Vorstelijk internaat wijst
jaar 200 leerlingen af
per
Kaarten wekker
Priesterlijk en lekenapostolaat
Koning van de
kijkt achter de
Italiaanse tailleurs
politieke schermen
1
1
Diabetici zijn geschikt voor
bijna alle beroepen
Leven in Indonesië weer duurder
Tussen neus en lippen
s Zomers aan het Meer van Genève,
's winters in de bergen te Gstaad
HET EEUWIG VROUWELIJKE
Voor importvergunning is het overleggen
van exportbewijs nodig
LE ROSEY" IN ZWITSERLAND
H. N. Werkmanprijzen
1953
„De leek is de normale
katholiek"
SORAYA. NARRIMAN
EN DE HERTOGIN
VAN WINDSOR
Rusland protesteert
Medische adviescommissie:
PINDAKAAS
DINSDAG 27 OCTOBER 1953
PAGINA 5
mm
Prof. dr. G. Brom
onderscheiden
"'ipiiii
Congres St. Willibrordvereniging Den Bosch:
ïii i
Tegen vestiging van Amerik.
bases in Griekenland
li
1 «y www111
Aan de Noord-Westelijke oever van het Meer van Genève, in het stadje
Rolle, bevindt zich het internaat der vorsten en de vorst der inter
naten, zoals de Zwitsers zeggen. Een instituut, dat per jaar voor elke
leerling ongeveer f 8.500 vraagt en dat desondanks ieder jaar tweehonderd
nieuwe leerlingen afwijst. De ouders van die afgewezen candidaten vinden
die weigering bovendien nog min of meer beschamend en praten er liever
niet meer over. De directeur van het instituut, een zwaargebouwde dertiger,
helpt hen het geheim te bewaren en men komt er dus nooit achter, wie
buiten zijn gebleven. Maar een even ondoordringbaar waas van geheim
houding hangt om de lijst van leerlingen, die wèl geplaatst zijn. De naam
van deze fameuze school is „Le Rosey" en de ouders van de scholieren dragen
een kroon, voeren een wapen of bezitten milliarden.
Rolle ligt halverwege tussen Lausan
ne en Genève. De trots van het stadje
is een kasteel uit de dertiende eeuw,
dat omringd wordt door tuinen en
grasvelden met een oppervlakte van 20
hectare. Dat is „Le Rosey" en daar ge
nieten leerlingen van 9 tot 18 jaar in
zomer en herfst van het zachte klimaat
langs het meer. De rest van het jaar
brengen zij niet in Rolle door, maar in
Gstaad, een centrum van wintersport in
het Berner Oberland, waar het inter
naat drie villa's bezit. Het leerplan is
er intussen heel wat serieuzer dan men
op het eerste gezicht zou denken. Per
week zijn er gemiddeld 34 lesuren en
daar komen dan nog 15 uren verplichte
studie en twee uren sport per dag bij.
Op Woensdag en Zaterdag hebben al
leen die leerlingen 's middags vrij, wier
vorderingen bevredigend zijn. Direc
teur, leraren en leerlingen eten geza
menlijk en zij werken ook op verschil
lende punten samen. Elke dag wordt er
bijvoorbeeld zowel door een leraar als
een leerling een voordracht gehouden
over een onderwerp naar eigen keuze.
De directeur acht het noodzakelijk dat
deze jonge mensen, die later wellicht
tot belangrijke functies geroepen zullen
worden, in het openbaar kunnen spre
ken, zowel over politiek als over sport,
toneel, geschiedenis e.d. Het internaat
bergt ongeveer 125 jongens binnen zijn
muren, behorend tot 27 verschillende
nationaliteiten. De verplichte voertaal
is er Frans, maar er worden nog tien
andere talen gedoceerd, waaronder Per
zisch, Arabisch en Nederlands.
In de spreekkamer van directeur
Johannot hangt een Indrukwekkende
verzameling foto's van prominente fi
guren, die in de afgelopen 73 jaar op
„Le Rosey" hebben gestudeerd. Zo her-
S-.-.vivy-iillriJ
De jonge Winston Churchill, kleinzoon
premier, in de sneeuw
bij Gstaad.
van de Britse
Wie aan Limburg komt,
komt, mag ik wel zeggen
aan mij- Er is geen andere
streek in ons goede vader
land waar ik mij zó op mijn
gemak voel. Maar de liefde
voor het schone gewest en
zijn bevolking maakt mij
toch niet blind. Om een in
dit verband veelzeggend
spreekwoord te hanteren; „Amor ocu-
lus est".
Welnu, u moet wanneer u bijvoor
beeld in Maastricht bont, nimmer aan
een Maastrichtenaar de weg vragen.
Niet dat hij u niet vriendelijk te woord
zal staan. Integendeel, hij zal u met
overvloedige beminnelijkheid uitleg
gen hoe en waar. Maar u hoeft zijn
aanduidingen alleen .maar nauwkeurig
teoX
SSïïS in^aUe
oprechtheid het bos'in, ln de vaste
overtuiging dat hij u op het goede pad
heeft geholpen. Ik weet niet precies
wat het is, maar ik denk dat het hier
gaat om een kleine folkloristische
eigenaardigheid.
Een ander gewestelijk gebruik, dat u
in Limburg soms kan treffen is. dat
men u in het hotel, waar u vertoeft,
vergeet te wekken. Mij is het al ver
schillende malen overkomen. Laatst
had ik het nog. Ik had 's avonds de
waard de wens te kennen gegeven, dat
ik om acht uur geroepen zou worden.
Toen ik wakker werd was het half tien.
Een uitermate zonnige ober bracht
mij mijn ontbijt.
„Heeft u goed geslapen mijnheer",
vroeg hij zangerig.
„Uitstekend", antwoordde ik, ,maar
u heeft mij vanmorgen niet gewekt"
lk had het niet moeten zeseen 'it
weet het, maar het was er uittor k
er erg in had. uor
De man keek mij vol ongekunstelde
^wondering aan en zei: „?s het wer!
„Het is werkelijk". 2ei lk, alhoewel
de wroeging reeds in mijn hart bin
nensloop.
Even later keerde hij terug en toon
de mij een blanco papier.
„Ziet u", zei hij discreet, „Mijnheer
stond niet op de lijst".
„Waarachtig', constateerde ik blij.
„Ik stond niet op de lijst". En daarmee
was de kwestie tot ieders genoegen
geregeld.
Maar als ik wéér naar Limburg ga,
en ik hoop vurig dat het spoedig is,
neem ik kaart en wekker mee.
Ontwerpers, die door hen verzorgde
in druk verschenen werken in aanmer
king wensen te doen komen voor de
door ö|e gemeente Amsterdam uitge
loofde „H. N. Werkmanprijzen 1953",
moeten hun werken vóór 15 November
a.s. inzenden aan de afdeling kunstza
ken, stadhuis Amsterdam, kamer 20a.
Een prijs, groot 200.— is beschikbaar
voor het typografisch best verzorgde
boek, tijdschrift of handelsólrukwerk in
Nederland verschenen tussen 1 October
1952 en 1 October 1953, alsmede een
prijs van 200.— voor die best geslaagde
bibliophiele of andere kostbare uitga
ven. Onder deze laatsten worclen ver
staan; uitgaven, waarvan de kostprijs
boven die van het normale marktboek
of handelsdrukwerk ligt en waarvan bij
de vervaardiging de verkoopsmogelijk
heden van het boekwerk zelf geen rol
hebben gespeeldl
De jury bestaat uit de heren P. Zwart
R. Stroman en D. Elffers.
*Van onze universitaire correspondent)
Gisterochtend werd in aanwezigheid
van vele hoogleraren gedurende een
te plechtigheid in de senaatskamer
ÜÜL, aulagebouw van de R.K. Unt
il* I ,NVoegen prof. dr. G Brom
het onderscheidingsteken van officier in
de Kroonorde van België uitgereikt.
Alvorens het onderscheidingsteken te
overhandigen overwoog de heer M L
Couvreur, ambassaderaad bij de Belgi
sche ambassade dat dank zij het werk
van enkele vooraanstaande Nederlandse
hoogleraren het bewustzijn van de gees
telijke eenheid tussen Noord en Zuid is
doorgedrongen.
Velen in België zijn ervan overtuigd
aldus de heer Couvreur. dat prof. Brom
ln de voorste rijen van deze Neder
landse hoogleraren gestaan heeft.
kent men de tegenwoordige Sjah van
Perzië, koning Leopold en koning Bou-
dewijn van België, prins Rainier III van
Monaco, de zoon van de bankier
Lowenstein en voorts een hele reeks
Aziatische vorsten en Amerikaanse
zakenlieden. En van de tegenwoordige
leerlingen noemt de directeur er één bij
name, Winston Churchill, kleinzoon van
de Britse premier.
Dat is om te laten zien hoe moeilijk
het is de identiteit van de scholieren te
bewaren: „Toen de zoon van Randolph
Churchill op „Rosey" zou komen, gaf ik
daags te voren aan alle leerlingen deze
opdracht; „Als een van u op zijn wan
delingen toevallig een persfotograaf
mocht ontmoeten, die u vraagt hem de
kleinzoon van de Britse premier aan te
wijzen, dan moet u zeggen dat u geen
leerling van die naam kent". Zoals ik
wel gedacht had, werd een groep leer
lingen een paar dagen later aangespro
ken door een journalist. „Kunnen jullie
mij ook vertellen of de kleinzoon van
Churchill bij jullie is?" vroeg hij en de
leerlingen antwoordden in koor, dat
deze scholier op „Le Rosey" niet bekend
was. Ongelukkigerwijze kan men niet
overal aan denken. Ik had vergeten de
jonge Churchill zelf te waarschuwen en
toen hij zijn naam hoorde uitspreken,
ging hij rustig naar de verslaggever toe
en zei: „Dat ben ik". De directeur laat
overigens nog meer steken vallen. Hij
vertelt dat de jongelui zich overal voor
interesseren, zelfs voor de paardenren
nen. Toen in Juni van dit jaar de der
by van Epsom werd gelopen, liet „Le
Rosey" zich de uitslag zelfs telefonisch
mededelen. „Maar", zo zegt de direc
teur, „dat is ook niet zo vreemd, want
de eerste vier paarden waren respec
tievelijk het eigendom van een oom,
een nicht, een vader en^ een grootvader
van leerlingen van ons".
Een blik in een oude krant leert dan,
dat de eerste vier paarden, die op 6
Juni in Epsom in volgorde van binnen
komst werden genoteerd, waren: „Pin-
za", „Auréole", „Pink Horse" en „Si-
kanpan". De eigenaars waren de ban
kier Victor Sassoon, de koningin van
Engeland, prins Toessoem en de Aga
Khan. Het kost niet veel moeite om
vervolgens nog vast te stellen, dat de
leerlingen in kwestie toen dus waren:
een neef van Sassoon, de hertog van
Kent, zoon van prinses Marina (hij is
sindsdien in Engeland aan zijn militaire
opleiding begonnen), de jonge Egypti
sche prins Toessoem en de twee zonen
van Ali Khan
M&k 3
;<v nV
«ij
;>•-
.'4 —.a'... AMf -
Bij Rolle komen de uitlopers van het Jura-gebergte dicht bij het Meer van
Genève en de beroemde wijn, die daar van de heuvels komt, draagt de naam
van de streek: „La Cóte".
(Van onze Brabantse redactie)
Met „lekenapostolische vrijmoedig
heid" naar hij zelf zei, heeft prof. dr.
L. Rogier gisteren in Den Bosch voor
de St. Willibrordvereniging gesproken
over „Priesterschap en lekenapostolaat".
Spr. begon met vast te stellen, dat naar
zijn mening slechts die bedieningen
wezenlijk tot de priesterlijke taak be
horen, die de priester alleen, dank zij
de door hem ontvangen wijding, kan
verrichten. Spr. vroeg zich af, of het
geen ongehoord gebrek aan efficiency
is, wanneer priesters op allerlei gebied
grijpen in de taak van de leken. „De
leek is de normale katholiek", aldus spr.,
De bezoeksters van de modeshow's
in de „maisons" van Parijs en
Rome vragen zich vaak af: wie
kopen deze majestueuze toiletten, deze
kunstwerken van kant, tule en goud-
brocaai? Wie heeft op het ogenblik de
mogelijkheid om zich een cocktailjurk
van 200.000 lires 1250 gld.) te kopen
of een mantelpakje van 100.000 lires?
De doorsnee bezoekster van een show
ziet er meestal helemaal niet zo duur
uit. Alleen op de soirées, waar Schu-
berth, de Romeinse Fath, zijn collectie
vertoont, ziet men, tussen buitenlandse
journalisten en ministersvrouwen, enige
beroemde filmsterren en actrices. De
klanten, waar Schuberth het „van heb
ben moet" laten zich zelden of nooit
zien. Zij komen op 't onverwachts uit
de lucht vallen of z(j ontbieden de tail
leur met heel zijn collectie in hun paleis
of zomerverblijf.
Toen de schone Soraya de laatste re
volutie van Perzië ontvluchtte en me( de
Sjah in Rome daalda, was haar eerste
tocht naar Schuberth in de Via XX
Settembre. De kleermaker heeft de cri
sis in Perzië dus van zeer nabij meege
leefd, een privilége, dat zelfs aan geen
enkele Romeinse correspondent gegund
was.
Soraya kwam in het shantung mantel
pakje, dat zij drie maanden geleden bij
Schuberth had laten maken. De vlucht
enriiil/,lil,ielehaaa van Padvinders
vlaa val ldstels ieder ™t een
ties aangesloten tn^T^T
presidente van de ai no gaai de
gadering van de V $fmene Ver~
Vijaya Lakshmi Pandit, Vergezeld
door secretaris-generaal Bag Ham-
merskjold, naar de bijeenkomsten
het gebouw van de Vereniade
Naties in New York voor httvie.
ren van de achtste verjaardag van
de organisatie.
De Russische onderminister van Bui
tenlandse Zaken, Gromyko, heeft giste
ren aan de Griekse zaakgelastigde te
Moskou een in scherpe bewoordingen
gestelde nota overhandigd, waarin wordt
geprotesteerd tegen de vestiging van
Amerikaanse bases in Griekenland.
In de nota wordt gesteld, dat de
Griekse regering door het beschikbaar
stellen van bases voor Amerikaanse
strijdkrachten een begin heeft gemaakt
met de voorbereiding van een nieuwe
oorlog. Door deze bases ter beschikking
van Amerika te stellen wordt Grieks
grondgebied veranderd in een militaire
basis voor een vreemde mogendheid,
hetgeen in strijd is met het handhaven
van vrede en veiligheid, want het is ge
noegzaam bekend, dat Griekenland door
niemand bedreigd wordt.
Door Grieks grondgebied te verande
ren in een basis voor de agressieve
strijdkrachten van het Noord-Atlantisch
bloc, wordt de vrede bedreigd en de
Griekse regering draagt de volle verant
woordelijkheid voor deze achteruitgang
van de internationale toestand.
•>In principe zijn diabetici beschikt
ber°ep, behoudens enkele uit
zonderingen", aldus luidt de conclusie
vn°j°e de medische advies commissie
keïriJl Nederlandse Vereniging van Sui-
j" w. 9ekomen. Deze commissie,
aande uit enkele deskundigen op
het gebied
van de diabetes, die zich vrij-
Rusland De Patriarch van Moskou
heeft de Oecumenische Patriarch van
Istanboel verzocht een conferentie bij
een te roepen om de „onbevredigende
verhouding" tussen het Patriarchaat van
Moskou en de orthodoxe kerken in ver
schillende landen te bespreken.
Li nJl1 *elan9eloos beschikbaar heb-
m?Hi9el eld om de Nvs adviseren in
viedische aangelegenheden, heeft reeds
vavlldena^tn- vraa9stuk besproken
bedrijfsleven Van diabetici in het
Als uitzonderingen op bovenstaande
conclusie noemt de commissie in de eer
ste plaats die beroepen, waarbij de
werkindeling het gebruik van maaltij
den op normale geregelde tijden onmo
gelijk maakt, en in de tweede plaats die
beroepen, waarbij eventuele hypoglycae-
mien gevaar voor de patiënten zelf of
voor anderen zouden kunnen opleveren,
bijv. vervoerpersoneel, buschauffeurs!
trambestuurders, glazenwassers, bad
meesters, werk op stellingen, steigers en
ladders of aan hoogspanning.
Hoewel de commissie geen enkel be
drijf en geen enkele instantie kan be
wegen, laat staan verplichten deze nor-
De voorzitter van de maatschappij
„Arti et Amicitiae", de heer Schulman,
heeft in het gebouw der maatschappij
aan het Rokin te Amsterdam de na
jaarstentoonstelling 1953 geopend van
132 kunstwerken waaronder 10 sculptu
ren, vervaardigd door leden. De expo
sitie blijft tot 22 November a-s. open
gesteld.
men te aanvaarden, hoopt zij toch dat
deze normen door de keurende medici
in den lande worden aanvaard. In dit
verband spreekt de commissie haar bij
zondere waardering uit voor het initia
tief van de chef van de Rijksgeneeskun
dige dienst, dr. F. C. A. Kuipers, die
reeds jaren deze, thans geformuleerde
zienswijze in practijk bracht.
was zó overhaast gegaan, dat zij niet
eens tijd had gehad om een tweede paar
schoenen en een zomertasje in haar
koffertje te pakken. Natuurlijk zou u
of ik in omstandigheden, waarbij het
wel en wee van een echtgenoot en van
heel een volk op het spel stond, op de
laatste plaats denken aan nieuwe ja
ponnen, tassen, schoenen etc. Not she!
Met het excuus van zich „tenminste te
willen verkleden" bestelde zij in alle
haast vier costumes. Zij liet aan haar
lievelingskleermaker over stof en kleur
te kiezen, maar zij moest ze de volgen
de dag hebben.
Het ogenblik was slecht gekozen,
't Was half Augustus, de tijd, dat in
Rome alle winkels en ateliers gesloten
zijn. Schuberth requireerde onmiddel
lijk elf naaimeisjes. In de tijd van vier
uur hadden zij in elkaar getoverd:
een jurk van gestreepte zijden shan
tung, een dito van wit katoen met
arabesken, een zwarte avondjapon en
een blauwe met witte moezen.
In deze jurk, die één schouder onbe
dekt liet, zagen de Romeinen haar
's middags naast Rheza Pahlevi door de
straten van Rome wandelen. De crisis
in Perzië duurde voort. Mossadeq werd
gevangen genomen; er vielen doden en
gewonden. Soraya, hoewel bleek en
st.il, keerde terug naar de salons van
Schuberth om in allerijl een dinertoilet
te kopen, daar zij met haar echtgenoot
„uit eten" ging.
De volgende dag kwam het bericht
door de aether, dat de staatsgreep van
de royalisten gelukt was en de troon
van Perzië behouden. Weer spoedde
zich Soraya naar haar kleermaker. Deze
keer stralend en spraakzaam. Welke
naaister heeft u of mij ooit een tuiltje
bloemen gegeven? Schuberth bood de
jonge keizerin een bouquet lila orchi
deeën aan. Geen halve maatregel, want
één orchidée kost hier ook 10 gld.
Maar deze keer bestelde de vorstin dan
ook een complete garderobe; een toilet
van lichtblauwe tule, met zwarte kant
stof, een van wit satijn met nertzgar-
nering, een strak om het lichaam slui
tend keurslijfje, bezet met strasz en
parelen, eindigend in een golf van rose
en grijs genuanceerde tule. Voor de
andere uren van de dag bestelde zij
tailleurs en mantels van zware stof en
robes in de kleuren grijs, blauw en
groen. Het maken van deze garderobe
vroeg wat meer tijd, maar Soraya bleef
dan ook nog zestien dagen in hotel
Excelsior in Rome, nadat de Sjah weer
op de troon was geklommen. Dit tot
grote vreugde van de koningsgezinde
Perzen en niet het minst van de Ro
meinse tailleur Schuberth, want niet
al zijn klanten gaat het zo voor de
wind.
Narriman van Egypte bijvoorbeeld,
die zo maar op haar huweliiksreis de
koning van de Italiaanse tailleurs met
zes koffers vol modellen en acht man
nequins naar San sRemo kon ontbieden,
is tot de grijze massa van de gewone
stervelingen teruggekeerd. Maar die
keer in San Remo kocht Faroek voor
zijn jonge vrouw de hele collectie. Dit
wordt ons althans verteld door de heer
Schuberth! Toen na enige maanden het
rijk van Faroek een einde nam en hij
met Narriman en de kleine Foead asyl
zocht op het eiland Capri, kreeg Schu
berth weer een seintje. De ex-koningin
moest opnieuw in de kleren gezet; een
reiscostume met losse jas van grijze
wol. gevoerd met rode zijde en een ja
pon van zwarte jersey. Met deze kleine
garderobe vertrok zij naar Zwitserland.
Toen zij na enige tijd, bleek en verma
gerd, terugkwam, deed zij haar laatste
bestelling bij Schuberth; een zwarte
cocktailjurk, versierd met pailletten en
borduurwerk, 'n Paar dagen later ging
het bericht van de plannen tot echt
scheiding door de wereld. De stijve
buste, gemaakt op de maten van Narri
man, is opgeborgen in een kast van het
modehuis, om misschien nooit meer te
voorschijn te komen.
De enige buste, die een blijvende
plaats inneemt in de rij der maatpoppen
is die van de hertogin van Windsor.
Haar heeft de val van een koning geluk
gebracht. Zij is niet een van de royaal
ste, maar wel een van de trouwste
klanten van Schuberth. 'n Paar jaar ge
leden heeft hij haar in acht uur een
toilet gemaakt: zwart, tot aan de hals
gesloten, en in statige plooien tot op de
voeten neervallend. Misschien was het
een van de stemmigste gewaden, die
ooit op het atelier van Schuberth ge
maakt zijn. In dit gewaad, gecomple
teerd door een sluier van Venetiaanse
kant, ging Wallis Simpson ter audiën
tie bij de Paus.
De hertogin van Windsor heeft een
zeer gedecideerde smaak. Eduard is
nooit gedwongen om raad te geven of
bijval te tonen. Terwijl Wallis in de
paskamer is wacht hij geduldig, neer-
gedoken in een der grote fauteuils, met
het bekende hondje op zijn knie. En
als zij eindelijk van achter de tulen
gordijnen te voorschijn komt, licht het
gerimpelde gelaat van ex-koning
Eduard op, alsof het niet zestien jaar,
maar twee dagen geleden was, dat hij
de koningskroon aan haar voeten legde.
Is het wonder dat Emilio Schuberth
de sfeer van deze grootheden tot de
zijne maakt? Dat hij u vertelt op het
kasteel Glauchau bij Dresden geboren
te zijn; dat bij een stamboom zegt te
hebben en een wapen, en dat hij alle
prinsessen van Europa kent en de
meesten van haar heeft gekleed?
C. P.—D.
„en de
wille".
priesters zijn er om hunnent-
Duitsland In Bonn is Bondskanse
lier Adenauer gisteren een serie bespre
kingen begonnen met de Franse Hoge
Commissaris, Francois Poncet, om een
conferentie over het Saarprobleem voor
te bereiden.
Spr. betoogde verder dat lekenaposto
laat vanzelfsprekend is. Elke volwas
sene heeft te kiezen tussen de staat van
apostel en van apostaat. Het is een
dwingende plicht ons geloof expansief
en apostolisch te maken. Spr. ging daar
na in op het katholieke isolement,
waarvan hij de betekenis erkende, maar
dat moet leiden tot een naar buiten
treden ter herkerstening van de maat
schappij.
Met prof. Grossouw en Theo Govaart
is spr. van mening, dat het nodig is, dat
wij kennis nemen van wat anderen zeg
gen en schrijven. Wij moeten daarbij
vertrouwen op de positieve kracht van
gebed en sacramenteel leven, op het ge
zonde verstand en op de genade van de
H. Geest.
Spr. pleitte ook voor het toelaten van
leken tot de studie in de theologie, die
men nog te veel ziet als iets dat alleen
voor priesters bestemd is.
Prof. Rogier zei, dat hij er van over
tuigd is, dat aan dit geslacht in Neder
land van Godswege een grote taak is
opgelegd. Tussen de groep der afvalli
gen en die van de met apostolische ijver
ijver bezielden staan zeer velen, die le
ven in een sleur. Deze groep van vrome
plichtmatigheid te brengen tot leken
apostolaat is mede onze taak.
De middagvergadering, waarin prof.
Rogier deze rede uitsprak, werd bijge
woond door mgr. W. Mutsaerts, bisschop
van Den Bosch. Deze heeft 's morgens
voor de congressisten een pontificale H.
Mis opgedragen in de St. Jan, daarbij
geassisteerd o.a. door prof. dr. J. Wille-
brands als presbyter-assistens, door prof.
dr. L. Smit en rector H. Sondaal als
troondiakens en door deken L. Rooyac-
kers en pater dr. J. Witte S.J. resp. als
diaken en subdiaken van de Mis. Mgr.
Mutsaerts wees in zijn preek op de gro
te betekenis van het Binnenlands Apos
tolaat.
In de ochtendvergadering sprak prof.
dr. J. Willebrands over „Priester en
apostolaat". Spr. stelde allereerst vast,
dat een apostolische bezieling het pries
terschap ip de 20ste eeuw heeft aange
grepen. Deze geest is gewekt door het
opdringend ongeloof, maar hij is ont
vlamd door het vuur dat Christus zelf is
komen brengen. Spr. gaf daarna een
theologische fundering vaii het priester
lijke apostolaat. Hij onderscheidde het
priesterschap van algemene aard en het
ambtelijk priesterschap, dat hij onder
verdeelde in het bisschoppelijk priester
schap van de eerste en het gewone
priesterschap van de tweede rang.
Het priesterlijk apostolaat berust
op de zending van God de Zoon zelf,
vindt dus zijn diepste oorsprong in
God. In Christus is het hele mese-
hjke geslacht aan het zoonschap van
God deelachtig geworden In de Kerk
hebben allen deel aan Christus'
priesterschap en zending. Door de
H. Geest zijn de kinderen der Kerk
omgeschapen tot Gods kinderen, in
geschakeld in de verlossingstaak. Dit
betekent eo ipso een algemene zen
ding van deze Godskinderen tot he<
apostolaat, opdat de door Christus be
werkte verlossing toegepast worde op de
gehele wereld. In de bisschoppen heeft
Christus echter de volheid van Zijn
priesterschap uitgestort. Door hun
deelgenootschap aan het Hogepriester
schap van Christus zijn zij ook teken
van de eenheid der Kerk.
Het priesterschap van de tweede rang
is ook universeel, want door zijn bis
schop staat elke priester in betrekking
tot de wereldkerk, tot. de Oicumene.
Daarom is het ambtelijk apostolaat, dat
elke priester ontvangt, een deel hebben
aan de universele zending van Chris
tus zelf.
Het algemeen priesterschap van de
leek heeft twee aspecten: een waardoor
ieder zijn leven opdraagt aan God en
een, waardoor hij deelneemt aan de
Eucharistische eredienst.
Zo is, er dus in de H. Kerk een dub
bele zending tot priesterlijk apostolaat,
die, welke berust op de zending der
Twaalf en die, welke gegeven is aan
alle gelovigen bij de uitstorting van de
H, Geest. De zending der gelovigen be
tekent een toevoeging en aanvulling bij
de zending van bisschoppen en pries
ters.
(Per luchtpost van onze correspondent)
DJAKARTA, 21 October. Sinds kort
is in Indonesië een nieuwe regeling
voor de verstrekking van deviezenver
gunningen van kracht, die maakt dat
alle importgoederen wederom aanmer
kelijk duurder zullen worden. Uiteraard
worden daardoor de in Indonesië werk
zame buitenlanders, die voor hun be
hoeften goeddeels afhankelijk zijn van
geïmporteerde goederen, het meest ge
troffen.
Volgens de tot nu toe geldende rege
ling waren alle import-artikelen in
Indonesië verdeeld in vijf klassen: A,
B—I, B—II, C en D. Bij de import van
goederen, die op lijst A voorkomen,
moesten alleen de gewone rechten be
taald worden. Bij de import van goede-
Advertentie
Bijtijds
ln Bulgarije wordt de
kinderen Russisch geleerd
nog vóór zij naar school
gaan.
Wel inwoning geen kost
De Chinese communis
ten in de provincie
Kwangsi hebben bepaald,
dat gevangenen, die kor
ter dan een jaar moeten
zitten, voortaan zelf voor
hun eten moeten zorgen.
Hoe zij dat doen moeten
en doen kunnen, vertelt
het onafhankelijke dag
blad Wah Kiu Po niet
Ruim 11000 gevangenen
vallen onder de nieuwe
bepaling. De voeding van
deze 11000 ligt de commu
nistische staat blijkbaar
te zwaar op de maag.
Simplistisch oordeel
„Kijk eens hier, edel
achtbare", zei een man,
die van zijn vrouw wilde
scheiden, tot de rechter,
„de moeilijkheid met de
ze vrouw is, dat ze maar
niet wil ophouden de ban
den van mijn fiets door
te prikken".
De rechter inspecteerde
nauwkeurig de band, die
door de man als bewijs
stuk was meegebracht.
Er zaten 15 gaatjes in.
„Het is duidelijk, dat de
liefde bij dit echtpaar
volkomen dood is", con
cludeerde de rechter sim
plistisch en wees de eis
tot echtscheiding toe.
Wij zouden echter graag
de reden willen weten,
waarom de vrouw de
fietsbanden van haar man
kapot maakte. Het kan
immers best zijn, dat zij
het deed om haar man
thuis te houden en de
huwelijksband te herstel
len.
Dure belofte
De General Electric
Company in New York
beloofde vijf aandelen te
zullen schenken aan de
babies, die op de 75ste
verjaardag van de onder
neming in de gezinnen
van haar werknemers
zouden worden geboren.
De maatschappij kreeg op
die dag er 180 nieuwe
aandeelhouders bij met
een gezamenlijk be
zit van ongeveer 71000
dollar. Er zijn 226.000
werknemers bij haar in
dienst. i
ren, voorkomende op lijst BI, BII
en C, moest daarbij bovendien een extra
toeslag van respectievelijk 33 pet., 100
pet. en 200 pet. betaald worden. De op
lijst D voorkomende goederen tenslotte
mogen niet geïmporteerd worden
Wordt daar bij uitzondering toch toe
stemming toe gegeven, dan moet ook
daarbij 200 pet. toeslag betaald worden.
Daarnaast bestond dan nog de rege
ling, dat de importeur voor het verkrij
gen van een deviezenvergunning deze
toeslag alsmede een bepaald percentage
van de basis-prijs van het artikel voor
uit bij een bank moest storten. Zodoen
de werd de importeur een groot deel
van zijn liquiditeit ontnomen, wat aan
leiding gaf tot verdere prijsstijging.
Deze regelingen zijn gehandhaafd,
maar daarnaast is nu nog een nieuwe
regeling van kracht geworden. Thans is
namelijk bepaald, dat men om vergun
ning tot import te krijgen bovendien
ook nog een exportbewijs moet over
leggen. Men moest dus eerst exporteren
om te mogen importeren. Daarbij zUn
deze exportbewijzen verhandelbaar ge
steld.
Deze exportbewijzen worden gegeven
bij de export van bevolkingsrubber, vee,
handwerkartikelen en een aantal andere
goederen. Deze exportbewijzen verte
genwoordigen 5 tot 10 procent van de
fob-waarde van het product, al naarge
lang van de soort en de kwaliteit der
goederen. Deze exportbewijzen geven
dan het recht tot importeren van pro-
visiën en dranken uit de BII groep
en van artikelen uit de C- en D-groep.
De import van de bewuste artikelen is
in het vervolg dus nog slechts mogelijk
tegen afgifte van de tegenwaarde aan
exportbewijzen.
Het valt moeilijk na te gaan welk
percentage van de import onder deze
categorie valt, maar vast staat wel dat
de export niet voldoende is om de im
port te dekken. De vraag naa:- de ex
portbewijzen is dan ook groot. De eer
ste dag dat deze verhandeld werden,
noteerden ze Rp. 0.60 per rupiah, de
tweede dag Rp. 0.75 en de derde al Rp.
1.30, op welke koers ze zich schijnen te
handhaven.
Volgens de officiële berekening zou
den artikelen, die ingedeeld zijn in de
BII groep, vroeger ongeveer zes maal
zo duur moeten zijn als in Nederland
(indien men de rupiah aan de gulden
gelijkstelt!. Thans wordt dit dus negen
a tien maal zo duur. En dat is dan nog
maar de officiële berekening, want in
de praktijk is het in Indonesië dikwijls
zo, dat de werkelijke prijs nog aanmer
kelijk hoger is dan de theoretische. Bij
de C- en D-groep was de verhouding
al 1:9 en deze wordt nu dus 1:12 of 1:13.
Zoals men ziet betekent dit dus een
aanmerkelijke prijsstijging voor de in
deze groepen vallende artikelen. Ruw
weg berekend worden deze goederen
dus 25 a 50 pet. duurder.
Het zou ons te ver voeren een volle
dige opsomming te geven van alle arti
kelen, die op deze lijsten voorkomen.
We zullen volstaan met een kleine
bloemlezing. Zo geven we hier eerst de
enkele artikelen uit de desbetreffende
BII lij-t. die nu dus in Indonesië cir
ca 50 pet. in prijs zullen stijgen: be
schuit, koek, boter, kaas, dranken, ho
ning. jam, marmelade, vruchtensap,
mosterd, sla- en andere sausen, vis,
vlees, vruchten, groenten ln blik of op
andere wijze verduurzaamd en voorts
alle koel- en vrieskamerartikelen.
We dienen hierbij nog op te merken,
dat Indonesië voor het merendeel van
deze producten inderdaad van import
afhankelijk is. De meeste van de ge
noemde artikelen worden in Indonesië
niet geproduceerd. Van de enkele, die
in Indonesië zelf wel vervaardigd wor
den, is de productie onvoldoende en de
prijs zeer hoog.
Op lijst C, de lijst dus waarvan de
artikelen naar schatting 25 pet. in prijs
zullen stijgen, komen onder meer voor:
koelkasten, radio's, edelstenen, toiletge
rei, schoensmeer, kinderspeelgoed en
auto's met een cif-waarde van meer
dan 2100 doch minder dan 2400.
Op lijst D, de lijst van de goederen
die slechts bij uitzondering ingevoerd
mogen worden en die nu dus ook weer
25 pet. duurder worden, komen onder
meer voor: airconditioning-apparaten,
geisers, beddespreien, goud- en zilver
smeedwerk, lichtkronen, pleziervaartui
gen, auto's met een cif-waarde van
meer dan 2400, en voorts „luxe" ser
viezen, horloges, vulpennen, enz.
Door de instelling van deze regeling
hoopt de Indonesische regering de ex
port te bevorderen. Iemand, die bijvoor
beeld rubber verkoopt in het buiten
land, krijgt daarvoor nu behalve de op
brengst van de rubber zelf ook nog de
opbrengst van het exportbewijs. Hij
krijgt dus een betere prijs, wat zijn
lust om te exporteren vergroot. We
moeten hierbij meteen opmerken, dat
deze regeling alleen bevolkingsrubber
en andere bevolkingsartikelen betreft.
De buitenlandse ondernemer in Indone
sië heeft er geen enkel voordeel van.
Deze betere prijs voor de bevolkings
exportproducten wordt dus echter niet
betaald door de koper, maar door de
consument in Indonesië. In het alge
meen gesproken de bevolking dus, en
daarvan in het bijzonder dat deel, dat
op Europees peil leeft. Verdei natuur
lijk vooral door de in Indonesië woon
achtige buitenlanders.
