Nieuwe Haarlemsche Courant | 1953 | 23 juli 1953 | pagina 3

DE RAMP nog steeds de enige realiteit
voor de mensen van Schouwen

Wij zijn zo bang in het vergeetboek te raken

Minderbroeders herdenken sober en
stijlvol hun eeuwfeest

Koningin neemt parade af van het
Cadetten -bataljon

Nieuwerkerk een enclave in de
grauwe zee van misère

Min. LUNS: Reis heeft aan

verwachtingen beantwoord

Provinciaal Officier O.N.

m

Een schip op het kerkplein

Bij president Sukarno geen audiëntie
aangevraagd

Per bromfiets langs
IJzeren Gordijn

Nieuw ceremonieel
tenue

Concurrent-crediteuren Avifauna
accoord met faillissement

■gag

DONDERDAG 23 JULI 1953

PAGINA 3

5?

5?

NTederlandse liedjeszangers
onderscheiden zich te
Knokke

^acantiegelden gestolen
Inbraak te Voorhout

Prof. dr. F. van der Meer

Terug uit het Verre Oosten

Zeer hoffelijke ont
vangst in Indonesië

Nylons blijven weer heel

VERDRONKEN BIJ HET
ZWEMMEN

JUBILEUM DER K.M.A.

I.%

Blijft park voor Alphen
aan de Rijn behouden

(Van onze speciale verslaggever)

OP het Kerkplein van Nieuwerkerk op Schouwen-
Duiveland stond een boot, een grote dekschuit met
een lading wrakhout. Die boot was er niet in de nacht
*an de Eerste Februari, toen de vloedgolven over dit
Reeuwse eiland sloegen, toevallig neergekwakt. Zij was er
Zorgvuldig neergezet, als stond zij geparkeerd onder de
Jouien naast de muziektent. En feitelijk was dat ook zo:
N'euwerkerk in de Vier Bannenpolder verdwijnt bij elke
Hoed nog onder water. Bij elk hoogtij ro|t het water weer
!Je straten binnen, neemt het weer bezit van de woonkamers
h de keukens van de huizen, spoelt het over de slikkerigc,
'leste restanten van de spreekkamer van de dokter, golft
bet de groen uitgeslagen scheersalon van de kapper binnen,
ent het door de kerk, waar het de banken heen en weer
"hjt ter hoogte van de preekstoel. Dan kan een dekschuit,
groot als die op het kerkplein geparkeerd lag, zonder
m°eite door het dorp varen, totdat bij laag tij in luttele

I sll

het Kerkplein van Nieuwerkerk staat een boot geparkeerd onder de bomen
naast de muziektent.

deze zonderlinge beurtvaart is
verhaal van Nieuwerkerk getekend.
j>> straten zijn groen uitgeslagen, er
ien algen tussen de stenen en elke
opnieuw worden de vloeren van
buizen met een vette laag slik be
dorven d°rp is zo Soed als uitge-.

Vijf en twintig moedige mannen
hebben op de zolders van de huisjes
in de Kerkstraat domicilie gekozen.
Wanneer het water stijgt verzamelen
tij zich daar of in de „Meelbaal",
Waar het enige billard van het dorp
W vinden is. Daar wonen zij op een
®iland van enkele honderden vierkan
te meters groot. Rondom hen niets
dan water. De dekschuit vaart weg
e,n de mannen kunnen niets anders
boen dan wachten, wachten totdat het
Jermaledijde water zich weer terug
trekt. De bakker, die het op zijn eva
cuatie-adres niet langer kon uithou
den, bakt brood voor deze 25 man
nen En ze zeggen dat het goed is. De
teaard is de primus inter pares in de-
te kleine gemeenschap. Hij en zijn
vrouw regeren met de gemoedelijk
heid van hun goede gaven. Wanneer
het water is gezakt, is zijn regering
Voor tenminste'4 uur voorbij. Dan
|rekken de mannen hun drooggeval
ten dorp weer in om de afgrijselijke
r°mmel weer op te ruimen die het
tester bij zijn kortstondig bezoek
heeft achtergelaten.

Elke dag opnieuw spoelt een lading
jAakhcut aan. Een paard hebben de
armen niet. Alle paarden zijn verdron-
hpkt trouwens, zij zouden geen plaats
Abben om het te stallen. Daarom trek-
E]ph ze zeif een u;t het water opgeviste
ej®Rerskar door de straten en stapelen
scheppen daar het wrakhout en het
a gijk op. Zij hebben hoge lieslaarzen
to en sPreken weinig. In de huizen
bpt-.h? zi-1 irL de slijkerige warboel naar

kettingen. Zij doen dat zwijgend. Wan-
r zij spreken, dan spreken zij over
ramp.

en praat alleen over de ramp

t ^ant dit is misschien wel het meest
U horende; zo weinig als er in het ganse
c hd meer gesproken wordt over de
*'astrophe van de Eerste Februari,
Veel praat men er over in het ramp-
bied. Er wordt nooit ergens anders
er gesproken. Voor de weinige men-

ti^rschillende

hebben successen behaald in een

jnti

Nederlandse radio-ar-

t-hernationaal festival van het varié-
SjJhed", dat wordt gehouden in het Ca-

j te Knokke.
l)i h de Nederlands-Vlaamse groep
Son- en z'ch Karei van der Velden,
Vip Oosterman en Jetty Paerl met
ti0 h Vlaamse deelnemers in de interna-
dghaie finale, die Vrijdag wordt gehou-
üph en waarin zij het zullen moeten op-
bip!jen tegen Franse, Waalse en Engelse
hedingers.

hei*1 nacht van 21 Juli is bij de
V0rf-te- m de Mgr. Broerestraat te
biivVhhout ingebroken; een bedrag van

l?a f 4000 wordt vermist.
vane heer K., die penningmeester is
tef" u Bouwvakarbeidersbond „St. Jo-
had de vorige avond dit bedrag,
tie„®ted voor de uitkering van vacan
te* van h'e leden, in huis gekregen.
vreJhorgems; bleek het geld te zijn ont-
A"1»- De politie werd direct ge-
i^Q^^huwd en ook de speurhond van

teaaVrti e Pohtie werd direct ge-
ljQ"acnuwd en ook de speurhond van
Se U?wi.ikerhout was spoedig ter plaat-
VeAf-venwel kon het dier geen werk
huiLrjten, daar de omtrek van het
Vel peper bleek te zijn bestrooid.
kun„ 7'1Jn vingerafdrukken genomen
worden.

Seljm aites deze diefstal heeft het da-
s,apnp uur der afdeling de nodige
gen -f1 ondernomen, zodat de uitkerin-
ds nu gewoon geschieden.

sen, die in de nog overstroomde gebie
den wonen, is de ramp de enige reali
teit van hun leven. Wanneer ik, uit dat
andere deel van Nederland komend,
vraag naar de uitslag van de Tour de
France, kijkt men mij verwonderd aan.
„Jullie hebben hier toch wel een radio?"
vraag ik. „Jawel" en ze worden bijna
verbolgen „maar voor die onzin heb
ben we hier geen tijd". „Het enige wat
ons interesseert zijn de weerberichten."
Dat is de vraag, die deze mensen kwelt.
„Wat doet bet weer vandaag?" Als het
weer gaat stormen is het werk van we
ken voor niets geweest en kunnen ze
weer van voren af aan beginnen. Dan
zitten die 25 kerels met donkere gezich
ten in de „Meebaal". Af en toe gaan ze
naar buiten om te zien of er nog geen
verbetering in het weer is ingetreden.
Tijdens de stormen van de vorige week
zijn 25 huizen ingestort!

Burgemeester A. A. van Eetén, die
bijna dagelijks zijn noodsecretarie in
Zierikzee verlaat om bij laag water naar
zijn dorp te varen, staat voor een berg
van problemen. 286 van de 1900 inwoners
van zijn dorp zijn verdronken. 40 gezin
nen zijn in de watermassa's meegesleurd.
De stoffelijke resten van tachtig slacht
offers zijn nog niet gevonden. Op het
kerkhof van Zierikzee rusten zeven ver
dronkenen, die nog niet zijn geïdentifi
ceerd. Van de 510 woningen, die Nieu
werkerk rijk was, zijn er slechts 180 te
herstellen. De rest is verdwenen in de
golven. Bij laag water steken slechts
enkele muurresten boven de grauwe
massa uit.

Er zal nu een stuk van de Weijersdijk,
die geen dienst meer doet als waterke

uren tijds het plein, het huis van de dokter, dat van de
kapper er, de kerk weer droog staan.

Behendige schippers varen bij elke vloed het dorp binnen.
Wanneer het water zakt leggen zij aan op het kerkplein en
zodra hun schuit droog ligt, stappen ze af om een biertje te
drinken bij de waard van de „Meebaal", in de Kerkstraat,
het enige café in het dorp dat bij eb en vloed droog staat,
maar gelukkig niet „droog" is gelegd. In de tussentijd laden
de 25 mannen, die in diezelfde Kerkstraat wonen, wrakhout,
dat nog overal in het dorp verspreid ligt en bij elke nieuwe
vloed tegen de huizen spoelt, op de dekschuit, omdat zij het
nergens in het dorp voor het water kunnen verbergen. De
meter lange Kerkstraat is de enige plek die droog blijft!
Als het water opkomt haasten de schippers zich naar hun
boot en zij hoeven niet lang te wachten, of de schuit drijft
weer. Dan kiezen zij koers naar Zierikzee, waar zij
hun lading hout kunnen afladen op een van de weinige
constant beschutte plaatsen van het ganse eiland.

ring, over anderhalve kilometer worden
afgegraven. Daar worden 105 barakken
op gezet. Dat zijn er veel te weinig om
de bevolking op te vangen, die in Sep
tember gaat terugkeren, wanneer de
gaten in de dijken bij Stevenssluis en
Ouwerkerk zullen zijn gedicht. Overi
gens zijn die barakken nog niet eens
aangekomen, alleen de stenen voor de
funderingen zijn er. Ze zijn nu al een
halve maand over tijd.

Het is de bedoeling, dat in die barak
ken de dijkwerkers zullen wonen, die
aan de drooglegging van het dorp gaan
werken. Ook voor die mannen van
Nieuwerkerk, die elders geen werk kun
nen vinden moet hier plaats zijn. Wat
de woonruimte betreft zouden zij voor
een deel nu reeds naar hun dorp kun
nen terugkeren. Maar dat zou moeilijk
heden opleveren met de fourage. De ge
niesloep, met de Zjerikzeese hereboer-
sportsman, Leo Koopman aan de buiten
boord-motor, die een veerdienst tussen
het dorp en Zierikzee onderhoudt, kan
maar weinig vracht vervoeren.

De burgemeester besluit zijn relaas
met mij te vragen: „Kom nog eens te
rug, wij zijn zo bang in het vergeetboek
te raken." Deze vrees is niet ongegrond,
want nu reeds moet hij op zijn barak
ken wachten en niemand in het land
zal zich nog goed realiseren, welke el
lende in dit noodgebied wordt door
staan.

Onherbergzame steppen

Wie kan zeggen hoe het eiland Schou-
wen-Duiveland onder de watermassa's
vandaan zal komen. Nog steeds staan
9000 hectaren op Schouwen onder wa
ter. Op Duiveland zijn dot er 4000. Een
deel van dit gebied zal onherstelbaar
vernield zijn. Bij het gat in de dijk bij
„Schelphoek" moet men rekenen dat
tenminste 400 H.A. zo door kreken zijn
doorsneden, dat zij niet meer bruikbaar
zijn. Een boer uit dat gebied zei mij:
„Misschien begin ik nog eens ooit een
natuurbad. Een oogst zal ik nooit meer
binnen krijgen. Het land zal herschapen
zijn in een onherbergzame steppe.

Toch is men niet pessimistisch.
Wanneer de „Dienst Dijkherstel Zee
land" erin slaagt de dijkgaten bij
Schelphoek en OuVerkerk voor de
winter dicht te krijgen de ene
helft van het eiland gelooft dat, de
andere niet, maar iedereen hoopt
dan verwachten verschillende boeren
reeds het volgend jaar graan te kun
nen oogsten. De werkkrachten zijn
daarbij geen probleem. Onkruid groeit
op deze verzilte bodem niet. Alleen
graan kan tegen het zout. Op machi
nale wijze zal men het moeten zaaien
en oogsten.

Vooralsnog geen terugkeer

der bevolking

De terugkeer van de gehele bevolking
van het eiland is namelijk vooralsnog
niet mogelijk. Er zullen drieduizend hui
zen moeten worden gebouwd'. Daar zul
len enkele jaren overheen gaan. Voorts
is het uit medisch oogpunt niet ver
antwoord om de mensen reeds deze win
ter in de kletsnatte woningen te laten
wonen. Alle meubilair is weg en nieuw
zou in deze vochtige huizen te veel te
lijden hebben. Daarom vreest men dat
de ongeveer 10.000 inwoners van het
eiland, die graag terug willen, nog lan
ger de teleurstellingen moeten dragen.
Het is met het oog op deze mensen, dat
het dijkherstel niet langer het eerste
probleem van het eiland is. Dat vordert
gestaag. Men ziet er, varend over de
verdronken landerijen en door dorpen,
weinig van. Het meeste geschiedt onder
water. Men ziet slechts de enorme zand

zuigers. Men ziet de rijswerkers worste
len met enorme zinkstukken en men
ziet grote bakken zand en klei varen
naar de bedreigde stukken.

Wat men echter niet ziet, dat is het
leed en de verwachting van de bevol
king, die niet kan terugkeren. Die al
leen weet dat elke dag opnieuw het wa
ter haar land en haar huizen verder
verwoest en vernietigt. Nieuwerkerk,
deze enclave van rode daken, een kerk
torentje en 50 meter droge straat, in
deze grauwe zee van misère is daar wel
het meest sprekende voorbeeld van.

(Van onze correspondent)

Prof. dr. F. G. L. van der Meer, te
vens rector van het St. Joseph-gesticht
te Lent bij Nijmegen, vierde Woensdag
zijn zilveren priesterfeest. Om zeven
uur in de ochtend bleek de jubilaris
echter reeds zijn kamer te hebben ver
laten om zich op deze wijze aan alle
feestelijk huldebetoon te onttrekken....

„Mijn reis van meer dan vijf weken naar Zuid-Oost-Azië, Indonesië, Australië
en Nieuw-Guinea heeft over het algemeen aan alle verwachtingen beantwoord,"
zo zei de minister zonder portefeuille mr. J. M. A. II. Luns, toen hij Woensdag
middag met de K.L.M.-Constellation „Enschede" uit Karatsji op Schiphol arri
veerde. „Die verwachtingen waren, voor zover het Indonesië betreft, door het
aldaar ontbreken van een regering, niet op concrete resultaten gericht, maar ik
ben bjjzonder vriendelijk ontvangen en heb met vele leidende figuren lange ge
sprekken gevoerd. Met mijn Indonesische collega Mukarto heb ik zelfs vrij
diepgaand van gedachten gewisseld. Vele problemen en mogelijkheden, dit grote
land betreffende, zijn mij nu veel duidelijker geworden," aldus minister Luns,
die vervolgde: „Ook mijn bezoek aan Australië mag bepaald succesvol worden
genoemd, binnen het beperkte doel dat ik mij had gesteld, t.w. besprekingen over
technische en administratieve samenwerking tussen de twee delen van Nieuw-
Guinea. Zowel met de Australische regering als met kringen van de oppositie
heb ik een vruchtbare conversatie kunncr. voeren."

jffiiv-ï v. j «wsV

r

SPg -'J*

Een zware strijd wordt geleverd
om het gat bij de Schelphoek te
dichten. Grote zfinkstukken, ver
zwaard met basalt, worden naar
de bodem gejaagd in de diep uit
geslepen geulen.

Minister Luns verlaat het vliegtuig op
Schiphol.

Met nadruk sprak minister Luns een
aantal geruchten tegen, die over zijn reis
de ronde hebben gedaan. „Zij waren zo
hardnekkig dat ik ze bijna zelf ging ge
loven", zei hij geamuseerd. „Daar was
in de eerste plaats de uit de lucht ge
grepen toespeling op besprekingen van
militaire aard met Australië, of over het
Anzus (AustraliëNieuw Zeeland-Uni-
ted States)-pact.

Voorts mijn vermeende „rebuff" in In
donesië. President Sukarno en vice-pre
sident Hatta zouden hebben geweigerd
mij in audiëntie te ontvangen. Wel, vóór
alles was de heer Hatta ziek, zodat hij
in geen geval beschikbaar zou zijn ge
weest. Ook een audiëntie bij Sukarno
heb ik niet aangevraagd. Mijn bezoek
was daarvoor te kort en het is ook geens
zins een recht, dat een bezoekend mi
nister van BuitenVndse Zaken door
het staatshoofd wordt ontvangen. Maar
geloof mij, er zijn weinig ontvangsten
zo hoffelijk als die in Indonesië. Aan alle
vliegvelden ben ik door Indonesische of
ficiële personen begroet. Ik bewaar aan
Indonesië voortreffelijke herinneringen
en heb daar meer kunnen confereren
dan in de andere landen. Vóór mijn
vertrek naar Australië heb ik het met
de Indonesiërs, eerder nog dan met de
Australische ambassadeur, uitvoerig geA
had over de besprekingen, die ik da#
zou gaan voeren. In persoonlijk contact
heb ik ook een uit de lucht gegrepen
beschuldiging kunnen weerleggen, als
zou ik vóór mijn vertrek uit Singapore
een slecht gekozen opmerking over
Nieuw Guinea hebben gemaakt.

Helaas was mijn voornaamste ge
sprekpartner, mijii Indonesische ambt
genoot Mukarto, zeer gepreaccupeerd
met het demissionnaire kabinet en het
vormen van een nieuw. Daardoor
hebben de acht punten, die ik op mijn

programma had staan, zoals daar zijn
de kwestie van de Unie, de transfer,
de Abonezen, de Indo-Europeanen,
weinig concreets kunnen opleveren."

„Ik kan u verzekeren," zo vervolgde
de minister, „dat een datum voor een
conferentie in Den Haag niet aan de
orde is geweest." Minister Luns vertel
de voorts, dat hij anderhalve dag in
Australië en drie en een halve dag op
Nederlands Nieuw-Guinea heeft door
gebracht. Hij liet zich prijzend uit over
de stad Hollandia, al gaf hij toe, dat de
Australiërs in Nieuw-Guinea voorals
nog meer hebben bereikt dan de Neder-
landers.

(Van onze correspondent)

De klachten over gaatjes in hun Nylons
die enige tijd geleden door de dames ge
slaakt werden, die in de buurt van de
N.V. Oliefabrieken Calvé-Delft woonden of
daar vaak langs kwamen, zijn opgehou
den.

Men verdacht de vele ongalante, rond
zwervende roetdeeltjes ervan, dat zij bij
aanraking met het tere weefsel deze ruï
neuze uitwerking teweeg brachten.

Nu er in het bedrijf met andere olie ge
stookt wordt, schijnt het euvel verholpen
te zijn.

De trompettist van de Ned. Radio Unie,
Jan Kelder, die verleden jaar om een
weddenschap te winnen in enkele dagen
tijds naar München fietste, is vandaag
gestart voor een nieuwe avontuurlijke
tocht. Het lag aanvankelijk in zijn be
doeling op de bromfiets naar Moskou
heen en terug te rijden, maar zijn Rus
sisch visum heeft hij nog niet verkregen.
Vandaar, dat hij thans een tocht van drie
weken gaat ondernemen langs het IJze
ren Gordijn. Zijn reisschema is geheel
uitgestippeld en enkele malen, tussen
Gravemünde en Passau, passeert hij het
„gordijn". Hij wil zoveel mogelijk in een
tent overnachten, waarbij hij voorne
mens is zijn bromfiets ter beveiliging
met een stevige ketting aan zijn teen te
bevestigen. Het wordt een tocht van
ruim 4000 kilometer, die hij ditmaal niet
om een weddenschap maakt, maar zo
als hij zelf zegt: „Ik vind dit nu een
maal leuk".

In de Ertveldse plas te Den Bosch is
de 16-jarige Th. S. uit Den Bosch ver
dronken, toen hij van een roeiboot naar
de wal wilde zwemmen. De Bossche
G.G. heeft anderhalf uur, doch zon
der resultaat, getracht de levensgeesten
weer op te wekken.

In de aloude kloosterkerk der paiers
Minderbroeders op de Biest te Weert
lieejt Woensdagmorgen de hoogsteerw.
pater generaal van de orde der Minder
broeders, Augustinus Sépinski, de so
lemnele Hoogmis van dankbaarheid op
gedragen bij gelegenheid van de plech
tige viering van het eeuwfeest: Herstel
der Nederlandse Minderbroeders-pro
vincie. De minister-generaal werd daar
bij geassisteerd door de hoogeerw. pater
provinciaal Castulus van den Eijnden, als
presbyter-assistens, door pater Mario-
philus Celie, gardiaan van het klooster,
als diaken, en door pater Edilbertus Ha-
zebroek, custos van de provincie, als
subdiaken. Het fraterskoor van het
klooster voerde de vierstemmige Mis

(Van onze Brabantse redactie)

Het hoogtepunt van het militaire festijn ter gelegenheid van het 125-jarig be
staan van de Koninklijke Militaire Academie te Breda was ongetwijfeld de per
fecte parade gisteren, afgenomen door H. M. de Koningin. Voorafgegaan door
de Cadettendrumband marcheerde om kwart voor twee het cadettenbataljon
met het vaandel door de grote Henricuspoort de Parade op. In een, volmaakte
eenheid van beweging begaven de beide compagnieën, waarin opgenomen een
peloton Indonesische cadetten, zich naar het grote sportveld. De cadetten droegen
voor het eerst het nieuwe ceremoniële tenue, bestaande uit zwarte tuniek en
blauwe broek. De Indonesiërs waren gekleed in smetteloos wit.

H. M. de Koningin en Z. K. H.
Prins Bernhard nemen op het ter
rein van de K. M. A. het défilé van
de cadetten af.

Twee uur arriveerde H.M. de Koningin
op het kasteel. Zij was vergezeld van
Z.K.H. Prins Bernhard, die de gene
raalsuniform van het garderegiment
Grenadiers droeg, van de chef van het
militaire Huis, vice-admiraal Rost van
Tonningen en van de sous-chef, brigade
generaal C. F. Pahud de Mortange. In
het gevolg bevonden zich voorts de
Dame du palais, baronesse De Smeth,

Hare Majesteits adjudant kol. Lawick
van Pabst en de adjudant van Z.K.H.
overste C. Geertema.

Brigade generaal K. F. Puffius, gou
verneur van de K.M.A., ontving het
koninklijk bezoek.

Vervolgens inspecteerden H.M. de
Koningin, Z.K.H. Prins Bernhard, lt- wel de muziek van de luchtmachtkapel,

Academie bij dit jubileum heeft mo
gen ontvangen. In de senaatskamer
werd H.M. begroet door de senaat van
het cadettencorps.

In de heldengalerij onthulde Prins
Bernhard een kast bestemd voor de
instrumenten van de K.M.A.-drumband.
Na een bezoek van ruim een uur ver
trok de Koningin, luide toegejuicht
door de cadetten en de andere aanwezi
gen per auto naar het vliegveld Gilze
Rijen, vanwaar de reis per vliegtuig
werd voortgezet. De talrijke bezoekers
wachtte vervolgens een tuinfeest in de
oude slottuin van het kasteel, het Val
kenberg, die voor de feestelijkheden
feeëriek is versierd. Het dreigende weer
was nu niet bepaald ideaal voor een
tuinfeest en de zomerse toiletjes van de
dames gingen dan ook goeddeels schuil
onder beschermende mantels en jasjes.
Een en ander kon niet beletten, dat zo

gen. B. Hasselman, chef van de generale
staf en lt.-gen. I. Aler, chef luchtmacht
staf. het cadettenbataljon. Daarna volg
de een feilloze parade. Als parade-com
mandant fungeerde maj. A. C. Gelder
man.

Hierna begaf het koninklijk gezel
schap zich naar de receptiezaal, waar
H.M. een aantal leden van het K.M.
A.-personeel aan zich deed voorstel
len. Daarna bezocht zij achtereenvol
gens de eetzaal, recreatiezaal, biblio
theek en docentenbibliotheek, waar zij
de geschenken bezichtigde, die de

als het in oud costuum gedanste menuet
in het rosarium en de vendel- en gym-
nastiekdemontraties zich in een grote
belangstelling konden verheugen. Ook
de enorme vaten aardbeienbowl vielen
zeer in de smaak, al smeekt deze drank
ook om zomers weer.

Een gala-ballet door het Rotterdams
Ballet o.l.v. Netty v. d. Valk en een
galabal op het kasteel sloten 's avonds
de feestviering af. Zij vormden echter
meteen de inzet tot het jaarlijkse ca-
dettenassaut, dat vandaag en morgen
wordt gehouden.

y..

„Tota pulchra es" van Claude de Sermisy
1490-1562uit, alsmede na het Te Deunt
het Zonnelied van de H. Franciscus, II
Cantico di Frate Sole, muziek voor vier
stemmig mannenkoor van Domenico
Alaleona. Naast het gemeente-bestuur
en het kerkbestuur en enige vertegen
woordigers van godsdienstige verenigin
gen waren in het koor van de paters
kerk aanwezig het eigen provinciebe
stuur, de oud-provinciaalsde generale
definitor van de Germaanse circumscrip-
tie en de provinciaals van de Vlaamse,
Keulse, Saksische provincie en een ver
tegenwoordiger van de Thüringse pro
vincie.

Om half elf was er een plechtige her-
denkings-vergadering in de aula van het
provincialaat, waar eerst het woord ge
veerd is door de hoogeerw. pater pro
vinciaal, die in het kort de geschiedenis
van de provincie commemoreerde, daar
bij in herinnering brengend de tekst op
het graf van de H. Franciscus van Assi-
si: mortuus vivens: Franciscus gestor
ven, leeft nog. Verder wees hij op de
betekenis van de Nederlandse Minder
broeders-provincie en op haar taak ook
voor de toekomst.

Vervolgens werd het woord gevoerd
door dr. Matthias Goossens, die sprak
over de heroprichting der provincie in
1853. Na een korte historische inleiding
over de Minderbroeders in Nederland
van 1228-1853 behandelde hij uitvoerig
de motieven der heroprichting en de
grote betekenis van de apostolische vi
sitator Jacobus Julianus van Loo. Uit
gaande van het toenemende aantal le
den en het steeds grotere aantal nieuwe
stichtingen, schetste hij de ontwikkeling
in de voorbije eeuw.

Als derde spreker trad op dr. Daniël
van Wely, die tot thema van zijn ver
handeling had: Het Weerter-klooster
een eeuw provincialaat. Eerst behan

delde spreker de vraag: waaraan is het
te danken dat het aloude klooster van
Weert (1461) in 1853 residentie is ge
worden van de provinciaal. Vervolgens
wees hij op de uitgroei van het begrip:
provincialaat en kwam daarbij te spre
ken over het verschil tussen de oude en
de nieuwe provincie, welke laatste aan
vangt met het provincialaat van Simon
Bennenbroek (19101916 en 19191925)
en met de aanvaarding van de HBS te
Heerlen.

Inmiddels was de Commissaris van
de Koningin voor de provincie Limburg.
Mr. Houben binnengekomen, die in
sympathieke bewoordingen wees op het
werk dat in die eeuw door de Neder
landse Minderbroeders is tot stand ge
bracht zowel in het eigen vaderland als
in den vreemde.

Hij deed daarna de eervolle medede
ling van de benoeming van de hoogst
eerw. pater provinciaal tot officier in
de orde van Oranje-Nassau.

Terwijl men het Wilhelmus zong,
speldde intussen de burgemeester
van Weert, dr. H. van Grunsven de
provinciaal het officiers-kruis van
de Orde van Oranje-Nassau op het
bruin habijt van de nederige Min
derbroeder, die in een dankwoord
zijn erkentelijkheid uitsprak over
de waardering van landswege voor
het werk van de Nederlandse Min
derbroeder, in deze vorm tot uit
drukking gebracht.

Tijdens deze bijeenkomst heeft Z. H.
Exc. mgr. W. Lemmens, bisschop van
Roermond, persoonlijk zijn gelukwensen
aangeboden.

Na een opwekkend woord van de
hoogsteerw. pater generaal werd deze
stijlvolle en plechtige viering besloten
met een gemeenschappelijke maaltijd in
de refter van het Minderbroederskloos
ter, waar o.a. ook het woord gevoerd
werd door de hoogeerw. deken van
Weert A. Omloo en door de burgemees
ter, die namens de gemeente Weert een
nieuw crucifix aanbood ter verfraaiing
van de aloude kloosterpoort. Hij sprak
daarbij de wens uit, dat dit een symbool
mogen blijven van de nauwe band tus
sen gemeente en Minderbroeders van
Weert.

(Van onze verslaggever)
De concurrente crediteuren van Avi
fauna, verenigd in de Vereniging pro
Avifauna, zijn Woensdagmiddag onder
voorzitterschap van de heer N. J. Ver-
kleij in Hotel Centraal in vergadering
bijeen geweest ter*bespreking van de
nieuwe situatie, zoals deze is ontstaan
door het door de bewindvoerders aange
vraagde faillissement van het vogelpark,
dat door de Amsterdamse Rechtbank is
uitgesproken.

Uit het overzicht, dat de heer Verkleij
de vergadering gaf aan de hand van het
hem verstrekte rapport van de bewind
voerders de heren Kastijn en Van Vliet,
bleek de vergadering, dat het park ook
dit jaar tot op heden weer met verlies
heeft gewerkt. Sprak de vereniging zich

vorig jaar nog in meerderheid uit tegen
een faillietverklaring van het park en
werd immers de surséance van betaling
verleend ter bescherming van de con
currente crediteuren thans bleek de
vergadering met algemene stemmen
accoord te kunnen gaan met het uitge
sproken failiissemen. Aan mevrouw v. d.
Brink zal op haar verzoek worden ge
adviseerd geen beroep aan te tekenen
tegen de uitspraak van de rechtbank,
ook al omdat dit naar de mening van de
vergadering geen enkele kans op succes
heeft. Wel zal de vereniging zich be
ijveren ook na verkoop van het park dit
te behouden voor Alphen a. d. Rijn, daar
men het heengaan van dit vogelpark
toch als een groot verlies voor de ge
meente en vooral voor de middenstand
beschouwt. Dat mevr. v. d. Brink aan
de voorzitter de heer Verkleij de toe
zegging heeft gedaan, dat alle vorderin
gen van de crediteuren volledig zullen
worden voldaan uit de winsten van de
hoedenzaken, werd met voldoening ter
kennis gebracht van de vergadering.