Mei
Edel, kleurrijk en spontaan
feest in Utrechts stadion
I Zonnebloemactie geliquideerd
Engelands jonge
gekroond
vorstin
STiET0**** IOPSTAND IN DE SOVJET-SECTOR
Corruptiezaak voor
speciaal Hof te
Accra
Vier prijswinnaars met beschadigde
lensjes krijgen toch een prijs
Nobelprijsvraag
1953
(PREMIER VAN DE GOUDKUST
KRIJGT CADILLAC VOOR NIETS
I In het zand
van MARS
m tmm
IPMMM
DONDERDAG 31 DECEMBER 1953 PAGINA 7
Maandag 8 Juni.
1 Maandag 15 Juni.
(vervolg)
Zaterdag 16 en Zondag 17 Mei.
Nieuwe actie op komst
Pokkenachtige ziekte
in Den Haag
A'damse firma zond
strategische producten
naar Sovjet-landen
Dinsdag 16 Juni.
I Donderdag 18 Juni.
1 Vrijdag 19 Juni.
Zaterdag 20 Juni.
Zondag 28 Juni.
Vrijdag 3 Juli.
Zondag 5 Juli.
I door ARTHUR C CLARKE
(Vwf. door F. van Oldenburg Ermke]
Maandag 18 Mei.
Dinsdag 19 Mei.
Donderdag 21 Mei.
Zondag 24 Mei.
Zondagavond pr
Eerste Pinksterdag
Woensdag 27 Mei.
Donderdag 28 Mei.
- It toft W
f! i IIHI
JhJUW, S>Si
ïwS4»!Bj
Hierna werd het viertal weer binnen-
gelaten en toen werden zij voor de keus
ES gesteld: eerst de prijzen voor de blin-
den trekken of eerst trekken ten eigen
bate. Een geheime stemming werd ge-
houden, maar allen wensten hun eigen
belangen achter te stellen bil die van de
blinden. De vijf prijzen voor de blin-
den werden getrokken en toen konden
de vier voor zichzelf een prijs uit de
notariële hoed trekken.
De sfeer was geladen toen de vier
briefjes uit de hoed kwamen. Met ze-
nuwachtig trillende vingers werden de
papiertjes opengevouwen en toen bleek
dat de edelmoedige geste om eerst voor
de blinden te trekken niet onbeloond
bleef. De heer J. Haas uit Terwinselen
En de Kardinaal-Legaat, mgr. van Roey, leest een boodschap van Z. H. de Paus trok duizend gulden, evenals de heer
voor: „Dierbare katholieken van Nederland, laat deze terugblik in het verleden
Dr. Kwame Nkrumah, premier van de Goudkust, tijdens een bezoek aan het
Goudkust-regiment.
Engelands jonge vorstin gekroond.
In Londen werd gisteren bekend gemaakt, dat twee leden van de expeditie
van kolonel Hunt er op 29 Mei in geslaagd zijn de top van de 8.846 meter
hoge Mount Everest te bereiken. De 34-jarige Nieuw-Zeelander E. P. Hillary en
de Sherpa-gids Tensing Bhutia zijn er als eerste in geslaagd 's werelds hoogste
en meest ongenaakbare bergtop te overwinnen.
„Krijgsgevangenenkwestie in Korea nu definitief geregeld." „Spoedig wapen-
stilstand."
Opening Holland-Festival in aanwezigheid van H. M. de Koningin en Prins Bern-
hard. De Falla: „El retablo de maeso Pedro" en „La vida breve". Henri Tomasi:
H „Was er dus in het detail wel veel te waarderen, per saldo blijft de indruk over-
heersen van een opvoering, die in onhelder begrip is blijven steken."
De Goudkust is een kolonie aan de
Afrikaanse Westkust, die sinds enige
tijd, onder de vaderlijke blik van de
Britse gouverneur, Sir Charles Arden
Clarke, practisch zelfbestuur geniet. De
premier van deze kolonie, die vroeger
een geliefd operatieterrein was van
zeerovers en slavenhandelaars, was
vroeger een leerling van de missie
school in Accra em nu is hij als dr.
Kwame Nkrumah verschenen voor een
gerechtshof, dat door de gouverneur is
bijeengeroepen.
Wat is namelijk het geval? Enige tijd
geleden kwam Ali Braimah naar de
gouverneur toe om hem te vertellen,
dat hij steekpenningen had aangeno
men en dat hij zijn ontslag indiende
als minister van openbare werken.
Op een vroegere zitting van het hof
had Braimah verklaard, dat hij van
een aannemer had gehoord, hoe de op
dracht tot het aanleggen van een weg
was gegund aan een man, die de pre
mier eerst een bedrag van f400.000,—
ter hand had gesteld. De procureur-
generaal vroeg Kwame Nkrumah, een
elegante vrijgezel, wat hij daarop te
zeggen had.
„Ik heb nooit enig geld of toezegging
ontvangen", glimlachte hij en leunde
achterover, alsof hij zijn beste mop
ging vertellen. Wat te voorschijn kwam,
was het verhaal, hoe deze eerste mi-
ramp werd wanneer men dit belang
rijke feit over het hoofd zag.
Het saaie, maar voedzame maal werd
in stilte verorberd, terwijl de schip
breukelingen ieder hun eigen reddings
plan overdachten. Echt bezorgd waren
ze niet. Ze wisten, dat er nu van alle
kanten druk naar hen gezocht werd,
en het wa? slechts een kwestie van tijd,
of men zou hen vinden. Maar die tijd
kon tot een paar uur worden terugge
bracht, als men hen vanaf Phobos ont
dekken zou.
Na het ontbijt trachtten zij het toe
stel van zijn plaats te brengen. Met
veel geduw en getrek slaagden ze erin
om het vijf meter te verslepen. Toen
zakten de rupskettingen die om de wie
len liepen, weg in de zachte grond, en
ten aanzien van hun vereende krachten,
die niet zo groot waren, kon het toe
stel evengoed in drijfzand weggezakt
zijn. Hijgend trokken ze zich in de ca
bine terug om krijgsraad te houden.
„Hebben we niet iets wits, dat we
breed kunnen uitspreiden?" vroeg Gib
son.
Dit voortreffelijk idee leidde tot niets,
toen een grondig onderzoek van de
cabine niets anders aan het licht bracht
dan zes zakdoeken en een paar vuile
vodden. Men werd het erover eens,
dat zelfs onder de gunstigste omstan
digheden Phobos daar geen notitie van
nemen zou.
„Er is maar één ding, dat we kunnen
doen," zei Hilton. „We zullen de lan-
dingslichten uit het toestel moeten ha
len en die aan een kabel moeten ver
binden, die lang genoeg is om ze tot
buiten de rotsen te brengen. En daar
mee kunnen we dan Phobos signalen
geven. Ik zou het liever niet dan wel
doen, want het kan ons een vleugel
kosten en het is altijd jammer om een
vliegtuig rijp voor de sloper te maken."
Te oordelen naar zijn somber gezicht
was het duidelijk, dat de piloot deze
gevoelens deelde.
Jjpimy kreeg plotseling een idee.
„Waarom niet met een heliograaf ge
werkt?" vroeg hij. „Als we met een
spiegel naar Phobos seinden, zouden ze
dat zeker zien!"
„Over zesduizend kilometer?" zei
Gibson ongelovig.
„Waarom niet? Ze hebben daar teles
copen, die meer dan duizend keer ver
groten. Zoudt u geen spiegel zien, als
de zon erin weerkaatste, wanneer die
maar zes kilometer van u vandaan
was?"
„Ik ben ervan overtuigd dat er iets
Kromstaffeest in het Utrechtse stadion. Zaterdagavond klinkt de stem van de
Kardinaal via de microfoon: „Ik kan niet nalaten met de meeste nadruk er op
te wijzen, dat het bewaren van de eenheid op elk terrein van het openbaar
leven althans voorzover ons vaderland betreft noodzakelijk en onmis
baar is".
En prof. Rogier zegt in een magistrale rede: „Wat in 1853 gewoonlijk bitse pole
miek moest zijn, is nu meestal een broederlijk godsdienstig gesprek. Het kan niet
met de wil van de Meester stroken, dat wij niet één zijn, maar twee. Met dit besef
in ons hart brengen wij op dit uur aan alle protestanten, ook aan alle nonconfor
misten aan de periferie van de Christelijke gemeenschap, de vredegroet tot weer
zien in ons aller ontmoetingspunt: Christus."
Een bijna tastbare spanning hing
Woensdagavond in het van blauwe
rookwolken doortrokken kantoor van de
R.K. Bond voor E.H.B.O. in Rotterdam,
waar de Zonnebloemactie van afgelopen
Zondag werd geliquideerd. Van de vijf
tig prijzen, die in deze actie beschik-
waren, waren er een en veertig
afgehaald, maar in het kantoor van de
heer Bergers, de voorzitter van de
Bond, zaten nog vier mensen, die wel
tot de gelukkigen behoorden die een
lensje in hun pepermunt hadden aan
getroffen, maar zo ongelukkig waren
dit minuscule glazen bolletje te be
schadigen of beschadigd in hun delica
tesse te vinden. Even over negen was
het viertal al present en tot elf uur,
het ogenblik waarop de actie officieel
beëindigd werd, moesten zij wachten
op de beslissing, een beslissing waar
van het zou afhangen of zij nog voor
een prijs in aanmerking kwamen of
niet.
Sigaren werden stuk geknauwd en
sigaretten verdwenen half opgerookt
in de propvolle asbakjes, toen de heer
Bergers kwart voor elf het woord nam.
„Zoals U weet heeft U geen. recht
meer op een prijs", aldus de voorzitter
van de E.H.B.O., „want Zondagavond
in de radiouitzending is, duidelijk ge
zegd dat alleen onbeschadigde lensjes
voor een prijs in aanmerking konden
komen. Ik verzoek U dan ook een ver
klaring te willen ondertekenen, waar
in U afstand doet van elk recht op een
prijs." Vier verklaringen werden uitge
reikt en vier vulpenhouders zetten, zij
het ietwat aarzelend, een handtekening.
Elf uur moesten de vier de kamer ver
laten, waarna het bestuur van de E.H.
B.O. en de Stichting Zonnebloem in be
raad! gingen. Hierbij werd toen besloten
dat van de negen overschietende prij
zen twee van duizend gulden, twee
van achthonderd gulden en vijf van
tweehonderd gulden loten zouden
worden gemaakt. waaruit het viertal
zou mogen trekken. Het overblijvende
geld zou dan, zoals de bedoeling was, ten
goede komen aan de blindeninrichting
te Grave.
C. Huijbers uit Den Haag. De heer C.
J. Verhoeven uit Vierlingsbeek be
machtigde een lot voor achthonderd
gulden, terwijl de heep C. A. Soeters
uit Bergen op Zoom tenslotte twee
honderd gulden trok. Deze laatste had
op zijn lensje de letter B ontdekt, het
geen hem dus het recht gaf op acht
honderd gulden. Ongelukkigerwijs was
het ding echter gevallen en van de B
was in feite niets meer over dan een
gekraakte banketletter. De heer Soeters
had dus inderdaad een offer gebracht
ten bate van de blinden. Maar „Het is
goed zo", zei hij eenvoudig.
De heer Bergers vond het echter niet
zo maar goed. Met een sympathiek ge
baar verklaarde hij dat de E.H.B.O. de
ontbrekende zeshonderd gulden zou bij
passen, zodat de heer Soeters toch de
achthonderd gulden kreeg waarop hij
in feite aanspraak kon maken, zonder
dat dit echter ten koste ging van de
actie voor de Zonnebloem.
Maar voor de heer Bergers is het spel
nog lang niet ten einde. Reeds nu kon
digde hij een nieuwe actie aan ten bate
van de Grebbebergkerk, welke eind Fe
bruari zal worden gehouden in de vorm
van een steentjes-actie.
In 's-Gravenhage is een enkel geval HE Maandag 1 Juni
vastgesteld van een ziekte, die een pok-
kenachtig karakter draagt. Het milde
verloop en het feit, dat tot nog toe het
eerste geval slechts aanleiding heeft ge
geven tot het ziek worden van twee di
recte contacten van de eerste lijder, ge
ven 'n aanwijzing, dat wij hier niet te doen
hebben met echte pokken. De genees
kundige inspectie en de gemeentelijke
geneeskundige en gezondheidsdienst
hebben de nodige maatregelen getrof
fen. Er bestaat redelijke kans, dat uit
breiding voorkomen kan worden.
Om teleurstellingen te vermijden,
herinneren wij orze lezers er aan,
dat de inzendtermijn voor onze
Kerstprijsvraag op 10 Janu. a.s.
onherroepelijk gesloten wordt. Wie
derhalve nog wil meedingen naar
de begerenswaardige hoofdprijzen
raden wij aar enige spoed te be
trachten. Dagelijks gaan er honder
den voor! Alle noodzakelijke gege
vens vindt u in onze krant van
24 Dec. l.l.
een krachtige prikkel voor u zijn, niet alleen om de erfenis van uw vaderen on-
geschonden aan uw kinderen door te geven, maar vooral om op het voorbeeld M
van uw vaderen alle krachten in te spannen om die erfenis grootser, rijker en meer
innerlijk te maken. Daarvoor is nodig, dat gij, in dankbare bescheidenheid, maar
ook met grote standvastigheid, volhardt in de strijd, want de Kerk op aarde is en
blijft steeds een strijdende Kerk."
De parochie van de H. Johannes de Doper uit Klundert biedt het Hoogwaardig
Episcopaat een oorkonde aan. Ruim 1 millioen guldeh vormt de feestgave van de
Katholieken van Nederland.
„Nee, dit was geen hijgend „Roomsen-dat-zijn-wij"-manifestatie" (zo schrijft onze
verslaggever). „Dit was een helder, hartelijk feest, zelfs wanneer pracht en praal
de boventoon voerden. En dat was menigmaal het geval. Het statie-vertoon echter |j
werd met oprechte en kinderlijke bewondering ontvangen en genoten. Men was
er blij mee als met de schone lentezon."
En over de Algemene H. Communie des Zondagsmorgens in het Stadion schrijft
hij: „De gedachte aan een schelp, een levende schelp, geplaatst in het hart van
Nederland, gevormd door mensen uit stad en land, door priesters, kloosterlingen
en leken, door mannen, vrouwen en kinderen, een schelp als een offerschaal vol
licht, bewegende, iriserende kleuren, een reusachtige kelk, geheven naar het
reusachtige Crucifix, dat er hoog bovenuit rees, deze gedachte, dit beeld, heeft
ons de gehele plechtigheid niet los willen laten."
Het Amerikaanse Ministerie van Han
del heeft bekendgemaakt, dat in ver-
band met onwettige overlading van pe-
troleumproducten aan de Amsterdam-
sehe Maatschappij voor Industrie en
Handel „Hydrocarbon" te Amsterdam
i en aan de directeuren Ernst Cohn en
Herbert Philippi, het recht ontzegd is
exportgoederen uit de Verenigde Sta-
ten te betrekken. Het besluit blijft ge-
durende vijf jaren geldig. Alle uitstaan-
de exportvergunningen, waarin op
enige wijze de namen van deze perso
nen of hun firma's worden genoemd,
j zijn geannuleerd.
Volgens het ministerie heeft tussen
eind 1950 en het midden van 1951 de
Hydrocarbon een nieuwe firma er toe
gebracht negen aanvragen voor export
vergunningen in te dienen voor de ver
scheping van petroieumproducten, waar
bij valselijk Nederland en West-Duits-
landl als de landen van uiteindelijk
verbruik dier producten werden ge
noemd en met opzet de bedoeling tot
overlading werd verborgen. Op grond
van deze verklaringen zijn geldige ver
gunningen uitgereikt en werden produc
ten verscheept. Na aankomst op de ge
noemde bestemmingen werden de pro
ducten naar and'ere landen verzonden,
waaronder landen behorend tot het
Sovjetblok.
nisier eigenaar was geworden van een
„De wagen kwam via de gewone dea-
Ier het land binnen, maar ik had geen
geld op de bank om hem te betalen.
Ik besprak de kwestie met de qainis-
ter van financiën en die stelde me
voor mijn kleine Duitse Opel te ver
kopen, zodat ik de schatkist het geld
kon teruggeven, dat ik geleend had om
dat wagentje te kopen. Vervolgens kon
ik een nieuwe lening sluiten om de Ca
dillac te betalen.
De staatssecretaris van financiën,
Ohene Djan, deed me een andere op
lossing aan de hand. Zijn neef, de heer
A. Y. K. Djin, zou me wel kunnen hel
pen, maar dan moest hij eerst een aan
tal schulden innen". Hier onderbrak de
rechter het betoog van de premier: „Wie
is de heer Djin?" „Voorzitter van de
Aankoopcommissie voor Cacao", en
Kwame Nkrumah ging verder: „Ik heb
later vernomen, dat de heer Djin de
eerste termijn van f 13.000 heeft voldaan
op 12 Mei en de rest op 23 Mei".
De rechter vroeg: „Was dat geld een
lening?" De premier zei: „Och, neen".
Maar moest het worden terugbetaald?"
„Ja". „Hebt u het al terugbetaald?"
„Neen, Ik heb andere schulden".
Tot slot van de zitting vertelde dr.
Kwame Nkrumah nog, dat hij op zijn
tournées door de kolonie van de bevol
king vaak giften in ontvangst neemt:
„Hier, zeggen ze dan, hier is een tientje i
of vijf gulden om benzine voor te kopen.
Ik draag alle gelden af aan de penning-
meester van de partij. Op mijn laatste i
tournée heb ik ruim tienduizend gulden
opgehaald.
niet
zei
klopt in die berekening van j'e,"
Gibson, „al weet ik ook niet wat.
Die dingen zijn nooit zo makkelijk, als
ze wel mogen lijken. Maar het idee op
zichzelf is niet gek. Wie van jullie heeft
er een spiegel?"
Na een kwartier zoeken moest Jim
my's plan worden opgegeven. Er was
eenvoudig niet zoiets als een spiegel in
het hele vliegtuig.
„We zouden een stuk van de vleugel
kunnen snijden en dat polijsten," zei
Hilton peinzend. „Dat zou immers bijna
evengoed zijn."
„Die magnesium-legering zou niet
veel glans geven," zei de piloot, nog
steeds vastbesloten om zijn machine
tot het uiterste te verdedigen.
Gibson sprong plotseling overeind.
„Wil iemand me niet een flinke draai
om m'n oren geven?" vroeg hij het ge
zelschap.
„Met graagte," grinnikte Hilton, „maar
vertel eerst eens waarom."
Zonder te antwoorden liep Gibson
naar de achterwand van de cabine en
begon te zoeken onder zijn bagage,
terwijl hij zijn rug naar de omstanders
gekeerd hield. In een oogwenk had hïj
gevonden, wat hij zocht. Toen keerde
hij zich triomfantelijk om.
„Hier is het antwoord," riep hij.
Een verblindende lichtflits vulde de
cabine, elke hoek ervan bijna ondraag-
liik helder verlichtend. Op de wanden
tékenden zich gedrochtelijke schaduwen i
af. Het was alsof het toestel door de
bliksem getroffen werd, en gedurende
verschillende minuten was iedereen
half verblind, waarbij het netvlies een
verstard beeld bewaarde van de cabi
ne, zoals die was in dat flitsend mo
ment van verschroeiende klaarte.
„Het spijt me," zei Gibson berouw
vol. „Ik heb dat ding nooit eerder op
volle sterkte gebruikt. Dat was be
doeld voor nachtopnamen in de open
lucht."
„Grote goden!" zei Hilton, z'n ogen
wrijvend. „Ik dacht, dat je een atoom
bom liet vallen. Moet je iedereen dood
laten schrikken, voordat je hem foto-
grafeert?
„Dat effect heeft het alleen, als je het
ding binnenskamers gebruikt," zei Gib
son en demonstreerde, wat voor effect
het had, als je het binnenskamers goed
gebruikte. Iedereen schrok alvast van
de weeromstuit, maar dit keer scheen
het blitzlicht nauwelijks merkbaar.
„Wat gistermiddag in Oost-Berlijn begonnen is als een rustige protest-
demonstratie van een groep jonge bouwvakarbeiders tegen de te hoge pro-
ductienormen, is vandaag uitgegroeid tot een massale demonstratie van de
Oost-Berlynse arbeiders tegen het communistisch bewind. In de loop van de
ochtend nam deze beweging het karakter aan van een volksopstand. Volks-
politie en Russische tanks en pantserwagens trachtten de opstand gewapen-
derhand te onderdrukken, maar de betogers wilden van geen wijken weten."
Onlusten irr Oost-Berlijn bedwongen. Tot heden 16 slachtoffers: meer dan 200 ge-
wonden. „Op hetzelfde moment, dat de West-Berlijners langs de wederom rijkelijk
gevulde etalages wandelden, reden Sovjet-tanks met sputterende machinegeweren
in op tienduizenden betogers in Unter den Linden, vloeide bloed op de Friedrich-
strasse, laaiden vlammen hoog op uit de Volkspolizeikazerne op de Potsdamer-
ES platz, het Columbushaus, gulpten donkere rookwolken uit in het puin opgetrok-
ken Vopo-barakken en propagandakiosken en schreeuwden de arbeiders met even
wanhopige als hartstochtelijke kreten om vrijheid."
1| Om kwart voor acht hedenmorgen is op de oprit van de Merwedekanaalbrug even
H voorbij het station Weesp bij blokpost 11 de expressetrein 21, van Amsterdam naar
EE Enschede, in botsing gekomen met de diesel-electrische forensentrein 825, die
juist leeg uit Amsterdam naar Bussum terugkeerde. Twee doden en tien gewon-
den vielen te betreuren.
Julius en Ethel Rosenberg zijn vanmorgen in alle vroegte, respectievelijk om 1.06
en 1.16 uur Nederlandse tijd, op de electrische stoel in de Sing Sing-gevangenia
ter dood gebracht. Hiermee is een proces afgesloten, dat niet alleen in Amerika,
H maar in vrijwel alle delen van de wereld met ademloze spanning is gevolgd. Op
H 5 April 1951 werd het echtpaar ter dood veroordeeld wegens het uitleveren van
atoomgeheimen aan de Sovjet-Unie.
Laniël maakt nieuwe regering bekend,
Eerste etappe Tour de France. Neder
land neemt de leiding in ploegenklas-
sement. Tweede: Wagtmans. Derde:
Roks.
Maria-congres in Den Bosch geopend.
(Wordt vervolgd).
Geheel wetenschappelijk katholiek Nederland is Maandagmiddag in Nijmegen
vertegenwoordigd bij de plechtige academische zitting, waarmee het Eeuwfeest
wordt besloten. Redevoeringen van mgr. dr. B. J. Alfrink, prof. mr. Ch. J. J. M.
Petit, prof. mag. dr. G. Kreling O.P., prof. dr. E. A. D. E. Carp en prof. dr. W.
Asselbergs.
Koningin en Prins worden in Kopenhagen hartelijk toegejuicht.
Kabinet-Mayer gevallen. Parijse correspondent: „Niet alleen regeringscrisis, doch
een crisis van een stelsel."
K.L.M.-Convair vliegt bij noodlanding op Schiphol op publiek in: 2 doden.
Cor Hermus over- mËÊÉ
leden.
Er worden gemeenteraadsverkiezingen gehouden. Dit zijn de globale resultaten:
K.V.P.: littekens van blijvende aard; P.v.d.A.: groot succes; Prot.-Chr. Groep:
gering verlies; Communisten: flinke aderlating; V.V.D.: over gehele linie winst.
Brabants Orkest speelt voor het eerst Beethoven's Negende in het kader van Den
Bosch Muziekstad. Onze muziekrecensent zegt: „Het verheugende was, dat men
niet het gevoel kreeg te zitten luisteren naar een eerste probeersel of naar het
resultaat van een te hoge greep, die dan voor tijd en plaats haar verdienste mocht
hebben, doch overigens weinig perspectief bood. Het tegendeel was waar."
Die rotswand tegenover ons is een goe-
de honderd meter hoog en practisch
loodrecht ja, bij de top helt die zelfs
I een beetje over. Misschien is hij ver-
derop te beklimmen, maar we hebben
het niet geprobeerd. Het is trouwens
i ook niet nodig. Als we willen hebben,
dat ze ons op Phobos zien, hoeven we
maar een stukje naar het noorden te
gaan, totdat die rotswand het gezicht
niet meer belemmert.
Ik geloof, dat dit inderdaad de opios-
i sing is als we het toestel in het open
veld kunnen krijgen. Dan is ook de ra-
dio te gebruiken, en we geven de tele-
I scopen en de vliegtuigen, die eventueel
naar ons aan het zoeken zijn, een betere
kans om ons te vinden."
„Hoeveel weegt dat ding?" vroeg Gib
son en trok een lelijk gezicht.
„Ongeveer dertig ton met alles erin.
Er is natuurlijk een hoop rommel, die
eruit kan."
„Neen, dat gaat niet," zei de piloot.
„Daarvoor zouden wa de luchtdruk
moeten verlagen, en we kunnen ons
niet permitteren om lucht te verspil
len."
„O hemel, daar had ik niet aan ge
dacht. Niettemin, de grond is tamelijk
effen en hef onderstel is volmaakt in
orde."
Gibson maakte geluiden, dia ja rein
ste twijfel uitdrukten. Zelfs onder een
derde van de graviteit der aarde was
het geen gemakkelijk karwei om het
I vliegtuig van zijn plaats te krijgen.
De volgende ogenblikken werd zijn
aandacht afgeleid door de koffie, wel
ke hij had trachten in de schenken voor
dat die voldoende afgekoeld was, zodat
de hele cabine vol stoom hing en het
scheen, alsof ze het versterkende brui
ne vocht nog enkel maar zouden kun-
pen inhaleren. Het maken van warme
dranken op Mars was altijd een ver
velende geschiedenis, daar water onder
normale druk al rond een graad of
zestig kookte en het gewoonweg een
