Nieuwe Haarlemsche Courant | 1953 | 9 juni 1953 | pagina 3

Kabinetsformateur Indonesië komt
voor zware taak te staan

Be 700.000ste in Rotterdam

D.D.D.

Weer KOOKPLICHT voor alle

soorten en maten

Moord-

in de lif 't

Innerlijke discipline op
de weg vereist

Bittere verklaring van Masjumi
maakt samenwerking met PNI
onwaarsc

Belangrijke mijlpaal

Huid

uitslag

Beschuldiging
van meineed

200 vrijwilligers op
weg naar Korea

Loyola te Vught
veertig jaar

Areaal met 24 pet. verminderd

adem tr is
uyj tanden

Naar Den Bosch
toe I

Grote schade aan
augurkenteelt

Prins Bernhard leid verkeersweek in

OVERLEG MET PARTIJEN BEGONNEN

He Tandjung Morawa-
affaire

h ïa taI van aanvallen doorstaan te
?ebben is de regering van mr. Wilopo
jChslotte gesneuveld op de Tandjung
rj°rawa-affaire. Op 16 Maart van dit
Jaar ging de politie in Tandjung Mora-
?a (Oost-Sumatra) over tot de verwij-
®ering van enkele Chinezen die clan
destien Indonesië waren binnengeko
men en daar onwettig grond hadden
"occupeerd, en die aan herhaaldelijke
?anmaningen om deze grond te verla-
waarbij hen zelfs andere grond ter
Schikking werd gesteld, geen gevolg
«ven. Het plaatselijk bestuur, dat de
j-'andestien geoccupeerde grond voor
Pet aanleggen van een proeftuin nodig
gaf na eindeloze onderhandelingen
de Chinezen, die voor geen rede
1«baar bleken, aan de politie opdracht
?e.n van de grond te verwijderen. Daar-
'1 boden de Chinezen weerstand. Eén
j,an hen trachtte een politieman zijn
tengun te ontrukken. Het wapen ging
en er vielen onder de samenge
stroomde menigte vijf doden en zestien
"Wonden.

Affiche voor Leeuwarden
Kees Westerman bekroond

Geschenk mee voor aan
tal Amerikanen

10 Juli a.s.

DE IRISvergaderde in Krelagehuis

verkwikkende

R.K. Sigarenwinkeliers
te Maastricht bijeen

DINSDAG 9 JUNI 1953

PAGINA 3

Vrijwilligsters voor het
ramPgebied gevraagd

VERSTELBARE
SCHEEPSSCHROEF

Klacht ingediend tegen
dagblad

2%

door NGAIO MARSH

UITREIKING PRIJS
VAN IJ MUI DEN"

Een café geen sigaren
winkel

(Van onze correspondent)

DJAKARTA, 8 Juni
^andaag is president Soekarno van Indonesië begonnen met het horen van ver-
'^genwoordigers van de verschillende politieke partijen in Indonesië. Met deze
"hearings" is hij dus begonnen vijf dagen nadat het Indonesische kabinet gevallen
s- De partijen hebben dus ruimschoots gelegenheid gekregen zich te beraden en
Concepties voor een nieuwe regering op te stellen.

eenvoudige opgave is het vormen van een nieuwe regering van Indonesië
iteraard niet. De regering-Wilopo, die de leeftijd van veertien maanden bereikt
ad en daarmee royaal het oudste kabinet geworden was, dat Indonesië ooit gehad
®eft, was geconfronteerd met tal van moeilijkheden en deze zullen voor de
«ieuwe regering uiteraard precies dezelfde zijn.

Het

j. 1S zeer de vraag of de twee grootste partyen in Indonesië, de Masjumi en de
•N.I. (de Islamietische en de nationalistische partij), die in het kabinet-Wilopo
Oienwerkten, daartoe ook in een nieuwe regering bereid zullen zijn. De gerezen
"schillen lijken daartoe bijkans te groot.

j Korte tijd na het incident deel-
de Indonesische minister van Bin
nenlandse Zaken, mr. Moh. Roem, op
aeh persconferentie mede, dat hij er in
peslaagd was het incident af te wikke-
en- Een onderzoek door de procureur-
generaal had uitgewezen, dat de politie
rechts uit noodweer gehandeld had. De
•-•nmezen hadden zich bereid verklaard
"aar een ander stuk grond, dat hen ter
j.eschikking was gesteld, te verhuizen.
re Indonesische regering had besloten
j®.. clandestiene immigranten niet uit te
yjjzen. In hoeverre zij voor hun verzet
vervolgd zouden worden, zou nog nage
daan worden.

Al leek het incident hiermede van de
baan, toch bleef de Indonesische rege
ring blootstaan aan felle aanvallen in
verband daarmee. Deze kwamen uiter
aard vooral van communistische zijde.
Daarbij werden de gebruikelijke argu
menten over „het arme verdrukte volk,
dat door de koloniale machthebbers
uitgebuit werd" naar voren gebracht.
In het begin trachtte men bovendien
de feiten te verdraaien door het zo te
stellen, dat de bewuste grond niet ont
ruimd moest worden ten behoeve van
de Indonesische regering, maar ten
bate van een Nederlandse onderne
ming.

Hoe dit ook zij: het hek was van de
dam, en de Indonesische regering bleef
blootgesteld aan een stroom van critiek
in verband met het gebeurde in Tand
jung Morawa. de grondenverdeling in
Oost-Sumatra in het algemeen, en ver
schillende andere kwesties meer.

Tenslotte werd in het parlement door
het lid Sidik Kertapati een motie inge
diend, waarin geëist werd dat de rege
ring haar beleid bij de grondenverdeling
in Oost-Sumatra ingrijpend zou wijzi
gen, en waarbij de regering precies werd
voorgeschreven hoe zij dan verder te
werk zou moeten gaan. De grootste re
geringspartij, de Masjumi, verklaarde
zich niet met deze motie te kunnen ver
enigen. De tweede regeringspartij ech
ter, de P.N.I., stelde zich min of meer
achter de motie. Hierop besloot de In
donesische regering, nog voor het tot
stemming over de motie gekomen was
(doch dat deze aangenomen zou zijn is
vrijwel zeker) af te tre'den.

Een merkwaardige bijzonderheid hier
bij is nog, dat de grondverdeling in
Oost-Sumatra plaats vindt volgens een
ten tyde van het kabinet Sukiman, door
de destijdse minister van binnenlandse
zaken. mr. Iskak Tjokrohadisurjo, opge-

dagmiddag zijn H. M. Koningin Juliana op het Paleis Soestdijk twee oran-
0everfde tonnetjes haring aangeboden door de burgemeester van Vlaardin-
Mr. J. Heusdens. In de deputatie, die deze haring ten paleize bezorgde, be
enden zich de schipper van de VI 70, de heer P. Keus, die de haring had ge
iden, alsmede de opperrijkskeurmeester van Vlaardingen, de heer W. Dom, en
fl' reder van de VI 70, de heer D. Kwakkelstein. H. M. de Koningin nam voor
t,l K. H. Prinses Wilhelmina, die eveneens ten paleize Soestdijk verblijft, ook
e tonnetjes haring in ontvangst. Rechts de heer Kwakkelstein, midden de

burgemeester

was een feestelijk ogenblik voor
toen Maandagmiddag de
Sljjjonteur C. A. van Steen op het
br- his aan a ii te kwam doen van de ae-

'""s aangifte kwam doen van de ge-
Henie. van zijn zoon Antonius Comelis
hieli-jjkus Petrus. Het betrof hier na-

inwoner van de Maasstad. De
*ijn jge vader, die op deze dag tevens
«nim, -ste verjaardag vierde, was wel
^Tn lns verbaasd, toen de ambtenaar
Hurn Verz°cht, even mee te gaan naar de
?*eer 2aaI- ziin verbazing steeg nog
eW jen hij hier welkom werd ge-
H tv ot>r de burgemeester, mr. G. E.
°olig °kum, verscheidene leden van het
\^aaLV(in Ben W. en enkele Gemeen-
"n Jleden. Eerst toen begreep de heer
7nn „een> dat hij de vader was van
Oj..1"00ste Rotterdammer.

?eWpC l werd de geboorte-akte voor-
'l->e mijlpaal voor Rotterdam was
op de achtste Juni, 's morgens
W, minuten over vier. Het vierde
Het gezin van Steenv. d. Mee-
Sew n* was de 700.000ste Rotterdammer
gorden.

{V-r ^meester Van Walsum wenste de
stüii n Steen namens het gemeente
kas geluk. De ontwikkeling van deze
'-m s de heer Van Walsum, is ge-

;"U.Oon ëeweest, want het aantal van
Wttwrnet, is in betrekkelijk korte
h?°t d 'e'ht. Deze dag heeft betekenis
w'aats 6 toekomst. Rotterdam is nu een
a^l-eaan innemen, die bijzondere
met zich brengt, vooral
o °rlor> het einde van deze groei

?6|heestg nog niet is te z*en- h)e bur-
ift d6 ?r sPrak de wens uit, dat de zoon
Sen er Van Steen voorspoedig zou
v °Pgroeien tot een sieraad van de

E7'hs-V'erltcentrum van de Katholieke
AaHerr,en hulpcolonnes in het Bisdom
viiwiiij Vraagt dringend om Katholieke
j'erilj, gs^ers voor de hulpverlening aan
t'ee- Vertrek eerste colonne: 15
Hd boven 20 jaar. Opgave: on-
ehhaB Ledeganckplein 27, 's Gra-
«e. telefoon 119282.

Maasstad. De heer Van Walsum over
handigde tenslotte aan de vader van de
nieuwe wereldburger een spaarbank
boekje van f 700. Natuurlijk ontbraken
bij deze plechtigheid de traditionele
beschuiten-met-muisjes niet. De heer
Van Walsum heeft later op de middag
een bezoek afgelegd bij mevr. Van Steen.

steld programma. De tenuitvoerlegging
daarvan werd voortgezet door zijn
ambtsopvolger in de regering Wilopo.
mr. Moh. Roem. Mr. Iskak echter is lid
van de P.N.I. en mr. Roem van de
Masjumi. Zodat dus in deze de P.N.I.
(overigens niet voor het eerst) een
eigen conceptie getorpedeerd heeft.

In de verklaring van de Masjumi, na
de val van het Indonesische kabinet,
wórdt dan ook gezegd „dat ieder ka
binet, dat geplaatst wordt voor een
structuur, waarbij een van de andere re
geringspartijen meer samenwerkt met de
oppositiepartijen dan met de andere re
geringspartijen hetzelfde lot zal treffen".

Gezien deze scherpe verklaring van de
Masjumi moet het niet waarschijnlijk
geacht worden, dat de P.N.I. en de
Masjumi weer tot samenwerking zullen
weten te komen. Mogelijk blijft dit na
tuurlijk altijd, vooral gezien het feit dat
de P.N.I. bestaat uit een conglomeraat
van leden, wier opvattingen vaak zeer
uiteenlopen.

De reden van de merkwaardige hou
ding van' de P.N.I. ten aanzien van de
Tandjung Morawa-affaire schijnt vooral
gezocht te moeten worden in het feit,
dat verschillende afdelingen van de
partij op Sumatra druk uitoefenden op
het hoofdbestuur en daarbij met uittre
ding dreigden. Met de algemene verkie
zingen voor de deur, heeft de P.N.I. het
daar blijkbaar niet op aan durven laten
komen.

Thans reeds voorspellingen doen over
het komende Indonesische kabinet moet
zeer praematuur geacht worden. De
P.S.I. (de socialistische partij van Sjah-
rir) heeft gevraagd om een zakenkabi
net. Inderdaad zou dit misschien een
oplossing kunnen betekenen, doch ook
een dergelijk kabinet zou geconfron
teerd worden met eisen van het parle
ment, die zeer moeilijk uitvoerbaar zijn.

Zolang er in Indonesië geen algemene
verkiezingen gehouden zyn (en dat zal
nog wel gauw een jaar duren), en het
parlement dus niet op democratische
wüze is gevormd en geacht kan worden
de bevolking te vertegenwoordigen, zal
het voor een regering van Indonesië
moeilijk biyven om te regeren.

Een oplossing zou gevormd kunnen
worden door de door het dagblad „Indo
nesia Raya" voorgestelde ontbinding
van dit voorlopige parlement (dezelfde
eis overigens, die ook de demonstranten
op 17 October van het vorige jaar stel
den). De regering zou dan vrij kunnen
regeren totdat het „echte" parlement
gevormd is. Voor een dergelijke oplos
sing schijnt men echter ook nog terug te
deinzen.

Advertentie

Krabben en peuteren maakt
de kwaal steeds erger. De hel
der vloeibare D.D.D. dringt
diep in de poriën door, zui
vert, ontsmet en geneest de
huid.

GENEESMIDDEL TEGEN
HUIDAANDOENINGEN

UlltaUICt Gil gGUGGOL U«

De Kon. Mij. „De Schelde" te Vlissin-
gen heeft aan Lips' Scheepsschroeven-
gieterij in Drunen de vervaardiging van
haar gepatenteerde verstelbare schroef
in licentie gegeven. De Nederlandse
marine heeft een order geplaatst voor
verstelbare schroefinstallaties voor de
32 mijnenvegers, die op Nederlandse
werven in aanbouw zijn. De Engelse en
Canadese marine overwegen eveneens
toepassing van deze schroeven.

In de affichewedstryd van de Leeu
warder vereniging tot bevordering van
het vreemdelingenverkeer is met alge
hele instemming van de jury met de
eerste prijs (f 750) bekroond de inzen
ding onder motto „2", afkomstig van de
schilder Kees Westerman uit Amster
dam en voorstellende de Oldenhove met
op de achtergrond een aantal oude huis
jes.

De jury was van mening, dat ofschoon
de Oldenhove bij vele inzendingen voor
komt, bij dit ontwerp de toren op sug
gestieve wijze is afgebeeld. Ondanks de
bijna trieste sfeer oordeelde de jury, dat
deze inzending als de beste moet worden
aangemerkt en zeer geschikt is om als
affiche te dienen. Wel opperde de jury
enige bedenkingen tegen de letter van
het opschrift, maar hierin is op eenvou
dige wijze te voorzien.

De tweede prijs (f250) werd toege
kend aan de inzending onder motto
„Lijn en Kleur" van Cor Reisma, oud-
Leeuwarder en thans wonende te Am
sterdam.

De jury bestond uit de heren dr. A.
Wassenbergh, directeur van het Fries
Museum, W. F. van der Vegte, architect,
S. J. Regnery, bestuurslid van de maat
schappij tot bevordering van schilder
en tekenkunst, allen te Leeuwarden, P.
van der Hem, kunstschilder te 's-Gra-
venhage, Jan Bons, affiche-ontwerper en
Harry Sierman, eveneens affiche-ontwer
per, beiden te Amsterdam, en H. Land
stra, directeur van de Leeuwarder pa-
pierwarenfabriek. Er waren 46 inzendin
gen binnengekomen. Bij de eerste be
oordeling vielen reeds 41 inzendingen af.

De Haarlemse advocaat mr. H. J. M.
Tonino heeft bij de officier van Justitie
bij de Amsterdamse rechtbank een
klacht ingediend tegen een Amsterdams
dagblad wegens een volgens hem ten
dentieus en beledigend bericht inzake
een van zijn cliënten.

2 Juni werd in dit blad vermeld, dat
dr. Samuels te Amsterdam een aan
klacht had ingediend tegen de inspec
teur van de Volksgezondheid in Noord-
Holland naar aanleiding van de schor
sing van dr. Samuels voor de tijd van
drie maanden.

Volgens dit bericht was dr. Samuels
van oordeel, dat zijn schorsing was be
werkstelligd als gevolg van een mein
eed, die in deze zaak zou zijn gepleegd
door een vroegere patiënt van dr. Sa
muels, een Haarlemse monteur. Volgens
mr. Tonino zou zijn cliënt geen mein
edige verklaring hebben afgelegd. 6 Mei
werd de monteur n.l. door de arrondis
sementsrechtbank te Amsterdam van
meineed vrijgesproken.

Met de behandeling van de aanklacht
van dr. De Groot tegen dr. Samuels op
22 Augustus 1952 heeft genoemde mon
teur volgens mr. Tonino niets te maken.

Terwijl de Koninklijke Militaire Ka
pel onder leiding van kapitein Rocus
van Yperen het Wilhelmus liet weer
klinken onder de kap van het eerste
perron, stoomde Maandagmiddag de
D-trein voor Parijs langzaam het Roo-
sendaalse station uit. In de trein bevon-
zich 201 Korea-vrijwilligers onder lei
ding van kapitein H. W. Wolf uit
's-Hertogenbosch, die zich in Marseille
gaan inschepen op een Frans troepen
schip, dat hen naar Korea zal brengen.
Ook aalmoezenier patei J. van Ben-
tbem, Montfortaan, maakt de reis mee.

Het detachement heeft een uitgebrei
de bagage bij zich, want de dienst Wel
zijnszorg maakte van de gelegenheid
gebruik ongeveer duizend pakketten
mee' te geven alsmede vierentwintig
kisten lectuur en twee filmprojectoren.
De vrijwilligers zelf hebben spontaan
het nodige geld bijeengebracht voor een
zestal Delfts-blauw borden, die hun
commandant uit erkentelijkheid zal
aanbieden aan een aantal Amerikaanse
officieren. Maar het laatste dat bij de
bagage was gevoegd was een sympa
thiek geschenk voor de vertrekkende
vrijwilligers zelf. Mevrouw Christan, de
echtgenote van de voormalige comman
dant van dit detachement, kwam op de
valreep iedereen verrassen met een
extra blikje sigaretten.

Het is binnenkort veertig jaar gele
den, dat het bekende Retraitehuis „Loy
ola" te Vught door Ed. Cuypers werd
gebouwd. Op 10 Juli a.s. zal dit feit in
intieme kring feestelijk worden her
dacht.

De man, die dit huis-tot stand bracht,
was pater Willem Cramer S.J., die vóór
ruim veertig jaren als propagandist van
het Retraitewerk het land doortrok, om
gelden in te zamelen. De grote leken-
promotor was minister mr. Robert Re-
gout, die helaas de inzegening van het
Retraitehuis in September 1913 niet
meer mocht meemaken.

Twee dagen na de plechtige inzege
ning door mgr. Jacq. Pompen, vicaris-
generaal van het bisdom Den Bosch,
werd reeds de eerste retraite gegeven
in Loyola (47 September 1913); Til
burg had de eer. En sindsdien bleken
meer dan 150.000 katholieke mannen en
jongelingen in de afgelopen veertig jaar
een retraite op „Loyola" gemaakt, de
meesten natuurlijk uit Brabant, maar
ook duizenden uit de grote steden van
Noord- en Zuid-Holland.

De eerste superior was pater W. Cra
mer S.J. Van de meest bekende opvol
gers van deze noemen wij pater J. Zeij,
een Vondel-kenner hij uitstek, die zijn
retraitanten de laatste dag steeds deed
genieten van zijn kennis omtrent onze
grote dichter.

Niemand van de bewoners is veertig
jaar op „Loyola" geweest, uitgezonderd
één: n.l. de kok, de heer Piet van den
Akker, die 10 Juli a.s. dan ook in de
bloemetjes zal worden gezet.

In de kapel van de Würzburgse Universiteitskliniek heeft Andrea Maria, de doch
ter van Otto van Habsburg en de vroegere Prinses Regina van Saxen-Meiningen,
eind vorige week het Heilig Doopsel ontvangen uit handen van Prins-Bisschop
dr. Ferdinand Pavlikovski van Graz-Seckau in Oostenrijk. Andrea Maria, die de
titel draagt van Aartshertogin van Oostenrijk, is 20 Mei in Würzburg geboren.
Links op de voorgrond zit de moeder van de baby, Regina. Verder van links naar
rechts Otto van Habsburg, zijn zuster, Aartshertogin Adelhaid (met dg dopeling
in haar armen), pater Marianus, de vroegere Prins Frederik van Saxen-Meiningen
(broer van de moeder van de baby) en prins-bisschop dr. Ferdinand Pavlikovski.

De gezondheidstoestand der irissen liet
de laatste jaren wel wat te wensen over.
Het aaltjes- en virusziek begon zoveel zor
gen te baren, dat de ver. „De Iris" giste
ren op de ledenvergadering in het Krelage
huis te Haarlem besloot weer een kook-
plicht in te voeren voor alle soorten en
alle maten. Het is geen prettige maatregel,
aldus de voorzitter, de heer A. H. A. Berg
man, maar we mogen niet wachten. Het is
de enige manier om tot een gezonde cul
tuur te komen.

Uiteraard waren er leden, die dit voor
stel niet met gejuich begroetten. Zo was
er van de kant der kwekers dit bezwaar,
dat men een te hoge temperatuur moest
geven, terwijl van exportzijde werd ver
kondigd, dat het koken der bollen de uit
voer nadelig zou beïnvloeden. Met deze
laatste opmerking was de voorzitter het
volkomen eens, maar wat het zwaarste is,
moet nu eenmaal het zwaarste wegen.

In zijn openingswoord had de heer Berg
man even een blik teruggeworpen op 1952.
Dat was geen gunstig jaar voor de irissen-
kwekers. Er was een grote uitbreiding ge
weest en bovendien een behoorlijke oogst.
De afzet had echter geen gelijke tred ge
houden met de uitbreiding van het areaal
en het gevolg was geweest, dat de prijzen
zakten als een baksteen. Daarentegen
boekten de kwekers op de tentoonstelling
in Hamburg, die Verzorgd werd door het
C.B.C. en de Duitse groep van de Bond van
Bloembollenhandelaren, en op de show in
het bloemenpaleis van Flora 1953 grote
successen. Het afzetgebied kan vermoede
lijk nog wel vergroot worden, maar dan
moeten we, zei de heer Bergman, zo spoe
dig mogelijk een gezonde cultuur zien te
krijgen.

Prof. Van Slogteren en dr. Beijer hebben
proeven genomen, waarmee men revolu-
tionnaire resultaten bereikte en ook dat
zal tot verruiming van het afzetgebied bij
dragen. De proefstations voor de bloem
bollencultuur te Lisse en Höorn bereikten
eveneens mooie resultaten.

Uit het jaarverslag van de secretaris,
de heer Van der Laan, bleek, dat het
areaal sinds verleden jaar met niet min
der dan 24% is teruggelopen; van
278.124 Rijnlandse roeden in '52 op 212.124
roeden dit jaar. De samenwerking met
de keuringsdiensten noemde de heer Van

Advertentie

fauwgo*

47

„Helemaal niet. Maar ik vrees, dat
wijik heb zo'n slecht geheugen...."

„We hebben elkaar nog nooit ont
moet," schreeuwde Alleyn. „Zou ik u
even iets mogen vragen?" Hij zag, dat
ze hem niet verstaan had en in wan
hoop greep hij naar een van zijn of
ficiële kaartjes. Hij voelde zich volslagen
belachelijk, toen hij het haar overreikte.
Lady Katherine tuurde er naar, gaf een
lichte kreet van schrik en keek Alleyn
aan met een blik vol afgrijzen.

„Niet de politie!" klaagde ze. „Is het
al zó ver gekomen? Nu al?"

IV

Alleyn vroeg zich in verwarring af of
er ergens in de flat een hoekje zou zijn,
waar hij rustig en ongestoord in het
oor van deze dame kon schreeuwen. Hij
besloot dat de beste plaats in de lift
was met de deuren dicht. Door een se
rie uitnodigende gebaren slaagde hij er
in haar naar binnen te lokken Ze liet
zich op de smalle bank neervallen. Hij
had de tijd om te kunnen constateren,
dat Thompson en Bailey hun werk ge
daan hadden. Hij leunde tegen de deu
ren en bekeek zijn getuige. Ze was net
een schaap, vond hij. Hij boog zich
voorover en ze knipperde met haar

ogen. „Ik wist niet," zei hij luid, „dat
u wist, dat dit gebeurd was."

„Wat?"

„Weet u al van het ongeluk?"

„Van wat?"

„Dit drama," schreeuwde Aleyn.

„Ja. Erg verdrietig. Mijn arme neef."

„Ik ben bang, dat gebleken is, dat het
heel ernstig is."

„Hij heeft me er vanmiddag alles van
verteld."

„Wat!?? schreeuwde Alleyn.

„Alles, de arme kerel."

„Wie, Lady Katherine? Wie heeft u
dat verteld?"

Ze schudde haar hoofd. „Heel treurig,"
zei ze.

„Lady Katherine? Wie heeft u iets
verteld en wat?"

„Wel mijn neef, Lord Charles Lam
prey. Wie anders? Ik hoop

Ze keek weer naar zijn kaartje. „Ik
hoop, meneer Alleyn, dat de politie niet
te streng zal zijn. Ik weet zeker, dat hij
het erg betreurt."

Alleyn slikte hoorbaar. „Lady Kathe
rine, wat heeft hij u verteld?"

„Over Gabriel en hemzelf. Mijn neef
Wutherwood en mijn neef Charles. Ik
was al bang dat het zó ver zou komen

„Hoe ver?"

„Zelfs nu," zei Lady Katherine, „nu
dit gebeurd is, hoop ik dat Gabriel nog
zal vertederen."

Alleyn dacht bliksemsnel na en meen
de, dat hij licht begon te zien.

„Natuurlijk," zei hij, „u was al weg
voor...... ik bedoel, toen u wegging leef
de Lord Wutherwood nog."

„Wat zegt u?"

„Ik vrees," brulde Alleyn, die weer
van koers veranderde, „dat ik erg slecht
nieuws voor u heb."

„Heël slecht nieuws," stemde Lady
Katherine toe. „Werkelijk heel slecht."

Alleyn gooide alle behoedzaamheid
overboord. Hij hield zijn gezicht vlak
voor dat van Lady Katherine en
schreeuwde: „Hij is dood."

Lady Katherine werd zeer bleek en
sloeg haar handen in elkaar.

„Nee nee!" fluisterde
dood? Ik hoor niet

dachtWilt u het nog eens zeggen?

Is hij dood?"

„Ja."

„Maarwat verschrikkelijk! En zo'n

grote zonde, als hijheeft hij ée hand

aan zichzelf geslagen? O, arme Charlie.
Arme Immy! En arme kinderen!"

„Grote goden!' riep Alleyn. „Niet
Lord Charles! Lord Wutherwood! Lord
Wutherwood is dood!"

Hij zag de kleur in vlekken naar haar
gezicht terugkeren.

„Gabriel?" vroeg ze heel luid- „Is Ga
briel dood?"

Alleyn knikte heftig. Dertig seconden
misschien bleef het stil en met een
kleine zucht fluisterde ze: „Dan had ik
ook niet zo veel moeite hoeven te doen

In de familiekring

Roberta had gedacht, dat, toen de
twee heren van Scotland Yard naar de
eetkamer verdwenen, ze allemaal een
beetje rust zouden krijgen en op nor
male wijze met elkaar zouden kunnen
praten. Het kwam Roberta voor dat
sinds de verschijning van Alleyn en Fox,
de Lampreys zowel als zij geen echte
personen geweest waren. Ze werd zich
ervan bewust dat ze misschien voor de
eerste keer van haar leven opzettelijk
en moèdwillig weigerde om haar ge
dachten te ontleden. Aan de oppervlak
te van haar brein verscholen zich met
de hardnekkigheid van beelden uit een

nachtmerrie een aantal ideeën en ver
onderstellingen. En zoals een dromer tij
dens een nachtmerrie zijn eigen beel
den kan bevechten, bestreed ook Rober
ta de opkomende verschrikkingen van
haar gedachten; ze drong ze naar de

ze. „zei u....„ achtergrond, bedekte ze met andere,
zo goed en ik piinder angstaanjagende herinneringen,
die ze koesterde, sinds ze zes jaar geleden
voor elk van de Lampreys een liefde
had opgevat, die nog steeds standhield
Het scheen haar toe of de Lampreys
zelf zich van haar hadden teruggetrok
ken en dat ze, niettegenstaande ze er
geen gelegenheid voor hadden gehad,
toch onder elkaar tot een soort ver
standhouding waren gekomen. Ze had
gehoopt, dat, wanneer ze alleen zouden
zijn, de Lampreys ook haar in deze
overeenstemming zouden betrekken, en
haar door een vertoning van verbijste
rende openhartigheid welke zo velen
van hun vrienden voor een blijk van
flatterend vertrouwen aanzagen, mede
opnemen in het gemeenschappelijke
front, dat zij tegenover de politie zou
den tonen. Maar het bleek, dat ze niet
alleen gelaten zouden worden. Alleyn
en Fox hadden een grote politie-agent
achtergelaten en de aanblik van deze
indrukwekkende gestalte met zijn ge
boende gezicht en zijn glimmende kno
pen maakte, meer dan enige andere
gebeurtenis voor deze ongelooflijke
avond, dat een ijzige rilling van paniek
door Roberta voer. Blijkbaar had het
op de Lampreys niet zo'n uitwerking.
Gehoorzamende aan een gemompel van
zijn moeder bood Collin de agent een
leunstoel aan en vroeg of hij niet lie
ver dichter bij het vuur zou willen zit
ten aan het andere eind van de kamer

der Laan zeer nuttig. Verder steeg het
aantal leden van 475 naar 640.

De heer Limburg, directeur van de
Keuringsdienst, merkte o.m. op, dat het
virus- en aaltjesziek nog veel zorgen
geeft. Er werden in de afgelopen jaren
resultaten geboekt, maar niettemin stond
de irissencultuur wat de gezondheid be
treft nog niet op zo'n peil, dat men zich
veilig kan voelen.

Door inlevering van het kleine goed, had
men gehoopt een stap in de goede richting
te doen wat het percentage virus betreft.
Dat viel echter niet mee. Bovendien laat
ook de zuiverheid van verschillende par
tijen te wensen over, vooral in de soorten
Wedgwood en Imperator. Het aaltjesziek
geeft bij de bestrijding deze moeilijkheid,
dat de aantasting pas geconstateerd kan
worden op een tijdstip, dat het tegenmid-
del, het koken, niet, of niet zonder schade,
kan worden toegepast. De Plantenziekten-
kundige Dienst heeft getracht voof-de te
exporteren bollen een oplossing te vinden
door middel van een voorafgaand monster-
onderzoek. Dit gaf wel meerdere zeker
heid, maar afdoende bleek dit ook niet.

Voor het komende seizoen heeft de P.D.,
mede op aandrang van de Amerikaanse in
spectie, opnieuw een kookvoorsehrift ge
geven voor de meeste variëteiten, die naar
de U.S.A. en Canada worden geëxporteerd.

En na het verslag van de heer Limburg
deelde de heer Bergman dan mede, dat het
bestuur van „De Iris" had besloten een
kookplicht in te voeren voor alle irissen
in alle soorten. Zoals hierboven gezegd: er
kwamen enkele tegenwerpingen. Maar niet
temin werd het voorstel zonder hoofdelijke
stemming aangenomen. Het kón moeilijk

anders

Na nog even gesproken te hebben over
zgn. A-partijen kopen en B- en C-partijen
geleverd te krijgen, kreeg men de be
stuursverkiezing, waarbij in de plaats van
de aftredende heren A. H. Bergman, P. A.
de Groot en T. A. Valkering werden ge
kozen de heren G. Aten, A. Moolenaar en
A. Nijssen.

Bij de rondvraag werd geïnformeerd of
hier te lande al proeven waren onderno
men met nieuwe, chemische bestrijdings
middelen tegen het aaltjesziek. Exporteurs
hadden in Amerika hiervan goede resul
taten gezien. Dit bleek nog niet het geval
te zijn. Op een vraag, of het koken wel
licht het virusziek in de hand kon wer
ken, antwoordde dr. Beijer (van het La
boratorium v. Bloembollenonderzoek), dat
dit uitgesloten is. Wèl kan het gebeuren,
dat het ziektenbeeld duidelijker wordt.
Met een woord van dank aan de scheiden
de bestuursleden voor de bewezen diensten
aan het bollenvak in het algemeen en aan
de irissen-sector in het bijzonder, werd de
vergadering besloten.

Het ligt in het voornemen van de ge
meentesecretaris, de heer J. Veenstra,
Woensdag tussen 3 en 4 uur, tezamen
met wethouder W. F. Visser, een bezoek
te brengen aan de vrouw van schipper
A. Rog van de Zuiderkruis SCH 2. Deze
logger bracht immers als eerste dit jaar
zelf gevangen nieuwe maatjes in IJmui-
den binnen en daarvoor heeft de schip
per en zijn mannen de Prijs van IJmui-
den verdiend. De medaille der gemeen
te Velsen en de bijbehorende oorkonde,
zullen nu Woensdagmiddag aan de
vrouw van de schipper in de Burg. v.
d. Werf straat 84 in Scheveningen over
handigd worden.

Geen het leven aanvaar
dend sterveling blijft in een
feestend Den Bosch lang
alleen; ook niet al heeft
hem het „ongeluk" getrof
fen, dat hij boven de Moer
dijk is geboren. Wat mij
betreft, ik had nauwelijks
enige verkennende stappen
in die goede stad gezet of
ik verkeerde in het brillante gezel
schap van Jan. Waarschijnlijk weet
eenieder in Den Bosch wie ik met
kortom „Jan" bedoel, maar voor niet-
ingewijden zij gezegd, dat ik het oog
heb op Jan van Roosmalen. Jan ver
klaarde zich onmiddellijk en spontaan
bereid mij enige der voornaamste en
meest typische stedelijke kroegjes te
tonen. En bij de tapkast van ,,'t Pump.
ke" gaf hij grif toe „de gelukkigste
mens van Den Bosch" te zijn. Een op
gewekte bekentenis, die in deze tijden
van allerlei gedifferentieerde neuroses
bepaald sensationeel genoemd mag
worden. Soms hult Jan zijn nogal in
het oog vallende gestalte in een Bra
bants boerinnencostuum, compleet met
„poffer". Dan heet hij „Moeder Hen-
drien", en als zodanig kent heel Den
Bosch, van het kleinste kind tot de
reeds verwelkende grijsaard, hem. Ge
stoken in de hiervoren geschetste tra-
vesti kan men Jan in deze dagen me
nigmaal aantreffen in „De Muziekhof",
waar men een heel café naar hem
heeft genoemd: „Moeder Hendrien".
Daar neemt hij dan plaats achter de
piano en zingt er, zichzelf begeleidend,
alle mogelijke en soms zelfs onmoge
lijke liedjes. Tot grote vreugde van
een meestal intensief hossend audito
rium.

Toen ik er op een avond ben gaan
kijken, hing er ineens een charmante
jongedame aan mijn arm. Dat zal het
zoete, lieve Gerritje wezen, dacht ik.
Maar zij bleek gewoon Palmyra te he
ten. Deze exclusieve naam dekte een
even exclusief persoonlijkheidje, dat
zich onderscheidde door een bijzonder
energieke bereidheid tot feestvieren.
Even later stiet ik, in een moment van
betrekkelijke rust, op een frisse jonge
knaap, die nochtans aan politiek bleek
te doen. Hij heette Harry Aarts, en hij
is met zijn drie-en-twintig hele jaren
het jongste raadslid van Nederland.
Hij trachtte mij het fijne uit te leggen
van het ongetwijfeld boeiende Bossche
politieke leven. Maar ik kon het niet
helpen, dat mijn aandacht inmiddels
werd getrokken naar twee wankele
mannen, die uit enorme glazen bier en
levenswijsheden opdronken.

„Ik wit da'k dood ga," zei de een
met grote beslistheid.

„En gij geleuft dat zélf," vroeg de
ander, niet zonder ironie.

„Ja," antwoordde de eerste met on
gekende blijmoedigheid, „maar gij gaat
met mij mee."

(Van onze correspondent)

Juist voor dat het koude weer van de
vorige week een meer gunstige wending
nam. heeft de Limburgse, en dan vooral
Noord-Limburgse, tuinders een tweede
catastrophe getroffen.

Werden nog maar onlangs de bonen-
aanplantingen door een ongewoon
strenge vorst dermate aangetast, dat ze
als verloren moesten worden be
schouwd, thans is komen vast te staan,
dat de augurkenplanten de „klap" heb
ben gekregen, zoals dat in het tuinders
jargon heet. Dit betekent, dat wellicht
80 pCt. van de augurkenplanten, die
nauwelijks enkele dagen boven de
grond uitstaken, door nachtvorst en
aanhoudend guur weer vernield zijn.
Vooral in de tuinbouwstreek rond Ven-
lo is de schade groot. Honderden hecta
ren augurken zijn bevroren.

Maandag begon in Maastricht de jaar
vergadering van de Ned. R. K. Bond
van Sigarenhandelaars. Nadat hoofdbe
stuur en afdelingsbestuur de deelne
mers in café Momus hadden verwel
komd, begon de vergadering. De alge
mene voorzitter, de heer Pannekeet,
hield de openingsrede. Hierin roerde hij
verschillende voor de sigarenwinkeliers
belangrijke punten aan, als de samen
werking tussen sigarenwinkeliers, mid
denstand en standsorganisaties. Spr.
bleek niet geheel voldaan over de nieu
we vorm der vestigingswet. Hij besprak
voorts de vereenvoudiging van het vak
diploma, waartegen geen bezwaar be
staat indien dit regionaal noodzakelijk
zou ziin. De huurverhoging levert moei
lijkheden op, daar de sigarenwinkelier,
werkende met banderollen en vastge
stelde prijzen, bezwaarlijk zelf verho
ging van inkomsten verkrijgen kan. Ook
ziet spr. gaarne een betere regeling ten
aanzien van Horeca-bedrijven, zodat
voorkomen wordt dat bijv. een café als
winkel van rookartikelen dient. Later
werd uit de afdelingen ook nog aange
drongen op wijziging der tabakswet in
verband met verkoop met reductie in
coöperaties.

Rector Klaver nam afscheid als gees
telijk adviseur. In zijn plaats treedt ka
pelaan Timmermans van Venlo, die in
een korte toespraak het wezen der vak
organisatie belichtte.

Tot lid van het hoofdbestuur werd ge
kozen de heer Rijnstra te Nijmegen.
Als ambtelijk secretaris van de Bond
is benoemd mr. G. W. Remmen, Den
Haag.

(Wordt vervolgd).

„Nemen wij voorrang of geven wij
voorrang?" Deze vraag stelde Prins
Bernhard, toen hij Maandagavond voor
de radio als beschermheer van het Ver
hond voor Veilig Verkeer de Verkeers
week 1953 inleidde.

„Ik raak", aldus de Prins, „hiermede
begrippen van fatsoen en beleefdheid
aan, begrippen van zelfbeheersing en
van sportiviteit. Begrippen welke wor
den gedragen door de innerlijke bescha
ving van het individu. Een dergelijke
houding, waarbij de ethische opvatting
van de gedragingen op de weg voorrang
heeft boven het gebruik maken van
zijn rechten zonder meer, zal heel veel
moeilijkheden en heel veel misverstand
voorkomen. Het is een innerlijke disci
pline, geboren uit een vrijwillig aan
vaarde levensstijl, die de veiligheid van
het verkeer in hoge mate kan bevorde
ren".

„Dit jaar zal," aldus ging Prins Bern
hard verder, „gedurende de Verkeers
week de aandacht in het bijzonder
worden gevraagd voor de voorrangs
regeling van het verkeer. Het begrip
„voorrang" speelt immers zo dikwijls
een rol bij de oorzaak van talloze ver
keersongevallen. Het is een goede tra
ditie geworden, dat gedurende een week
per jaar onze aandacht wordt gevestigd
op de noodzaak van bevordering van
veilig verkeer. De verkeersweek is in
de loop der jaren uitgegroeid tot een
gebeurtenis, waarvan de betekenis voor
het algemeen belang in brede kringen
wordt erkend. Zij is als het ware het
hoogtepunt van de strijd, welke iedere
dag van het jaar door het Verbond,
daarin gesteund door overheid en poli
tie, wordt gevoerd voor de goede zaak
van de veiligheid van de weg.