Gedach ten wisseling tussen
DUITSERS en ENGELSEN
Stroef Westers antwoord
aan de Sovjet-Unie
Regering heeft slechte
adviseurs gehad
Watersnood
ontbossing
Sanering op Europees niveau gewenst
in Italië door
veroorzaakt
VALDA
Tussen neus en lippen
v€
Het nuttige werk van „Wilton Park"
Moskou wenst blijkbaar onverdedigd
Europa als prijs voor deelname aan
viermogendheden-conferentie
Gevangen in een kooi met tijgers
en giftige slangen
Britse dienstplicht
blijft twee jaar
DINSDAG 17 NOVEMBER 1953
PAGINA 5
In Finland
Zakenkabinet tot aan
de verkiezingen
Thorngren blijft aan
Buitenl. Zaken
Melkcontrólestation te
Arnhem geopend
Positie Indische Nederlanders
O
Eens een berg woestijn?
tegen hoest
PASTI lles
Tïïiïn VALDAMILD
Drs. Bolten lid
Monumentenzorg
Nachtmis voor niet-
Katholieken
Stelt u zich voor, indien uw fantasie daarvoor toereikend is, dat ge argeloos
oopt te dwalen door die verrukkelijke landstreek van Zuid-Engeland, die
Sussex heet, en dat ge op de „eigen weg" van een feodaal buiten een aantal
uk gebarende Duitsers zoudt tegenkomen: het zou op zijn minst uw nieuws
gierigheid wekken.
u zulk een mogelijke ontmoeting te verklaren, dienen de volgende ge-
pvens te worden onthuld. Vrij spoedig na het einde van de oorlog heeft men
11 Engeland een instituut opgericht, dat zo effectief mogelijk een herstel
"er Engels-Duitse betrekkingen wilde helpen bevorderen. Niet langs de
van officiële contacten, maar door middel van het individuele, open
gesprek over staatkundige, sociale en economische problemen in de beide
ancien. Het organiserende instituut heet „Wilton Park" en heeft, na in de
Nabijheid van Londen gestart te zijn, een definitieve behuizing gekregen in
®en enorm buitengoed, dat met slechts lichte schroom een kasteel mag wor-
Oen genoemd. Het heet „Wilton House" is gebouwd in statige Tudor-stijl en
in Sussex, niet ver van de badplaats Brighton. Zo grauw en versleten als
bet er van buiten uitziet, zo welonderhouden is het van binnen ja zelfs
°y*npathiek pronkerig in enige representatieve afdelingen.
t*et geheel staat onder leiding van een directeur, een historicus met een
o: torstitel van Oxford, die in zijn werk wordt bijgestaan door een vijftal
"ekwame assistenten van grote eruditie. De financiën komen van het Fo-
*eign Office.
Aha, zal men zeggen: staatsinvloed.
maar dan toch alleen in gunstige
«n. Want behalve de aanduiding „go-
]\®>'nment-property" nauwkeurig op
j papiertje van de rol in de kleine
•pcaliteiten, waar het menselijk en nut-
is soms te verwijlen, bemerkt men
weinig van de geldschieter op de ach
tergrond. „He is paying the piper but
n°t calling the tune", zeggen de Engel
sen heel aardig, maar zonder dat het
e vertalen is.
Voor politieke onafhankelijkheid,
gepaard aan wetenschappelijke objec
tiviteit, staat bovendien borg een aca
demische raad, waartoe mensen van
5-Ulk een geleerdheid en voornaamheid
behoren, dat het volledige alphabet
Nauwelijks toereikend is om daarvan
getuigen door middel van cryptische
«kortingen. Prof. G. R. Potter gaat bij-
Voorbeeld met de volgende nasleep
"oor het leven: M. A., Ph. D., F. R.
■Hist. S., F. S. A.
De werkmethode van „Wilton
Park" lijkt op die van een volks
hogeschool. Telkens wordt voor een
Verblijf van enkele weken een groep
Duitsers uitgenodigd, met wie een
„gesprek" gevoerd wordt over: de
mocratie, Frans-Duitse betrekkingen,
E. D. G., Britse politiek, enzovoorts,
enzovoorts. Dat „gesprek" is geen ge
praat in het wilde weg, maar bestaat
Uit een reeks voordrachten en me-
hingspeilingen, waarbij men poogt
het zwaartepunt te leggen in de
daarop volgende vrije discussies. Men
wil beslist vermijden, dat een aantal
Engelse inleiders zich uitleven in
monologen tegenover een groep Duit
sers, die zich dit alleen laten welgeval
len met de troostende gedachte, dat
er een eind aan komt en dat het ver
blijf in „Wilton Park" gratis is. Om
de gedachtenwisseling veelzijdiger te
maken dan door een Brits-Duits ge
sprek wordt gegarandeerd, plegen
ook van andere nationaliteiten enige
vertegenwoordigers te worden ge
vraagd, bij voorkeur Fransen, No: en,
witsers en Nederlanders.
Kt,^r^angs 's een bijzonder interessante
ucüeweek gehouden, die was gewijd
"r -'de grondslagen van het Britse
eid WiJ kunnen onmogelijk
vei siag doen van alles wat daarbij is
overhoop gehaald. Het reikte van de
StaatJgezondheidsdienst tot de Britse
koloniale politiek en van de Engels-
Duitse betrekkingen tot de Europese
federatie. Maar het vernuft, de goede
Wil en de eerlijkheid van de organisa
toren èn de inleiders verdienen in ieder
geval de hoogste lof.
Toen de assistenten van „Wilton
Park" de eerste de beste avond een „fo
rum" vormden teneinde iedere vraag,
Van de zijde der Duitse gasten gesteld,
'e beantwoorden, gaven zij blijk van
toveel intelligente en -ondeugende vrij
moedigheid, dat daardoor ineens de
*üig goede sfeer geschapen was voor
Hn vruchtbare gedachtenwisseling. En
®r waren heel wat gedachten te wisse
len bijvoorbeeld na de inleiding van
Hugh Gaitskell (minister van Financiën
onder het Labour-bewind) over de
oinnenlandse politiek der oppositie,
inleidende gesprek tussen
na
een
het
Duitse
oud-hoofdig radiocommentator en de
over Duits-Er, van de „sPectator"
de discussie vlnSe betrekkingen,
een afgevaardigde e„n Labour-man en
over het Britse buitSta„H°nsT?*lVen
na de causerie van en
oud-minister Walter °nservatieve
binnenlandse
partij
Walter Elliht
nnlitiek iq ov.er de
politiek der regerings-
Voor Nederlandse oren was daarbii
opvallend hoe conservatieven en so
cialisten elkaar bijna hartelijk vonden
in een gemeenschappelijke, typisch
Angelsaksische, afkeer van leerstellige
beginselen. Naar Duitse opposanten,
die wijsgerig groeven tot de diepste
gronden, werd soms lang glazig ge
staard alvorens begrepen werd in
welke duistere droomwereld deze con
tinentalen rondwaarden. De voordelen
Van de Britse zin voor nuchterheid
en empirie bleken bij iedere zakelijke
discussie nochtans ruimschoots tegen
de nadelen op te wegen.
Bezorgdheid
De regeringspersonen en de overige
conservatieven die het woord voerden,
bleken sterk geporteerd te zijn voor
He directeur-yeneraal van de Fir :e
Qhfc heeft een zakenkabinet gefor
ceerd, .dat tot de verkiezingen in Juli
Oh het komende jaar aan het bewind
°°Pt te blijven. Voor het eerst sinds
e oorlog zijn leden van de conserva-
leue rjartij in het kabinet opgenomen.
y zullen echter niet optreden als ver-
L',enwoordigers van hun partij, even-
P1 als de andere ministers.
nalf Thorngren blijft minister van
kj'1. "landse Zaken. President Paasi-
dat u d bierom speciaal verzocht, om
zie n*et de indruk gevestigd wilde
liit ?at Omland zijn vriendschappe-
JKe houding tegenover Rusland zou
,n;S?en'. waarvan Thorngren de per-
a) heatie is. De Russen zullen toch
de "t bijzonder ingenomen zijn met
ru8keer van de Conservatieve
Party in de regering.
bom!, dire?ieur-generaal van de Land-
an de Plassche, heeft Maan-
•tation' ri S te Arnhem het melkcontröle-
OosfJii-, Vereniging voor melkcontröle,
bffiofi i recht 1 Westeiijk-Gelderland,
*<-ieei geopend
Duitslands opname in de Europese De
fensie Gemeenschap en beloofden gou
den bergen voor Engelands nauwste
samenwerking daarmee, evenwel zonder
dat er van echte deelneming sprake
zou zijn. Maar een representatief geluid
uit de Labour-hoek gaf met zoveel
woorden uiting aan de angst, dat een
petite Europe wel eens een Groszes
Deutschland kon worden en dat het
toch maar veiliger ware West-Duits-
land rechtstreeks in de NATO te stop
pen. Een even belangrijke Franse stem
(van de Sorbonne) had tevoren al getuigd
weinig gesteld te zijn op de integratie
van Frankrijk tezamen met West-Duits-
land in de EDG of hoe dan ook in een
federaal Europa, omdat Frankrijks
handen gebonden waren in de Unión
Frangaise. Maar als wij ons niet heb
ben vergist hoorden wij bij voortdu
ring de ondertoon van de hereditaire
beduchtheid voor een tot macht komend
Duitsland. Eenzelfde bezorgdheid, maar
dan meer mercantiel gericht, werd
soms ook van Engelse zijde getoond,
wanneer met feiten en al (de levering
van locomotieven aan India) de groeien
de concurrentie van West-Duitsland op
de wereldmarkt ter sprake kwam.
En het was vooral na de Duits-Engels-
Franse opening van een discussie over
de betrekkingen dezer volken onderling,
dat het woord wantrouwen niet van de
lucht was. De Duitse deelnemers vroe
gen aandacht en begrip voor de ge
scheidenheid van hun land en voor
het probleem der Oder-Neisse grens; zij
bleken er geen van allen behoefte aan
te hebben de verklaarbaarheid van het
ter sprake gekomen wantrouwen te
betwisten, maar op ethische en zakelijke
gronden drongen zij vurig aan op her
stel van vertrouwen. Dit laatste deed
ook dr. Koeppler, de directeur van
„Wilton Park", in een uitstekende rede,
waarin hij terecht de gemeenschappe
lijkheid benadrukte van Engeland en
Duitsland ten opzichte van die geeste
lijke goederen, die symbolisch worden
aangeduid met de stedenamen Athene,
Rome en Jeruzalem. Het waren deze
zelfde waarden die terugkeerden in een
jegens de katholieken irenische inleiding
van de Anglikaanse bisschop van Chi
chester, een bekende figuur in de We
reldraad der Kerken, over de rol van
de Kerk in de internationale betrekkin
gen.
Ziehier enkele lang niet alle
hoofdthema's van de jongste studie
week, in „Wilton Park" gehouden. Zij
werd bijgewoond door een 30-tal Duit
se gasten, allen behorend tot de lei
dinggevende kringen op maatschappe
lijk, ambtelijk of cultureel gebied. Om
gevoelsredenen zij slechts vermeid
mevrouw Christine Teusch, „Kultus-
minister" van Nordrhein-Westfalen,
een vrouw zó innemend en zorgzaam
dat zij door een hoge Engelse ambte
naar in Duitsland bij voortduring „die
Kultusmutter" genoemd werd.
De Duitse deelnemers, die en passant
ook nog een en ander van Engelands
maatschappelijk en staatkundig leven
te zien kregen, zijn in hun land terug
gekeerd als mensen die althans meer
weten en beter begrijpen. Zij zullen on
willekeurig daarvan uitdragen ten dien
ste van de groei van vriendschappelijke
betrekkingen tussen de beide landen. En
dat is nu juist de bedoeling van het on
der voortreffelijke leiding voortreffelijk
werkende „Wilton Park".
v. R.
Voorgevel van Wilton Housein Sussex, waarin het vruchtbaar werkende
instituut Wilton Park" zijn definitieve behuizing heeft gevonden.
In de gisteren te Moskou overhandigde geallieerde antwoordnota's stellen
Frankrijk, Engeland en Amerika vast, dat blijkens de Russische nota van
3 November Rusland blijkbaar een „West-Europa zonder verdediging" wenst
als prijs voor de Russische deelname aan een viermogendhedenconferentie.
De jongste geallieerde nota is bijzonder kort. Zij telt slechts 58 regels. Men
neemt aan, dat dit het einde is van de nota wisseling tussen het Westen en
Rusland over de mogelijkheid van een vierministerconferentie. Er wordt
echter op gewezen, dat de deur voor Rusland openblijft om alsnog deel te
nemen aan een dergelijke conferentie.
De toon van de Westerse nota's is vrij
stroef. Men heeft kennelijk genoeg van
che ontwijkingen. In korte zin-
,^ordt bet oude standpunt herhaald:
het Westen stelt geen voorwaarden aan
Y""rni7isterc°nferentie. Het wil
eerst een oplossing voor enkele bijzon
der actuele vraagstukken. Rusland stelt
voorwaarden waarvan het weet dat ze
voor het Westen onaanvaardbaar zijn.
Het wil bovendien nog een conferentie
met communistisch China. Een dergelij
ke bijeenkomst zou echter slechts uitlo
pen op een futiel en eindeloos gedebat-
teer.
In de nota wordt meegedeeld, dat het
antwoord is opgesteld in nauw overleg
tussen Frankrijk, Engeland en Amerika
terwijl de regering van de West- Duitse
Bondsrepubliek is geraadpleegd. In Bonn
toonde men zich bijzonder tevreden ov
dit antwoord. De regering meent, aai
de Westelijke mogendheden duidelijk te
verstaan hebben gegeven, dat zij hun
Europese integratie-politiek zullen
voortzetten. De socialisten zijn vooral
content omdat de deur voor onderhan
delingen is opengelaten.
De Westelijke nota's vormen een
antwoord op de Russische nota van 3
November, waarin de Sovjet-Unie
het geallieerde voorstel van 18 Octo
ber om op 9 November te Lugano een
ministerconferentie te doen plaatsvin
den over de Duitse eenheid en het
Oostenrijkse staatsverdrag volkomen
heeft genegeerd. In deze nota stelde
Rusland voor een viermogendheden
conferentie over Duitsland te doen
houden, nadat een bijeenkomst van de
ministers van Buitenlandse Zaken van
Rusland, Communistisch China, Frank
rijk, Engeland en Amerika zou zijn
gehouden over alle internationale
spanningen. De Oostenrijkse kwestie
diende volgens de Russische nota, via
de normale diplomatieke kanalen te
worden afgehandeld.
Tegenover de Russische visie, dat
eerst een algemene conferentie dient te
worden gehouden om de internationale
spanningen te bespreken, staat het
Westerse denkbeeld, dat eerst een aan
tal kwesties dient te worden opgelost,
die ernstige internationale spanningen
veroorzaken. Men is in Westelijke diplo
matieke ervan overtuigd, dat Rusland
opnieuw een rechtstreeks antwoord zal
ontwijken. Men is van mening dat Rus
land geen bijeenkomst wil, ondanks de
verklaringen van minister Molotov van
verleden week. De nota is tevoren opge
steld en houdt geen rekening met de
woorden van Molotov. Uit het feit, dat
de redactie van de Westelijke nota hier
door niet gewijzigd is, kan men aflezen,
dat de verklaring van Molotov slechts
een verdediging probeerde te zijn van
het Russische standpunt, dat reeds be
kend was.
In Londen is men dan ook van oor
deel, dat deze nota de laatste is, al zal
men natuurlijk formeel antwoorden
wanneer Rusland opnieuw zjjn vroegere
standpunt handhaaft in een nieuwe no
ta. „De impasse is volkomen" verklaar
de men in London, „Zij zal het blijven,
tenzij Rusland een ander standpunt in
gaat nemen."
De Amerikaanse vice-president Richard Nixon is dezer dagen op Formosa aan
gekomen, waar hij op het vliegveld door een lachende Tsjang Kai Sjek (links)
werd verwelkomd. Rechts van Nixon: generaal Chou Chik You, chef van de
staf van het Chinese Nationalistische leger. Tussen Tsjang en Nixon ziet men
Sampson Shen, Tsjang's secretaris.
(Van onze Haagse redactie)
Het hoofdbestuur der vereniging
Indische Nederlanders, die zich zoals te
begrijpen is sterk interesseert voor de
behandeling van de moties van prof.
Lemaire en de heer De Graaf, heden
in de Tweede Kamer, heeft de pers zijn
standpunt uiteengezet over de houding
welke de Nederlandse regering ten aan
zien van het probleem inneemt. Dit
standpunt komt in het kort hierop neer
dat de Nederlandse regering slechte ad
viseurs heeft gehad.
Er werd mededeling gedaan van cij
fers en uitlatingen in rapporten die een
geheel ander beeld geven van de situa
tie dan dat wat de Nederl. regering in
de Kamer heeft gegeven. Als deskundi
gen waren daarbij aanwezig twee Ne
derlanders, die de laatste jaren in Indo
nesië onder deze groep veel ervaringen
hebben opgedaan, namelijk ds. J. E. J.
van Iterson, van 1949 tot 1952 predikant
te Bandoeng, en mr. K. Raue, die 28
jaar B.B.-ambtenaar is geweest en na
de oorlog vier jaar hoofd van het kan
toor der Indische pensioenfondsen en
lid van de adviesraad voor sociale aan-
—j
(Van onze Romeinse correspondent)
inds vele dagen is de hemel van een bewegend grijs, waarachter het
perspectief van wisselend licht. De regen valt loodrecht. Niet in de
zware donder achter een donkere dijk of in het opslaan van witte zeeën
tegen basalten weringen klinkt hier de stem van het water. Het is een
monotoon niet aflatend gedruis, waarvan de grond lijkt te trillen, soms min
derend, soms aanzwellend. In de nacht wordt men er wakker van. Eind Octo
ber is het ineens gekomen; vroeg voor de normale tijd der winterregens.
Bijna geheel Italië, van de Alpen tot Zuid-Sicilië, leeft onder de dreiging
van alsmaar neerkomende regen. In het Noorden traden de rivieren buiten
hun oevers en de trieste evacuatie van verdrinkend land vindt weer plaats.
Het zwaarst getroffen gebied ligt in de Zuidpunt van Italië: Calabrië, het
land van de dorst en van een „verdrogend volk".
Een waren de Apennijnen groen berg
land, overdekt met wuivende wouden.
Watersnood was nauwelijks bekend,
want mèt de bodem hield het bos het
water vast. Lang geleden heeft Italië
zijn bosbestand verwaarloosd en voor de
aanleg van spoorwegen werd er maar
gekapt. Onoordeelkundig rooien en roof
bouw staken de wouden aan. Vooral on
der de laatste oorlog^ heeft er een ont
stellende ontbossing Tplaats gevonden,
toen honderdduizenden bomen door de
geallieerde legers geveld werden voor
oorlogsdoeleinden.
Waar het water vat kreeg op de hu-
muslaag, spoelde het in bandjirs de hel
lingen kaal. Zo zijn sinds enkele jaren
ganse streken in het Zuiden weerloos
overgeleverd aan de gril der natuur
krachten. Na iedere forse regen is het
arme land armer. Wanneer het erg te
genloopt en de moesson voortduurt, dan
veroorzaakt hij een ramp, zoals in 1951
gebeurde en zoals ook heden is geschied.
De mens is al even trefbaar als de
grond. De boeren wonen niet verspreid
in de dalen, maar huizen samen in kleine
dorpen, die aan de bergflanken hangen.
(Destijds maakte de malaria het de mens
onmogelijk om beneden te wonen). Het
zijn deze armoedige dorpen, die de berg
stroom te vaak in zijn greep krijgt.
In de droge stenige bedding zoekt zich
het eerste regenwater zijn weg, na een
half uur is het gewassen tot 'n beek en
spoedig komt de angst, wanneer de
bruine rivier een waterval wordt, die
bodem, bos en boerderij loswrikt en
meesleurt. Of als een lawine van wild
water van de bergtoppen af komt zet
ten en zich een nieuw bed graaft door
cultuurgrond en steile landwegen, dwars
door de bebouwing.
Klaart het weer voorgoed op, dan kan
men de rekening afsluiten; zoveel bos,
zoveel teeltgrond, zoveel huizen (of
dorpen), zoveel mensen minder en het
land blijft droger achter, dan ooit tevo
ren. De volgende zomer zal de prijs van
een liter water nog wel stijgen.
Zuid-Italië is op weg om een berg-
woestijn te worden en het gaat snel.
Advertentie
Van verband tot verband
De 47-jarige Oberly te
Berlijn had bij de dokter
zijn gewonde linkerarm
laten verbinden. Hij had
nogal pijn en om dat wa,t
te vergeten stak hij bui
ten gekomen met zijn
aansteker een sigaret op.
Het met ether doordrenk
te verband vloog daarbij
in brand. Enkele minuten
later bracht de brandweer
de kreunende Oberly naar
het dichtstbijzijnde zie
kenhuis, waar men hem
dit keer helemaal in ver
band stopte.
Bar
fn een chic hotel in In
dianapolis is een bar voor
dames geopend. Heren
worden er slechts toege
laten, wanneer zij een da
me begeleiden.
Niet verzekerd
Bij een botsing werd re
chercheur FuTts te Hous
ton in Texas uit een poli-
tie-auto geslingerd en
kwam daarbij zodanig op
zijn zitvlak terecht, dat
- «k?
zijn broek ter plaatse een James C. Houk, voorzitter
ontstellend gapende won
de vertoonde. Hij eiste
van de stad 15 dollar
schadevergoeding.
De rechter wees de eis
echter niet toe „aangezien
de gemeente de kleding
van haar rechercheurs
niet tegen ongevallen ver
zekert, ook niet die ge
deelten, waarvan meer
dan gewone slijtage te
verwachten is."
Op grotere voet
De voeten van de meis
jes worden groter. De heer
van de Bond van Schoen
handelaren in Michigan,
heeft dit wereldkundig
gemaakt en medegedeeld,
dat de gemiddelde maal
van de damesschoenen in
de laatste tien jaar van
6op 7Vz is gekomen. Hij
schrijft dit toe aan het
veelvuldig dragen van
mocassins en schoeisel
met platte hakken door de
meisjes tussen tien en
twintig jaar. Dit schoeisel
maakt n.l. een normale
groei van de voet moge
lijk.
Voor de oorlog is men met de her
bebossing begonnen maar eerst de
regering van na de oorlog heeft een
waarlijk groots plan opgezet ter sa
nering en redding van het Zuiden.
Reeds getuigen machtige werken van
aanplant, van aanleg van aquaducten,
stuwdammen en irrigatiewerken, bo
demverdeling en bouw van wegen,
en niet minder van boerderijen, scho
len, verenigingsgebouwen en kerken,
en van de modernisering van de land
bouw, dat de vele plannen naar beste
kunnen verwezenlijkt worden. In het
kader van de hulp aan Europa ont
vangt men van Amerika belangrijke
steun hiervoor. Maar in verhouding
tot de nood en de voortvretende ver
woesting is het tempo langzaam en de
vrees, dat Italië op den duur moeilijk
heden zal krijgen in het opbrengen
der benodigde sommen, is niet onge
rechtvaardigd.
Het gezond maken van Beneden-Ita-
lië betekent twintig mïllioen mensen le
vensmogelijkheden geven in de ruimste
zin, een essentiële welvaartsvergroting
dus van dit land en van ons continent.
Het betekent bovendien het scheppen
van een stabilisering in Italië en dus
mede in Europa op politiek terrein.
Want hij een voortduren van de we'
zeer hachelijke toestanden daar in de
Mezzogiorno, in het „middagland" van
Italiëvalt het doodarme en ongeletter
de, maar nijvere en beminnelijke volk
welhaast zeker ten prooi aan het extre
misme van rechts of van links en zeer
waarschijnlijk aan dat van links.
De Italianen herinneren zich nog zeer
wel de hulp. die Nederland indertijd bij
de grote overstromingen in de Po-vlakte
geboden heeft. Toen het water ons trof
leefde men in Italië mede, als ging het
om eigen familie.
Africo is een dorpje in het Zuiden. In
1951 werd het weggespoeld, huizen, kerk
en land. De Zweden bouwden het elders
op. Dat dorp allen waren nog werk
loos schonk bij de Februari-ramp de
opbrengst van een dag werken aan onze
getroffenen.
Het wordt tijd, dat Europa zich gaat
bezinnen op de noodzaak van de geza
menlijke sanering van noodgebieden,
van het gezamenlijk wegruimen van
noodtoestanden, wanneer een der part
ners dit met eigen krachten niet vermag.
De accidentele hulp is treffend en voor
beeldig. De hulp, die een causale thera
pie beoogt, is groots.
SM
Als in het verleden in Italië niet vaak zo onoordeelkundig gekapt was, zou de
recente watersnood het land niet zo geteisterd hebben. Sinds enige tijd is men
begonnen met herbebossing. Op bovenstaande foto ziet men arbeiders boompjes
planten tegen een berghelling.
(Van onze Londense correspondent)
Labour heeft indertijd aan het Lager
huis een motie voorgelegd waarin zjj
eiste, dat de lengte van de nationale
dienstplicht ieder jaar opnieuw een punt
van bespreking zou vormen in het par
lement. Gisteren kwam deze motie in
debat, en de regering won. De motie
werd verworpen met 304 tegen 261
stemmen. Het debat was gematigd.
Attlee verklaarde dat het niet ging
om het principe van de dienstplicht,
doch om de tijdsduur. die heden 24
maanden bedraagt. Churchill had ge
makkelijk spel. Hij behoefde er slechts
aan te herinneren, dat het een socialis
tische regering geweest was, die, alle
socialistische beginselen ten spijt, zich ge
dwongen had gezien de dienstplicht in
te voeren en nog wel in vredestijd en
voor de duur van twee jaren. Churchill
achtte het gevaarlijk bij de Westerse
bondgenoten de indruk te wekken, dat
Brittannië het principe van vrede door
kracht wilde vervangen door dat van
verzoening door zwakte. Hij meende dat
er moeilijk een minder geschikt ogen
blik had kunnen worden gekozen om in
krimping van de diensttijd voor te stel
len dan heden.
Eén ölezer dagen heeft de K.L.M. de
drieduizendste chartervlucht sinds haar
oprichting in 1919 uitgevoerd. Het be
trof hier een chartervlucht van New
York naar Hamburg met zes-en-dertig
zeelieden.
Drs. D. H. G. Bolten, directeur van
„Het Prinsenhof" en het „Huis Lam
bert van Meerten" te Delft, is benoemd
tot lid van de rijkscommissie voor Mo
numentenzorg.
gelegenheden bij het Hoge Comsjissa-
riaat in Djakarta. Ej. Van Iterson ci
teerde passages uit rapporten van deze
raad aan de Hoge Commissaris, waaruit
een geheel andere conclusie viel te
trekken dan die waartoe de minister
van Maatschappelijk Werk is gekomen
na advies te hebben ingewonnen van de
huidige Hoge Commissaris voor Indone
sië, die thans in Nederland vertoeft. In
deze citaten werd reeds in 1951 gespro
ken van morele ontwrichting, ziekte,
stijgende criminaliteit, prostitutie, toe
nemen van haat en ressentimenten,
waaraan de Indische Nederlanders ten
prooi zijn. In April 1952 werd gerap
porteerd dat de verpaupering nog toe
nam en dat de steunnormen ten enen
male onvoldoende waren—
De toestand onder de "eugd had ds.
v. Iterson persoonlijk zeer aangegrepen.
Toekomst voor deze jeugd zag hij in
Indonesië niet meer. Evacuatie lijkt
hem de enige oplossing.
De Hoge Commissaris, die de mi
nister heeft geadviseerd, heeft vol
gens hem zijn inlichtingen uit de
tweede of de derde hand. Ofwel hij
wil de waarheid niet vertellen, ofwel
hij is misleid. Bij de Nederlandse
ambtenaren, die terzake rapport heb
ben uitgebracht, had ds. Van Iterson
een ontstellend gemis aan kennis en
belangstelling voor de Indische Ne
derlanders waargenomen. Het rapport
van de secretaris-generaal van Maat
schappelijk Werk, de heer Werner,
noemde hij volkomen onuitvoerbaar.
De heer Werner heeft zich in Indone
sië alleen in hotels opgehouden en
zich niet begeven onder de groep
waar het om ging, hoewel ds. v. Iter
son hem daartoe de gelegenheid had
willen bieden.
Dat de Indische Nederlanders niet in
onze maatschappij passen omdat zij ge
worteld zijn in het Oosten, noemde hij
juist, maar dat is nu juist de tragiek
van het geval. Met dit goedkope argu
ment mag de Nederlandse regering zich
volgens hem niet van de zaak afmaken.
De Indische Nederlanders zitten in een
kooi gevangen, die volgens onze des
kundigen bovendien gevuld is met tij
gers en giftige slangen.
Mr. Raue stond op het standpunt dat
de heer Werner, die destijds heeft ge
zegd dat hij een oplossing zocht om de
Indische Nederlanders gelukkig te ma
ken, zijn doel nooit meer zal kunnen
bereiken, noch in Indonesië, noch in
Nederland. Wanneer mer echter dege
nen onder hen die hier in de kou staan
zou vragen wat zij liever willen, terug
keren of in Nederland blijven, dan zou
den zij unaniem het laatste verkiezen.
De voorzitter van de vereniging, de
heer C. E. Barre, vond dt motie van de
heer De Graaf in theorie niet slecht,
maar in de praktijk ïiets waard.
De heer De Rosario, lid van het
hoofdbestuur der vereniging, en voor
zitter van de kring Leidschendam van
de K.N.P., deelde nog mede, dat hij des
tijds als toegevoegde aan de Nederland
se delegatie ter R.T.C. reeds op de mo
gelijkheid had gewezen dat de toestand
zich zou ontwikkelen zoals zij nu is ge
worden. Op zijn verzoek om de positie
van de Indische Nederlanders te rege
len, is men toen niet in willen gaan.
Op een vraag hoe de vereniging qyer
de cijfers denkt die door minister Van
Thiel in de Kamer zijn genoemd.
(125.000 Nederlanders in Indonesië,
waarvan 90.000 „Indische Nederlan
ders"), deelde mr. Raue mede dat vol
gens zijn gegevens er inderdaad onge
veer 100.000 Nederlanders nog in Indo
nesiërs vertoeven. Hiervan kunnen er
ongeveer 56.000, ambtenaren zowel als
particulieren, op grond van hun eigen
contracten en overeenkomsten, zonder
moeite naar Nederland terug. Let gaat
dus slechts om een restant van 44.000
mensen. Ook de vereniging zou voor
velen van hen, zoals ouden van dagen
en weduwen, de overtocht zeker niet
gewenst vinden, daar zij te zeer met In
donesië vergroeid zijn.
Evenals vorige jaren zal er voor niet-
Katholieken in verschillende plaatsen
van Nederland gelegenheid zijn de
Nachtmis bij te wonen. Ter voorberei
ding hierop worden enkele cursussen
georganiseerd!; en wel te Amsterdam,
Rotterdam, Den Haag, Leiden Utrecht
en Bilthoven. De cursus data zijn: Am
sterdam; Reinilda-Huis, Marnixstraat
285, tel. 30285. Donderdag 10 en 17 Dec.
en Dinsdag 22 Dec. 8 uur. Rotterdam:
„De Haven" Ranölweg 45, tel. 74408,
Maandag 7, 14 en 21 Dec. Den Haag: „Al-
den-Eyck" Elandstraat 128, tel. 334593,
Dinsdag 8, 15 en 22 Dec. 8 uur en Zon
dag 13 en 20 en Woensdag 23 Dec. 8 uur.
Leiden: „Verbum Dei" Plantage 16, tel
21988, Woensdag 9, 16 en 23 Dec. 8 uur
en Zondag 13 en 20 Dec. 4.30 en Dinsdag
22 Dec. 8 uur. Utrecht: „De Beiaard"
Rijnkade 5, tel. 20792. Donderdag 10 en
17 Dec en Maandag 22 Dec .8.15 onder
leiding van prof. F. Haarsma; Dinsdag
8.15 en 22 Dec. 8.15 ondier leiding van
pater Ruberg O. P Bilthoven: „Zonne
huis" Sweelincklaan 12, tel. K. 3042-2321,
Donderdag 23 Dec. 7.30 uur. Gemeen
schappelijke viering van de Nachtmis in
de parochiekerk', waarna Kerstontbijt in
het Zonnehuis.
Maandagochtend heeft H. M. Koningin Juliana in Den Haag het Wereldvetera-
nencongres geopend. Drie van de afgevaardigden met elkaar in gesprek. Van
links naar rechtsKolonel Lima, Braziliëde heer A. J. Wickens, voorzitter Ca
nadese delegatie en Prins Emmanuel Yao Boateng, hoofd van de delegatie van
de Goudkust. Deze laatste vocht in de oorlog in het eerste bataljon van het
Goudkust Regiment, dat in Oost-Afrika en Ethiopië was gestationneerd. De
Prins die 39 jaar is is sinds 1945 tweede secretaris van de Vereniging van
Gekleurde Volken in Engeland.
