Nieuwe Haarlemsche Courant | 1953 | 12 september 1953 | pagina 8

Veel beun hazerij bij de
Middenstands opleiding

H

Bloed geven en nemen

E

m

VIA LUGANO NAAR LOCARNO?

mm

Gestolen

Goed

Uw man is
veeleisend

Natuurlijk!

m 2£T

Exameneisen zijn niet te
zwaar. De oorzaak van
alle narigheden schuilt in
de opleidingen

isS

II#

Mi

Verscheidene rode krijgsgevangenen
in Korea komen op besluit terug

bWrus'.

ZATERDAG 12 SEPTEMBER 1953

PAGINA 8

Nederland exporteert
bokking naar Griekenland

Vooruitgang van chirurgie en verloskunde
doen behoefte aan bloed toenemen. Menige
sieke door bloedtransfusie te redden.

Zeer binnenkort benoeming
nieuwe directeur Jaarbeurs

Liturgische weekkalender

Landbouwer overvallen

Woesteling „viert" ontslag
uit gevangenis

De waarborging
van de vrede

Richtprijs baconvarkens
met 5 ct. verlaagd

Hoe komt U hem tegemoet
en blijft U toch U zelf?

Groep communisten in
Perzië gearresteerd

door

A. Budington Kelland

Toch maar naar huis toe

Mr. dr. Winsemius raads
adviseur t,

Een combinatie van Nederlandse bok
kingexporteurs is begonnen met het expor
teren naar Griekenland van bokking in het
zgn. „voorseizoen". Het betreft bokking, die
ln de rokerijen is verwerkt van haring van
teelt 1952 en daarna is opgeslagen in de
koelhuizen. De export naar Griekenland
omvat 50.000 kistjes van 6.8 kg. Tot nu toe
werd op de Griekse markt een monopolie
positie ingenomen door de Engelse bokking
exporteurs, die in het „voorseizoen" veel
bokking (eveneens gerookte haring van de
oude teelt) naar Griekenland verschepen.
De voorsprong, die de Britten hierdoor had
den, bleek van grote invloed in het na
seizoen. De Nederlandse bokking van de
nieuwe vangst verscheen gewoonlijk pas
omstreeks begin October op de Griekse
markt.

(Van onze correspondent)

et is een bekend feit, dat de ontwikkeling van de middenstand ten achter
staat bij de ontwikkeling van de andere bevolkingsgroepen. De Vestigings
wet Kleinbedrijf, welke beoogde het ontwikkelingspeil van de middenstand
op te voeren, is hierin slechts ten dele geslaagd. De middenstandsopleiding, wel
ke wordt afgesloten met het z.g. Middenstandsdiploma „Algemene Handelsken
nis", is een jachtterrein geworden voor vele onbekwame opleiders, die een ex
tra inkomen meenden te kunnen verdienen. Hiertegen dienen de middenstands
organisaties stelling te nemen.

Met deze weinig opwekkende woorden begint een circulaire welke de Cen
trale voor Katholiek Handelsonderwijs dezer dagen heeft doen uitgaan naar de
besturen van de plaatselijke afdelingen van de Nederl. Katholieke Middenstands
bond.

Maandag 14 September wordt dr. Paul
Rijkens, voorzitter van de Raad van Be
stuur van Unilever N.V. en vice-voor-
zitter van de Raad van Bestuur van Uni
lever Limited 65 jaar.

De toon van deze circulaire wordt
echter nog ernstiger, wanneer geconsta
teerd wordt, dat van de jaarlijks ruim
20.000 candidaten ongeveer de helft wordt
afgewezen. De geslaagden blijken voor
het merendeel weliswaar enige examen
kennis, doch weinig ontwikkeling te
hebben meegekregen van hun zg._ wilde
opleiders, die buiten elke controle of
organisatorisch verband hun leerlingen

naar examens sturen

Volgens het Centraal Bureau voor de
Statistiek behaalden in de jaren na de
bevrijding tot en met 1950 jaarlijks onge
veer 18.000 personen het middenstands
diploma. Dit cijfer blijkt nu uit boven
aangehaalde circulaire te zijn gedaald tot
ongeveer 10.000

De oorzaken van dit niet alleen be
treurenswaardige, maar bovenal zorg
wekkende verschijnsel moeten niet
gezocht worden in de exameneisen zoals
nog wel eens ten onrechte wordt ge
meend. Zowel de examencommissies als
de verschillende organisaties, die bij de
opleidingen betrokken zijn, zijn het er
over eens, dat de exameneisen niet te
zwaar zijn, maar dat de oorzaak van alle
narigheden schuilt in de opleidingen.
Want hoewel men zelfs voor het openen
van een snoepwinkeltje diploma's en
erkenningen nodig heeft, kan iedereen,
die daartoe de lust in zich voelt opko
men zich opwerpen als „opleider voor
het middenstandsdiploma". In de grote
steden, maar vooral op het platteland
schijnen steeds meer lieden zich op deze
wijze een gemakkelijke bijverdienste te
verschaffen en er is geen enkele moge
lijkheid om hieraan paal en perk te
stellen.

(Van onze medische medewerker)

en verhaal heeft een begin en
een einde. Soms wil het begin
maar niet vlotten, zoals nu. Het
eerste concept van een stukje over
bloedtransfusie kwam zo traag op
gang als een oude locomotief, die een
te lange trein op een warme zomer-
achtemamiddag uit een slaperig sta
tionnetje probeert te trekken. Daar
om eens geprobeerd het probleem van
de romantische kant te benaderen:
Het stille witte ziekenhuis, de redders
der mensheid druk doende rond de
jonge vrouw op de operatietafel,
waarin het leven met elke druppel
bloed van de onbekende donor schijnt
terug te keren Dit brokje romantiek
schielijk verscheurd, met de snippers
daarvan speelt de wind momenteel op
het pleintje onder mijn raam een uit
gelaten spel. En nu dan maar zakelijk
en zonder franje nogmaals herbegon
nen.

De donor. Elke gezonde man of
vrouw kan zich bij de plaatselijke af
deling van het Rode Kruis als „do
nor", dat is als bloedgever, aanmel
den. Daarna volgt een oproep voor
bloedonderzoek en lichamelijke keu
ring. Bij goedkeuring ontvangt de do
nor een legitimatiebewijs, waarop
zijn bloedgroep vermeld staat.

De bloedgroep. Nc0 onlangs
hebben wij daar al eens over gespro
ken en eigenlijk kan ik hierover dus
kort zijn. Sinds mensenheugenis
heeft men pogingen gedaan bloed van
mens of dier toe te voeren in het
bloedvaatstelsel van mensen, die
daar een belangrijk tekort aan had
den, en wel via een ivoren buisje,
dat de slagader van de gever met de
ader van de ontvanger verbond. Bijna
zo goed als altijd liep dat verkeerd
af Wij weten nu uit onderzoekingen
van Landsteiner, dat men een mens
niet helpen kan met het bloed van
dieren en zelfs niet zo maar met het
bloed van een ander mens. Dat bloed
moet van dezelfde bloedgroep zijn.
Het blijkt namelijk, dat wij de mens
heid kunnen verdelen in vier groe
pen, wier bloed onderling slechts op
een bepaalde manier „mengbaar" is.
Die bloedgroepen worden aangeduid
met de letters A, B, AB en O. Als wij
bloed van niet bij elkaar passende
bloedgroepen samenbrengen, dan gaan
onder invloed van in het bloed voor
komende afweerstoffen de rode
bloedlichaampjes samenklonteren en
treedt de kleurstof haemoglobine, die
immers zo'n belangrijke rol speelde
bij het vervoer van de zuurstof door
het lichaam, uit de bloedcellen en

een beker melk te wachten, om van
de schrik te bekomen. Binnen enkele
uren is zijn bloedvolume en binnen
vijftig dagen zijn bloedsamenstelling
weer als vanouds.

De kruisproef. Het laborato
rium van de kliniek gaat intussen
nogmaals en ten overvloede na of het
bloed van de donor en dat van de
patiënt wel op elkaar passen. Is de
uitslag gunstig, wat natuurlijk meestal
het geval is, dan kan de eigenlijke
transfusie beginnen.

Het toedienen van het
bloed De fles met de halve liter
bloed van de donor hangt nu omge
keerd en voorzien van een ander stel
slangen hoog aan een standaard naast
het bed van de patiënt. Onder invloed
van het eigen gewicht vloeit het bloed
nu door een van de slangen, via een
injectienaald, in het bloedvaatstelsel
van de patiënt. Door middel van een

wordt daardoor onbruikbaar. Resul
taat: een soort verstikkingsdood. Dat
is de reden, waarom een bloedtrans
fusie in vroeger tijden meestal zo'n
funeste gevolgen had.

Het afnemen van bloed. Stel,
een bepaalde kliniek heeft voor een
patiënt bloed nodig van bloedgroep
AB. Een donor van die groep, die ten
minste het laatste half jaar geen bloed
meer gegeven heeft, wordt opgeroe
pen om dan en dan te verschijnen.
Als er haast bij is, wordt hij soms
wel door de politie thuis afgehaald
en snel naar de kliniek gebracht,
waar men zijn komst al ongeduldig
verbeidt. Op tafel staat het z.g. afna-
mesysteem al klaar. Dat is een fles
van een halve liter inhoud, waarin
wat citraatoplossing, die straks het
stollen van het bloed zal tegengaan.
Alles natuurlijk steriel. De donor ligt
intussen al op een rustbank en heeft
een bovenarm ontbloot. De dokter
prikt nu een injectienaald in een
bloedvat in de arm \an de donor en
via een gummi- of plastic-buisje loopt
het bloed nu rustig in de lager ge
houden fles, waaruit de lucht door een
ander slangetje ontsnappen kan. Be
trekkelijk vlug is de fles vol en wordt
de naald weer uit de arm van de do
nor getrokken. Het geven van bloed,
dat voor gezonde mensen absoluut
onschadelijk is en waarvan de enige
last een klein prikje in de arm is,
blijkt later vaak het leven van een
zieke gered te hebben. Niettemin
staat er voor de donor een kop kof
fie of een geklopt ei met cognac en

druppelaar en een klemmetje kan
men de snelheid, waarmede dit ge
beurt, naar believen regelen. Door
het andere slangetje kan weer lucht
in de fles komen. De patiënt knapt
onderwijl zienderogen op.

Het is duidelijk, dat bij ongevallen
en bij spoedeisende gevallen in de
kliniek deze methode te veel tijd
vergt. In grote ziekenhuizen heeft
men daarom permanent de beschik
king over flessen met bloed van alle
bloedgroepen, klaar voor het gebruik,
die in een ijskast bewaard worden,
zodat men onmiddellijk met een
transfusie kan beginnen als dat nood
zakelijk is. Het bloed blijft, op deze
manier bewaard, vrij lang goed. Ik
herinner u in dit verband aan het
bloed, dat in transportvliegtuigen uit
Amerika hierheen gevlogen werd ten
behoeve van de gewonden op het
Europese slagveld in de tweede we
reldoorlog

Het is evenzeer duidelijk, dat al dat
bloed, lang bewaard of vers gebruikt,
steeds van edelmoedige gevers af
komstig 'is. Bovendien schept de voor
uitgang der wetenschap, met name
der chirurgie en verloskunde, waar
door steeds meer zieken, geholpen
kunnen worden, een toenemende be
hoefte aan bloed. Daarom tot slot van
dit stukje deze opwekking: Stel een
daad van daadwerkelijke naastenlief
de en meld u als donor bij de
plaatselijke afdeling van hot Neder
landse Rode Kruis.

Van S.

Vanzelfsprekend ligt de schuld ook
voor een deel bij de candidaten zelf.
Immers, er zijn voldoende opleidings
instituten, die erkend zijn door en
onder controle staan van midden
standsorganisaties. Zo zijn op het ogen
blik bij de Centrale voor Katholiek
Handelsonderwijs, de onderwijsinstan-
tie van de Nederlandse Katholieke
Middenstandsbond, ruim tweehonderd
katholieke middenstandscursussen en
katholieke handelsavondscholen aan
gesloten. De andere middenstandsbon
den kennen soortgelijke opleidingen.
Deze opleidingen zijn degelijk, be
trouwbaar en waarborgen een grote
kans van slagen.

Men make hieruit niet meteen op, dat
met deze woorden alle particuliere op
leidingen gedoodverfd zijn. Integendeel.
Er zijn vele particuliere opleidingsinsti
tuten, die niet bij de een of andere bond
zijn aangesloten of van organisatorische
zijde erkend zijn, maar die niettemin
een voortreffelijke opleiding geven en
waarvan de resultaten ook op de exa
mens gunstig zijn. Men kan de bona fide
particuliere opleidingen derhalve niet
over een kam scheren met de „wilde"
opleiders.

Deze laatste categorie schijnt vooral
buiten de grote steden voor te komen.
Daar, waar geen erkende cursussen zijn
of betrouwbare particuliere opleidingen
en de gang naar de stad voor de cursis
ten te veel bezwaren opleveren, duiken
de niet competente krachten op, die zich
met de opleiding gaan bezighouden,
louter en alleen om de bijverdienste. Dat
zijn ook de stellers van de advertenties
in de dagbladen in de vorm van: „Nog
enkele plaatsen beschikbaar in een club
voor opleiding voor het middenstands
diploma. Brieven onder noReeds

het feit, dat deze „opleiders" hun naam
niet bekend durven maken, maar onder
nummer „klanten" trachten te winnen,
is veelzeggend. Meestal bestaat de cur
sus uit niet anders dan het in klassikaal
verband instampen van antwoorden op
„mogelijke" examenvragen. Van enige
verdere ontwikkeling en een gedegen
onderwijs is geen sprake. Wanneer de
vragen op het examen ook maar iets
afwijken van de „geleerde", dan blijven
de candidaten zelfs op de meest simpele
vragen het antwoord schuldig.

Er is voorgesteld om bij de inschrij
ving voor het examen een aantekening
te plaatsen op het inschrijfbiljet, waar
de candidaat zijn opleiding heeft geno
ten. Maar de examencommissies missen
hiertoe de bevoegdheid. Zij mogen

alleen examinerenen zich ergeren

over het verbluffend gemis aan kennis
van bijna de helft der candidaten

Het Is duidelijk, dat hier van hoger
hand dient te worden opgetreden. Reeds
een verbieden van bovengenoemde
advertenties zou een uitwerking ten
goede hebben. Maar het is niet voldoen
de. Een oplossing zou zijn, dat zij, die
zich met de opleidingen inlaten, een
proeve van bekwaamheid afleggen en
daarna een erkenning ontvangen. Lie
den zonder deze erkenning zou het ge
ven van cursussen verboden moeten
worden. De Kamer van Koophandel en
Fabrieken te Nijmegen heeft deze
kwestie dan ook aanhangig gemaakt ten
departemente.

Nog enkele treffende cijfers tot slot.
Het percentage van de cursisten van de
katholieke middenstandscursus in Nij
megen, dat dit jaar het diploma behaal
de, bedroeg 83.3 pet. In het gehele rayon
Nijmegen behaalde dit jaar echter
slechts 55.4 pet. der candidaten het di
plomaVoor andere delen van het

land zullen deze cijfers niet zo erg veel
anders liggen. Uit deze cijfers spreekt

duidelijk het funeste resultaat van de
„wilde opleidingen"_

Standpunt Katholieke Bond

De Ned. Katholieke Middenstands
bond tekent hierbij aan, dat het stellen
van eisen van bekwaamheid niet moge
lijk is, omdat al het onderwijs grond
wettelijk vrjj is. Wel zou, bij wet, aan
erkende instellingen bepaalde privileges,
als de mogelijkheid van vrijstellingen
en het invoeren van schoolexamens
worden gegeven, waardoor het voor de
candidaat aantrekkelijker zou worden
dit onderwijs te volgen. De beunhazerij,
die ook door de Ned. Kath. Midden
standsbond ten zeerste wordt betreurd,
zou daardoor goeddeels verdwijnen. De
ze kwestie wordt o.m. aan de orde ge
steld op het congres, dat de N.K.M. 7 en
8 October te Arnhem belegt.

Naar wij vernemen is zeer binnenkort
de benoeming te verwachten van de op
volger van de directeur der Jaarbeurs
mr. J. Milius, die deze functie sedert
1 Mei 1940 heeft bekleed en vorige week
is benoemd tot gedelegeerd lid van de
Raad van Beheer.

ZONDAG 13 September: 16e Zondag na
Pinksteren; Mis van de dag; 2 A cunc-
tis; 3 naar keuze; Credo; prefatie van
de H. Drievuldigheid; - groen.

MAANDAG: H. Kruisverheffing; eigen
Mis; Credo; eigen prefatie; - rood.

DINSDAG: Zeven Smarten van Maria; 2
H. Nicodemus (in stille H.H. Missen);
eigen sequentia; Credo; prefatie van Ma
ria; - wit.

WOENSDAG: H.H. Cornelius en Cyprianus,
martelaren; 2 Quatertemper Woensdag in
September; 3 H. Euphemia; laatste Evan
gelie. Quatertemper Woensdag; - rood;
ofwel: Mis van Quatertemper-Woensdag;
2 H.H. Cornelius en Cyprianus; 3 H.
Euphemia; - paars.

DONDERDAG: Wondetekenen van de H.
Franciscus; - wit. Roermond. Den Bosch.
Breda: H. Lambertus; 2 Wondetekenen
van de H. Franciscus; - rood.

VRIJDAG: H. Joseph van Cupertino, be
lijder; 2 Quatertemper Vrijdag in Sep
tember; laatste Evang. Quatertemper Vrij
dag in September; - wit; ofwel: Quater
temper-Vrijdag in Sept.; 2 H. Joseph van
Cupertino; - paars.

ZATERDAG: H. Januarius en gezellen,
martelaren: 2 Quatertemper Zaterdag in
Sept.; 3 vigilie van de H. Matthaeus;
laatste Evang. Quatertemper-Zaterdag in
September; - rood; ofwel: Quatertem
per-Zaterdag in Sept.; 2 H. Januarius en
gezellen; 3 vigilie van de H. Matthaeus;
laatste Evang. van de vigilie van de H.
Matthaeus; - paars; ofwel: Vigilie van
de H. Matthaeus; 2 H. Januarius en ge
zellen; 3 Quatertemper-Zaterdag in Sept.;
laatste Evang. Quatertemper-Zaterdag in
Sept.; - paars.

ZONDAG 20 September: 17de Zondag na
Pinksteren; Mis van de dag; 2 H. Eusta-
chius en gezellen; Credo; prefatie van
de H. Drievuldigheid; - groen.

In het Amerikaanse militaire hospitaal te Tokio vertelt generaal Dean van de
ontberingen, die hij gedurende drie jaar krijgsgevangenschap geleden heeft. De
generaal is dezer dagen door de Noordelijken vrijgelaten.

Toen de 65-jarige landbouwer L. u't

Helden bij Venlo per fiets van zijn wei
land terugkeerde, werd hij op een paa
je staande gehouden door drie fbann
Een hunner viel hem lastig, rukte ne
van eijn fiets en begon een vechtpari h
De landbouwer werd door de vechtiu
tige zodanig toegetakeld, dat het 11
oog ernstig werd gewond. Hij zal
zelfs misschien moeten missen. Boven
dien werd de linkerarm uit het e
wricht geslagen. De beide andere man
nen, die reclassanten van de inrichting
,,'sKonings Lust" bleken te zijn, naI?e
niet deel aan het gevecht. Een van he
maakte zich uit de voeten, terwijl a
andere de vechtlustige woesteling t0
kalmte probeerde te brengen, waarop
deze zich ook tegen hem keerde.

De vechtjas bleek ondre invloed van
sterke drank te zijn. Hij was pas ont
slagen uit de gevangenis te Roermonu
en had dit met de nodige glazen bier
„gevierd". Een gealarmeerde politie"
agent moest versterking afwachten, ten
einde de woesteling te kunnen over"
meesteren. Het bleek een inwoner van
Tilburg te zijn, die inmiddels weer ach
ter slot en grendel is gezet.

Advertentie

De minister van Landbouw, Visserij
en Voedselvoorziening heeft besloten
met ingang van 14 September 11153 de
richtprijs voor de baconvarkens mot
5 cent per kg. te verlagen en op 2.29
per kg. geslacht gewicht vast te stel
len.

De prijsontwikkeling voor het var
kensvlees op de wereldmarkten maakt
het voorts mogelijk de regeling voor de
prijsuitslag voor baconvarkens met in
gang van dezelfde datum tijdelijk bui
ten werking te stellen, zodat de over
nameprijs voorlopig gelijk is aan de
nieuwe richtprijs.

Nadat in Mei van dit jaar de richt
prijs voor baconvarkens met 4 cent per
kg kon worden verlaagd, heeft de da
ling in de prijzen voor geïmporteerde
veevoedergrondstoffen zich in die
mate voortgezet, dat wederom een
verlaging van de kostprijs van de
slachtvarkens is ingetreden.

(Daar is hij een man voor

ABONNEER U OP

HET BLAD, DAT IEDER GEEFT
WAT HEM TOEKOMT

De Europese pers laat er geen twijfel over bestaan: na
de verkiezingen in West-Duitsland telt ons wereld
deel twee „grijze eminenties". Als de nieuwe „grand
old man" wordt ons de West-Duitse bondskanselier, dr.
Konrad Adenauer, voorgesteld. De uitslag van de verkie
zingen ligt men uit als zijn persoonlijke triomf en speciaal
de Franse bladen vrezen in hem een nieuwe „ijzeren kan
selier" te moeten zien. Deze historische vergelijking is wel
zeer in de hand gewerkt door die andere, en toch eigen
lijk nog steeds onbetwiste „grand old man", Sir Winston
Churchill. Uitgerust na zijn verblijf op Chartwell en Che
quers, noemde de Britse premier dr. Adenauer onlangs de
„verstandigste Duitse staatsman sinds Bismarck". „Grijze
eminenties" mag men hen zeker noemen. Dr. Adenauer is
77 jaar, slechts één jaar en vijf weken jonger dan de Britse
staatsman, maar in de komende maanden zullen zij een be
langrijke invloed kunnen hebben op de gang van zaken
in Europa. Hoe laat zich nu, op dit ogenblik, de nabije toe
komst aanzien?

Van communistische zijde heeft men er geen geheim van
gemaakt, dat men het in de West-Duitse Bondsrepubliek
ten sterkste zou afkeuren, indien zij deel zou gaan uitmaken
van de Europese Defensiegemeenschap. De president van
Oost-Duitsland, Wilhelm Pieck, liet zich tegen het eind van
de verkiezingscampagne in West-Duitsland zelfs ontval
len: „Als de partij van Adenauer deze verkiezingen wint,
kunnen wij West-Duitsland niet langer beschouwen als een
vredelievende staat en het gesprek over de Duitse eenheid
zou daar ernstige hinder van ondervinden. Wie voor Ade
nauer stemt, stemt voor de oorlog". Het kan onmogelijk
de opzet van dr. Adenauer zijn geweest aan deze bewering
haar grond te ontnemen, toen hij in de roes van zijn over
winning voorstelde in de toekomst te spreken van „de be
vrijding van Oost-Duitsland". Een mededeling van zijn mi
nisterie van Buitenlandse Zaken, dat deze strijd voor „de
bevrijding van Oost-Duitsland" uitsluitend met diploma
tieke middelen zou worden gestreden, betekent zoal niet
de erkenning van een fout, dan toch een terugkeer tot de
behoedzaamheid van vóór de verkiezingen.

Toen had zich langzamerhand een duidelijke lijn afgete
kend, een lijn, die nu misschien zal worden voortgezet. Vrij
dag 4 September gaf de West-Duitse bondskanselier een
verklaring uit, waarin hij het sluiten van veiligheidspacten
tussen de landen van West-Europa en de Oost-Europese
staten een uitstekend middel noemde om de bestaande
spanningen weg te nemen. Achter deze verklaring meende
men het verlangen te zien van dr. Adenauer om de Sov
jet-Unie er toe te bewegen deel te nemen aan de viermo-
gendhedenconferentie, die misschien in Lugano of elders
zal worden gehouden over de toekomst van Duitsland en
Oostenrijk. De gedachtengang van de West-Duitse bondskan
selier was toen als volgt: Het is nauwelijks aan te nemen,
dat Rusland zich bedreigd voelt door de vorming van een
Europees leger, waarin ook twaalf Duitse divisies zouden
zijn opgenomen, want de bedoeling van deze organisatie is
uitsluitend een defensieve. Voelt de Sovjet-Unie zich tóch
bedreigd, dan is het Westen bereid de veiligheid van dat
land te waarborgen, onverminderd de noodzaak om ook zelf
op zijn verdediging bedacht te zijn. Op die manier zouden
de Europese Defensiegemeenschap en de NATO kunnen
uitgroeien tot een veiligheidspact voor de gehele wereld

De verwantschap van deze conceptie met de Lagerhuis
rede, die Sir Winston Churchill op 11 Mei hield, is vrijwel
onmiskenbaar. De Britse premier zei niet te geloven, dat
het „enorme probleem van verzoening van de veiligheid
van Rusland met de vrijheid en de veiligheid van West-
Europa onoplosbaar" is. Daarbij had hij, naar hij verklaar
de, het Verdrag van Locarno in gedachten. Wat behelsde
dat verdrag? Eigenlijk was het een stelsel van zeven ver
dragen, die in 1925 werden gesloten tussen Frankrijk, Duits
land, België, Polen en Tsjechoslowakije. Engeland en Ita
lië zouden fungeren als garanten. Het stelsel was gebaseerd
op de eenvoudige bepaling, dat de garanderende mogend
heden de Fransen zouden bijstaan, wanneer Duitsland
Frankrijk zou aanvallen, en dat zij de Duitsers zouden hel
pen, indien die door Frankrijk werden aangevallen. De
Franse Oostgrens, die sinds de totstandkoming van het
Verdrag van Versailles, geen enkel moment zeker was ge
weest, scheen nu voor altijd vast te staan. Frankrijk liet
zijn droom om een bufferstaat te maken van het Rijnland
(dr. Adenauer, als burgemeester van Keulen, sympathiseer
de destijds met die gedachte) varen en Duitsland beloof
de in ruil daarvoor, dat deze zone permanent gedemili-
tairiseerd zou worden. De hoop van Austen Chamberlain,
dat de ondertekening van de Verdragen van Locarno, de
scheidslijn zou blijken tussen de jaren van oorlog en de

Het verdragenstelsel van Locarno werd op 16 October
1925 ondertekend. De Frans-Duitso betrekkingen schenen
voorgoed te zijn geregeld en tevreden glimlachend verliet
de toenmalige Franse minister van Buitenlandse Zaken,
Aristide Briand, het gebouw, waar de voorbereidende
conferentie werd gehouden.

jaren van vrede, spatte reeds in 1936 uiteen, toen Hitier het
Rijnland weer bezette.

Op welke manier zou Locarno nu de oplossing kunnen
zijn voor de internationale spanningen van het ogenblik?
Evenals men in 1925 beoogde de Franse Oostgrens te ver
zekeren, zo zou men thans waarborgen willen scheppen
voor de Russische en zeer waarschijnlijk ook voor de Pool
se Westgrens. Men zou dit willen doen langs de weg van
de regionale accoorden, die in artikel 52 van het Handvest
der Verenigde Naties uitdrukkelijk zijn toegestaan. Enge
land zou dan wellicht de garant kunnen zijn voor een
reeks wederzijdse veiligheidsverdragen tussen West-Europa
enerzijds en de Sovjet-Unie met haar satelliet-staten an
derzijds. Op die basis zou men naar de mening van Chur
chill een viermogendhedenconferentie kunnen houden. „Het
is best mogelijk, dat geen vaste overeenkomsten worden
bereikt, maar er kan over de deelnemers een algemeen
gevoel komen, dat zij iets beters tot stand kunnen bren
gen dan het mensenras, inclusief henzelf, aan stukken te
rijten."

Naar in Teheran verluidt heeft de
Perzische politie Vrijdagavond 91 Per
zische communisten in de haven Bandar
Pahlevi gearresteerd, toen zij aan wal
gingen na aankomst van een Russisch
passagiersschip, waarmede zij uit Ba
koe, aan de Kaspische zee, waren ver
trokken. De groep was afgevaardigd
naar een conferentie te Boekarest, die
de vorige maand is gehouden. Van
Boekarest gingen de afgevaardigden
naar Moskou. Zij maakten vervolgens
'n reis door Rusland. Volgens de politie
zijn „belangrijke" documenten bij de
arrestatie in beslag genomen.

27

Pat aarzelde een ogenblik en haalde
toen zijn schouders op. „Kom dan maar
binnen, allebei," zei hij onwillig. „Wat
heb je op je hart, juffrouw Madigan?

„U moet voor mij de doopceel lichten
van een zekere Spee - Mortimer Spee,"
zei Sherry. x

„Zij deelt hier de lakens uit," zei Pat
tegen mevrouw Swain. „Misschien heeft
ze promotie gemaakt."

„Luister goed naar wat ik zeg. Pat
Evans," zei Sherry. „Als jij geen infor
maties over die mijnheer Spee probeert
in te winnen, dan zal ik het moeten
doen. En aangezien ik nog niet weet hoe
ik het moet aanpakken, kon het dan wel
eens te laat zijn."

„Vertel hem eerst de rest," zei me
vrouw Swain.

„Goed," zei Sherry. „Propaganda be
tekent: de mensen wakker maken. Daar
om zal ik je eerst goed wakker schud
den, dan zal je wel een ander gezicht
zetten. Elsie Whipple."

„Pat boog zich naar voren. „Wat is er
met Elsie Whipple?"

„Hij was waarschijnlijk haar man," zei
Sherry.

„Zij was niet getrouwd." Hij wachtte
even en keek haar met grote ogen aan.
„Wie was Elsie Whipple's man?"

„De man van Prossers tafellinnen
het lijk."

Pat leunde achteruit in zijn stoel. „Je
propagandastunt is geslaagd," zei hij.
„Ik ben wakker."

„Ik was toevallig in de buurt toen ze
het op haar zenuwen kreeg," zei Sherry.
„Omdat ze hem vermoord hadden. Dus
trok ik mijn conclusies. Ze gedroeg zich
als een weduwe, die pas weduwe ge
worden is."

„Dat meisje van Whipple kreeg een
zenuwtoeval, en daaruit maakte jij op
dat het haar man was, die we dood in
de paskamer gevonden hebben," zei Pat.'
„Zei ze dat?"

„Er wordt een man vermoord bij
Prothero. Een kassajuffrpuw krijgt een
huilbui omdat iemand een man ver
moord heeft. Dat trekt ze zich aan, alsof
hij haar man geweest is, en omdat zij
nu aan de beurt is. Het klopt allemaal,
als je rekent dat het inderdaad haar
beurt was. En wel heel gauw haar beurt,
want ik ben haar dezelfde avond gaan
opzoeken en voilé."

„Wou je zeggen dat jij het lijk van
Elsie Whipple gevonden hebt?"

„Als je geluisterd had. zou je zulke
vragen niet stellen," zei Sherry.

„De politie heeft mij niet gezien,
maar iemand anders wel. En die heeft
me opgebeld en gezegd dat ik me beter
met mijn eigen zaken kon bemoeien".

„Jij hebt haar lijk gevonden, en je
hebt de politie niet gewaarschuwd?"

„En jij zult het ze evenmin vertellen.
Wat voor nut zou het gehad hebben? Ik
kon niet meer zeggen dan dat zij dood
was, en daaraan behoefde geen mens te
twijfelen."

Pat Evans ging daar niet verder op in.
„Waarom ging je naar haar toe?"

„Omdat ze zo eenzaam was, en dat
vond ik zielig. En omdat ik haar wilde

vragen of hij haar man was, en hoe hij
heette, en waarom hij vermoord was."

„Vrouwen!" riep Pat uit. „Is het geen
ogenblik bij je opgekomen, juffrouw
Madigan, dat als je dadelijk naar mij
was gekomen, voordat Elsie Whipple de
winkel verliet, ze nu waarschijnlijk
nog zou leven?"

„O!" zei Sherry terneergeslagen.

„Waarmee trouwens niet bewezen ls
dat hij haar man was", zei Pat.

„Voor mij wel," zei Sherry beslist
„En wil je nu naar Mortimer Spee in
formeren?"

„Wie haar man is dat nu weer?" vroeg
Pat.

„Dat is onbelangrijk," zei Sherry.
„Huwelijksbanden zijn hierbij niet be
trokken. Wel zwendelarij. Het gaat om
handdoeken en tafellinnen uit de extra
aanbieding van morgen."

„Wat is daarmee?"

„Die worden morgen verkocht, tegen
erg aantrekkelijke prijzen, aangezien
mijnheer Portman een dot van een
koopje op de kop heeft getikt. Maar hi)
is op zakenreis gegaan, en het goed is
nog niet gearriveerd. Met als gevolg
dat mijnheer Newsome met de brokken
zit.

„Nu wordt het een beetje duidelijker."
zei Pat.

„Gelukkig," zei Sherry sarcastisch.
„Het kan me niet schelen of iedereen
het weet. Ik interesseer me voor Roger
Newsome. en ik zou het heel erg on
prettig vinden als hem iets verve
lends overkwam."

„Dus het goed is niet binnengeko
men?"

„En alles was even vaag, en geen
mens kon er achter komen waarom

En toen kwam mijnheer Spee op de
proppen. Als een duveltje uit een doos
je, met karrevrachten handdoeken, tafel-

Een Indisch officier van de Commissie van Toezicht voor de Koreaanse
krijgsgevangenen, die niet naar hun land willen terugkeren, heeft verklaard,
dat het aantal anti-communistische gevangenen, die nu achteraf vragen toch
naar huis te worden gezonden, toeneemt. De officier wilde geen cijfers n<»e'
men. Dinsdag verklaarden negen gevangenen, dat zij naar hun land wiHe®
terugkeren. Zij zijn in een afgescheiden gedeelte van het kamp ondergc
bracht.

De anti-communistische krijgsgevan
genen in „Vredesdorp" worden in groep*
jes van 15 a 20 man toegesproken door
communistische sprekers, daarna kun*
nen zij met elkaar de redevoering be
spreken. Vervolgens moeten zij ee
voor een een nauwe gang doorlopen.
aan het einde waarvan zich twee deu
ren bevinden. De ene deur leidt naai
het communisme. Indien zij de ander^
deur kiezen, geven zij daarmee te ken
nen nog steeds niet naar hun comnru*
nistische vaderland te willen terugk6
ren.

linnen, en wat je maar wilt. Op het nip
pertje. En hij kon dadelijk leveren. Wat
hjj ook deed. Alleen de prijs".

„De prijs?"

„Lang niet zo voordelig als die van
mijnheer Portman Maar we zaten aan
de grond en we mochten het vertrou
wen van het publiek niet schokken, en
daarom zal er waarschijnlijk geld bij
moeten. En Roger Newsome is de
zondebok".

„En wat heeft Portman er aan ge
daan?"

„Hij is er niet. Dat zei ik toch. Het
is een verbijsterende toestand. Ik ver
moed een addertje onder het gras. 't Was
te toevallig om aannemelijk te zijn, vind
je ook niet En Prothero krijgt een
aderlating".

,,'t Kan puur toeval geweest zijn", zei
Pat.

„Ik houd niet van zulk toeval, waarbij
mensen als mijnheer Spee de kans krij
gen Prothero af te zetten".

„Bedenk goed, juffrouw Madigan, dat
dit misschien een ernstige beschuldiging
betekent tegen een van onze inkopers".

„Ik beschuldig niemand, maar 't lijkt
me verstandig om uit te zoeken wie
mijnheer Spes is, waar hij de snullen
vandaan heeft, met wie hij zich op
houdt, enzovoorts. In elk geval ligt dat
op jouw weg, en als je 't er goed af
brengt krijg je een pluimpje van de
directie en misschien nog opslag ook
Ik bepaal me tot opmerkingen. Als je
dus vandaag of morgen de hand legt
op een complot, dan ben jij de man
Houd mij er buiten, speciaal wat de
politie en het vinden van Elsie Whipple's
lijk betreft. Dan ben jij degene die haar
man heeft opgespoord, en iedereen zegt'
„Is die Pat Evans geen kei?"

(Wordt vervolgd).

Voor de eerste maal is gisteren va
communistische zijde toegegeven, dat o
Noord-Koreanen enkele gealüeer,
krijgsgevangenen achterhouden, hoe
wel zij wel voor repatriëring in aa"
merking wensen te komen.

De communistische journalist Wilf£#^
Burchett heeft verklaard, dat een Ara
rikaanse straaljagerpiloot en enk
andere geallieerde vliegers zich n0&jat
krijgsgevangenschap bevinden, ornl,ri
zij volgens de communisten b0igr-
Mandsjoerije neergeschoten zijn en 0
halve niet onder de geldende uitw#rp-
lingsbepalingen vallen, volgens de co
munistische zienswijze. Deze week ",?g0t
een terugkerende Amerikaanse p t,e-
meegedeeld, dat hij van een zeer
trouwbaar Chinees 'zegsman had v® eri-
men, dat de communisten 22 Afl™
kaanse vliegers in Mandsjoerije w
interneren, totdat Amerika de corj za'
nistische regering van China erken
hebben.

Mr. dr. J. Winsemius, secretaris-r ]i3p
meester van het hoogheemi'aa •-
„Delfland" te Delft, is benoema
raadadviseur in algemene dienst
ministerie van Waterstaat.