Nieuwe Haarlemsche Courant | 1953 | 30 januari 1953 | pagina 5

rDe eenzame

Reiziger vmE

Missionarissen en Witte Zusters met

Belangrijke voorstellen betreffende
partijorganisatie aan de orde

Restauratie van

verlof in ons land

C. R. de Klerk overleden

Verschoningsrecht
van de journalist

Een verduisterde
verduisterde maan

Voorzitter Andriessen: Zonodig scherpe
strijd om positie Kerken tegenover
Humanisme veilig te stellen

Dank voor leiding
van Episcopaat

Plezierige reis van Raptim-vliegtuig

de natuurzuivere

K.V.P.-PARTIJRAADSVERGADERING

Nota van minister
van Justitie

Minister Mansholt
naar Engeland

Loongrens Ziektewet enz.
op 5025.-

Mgr. Bronsveld uit
Rome terug

VRIJDAG 30 JANUARI 1953

PAGINA 3

V

Dit feuilleton is in boek
vorm verschenen bij Uit
geverij Paul Brand N.V.
te Bussum.

Examens

Wollen stoffen naar
W .-Duitsland

1 door ANTONIA WHITE

V

Zilveren doctoraat van
prof. Rutten

Partij organisatie

Humanisme?

Kerkelijke hiërarchie

In KING pepermunt proeft U maar dan
in de vorm van een verfijnde lekkernij
hetzelfde natuurproduct, dat door de eeuwen
heen in de geneeskunde is gebruikt als middel
ter opwekking en verkwikking.

„Moeder... ik weet gewoon niet hoe
ik het aan Archie moet vertellen. Zou
U niet....?"

„Nee, schat. Ik ben bang dat dit iets
is wat je zelf zult moeten doen. Zal ik
vragen of hij vanavond hier komt?"

Clara zuchtte en vermande zich

„Goed."

„Dat is flink van je. Ik weet hoe erg
het zal zijn. Ik zal al die nare practi-
sche dingen wel voor je opknappen."

Clara keek haar moeder bewonde
rend aan.

„Weet U, U bent heus veranderd. U
was vroeger nooit zo.... beslist en ver
standig."

Isabel glimlachte.

„Wel.... de mensen veranderen. Ik heb
nog aan iets anders gedacht. Ik vraag
me af.... als dit allemaal voorbij is....
wil je dan niet een tijdje naar Paget's
Fold?"

„Paget's Fold?" vroeg Clara gretig.
„O, dat zou heerlijk zijn. Het is de
enige plaats waar ik het momenteel
zou uithouden. Ik had er nog niet aan
gedacht.... maar toen U het zei..,, wist
ik ineens dat U het goed had. Hoe hebt
U het zo kunnen verzinnen?"

„Een kwestie van g:evoel denk ik.
Het is niet alleen dat het daar zo rus
tig is of omdat de tantetjes zo lief
zijn. Maar de dingen krijgen daar hun
normaler verhoudingen terug. Je gaat
inzien wat belangrijk is en wat niet."

„Ik begrijp precies wat U bedoelt,"
zei Clara. Ze voegde er in haar onschuld
aan toe:

„Gek he, ik had nooii gedacht dat U
en ik nog eens ergens hetzelfde over
zouden gaan denken."

„Heel gek," zei Isabel met vriendelijke
ironie.

Clara dacht na.

„Weet U.... U bent zo heel anders.
Zelfs Uw stem en Uw gezicht zijn ver
anderd. Ik vond al iets anders aan U
de dag dat ik van Maryhall terug
kwam." Het was de eerste maal dat ze~

dat woord uitsprak. Ze vermoedde dat
Isabel, met die nieuwe verontrustende,
maar tegelijkertijd geruststellende
scherpzinnigheid, het ook bemerkt had.

..Waarom was U de enige die het
door had van Archie en van mij?"

Isabel glimlachte.

„Dat is mijn geheim."

„Vreemd," zuchtte Clara. „Het is net
of ik U voor het eerst als een echt
mens zie."

„Misschien was ik wel onecht voor
iedereen, ook voor mijzelf."

„Zulke gevoelens heb ik ook," zei
Clara. Hoe word je anders? Alleen
maar door ouder te worden" Of is er
iets bepaalds met U gebeurd?"

Isabel antwoordde niet direct. Ten
slotte zei ze met gesmoorde stem:

„Er is iets gebeurd. Ja."

„Kunt U het mij niet vertellen?"

Zij keek haar moeder gretig aan en
Isabel beantwoordde die blik met een
eigenaardige, verheerlijkte glimlach.
Het maakte haar weer zo knap als
vroeger, maar er was nog iets nieuws
bijgekomen, iets dat Clara nog nooit
eerder op haar gezicht gezien had en
ook geen naam kon geven. Op het zien
van die glimlach voelde ze zich een
onbeholpen en onwetend kind. Haar
moeder schudde langzaam haar hoofd:

„Nu nog niet, Clara. Voorlopig nog
niet. En misschien wel nooit."

EINDE

DR. C. R. DE KLERK, 11 Novem
ber 1873 in Woubrugge geboren,
heeft zijn opleiding genoten aan de
Latijnse school in Gemert en in het
vroegere Hageveld te Voorhout,
daarna heeft hij zich door voort
durende zelfstudie ontwikkeld in
christelijk humanistische geest. En
kele jaren is hij onderwijzer ge
weest, van 19001910 redacteur van
de Katholieke Illustratie en van Van
Onzen Tijd, van 19101920 direc
teur van de N.V. Noord en Zuid tot
voortzetting van V.O.T.. van 1918—
1930 redacteur van de Wereldbiblio
theek, waar hij het initiatief heeft
genomen tot de grote Vondeluitgave,
die hij in 1937 tot haar voltooiing
bracht, van 1931—1935 lid van de
hoofdredactie van De Tijd. Ter ge
legenheid van de Vondelfeesten be
noemde de Gemeente-Universiteit
van_ Amsterdam hem tot doctor ho
noris causa in de Vondelvorsing en
de Vondeltekstverzorging. Hij heeft
veel samengewerkt met zijn echt
genote Maria Viola.

Sinds 1917 is hij lid geweest van
de Ned. Mij. voor Letterkunde.

C ^rf,?»TE?DAI"U~ Bevorderd tot arts mej.
J p1 Stenderg, M. Michel, J. van Beusekom,
sum?rg Amsterdam en A. Smits, Bus-
j m, artsexamen le ged. E. Lie Tjin Lee,
Hooff fT1®'^03 Siok Tihiang, A. v. d.
BerZ' Veen hu y sen, J. Hoekstras, B. den
er en R. van Putten, Amsterdam.

7? Cand. wijsbegeerte H. van 't
hedrtiJV" ?a?; wis" en natuurk. (K) J.
Gi°k Pw«n en, idem (L) mej. Liem

Ben Haa» u' m1, eIn 'F) D. Andriessen
lor».i f g' Han Ho"g wan. Den Haag; doc-
•»1 examen geologie M. ter Wee, Boskoop.

De West-Duitse autoriteiten hebben
de volgende bedragen toegewezen voor
invoer uit Nederland: 10 millioen D.M.
voor weefsels, dekens enz. van wol,
300.000 D.M. voor zoete melkpoeder en
375.000 D.M. voor chocolade. Voorts kan
rijst worden ingevoerd voor een niet
genoemd bedrag.

120

„Hoe durft U zulke afschuwelijke
dingen te zeggen! Ik heb altijd gedacht
dat U week en sentimenteel was Ik
dacht dat U van me hield Ik voelde
me altijd schuldig omdat ik niet van
U hield. Ik zie nu dat U zo hard als
een bikkel bent. Ik geloof dat U nog
nooit om een sterveling gegeven hebt."

„Nee?" Isabel was doodsbleek ge
worden en haar knoken zagen wit.

Clara viel op het bed neer en begon
zenuwachtig te snikken. Tussen twee
snikken in zei ze heftig:

„U hebt gelijk. Ik deug niet.... Nie
mand kon beter iets met me te doen
willen hebben.... Ik breng ongeluk over
alle mensen om wie ik geef. Ik ben
niet waard dat iemand van me houdt."

Ze voelde nogmaals Isabels armen
om haar schouders.

„Stil maar liefje... dat is niet waar.
Je hebt jezelf afgemarteld over Char
les, is het niet zo?" Ze sprak rustig
voort, bijna hypnotiserend, door Clara's
krampachtig gesnik. „Je dacht dat je
hef op de een of andere manier goed
kon maken, hè.... dat is niet zo. Kindje...
de enige manier om het goed te maken
is, dat we ons eigen ongeluk weten te
dragen."

Toen het snikken tenslotte ophield en
Clara aan haar moeders schouder uit
rustte, heerste er een lange stilte. Toen
zei Isabel:

„Ik moest wel wreed zijn, schat. Ik
moest je zo'n schok geven dat je uit
je verdoving zou ontwaken."

Clara vroeg als een kind:

„Waarom hebt U dit al niet veel eer
der gedaan?"

J. W. HOFSTRA

„Dat kon ik niet. Ik was veel te be
angst..,. na alles wat je had meege
maakt. Ik dacht dat je je hele leven in
zo'n halve droomtoestand zou voort
leven en dat het veiliger was om je
maar niet wakker te maken. Maar
toen.... toen ik je daar in die kapel
zag...."

Clara kroop tegen haar aan, zoals ze
sedert haar jeugd niet meer gedaan had.

„Mammie, heeft U voor mij al die
maanden zo gebeden?"

Isabel aarzelde even voordat ze ant
woord gaf:

„Ik heb natuurlijk voor jou gebeden,
maar.... ook voor andere mensen."

Clara glimlachte.

„Wat slecht van me om dat ook te
denken. Ik ben en blijf toch een egoïst,
niet?"

Isabel trok haar tegen zich aan.

„Moeder.... daar denk ik aan iets. Dat
feest vanavond. Wat moet ik doen?
Ik kan er toch onmogelijk heengaan?"

„Ik zal wel opbellen en zeggen dat
je ziek bent. Als ik het nu doe, zal
Philippa de andere gasten nog tijdig
kunnen waarschuwen."

„Denkt U, dat ze er een vermoeden
van heeft? Hoewel, ze zei bij de lunch
dat ik er niet goed uitzag."

„Ik hoop maar, dat ze iets vermoedt.
Dat zal het in elk geval gemakkelijker
maken."

Clara begon zich er al mee bezig
te houden wat ze nu allemaal zou moe
ten gaan doen. Ze gevoelde zelfs een
soort kinderlijke teleurstelling dat ze
nu een hele massa plezierige dingen zou
moeten opgeven. Ze zei, zichzelf ver
achtend om haar lafheid:

Pater Swarth van Mill Hill verscheen
met de pet van een der piloten

Prof. dr. F. Rutten, oud-minister van
Onderwijs, Kunsten en Wetenschappen
en thans hoogleraar in de algemene,
empirische en sociale psychologie aan
de R.K. Universiteit te Nijmegen, zal op
15 Februari a.s. het feit herdenken, dat
hij vijf en twintig jaar geleden te Leu
ven cum laude promoveerde in de Ne
derlandse letteren. Prof. Rutten heeft
ook geruime tijd te Utrecht psychologie
gestudeerd.

De vraag, of en zo' ja in hoeverre het
noodzakelijk of wenselijk zou moeten
worden geacht om de journalist het
recht toe te kennen zich in strafzaken
(eventueel ook in burgerlijke zaken)
te verschonen van het geven van ge
tuigenis of van het beantwoorden van
bepaalde vragen omtrent datgene waar
van de wetenschap hem als zodanig is
toevertrouwd, is een vraag, die talrijke
aspecten vertoont. Enige van deze as
pecten heeft de minister van Justitie in
een nota aan de Tweede Kamer belicht,
zulks ter voorbereiding van de gedach
ten wisseling over de door de heer Van
Rijckevorsel c.s. voorgestelde motie,
waarbij de Kamer als haar oordeel uit
spreekt dat het noodzakelijk is de
journalist toe te kennen het recht zich
van getuigenis in burgerlijke en straf
zaken te verschonen nopens de bron
nen van zijn informatie.

De inhoud van deze nota en de con
clusies, waartoe zij leidt, is in de vol
gende punten samen te vatten:

Uit het overzicht van de belangrijk
ste voorstellen tot wettelijke regeling
van de materie blijkt dat, nog afgezien
van de nadere uitwerking, zelfs over de
richting, waarin deze zou moeten wor
den gezocht, vooralsnog geen eenstem
migheid bestaat. Critische analyse van
de belangrijkste voorgestelde oplossin
gen en gedane suggesties brengt aan het
licht, dat de voorstanders van een wet
telijke voorziening er tot dusver niet in
geslaagd zijn een regeling te ontwer
pen, waartegen geen ernstige bezwaren
zijn aan te voeren.

Behoefte aan een wettelijke rege
ling zou zich op het eerste gezicht
kunnen doen gevoelen voor die ge
vallen, warin een journalist naar aan
leiding van een door hem verzorgde
publicatie als getuige door de rech
ter verplicht zou worden de naam te
noemen van zijn zegsman, hoewel deze
klaarblijkelijk in het algemeen belang
heeft gehandeld. Bij nadere analyse
blijkt evenwel dat, mede gelet op de
jurisprudentie van de Hoge Raad, niet
aannemelijk is dat dergelijke ge
vallen zich licht zullen voordoen.

Aan het slot van deze nota stelt de
minister er prijs op uitdrukkelijk te ver
klaren, dat de daarin vervatte conclu
sies uiteraard van voorlopige aard zijn.

Niet alleen was de maan in de afge
lopen nacht verduisterd, de goden
hadden bovendien nog deze verduis
terde maan verduisterd, door er een
machtig wolkengordijn voor te hangen
met name. Slechts hier en daar in den
lande viel dat gordijn soms even opzij
En dan kon men de ene keer het zil
verachtige hemellichaam voor de lin
kerhelft en de andere maal voor de
rechterhelft verduisterd zien. Omstreeks
twee uur echter was het weer geheel
compleet, dat wil zeggen: toen was het
weer volle maan. Op 26 Juli van dit
jaar is er wéér een maansverduistering
Om die waar te nemen zult u echter
helemaal naar de andere kant van de
aarde moeten trekken. Want zij zal dan
slechts te zien zijn in de Stille Oceaan
Azië, Australië, Nieuw-Zeeland of Ame
rika. Als u gaat. zouden wij u echter
wel willen adviseren, van te voren eerst
het plaatselijke De Bilt even op te bel
len. Vanwege een eventueel .wolkendek.

Minister Mansholt zou heden naar
Engeland gaan voor het voeren van be
sprekingen met zijn Engelse collega van
Voedselvoorziening, Lloyd George, over
de baconleveranties en de landbouwin-
tegratie. De besprekingen over de ba-
contransactie zullen zijn gericht op het
verkrijgen van een redelijker basis voor
de leveranties dan op grond van het
voor dit jaar afgesloten contract bestaat.

De partyvoorzitter van de Katholieke Volkspartij, de heer W. J. Andriessen,
heeft vanmiddag bij de opening van de Partijraadsvergadering van de K.V.P. te
Utrecht o.m. aandacht gewijd aan de twee belangrijke voorstellen, die op de
agenda staan en vervolgens vier punten op het nationale terrein genoemd die
de aandacht hebben. Speciale aandacht besteedde hij aan het vraagstuk van het
Humanisme. De K.V.P. zal hier, aldus spr., zo nodig, scherp strijd hebben te
Voeren om de plaats, positie en de taak van de Kerken veilig te stellen. Tenslotte
heeft de partijvoorzitter gewezen op de komende viering van het eeuwfeest der
Kerkelijke Hiërarchie en op de grote betekenis van dr. Schaepman. Het partij
congres zal dit jaar gewijd zijn aan het thema ;,Dr. Schaepman en de staatkun
dige eenheid van de katholieke Nederlanders.

De heer Andriessen herinnerde aller
eerst aan de werkzaamheden die sinds
de verkiezingen in 1952 door het da
gelijks bestuur en het partijbestuur zijn
verricht. Het dagelijks bestuur heeft
o.m. een bespreking gehouden met het
bestuur van de Katholieke Tweede-Ka
merfractie. Deze besprekingen zullen
worden herhaald, indien de omstandig
heden daartoe aanleiding geven. Een
zelfde contact zal met het bestuur van
de Katholieke Eerste-Kamerfractie wor
den opgenomen, waarbij het dagelijks
bestuur zal nagaan, of op daarvoor ge-
eigende tijdstippen gezamenlijke be
sprekingen kunnen worden gehouden.
Zo nu en dan contact met de katholie
ke ministers komt het dagelijks bestuur
eveneens gewenst voor. Dat bij deze
contacten ieders zelfstandigheid volko
men intact blijft, spreekt wel vanzelf,
aldus spr. Voorts zal het dagelijks be
stuur aan het partijbestuur een voorste)
doen om in de kringbesturen een van de
Kamerleden te doen opnemen als advi
serend lid en gekozen voor de desbetref
fende kring, om in de vergaderingen
van de kringbesturen politieke voor
lichting te geven; een situatie dus, ge
lijk aan die van het dagelijks en het
partijbestuur, waar prof. Romme als ad
viserend lid aanwezig is

Verheugend is het. aldus spr., te kun
nen melden, dat er flink schot zit in het
ledental, terwijl er overigens toenemen
de activiteit is.

Zo bracht Gelderland 1000 leden winst,
Breda 200 leden, waaraan meer kringen
en plaatsen kunnen worden toegevoegd.

Laat elke afdeling, statenkring en
kring de koe nu eens by de horens pak
ken en men zal over de resultaten ver
steld staan. Het middel bij uitstek voor
deze ledenwerving is het huisbezoek.
Vorm dus clubs, verdeel uw stad of
dorp in wijken en met relatief geringe
Moeite zullen de resultaten groot zijn.

Wat de agenda betreft: over twee
voorstellen maakte spr. een enkele op-
Merking. Het betreft de voorstellen
tot wijziging van de procedure bij de
voorbereiding van de verkiezingen voor
w ™enyan de Tweede Kamer en
het voorstel tot wijziging van de samen
stelling en werkwijze van de partijraad.

Voor wat het eerste betreft: de erva
ringen, opgedaan bij de jongste verkie
zingen, hebben het bestuur tot dit voor
stel gébracht. De kringaövies-commlssies
waren nogal afgeweken van het voor
lopig advies van de verkiezingsraad.
Naar het oordeel van het bestuur moe
ien de kringadviescommissies verdwij
nen, omdat deze het nationale in- en
overzicht missen. Uiteraard zal de ver
kiezingsraad met het regionale element
°P passende wijze rekening moeten hou
den.

Ten aanzien van het advies is het dus
de bedoeling terug te gaan naar de
situatie van 1948, toen de verkiezings
raad ook het uiteindelijk advies uit
bracht.

De wijziging betreft verder de aanwij
zing van 50 pet. van de candidaten door
de verkiezingsraad. De bedoeling hier
van is de nodige waarborgen te schep
pen, dat de samenstelling van de fractie
in ieder geval aan bepaalde eisen van
deskundigheid en veelzijdigheid vol
doet.

Tenslotte beoogt het voorstel slechts
één stem door de kiezer te doen uit
brengen, met de bedoeling de groslijst
stemming zoveel mogelijk aan haar doel
te doen beantwoorden.

Het tweede voorstel is eveneens
van grote betekenis. De bedoeling is.
van de partijraad uitsluitend een
politiek orgaan te maken, dat zich
niet zoals tot nu toe het geval
was met partij-organisatorische
kwesties zal bezighouden. Dat laatste
ls aan de bestuursraad, die een deel
van de partijraad is, voorbehouden.
De bestuursraad zal bestaan uit de
afgevaardigden van de kringen en

het partijbestuur. De partijraad
omvat deze afgevaardigden, het be
stuur en dertig leden, door dit laatste
aan te wijzen, waarbij ook voor het
regionale element een redelijke
plaats zal worden ingeruimd.

Op deze wqze meent het partijbestuur
een politiek orgaan te creëren, dat op
hoog niveau politieke vraagstukken
kan hespreken; dat dus een klankbord
kan zijn voor wat er in het katholieke
volksdeel leeft en dat bepaalde verlan
gens, alsmede critiek, kan kenbaar ma
ken.

Dit kan te meer, omdat de partijraad
onder bepaalde voorwaarden ook zelf
het initiatief tof een vergadering kan
nemen. Het gaat hier nog slechts om
beginselbesluiten. Een commis
sie zal deze beginselen nader in con
crete reglementsartikelen moeten uit
werken.

Spreker noemde vervolgens vier pun
ten op het nationale terrein, die z.i. de
aandacht trekken.

Het eerste punt betreft het wachten
op de voorstellen van de regering, be
trekking hebbende op de werkgelegen
heid, de huren, de belastingverlaging,
met name voor het bedrijfsleven in ver
band met de industrialisatie, en de hulp
aan de middengroepen. Het valt te be
treuren, dat de regering terzake nog wei
nig heeft medegedeeld. Het is nodig, dat
de regering op korte termijn haar
plannen ontvouwt, opdat het Nederland
se volk en de Staten-Generaal de sa
menhang der dingen kunnen beoorde
len.

Het tweede punt betreft het vraag
stuk van het Humanisme. Spr. zeide, er
van overtuigd te zijn, dat het hier een
principiële kwestie betreft, die als zo
danig behandeld zal moeten worden.
Reeds heeft het Centrum voor Staatkun
dige Vorming een commissie benoemd
om het vraagstuk te bestuderen, terwijl
ook de fractie in de Tweede Kamer,
mede in veband met het antwoord van
minister Staf op de vragen van pater
Stokman, er wel meer dan gewone aan
dacht aan zal schenken. Met het argu
ment van „de ethische welzijnsverzor-
ging" is men van dit vraagstuk toch
waarlijk niet af.

Het gaat hier niet alleen om de po
sitie van het Humanistisch Verbond,
aldus de heer Andriessen. maar in
wezen niet minder om de plaats, de
nositie en de taak van de Kerken. De
K.V.P. zal hier, zo nodig, scheme striid
hebben te voeren om deze laatste vol
ledig veilig te stellen.

Het derde punt, waarop spr. de aan

dacht vestigde, is het verschijnsel, dat
in ons staatkundig leven de verschillen
de partijen zich meer en meer binnen
hun eigen principiële grenzen terugtrek
ken. De drang naar samenwerking is
blijkbaar wat bekoeld. De algemene
beschouwingen in beide Kamers heb
ben daarvoor volgens spr. het bewijs ge
leverd. Ondanks beweringen, dat de
jongste verkiezingen de doorbraakge
dachte ten sterkste hebben geaccentu
eerd, moet uit de feiten het tegendeel
worden geconcludeerd, aldus spr. Het
katholieke volksdeel zal dan ook goed
doen, daaruit de consequenties te trek
ken, die moeten voeren naar een zo
sterk mogelijke eenheid in eigen gelede
ren.

Ht vierde punt, nauw met het derde
samenhangend, is volgens spr. de sterk
waarneembare drang om de eigen pro
gramma's zoveel mogelijk te verwezen
lijken. Het is alsof de ontwikkeling der
verhoudingen nog sterker dan voorheen
doet binden ook aan het eigen program.
De overtuigde Christen moet zich over
deze beginselbotsingen zorgen ma
ken, omdat hij weet, dat uiteindelijk al
leen van de handhaving en doorvoering
der Christelijke beginselen het welzijn
van Nederland, Europa en de gehele we
reld afhangt.

Na enkele facetten van de internatio
nale ontwikkeling in Europees verband
te hebben belicht, schonk spr. aandacht
aan enkele belangrijke gebeurtenissen
in de komende tijd. De commissie inza
ke de staatkundige eenheid, ingesteld
door het Centrum voor Staatkundige
Vorming, is met haar arbeid begonnen.
In de loop van de komende maanden
kan haar rapport worden tegemoet ge
zien. Spr. zei te hopen, dat de arbeid
van de commissie zal leiden tot een
krachtige versterking van de staatkundi
ge positie der katholieke Nederlanders.

Vervolgens noemde spr. de komende
viering van het eeuwfeest der Kerke
lijke Hiërachie.

Door het herstel van deze hiërarchie,
welke niet zonder moeite tot stand
kwam. bloeide het geloofsleven in ster
ke mate op. Om met prof. Verberne te
spreken in „Geschiedenis van Neder
land" deel VIII: „een frisse ontwikke
ling toont het godsdienstig leven",

Voor de leiding van het Episco
paat zijn wij vandaag de dag nog
dankbaar en ik meende, aldus spr.,
niet te mogen nalaten vanaf deze
plaats daarvan te getuigen. Feit is
immers, dat in het nieuwe klimaat,
ontstaan door het herstel, ook de ka
tholieke krachten op maatschappe
lijk terrein zich beter konden ont
plooien, een mogelijkheid welke ook
op het staatkundig terrein werd
aangegrepen.

Tenslotte wees spr. er op, dat het
partijcongres dat dit jaar zal worden
gehouden uitsluitend gewijd zal zijn aan
het thema „dr. Schaepman en de staat
kundige eenheid der katholieke Neder
landers". Spr. herinnerde er aan, dat
Schaepman stelling nam tegen elke af
brokkeling en tegen elke scheuring,
waardoor de partij uiteen zou vallen.
Hij bleef de eenheid van de partij boven
alles hoog houden. Natuurlijk moeten in
een dergelijke party voldoende ruimte
en mogeiykheid voor gedachtenwisseling
zijn en moeten afwijkende meningen tot
hun recht kunnen komen. Mede in het
licht daarvan moet het voorstel tot wij
ziging van de partijraad worden gezien.
„Zo heeft Schaepman ook ons nog veel
te zeggen", aldus spr., „en wij moeten
de bereidheid weten op te brengen,
daaruit onze lessen te trekken".

De villa „Hofwyck",
waar zowel Con-
stantijn, de dich
ter, als Christiaan
Huygens, de na
tuurkundige, ge
woond hebben, be
hoeft, zoals gemeld,
dringend restaura
tie. De foto hieron
der geeft een goe
de indruk van dit
enige zeventiende-
eeuwse buitenver
blijf in Nederland.
Hiernaast ziet men
de twee beeldjes,
die de Haagse
0 eeldhouwer Dick
Bus in opdracht
gemaakt heeft naar
de verloren gegane
vier originele, die
vroeger de tuin van
het buiten gesierd
hebben. Die recon
structie ts hem mo
gelijk gemaakt,
doordat men 'in de
vijver een kopje van een van de beelden
gevonden heeft.

Bij de Tweede Kamer is ingediend
een ontwerp van wet tot wijziging der
Invaliditeitswet, der Ziektewet en der
wet van 21 December 1950, houdende
uitbreiding van de toepassing van het
iekenfondsenbesluit.

De loonbijslag van ongeveer twee pet.,
veroorzaakt door de inwerkingtreding
van de Werkloosheidswet, kan tenge
volge hebben, dat de lonen, voor zover
deze vóór 1 Juli 1952 de voor de ver
zekeringsplicht ingevolge de Ziektewet
en de Invaliditeitswet geldende.loongrens
reeds dicht benaderden, deze grens van
genoemde datum af overschrijden,
waardoor voor de betrokkenen niet
langer verzekeringsplicht bestaat. Het
zou echter, naar de staatssecretaris van
Sociale Zaken meent, wel zeer onbevre
digend zijn, indien bepaalde werkne
mers als gevolg van het ontvangen van
een looncompensatie ter zake van hun
premieaandeel in de verplichte Wacht
geld- en Werkloosheidsverzekering bui
ten de verplichte verzekering ingevolge
de Ziektewet en de Invaliditeitswet
zouden komen te vallen. Naar de me
ning van de staatssecretaris dient de
loongrens zodanig te worden verhoogd,
dat 't bezwaar zoveel mogelijk wordt on
dervangen. Hij acht verhoging van de
loongrens tot f 5025 nodig.

Ook voor de toepassing van het
Ziekenfondsenbesluit dient deze grens
op f 5025 te worden gebracht.

(Van onze speciale verslaggever)

Uit het toestel, dat officieel als charter van de RAPTIM het internationale
missie-reisbureau gistermiddag uit Tabora (Centraal-Afrika) op Schiphol aan
kwam, stapte een onverwacht vrolijk gezelschap. In de deuropening verscheen
pater C. Swarth van Mill Hill, breed-lachend, met de goudgerande pet van een
K.L.M.-piloot op. Pater H. C. Vtoet van de Congregatie van de H. Geest volgde
hem op de voet, terwijl zijn niet meer zo talrijke haren bedekt waren met het
blauw-grijze petje van de stewardess. De familieleden, confraters en kennissen op
het dakrestaurant, die de als we het zo zeggen mogen verlofgangers-missionaris
sen werkelijk niet in een dergelijk opgetogen stemming hadden verwacht, keken
uit de verte enigszins verbaasd naar het „bonte" gezelschap van gebaarde en
gladgeschoren missionarissen en Witte Zusters, die de trap afkwamen.

danken, maar aan het feit. dat zij 19 jaar
lang niet in Nederland was geweest. Ze
sprak haar landstaal nauwelijks meer.
terwijl ze ons over haar werk op HBS-en
in Monbassa en Nabeirgo vertelde.

Over pater Vloet en pater Swarth
valt, behalve dat eerstegenoemde een
in het oog lopend vest „met touwtjes"
droeg en beiden het luidruchtigste deel
van het gezelschap vertegenwoordigden,
nog te zeggen, dat zij beiden hun verlof
bij familieleden door gingen brengen.
Pater Vloet vertrok naar zijn zuster in
Mill (Noord-Brabant) en pater Swarth
verdween, nadat hij ons over zijn ze
venjarig verblijf in Kenya een vijftig
mijl uit de buurt van de onlusten, die
overigens toch hun stempel op de be
volking drukten had ingelicht, met
koffers en al tussen een drom „afhalers".

Gistermiddag is dr. C. R. de Klerk,
van wiens ziekte wy de vorige week
melding hebben gemaakt, overleden in
het Mariapaviljoen te Amsterdam. Nog
vorige week had men hem daarheen
overgebracht, omdat zqn gezondheids
toestand zich na de hartaandoening van
de Zondag daarvoor aanzienlijk her
stelde, zodat men mocht hopen hem met
nauwlettende medische zorg te kunnen
behouden. Na een aanvankelijke ople
ving is de toestand evenwel weer lang
zaam achteruitgegaan en gistermiddag
is hij rustig ingeslapen.

De vorige week heeft Z.H.Exc. mgr.
J. P. Huibers hem nog bezocht in het
Theresia Rustoord te Ouderkerk a. d.
Amstel, waar hij de laatste jaren van
zijn leven, aanvankelijk met zijn vrouw,
Maria Viola, sinds haar dood in 1951
alleen, een hartelijk tehuis had gevon
den. Hij had er door zijn eerlijke be
minnelijkheid trouwens gemakkelijk de
genegenheid van de zusters gevonden.
Zij en haar rector hebben hem in het
ziekenhuis geregeld bezocht.

De gezongen uitvaart zal geschieden
op Dinsdag 3 Februari om tien uur in
de parochiekerk van de H. Urbanus te
Ouderkerk a/d Amstel, waarna de be
grafenis op het R.K. Kerkhof aldaar.

De heer Van Wessum, vertegenwoor
diger van de RAPTIM, verheelde niet,
dat het ditmaal een bijzonder ple
zierige reis was geweest. Pater Vloet
viel hem kernachtig bij: „we hebben
lol gehad. Ik denk met afgrijzen terug
aan de vervelende bootreis, die ik in
1946 naar Tanganyika heb gemaakt...."

Mgr. H. Bronsveld, die wij in ons blad
van Dinsdag 20 Januari op instigatie van
het ANP naar zijn missiegebied in Tan
ganyika hadden laten vertrekken, maar
die in werkelijkheid een bespreking
met bet moederhuis in Rome was gaan
voeren, deelde in de ongedwongenheid
van het geheel, zoals u op de foto kunt
zien. Op zijn verzoek haasten wij ons
de lezers ervan op de hoogte te stellen,
dat hij eerst over enkele maanden naar
zijn vicariaat vertrekt.

Na een geestdriftige redevoering van
pater Swarth, die op het platform na
mens de passagiers de bemanning in
de persoon van gezagvoerder Draper
voor „de gezellige tijd" bedankte en
hem een herinneringsinsigne aanbood,
welke geste door de captain in al even
enthousiaste bewoordingen werd gepre
zen, zongen passagiers en bemanning een
afscheidslied. Vervolgens wandelde het
gezelschap naar de aankomsthal, waar
zij onder vele kwinkslagen de gebrui
kelijke formaliteiten ondergingen.

Vooral zuster M. Coebergh van de

Het gezelschap, dat uit Tabora en Rome arriveerde. Links „het heel kleine zus
tertje", in het midden Mgr. H. Bronsveld, rechts naast hem pater Vloet (met
donkere bril en speciaal vest) en naast pater Vloet pater Swarth.

Witte Zusters van Boxtel stond in de
belangstelling van de talrijke verwan
ten en kennissen, die naar Schiphol wa
ren gekomen. Zuster Coebergh „het
hele kleine zustertje" zeiden de ste
wardessen had deze interesse niet op
de eerste plaats aan haar postuur te

Advertentie