De botsing
der meningen
EINDE FRANSE REGERINGSCRISIS
Zeer grote meerderheid
voor Lamel
Partijen sluiten met formateur
wapenstilstandsovereenkomst
Eerste Nederlandse vlootschouw op het IJ
E
Nieuwe instructies voor Semjonov?
mm.
TEGEN DWANGARBEID
Kinderen Finaly zijn terug
Een vraag
een antwoord
c4"M0RRIS"tt
Tot hoofd en hart
De lonen per 1 Jan.
1954
Specula ties in Bonn
Het weer
y
ZATERDAG 27 JUNI 1953
77sfe JAARGANG No. 25719
Geen politieke vernieuwing
Waarom Pinay niet
en Laniel wel?
Eerste bespreking van
Stichting v. d. Arbeid
DE VLOOT BEZOEKT HET VOLK
Eisenhower antwoordt Adenauer
Weemoedige liedjes en
feestelijke lichtjes
in de nacht
Mukarto In moeilijkheden
Masjumi en Katholieken
verwerpen deelneming
FIELDJACKETS - SWEATERS
Dank zij Baskische clerus
BUREAU SMEDESTRAAT 5 - HAARLEM
Telefoon: Redactie 21544, Advertenties 21543
Abonnementen 20800 Postgiro 143480
Bijkant. Beverwijk: Breestraat 25, telef. 4790
Bijkantoor en Red. Umuiden: Leeuweriklaan 30
Telefoon 5790
Directie: 3. 3. W. Boerrïgter en
Mr. W. A. M. van der Kallen.
Hoofdredactie: Drs. H. v. Run en W. Severin.
Wnd. hoofdredacteur: W. van Williga.
NIEUWE HAARLEMSCHE COURANT
ADVERTENTIETARIEF 28 cents per millimeter
hoogte. Omroepers 16 cents per m.m.-hoogte.
De administratie behoudt zich het recht voor
advertentiën eventueel zonder opgave vat»
redenen te weigeren.
ABONNEMENTSPRI3S 47 cents per week,
f 2.— per maand, f 6.— per kwartaal.
Voor klachten over de bezorging na 5.30
uur 's avonds tel. 21544.
Er begint zich de laatste tijd eni
ge ongerustheid te ontwikkelen
over de rijkdom van rapporten
en publicaties van katholieke zijde.
Wij hebben in een week tijds een lij
vig rapport over de ambtenarenpen-
sioenen gepubliceerd, voorafgegaan
door een belangrijk stuk over de
sociale voorzieningen van kleine zelf
standigen. Nauwelijks zijn de conclu
sies daarvan tot het publiek doorge
drongen, of er komt al weer een
nieuw gezichtspunt in wetenschappe
lijke vorm gegoten, ditmaal van de
commissie-Aalberse over de kinder
bijslag naar verhouding van het loon.
Het merkwaardige is, dat de beide
eerstgenoemde rapporten nogal ver
schil van waardering hebben ont
moet, zelfs in katholieke kring, zodat
men wel de mening hoort verkondi
gen, dat katholieken het dikwijls
over eigen theorieën niet eens zijn.
In deze conclusie steekt iets on
waars en onredelijks, tenminste wan
neer men daarmee wil zeggen dat
katholieken het over veel zaken niet
eens kunnen worden. De juiste weg
om het eens te worden is dat men een
zaak zoveel mogelijk van verschillend
standpunt leert bekijken. De moge
lijkheid daartoe bestaat juist bij ka
tholieken in hoge mate. Er zou dan
ook meer reden tot vreugde dan tot
ongerustheid moeten zijn over het
verschijnsel, dat de katholieken op
het gecompliceerde sociaal-econo
misch terrein de laatste tijd zo actief
zijn en met diverse wetenschappe
lijke braintrusts tot publicaties ko
men, die de objectiviteit slechts kun
nen dienen. Dat daarbij het risico
wordt genomen van meningen te
verkondigen, die niet in alle straat
jes passen, is een consequentie die
men moet aanvaarden.
Een van de laatste redenen tot kri
tiek is het ARKA-rapport over de
ambtenarenpensioenen. Ditmaal een
rapport dat niet door politici besteld
was en dat dus op een eigen fornuis,
dat der betreffende vakorganisatie, is
gaar gestoomd. Vandaar dat het een
geheel eigen kokshand verraadt en
typische ingrediënten bevat, die an
deren wat scherp op de tong liggen.
Maar hebben de critici nu gelijk, die
zeggen, dat het beter niet had kun
nen verschijnen, omdat het niet ge
coördineerd is in het grote geheel?
Er zijn er zelfs die beweren, dat het
in een klein geheel niet voldoende
gecoördineerd is geweest, wat niet
klopt met de waarheid, want het
ARKA-bestuur heeft het veertien
dagen voor de publicatie toegezonden
aan de Katholieke Centrale van
Overheidsorganisaties, zodat alle zus
terinstellingen in de plannen van de
ARKA gekend waren.
Afgezien daarvan menen wij dat
het niet alleen het goed recht moet
blijven van onze vak- en standsorga
n,saties om de belangen van hun
leden ook do-.c het publiceren van
rapporten mar voren te brengen,
maar dat het juist de charme van
cnze katholieke organisaties is, dat zij
zo actief zijn. Dat de resultaten van
die activiteit, als men ze naast elkaar
legt, wel eens wat buiten de rooilijn
Van de partijpolitiek uitgaan, is o.i.
alleen maar een voordeel, zolang al
thans dergelijke rapporten een des
kundige hand van samenstellen ver
raden.
Even weinig reden tot ongerust
heid hoeft men te hebben voor pu
blicaties, die elkaar op zuiver we
tenschappelijk gebied wel eens te
genspreken. Een voorbeeld daarvan
is geweest het rapport Platenburg en
de correctie die het Kaski daarop
heeft menen te moeten aanbrengen.
Ook hierover is een zekere onrust
ontstaan, maar wat kan er op tegen
zijn, dat twee wetenschappelijke
schrijvers over een zaak andere op
vattingen hebben? Wanneer men uit
het meningsverschil in het onderha
vige geval enige politieke consequen
tie zou willen trekken is er beslist
Van een vergissing sprake. De zaak
Waar het om ging het gemiddelde
kindertal in Nederlandse gezinnen
kan hoogstens zijdelings ooit iets met
Politiek te maken krijgen. Voorlopig
blijft het geheel in de wetenschappe
lijke sfeer.
En als dit alles gezegd is, kunnen
Wij toch ook begrip hebben voor de
ongerustheid diergenen, die, bij alle
erkenning van de waarde van vrije
discussie, een coördinatie van alle
ineningen en vooral een coördinatie
Van alle wensen node zien ontbreken.
Vrije discussie immers is in katho
lieke kring nuttig, en zelfs noodzake
lijk, doch een zekere vastbeslotenheid
Is in de katholieke partij hetgeen
een nauwer begrip is dan katholieke
kring eveneens onontbeerlijk. De
vrijheid van discussie in katholieke
bring is slechts dan een voordeel
voor de katholieke politiek, wanneer
deze laatste van het werk, bij de vrije
discussie verricht, een profijtelijk ge
bruik weet te maken en een vastbe
raden keuze weet te doen. Het gevaar
immers bestaat, dat de differentiatie
Van meningen en wensen in katho
lieke kring wordt aangezien voor on
derlinge verdeeldheid en besluite
loosheid van de katholieke partij. En
dit geschiedt terecht, wanneer de
Partij toelaat, dat op haar naam
^leningen worden verkondigd, die el-
baar onderling niet verdragen en
pensen worden geuit, die bij voor
baat niet verwezenlijkbaar zijn in
Combinatie met andere, eveneens uit
katholieke kring ontsproten wensen.
®veneens geschiedt dit terecht, als
bet de schijn zou hebben, dat uit de
bieningen en wensen de partij sys
teemloos en lukraak sommige zou
aanvaarden, andere verwaarlozen.
Uit de wenselijkheid van vrije dis
cussie in katholieke kring kan niet
geconcludeerd worden tot toelaat-
i ;®,®rbeid van slordigheid of onduide-
■Ukheid in de partij.
«■MM "NT -^4-«— I v- A J t I 1 "V. /-»H rt r, 1 r, V* lp
(Van onze Parijse correspondent)
PARIJS, Vrijdagavond
De Franse grootindustrieel de heer Laniel heeft vandaag de opdracht ge
kregen om een regering te vormen met de overweldigende meerderheid
van 398 stemmen voor en 206 tegen (socialisten en communisten). Na 36
crisisdagen is de heer Laniel op Caesariaanse wijze gekomen, heeft hij gezien
en overwonnen.
Hoewel de producten van zijn bedrijf tot ver buiten Frankrijks grenzen be
kend zijn en de lakens van Laniel zelfs de eer genieten de bedden in het huis
van de president van de Franse republiek te mogen bedekken, is de heer La
niel zelf tot nu toe in de Franse politiek een stille figuur geweest.
Met bescheidenheid heeft hij zich,
zoals hij het zelf genoemd heeft, aan
zijn taak gezet om niettemin een soort
van blikseminvestituur voor elkaar te
krijgen. Hoewel hij geen enkele neiging
heeft recordmaker te willen zijn, heeft
hij vandaag niettemin een hele serie
records op zijn naam geplaatst. Heden
morgen slechts vijftig minuten om
zijn regeringsprogram voor te lezen en
een klein proceduredebat te laten ver
lopen; hedenmiddag nauwelijks meer
dan vijftig minuten om de stemming
tot een goed einde te brengen. Het tot
nu toe kleinste aantal sprekers is tegen
hem in het krijt getreden en het hoog
ste aantal voorstemmers staat op zijn
naam. En misschien zou men er nog
een ander record aan kunnen toevoe
gen, namelijk het maximum aan wel
willende lusteloosheid van de Kamer.
De strijd tussen de partijen is natuur
lijk niet geëindigd, maar met de heer
Laniel is een wapenstilstandsovereen
komst gesloten. Niet het programma
heeft hierbij een rol gespeeld, maar
vooral de persoon. Veertien dagen vóór
de conferentie op de Bermuda-eilanden
kon het ook haast niet anders.
De gedachten die de laatste maanden
in de Franse politiek leefden inzake
een politieke vernieuwing, gedragen
door een nieuwe en brede meerderheid
zich uitstrekkende over een democrati
sche en sociale hergroepering, heeft
men thans niet kunnen verwezenlijken.
De M.R.P. en de oud-Gaullisten, daarbij
geholpen door enige radicalen en onaf-
hankelijken, hebben hiermede hun po
gingen de socialisten los te weken uit
hun oppositie zien mislukken. Mis
schien kan men beter zeggen: hebben
zij zich voor de noodzaak geplaatst ge
zien deze uit te stellen. Binnen enkele
weken komt er een congres van de
socialistische partij, waarvan men
hoopt dat er de grondslagen gelegd
zullen worden voor een werkelijk
nieuwe meerderheid die dan dit najaar
op stapel gezet zou moeten worden.
De snelheid waarmee de nieuwe pre
mier zijn programma had opgemaakt is
geenszins verwonderlijk daar immers
de vorige week de president van de
republiek, de heer Auriol, aan de Raad
der Ouden, de achttien vorige ministers
presidenten en leiders van de politieke
partijen, heeft gevraagd om samen een
programma te maken. De regeringsver
klaring van Laniel kon niet anders dan
op dit programma geïnspireerd zijn.
De vraag waarom de heer Pinay
niet kon slagen op dit programma en
de heer Laniel wel, hoewel beiden
uit dezelfde onafhankelijke politieke
sfeer komen, kan slechts verklaard
worden door het oorlogsverleden: de
heer Laniel was voorzitter van de
nationale raad van het verzet en van
de heer Pinay is bekend dat hij aan
vankelijk warme sympathieën had
voor Vichy.
De welwillendheid van de Kamer
hield gelijke tred met de bescheiden
heid van de nieuwe premier, van wie
een Frans avondblad, dat in allerijl zijn
correspondent naar Lisieux gestuurd
had, wist te vertellen dat deze burge
meester van het 600 zielen tellende
Notre Dame de Courson zeer gezien is
in zijn gemeente, omdat hij ieder jaar
op 26 Juli, op het feest van de patroon
heilige van het dorp, St. Christophoor,
het vuurwerk voor het dorp uit eigen
zak betaalt.
Als de heer Laniel er in slaagt zon
der al te veel moeilijkheden dezer
dagen een kabinet te vormen, waarvan
beweerd wordt dat hij het op zijn
Engels zal doen weinig ministers
maar veel staatssecretarissen zal hij
ongetwijfeld de hulp van de patroon
heilige van zijn dorp nog wél eens wil-'
len inroepen om Frankrijk te helpen
dragen door de maalstroom der huidige
verwikkelingen.
De Stichting van de Arbeid heeft
een eerste bespreking gewijd aan de
maatregelen, die per 1 Januari 1954 op
het gebied van de lonen zullen moeten
worden genomen. Deze besprekingen
zullen binnenkort worden voortgezet.
Intussen zullen enkele deskundigen
de statistische vraagstukken bezien
welke zich bij deze materie voordoen.
Na Churchill hebben nu ook de Amerikaanse president en de aftredende
premier van Frankrijk, René Mayer, hun instemming betuigd met de bood
schap, die zij hebben ontvangen van de Westduitse bondskanselier, dr. Ade
nauer. Daarin werd gezegd, dat de betogingen in Oost-Duitsland een aan
sporing vormen om alles te doen, dat kan leiden tot herstel van de mense
lijke waardigheid in dat gebied en tot de eenmaking van Duitsland. President
Eisenhower sprak in z(jn antwoord de hoop uit, dat de recente gebeurtenissen
in Oost-Duitsland voor de Russen aanleiding zullen zijn om in dat gebied vrije
verkiezingen te houden. Dr. Adenauer verklaarde zich „zeer tevreden" over
de antwoorden van de Westelijke „Grote Drie" en hoopte, dat zij ertoe kunnen
bijdragen, dat het initiatief tot hereniging van Duitsland in Westerse handen
blijft. Terwijl men zich alom verdiept in speculaties over mogelijke nieuwe
stappen van het Russische bestuur, komen vanmiddag in Berlijn de drie Wes
telijke Hoge Commissarissen, van wie men verwacht, dat zij spoedig de titel
van ambassadeur zullen krijgen, in vergadering bijeen. Voorzitter is de Frans
man André Francois-Poncet.
De Oost-Duitse radio heeft vannacht
bekendgemaakt, dat haar drie program
ma's vandaag zouden samenvallen en
dat deze programma's ieder kwartier
door nieuwsuitzendingen zouden worden
onderbroken. In West-Berlijn geloofde
men, dat dit een teken was, dat belang
rijk nieuws verwacht kon worden.
Algemeen wordt aangenomen, dat de
Russische Hoge Commissaris, Semjonov,
nieuwe instructies heeft ontvangen uit
Moskou. Te Bonn is men van oordeel,
dat hij zijn politiek van ontspanning zal
blijven volgen. Dat wordt afgeleid uit
het, voor hun doen, gematigde optreden
van de Russische troepen tijdens de op
stand. De bevolking van Oost-Duitsland
erkent dit wel enigermate, want allerlei
petities en resoluties tot vrijlating van
gevangenen worden rechtstreeks gericht
tot de Russische autoriteiten met voor
bijgaan van de regering-Grotewohl.
Waarnemers in Bonn blijven er bij, dat
Semjonov een grondige reorganisatie
van deze regering op het oog heeft.
Niet alleen om in Oost-Duitsland zelf
een ontspanning teweeg te brengen,
maar ook met het oog op de eenma
king van geheel Duitsland. Misschien
zullen de Sovjets daartoe willen terug
grijpen op politieke figuren, die al ge
ruime tijd geleden door de commu
nistische machthebbers van het toneel
zijn gedrongen. Men noemt in Bonn de
namen van de liberale professor Her
mann Kastener, die nog steeds op
goede voet staat met Semjonov, de
oude professor Hickmann uit Dresden,
die om principiële redenen nit de
C.D.U. is getreden, maar die vooral
bij de bevolking groot aanzien
geniet, en tenslotte de onlangs naar
West-Berlijn gedreven Otto Nuschke.
De socialistische eenheidspartij In
Oost-Berlijn heeft gisteren onder zwaar
onweer een demonstratie van arbeiders
georganiseerd, die moest laten zien, dat
Oost-Berlijn vertrouwen blijft koesteren
in de regering-Grotewohl. In totaal na
men 7000 arbeiders aan de betoging deel.
van wie de helft in opdracht. Van te
voren waren 16 verzamelpunten aange
geven en de marsroute was zorgvuldig
uitgestippeld. De Oost-Duitse regering
heeft gisteren bepaald, dat de stakers
voor de tijd, waarin zij niet gewerkt
hefoben,, geen loon zullen ontvangen.
Arbeiders, die actief hebben deelgeno-
Dwangarbeid, in de uraniummijnen in de Sovjet-zone van Oost-Duitsland.
Als men het woord slavernij hoort
is men aanvankelijk geneigd aan
lang vervlogen tijden te denken.
Maar ook in het midden van de twin
tigste eeuw kan men in verscheidene
landen nog slaven aantreffen; al worden
zij dan niet meer zo genoemd. Men
spreekt nu van dwangarbeid. Die
dwangarbeid wordt opgelegd, hetzij om
de denkbeelden van opstandige onder
danen te beïnvloeden, hetzij om econo
mische redenen, hetzij om beide motie
ven tegelijk. In de Sovjet-Unie en in de
satellipt-landen wordt deze laatste vorm
van dwangarbeid op grote schaal toege
past. Verschillende grote na-oorlogse
projecten, waarop de Russen zo trots
zijn, zouden nooit tot stand zijn geko
men als de zware arbeid, die daaraan
ten grondslag lag, niet door dwangar
beiders verricht was. Voor de macht
hebbers in het Kremlin werpt de
dwangarbeid dus een tweevoudig nut
af: Staatsgevaarlijke elementen wor
den onschadelijk gemaakt, terwijl te
vens de materiële welvaart door het
systeem wordt bevorderd.
De dwangarbeid vormt een afschu
welijk verschijnsel, waartegen niet
krachtig genoeg opgetreden kan wor
den. De Verenigde Naties en de Inter
nationale Arbeidersorganisatie hebben
dan ook indertijd een commissie ge
vormd, die over de hele wereld een
onderzoek moest instellen naar de mo
derne vormen van slavernij. Het ini
tiatief daartoe was genomen door een
der grote Amerikaanse vakbonden, die
onmiddellijk in dit streven gesteund
werd door de Internationale Bond van
Vrije Vakverenigingen. Deze commis
sie heeft dezer dagen rapport uitge
bracht over haar bevindingen. Dit rap
port bevestigt voor een belangrijk deel
de bekende informaties betreffende de
wantoestanden in de landen achter het
IJzeren Gordijn. Deze naties, en uiter
aard vooral Rusland, worden het meest
schuldig geacht aan de toepassing van
dwangarbeid.
Ofschoon het oordeel over de aan
Moskou onderhorige staten al bijzonder
scherp is, zou het ongetwijfeld veel
krachtiger en beter gedocumenteerd
zijn geweest als de ieden van het comité
zich ter plaatse op de hoogte hadden
kunnen stellen. Men heeft zich namelijk
bepaald tot de studie van wetten en
regeringsbesluiten. De teksten van die
officiële stukken hebben voldoende
aanleiding gegeven om heftig te pro
testeren tegen de in Oost-Europa be
staande slavernij. Maar de interpretatie
van de reeds wrede bepalingen is wel
bijzonder onmenselijk, zo heeft men in
de loop der jaren in het Westen van
ooggetuigen kunnen vernemen. Het
honderd pagina's omvattende boekdeel,
dat alleen over Rusland gaat, geeft dus
bijvoorbeeld nog een tè gunstig beeld
van de werkelijkheid, ofschoon dit
beeld al heel afschrikwekkend is. De
Russische autoriteiten hebben de com
missie van de Verenigde Naties, bij
welke organisatie de Sovjet-Unie ten
slotte nog steeds is aangesloten, volledig
genegeerd en het Kremlin heeft zelfs
geen pogingen gedaan om de toegezon
den beschuldigingen te weerleggen.
Daarmee hebben de Sovjets op ondub
belzinnige wijze hun schuld erkend.
De communistische landen worden in
het rapport op de eerste plaats berispt;
maar het is wel zeer beschamend dat de
commissie zich ook genoodzaakt ziet de
aandacht te vestigen op het bestaan van
dwangarbeid in «lige Westerse naties.
Het enige land in West-Europa waar
„de wet dwangarbeid om politieke re
denen mogelijk maakt" is volgens de
rapporteurs Spanje. Weliswaar garan
deert de Spaanse wet de vrijheid van
meningsuiting, maar alleen „wanneer
de fundamentele beginselen van de
Staat niet aangetast worden". Ook Zuid-
Afrika wordt beschuldigd van het toe
passen van een vorm van dwangarbeid.
De Zuid-Afrikaanse wetgeving maakt
een scherpe scheiding tussen de in
boorlingen en de bewoners van Euro
pese afkomst, aldus het rapport, waarin
voorts verklaard wordt dat als indirect
gevolg van deze wetten de inboorlingen
gedoemd blijven ongeschoolde arbeid te
verrichten en aldus goedkope werk
krachten te vormen. In zekere zin is in
Zuid-Afrika, volgens de rapporteurs,
dus sprake van dwangarbeid om econo
mische motieven. Ook het bewind in de
Portugese en Belgische koloniën wordt
veroordeeld. Hetgeen vooral zo pijnlijk
is omdat Portugal en België immers
beide Nato-landen zijn, dus leden van
een internationale organisatie die voor
de verdediging van de vrijheid in het
Westen is opgericht.
De conclusie van het rapport is dat
de fundamentele rechten van de mens
en de vrijheid van de arbeider nog in
tal van landen, ondanks de bepalingen
van het Charter van de Verenigde Na
ties, worden geschonden. De commissie
pleit dan ook met de meeste aandrang
voor afschaffing van de dwangarbeid
In Oost-Europa zal dit kwaad wel blij
ven bestaan zolang er communisten aan
het bewind zijn; maar de Westerse na
ties die er zich op enigerlei wijze aan
schuldig maken kunnen en moeten hun
„slaven" de vrijheid schenken.
(Van onze speciale verslaggever)
en oud spreekwoord zegt: „Als Mohammed niet naar de berg komt, komt
de berg naar Mohammed". Deze zegswijze is sedert gisteren ongeveer
realiteit geworden in het Amsterdamse IJ, waar de gehele trots van de
vaderlandse Marine tussen Stenen Hoofd en Centraal Station ligt gemeerd, ten
aanschouwe van het ganse volk. Misschien is het zonderling onze vloot met
zoiets „aards" als een berg te vergelijken. Een trefpunt vindt men echter in het
feit dat zij beide onaantastbaar zijn (wij zijn nu eenmaal chauvinist). En omdat
de Mohammeds van ons volk, die zich bijzonder voor de Marine interesseren
moeilijk helemaal naar Den Helder kunnen komen, is de Marine naar Amster
dam gevaren en heeft haar schepen daar gemeerd voor de vismarkt, voor de
benzinehaven, voor het Stenen Hoofd en hoe al die steigers aan de Westelijke
zijde van het Cerjtraal Station dan ook mogen heten.
Tot en met Maandag wordt eenieder
in de gelegenheid gesteld die schepen
daar te zien liggen en zelfs een of meer
er van onder deskundige leiding aan
een nauwkeurig onderzoek te onder
werpen. Zo heeft het Amsterdamse IJ
iets van Den Helder gekregen, het is
er zelfs een „verbeterde" uitgave van.
De eerste grote Nederlandse vloot
schouw is een feit geworden. Dat is
zonder veel plichtplegingen gisteren
gebeurd. In de loop van Vrijdag arri
veerden de schepen een voor een in
het Amsterdamse IJ. Een oud. ver
trouwd gezicht, de Marine op het IJ,
helaas ziet men het niet al te vaak
meer. Honderden Amsterdammers
keken op de kaden hun ogen uit. Groot
en trots voer daar Hr. Ms. „Tromp, ge-
cscorteerd door de ondevzecbootjager
H Ms. „Queen Wilhelmina", een ge
schenk van President Roosévelt aan
Koningin Wilhelmina, de Amsterdam
se wateren binnen. Deze lichte kruiser,
Pièce de Resistance van deze vloot
schouw, was slechts kortgeleden gear
riveerd uit Spithead, waar zij ons land
vertegenwoordigde op de grote parade
van de wereldvloten voor Koningin
Elizabeth.
Wij vermeldden het reeds eerder, een
serie feestelijkheden zal deze vloot
schouw begeleiden. Vanmiddag, kort
voor de avondklokken luiden, zal Ad
miraal Michiel Adriaansz. de Ruijter,
persoonlijk en in vol ornaat, gezeten in
een zeventiende eeuwse roeisloep, de
vloot inspecteren. Gisteravond trok een
Marineralley door de straten van de
hoofdstad. Tientallen auto's met
„scheepsbemanningen" raasden langs
vele bekende historische punten in de
stad en de inzittenden werden getest
op hun kennis van zaken, die de Ma
rineman beroepshalve moet weten,
maar waar iedere Nederlander het zijne
van dient te hebben.
De Charlottenburgerchaussee, de Champs
Elysées van Berlijnis omgedoopt tot de
„straat van de 17e Juni", in opdracht
van de West-Berlijnse Senaat.
men aan de strijd tegen de stakers, krij
gen hun loon volledig uitbetaald. Een
chauffeur van de Oost-Duitse volks-
politie, die gisteren bij vergissing met
zijn wagen de Franse sector van Berlijn
binnenreed, is door schoten van zijn
collega's ernstig gewond. Hij werd in
een ziekenhuis in de Franse sector op
genomen. Eergisteren zijn 46 leden van
de volkspolitie naar het Westen gevlucht
en gisteren 41. Bij betogingen' in Halle
op 17 Juni j.l. is een communistische
functionaris, Schmidt, door „fascisten
en provocateurs" doodgeschoten, omdat
hij het niet eens was met de demon-
straties
Generaal-majoor Dibrova, de Russi
sche bevelhebber van Oost-Berlijn,
heeft het uitgaansverbod met twee uren
beperkt. Met ingang van vandaag be
draagt het uitgaansverbod nog vier uur.
namelijk van elf uur 's avonds tot drie
uur 's ochtends.
De Masjumi en de Katholieken heb
ben een deelnemen aan het kabinet,
dat minister Mukarto thans poogt te
vormen, verworpen. Met zekerheid kan
worden aangenomen, dat de vandaag
geconsulteerde socialisten eveneens
zullen weigeren, terwijl het nog de
vraag is, of de democratische fractie en
de Nahdatul Ulama zullen deelnemen.
Advertentie
(tot Zondagavond)
Veranderlijke bewolking met voor
namelijk in het binnenland enkele
verspreide regen- of onweersbuien.
In de kustgebieden van Zuid-Hol
land en Zeeland plaatselijk van zee
binnendrijvende mist- of laaghan
gende wolkenvelden. Matige tot
zwakke Noordelijke wind. Ongeveer
dezelfde temperaturen.
Zondag: Zon 4.2221.04, Maan:
22.17—5.29.
Maandag: Zon 4.2321.04. Maan:
22.40—6.56.
PARIJS, Vrijdagavond
Met een zucht van verlichting heeft het Franse publiek in de avondbladen
kunnen lezen, dat de beide kinderen Finaly hedenmiddag in Frankrijk zijn te
ruggekeerd. Zij werden over de Frans-Spaanse grens gebracht door mej. Ger-
maine Ribière, speciaal afgevaardigd door Kardinaal Gerlier om de kinderen
in Spanje te zoeken. De kinderen zullen nu gebracht worden naar het dorpje
Saint Leonard, dicht bij Senlis, waar de heer Weil, een van de Joodse onder
tekenaren van het accoord van 6 Maart tussen het Franse opperrabbinaat en
katholieke autoriteiten, voor hen een étage heeft ingericht. De kinderen schij
nen in uitstekende gezondheidstoestand te verkeren.
Volgens een verklaring van pater
Chaillet heeft men de kinderen terug
kunnen vinden, dank zij de nauwe sa
menwerking met de Baskische clerus.
In het huis van de heer Weil zullen de
kinderen worden verzorgd door hun tan
te en voogdes, mevr. Rosner, die zal
worden bijgestaan door een sociale assis
tente welke in onderling overleg tussen
het rabbinaat en katholieke autoriteiten
zal worden gekozen. Alle beslissingen
In ieder uur en op iedere plaats
\^la.at men iets van zichzelf achter.
ts
betreffende deze kinderen zullen even
eens genomen worden in onderling over
leg. Het rabbinaat heeft de kerkelijke
overheid verzekerd dat de beide wezen
hun katholicisme kunnen beleven als zij
dit wensen. Na een overgangsperiode
van vier maanden zullen de beide kin
deren Finaly naar Israël worden over
gebracht, waar zij op een Franse school
in eerbied voor de christelijke godsdienst
zullen worden onderwezen. Intussen zul
len mevr. Rosner en de heer Weil de
kinderen laten weten wie hun ouders
waren en welke hun godsdienst was.
Zodra zij meerderjarig zijn, kunnen zij
zelf beslissen of zij de Franse nationa
liteit willen hebben of die van Israël.
Een klein menselijk drama is daarmee
geëindigd. De beide kinderen zullen ech
ter nog dramatische gewetensconflicten
wachten.
Diezelfde avond lagen de schepen
feestelijk verlicht te deinen op de lich
te golfslag in het IJ. De contouren van
de „Tromp" waren afgezet met honder
den lampjes. Het schip had daardoor
niets dreigends meer. Integendeel, het
had iets lieflijks, iets van een giganti
sche suikertaart, die door een bakker
ter gelegenheid van deze vlootschouw
gebakken kon zijn. Op het voordek van
een der vijf mijnenvegers zaten een
aantal matrozen weemoedige liedjes te
zingen en honderden verdrongen zich
op de smalle steigers om naar de ver
lichte schepen te kijken en dit gezang
te aanhoren. Alle boordlichten waren
ontstoken en daardoor kregen de stoere
oorlogsbodems iets van kerstbomen en
het IJ iets van een heel grote huiska
mer. Inderdaad, deze vlootschouw heeft
iets intiems. Men voelt zich thuis tus
sen al die schepen en de schepen voe
len zich thuis op het IJ. Wij zijn en
blijven een zeevarende natie.
(Van een bijzondere medewerker»
Geachte Heer,
Op de laatste vergadering van onze
Kader-Credo-Pugnoclub hadden we ge
discussieerd over de kinderbijslag. Ón
der meer kwam aan de orde dé z.g. dub
bele progressie. Voor de meeste leden
was niet duidelijk wat hiermede precies
bedoeld wordt. We beschikten die avond
niet over een inleider en we hadden er
ook geen lectuur over.
Tenslotte meenden we dat hiermee
werd bedoeld:
le. Hoe meer kinderen, hoe meer kin
derbijslag;
2e. Hoe hoger loon, hoe hogere kin
derbijslag.
Tegen het eerste hadden onze leden
helemaal geen bezwaar. Integendeel, dat
vonden ze redelijk, want de grote ge
zinnen zitten het meest in de kr.eL
Maar niemand van ons was het duide
lijk, waarom iemand, die meer dan een
arbeider verdient, bovendien ook nog
meer kinderbijslag moet hebben. Wat is
Uw mening hierover?
Hoogachtend,
enz.
In bovenstaand briefje, een van de
vele, die we over deze aangelegen
heid hebben ontvangen, wordt een
moeilijkheid tegen dubbele progressie
naar voren gebracht, die we uit het ge
zichtspunt van de man met het gerin
gere inkomen begrijpelijk achten.
Maar een standpunt dat we begrijpen,
behoeven we nog niet juist te vinden.
En aangzien het hier een kwestie be
treft, die in brede lagen, vooral van de
loontrekkenden in de lagere loonklas-
sen op een psychologisch verzet stuit,
menen we goed te doen, hierop in te
gaan. Hiertoe is des te meer reden te
meer, omdat juist dezer dagen het cen
trum voor Staatkundige Vorming met
een rapport is uitgekomen, waarin even
eens de kinderbijslag naar verhouding
tot het loon wordt bepleit. Het is trou
wens bekend, dat in katholieke kring
reeds vanaf het eerste moment, dat be
wust is gestreefd naar een regeling voor
de kinderbijslag, het vraagstuk van de
dubbele progressie een rol heeft ge
speeld (aan het adres van onze brief
schrijvers moge worden opgemej-kt, dat
hun zienswijze en formulering van duo-
bele progressie juist is»
Toen oud-minister Romme destijds
met zijn kinderbijslagwet In de Kamer
kwam, heeft hij aanvankelijk gepleit
voor de nu vooral in arbeiderskringen
vaak bestreden dubbele progressie. Wij
stonden ook toen reeds aan de kant van
minister Romme. En op tal van debat
avonden hebben we getracht de rede
lijkheid van dit standpunt te verdedi
gen. Minister Romme heeft destijds het
pleidooi verloren althans ten aanzien
van de dubbele progressie Het is onze
stellige overtuiging, dat hiermee geweld
is aangedaan aan de verdelende recht
vaardigheid. De kinderbijslag op zich
is gebaseerd op de overweging, dat de
si rikte toepassing van een absoluut fa-
milieloon het kinderrijke gezin niet de
vereiste bestaansmogelijkheid biedt.
Prof- dr. N. de Volder zegt in zijn ..Ar
beid en Economische Orde": „Het kin
derrijke gezin bezit het natuurlijke en
onvervreemdbare recht op het bestaan
en op alle sfoffelijke goederen, die daar
voor vereist worden, niet omdat de
arbeid van de huisvader een grote in
nerlijke waarde bezit, maar omdat het
gezin zelf een bijzonders waarde verte
genwoordigt in de gemeenschap.''
En verder zegt hij: „Het kroostrijk
gezin hoeft geen berorp te doen op de
liefdadigheid, maar kan een recht van
verdelende rechtvaardigheid doen gel
den. De gez'nstoeslag is geen aalmoes,
maar het vereffenen van een c-nver-
v reembare rechtsasmsm aak krachtens
de uitmuntende sociale taak van *»ct
kroostrijk gezin.
(Vervolg op pag. fit
