konhij al
lee epteren in het gezin.
hijT beer Horringa, bedrijfspsycholoog,
besp® n°g te zeer het wetenschappelijk
Zijjj rcb-werk, welks resultaten nodig
t>eljj15rn de positie van het maatschap-
Drgwerk nauwkeurig te bepalen.
'uien, aalmoezenier van de ar-
Sqc;'A°bd dat aan de prae-aóviezen een
rak glscb-wijsgerige fundering ont-
Veijj' z°dat de beschouwingen iets zwe-
V onduidelijks hadden.
Pppone Waren er noS tal- van andere
ï^rrninr^i wezen op vaagheid van
SeljPu;ogie en nauwkeuriger wensten
t'an (jp .te worden omtrent de taak
Et fn® ®'rJ- personeel enerzijds, die van
Me* schappélijk werk anderzijds.
»4viSp'a; 'tste woord was aan de prae-
urs, die van mening bleven, dat de
maatschappelijke werker op het bedrijf
thuishoort. Hij hééft een geheel eigen
opleiding genoten en kan niet door de
personeelschef vervangen worden, al
ligt het voor de hand dat deze twee
in de grootst mogelijke teamgeest moe
ten samenwerken. Vóór alles is hij ver
trouwensman en moet daarom voldoen
de los staan van de bedrijfsleiding om
zijn op het individu gerichte werkzaam
heden uit te kunnen voeren.
De heer J. Zwanikken merkte nog op,
dat er ook mannelijke maatschappelij
ke werkers moeten komen, daar het
huwelijk van zijn vrouwelijke collega's
de zo gewenste continuïteit van het be
roep in gevaar brengt. Bovendien kan
de maatschappelijke werkster te weinig
invloed uitoefenen op de mannelijke
fabrieksjeugd. En drs. Bos besloot zijn
betoog met erop te wijzen dat hét maat
schappelijk werk een nog jong pro
bleem is, dat evenwel nooit volledig zal
worden opgelost, omdat het te maken
heeft met het mysterie van het mense
lijk individu.
Aan de veiling van de Langendijker
Groentecentrale is Zaterdag de record--
omzet van dit jaar bereikt, namelijk
f 6.000.000.—. Ter gelegenheid daarvan
heeft het marktbestuur kopers en ver
kopers een feestsigaar aangeboden.
Fort Knox, de zwaarbewaakte ves
ting. waar de enorme Amerikaanse
goudvoorraden liggen opgestapeld.
(Van onze correspondent)
Evenals voor de oorlog het geval was
zuilen met ingang van 5 'Januari de
internationale D-treinen wederom Arn
hem aandoen. De uit Duitsland komen
de treinen zullen met ingang van ge
noemde datum niet meer te Zevenaar
stoppen, tenzij een enkele minuut om
douanebeambten en Vreemdelingen Po
litie te laten instappen. Deze functiona
rissen zullen hun visitatie er. passen-
contrölo achter in de treinen beginnen.
Degenen die bij aankomst te Arnhem
visitatie en controle hebben ondergaan,
mogen uitstappen. De overigen kunnen
dat eerst te Utrecht, want na vertrek
uit Arnhem zetten douane en Vreem
delingenpolitie hun controle in de trein
voort tot aankomst in Utr'échf:
Tot dusver had deze controle plaats
tussen Zevenaar eis Utrecht zonder dat
uit Duitsland komende reizigers te Arn
hem konden uitstappen.
Men kan na ook voortaan recht
streeks van Arnhem naar Duitsland.
Daartoe moest men vroeger eerst naar
Zevenaar reizen. Van 5 Januari af zal
des morgens 8.29 uur de Rheingold
(tiaar Wenen en Bazel) van Arnhem
vertrekken. Deze trein komt des avonds
terug en gaat dan 21.22 uur door naar
Amsterdam. Hetzelfde zal het geval zijn
met de Holland Italië-Express, die
's avonds 21.17 uur rechtstreeks naar
Rome gaat en de andere morgen weder
om te Arnhem is, vanwaar hij 8.55 uur
doorgaat naar Amsterdam. Vanaf Mei
wordt dit aantal treinen heen en terug
verdubbeld.
De minister van Onderwijs, Kunsten
en Wetenschappen heeft voor Neder
landse componisten en compositiewed
strijd uitgeschreven voor een werk
voor één instrument (bij voorkeur piano
of orgel) zonder begeleiding, of voor één
zangstem zonder begeleiding. De duur
van het werk mag niet meer dan tien
minuten zijn. Er worden prijzen uitge
loofd van f 750, f 500 en 250.
De op voordracht van de Voorlopige
Raad voor de Kunst ingestelde „commis
sie van advies voor het toekennen van
prijzen en het verlenen van opdrachten
aan Nederlandse componisten in 1952"
zal de minister adviseren over de toe
kenning van deze prijzen. De commissie
bestaat uit de heren prof. dr. A. A. Sij-
ers, voorzitter; H. Andriessen en dr.
Anth. van der Horst, leden en B. Wage-
mans, secretaris (adres: departement van
O. K, W., afd. Kunsten, bureau Muziek
en Dans, PrinseSsegracht 21, 's-Graven-
hage).
Gegadigden dienen hun compositie,
die niet eerder gepubliceerd én niet in
het openbaar uitgevoerd mag zijn, in te
zenden aan de secretaris van ge-
noèmde commissie. De inzending moet
anoniem zijn en voorzien van een mot
to. Bij de ingezonden compositie moet
een gesloten couvert zijn gevoegd, waar
op aan de buitenzijde in machineschrift
het motto, de titel van het werk en de
aanduiding „compositiewedstrijd" moe
ten worden vermeld, alsmede een cor
respondentie-adres, dat niet het huis
adres van de inzender mag zijn. Het
couvert moet inhouden opgave van naam
en adres van de componist. De termijn
van inzending sluit 1 Juli 1953.
Alle inzendingen worden na het be
kend worden van de uitslag' van de wed
strijd teruggezonden. Het ligt in de be
doeling het materiaal, nodig voor de
uitvoering van de bekroonde composi
ties, op rijkskosten te doen vervaardi
gen bij de Stichting Donemus te Am
sterdam.
W.V.VAV.
In het begin van de zeven
tiende eeuw was ons land in
oorlog met Spanje. De oorlog
kostte veel geld, zowel voor
de Nederlanders als voor (ie
Spanjaarden. De laatsten
haalden grote schatten goud
uit Midden- en Zuid-Amerika.
Ook edelstenen en hele
scheepsladingen zilver, zilver
vloten dus. Piet Hein besloot
een van deze Spaanse zilver
vloten te veroveren en zeilde
met een aantal schepen naar
Havana, waar de Spaanse
vloot zich in de buurt be
vond. De Spanjaarden waren
zo verschrikt, dat ze de Hol
landers plotseling voor zich
zagen, dat zij zich zonder slag
of stoot overgaven. Zo viel de
Nederlanders de rijkste buit
in handen, waarvan ooit in
de geschiedenis melding is
gemaakt en nog wel zonder
dat er een druppel bloed ver
goten was. De schatten waren
bijna niet te tellen. In totaal
heeft de waarde van de buit
gemaakte vloot 12 millioen
gulden bedragen aan edele
metalen. In een schip vonden
zij 30.000 pond zuiver zilver,
66 pond goud, 80 gouden kete
nen en bekers, duizenden
paarlen en edelstenen en een
massa kostbare dingen, zoals
huiden, zijde, amber, enz. Ter
stond werd de thuisreis aan
vaard. Hoewel deze niet voor
spoedig is geweest wegens de
stormen op zee, liep de vloot
in Januari 1629 veilig te Hel-
levoetsluis binnen. Je begrijpt
wel, dat de vreugde in Ne
derland geweldig groot was.
Een wasbeer heeft een korte
dikke kop en een borstelige
staart met ringen. Het zijn die
ren, die heel makkelijk tam ge
maakt kunnen worden; ze stel
len veel belang in alles wat er
om hen heen gebeurt. Hun
voorpoten zijn net handen. Ze
kunnen er bijna evengoed als
apen van alles mee vasthouden..
Als ze dicht bij een beek zitten
te eten, pakken ze het voedsel
in hun handen en wrijven het
tussen hun handen in het water;
daar hebben ze hun naam:
wasberen aan te danken. Ze
doen hetzelfde echter ook met
gladde stenen en andere voor
werpen en ze doen het zonder
er water bij te gebruiken. Het
schijnt een soort „spelletje" te
zijn en met schoonwassen heeft
het niets te makèn.
De wasbeer gebruikt zijn
poten bij' het lopen, anders dan
een hond. Een hond steunt op
zijn vingers en tenen. Zet de
vingertoppen eens op tafel met
naar boven gestrekte armen. De
hand mag de tafel niet aanra
ken, alleen de vingers. Zo loopt
een hónd. Wat bij ons de pols is,
wordt bij de hond verkeerdelijk
wel voor het knie-gewricht
aangezien. Leg nu de hand met
de palm naar beneden plat op
de tafel. Zo loopt de wasbeer.
De hiel van zijn achterpoten
steunt daarbij op de grond op
dezelfde manier als bij de men
senvoet. Als iemand op zijn
tenen loopt, loopt hij als een
hond. Plat op de voeten, als een
wasbeer. Deze manier van lo
pen, waarbij de volle hand en
de volle voet de grond raken,
noemen we zooigang. Een mens
is een zoolganger; een wasbeer
is ook een zoolganger.
De reis van Piet Hein naar
Amsterdam was een ware
triomftocht. Vreugdevuren wer
den in het gehele land ontsto
ken en waar hij kwam werd
hij onthaald als een prins. Men
had reden voor deze vreugde,
want nu was de armoede ten
einde en kon de oorlog met het
geld van de vijand worden
voortgezet. Piet Hein kreeg na
tuurlijk een flink aandeel in
de buit. Hij kocht hiervoor een
huis te Delft, waar hij hoopte
een rustige oude dag te kunnen
genieten. Maar het mocht niet
zo zijn; het vaderland kon het
niet buiten hem stellen. Tij
dens een tocht tegen de Duin
kerker kapers sneuvelde hij op
20 Juni 1629. Zijn stoffelijk
overschot werd met veel luister
in de Oude Kerk te Delft bij
gezet.
VEROVERING VANDE S1IVER-VLOOT INDE BAY MAIANCA
T LY1.ANT CUBA MET SYNE GELEGEN'THLYT
In deze „donkere dagen" voor
Kerstmis snert de H. Kerk op
de 13e December het feest van
de H. Lucia. Deze naam bete
kent- Lichtende. Het leven van
deze dappere martelares schijnt
als een licht in de dagen van
de Advent en als het ware een
voorteken van het grote Licht
Christus, dat in de Kerstnacht
verschijnen zal.
De H. Lucia leefde op het
eiland Sicilië, in de tijd van de
Romeinen. Zij wilde van het
heidense leven der Romeinen
niets weten, maar als Christin
Christus alleen toebehoren. Met
haar zieke moeder begaf zij zich
op een dag naar het graf van de
H. Agatha. Daar bad zij om de
genezing van haar moeder. In
een visioen verscheen haar de
heilige zelf en zei:
„Ge hoeft mij toch niet om de
genezing van uw moeder te vra
gen. Ge bent zelf behaaglijk bij
God en daarom kunt ge zelf aan
uw moeder genezing geven!"
Christus zijp- Sta mij tóe, mijn
bruidsschat onder de armen te
verdelen."
De moeder keurde het
verzoek van haar dochter goed.
Maar de Romein, die gere
kend had, met Lucia te zullen
trouwen, was zeer kwaad en
klaagde haar aan bij de rech
ters. Alleen het feit dat men
Christen was, was in die tijd
voldoende om veroordeeld te
worden. Lucia, voor de rechter
gebracht, toonde echter niet de
minste vrees.
„Dat zal wél veranderen!"
spotte de rechter, „als zo dade
lijk de beulen hun werk gaan
verrichten.'
„De heilige geest zal mij
sterk maken," verklaarde Lucia.
„Dus je wilt beweren, dat de
heilige geest in je is?" vroeg de
rechter.
„Ja," was het antwoord. „Alle
mensen, die vroom en rein le
ven, zijn tempels van de heilige
geest."
„Dan zullen wij wel maken,
dat die heilige geest uit je
gaat!" riep de rechter uit. En
hij gaf bevel het meisje in een
huis te brengen, waar allemaal
slechte mensen bij elkaar wa
ren. Maar God beschermde Lu
cia zichtbaar. Want niemand
kon haar van de plaats krijgen,
waar ze stond. Het leek wel, of
zij met de grond vergroeid was.
Toen gaf de rechter bevel, het
meisje te doden, door haar met
kokende pek te overgieten.
Maar terwijl zij daarmee bezig
waren, zei Lucia: „Ik heb Chris
tus gevraagd, dat dit vuur mij
niet deren zal."
En werkelijk, de brandende
pek was niet in staat het meis
je te doden. De rechter was ra
zend. Hij wilde de dood van
Lucia. Daarom liet hij een
zwaardvechter komen, die het
meisje met zijn zwaard de keel
doorboorde.
Zo stierf de maagd en marte
lares Lucia op de dertiende De
cember van het jaar 304.
Tot besluit van deze serie
bladvormen geven we nog een
wijnstokblad om uit te werken.
Dit blad is erg moeilijk en wij
willen nu eens geen uitvoerige
leidraad geven, probeer zelf
eens wat je er van terecht
brengt. Op enkele dingen willen
wij jullie wel wijzen. Bekijk de
hoogte en breedte, dan zie je
dat beide ongeveer gelijk zijn.
Je trekt dus de lijnen CD en
AB. met M als middelpunt
Het blad met steel past dan
ongeveer in een vierkant. Be
kijk de stippellijnen en let op
de richting van de vier diepe
insnijdingen, die gaan naar het
snijpunt S van de nerven Be
studeer het voorbeeld goed en
je zult het wel voor elkaar
krijgen.
IIH
Lucia, de lichtende
Lucia bad tot God en haar ge
bed werdonmiddellijk ver-,
noord. Haar moeder genas.
„Lieve moeder!" sprak Lucia
nu, „wil mij nu niet langer
dwingen met die Romein te
trouwen. Ik wil ongetrouwd
blijven en alleen de bruid van
Er was dus wel een klein
beetje overeenkomst tussen
Matje, de olie vrouw en Bas, de
kwajongen.
Een klein beetje maar. Want
Bas de kwajongen stond lang
niet zo onverschillig tegen
over meneer pastoor als Matje.
Dat kwam zo. Die meneer pas
toor had iets heel geks be
dacht Toen de mensen het
hoorden en merkten, begrepen
ze er heus niets van.
Meneer pastoor was zo maar
op een dag naar Bas toegeko
men (Bas stond juist met zijn
modderige klompen in een
moddersloot) en had toen ge
zegd: „Ha die Bas! Zeg mod
der janus! Ik heb een misdie
naar nodig. Is dat niks voor
jou?"
Van pure verbazing was Bas
uit zijn klompen gestapt en zo
met zijn kousevoeten door de
sloot gebaggerd, om vlug wat
dichter bij meneer pastoor te
zijn. „Misdienaar?" had hij toen
herhaald.
Een leuk was beurtje
„Over wol gesproken!" zo
schreef een vriend ons. „Jul
lie in Nederland weten natuur
lijk, dat de millioenen schapen
in Australië een geweldige
hoeveelheid wol leveren, dat
we hier juist om die wol. die
grote schapenfokkerijen heb
ben. Maar dat er ook wolka
pers op de kust kunnen zijn,
daar hebben we hier pas een
aardig staaltje van meege
maakt. Al een paar keer had
een van de fokkers gemerkt,
dat verschillende van zijn
schapen kale plekken op de
vacht vertoonden. Hij onder
zocht de dieren, maar kon
geen enkel teken van ziekte
ontdekken.
„Maar die wol kan toch van
zelf niet uitvallen!" mopperde
hij. „Wat drommel nog aan
toe, wie plukt die wol dan af?"
Ja, dat was nu maar de gro
te vraag. Een' vraag, die niet
zo gauw opgelost zou zijn, als
niet een der kinderen van die
schapenboer een heel toeval
lige ontdekking had gedaan
Die knaap was namelijk op de
konijnenjacht gegaan, vlak bij
zijn huis. In Australië hebben
we ontzettend veel last van
konijnen. Vooral als ze in de
buurt van de huizen komen,
moeten ze vernietigd worden,
anders vernielen die knagers
alles. Zo was die jongen ook
weer aan het werk gegaan.
De konijnen zelf kon hij niet
zo gauw te pakken krijgen.
Maar wel ontdekte hij, waar
het nest zat. Hij meteen aan
het graven- Spoedig had hij
het te pakken. De konijnen wa
ren verdwenen. Maarin
het nest lag wol, zuivere
verse schapenwol. De konijnen
hadden hun nestje lekker warm
en zacht gevoerd met wol.
Nou ja, toen ze eenmaal één
zo'n nest gevonden hadden, le
verden nog wat meer graven
nog enkele van die nesten op:
allemaal gevoerd met wol.
Nu wist de boer meteen hoe
die kale plekken op de scha
penvachten ontstonden. Dat er
nog een extra jacht op konij
nen gemaakt werd, spreekt wel
vanzelf."
„Ja", was de pastoor lachend
verder gegaan, „ik vind het
zelf ook wel een beetje gek.
Maar ik kwam hier zo opeens
op, nu ik je daar zo leuk in de
sloot zag staan!"
Dat was natuurlijk niet hele
maal waar. Meneer pastoor had
al lang er over nagedacht, hoe
hij die Bas, die toch heus geen
sleohte jongen was, een beter
mens kon maken. En toen
meende hij het op deze manier
te kunnen doen.
En dat meneer pastoor niet
mis gezien had, bleek al gauw.
Want Bas hapte toe! Ja. hij wou
wel misdienaar worden. Als hij
maar niet te veel hoefde te
leren. Want daar had hij een
heleboel broertjes aan dood.
„Dat komt best in orde!" had
de pastoor gezegd.
Het kwam in orde. Bas werd
misdienaar! De dorpelingen
verbaasden er zich heel erg
over. Sommigen vonden het een
schande, dat zo'n belhamel,
zo'n kwajongen, op het altaar
mocht dienen.
Daar moesten ze alleen bra
ve jongetjes voor nemen, zucht
te een oud moedertje.
Maar de eenvoudige dorps
pastoor bekeek dat anders. Die
dacht: Ik zal die jongen wat
dichter bij God brengen. Dan
zal hij vanzelf wel braver en
beter worden
Zo werd Bas, de kwajon
gen, misdienaar.
Denk nu niet, dat hij dade
lijk een heel andere jongen
werd. Dat hij op slag veran
derde in eer. vroom kereltje,
dat zijn kerkboek kapot bad.
Helemaal niet. Het leek zelfs
wel of hij helemaal niet ver-
tinderde, of hij dezelfde kwa
jongen van vroeger bleet
Maar dat zag de pastoor wel
beter. Die ontdekte wel dege
lijk kléine verbeteringen. En
meer verlangde hij ook niet
Hij zag ook wel, dat Bas, on
danks maandenlange opleiding
nog heus geen modelmisdienaar
was. Meermalen had hij,
voor de Mis begon, de handen
van de jongen in de met water
gevulde wasbak gestopt en ze
flink afgeboend. Ja. van zulke
dingen hield de pastoor. En. bij
Bas sloegen ze in. Hij begon
ook hoe langer hoe meer van
die pastoor te houden en
steeds meer te zorgen, dat zijn
zaakjes in orde waren.
Nee. dat idee van de pastoor
was nog niet zo gek gebleken.
Maar ja. wat hebben nou die
oude Matje en die Bas met el
kaar te maken? Geduld, vrien
den! Dat komt ook. Eigenlijk
hadden ze trouwens bijna iede
re dag al wat met elkander te
maken. Want ze kwamen el
kaar vaak genoeg tegen. En
dat tegenkomen ging meestal
niet stilzwijgend. Bas had steeds
wat te zeggen tegen het oude
vrouwtje.
„Niet van de olie snoepen.
Matje!" klonk het de ene keer.
„Pas op Matje, je rijdt haast
de sloot in!" plaagde Bas een
volgende keer.
„Wanneer koop je een auto.
Matje? Je kinderwagen zakt in
elkaar!" klonk het spottend bij
een nieuwe ontmoeting.
(Wordt vervolgd
Kijk maar Met naar mijn kleren.
Een paar maten te groot is deze
jas toel, maar ja, wat doe je al
niet als bulldog wanneer je htt
plotseling koud krijgt!
AMSTERDAM Doctoraal economie:
mej. E. Limperg en J. Oeieynse, Amster
dam.
DELFT. Cand. civiel-ing.: H. W. Loot,
's-Gravenhage; T. J. Mebius, Leeuwarden;
H. J. Meijerink, Aerdenhout. Cand. werk-
tuigk. ing.: P. C. Brunting, Velp; A. G. F.
v. d. Heijden, 's-Hertogenbosch; W. Koen,
's-Gravenhage, P. J. van Lierop, Vught; B.
J. Sjollema, Hilversum; J. J. Tiedema,
Voorburg; J. van Zanten, Rotterdam. Cand
scheepsbouwk. ing.: L. Wind, Kampen, in
genieursexamen werktuigk. ing.: Ang
Khoen Ie, Delft; P. v. d. Ban, Spijkenisse,
G. F. v. d. Beek, Rotterdam; G. L. Beu
sen. Heemstede; J. A. G. Brackman, Haar
lem; T. M. v. Dijk, Amersfoort; G. A. Cop-
pooïse. Delft; G. G. Franke, 's-Graven
hage; B. P. G. de Groot, 's-Gravenhage,
A. N. v. d. Heyde, Rotterdam; A. G. F.
v. d. Heijden, Utrecht; J. W. Jansz, Delft.
C. W. de Jonge, Rotterdam; B. G. J. Koo
ning, uift; H. Kragt, Voorburg; J. W. de
Lignij, 's-Gravenhage; F. H. Linscheer,
's-Gravenhage; H. H. J. Lulf, Vlagtwedde;
A. L. v. d. Mooren, Hilversum; L. F. Ottens,
Hilversum; R. Petit dit de la Roche, Bus-
sum; N. C. M. Pulskens, Bussum; C. E. Rie-
mersma, Tilburg; W. Roeland, IJsselmui-
den; B. B. Schierbeek, Heiloo; J. H. Schu-
ringa, Leidschendam; H. J. Schut, Apel
doorn; P. E. M. Soons, Maastricht; J.
v. d. Stadt, Amersfoort; Teng Tek Hien,
Delft; C. Verhoek, Rotterdam; H. P. Ver
schuur, Rijswijk Z.-H.; E. J. Vollers, Am
sterdam; H. v. d. Weiden, Haarlem; C, F.
W. Wernecke, 's-Gravenhage. Gepromoveerd
tot doctor in de technische wetenschap: ir.
J. P. Fortuin (met lof), geb. te 's-Graven
hage, wonende te Amsterdam, op proef
schrift: „De bereiding en toepassingen van
enige aromatische hydroperoxyden"; K.
Rietema. geb. te Groningen, wonende te
Amsterdam, op proefschrift: ..Study on the
compressibility of filtercakes".
In de Schouwburgzaal van Katholiek
Leven kwamen Woensdag de katholieke
Philips-beambten bijeen, om zich ern
stig te beraden over de vraag, of een
C.A.O., die zich slechts zou uitstrek
ken over de salarisgroepen 1 t.m. 3 en
waarbij de salarisgroep 4 niet zou zijn
opgenomen, nog aanvaardbaar zou zijn.
Namens de Vakorganisatie waren
aanwezig de Bondsvoorzitter vaa de
H.K.W. de heer J. de Wit. de Bonds-
vorzitter van de Kath. Werkmeesters-
bond de heer J. van Kouwen en de alg.
secre-taris van de Katholieke Bond van
Technici de heer C. de Wit.
De heer J. de Wit wees er met nadruk
op, dat in de salarisregeling, die tot op
heden steeds bij Philips heeft gegolden,
ook salarisgroep 4 was opgenomen. Uit
een gehouden onderzoek is gebleken,
dat een zeer grot gedeelte van de geor
ganiseerde beambten ingedeeld is in
deze salarisgroep 4.
Vervolgens werd medegedeeld, dat de
N.V. Philips niet bereid is zoals zulks
wel bij de loonfunctiegroepen het geval
is geweest de salarisvakgroepen met
ca. 5% te verhogen.
Uit het gesprokene en uit de gehou
den stemming bleek, dat alle beambten
zich unaniem stellen achter het stand
punt van de hoofdbesturen en een
C.A.O. zonder salarisgroep 4 afwijzen.
De Utrechtse uitgeverij A. W. Br una
en Zoon heeft in het begin van dit jaar
bij de verschijning van het honderdste
deel in haar reeks van ontspannings
lectuur een prijsvraag uitgeschreven
voor een 'detectiveroman, waarvan de
uitslag thans bekend is gemaakt Het
peil van de 160 ingezonden manuscrip
ten was hoger dan werd verwacht
hetgeen voor de uit Max Dendermonde.
mr. E. Elias en mr. J. Derks bestaande
jury aanleiding is geweest naast de drie
hoofdprijzen nog vier troostprijzen toe
te kennen.
De hoofdprijs verwierf de 26-jarige
Rotterdamse journalist J. F. van den
Broek voor zijn boek „Parels van Na-
dra", dat speelt in het Djakarta van
1948. Mevr. Eline Capitvan Eykern
uit Amsterdam ontving voor haar ro
man „Wolven en Schapen" de tweede
prijs. De voornaamste plaats van han
deling van haar boek is Denemarken.
De militaire detectiveroman „Na af
loop Moord" van de 33-jarige technisch
ambtenaar bij de dienst van gemeente
werken te Arnhem, de heer J. van
Beek, werd met de derde prijs be
kroond.
De vier troostprijzn ontvingen de
heren Ad Visser („Uitnodiging tot
moord"), mej. Madry Ford („De Speur
der js een Spook"), de heer L. M. Japin
(„Stenen voor brood") en mej. Josine
Reuling („Poeder en parels").
