bietencampagne in halfweg
Tot Kerstmis hoogspanning
in suikerfabriek „Holland
Scheepstransport en wegvervoer
nu nog gelijk verdeeld
Jubilarissen
gehuldigd
Besturen Haarlemse Vrouwenbewegingen
in discussie over melksanering
Mening der leden zal worden
gepeild
De k
de sier
van
van Boekenrode en
Vogelenzang
1
Overdaad van de 18de eeuw
Teamgeest in Haarlemse
brandweer
De
f'g
HERINGA WUTHRICH
nieuwe
iguren
SUIKERZOETE
PYRAMIDEN
R.K. Openbare Leeszaal
SLEUTEL WEG?
N.Z.H vierde feest
BUITENPLAATSEN LANGS DUINRAND
Verklaring van hoofdbrandmeester Brauers
ZATERDAG 17 OCTOBER 195b
PAGINA 7
Van Zuid naar Noord
Opslag van 8 millioen
HAARLEM
CENTRALE VERWARMING
JOHNSON OLIEBRANDERS
Simultaan-séance bij de
Schaakclub Haarlem
„DE SLEUTELSPECIALfST"
AUTORIJLES bij v. d. ZEE
betekent RIJBEWIJS OKé
Terwijl wij zitten te wachten in de kleine, maar huiselijk aangeklede
telefooncentrale van de Suikerfabriek „Holland" te Halfw g, -
ophoudelijk het geratel van overspringende lijnverbindingen ons m d
oren. De telefoniste, een jong meisje nog maar, herhaalt steeds de naam van
de fabriek, welke zij achter haar schakelkast, waarop dan weer een roou,
dan weer een wit lichtje aanschiet, vertegenwoordigt. omwikkeld
Wij bekorten het wachten met het doorblaren van een zeer ingewikkeld
proefschrift. De directeur is men aan het zoeken, zo werd ons medegedeeld,
en begrijpelijk, want er wordt in deze tijd vervaarlijk slag geleverd m de
bietencampagne. En dan kan de captain niet gemist worden. In de huiselijke
beslotenheid van de telefooncentrale is daarvan niet veel te merken. Wij krij
gen de indruk van 'n stomme film: rappe mensenvoeten bestijgen rusteloos een
trap; daar een flits van een witte jas vast een laborant, reageren wij
volgeladen auto's, die langzaam het terrein oprijden, aan de rij schijnt geen
einde te komen. Zo nu en dan horen wij het doordringende gesis van stoom.
En dan ineens een cacaphonie van geluiden: de deur wordt geopend en v
ons staat een forse man van middelbare leeftijd, gehuld in een witte jas.
maakten kennis met de directeur, de heer W. H. Ofeigssen.
Onze belangstelling gaat allereerst uit
naar de verhouding weg- en waterver
voer der bieten. In de twinkeling van
zijn ogen bemerken wij, dat onze gast-
he?r de vraag nogal simpeltjes vindt.
Zakelijk zegt da(. die verhouding
er een T, B,flijk ligt: fifty-fifty, hoewel
inten~;, enz is waar te nemen naar
nro""yenng..van het wegvervoer. Het
met snit**',; -r11 Vtxl straai van zo Km.
ken dnnr 9f landbouw wagens, getrok-
fahrlPV l Kdriulge tractoren, nSar de
j it? ge^aïhï' waarin als het ware
de hel schijnt losgebroken. Buiten dit
rayon is het vervoer per schip goed
koper en daarom meer economisch ver-
antwoord.
Intussen is ook de heer W. JCornehs-
«en vervoersdeskundige, binnengeko
men: in alle opzichten een deskundige,
die dit seizoen de veertigste bietencam
pagne meemaakt en groot geworden is
met het bedrijf, waar ruim 8 millioen
kilo bieten wachten om verwelkt, te
worden tot suiker. Het is een kwestie
van inzicht, aldus de heer Cornelissen,
want de boeren kunnen het krijgen zo
zij het hebben willen.
Men moet echter niet denken, dat
het allemaal zo maar gaat, want bij
de voorbereidende werkzaamheden is
reeds vastgesteld, dat zoveel percent
per auto en zoveel percent per schip
zal worden aangevoerd, terwijl de toe
wijzingen wekelijks worden geregeld
En daarmede is dit chapiter afeehan
deld; toch zal het straks nog even ter
sprake worden gebracht.
De aanvoer van bieten
scheepsbieten, al naar gelang riT™!
nier,, waarop zij de fabri!k berefkef
Is niet te verwerken, in tegenstond
tot vorig jaar, toen het weer niet al
te best was en deswege od h=i
kracht gewerkt moest worden. lve
Als alles meeloopt, hoopt men met
Kerstmis klaar te zijn en het glas te
heffen op de goede afloop.
De campagne September-December
zal in de geschiedenis van de suiker
fabrieken geboekstaafd blijve
moeilijkste, omdat de bietencult
van het Zuiden, uit verplaatst heeft naar
het Noorden; een verschijnsel, dat meue
in de hand gewerkt werd door net g
leden verlies op de Zeeuwse en no -
landse eilanden in de rampnacht. JW
verlies is weer opgevangen door oe
overige gebieden in Nederland, maar
daardoor zijn grote vervoersproblemen
ontstaan, die nog moenijkerte wTa™eê
ren zijn dan een knot sajet, waarmee
de kat heeft zitten spelen. Want wij
hebben ons laten vertellen, dat bieten
uit het Noorden naar de suikerfabrie
ken van Dinteloord, Zevenbergen en
Roosendaal moeten worden getranspor
teerd via de havens Delfzijl en Harlin-
gen. Vervoersproblemen dus, die vragen
om een economisch verantwoorde or
ganisatie. Maar dit transportvraagstuk
is oplosbaar; wij kunnen het aan, zegt
de heer Cornelissen.
Een gedeelte van de voorgevel van de
suikerfabriek „Holland" bezit histori
sche waarde, welke uitgedrukt wordt
door een zes- of zevental wapenschilden,
waarmee zij is gedecoreerd. De poort,
waardoor men naar binnengaat, even
eens, en Monumentenzorg waakt angst
vallig over het haar toevertrouwde be
zit. Waar vroeger in huize „Zwanen
burg" bijeenkomsten van de dijkgraaf
en zijn collega's plaats vonden, zoekt
thans een te hoop gelopen energie uit
weg in machtige schoorstenen en stoom-
uitlaten.
Voor het bedrijf staat een lange file
vrachtwagens opgesteld, die haar einde
eerst, vindt in de kom van het «orP- *n
het haventje, ten Westen van de
land", en in de Ringvaart liggen tal
van schepen te wachten om gelost te
worden Om zeven uur des morgens
gaan de poorten voor de wagens open
fn tot des avonds zes uur rijden zij naar
de losplaatsen. Het in- en ud"Jden
wordt voortreffelijk geregeld door een
rijksveldwachter uit Hoofddorp die
daardoor mede in het productie-appa
raat is opgenomen.
De productie-capaciteit van dit con
tinubedrijf, waarin 600—700 seizoen
arbeiders werk vinden, bedraagt
ton per etmaal. Door middel van net
ten worden de wagens gelost, terwijl op
de kade aan de Ringvaart twee meters
hoge kranen de schepen lossen. De
scheppen van die kranen lijken op veel-
tandige gedrochten, die met graagte een
aP uit de lading nemen. Wanneer net
"gemakkelijke" schepen zijn, dan heeft
men binnen zes a zeven uur de schepen
S welke meestal gevaren worden
vindt 'JL ie"schippers. Slechts zelden
en onder hen beurtschippers.
duYt3 inrawP°i?banden wordt het pro-
gebracht, waarho?nS-te van de fabri-ek
proces zich afSne„nelg^nlijke Productie-
beelding van de li L er tot de ver"
hopen bieten, die au ^,prtken de grote
den omhoog tornen r?f!18„e Pyrami-
kilo „knollen" - door de™ 8
alle grillige afmetingen l*iur *2
liggen er opgeslagen en vooÏ m
eerst hebben wij de
hoeveelheid bteten
gezien die honge.
rend Nederland tb-
dens de laatste oor
logsmaanden in één
of twee dagen placht
te consumeren.
De suikerfabriek
heeft 1100 boeren
tot klant, die mid
dels de Bond van
Suikerbietenver
bouwers in Noord-
Holland
uitoefenen
weging,
meting, tarering en
gehaltebepaling.
Tijdens een vluch
tige rondgang wer
den ons deze gege
vens door de heer
Cornelissen mede
gedeeld, die het
oppercommando
heeft over de gang
zaken.
Dat is het beeld in de avond en
nacht. Een hel verlicht bedmf,
waarin gedurende drie
elke dag 24 uur wordt gewerkt.
De suikerbietencampagne is be
gonnen en men kent in Halfweg
dan rust noch vrye tijd.
Advertentie
Voor leden van de R. K. Openbare
Toewaai en Bibliotheek en hun intro
ducé (e)s zal de literator Gabriel Smit
oo Woensdag 28 October 's avonds om
8 uur een causerie houden over het
actuele onderwerp „De moderne katho
lieke roman." In het schrijven aan de
leden van de Leeszaal wordt verder een
beroep gedaan op hun medewerking om
zoveel mogelijk nieuwe leden aan te
werven. Aan belangstellenden delen wij
mede, dat het instituut gevestigd is
aan de Nieuwe Gracht 70.
Donderdagavond zou de bekende
Haarlemse schaker Hans Bouwmeester
bij de Schaakclub „Haarlem" een si
multaan-séance houden. Helaas moest
Bouwmeester echter door ziekte ver
stek laten gaan, doch zijn taak werd
overgenomen door de kampioen van
Haarlem, de heer P. E. Brommer. Deze
bond de strijd aan tegen een negental
thuisschakers, benevens zes leden van
de S.C. Haarlem. Van de thuisschakers
wisten alleen de heren P. Heilo en H.
Zeilmaker het tot remise te brengen.
Advertentie
LANGE VEERSTRAAT 10 TEL. 11493
Het jubileumfonds van de N.Z.H.V.M.,
dat in December van dit jaar zelf zijn
25-jarig bestaan zal herdenken, bood gis
teravond in het Concertgebouw aan de
16 jubilarissen, die dit jaar 40 of 25 jaar
bij de maatschappij in dienst zijn, een
huldigingsavond aan. Behalve de jubi
larissen zelf (C. J. Bakx, J. Gaartman,
Th. Hetem, A. de Jong, C. Menken, P.
Moone, J. Out, J. v. d. Plaats, P. Taling,
H. Viges, H. v. Wanderen, allen 40 jaar;
H. C. van Beaumont, J. M. Springveld,
J. Veenendaal en C. Wijnands, allen 25
jaar) waren ook de directeur, de heer J-
J. Jurissen, de oud-directeur, ir. W. J.
Burgersdijk en tal van personeelsleden
met hun gezinnen aanwezig, zodat het
gebouw tot de nok gevuld was.
Onder de feestelijke tonen van de jubi
leummars, uitgevoerd door de Harmonie
kapel van de N.Z.H., werden de jubila
rissen ontvangen en naar hun plaatsen
geleid. De voorzitter van de huldigings
commissie, de heer G. West, sprak het
openingswoord en heettte daarin allen
op de eerste plaats de jubilarissen, har
telijk welkom. Hij nield vervolgens een
kort overzicht van de geschiedenis van
het jubileumfonds, dat in 1928 op initia
tief van de heer Steetkamp was opge
richt.
De heer T. Ocheloen, voorzitter van
dit fonds, bracht aan de directie zijn
dank over voor de spontane medewer
king, die deze steeds aan de stichting
had verleend. Het jubileumfonds telt
momenteel 889 leden. De heer Ocheloen
gaf ong een overzicht van de finanriële
positie van het fonds. Vanaf de oprich
ting tot nu toe was f 91.000 ontvangen
en f 81.000 uitgegeven. Er is derhalve
een batig saldo van f 10.000 en dit is
heus niet veel, als men weet. hoeveel ei
elk jaar van betaald wordt. Hij deed een
beroep op allen om nieuwe leden aan te
werven.
Tenslotte sprak de directeur van de
N.Z.H., de heer J. J. Jurrissen. Het is mij
een behoefte, zo zei hij, ons alle jubi
larissen, die ik thuis al heb bezocht, in
het openbaar nogmaals hartelijk geluk te
wensen van het jubileumfonds, waarin 6
bestuursleden zitting hebben, gewaagde
de directeur met grote waardering'. De
stichting voldoet aan alle verwachtingen.
De heer Jurrissen bood de heer Ocheloen
een geschenk onder couvert aan, waar
van de inhoud bestemd was voor een
passend geschenk ter gelegenheid van
het zilveren jubileum van het fonds. De
heer Ocheloen sprak een hartelijk dank
woord.
Daarna was de beurt en de klank aan
het Harmonieorkest van de N.Z.H., dat
onder de bekwame leiding van de heer
P. Baart op voortreffelijke wijze een
viertal bekende muziekstukken ten ge
hore bracht. De avond was verder toe
vertrouwd aan de artist Rens van Dorth,
die met zijn revu-ensemble de show
„Allemaal Poppenkast" op de planken
zette en daarmee keer op keer de han
den op elkaar bracht of een schaterlach
wist te ontlokken
T 7 oor de duizenden bewoners uit Haarlem-Noord geeft bovenstaande foto geen verrassend beeld. Iedere dag, en
1/ dan vaak herhaalde malen, worden zij geconfronteerd met diepe geulen in het wegdek, grote zandheuvels langs
V of op het trottoir en enorme rioolbuizen, die gelaten de zwarte teerkwast over zich heen laten gaan, om dan
zonder veel pardon begraven te worden. De weggebruikers hebben al die obstakels van zand en steen niet altijd met
vriendelijke gedachten bejegend en de huismoeders in de opgebroken straten zien met weemoed, hoe niets bestand
blijkt te zijn tegen het zand, dat door het gehele huis knarst. Maar al die narigheid wordt tenslotte „genomen
omdat iedereen gebaat is met de vernieuwing van de riolering. Bovenstaande foto geeft een overzicht van de werk
zaamheden in de Zaanenlaan. De file fietsers en autobestuurders, die m de late middag vanuit het centrum naar
het Noorden trekt, moet reeds enige tijd via de Floresstraat andere wegen zoeken om thuis te komen, daar van aie
kant de Rijksstraatweg is afgesloten. De werkzaamheden in de Zaanenlaan zijn nu zover gevorderd, dat de helft
van de wegbreedte van de Rijksstraatweg voor. de riolering is opengemaakt. Nog enkele meters en men heeft aan
sluiting op de Zaanenstraat aan de andere zijde van de Rijksstraatweg.
sche melkbezorging. Reeds vijf jaar
Een geslaagd feest, de N.Z.H. waardig! J wordt zulks In Amersfoort met succes
Gistermiddag heeft in de tuinzaal van het Gemeentelijk Concertgebouw een
bespreking plaats gehad tussen de besturen van de Huisvrouwenorganisaties
in Haarlem en omstreken en de Coöperatieve Vereniging van Melkhandela
ren in Haarlem en omstreken u.a. Het was de eerste keer, dat de verschil
lende besturen rond de groene tafel waren geschaard om de kwestie van
de melksanering te bespreken, nu deze de laatste weken de gemoederen
van het Haarlemse publiek weer heeft beziggehouden. Er waren acht cor
poraties uitgenodigd en na ruim twee en half uur confereren en discus
siëren was de algemene stemming zo, dat bij de huisvrouwen wellicht meer
tegenstanders dan voorstanders gevonden zullen worden. Wellicht, want
zowel mej. A. Bolsius als mevrouw A. Hamaker Willink spraken niet in de
kwaliteit van presidente van respectievelijk de Nederlandse Katholieke
Vrouwen Beweging en de Nederlandse Vereniging van Huisvrouwen, maar
uitsluitend als persoon, zodat het best mogelijk is, dat in hun verenigingen
leden gevonden worden, die de melksanering, zoals deze door de Coöperatie
wordt voorgestaan, een warm hart toedragen. Veel nieuws kwam er dan ook
niet uit. Als nieuws kan misschien de voordracht genoemd worden, die de
heer W. Brouwer, voorzitter van de Coöperatieve Vereniging van de Amers-
foortse Melkhandel, hield over de resultaten en voordelen der melksanering
In Amersfoort.
De heer Brouwer wilde niet spreken I toegepast, aldus betoogde hij. In de
van sanering, maar van een economi- I plaatsen, waar nog geen economische
bezorging is doorgevoerd, heerst een
onverantwoordelijke en zelfs chaoti
sche toestand, met alle financiële ge
volgen van dien. Het doel van een sa
nering moet zijn: een alleszins verzorg
de bediening van de klant; daarnaast
en op de tweede plaats een zo goed
mogelijke behartiging van de belan
gen van de kleine melkhandelaar. Hij
somde een aantal voordelen op, die
alleen te bereiken zijn, wanneer een
melksanering in het leven wordt ge
roepen. Wij mogen volstaan met te ver
melden, dat de spreker van oordeel
was, dat het huidige in Haarlem toege
paste systeem waarde-vermindering
van het product ten gevolge heeft, ter
wijl prijsstijging eveneens niet tot de
onmogelijkheden behoort.
De heer Brouwer sprak slechts
over zijn ervaringen in Amersfoort,
waar men vóór de sanering een tijd
gekend heeft, dat de melkhandelaren
bij de fabrieken een schuld hadden van
minstens f 50.000. Thans na het in
voeren van de economische bezor
ging is het mogelijk geworden om
deze schuld te vereffenen, omdat de
welstand van de melkslijters aan
zienlijk is verbeterd. Bovendien is
de betrokken handelaar vroeger op
de dag klaar, terwijl voor de bejaar
den onder hen gezorgd is voor een
zogenaamd ouderdomspensioen. Zij
krijgen na inbrenging van hun om
zet 3/8 van de brutowinst.
controle
op de
scheeps-
van
Ver-
WMMÊÈ yoersdeskundige
i§i§lllIt SïïZ Ts. zÜn titel, maar
'inSH 2 zegt hij nog,
i da' hij ook de zon-
fSwap* debok is, op wiens
rug de moeilijk-
WTmWlf heden getast wor-
X *ÊÊBBr ?en' wa»neer het
y§: tussen de directie
f", df boeren niet
v;
IWWwWffTM^BWT «SF 1 fsÜ ?1JP, mannetje, dat
EjffWByTÏLl1'XÜhifr''lijwEjlIF hebben wij wel ee-
ZJP"' t(?e" wij een
bezoek brachten
1 In een lange rij wachten de vrachtwagens op het teken van aan de „Holland",
de verkeersagent, om naar binnen te mogen rijden. Dit ts tjmardearbeidrjjJ
nu de Suikerfabnekm
>- ,tAiuiidna
vcikccicu],",,, v.,,,. vttviicït ie ïnuyKi. r waai uG arbeid nu
het beeld, dat men dagelijks kan zien, nu de Suikerfabriek een zoeter juk is,
t« Halfweg vervaarlijk slag levert in de bietencampagne, dan ergens anders.
Gezicht op Haariem, naar Jacob ^sd^ J°°^e ^trie^wmri^wTde buiten-
men Haarlem met de oude St. Bavo, vanuit de street,
plaatsen bezoeken.
oratie zich aan een even wreed vermaak te buiten ging, aljmoet men een en
I I ,niot los van de tijdsomstandigheden zien. Dat bet,^eV l ba,r
werd toonde mevr. Sterck-Proot aan, waar zij vertelt dat de Valkenburg's
„Wildhoef" eens triomfantelijk schreven, dat de gevangen en „ge
regen lijsters netto een kring rond hun woning beslaan „en is deze aange-
name vertooning van ieder die lust heeft tot morgenogtend ten agt uur te
zl,cn "P een middag waren meer dan 300 lijsters gevangen.
We hebben genoeg van het spel en vervolgen onze wandeling, na nog te
hebben medegedeeld, dat de smaak in het vinken" in de 19e eeuw achter
uitging en tenslotte zelfs verboden werd.
hem in haar bezit kreeg, bewoont het
tegenwoordig nog. De eerste Barnaart
was kolonel van de Haarlemse Burger
compagnie. Lodewijk Napoleon logeer
de bij hem in zijn woning aan de Oude
Gracht, toen hij Haarlem bezocht. Het
kostbare meubilair van Vogelenzang is
meermalen voor tentoonstellingen ge
bruikt als typisch voorbeeld van de
smaak in de zeer naar luxe gerichte
18e eeuw.
In deze eeuw kwamen ook meerdere
hofsteden van oudere datum in handen
van de „nieuwe figuren". Treffen we in
de omgeving van Houtvaart en Leidse
vaart (17e eeuw) de nieuwe buitens
Groesbeek, Woestduin en Leyduin aan,
waarop we nader terugkomen het
oude Boekenrode was in deze dagen
het bezit van een wel zeer vreemde
figuur, met verlamde benen en een zo
grote zwaarlijvigheid, dat twee man
hem het Amsterdamse stadhuis moesten
binnendragen hij was meermalen
schepen en burgemeester, Gillis van
Bempden, die in de wandeling „de
Kruk" werd genoemd en in een statig
huis, de Bocht, aan de Herengracht
woonde. Tien dienstboden hield hij er
op na- en veertien paarden. In de tijd
van de familieregering was hij een
machtig man. Hij kocht Boekenrode
voor f 30.000 op 26 Juli 1734. Toen hij
in 1748 overleed, liet hij zijn vrouw
een vermógen van twee ton na. Sinds
dien is het buiten, dat voortdurend
werd vergroot en 36 morgen omvatte,
tot in de 19c eeuw in het bezit geble
ven van voorname Amsterdamse fami
lies.
J. B.
Voorts hadden verschillende melk
handelaren de outillage in hun bedrijven
kunnen verbeteren, dank zij de melk
sanering. Er kwam bijkans geen einde
aan de zegeningen welke de Amers-
foortse meikhandelaren ten deel waren
gevallen, al verklaarde de heer Brou
wer dikwijls, dat er zelfs aan de door
gevoerde economische bezorging in
Amersfoort nog menselijke onvolko
menheden kleefden. Na de pauze was
het woord aan de vrouwen. Mej. A.
Bolsius stelde nadrukkelijk vast niet
te spreken als presidente van de Ne
derlandse Katholieke Vrouwenbeweging.
De vereniging kan als organisatie
geen oordeel in deze kwestie vellen,
omdat liet probleem buiten de doel
stellingen valt van de N.K.V.B Namens
bet besiuur verklaarde zij wel be
reid te zijn de meningen van de af
zonderlijke leden te doen peilen.
Zjj zei vervolgens respect te heb
ben voor de voordelen, welke men
met de sanering in Amersfoort had
bereikt. Als haar persoonlijke visie
gold, dat door melksanering de con
currentie echter wordt uitgescha
keld. En wie is daarvan de dupe?
De klant.
Principieel had mejuffrouw Bolsius
bezwaren tegen de vrjjheidsbeknotting
van handelaar en consumerjt. De han
delaar ziet zjjn vrijheid aan banden
gelegd, terwijl het hem onmogelijk
wordt gemaakt zijn zaak verder uit
te breiden. Bovendien zouden de han
delaren, die tegen de sanering zijn,
worden gedwongen mee te doen. „De
sanering maakt van de melkbande-
laar een ambtenaar". Zij besloot haar
pleidooi met op te merken, dat zij
nog geen enkel doorslaand argument
had gehoord, dat de sanering recht
vaardigt.
Mevrouw A. Hamaker Willink gaf
ook haar persoonlijke visie ten beste
Zij deelde de bezwaren van mejuffrouw
Bolsius, waar deze sprak over het weg
nemen der concurrentie. De kans om
uit twee of drie melkslijters te kie
zen noemde zij slechts theorie. En wat
de heer Brouwer telkens naar voren
had gebracht, zag zij liever als belof
te voor Haarlem, maar kan men ons
een garantie geven?
Mevrouw I. Kerkhoff-Pet hield een
pleidooi voor het doorvoeren van de
melksanering. Zij zag zelfs nog een
winstpuntje, toen zij opmerkte, dat
melkhandelaren, die afgevoerd wor
den, omgeschoold zullen moeten wor
den, zodat zij dus het gebrek aan
geschoolde arbeidskrachten in Neder
land enigszins zullen opheffen.
Toen wij weggingen was het laatste
woord in de tuinzaal nog niet gespro
ken, maar het zal nog wel enige tijd
duren, alvorens een definitieve beslis
sing te vermelden is.
In de „Sirene", het orgaan van de
Haarlemse Vrijwillige Brandweervere
niging „De Tien" is een interview ge
publiceerd met de uit Tilburg afkomstige
nieuwe hoofdbrandmeester, de heer Chr.
H. J. Brauers. Over de verhouding
ten opzichte van het beroepspersoneel
en de vrijwiJligers zei de nieuwe func-
tionnaris het volgende: „Ik zie een
brandweer-organisatie, die uit een
In de zeventiende eeuw zijn vele
buitenplaatsen gesticht, die nog een
eenvoudig karakter droegen en te Bloe-
mendaal en Aerdenhout eigenlijk wei-
nig nieuws brachten, tenzij dat beken
de Amsterdamse geslachten erdoor in
de geschiedenis van het gewest kwa
men. Immers beide plaatsen waren
reeds lang een gezocht oord, waar de
Haarlemse groten een zekere traditie
hadden geschapen. In de zestiende eeuw
woonden in Aerdenhout vele vooraan
staande Haarlemse katholieken, als mr.
Philips van der Mate, burgemeester,
Barend Kousebant, brouwer en de ge
zaghebbende bewoners van Boekenro
de, o.a. bewoond door Pieter de Groot,
oudste zoon van Hugo du Groot en
ambassadeur bij Lodewijk XIV.
De achttiende eeuw is echter van
een ander karakter. Het is de eeuw
van de parvenu's, die zich een groot
grondbezit verwierven, waarin de hof
steden uit de zeventiende eeuw op
gingen. Luxe en schittering, ogenver-
blinding was nu aan de orde van de
dag. Dit kwam tot uiting bijvoorbeeld
onder Jan van Marselis, heer van
Zandvoort, die aan de Keizersgracht te
Amsterdam een vorstelijke woning had.
Zijn buiten in Vogelenzang was het
middelpunt van alle luxe van Bloe-
mendaal en omgeving. In Maart 1764
trouwde hij met ene mej. Buteux. Ge
schreven werd, dat de bruid ongemeen
prachtig was gekleed in rode stof met
zilver, de borst met diamanten bezet
en een halsketen van kostbare juwe
len „bovenprincelijk omhangen". Haar
gehele hoofd ging schuil onder de
juwelen en kostbaarheden. Men kon en
moest dus wel bemerken, dat de heer
Marselis „considerabel" rijk was.
Marselis breidde Vogelenzang uit met
het Teylingerbos.
De familie, Barnaart, die het huis na
Boekenrode, naar een gravure begin 19e eeuw.
beroepskern en een vrijwillige brand
weer bestaat, als één grote brand
weerfamilie, waarvan de leden tenslotte
allen hetzelfde doel nastreven n.l. de
taak, die zij als brandweerman op zich
genomen hebben, met hart en ziel te
volbrengen en mede te werken om de
paraatheid van het corps op een zo hoog
mogelijk peil te brengen, om zodoende
een snelle en deskundige hulp te bieden,
waar en wanneer deze ook van de
brandweer gevraagd wordt. Deze om
schrijving geeft natuurlijk een min of
meer ideale toestand weer. Het is echter
van het grootste belang, dat ieder lid
van ons korps tracht dit ideaal zo veel
mogelijk te benaderen en dus het belang
van een persoon of groep ondergeschikt
maakt aan het algemeen belang. Door zo
te denken en te handelen zal men een
zekere teamgeest kweken, iets wat in
een brandweer niet gemist kan worden.
In geval van brand zullen immers steeds
een groep mensen schouder aan schou
der moeten werken, om die brand
te kunnen bestrijden. Een goede team
geest is maatgevend voor een eventueel
succesvol optreden. Ik heb mij onmiddel
lijk na mijn indiensttreding bij „De Tien"
aangesloten, omdat deze vereniging mij
in de gelegenheid stelt, om ook buiten
het dienstverband met de leden van het
korps in contact te komen. Dit contact
buiten dienstverband acht ik onmis
baar voor het kweken van een goede
onderlinge verstandhouding."
Advertentie
Telef. 17355
