Ontevredenheid in O.-Duitsland geen
incident, maar een ontwikkeling
Bevolking wordt zich van eigen
kracht bewust
Nieuwe poging om voedsel
distributie te verstoren
A'
Om de wereld
vrede
De folklore van Parijs
Oost-Duitsland weigert voedsel
te kopen in het Westen
CONFERENTIE
GROTE VIER
ZATERDAG 8 AUGUSTUS 1953
Wat zal het gevolg zijn van de levensmiddelen-actie?
Amerikaanse schepen
voor Tjang Kai Tsjek
In het Vaticaan
Nieuwe telefooncentrale
met 1000 aansluitingen
Fooi voor schildwacht
In België
Nieuwe nummerborden
Letter met vier cijfers
Staking 'n jaarlijks
terugkerend feest
Arbeiders uit het door de Russen
bezette Brandenburg in Oost-
Maandagmorgen was er iemand zeer verbaasd en dat was dr. Vockel, de
vertegenwoordiger van de Bondsrepubliek in Berlijn. Hij kreeg een tele
foontje uit Bonn, waarin hem gevraagd werd, of het waar was, dat de
Sovjet-zone in vuur en vlam stond. Zijn eerste reactie was: „Daar weet ik alle
maal niets van, waar krijgt u dat bericht vandaan?" De Bondskanselarij in Bonn
antwoordde: „Wat, weet u nergens van? Maar de hele buitenlandse pers staat er
vol van. In Chemnitz, in Maagdenburg, in Halle, overal zijn opstanden uitgebro
ken. De Sovjet-tanks zijn Oost-Berlijn binnengereden. Overal rommelt de revo
lutie."
Ds permanente vertegenwoordiger 1
van de Bondsrepubliek in Berlijn geloof
de ziin oren niet. Toch verloor hij zijn
koelbloedigheid niet. „Als dat waar is".
£ei hij, „zou ik het moeten weten. Er
heeft mij geen enkele mededeling
van dien aard bereikt. Integendeel, alle
reizigers, die hier vandaag uit de Sov
iet-zone zijn gearriveerd om pakketten
met levensmiddelen te halen, zijn een
stemmig van oordeel, dat de rust sinds
17 Juni langzaam is teruggekeerd. Trou-
tvens, de voedselvoorziening is er de
laatste tijd aanzienlijk op vooruit ge
gaan. De communisten hebben toegege
ven in de kwestie van de salarissen en
de loonschalen. Het is zonder twiifel
Waar, dat zij niet al hun beloften heb
ben gehouden. De boeren, van wie men
de bedrijven in beslag had genomen,
hebben hun bezittingen maar in enkele
gevallen teruggekregen- De leiders van
de stakingen van 17 Juni zijn gearres
teerd. Velen zijn tot zware straffen ver
oordeeld. In verscheidene plaatsen pro
testeren de arbeiders, maar nergens
heeft men ernstige incidenten gesigna
leerd. Er zijn de laatste dagen wel een
paar relletjes geweest in Potsdam, in
Leipzig en elders; die speelden zich op
de stations af toen de Volkspolizei de
levensmiddelenpakketten in beslag wil
de nemen.
Niet meer passief
Mjjn indruk van de situatie is dat er
over het algemeen rust heerst in de
Russische bezettingszone. Na de 17e Juni
is er evenwel iets veranderd: tevoren
onderging de bevolking lijdzaam de
dwingelandij van de socialistisch-com-
tnunistische partij. Maar nu laat zij niet
met zich sollen. Zjj heft het hoofd op
en is zich bewust geworden van haar
kracht."
Dit oordeel van een verantwoordelijk
man met gevoel voor verhoudingen lijkt
ons een zeer juiste beschrijving van de
tegenwoordige toestand. In acht dagen
tijds heeft men in West-Berlijn meer
dan een millioen levensmiddelenpakket
ten uitgereikt. In ieder pakket bevinden
zich een bus reuzel van 800 gram, vier
blikken gecondenseerde melk van 250
gram, een kilo meel en een kilo z°-
droode groenten. Men schat, dat twee
derden van deze pakketten in ontvangst
zijn genomen door inwoners van Oost-
Berlijn. De rest, ongeveer 350.000 stuks,
is ten goede gekomen aan bewoners
van de Sovjet-zone. Die kwamen soms
van zeer ver: Görlitz, Dresden, Rostock
en zelfs uit Fürstenberg a.d. Oder, dat
tegenwoordig Stalinstadt heet. In laatst
genoemde stad bevindt zich de grote me
tallurgische „Kombinat", die een on
derdeel is van het vijfjaren-plan. Met
erts uit het Donetz-bekken en steenkool
Uit Opper-Silezië moet deze industrie
de millioenen tonnen ijzer en staal fa
briceren, die de grondslag zullen vormen
van de zware industrie, die de commu
nistische leiders, op aandrang van de
Sovjet-Unie, in hun volksdemocratische
satellietenrepubliek willen vestigen- In
FürstenbergStalinstadt heeft men
hoogovens gebouwd en daarna pas hui-
zen Dö voedselvoorziening is er bijzon
der slecht. De ontevredenheid is er
sterk. Een communistische functionnaris
vertelde onlangs verontwaardigd, dat
een paar honderd arbeiders vrij hadden
gevraagdom in Berlijn de Ameri
kaanse voedselpakketten te gaan halen.
Snel gehandeld
Men heeft uitgerekend, dat ieder die
zich meldde bij de West-Berlijnse distri
butiekantoren gemiddeld drie pakket
ten meenam: een voor zichzelf en twee
voor ouders of vrienden. Dat zou dus be
tekenen, dat 100 a 120.000 bewoners van
de Sovjet-zone zijn komen profiteren
van het Amerikaanse buitenkansje. Dit
getal is indrukwekkend. Maar het is nog
geen „hongerprocessie."
De geïmproviseerde actie van de West
Berliinse autoriteiten aan het begin van
deze week heeft een omvang aangeno
men, die de organisatoren met hadden
voorzien. „W« hadden een paar duz.end
pakketten willen uitdelen vertelde
ons de waarnemende burgemeester Wal-
ter Schreiber, „maar na »cht dagen zijn
We al over het millioen. In West-Berlijn
hebben we niet genoeg meer. Men zou
een pauze willen houden van een dag ot
twee om gelegenheid te hebben de bu.-
sen met reuzel dicht te solderen en het
meel en de snijbonen in zakken te doen.
De snelheid, waarmee de actie zich
heeft ontplooid, was een verrassing
voor de communistische leiders. Wan-
rieer zij iets willen doen, gaan ze er
eerst over praten en dan maken ze een
plan. Dat vergt veel tijd en het werkt
ook niet altijd. Zij hadden niet gedacht,
dat het Amerikaanse aanbod, dank zij
de bekwaamheid van burgemeester
Reuter en het improvisatietalent van
de Berlijners, zó snel ten uitvoer zou
Worden gelegd. Zij hadden acht dagen
nodig om een antwoord te vinden.
Eerst vergenoegden zij zich met een
luidruchtig protest. De radio en de
kranten uit het Oosten suggereerden,
dat de uitreiking van de pakketten
ging ten koste van de armen en de
Werklozen van West-Berlijn. Zij deden
zelfs een nogal grove poging om deze
onwaarheid uit te buiten. Enkele hon
derden communistische functionarissen
niaakten zich meester van West-Berlijn-
Se pakketten en wilden die uitreiken
aan de werklozen, die bij het arbeids-
Nationalistisch China zal het grootste
deel ontvangen van de 25 kleinere oor
logsschepen, die Amerika ter beschik
king stelt van bevriende landen in het
gebied van de Stille Oceaan. De regering
op Formosa heeft besloten de guerilla-
bezetting van enige eilandjes voor de
kust van China te versterken. De Ame
rikaanse missie op Formosa had dit ge
adviseerd.
nationalistische vloot bestaat uit
®en aantal kleinere oorlogsschepen, voor
al grootste deel afkomstig uit de Ja
panse oorlogsbuit en Amerikaanse
umps. Verscheidene jaren zijn de be-
anningen door Amerikanen opgeleid,
de V kregen hun 0Pleiding zelfs in
bureau om een baan kwamen. Zij kre
gen geen daverende ontvangst.
Rode repliek
Zaterdagavond heeft men in het Oos
ten eindelijk een antwoord gevonden,
dat doeltreffender is, wanneer het ten
minste uitgevoerd kan worden. De di
rectie van de spoorwegen heeft bekend
gemaakt, dat men, om de mensen te
beletten Amerikaanse voedselpakketten
te gaan halen, geen treinkaartjes meer
afgeeft naar Berlijn, De reizigers, die
Zondagmorgen voor de loketten kwa
men, liefen hun ontevredenheid soms
op luidruchtige wijze blijken, wanneer
ze merkten, dat ze geen kaartje voor
Berlijn kregen. Maar Maandag werd
het verbod blijkbaar niet meer streng
gehandhaafd.
Tot op heden heeft de ergernis van
de communistische leiders zich vooral
geuit in woorden. Pers en radio publi
ceerden naam en adres van „grote boe
ren", die zeker 15 hectaren grond,
koeien, paarden, varkens en kippen be
zaten en die desondanks kwamen be
delen om die „judaspakketten." De
„Junge Welt", het blad van de commu
nistische jeugd, maakte het helemaal
bont. Op de voorpagina drukte het
een foto af van een „verhongerde",
Duitsland leunen tegen de stenen
muur van een school in de Gisela-
strasse in West-Berlijn. Tot het
aanbreken van de dag zullen ze
daar moeten wachten, want dan
wordt er weer begonnen met de
uitreiking van gratis voedselpak
ketten. Als ze naar hun woon
plaatsen terugkeren, riskeren ze de
ergernis van de Oost-Duitse com
munisten.
In September zal de nieuwe telefoon
centrale van Vaticaanstad in gebruik
worden genomen. De centrale heeft dui
zend aansluitingen met doorverbinding
met de zomerresidentie Castel Gandolfo
en de omliggende postkantoren in Rome.
De nieuwe centrale is nodig geworden,
omdat de toenemende bemoeienis van
het Pauselijk Staatssecretariaat met het
wereldgebeuren de capaciteit van de
oude centrale te zeer overbelastte.
In 1929 kreeg het Vaticaan zijn eerste
telefooncentrale met 10 aansluitingen.
Onder Paus Piux XI werd een nieuwe
centrale gebouwd met 500 aansluitingen.
Bij het overlijden van Pius XI bleek
echter, dat deze capaciteit niet meer
voldoende was. Toen tijdens het H. Jaar
1950 het Vaticaanse telefoonverkeer
voortdurend hinder ondervond van dit
gebrek aan capaciteit, besloot de H.
Vader tot uitbreiding en modernisering
van de apparatuur.
De Vaticaanse centrale zal bediend
worden door leke-broeders.
Vladislav Hardyn is een 13-jarig
Pools jongetje. Hij woonde in Brom
berg en ging daar ook naar school.
Op een dag vertelde hij aan de
andere jongens van zijn klas. dat radio
„Vrij Europa" gezegd had, dat er op
17 Juni in Berlijn een opstand was
uitgebroken tegen de communistische
regering van Oost-Duitsland.
Een paar dagen later werd hem
verteld dat hij zou worden opgeslo
ten in een opvoedingskamp van de
Poolse communistische jeugdbewe
ging. De kleine Vladislav wist maar
al te goed wat dat wilde zeggen en
op 22 Juli nam hij de benen. Hij
had zijn ouders niet eens goedendag
gezegd.
Op Poolse treinen wist hij onge
merkt Stettin te bereiken. Bij Swine-
münde klom hij over het prikkel
draad. dat de grens vormt tussen
Polen en Oost-Duitsland. Na drie
dagen kwam hij in het Oost-Duitse
plaatsje Anklam, van waar een boer
hem verder hielp naar West-Berlijn.
Moederziel alleen is het knaapje daar
gisteren aangekomen.
Margarete Wolff uit Domitsch bij Tor-
gau in Saksen. „Zij weegt 150 kilo
zegt de „Junge Welt", „zij heeft een
geit en een toom kippen en zij^ heeft
verscheidene pakketten gehaald."
Bij hun terugkeer ondergingen de
voedselhalers op bepaalde stations de
onaangename verrassing, dat hun
pakketten door de Volkspolizei in be
slag werden genomen. Dat ging ge
paard met dit verwijt: „Schamen
jullie je niet de arme werklozen van
West-Berlijn uit te hongeren? Leg
die pakketten hier maar neer. Dan
zullen wij wel zorgen, dat ze onder
die stakkers worden verdeeld. Die
hebben er meer behoefte aan dan
jullie."
Maar dat in beslag nemen gebeurde
niet overal. Op andere stations waren
propagandisten, uitgestuurd door „de
partij", die de mensen zo ver trachtten
te krijgen, dat ze de pakketten uit
eigen beweging afgaven. Maar ze boek
ten weinig succes. Hoe zal het nu ver
der gaan?
Doeltreffende propaganda
De kosteloze distributie van levens
middelen ergert de communistische lei
ders in hoge mate. De bewoners van
het „volksdemocratische" Duitsland ko
men, ondanks de communistische ver
vloekingen, „eten uit de handen van de
Amerikanen". Grotewohl legt zich toe
op de aankondiging van reusachtige
transporten boter, vlees en meel uit de
Sovjet-Unie, visconserven uit Polen
en rijst uit de Chinese Volksrepubliek.
Men zoekt de gratis pakketten hoe
langer hoe verder.
De Amerikaanse actie is al een vol
ledig succes. Ais het waar zou zijn, zo
als de niet-communistische protestantse
deken van Berlijn, Hcinrich Griiber, van
de preekstoel zei, dat dit werk van lief
dadigheid werd bedorven door propa
gandistische bedoelingen, dan moet men
deze propaganda in ieder geval doel
treffend noemen. Maar waartoe kan zij
leiden? Zal ze niet de positie verster
ken van Ulbricht en de „liarderj" in de
Op 28 Juli jl gingen de wijnbouwers uit drie departementen tn Zuid-West-Frankrijk voor de eerste keer over
tot het versperren van alle wegen van enige betekenis. Zij protesteerden daarmee tegen de weigering van de
Franse regering, om overtollige wijnvoorraden op te kopen. Het bezwaar van Parijs was dat men die wijn alleen
zou kunnen gebruiken voor het distilleren van alcohol en dat kon met andere grondstoffen veel goedkoper. De
barricades van de wijnboeren werden een dag lang bewaakt door mannen van het vak, burgemeesters, kamer-
leden en zelfs parochiegeestelijken. Maar de regering-Laniel hield voet bv stuk. Afgelopen Donderdag verrezen
de barricades daarom opnieuw. Op de Nieuwe Brug te Beziers, de „wijnhoofdstad van Zuid-W est-Frankrijk, was
het een hele opstopping. Bij de barricades, die gemaakt zijn van volle wijnvaten, krijgen de weggebruikers gratis
wijn aangeboden, waardoor hun protesten spoedig tot zwijgen worden gebracht. Toen het een ogenblik scheen,
dat de Republikeinse Garde tussenbeide zou komen, dreigden de wijnbouwers zich met de bijenhouders te verbinden
en van de wijn-oorlog tevens een bijenoorlog te maken....
Oostduitse communistische partij, die
slechts met tegenzin de gematigde voor
schriften van Semjonov volgen? Dan
zullen de Duitsers uit de Sovjet-zone
er onder moeten lijden.
Copyright A. F. P
PAUL RAVOUX.
Gisteren hebben opnieuw meer dan
dulizend Oost-Berlijnse communisten
getracht de voedseldistributie in de
Westelijke sectoren te verstoren, ten
einde de Oost-Duitsers te beletten de
vrije, Amerikaanse voedselpakketten in
ontvangst te nemen. Ook uit andere
plaatsen in de Russische sector wordt
gemeld, dat de communisten met alle
geweld de Amerikaanse voedselver-
spreHding trachten tegen te gaan. De
Oost-Duitse regering heeft intussen het
West-Duitse aanbod, om tegen betaling
uit Westmark-tegoeden voedsel te
leveren, van de hand gewezen. De Oost-
Duitsers willen alleen voedsel kopen
op ruilbasis. Amerika zal voortaan 5000
ton voedsel per week naar West-
Duitsland versturen, dat onder Oost-
Duitsers verdeeld moet worden.
Tegen vijf uur, half zes verzamelden
zich gistermiddag grote groepen Oost-
Berlijnse communisten langs de Ame
rikaanse en Franse sectorgrenzen bij
Neukölln, Wedding en Kreuzberg,
waar distributieposten zijn ingericht.
De West-Berlijnse politie was tevoren
ingelicht en verscheen 400 man sterk
met waterkanonnen en gummiknup
pels in de bedreigde wijken. Op ver
schillende plaatsen trokken de beto
gers de zonegrens over, maar de politie
wist ze, zonder van haar vuurwapens
gebruik te maken, terug te drijven. In
Kreuzberg vielen een aantal commu
nisten zes politie-agenten aan, die sur
veilleerden bij een distributiepost. On
middellijk schoten een drietal andere
agenten toe. Drie agenten en drie beto-
STRIJD OM EEN AGENDA
fgelopen Dinsdag heeft de Sovjet-Unie gereageerd op
een uitnodiging van de regeringen van de Ver
enigde Staten, Groot-Brittannië en Frankrijk om in
het najaar deel te nemen aan een conferentie met de mi
nisters van Buitenlandse Zaken van de Westelijke Grote
Drie. De invitatie gold alleen een bespreking van de Duit
se kwestie, maar het Kremlin verklaarde zich in zijn
antwoord-nota bereid om van gedachten te wisselen over
allerlei zaken, die, in de termen van het Amerikaanse de
partement van Buitenlandse Zaken, „geheel vreemd zijn
aan een bijeenkomst van de Grote Vier". De Russische
reactie schept aldus een situatie, die opvallende gelijkenis
vertoont met de stand" van zaken rondom de aanstaande
politieke conferentie over de toekomst van Korea. Amerika
staat op een conferentie „ad hoe", d.w.z. een conferentie,
die op haar agenda alleen dat punt zal toelaten, waarvoor
zij in eerste instantie wordt bijeengeroepen. Gaat men over
de toekomst van Korea praten, dan moet men, naar het
oordeel van de Amerikanen, tal van andere problemen in
het Verre Oosten buiten beschouwing laten. Met name de
inschakeling van communistisch China bij het internatio
nale overleg boezemt Washington grote afkeer in. Een
soortgelijke „beknopte agenda" staat het voor ten aanzien
van de conferentie met Rusland: bespreking van de Duitse
kwestie, op voorwaarden die reeds tien maanden geleden
door het Westen zijn geformuleerd, en anders niets.
De communistische landen, onder aanvoering van Mos
kou, volgen een geheel andere politiek. De leiders van de
Sovjet-Unie zien heel goed in, dat zij ten aanzien van
Duitsland bijzonder zwak staan. In een tamelijk ongeluk
kige passage van hun antwoord-nota laten zij dit duidelijk
uitkomen. Een conferentie, die dus niets anders doet dan
het vóór en tegen bespreken van de Duitse eenheid, zou
zonder twijfel uitlopen op een communistisch fiasco. Zelfs
de machthebbers in het Kremlin zien geen kans om in een
vrije discussie de Oost-Duitse rebellie van 17 Juni en de
populariteit van de Westelijke voedselverstrekking in hun
eigen voordeel uit te leggen. Hun enige oogmerk is dus om
zoveel mogelijk punten op de agenda te brengen. Een na
deeltje hier kan dan worden afgewogen tegen een voor
deeltje elders. De suggestie om ook communistisch China
te betrekken in het overleg ter „vermindering van de in
ternationale spanningen" toont wel duidelijk, hoe ver Mos
kou daarbij wil gaan. Voordat Oost en West elkaar zullen
ontmoeten over de Duitse en de Koreaanse kwestie, zal er
dus nog een hele slag geleverd moeten worden over de
samenstelling van de diverse agenda's.
Dat men van tevoren praat over de samenstelling van
een agenda is een internationale practijk, die zich al sinds
het Congres van Wenen in 1814 heeft ontwikkeld. Dit voor
afgaande overleg vermindert de vrees bij afzonderlijke
deelnemers, dat zij ter conferentie door verrassingen zul
len worden overvallen. In de Veiligheidsraad is het dan
nog zo, dat de agenda wordt vastgesteld bij eenvoudige
meerderheid van stemmen. Het beruchte veto-recht blijft
dan in de practijk buiten werking. Zo werden in 1946 de
klacht van Perzië tegen de Sovjet-Unie en van de Oekraïne
tegen Griekenland op de agenda geplaatst, ongeacht het
verzet van een of meer van de grote mogendheden. Op
precies dezelfde wijze werd in 1947 de Griekse kwestie van
de agenda afgevoerd. De Tsjechoslowaakse kwestie werd
bij besluit van 17 Maart 1948 door de Veiligheidsraad op
de agenda geplaatst met de stemmen van de Sovjet-Unie
en de Oekraïne tegen. Maar zo simpel gaat dat niet bij een
willekeurige internationale conferentie. Als men het daar
niet eens is met de samenstelling van de agenda, doet men
Nu eenmaal de wapenstilstand (Truce) is bereikt, wordt
de komende politieke conferentie over Korea nog een
fikse klim.'
eenvoudig helemaal niet mee.
Aan de formele tegenstellingen tussen het Amerikaanse
standpunt enerzijds en het communistische anderzijds ligt
een volledig verschil van tactiek ten grondslag. Het Ame
rikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken koestert zich
in de hoop, dat Moskou de laatste tijd in tamelijk ernstige
moeilijkheden is geraakt en dat men dat kan uitbuiten door
energiek op te treden. Men mag, om in bokstermen te
spreken, de tegenstander geen „lucht gunnen". Een aan
raking met het Kremlin is goed, maar dan moet het een
voltreffer zijn, die zonder omwegen tot zijn doel komt,
aldus de Amerikanen. De bedoelingen van de communis
tische landen zijn natuurlijk geheel anders. Zij verplichten
zich tot niets, indien zij toestemmen in vage beschouwingen
over Europa en Azië. Zij hopen tal van netelige kwesties
uit de weg te kunnen gaan, zoals het houden van vrije ver
kiezingen in geheel Duitsland en geheel Korea. En mis
schien doet zich weer eens een mogelijkheid voor om ver
deeldheid te zaaien in de Westelijke gelederen. Als Mos
kou wijst op communistisch China, dan herinneren de En
gelsen zich weer, dat zij het régime van Mao Tse Tung
hebben erkend, terwijl de Verenigde Staten, volgens de
zogenaamde Stimsonleer, die erkenning hebben geweigerd.
De Russische instemming met een ministersconferentie zou
een lonkje kunnen zijn naar Washington, waar men immers
maar al te blij was, dat de gezondheid van Churchill een
conferentie „op het hoogste niveau" niet toeliet. Maar de
keus van de onderwerpen verraadt een onmiskenbaar over
hellen van het Kremlin tot het Engelse standpunt. Dat wil
zeggen: het Engelse standpunt van anderhalve maand ge
leden. Want dit is toch wel een belangrijke conclusie, óók
voor de internationale politiek: we leven snel.
gers werden bij de vrij hevige gevech
ten gewond. 31 demonstranten werden
gearresteerd.
Bij Neukölln trachtten ruim 300
communisten een protestmars te be
ginnen. Honderden West-Berlijners,
die juist van hun werk terugkeer
den, stonden langs de straat te kij
ken. De politie gaf bevel de stoet
te ontbinden en toen daaraan geen
gevolg werd gegeven, moest de
gummiknuppel er aan te pas komen.
Een ogenblik later waren de demon
stranten op de vlucht. Bij Wedding
heeft een waterkanon van de politie
een groep van 500 betogers uiteen
gespoten. Ook hier moest van de
gummistok gebruik worden gemaakt.
De Oost-Duitse zender verklaarde la
ter op de avond, dat West-Berlijnse
werklozen en gepensionneerden in
de Westelijke sectoren demonstraties
hadden gehouden tegen de „provoce
rende voedseluitdeling aan Oost-
Berlijners". Zij zouden daarbij trouw
geholpen zijn door Oost-Berlijnse
Sovjet-arbeiders. In totaal werden
gisteren bijna 140.000 pakketten uit
gereikt.
In Furstenwalde hebben jonge com
munisten stenen gegooid naar vrou
wen, die uit West-Berlijn terug kwa
men met Amerikaans voedsel. In
Meckelenburg werden de namen van
voedselhalers door luidsprekerwagens
afgeroepen met het verzoek de mensen
bij hun terugkeer af te ranselen. Het
vermoedelijke uur van hun aankomst
werd eveneens afgeroepen. In Bran
denburg en Saksen werden soortgelijke
maatregelen aangekondigd. Volgens
West-Berlijnse berichten zijn al 2400
Oost-Duitsers gerechtelijk vervolgd
wegens het in ontvangst nemen van
Amerikaans voedsel, hetgeen „verraad
aan de Duitse democratische republiek"
wordt genoemd.
De Oost-Duitse regering heeft nu ook
officieel het West-Duitse aanbod afge
wezen om voedsel te leveren tegen
Westmarken uit de bestaande schulden.
De Oost-Duitse regering heeft het aan
bod als een belediging van de hand
gewezen en meegedeeld, dat zij geen
Westmarken had om voedsel le kopen.
Wel wil zij voedsel ruilen voor Chinees
aardewerk en porselein. West-Duit.s-
land heeft meegedeeld, dat aan deze
artikelen geen enkele behoefte be
stond. Voorts wees de regering te Bonn
er op, dat Oost-Duitsland jaarlijks een
(Vervolg van pagina 1)
Bovendien wordt het gevaar van zulk
een beslissingsrecht-aan-één-kant gro
ter. omdat het begrip Regering geen
statisch, geen blijvend geval is, maar la
biel. De samenstelling der onderscheid»
ne Regeringen is n.l. afhankelijk van de
politieke verhoudingen in de onderschei
den landen. Bovendien wordt de hoe
ding der Regeringen beïnvloed door on
derlinge groepsverhoudingen, door bij
zondere streekbelangen. ja vaak zelf»
door zeer kort durende, dus voorbijgaan
de belangen
Weliswaar worden de internationale
vrije organisaties tot verschillende ver
gaderingen van de UNO en daaraan on
dergeschikte organen toegelaten, in
meerdere gevallen kunnen ze zelfs aan
de besprekingen deelnemen, maar ze
hebben geen stemrecht. Als aanstonds
de grote conferentie van de Verenigde
Naties in New York weer gaat begin
nen, dan zullen er auditoren, toehoor
ders, namens internationale werkgevers-
en werknemersorganisaties aanwezig
ziin. Wat kunnen ze doen? Hun organi
saties zijn in elk geval veel, veel min
der sterk en beschikken over een aan
zienlijk minder budget en belangrijk
minder technische hulpmiddelen dan de
Regeringsapparaten. We moeten daar
naast constateren dat er een streven be
staat om de rechten van de particuliere
organisaties nog meer in te perken.
Op de tweede plaats is er het niet te
overziene gevaar van de Internationale
neutralisatie. Er bestaat de z-g. non-dis
criminatieclausule, hetgeen wil zeggen,
dat de internationale organisaties de
verwezenlijking van hun doelstellingen
nastreven zonder onderscheid van ras,
kleur, godsdienst enz.
Op de Rolducse studiedagen heeft
prof. Janssens uit Leuven dit internatio
naal gevaar gekenschetst met te zeggen
(we citeren een krantenverslag): ..Een
nieuw terrein opent zich voor de katho
lieke leken, waar zij hun eigen organen
moeten scheppen óm hun plichten te
vervullen in het internationale leven: in
de Economische en Sociale Raad van de
UNO, in de Unesco en de wereldgezond
heidsorganisatie. De wereldgezondheids
organisatie vooral blijkt in haar z.g-
hulp aan de 400.000.000 verkommerde In
diërs en aan de Japanners de moraliteit
van het volk te doden. De Unesco orga
niseert voor de ongeletterde mensen (de
helft van de mensheid!) een basis-op
voeding, maar wilde aanvankelijk het
enorme schoolapparaat van de missies
niet eens erkennen."
Wat tegenover deze twee levensgrote
gevaren, verbonden aan de groeiende
internationale samenwerking moet wor
den gedaan, hopen wij in een slome-
schouwing te bezien.
Londen verbaast zich over de merk
waardige gevolgen van het grote aan~
tal Amerikaanse touristen in de stad.
De manschappen van de Household
Cavalry, die in hun prachtige uni
formen op wacht staan voor het re
geringscentrum Whitehall, krijgen
fooien. De touristen houden er na
melijk van om op de foto te komen
naast zo'n onbeweeglijkeonbewogen
soldaat. Zij willen dan hun dankbaar
heid tonen en vinden daar wat op
door allerlei muntstukken te laten
glijden in de hoge laarzen van de
schildwachten
inkomen van 60 millioen Westmarken
heeft uit transport en vrachtvervoer
door de Oostelijke sectorVice-premier
Otto Nuschke heeft ook het Ameri
kaanse voedselaanbod als beledigend
van de hand gewezen.
West-Duitsland had deze week aan
geboden voedsel te leveren aan de
Oostelijke sector voor minimaal 25
millioen Westmark. De Amerikaanse
regering had aangeboden Oost-Duitse
dollartegoeden te deblokkeren ten bate
van de voedsellevaranties aan Oost-
Duitsland. Ze had van de Russische
Hoge Commissaris echter geëist dat hij
garanties zou geven, dat het geld ook
inderdaad aan voedsel zou worden be
steed.
De lang-ademige Belgische autonum
mers gaan verdwijnen. Dezer dagen is
nummer 999.999 uitgereikt. Men reikt
momenteel nog oude nummers uit van
houders die geen auto meer besturen.
Maar binnenkort zou men over moe
ten schakelen op nummers van zeven
cijfers. Om verdere moeilijkheden bij
het herkennen van autonummers te
vermijden heeft men besloten om voor
taan nummers te verstrekken, die zijn
samengesteld uit een letter en vier cij
fers.
(Van onze speciale
verslaggeefster)
PARIJS,
hedenochtend
uizenden mensen
hebben gisteren in
Parijs tegen wil en
dank moeten genieten
van de stralende zomer
zon. Kort na het middag
uur werden de hekken
van de métro gesloten en
bij de bushaltes dromden
vergeefs wat buitenlan
ders samen. Het is of
Parijs eerst goed begint
te leven wanneer er ge
staakt wordt. Dan begint
dat wonderlijke improvi
satietalent in werking te
treden. Eerst langzaam
nog, een beetje stroef,
maar dan gaat het vlot
ter en vlotter en tenslotte
worden alle moeilijkhe
den opgevangen door een
dwaze gril, een inval.
Legerauto's trachten dan
het vervoer over te ne
men en met spontane
hartelijkheid \stelt de
automobilist zijn wagen
beschikbaar voor ieder,
die langs de weg staat te
liften.
De staking van bus er
métro is een jaarlijks te
rugkerend feest, een soort
folkloristisch gebruik, dat
de Parijzenaar welis
waar ongemak bezorgt,
maar dat hem amuseert.
Erger zijn echter de bui
tenlanders er aan toe. Zij
hebben meestal geen
eigen wagen bij zich. De
taxi's zijn vol. Het loopt
storm bij de standplaat
sen en tegen de radde
tongval van een Parisien
moet men het afleggen.
Maar er zijn andere pro
blemen. Talloze vreem
delingen moesten nood
gedwongen hun vacantie
bij Marianne verlengen.
In veel gevallen was de
beurs niet toereikend en
moesten de verschillende
consulaten uitkomst ver
schaffen. Maar gelukkig
staakten de bistro-be
diendes niet en wat is er
heerlijker dan op een
warme zomermiddag op
een terrasje langs de
boulevards te zitten?
Deze keer had het jaar
lijkse stakingsfestijn ecb
tqr een bijzonder aspeci
Er werd algemeen ge
staakt en tegen een der
gelijke toestand is zelfs
een Fransman niet opge
wassen. Bovendien viel
het feest op Vrijdag, de
dag, dat de Parijzenaai
voor het weekeinde de
campagne gaat opzoe
ken. Maar er waren geei
treinen. Er waren geen
bussen. Er waren nauwe
lijks taxi's. De Aero-
gare bij de Invalides was
overvol. De vliegtuigen
waren overboekt. De K.
L. M. vloog met extra
grote machines, om aan
de toeloop het hoofd te
kunnen bieden. Maar ook
het grondpersoneel van
de vliegvelden staakte,
waardoor aanzienlijke
vertraging ontstond.
Sinds Woensdag staken
de posterijen. De post
wordt slechts in nood
gevallen bezorgd. Zo za
gen wij op de Place St.
Augustin een jonge vrouw
met een grote leren
postzak rondgaan. Een
politieagent liep naast
haar ter bescherming.
Premier Laniel had im
mers vrijheid van arbeid
gewaarborgd en stakings
brekers moeten be
schermd worden tegen
posters. In de zieken
huizen werden slechts
spoedgevallen opgenomen.
De verpleegsters staak
ten. De doden werden
niet begraven. De gra
vers staakten. Langs de
trottoirs stonden overvol
le vuilnisemmers. De ge
meentereinigingsdiensten
staakten. Op de straten
bleef het vuil liggen en
er werd niet-gesproeid
op deze warme dag. De
gemeentediensten staak
ten.
Vandaag zal alles weer
normaal zijn, hebben ze
ons verteld. We moeten
het eerst zien. Vanmor
gen zijn de eerste inter
nationale treinen weer
vertrokken, maar op de
stations Montmartre, Aus-
terlitz en het Gare de
l'Est stonden de mannen
met de handen in de zak
ken toe te kijken. De
métro rijdt weer en zelfs
de bussen daveren weer
door Parijs. Misschien
verdwijnen straks ook de
vuilnisemmers nog en
komt de sproeiwagen met
zijn hoge. kromme rug
weer om het hoekje van
de Boulevard des Capu-
cines. Maar het meisje
met de postzak loopt nog
altijd met een agent naast
zich. Want de posterijen
weten van geen ophou
den als het aankomt c
niet werken.
