Afscheid van Rika Hopper
Jan Cottaar.
Werk van AUGUST MACKE in Den Haag
De Bidweek
Katholiek Thuisfront staat
voor enorme uitgaven
Critische geluiden over de
ositie der partij
kaspi
Nuchter blijven
W
H
Haar laatste rol: keizerin-weduwe
in Anastasia
Loterij Operatie Dmoet
vier ton opbrengen
Mensen van
de Radio
tfou.Griep?PAMPO
Partijraad der K.Y.P.
V.
-d\
ZATERDAG 23 JANUARI 1954
PAGINA 3
SN
Liturgische weekkalender
Geen audiëntie
Nederlander gedood
in Indonesië
Nog een arrestatie
Nederlanders in
Indonesië
Commissie adviseert
aangaande overtocht
Alastrim in Den Haag
Opnieuw een patiënt
ontslagen
In gierkelder gevallen
en omgekomen
Pater Ivo Terhell OFM
Bekend predikant en radio
spreker in Indonesië
Tot diep in de nacht heeft het af
scheidsfeest van Rika Hopper, gister
avond in de Stadsschouwburg te Am
sterdam, geduurd. In haar lange car
rière heeft zij een bewondering voor
sPel en een genegenheid voor
haar
haar
die
den
Persoonlijkheid gaande gemaakt,
'h talrijke variaties onder woor-
moest gebracht. Rika Hdpper
fisterde daar naar, zoals zij altijd ge
luisterd heeft naar iemand, die iets
tsgen haar zei, met volledige aan
dacht.
Het féést was met zwier geënsceneerd
en wijds toneel met een troon ietwat
erzijde voor het middelpunt van het
eest, dat begon met een pril ballet van
•eugdige danseresjes en dansers en zo
uliep op de toespraken, de regering in
e Persoon van dr. J. J. Hulsker het
erst, gevolgd door het bestuur van de
°°ofdstad in de persoon van wethouder
Advertentie
Het is geen overdrijving te beweren,
dat geen Christen ter wereld zich
verantwoord mag achten, wan
eer hij geen deel heeft genomen aan
jJ.Ze internationale gebedsactie. Ten-
Uste als hij .de achtergronden daarvan
5?ed begrijpt en ernst maakt met zijn
a,aristendom. Het initiatief tot deze
.'gemene gebedskruistocht werd in 1908
u?°r de Anglicaanse geestelijke Paul
v.jdtson genomen uit oprechte inner-
.yke bekommernis met de verscheurde
j-uristenheid. De Paus hechtte zijn goed
keuring aan het plan en enige tijd later,
a de twintiger jaren, had de bidweek
.°°r de eenheid der Christenen practisch
Jeral ingang gevonden. P. Wattson zelf
tjrrig met zijn geestverwanten over tot
tj! Katholieke Kerk. De bedoeling van
Va Bidweek is, zoals gezegd, het herstel
CV de geschonden eenheid onder de
(Vostenen, een doel. waaraan dus de
Katers-Orthodoxen, de Anglicanen, de
]j[£testanten en de Katholieken gelijke-
rl zouden moeten meewerken. Dat
.M^stus uitdrukkelijk gewild heeft, dat
J* len één zijn" getuige Zijn hoge-
v '«sterlijk gebed, dat in het Evangelie
'tin. ®'nt Jan te lezen staat (hoofd-
rifk 17) daarover zijn allen het eens.
over de manier, waarop die een-
ve tot stand moet komen en hoe zij
gen an moet worden lopen de menin-
natuurlijk, mag men wel zeggen
hiteen.
ons, Katholieken, is er maar één
heil ikheid, n.l. terugkeren tot de een-
spph van de Kerk van Rome, het oor-
doxé!. eüjke Vaderhuis, dat Ortho-
n Anglicanen en Protestanten in de
ecn her eeuwen verlaten hebben. Al-
6rVarp' omdat zij allen aan den lijve
*UiVerk hebben hoe broodnodig voor de
gezihrij .d der leer en onderlinge eens-
tact bet verbreken van het con-
bet éne. onfeilbare leergezag
dn aint Petrus' opvolger is, kan men
heggen, dat de scheiding een uiterst
fatale misstap is geweest. Daaraan ver-
andert het feit, dat de Katholieken door
een gebrek aan vurige geloofsbeleving
en een tekort aan tact in hun optreden
voor een deel schuld hebben aan de
«cheuring, totaal niets.
Het ligt voor de hand' Yrvmsten-
gebed voor de hereniging der Christen
hoid, dan ook steeds insluiten de terug
«eer der afgedwaalden tot de Kerk van
■Rome
De meeste Protestanten denken er
hun nol® heg anders over en richten
ken nn gen om to* eenheid te gera-
Daarov? Uitsluitend op eigen kring,
stap er moeten wij, als over een eerste
Ve'-"he de goede richting, cns oprecht
ons ?eh en hun de steun geven van
Haa-8®Ded. Omdat zij eerlijk streven
dp p ue vervulling van Christus' wens:
M^hoid van Zijn volgelingen,
inti.» hoe dit alles ook zij. feit blijft
Van !en- dat de tragische verdeeldheid
on,n de Christenen voor een groot deel
«te - hk is van de noodlottige ontker-
hing van de wereld. En niet alleen
«arvan! Dat het godloze communisme
4eJh fatale greep op de mensheid zo-
heeft kunnen uitbreiden is moge-
hipt geworden, doordat de Christenen
ge, v°or het juiste tegenwicht hebben
jZorgd. Niemand kan ontkennen, dat
gen Christendom in zijn algemene, te-
^hwoordige toestand, nauwelijks opge-
*érfSen 's te§en de in het communisme
jl geworden machten van het kwaad.
ba Kondanks blijft het een onweerleg-
ge Waarheid, dat Christus' leer de eni-
c0n3S' die met succes de strijd tegen de
aghmunistische levensbeschouwing kan
tiat -den, Maar dan een Christendom
OVe Z'-'n belijders als één man tegen
tij» de wereld stelt als het levende be-
Vfpj' dat liefde, rechtvaardigheid en
hiaa °h dit ondermaanse uitsluitend,
Zijn °°k ten volle, te verwezenlijken
hein ln onvoorwaardelijke gehoorzaam-
he, aan Gods wet. Het probleem van
van c°mmunisme is de dagelijkse zorg
ëatiP°nze samenleving. Een louter ne-
l0s Ve bestrijding, verre van een op-
de 'hg te brengen, zal zijn invloed eer-
v.ei"sterken, cmdat het positieve te-
v^wicht ontbreekt,
grot verbijsterende openstaan van de
scu massa voor deze nieuwe maat-
p, aPPelijke „heilsleer", is dan ook
s te verklaren door het tekort
raad van de christenen, die inder-
tjra een grote verantwoordelijkheid
z0p?en voor het ontbreken van een ge
ste maatschappelijke orde. De diep-
20p, 00rzaak hiervan is ongetwijfeld te
onri v in hun betreurenswaardige,
(p, ®rhnge verdeeldheid. Zoals eenheid
au maakt, zo verzwakt verdeeldheid
kracht.
Van der Velde de burgemeester en
wethouder De Roos waren op Schouwen
Duiveland en vervolgens de hele to
neelwereld, de oude garde in een brief
van Betty Holtrop en in de persoon van
Emma Morel, de jongste generatie ver
tegenwoordigd door de Toneelschool.
Haar grote rollen door Emma Morel
door enkele lantaarnplaatjes in het ge
heugen teruggeroepen terwijl het voor
de huldiging in gereedheid werd ge
bracht bewijzen voor haar groot ta
lent en haar intense toewijding, maak
ten misschien niet alle sprekers eloguent
maar wel hartelijk en dankbaar. Rika
Hoppér zelf zei ten slotte dat zij het
„een hartelijke, goddelijke, verrukke
lijke avond" had gevonden.
Eenzelfde hartelijke dankbaarheid,
die zovelen tot spreken had bewogen
had haar bewonderaars de zaal tot de
laatste plaats doen bezetten en ve
len moesten teleurgesteld worden. De
manier, waarop zij begroet werd, was
trouwens al welsprekend genoeg, en
als zij dan met gespreide armen het
gebaar maakt of zij de hele zaal aan
haar hart wil drukken. Ik vind
jullie allemaal schatten, karakteriseer-,
de later een der sprekers dit gebaar
dan wordt die welsprekendheid on
geveer lyrisch.
„Anastasia" van Marcelle, Maurette,
door Jan Teulings vertaald naar een En
gelse bewerking, geeft tot zoveel enthou
siasme overigens niet de meeste aanlei
ding. alhoewel het enkele rollen bevat
die mooie spelmogelijkheden opleveren.
Het verhaaltje draait om Anastasia,
dochter van de laatste Czaar. Naar in
dertijd de geruchten hebben gewild zou
zij met haar familie zijn doodgeschoten.
Het stuk laat haar in Berlijn opduiken,
in de Russische emigrantenkolonie, als
een prooi van enkele oplichters, die in
haar niet Anastasia zien, maar haar wel
als dusdanig willen laten doorgaan om
haar erfenis in de wacht te slepen. Het
Ma
na;
Rika Hopper in het afscheidsstuk „Anastasia" met Caro
van Eijck in de scène, waarvan wij de vorige week Za
terdag een repetitiefoto hebben geplaatst, toen zonder
decor en costuum, nu mét die bijkomstigheden, die niet
temin belangrijk zijn voor de sfeer van een uitvoering.
is handig in elkaar gezet: het meisje
verschijnt in het eerste bedrijf als Anna
Braun, die er ellendig aan toe is en
alleen maar een beetje op Anastasia
lijkt.
Bijna van het begin af is er de sug
gestie, dat zij de echte Anastasia is,
en de gang van het stuk maakt dat
voortdurend waarschijnlijker. Daar
door zit de toeschouwer ook wel
met aandacht te kijken, vooral ook om
dat de rol van Anastasia door Caro van
Eyck met grote suggestiviteit wordt
gespeeld, met een
plastische en gevoe
lig gedetailleerde
mimiek. In de beide
laatste bedrijven is
Rika Hopper als de
keizerin-weduwe
aria Fjodorovna
aar voornaamste
tegenspeelster, kei
zerlijk en moeder
lijk tegelijk, een rol.
die in een zorgvul
dige expressie de
gemoedsstemmingen
helder en meesle
pend realiseerde.
Dit kan men zeg
gen, zonder over hot
hoofd te zien dat de
schrijfster zelfs de
ze figuren wel be
hoorlijk had gety
peerd in dikwijls
onderhoudende dia
logen. maar geen
degelijke onder
grond meegegeven,
waarin zij mensen
werden zoals wij
zijn. Waar ontroe
ring optrad was dat
uitsluitend aan de
beide speelsters te
danken. De andere
rollen lieten daar
geen kans toe.
Zo gaat het dik
wijls bij gelegen
heidsstukken, al
mag men zeggen
dat „Anastasia" in
de regie van Jan
Teulings en met een
goed decor van
Wiegersma in ieder
geval een onder
houdend stuk is.
R.
Er
tP I,ls' e°ddank. een kentering ten goede
Ion- en- a' 's ket dan ook voor
zicht "og OD bescheiden schaal. Het in-
Vpva 'n het schuldige der onderlinge
ge„ dheid, dat algemeen wordt toe-
Wp ven' 's de eerste stap op de goede
dit.8' ^aar bet staat tevens vast, dat
dnni.Wjg lang en doornig is, voordat het
dat vervulling van Christus' gebod.
"t allen één zijn, bereikt is.
Vn Bidweek, die overmorgen gesloten
dat 7-' als ontstaan u't de overtuiging,
tno t j genade het voornaamste werk
Wn i doen. En daarom moet gebeden
allen vur'8, onophoudelijk en door
Vp^i. Katholieken, die door Gods uit-
dP .zing het voorrecht bezitten tot
,*ne ware Kerk van Christus te
donr boren, hebben de strikte plicht
ar' ,ons b 1 ij v e n d gebed voor onze
Ve^-w-^eiden broeders de genade te
ép„ .J8® van hun terugkeer naar de
Ven, °werkerk- Daarbij mogen wij te-
Erondiff1(t "alaten ons eigen gedrag
Chrict^ berzien, dat nu onze mede-
Gp»!Lne/5 ®erder afstoot dan aantrekt,
heeft dat deze Bidweek ons zó
den ,llled yan onze plicht tot bid-
Vast'p 1 baar intenties voortaan een
gebed p ats krijgen in ons dagelijks
„Het leger groeit te hard. We kunnen
het nauwelijks bijbenen. Eind 1953 wa
ren er ongeveer 220.990 militairen, dub
bel zoveel als vorig jaar." Aldus aal
moezenier Van Croonenburg, leider van
het secretariaat en actieburcau van Ka
tholiek Thuisfront in verband met de
begroting 1954 van de organisatie. Hij
liet de begroting zien en wees op het
geraamde tekort van 414.000. Hoe dat
tekort te dekken is op het eerste ge
zicht niet te zeggen, voegde hjj eraan
toe. Gedeeltelijk door subsidies, maar
het grootste deel zal toch weer moeten
komen van de katholieken van ons land.
Om deze onmisbare medewerking te
verkrijgen heeft Katholiek Thuisfront
een aantrekkelijke loterij op touw ge
zet onder de naam „Operatie Draadna
gel," die haar ontknoping zal vinden op
Carnaval-Zondag, 28 Februari. De mi
nister van Justitie heeft reeds zijn toe
stemming gegeven en de voorbereidin
gen in de Thuisfront-afdeling zijn in
volle gang.
De groei van het leger en de nieuwe
voorschriften van het ministerie van
Oorlog stellen Katholiek Thuisfront
vcor steeds grotere eisen en verant
woordelijkheid, constateert de aalmoe
zenier.
Daar de helft van de militairen ge
durende bet weekeinde in de kazernes
blijft, is het nodig dat aan de inrich
ting van kapellen en ruimtes die voor
godsdienstoefeningen beschikbaar wor
den gesteld grote aandacht wordt be
steed. Het is niet verantwoord jonge
mensen voortdurend in een rommeli
ge profane omgeving hun godsdiensti
ge plichten te laten vervullen. Dan
komt er snel een banale alledaagsheid,
die de normale groei van het geeste
lijk leven van deze jonge mensen be
lemmert.
Daarom heeft Nationaal Katholiek
Thuisfront het voornemen, indien het
tekort is te stoppen, daaraan in het ko
mende jaar alle aandacht te besteden.
Een post van 183.000.— is daarvoor
uitgetrokken, waarin dan ook begrepen
is de kerkelijke vieringen van Pasen,
Kerstfeest en andere kerkelijke feesten.
Er zal nog in heel wat garnizoenen naar
een betere religieuze accommodatie
moeten worden uitgezien. Naar schat
ting zullen nog op een zestigtal plaat
sen de allereerste voorzieningen getrof
fen moeten worden.
Verder is in de begroting ruimte ge
laten voor cursussen, retraites en vor
ming. Een totaal bedrag van 85.000 is
hiervoor uitgetrokken. De lectuurpost
voor boeken, leesportefeuilles, militair
weekblad, dag-, week- en maandbladen
is ook een hele hap in de begroting.
Voor aflossing van schuld van de mi
litaire tehuizen is slechts een post van
150.000 opgebracht kunnen worden.
Wel is reeds rekening gehouden met de
mogelijkheid van legering voor kortere
of langere tijd van troepen in het bui
tenland. De aandacht van Katholiek
Thuisfront gaat ook uit naar de sociale
noden van officieren en onderofficieren,
onder wie vooral de uit Indonesië te
ruggekeerden vaak in grote moeilijk
heden zijn. Thuisfront is van mening
dat een gezond-, gezins- en sociaal le
ven van het kader een voorwaarde is
om aan de jonge militairen een goede
leiding te geven.
Op de vraag of Thuisfront er in zou
slagen deze plannen te realiseren, zei
aalmoezenier van Croonenburg. „Het
zou verschrikkelijk zijn indien wij niet
zouden slagen. Het welzijn van onze
jeugd valt samen met de toekomst van
de Kerk en de toekomstige jonge gezin
nen. Ik heb alle reden om aan te ne
men, dat ons katholieke volk zich dat
niet uit handen laat slaan."
„En indien," zo besloot aalmoezenier
van Croonenburg, „Operatie Draadna
gel" weer dezelfde medewerking onder
vindt, als Katholiek Thuisfront steeds
krijgt, dan zal zij een succes worden ten
voordele van de tienduizenden solda
ten, die ervan profiteren.
ZONDAG 24 Januari: Derde Zondag na
Driekoningen; eigefi mis; 2 geb. H. Timo-
theus; Credo; prefatie van de H. Drieëen-
heid; groen.
MAANDAG: «Bekering van de H. Paulus;
eigen mis; 2 geb. H. Petrus; Credo; pre
fatie van de apostelen; wit.
DINSDAG: H. Polycarpus, bisschop-marte
laar; eigen mis; rood.
WOENSDAG: H. Joannes Chrysostomus, bis
schop-belijder-kerkleraar; eigen mis;
Crecïo; wit.
DONDERDAG: H. Petrus Nolascus; belij
der; mis Justus; 2 geb. H. Agnes; wit.
VRIJDAG: H. Franciscus van Sales, bis
schop-belijder-kerkleraar; mis in medio;
Credo; wit.
ZATERDAG: H. Martina, maagd-martelares;
mis Loquebar; 2 geb. O. L. Vr. Deus qui
salutis; 3 geb. voor Kerk of Paus; rood.
ZONDAG 31 Januari: Vierde Zondag na
Driekoningen; eigen mis; 2 geb. H. Joan
nes Bosco; Credo; prefatie van de H.
Drieëenheid; groen.
Z. H. Exc. de bisschop van Haarlem
zal Woensdag 27 Januari geen audiën
tie verlenen.
Rika Hopper is voor haar af scheids
voorstelling gisteravond in de Stads
schouwburg in de hoofdstad door Am
sterdamse studenten afgehaald en naar
het Leidseplein gebracht, in een open
landauer en onder begeleiding van
ruiters.
(Vervolg van pap. 1)
Tevoren waren er nog al wat criti
sche geluiden vernomen over de begro-
tings- en de kaspositie van de partij.
De heer Spieksma, die verslag deed
namens de kascommissie, sprak van een
tekort aan partij-discipline in verband
met het slechte afdragen van de con
tributie. Er zijn zelfs nog afdelingen in
het land, die als Doornroosje inslapen,
wanneer er geen verkiezingen zijn. Zij
hebben nog geen notie van de plichten
van een politieke partij nieuwe stijl,
die heel wat meer verantwoordelijkheid
te dragen heeft dan de vroegere kiee-
verenigingen. Het komt inderdaad nog
voor dat afdelingen geen contributie
afdragen in die sluimerperiode tussen
twee verkiezingen in.
De liquiditeitspositie werd door de
heer Spieksma zorgwekkend geacht.
Zowel de heer Matser als de penning
meester, de onlangs weer van zijn
ziekte herstelde heer Alberts, brachten
hieromtrent iets minder sombere feiten
naar voren. Juist in het Zuiden is er in
de laatste tijd sprake van een stijgende
tendenz, die zeer gelukkig genoemd kan
worden. Zij gaven echter toe dat het
een betreurenswaardig feit blijft dat de
party over veel meer geld zou dienen
te beschikken om haar taak goed te
kunnen verrichten. De contributie
afdracht is inderdaad een zwak punt.
Men is thans met een actie begonnen
voor donaties.
Vorming jongeren
Enkele begrotingsposten passeerden
niet zonder critiek de revue. Voor de
jongerenorganisatie, die met zesduizend
gulden minder in de jaarcijfers parais-
seert, traden mej. Schilthuizen en de
heer Ceiestin Cosjjns met zoveel vuur
in het krfjt, dat zjj heiden tot de orde
werden geroepen. De heer Cosjjns her
innerde aan een uitspraak van de be
roemde socioloog pater Welthy O.P.,
Voor de Nederlandse supporters
van de Tour de France is het
jaarlijkse wielerfestijn in Frank
rijk ondenkbaar zonder Jan Cottaar.
Als de strijdlustige kermis weer over
de cols van Frankrijk snelt is er
tegen zes uur 's avonds onrust in
menige familie. Vader en zoons
draaien om de radio en wachten met
spanning op het moment, dat de uit
zending wordt onderbroken voor de
reportage van de aankomst der ren
ners. Dat zijn de vijf minuten van
Jan Cottaar. Opgewonden en bezweet
alsof hijzelf de etappe gereden heeft
grijpt hij de microfoon en schreeuwt
er zijn verslag van de laatste sprint
in „on the top of his voice". Als de
emoties na de aankomst van de top
groep enigszins gezakt zijn neemt
een andere Jan Cottaar de reportage
over. Deze Jan is van meer bezonnen
aard. Hij waar
schuwt de luis
teraars om geen
overdreven ver
wachtingen te
koesteren over
het succesje van
een van „onze
jongens", want
„luisteraars, de
bergen tekenen
zich al af tegen
de horizon".
Die twee Jan
nen in de ene
Cottaar kunnen
het goed met
elkaar vinden.
De een is volko
men aangepast
bij de stevig
gebouwde bon-
homme, die Jan
Cottaar uiterlijk
is bijzonder
geschikt v0?.r
verantwoordelij
ke bestuursfuncties en gedegen com
mentaren en de ander kijkt uit
deze omvangrijke huls door glinste
rende ogen naar buiten en krijgt op
zijn tijd ook zijn kans om zijn zegje
te doen. Jan Cottaar is een gelukkige
sterveling. Hij steekt dat tegenover
niemand onder stoeien of banken. Het
lot. heeft hem altijd op de stoel ge
drukt, waar hij juist hoorde te zitten.
Hij heeft wel even geduld moeten
oefenen, of beter, hij heeft ook wel
eens een lodderoog geworpen op een
ander levenspad. Terug van het
Venraayse gymnasium, waar Hilarion
Thans hem met vrij stugge commen
taren de eerste beginselen van het
journalistieke schrijven had bijge
bracht, pionierde hij voor f 10 in de
maand als jongmaatje in de verslag-
geverij bij de „Nieuwe Delftsche Cou
rant" in zijn geboorteplaats. Het
hoofd van de jonge Jan stond meer
naar de Kunst met een grote K dan
naar branden en aanrijdingen. Hij
legde beslag op de perskaart voor de
Kurhausconcerten in Den Haag en
reed soms driemaal in de week
naar de Residentie om er in de mu
ziek weg te duiken. „Mijn eerste
recensie .ging over de Negende van
Brucknef. Je kunt je voorstellen, hoe
die wasSoms dook Jan Cottaar
ook wel eens in het zilte nat, maar
een vurig sportbeoefenaar is hij nooit
geweest.
In 1937 deed hij de sprong naar de
hoofdstedelijke journalistiek en door
liep er de obligate rangen voordat de
juist gepromoveerde sportredacteur
hem als zijn opvolger vroeg. Zo stond
Jan Cottaar plotseling in de sport,
toegerust met wat kennis van het
voetbalveld in Venray en veel
fantasie.
In het Stadion liet hy bij wieler
wedstrijden zijn oog met welgevallen
rusten op de felle strijdlustige sprin
ters. Vooral Gerrit Schulte boeide
hem. Hij klom in zijn schrijfmachine
en schreef „Gerrit Schulte, een car
rière op de racefiets Van dat mo
ment begon zijn populariteit in de
wielrenwereld. Het feuilleton over
Schulte werd gevolgd door een ver
haal over Jaap Eden. Toen de oorlog
bijna alle sport lam legde schreef Jan
Cottaar pakkende verhalen als „Ge
stolen Reportage" èn verdiepte zich
verder in litteratuur en muziek.
Ook bij de radio vielen de dobbel
stenen van het lot voor Jan Cottaar
altijd op dubbel zes. Het begon kort
na de bevrijding met het sportpraat-
je. Bij de eerste Ronde van Neder
land kreeg hij een microfoon in de
handen om de ronde te verslaan en
bracht er, naar zijn eigen oordeel,
geen steek van terecht. „Ik stond bij
de aankomst van de eerste etappe
met mijn microfoon in Groningen op
de perstribune. Je kunt je voorstel
len wat ze allemaal op te merken
hadden, toen ik daar zo ineens in dat
ding begon te schreeuwen."
Jan Cottaar was „doodzenuwach
tig" en is het altijd gebleven. Het
enige verschil met vroeger is, dat hij
nu weet, dat juist zijn opgewonden
heid een attractie is voor de luiste
raars. Men heeft hem tenminste vol
doende verzekerd, dat hij het best
doet. Bij de Tour is zijn leven een
stuk rustiger geworden nu de radio
hem een chef d'équipe meegeeft.
Vroeger was hij aangewezen op de
Franse radio, die een hekel heeft aan
tijdig organiseren. Nu staat de micro
foon klaar bij de finishlijn en Jan
Cottaar hoeft alleen maar zijn op
winding de vrije baan te laten.
Hoezeer hij ook op de Tour gesteld
is, toch is hij altijd blij als hij
met zijn auto'tje
weer naar huis
koerst. „Die Tour
duurt veel te
lang." De weken
in de Tourkara
vaan leveren
hem echter veel
stof op voor le
zingen, die vele
avonden van het
winterseizoen
vullen.
Ofschoon hij
diep medelijden
met zichzelf
heeft als hij met
de supporters-
schare de tribu
ne na een voet
balmatch ver
laat, „die lui
gaan lekker naar
huis en ik kan
weer gaan schrij
ven", is hij toch
zeer verkleefd
aan zijn schrijfmachine. Tussen %oed
geschreven en wel doordachte sport-
verslagen en -overzichten door
pleegt" hij nog wel eens een boek of
feuilleton: „De troostprijs is een gele
trui", „Sportboek voor de Jeugd" en
zelfs' een toneelstuk „In mijn stad
staat een huis" voor het Jordaan-
toneel
Jan Cottaar weigert pertinent om
met beide benen in de sport te
gaan staan, „Het leven is meer
dan alleen sport", en vult zijn jour
nalistiek werk graag aan mét boek
en filmrecensies. Maar nu eenmaal
het etiquet sport op zijn leven ge
drukt staat, doet hij zijn taak con
amore. „Als je eens bedenkt wat voor
een enorme rol de sport in de samen
leving speelt, zie je nog een machtig
werkterrein voor je liggen." Zijn
door en door gezonde ideeën over de
sport vinden een willig oor bij ouders
en opvoeders en zijn uitstekende ver
slagen en radioreportages maken hem
even geliefd bij de sportbeoefenaars.
Hij zoekt steeds naar de „plaats waar
iets thuishoort". Voor de K.N.V.B.
schreef hij een brochure ter verde
diging van het amateurisme in de
voetbalsport, doch zijn beste vrien
den zijn de beroepswielrenners, „Dat
kun je niet met elkaar vergelijken."
Hij zal geen gelegenheid voorbij la
ten gaan om de sport te propageren,
maar kent zelf geen groter genoegen
d{in een vrije avond met een boek
thuis te zitten bij zijn vrouw en zijn
twee kinderen. Hij is door de vele
Tourritten door het Franse land een
kenner geworden van de keuken- en
wijnkeldergeheimen van elke land
streek, maar betreurt elk pond, dat
weer aan zijn gewicht is toegevoegd.
Hij zal bij elke gelegenheid met
grote stelligheid poneren, dat er meer
gelegenheden voor lichamelijke oefe
ning moeten komen en dat het voet
balseizoen met zeker twee maanden
moet worden bekort „1 Mei moet
het afgelopen zijn. Door al dat lange
voetballen wordt ons peil steeds
lager'' en zal de winst aan vrije
tijd, die hem dat zou brengen, toch
weer achter zijn schrijfmachine door
brengen.
Hij heeft bijna alle landen van
Europa voor sportreportages bereisd,
„Alleen Spanje nog niet, maar daar
kom ik van de zomer", maar houdt
tegen minder bedeelde collega's vol,
dat er thuis even veel leuke dingen
te beleven zijn.
Ondanks alle reserve, waarmede
hij de sport benadert, is hij bij de
sportminnaars meer geliefd dan de
opgewonden sportaanbidders, die in
de Maandagmorgenpers hun school
jongenslyriek ten beste geven.
die de politieke vorming van jongeren
een van de eerste plichten van een
staatkundige partij heeft genoemd. Het
werd bijna een principieel jongeren-
debat wat de voorzitter tot iedere prijs
wilde voorkomen. Hij heeft echter de
toezegging gedaan dat op een later tijd
stip deze zaak volkomen zal worden
uitgepraat.
Een motie, waarin behalve op het
verantwoordelijkheidsgevoel ook op de
centrale kas van de partij en, zo nodig,
op de kassen van de Kringbesturen, een
beroep werd gedaan voor de jongeren
organisatie, werd ingetrokken nadat de
voorzitter en de penningmeester deze
belofte hadden gedaan. „Mogelijk heb
ben wij dit toch wel wat te licht ge
schat". was de mening van de heer
Alberts.
Medegedeeld werd nog dat ook dit
jaar weer een congres zal worden ge
houden. Het effect van het laatste par
tijcongres is zeer gunstig beoordeeld.
De voorzitter heeft medegedeeld dat
t.z.t. op passende wijze afscheid zal
worden genomen van de aftredende
voorzitter der partij, de heer Andriessen.
Een bewapende bende van vier man
heeft een employé van de in het gebied
van Bandjar gelegen rubberonderne
ming Meluwung, de 33-jaige C. Groe-
nenstein overrompeld en vermoord. De
bendeleden klopten aan de woning van
de employé en dwongen hem onder be
dreiging hen voor te gaan naar het
kantoor van de onderneming, waar hij
vervolgens met een pistool werd ge
dood. Een radio en een schrijfmachine
werden uit het kantoor geroofd. De
administrateur was tijdens de overval
niet op de onderneming. Het slachtoffer
was ongehuwd.
De te Surabaja verschijnende uitgave
van „Merdeka" bericht, dat ook in Ma-
lang een Nederlander is gearresteerd.
De minister van Maatschappelijk
Werk heeft ingesteld de „commissie
voor maatschappelijke aangelegenheden
Nederlanders in Indonesië". Deze com
missie heeft tot taak de minister van
advies te dienen aangaande het vraag
stuk van het verlenen van Rijksvoor
schotten voor overtocht van Indonesië
naar Nederland op maatschappelijke
gronden in het algemeen, alsmede de
daartoe ingediende individuele verzoe
ken in het bijzonder en daarmee ver
band houdende maatregelen.
Voorzitter der commissie is de heer
H. J. W. A. Meyerink te Arnhem.
Weer is een alastrim-patiënte als ge
nezen uit het ziekenhuis te 's-Graven-
hage ontslagen, zodat er nog zesentwin
tig zieken zijn. Het aantal observatie-
gevallen is met één vermeerderd e»
bedraagt thans dertien. Het betreft hier
een verpleegster in het ziekenhuis. Het
is echter twijfelachtig of dit een alas-
strimgeval is. Men heeft echter het ze
kere voor het onzekere willen nemen
en deze verpleegster voorlopig ge-
isoleerd.
Vanmorgen is de 75-jarige H. S. uit
Overloon levenloos uit de gierkelder bij
zijn ®tvoning opgehaald. Vermoed wordt
dat hij door de duisternis is misleid en
in de kelder is gevallen.
(Vervolg van pag. 1)
e kunnen niet aan de indruk
ontkomen, dat er bewust gespe
culeerd wordt op een stemming
onder de arbeiders van: geen loonsver
hoging meer, want dat kost ons geld.
En dit laatste is zeker tot op het ogen
blik onjuist. Ook volgens deskundigen
in Vakbewegingskringen is het artikel,
hetwelk ons blad goed gedocumenteerd
bracht, juist; dat namelijk uiteindelijk
de nieuwe loonronde voor de arbeiders
ongeveer acht procent heeft opgeleverd.
Welnu, ook wanneer we alle tot nu toe
bekende prijsstijgingen bij elkaar optel
len, komen we tot de voorlopige vast
stelling dat zeker de handarbeiders (en
de hogere inkomens derhalve naar ver
houding) sinds 1 Januari niet onbelang
rijk zijn vooruitgegaan.
Daar is evenwel een tweede kwestie.
Naast de redelijk verantwoorde prijsstij
gingen moet worden vastgesteld, dat
zich ook prijsverhogingen voordoen, die
ongemotiveerd zijn. Tijdelijk moge hier
misschien de bekende economische wet
opgeld doen, dat stijging van de vraag,
b.v. door verruiming van de geldhoe-
veelheid, prijsverhogend werkt. Maar
we moeten hier enkele zaken consta
teren, die minstens genomen zeer op
merkelijk zijn. Afgezien van het feit,
dat zeker in deze tijd, de prijzen voort
durend in beweging zijn, moest worden
vastgesteld, dat er zakenlieden zijn, die
op een onjuiste wijze trachten te pro
fiteren van het verhoogde inkomen der
arbeiders. Zo toonde een budgetonder
zoek van de Mijn-Industrie-Raad aan,
dat artikelen van gelijke kwaliteit in
onderscheidene middenstandszaken een
prijsverschil van honderd tot tweehon
derdvijftig procent vertoonden, en dat
de hoogste prijzen juist de laatste we
ken waren vastgesteld. We spreken
hier met opzet niet over DE midden
stand, omdat we om onjuiste praktijken
van enkele vakgenoten niet een gehele
maatschappelijke groepering willen dis
kwalificeren. Toch blijkt dit euvel om
vangrijker dan maatschappelijk verant
woord is. Officieel kennen we geen
prijsbeheersing meer, maar het lijkt ons
toch goed eraan te herinneren, welke
onprettige zijden die prijsbeheersing
voor onze zakenlieden had. Wanneer de
praktijk zou aantonen, dat de vrijheid
van prijsbepaling ten nadele van de
consument wordt gehanteerd, ligt het
dan niet voor de hand, dat die consu
menten, o.m. verenigd in de Raad van
Vakcentralen, opnieuw om zulk een
overheidcontrole zullen vragen? Het
gaat hierbij niet alleen om het directe
consumentenbelang, het gaat bovendien
om geheel de monetaire positie van ons
land. Ónder deze omstandigheden heb
ben we maar één duidelijk advies in
twee richtingen: laten allen, die menen
geroepen te zijn het publiek voor te
lichten, hetzij rechtstreeks of n ietrecht
streeks. bedenken, dat nuchterheid de
beste waarborg is voor een gezond ooi-
deel. En vervolgens, late een gezonde
distribuanten-moraal het kenmerk zijn
van al onze zakenlieden-middenstan
ders. Deze beide groepen leveren hier
mede een kostbare bijdrage tot de rust,
die een zo belangrijke voorwaarde voor
het grote goed van het algemeen welzijn
is. 1
Het missiehuis der paters Franciscanen
te Weert heeft telegrafisch bericht ontvan
gen van het overlijden van pater Ivo Ter
hell O.F.M., pastoor van de parochie op
Kramat, Indonesië. Pater Terhell, die
achttien jaar als missionaris in Indonesië
heeft gewerkt, stierf tengevolge van een
acute longontsteking Donderdag te Djakar
ta na voorzien te zijn geweest van de H.H.
Sacramenten der Stervenden.
Pater Terhell werd 22 November 1901 te
's-Gravenhage geboren. Na zijn gymnasiale
studies aan het seminarie der Francisca
nen te Venray trad hij in de orde der
Franciscanen op 7 September 1925 en werd
hii 6 Maart 1932 te Weert priester gewijd.
Tot begin 1936 bleef hij in de zielzorg in
Nederland werkzaam te Drachten en Woer
den.
In Mei 1936 vertrok pater Terhell naar
de Franciscaanse missie op Java, waar hij
na vier jaar kapelaanschap in 1940 be
noemd werd tot directeur van het retraite
huis van Tjitjurug. In September 1943
werd hij door de Japanners geïnterneerd
en na het einde van de oorlog nog enige
tijd door de extremisten vastgehouden.
Pater Terhell werd begin 1946 benoemd
tot pastoor van het kamp Tjideng te Dja
karta. Van 1951 tot aan zijn dood was hij
achtereenvolgens nog kapelaan en pastoor
op Kramat. Pater Ivo Terhell heeft op
Java grote bekendheid verworven als pre
dikant en radiospreker.
,.s._
et werk van August Macke,
waarvan momenteel in het
Haagse Gemeentemuseum een
representatieve tentoonstelling wordt
Qehouden, behoort tot het krachtigste
en het meest poëtische, dat in de Duit
se kunst sedert de Rijnlandse meesters
tot stand is gekomen. Zeer jong, op
27-jarige leeftijd, is Macke gesneuveld
in een der grootste veldslagen van de
eerste wereldoorlog. Hij behoorde toen
tot de jongsten van die onstuimige
groep, die zich in de „Blaue Reiter"
hadden verenigd en fel het expressio
nisme uitdroegen. Franz Mare, Paul'
K|ee, hehmbruch en Kandinsky waren
zijn vrienden. Maar een abstractist als
sommigen dezer is hij nooit geweest.
Juist omdat zijn werk lange tijd ten
onrechte in de schaduw van mensen
als Kokoschka en Klee is gebleven, is
deze Haagse tentoonstelling zo'n open
baring. Hierboven een reproductie van
zijn uit 1914 daterend schilderij „Ka
thedraal in Freiburg".
