NEW YORK is van slag af
Grafstemming rond de kranten-kiosken
Mevrouw Pandit is een voor
treffelijk gastvrouw van de V.N.
Verdergaande garanties voor
overheidspersoneel in Indonesië
Voor bepaling pensioenen gelden
factoren grondslag en diensttijd
PERZIË hervat diplomatieke
betrekkingen met Engeland
m
Kioskenmannetjes krijgen plots een
heel gezicht en een bovenlijf
Mr. Van Kleffens volgend jaar voorzitter
van de Assemblee?
Eisenhower over
atoomtijdperk
Wilton Fijenoord
bestaat 100 jaar
Nieuwe basisionen
textielindustrie
Einde van het oliegeschil in zicht?
In het zand
van MARS
Uitkering uit
Zuivelfonds IV
MAANDAG 7 DECEMBER 19a»
PAGINA 4
De Assemblee danst
Rede tot V..N. onmiddellijk
na de Bermuda-conferentie
Kardinaal van Roey
voor de televisie
M aria-uit zending vanuit
bisschoppelijk paleis
Nieuw tijdschrift voor
Internationaal Recht
REGERING ANTWOORDT TWEEDE KAMER
Vice-provinciaal Lazaristen
in Brazilië
Ned. gezantschap Uruguay
door ARTHUR C. CLARKE
(Vert, door F. van Oldenburg Ermke)
Gunstige ommekeer in
kolen- en staalindustrie
PORTRETPRIJS 1953
De kwestie van de
steenlossers
Correctie
(Van onze correspondente)
NEW YORK, December.
De New Yorkers zijn van slag afNew York is zichzelf ook niet meer. De
dagelijkse weg naar de subway is anders dan gewoonlijk, in de subway ge
draagt iedereen zich zo onberispelijk, geen sterveling leest over de schouder
of onder de arm van zijn buurman door diens krant mee. Op Times Square
hangt ondanks de drukte iets verveelds endat komt allemaal, omdat de
clichémakers van de New Yorkse dagbladen 15 dollar per week meer salaris
willen hebben en daarmee basta. In totaal zijn er in New York bij 6 grote
dagbladen ongeveer 300 clichémakers te werk gesteld. Maar uit solidariteit
voor deze handvol van 300 arbeiders, staken nu liefst 20.000 mensen, die ge
zamenlijk de persen der New Yorkse kranten rollende houden en het papier
beschreven en bedrukt. Iedereen doet mee, van de scherpzinnige politieke
commentator Arthur Krock tot de kleinste zetter en het jongste hulpklerkje
toe, dat nog nauwelijks inkt heeft geroken.
Wij zuchten van al die macht van
Amerikaanse vakverenigingen. Let wel,
geen vakvereniging verbiedt zijn men
sen te gaan werken (behalve die van de
ciicnemakers)men „adviseert" slechts
het bijltje er bij neer te leggen, zolang
de clichémakers het hunne niet opne
men. En advies was voldoende: 20.000
man nam vacantie. Wat een vertoon
van kameraadschap. Wij kregen er wil
de visioenen van. Als wij. zo piekerden
wij, nu ook eens 15 dollar per week
meer salaris eisten zouden de per
sen van „De lijd" dan ook om onzent-
wille stil worden gehouden? Maar onze
solidariteit met „De Tijd" is zo groot,
dat het ondenkbaar is, dat we voor zo'n
nietig bedrag onze pen zouden neerleg
gen.
Intussen heerst er een grafstemming
om de kiosken in de stad. De gewiekste
mannetjes met drcnkemansneuzen, die
gewoonlijk nauwelijks te vinden zijn
achter hun metershoge stapels kranten,
hebben plotseling een heel gezicht en
bovenlijf gekregen; het is net of de
coulissen voor hen weggenomen zijn, en
nu vullen ze hun kiosk alleen, en zien
er onbeschrijflijk sober, verlept en
droevig uit, zoals acteurs, die hun ver
dere rol niet meer kennen. Merkwaar
dig is (let op, psychologen!) dat de lust
tot het kopen van tijdschriften er nu
ook plotseling bij inschiet. De bonte
Amerikaanse tijdschriften zien er zo
oninteressant en kaal uit, zonder dat
ze door stapels kranten half verborgen
en daarom begerenswaardig zijn, zien
er ook uit alsof ze daar al maanden
lang liggen en hoegenaamd geen actu
aliteit meer bezitten, dat geen mens er
maar naar kijkt! Uit ergernis dat ze
toch geen krant kunnen kopen, houden
de New Yorkers zich ver van de kios
ken (terwijl men anders haast handge
meen moet worden om er bij te komen,
en zijn krantje onder de gewichten van
daan te trekken). Elke kale, donker
groene kiosk met de bonte omraming
van die eenzame tijdschriften, brengt
ons de poppenkast op de Dam in herin
nering, maar dan wanneer er geen voor
stelling in werd gegeven
Op Times Square is echter één plek
waar de New Yorkers elkaar ook
op dit ogenblik, midden in de nacht
dus bijna ombrengen. Af en toe
rijdt een een sirene-loeiende ambulan
ce voorbij, en wij vermoeden, dat een
paar slachtoffers daarmee van het
strijdtoneel worden weggevoerd. Dit
toneel speelt zich ononderbroken af
voor de ene grote „kiosk" van blank
staal, die tegen het „Times"-gebouw
aanstaat, en waar kranten van buiten
de stad en van het buitenland worden
verkocht. Wie de „Washington Post"
bemachtigt of de „Christian Science
Monitor" is geacht het equivalent van
de „New York Times" te bezitten.
Als gieren vallen andere New Yorkers
die dit geluk niet te beurt is gevallen,
op hem aan in subway en bus en
wringen zich in allerlei bochten om
mee te lezen. Ze lijden dan ook geen
geringe geestelijke honger, die arrhe
New Yorkers: denk eens aan, dagen
lang hebben ze al geen krantenkoppen
kunnen verslinden, geen griezelige
moordverhalen, geen kidnappings, geen
politiek bijna evenzeer als moorden
gewaardeerd, vooral sinds McCarthy
er zoveel sensationeel spektakel in
verwekt en vooral.... geen „co
mics", geen „funnies" en geen strips
van beeldverhalen.Droevig, droe
vig, en al dit leed vanwege die hand
vol clichémakers, die 60 dollar per
maand meer salaris willen hebben en
daarvoor een extra-vacantiegenieten.
Bijnamaar helaas bijnahad
den wij ook vacantie kunnen nemen.
Want wij vonden geen krant voor onze
deur 's morgens. Dus dachten wij, als
wij geen krant meer krijgen, als we er
ook geen meer kunnen kópen, en we
ons toch ook niet in het strijdgewoel
op Times Square willen begeven om te
horen dat de Washington Post er toch
al uitverkocht is, en we geen tocht met
de ambulance willen riskeren voor de
aankoop van een Chicago Tribune....
dan, dachten wij, wanneer wij niet we
ten wat er in Amerika gebeurt, kunnen
wij met een goed geweten onze hoofd
redacteur telegraferen, dat we ook niet
kunnen schrijven
En op dat ogenblik ging de telefoon.
Waarop wij ons realiseerden, dat wij
omringd waren van vele, door ons veel
te weinig gewaardeerde moderne com
municatiemiddelen. Zoals de radio b.v.
Want de New Yorkse radio heeft on
middellijk de taak van de New Yorkse
kranten overgenomen, en zendt onop
houdelijk uitgebreid nieuws uit
Zo is ons ter ore gekomen dat minister
Dulles een politieke salto heeft gemaakt
en tot de aanval is overgegaan, waartoe
een zekere Senator van Wisconsin hem
geprovoceerd heeft, die een echte Mc-
Carthyist isDus, plichtsgetrouw als
wij zijn, en lichtelijk zuchtend omdat de
HOOFDKWARTIER VAN DE VERENIGDE NATIES.
NEW YORK, 3 December.
Anders ligt 's avonds de wijde marmeren hal voor de Algemene Vergader
zaal verlaten. Maar vanavond stond het lage koepelgebouw in een gloed van
licht en door de metershoge zijwand van glas kon men een illuster inter
nationaal gezelschap begroet door de President van de Assemblée: Madame
Pandit van India, en de Secretaris-Generaal Dag Hammerskjöld de ronde
koepelzaal zien binnengaan, waar anders de Algemene Vergadering bijeen
komt.
Vreemd was het om in de rijen zetels I
van die zaal nu lachende en neigende
vrouwen in brokaten en glinsterende
avondjaponnen of Oosterse gewaden te
zien naast staatslieden en gedelegeerden
uit de gehele wereld. En nog vreemder
was het en ontroerend toen in die
ruimte, waar nog de echo van zoveel
bittere woordenstrijd hangt, de beroem
de sopraan van de Metropolitan Opera:
Licia Albanese er eenvoudige Italiaanse
en de tenor Jussi Björling Zweedse lie
deren zongen. Voor wie zo stil in deze
zaal geluisterd hebben vanavond: Ara
bieren vreedzaam naast Israëlieten, In
diërs naast Z.-Afrikanen, Fransen naast
Marokkanen, Ethiopiërs, Chinezen of
Zuid-Amerikanen, voor allen zal deze
Vergaderzaal nooit meer dezelfde zijn.
Omdat men de blik op dat vol kerst
rozen geplaatste podium, waartussen het
duet van de tuinscène uit de Faust van
Gounod klonk, niet zal kunnen vergeten.
De invloed van de vrouwelijke presi
dent van de Assemblee en de nieuwe
Secretaris-Generaal is in deze nieuwe
opvatting van het „geven van een recep
tie tegen het einde van de Algemene
Vergadering", weldadig merkbaar gewor
den. Want niet alleen hebben zij hun
gasten uit alle delen van de wereld op
het plan van het muzikale genot wer
kelijk enkele ogenblikken verenigd in de
beste zin van het woord, maar ook daar.
na voerden zij hen zalen en hallen bin
nen waar Oost en West met elkaar kon
den praten, drinken, souperen en dan
sen. zij het op Mexicaanse rumba's,
Weense walsen, Engelse foxtrot of
Spaanse tango's. „Ach", zei de perma
nente waarnemer van Oostenrijk, dr.
Heymerle, met een sterk Weens accent
melancholiek: „De Assemblée danst...."
Wij zagen onder de gasten ook amhas-
sadeur Eelo N. van Kleffens, minister
van Staat. Wij merkten op dat hij
overal even hartelijk begroet werd en
vele armen om zijn schouders werden
geslagen. Nietwaar, het was de heer Van
Kleffens. die mede-oprichter van de
Verenigde Naties is geweest, zijn hand
tekening staat onder het Handvest van
de Verenigde Naties. En ietwat
voorbariger dan gewoonlijk maakten
wij de volgende combinatie: hoewel de
heer Van Kleffens voor een privé-bezoek
in Amerika vertoeft, zien wij hem toch
merkwaardig veel in de wandelgangen
van de Verenigde Naties in deze dagen.
En is het niet zo dat bij de keuze van
een nieuuje president voor de volgende
Assemblee wel eens aan een Europees
land mag worden gedacht? Is het ook
niet zo dat België Spaak tot president
van de eerste Assemblee heeft gehad, en
het de gewoonte is van de grotere lan
den om zich niet te belasten met het
presidentschap voor de Assemblee. De
conclusie die iedereen dus vrij staat uit
een en ander te trekken is, dat een klein
Europees land mogelijk de volgende
president voor de nieuwe Assemblee zal
leveren....
En, wel, wij zagen de heer Van Klef
fens hem vele toegestoken handen schud
den.
„Zult U Excellentie", vroegen wij ter
loops, „misschien het volgende jaar gast
heer op dit feest zijn?" „Champagne
maakt sommige mensen te scherpzinnig"
zei hij lachend. Maar de ambassadeur
zei dus niet: neen. En daarom berich
ten w\j U dit, terwijlde Assemblee
nog danst.
Hollandse kranten nooit eens ophouden
te verschijnen zoals de New Yorkse, ne
men wij de pen maar weer op om u
dit heuglijk nieuws mee te delen. Waar
bij we ons toch niet van een onbehaag
lijk gevoel kunnen bevrijden, want ter
wijl we dit schrijven, missen we toch
ietsn.l.: de kranten!
Nadat de conferentie van de Westerse
Grote Drie vandaag is geëindigd zal de
Amerikaanse president Eisenhower on
middellijk van Bermuda naar New York
vliegen om morgenavond tot de Ver
enigde Naties te spreken over „de ge
varen die de wereld bedreigen in het
atoomtijdperk". Lord Cherweil, Chur
chill's adviseur voor atoomzaken, en
admiraal Lewis Strauss, de Amerikaanse
atoomdeskundige, hebben drie dagen
aan deze toespraak gewerkt. Daarna
hebben Churchill en Laniel de tekst
gelezen en goedgekeurd. Een Ameri
kaans woordvoerder heeft evenwel mee
gedeeld, dat dit slechts een kwestie van
beleefdheid is geweest en dat Eisenho
wer niet namens de drie regeringshoof
den op Bermuda zal spreken maar als
Amerikaans president.
Politieke waarnemers verwachten, dat
Eisenhower opnieuw een oproep tot
Rusland zal richten om mee te werken
aan de controle op de atoomenergie en
aan de ontwapeningsplannen. Men acht
het eveneens mogelijk dat de rede de
„Operatie Oprechtheid" zal inluiden, het
plan, waarover in Washington reeds
enige maanden gesproken wordt, en dat
bedoeld zou zijn om het Amerikaanse
volk en de wereld meer te laten weten
omtrent de vorderingen op het gebied
van atoomwapens.
(Van onze Belgische correspondent)
BRUSSEL, Zondagavond
Z. Em. Kardinaal van Roey is Zater
dagavond voor de eerste maal op het
scherm van de Vlaamse televisie ver
schenen. De Primaat van België las een
passus voor van een herderlijke brief die
hij naar aanleiding van het begin van
het Mariale jaar op 8 December tot zijn
gelovigen richtte.
Men had de Kardinaal de reis naar de
studio's te Brussel bespaard en was In
het aartsbisschoppelijk paleis te Meche-
len gaan filmen. Deze filmstrook met de
herderlijke toespraak besloot een reli
gieus program van een vijftiental minu
ten dat op het thema „De Onbevlekte"
door de pater Joos werd ontworpen en
onder de regie van Dries Waterschoot
werd uitgevoerd. De uitzending begon
met een paar taferelen uit Jeroen Bosch'
„De tuin der lusten". Met vocaal com
mentaar (o.a. ontleend aan een toneel
stuk van de Franse schrijver Henri
Ghéon) en met een aangepaste muzikale
begeleiding werd het thema van para
dijs, zondeval en paradijsvloek geïllus
treerd.
Hierop volgde dan de uitbeelding van
het mysterie der verlossing dat zich vol
trekt in en door Maria en van de af
kondiging door Z. H. Pius IX in 1854
van het dogma der Onbevlekte Ontvan
genis. De verschijningen van de H.
Maagd aan Bernadette Soubirous te
Lourdes in Februari 1858 vormden het
hoogtepunt van deze geslaagde montage.
De Belgische televisie was er in ge
slaagd enkele stroken van de voortref
felijke film „The song of Bernadette" te
bemachtigen. Aan het einde van het
program kreeg de Amerikaanse maat
schappij die de film afstond dan ook een
speciaal dankje.
Dezer dagen is ons toegezonden de
eerste aflevering van een nieuw drie
maandelijks Nederlands Tijdschrift voor
Internationaal Recht, dat onder redactie
staat van de heren M. Bos, mr. L. Era
des, prof. mr. R. D. Kollewijn, prof. mr,
J. H. W. Verzijl en mr. L. J. de Winter.
Het verschijnt bij A. W. Sijthoff te Lei
den. In de commissie van bestand heb
ben o.m. zitting de professoren: A. Ane-
ma, F. M. van Asbeck, L. J. C. de Beau
fort O.F.M., W. J. M. van Eysinga, J. P.
A. Frangois, J. A. van Hamel, J. Risch,
E. M. Meyers, G. H. J. v. d. Molen, W.
P. J. Pompe, B. V. A. Röling en A. J. P.
Tammers. De professoren van Eysinga
en Meyers leiden het tijdschrift in. Prof.
Van Eysinga schrijft over Grotius Re-
divivus, prof. van Hamel over de gren
zen van prijsrecht. prof Offerhaus over
rechtskeuze bij internationale vakken,
prof. Verzijl over „problems of juris
diction."
Keizerin-Moeder Taj UI Molok van Perzië, die, evenalt haar kinderen, na de
staatsgreep van Mossadeq in ballingschap was gegaan, is in Teheran terug
gekeerd. Achter de oude vorstin ziet men de Sjah en zijn zuster prinses Chams.
De ministers van Binnenlandse Zaken
en Oorlog en Marine kunnen de ziens
wijze van verscheidene Tweede Kamer
leden, dat de lagere pensioenen waar
onder de ministers menen te moeten ver
staan de voor 1947 verleende pensioenen
dringend verbetering behoeven, omdat
het pensioen in de eerste plaats bestemd
is om te kunnen voorzien in de noodza
kelijke kosten van levensonderhoud, in
haar algemeenheid niet delen.
In het pensioen toch komen tot uit
drukking de factoren pensioengrondslag
en diensttijd, in welk systeem het wets
ontwerp tot wijziging van een aantal
pensioenwetten waarover de ministers
de Kamër antwoorden geen wijziging
brengt. Hieruit volgt, dat de ministers de
door sommige leden gestelde vraag, te
bevorderen dat in dit wetsontwerp wij
zigingen worden aangebracht, welke tot
verbetering in de toestand van de be
doelde gepensionneerden zullen leiden,
Bij de Tweede Kamer is ingediend'
een wetsontwerp tot wijziging van de
Garantiewet burgerlijk overheidsperso
neel Indonesië. De hoofdstrekking van de
Garantiewet is, dat het Rijk zich ga
rant stelt voor de voldoening van alle
rechten en aanspraken, welke de amb
tenaren toekomen bij ontslag binnen
vijf jaar na de souvereiniteitsover-
dracht ingevolge de ter R.T.C. overeen
gekomen afvloeiingbepalingen en de 5
Augustus 1949 van kracht zijnde alge
mene personeelsbelangen, voorzover de
Indonesische regering de door haar
ter R.T.C. aangegane verplichtingen ter
zake niet of niet ten volle mocht na
komen (de indirecte garanties). Daarne
vens garandeert het Rijk de recht
streekse voldoening van evenbedoelde
rechten en aanspraken aan degenen, die
niet door de Republiek Indonesië werden
ontslagen, doch die binnen evenge-
noemde termijn zelf ontslag hebben
genomen, omdat hun positie naar het
oordeel van de betrokken Garantiewet-
commissie zo moeilijk was geworden,
dat doordienen redelijkerwijze niet van
hen kon worden verlangd (de directe
garanties)
Nu gedurende een aantal jaren erva
ring is opgedaan, is duidelijker dan
aanvankelijk voor ogen stond de inhoud
van de gegarandeerde rechten en aan
spraken in het licht getreden. Gebleken
is, dat met een eenvoudige verwijzing
in de wet naar de vroegere Indonesi
sche personeelsbepalingen niet steeds
kan worden volstaan en dat de R.T.C.-
afvloeiingsbepalingen op verschillende
punten verduidelijking behoeven. De
praktijk heeft uitgewezen, dat sommige
dezer afvloeiingsbepalingen voor meer
dan één uitleg vatbaar zijn. Het is dan
ook noodzakelijk gebleken deze twijfel-
punten zoveel mogelijk op te heffen en
een wettelijke basis te scheppen voor
het verlenen van suppleties door het
Rijk in gevallen, waarbij de door de
Republiek Indesië afgevloeide ambtena
ren ongunstiger worden behandeld dan
de op voet van de Garantiewet afge
vloeide ambtenaren.
Tot vice-provinciaal van de Nederland
se Lazaristen in Brazilië (centraal huis
te Fortaleza, Ceara) is benoemd de hoog-
eerw. heep Frans Janssen. Hij werd ge
boren te Boschkapelle (Zeeland), stu
deerde aan de seminariën te Wemhouts-
burg (N.B). en HeldenPanningen (L.)
vertrok naar Brazilië na zijn priesterwij
ding in 1939 en was daar werkzaam als
volksmissionaris en regent van het dio
cesaan klein seminarie van Mossoró (Rio
Grande do Viorte).
Tot nu toe werd de leiding van het
Ned. gezantschap te Montevidieo waar
genomen door dr. R. Flaes, gezant in
Argentinië. Naar wij vernêmen is thans
besloten in Montevideo een gezant te
benoemen. Verwacht kan worden, dat
als zoólanig zal optreden mr. C. W. A.
baron van-Haersolte, thans chef van de
directie Westelijk halfrond van het dept.
van Buitenlandse Zaken.
Daarnaast is de behoefte naar voren
getreden in daartoe aanleiding gevende
gevallen voor de toepassing van de wet
enige vrijheid van beslissing te hebben
aangaande de ambtelijke status, die een
ambtenaar bezat. Voorts heeft de prak
tijk uitgewezen, dat het baseren van de
toe te kennen garanties op de 5 Augus
tus 1949 bestaande rechtspositieregelin
gen in enkele gevallen tot onbillijkhe
den leidt, zodat de behoefte naar voren
is gekomen terzake een voorziening te
treffen.
Behalve deze aanvullingen zijn in het
onderhavige wetsontwerp een aantal
redactieverbeteringen en verduidelij
kingen opgenomen.
De Dok- en Werfmaatschappij Wilton
Fijenoord N.V. te Schiedam herdenkt
7 Januari a.s. de dag, waarop eep, eeuw
geleden de grondslag van het Wilton-be
drijf werd gelegd. Ter gelegenheid van
dit jubileum is een gedenkboek van de
hand van Prof. dr. P. J. Bouman ver
schenen. De ontwikkeling van Wilton sinds
1854 en van Fijenoord sinds 1823, samen
vloeiend in de thans bestaande onderne
mingsvorm, wordt daarin beschreven.
De Vakraad voor de textielindustrie
heeft ons medegedeeld, dat tussen de
werkgevers- en arbeidersorganisaties,
die partij zijn bij de collectieve arbeids
overeenkomst voor de textielindustrie,
overeenstemming is bereikt over nieuwe
basisionen.
Aan het College van Rijksbemidde
laars is gevraagd goed te keuren, dat
deze basisionen met ingang van 1 Janu
ari 1954 in de plaats worden gesteld
van de huidige uurloontabel der C.A.O.,
terwijl voorts is verzocht de regeling
van lonen en andere arbeidsvoorwaar
den voor de textielindustrie, welke ook
de niet-georganiseerde ondernemingen
bindt, dienovereenkomstig te wijzigen.
Verder deelt de Vakraad mede, dat in
de nieuwe basisionen de reeds geldende
loonbijslagen zijn verwerkt, t.w. die van
September 1950 en Maart 1951, alsook
de compensatiebijslag voor de premie
wachtgeld- en werkloosheidsverzeke
ring, terwijl voorts de volgende verho
gingen zijn toegepast: Een verhoging met
vijf procent over de gehele lijn, een ex
tra verhoging met twee ct. voor de
volslagen mannelijke en vrouwelijke
werknemers van groep 1 (geschoolden),
een extra verhoging met één ct. voor de
gemeenteklassen 3 en 4 en met twee ct.
voor de gemeenteklasse 5 als gevolg van
een vermindering van het gemeenteklas
senverschil. Het bovenstaande heeft be
trekking op de basisionen.
Wat de feitelijke lonen betreft, geldt,
dat bij de toepassing van de bepalingen
van de collectieve arbeidsovereenkomst
betreffende de loonvorming met ingang
van 1 Januari 1954 de nieuwe basisionen
ijn de plaats treden van de oude.
Voor de ondernemingen, die werken
met afwijkende basisionen, vastgesteld
op grond van werkclassificatie, zullen
nieuwe classificatieionen worden vast
gesteld,, waarin eveneens de bijslagen
zullen worden verwerkt en waarop ook
de verhoging met vijf procent de verho
ging als gevolg van de vermindering van
het gemeenteklassenverschil toegepast
zullen worden, de extra verhoging met
twee ct., die op de basisionen van groep
1 is toegepast, zal hier ten dele door
werken, aldus de Vakraad voor de tex
tielindustrie.
Zowel te Teheran als te Londen werd
Zaterdag bekend gemaakt, dat Perzië
en Engeland de sedert een jaar verbro
ken diplomatieke, betrekkingen hadden
hersteld. Premier Zahedi van Perzië
heeft Zaterdagavond voor de radio ver
klaard, dat het verbreken der betrek
kingen met Engeland het olieconflict
geen stap nader tot een oplossing had
gebracht en dat Perzië vriendschappe
lijke relaties wenste te onderhouden met
alle landen, die Perzië's eer en belangen
onaangetast laten.
In Londen toonde men zich al even
enthousiast over deze stap als in Tehe
ran. Algemeen neemt men aan. dat spoe
dig de besprekingen over het oliegeschil
zullen worden hervat. Men heeft zelfs
goede hoop, dat ze dit maal tot een goed
einde kunnen worden gebracht
De godsdienstige leider van Perzië,
Kasjani. heeft de hervatting der diplo
matieke betrekkingen met Engeland
veroordeeld als een daad die gesteld
was onder de toenemende druk van
Amerika. Hij beweerde dat de V. S.
hadden gedreigd alle hulp aan Perzië
stop te zetten, wanneer de diplomatieke
betrekkingen niet zouden worden her
vat en de Britse voorstellen inzake het
oliegeschil niet zouden worden aan
vaard. Het is niet bekend of de En-
36
„Ik hoop, dat Whittaker goed voor u
zorgt en u alles laat zien, wat u zien
wilt. U zult begrijpen, dat onze ver
voersmogelijkheden nogal beperkt zijn,
maar we zullen u naar alle buitenpos
ten brengen, als u ons tijd laat om al
les van tevoren behoorlijk te organise
ren. Mochten er zich moeilijkheden
voordoen, laat het me dan weten."
Het onderhoud was afgelopen. De
wenk was beleefd, maar afdoende ge
weest. De drukst bezette man van Mars
had Gibson een edelmoedig stuk van
zijn tijd geschonken, en zijn vragen zou
den moeten wachten tot een volgende
gelegenheid zich voor zou doen.
„Wat denkt u van onze gouverneur?
U hebt hem nu ontmoet," zei burge
meester Whittaker, toen Gibson weer
in diens kantoor verscheen.
„Hij was erg aardig en behulpzaam,"
antwoordde Gibson, op z'n woorden
passend. „Echt een enthousiast voor
Mars is hij niet?"
Whittaker tuitte z'n lippen.
„Ik betwijfel, of dat wel het juiste
woord is. Ik denk, dat hij Mars be
schouwt als een vijand, die verslagen
moet worden. Dat doen wij natuurlijk
allemaal, maar de gouverneur heeft
daar een betere reden toe dan de mees
te anderen. U hebt waarschijnlijk ook
dat verhaal over zijn vrouw gehoord?"
„Neen."
O, zei Gibson aarzelend. „Juist. Dat
was dus vermoedelijk een van de rede
nen, waarom men zich zo heeft inge
spannen om er een middel tegen te
vinden."
„Ja, de gouverneur is daar zeer voor
geporteerd. Bovendien is die ziekte zeer
nadelig, wat onze beschikbare arbeids
krachten betreft. We kunnen ons hier
niet permitteren om ziek te zijn."
Die laatste opmerking, dacht Gibson,
toen hij Broadway overstak (zo ge
noemd, omdat die straat vijftien meter
breed was), drukt bijna volledig de po
sitie uit, waarin de kolonie verkeert.
Hij was nog steeds niet hele
maal bekomen van zijn aanvankelij
ke teleurstelling bij zijn ontdekking,
hoe klein Port Lowell was, en hoe
slecht bedeeld met die luxe en dat com
fort, waar hij op aarde aan gewend
was. Met zijn rijen van gelijkvormige
metalen huizen en schaarse publieke
gebouwen leek het meer op een leger
kamp dan op een stad, hoewel haar be
woners hun best hadden gedaan om hun
verblijf met aardse bloemen op te fleu
ren. Enkele van die gewassen hadden
bij de lage zwaartekracht indrukwek
kende vormen aangenomen, en Oxford
Circus prijkte nu met manshoge zonne
bloemen. Hoewel ze tamelijk in de weg
stonden had niemand de moed om een
voorstel tot hun verwijdering te doen;
zouden ze met gelijke ijver en toewij
ding blijven doorgroeien, dan zou het
spoedig zover komen, dat men er een
ervaren houthakker bij moest halen
om ze te vellen zonder dat het zieken
huis gevaar liep.
In gedachten liep Gibson Broadwav
op, totdat hij bij de Marble Arch kwam,
waar de Koepels Een en Twee elkaar
raakten, op welk strategisch punt nabij
de verschillende luchtsluizen George
de enige bar op Msurs hield.
„Morgen, meneer Gibson," zei
George. „Ik hoop, dat u de baas ln een
goed humeur mocht aantreffen."
Daar hij het regeringsgebouw nog
geen tien minuten verlaten had, vond
Gibson, dat die George bijster bij de
pinken was. Hij zou spoedig ervaren,
dat alle nieuws zich in Port Lowell
zeer snel verbreidde, en dat George
daar een grote rol in speelde.
George was een interessante vent.
Daar kroegbazen slechts van betrek
kelijk en niet wezenlijk belang voor de
welvaart van de stad werden geacht,
had hij twee officiële beroepen. Op
aarde was hij een bekend conferencier
geweest, maar zijn populariteit, vooral
bij de vrouwen, was te groot geworden,
zodat hij naar elders in het zonnestel
sel was uitgeweken. Hij had nu de lei
ding van het kleine stadstheater en
scheen volmaakt met het leven tevre
den. Midden in de veertig was hij een
van de oudste mannen op Mars.
„We hebben een revue de volgende
week", merkte hij op, toen hij Gibson
gebracht had wat die wenste. „Er zijn
een paar goede nummertjes. Ik hoop,
dat u eens komt kijken."
„Natuurlijk," zei Gibson. „Ik zie het
met spanning tegemoet. Hoe vaak is er
hier zoiets te doen?"
„Ongéveer een keer per maand. Drie
keer per week zijn er filmvoorstellin
gen zodat we geen al te slecht figuur
slaan."
„Ik ben blij, dat Port Lowell ook zijn
amusementsleven kent"
„U zoudt ervan staan te kijken. Maar
ik kan er beter mijn mond over hou
den, anders gaat u er nog in de kran
ten over schrijven."
„Voor dèt soort kranten schrijf ik
niet," antwoordde Gibson terwijl hij
peinzend het plaatselijk brouwsel naar
binnen zoog. Het was lang niet kwaad,
wanneer je er eenmaal aan gewend was.
hoewel het natuurlijk geheel synthe
tisch bereid werd, als het gezamenlijk
product van broeikas en chemisch labo
ratorium.
De bar was geheel verlaten, want op
dit uur van de dag was iedereen in Port
Lowell druk aan het werk. Gibson
haalde zijn notitieboekje te voorschijn
en begon zorgvuldig allerlei notities te
maken, terwijl hij zich van niets be
wust was, en George ging tot de tegen
aanval over door de radio aan te zet
ten.
Het was dit keer eens geen gramo-
foonplatenprogramma, maar een con
cert, dat van de nachtzijde van dg aar
de met richtstralen werd uitgezonden,
door het wereldruim geslingerd met de
hemel-wist-hoeveel megawatt, daarna
opgevangen en gerelayeerd door het
station op de lage heuvels ten zuiden
van de stad. De ontvangst was goed,
afgezien van zonnestoringen afkom
stig van die oneindige grotere zender,
tegen wiens achtergrond de aarde uit
zond. Gibson vroeg zich af, of het wer
kelijk wel al die moeite waard was om
de stem van een tamelijk middelmatige
sopraan en de muziek van een amuse
mentsorkest van wereld tot wereld te
zenden. Maar waarschijnlijk luisterde
half Mars ernaar met sentimentele ge
voelens en heimwee welke beide na
tuurlijk hardnekkig ontkend zouden
worden.
(Wordt vervolgd).
gelsen inderdaad nieuwe voorstellen
hebben gedaan, maar het wordt on
waarschijnlijk geacht. Kasjani heeft
hierdoor openlijk de zijde van de
Nationale Veiligheidsbeweging van
Mossadeq, die door de communistische
Tudehpartij wordt gesteund, gekozen.
Het is niet bekend of de invloed van
Kasjani nog altijd even groot is als
onder Mossadeq.
De diplomatieke betrekkingen met
Engeland werden door premier Mossadeq
verbroken op 16 October van het vorige
jaar. Hij kon toen niet het vereiste
qu,orum in de Majlis, het parlement
krijgen, zodat de betreffende nota eerst
op 22 November aan de Britse zaakge
lastigde. Middleton. kon worden over
handigd.
ontkennend beantwoorden. Met betrek
king tot het door verscheidene Kamer
leden aangevoerde bezwaar, dat de tij
delijke aanvulling op het invaliditeits
pensioen bij het bereiken van de &S-
jarige leeftijd zal eindigen, merken de
ministers op, dat die beperking niet kan
worden ontbeerd. De wenselijkheid om
de tijdelijke aanvulling voor de militai
ren in plaats van op 60 jaar op 65 jaar
te doen eindigen, kunnen de ministers
bij nadere overweging onderschrijven.
Derhalve is bij nota van wijziging ten
deze een voorziening getroffen.
Voor de door sommige leden uitge
sproken twijfel of zal kunnen worden
uitgemaakt of de betrokkene voldoet aan
de eis, dat hij voor minder dan 1/3 ge
deelte in zijn levensonderhoud kan voor
zien, achten de ministers in zijn alge
meenheid geen voldoende grond aanwe
zig. Wel erkennen zij dat de beslissing
in bepaalde gevallen geen eenvoudige zal
zijn.
Het Bedrijfschap voor Zuivel heeft be
sloten, in afwachting van de definitieve
afwikkeling van Zuivelfonds IV, een
bedrag van ruim f 18.000.000 ten laste
van dit fonds uit te keren. Deze uitke
ring zal geschieden aan diegenen, aan
wie in het melkprijsjaar van 2 Nov. 1952
t.m. 31 Oct. 1953 de zuivelfondsheffing
is opgelegd. De uitkering komt neer op!
a. f 0.10 per pet. vet per in genoemd jaar
100 kg. geleverde melk; b. f 3.30 per 100
kg. geleverde kaas; c. f 0.375 per 100 liter
geleverde volle melk.
Het Hoge Gezagsorgaan van da
Europese Gemeenschap voor Kolen en
Staal heeft Donderdag de mening uit
gesproken, dat de vrees voor een crisis
in de onder zijn gezag staande bedrij
ven overdreven is geworden. Het ba
seert zijn opvatting op de jongste pro
ductiestatistiek, waaruit blijkt, dat de
productie van ruw ijzer in de afgelopen
tien maanden van dit jaar, vergeleken
met dezelfde periode van het vorige
jaar, met 7,6 procent verminderde. De
productie van ruw staal verminderde
met 4,6 procent die van kolen met 1,2
procent. In het jaar 1952 heerste ech
ter een duidelijke hoogconjunctuur, ter
wijl bovendien in de overzichtperiode
de staking van de Franse staalarbei-
ders valt, die een productieverlies ver
oorzaakte van ongeveer millioen ton
staal. De vooruitzichten voor de toe
komst worden gunstig geacht. Gewezen
wordt op de eerste berichten omtrent
de ontwikkeling van de ontvangen or
ders in October en November, waaruit
blijkt, dat de reeds in September be
gonnen stijgende lijn wordt voortgezet
De portretprijs 1953 van de Thérèse
van Duyl-Schwartze-stichting is toege
kend aan de heer Jacob Kuvper te Am
sterdam.
De premies zijn toegekend aan: Kam
Wenckebach, Jan Grcenestein en J. W.
van de Kerke, allen te Amsterdam.
In 't door ons gepubliceerde art. over
misstanden bij de Amsterdamse steen-
lossers, kwamen enige opmerkingen
voor ten aanzien van de handel in
bouwmaterialen, welke tot misverstand
aanleiding blijken te hebben gegeven.
In verband daarmede delen wij mede,
dat iedere suggestie, als zou de bouw-
materialenhandel het door ons gesigna
leerde optreden van de Amsterdamse
steenlossers mede veroorzaken of bevor
deren, onjuist is. Van het leveren van
bouwmaterialen via de steenlosserspa-
tioons is geen sprake. Ook van beraalde
politieke sympathieën vari de handela
ren in bouwmaterialen is ons niet geble
ken. Daar het artikel de machtspositie
van de steenlossers aan de kaak stelt,
vallen de opmerkingen omtrent de nood
zaak van inschakeling van de handel in
bouwmaterialen bij directe leveringen
en de gevolgen daarvan ten aanzien van
de materiaalprijs, daargelaten de juist
heid van deze opmerkingen, in ieder ge
val buiten het kader van het artikel,
aangezien alle samenhang met de steen
lossers, naar ons achteraf gebleken is,
ontbreekt.
Ter gelegenheid van de naamdag van Sinte Barbara, schutspatrones van gt
wapep der artillerie, evenals van de mijnwerkers, brandweer en allen, oie in
vuur omgaan, heeft Vrijdagochtend brigade-generaal F. F. M. Steen:netJ' de
het artillerie-schietkamp Oldebroek een krans gelegd bij het monument v
gevallen artilleristen.
