Verbetering van de expeditie
methoden dringend nodig
Samenwerking tussen Sint
Adelbert en middengroepen
Frater Rombouts 70 jaar
Welbesteed leven in dienst
van de pa
H
LAATSTE LUCIFER HAD
FATALE GEVOLGEN
rDe eenzame
I
Reizig
mr
Goederenvervoer langs de weg
Vraagstuk, dat door alle belang
hebbenden gezamenlijk moet
worden bezien
Krachtige actie zal
worden gevoerd
Afscheid rector
en directrice
Passagiers Klipfontein in onzekere
over vervoersmogelijkheid
Dr. Delfgaauw over
de middengroepen
Zevenjarig jongetje liep er mee
naar de katoenbalen
J
DONDERDAG 15 JANUARI 1953
PAGINA 3
Driehonderd granaten
gevonden
Jubileumexpositie van
„De Onafhankelijken"
Twee schepen voor
V.N.S.
Voor bedrijfstakken was
1952 gunstig
Slechte verbindingen
Digestif Rennies -
om Zuurbrand te blussen;
óók om zuurbrand te voorkomen!
In R,K. Vacantiekoloniehuis
Schiermonnikoog
De tol van Maartensdijk
„100 JAAR KROMSTAF"
Voorbereidende congressen
Een niet in te dammen
werkkracht
Emigranten kunnen overschakelen
op emigrantenschepen
Politiebond verzoekt om
dierenwet
Vaart AmsterdamLemmer
weer mogelijk
Zij consumeren 45 pet.
minder dan voor de oorlog
Brand te Enschede nog niet geblust
M*m mm m mzmsm
TT7 anneer de bodedienst bij ons thuis de pakjes of de meubels heeft wegge-
yy haald, om ze veilig in een andere stad af te leveren, dan beseffen wij
burgers meestal niet, wat die ogenschijnlijk eenvoudige handeling voor
problemen met zich brengt.
Direct na de oorlog werd door de vervoerders van goederen in het binnen
land en naar het buitenland het goede recht bepleit daarvoor vergunning te
verkrijgen. De staat oordeelde het nodig daarvoor regels te stellen, die werden
neergelegd in een Wet voor Autovervoer Goederen, in het kort de „WAG" ge
naamd. Een commissie beoordeelt de noodzakelijkheid, de vakbekwaamheid, de
eredietwaardigheid van de ondernemer, geeft algemene richtlijnen, en probeert
oneerlijke concurrentie te beteugelen. En het resultaat is, dat een aantal bode
diensten het land doorkruisen en met bekwame spoed uw goederen bezorgen.
Waarheen zulks gewenst is.
De postpakketdienst van de P.T.T.
Sorgde reeds vele jaren voor de klei
nere colli. Gebundeld in grote postzak
ken worden die verzonden, per spoor,
vervolgens gesorteerd en door de bode
bij U aangereikt.
Waar nodig, beschikt de dienst over
flinke gebouwen. Grotere stukken wor
den behandeld door de A.T.O., de voort
zetting van de firma van Gend en
Loos, die eveneens de pakken komen
afhalen, per spoor verzenden en met
auto's, of paard en wagen de goederen
bestellen. Dat A.T.O.-bedrijf is een be
schrijving waard, maar dat zou te ver
voeren van hetgeen thans Uwe aan
dacht vraagt.
Genoeg zij, dat gestreefd is naar een
snelle behandeling, van de sortering,
het vervoer per spoor en de bestelling.
Het kenmerkende verschil met de
Vervoersgroep. die der bodediensten is,
dat deze de goederen per auto naar de
plaats van bestemming brengt en niet
van goederentreinen gebruik maakt. Zij
zijn weg-gebruikers.
De illusie „van huis tot huis per
auto", gaat niet geheel op. De ophaal
dienst brengt de goederen naar een cen
trale verzendinrichting. De lijndienst
brengt ze naar een afgelegen hoofd
plaats. Aldaar moeten ze weer worden
uitgeladen, uitgezocht, opgeladen en be
steld.
Het kan moeilijk anders. Of het ver-
Voer van regionale centra naar andere
centra per spoor of over de weg ge
schiedt, gesorteerd moet er worden. En
die sortering geschiedt bij de A.T.O.,
logisch snel en vernuftig, in lange
loodsen op het emplacement van de
Spoorwegen en bij de bodediensten ge
schiedt dat voor het grootste deel op
straat
Een goed voorbeeld van hoe het
niet moet zijn, ziet U op de Nieuwe
Zjjds Voorburgwal in Amsterdam,
Waar het euvel zó groot is geworden,
dat men er, en vooral 's Maandags,
geen parkeerruimte kan vinden.
Is het een wonder, dat de stedelijke
autoriteiten op middelen hebben ge
zonnen, hieraan een einde te maken?
Groningen heeft weer eens het goe
de voorbeeld gegeven. Een groot
bodeterrein werd aangewezen, waar
de sorteerhandelingen konden ge
schieden. En meerdere steden volg
den. Bodedienstterreinen worden aan
gewezen. De stedelijke uitbreidings
plannen moeten met de plaatsbepa
ling van zulke terreinen rekening
houden.
Weg met de pakjes op straat! Maar
han is men er nog niet. Nu liggen de
Soederen op de bodeterreinen op straat,
kien ziet er vrachtwagens, bestelwagens,
bakfietsen en goederen in bonte menge-
ling dooreen.
De bodediensten beklagen zich over
be concurrentie van de A.T.O. Een
semi-overheidsbedrijf! Maar doen zij
bet beter?
Wij willen allerminst de hard wer-
Te Breskens zijn bij het baggeren van
sloten met een dragline niet minder dan
briehonderd granaten gevonden. De
joijnopruimingsdienst maakte de gevaar
lijke projectielen onschadelijk.
vereniging van beeldende kunstenaars
i'öe Onafhankelijken" opgericht in 1912
9eeft het plan ter gelegenheid van het 40-
JjU'ig bestaan met een expositie een terug-
?l'k te geven over deze periode. In het
bijzonder zal op deze tentoonstelling, die
«i Maart/April in het Stedelijk Museum ,e
Amsterdam zal worden gehouden, tot uit
drukking worden gebracht het contact, dat
ïa« de oprichting af met binnen- en
buitenlandse kunstenaars werd gelegd,
^aardoor pioniers in Nederland werden
Êteïntroduceerd. Dit geschiedde op verschei-
ene tentoonstellingen, die de vereniging
held en waarop deze kunstenaars met hun
toentertijd volkomen nieuwe opvattingen en
uitdrukkingsmiddelen exposeerden. Van hen
hllen op de komende expositie verschu
dde oude werken aanwezig zijn. Voorts
?hUen critieken, foto's en brieven en docu-
f^nten van vroeger op de tentoonstelling
e zien zijn. Ook zal werk van de tegen
woordige leden worden geëxposeerd.
De voorbereidingscommissie wil met deze
tl ze van inrichten aan de tentoonstelling
eh instructief karakter geven en doen uit
omen, dat de geschiedenis van de beel-
®nde kunst in Nederland van de laatste 40
nauw verweven is rnet die van „De
uhaf hankelij ken
Mi?6 Yereenigde Nederlandsche Scheepvaart
te s-Gravenhage heeft de contracten
sCh„ e?d voor de bouw van twee enkel-
Veri? 'motorschepen van 5000 ton draag-
ben r?en de „Nordseewerke" te Em-
re. schepen zullen worden opgeleverd
schen„ln en October van dit jaar. De
Airifan zlJn bestemd voor de vaart op West-
Het centrum van vrachtgoederen-
vervoer te Groningen; een goed
voorbeeld, dat navolging verdient.
kende bodediensten het bestaansrecht
ontkennen. Wij vragen hen slechts het
vraagstuk gezamenlijk te willen bezien
en het tot een oplossing te brengen. En
dit is zeer wel mogelijk.
Het is niet voldoende, dat bode
dienst terreinen beschikbaar worden
gesteld. Zij dienen te worden inge
richt. De eis is, dat de goederen droog
worden gelost, geladen en snel ge
splitst. De gehele tussenfaze dient
voorzien te worden. Dit kan zeer wel
geschieden in onderling overleg en
goede wil.
De goederen kunnen in een gemeen
schappelijk beheerde loods gebracht
worden, gesplitst, desnoods gepaleti-
seerd in gestandaardiseerde draad
manden.
Ze kunnen door gemeenschappelijk
aan te wijzen besteldiensten besteld
worden.
Tenslotte is de techniek van geme
chaniseerd vervoer dusdanig vervol
maakt, dat met behulp van kleine hef
trucks en desnoods rotbanen, Uwe goe
deren snel, droog en veilig uitgeladen,
gesorteerd en besteld worden.
Mogen wij de bodediensten het En
gelse blad: „Mechinal Handling" ter
lezing aanbevelen?
En achterblijvers worden op den duur
verliezers!
Ir. F. J. BLOM
De langzamerhand onhoudbaar geworden toestand op de N.Z. Voorburgwal te
Amsterdam.
Dezer dagen zijn bijeen geweest op
uitnodiging van het hoofdbestuur van
St. Adelbert vertegenwoordigers uit de
besturen van de Algemene Katholieke
Kunstenaars Vereniging, de Algemene
Rooms Katholieke Ambtenaren Vereni
ging, de Algemene Rooms Katholieke
Officieren Vereniging, de Katholieke
Ingenieurs Vereniging, de Katholieke
Leraren Vereniging ,.St. Bonaventura",
de Katholieke Vereniging van Mijnbe-
ambten, De Katholieke Vereniging van
Hoger Personeel, de Rooms Katholieke
Artsen Vereniging en de Rooms Katho
lieke Journalisten Kring.
Gezamenlijk overleg werd gehouden
over verschillende concrete punten van
gemeenschappelijk belang voor deze
beroepsorganisaties en St. Adelbert als
standsorganisatie.
In beginsel werd besloten samen
werking onder leiding van St. Adel
bert verder te effectueren inzake
vraagstukken deze groeperingen be
treffende; een werkcomité ontving
de opdracht op korte termijn nadere
voorstellen uit te werken aangaande
de juiste vormgeving dezer samen
werking. Uiteraard zal de uiteinde
lijke structuur dezer samenwerking
t.z.t. zo nodig worden aangepast aan
richtlijnen door het Hoogwaardig
Episcopaat te geven naar aanleiding
van het werk van de commissie-
Beaufort.
Uitvoerig werd daarnaast o.m. de
noodtoestand onder de middengroepen
besproken, juist met het oog op de grote
K.v. K. N.-Holl. N.-Kwartier
In zijn rede voor de Kamer van Koop
handel en Fabrieken voor Hollands Noor
derkwartier te Alkmaar zei de voorzitter
dat slechts door belastingverlaging opvoe
ring van de productie en van de produc
tiviteit bereikt kan worden.
Ondernemers zijn nog te weinig geneigd
zich m het gebied der Kamer te vestigen
als oorzaak hiervan noemde spreker de
slechte verbindingen van Noord-Hollands-
Noorderkwartier met het overige deel van
het land, tengevolge van de verkeersstag-
naties bij de Hempont en Velserpont en
de hoge tarieven aan de IJ-ponten.
Wat betreft de belangrijkste bedrijfstak
ken zei de voorzitter dat 1952 veelal een
gunstig jaar Is geweest. Landbouw, vee
teelt, zuivelindustrie, bloembollenhandel en
de industrie vertoonden over het alge
meen goede uitkomsten.
In de kaashandel was de export weder
om groter dan in 1951, ondanks de moei
lijkheden bij de kaasexport.
De omzetten van de groenten veilingen in
het district der kamer stegen met ruim
4.5 millioen tot f 19.4 mill. De bloembol
lenhandel heeft tot en met November ge
ëxporteerd voor f 125 millioen tegen f 127
millioen in dezelfde periode van 1951.
betekenis van deze groeperingen, in het
bijzonder voor het culturele leven in ons
land. Besloten werd gezamenlijk krach
tig actie te voeren zoveel mogelijk in
overleg met de betrokken zusterorgani
saties ter ondersteuning van de voor
stellen der Commissie Middengroepen
der K.V.P. In dit verband werd een
voorlopig program van actie opgesteld
teneinde snelle en krachtige doorvoe
ring van deze voorstellen te bevorderen.
Voorts werd ook besloten van de zijde
van St. Adelbert en van de genoemde
organisaties waar mogelijk volledige
medewerking te verlenen aan het op
14 Maart 1953 te Amsterdam te houden
congres over de sociale positie van de
werkers in de intellectuele beroepen,
waaromtrent dezer dagen reeds uitvoe
rige mededelingen in de pers zijn ge
daan.
Advertentie
U hoeft niet meer tegen Uw maaltijden
op te zien uit vrees voor zuurbranden
op de maag. Met één of twee Rennies
bij de hand blijft U iedeere brand de
baas en blust U de pijn bij voorbaat.
Vraag Rennies bij Uw apotheker of
drogist.
(Van onze correspondent)
Het R- K. Vacantiekoloniehuis op
Schiermonnikoog heeft zich in de loop
van de nagenoeg 22 jaren van zijn be
staan, enorm uitgebreid en is geworden
tot een belangrijke instelling, die aan
duizenden kinderen gezondheid heeft ge
bracht. Een groot aandeel van de ont
wikkeling van het koloniehuis komt voor
rekening van Rector W. Heimeriks en
de directrice mej. L. Donker, die ruim
twintig jaar achtereen de leiding hebben
gehad van deze instelling en als het
ware met het eiland vergroeid zijn. Het
afscheid van deze beide figuren kon dus
zeker niet ongemerkt voorbijgaan en
daarom werd door het bestuur van het
R. K. Kinderkoloniehuis St. Egbert te
Schiermonnikoog in Groningen een spe
ciale huldigingsbijeenkomst belegd.
Zowel Rector Heimeriks als mej. Don
ker zullen dit werk in het belang van de
zwakke kinderen voortzetten in het
vacantiekoloniehuis te Vierhouten.
Tot rector is thans benoemd de zeer-
eerw heer C. J. de Groot, tot voor kort
pastoor in een parochie nabij Versailles-
Tot directrice is aangesteld mej. A. Vegt.
Op de huldigingsbijeenkomst te Gro
ningen werd het woord gevoerd door de
hoogeerw. heer Deken L. Buve. Spr.
heeft in zijn toespraak een schets ge
geven van de grote verdiensten vaij deze
thans scheidende figuren in het belang
van het zwakke kind en in het belang
van de Katholieke zaak. Ook werden
woorden van dafik en hulde gesproken
door de voorzitter van St. Egbert, de heer
H. D. Boekholt, door de heer B. F. Ro
denberg en door de heer B. de Hosson
en deze woorden gingen gepaard met ge
schenken.
Rector Heimeriks zei in zijn dank
woord dat hij ook in zijn nieuwe functie
van diocesaan adviseur voor de kinder
bescherming de betrekkingen met Schier
monnikoog zeker zal onderhouden.
Bij de behandeling van de provinciale
begroting 1953 in de vergadering van de
Provinciale Staten van Noord-Holland,
deelde de heer De Vries (P. v, d. A.) mede
dat ten aanzien van de tol bij Maartensdijk
Noord-Holland belangstellend toeschouwer
is. De provincie Utrecht laat een brug ver
sterken en zodra die gereed is zal er geen
tolgeld meer worden geheven.
In de maand, voorafgaande aan de offi
ciële feestviering ter gelegenheid van ,,100
jaar Kromstaf", worden in Nederland door
een aantal landelijke katholieke organisa
ties in samenwerking met de Stichting
18531953 congressen belegd, welke tèn doel
hebben de achtergronden voor deze feest
viering zo duidelijk mogelijk in het licht te
stellen. In verband met de noodzaak om al
deze congressen op de juiste wijze te coör
dineren, wordt alle landelijke katholieke
organisaties, welke alsnog aan deze cyclus
willen deelnemen, verzocht zich in verbin
ding te stellen met het bureau van de Stich
ting 1853—1953. Oude Zijds Voorburgwal 40
te Amsterdam.
et leven van frater Siger.isrjs
Rombouts is zo nauw verweven
met de ontwikkeling der theore
tische Paedagogiek op Katholieke grond
slag, dat het bereiken van de leeftijd
der sterken een geschikt moment is om
bij de betekenis van het werk van deze
frater-paedagoog 'Wen te blijven stil
staan.
Daarvoor is het nodig, te letten op de
factoren die als zovele mogelijkheden
zijn te beschouwen, welke moesten lei
den tot het omvangrijke oeuvre van
deze religieus.
Het heeft lang geduurd, voordat in
ons land de naam paedagogiek de aan
duiding was van een wetenschap. Daar
toe was nodig, naar het scheen, dat een
man als de latere professor J. W. Gun
ning de rectorstitel aan een Nederlands
gymnasium ging verwisselen voor die
van student in de paedagogiek te Jena!
Als Gunning later in woord en geschrift
„paedagogiek bedrijft", begint het ook
in wetenschappelijke kringen door te
dringen, dat paedogiek een weten
schap is. Zij heeft immers een bepaald
object: de leiding van de jonge mens
naar een bepaald doel. Ook zij zoekt
door alzijdige beschouwing en studie de
middelen om dat doel te bereiken, zich
daarbij bedienend van allerlei hulp
wetenschappen, die haar inlichten over
de aard der psyche,, over de groei
der psychische en psychisch-physiolo-
gische processen, over de somatische,
ethische en religieuse problemen. Dat
inzicht groeide en rijpte in de eerste
twintig jaren van deze eeuw.
Het was tegen het eind van deze
periode, dat de drang naar de studie
van al deze verschijnselen zich bij
Rombouts openbaarde. Het was voor
hem het psychologisch moment. De
sinds lange jaren in de Katholieke
vakpers bepleite invoering van een
middelbare akte paedagogiek had
succes. De R.K. Leergangen te Til
burg openden de gelegenheid tot stu
die en Rombouts behoorde tot de
eerste studenten
Juist in deze periode valt de totstand
koming van de Vager Onderwijswet-1920
die de pacificatie bracht en als gevolg
daarvan een geweldige uitgroei van het
katholiek lager onderwijs benevens een
verhoogde belangstelling voor de ver
dieping en verbreding van de ideele
basis van dit onderwijs. Er was be
hoefte aan alzijdige voorlichting, on
danks de erkenning van de waarde der
intutie voor de vorming van de jeugd.
Wie geschiktheid bezat om die voor
lichting te geven, behoefde niet te vre
zen dat zijn stem zou z'.jn die van de
roepende in de woestijn. Rombouts
toonde al heel gauw dat hij de aange-
(Van onze verslaggever)
Door het uitvallen van de „Klipfon
tein" van de Verenigde Nederlandse
Scheepvaartmaatschappij te Den Haag
zjjn niet alleen de passagiers, welke
zich op het moment van de ramp aan
boord bevonden, doch ook degenen die
reeds voor volgende reizen geboekt had
den, gedeeltelijk in het onzekere komen
te verkeren. Naar men ons te bevoegder
plaatse mededeelde, wordt en voor een
deel ook is uiteraard op de eerste plaats
getracht een oplossing te vinden voor
de „schipbreukelingen", hetgeen de
Maatschappij voor grote moeilijkheden
stelt. De „Klipfontein" vervoerde op
zijn reizen vele passagiers langs de
Oostkust van Zuid-Afrika en vormde
evenals de andere „Fontein"-schepen
van de V.N.S. ook voor personenver
voer een belangrijke schakel tussen de
in dat gebied liggende havens, zoals
Port Elisabeth, East London, Durban,
Lorenzo Marquez, Beira e. d.
Voor de passagiers die in deze, door
de „Klipfontein" op zijn noodlottige reis
nog niet aangedane, havens voor het
schip geboekt hadden en wachtten op
de afvaart, worden, naar men ons me
dedeelde, thans pogingen in het werk
gesteld, ander vervoer te vinden. Hier
bij kan echter slechts worden uitgegaan
van elke individuele boeking afzonder
lijk. Kan geen oplossing worden gevon
den, dan zal de Maatschappij zich ge
noodzaakt zien de betreffende boe
kingten) te annuleren.
Een ander schip, dat de „Klipfontein"
op zijn reizen zal vervangen, zal niet
worden ingelegd. De Fontein-sche
pen hebben ruime en luxueuze ac
commodatie voor circa 200 passagiers,
en het is practisch onmogelijk voor een
dergelijk schip op de chartermarkt een
equivalent te vinden. Voor een vracht
schip liggen wat dit betreft de zaken
geheel anders.
Ten aanzien van degenen, die reeds
passage hadden geboekt op de „Klip-
fontein" voor de volgende reis van Ne
derland naar Zuid-Afrika kon men ons
om deze redenen dan ook weinig uit
sluitsel verschaffen. Voor hen geldt
vrijwel hetzelfde als voor de passagiers
in Afrika. Voor elke individuele boe
king zal naar een oplossing gestreefd
worden; blijkt dit niet mogelijk, dan
annulering. Ook voor deze reizigers zal
dus geen apart schip worden ingelegd.
Onder hen bevinden zich uiteraard
ook emigranten. Voorzover deze geen
of minder prijs stellen op een meer
luxueuze wijze van vervoer dan de z.g.
„emigrantenschepen" bieden, kon men
ons geruststellen. Voor hen zal het niet
zeer moeilijk zijn passage te vinden op
de regerings-emigrantenschepen, zoals
de „Zuiderkruis", de „Groote Beer" en
de „Waterman", welke tegenwoordig
ook reizen naar Zuid-Afrika maken.
Naar men ons verzekerde zal voor deze
emigranten niet op een al te grote af
wijking van het vertrekschema behoe
ven te worden gerekend.
De Nederlandse politiebond voor dieren
bescherming heeft aan de minister van
Justitie een verzoek gericht om de tot
standkoming van een moderne dierenbe
schermingswet te willen bevorderen en
zich niet te willen beperken tot aanvullen
de bepalingen op de huidige wetsartikelen
inzake deze materie.
De motorboten „Jan Nieveen" en de
„Sneek 7" van de Groningen—Lemmer
Stoombootmaatschappij zijn gisteravond
half acht in de haven van Lemmer aange
komen. De boten waren één uur 's middags
uit Amsterdam vertrokken. Zij hadden een
vlotte reis. Zolang de huidige weersom
standigheden aanhouden zal de vaart alleen
overdag worden gemaakt.
Frater Sigebertus Rombouts
wezen man daartoe was. De talloze her
drukken van zijn „Zielkundige Begrip
pen" en Nieuwe Banen in Psychologie
en Paedagogiek" zijn gedurende meer
dan twee decennia de stille getuigen
van een veelvuldig gebruik. Het eerste
boek werd zelfs door vele niet-katho-
lieken bij hun studie voor genoemde
vakken dankbaar geraadpleegd.
Als derde factor noemen we de om
zetting van de oude opleidingsscholen,
de z.g. normaalscholen in kweekscho
len. Inhaerent daaraan was een ver
diepte studie van de paedagogiek o.a.
Ook hier was Rombouts door zijn leer
boeken een vertrouwd raadgever. De
opleiding stond spoedig in het teken
van deze kloosterling.
Het gunstige getij is dus mét Rom
bouts geweest. Het heeft hem toén en
daarna de gelegenheid gegeven een
niet in te dammen werkkracht te ont
wikkelen op het gehele terrein der pae
dagogiek en der didactiek.
Voorop staat hierbij zijn „Historische
paedagogiek". De vier dikke delen bevat,
ten een schat van kennis, ook van de
contemporaine paedagogiek. In Neder
land is een werk van die omvang tot
dusver niet uitgegeven. Dit standaard
werk is in enkele jaren naast ander
werk tot stand gekomen. Naar onze
mening te snel. Vooreerst geeft het veel
meer dan historie. Geschiedenis ver
draagt zich niet met de beschrijving
van het heden. Bovendien is het ge
vaar niet te ontzeilen dat wat een
mensenleven vraagt aan studie, een
min of meer fragmentarisch karakter
krijgt, als een werk in phenomenaal
korte tijd tot stand komt.
Vervolgens moeten wij wijzen op de
Opvoedkundige Brochurenreeks. De
term „brochure" dekt de inhoud niet.
En omvang èn inhoud van deze ge
schriften verdienen een minder beschei
den aanduiding. In ons land is deze
serie van meer dan 150 delen een uni
cum. Niet alles in deze reeks moge tot
het koren gerekend 'worden, de reeks
is een onuitputtelijke bron van kennis
voor allen de paedagogiek studeren.
Rombouts is de redacteur van wiens
hand bovendien vele der monografieën
zijn. Ook buiten eigen kring wordt deze
uitgaaf hogelijk gewaardeerd. Deze fra
ter redigeert bovendien sinds tientallen
jaren „Ons Eigen Blad". Paedagogische
tijdschriften leven in het algemeen niet
lang. Dit periodiek is de uitzondering
die de regel bevestigt. Zeker zou het
blad de weg van zovele andere gegaan
zijn. als Rombouts hier niet de stuwen
de kracht was geweest. Wie het open
slaat, ontmoet overal de bekende initia
len. En als de voorraad daarvan op is,
komen schuilnamen te hulp. De zeer
persoonlijke stijl trekt zich evenwel
van pseudoniem weinig aan.
Natuurlijk heeft Rombouts steeds op
de bres gestaan om de belangen van
het Katholiek onderwijs te verdedigen.
De pen is een geducht wapen in de
hand van deze temperamentvolle man,
in wie het zuidelijk bloed bruist. Van
deze eigenschap hebben zijn tegenstan
ders meermalen gebruik gemaakt om
de degen te kruisen, niet om het doel,
maar om de strijd zelf!
Er zou een boekdeel te vullen zijn
over de relaties van frater R. met de
algemene en bijzonder methodiek. Be
tere leermethoden te verschaffen, is
steeds een zijner idealen geweest. Ook
thans nog verschijnen leerboeken van
zijn hand, die de studie der vreemde
taien op moderne basis willen geschoeid
zien. Zijn doel is de leerlingen van
meet af aan met de vreemde taal in
contact te brengen, ten einde aldus
mede de schuwheid om de vreemde
taal te spreken, te doen verdwijnen. Dit
gedeelte van zijn didactisch werk is
zeker niet het minste.
Tenslotte moeten wij wijzen op zyn
verdiensten voor de vernieuwing van
het onderwijs. Vernieuwing moge dan
een modewoord genoemd worden, de
zaak is dood-ernstig. In een snel evo
luerende wereld kan het onderwijs
geen statisch element zijn. Het zijn of
niet zijn is mede afhankelijk van de
bereidheid om aan te passen aan het
nieuwe. Dat heeft Rombouts vóór vele
anderen doorzien. Vandaar zijn ijveren
om goed bevonden beginselen ook hier
in toepassing te brengen. Heel veel van
wat thans „in nieuwe richting" ge
schiedt, is gebaseerd op de door R. ver
kondigde beginselen.
Wij hebben slechts op enkele (zij het
voorname) facetten van de arbeid van
de thans zeventigjarige het licht laten
vallen. Het spreekt wel van zelf, dat zijn
liefde voor de paedagogische weten
schap gedragen wordt door het alge
mene beginsel, dat de opvoeding van
het kind moet steunen op een katholie
ke basis, daar alle opvoeding uiiteinde-
lijk moet leiden naar het doel waartoe
de mens geschapen is. Deze waarheid is
de bron van inspiratie bij alles wat hij
doet.
En nu heeft deze Tilburgse frater een
nieuw decennium bereikt, dat op rust
wijst. Wij wensen hem niet toe
dat die rust zijn deel moge zijn. Inte
gendeel, voor deze vitale mens ligt nog
een ruim arbeidsveld open. Schaepman's
devies: non recuso laborem, moge nog
vele jaren het zijne blijven!
H. G. DE BOER
Voor de leden van alle R.K. organi
saties te Leiden, die geacht kunnen wor
den tot de middengroepen te behoren,
sprak Woensdagavond dr. J. G. M. Delf
gaauw over het derde K.V.P.-rapport
over de middengroepen en over het
vierjarenplan van de A.R.K.A., „De
weg naar herstel'. De inleider wees
er op, dat de middengroepen 45 procent
minder consumeren dan voor de oor
log en dat de kinderen, die door het
milieu de meeste geschiktheid tot stu
deren bezitten, met hun kosten de
ouders tot aan de rand van de afgrond
brengen. Sprekend over de in het plan
genoemde loonsverhoging van dertig
procent, benadrukte dr. Delfgaauw, dat'
men deze niet wil bereiken door het
achteruitdrukken van andere groepen,
maar door gebruik te maken van de
meerdere welvaart, die in de komende
jaren verwacht mag worden. Spreker
ontkende ten stelligste, dat deze gro
tere welvaart niet redelijk verwacht
mag worden. Ten aanzien van de ver
wezenlijking van dit plan merkte dr.
Delfgaauw op, dat deze in het politieke
vlak moet liggen en dat het daarom
noodzakelijk is ook mensen buiten de
K.V.P. hiervoor te interesseren, zoals
de katholieke leraren hebben gedaan
bij hun neutrale en christelijke collega's.
(Van onze correspondent)
Met nog één lucifer na een hele mid
dag vuurtje stoken heeft een zevenjarige
jongen Zaterdagmiddag de brand ver
oorzaakt bij de N.V. Sesam te Enschede,
die een schade van bijna zes millioen
gulden tot gevolg had. Dit is het resul
taat van het onderzoek dat sinds Zater
dagavond door de Enschedese recherche
werd ingesteld.
Dinsdag richtte de politie in de ge
westelijke pers een dringende oproep
tot een 1214-jarige jongen zich bij de
politie te melden. De jongen was vanaf
het haventerrein naar een café gerend
door ANTONIA WHITE
Vertaald
door
J. W. HOFSTRA
108
Hij leidde haar naar de eetkamer en
sloot de deur. Ze staarde naar het witte
tafellaken en de onaangeroerde messen
en vorken en zei: „Je hebt nog niet ge
geten, hoe komt dat?"
„Ik heb ook geen trek, evenmin als
jij. ga toch zitten- Je ziet er volslagen
uitgeput uit."
„Kunnen we niet in je studeerkamer
gaan?"
„Daar zit iemand."
De manier waarop hij sprak, deed
haar hem voor de eerste maal aanzien.
„Claude wat zie je er ellendig uit.
Er is toch nog niet meer slecht nieuws?"
„Nee nee, lieve. Maar ik wilde je over
Clara spreken."
Er klonken lichte voetstappen in de
gang; de voordeur viel zachtjes dicht.
„Je bezoeker is vertrokken", zei Isa
bel. „Laten we toch maar in je studeer
kamer gaan. Ik vind deze kamer zo
akelig."
Hij wierp een blik op de zwart mar
meren klok.
„Ik ben al zo laat. 't Is maar even."
Toen zag hij, dat ze huiverde.
„Wat ben ik toch een bruut. Kom
maar mee: 't is daar warmer."
Hij bracht haar in de studeerkamer
en deed haar in de grote groene stoei
zitten. Hij rakelde het vuur wat op.
Isabel probeerde uit alle macht haar ge
dachten bij de situatie te houden. Ze zei:
„Deze stoel is warm. Laat je je leer
lingen altijd in die stoel zitten?"
Gebukt over het vuur, met zijn rug
naar haar toe, antwoordde hij:
,,'t Was geen leerling. Het was Patricia
Cohen."
„Wat kwam die doen?"
„Zij kwam voor mij. Ze had een brief
van Clara gekregen."
Isabel voelde een steek van jaloezie,
die haar oude grieven weer boven
bracht en Clara weer het middelpunt
van haar gedachten maakte. Dit stelde
haar ervaringen met Callaghan geens
zins in de schaduw en deed haar ver
driet daarover des te pijnlijker gevoelen.
Ze zei bitter:
„Zo. Patsy kon ze dus blijkbaar wel
schrijven. Ik telde niet mee."
Claude wendde zich om en zag haar
aan. Hij stamelde:
„Maar lievelieveling. Die andere
briefNatuurlijk was die voor ons
alle twee bestemd."
„Je vergeet, dat ik hem gelezen heb.
Ze sprak met geen woord over mij."
„Het kind wist nauwelijks wat ze
schreef. Je zei toch zelfje zei
„Je wilde me immers niet geloven,
hè?" onderbrak ze hem hartstochtelijk.
„Ik was degene, die verontschuldigingen
voor Clara probeerde te vinden. Jij
wilde niet naar rede luisteren. Je was
onrechtvaardiger en meer dan dat....
harteloos. En nu
„Ik weet het wel, Isabel", zei hij mat.
„Je hoeft me niets te vertellen. Ik ben
ook tot die conclusie gekomen. Wil je
me vergeven?"
Er stond zulk een ellende op zijn ge
zicht te lezen, dat ze, ondanks alles, me
delijden met hem gevoelde. Maar toch
vervulde hij haar met afkeer, bijna met
verachting, zo weerzinwekkend vond ze
hem er uitzien nu hij zich over haar
heen boog.
„Ik kan niet anders zeggen dan dat
dit een heel plotselinge ommekeer is. Is
dat aan Patsy Cohen te danken?"
Zijn gezicht vertrok.
Isabel vervolgde genadeloos:
„Clara mag Patsy wel dankbaar zijn.
Zij scheen te slagen, waar haar eigen
moeder blijkbaar niets kon bereiken."
„Isabelik bid je. Ik verdien die
bittere verwijten en nog wel meer ook,
maar wil je niet geloven, dat ik heb
ingezien, dat ik onrechtvaardig was en
jij gelijk had?"
„Wat komt dat er nu nog op aan?"
Hij zuchtte. „Voor jou misschien niet.
Maar voor Clara zal het wel een ver
schil maken."
Ze zei onbewogen: ,.Heb je die brief
al geschreven, waar je het vanochtend
over had?"
„Gelukkig niet, Isabel, goddank niet...
je weet niet hoe ik van mezelf walg."
Hij scheen zo geslagen, dat het haar
wat vertederde.
„Wat ben je nu dan van plan?"
„Ik laat het aan jou over. Ik zal alles
doen wat je zegt. Een van ons beiden
moet direct schrijven. Of zullen we een
telegram sturen?"
„Ik heb haar een paar woorden ge
schreven". zei Isabel. Toen scheen ze
even te moeten nadenken en zei toen,
meer tot zichzelf dan tegen Claude: „Ja,
achteraf heb ik het toch op de bus
gedaan."
„Goddank, nogmaals. Ach, lieve, wat
zou ik zonder jou moeten beginnen, en
wat zou er van Clara worden zonder
jou?"
„Die paar woorden zullen niets bete
kenen voor Clara", zei ze. „Ik kon na
tuurlijk niet uit jouw naam schrijven.
Zodoende zegt haar dat briefje natuur
lijk helemaal niets."
„Heb toch een beetje medelijden met
me, Isabel. Als Clara eens wist wat voor
een vader ze hadik ben niet waard
een dochter te hebben ik ben jullie
geen van beiden waard."
Zijn stem en zijn gelaat drukten zulk
een wanhoop uit, dat ze zich voor het
eerst schuldig voelde. Ze zei langzaam:
„Je bent veel te hard voor jezelf.
Zeggen mensen soms allemaal wel
eens niet iets. wat je nooit van ze ge
dacht zou hebben en waartoe ze zichzelf
ook niet in staat geacht zouden hebben?"
Hij stamelde: „Jadat is wel zo."
„Clara weet er niets van. En ze zal er
nooit iets van te weten komen ook. Zij
behoeft er dus geen verdriet van te
hebben."
„Je bent veel te goed voor me."
Hij leunde voorover en greep haar
handen en maakte een gebaar alsof hij
ze wilde gaan kussen. Toen liet hij ze
weer vallen. „Nee, ik ben niet waardig
je aan te raken."
Zij leunde achterover in de stoel en
schoof haar hoed wat achterover.
,Ik voel me niet goed", zei ze mat.
„Kunnen we geen spijkers met koppen
slaan? Wat Clara betreft dan."
Hij zei nederig:
„Wil je me helpen? Ik zie wel dat je
haast niet meer kunt dat is ook mijn
schuldMaar ik moet weer in de
tredmolenIk heb practisch geen tijd
meer om te schrijven
„Zou je graag willen, dat ik nog een
brief schreef?" (Wordt vervolgd).
en had de bewoners verzocht de brand
weer te bellen omdat er brand was uit
gebroken. Gistermiddag heeft de vader
van deze jongen zich bij de recherche
vervoegd. Toen konden de kinderen, die
naar de politie veronderstelde al spe
lende de brand veroorzaakt hadden,
spoedig worden opgespoord. In totaal
waren het zes jongens. De jongste was
zeven, de oudste zeventien jaar. Ze
waren allen in de omgeving van het
haventerrein woonachtig. Ze hadden
meerdere vuurtjes gestookt en hadden
daartoe stukken asphalt bij elkaar ge
sleept. Ook werd carbid gebruikt.
Zo kwamen ze terecht bij de loods
van de N.V. Sesam, waarvan het om
liggende terrein niet door een afras
tering is afgesloten. Zij speelden daar
ongeveer een uur op de buiten de
loods opgestapelde katoenbalen. Een
13-jarige jongen was in't bezit van het
luciferdoosje. Er bevond zich nog
slechts één lucifer' in. Hij gooide het
doosje weg omdat hij het vuurtje sto
ken in de nabijheid der katoenbalen
te gevaarlijk vond. Het zevenjarig
jongetje K. W. raapte het doosje
echter weer op, stak de lucifer aan
en liep ermee naar de katoenbalen.
Een vriendje hield de handen om het
vlammetje en toen stond de boel
spoedig in lichter laaie.
De oudere jongens probeerden nog
met hun jassen het vuur te doven, maar
dit lukte niet. Het was alsof het vuur
tegen de balen „opliep", zo vertelden ze
gistermiddag aan de politie. Toen ook
het omvergooien van enkele balen niet
hielp, werden de jongens bang en kozen
het hazenpad. Een van hen liet toen de
brandweer waarschuwen. Zoals gemeld
gingen door deze brand ongeveer zeven
duizend balen Amerikaanse en Congo
lese ruwe katoen in vlammen op. De
waarde van de loods meegerekend be
droeg de totale schade bijna zes millioen
gulden. De brand zelf is nog steeds niet
geheel geblust. Met drie motorspuiten
geeft de brandweer thans nog water. De
nog smeulende, rokende of brandende
balen worden voorzover mogelijk uit
de loods gesleept en per vrachtauto naar
een verderop gelegen nog onbebouwd
industrieterrein gebracht. Daar worden
de balen uiteengehaald en wordt de
katoen verspreid en nat gespoten. Op
deze wijze hoopt men nog een deel van
de verloren gegane katoen te kunnen
behouden. Dit restant hoopt men dan
als afval te kunnen verkopen.
