Heldhaftigepogingen van Duitsepriesters
om Duitsland te herkerstenen
Een tweede pater Lombardi?
Eendjes voeren
Wat zit er in de Coe vorder doofpot?
Ongeregeldheden ontstaan door
wrok tegen politiechef
Koningin tot in de avond
in het rampgebied
m
Temidden
hulpploeg
van internationale
in Brouwershaven
Tussen neus en lippen
Gestolen
Nederl. dubbeltjes hebben in
Suriname dubbele waarde
BUREN IN NOOD II
Bijna 2.8 millioen
gulden
Dronkenschap kost
kameraad het leven
Modern middel voor de
moderne huisvrouw
Extra subsidie voor
Middachten nodig
Jongens verboden aan een Tour de France deel te nemen
Bevolking uit tal van
beschuldigingen
Productiviteitsverhoging
Tien maanden geëist
LUCRATIEVE BEZIGHEID
Staking bij werk aan
weg rond Nijmegen
WOENSDAG 12 AUGUSTUS 1953
PAGINA 3
Katholieke Illustratie
Brandend maagzuur
blust U in een mum...
ifp.
door
A. Budington Kelland
Resultaat: schone vaat en
fluweelzachte handen
Het gebed vóór de tocht: in zijn wanordelijke, volgepropte kamer bidt de
>iOstpriester" alvorens de reis per motor of fiets door zijn missiegebied te
beginnen.
„Dat het achterwerk van de haan op de kerk met goud is verguld, is volkomen
onbelangrijk, maar dat er steuntrekkenden zijn, die niet weten hoe ze van de ene
dag in de andere moeten komen, is een schande
Op een vrachtwagen staat de jonge Jezuïet pater Leppich en de microfoon draagt
zijn sterke stem naar alle uithoeken van het Burchtplein der stad Oldenburg,
Waar de duizenden zjjn samengedromd om de „fabelhafte" redenaar te horen. We
hebben u in een vorig artikel beloofd, iets te vertellen over de gloeiende aposto
lische ijver, welke vele Duitse priesters thans bezielt en over hun heldhaftige
Pogingen om Duitsland te herkerstenen. Hier volgt een voorbeeld.
„Ik haat dit kermisbedrijf. Maar het
moet. Noord-West-Duitsland met zijn
tientallen prachtige kerken is thans zo
ver gekomen, dat, wil men een actie
Zeker laten mislukken, men in de kerk
moet beginnen. Daarom vangen we
maar weer van voren af aan en maken
We de 'pleinen en de hoeken der stra
ten tot kansel
Pater Leppich is een 36-jarige Je
zuïet, graatmager, met een rijke haar
dos, die hem vooral op zijn foto's een
artistiek uiterlijk geeft. Het is een
volksredenaar van formaat. Hij slaat
bijzonder aan op zijn publiek door de
plastische en soms 'drastische taal, die
hij spreekt. Reeds twee a drie jaren
trekt hij heel Duitsland door en vooral
in de fabriekscentra trekt hij tiendui
zenden mensen.
Sinds een communist hem voor de
voeten heeft gegooid, dat een „arme
donder" meer heeft aan een zak kolen
dan aan al zijn geredeneer, verbindt
hij aan zijn propagandatochten tevens
een uitgebreide steunactie voor de ar
men. We zijn er getuige van geweest,
dat dit appèl aan de edelmoedigheid
Van zijn luisteraars zonder meer „kar-
revrachten" aan gaven losslaat.
Mes op de keel
Tegen de donkerte, die langzaam toe
schuift, tekent de predikant in sterke
lijnen de figuur van de goddeloze ko
ning Balthassar. De atheïst, die slechts
met godsdienst en kerk te doen wilde
hebben voor zover hij er beter van
Werd.
Godloochenende Balthassars wonen
ook hier in Duitsland. Met een verbluf
fende scherpte ontleedt hij hoe het
rationalisme, het socialisme en het Na
zidom niets anders zijn dan variaties
op het thema: drink maar gerust uit
de kelk, want God bestaat niet.
Dan gaat het doodstil worden onder
de duizenden luisteraars van de meest
verscheiden levensovertuiging, want pa
ter Leppich gaat de professoren van de
heidense universiteiten van Duitsland
ter verantwoording roepen voor wat ze
het Duitse volk hebben voorgezet en
waartoe ze hun land hebben gebracht,
om daarna striemend aan te tonen, dat
het atheïstisch materialisme als stelsel
reeds lang is overwonnen.
Wie „het ontzag" van de Duitser
kent voor titels en klinkende namen,
kan zich indenken, welk een aangrij
pende indruk het maakt, als men nu
openlijk durft te zeggen, dat mensen,
die door de propaganda jarenlang zijn
opgevoerd als „de groten des lands",
mets anders zijn geweest dan de gees
telijke bewerkers van de huidige ont
wrichting in Duitsland en Europa.
Typerende staaltjes
Pater Leppich is een kunstenaar, die
het hele gamma oer menselijke ontroe
ringen weet te bespelen. Na de zware
inzet komt nu een scherzo.
Onder grote hilariteit vertelt hij, dat
een Mohammedaan hem eens vertelde,
dat Mohammed alle dieren kon beke
ren, behalve de buitel en het zwijn. De
buffel niet, omdat hij geen verstand
had en alleen maar vertrouwde op zijn
eigen domme oerkracht en het zwijn
niet, omdat het niet uit de modder en
het vuil omhoog kon komen. Bepaald
vermakelijk wordt het dan als de spre
ker de vraag stelt: zijn er in Oldenburg
ook nog buffels en zwijnen, die zelfs
Mohammed niet zou kunnen bekeren?
En hier komt het gedeelte, waar pries
ters en „ontwikkelde leken" in twee
kampen uiteenvallen, wat hun waar
dering over de methode van pater Lep
pich betreft.
Met de buffel en het zwijn op de
achtergrond legt de spreker de thermo-
Het nummer van deze week begint
met een rijk geïllustreerde reportage
over het drukke vreemdelingenbezoek
aan Volendam in deze zomermaanden,
maar er wordt een duidelijk verschil ge
maakt tussen het dorp der vreemdelin
gen en „dat andere Volendam", dat der
ingezetenen, waarvan een vreemde vrij
wel niets te zien krijgt. De in het vorige
hummer begonnen emigrantenbrief uit
Canada wordt besloten; er wordt ook
veel verteld over het godsdienstig leven
hi dit uitgestrekte, dun bevolkte land.
Pater Loogman C.S.Sp. schrijft zijn twee
de artikel over de achtergrond van het
Mau-Maudrama, onder de suggestieve
iitel „Als de oermens losbreekt....".
\erder zijn er vijf pagina's tekst en
oigen foto' s over de grote Westerse
iochtmanoeuvre „Coronet". Interessant
's °ok het artikel over de feestelijkhe
den te New Orleans in verband met de
honderdvijftigste verjaardag van de aan
koop door Washington van het toenmaals
ranse gebied van Louisiana voor de
dfiatel van vijftien millioen dollar! Car
ds Davila, oud-president van Chili, be-
nt met enige artikelen over het werk
an de Wereldgezondheidsorganisatie der
^drGnipflp Ndtino !»-. onmmirtn ctoton iron
meter aan om de stand der godsdien
stigheid en ongodsdienstigheid in N.W.
Duitsland te registreren en aan te kla
gen. We geven hier een paar typerende
staaltjes.
„Uw grote kerken staan practisch het
hele jaar leeg. Als de communisten ko
men en ze maken er fabrieken van,
dan schreeuwt U moord en brand,
maar ze- hebben gelijk: U gebruikt ze
toch niet".
„Uw beste Dominee's zijn „zusammen-
gebrochen" van verdriet, omdat u niet
meer bidt en in uw Bijbel leest".
„Vele katholieken zijn duikboot
katholieken, zo gauw ze maar denken
dat er gevaar is, duiken ze onder".
„Onlangs kwam er een getuige van
Jehova bij een katholiek. Deze zei di
rect heel fier: ik heb mijn geloof en ben
er blij mee, mijn geloof is mijn rijkdom.
Zo is het met mij ook, antwoordde de
Jehova-man. daarom trek ik er op uit.
Waarom blijft u op uw stoel zitten, als
uw geloof zoveel voor u betekent? Wan
neer geeft u het antwoord?"
„De Nederlanders zenden missionaris
sen de wereld in om een land te beke
ren en wij Duitsers zenden een dun ge
klede vrouw naar de Palm Beach in
Amerika om bekroond te worden als
schoonheidskoningin".
Aforismen, zo uit de volksmond weg
gelopen en de meest sublieme gedachten
wisselen elkaar af in een verbijsterend
tempo. Dan komt de redenaar tot zijn
samenvatting: Pater Lombardi heeft ge
lijk; we staan voor het tijdperk van Je
zus en dat zal beginnen als u weer bidt
en gelooft. Daarom gaan we samen bid
den.
Zelden hoorden we zulk een eerlijk
gebed, waarin het hart van de moderne
mens zo hoorbaar klopt. Tegen de nach
telijke hemel klinkt dan door allen ge
zongen: „Grossen Got wir Dich
Goft lebf!
Het resultaat?, vraagt U als zakelijke
Nederlander.
Tienduizend mensen spreken in hun
gezinnen, op de fabrieken en de kanto
ren weer over God en godsdienst. On-
telbaren worden weer geconfronteerd
met de belangrijkste vragen des levens.
Duizenden socialisten vechten op leven
en dood om de puinhopen van hun
neergemokerd systeem weer op te bou
wen tegenover de hoorders van pater
Leppich. De argumenten, die hij vooral
de tweede avond heeft gegeven, zijn zo
volks en zo makkelijk te onthouden, dat
de C. D. U-ers ze kunnen hanteren. En
er rijst een positief christenfront, waar
eerst het felrode socialisme het hoge
woord had.
Priesters bezinnen zich op mogelijk
heden om dit reveil levend te houden
en te bestendigen, Het was Zondag dui-
delijk te merken aan het kerkbezoek,
ook (ja vooral) in de evangelische ker-
ken.
Op huisbezoek merk je, dat pater
Leppich hier „een begrip" is geworden
en hij vormt de brug om tot een harte
lijk gesprek te komen over datgene wat
door het Nazidom als dood was ver
klaard of door het Socialisme naar het
terrein .der particuliere liefhebberij was
verdrongen.
Elsfleth a. d. Weser
P. H. HEEMSKERK, pr.
Advertentie
Een of twee Rennies, laten smelten
op de tong. En eer U het weet, is 't
leed geleden. Zo hoeft U dus nooit
bang te zijn dat iets, wat U graag lust,
eens verkeerd valt. Dat zuur is vlug
ger genezen dan het opkwam. Daar
om, een prettig, veilig gevoel, altijd
Rennies bij de hand te hebben.
Een klein meiske in een
blauw jurkje stond in het
park op haar eentje vacan-
tie te houden en voerde de
eendjes. Af en toe brak zij
met grote aandacht een
stukje van het brood af en
wierp het de snaterende
beesten, die chaotisch naar
het voedsel doken, toe. Dus
doende leverde zij een aandoenlijk ta
fereeltje op, dat alle grote mensen met
kennelijk welbehagen gadesloegen. Een
juist passerende dame kon haar stille,
glimlachende ontroering zelfs niet
meer in bedwang houden. Zij schom
melde op de kleine af, streek haar
over het hoofdje en zei:
„Wat ben jij een grote meid".
De grote meid zweeg en ging gecon
centreerd verder met het voederen der
dieren. Zij wenste niet gestoord te
worden.
Maar de dame liet niet los; de lief
derijke bemoeizucht, die grote mensen
meestal bevangt wanneer zij worden
geconfronteerd met kleine kinderen
had zich van haar meester gemaakt.
En zij boog zich naar het meiske toe
en vroeg: „Hoeveel jaartjes ben jij nu
wel?"
Het kind deed alsof zij het niet ge
hoord had. Nu werd het gewoon een
prestige-kwestie. Het volgende ogen
blik vroeg de dame met bijna valse
vriendelijkheid: „Ben jij braaf de eend
jes aan het voeren?"
Toen schudde het meiske boos de
blonde krullen en zei: „Niet. Het zijn
vaarkippen".
(Van onze correspondent)
Hoewel afgelopen Zaterdag de 35.000
ste bezoeker van het Lichtfestijn Mid
dachten kon worden verwelkomd, staat
het nog enigszins vast, dat het festijn
ook financieel een succes zal worden.
De organisatoren zijn tot de ontdekking
gekomen. dat ze te weinig aandacht
hebben besteed aan de publiciteit. Om
hierin alsnog te voorzien heeft men het
gemeentebestuur om een extra subsidie
van f 2500 verzocht. De raad heeft dit
verzoek ingewilligd.
(Van onze speciale verslaggever)
Er hebben zich in het doorgaans zo rustige Coevorden de laatste dagen onge
regeldheden voorgedaan, die een ongewoon ernstig karakter hebben gehad. De
burgemeester van dit Drenthse stadje heeft uiteindelijk een samenscholingsver
bod moeten afkondigen. De aanleiding van deze opstootjes was het optreden
van een agent van politie tegen twee jongens, die Vrijdagavond hebben deelge
nomen aan een „Tour de France". De twee jongens werden meegenomen naar
het bureau van politie. Enkele honderden inwoners van Coevorden verzamel
den zich daarna voor dit gebouw. Zij begon te joelen, gooiden met stenen en
staken bovendien een vuur aan. De politie zag zich daarna genoodzaakt met
eem felle charge de straat schoon te vegen. Bovendien moest de motorpolitie te
hulp komen om de orde te herstellen.
Wat nu beweert de bevolking
van Coevorden? Zij verkondigt
bijv. luidkeels, dat de heer K. zich
in 1948 op onrechtmatige wijze ge
meentegelden zou hebben toege-
eigend. De heer K. heeft namelijk,
alvorens hem een woning kon wor
den toegewezen, een half jaar in
pension gewoond. Hij zou in die
periode kwitanties geschreven heb
ben, die eeri hoger bedrag vermeld
den, dan hij in werkelijkheid moest
betalen en de pensionhouder zou
deze kwitanties getekend hebben.
Het op de kwitanties genoemde be
drag zou, zo zegt men, door de ge
meente aan de heer K. betaald
zijn.
Zo zijn er talloze beweringen over
allerlei manipulaties: o.a. met ziekten-
geld van een dienstbode; met sigaren,
en vrijlatingen van verdachten van
diefstal.
Vanwaar deze opstandige houding
van de Coevorder bevolking tegen de
politieautoriteiten? Dat een gemeente
tot een dergelijke uitbarsting van woe
de komt als twee jongens voor een
verhoor worden opgebracht, doet im
mers zeer vreemd aan. Daar komt nog
bij, dat tijdens dit opstootje herhaalde
lijk woorden als „doofpot" en „Beria"
zijn geroepen. Naar ons is gebleken,
schijnt de oorzaak van deze ongere
geldheden gezocht te moeten worden
in een wrok, die een groot deel van
de bevolking al jaren koestert tegen
de corpschef van de gemeentepolitie
en niet in het feit, dat twee jeugdige
inwoners op geheel normale wijze naar
het politiebureau zijn gebracht.
De bevolking van Coevorden meent
te kunnen aantonen, dat door de corps
chef, de adjudant K„ in de loop der
jaren onregelmatigheden zijn gepleegd.
Zij beweert, dat deze zaken nimmer
zullen worden onderzocht en in de
doofpot zijn gestopt. En daarmee kan
men het niet eens zijn. Men heeft ge
probeerd de „zaak" aan het rollen te
brengen door het plaatsen van een ad
vertentie in een plaatselijk weekblad.
De tekst hiervan was: „Gevraagd voor
Coevorden: een zeer grote doofpot!
Brieven onder No. 237 aan het Bureau
Coevorder Courant". Dat geschiedde 20
Juni. De gemoederen werden daarna
steeds meer verhit tot Vrijdagavond de
openlijke demonstratie volgde.
Twee plaatselijke dagbladen hebben
alle beweringen er by vermeldend,
de zaken ter ore te zijn gekomen van
betrouwbare zegslieden in extenso
gepubliceerd. De Coevorder bevolking
leeft thans in gespannen afwachting
wat er gaat gebeuren. Alom beweert
men, dat de heer K. gedwongen zal
worden zyn functie als corpschef van
politie neer te leggen of dat deze titel
hem wordt ontnomen. Desgevraagd
heeft de heer K. ons geantwoord nog
niet te weten of hy een vervolging,
wegens laster byv. zal doen instellen
tegen de bovengenoemde dagbladen.
Hij wilde zich hierover nader beraden
en bovendien nog contact opnemen met
zün superieuren. De heer K. weigerde
bovendien commentaar te leveren op
hetgeen is geschreven. Ook in deze
wilde hy niet handelen zonder eerst
contact te hebben gehad met de bur
gemeester van Coevorden en de justi
tie.
H. M. Koningin Juliana, juist uit de helicopter gestapt bij Rilland Bath.
Zoals gisteren in een groot deel van onze oplage reeds in het kort kon worden
gemeld, heeft Koningin Juliana Dinsdag een bezoek gebracht aan het rampge
bied. Zy vertrok van paleis Soestdijk per helicopter naar Haamstede, waar zij
om ongeveer elf uur aankwam en o.a. verwelkomd werd door de commissaris
der Koningin in Zeeland, jhr. mr. A. F. C. de Casembroot. Via Schelphock en de
Flauwersinlaag, waar onlangs een dykval is voorgekomen, ging de Landsvrouwe
met het Rykswaterstaatsvaartuig „Breezand" naar Zierikzee, waar van verschei
dene huizen werd gevlagd. Hier werd een uiteenzetting over het nieuwe struc
tuurplan voor Zierikzee gegeven.
In Brouwershaven toonde de Konin
gin grote belangstelling voor de uit
1380 daterende hervormde kerk, die bij
hoog water nog in twee meter water
staat, en waarvan een steunbeer al
scheuren gaat vertonen. Een dertig
leden tellend kamp van de Oecumeni
sche Jeugdraad is nu bezig een kistdam
rond de kerk aan te leggen. Een van de
leiders van dit kamp is een predikant
uit St. Louis in de V.S. en verder zijn
er o.a. Amerikanen, Engelsen, Denen,
Spanjaarden, Duitsers en Nederlanders.
Zij zijn ondergebracht in de pastorie.
De Koningin maakte in gezelschap
van de burgemeester en met laarzen aan
een wandeling rord de kerk, om dit
Wilde dierenbe
scherming
Een tijd geleden is er
in Zweden een geweldige
deining ontstaan, waarbij
een berin het middelpunt
der zachtzinnige belang
stelling is geweest. Wat
was het geval? Een
Zweedse filmmaatschappij
was in het hoge Noorden,
waar de bossen eeuwig
plegen te zingen en de
winden om de rotsen
waaien, filmopnamen aan
het maken. De fotograaf
Sven Lindström had
daarbij de kans van zijn
leven, toen hij op een
bruine berin stiet, die,
blijkbaar in haar slaap
gestoord. kennelijk met
de verkeerde poot uit
haar hol was gestapt. De
kans van zijn leven ver
keerde voor Sven Lind
ström echter in een ha
chelijke kans om zijn le
ven te verspelen. Hij was
op ski's en struikelde. On
middellijk stortte de berin
zich op hem en begon
hem te likken en, wat
minder prettig was, te
bijten. Lindström lag
spartelend in de sneeuw,
schreeuwde moord en
brand en vocht met z'n
blote handen tegen het
ruige bruine monster. De
jagers, die de worsteling
met lede ogen aan
schouwden. dorsten aan
vankelijk op het woelige
kluwen niet te schieten,
bang de fotograaf in
plaats van de berin te zul
len raken. Maar eindelijk
kraakten toch de gewe
ren en de berin verslapte
in de slaap des doods.
Het werd een ongehoord
schandaal. Georg Back-
strom, secretaris van de
Vereniging voor Dieren
bescherming in de pro
vincie Dalekarlie, nam
het met de publieke opi
nie op voor de berin en
verklaarde: „De beer riel
aan en beet de fotograaf.
Nou, ik zou hetzelfde
hebben gedaan". Het is
voor Sven Lindström te
hopen, dat hij deze vol
ijverige secretaris nooit
persoonlijk zal ontmoe
ten. Sven Mellquist, die
zoveel als regeringscom
missaris voor de wilde
beesten is, wilde een ge
rechtelijke vervolging la
ten instellen tegen de
verantwoordelijken, die
de filmexpeditie had
den uitgerust, en ,,'Afton-
bladet" schreef: „Wij ho
pen, dat het proces door
gaat. Er zijn zoveel blon
dines, die niets liever doen
dan poseren voor filmfo
tografen zowel binnen als
buiten hun slaapkamers;
waarom houden die kerels
zich niet aan die blon
dines". Waaruit blijkt,
hoe hoog tijd het wordt,
dat er in Zweden een
K. F. C. wordt opgericht
om het Aftonbladet van
voorlichting te dienen.
v ^higde Naties in sommige staten van
'"-Amerika. Jan Cottaar schrijft over duizend-en-één karweitjes te verrichten
HOOFDSTUK I
De grote deuren van Prothero waren
nog niet open. Het kooplustige publiek
zou zijn ongeduld nog tien minuten moe
ten bedwingen. Binnen in het grote
warenhuis, op alle tien verdiepingen
namen verkopers en verkoopsters hun
plaatsen in; de cassières installeerden
zich achter hun kasregisters; de afde
lingshoofden controleerden hun voorra
den kortom, heel het systematisch
ingerichte bedrijf stond op het punt de
dag te beginnen. Op de personeelsafde
ling zaten de klerken achter hun lesse
naars gereed om nieuwe sollicitanten te
ontvangen, te ondervragen en in kaart
systemen te registreren. De interne
recherchedienst stond klaar om een
wakend oogje te houden op alles van
ladelichters tot defecte blusapparaten
En op de bovenste verdieping zat het
administratiepersoneel te popelen om
aan de slag te gaan met boeken en
rekenmachines, om te jongleren met
debit en credit, post te sorteren, te lezen
en te beantwoorden kortom, om al die
(j - -"ueuKa. jan couaar scnnji
Wat ofeo ^'Italia, indertijd door onze
Van rs behaald. De karakteristiek
Vo) de week betreft Kroeglov, de op
leid' van do ten val gekomen Beria als
aer der Russische staatspolitie.
zonder welke een warenhuis met een
dagelijkse millioenenomzet in een hope
loze warboel zou ontaarden. Daar waren
timmerlieden, schilders, pakkers, sjou
wers, technici, electriciens en monteurs
druk en bedrijvig, maar onzichtbaar.
Overal ging men normaal en bedaard
zijn gang, behalve op de afdeling Lin
nengoederen. Op Linnengoederen ver
keerde iedereen, van inkoper tot de
kleinste winkeljuffrouw, in een staat van
opwinding, die aan paniek grensde.
Mijnheer Portman, de inkoper, en mijn
heer Newsome, de assistent-inkoper,
hadden zich een succesvolle promotie in
het vooruitzicht gesteld en daarop met
alle kracht aangestuurd. Maar wat nu
op hun hoofden was neergedaald, had
den zij totaal niet verwacht. Newsome
had dagenlang met Propaganda gevoch
ten om plaatsruimte in de Zondagoch
tendbladen en tenslotte een royale toe
zegging gekregen. De advertentie was
niet buitensporig geweest in omvang,
noch in uitvoering of tekst, maar was
toch op de een of andere manier bij het
onberekenbare publiek ingeslagen, en
thans bestormde dat publiek de ingangen.
In een modern warenhuis spreekt men
niet over zoiets vulgairs als een koopje.
Wat vijftien of twintig jaar geleden
onder die naam doorging, heet thans eer,
occasion. Gewoonlijk brachten Portman's
occasions het tot een file van drie of
vierhonderd mensen voor de ingang,
doch deze ochtend leek het of er buiten
een oproer gaande was. De politie was al
te hulp geroepen om de straat vrij te
houden voor het verkeer en om de
menigte te beletten elkander in stukken
te scheuren. Portman was verbijsterd.
Wat het publiek zo beroerd had in de
aankondiging, dat graslinnen lakens en
slopen in grote en extra grote maten te
koop zouden zijn tegen prijzen van
3.37 en 4.13 per stel, was een vraag,
die men slechts met schouderophalen en
hoofdschudden beantwoorden kon. Hoe
het vooruitzicht van losse slopen tegen
92 cents per stuk de menigte tot razernij
kon brengen, was een van die onver
klaarbare dingen, die winkeliers zich
het hoofd doen breken. Hoe het ook zij,
zó was de situatie, en men diende er
rekening mede te houden.
Op alle verdiepingen van het waren
huis rinkelden ongeduldige belletjes. Het
was het signaal voor mijnheer Wente, en
mijnheer Wente was de assistent-be
drijfsleider. Portman had Wente niet in
zijn kantoor kunnen bereiken en had
het signaal bevolen. Dit was te veel voor
hem. Hij had hulp nodig.
Frank Wente, die al van de situatie op
de hoogte was, stapte uit de lift en ste
vende naar de afdeling, die op het punt
stond door een koopzieke horde be
stormd te worden. Hij was een slanke
jongeman met eerder het uiterlijk van
een geleerde dan van een zakenman, en
hij toonde geen spoor van verontrusting.
Zijn ogen namen snel alle getroffen
voorbereidingen op de geblokkeerde
corridors en de speciaal voor het opvan
gen van de stroom aangebrachte toon
banken. Het waren maatregelen, die bij
een normale toeloop zeker doeltreffend
zouden blijken, doch die voor de drei
gende lawine zeker bezwijken zouden.
Hij knikte hoffelijk tegen Portman en
Newsome en ging hen voor naar het
kantoor van de inkoper, waar hij de
telefoon van de haak nam.
„Met Wente", sprak hij. „Geef order,
dat de deuren nog vijf minuten dicht-
blijven. En geef me Pat Evans. Vlug.
alsjeblieft."
Bijna onmiddellijk kwam Pat Evans,
hoofd van Recherche, aan de telefoon.
„Met Wente. Heeft men je al gewaar
schuwd?"
„Dat zou ik denken", antwoordde de
diepe stem van Evans. „Waarom wordt
een mens niet behoorlijk van te voren
van zo'n chaos op de hoogte gebracht?"
„Dat zal ik uitzoeken", zei Wente op
veelbetekenende toon. „Hoe staat het met
de ingangen?"
„Daar heb ik m'n mannetjes al. We
zijn bezig afzettingen te maken om de
stroom naar de liften en roltrappen te
leiden."
„Mooi. En kom dan hierheen met een
stuk of zes mensen."
„En gummiknuppels", grinnikte Evans.
„Ik heb de opening vijf minuten uit
gesteld."
„Als we een minuut langer wachten,
komt er oproer."
Wente wendde zich tot Portman. Zijn
gezicht was volkomen uitdrukkingloos.
„Ik dacht, dat zulke dingen van te voren
doorgegeven werden", zei hij.
„Ik heb alle gebruikelijke maatregelen
getroffen. Ik heb niets vergeten. Ik had
verwacht, dat we op z'n hoogst drie- of
vierduizend paren lakens en slopen zou
den verkopen. Hier kan ik geen ver
klaring voor geven, 't Is een van die
idiote grillen van het publiek."
„Hoe staat het met de voorraad?"
Portman maakte een zenuwachtig ge-
baar.
Wente haalde zijn schouders op en
keerde zich tot Newsome. „Zorg jij daar
voor", zei hij kort. „Laat het goed uit
het magazijn aanrukken. Als je te kort
komt, zorg dan voor meer. Waar je het
vandaan haalt, moet je zelf maar zien
Laat grote borden neerzetten, Portman.
Per persoon wordt niet meer verkocht
dan twee paar lakens en slopen."
Hij keerde zich om, efi op hetzelfde
ogenblik trad er een grote, parmantig
geklede man binnen. Wente verspilde
geen tijd aan begroetingen.
„Timmerlui, Pat?"
„Zeker, en extra grote spijkers." Pat
Evans grinnikte.
„Hoeveel man?"
„Zes. Meer kan ik beneden niet missen."
(Wordt vervolgd).
historisch monument goed te kunnen
bezichtigen.
Alle deelnemers aan het kamp van
de Oecumenische Jeugdraad werden aan
Hare Majesteit voorgesteld. De inwo
ners van Brouwershaven waren zeer
enthousiast over het hezoek van Konin
gin Juliana aan hun gemeente.
Van Brouwershaven begaf de Konin
gin zich per jeep naar Scharendijke.
Om dit plaatsje van ongeveer 200 wo
ningen is pas een nooddijk aangelegd,
waardoor het weer drooggelegd kan
worden. De meeste inwoners zijn nog
geëvacueerd, doch enkele gezinnen zijn
op eigen risico teruggekeerd. Hare
Majesteit bracht een kort bezoek aan
de woning van een teruggekeerd gezin.
Per helicopter heeft de Koningin ten
slotte nog een bezoek gebracht aan
Rilland-Bath, Waarde en Kruiningen.
Hare Majesteit liet zich op haar tocht
door het laatste, zwaar geteisterde dorp
inlichten door de beide maatschappe
lijke werksters en de loco-burgemees
ter. Overal in het dorp waren de op-
ruimings- en herstelploegen bezig de
straten weer begaanbaar te maken. Ook
bezichtigde Hare Majesteit in enkele
woningen het werk van de vrouwelijke
hulpdiensten, die de woningen een
grondige beurt geven en het laatste slik
verwijderen.
Eerst om kwart voor acht vertrok de
Koningin per helicopter, hartelijk uit
geleide gedaan door heel Kruiningen.
Daar het te donker werd om per heli
copter naar Soestdijk door te vliegen is
de Koningin op de „Heliport" te Rot
terdam geland. Zij heeft de reis naar
Soestdijk per auto voortgezet.
Uit het fonds van f 30 min van de
tegenwaarderekening, dat bestemd is
voor de productiviteitsverhoging in
Nederland, zullen, krachtens bereikte
overeenstemming tussen de Nederland
se en de Amerikaanse autoriteiten, gel
den tot een bedrag van f 2.776.000 ter
beschikking komen voor de financie
ring van een viertal productiviteitspro-
jecten.
Ter beschikking van de Stichting
Waterbouwkundig Laboratorium te
Delft zal f 2,3 millioen worden gesteld,
die deze gelden zal gebruiken voor een
waterloopkundig openlucht laborato
rium. Dit laboratorium zal dienen voor
het doen van proefnemingen op grotere
schaal dan thans in het bestaande la
boratorium te Delft mogelijk is. Om
trent de vestigingsplaats is nog geen
beslissing genomen. Een onderzoek
wordt thans ingesteld naar de moge
lijkheid van vestiging in de Noord-
Oost-Polder.
De Centrale Organisatie voor Toege
past Natuurwetenschappelijk Onder
zoek zal f400.000 ontvangen. Deze gel
den zullen worden gebruikt om het in
toepassing brengen van de resultaten
van het in Nederland verrichte onder
zoekingswerk zoveel mogelijk te bevor
deren.
Een bedrag van f70.000 zal worden
verstrekt aan de Nederlandse Federa
tie van Vlassersverenigingen als bijdra
ge in de financiering van een aantal
activiteiten tot verhoging van de pro
ductiviteit in de vlasnijverheid en tot
stimulering van de afzet van vlas en
vlasproducten.
De 60-jarige koopman A. J. van R. uil
Nijmegen ontmoette 26 Mei in een cafe
te Berg en Dal de 52-jange L. P. G. Ze
vierden deze ontmoeting met een flinke
hoeveelheid spiritualiën. Daarna reden
ze naar de grens te Wyler en dronken
daar nog eens acht glazen jenever. Toen
van R. tenslotte weg wilde rijden, wei
gerde G. mee te gaan, omdat ze beiden
te dronken waren om een auto te kun
nen besturen. Tenslotte zwichtte hij
voor van R.'s argument: samen uit, sa
men thuis. Op de afrit van de Waalbrug
te Nijmegen op weg naar Arnhem botste
van R. met zijn wagen tegen een vis-
auto uit Zwartsluis.' Ten gevolge hier
van brak G. zijn borstbeen, waarbij zijn
hartkamer scheurde. Op weg naar het
ziekenhuis overleed hij. Van R. liep
slechts een onbetekenend schrammetje
op zijn neus op.
De officier van Justitie was van me
ning, dat v. R. het slachtoffer willens en
wetens in zijn auto had gelokt en dood
gereden. Hij eiste tien maanden gevan
genisstraf waarvan drie maanden voor
waardelijk, twee jaar intrekking van
rijbewijs en een proeftijd van drie jaar,
gedurende welke van R. geen café's mag
bezoeken. Uitspraak 25 Augustus.
Het smokkelen van Nederlands zilver
geld naar Suriname is een lucratieve
bezigheid, die door vele zeelieden van
allerlei Nederlandse schepen al jaren
lang wordt toegepast, aldus beweerde
Dinsdag de 26-jarige slager J. O. uit
Amsterdam-Zuid, ter zitting van de Am
sterdamse economische politierechter.
Hij erkende, dat hy zelf er zich meer
malen aan had schuldig gemaakt.
Met zijn kameraad, de 33-jarige bak
ker C. H. W. uit Rotterdam, was hij
Vrijdagavond in de Amsterdamse haven
aan boord van de „Cottica" van de
KNSM gearresteerd, nadat de hoofdste
delijke recherche douanedienst bij een
grondige visitatie van het schip in balen
suiker en in dubbele bodems van de
kasten in de hutten van dit tweetal
honderdduizenden verstopte dubbeltjes
had gevonden.
De officier was milder in zijn eis, dan
de politierechter in zijn vonnis. Tegen
de hoofdverdachte, de slager J. O. luid
de de eis drie maanden, doch het vonnis
zes maanden, waarvan drie maanden
voorwaardelijk. Tegen de banketbakker,
die de slager bij het aan boord brengen
van het zilvergeld behulpzaam was ge
weest, werd één maand geëist. Hij werd
veroordeeld tot drie maanden gevange
nisstraf, waarvan twee voorwaardelijk
met een proeftijd van drie jaar.
Conform de eis van de officier bepaal
de de rechter voorts, dat het in beslag
genomen geld verbeurd verklaard zal
worden.
Beide verdachten vertelden welke
(Advertentie)
Steeds komen er nieuwe middelen en
apparaten, die de taak van de huisvrouw
I aanmerkelijk verlichten en het huishou-
delijk werk helpen vergemakkelijken en
veraangenamen. De hedendaagse huis
vrouw vindt dat heel normaal en iedere
nieuwe machine of modern middel, dat
voor haar doeltreffend blijkt, wordt dan
ook steeds met dankbaarheid ontvangen
en trouw gebruikt. Zo is het ook met het
nieuwe wasmiddel van de Castella-
fabrieken, de Castella Vaatwas. Hoe ge
makkelijk en vlug is de afwas thans
gedaan en hoe onberispelijk schoon komt
het vaatwerk enz. uit het schuim van
Castella Vaatwas te voorschijn (een lepel
geeft reeds teilen vol sop!). Geen won
der dan ook dat alle huisvrouwen, die
Castella Vaatwas (25 ct. per pak) ge
bruiken, enthousiast zijn en dankbaar
voor het feit. dat door dit wondermiddel
niet alleen de afwas in een ommezien
gedaan is, maar ook haar handen in
plaats van ruw en soms vol kloven, zacht
als fluweel worden.
voordelen waren verbonden aan dit
smokkelen. Vooroorlogse zilveren dub
beltjes en kwartjes uit Nederland zijn
in Suriname ook thans nog in omloop
en hebben daar dank zy het koers
verschil een bpna dubbele waarde. In
Suriname plegen de Nederlandse zee
lieden de zilveren dubbeltjes en kwar
tjes, die zij hebben meegesmokkeld,
in te wisselen tegen Surinaamse bank
biljetten, die zü op de terugreis mee
naar Nederland nemen.
In ons land wisselen zij dan by ban
ken deze biljetten, voor Nederlands geld
in, hetgeen openlijk kan geschieden.
Aangezien een Surinaamse gulden in
Nederland ongeveer 1.98 opbrengt
maken zij op deze wyze een winst van
byna honderd procent, wanneer men de
eventuele kosten bij de inwisseling in
Suriname buiten beschouwing laat.
(Van onze correspondent)
Op het werk aan de Lentse-lus (de
bouw van een viaduct met aansluiten
de wegen over de autosnelweg Nijme
genArnhem) is een ernstig arbeids
conflict ontstaan, daar de uitvoerder in
gebreke is gebleven om de lonen en
vacantiebonnen aan de daar werkende
arbeiders uit te betalen.
De uitvoerder, het aannemersbedrijf
H. v. d. B. uit Nijmegen, schijnt reeds
enige tijd in financiële moeilijkheden
te verkeren, hetgeen zich o.m. uitte in
het niet verstrekken van vacantiebon
nen, terwijl verschillende arbeiders in
de afgelopen maanden werden ontsla-
gen.
Zaterdag bleek de situatie zo, dat
aan de veertig arbeiders, werkzaam
aan de Lentse-lus, geen loon kon wor
den uitbetaald. In de loop van de
Zaterdag slaagde de uitvoerder er
nog in aan enkele arbeiders al vast
een voorschot op hun loon uit te be
talen.
Met de R.K. Bouwvakarbeidersbond
,,St. Joseph" is toen beraadslaagd met
het gevolg dat een betonfabriek, een
leverancier van de aannemer, aanbood
om het werk van de uitvoerder over te
nemen. Deze firma zou Maandag ook
de lonen en de vacantiebonnen aan de
arbeiders uitbetalen, zo werd toege
zegd. Toen evenwel in de loop van de
Maandag bleek, dat de betonfabriek
zich niet aan deze toezegging hield,
adviseerde „St. Joseph" het werk neer
te leggen, temeer omdat er geen enkele
zekerheid bestond, dat de lonen aan het
einde .'an de week zouden worden uit
betaald.
Derhalve verschenen Dinsdagmorgen
geen arbeiders op het werk. Inmiddels
worden er onderhandelingen gevoerd
tussen de Rijkswaterstaat, de uitvoer-
der(s) en de bouwvakarbeidersbond.
Men hoopt deze week tot een oplossing
te komen.
