WEI BANGE AVONTUUR VAN DROOMSTERTJE
DE KEEINE KERSTKAARS
Een Kerstvertelling
voor de kinderen
Het regent ontwerpen
I religieuze kleding
c
IHliT
Bijna alle leraren steunen
Amsterdamse actie
SNUFFELEND IN OUDE KOOKBOEKEN
Kerstmis!
m
(scheepvaartberichten)
Studentenstaking
in Brussel
J I
Vijftien jaar voor
roofoverval
In de winter wordt er
van de huisvrouw
'mm.
WOENSDAG 24 DECEMBER 1952
PAGINA 11
Examens
Meer zelfbediening
E
Het telegram aan
Mag. Stokman
^rieduizend huisvrouwen^) 1
C De rol van de vrouw
t in de politiek
Weten jullie, wat er in die kist zit, die in de pastorie van Pastoor Verhey
staat? Af en toe wordt zij opengemaakt door Jacob de koster. Dan
bukt Jacob zich, o zo stijf, want hij is al erg oud en heeft altijd pijn
in zijn rug. Voorzichtig tilt hij het deksel van de kist op en neemt er een
blanke kaars uit. Ja, in die kist liggen de kaarsen. Sommige van hen mogen
schijnen op het blauwe kleed met de gouden sterren van Maria. Andere
zullen dicht bij het tabernakel branden in een zilveren kandelaar als de
pastoor de Mis opdraagt. Allemaal voelen ze wel, dat ze iets moois te doen
krijgen, al weten ze nog niet wat.
Nu moet je niet denken, dat de kaarsen altijd zo stil blijven liggen. Dikwijls
fluisteren ze met elkaar en als er een door de koster wordt meegenomen,
roepen ze: „Dag, dag." En dan denken ^e waar die gelukkige kaars wel zal
terecht komen en stilletjes hopen ze, dat het de volgende keer hun beurt
zal zijn.
Eén keer waren
ze' al allemaal
in de "kerk ge
weest. Het was op 't
feest van Maria
Lichtmis. Vlak voor
het altaar hadden
ze mogen staan in
hun kist. En de pas
toor had ze geze
gend met wijwater.
Toen waren ze op-
eens allemaal an
ders geworden.
Trots hadden som
mige van hen hun
pit gestrekt. Zij
mochten branden
voor Onze Lieve
Heer! Andere lieten
hun pit nederig om
laag hangen. Als zij
gekozen werden
zouden ze stil hun
gele vlam laten
schijnen.
Óver dit alles
peinsde een klein
kaarsje, dat onder
aan lag in de kist.
Zij was maar heil
klein, de kleinste
van allemaal. M&ar
één ding had ze
wat geen van de
andere kaarsen be
zat. Rond haar voet
was een smal gou
den bandje geplakt.
Dat had een man
op de fabriek ge
daan, omdat daar
een schilfertje was afgebroken. Verder
was ze niet zo slank en mooi als de
andere. Neen, ze was zelfs een klein
beetje dik. En al had ze bovenop gele
gen toen de kist aankwam, nu was ze
al helemaal naar onderen gegleden. Dat
kwam omdat de koster haar nooit uit
koos. „Droomstertje", noemden de an
dere kaarsen haar, omdat zij altijd zo
stil was, en dikwijls niet eenshoorde
wat zij bespraken.
„Het is al gauw kerstmis", zei een
grote mooie kaars. „Ik zag straks de
koster de dozen met herders en enge
len te voorschijn halen. Zullen we
wedden dat ik in de Nachtmis mag
branden? Daar ben ik vast voor be
waard. Ha, ik weet wel dat ik mooi
ben."
Het kleine kaarsje huiverde. Hoe
kon die grote kaars zo trots spreken?
Het moet heerlijk zijn om in de nacht
mis met je eigen lichtje te staan, bij al
die gouden glanzen van kaarsen en
lampen in de kerk. Maar dat mocht zij
niet verwachten. En al was het niet
dicht bij het stalletje of het altaar, ze
'zou al heel tevreden zijn op een don
ker plaatsje.
„Wanneer zullen ze óns nu halen?"
begon de grote kaars weer. Nauwelijks
had ze het gezegd of het werd opeens
licht binnen in de kist. De koster had
het deksel opgetild. Hijgend bukte hij
zich en zet: „Nu zal ik een paar mooie
kaarsen uitzoeken voor de Nachtmis.
Deze en deze en die", en daar werd
ook de trotse kaars opgelicht. „Die gaat
toch naar de Nachtmis", zuchtte het
kleine kaarsje, „en ze is nog wel zo
trots geweest."
De studenten aan de Vrije Universiteit
te Brussel hebben als protest tegen een
tuchtmaatregel van de rectoren besloten
tot nader order geen colleges meer bij
te wonen. In de nabijheid van de uni
versiteit zijn sedert Maandag stakings-
piketten opgesteld terwijl agenten In
burger er op discrete wijze de orde
handhaven.
De moeilijkheden zijn ontstaan nadat
een vijftal studenten hun kamer' in het
studentenhuis hadden opgezegd, omdat,
haar zij beweerden, sommige medestu
denten zulk een lawaai maakten, dat
het hun onmogelijk was behoorlijk te
werken. Om een uitbreiding van deze
opzeggingen te voorkomen, besloot de
/Raad. van Beheer van het studenten
tehuis maatregélen te treffen. Tijdens
Vn vergadering werd voorgesteld het
Oandhaven van de orde in het tehuis
Voortaan aan de studenten zelf over te
laten, die een soort politie zouden vor
men, Indien dit voorstel niet werd aan
vaard, zou de Raad van Beheer strenge
maatregelen treffen.
De voorzitter van het studenten
verbond, die op deze vergadering aan
wezig was, maakte in een vlugschrift
de voorstellen aan zijn medestudenten
bekend. Aangezien dit in strijd was
met de afspraak, werd hij hierop door
de tuchtraad van de universiteit voor
een maand geschorst. Deze schorsing
nu werd door de studenten onmiddel
lijk met het uitroepen van een alge
mene staking beantwoord.
DELFT (Technische Hogeschool): Cand.
civiel-ingenieur: M. von Bartheld, Delft, H.
Boekwijt, Delft, A. Boerstra, Den Haag, G.
V. d Bogaerds, Alkmaar, A. Busschbach,
Amsterdam, J. v. Dam, Den Haag, J. van
Dijk, Hilversum, H. Engel, Den Haag, M.
Gobee, Hilversum. H. Grosjean. Den Haag,
C. ten Haven, Wassenaar, H. Hensel, Am
sterdam, P. Jung, Leiden, A. v. d. Kloot,
Schiebroek, J. v. Laar. Deventer, P. de Man,
Delft, H. Meijran, Den Haag. J. de Nekker,
Heerenveen, J. Prins, Culemborg, M. Rei-
halda, IJlst; R. Reinalda, Ijlst, L. Smith,
Wassenaar, W. v. Spengler, Dordrecht. P.
Spruit, Beverwijk, I. v. Steenes, Den Haag,
W. Stuulen. Emmen, J. Sweering, Amster
dam, G. Verbost, Utrecht, A. v. d. Werf,
Steenwijk, B. Eijers, Zuid-Beijerlancf, C.
Wielenga, Britsum, G. Wilhelm, Gorinchem,
J. de Wit, Den Haag, L. Wittink, De Wijk;
togenieursex. civiel-ingenieur: J. Lievense,
Rotterdam, P. Oostenbrug, Hollum, A.
Prior, Amsterdam, K. Tamsma, Den Haag;
cand. bouwk. ing.: H. Bosch, Maastricht. E.
Boulan, Den Haag, W. v. Campen, Voor
burg, W. Deckers, Roermond, J. Kooreman,
Tilburg, E. Ladde, Amsterdam, mej. M. v.
d. Meer, Amsterdam, A. Mouthaan, Utrecht,
A. v. Walraven, Dubbeldam; cand. werk-
tuigk. Ing.: P. Halbmeijer, Den Haag, P.
V. d. Linde, Tilburg, L. v. d. Waal, Rid
derkerk; cand. scheepsbouwkundig ing.;
H. Schurink, Enschede; ingenieursex.
bouwkundig ing,: W. Berkemeijer, Voor
burg, E. Hekker, Den Haag, A. Keij, Was
senaar, J. Kruisheer. Oegstgeest, D. Sle-
bos, Amsterdam, H. Volbeda, Katwijk aan
Zee, C. Westerduin, Den Haag, F. Zand
poort, Den Haag; ingenieursex. scheeps
bouwkundig ing.: B. Sluis (met lof).
Delft; ingenieursex. v. vliegtuigbouwk.
bigen.: R. Huiskamp, Delft, G. ter Meer,
Hilversum; ingenieursex. v. geodetisch
'hg.: p. Ilmer, Amersfoort, H. Iwema, En-
Schede. G. Schut, Wageningen.
AMSTERDAM (Kath. School v. Maat-
Schappel. Werk): Dipl. maatsch. werkster:
de dames L. Angenent, Hilversum; C. van
Benthem, Amsterdam; M. Bierlaagh,
«tontfoort; A. Bollen, Utrecht; E. Fibbe,
Haarlem; H. Goes, Amsterdam; A. v. Gorp,
Nijmegen; A. v. d. Grinten, Heerlen; A.
Hettinga. Leeuwarden; J. Hilhorst, Amster
dam; E. ten Hom, Nijmegen; Ch. Huis-
beek, Wierden; C. Jonk, Haarlem; H. Ka-
*her, Hilversum; C. Kok, Utrecht: M.
Suyer, Driebergen; J. Scaf, Haaksbergen;
Simonis, Lisse; Th. Slymer, Alkmaar;
JJ- Snijders, Hilversum; D. Tombrock,
Peemstede; J. Verlinden,- Bussum; M.
Imrtmann, Wildervank; J. Wüst, Amster
dam; Th. Slaghek, Bussum.
^RDABI p. 24 Dungeness, 25 te Antw.
jbHENA 24 te Montevideo. 25 n. R'dam.
ALMKERK 24 te Colombo.
VLNaTI p. 24 Fernando Nor. n. Rio J.
jI/ERSKERK p. 24 Wight n. Brisbane.
„ElTAR p. 24 Kangeroo-eil. n. R'
SJ-OEMFONT. p. 24 Finister n. A'
2DISSEVAIN 25 te Manilla
oiJSCHFONT. 26 te Antw.
Maar een ogenblikje later schaamde
zij zich over deze gedachte. Want weet
je wat er gebeurde? Droomstertje kon
het juist zien door een spleet in de kist
Er klonk een doffe bons.
„Wat is dat?" vroegen de andere
haar. Neen, Droomstertje durfde het
hun bijna niet te vertellen. De koster
was uitgegleden endaar lag, gebro
ken, in drie grote stukken, de trotse
kaars op de grond. En nu voelde het
kleine -kaarsje een groot medelijden.
Niet in de Nachtmis zou de mooie
kaars mogen branden, neen niet in
het verste hoekje van de kerk zou zij
een plaats kunnen vinden. Arme trot
se kaars!
De koster was weer opgestaan en nu
hoorden de anderen hoe hij riep: „Pe
ter, Peter." Peter, wisten de kaarsen,
was de kleinzoon van de koster, die dik
wijls helpen mocht als het druk was.
„Peter, Peter, kom eens even. Ik ben
uitgegleden en nu is de mooiste kaars
gebroken."
„Ja grootvader", hijgde Peter, die da
delijk kwam binnenhollen.
„En Peter, wil je dan even een nieuwe
kaars uit de kist pakken en die in de
kerk brengen? Ik ga vast de kandelaars
poetsen."
Bevend hadden de kaarsen dit alles
gehoord. Wat was die trotse kaars vre
selijk gestraft. Maar- veel tijd om over
dit alles te praten, kregen zij niet. Daar
zagen zij al het donkere krulhoofd van
Peter boven zich. Vlug greep hij een
van hen. Want Peter wist niet, dat er
trotse kaarsen waren en nederige. Voor
hem waren ze allemaal even blank en
glanzend. Maar allemaal even groot wa
ren ze niet. Neen toch, want wat zag
hij daar?
Eén was er kleiner dan alle andere.
En ook lang niet zo mooi. Wat deed dis
nu in de kist? Peter zag meteen dat
deze kaars niet in een hoge kandelaar
zou passen. En dat gouden bandje van
onderen, dat had niet één kaars in de
kerk. Ja, en toen werden Peters ogen
donker, want er kwam een lelijke ge
dachte in zijn hoofd. Vlug keek hij om
zich heen. Neen, niemand kon hem hier
zien.
Droomstertje had geen tijd meer om
iemand goedendag te zeggen. Treurig
zat ze in de donkere broekzak vgn
Peter bij een tol en een doosje lucifers.
Hst duurde tot de avond voor ze
weer licht zag. Eerst werd de tol
uit de zak gehaald, toen het doos
je lucifers en daarna kwam Droom
stertje aan de beurt. „O ja, het kaarsje",
hoorde ze Peter zeggen. „Kijk eens, een
kaarsje en dat is helemaal voor mij al
leen." Eigenlijk was Peter het kaarsje
vergeten. De hele middag had hij groot
vader mogen helpen in de kerk. Ze
hadden de stal opgezet. Maria en Jozef
waren rond het kribje geschikt. De
herders met de wollige schaapjes op
hun schouder kwamen aanlopen op het
mos, dat Peter voorzichtig rond het stal
letje had uitgespreid. Het was niet te
verwonderen, dat Peter het kaarsje ver
geten was bij al die heerlijke werkjes.
En nu hield hij het weer in zijn hand.
Kom, hij zou het eens laten branden
Advertentie
nog meer gevraagd dan in de zomer
Daarom verdient het aanbeveling de
dagelijkse maaltijden aan te vullen
met een vitamine B-preparaat, dat de
gezondheid versterkt en het weer
standsvermogen verhoogt.
VITAMINE GISTVLOKKEN. een
product van de Köninklijke Neder
landse Gist- en Spiritusfabriek, be
vatten het volledige Vitamine B-com-
plex, benevens een hoog percentage
eiwit.
en er dan zijn kamertje mee rondlopen.
Dat leek net op de fakkeloptocht, die
hij op Koninginnedag gezien had.
Hij streek een lucifer aan. Droom-
maar het kaarsje te voorschijn. Groot
vader keek naar de wassen traan van
Droomstertje en begreep alles.
„Zij wilde zeker niet branden", zei
hij. „Dat komt omdat zij iets anders te
doen hebben dan te spelen met kleine
jongens."
„Ik heb al naar haar gezocht, want zij
mag branden in de Nachtmis voor het
kribje. Mijnheer Pastoor wil dit. jaar
geen electrisch licht in het stalletje
hebben en nu kunnen we juist zo'n
klein kaarsje gebruiken."
De koster bracht Droomstertje naar
het stalletje en zette haar vlak b.ij
het kribje en Maria en Jozef. Daar
stond zij nu urenlang te wachten. Maar
toén het orgel zachtjes begon te spe
len ging het grote gebeuren. Eerst stak
de koster de lange kaarsen op het al
taar aan en toen kwam hij naar Droom
stertje toe. Nu huiverde de kleine kaars
niet, maar blij droeg zij haar lichtje.
De robijnen in zijn stralenkrans schit
terden. Hét Jezuskindje hield zijn
handjes uitgestrekt naar alle mensen.
Het leek Droomstertje of de goede Jo
zef haar toeknikte. Dankbaar zat Maria
met de handen gevouwen naast het
kribje. De gouden stralen van Haar
kroontje lichtten op in het donker van
de stal. Zij drieën straalden in de glans
die Droomstertje hun gaf. En het Jezus
kindje lachte naar Droomstertje en
naar Peter, want die had alles weer
met Hem goedgemaakt.
^Illlllll IIHUf If IISI MllltllllltllllMltt IIIIIIIIVIIIIIIIIIIIIIIIIII llllllllllllllllllllllllllllllllllllilllllllllll lllllllllllll llllllll IIIIIIIIV VdltllllllllllllllllMtMIlilltnif llllltfll IMIIIVIIIIIIIIIIlllllllllllf I lltlf
Fantasie-ontwerpen voor moderne religieuze kleding en de huidige zuster-kledij, die toch niet practisch is o.a. voor
Zusters Carmelitessen (geheel rechts), die dezer dagen in de Congo een nieuw klooster hebben ges'.ic i.
JOHNNY VAN ROOY.
TA e steen is in het water geworpen wat betreft de hervorming van de
1 religieuze kleding, toen daaraan publiciteit is gegeven. Van alle kan-
ten komen nu Italiaanse en andere buitenlandse tijdschriften met
ontwerpen voor een riieuw modern habijt, zelfs een communistisch blad
i heeft zijn steentje willen bijdragen en een makkelijk gewaad ontworpen
1 met twee grote zakken. Dat toont in ieder geval begrip voor de zaak, want
welke religieuze kan bui ten die enorme, in de rok verdoken voorraadka-
I mers voor al dat kleingoed, dat de vrouw van de wereld meevoert in haar
tas.'
Het bijgaand ontwerp (tweede
van rechts) van het habijt met de
twee grote zakken dat iets heeft van
een doorgeknoopte robe-manteau is
van niemand minder dan de beroem
de Romeinse mode-ontwerper Schu-
berth, bij wie de jonge Capucci die
hier onlangs zijn collectie toonde, in
dienst is geweest. Door het raffine
ment van de tekening met het ijle
sluiertje, (dat iets heeft van de hoofd
tooi die is voorgeschreven voor Sc
ladies die in middagkleding de kro
ning van de Engelse Koningin zullen
bijwonen) lijkt dit een zeer elegant
gewaad, maar in feite zou het mis
schien wel mogelijkheden kunnen
bieden. Per slot krijgt iedere kleding
haar waardigheid door degene die
haar draagt, dat kan iedereen opmer
ken die een nonnenrol voor de film
ziet spelen.
Het religieuze costuum links met
de plooienrok en het capetje heeft
groter strengheid. Het is ontworpen
door Giacomo Reanda, kleermaker aan
bedoeling geweest van Z. H. de Paus
om spoorslags de verandering van de
religieuze kleding door te voeren. Een
ingewortelde traditie laat zich niet
zomaar afbreken, die moet geleidelijk
overgroeid worden door het nieuwe
waarbij de stimulans ongetwijfeld van
de jongere elementen zal uitgaan. Er
zal ook geen uniform costuum komen.
Alle orden en congregaties zijn geheel
vrij om de gemoderniseerde kleding
van hun leden naar eigen inzicht te
bepalen, zoals een tweetal congrega
ties reeds heeft gedaan. De Congre
gatie der Kloosterlingen, de hoogste
kerkelijke instelling welke over de
kloosterlingen gaat, is volstrekt niet
van plan op kleding-gebied algemeen
bindende voorschriften uit te vaar
digen.
Half Januari gaat er weer een team
mannen en vrouwen naar Amerika
het Pauselijk hof."He't"is.geenszins de cm iets te. bestuderen in het kader
haar pit. Toen gleed er een traan van
verdriet naar haar voet. Zij was im
mers gezegend en had gehoopt voor
stertje huiverde toen zij het vlamme
tje naar zich toe zag komen. Nu ging
het gebeuren. Zij zou ook niet in de
kerk branden, maar hier in het ka
mertje van de jongen. Even knetterde
Onze Lieve Heer te mogen branden.
Maar daar voelde zij een zuchtje
wind om zich heen. Dat was door het
raam naar binnen gekomen. „Ik zal je
wel helpen, kaarsje", fluisterde het en
pfftt, daar blies het 't vlammetje van
Droomstertje uit.
„Naar kaarsje", bromde de jongen.
„Morgen zal ik het nog wel eens pro
beren hoor. Hu. het' wordt hier koud"
en vlug kroop hij onder de warme de
kens.
Na een uur was Peter nog wakker.
Het was alsof hij onder wel tien de
kens lag, zo benauwd had hij het. En
aldoor ging er een stemmetje door
zijn hoofd: „Jij hebt iets verkeerds ge
daan. Jij' hebt" iets verkeerds gedaan."
Peter begreep best wat dat stemmetje
bedoelde. En jullie, begrijpen jullie het
ook? Ik denk van wel.
Peter had het kaarsje toch wegge
nomen uit de kist. O, o, wat verschrik
kelijk. A
Moest hij morgen nu zo naar de
Nachtmis gaan? Wat zou het Jezus
kindje daar wel van zeggen? Neen, dat
kon niet.
„Grootvader", schoot het door zijn
hoofd. Ja, morgen zou hij naar groot
vader gaan en hem alles eerlijk ver
tellen.
Na de Vroegmis ging Peter dadelijk
naar grootvader. Het kaarsje had hij
in een schone zakdoek in zijn broek
zak.
Grootvader zag wel aan het gezicht
van de kleine jongen dat er iets ge
beurd was.
„Grootvader, grootvader", stotterde
Peter, want het was toch wel erg moei
lijk om zo te zeggen dat hij iets gesto
len had en daarom haalde hij meteen
dam.
dam.
I^ISSEVAIN 25 te Manilla verw.
guscHFONT. 26 te Antw. verw.
(VJ-JGOSTR. 23 v. Las Palmas n- A'dam.
/j/TICA 24 v. A'dam n. Georgetown.
jïtpwLEM p. 24 nm. Azoren n. S. Juan.
j GERsfonT. p. 24 Madeira n. Kaapst.
BY- BEER 24 nm. te Las Palm., 25 n. A'd.
,t„ARL1
3
23 v. n; York n. Cartagena.
Ic'y?' OLDENB. p. 25 Cocos-eil. n. A'dam.
jM-IPFONT. 24 v. Kaapst. n. Pt. Elisabeth
J^RDAM p. 24 Wight, 25 te R'dam.
Z-it£SUYKER 21 te Singapore
MjNOERAN p. 24 Ceylon n. Belawan.
24 te Belawan.
"WW AMST. 24 te Antqua.
De actie, begonnen door de Katho
lieke Amsterdamse leraren, is inmiddels
wel voluit een landelijke actie gewor
den: van de 1945 katholieke leraren,
die Nederland volgens de opgave van
het laatst verschenen jaarboek van het
U.K. Centraal Bureau voor Onderwijs
en Opvoeding telt, hebben 1722 met
hun handtekening de actie bezegeld. 52
hebben zich met de strekking van de
actie accoord verklaar.d, zodat er in
totaal 1774 bij zijn betrokken. Van de
99 katholieke Middelbare scholen bui
ten Amsterdam hebben er 88 gerea
geerd. Maastricht had met 118 adhaesie-
betuigingen de leiding.
Zondag j.l. hebben de Amsterdamse
leraren, die het adres aan de K.V.P.
gericht hebben, ter afsluiting van de
eerste phase vergaderd. Bovendien
hebben zij besproken, welke verdere
stappen geboden zouden zijn, indien
de door de Regering toegezegde spoed
niet betracht zou worden.
Er zijn daarna telegrammen verzon
den aan Mag. Stokman, aan het Hoofd
bestuur van Bonaventura en aan de
Raad van Leraren.
Aan Mag. Stokman is instemming
betuigd' met de woorden, die hij in de
Tweede Kamer gesproken heeft. Aan
de Raad van Leraren is instemming be
tuigd met zijn telegram aan de Twee
de Kamer, en aan Bonaventura is,
evenals aan Mag. Stokman en de Raad,
verzocht er nauwkeurig op toe te zien,
dat. de Regering inderdaad spoed be
tracht.
In dit verband wijzen de leraren er
nog op, dat zij in het belang van het
M.O. en het V.H. niet eerst de vorige
maand zijn wakker geschrokken, maar
dat de actie tot verbetering van hun
sociale status reeds van 1923 dateert,
doch nooit bevredigende resultaten
heeft opgeleverd. Hierdoor zijn vel©
leraren verbitterd, zoals ook de heer
de Loor (P.v.d.A.) in de Tweede Ka
mer heeft gesignaleerd. Andere zijn
apathisch geworden. Verbittering en
apathie hebben beide een funeste in
vloed op het onderwijs en werken bij
zonder remmend op de vernieuwing
daa. ran. Bovendien geeft de daling
van de maatschappelijke status een ge
ringe aantrekkelijkheid aan het leraars-'
ambt, en daardoor wordt de toekomst
van het V.H. en M.O. ernstiger be
dreigd dan menig buitenstaander ver
moeden kan.
Het aan magister Stokman gezonden
telegram luidt:
De Amsterdamse katholieke leraren,
in vergadering bijeen op Zondag 21
December, met instemming kennis ge
sproken in de Tweede Kamer, verzoe
ken u, sprekende namens de 1735
adressanten er nauwlettend op toe te
zien, dat de regering bij de herziening
van de salarissen der docenten in het
belang van het gehele V.H. en M-O. in
derdaad de spoed betracht, waartoe u
haar heeft aangemaand.
Wanneer men de ortho
doxe kookboeken
der moderne voe
dingsleer wat mager vindt
voor de Kerstdagen en zich
gaat vermeien in een oud
familiekookboek als „La cui-
sinière de la Campagne" uit
1867 en daar de kalkoen op
slaat aan welk edel dier vijf
pagina's zijn gewijd, dan
vindt men als inleiding de
volgende bijzonderheden.
Van de kalkoen, in Frank
rijk behalve dindon ook
„poulet d'Inde" genoemd,
gaat het gerucht dat hij uit
West-Indië zou zijn inge
voerd door de Jezuïeten,
maar feitelijk waren de kal
koenen eerder in Europa,
dan de Jezuïeten. Al fokte
menig Jezuïetenklooster kal
koenen in de kloosterboer
derij. In de pot stopt men
liefst een jonge kalkoen,
mals en vet, blank van vel
en met zwarte poten. Het
vrouwtje is lekkerder dan
het mannetje.
Ongeveer honderd jaar
geleden, toen de mensen
sterkere magen hadden dan
wij nu, bereidde men vol
gens dit kookboek de kerst
kalkoen op de volgend»
wijze.
GETRUFFEERDE
KALKOEN
Van drie of vier pond
truffels zoekt men een
handjevol van de minst
moóié uit die men fijnhakt
Samen met een pond fijnge
hakt spek (goed vet) de af
geschilde huid van de (tevo-
ren goed gewassen) truffels,
de hele truffels, peper, zout,
kruiden, en een laurierblad,
laat men alles in een pan op
een zacht vuur trekken gedu
rende een kwartier. Dan
Deze welgedane, dikbuikige
kok siert het titelblad van
een Duits kookboek uit 1537.
neemt men de hele truffels
er uit, fruit ze even aan ia
boter, laat ze afkoelen en
vult de kalkoen er mee tot
aan de krop. Men naait hem
dicht en laat hem vier tot
acht dagen liggen, afhanke
lijk van de weersgesteldheid.
Dan omwikkelt men de kal
koen met reepjes spek en
braadt hem aan het spit,
zorgvuldig ingewikkeld in
stevig ingevet papier, onge
veer twee uur. Men ontdoet
hem van het papier en laat
hem een minuut of vijf roos
teren om de goede kleur te
krijgen.
Hoe men in de tijd van ko
ning-stadhouder Willem III
onder andere met de kal
koen omging, kan men lezen
in „Het Vermakelijck Landt-
Leven" waarin „Beschrijven
de Alderhande" over „Prin-
celljcke Lust-hoven en Hof
steden", van de hand van I.
van der Groen, Hovenier van
Sijn Doorluchtige Hoogheydt,
den Heere Prince van Oran-
gien. Van dit kostelijke boek
dat in 1668 met privilegie
van Johan de Witt werd uit
gegeven bij Marcus Door-
nick, Boekverkoper op den
Middeldam in 't Kantoor
Inctvat, tot Amsterdam, is
het laatste deel gewijd aan
de Verstandige Koek of
Sorghvuldige Huyshoudster.
Onder het hoofd „Van alder-
ley Vleesch" vindt men daar
bijvoorbeeld het volgende
recept.
OM JONGE HOENDEREN,
KALKOENEN, OF ENDTVO-
GELS AERDIGH TE KOKEN
Wanneerse van haer Inge-
wandt wel gesuyvert en ghe-
wassen zijn vult ze en op
met Petercelie/kooketse dan
slechts met Sout en Water
totse gaer zijn. Neemt eenen
steenen pan doet daer wat
Verjuys en Sout in en als
de Boter gesmolten is
neemt dan de Petercelie uyt
't Hoen kerftse kleyn
doetse in t Verjuys en Bo
ter en roert het wel onder
een' leght het dan samen
in een Schotel en het Hoen
of Endtvogel wat het soude
mogen zijn daerop 1*
gants delikaet.
Voor wie in het oud-Ne
derlands niet thuis is, voe
gen wij hieraan toe dat Ver
juys het sap is van onrijpe
druiven als saus gebruikt.
Voor wie de combinatie
van gevogelte met oesters
eens wil proberen, kan het
volgende dienen.
OM EEN CAPOEN OF
HOEN MET OESTERS TE
VULLEN EN TE BRADEN
Neemt een goeden Capoen
van binnen gesuyvert zijnde
dan Oesters en wat fijn
gestoten Beschuyt Peper
Foelie Noten-poejer en
een dun schijfken of drie
versche Limoenen dat t'sa-
men gemenght daer mede
gevult ghebraden zijnde
gebruyekt men tot saus niet
als het braet-vet uyt de pan
en wordt goet gevonden.
Tenslotte uit de oude Fran
se keuken, de „Cuisine Go-
thique", een der meest gere
nommeerde sausen waar men
de veelsoortige zware vlees-
spijzen mee kruidde.
SAUCE CAMELINE
Bak enkele sneden brood
op een zacht vuur en laat ze
daarna op het warme fornuis
weken in een pan met rode
wijn en azijn, kaneel en
kruiden. Laat afkoelen op
een bord en roer door de
zeef. Onder deksel kan deze
saus een week bewaard blij
ven.
Deze saus was een der be
roemdste van de middeleeuw
se tafel, evenals „Eau bénite",
samengesteld uit een half
glas rozenwater, een half glas
sap van onrijpe druiven,
gember en marjolein.
Kerstmis! Overal flonkeren
kaarsen met hun warm, le
vend licht. Bij dit feest, het
feest van het Licht, dat in
de wereld gekomen is, past
de levenloze sfeer van elec-
trische lampjes niet. Bij de
ze gelegenheid zetten wij
kaarsen op tafel en zelfs
wanneer uit voorzichtig
heidsoverwegingen, electri-
sche lampjes de kaarsjes uit
de kerstboom vervangen,
branden wij voor het Kribje
echte kaarsjes, die een le
vend licht verspreiden.
Wij denken er aan, hoe
teder jaar weer overal in
onze verzakelijkte wereld
met Kerstmis dit oude, war
me kaarslicht zijn plv-ats her
overt. Het kaarslicht, sym
bool van warmte en goed
heid, is als een symbool voor
dit hele feest. Als een sym
bool ook voor ons hart, juist
nu. Hoe vaak vergeten wij
door de drukte en de dage
lijkse beslommeringen van
het leven, dat ons hart eigen
lijk als een brandende kaars
voor anderen moet zijn. Veel
licht geeft ze niet, zo'n enke
le kaars, maar in een kamer,
waar pikdonkere duisternis
heerst, kan die ene kaars
ontzaglijk veel betekenen.
Voor iemand, die rondtobt in
de grootste moeite en zorg,
voor iemand, die de wan
hoop nabij is, kunnen de goed
heid en de warmte van een
mensenhart zo ontzaglijk veel
betekenen. Die goedheid be
hoeft niet altijd te betekenen,
dat men met rijke gaven
komt aandragen. Groot ver
driet, eenzaamheid, wanho
pige verlatenheid kent even
zeer de mens, die met aards
bezit rijk gezegend is. Soms
zal het voor ons heel wat
gemakkelijker zijn om met
een royaal gebaar in een arm
gezin een kerstbrood, wat
vlees of gebak te laten be
zorgen, dan dat wij iets van
onszelf, iets van ons eigen
hart moeten geven.
Weet u wat een enkel goed
woord, wat echte belangstel
ling soms voor Iemand kan
betekenen?
Weet u iets af van de zor
gen van de mensen met wie
u dagelijks in aanraking
komt? En als u daar niets of
heel weinig van weet, komt
dat dan niet. omdat die men
sen u helemaal niet interes
seren, omdat u vindt, dat u al
lang genoeg hebt aan uw
eigen zorgen? Maar. als dat
zo is, bent u dan eigenlijk
nog wel een goed christen?
„Daaraan zal men herkennen,
dat ge christenen zijt, dat gij
liefde hebt voor elkaar",
heeft Christus gezegd. Maar
hebben wij liefde voor elkaar
als wij elkaar ongeïnteres
seerd voorbij lopen, als wij zo
snel mogelijk proberen het
gesprek een andere wending
te geven als iemand zinspeelt
op zijn moeilijkheden?
Moeten wij niet veeleer
ons hart wagenwijd open zet
ten voor onze medemensen
en proberen met de warme
kaarsvlam van ons hart een
beetje licht te brengen in de
duisternis, die anderen omi
hult? Als wij zo ons licht, al
is het maar voor één of
twee mensen, laten schijnen,
dan zal voor ons en voor hen
het Kerstfeest waarlijk zin
hebben, omdat dan dit feest
werkelijk een feest van lief
de is.
van de economische hulp. waar dit-
maal de huisvrouw bijzondere belang-
stelling voor heeft. De mannen uit
handelskringen en de twee vrouwen,
bestuursleden van de Nederlaitdse E
Huishoudraad. gaan er alles bekijken
op het gebied van de zelfbediening.
Wij hebben wel enkele zelfbedie-
ningszaken in ons land, maar over bet
algemeen is het met de efficiënte
verkoop bij ons nog maar pover in
vergelijking met het Land waar alles
op Wieletjes lijkt te gaan. Wij doen
het hier en daar zelfs nog met dolge-
zellige tingeling-winkeltjes! Die heb-
ben ze in het hartje van Parijs trou-
wens ook nog.
De vrouwelijke leden van dit ge-
zeischap zijn mevrouw Wilzen Bruins
van het budget-onderzoek, en mevr.
B. KortekaasDen Haan, die in het
bestuur van de Huishoudraad zitting
heeft als vertegenwoordigster van het
Centrum van de Kath. Vrouwen be-
weging. Mevrouw Kortekaas is pre-
sidente van de diocesane Haarlemse I
R. K. Vrouwenbeweging en hoofdre-
dactrice van het nieuwe maandblad
„Katholiek Vrouwenleven".
Tijdens haar afwezigheid wordt de
redactie waargenomen door mej. Ag-
nes Nolte. Tot de commissie van ad-
vies,van genoemd blad is toegetreden
mevrouw S. SassenRomme uit
Vught, die de plaats heeft ingenomen
van mej Nr. W. van Lanschot die als 5
zodanig heeft bedankt.
Nadat door de radio (door mevrouw 1
StraalmanCremer) in het praatje
voor de huisvrouw iets was gezegd
over eenvoudige vormen van onder-
zoek die de Huishoudraad in „de"
huishouding zou willen verrichten,
waarbij zij mededeelde dat men daar-
voor de feitelijke medewerking van
een aantal huisvrouwen nodig had,
gaven zich binnen drie dagen hier-
voor drieduizend huisvrouwen op. Dit 5
logenstraft elke bewering als zou ..de"
huisvrouw geen belangstelling heb- 5
ben voor wat van „hoger"hand voor
naar wordt gedaan.
Wat is de rol van de vrouw bij de
verkiezingen? Wat is haar rol in
volksvertegenwoordiging en gemeen-
teraad, en welke invloed heeft ze in
de politieke partijen, de verenigingen,
de pers? Welke indirecte rol speelt de
vrouw in het politieke leven vanuit
gezin en samenleving? De Internatio-
nale Associatie voor Politieke Weten-
schappen wil dit gaan uitzoeken in
1953, met steun van de UNESCO, en S
wel in de landen Frankrijk, Noorwe- i
gen. de West-Duitse Bondsrepubliek
en Joegoslavië. De resp. vrouwenver-
enigingen in die landen en enkele i
wetenschappelijke instellingen geven
hun medewerking.
Ditzelfde onderwerp, de activiteit
van de vrouw in de politiek, is ook
uitvoerig besproken op het congres
van de politieke wetenschappen in
September j.l. in Den Haag gehouden. 5
Op dit congres kwam o.m. naar voren
dat bij de verkiezingen 92 pet. van de
vrouwen de keus van haar echtgeno- 5
ten volgt en dat het aantal onthou-
dingen bij de verkiezingen hoger ligt
bij de vrouw dan bij de man. en dat
de vrouwen boven de 50 eerder ver-
stek laten gaan dan daaronder alsook 5
dat gehuwde vrouwen haar stemplicht
beter vervullen dan de ongehuwde.
Dat de vrouw minder ijverig stemt E
dan de man heeft men o.a. kunnen
nagaan in Noorwegen waar men de
stem-activiteit van man en vrouw E
splitst. In de meeste landen (ook bij I
ons) bestaat er weerstand tegen het
afzonderlijk tellen van de door man-
nen en vrouwen uitgebrachte stem-
men. Dat de vrouw politiek langza- E
merhand aan het ontwaken is, mag I
misschien enigszins blijken uit het
aantal voorkeurstemmen op vrouwe- E
Ujke candidaten, dat dit jaar in ons
land 27.000 bedroeg, tegen 20.000 in g
1948. Of zouden die zevenduizend 5
stemmen méér op vrouwelijke kamer- g
leden-in-spé niet hoofdzakelijk van g
vrouwelijke kiezers afkomstig zijn? E
A. BgL
iimiiiiitiiiririiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiHiiiiMiimiiiin
De rechtbank te 's-Hertogenbosch
heeft de 36-jarige P. L. van B. uit Eind
hoven wegens diefstal met geweldple
ging veroordeeld tot een gevangenisstraf
van vijftien jaar met aftrek van het
voorarrest. Zijn medeplichtige, de 40-
jarige vrouw A. de B., eveneens uit
Eindhoven, werd conform de eis ontsla
gen van rechtsvervolging. De rechtbank
gelastte echter haar opneming in een
krankzinnigengesticht en te beschikking
stelling van de regering.
Van B. had 23 Februari van dit jaar
de 72-jarige lompenkoopman H. K. te
Valkenswaard neergeslagen en van zijn
geld beroofd. De koopman overleed twee
dagen later in het ziekenhuis te Eind
hoven aan de bekomen verwondingen.
Van B. had de inlichtingen gekregen
van zijn medeplichtige.
