HONGKONG, enfant
van het Britse Imperium
Na acht jaar nog steeds
geen behoorlijk uniform
Journalisten als orgeldraaiers
Herziening van rechtsbijstand
aan on- en minvermogenden
VREUGDE!
WEDUWENBEURS
met 100 mannen
W
H
Tussen neus en lippen
Pindakaas
Onvriendelijk tegen Amerika;
neutraal en beleefd jegens China
Smokkelhandel
viert hoogtij
Waarom andere regeling dan
bij de politie?
Staatsvissershaven-
bedrijf
Hopelijk vóór de avond in Brighton
brandewijn
J
Avondlijk incident
DINSDAG 3 NOVEMBER 1953
PAGINA 5
Aan de grens van rood-China
N.Z.H.-tram blijft tot
1960 rond Leiden
DOUANE-AMBTENAREN ONTSTEMD
Muzikale actie voor
Labre-huis, Eindhoven
Examens
Het aanstaande congres
van de K.V.P.
Belangstelling groter
dan ooit
LUCHTHAVEN EELDE
OPENGESTELD
Nieuw record maand-
omzet
Oprichting bureaux per
arrondissement
Een abstract monument van
Doesburgse burgersin
Baconvarkens
Overnameprijs gebracht
op ƒ2.34 per kg.
C onsum ptiemelk
Verschillen in extra
toeslag verdwijnen
na het uitbreken van de Koreaanse oor
log, werd in Hongkong meer geld ver
diend, dan gedurende enig ander
«ir.d<= bet hesteer s, a_nder
sinds het bestaan van de kolonie wï
embargo maakte later de handel' i
wat moeilijker, maar de ,f, we'
van Hongkong zijn van oudd!°enlleden
alisten in het smokkelen Werd^ilF w
oudste en meest respectabele wJa i
huis van Hongkong, Sne Mathesón
Co, in het begin van de vorfge e®^
groot en machtig door de smokkelhan
del in opium? Opium, wapens, strate
gische materialen zo lang er geld aan
te verdienen is, maken vele zakenlie
den hier geen onderscheid.
Hongkong is het enfant terrible van
het Britse Imperium en het moeder
land ziet glimlachend toe, hoe deze telg
telkens weer dingen doet, die niet mo
gen. Maar Amerika maakt zich boos. En
dit is waarschijnlijk de tweede reden,
waarom de Chinezen Hongkong nog
niet aanvallen. De kolonie is een voort
durend punt van wrijving tussen Ënge-
De tramdiensten van de Noord-Zuid-
Hollandse Vervoer Mij. N.V., op de lij
nen Den Haag-Leiden-Noordwijk en
Katwijk en in de gemeente Leiden blij
ven nog tot 1960 in exploitatie. Het
vervangen door busverkeer op kortere
termijn, zoals aanvankelijk overwogen
werd, is niet mogelijk wegens onvol
doende capaciteit van de wegen in de
betrokken gebieden, aldus de directie
Deze wegen zullen eerst merendeels
moeten worden verbeterd.
land en Amerika; de handel, die Hong
kong met China drijft, is de Amerika
nen een doorn in het vlees en hoe meer
onenigheid hierover tussen de beide de
mocratische bondgenoten ontstaat, hoe
liever het de communisten is.
En tènslotte zullen de Chinezen zich
zeer wel realiseren, dat een aanval op
Hongkong het begin zou kunnen zijn
van een derde wereldoorlog en daar
achten zij de tijd blijkbaar nog niet rijp
voor.
Hongkong is voorlopig tamelijk vei
lig, hoewel er weinig twijfel over kan
bestaan, dat de Chinezen wel degelijk
voornemens zijn de kolonie op den duur
te annexeren. Men hoopt hier dit nood
lottige moment zo lang mogelijk uit te
(Bijzondere correspondentie)
HONGKONG, October.
Vanmorgen maakte ik met een Engelse politiepatrouille een tocht langs
de grens van China. Het was een weinig sensationele tocht. De Britten
hebben nu een groot gedeelte van de grens afgezet met een groot wit
hek van ijzergaas en prikkeldraad en door de mazen van dit gaas kijkt men
dan op de kale heuvels van China, die er precies zo uitzien als de heuvels
van Kowloon, het schiereiland, dat tot de kolonie Hongkong behoort en dat
het enige stukje van het Chinese vasteland is, waar men zich nog als vrij
mens bewegen kan.
Hier en daar passeerden we een Chinese grenswacht: een soldaat in een
slonzig bruin uniform, of een lid van de „volkswacht" in burger, maar natuur
lijk uitgerust met een groot geweer. Zij keken ons aan met Oosters strakke
gezichten.
Er zijn twee grensovergangen, waar
goederen en personen kunnen passeren.
Eén is de spoorbrug, waar de treinen
Uit Canton arriveren, de andere is een
nauwe voetgangersbrug, waarover koe
lies in een constante processie heen en
Weer lopen. Uit China voeren zij voor
namelijk in open manden groenten en
andere landbouwproducten aan, naar
China brengen zij kisten en balen,
waarvan de inhoud niet zo makkelijk
vast te stellen is. De douane aan de
Hongkong-kant is niet al te streng.
«We kunnen niet te lastig zijn," zei de
commissaris, die mij vergezelde, „want
we zijn hier te veel afhankelijk van de
Voedselimporten uit China."
Van een veilige afstand mocht ik
een paar foto's maken van de Chinese
grenspost en even later verscheen daar
aan de andere zijde een Chinees of
ficier met een camera die op zijn
beurt mij vereeuwigde. Waarschijn
lijk zal hij de foto van de „imperia
listische spion" opzenden naar de een
of andere veiligheidsdienst in Peking.
„Er bestaat geen communicatie tussen
ons en de Chinese grenswacht, maar we
hebben ook weinig moeilijkheden," zei
de commissaris. „Als er eens iets ge
beurt is het meestal de schuld van de
volkswacht."
Het was allemaal erg vredig en nor
maal. Op de terugweg zag ik in Fan-
ling, op nog geen twee kilometer van
de grens, besnorde Engelse officieren en
hun dames rustig golf spelen. En terug
gekeerd in mijn hotel, waarvan men met
een auto binnen anderhalf uur Rood
China kan bereiken, schaarde ik mij in
he lelijke, maar toch imposante Victo
riaanse lobby onder de Amerikaanse
toeristen, Russische ballingen en Chine
se zakenlieden, die bedaard en genoeg
lijk in Engelse stijl hun afternoon tea
*>®bruikten. Hier zaten we dan, wij „ka-
han' contra-revolutionnairen, aan-
van bandiet Eisenhower en
Bezen TsianS Kai Sjek." Als de Chi-
met hn|Verkelijk wilden zouden ze
lonie zo?rVan de communisten in de ko-
nerili; .T~ dit „broeinest van het im-
uen uit'moordiSnen enkele dagen kun"
Hong-kong heeft thans een vrii sterk
garnizoen, uitgerust met ve"e tanks in
artillerie. Vrijwel dagelijks hoort men
straaljagers overvliegen en in de haven
liggen grijze torpedojagers, kruisers en
een vliegtuigmoederschip. Maar toch
maakt niemand in Hongkong zich enige
illusies. De Britten zullen de kolonie
kunnen houden tot de burgerbevolking
is geëvacueerd, niet veel langer. Maar
desalniettemin schijnt ook niemand zich
erg Ongerust te maken. Men is er van
overtuigd dat de Chinezen Hongkong
voorlopig nog wel met rost zullen laten.
Waarom?
Eén van de redenen is ongetwijfeld,
dat zij in economisch opzicht Hongkong
nog niet missen kunnen. Hongkong is
maar al te bereid om zaken te doen met
China, legale en illegale zaken. In loan
i- „ithreken v»n rt„ wu'
stellen door beleefd en neutraal te zijn
ten opzichte van China. Men denkt en
praat hier anders over de Chinezen dan
in Amerika of Europa, zelfs anders dan
in Engeland. Vele Britten in Hongkong
beschouwen de Chinezen absoluut niet
als hun vijanden. Zij vinden hen een
aardig volk, dat tijdelijk een beetje de
verkeerde kant is uitgegaan, maar waar
mee altijd te praten valt en waarmee
men in ieder geval handel kan drijven,
als men het maar niet provoceert.
Daarom zendt het radiostation hier
geen anti-communistische propaganda
uit naar China, maar laat men dat lie
ver doen door Singapore, dat zestien
honderd mijlen verder van Peking ver
wijderd is; Daarom laat men hier toe,
dat communistische, anti-Britse en an
ti-Amerikaanse geschriften in groten ge
tale openlijk in de boekwinkels worden
verkocht. En daarom kunnen communis
tische agenten hier vrijwel ongestoord
hun werk verrichten.
Beleefd blijven en net doen alsof er
niets aan de hand is, is het motto van
deze kolonie. De enorme villa's, de luxu
euze hotels en talloze ju weiiers winkels
bewijzen, dat deze houding tot nu toe
niet onvoordelig was.
W. KIELICH
Advertentie
(Van onze Haagse redacteur)
Er doet in kringen van douane-amb
tenaren een verhaal de ronde, dat mis
schien helemaal niet waar is, maar dat
vanwege het feit alleen al, dat het kon
ontstaan een situatie tekent. Het heet
nameijjk, dat men onlangs bij de KLM
van pian zou zijn geweest aan de rege
ring voor te stellen de douane-ambte
naren, die op Schiphol werkzaam zjjn,
vopr rekening van de KLM in een fat
soenlijk pak te steken. De uniformen
van het douane-personeel staken zozeer
af tegen die van de luchtvaart-mensen,
dat men het geen gezicht meer vond
vooral tegenover de vreemdeling, die
met de douane zijn eerste indruk krijgt
van ons land.
Het verhaal Si non e vero....
heeft betrekking op Schiphol, maar het
zou evengoed bij een scheepvaartmaat
schappij of aan een grenspost ontstaan
kunnen zijn: de douane-ambtenaar, die
zeer vaak dienst doet naast mensen van
spoorwegen, politie, marechaussee enz.,
vindt, dat hij bij deze andere uniform
dragers maar lelijk detoneert. Er zijn
zeker wel douaniers, die in een redelijk
verzorgd uniform voor de dag komen,
maar dan moet men niet vragen hoeveel
moeilijkheden er overwonnen moesten
worden voor het zover wasEen zo
simpel lijkende aangelegenheid als die
van de dienstkleding blijkt namelijk in
de practijk bepaald niet simpel te zijn.
Dat gold voor het personeel van gevan
genissen en het geldt nog steeds voor
het douane-personeel.
Kort na de bevrijding moest men wel
genoegen nemen met uniformen, waar
het een en ander op aan te merken viel,
maar na acht jaar tobt men nog steeds
met kledingmoeilijkheden en dat wordt
vele belanghebbenden toch wel wat al te
gortig. Een van de grieven is bijvoor
beeld, dat de politie een whipcord uni
form draagt, doch dat de ambtenaren bij
de Belastingen het met zogenaamd laken
moeten doen. Whipcord is beter geschikt
voor verschillende weersgesteldheden
dan dit vrij ruwe laken, dat spoedig te
warm wordt. Men doktert jaar in, jaar
uit vrolijk verder aan het vinden van
ufot geschlkte stof, doch het schijnt maar
liik ~m?Acrn gelukken dit wonderbaar-
sint» I?(2fluJke probleem tot een oplos-
kleurecMhovi0"' men eindel«k met de
blijkt er «fi 111 het gerede geraakt, dan
en ander te h=>aan de kwaliteit het een
voort! Een prob^m"n(dnchUkkelt
er tenslotte (doch men moet
ben fs ook^afdmee kamPen heb"
iet ó=aLde uniformen herhaal
na^mSefinPtentekle!nnnaaknge ambte"
in een te nauw enz^^^***
infnrmat.ips u-igens
informaties heeft mén
m meer of min
dere mate in ruim driekwart van rle
gevallen met dergelijke grapjes te ma
ken gehad. De uniformen kunnen dan
weer geretourneerd worden, doch dit
betekent, dat de douanier dan een maand
of drie moet wachten voor hij het uni
form terug ziet.
Deze materie ressorteert onder het
ministerie van Financiën en deze zaak
naspeurend bleek ons, dat zich ook nog
diverse commissies hiermee bezig hou
den zo schijnt er zelfs een com
missie „Snit en Unificatie" te bestaan
(of er ook een commissie „Knopen en
Knoopsgaten" werkt, is ons echter niet
bekend) maar ondanks al deze acti
viteit op hoog niveau komen de douane-
Na de verkeersstunt van enkele we
ken geleden staat Eindhoven opnieuw
een interessante gebeurtenis te wach
ten. En evenals toen de idee van de
P.ufgfry5rkGersagenten aan een journa
listiek brem ontsproot, zo is het initia
tief voor de nieuwe stunt ook uit het
Eindhovense journalistieke kamp af
komstig.
In Mei 1951 kreeg Eindhoven zijn
pierement. Het werd met groot enthou
siasme door de bevolking ontvangen:
journalisten speelden voor orgeldraaier
en collectanten haalden de eerste uren
dat het orgel door de straten trok on
geveer f 700 op. Nadien hebben de
mannen van het Labre-huis, de dak
loze zwervers, week-in-week-uit met
het orgel door de stad gereden om met
de opbrengst de stichting van pater J.
Mansbergen O.E.S.A. in stand te hel
pen houden. Thans heeft het orgel vrij
wel zijn dienst gedaan. Het was al oud,
toen het uit Amsterdam te Eindhoven
arriveerde. Nu is het nog ouder gewor
den doch ook nagenoeg tot op de laat
ste notenbalk versleten. Een nieuw pie
rement is derhalve hard nodig, doch
pater Mijnsbergen ontbreekt het geld
voor de aankoop. Nu hebben de Eind
hovense journalisten besloten dit geld
bij elkaar te brengen, in een dag. Zij
zullen Zaterdag de gehele dag met het
orgel door de stad trekken en met de
zeer bouwvallige muzikale begeleiding
van het orgel 25.000 loten tegen een
kwartje per stuk verkopen. Zij zullen
daarbij geassisteerd worden door art
sen, advocaten, ingenieurs en musici.
De trekking der loterij is nog dezelfde
avond op de markt. Het idee der Eind
hovense journalisten heeft nu reeds veel
bijval gevonden. Alle prijzen voor de
loterij, waaronder een radiotoestel en
een rijwiel, zijn gratis beschikbaar ge
steld. Een slager bood als prijs zelfs
een half varken aan.
ambtenaren niet uit hun kledingpro-
bleem. Een grief, die zij, naar het ons
voorkomt terecht, uiten, is ook, dat er
iedere maand een zeker bedrag aan
kledmggeld van hun salaris wordt inge
houden, doch dat de overheid daarvoor
blijkens het bovenstaande, maar een
schamele tegenprestatie levert.
De oplossing, die men in de kringen
der douaniers voorstaat, is vrij eenvou
dig. Geef ons een zeker kledinggeld, zo
zegt men, en dan zullen wij wel zorgen,
dat we goed voor de dag komen. Een
dergelijke regtSing bestaat voor de
politie en daar maakt deze kledingtoe-
lage ook deel uit van de pensioengrond
slag. Wat bij de politie wèl mogelijk is,
blRkt evenwel om de een of andere
duistere reden voor de douaniers niet
te kunnen en zo blijft de Staat dus maar
zelf zorgen voor de kleding van zyn
douane-personeel.
Enfin, waarom zou men het gemakke-
lijk doen als het ook moeilijk kan.
AMSTERDAM (G. U.) Cand. Duits mej.
C. Verkroost (met lof), Amsterdam en A.
Buehner, Rijswijk.
DEN HAAG (Staathuishoudkunde M. O.)
H. Habekothe, Haarlem, W. Hendriks,
Den Haag, G. van Herwaarden, Rotterdam.
H. Heijman, Hilversum, P. Hoefnagels, Ter-
mond, M. der Kinderen, Den Haag, P. Kloos
ter, Apeldoorn, L. Koenraads, Den Haag, L.
Kolhoop, Enschede, G. Kornaat, Amsterdam,
A. Munster, Utrecht, J. Noorlander, Rotter
dam, J. Overgaauw, Den Haag, Th. Palthe,
Amsterdam, A. Pels en J. Pierot, Den Haag,
J. Plekenpol, Enschede, G. Podt, C. de
Rijke en A. van Ravestetjn, Den Haag. J.
Rozenberg, Rosmalen.
De belangstelling voor het congres
van de Katholieke Volkspartij, 7 en 8
Nov. in gebouw Tivoli in Utrecht, is
groter dan bij vorige congressen ooit
het geval was. Onder de autoriteiten
die aanwezig zullen zijn, bevinden zich
alle katholieke ministers en staatssecre
tarissen. uitgezonderd ministers Luns,
die berichtte tot zijn grote spijt verhin
derd te zijn, daar hij tijdens het Congres
te Stockholm vertoeft. Buitenlandse
gasten uit België, Saarland, Duitsland,
Frankrijk en Zwitserland, zullen even
eens van hun belangstelling blijk geven.
Voor de Zaterdagavondvergadering
waarin prof. dr. Rogier een rede uit
spreekt over dr. Schaepman, verleent
het koor „Katholiek Utrecht" o.l.v. Hans
Ponten zijn medewerking. Dit koor
voert uit de „Sanctus" uit „Hohe Messe"
van J. S. Bach, drie koren uit het Ora
torium „Semele" van Handel en „Coe-
lestis urbs Jeruzalem" van Alph. Die-
penbrock.
Als voorzitters en secretarissen der
drie sectievergaderingen zullen optre
den: sectie onderwijs en cultuurpolitiek,
voorz. de heer J. Poncin, secretaris de
heer F. Baten; sectie sociaal-economische
politiek, voorz. drs. G. Horbach, secre
taris mr. L. J. v. d. Ark; sectie interna
tionale en supranationale politiek, voorz
mr. P. Aalberse, secretaris de heer F.
Schneider.
Zondagmorgen wordt om negen uur
in het Jaarbeursgebouw een gezongen H
Mis opgedragen voor de congresdeelne
mers.
De aankleding van de vergaderzaal
wordt door de kunstschilder Hans de
Jong verzorgd. Op hét podium in de
grote zaal wordt een groot geschilderd
portret geplaatst van dr. Schaepman. In
de gangen van gebouw Tivoli zijn de
geschilderde portretten geëxposeerd
van de partijvoorzitter en van de voor
zitters der katholieke Tweede Kamer
fractie sinds Schaepman de Katholie
ken rond ziin „proeve van een program"
wist te verenigen.
Zaterdag is de luchthaven Eelde open
gesteld voor binnen- en buitenlandse
toestellen, met de restrictie dat alleen
gestart en geland mag worden na zons
opkomst en voor zonsondergang. Vele
Groningers waren naar het vliegveld ge
trokken om getuige te zijn van de komst
van de eerste vliegtuigen op deze zeer
gemoderniseerde luchthaven. De vlieg
tuigen bleven evenwel uit, maar Maan
dag hebben lesvluchten makende toestel
len van de Rijksluchtvaartschool uit
Gilze-Rijen de symbolische opening van
de toekomstige basis van de Rijkslucht
vaartschool op Eelde mogelijk gemaakt.
Onder commando van de commandant
van de Rijksluchtvaartschool afdeling
Gilze-Rijen. de heer K. J. A. Meester,
landden twee Beechcrafts, vijf Harvards
en drie Saab-Saphirs. Het vliegpersoneel
van Gilze-Rijen werd ontvangen door
de havenmeester van Eelde, de heer B.
Vogelzang Men too/ide zich zeer enthou
siast over deze nieuwe luchthaven, die
beschikt over twee grote landingsbanen
van 1500 en 1800 meter.
Het Staatsvissershavenbedrijf te IJ-
muiden heeft de afgelopen maand een
nieuw record gevestigd door de hoog
ste maandomzet na de oorlog te berei
ken. Deze bedroeg namelijk f3.519.367,
tegenover f3.378.834 in de overeenkom
stige maand van 1952, een stijging der
halve van f 140.533. Daarmee is de ach
terstand van 1953 op het vorig jaar ge
halveerd. Werd in de afgelopen 10
maanden een omzet bereikt van
f 24.499.494, in de overeenkomstige pe
riode van het vorig jaar was dit
f24.642.351, een nadelig verschil van
f 142.857.
De topmaand werd enerzijds veroor
zaakt door ruime haring-aanvoeren,
doch daarnevens werd ook vrij veel
rondvis en makreel aan de markt ge
bracht. En ook daarvoor werd goed
geld betaald, zoals Maandag wel heel
scherp geaccentueerd werd, toen de ma
kreel van de Bloemendaal IJM 71 ver
kocht werd voor niet minder dan f40.
per kist.
Zondag vond in Engeland de jaarlijkse race van veteranenauto's plaats. Alleen
wagens, waarvan het bouwjaar vóór de twintiger jaren ligt, mogen er aan
deelnemen. De race ging van Londen naar Brighton en de deelnemers hoopten
vurig het einddoel vóór de avond te halen, vooral toen er een fikse regenbui
losbrak. Onder de wagens was een Lutzmann uit 1895 (boven links), New
Orleans uit 1900 (rechts boven), MMC uit 1899 en een Stephens uit 1898.
De regeling van de rechtsbijstand
aan on- en minvermogenden behoeft
herziening. Aldus zegt minister Donker
in de toelichting tot een desbetreffend
wetsontwerp.
De last van de rechtsbijstand aan on-
of minvermogenden in civiele zaken
wordt vrijwel geheel gelegd op de ad
vocaten. De eerbiedwaardige traditie,
dat de advocaten het als een ereplicht
behoren te beschouwen, hun diensten
ten behoeve van onvermogenden koste
loos te verrichten, vormt echter geen
hechte grondslag meer voor een bevre
digende regeling van deze tak van so
ciale zorg. Bij de ontwikkeling der
sociale voorzieningen heeft zich hét
accent in de loop der tijden verplaatst
van de particuliere- of groepszorg naar
de gemeenschapszorg. Meer en meer
wint de mening veld, dat een belang
rijke tak van sociale zorg als de onder
havige tot de taak van de overheid be
hoort en dat het niet juist is, een be
paalde groep hiermede te blijven be
lasten.
De minister wil in het leven roepen
een stelsel van arrondissementsgewijze
georganiseerde bureau's van rechtsbij
stand, welke de rechtshulp aan on- en
minvermogenden in volle omvang
behalve in straf- en tuchtzaken ter
hand kunnen nemen. Uitgangspunt voor
Advertentie
(Van onze verslaggever)
ij kennen studiebeur
zen, wij kennen de
effectenbeurs en de
Beurs met Berlage's advies,
Uw tijd te beiden, maar de
Weduwenbeurs zal wel een
volkomen nieuw begrip voor
U zijn. Stel U nochtans ge
rust; het is géén instelling,
waar weduwen verhandeld
worden. Het is integendeel
?eur, s.oliede en zeer
respectabele instelling in het
vriendelijke Gelderse stadje
Doesburg Honderd mannen
zijn er lid van. Zo is het
geweest al die bijna 200 ja
ren, dat de Weduwenbeurs
bestaat. Zij werd gesticht op
1 Juni 1759 door „ingezete
nen, op verzoek van eenige
„borghers", zo staat het in
het Boek van Reglementen,
Gilden en Instructiën der
Stad Doesborgh."
Het doel van de Weduwen
beurs is, aan de weduwen
van afgestorven leden een
jaarlijkse uitkering te doen,
tenminste zolang de dames
ongehuwd blijven. Het be
drag van deze uitkering
wordt elk jaar door het di
rectorium vastgesteld en is
afhankelijk van de inkom
sten uit het kapitaal der
Beurs. De honderd heren le
den van de Weduwenbeurs
moeten van christelijke reli
gie zijn. Rooms of anderszins,
zo vermeldt het Reglement
met weldoende verdraag
zaamheid. Militairen worden
niet toegelaten. Mannen, die
lid willen worden moeten
bij hun aanmeldingvtff
achtereenvolgende jaren in
Doesburg hebben gewoond en
niet ouder zijn dan 44 jaar.
Vroeger moesten candidaat-
leden „uiterlijk gezond"
zijn. Tegenwoordig is dat an
ders. Een lid moet voor zijn
Directorium van vier direc
teuren. De gemeente Does
burg benoemt de directeu
ren uit de leden van de
toelating medisch worden Beurs. Verder hebben tien
gekeurd. Jaarlijks betalen ze gecommitteerden zitting in
een bepaalde contributie,
het bestuur. In vroeger jaren
Als een lid sterft krijgt zijn werden deze op voordracht
weduwe jaarlijks of als ze
wil per half jaar een uit
kering. Trouwt ze opnieuw,
dan houdt de uitkering op
tot op de dag, dat ze even
tueel opnieuw weduwe
wordt. Kortom, zo vaak ze
weduwe wordt, zo vaak
van het „directoire" be
noemd door de „magistraat"
der stad. Sedert de democra
tie op ruimer schaal wordt
beoefend, geschiedt deze be
noeming echter door de al
gemene ledenvergadering. Om
het jaar is een der vier direc-
wordt de uitkering hervat.
De man, die weduwnaar
wordt, verliest terstond het
lidmaatschap van het Wedu-
wenbeursje. Hij kan het ech
ter terugkrijgen als hij op
nieuw de weg des huwelijks
gaat. Zolang de Weduwen
beurs bestaat is dat echter
nog nooit voorgekomen.
U wilt natuurlijk weten,
hoeveel weeuwtjes momen
teel van de Weduwenbeurs
een uitkering ontvangen.
Wel, het zijn er 24 en dat is
meteen een record, want een
zo hoog aantal is in de ge
schiedenis van de Beurs nog
nimmer bereikt.
et bestuur van de We
duwenbeurs bestaat
overeenkomstig de
oude reglementen uit een
teuren voorzitter van het di
rectoire. Dit jaar is dat de
architect de heer N. de Wolf,
dezelfde, die de beroemde
Waag en het Hof van Gelria
te Doesburg heeft gerestau
reerd. De Weduwenbeurs is
eigenlijk een vorm van le
vensverzekering. Zij staat dan
ook onder toezicht van de
Verzekeringskamer. Niette
min zijn er grote verschillen.
De voornaamste nog geldende
zijn de bestuursvorm, het
voorschrift dat de algemene
ledenvergadering over de
toelating van candidaat-le-
den beslist en de nog steeds
geldende eis, dat leden de
christelijke religie moeten
belijden.
Toen de Weduwenbeurs 75
jaar bestond in 1834
heeft het bestuur een oorkon
de laten maken, om aan dit
heuglijke feit te herinneren.
Deze oorkonde hangt sedert
dien in de hal van het Stad
huis. Onder de boom, sym
bool van de soliditeit van de
Beurs, staat het volgende,
primitieve, rijmpje te lezen:
Uit Echt en Geldersch Zaad
is mijne Kiem gesproten
Geplant in goeden Grond
duld ik geen Waterloten
Drievierde van een Eeuw
stond mijne Wortel vast
Was meen'ge Weeuw tot Heil
en Niemand ooit tot last
Groei voort, o, eed'le Boom,
tot aan den jongsten
Nacht
en stort Uw rijpe Vruchten
neer op ons en 't Nage
slacht
De Planters zijn nu dood,
maar andere Kweekers
leven
En God zal aan den acht'bren
Stam Groei, Bloei en
Vrucht
En milden Wasdom geven.
Daaronder staan de namen
van de honderd mannen, die
in 183) lid van de Weduwen
beurs waren.
De oude Weduwenbeurs te
Doesburg is een vriendelijk
unicum en een soort abstract
monument voor de gemeen
schapszin der Doesburgers
van twee eeuwen geleden.
Bijzonder merkwaardig is,
dat tal van geboren en
getogen Doesburgers nimmer
van de Weduwenbeurs heb
ben gehoord.
een dergelijke organisatie vormden de
reeds lang te Amsterdam en Rotter
dam gevestigde bureau's voor rechts
bijstand, particuliere instellingen zon
der op de wet gegronde bevoegdheden,
die, voor de ongunst der tijden hun
werkingssfeer belangrijk deed inkrim
pen, met gemeentesubsidie een groot
deei van het Pro Deo-werk in die ar
rondissementen op voortreffelijke wij
ze verzorgden. Door het voorgestelde
systeem nemen de bureau's voor rechts
bijstand zowel de taak der tegenwoor
dige bureau's van consultatie als die
van de Pro Deo-kamer bij de rechter
lijke colleges over.
Het bureau kan vair geval tot geval
bepalen, welke bijdrage door de min
vermogenden kan worden opgebracht.
Dit van de minvermogenden gevraagde
offer zal in de meeste gevallen slechts
uiterst gering kunnen zijn. Naar schat
ting zullen de kosten ongeveer één
millioen gulden bedragen. Daarin zijn
dus begrepen de kosen van de me
dewerkende advocaten en eventueel
candidaat-deurwaarders, van de uit te
brengen exploiten en te plaatsen ad
vertenties, alsmede de administratie
kosten der bureau's.
De inkomsten zullen gering zijn. De
bureau's van consultatie behandelen
per jaar ongeveer 15.000 zaken. Daar
van is een belangrijk deel echtschei
dingen en alimentaties, waarin de bei
de partijen vaak door de bureau's ge
holpen moeten worden en meestal
slechts één partij enigszins draagkrach
tig is. Een opbrengst van meer dan
f 150.000 is niet te verwachten.
De Stichting voor de Landbouw
heeft het Bedrijfschap voor Vee en
Vlees voorgesteld, de overnameprijs
voor tweede kwaliteit baconvarkens
te verhogen tot f 2.34 per kg ge
slacht gewicht. Bij de huidige richt
prijs van f 2.29 betekent dit een
toeslag uit het varkensvleesfonds
van f 0.05 op de baconvarkens.
Na enige aandringen van de Stichting
is het Bedrijfschap voor Vee en Vlees
daartoe met ingang van 26 October
overgegaan. Het Bedrijfschap heeft
daarbij echter de gewichtsgrenzen van
de tot bacon te verwerken varkens
vastgested op 63 X/m 70 kg geslacht ge
wicht.
De Stichting voor de Landbouw
achtte deze verhoging op de eerste
plaats gewenst ter realisering van het
door haar on principiële gronden inge
nomen standpunt, dat de overnameprijs
voor tweede kwaliteit beconvarkens zou
moeten worden aangepast, aan de prijs
voor de zwaardere varkens, wanneer
deze laatste zouden liggen boven de
richtprijs voor baconvargens. Voorts
was de Stichting voor de Landbouw
van oordeel, dat de huidige markt
situatie deze aanpassing mogelijk
maakte.
Laatst wandelde ik vol
poëtische gedachten door
de avondlijke stilte naar
huis, toen een man tegen
mij opviel. Hij greep mij
bij de revers van mijn jas,
zei troebel: „Een beetje
vuur, maat," en spoot
mij een kegel, zó uit Schie
dam geïmporteerde adem,
in het gezicht. Ik hield hem mijn
brandende sigaret voor en nadat hij
er een poosje omzichtig omheen had
gedraaid, slaagde hij er werkelijk in
het gewenste contact te leggen.
Toen scheurde ik mij van hem los;
maar nauwelijks had ik enige stappen
gedaan of ik hoorde een dof, schu
rend geluid achter mij. De vent lag
scheef tegen de vensterbank van een
huis gevlijd.
Nu, dacht ik, die krijgt een onge
luk of hij maakt ongelukken; dat
gaat zo niet langer. En hoewel ik al
lerlei innerlijke weerstanden had te
overwinnen, stapte ik op hem toe,
pakte hem bij de schouder en zei,
vervuld van een krachtig verant
woordelijkheidsgevoel: „Komaan, me
neer, ik zal u even thuis brengen;
zegt u mij maar eens.' waar u woont."
Instede van mij zijn adres te ont
hullen, hief de man onmiddellijk een
lied aan, betogende dat hij nog niet
naar huis ging; nog lang niet. Ik sjor
de hem dus in een enigszins verticale
houding, sloeg mijn arm om zijn schou
ders, en begon met hem te lopen. „Welke
kant gaan we uit, zegt u het maar,"
zei ik joviaal.
„Daar," antwoorde de man en wees
met een wankele vinger naar de ster
ren.
Maar omdat die richting mij niet zo
goed uit kwam, koos ik zelf maar een
route. Als het verkeerd loopt zegt ie
het wel, dacht ik psychologisch.
Het was een zware man. en omdat
hij in het geheel niet méégaf, had ons
gezamenlijk voortbewegen nogal iets
onbestemds, vrees ik. Toen naderde
van de andere kant een agent. Ik
trachtte nog mijn afwezige bescher
meling om het uniform héén te trek
ken, maar het was al te laat.
„Zo, zo," zei de politieman, „mag ik
eens met de heren kennismaken?"
„Lui'ster eens agent," zei ik, de za
ken meteen zuiver stellend, „ik heb
deze heer onderweg opgepikt en ik
breng hem wel even thuis."
„O, juist," zei de agent hoffelijk,
„en daarna brengt meneer hier wel
even naar huis, zeker."
„Maar ik ben niet dronken," riep ik
protesterend uit.
„Welnee, natuurlijk niet," antwoord
de hij sussend, „meneer heeft geen
druppel gehad."
„Nee, inderdaad, geen druppel," zei
ik strak; „ik heb gewerkt."
Toen begon de agent te lachen, als
had ik een bijzonder goede anecdote
verteld:
„Hij heeft gewerkt, zegt-ie, ge
wérkt, ha, ha, ha, en nu is meneer
een beetje overwerkt, ha, ha, ha."
Werkelijk, daar viel met die man
riet. te praten.
„Man, ik bén niet dronken," riep ik
nogmaals vertwijfeld uit.
Maar toen begon het hem te verve
len„Houdt u nou maar op met die
praatjes. Dat zeggen ze allemaal," stel
de hij koel vast.
Op het bureau werd mijn maat,
wegens zijn kennelijke staat onmiddel
lijk in het cachot gestopt. En wat mij
betreft, het kostte mij een half uur
voor ik de dienstdoende brigadier er
van kon overtuigen dat aan mij geen
enkele alcoholische smet kleefde.
Toen ik vol bittere gevoelens tegen
het leven weer op straat liep, trad een
heer op mij toe:
„Heeft u een beetje vuur voor mij?"
vroeg hij correct.
„Nee," zei ik, „u bent dronken."
„Waarachtig niet," riep de man ont
hutst uit.
„Ja, ja," zei ik smalend,
ze allemaal."
,dat zeggen
Zoals bekend, is bij de afschaffing
van de maximum straatprijs voor con-
sumptiemelk met ingang van 19 April
1953, ter voorkoming van een te onge
lijke stijging van de bestaande prijzen
voor de consument in de verschillende
delen van het lanal, ten aanzien van de
extra-subsidie uit het Landbouw Egali
satiefonds een differentiatie toegepast in
die zin, dat in de gebieden met een te
kort aan cosumptiemelk een hogere sub-
siötie wordt verleend dan in de niet-
tekortgebieden. aldus deelt de Stichting
voor de Landbouw mede.
Voor het grote tekortgebied in het
Westen bedraagt cleze extra toeslag
1,50 cent, voor de kleinere tekortgebie-
den elders 0,75 per liter. Voor overig
Nederland wordt geen extra toeslag ge
geven.
De Stichting voor de Landbouw heeft
in het kacler van het voor het melkprijs
jaar 1 November 195331 October 1954
te voeren melkprjjsbeleid op voorstel
van de hoofdafdeling veehouderij, waar
in ook vertegenwoordigers van zuivel-
organisaties zitting hebben, het stand
punt ingenomen, dat het gewenst is met
ingang van 19 April 1954 de verschillen
in öleze extra toeslagen te doen ver
dwijnen.
Zij heeft hierbij overwogen, dat hij een
vrije bestemming der melk zoals deze
thans wordt toegepast geen nauw
keurig te bepalen geografische gebieden
met melkoverschotten, respectievelijk
melktekorten bestaan.
Voorts is het de vraag, of het verschil
in extra toeslag wel de verwachte in
vloed heeft gehad! op de consumenten
prijs voor de melk. Vast staat, dat deze
extra toeslag ongewenste concurrentie
mogelijkheden schept en dientengevolge
bezwaren oplevert voor de nevenlig-
gende gebieden, waar men óleze toeslag
niet ontvangt en toch genoodzaakt is
dezelfde prijs aan de boeren te betalen
als in het gebied waar de extra toeslag
geldt.
Sovjet-circus
Bulgarije heeft een
staatscircus, dat „Rodina"
heet. In dat circus werden
vijf trapeze-werkers ern
stig gewond tengevolge
van het breken van een
mast. Volgens het in So
fia verschijnende blad
„Trud" was de directie
herhaalde malen gewaar
schuwd, dat de mast het
zou begeven, maar de
directie had de waar
schuwingen naast zich
neergelegd. De directie
dacht blijkbaar: „Ze kun
nen doodvallen". Dat zij
dat niet gedaan hebben.
is niet de verdienste van
de directie van dit com
munistische staatscircus.
Die directie houdt er
blijkbaar uiterst progres
sieve sociale opvattingen
op na, want een circus-
artist, die zich eritiek
durft te veroorloven,
wordt volgens hetzelfde
blad ofwel afgeranseld,
ofwel op staande voet
ontslagen.
Geen oudheidkundige
Een boer in Noord-En-
geland vond op zijn ak
ker iets, dat, naar hij
meende, de blikken rand
van een jampotdeksel
moest zijn en gaf het
aan zijn kinderen. Een
bezoeker, die het ding
toevallig onder de ogen
kreeg, zag er echter méér
in en bracht het naar een
museum, waar men tot
de conclusie kwam, dat
het een armband uit het
bronzen tijdperk was.
Oude deserteur
De 58-jarige Giovanni
Bazzi werd onlangs in
Milaan gearresteerd, om
dat hij tijdens de eerste
wereldoorlog uit het Ita
liaanse leger was gedeser
teerd. Sinds hij er veertig
jaar geleden vandoor
ging, heeft hij in Oosten
rijk en in Frankrijk ge
woond.
Bejaarden
In een tehuis voor be
jaarden te Osaka in Ja
pan werden dezer dagen
twaalf bewoners en be
woonsters met elkaar in
de echt verbonden.
Voor mannen
boven de veertig
Amerikaanse dokters
zijn van oordeel, dat de
veiligste lichaamsoefenin
gen voor mannen boven
de veertig bestaan in het
aflopen van de begrafe
nissen van lieden, die
boven de veertig te veel
aan lichaamsoefeningen
hebben gedaan.
