Haarlem het trefpunt van
blijde vaders en moeders
Rollende preek langs de wegen
van Nederland
Het spoor van het zwaarcL
Geanimeerde uitvoeringen
veelzijdig programma
van een
RANG
Het sloot als een
Ergste gevaren van
de Mulo afgewend
Regering versnelt
ondersoek
Lekenbrief' over
100 jaar Kromstaf
Feestelijke sluiting
hantage
J. s.
55ste dodenlijst
benoemingen
MAANDAG 13 APRIL 1953
PAGINA 3
Sterrit der Naastenliefde een groot succes
bus
In colonnes van 50
Nog tal van desiderata
2
Ex-NSB-er contra de
Staat en Suriname
Eis van f 59.400 afgewezen
Mgr. H. van Straelen
naar Frankrijk
Twee kleine kinderen
verongelukt
Em. pastoor G. Keizer t
17 October-affaire
Verklaring in Indon.
parlement
Collecte voor huldeblijk
Haring naar de
Sovjet-Unie
Kerkmuziekcongres ten einde
door
Fletcher
w BAR
HOOFDPIJN! <-
•m-
Rector Aug. Rottier t
De auto-sterrit, welke door de Bond Zonder Naam gisteren werd georganiseerd, is
®en volkomen succes geworden. Uit alle hoeken en gaten, van het Zuiden en het
Noorden, van het Oosten en Westen, waren de vaders en moeders met duizenden
opgetrokken naar Haarlem, waar een perfecte organisatie hun een plezierige en
'eestelijke middag heeft bereid. En met recht, want wie kon het beter definiëren
dan pater Loop, toen hij zei, dat de vaders en moeders niet alleen kinderbijslag
en broodbeleg nodig hebben, maar veel meer ontspanning. In vier zalen werd hun
die ontspanning geboden. Vier orkesten met medewerkers hebben gespeeld, ge
zongen, dat het een lust was. Boer Biet met zijn kornuiten, „de agrariërs", hebben
hun blazerijtje en dazerijtje voorgedragen in het Krelagehuis in Haarlem; het
orkest van Martin Erich hield appèl in het Monopole-theater te Zandvoort; in het
seminarie „Hageveld" was een orkest met de toepasselijke naam ,,The Topliners"
(hoe kan het ook anders), en in de Moulin Rouge tenslotte was het Accordeola,
die de zaak vermaakte. En als wij de stemming als graadmeter mogen beschou
wen, dan was die overal opperbest. De „feestelingen" vermaakten zich uitbundig
•"et het meezingen van populaire liedjes.
1 *>5
Toen wij om half één in Zandvoort
aankwamen stvnden er reeds enkele
honderden auto's en enkele bussen ge
parkeerd in verschillende vakken. De
Passagiers deden zich te goed aan een
lunchpakket, waarin vier broodjes met
beleg en een appel of peer. Onder hen
Waren er, die gistermorgen vroeg de reis
Waren begonnen. Wij hebben met Lim
burgers, Twentenaren, Groningers en
Triezen gesproken. Velen van hen had
den nog nooit de zee gezien en het was
°P hun gezicht af te lezen, dat zij zich
aan dit wonder der natuur vergaapten.
Wij kregen allerlei aardrijkskundige
vfagen te beantwoorden, die ons nader
Riet de mensen in contact brachten.
Daar was een Limburgse vSder, die
reeds om half negen de deur achter
zich dicht getrokken had en nu maar
vurig hoopte, dat alles in zijn thuis
houding goed zou marcheren. Nu was
er wel een zuster van zijn vrouw, die
de honneurs waarnam, maar je kon
toch nooit weten? Over de kerk had
hij zich niet bezorgd gemaakt lui
was koster want zijn oudste zoon
kon immers ook wel de kaars bij St.
Servaas aansteken; bovendien had hij
Zaterdagavond het witte kazuifel
klaar gehangen en de juiste hoeveel
heid wijn in de ampullen gedaan.
Neen, deze koster maakte zich geen
zorgen, en genoot dan ook volop van
hetgeen de Bond Zonder Naam had
klaargemaakt.
En die moeder uit Baak, bij Zutphen?
Ze was misschien een beetje verlegen,
maar daarom was het Senot en de
vreugde er niet minder om. Ook zij had
Rog nooit de echte zee gezien, ja, wel
'ns van een plaatje uit de krant, maar
was toch niet half zo mooi.
Ge merkt het wel, allemaal gelukkige
Riensep in versierde auto's, want vele
automobilisten, die de hele dag achter
net stuur hebben gezeten, hadden hun
Wagens opgetuigd met bloemenslingers.
Toen de meer dan 800 auto's in Zand
voort waren aangekomen, gingen zij,
geëscorteerd door motorrijders van de
„Motorclub Zandvoort" in colonnes van
Vijftig naar de vier verschillende zalen.
Ondanks de Bollenzondag en de drukte
Van de Flora, die in de middaguren
overstelpend was, liep alles op rolletjes.
De verkeersleiding was voortreffelijk
en om vijf minuten over half drie was
de boulevard in Zandvoort „schoon.
Naar het Krelagehuis reden ongeveer
400 auto's, die netjes werden gepar
keerd in de Wilhelminastraat en langs
de Leidse Vaart; op het terrein van het
'eminarie „Hageveld" stopte men ruim
100 auto's weg, terwijl de overige ver-
(Van onze Utrechtse correspondent)
Diet grote voldoening constateerde de
„"orzitter, de heer W. A. Brasse, op de
vierdag te Utrecht gehouden algemene
^gadering van R.K. M.U-L.O.-onder-
j'Uzers en onderwijzeressen dat de
ï?°te gevaren welke verleden jaar het
J V.L.O.-onderwijs bedreigden, zijn af
wend. De ergste bedreigingen althans.
JjjR en ander, o zeide hij, is voor een
5 °»t deel te danken aan de acties door
diverse organisaties van M.U.L.O.-
ï^soneel afzonderlijk dan wel geza-
eRlijk gevoerd.
Met vreugde stelde de voorzitter
v®rvolgens vast dat het een grote ge-
jRststelling geeft uit de uitlatingen
minister Cals en andere voor
opstaande autoriteiten te kunnen
>cluderen dat het M.U.L.O. een on-
Nbare schakel in ons onderwijs
ri°rdt geacht. Maar wij moeten ons
i °0r die optimistische klanken met
R slaap laten wiegen.
h,^°g minder is er reden om te gaan
hekvn bij hetgeen wij thans bereikt
Zui,ben en hoogst waarschijnlijk wel
Mh R behouden, zo vervolgde de voor-
Cfr- Wij moeten onze blik gericht
ïo en op de toekomst, want er zijn
R°gal enige desiderata welke drin-
(je u verwezenlijking behoeven. Tot
Wen desiderata behoren: 1- een aparte
onriüjke regeling voor het M.U.L.O.-
Öp wiJs; 2. in principe pariteit met
lagere klassen van -de middelbare
«choof.
yin
3. een nauwkeurige omschrij-
M ifrVan rechten verbonden aan het
-dini wijs en van het M.U.L.O.
tot met het oog op de aansluiting
ej„ Verdere studie-mogelijkheden; 4. een
ginv insPectie; 5- een mogelijke wijzi-
Roor ln de naam van onze school, waar-
Uitin baar karakter duidelijker tot
te komt; 6. een nieuwe regeling der
Haaeisen bevoegdheden; 7. het streven
hele r-e vierjarige school over de ge-
g(.n; bjn; 8. verlaging van de leerlin-
Kien 9' hervorming van het exa-
oiid zodat mogelijkheden voor goed
moo worden geschapen en deze
keif r kimden niet te persen in het
nrshjf Van exameneisen.
Welt in de ochtendvergadering,
-* ,,e d°or een aantal autoriteiten, o.w.
j^woond, diverse huishoudelijke aan
tip genheden waren afgedaan, kwam
bou°rganisatie des midda2s in het ge
in vo°r kunsten en wetenschappen
b openbare vergadering bijeen. Deze
(jgpCKkomst werd voor het grootste
Van m beslag genomen door een rede
het u6 beer F- A- Wagner, hoofd van
Rn reau onderwijszaken van het
i R'Pklijk Instituut vour de Tropen te
w/Osterdam, over: „De geestelijke ach-
r8rond van de primitieve kunst".
de "oor een aan
Va„v~rteëenwoordiger van de minister
R O., K. en W., dr. Wesselings, werd
deeld werden over de Moulin-Rouge en
het Monopole-theater.
Door promotors en verkenners wer
den de vaders en moeders opgevangen.
Hun gezichten glommen van voldoening
over zoveel service en gedienistigheid.
In afwachting van de muziek van de
Bietenbouwers hadden ruim 2000 men
sen in het Krelagehuis een plaatsje ge
zocht. Het was een feestelijk gezicht al
die blijde gezichten uit Bunnik, Schie
dam, Haarlem, Leiden en het Drostambt
Tudderen, die met twee bussen waren
gekomen.
Nadat de eerste tonen van een polka
waren verklonken, steeg de tempera
tuur en ook de stemming. Gait Jan ver
kocht zijn smoesjes grif en met plezier.
Tijdens de voorstellingen kwam pater
Loop binnen, die overal met luid gejuich
werd ontvangen.
Hij hield een korte toespraak,
waarin hij zei, dat deze sterrit geen
redevoering nodig had, immers deze
dag was één grote redevoering. „Wilt
u weten wat naastenliefde is?" zo
vroeg hij. „Dat is al hetgeen, wat u
vandaag beleeft. De Bond Zonder
Naam is een organisatie, waarin alle
gezindten zijn samengestroomd, om
dat zij weten, dat de nieuwe wereld
gedragen moet worden door het be
ginsel van de naastenliefde."
Hij dankte allen, vooral de chauffers,
die deze „predicatie op wielen" mogelijk
hadden gemaakt. Een bijzonder woord
van lof uitte hij aan het adres van B. en
W. van Zandvoort, aan mr. Hugenholtz,
aan de verkeerspolitie van Haarlem,
Heemstede, Bloemendaal, Aerdenhout en
Zandvoort, terwijl hij hulde had voor
al degenen, die de helpende hand hadden
geboden in meer dan duizend huisge-
Wat moeten wij verder nog toevoegen
aan deze dag van naastenliefde, die een
rollende preek langs Neêrlands wegen
is geweest? Wij vonden het alleen jam
mer dat wij, door de nogal zakelijke
uitvoering van de nummerborden niet
konden zien waar de wagens vandaan
kwamen; wij zijn uiterst tevreden en
blij naar huis teruggekeerd, wetende,
dat het in vele Nederlandse gezinnen
gisteren feest is geweest.
IQQIVPE» SlUOlQi
62. Een minuut heerst er een geladen stilte in de zaal en allen kijken ademloos
naar de Noorman. Doch diens gezicht is ondoorgrondelijk.
,Jlet is wel," zegt hij en met een kort gebaar verzoekt hij de aanwezigen hem te
volgen. De krijgers op het plein, die fluisterend voor de poort samendringen, wijken
uiteen, als hun koning nadert. Zwijgend staart Eric naar de eenzame ruiterdie
roerloos gezeten op zijn paard, buiten schotsafstand de burcht monstert. Dan kaatst
de machtige, diepe stem van de geweldige krijger*langs de muren: „Hier is Thor keil,
Noorman! Geen stap nader kom ik. Als gij wat te zeggen hebt, kunt gij dat hier
doen. Ik wacht."
Half ra hapt verontwaardigd naar adem en Yark barst uit in een stortvloed van
verwensingen, doch de Noorman legt hun het zwijgen op en zegt zacht tot Winonah:
„Laat Wolf hier." Dan schrijdt hij Thorkell, de Eenzame, tegemoet. „Het verheugt
mij, dat gij aan mijn verzoek gevolg hebt gegeven, heer Thorkell," zegt hij minzaam,
terwijl hij de reusachtige krijgsman recht aankijkt. ,fDoch waarom niet verder geko
men? Vertrouwt gij uw koning niet?"
Thorkell laat zich met een zwaai uit het zadel glijden en zijn sombere, grijze ogen
flikkeren uitdagend. „Ik ben mijn eigen koning, Noorman," is het norse antwoord.
„Thorkell, de Eenzame, is niet te ontbieden, bedenk dat. De boodschapper sprak in
vage termen van een gevaar, dat ons allen, dus ook mij, zou bedreigen. Verklaar u
nader. Of is het een valstrik wellicht
„Ik ben niet gewoon valstrikken te spannenantwoordt Eric koeltjes, terwijl hij
het schampere lachje van de ander negeert. „Evenmin is het gebruikelijk, zaken
van belang in een gemoedelijk babbeltje buiten de poort af te handelen. Wilt gij mij
naar Wogram's burcht volgen?"
De reusachtige man gluurt argwanend van Eric naar de bwrchtwallenEn terwijl
Eric geduldig de achterdochtige Thorkell poogt te overtuigen van zijn goede bedoe
lingen, slaan de anderen van het binnenplein af ademloos de ontmoeting gade. Nie
mand let ook maar een ogenblik op Wolf, die ongemerkt bij Winonah wegglipt en
nu aandachtig snuffelend de binnenplaats oversteekt. Eensklaps verstoort een heftig
geblaf de stilte en als Winonah, die onmiddellijk het geblaf van Wolf herkent, om
kijkt roept zij geschrokken: „Oh, helpt toch. De hond valt een schildknaap aan."
Als door een kwaadaardig insect gebeten, draait Yark zich op zijn hielen om. Hij
verschiet van kleur en met een schichtige blik stamelt hij schor: „Bi? ThorDat
is mijn schildknaapoei, oei, oei!"
55
Een kijkje op de boulevard te Zandvoort, het eindpunt van de auto's, die aan de
sterrit van de Bond zonder Naam Zondag hebben deelgenomen.
De Haagse rechtbank heeft hedenmor.
gen de eis van de ex-N.S.B.-er C. M.
tegen de Staat der Nederlanden en de
rechtspersoon Suriname afgewezen. M.
had de Staat en Suriname doen dag
vaarden en een bedrag van f 59.400, of
zo veel de rechtbank hem eventueel
zou toewijzen, als schadevergoeding
geëist, omdat hij 10 Mei 1940 in Neder
lands Indië naar zijn mening ten on
rechte was gevangen genomen en in
1941 naar Suriname was overgebracht.
Door deze gevangenneming was hij zijn
betrekking kwijtgeraakt en tijdens zijn
internering waren hem, naar zijn zeg
gen, verschillende eigendommen ont
stolen. M. werd veroordeeld tot de kos
ten van het geding, zijnde f 402.50 voor
zijn eis tegen de Staat der Nederlan
den en f 177.75 voor zijn eis tegen de
rechtspersoon Suriname. De rechtbank
verklaarde zich niet bevoegd kennis te
nemen van de eis, die M. tegen de Re
publiek Indonesië had ingediend.
Naar men ons mededeelt is de hoofd-
legeraalmoezenieir mgr. H. J. J. M. van
Straelen, in gezelschap van de hoofd-
legerpredikant ds. T. W. A. de Kluis,
vandaag naar Parijs en Fontainebleau
vertrokken, om in overleg met de auto
riteiten aldaar de kwestie van de gods
dienstige verzorging van de Neder
landse troepen in Frankrijk te bespre-
Z H. Exc. de Bisschop van Haarlem
heeft op zijn verzoek eervol ontslag ver
leend, om gezondheidsredenen, aan de
zeereerw. heer C. F. J. Berkemeijer, die
pastoor was te Haarlemmerliede. Tot
pastoor aldaar is benoemd de weleerw.
heer K. J. H. Lautenschütz, die kape
laan was te Den Haag (O. L. Vr. v.
Goede Raad). Tot moderator van de
School van Maatschappelijk werk, de
weleerw. heer G. J. M. ten Have, die
kapelaan was te 's-Gravenhage (St. Wil-
librordus).
In een onbewaakt ogenblik is de an-
derhalfjarige Hansje T. uit het raam
gevallen van de ouderlijke woning aan
de Bosschestraat te Delft. Het kind
maakte een val van ongeveer 4% me
ter en werd ernsitg gewond opgeno
men in een gasthuis, alwaar het later
aan de verwondingen is bezweken.
Op een onbewaakte overweg in de
spoorlijn HengeloOldenzaal is een
bijna vierjarig meisje uit het gezin W
te Hengelo tegen een passerende trein
gelopen en gedood.
In het Retraitehuis te Baarlo (Lim
burg) werd vanmorgen de zeereerw. heer
G. Keijzer, em. pastoor van de parochie
te Nieuwerkerk, dood op bed aangetrof
fen. Sedert 15 Maart 1941 was pastoor
Keijzer rustend en verbleef hij in Huize
St. Agnes te Egmond aan Zee. Hij werd
geboren 21 October 1885 en priester ge
wijd 15 Augustus 1910. Achtereenvolgens
was hij kapelaan in Ilpendam, „De Voor
zienigheid" in Amsterdam, Wassenaar en
de kathadraie kerk te Haarlem. In dgze
laatste parochie was hij niet minder dan
twaalf jaar werkzaam. In 1930 werd "Kïj
benoemd tot pastoor in IJmuiden, daarna
in Oude Tonge en tenslotte in Nieuwer
kerk a.d. IJsel. Overal herinnert men
zich deze priester als een hartelijk en
hardwerkend mens. Om gezondheids
redenen moest hij in 1941 ontslag nemen.
De Indonesische regering zal het on
derzoek naar de 17-Octoberaffaire, de
reorganisatie van het ministerie van
Defensie en de reformatie van de gene
rale staf van de landmacht versnel
len, aldus een regeringsverklaring, die
Zaterdag in een besloten vergadering
van het Indonesische parlement is afge
legd.
Op deze vergadering is voorts een
brief ter sprake gebracht van de Bra-
widjaja-divisie, die in Oost-Java is ge
legerd, waarin er bij de regering op
wordt aangedrongen het onderzoek naar
de October-affaire officieel in handen
van de procureur-generaal te leggen,
dat duidelijke maatregelen zullen wor
den genomen tegen degenen, die ver
antwoordelijk zijn voor de October-
affaire en dat de uitvoering van een en
ander uiterlijk tegen 15 April wordt
verwacht, daar „de Brawidjaja-divisie
zich anders niet verantwoordelijk kan
stellen voor de gevolgen". Dit schrijven
was gedateerd 4 April.
De Indonesische minister van Defen
sie a.i., mr. Wilopo, weigerde zich tegen
over de pers uit te laten, over hetgeen
ter besloten vergadering was besproken.
Volgens P. I. Aneta toonden de parle
mentsleden zich over het algemeen te
vreden over de afgelegde regeringsver
klaring.
Gisteren is in vele kerken van de
kansel een „lekenbrief" voorgelezen van
het bestuur van de Stichting 18531953,
dat gelden wil inzamelen voor een stof
felijk huldeblijk aan het Episcopaat bij
het eeuwfeest van het herstel van de
bisschoppelijke hiërarchie in Neder
land.
In dit schrijven wordt er aan herin
nerd, dat een daarop gerichte inzame
ling met succes gaande was toen zij
moest worden gestaakt in verband met
de nationale ramp. Het leven en de ge
beurtenissen gaan echter voort. Zo
schrijft de Stichting 18531953 thans
o.a. het volgende in verband met het
in Mei, op sobere wijze te vieren, eeuw
feest:
Maar nu deze vraag aan U: Moe
ten wij onze dankbaarheid en onze
vreugde toch ook niet stoffelijk tonen?
Wij, het bestuur van de Stichting
1853-1953, menen van wél. De genade
bronnen der Sacramenten, waartoe de
Bisschoppen ons voeren, zijn onuit
puttelijk. Dus kan ook onze dank
baarheid onuitputtelijk zijn. En wij
menen, dat wij ook iets van die on
uitputtelijkheid moeten doen blijken
doordat wij, ondanks het feit, dat wij
de laatste tijd zo veel hebben moeten
geven, nu tóch geen verstek laten
gaan, maar ook met een stoffel ij k
huldeblijk onze Bisschoppen verrassen.
Het schrijven bevat dan tenslotte een
opwekking om ten teken van dank
baarheid een a.s. Zondag te houden col
lecte, bestemd voor het bijeenbrengen
van bedoeld huldeblijk aan het Episco
paat, mild te gedenken.
Naar het A.N.P. verneemt zijn tussen
de Sovjet-Unie en de Redersvereniging
van de Nederlandse haringvisserij op
nieuw enige contracten tot het leveren
van 15 a 20.000 vaten haring, teelt 1952,
gesloten.
Advertentie
Behalve de reeds in ons blad besproken prettige samenkomst 'in het Mu
seum voor de Tropen op Donderdag en het Koorconcert in de Bachzaal van Toon
Vranken's Collegium Musicum Amstelodamense, zijn er op de ochtenden van Vrij
dag en Zaterdag in verscheidene Amsterdamse kerken een keur van plechtige
hoogmissen in vele stijlen gezongen. Hierbij waren niet alleen de ca. 500 deelnemers
aan dit muziekcongres ter gelegenhe'id van het 75-jarig bestaan van de Neder
landse St. Gregoriusvereniging aanwezig, maar ook tal van Amsterdamse be
langstellende leken, zodat de kerken zeer vol waren. De uitvoeringen hadden
ieder een persoonlijk accent, waren uitstekend verzorgd en de massale zang, zoals
van de antwoorden, zal zelfs de meest verstokte „motu proprio-nurks" hebben
kunnen overtuigen, dat de Nederlandse kerkmusici beslist geen aversie hebben
tegen een gezonde gemeenschappelijke zang. Ook de verzorging van het Gre
goriaans proprium was met kleine nuanceverschillen voortreffelijk.
Wie de beroemde uitvoering van Lo-
dewijk de Vogt kent, begrijpt meteen,
dat dit jonge koor die spanning en
mentaliteit bij deze eerste uitvoering
nog niet direct heeft kunnen opbrengen.
Iedere luisteraar is er echter van over
tuigd geworden, dat het R.K. Hoofd
stadkoor hier een belangrijke prestatie
geleverd heeft door de moed en energie,
waarmee het werk is voorbereid en het
in meerdere opzichten uitstekend klin
kend resultaat. Hieraan werkten mee
Ellen Vogel als de sobere maar gespan
nen Jeanne d'Arc-figuur, Henk Schaer
minder overtuigend, en een keur van
solisten, waarbij de vrije expressieve
voordracht opviel van Willy Brill, Guus
Hoekman, Jaap Stroomenbergh en Han
Lefèvre en tevens de juiste opvatting
van de moeilijke partijen van Margué-
rite en Cathérine resp. door Maria van
Uden en Annie van Es en de rol van
la Vierge door Corry Bijster. Het jon
genskoor van H. Bauer verdient ook
een extra vermelding. De H.O.V. ver
sterkt met het Nederlandse Symphonie
Orkest uit Den Haag, gaf, met uitzonde
ring van sommige blazers-fragmenten,
een juiste begeleiding, zodat het ensem
ble o.l.v. Theo v .d. Bijl de geheel ge
vulde zaal van het Concertgebouw een
interessante avond geschonken heeft,
voor de vele niet-Amsterdammers tevens
een kennismaking met Amsterdams
grote muziektempel.
Nadat in de morgenuren in alle Am
sterdamse kerken bijzonder verzorgde
Hoogmissen waren gezongen, (een Mis
van Badings door het koor van. En
schede in De Papegaai trok een bijzon
dere belangstelling) werd om twaalf
uur voor alle Nederlandse kerkzangers
in de grote St. Willibrorduskerk door
mgr. Huibers een pontificale H. Mis op
gedragen, die, evenals vele andere mo
menten, door de K.R.O. werd uitgezon
den. Hier was echt sprake van een So
lemnele Hoogmis door de prachtige
altaardienst, het Gregoriaans door een
Schola van Amsterdamse kerkzangers
o.l.v. pastoor Duyves, de feestelijke
Missa Secunda van Jaap Vranken door
het koor van de Haarlemse St. Bavo
o.l.v. dr. Kat, orgelspel van J. Schouten
en B. Bartelink en de massale zang van
de talrijke aanwezigen.
Massale middagbijeenkomst
Met een fantasie op het hierna ge
zongen „Ecce sacerdos" van Bruckner
leidde Albert de Klerk de massale
slotbijeenkomst in, eveneens gehouden
in de prachtig versierde en verlichte
St. Willibrorduskerk in tegenwoor
digheid van Z. Hoogw. Exc. mgr. Hui
bers. Prof. Smijers memoreerde het
werk van de jubilerende vereniging
en dr. P. J. de Bruyn hield een vu
rige feestrede, voorafgegaan door het
Credo uit Andriessen's Mis „Christus
Lezingen van Lennaards, Jan Bank,
Alphons Asselbergs, Albert de Klerk en
Marius Monnikendam vulden de mid
daguren voor verschillende uiteenlo
pende groepen, anderen genoten soms
intussen van het zonnig Amsterdams
stadsbeeld en verzamelden zich dan
weer voor het Lof in de St. Agneskerk
onder leiding van Cuypers of voor de
Vespers van de Warmondse Schola.
Velen namen ook een kijkje op de uit
gebreide tentoonstelling van kerkmu-
ziekuitgaven in het St. Willibrordus-
huis, of luisterden daar naar tal van
gramofoonopnamen van gewijde muziek.
Tal van problemen werden deze
dagen en petit comité besproken, een
unieke gelegenheid, waar zoveel be
kende kerkmusici, geestelijken en
echte kerkmuziek-minnende leken
elkaar ontmoetten,
Jeanne d'Arc au bücher
Zaterdagavond gaf het R.K. Hoofd
stadkoor in het Concertgebouw een
uitvoering van Jeanne d'Arc au bücher
van Honegger.
Rex", op het middenkoor gezongen
door de koren van pater v. d. Peet en
Joep Schreurs met Jan Scholten aan
het orgel.
Als een eresaluut aan de grote voor
vechters uit de eerste tientallen jaren
van de Gregoriusvereniging werd toen
door de koren van De Liefde, de St.
Willibrordus (b.d.V.) en het H. Sacra
ment o.l.v. Toon Vranken en frater
Faustinus het machtige Te Deum van
J. van Schaik gezongen met Jos Antoni
aan het orgel.
Haarlems Bisschop wees tenslotte op
de geest en betekenis van de kerkmu
ziek, ae vooruitgang van haar beoefe
ning en de zuivere mentaliteit van de
componisten, van wie werken gezongen
waren. Z. Hoogw. Exc. gaf allen ten
slotte zijn bisschoppelijke zegen en met
Strategier's nieuwe Paaslied kwam het
einde van dit kerkmuziekcongres, dat
door organisatie, uitvoeringen en be
langstelling van grote betekenis is ge
weest voor de Nederlandse kerkmuziek
van de komende jaren.
Advertentie
61
Mevrouw Mallathorpe aarzelde even.
Dan keek zij Eldrick tartend aan en zei:
„Doe maar wat u wilt, het is verbrand.
Ik heb het in de haard geworpen, zo
dra ik het kreeg."
Nesta onderbrak haar. „Weet iemand
wat er in stond," vroeg zij. „Stil", tot
haar moeder. „Dat wil ik weten."
„Ja," zei Eldrick. „Esther las het
zorgvuldig. Zij heeft het Puydale zo
juist verteld. Behalve drie legaten van
60.000 gulden ieder, aan uw moeder,
uw broer en u zelf, vermaakte Jan Mal
lathorpe alles aan de stad, als een on-
derwijs-fonds."
„Dan," zei Nesta en wenkte haar moe
met een gezaghebbend gebaar te zwij
gen, „hadden wij geen recht hier te
zijn?"
„Ik vrees van niet," zei Eldrick.
„Natuurlijk gaan we dan weg" zei
Nesta. „Dat staat vast. Hoort u moeder
Dat is mijn besluit."
„Je kunt doen wat je wilt," zei me
vrouw Mallathorpe boos. „Ik laat me
niet bang maken door iets wat Esther
zegt. Ook niet door wat u zegt," keerde
zij zich tot Eldrick. „Dat moet allemaal
nog bewezen worden. Wie kan het be
wijzen, of wat? Denkt u, dat ik zo maar
mijn rechten er aangeef? Ik zal zweren
dat Esther liegt. Niemand kan een tes
tament uitvoeren, dat niet bestaat. En
wat gaat het u aan, mijnheer Eldrick.
Wat voor een recht hebt u?"
„U heeft gelijk, mevrouw," zei El
drick. „Het gaat mij niet aan. Daar
omen hij wendde zich tot de
deur, waar juist de oude knecht weer
verscheen, die tot Nesta zei:
„Een zekere mevrouw Gaukrodger
wil u spreken. Zij heeft al even ge
wacht. Zij heeft u wat te zeggen ovet
papieren, die zij juist gevonden heeft,
papieren van de overleden mijnheer Jan
Mallathorpe."
Collingwood die vlak bij stond, hoor
de alles.
„Gaukrodger," zei hij. ,Zo heette de
chef van de weverij. Een van de getui
gen. Ga er dadelijk heen," fluisterde hi]
tot Nesta..
„Laat mevrouw Gaukrodger binnen
Dickenson," zei Nesta. „Wacht, ik korr
zelf even."
Even later keerde zij terug met een
tengere vrouw in diepe rouw gekleed
en met een zorgelijk gelaat, de zwarte
vrouw die zij door het park had zien
lopen. Zij keek nerveus rond.
„Wat heeft u voor mij, mevrouw
Gaukrodger", zei Nesta. „Papieren van
mijnheer Jan Mallathorpe? Hoe kreeg
u die?"
„Mevrouw Gaukrodger haalde een
grote gele enveloppe uit haar tas. „Dit
juffrouw," zei ze. „Maar één papier. Ik
heb het vanmorgen pas gevonden. Dat
komt zo. Toen mijn man verongelukte
samen met mijnheer Mallathorpe, brach
ten ze natuurlijk zijn kleren thuis. En
er zaten een boel papieren in de zak
ken, twee zakken vol. Ik had geen moed
om ze allemaal door te lezen op dat
moment en ik sloot ze weg. En vanmor
gen wilde ik ze opruimen en ik keek
handen van Eldrick scheen haar te be- „Indien het mogelijk is, dit allemaal
toveren. En haar uitdrukking was zo, vergeten. O, kon ik maar ongedaan ma-
dat Eldrick onmiddellijk het stuk haas
tig opvouwde en het achter zijn rug
hield. Hij had toevallig haar bevende
trekkende vingers gezien. „Is dat nog
een testament?" fluisterde zij.
„Precies hetzelfde", antwoordde Eldrick
zonder aarzelen. „Ook getekend en ge
zegeld. Wat u zo dwaas gedaan heeft,
was tevergeefs gedaan. En het is geluk
ken, wat mijn arme moeder misdeed.
Denk niet te hard over haar. Je weet
niet half, hoe haar hart hing aan dit
huis, aan dit alles," snikte ze.
„Ik denk helemaal niet hardvochtig
over haar" zei hij. „Het spijt mij voor
haar. Enis het nu al te vroeg om
over de toekomst te praten?"
Nesta keek hem maar half-begrij-
kig voor u, mevrouw Mallathorpe, dat pend aan. Toch was er genoeg in haar
ogen, dat het hem wagen deed haar
hand te nemen.
„Weet je waarom ik niet naar Indie
ging," vroeg hij en boog zich naar haar
toe.
„Ikraadde het," antwoordde zy
schuchter.
Dan voelde Collingwood dat nu het
grote ogenblik gekomen was en plotse-
het testament te voorschijn is gekomen
Heel gelukkig."
Mevrouw Mallathorpe hield de tafel
rand vast voor steun en keek hem stra;
aan. „Moeten we alles teruggeven." gi!
de zij.
„Alles!"
Waanzin schitterde uit haar verschrik
te ogen.
„De voorwaarden van het testament ling was zijn tong verlamd. Zij stonden
moeten vervuld worden," zei Eldrick. zwijgend onder de zondoorweefde beu-
„Moeder", smeekte Nesta. „Praat zo kenbomen, die hen aan het oog der we-
niet. Kom met mij mee." Maar zij ant- reid onttrokken en hielden eikaars han-
woordde niet. Zij sidderde en sloeg plot- den vast. Het enige wat Collingwood
seling als een gevelde boom tegen de
grond.
Het was enige maanden later. Me
vrouw Mallathorpe was de slag niet te
boven gekomen. Onmiddellijke opname
in een krankzinnigengesticht was nood
zakelijk gebleken. Nesta had de vrese
lijke emoties enigermate overwonnen
en wandelde met Collingwood, die haai
geregeld was blijven bezoeken, door de
ze door" om te" zien wat er in~ stónd, tuinen en bossen van Normandale
En dit zat in een der gezegelde blanco voor het laatstNooit had Norman-
enveloppen. Ik scheurde ze open en zag dale en zo prachtig uitgezien als die zon-
dadeliik dat het mijnheer Mallathorpe's overgoten middag in een stilte, die
testament was. Toen kwam ik rechtuit geen van beiden wilde verstoren. Dan
naar hier." keerde Collingwood zich ineens tot het
kon uitbrengen was één woord: „En?"
Nesta glimlachte door haar tranen
heen.
„Enwat?" fluisterde zij.
Plotseling lachte Collingwood ook en
sloeg de arm om haar heen.
,,'t Geeft niets," zei hij. „Ik heb dik
wijls gedacht wat ik allemaal zeggen
zou en nu ben ik alles vergeten. Zal ik
het allemaal ineens zeggen?"
„Zou dat niet het beste zijn glim
lachte zij.
„Dan, wil je met me trouwen?" vroeg
Moet ik zo ineens maar antwoor
den?"
Eén woord is genoeg," zei hij en
biedtU met
zijn vermaard
Hongaars Zigeuner
orkest, in de genoege-
lijka steer van onze intieme,
nieuw ingerichte bar, een
bijzonder prettige avond, met
een dansje ter afwisseling.
AMSTERDAM
Weer van buitenaf toegankelijk f
Het informatiebureau van het Neder-
landsche Roode Kruis heeft een 55e lijst
van geborgen en geïdentificeerde
slachtoffers van de watersnood uitge
geven, luidende:
NIEUWERKERK: Lievense, Johan,
geb. 29.6.27 te Nieuwerkerk, laatste
adres: Ooststraat 236. Cats, Frederijk,
geb. 18.6.88 te Nieuwerkerk, laatste
adres: Stationsstraat 369. Bouwman,
Nicolaas Joachim, geb. 21.11.45 te
Ouwerkerk, laatste adres: Zonnemaire-
weg 177, Ouwerkerk.
NIEUWE TONGE: Pieterse-Jacobs,
Cornelia, Maria, geb. 1.1.12, echtgenote
van Adrianus J. Pieterse, laatste adres:
Blaakweg 1.
NIEUW VOSSEMEER: Wijmans, Eli
sabeth Maria, geb. 11.10.48 te Nw. Vos-
semeer, laatste adres: Folaf 306.
OOLTGEN SPL A AT: Van Dam, Cor
nells, geb. 8.12.85 te Ooltgensplaet,
laatste adres: Molendijk 109. Van Kem
pen, Johannis, geb. 1-12.21 te Ooltgens-
plaat, echtgenoot van Maatje Verburg,
laatste adres: Pieter 'Biggestraat 5.
OOSTERLAND: Van Westenbrugge,
Adriaan, geb. 21.9.00 te St. Philipsland,
laatste adres: Slikweg A 407.
OUDE TONGE: Pieterse, Adrianus
Johannes, geb. 3.2.08 te Oude Tonge,
laatste adres: Blaakweg 1, Nieuwe
Tonge.
STAVENISSE: Moerland, Maria Le-
vina, geb. 11-5.44 te Bergen op Zoom,
dochter van Johannes Moerland en
Jannetje Overbeeke, laatste adres:
Stoofdijk A 93.
ZUIDLAND: Aanvulling op 4e verlies-
lijst, thans geborgen: Van Eersel, Ger-
rit, geb. 8.3.15 te Zuidland, laatste
adres: Bredeweg 268a.
Advertentie
Mijnhardt Hoofdpijnpoedets. Doos 47 tt.
M ijnhatdt Hoofdpij otzbletten. Koker 80 CL
Zij gaf Nesta de enveloppe, die hem meisje, dat al deze heerlijkheid onlangs tr(yk haar naar zich toe.
doorgaf naar Eldrick. De advocaat haal
de rustig het stuk te voorschijn, keek
er naar en gaf het aan Collingwood met
een gesmoorde uitroep: „Grote hemel.
Die vent Cobcroft had gelijk. Er was
een duplicaat."
Mevrouw Mallathorpe kwam naderbij.
Het zien van het halve vel folio in de
verloren had. „Weet je zeker, dat je
dit allemaal niet zult missen," vroeg hij.
„Kijk eens rond."
„Liever zou ik dit missen, dan nog
eens doormaken wat ik de laatste maan
den doorgemaakt heb," antwoordde zij
openhartig. „Weet je wat ik wel wou?"
„Neen," zei hij.
„Oh," fluisterde zij en hief haar ge
laat naar hem op. „Ik kan het niet al
lemaal in één woord zeggen
„Maarwe hebben ons hele leven
vóór ons."
EINDE.
Zondagavond overleed in de Majelle-
stichting te Bussum op 65-jarige leef
tijd Pastoor Aug. Rottier, procurator
van het Apostolisch Vicariaat Oslo.
Gedurende zeven jaar was Pastoor Rot
tier als rector verbonden aan het Olafs-
huis te Bussum, waar de procure der
Noorse Missie is gevestigd. Het groot
ste deel van zijn leven heeft Pastoor
Rottier gearbeid in de Noorse diaspora
