Er mocht aan het grote
werk geen smet kleven
Wilde water bedwongen
Nederlands „pocketbook"-fonds in opbouw
Een aantal titels in Prisma-reeks
Humoristen in de
meerderheid
Geen reden tot
jaloezie
Redelijke afvloeiing of moeten zij
zichzelf liquideren?
Luchtige expositie
vertrokken
LITERAIRE KRONIEK
Wij allen van het demi-siècle zijn in onze levenstijd wel met
zoveel tragediën geconfronteerd, dat het niet zo heel veel
indruk meer maakt als wij vaststellen, dat een typisch Ne
derlands treurspel zijn hoogtepunt en zijn einde nadert: de ontbin
ding der Zuiderzee-gemeenschap, de ondergang van het Flevische
tolk. De Februari-ramp heeft het proces nog even gestagneerd,
blaar toch mag men aannemen, dat reeds over vijf jaar de oude
kom van de Zuiderzee en daarmee het grootste en beste deel van
het water, als gevolg van verdere inpoldering voor het vissersbedrijf
Verloren is gegaan. Er zijn reeds tekenen van chaos en paniek. De
hog altijd talrijke vloot van zeil- en motorschepen wordt op steeds
kleiner bestek samengedreven. Men verdringt elkaar op de visgron
den, met weinig eerbied voor andermans goed. De bepalingen worden
overtreden, verboden water regelmatig bevist, zodat de kantonge
rechten overvol zitten. En om bij steeds minder lonend bedrijf toch
aan zijn trek te komen, is onverantwoordelijk de jonge vis wegge
vangen en vernield en als nest aan wal gebracht, bestemd voor
eendenvoer of voor de vismeelfabrieken. Dit wreekt zich vooral op
de snoekbaarsstand, bedoeld om in het winterseizoen, na beëindiging
van de palingteelt, de aanvullende visserij te vormen. Er wordt dan
ook zo goed als geen snoekbaars gevangen, de schepen blijven binnen
en tal van vissers moeten een heenkomen zoeken, naar de DUW,
ergens op een fabriek of bij de werkzaamheden in Zeeland. Intussen
is Vrijdagavond in Volendam de eerste „liquidatie-bijeenkomst" ge
houden, waar aan de vissersgemeenschap de vraag is voorgelegd op
welke voorwaarden zij de vloot prijs wil geven. Het begin van het
dramatisch einde.
GODS LINKERHAND van William E. Barrett
Deze bon invullen
PRISMA
Geen hulp verleend bij
verdrinking
Geldboete voor drie
Enkhuizers
„Damme" vliegt Nederl.
producten door de V.S.
ZATERDAG 7 NOVEMBER 1953
PAGTNA 5
Het lot van de Flevische vissers
Soortgelijke vergaderingen zullen ook
Worden belegd in de andere vissers
plaatsen, die door de inpoldering in de
naaste toekomst hun bëlekenis verlie
zen: Elburg, Harderwijk, Bunschoten,
Hoorn, om de voornaamste te noemen.
Zij gaan uit van de officieel in het le
ven geroepen Commissie tot beperking
der vergunningen, die wil trachten de
vloten uit te dunnen tegen de tijd
dat de IJsselmeervisserij zich uiteinde
lijk en definitief zal hebben terugge
trokken op wat haar aan viswater blijft:
Van de lijn EnkhuizenKampen tot aan
de Afsluitdijk. Over het aantal vissers,
dat hier zijn brood zal kunnen verdie
nen, lopen de schattingen uiteen. De bio
loog dr. Havinga meent de helft van het
huidig aantal, maar de vissers zélf reke
nen met hoogstens één derde, omdat de
beste visgronden verloren zullen zijn.
De grote meerderheid der mensen, die
thans nog vissen, zal dus in enkele ja
ren tijds moeten afvloeien en men be
schouwt het als ideaal, dat het zoveel
mogelijk vrijwillig geschiedt. Daarom
Wordt er op aangedrongen, dat de rege
ring de voorwaarden, waarop men zijn
Vergunning en daarmee zijn bedrijf prijs
8eeft, redelijk zal maken.
Eigenlijk herhaalt zich de geschie
denis, 0f juister gezegd: voltrekt zich
io??s eerst hel vonnis, dat reeds in
1932, bij de afsluiting der Zuiderzee,
over de Flevische vissers werd uitge
sproken. Want tegen de verwachting
in zou zich in het afgesloten water
een visstand ontwikkelen, aal en daar
naast snoekbaars, die het mogelijk
maakte een bloeiend bedrijf te con
tinueren, onveranderd het beeld van
voorheen in de havens en aan de los-
wal Wel verminderde in twintig jaar
tijds het aantal vergunningen met 35
pet., maar hiertegenover staat, dat de
vangcapaciteit van de IJsselmeervloot
vergeleken met 1934 aanmerkelijk is
vergroot, voornamelijk door de mo
torisering. De inpoldering van de
Noord-Oostpolder heeft vooral Vollen-
hove getroffen; in stilte is zijn vloot
practisch geliquideerd en de vissers
gemeenschap verpauperd, een wel
geveegd. Dat Zondagnachtverbod is een
kool, die Urk Volendam heeft gestoofd,
want helaas, het eigenbelang kruist al
tijd weer de samenwerking, die meer
dan ooit voor de vissers geboden is.
Zoals thans Lemmer de Urkers be
schuldigt van het uitmoorden der jonge
snoekbaars met hun veel te sterke
schepen. Alles niets nieuws voor wie
de geschiedenis der Zuiderzee kent: het
zeer triest verloop, dat thans de vis-
sersbevolkmg van Zuid- en Westwal
bij het vorderen van het inpolderings-
werk dreigend voor ogen staat. Har
derwijk, Bunschoten en Volendam
■willen het lot van Vollenhove niet
Helen Zii wensen hun aandeel in het
vfswateL dat straks blijft. En voor
hen die moeten afvloeien, vragen zij
een redelijke behandeling.
Karn moet behouden blijven
Vooral Volendam, ook al ligt straks
de polder tussen de haven en ginds
water bij Enkhuizen, wil de kern van
zijn vloot behouden en daarmee Qe
sfeer van vissersdorp. De vloot telt nog
altijd een honderdtal schepen, die met
wisselend succes het aalseizoen beëin
digd hebben. Voor de hoekwantvissers
is dit gunstig geweest, voor de kuil-
vissers beduidend minder, terwijl voor
de motorkorders de beperkende bepa
ling van het Zondagnachtverbod op
nieuw fnuikend is gebleken. Dit ver
bod, waarbij de schepen pas 's Maan
dagsmiddags vier uur uit mogen varen,
in plaats van 12 uur 's nachts, berooft
hen van de beste tijd; zij vinden het
water door de zeilvloot letterlijk schoon-
doodvissen door schepen van de West-
wal, van de jonge steur voor de IJssel-
mond, in vijftiende en zestiende eeuw.
de strijd tussen het staande en het
gaande net, altijd opnieuw, het hevigst
wellicht in het begin dezer eeuw, bij
de verschijning van de wonderkuii.
Toen de beslissing aan de orde
was over de wet tot afsluiting en
droogmaking der Zuiderzee, werd
telkens weer betoogd, dat aan dit
grote werk geen smet mocht kle
ven. Zij, die in hun bestaan wer
den getroffen, zou men helpen en
schadeloos stellen. Maar de Zui-
derzeesteunwet, die hierin zou
voorzien, was weinig meer dan
armenzorg, m letter en geest er op
gericht zo gauw en vooral zo goed
koop mogelijk van de mensen af te
komen. De normen van deze wet, die
nog altijd onveranderd gelden, zijn
in twintig jaar tijds volkomen ver
ouderd en voor de natie een schan
de De situatie, waarin de wet voor
zag, zal eigenlijk eerst thans, wan
neer binnen afzienbare tvid de
Zuidelijke polders zijn u0"00^'
feite aanwezig zijn. Daarom vraagt
men voor de vissers. die de
eerstvolgende jaren zullen mo
alle tegenslagen, die ons deel zgn ge
worden, vordert het gestadig, de plan
nen worden uitgevoerd en de millioe-
nen, die dit vraagt, komen prompt ter
beschikking. Het beeld aan de keerzij
daarentegen is louter negatief. Hier
ontbreekt elk plan of systeem en iedere
orde. De mensen, wier bestaan op het
spel staat, weten nog altijd niet waar
zjj aan toe zullen raken. Zij hebben
officieel geen enkel recht. Men zou ze
het liefst allen kwijt willen, maar zon
der dat het een cent kost. Toch zal een
deel van de nog 850 schepen tellende
IJsselmeervloot ook na de beëindiging
van het droogleggingswerk een taak
behouden. Maar niemand kan vertellen
hoeveel er dat zullen zijn.
Waarom, zo vraagt men zich af, be
reidt men zich niet voor op de uiteinde
lijke situatie, zoals die reeds over een
jaar of vijf althans wat de visserij be
treft, bereikt zal zijn. Waarom is er geen
onderzoek mogelijk naar de kansen der
visserij in het definitieve IJsselmeer. Met
als resultaat een project, een welvaarts-
FRED THOMAS
Tot de beperkende bepalingen,
waarmee indirect de liquidatie
van het vissersbedrijf in de hand
wordt gewerkt, behoort het ver
bod voor motorkorders, om vóór
's Maandagsmiddags vier uur ter
visserij te gaan. Op de foto's bo
ven en links de aalkor, eens sym
bool van welvaart, nu een banier
van zorg en misère.
afvloeien, eenzelfde regeling als
in 1932. Een uitkering van f 40.
per week, zonder enigerlei aftrek,
wordt onder de gegeven omstan
digheden het minimum geacht. Ver
der een credietregeling voor de om
vorming van het bedrijf en toeslag
voor herscholing en opleiding va.',
de jeugd. Het is in het verleden
maar al te vaak als grievend on
dervonden, dat een visser aan de
wal voor niets beters in staat werd
geacht dan voor stationskruier,
brugwachter of corveeër. Een test
van jonge visserlui, onlangs in El-
burg afgenomen op initiatief van de
belanghebbenden zelf, heeft deze
opvatting gelogenstraft. Zoals trou
wens het groot aantal intellectue
len, zowel geestelijken als leken,
waar Volendam op wijzen kan.
Door het systeem van vergunnin
gen en credieten, haar medewer
king tot het verbouwen van sche
pen en omvorming van het bedrijf
in de jaren na 1932, is de Staat
mede verantwoordelijk voor de si
tuatie van het ogenblik en voor het
lot van de vissers, die van het wa
ter moeten verdwijnen.
Elk plan of systeem ontbreekt
Telkens echter moet men constateren,
dat de blinkende medaille waarmee
de natie de Borst siert: het grootse
werk der drooglegging van de vroe
gere Zuiderzee, een weinig fraaie keer
zijde heeft van afbraak en ontluiste
ring, zo niet van ernstig onrecht. Geen
geldelijke offers zjjn te groot geacht,
van het begin af en nog altijd opnieuw,
om dit nationale project te verwezen
lijken. Ondanks alle verarming en
plan, waar de afvloeiing der mensen
zich naar richten kan. En waarom laat
men de onzekerheid voortduren over het
lot van hen, voor wie geleidelijk aan
en zeker na een bepaalde datum, geen
plaats meer zal zijn. Natuurlijk, het is
de voordeligste manier om rechtstreekse
maatregelen achterwege te laten en het
geval zichzelf te doen oplossen letter
lijk wegzieken, doordat het voor groep
na groep van vissers steeds moeilijker
wordt gemaakt zich te handhaven. Zo
teren de bedrijven in en begint de ver
paupering, zoals men dat in Vollenhove
heeft kunnen zien, de tragische onder
gang van een gemeenschap, die zich tot
gerief van de Overheid, daarbij heel stil
heeft gehouden.
Geen smet mocht aan dit werk kle
ven! Welnu, waarom biedt men deze
mensen dan geen royale oplossing, zo
dat niemand het gevoel heeft de dupe
te zijn geworden. Het betreft hier een
volksdeel, dat met zijn tradities be
hoort tot het merg der natie, een trots
en stoer en oer-Nederlands bedrijf, dat
van eeuwen her in vrijheid en zelf
standigheid is uitgeoefend. Hier schui
len krachten in, die ons volk niet mis
sen kan. Wat heeft Volendam niet bij
gedragen aan de activiteit van het
Katholieke leven, alleen reeds met
zijn record aantal roepingen, met zijn
zonen en dochteren overal in de mis
sie. In deze gemeenschappen leeft nog
een geest, die juist voor onze tijd be
houden moet blijven, hier hecht men
nog aan waarden, die elders helaas ver
loren zijn gegaan. Waarom komt men
dan niet met een weldoordacht plan
om van de Flevische wereld te redden
zoveel het kan, in plaats van haar, het
liefst geruisloos, te laten liquideren.
EEN BOEK ALS DITVERSCHIJNT SLECHTS HOOGST ZELDEN
en wordt dan voor wie het bemachtigt een bezit van grote,
blijvende waarde.
maakte een diepe indruk op de Katholieken, niet alleen in
Nederland, maar ook in Amerika, Engeland, Frankrijk, Duits
land en Denemarken. Avontuur - Romantiek - Liefde - Misdaad -
Hartstocht - Geloof - Vrees - Gevaar vormen de bodem, waaruit
dit van een intense spanning geladen boek zijn sappen trekt.
Laat dit betoverende boek V niet ontgaan, maar bestel 't
vandaag nog, als U wilt voor de winkelprijs van 6.25, maar 't
voordeligst ml. voor slechts f2.50!) door lid te worden van
HET THIJMFONDS, het eerste, het grootste en het goedkoopste
Nederlandse boekenfonds voor Katholieken.
Géén inschrijfgeld. - Enige verplichting: minstens 1 jaar lid
blijven en in dat jaar zes boeken afnemen f2,50 per stuk.
Ook betaalbaar met f 1)25 p. mnd.
Prospectus gratis op aanvraag.
INVULLEN IN BLOKLETTERS BON
Naam:
Plaats:
wenst lid te worden van „Het Thijmfonds" tegen betaling van
fl.25 per maand f2.50 per boek f15— per jaar
betaling geschiedt: per postgiro no. 268700, per kwitantie,
verhoogd met incassokosten.
Niet verlangde s.v.p. doorhalen.
Handtekening:
en verzenden in ongefrankeerde enveloppe
met op de adreszijde: Machtiging no. 1557,
Den Haag. Aanmelding kan ook geschieden
per brief of briefkaart.
(Vervolg van pag. 1)
Er zit een geweldige regie achter dit
werk. Buitenlandse waarnemers uiten
er hun grootste bewondering over. Als
men zich realiseert wat er aan voorbe
reidingen aan berekeningen en aan la
boratoriumproeven voorafgegaan moet
zijn om dat verschrikkelijk grote cais
son in nauwelijks een kwartier tijds
precies op zijn plaats te varen en het
daar te laten zinken, waar het moet lig
gen om zelfs de hoogste en wildste vloe
den te doorstaan, wordt men stil van
bewondering voor het vernuft, de moed
en het talent van de ingenieurs die dit
stoute stuk hebben uitgehaald.
Je beseft eerst dan goed, hoe groot
de teleurstelling moet zijn geweest, toen
de dichting in de laatste week van
Augustus mislukte en hoe groot de
vreugde is nu de afgrendeling is gelukt.
Honderdduizenden mensen hebben
overal in het land aan de radio gewaakt
en meegeleefd met hetgeen bij Ouwer-
kerk gebeurde. Vanmorgen vroeg wap
perde in alle grote steden, die wij op
onze weg van Ouwerkerk terug naar
Amsterdam passeerden, de driekleur
trots in de wind. Terecht. Want dit is
een dag van nationale trots. Opnieuw
zijn wij meester geworden over het wa
ter, dat ons op een rampzalig mom™
met drieste kracht en wreed geweld
overrompelde.
j :ii«~ +r»f Koeliiif «stil-
De IJsselmeervloot, thans nog
meer dan 850 schepen uit alle ha
vens, zal tot de helft en misschien
wel een derde worden ingekrom
pen, wil zij oo het stuk IJssel
meer, dat uiteindelijk overblijft,
nog een bestaan vinden. De grote
houten botters zullen in elk geval
de langste tijd hebben gediend.
nwïllekeurig zal onze kroniek van vandaag het karakter van een opsom
ming krijgen. Want het gaat ons nu eens niet om een boek, maar om
een reeks en om wat daarin voor een breedgedacht publiek zoal versche
nen is aan waardevols. Deze reeks is voor ons land van alle reeksen, die het
motto goed en goedkoop" in practijk brengen, wat haar vormgeving betreft
wel het meest letterlijk op het voorbeeld van het Amerikaanse „pocketbook
geïnspireerd. Zij is thans nauwelijks een vaar jaar oud, deze Prismareeks,
maar haar titellijst heeft reeds de omvang en veelzijdigheid va.n een eerbied
waardig fonds. Laat ons meteen maar met de omschrijvende opsomming be
ginnen.
Ngaio Marsh; het Amerikaanse „boy-
meets-gnT'-verhaal „Heren van zeven
tien" van Booth Tarkington, een roman
over de problemen van de rijpere jeugd;
het dwaas-humoristische „De hemel mijn
beloning" van de grote Thornton Wil
der, en het idem dito verhaal van het
Sovjet-schrijverspaar Ilf Petrow van
een kwart eeuw geleden: „De twaalf
stoelen". Ilf Petrow vertellen ons
hoe 'n „kapitalistische" vrouw haar dia
manten in een stoelzitting verborg, zulks
uit angst voor inbeslagneming. Na haar
dood doet zich het probleem voor, dat
er twaalf dezelfde stoelen zijn, die on
geveer over heel Rusland verspreid zijn.
Eén ervan bevat de schat. De jacht op
deze twaalf stoelen bood het schrijvers
paar grappige stof te over.
Dan is daar nog „Het geval van de
reizende jongen", een thriller van de
Schot Michael Innes; voorts „Katja in
rok", de roman van een geëmancipeerd
meisje, door de Zweed Hjalmar Berg
man, en tenslotte „Moord in de jungle"
van de R.A.F.-man Michael Hastings.
Van de populaire Bruce Marshall ver
schenen in de Prismareeks o.a. „De wer
kers van het elfde uur" en „Rode
Donau".
Bijzondere aandacht verdienen de twee
romans van Joseph Roth: „Tarabash" en
„Job". Roth was een van de velen, die
in 1933 uit Duitsland moesten vluchten.
Door zijn afkomst was hij verbonden
zowel aan de Joodse als aan de Slavi
sche volkstraditie; zijn dierbaar geboor
teland was de oude monarchie Oosten-
rijk-Hongarije. In Amsterdam en Parijs
heeft deze trieste emigrant zijn mooiste
boeken geschreven, boordevol weemoed.
Nico Rost vertaalde bovengenoemde ro
mans van Joseph Roth in het Neder
lands.
Nog één buitenlander moet hier ge
noemd worden: de jonge Amerikaan Al-
bert Maltz met zijn werkelijk zeer goede
oorlogsroman uit 1945; „Vuur in de
nacht" („The Cross and the Arrow").
tot virtuoos), willen wij tot besluit stil
staan bij een viertal boekjes, waarin
de poëzie een mooie kans krijgt bij ae
menigte geliefd te worden.
Van het Prisma-deeltje „Nederlandse
nonsens op rijm" werd hier in vroeger
dagen reeds de lof gezongen. Daarom zij
het vandaag slechts gememoreerd; even
als de uitgave van „De Psalmen" m een
nieuwe berijming van Gabriel Smit.
In een bundel van 350 bladzijden zijn
van Guido Gezelle de voornaamste „Ge-
Allereerst Charles
Dickens, de klas
sieke Engelse ver
teller, van wie de
Prismareeks bezig
is de complete wer
ken te brengen. Na
Olivier Twist, de
Pickwickclub, Ni-
colaas Nickleby,
Martin Chuzzlewit
David Copperfield
en Kleine Dorrit
zijn thans toevalli
gerwijs kort na elkaar het eerste en het
laatste verbeeldingswerk van Dickens
uitgekomen. In 1833 debuteerde Dickens
met de „Schetsen van Boz vingeroefe
ningen om zo te zeggen, maar reeds te
kenend en eigenlijk onmisbaar voor goed
begrip van de humorist wiens carriere
eindigde met het posthuum verschenen,
onvoltooid gebleven meesterwerk „Het
geheim van Edwin Drood" (1870). Ches
terton, die over Dickens een boekje
schreef dat ook als Prisma-deeltje is
verschenen, merkt naar aanleiding van
deze „Unvollendete" op, dat Dickens
hierin „als een tovenaar" afscheid neemt
van de mensheid. Er waren veel „Dic-
kensen" in deze mens: een knappe
Dickens, een vlijtige Dickens, een so
ciaal-voelende Dickens, maar deze „to
venaar" was de grootste. Terwijl Dickens
stierf werkte aan de andere zijde van
Europa Dostojewski in koortsachtig
tempo aan zijn grote roman „Demonen".
Van humoristische karakterschetsen is
hier geen sprake meer. Bij Dostojewski
staat de moderne romankunst in vroege
bloei. De zielkunde werpt flitsen licht
in onvermoede duisternissen. Het mid
delpunt van de kolkende wereld van
.Demonen" is Stawrogin, de mens, die
spelenderwijs het leven rondom zich
vernietigt. Dr. Hans Leerink vertaalde
Demonen" onverkort uit het Russisch
èn in de Prismareeks verscheen er een
niet genoeg te waarderen uitgave van;
in twee delen.
Verder doordringend in de moderne
internationale romanliteratuur, komen
wij bij R. L. Stevenson, de Schotse glo
betrotter, wiens levensdagen in 1894
eindigden op een eiland in de Stille
Zuidzee, waar de bevolking hem tot een
soort stamhoofd had uitgeroepen. Zijn
innerlijke onrust transponeerde hij op
een onvolprezen wijze in de avonturen
roman „Treasure Island", in een ver
taling van Yge Foppema verschenen on
der de titel „Schateiland".
Geen romancier, maar niettemin een
getuigend avonturier, was de man die de
Britse Zuidpoolexpeditie van 1910-1913
leidde: kapitein Scott. H. G. Ponting,
die als fotograaf de expeditie meemaak
te, heeft er naderhand verslag van uit
gebracht en het loont de moeite dit
verslag thans eens te herlezen in het
Prismaboekje „Het eeuwige ijs".
Nu even terug naar „good old Eng
land", waar Mary Webb (1881-1927)
haar „Precious Bane" („Kostbaar Gif")
schreef. Niet ten onrechte wordt Mary
Webb vaak vergeleken met haar land
genote Emily Brontë. Ook haar ogen
schijnlijk zo huiselijke wereld is ver
vuld van ongebreidelde natuurkrachten.
De mensen leven er in de ban van oer-
mysteries.
De dichter J. C. Bloem vertaalde dit
beurtelings liefelijk en onheilspellend
verbeeldingswerk.
Enkele titels in het pure ontspannings
genre zijn de detectiveroman „Moord in
de lift" van de Nieuwzeelandse Miss
Nederlanders
n nu enkele Nederlanders. Voorop
de Amsterdamse schoolmeester
Theo Thijssen, die in onze boeken
kast een ereplaatsje verdient als subtiel
beschrijver van de kinderziel. Wij be
spraken hier indertijd reeds van hem
„Kees de jongen" en „Het taaie onge
rief". Zijn meesterwerkje „Het grijze
kind" is thans gelukkig ook in de Pris
mareeks verschenen. En dan de „Camera
Obscura", Nicolaas Beets, alias Hilde-
brand, is dit jaar precies vijftig jaar
dood. Dat wil o.a. zeggen, dat er ten
aanzien van de uitgave van zijn werk
geen auteursrechten meer bestaan. Met
alle respect voor de Prismareeks, hopen
wij toch, dat het Nederlandse publiek
de naam van Erven Bohn te Haarlem
■niet zal vergeten; want het is deze uit
gever geweest, die de Camera Obscura
jaar in jaar uit in allerlei edities op de
markt heeft gebracht; in luxe uitgave
en volksuitgave, met tekeningen van Jo
Spier, en zonder tekeningen, in groot
formaat en zakformaat. Hier bestond,
sinds in 1839 de Camera Obscura het
licht zag, een eerbiedwaardige persoon
lijke relatie tussen boekschrijver en
boekbezorger, dewelke zich niet zonder
blikken en blozen ongedaan laat maken,
ook al zijn er geen officiële auteurs
rechten meer van kracht
De Muze
En passant aandacht vragend voor het
juwelige opstellenboekje van de compo
nist Hendrik Andriessen „Over muziek"
(Van Bach tot draaiorgel, van luisteraar
dichten" bijeengebracht; ingeleid en ge
annoteerd door E. J. M. Laudy-Arnolds.
Ons laatste Prismaboekje heet „Bal
laden en Refreinen", zijnde een bundel
zingende gedichten, in het boertige, het
amoureuze en het kortweg metaphysi-
sche; bijeengebracht uit de bundels der
erkende poëzie en de achterbuurten
waar het straatlied bloeit; verslaggeven
de van zeven eeuwen dorst en minne
pijn, van opzienbarende moorden en
misgeboorten, van geluk en ongeluk,
ontroerend en genoeglijk om te lezen in
een- en tweezaamheid, alsook in grote
gezelschappen. Samensteller en inleider
van dit kostelijke bundeltje (275 com
pact bedrukte pagina's) is de dichter C.
Buddingh.
Bovenstaande titellijst overziende,
komt men tot de conclusie dat hier in
derdaad een belangwekkend fonds voor
het lezerspubliek met een krappe beurs
in opbouw is; een
Dankdienst
Vanavond acht uur zal in de Grote
Kerk te Zierikzee een interkerkelijke
dankdienst worden gehouden, waarin
predikanten, een officier van het Leger
des Heils en een priester een kort woorci
zullen spreken. De N.C.R.V. zal van
deze dankdienst opnamen maken, die
Zondagmorgen van plm. 11.3012.15 uur
zullen worden uitgezonden.
Boom voor Schouwen en Duiveland
De propaganda-commissie van de
Stichting „Nieuw Schouwen-Duiveland
verzoekt ons het volgende mede te de
len,!
„De laatste strijd bij Ouwerkerk is
gestreden. Na ontzaglijke grote moei
lijkheden, tegenslagen en teleurstellin
gen is het beruchte gat gesloten. Thans
komt men na droogmaking voor nieu
we problemen te staan; verbindingen,
herverkaveling, wederopbouw, etc. Ook
is er het probleem van de herbeplan
ting van het eiland. Schouwen en Dui
veland móet herbeplant worden en dit
kan, wanneer het gehele Nederlandse
volk hieraan mede werkt. Wij doen
gaarne en met klem een beroep op het
Nederlandse volk hieraan te willen mee
werken en een ..boom" op Schouwen en
Duiveland te planten hetgeen mogelijk
is door een bijdrage van f 2.50 voor e-ke
boom, welke men wenst te doen plan
ten, te storten op girorekening van de
.Stichting Nieuw Schouwen-Duiveland
nr. 1483 of over te schrijven bij de
plaatselijke banken te Zierikzee of boe
renleenbanken op het eiland.
De kantonrechter te Hoorn heeft de
drie Enkhuizers, die geen poging heb
ben gedaan hun vriend J. de V. te red
den, toen deze te water was geraakt,
veroordeeld tot ieder f 75 boete en een
maand voorwaardelijk met een proeftijd
van twee jaar.
(Van onze verslaggever)
De Amerikaanse tour, die de over
winnaar van de handicapwedstrijd in de
Christchurch-race, de KLM Liftmaster
„Dr. Ir. M. H. Damme," vannacht is
begonnen, wordt al onmiddellijk door
kruist door een commercieel tripje naar
Kopenhagen, dat de bedoeling van de
ze goodwilltocht aardig accentueert. In
de Deense hoofdstad liggen drie enorme
tandwielen en een scheepsas te wachten
op vervoer naar een schip, dat met ave
rij in de Laurents-baai in Canada dreigt
in te vriezen als de nieuwe onderdelen,
een vrachtje van zeven ton, niet tijdig
arriveren. Na de terugkeer uit Kopen
hagen vertrok de „Damme" vannacht
om twee uur met gezagvoerder Han
Kooper op de bok voor zijn tocht door
de V.S. In de cabine van het grote
vrachtvliegtuig is een expositie inge
richt van een aantal Nederlandse pro
ducten, terwijl voorts enkele voordelen
van het vrachtvervoer door de lucht in
beeld zijn gebracht. Foto's uit de
Christchurch-race en producten van Ne
derlandse bloemenkwekerijen geven de
ze goed verzorgde vliegende tentoonstel
ling een prettig, luchtig karakter. De
„Damme" zal zijn „poorten" achtereen
volgens openen in Philadelphia, Rich
mond, Cleveland, DOrtoit, Chicago en
New York. De burgemeesters van deze
steden zullen ter gelegenheid daarvan
officieel een „friendship-day" afkondi
gen en bovendien zelf verrast worden
met geschenken van collega's van Am
sterdam, Rotterdam, Den Haag, Utrecht
en Eindhoven.
(Vervolg van pag. 1)
Officieel ontvangt een Kamerlid
thans f7000.— per jaar en bo
vendien een abonnement op de
N.S. zodat hij met de trein althans vrij
reizen heeft. Wil evenwel een Kamerlid
zijn werk goed doen, dan moet hij niet
alleen vele dagen in Den Haag verblij
ven, (Kamerzittingen. fractiebijeen
komsten, commissie-vergaderingen,
maar hij moet ook talloze malen het
land in om plaatselijke situaties te be
studeren, politieke voorlichting te ge
ven enz. Vaak houdt hij er bovendien
een administratieve kracht op na. die
hem bij zijn parlementair werk terzijde
Alle kosten, die hieraan zijn verbon
den moet hij zelf betalen. Officieel houdt
de belasting rekening met een noodza
kelijk onkostencijfer van plm. f 3000.
per jaar. Op deze wijze blijft er dus
voor zijn eigen gebruik-ongeveer f 4000.—
per jaar, oftewel f 80.per week over.
Wanneer we nu stellen, dat naast de
schadeloosstelling een Kamerlid geen
kinderbijslag ontvangt en ook overigens
niet onder een van de sociale verzeke
ringswetten valt, dan mogen we rustig
aannemen, dat zijn netto-inkomen verre
blijft achter dat, hetwelk een vakbe
kwaam arbeider krijgt, wanneer hij bij
zijn geldloon optelt het onzichtbare in
komen in de vorm van zijn aanspraken
op sociale wetten.
Toch is de arbeid van een Volksver
tegenwoordiger zo belangrijk en zo ver
antwoordelijk. dat we rustig mogen
zeggen, dat slechts weinige mensen de
capaciteiten bezitten om deze verant
woordelijke post te bekleden. Wanneer
hij ze wel bezit, kan hij in het vrije
bedrijfsleven zeker een functie bekle
den, die hem een inkomen garandeert,
ver uitgaande boven de vergoeding die
hij thans als Kamerlid incasseert. Boven
dien is het Kamerlidmaatschap een tame
lijk labiel geval. Er hoeft niet zo veel te
gebeuren of iemand raakt zijn ..baan' als
Kamerlid kwijt. Een verschuiving in de
populariteit ofwel eed partij-eis ten
aanzien van een meer deskundige sa
menstelling van de fractie kunnen een
zeker gewaande zetel tot een luchtkas
teel maken. Is het wonder, dat onaer
zulke omstandigheden gevraagd wordt
<">m een. vergoeding,1" die beantwoordt
aan de capaciteiten en de verantwoorde
lijkheid, die van een Kamerlid worden
gevraagd.
Is het wonder, dat onder zulke om
standigheden een Kamerlid ook een
dekking in de rug wil hebben? Een te
lage beloning werkt de cumulatie zeker
in de hand. Men zij overigens met dat
cumulatie-argument erg voorzichtig.
Vooreerst zijn er maar weinig mensen,
die inderdaad in staat zijn om twee
volledige betrekkingen naast elkaar te
vervullen. Maar wie het wel kan en
het dan ook doet. dus extra-arbeid pres
teert, heeft die dan geen recht op enige
extra-vergoeding? Wanneer in de fa
briek moet worden overgewerkt wil
iedere vakman daar toch ook betaling
voor hebben. Hoeveel arbeiders zijn er
niet die hun vrije tijd voor een deel
vullen met werk. dat hun ligt, teneinde
enige bijverdiensten te hebben? Is er
iemand die hun dan cumulatie verwijt-
Laten we het lelijke woord maar gebiui-
ken: Oppassen voor jaloezie! Ook hier
dient het Nederlandse volk de sociale
rechtvaardigheid ta betrachten. Daar
gaat het om.
Advertentie
